Bratstva crnogorskog plemena Banjana,

Banjani su u posljednja dva veka imali oko etrdeset bratstava. Za to vreme neka su bratstva
iezla iz plemena smanjivalo se njihovo muko potomstvo dok nije nestalo, mada su tome
dale doprinos i este migracije iz ovog pasivnog kraja. A u poslednjih pola veka neke su se
banjske porodice pomerile do oblinjih gradova, pa vie ne ive u plemenu, ali ne otuuju
svoju imovinu, dakle oevinu. Ima i primera da su od jednog bratstva nastala dva, to se neki
bratstveniki ogranak zvanino proglaava posebnim bratstvom. Tako se potomci Rada
Miljania (prva polovina 19-og veka) zovu Radovii. Kako se Velimlje izgraivalo kao varoica,
kao i razvojem kolstva i saobraaja, u ovaj su kraj iveli krae ili due i neki ljudi sa strane, pa
ih ne moemo smatrati Banjanima. Ali ako su njihove tri generacije ivele u plemenu, treba ih
uzeti u obzir kao i druga banjska bratstva, pa ak i kada predstavljaju samo jednu porodicu.

Sredinom prolog veka u Banjanima su ivele porodice (bratstva): Antovi, Baovi, Bijelovi,
Vasiljevi, Gligovi, Dragani, urkovi, Elezovi, Erakovi, Zeevi, Kapetini, Kecojevi,
Kilibarda, Kneevi, Kova, Kokotovi, Komnenovi, Koprivica, Kosanovi, Krivokapi, Krui,
Lazarevi, Lui, Markovi, Matovi, Milovi, Miloevi, Miljani, Mirkovi, Miovi, Mikovi,
Mrkaji, Nikoli, Ognjenovi, Orbovi, Papi, Pejovi, Perovi, Popovi, Radojevi, Radovi,
Sari, Tomaevi.

Banjani su vekovima bili ivo imigraciono-emigraciono podruje. To, u izvesnoj meri, vai i za
ostala dinarska pemena. Interesantno je da su mnoge znamenite srpske porodice i pojedinci
poreklom iz ovih plemena. Preci Nikole Tesle i Nikolaja Velimirovia su poreklom iz Banjana.
Banjani su naselili vie mesta u valjevskom kraju, kao i uvenu Brankovinu.
Tako su poreklom od Miljania iz ovog plemena porodice Nenadovi (Aleksa Nenadovi, prota
Mateja Nenadovi, Jakov Nenadovi, Ljuba Nenadovi), Biranin (Ilija Biranin), Lazarevi (pop
Luka Lazarevi).
Roeni Banjani su patrijarh Arsenije IV Jovanovi akabenta i vladika Hadi Sava Kosanovi.

Pleme Drobnjaka,

Od ezdesetih godina 19. veka pa do ujedinjenja Drobnjak je bio u granicama Crne Gore.
Drobnjaci je ime plemena, plemensko, etniko, a ne geografsko. Drobnjaci, raseljavajui se,
nosili su to ime sa sobom, i ime Drobnjak, Drobnjaki nalazimo: u Lici i na Glasincu kao
prezime, u Banjanima kao ime mesta (Drobnjaka mea), u Risnu, u okolini Beograda, u
Podrinju, u poreju zapadne Morave, kao prezime, u Skopskoj Crnoj Gori, (kao ime sela), na
Kosovu se itav kraj izmeu timlja i Nerodimlja zove Drobnjaci, u Kuzminu i Vuitrnu, kao
prezime, nekolika sela u Ibarskom Kolainu naseljavaju Drobnjaci i tako se zovu, oko Novoga
Pazara, kao prezime i t. d.

Drobnjak se prvi put pominje kao prezime (Bran Drobnjak) 1354 g., a kao pleme 1390 g.
Drobnjaci su isto srpsko pleme, plemena kod Srba ne postoje bez ikakve tue primese i
ouvali su neobino istou jezika i istou narodnih obiaja. Drobnjak je imao neku polu-
autonomiju i uvao je svoju staru plemensku organizaciju, koja je bila demokratska i poivala
na optem pravu glasa, sve do prisajedinjenja Crnoj Gori. Na elu plemena je bio nasledni
knez, a na elu vojske vojvoda, koga su birali plemenici na saboru, a potvrivao ga vezir u
Travniku. Saboru je predsedavao knez, a pravo biranja imali su svi plemenici, koji su nosili i
koji nose oruje. Odluke su morale biti jednoglasne.

Pleme su osnovali: Vulovii, urii, Kosorii, Tomii i Cerovii, koji su se u 17 veku doselili iz
Banjana u katune u Drobnjak.
Na Ivici i na Jezerima su zatekli Krie (Krikove), pobili se s njima i proterali ih preko Tare u
Kriak, gdje ih ima i danas. Plemenska slava Drobnjaka je Sv. orije (23/4). Skoro sve su
crkve i manastiri u Drobnacima posveeni Sv. uru i svaki pravi Drobnjak mora slaviti Sv.
ura. Ali da bi mogli ii jedan drugome u posetu o slavi, mnogi slave preslavu, i o preslavi
seku kola, a o urevu-danu samo alju svijeu u crkvu. Tako jedni Tomii u Drobnjacima
slave Sv. Nikolu jedni Djurdjevdan, Karadi Sv. Arhanela, Abazovii Savin-dan, Kosorii
Nikoljdan.....
Drobnjaci su na urevdan 1604. godine dobili Turke, kada su se svi pobratimili i uzeli da slave
urevdan kao glavnu slavu i preslavu.
Drobnjaci u irem smislu obuhvataju i pleme Uskoci i pleme aranci.
U Drobnjacima je 1927 g. bilo 40 naselja do 2.200 kua sa 14.000 do 15.000 dua. Glavna mu
je varoica avnik.

Drobnjaci su dali mnoge znamenite linosti: Vuk Karadi, Jovan Cviji, Radovan Karadi, ujo
Karadi, Novica Cerovi, Stojan Cerovi(novinar),Stojan Cerovi (profesor), ivojin Mii,
Mirko Aleksi (Uskoci), Mladen Milovanovi, Miro Vuksanovi itd..

Drobnjak je i oblast istoimenog plemena u Staroj Hercegovini. 1927 g. imao je oko 2.000 kua.
Granice su mu na istoku aranci i Gornja Moraa, na jugu Nikiko polje i upa, na zapadu
Piva i na severu reka Tara. Planina Ivica deli Drobnjak na dva morfoloki razliita dela:
drobnjako korito i visoravan jezera. Drobnjako korito je velika uvala ispresecana kosama i
koritima nekoliko reka, koje se slivaju u Bukovicu, a ova pritie Pivi. Od Nikikog polja ga
odvaja planina Vojnik i visoravan Krnovo, a od Morae planine Javorje i Lola. U ovom delu
plemena je avnik i od veih sela Previ, Poenje, Dobra Sela, Petnjica i Komarnica. Jezera,
zahvataju severoistoni deo plemena, to je visoravan srednje visine oko 1.500 m, ograena
planinama Durmitorom, Ivicom, Sinjajevinom i rekom Tarom. U Jezerima je varoica abljak,
kraj nje je ispod Durmitora Crno jezero.

Prvo naseljavanje slovenskih plemena poelo je u 8.veku, kada su se Novljani podelili u dve
velike grupe i jedna od njih se zaustavila u predelima koji ograniavaju dananji Drobnjak, a
druga naselila banjsku visoravan. U neprestanim borbama sa plemenom Kria, koji su potomci
starih Kelta, ovi doseljenici su uspeli zauzeti jezersku visoravan. Odluujua bitka odigrala se
pod vostvom vojvode urjana Kosovia s jedne i Krikog kralja Kaloke, pa su nakon krvave
bitke Krii zauvek proterani na desnu obalu Tare. Drobnjako je korito bilo slabo naseljeno.

U Drobnjak se oko 400 godina ranije preselilo iz Nikikih rudina pet srodnih porodica, Vulovii,
urii, Kosorii, Tomii i Cerovii, ija je po predanju dalja starina iz Travnika. Od njihovog
preseljenja poinje osnivanje ovog plemena. Njihovim unmoavanjem i naseljavanjem u
Drobnjak i drugih jakih bratstava, kao Karadia, Jakia i Abazovia pleme je ojaalo , pa je
nastala oskudica u zemlji i pai. Do 1863 g. tamo su samo izgonili stoku, a otada su poeli u
Jezerima obraivati i zemlju i stalno se naseljavati. Visoravni i planine su omoguile da se u
prvom redu razvilo stoarstvo, a osim njega i zemljoradnja. Kroz Drobnjak je vodio put u
srednjem veku, koji je povezivao Kotor preko Onogota, Lever-Tare sa Poegom i dalje.

Pleme Vasojevia,

Vasojevii su najvee srpsko pleme , koje je nastanjeno u istonom delu Crne Gore, u Lijevoj
Rijeci i s obe strane Lima sve do reke Ljenice, a nekada se taj predeo zvao Stara Srbija.
Takoe Vasojevii su i jedno od brdskih plemena koje se zajedno sa starocrnogorskim i
starohercegovakim plemenima ujedinilo u jedinstvenu Crnu Goru. O njihovom imenu i poreklu
postoje dve verzije narodnog predanja.

Po jednoj oni su potomci izvesnog Vasa, srodnika Vukana Nemanjia, koji je roen u Prizrenu i
bio vojvoda u doba cara Duana. Njega je nasledio sin Stevo Vasojevi, koji se pominje u
narodnim pesmama o boju na Kosovu pod imenom Musi Stevan, i koji je bio vojvoda u
Sjenici, u Novopazarskom Sandaku. Posle Kosovske bitke i smrti Vasojevi-Stevana Vasojevii
su kao uskoci krenuli u Hercegovinu i doli do Foe, a odatle skrenuli na jug, jugoistok i istok, i
preko Crne Gore doli na Noicu u Lijevoj Rijeci, gde su se nastanili.

Po drugoj verziji Vasojevii vode poreklo od nekog Vasa, sina nekog hercegovakog kralja, koji
se takoe preko Crne Gore doselio odnekud iz Hercegovine i nastanio na Noici u Lijevoj Rijeci.
Oba predanja imaju zajedniko jo i to to se kaze da je Vaso imao jo i etiri brata, Ozra,
Pipa, Krasa i Ota, od kojih vode poreklo Ozrinii i Piperi, crnogorska plemena, i Krasnii i Hoti,
severnoalbanska plemena. Zato se svi oni meusobno smatraju roacima sa Vasojeviima, jer
veruju da vode poreklo od istog pretka.

Koja je od ove dve verzije tana, teko je rei, ali je jedno tano: da se Vasojevii smatraju
jednom porodicom, jednim plemenom, jednom krvnom zajednicom, koja ima svoju zajedniku
krsnu slavu Svetog Arhanela, zajedniku tradiciju o svojoj prolosti, i koja pamti sve svoje
pretke poev od glavnog rodonaelnika Vasa pa sve do dananjeg dana.

Od Noice Vasojevii su se pomerali postepeno ka istoku dokle nisu zahvatili celu limsku dolinu
sve do reke Ljenice. Tokom tog prodiranja oni su starosedeoce, kao Luane, Bukumire,
Macure, panje i Latine, delom asimilovali, delom potisnuli, a delom potinili, i svima nadenuli
ime Srbljaci.
Nasuprot Vasojeviima, Srbljaci ne predstavljaju etniku celinu, jer oni nisu jedna porodica,
jedno pleme, jedna krvna zajednica, ve skup raznih rodova koji su se tokom vekova tako
izmenili, da se danas za mnoge sigurno ne zna ko od koga vodi svoje poreklo. Otuda Srbljaci,
uzeti kao celina, nemaju tradiciju o svojoj prolosti, jer nemaju zajednikog pretka od kojeg bi
izvodili svoje zajedniko ime i poreklo.
U poetku, kada su Vasojevii zauzeli limsku dolinu i potinili starosedeoce, Srbljaci nisu imali
ni svoje stareine niti ikakvog uea u optim plemenskim poslovima, ve su im Vasojevii i
sudili i predstavljali ih u svim poslovima. Ali upornom borbom Srbljaci su poeli da osvajaju
jedno po jedno zvanje, dok nisu izvojevali svoje kmetove, bratstvene stareine, a kasnije i
pravo uea na narodnim zborovima i skuptinama. No i pored tih zadobijenih prava, Srbljaci
su kao manjina bili i ostali u drugom planu, jer ih Vasojevii nisu nikada hteli da prime u svoju
sredinu kao ravnopravne lanove, poto su oduvek smatrali da su od njih neto vie i da se s
njima ne mogu izjednaiti.
Vasojevii su imali i svoj zakon pod nazivom Vasojeviki zakon.
Mnoge poznate linosti su rodom iz Vasojevia kao: Karaore, Mojsije Zeevi, Mihailo Lali,
Slobodan Miloevi, vojvoda Petar Bojovi, vojvoda Petar Joki iz Prvog srpskog ustanka,
etniki komandanti Pavle Djurii orije Lai i dr.

Pocetkom XIX veka Vasojevici su imali i svoju sopstvenu drzavu nazvanu knezevina Holmija i
koja je bila priznata od strane Rusije, Engleske i Francuske.

Jos o poreklu najveceg srpskog plemena Vasojevia,

Po legendi, Vaso je imao jos cetiri brata: Pipa, Ozra, Krasa i Ota. Od njih su nastala plemena
Piperi i Ozrinici u Crnoj Gori i Krasnici i Hoti u Albaniji. A sam Vaso je, navodno, imao cetiri sina
- Raja, Novaka, Mija i ura.
Najmladi uro se odselio u Crmnicu i od njega je nastalo veliko bratstvo urovici, a od ostala tri
Vasova sina razvile su se tri velike bratstvenicke grupe u Vasojevicima - Rajevici, Novakovici i
Mijomanovici.

Danas, doduse, u Vasojevicima nema nijednog takvog prezimena jer su se bratstva dalje delila
i cepala na manje podgrupe, ali svi tacno znaju ko od koga vodi poreklo i svaki iole stariji
covek moze nabrojiti sve pasove svojih predaka do samog rodonacelnika plemena.

Taj broj se vec popeo na dvadeset pasova i ako se uzme prosek od oko trideset godina od pasa
do pasa koji se u nauci smatra objektivnim, potvrduje se predanje da su Vasojevici na ovim
prostorima najmanje sest vekova.

Da bi sve to bilo strucno i valjano uradjeno, pozvana je i ekipa arheologa, Milan Pravilovic,
Mitra Cerovic i Olivera Cicic, koja je odmah zakljucila da su, ne samo temelji crkve, nego i svo
groblje oko crkve, sa arheoloskog stanovista vrlo interesantni, da su tu nesumnjivo sacuvani
tragovi barem pet-sest minulih vekova.

Kad je pocelo otkopavanje temelja i uklanjanje debelih naslaga ilovace, odmah pored
nekadasnjeg ulaza u crkvu, sa leve strane, na dubini od skoro dva metra, ukazala se siroka,
ravna ploca. Bio je to znak da je u pitanju grobnica, sigurno veoma stara i svakako neke
znamenite licnosti, cim se nalazi na tom mestu, uz ulaz u crkvu. Stoga je u pomoc pozvana i
ekipa antropologa na celu sa profesorom dr Bozinom Ivanovicem.
Cim je podignuta pokrovna ploca, ukazala se grobnica, oivicena sa cetiri dugacke ploce i
ispunjena dvadesetak santimetara debelim slojem najfinije, kao brasno sitne ilovace, u kojem
su se odmah ukazale veoma dobro ocuvane ljudske kosti.
Naravno, naucnicka opreznost, ozbiljnost i odgovornost, nisu dopustili profesoru Ivanovicu da
odmah kaze nesto odredenije:
- Izvesno je da se radi o vrlo starom coveku, pravom dinarcu, da je rec o veoma dobro
ocuvanim posmrtnim ostacima, za ono vreme gorostasno razvijenog coveka, iako su veoma
dugo u zemlji - kaze Ivanovic i objasnjava da su kosti tako dobro sacuvane zahvaljujuci upravo
ilovaci koja se vremenom natalozila u grobu i prosto balsamovala skelet.-
Vasojevici su, pak, tvrdo ubedjeni da su posle 6 vekova nasli grob svog prapretka Vasa, jer je
poznato da je to mesto uz temelj crkve, po crkvenim kanonima rezervisano za njenog ktitora,
tim pre sto je sasvim sigurno da u to doba na ovim prostorima nije bilo neke druge znacajnije,
ni duhovne ni svetovne, licnosti koja bi zasluzila to grobno mesto.
To uverenje temelje i na pisanim tragovima i na predanju u kojem zivi uverenje da je ovu
crkvu podigao Vaso sa sinovima i da je potom i sahranjen tu negde pored crkve.

A prvi pomen Vasojevica, inace, datira iz 1444. godine. Konstantin Jirecek, naime, navodi
jedan dokument iz tog vremena koji se cuva u Dubrovackom arhivu. Izvesni Brajan Prodanic se
zali dubrovackom sudu kako mu je 60 gorstaka, Pipera, Bjelopavlica i Vasojevica, napalo
trgovacki karavan, ubilo brata i opljackalo robu.

Ako se zna da je potrebno barem sto godina da se nekom lokalitetu ili plemenskoj zajednici
ustali ime po nekom od istaknutih predaka, onda se narodno predanje da je prapredak
Vasojevica na ove prostore doselio polovinom cetrnaestog veka u potpunosti potvrduje.
U narodnom predanju se, inace, spominje i Vasoje i Vaso.

Po jednima, rec je o jednoj te istoj licnosti, a po drugima poznatiji i mladi Vaso je potomak,
unuk ili praunuk Vasojev. Predanje je, medutim, nedvosmisleno da je rodonacelnik Vasojevica
direktni potomak Nemanjica, praunuk Nemanjinog sina Vukana. Po jednom verovanju, on je
kao prebeg ovamo doselio posle Kosovske bitke, a po drugima to se desilo znatno ranije i
doseljavanje je teklo znatno sporije. I iz sasvim drugog pravca - preko Sumadije u Madjarsku,
odatle u Dalmaciju, pa potom preko Hercegovine i istocne Bosne u Lijevu Rijeku.

Vasojevici su tu ziveli sve do sedamnaestog veka, prosirujuci pomalo teritoriju na racun okolnih
plemena, a tek tada je krenula njihova ekspanzija u dolinu Lima i druge krajeve van stare
postojbine. Kud god su se selili, medutim, ljubomorno su cuvali svoje tradicije i veoma
naglaseno uvek isticali svoje poreklo i korijen, danas razgranat do gotovo neverovatnog broja
bratstava.

Kako u svojoj knjizi "Pleme Vasojevici" pise profesor dr Radoslav Jagos Vesovic, od tri
bratstvenicke grupe, ovog plemena, najjaca i najbrojnija je ona koja je postala od Vasovog
najstarijeg sina Raja. Nju cine tri podgrupe bratstava: Lopacani, Dabetici i Kovacevici.
Lopacani su:
Raketici, Radulovici, Popovici odnosno Vesovici, Marsenici, Vulevici, Bojovici, ukici, Milosevici,
Velidiknici, Cukici, Golubovici, Lalevici, Rajicevici, Ivanovici, Novovici, Vasovici, Pavicevici,
Dragicevici, Mikovici, Neradovici, Aleksici, Vukasinovici, Spasojevici, Stojanovici, Stojkovici,
Vukicevici, Boricici, Labani, Mijovici, Radunovici, Radivojevici, Vukanici, Ugrenovici, Jelici,
Perovici, Mirkovici, Ivanovici, Kikovici, Karadici, Sakovici, Folici, Zulevici... (Lopacani se, inace,
tako zovu po selu Lopate iznad Lijeve Rijeke odakle poticu).

Drugi ogranak Rajevica - Dabetici - su:

Dabetici, Deletici, Lekici, ekici, Novovici, Rajovici, Vukovici, Mircici, Labovici, Rosnici, Cirovici,
Grozdanici, Lazarevici, Stanisavici - Ilici, Laskovici, Radunovici - Drndari, Kuburovici,
Osmanlijici, Vulinici, Zonjici, Dragojevici, Ivanovici - Sjenozecani (od kojih su Bakici i Rajovici),
zatim Arsenijevici, Protici, Vuksanovici, Lakicevici, Stanici, Lalici,
Lasici,Djurici,Kojici,Mitrovici,Palevici i Garcevici.

Treci ogranak - Kovacevici - su:

Kastratovici, Vojvodici, Micovici, Akovici, urisici, Martinovici, Jojici, Simovici, Carevici,
Medonici, urkovici, Stanici, Otasevici, Bradici, Marijanovici, Rakici, Plavsici, Rudjici, Obradovici,
Savici, Miketici, Jukici, Vuksanovici, Zekici, Vucicevici, Katanici, Vulici, Sarovici, Novicici, Aletici,
Bacanovici, Dedovici, inovici, Milovici, Taici i dr.

Od drugog Vasovog sina, Novaka, postala su bratstva:

Milikici, Tomovici, Radevici, ekici, Mujovici, Kicovici, Lakuici, Racici(ciji su ogranci Jelici i
Vukici), zatim Asanovici, Boricici, LJubici, Nikolici, Milosevici, Pantovici, Zekovici, Radunovici,
Radonjici, Malevici, Ivanovici u Slatini, potom Dujovici, Marnici, Bakici, Prelici, Dragovici,
Culafici, Mimovici, Adjici, Babovici, Cakici, Vukovici, Durovici, Radojevici, Lakovici, Orovici,
Kocanovici, Salevici, Bandovici, Radojevici, Radosavljevici, Vukadinovici, Mitrovici, ekovici,
Matovici, Zujovici itd.

I treca bratstvenicka grupa, Mijomanovici, od Vasovog treceg sina Mija, kao i prethodne dve,
ima svoje podgrupe, a uglavnom joj pripadaju sledeca bratstva:
Delevici, Cemovici, Joksimovici, Micovici, Ceranici, Markovici, Stipalji, Zecevici, Sajicici,
Maslovarici, Dubaci, Guberinici, Fatici, Novovici, Miskovici, Vukovici, Leposavici, erkovici,
Turovici, Jovovici, Vucelici, Vujovici, Savovici, Vukicevici (razliciti od Vukicevica Lopacana),
Stijovici, Corci - Sunjevici, Bajici, Sarbajici, Malisici, Nedici i Kruscici.

Svi, Vasojevici prvenstveno isticu da su sa Nozice, iz Lijeve Rijeke, de je ivio njihov prapredak
Vaso i gde se i danas, pored ostataka njegove crkve, nalaze i tragovi njegove kuce.

Srpska bratstva i porodice,

Bratstva crnogorskog plemena Banjana,

Banjani su u posljednja dva veka imali oko etrdeset bratstava. Za to vreme neka su bratstva
iezla iz plemena smanjivalo se njihovo muko potomstvo dok nije nestalo, mada su tome
dale doprinos i este migracije iz ovog pasivnog kraja. A u poslednjih pola veka neke su se
banjske porodice pomerile do oblinjih gradova, pa vie ne ive u plemenu, ali ne otuuju
svoju imovinu, dakle oevinu. Ima i primera da su od jednog bratstva nastala dva, to se neki
bratstveniki ogranak zvanino proglaava posebnim bratstvom. Tako se potomci Rada
Miljania (prva polovina 19-og veka) zovu Radovii. Kako se Velimlje izgraivalo kao varoica,
kao i razvojem kolstva i saobraaja, u ovaj su kraj iveli krae ili due i neki ljudi sa strane, pa
ih ne moemo smatrati Banjanima. Ali ako su njihove tri generacije ivele u plemenu, treba ih
uzeti u obzir kao i druga banjska bratstva, pa ak i kada predstavljaju samo jednu porodicu.

Sredinom prolog veka u Banjanima su ivele porodice (bratstva): Antovi, Baovi, Bijelovi,
Vasiljevi, Gligovi, Dragani, urkovi, Elezovi, Erakovi, Zeevi, Kapetini, Kecojevi,
Kilibarda, Kneevi, Kova, Kokotovi, Komnenovi, Koprivica, Kosanovi, Krivokapi, Krui,
Lazarevi, Lui, Markovi, Matovi, Milovi, Miloevi, Miljani, Mirkovi, Miovi, Mikovi,
Mrkaji, Nikoli, Ognjenovi, Orbovi, Papi, Pejovi, Perovi, Popovi, Radojevi, Radovi,
Sari, Tomaevi.

Banjani su vekovima bili ivo imigraciono-emigraciono podruje. To, u izvesnoj meri, vai i za
ostala dinarska pemena. Interesantno je da su mnoge znamenite srpske porodice i pojedinci
poreklom iz ovih plemena. Preci Nikole Tesle i Nikolaja Velimirovia su poreklom iz Banjana.
Banjani su naselili vie mesta u valjevskom kraju, kao i uvenu Brankovinu.
Tako su poreklom od Miljania iz ovog plemena porodice Nenadovi (Aleksa Nenadovi, prota
Mateja Nenadovi, Jakov Nenadovi, Ljuba Nenadovi), Biranin (Ilija Biranin), Lazarevi (pop
Luka Lazarevi).
Roeni Banjani su patrijarh Arsenije IV Jovanovi akabenta i vladika Hadi Sava Kosanovi.

Maleevci

Veoma rairen rod, koji slavi specifinu i retku krsnu slavu, sv. Ignjatija Bogonosca, 2. januara
po novom kalendaru (20. decembra po starom) Prvi pisani tragovi o Maleevcima potiu iz XIV
veka, sa prostora Stare Hercegovine. Za bratstva i porodice maleevskog plemena
karakteristino je da svi slave pomenutog Svetog Ignjatija Bogonosca.
Po predanju, rodonaelnik plemena je srpski vojvoda Male. Potie iz Hercegovine.
U drugoj polovini XIV veka zbog svojih zasluga dobio je vojvodstvo u Berovu, u Makedoniji.
Uestvovao je u Marikoj bici 1371. godine, gde je ranjen. Zbog nadiranja Turaka spaljuje kuu
i seli se u Drenicu na Kosovu. Uestvuje u Kosovskoj bici 1389. godine. Kada se oporavio od
rana, opet spaljuje kuu i vraa se u postojbinu, u selo Malina (na putu izmeu Bilee i
Trebinja).
Tu se bavio trgovinom i lovom. Prokrio je klanac u planini Ljubotinji kod Kruice i ostavio zapis
o tome. Obnovio je manastir Dobrievo. Umro je u dubokoj starosti, poetkom XV veka.

Maleevci su prvo drali planinu Ravno, pa je zamenili sa pivskim vojvodom za planinu Kruicu
kod Volujaka. Trgovali su sa Dubrovnikom i transportovali robu karavanom od Dubrovnika u
unutranjost, do Arilja i dalje. Pleme se rairilo i dalo mnoga bratstva i porodice.

Pregled prezimena bratstava Maleevskog plemena (koji svi slave Svetog Ignjatija Bogonosca)

1. ALEKSI
2. BANOVI
3. BOGDANOVI
4. BOI
5. VELETI
6. VITOMIR
7. VIDOJEVI
8. VUKOVI
9. GOJKO
10. GRUI
11. DEDIJER
12. DRAGUTINOVI
13. DRAKUL
14. DUBOVINA
15. DUDA
16. DURI
17. ERI
18. OKI
19. UROVI
20. ILI
21. JANKOVI
22. JARAMAZ
23. KALEM
24. KALAJDI
25. KOMLjENOVI
26. KOVAEVI
27. KOI
28. KRAJINOVI
29. KRNjA
30. LALIEVI
31. MAJDOV
32. MANDI
33. MATI
34. MILAKOVI
35. MILOVI
36. MIRJANI
37. NIKOLI
38. NOVOSELAC
39. OBRADOVI
40. OGRIZOVI
41. PANTI
42. PASPALj
43. PELKI
44. PERII
45. PETROVI
46. RADOVI
47. RADULOVI
48. SIMI
49. SJERAN
50. SKENDER
51. SPASOJEVI
52. SRNA
53. STAJI
54. STANII
55. STANKOVI
56. STOJI
57. SUPETA
58. TEGARI
59. TIMOTIJEVI
60. OROVI
61. USTI
62. FILIPOVI
63. AKAREVI
64. IPI
65. UPI
Bratstvo Prlja

Bratstvo Prlja je staro crnogorsko bratstvo koje se prvi put u pisanim dokumentima pominje
pre nesto vise od 400 godina. U Kotorskim zapisima iz XVI vijeka u dokumentu od 19.
decembra 1580. godine po prvi put se spominje Rajiko Stefanov Prlja iz sela Ljubotinja.
Prema narodnom predanja predpostavlja se da Prlji vode poreklo sa Kosova Polja od bratstva
Barjaktarevia. Predpostavlja se da su se posle Kosovske bitke 1389. g. i propasti srpskog
carstva doselili u Crnu Goru ostavljajui svoj rodni kraj ar planinu i Ljuboten. Dugo i
mukotrpno putovanje zavreno je 1445. godine kada se naseljavaju U Rijekoj nahiji izvie
Oboda u mestu Ljubotinj.
Iz ovog bratstva razgranale su se porodice epevi,Vueti i Vukovi.

Bratstvo Miunovia,
-ukljuujui i pripadnike koji su se doselili u Vojvodinu,

Narodno predanje kazuje da sva stara bratstva Ozrinia vode poreklo od zajednikog pretka
Ozra. Po njemu je i pleme dobilo svoj naziv. Poznata je pria o petorici brae: Ozru, Pipu, Vasu,
Krasu i Otu, od kojih su nastala plemena: Ozrinii, Piperi, Vasojevii, Krasnii i Hoti. Braa su,
prema sauvanoj tradiciji, sinovi bana Strahinje, a njihova dalja loza see do Nemanjia. U ove
krajeve su doli i tu se nastanili kao kosovski prebezi, verovatno negde krajem XIV ili
poetkom XV veka.
Oblast na ijem se podruju obrazovalo devet plemena: Cetinje, Njegui, eklii, Bjelice, Cuce,
Ozrinii, Komani, Zagara i Pjeivci nazvana je Katunskom nahijom i pod tim imenom je prvi
put u dokumentima pomenuta 1435. godine. To ime dobila je po nekadanjim zetskim
katunima. Erdeljanovi misli da je tu bilo katuna i u doba stare Duklje. Stanovnitvo ove
oblasti bavilo se preteno stoarstvom i poneto zemljoradnjom.
U vreme najezde Turaka Katunska nahija postaje ratniki zbeg ne samo stoara, nego i ostalog
stanovnitva iz Hercegovine, Bosne, Rake, Brda i drugih oblasti. Ta kamenita tvrava u koju
se zbeglo stanovnitvo iz raznih krajeva bila je poslednje uporite ostataka srednjovekovne
nemanjike drave.
Jevto Dedijer u svojoj studiji "Hercegovina" govori o iseljavanju stanovnitva iz Hercegovine i
Bosne u Crnu Goru i, izmeu ostalog, kae: "Ima vie velikih i uvenih crnogorskih bratstava,
koja vode poreklo iz Bosne i Hercegovine", pa navodi: Martinovie, Erakovie, Raievie i dr.
Dalje, pozivajui se na Rovinskog, Dedijer kae: "Ozrinii su svi ispod planine Ozrena u Bosni".
Tako se, po njemu, i ime Ozrinia moe dovesti u vezu s nazivom te planine.
Stara Crna Gora imala je etiri nahije: Katunsku, Rijeku, Crmniku i Ljeansku, od kojih je
Katunska bila po povrini daleko najvea: zahvatala je 933,66 km2, ili 63,5% celokupne
crnogorske teritorije. Njena plemena zahvatala su sledeu povrinu: Cetinje 77,92 km2,
Njegui 82,04 km2, eklii 58,12 km2, Bjelice 66.76 km2, Cuce 202,61 km2, Ozrinii (evo)
220,19 km2, Pjeivici 133,56 km2, Zagara 40,62 i Komani 51,84 km2.

Ozrinii su, dakle, bili prostorno najvee pleme i u svojoj nahiji i u itavoj Crnoj Gori toga
vremena. U toj sredini, to jest u Katunskoj nahiji, u plemenu Ozrinii, kao jedan od Ozrovih
potomaka, ponikao je, najverovatnije sredinom XVII veka, rodonaelnik danas najbrojnijeg
ogranka bratstva Miunovia - Miun ogov Radievi.
Tada su u Crnoj Gori prezimena izvoena od dedovog, ili oevog imena. Miunovo prezime,
dakle, izvedeno je od dedovog imena, jer je izvesno da je ogo, Miunov otac, bio Radiev.
Miunovi sinovi Vuk i Andrija imaju prezime Miunovi, koje je, kao to se vidi, izvedeno od
oevog imena.
itavo bratstvo Miunovia ne vodi poreklo od Miuna ogova, ve su neki ogranci prezime
izveli po svojim precima, koji su se, takoe, zvali Miun, ili, pak, na drugi nain.
Vukovi i Andrijini brojni potomci, mada ne svi, zadrali su sve do sada to prezime, iako se
obiaj da se prezime izvodi od dedovog ili oevog imena jo dugo vremena zadrao u Crnoj
Gori.
Niko od Miunovia koji su ostali da ive u Crnoj Gori nije promenio prezime. Meutim,
pouzdano se zna da je krajem XIX i poetkom XX veka vie porodica bratstva, u sklopu
masovne migracije Crnogoraca u to vreme, preselilo u Srbiju, uglavnom u Toplicu i Jablanicu.
Neki od njihovih potomaka zadrali su isto prezime, dok su drugi, po ve ustaljenom obiaju,
svoje prezime izveli od oevog ili dedovog imena. Tako se neki potomci Filipa Petrova prezivaju
Filipovii; neki od potomaka Ilije Mitrova su Mitrovii, a svi potomci Miloa ivova su ivovii.
Izvesno je da je rodonaelnik danas najbrojnijeg ogranka bratstva Miunovia Miun ogov
iveo u Velestovu, gde su kasnije iveli i njegovi potomci. Dakle, kolevka bratstva je Velestovo,
vei predeo sa istoimenim selom u njemu, u plemenu Ozriniima, u Katunskoj nahiji stare Crne
Gore. Pored sauvane tradicije, potvrdu za ovo nalazimo i kod Jovana Erdeljanovia. Evo ta on
o tome kae: "Velestovo je poveliki predeo na jugu od planine Kopitnika. U njemu ima sedam
sela... Na severu je od Barjamovice selo Velestovo kraj glavnog puta kod opte crkve svih
Velestovaca. U njemu su pet kua Stanojevia i jedna kua Radievia-Mrvaljevia. Jo je dalje
na severu selo Makljen, takoe kraj glavnog puta. U njemu je glavno i staro seoce Makljen sa 2
kue; vie njega su, na severu, Kruka Lalevia sa 2 kue i Brekov Do sa 2 kue; a na istoku
je, pod velikim brdom Vuiem, Krivi Do sa 1 kuom. U selu Makljenu stanuju samo Radievii-
Miunovii".
Nemogue je sada utvrditi potpune i istinite podatke o migraciji Miunovia s Velestova.
Meutim, pouzdano se zna da je u sklopu poznatih masovnih migracija Katunjana bilo
bratstvenika. Naime, u drugoj polovini devetnaestog veka, naroito posle bitke na Grahovcu
1858. godine i crnogorsko-turskog rata 1876-1878. godine, kada su Nikike Rudine konano
pripale Crnoj Gori, tamo se preselio znatan broj Miunovia i naselio se u Trepima i Smrdui,
gde i danas ivi nekoliko porodica od njihovog potomstva. Jedan broj njih je ubrzo odavde
preselio u tedim i Vitalac, sela u Nikikom polju, gde su, kao zasluni ratnici, dobili zemlju,
koja je do tada bila vlasnitvo nikikih Turaka.
Posle osloboenja toplikog kraja, u Srbiji, od Turaka, 1878. godine, tamo je, u sklopu
masovnog preseljenja Crnogoraca, nalo novo mesto ivljenja i vie porodica ovog bratstva.
I u prvom i u drugom svetskom ratu narod u Crnoj Gori bio je izloen potpunom osiromaenju.
Zato su, prirodno, poslije zavretka tih ratova, opet nastupale masovne seobe u potrazi za
boljim uslovima ivota. Meu tim brojnim iseljenicima iz Crne Gore bilo je i dosta porodica
Miunovia. One su iza prvog svetskog rata preselile na Kosovo i Metohiju, a iza drugog u
Vojvodinu.
Navodimo imena domaina, koji su 1945. i 1946. godine iz Smrdue odselili u Vojvodinu: Boo
Ilijin , Boo Vasiljev , Blao Lukin , Vujadin Ivanov , Maksim Jovanov , Marko Vukov, Milo Vukov
, Milo Krstov , Milutin Jovanov , Mirko Petkov , Nikola Krstov , Obren Mirkov , Radovan
Krstov , VII), Radovan Vidakov , Radovan Jovanov , Sava Talov i Stevan Kostov. Tada su
odselili i Drago Nikolin , Duan Jagoev i Danica udova Spasoja Jagoeva , ali su se posle
godinu dana vratili u svoj rodni kraj. Neto kasnije odselila je iz Kamenska i porodica Nikole
Jovanova . Svi su se nastanili u Vrbasu, izuzev Radovana Vidakova, koji je dobio naseljenje u
Zmajevu.

Mandii

1948. () 113,
34 . 1915. ,
26.
.
, 17. .
, , .
, ,
, .
.
1640. 1641/42. ,
, ,
. ,
. 1657. ,
,
.

, .
, 1660. I ,
.
, , ,
. : , , , , ,
, , , , .
,
. : , , , , ,
. , 83
941 .
()
. , (1658.
) 90 , , 1568. . , ,
24 ,
.
, (voivodae nostri Tovuniensis Wolfgangi Mandich)
, . ,
, ,
.
1644. ,
1657. . ,
,
1657. , .
,
,
, 1640/42. .
,
.
, , ,
, .
. ,
.
, ,
.
, ,
, . ,
,
1463. 1485. .
, .

. ,
. ,
, ,
.
, ,
.
,
. , , .
1712. 3 .
(porculabo Joveta Mondik), 36 . ,
19 , :
(Peter) 60 , (Medak) 30 (Doricza) 26
, (Vutsik), .
, (zastavnik Sava Mandich),
38 , 17 .
(Nicola), 30 (Milin), 16 .
1712. compagno
(Jovan Mandich). 1915.
. 1730. (porculab Toma
Mandich) . 40 .

(1 ) (5 ), , .
,
, .
1915. , 153
. , , 21 .
1712. , .
( ).
,
.
,
. , ,
. , , (
), , .
,
.
19. 70 , 8 .
. 36.
. (, )
: . , . , . , , . , .
, .
, , ,
, .
, .
1657. ,
. .

. ,
1640/42. .
, , .

Bratstvo Raievia,

Bratstvo Raicevica, porijeklom iz s. Pracevac, Gornja sela - Berane (nekadasnji Ivangrad).

"Raicevici pripadaju sirem bratsvu Scekica, koji poticu od starog bratstva Djurkovica iz s.
Zavale iz Gornjih Pipera. I danas se drzi da su Scekicima "najblizi Piletici". Preci Scekica su se
doselili u Gornja sela verovatno u prvoj polovini XVII vijeka, u s. Zalokvicu, a nakon toga u
Zagrad.
Po iseljenju sa Zavale, Scekici su promenili slavu. Ostavili su plemensku slavu, Arandjelovdan,
a za glavnu slavu uzeli dotadasnji prisluzak - jesenji Petkovdan (27.oktobar), a za prisluzak im
je ostao - letnji Petkovdan (8.avgust). Tako i Raicevici slave svetu Petku.
Predak Raicevica je Raic Milosev Scekic iz Zagrada, koji se doselio u Pracevac 1802. ili 1803.
godine. kako su Raicevi potomci bili odvojeni od ostalih rodjaka, oni su ih poceli zvati Raicevici
- po pretku Raicu. Ovo prezime je postepeno usvajano, narocito od popisa 1912.godine, ali ni
do danasnjih dana nije potpuno usvojeno. Mnogi koji su odselili i danas se prezivaju Scekici.

Bratstvo Aligrudia iz Zete,

Predanje o bratstvu
ivo predanje koje se neguje u bratstvu Aligrudia kae da bratstvo Aligrudia potie od pretka
kome je ime (ili nadimak) bilo Grudo. On je imao jo dva brata, koja su se zvala (ili imala
nadimke) iko i Bojo. Grudo i iko su se po predanju doselili u Zetu iz mesta Grude u
Hercegovini u 17.vijeku. Sva kazivanja govore da se predak Aligrudia morao seliti iz svoje
postojbine, a dva su mogua razloga za to: beanje od osvete zbog ubistva i pretnja turske
sile.
Grudo je kao mlad dobrovoljac bio u eti koja je presretala turske karavane, isticao se u
borbama u kojima je ispoljavao veliku hrabrost, ali kao najmlaem u eti nisu mu pripale
zasluene ratne nagrade. Zbog toga je dolo do svae i oruanog obrauna Gruda sa
etovoom, kojeg je Grudo ubio.
Posle takvog ina sledila je po tadanjem obiaju osveta ili preseljenje porodice u drugo, tj.
nepoznato mesto, kao i promena imena i prezimena mukih glava da bi se izbegla dalja osveta
i prolivanje krvi.
Po drugoj verziji dogaaja, Turci su zbog napada na njihove karavane i pogibije pretili i
spremali osvetu. Zbog toga je Grudo sa braom ikom i Bojom morao napustiti rodne Grude i
Hercegovinu. Doselili su se prvo u epetie, u Ljeanskoj Nahiji.
Dvojici starije brae zbog mogue osvete i odmazde Ljenjani nisu dozvolili da se nastane u
Nahiji pa su morali seliti dalje. Tako je pre 1700.godine Grudo doao u Zetu, u Balabane. Tu su
mu dali ime ili nadimak Grudo po mestu odakle je doao, te tako nastaje novo prezime
Aligrudi.
Drugi od brae ikman-iko doselio se u Ponare, a verovatno po tom imenu zainje se novo
prezime ikmanovi.
Trei i najmlai od brae Bojo bio je tada dete. Ostao je u Ljeanskoj nahiji (epetie), kada je
odrastao uzeo je novo prezime Bojani (stari Aligrudii kau: po imenu). Neka predanja govore
da je Bojo uzeo prezime po Bojaniima kod kojih je iveo i imao njihovu zatitu, pa se iz
zahvalnosti za pomo i panju koju su mu Bojanii posvetili prozvao Bojani.
Sva kazivanja po predanju govore da postoje roake veze izmeu Aligrudia, ikmanovia i
Bojania. esto su se ranije obilazili i pomagali i roake veze su bile vrlo prisne do 60-tih
godina XX veka, posebno Aligrudia i ikmanovia.
Kada se enio koji Aligrudi, barjak je nosio ikmanovi ili Bojani, redosled se znao i potovao
na mukim svadbama i kod druga dva bratstva. U vreme gladnih godina bratski su pomagali
jedni druge.
Na sahrani, pripadnici ova tri bratstva ne izjavljuju sauee jedni drugima, ve odaju potu
preminulom i u redu za oaloene primaju svi sauea. Aligrudii su se bratili i sa bratstvom
Vukovia iz Balabana do pre neto vie od 30 godina.
Krsno ime-slava Aligrudia i ikmanovia je Sveti Nikola (Nikoljdan), Bojanii su prvo slavili
Nikoljdan, sada slave Petkovdan, a posluuju Nikoljdan.
Kako kae ivo predanje u bratstvu slino su objavili etnolog Andrija Jovievi i istoriar Pavle
Radusinovi,neki njihov predak, zvani Nikola, dobio je nadimak Alija, pa su kombinacijom tog
nadimka i mesta porekla Grude (Hercegovina) dobili prezime Aligrudi. Ako Nikola (Alija) kod
Aligrudia nije znan kao Grudo onda je i rodoslov Aligrudia skraen za jedno koleno (pas), to
nije bilo mogue utvrditi pouzdano.
Po predanju i kazivanju starom vie od 300 godina, koje je prenoeno sa kolena na koleno, ne
postoje niti su postojale roake veze bratstva Aligrudi sa bratstvima Vukievi, Mustagrudi,
Vuine kao i sa bratstvom Vuini.

Hercegovacka bratstva Samardzii i Golijani,

Poreklo Samardia

Bratstvo Samardia vodi poreklo od Vojvode Pavla Orlovia .Posle bitke na Kosovu (1389.god)
pred Turskom najezdom porodica Orlovia seli se u aradju kod Gacka, a odatle u razne
krajeve Crne Gore i Hercegovine.Prezime Samardii pominje se prvi put oko 1570.god.(Savo).
Savov praunuk Nikola sa sinovima i rodjacima doselio se iz Bajica u Risan. Iz Risna Samardii
1692. godine sele se u Krivoije i na tom prostoru ostaju do danas, preko 300 godina. Iz
Krivoija Samardii su se naseljavali u sve krajeve Jugoslavije i u mnoge zemlje sveta.

Kneevina Krivoije
Samardii zajedno sa ostalim bratstvima, oko 1710.godine isterali su Turke iz Krivoija i tako
je nastala slobodna teritorija "KNEEVINA KRIVOIJE". Na tromedji izmedju Otomanske
imperije, Mletake republike i Crne Gore na dodiru civilizacija i u vreme sudara vera nastala je
Kneevina Krivoije, koja je postojala preko 170 godina (sve do 1882.god).

Krivoijski ustanak
Na prostoru Boke Kotorske ratovale su najmonije sile Evrope i Mletaka republika, Turska,
Francuska, Austrougarska i protiv njih su dizane bune i ustanci i nijedna od njih za ovih 170
godina nije uspostavila vlast nad Krivoijama.Austrija je 1869.godine pokuala, primenjujui
zakon o mobilizaciji, da pritom zabrane noenje oruja i kroz naplatu poreza zagospodari
Krivoijama. Krivoijani to nisu prihvatili i digli su se na ustanak. Nakon tromesenih krvavih
borbi pobedili su Austriju i 1870.god. potpisali su mirovni ugovor. Krivoijanima su vraene sve
ranije povlastice i plaena ratna oteta.

Ostala Hercegovaka bratstva poreklom od Orlovia su:

Tepavevii, Damjanci, Kankarai i Goranovii.

TEPAVEVII su potomci Pavla Orlovia ispod Orline koja je dobila ime po Orloviima. ive u
Vratkoviima, Kazancima i arau. Porodino predanje o njima zabeleio je Jovan Erdeljanovi:
... Pavle Orlovi je stajao u arau pod Orlinom u Gacku. Posle njega su ostala etiri mu sina
s unucima. Poto su Turci osvojili Hercegovinu, dou jednom u njih na prenoite turske
aralije, koje su im inile razna nasilja. Oni im uklone oruje, pa ih sve pobiju i bace u jednu
jamu. Ali se to ipak dozna, te oni zajedno s rodbinom i imanjem pobegnu i dou u Banjane, u
selo Velimlje, na mesto Prigrebine. Tu su prezimili jednu zimu, ali zbog Turaka nisu mogli ni tu
ostati, jer su Turci zauzeli i Banjane, te trojica brae krenu dalje, a etvrti brat, koga su zvali
Tepo zbog toga to je tepao, vrati se u Gacko, u arae i od njega su tamonji Tepavevii...
( J. Erdeljanovi, n. dj. 310. )

Martinovii i Borilovii

-ogranak plemena Orlovia-

"Pleme Orlovia po zaslugama za srpsku slobodu zauzima prvo mesto u Staroj Crnoj Gori.
Njihova prolost da se pratiti od Kosova i ona je jedna svetla nit kroz dosta tamnu istoriju Crne
Gore za doba posle 1482. Kada se budu ispitala porekla i prolost svih srpskih porodica u naoj
zemlji i objavili svi dokumenti iz mletakih, austrijskih, srpskih i turskih arhiva, koji se odnose
na Crnu Goru od 1482. do dananjih dana, moi e da se da iscrpan rad o ovom velikom i
zaslunom plemenu" - pisao je Andrija Luburi.

Tudor Nenojev Ivanovic sa Cetinja ( Thudor Nenoe Ivanovich de Cetinje) zaduzio se u Kotoru,
1. septembra 1440, kod Luke Pautinova 14 perpera i 10 1/2 grosa za pancir ... Ovaj
dokumenat je dragocen. Otkriva najstarijega pretka pet Martinovica iz "Gorskog vijenca",
Ivana, savremenika Orlovica Pavla, Obilica i Kneza Lazara. Ivan je po svojim godinama mogao
biti ucesnik u kosovskom boju. Otkriva njegovog sina Nenoja, do kojega dopire porodicno
predanje. Unuk Ivana Orlovica nabavlja pancir u Kotoru pomocu Luke Pautinova, kod kojega je
kci kneza Lazara, Jelena, majka Balse III, ostavila svoje blago.
Na celu bajickih doseljenika stojao je Nenoje, koji je u ime svoga sela stavljao granicne znake.
Neosporno, to je bio Nenoje Ivanov Orlovic, jer je sa njegovim doseljavanjem i negovih
srodnika nastalo novo stanje u Bajicama, pre Ivana Crnojevica. U prilog toga govore i drugi
mesni nazivi u Bajicama kao: Orlovici, Orlovica dolina, Orlovica lazina, Orlovica kuca, Orlovica
bastina. Medjutim, Nenoje Ivanov ziveo je oko 1410, a njegov otac, Ivan, mogao je biti brat,
sinovac ili sin Orlovica Pavla.

Prvi knez sa Bajica koji se pominje u poveljama Crnojevica je Stepan Nenojevic, 1489-te.
Prve vojvode iz Bajica se pojavljuju krajem 17-og veka:
-vojvoda Vuksan Nikolin
-vojvoda Batric Martinovic
-pa onda 7 vojvoda, potomaka Batrica:
-7 vojvoda Martinovica - Drago Batricev, Niko Stijepa Tomaseva, Stijepo Nikov, Nikola Stijepov,
Bogdan Nikolin, Nikica Bogdanov i Marko Dragov
-3 serdara Martinovica - Milo Djikanov, Djiko Milov i Milo Djikov