Azken udan joan nintzen nire lagunekin oporretan Afrikara.

Senegalko irla txiki batera

joan nahi genuen, eta horregatik hegazkin txiki bat hartu genuen. Pilotua eta nire kuadrila
bakarrik gindoazen hegazkinan.
Bidean oso ondo joaten ginen baina momentu baten tormenta izugarri bat aurkitu
genuen. Pilotuak esan zuen dena kontrolatua zegoela baina momentu baten tximista bat
motorra jo zuen. Hegazkina jaisten hasi zen. Zuhaitz batean lurra hartu genuen. Denak ondo
geunden baina Pablo ez zeukan pultzorik. Pablo denon artean jeitsi genuen hegazkinatik.
Bi egun pasa ziren eta Pablo oraindik ez zen esnatzen,hilda zegoen eta oraindik ez
genuen ezer jan, eta Pablo jan genuen. Lau egun pasa eta gero, pilotua eta gu lagun minak
egin ginen.
Joan ginen janari gehiago bilatzera eta bidean lehoi bat pilotoa jan zuen, eta guk hasi
ginen korrika eta kobazulo batean ezkutatu ginen. Kobazulua oso handia zen, joan ginen
begiratzera eta milloika diamate zeuden.
Azkenean kobazulotik irten ginen poltzikoak diamantez beterik. Momentu horretan
helikoptero bat ikusi genuen gure bila zegoela. Diamanteekin, eguzkiari esker seinalak egin
genituen.
Gure etxera iritzi ginenean oso aberatzak ginen. Pabloren familiari diamante asko eman
genizkien gure bizitza salbatu zuelako.

Azken udan joan nintzen nire lagunekin oporretan Afrikara. Senegalko irla txiki batera
joan nahi genuen, eta horregatik hegazkin txiki bat hartu genuen. Pilotua eta nire kuadrila
bakarrik gindoazen hegazkinan.
Bidean oso ondo joaten ginen baina momentu baten tormenta izugarri bat aurkitu
genuen. Pilotuak esan zuen dena kontrolatua zegoela baina momentu baten tximista bat
motorra jo zuen. Hegazkina jaisten hasi zen. Zuhaitz batean lurra hartu genuen. Denak
ondo geunden baina Pablo ez zeukan pultzorik. Pablo denon artean jeitsi genuen
hegazkinatik.
Bi egun pasa ziren eta Pablo oraindik ez zen esnatzen,hilda zegoen eta oraindik ez
genuen ezer jan, eta Pablo jan genuen. Lau egun pasa eta gero, pilotua eta gu lagun minak
egin ginen.
Joan ginen janari gehiago bilatzera eta bidean lehoi bat pilotoa jan zuen, eta guk hasi
ginen korrika eta kobazulo batean ezkutatu ginen. Kobazulua oso handia zen, joan ginen
begiratzera eta milloika diamate zeuden.
Azkenean kobazulotik irten ginen poltzikoak diamantez beterik. Momentu horretan
helikoptero bat ikusi genuen gure bila zegoela. Diamanteekin, eguzkiari esker seinalak egin
genituen.
Gure etxera iritzi ginenean oso aberatzak ginen. Pabloren familiari diamante asko
eman genizkien gure bizitza salbatu zuelako.