Her seyden nce Lenin, sinif znden yapilacak tmdengelimlerle verili bir

konjonktrn politik gereklerinin saptanamayacagi konusunda ok aiktir. Isi

sinifinin bilincinin yaratilmasi, tm toplumsal katmanlarin davranissal ynelim ve
tepkilerinin her an yeniden tespit edilmesi dolayimiyla olabilir ancak; yoksa isi
sinifina kendi propagandasini yaparak degil. Aslinda Lenin, siyasal bilin ve
sinif bilinci arasindaki gerilimin ikincisinin aleyhine olarak zlmesi yolunda
dev adimlar atar. Bu aidan Leninizmdeki sinifi vurgular, hi de Laclau ve
Mouffeun isaret ettigi gibi sinif hegemonyasinin gerekliliginden skn eden
politik otoritaryenizm tehlikesini reel bir tehdit olarak ieren boyutlara
varmaz.
Bu bakimdan ikamecilik, korkulacak bir hayalet olmaktan ikar. Milibandin da
belirttigi gibi devrimler sadece bir para ikamecilik barindirmazlar; ayni
zamanda fiilen buna muhtatirlar.[22] Devrimler, ogunluk tarafindan degil,
greli olarak kk azinliklar tarafindan yapilirlar.[23] Ikameciligin (nclk)
reddedilmesinin ve byk ogunluklara ikin bir iradenin kendi sesini doguracagi
dsncesinin (temsilcilik) ne kadar lmcl sonular dogurabilecegine rnek
olarak Miliband, Luxemburgu gsterir. Alman Komnist Partisinin 1918 Aralikinda
yayinladigi bir deklarasyonda sunlar yazilidir: Spartaks Birligi, Almanyanin
proleter kitlelerinin byk ogunlugunun sorgulanmaz iradesinin aik bildirisi
olmadan iktidari asla zaptetmeyecektir. Iktidar sadece Spartaks Birliginin
ilkeleri, amalari ve taktikleri isi kitleleri tarafindan bilinli sekilde
onaylandigi vakit ele geirilecektir.[24] Alman isi sinifi hibir zaman hep bir
agizdan iktidara yrmedi (yryemezdi). Luxemburg ve yoldaslarinin hazin sonu da
bilinmektedir. Siyasi bir hareket iin nclk, kainilmazdir.
Post-Marksist hegemonya kurami, temsil nosyonuyla degil nclk nosyonuyla uyumlu
bir yapidadir. Herhangi bir siyasal hareket, sinirsiz sayida toplumsal virtelden
bazilarini seip aktif hale getirerek konjonktrel gerege geici bir dzenlilik
verir. Her siyasal hareketin kendi etki gc lsnde yapabildigi bu fiili
yapilandirma isleminin kendisi nclk; bu islem esnasinda basvurulan anlamlandirma
mekanizmalari ise hegemonik pratikleri olusturmaktadir.
yleyse nclk ile Leninist nclk arasinda bir ayrim kurmak gerekmektedir.
nclk, sadece Marksist partilerin zel bir tr pratigine verilen isim olarak
degil, siyaset kuraminin temel kavrami olarak kurgulanmalidir. Her siyasal hareket,
toplumsal olani kurma kapasitesi lsnde nc bir misyona sahiptir. nderlik
edenlerle nderlik edilenler arasindaki ayrim, siyasi olanin mevcudiyeti iin
zorunludur. nclk basligi altinda Leninist nc partiler bulundugu gibi, ayni
zamanda kendiligindenci hareketler de bulunur. Kendiligindenci hareketlerin
siyasetin alanini daraltma egilimleri ya da kitlelerle isel bir iliski kurma
niyetleri, onlarin varliklari itibariyla kitlelere dissal bir gereklik olmasini
degistirmez. Leninist nc ile kendiligindenci hareketler arasindaki temel fark,
edindikleri islevin niteligine iliskin degil (siyasi kuruculuk); bu islevin
bilincinde olup olmamaktan tremektedir. Bu islevin bilincinde olmak, politikanin
askin ufkunu genisletmek bakimindan ok nemli bir farkliliktir. Fakat izdigimiz
ereve bakimindan asli degildir.