Istorioa

Nagore zen bere izena, 18 urte zeuzkan, ez baxua ez altua, begiak zeruko
urdin kolorekoak, ez zuen izan bizitza erraz bat, bere aita hil zen trafiko
istripu batean 14 urte zituenean,Nagore pertsona super segurua zen,bere
ideiak badaki orrez gain beti entzuten zuen bere amaren iritzia,Nagore
deskribatu egiten zuen bere ama bi hitzetan: emakume borrokalari bat.

Bere bizitza aldatu zen bakarrik esaldi batean:

-Nagore,zurekin hitz egin behar dut, esan zuen bere ama tristurekin
begietan,Nagore beldurtu zuen.
-Zer gertatu da ama?!-esan zuen bere ohetik altzatzen eta berarengana
hurbiltzen.
-Medikuarengana joan naiz eta...ez da erreza esatea baina-Nagore
espero zuen edozein gauza- amaren minbizia dut-esan zuen negarrez
-Zer?!-esan zuen, oso triste jarri zen baina aldi berean indartsua izan behar
zen hobeto izango zelako bere amarentzako.

Beraiek ez zuten diru asko eta Nagore erabaki zuen lan egitea, bere amari
laguntzeko, oso zaila izango zen aurkitzea baina egingo zuen denetaz lan
bat aurkitzeko, bere lagunek gomendatu zioten lana ez egitea, lortzeko
dirua beste modu batean baina berak oso argi zuen zer egin behar zuen,
egon zen bi hilabete lana aurkitzen, bere lagun batek esan zion ikusi zuela
iragarpen bat gizon zahar bat zaintseko.

Gizon zahar Patxi zuen izena, hasieran Patxi ezatsegina zen Nagorekin, ez
zuen prestatutako janaria jaten,ez zuen kasurik egiten,gaizki hitz egiten
zuen, baina denbora pasa eta gero maitasuna eta konfidantza hartu zion
Patxik Nagoreri eta Nagorek Patxiri , oso lagunak egin ziren eta Nagorek
diru asko bildu zuen, kontatzen zuen bere gaztetako istorioak eta berak
beti galdetzen zuen zer egin ahal zuen arazo bat zuenean, baina Patxi
bere urteak zuen eta hil zen, Nagore oso gaizki pasatu zuen, ez zen
berdina bera ez bazegoen, alde ona zen bere ama operatu zela.