MOTXILA MISTERIOTSUA

Nire bizitza osoan Mariok nire lagun mina izan da, lagun leial da eta
momentu txarretan egon da nire alboan. Neska-lagun asko izan ditu baina
batekin ere ez du iraun, ez dakit zergatik pertsona oso maitekorra,
barregarria eta atsegina da. Hori bakarrik bere barnekorena hitz egiten,
kanpotik oso ederra da errubixa eta begi berdeak neska guztia nahia
zutena dauka , hala agian ni nahi dudana dauka baina ez dut nahi gure
adiskidetasuna amaitzea nik nire sentimenduak esateko.

Bageunden Mario eta ni ikastetxetik ateratzen,Maristas izenekoa. Bilbon

dago Guggenheimik hurbil dagoena.Mariok motxila batekin topo egin zuen
orduko. Ez zen lurrera erori baina bere oinarekin motxila ireki zuen nahi
gabe. Ikara izugarria eraman genuen motxila hori zeukana ikusi
genuenean. Hiru mila euro! Mariori begira eta ni baino ikaratuago zegoen.

-Zer da hau?- .galdetzen dit Mario.

-Ba, dirua dirudi ezta?-. erantzuten diot harrokeri pixka batekin.
-Zer egin behar dugu, polizia ditu hala zer?-.badirudi bere bihotza
azkarragoa joaten ari dela.
Nire burutik hainbat eta hainbat posibilitate bururatzen zaizkit eta ez dira
gauza oso onak. Agian esklabo trafikoren dirua da edo sikario baten
lanaren soldata da. Ez dit bibrazio onak ematen eta Mariori motxila
hartzea esaten diot. Bat batean bi metroko gizon errusiar bat etortzen ari
da korrika guregana.
-Askatu motxila hori orain!-.garrasi egiten esaten digu errusiar hori.
-Maider korrika egin!!!.- oihukatzen dit Mariok.

Errusiar horrekin pertsekuzio bat hasten dugu errusiar horekin. Gure

atzetik oso hurbil dago baina izkinara joaten dugu eta taberna baten
komunean ezkutatzen gara. Mariok oraindik dauka motxila, ez dakit
zergaitik hartu duen. ah bai nik esan diolako. Motxilarekin zer egingo
dugun erabakitzen ari gara. Mariok ideia bat dauka eta ona iruditzen zait.
Berak dio kaletik dauden arlotei ematea dirua, oso ideia ona iruditzen zait
eta hori egitea erabakitzen dugu. Baina gauza bat ihes egiten ari digu,
errusiar handi hori gure aurpegiekin geratu da. Zori onez bihar gure truke
bidaia daukagu, eta gizon hori gutaz ahastuko egingo da.

Tabernatik atera eta errusiar hori joan egin da. Gaua jausi denez, Bilboko
kale batera joaten gara, askotan arlotez beteta dago eta dirua banatzen
dugu.
Badaukagu gure pasaportea eta maleta gordeta eta hegazkinan
sartzerakoan gaude. Gure jarlekuetan esertzen gara eta presentzia arraro
bat sentitzen dut nire bizkarran, norbait begiratzen ari bazina.
Maider eta Mariok ez dakite baina atzoko errusiar ori badago bere
hegazkinan zer gertstuko ote da?...