Boracay Island - The Paradise Island

Ni Randy Santiago

Boracay Island ay isang paraiso,

Tanyag sa Japanese, Chinese, Amerikano,
Pumupunta rin pati Aprikano
Hanap ay Boracay kahit mga Negro.

Sumikat ang Pinoy at ang Pilipinas

Tourism ay tanyag at pumapagaspas,
Pagkat ang imahe ay tila sa hiyas,
Sa krisis at hirap parang ika'y lunas!

Maimbay ang alon sa Boracay Island,

Humihintong kusa sa dulo ng white sand,
Sa gitna ng dagat, ang dalampasigan
Naukit ang lihim nitong kagandahan.

Ang bato-balani sa mga turista,

Laging nadadaig, parang hinihila,
Silay naaakit sa taglay mong ganda,
Parang sa dalaga, kinis porselana.

Cottages sa beach at resort na may hotel,

Sa Boracay makikita mga model,
Naka two-piece-bikini kahit may muscle,
Lulubog sa ilalim suot ang snorkel.

Kung sa umagay kayganda mong dilag,

Ikaw na Boracay, laging naglalayag,
Sa gabi naman, ikaw ay batong buhay,
Hindi natutulog, hindi naglulubay.

May beerhouse, nightclub, saka mga disco,

Boracay ay libang na nakalalango,
Ang mga dayuhan, mga bisita mo,
Sa lalim ng gabiy lasing sigurado.

Ang mga bugaw, may sariling diskarte

Mayron silang offer, hindi ka tatanggi
Mura lang ang aliw, kung nais ng lalaki
Ingat ka lang Pare, baka makuryente.

Kaya pumunta ka dito sa Boracay,

Walang pasubaling masaya ang buhay,
Ngiti sa pag-uwi lubusan mong taglay,
Kapalit ng pera mong inutang sa Bumbay!

BORACAY - PARAISONG BUHAY!