Post-Marksist hegemonya kurami, temsil nosyonuyla degil nclk nosyonuyla uyumlu bir

yapidadir. Herhangi bir siyasal hareket, sinirsiz sayida toplumsal virtelden bazi
larini seip aktif hale getirerek konjonktrel gerege geici bir dzenlilik verir. Her si
yasal hareketin kendi etki gc lsnde yapabildigi bu fiili yapilandirma isleminin kendis
i nclk; bu islem esnasinda basvurulan anlamlandirma mekanizmalari ise hegemonik pra
tikleri olusturmaktadir.
yleyse nclk ile Leninist nclk arasinda bir ayrim kurmak gerekmektedir. nclk, sadece
st partilerin zel bir tr pratigine verilen isim olarak degil, siyaset kuraminin te
mel kavrami olarak kurgulanmalidir. Her siyasal hareket, toplumsal olan i kurma ka
pasitesi lsnde nc bir misyona sahiptir. nderlik edenlerle nderlik edilenler arasindak
yrim, siyasi olan in mevcudiyeti iin zorunludur. nclk basligi altinda Leninist nc parti
er bulundugu gibi, ayni zamanda kendiligindenci hareketler de bulunur. Kendiligi
ndenci hareketlerin siyasetin alanini daraltma egilimleri ya da kitlelerle isel b
ir iliski kurma niyetleri, onlarin varliklari itibariyla kitlelere dissal bir ge
reklik olmasini degistirmez. Leninist nc ile kendiligindenci hareketler arasindaki
temel fark, edindikleri islevin niteligine iliskin degil (siyasi kuruculuk); bu
islevin bilincinde olup olmamaktan tremektedir. Bu islevin bilincinde olmak, poli
tikanin askin ufkunu genisletmek bakimindan ok nemli bir farkliliktir. Fakat izdigi
miz ereve bakimindan asli degildir.
Post-Marksizm kendi politik teorilestirmesine uygun bir kavramsal gere olarak nclg de
gil, temsili semistir. Tam manasiyla saydam bir temsilin imkansizligi ve temsil e
denin temsil edilenin kimligindeki orijinal boslugu doldurdugu dsncesi, inceltilmi
s ya da kismi bir temsil nosyonunun muhafazasiyla sonulanmistir: Kusursuz temsil dsnce
si, mantiksal bir imkansizlik ierir- ama bu demek degildir ki, temsil btn btne imkans
izdir. [25] Bylelikle bu yeni sekliyle temsilin nceki metafizik arsimet noktalarini
kesfetme ve kendini azami bir biimde sabit zeminlerin yansisi isleviyle sinirlama
cenderesinden ikarak, kurucu misyonunun farkina vardigi iddia edilir.
Toplumsal ve politik olan arasindaki rtsmezligin nclk nosyonuna ikinligi baglaminda ds
ek, post-Marksist, politik teorilestirmenin neden bu dissalligi barindirmayan te
msil nosyonunda karar kilmistir? Aiktir ki, nclk nosyonu temsil nosyonuna nazaran ok
daha az abayla inceltilebilir . Muhtemel cevaplardan biri, nclk nosyonunun tasidigi agi
r ideolojik ykn, post-Marksist siyasetin liberal siyasal sylemle zamanla perinlenen
evliligine engel teskil etmesi olabilir:
Mouffe un son alismalari, toplumsal egemenlik ve bagimlilik iliskilerine ve iktidar
pratiklerine son vermeyi hedefleyen bir toplumsal projenin degil de, bu iliski
ve pratiklerin ogulcu bir demokratik erevenin zeminini olusturdugu, dolayisiyla top
lumsal antagonizmalarin varliginin ve srmesinin temel dayanagi oldugu bir radikal
demokrasi nin temellendirilmesine ynelmektedir. Siyasetin zorunlulugu ve antagonizmasi
z bir dnyanin imkansizligi ncllerinden hareketle, bu kosullar altinda ogulcu demokrat
ik dzenin nasil kurulabilecegi ya da korunabilecegi sorusu ortaya atilmaktadir.