Professional Documents
Culture Documents
-Isusulat ko sa DEATHNOTE ko ang aangkin ng STORY KO! ^____^ Dejoke. This story is
made to entertain and NO PART OF THIS STORY SHALL BE USED TO ANY WORKS WITHOUT MY
PERMISSION. You can spread the soft copies as long as you want to and I am giving
you the freedom to do that but PLEASE, BE RESPONSIBLE FOR IT. Arasso? Kansahamnida!
Domo! ^___^-
DESCRIPTION:
@SymphonyMusic
Paalala:
This story, A GHOSTS POINT OF VIEW, is the other side of my story 10 DAYS PLUS ONE
WITH A GHOST. So if I were you, you better read that story first before reading
this. WAE? Cause I HIGHLY RECOMMEND IT! Promise, hindi niyo maeenjoy ang story na
ito if uunahin niyo to. Hahaha. So if you havent read that, might as well read
that first! And for those who had read 10 Days...
BEFORE DAY 1 :
@SymphonyMusic
Ako nga pala si Rain Reyes. Rain na lang o kaya Ulan. Same lang naman yun eh.
Hahaha. ^_____^
At etong kasama ko eh si Calvin. Siya ang bestfriend ko. And since hes my best
buddy eversince, he knows almost all of my secrets.
Mayroon kasing 99% possibility na i-reject niya ako kapag umamin ako sa kanya at
mag-attempt akong manligaw.
Bakit???
Kasi hindi naman niya ako kilala eh. Were not even friends.
IN SHORT...
Si Rain ka nga tol. Of all girls ba naman kasi, bakit yung snob pa na yon? Eh di
ba ang taray-taray nun? Tapos snaberang tunay pa. Kung hindi absent, laging late.
Ang dami-dami naman kasing babaeng may gusto sayo sa campus, bakit yung babae pang
hindi ka naman kilala?
=__________=
Calvin, true love is blind. Imperfections are not an excuse for a person not to
fall in love...
Kung bakit alam ni Calvin yung mga bagay na yun tungkol sa babaeng gusto ko...
Yun ay dahil siya ang kasa-kasama ko kapag palihim kong pinupuntahan si Harumi.
Hahaha. :D
Oo. Harumi ang pangalan niya. Ganda no? Nalaman ko yun sa isang friend niya nung
minsang sinundan ko siya tapos tinawag siya nun. Hahahaha. ^____^
Yung buong pangalan niya, nalaman ko naman dun sa math professor namin. May math
subject din ang Digital Arts no! Hahaha. At biruin niyo yun? Math genius pala siya
kaya kilala siya nung prof namin na yun? :D
Ano, pare? Wala ka pa bang nakikitang bulaklak na gusto mo? Napapagod na ko!
Kanina pa tayo paikot-ikot dito at ang dami-dami naming nagtitinda ng bulaklak pero
di ka makapili! Siguraduhin mo lang na nasa school pa yang pagbibigyan mo hanggang
mamaya kasi kundi ILILIBRE MO KO NG LUNCH SA LOOB NG ISANG LINGGO!!
Dont worry, dude. Nandun pa yun! Alam ko ang schedule non no. May practice yon
ngayong lingo. Hehehe.
Ang lupet mong secret admirer! Kung ako si Harumi, matatakot na ko sayo. Tsk.
AYON, TOL!!! Sabay turo sa mga purple roses na tinitinda nung batang babae sa
gilid ng kalsada.
Ok to! Ang ganda kaya! Isa pa, mayayaman na yung mga may flower shops no. Mas
kailangan ng batang to yung ibabayad ko. Hehehe.
Puro by twos lang yung mga purple roses na nakaplastic. GUSTO KO BOQUET EH! T^T
Bata, bibilhin ko lahat yan pero pwede bang gawin mo siyang boquet? Dadagdagan ko
na lang yung bayad. Kaya mo? ^____^ Todo ngiti pa ko para pumayag yung bata.
Sige po!
YEESSS!! THANK YOU!! Ngayon na ha? Tumango yung bata tapos inumpisahan na niyang
ayusin yung mga rose.
Tuwang-tuwa ka naman? Para kang bata, Rain. Hahaha. Tingnan mo, pinagtitinginan ka
na ng mga tao.
^______^ V
Habang inaayos nung bata yung mga bulaklak, lumingon ako sa paligid para maghanap
ng bilihan ng cake...
*lingon sa kaliwa*
*lingon sa kanan*
*lingon sa likod*
AYUN!! ^____^
Kaso nabaling yung atensyon ko sa lalaking nakasandal sa motor niya na nasa harap
nung bakeshop. Hawak niya yung helmet niya at meron siyang headset na beats ang
tatak (yung monster ha) na nakasabit sa batok niya. Medyo badboy nga yung itsura
niya eh. SAKA BAKIT SIYA SAKIN NAKATINGIN?! Imposible namang umabot yung boses ko
sa kinatatayuan niya no? May pailing-iling pa siya ng ulo niya habang nagkakamot sa
buhok niya.
Inilabas ko yung wallet ko saka ako kumuha ng 1thou. Yun yung inabot ko sa bata.
Nako, kuya wala pa akong panukli dito. Kayo pa lang po kasi yung bumili sakin
simula pa kanina eh. Nginitian ko siya saka ko tinap yung ulo niya.
Tol, alam mo minsan naisip ko... Tao ka ba talaga o anghel na galing sa langit?
Hahaha.
Kinuha ko naman na yung boquet. Itatago na sana nung bata yung binayad ko ng
biglang humangin tapos nilipad yung pera papunta sa kalsada. Sinundan ng bata yun
para pulutin. Nung napulot na niya yon, humarap siya samin saka kumaway ng
nakangiti.
Pagkabigay ko kay Calvin nung bulaklak, tumakbo agad ako dun sa bata saka ko siya
itinulak palayo sa gitna ng kalsada kaso...
*BBBBEEEEEEEEEEEEPPPPPPPPPP!!!!*
RRRAAAAAIIIIIIIIIINNNNNN!!!!!!
*BOOOOOOOGGGGGGSSSSSSSHHHHHH!!!!*
*SSCCCCCCRRRREEEEEECCCCCHHHHHHH!!!!!*
MINUTES OF SILENCE.
Umupo ako...
Ambulansya?
Teka sino bang nabangga? Alam ko kasi ako eh. Nakita ko pa nga yung pagsalpok ng
sasakyan sakin. Eh bakit hindi nila ako pinapansin dito?
Si Calvin??
Tumayo na ko nun. Sinisilip-silip ko pa nga yung mga pinagkukumpulan ng mga tao eh.
Sino ba yung nabangga talaga?! Ang sakit naman nito sa ulo! >_____<
Tapos biglang nagsitabi yung mga tao at nakita ko na sinakay ako sa stretcher.
O_______________O
TEKA...
Napatingin ako dun sa batang binilhan ko ng bulaklak habang nakaluhod siya sa harap
ng kalsadang puro dugo...
Could it be possible...
IM NOW A GHOST?!
Haynako!! TALAGA NAMAN!! Ang laki mong abala alam mo ba yun ha?!
Napatingin ako dun sa nagsalita. Teka, eto yung lalaki sa harap ng bakeshop kanina
ah? Eh nasaan na yung motor at helmet niya?
Saka, ako ba yung kausap niya? Sakin kasi siya nakaharap eh.
O___________O
=___________=
Eh bakit ikaw lang? Nakikita at naririnig mo ko? Pero siya hindi? Sabay turo dun
sa batang umiiyak pa rin.
Saka yung katawan ko... Sinakay sa ambulansya kanina. Pero bakit nandito pa ako??
=_________=
MULTO KA NA!!
O___________O
Mul... mul... multo na ko??? Multo na talaga ako??
Oo! Kaya hindi ka na nakikita at naririnig niyang batang yan at ng lahat ng tao
dito!
=__________=
Teka...
Multo ka rin??
MMDA na ang maglilinis ng dugong ikinalat mo diyan! At kung gusto mong makabalik
sa katawan mo, sumunod ka na lang sakin!
Wala kang kasalanan ha? Wag ka ng umiyak. Ginusto ko namang iligtas ka eh...
Tapos sinundan ko na yung lalaki.
Anong pangalan mo? Saka bakit alam mo na Rain yung pangalan ko?
AISSHH!! Ang dami mo namang tanong na bata ka! Di ka ba mauubusan ng tanong ha?!
DESTINY! Yun ang itawag mo sakin!
=________=
Ano ba naman to! Ang dami ko pang gustong malaman eh! >____<
Habang naglalakad kami bigla naman siyang nagsalita kaya nabuhay ulit yung diwa ko.
O_____________O
I SHOULD BE DEAD?! AS IN DEAD?!
Pano??
May unleft business ka ba? Mga dapat gawin bago ka pa maaksidente kanina?
Nag-isip ako...
Naalala ko si Harumi...
May liligawan sana ako kaso hindi ako kilala ng babaeng yun eh. Magpapakilala pa
lang dapat ako kanina...
Naupo siya dun sa may bench sa gilid ng kalsada kaya nakiupo rin ako sa tabi niya.
Ill give you a deal or lets just say that its a gift for you kasi naging mabuti
kang tao.
Tell me.
Ill give you 10 days starting tomorrow. Youll gonna meet that girl na sinasabi
mo then youll be with her. Its up to you kung pano ka magpapakilala sa kanya.
Pero youll stay as a ghost. Siya lang ang makakakita at makakarinig sayo. You can
touch anything in one condition. Hindi ka niya dapat makita kapag hinawakan mo siya
and other stuff or else... ITS OVER!
You can make memories with her na pwede mong dalhin kapag umalis ka na sa mundong
to. BUT! Kapag pumayag siya na magstay ka sa side niya, you have to tell her this
rule...
Kapag pinaalis ka niya at sinabi niyang ayaw ka na niyang makita, you have to go.
Hindi mo na siya pwedeng makita. Pero kapag tinawag ka niya pabalik within those
ten days, you can go back to her.
Ang hirap naman! Pano kapag pinaalis niya ako agad at natapos na yung ten days ko?
Eh di wala ng memories?
Uh-huh. Pero if she falls in love with you within that span of time... You can go
back to your body and be alive again. Comatose ka lang naman sa ngayon eh.
O___________O
You mean...
Oo. Pero dapat siya mismo ang magcoconclude sa sarili niya na mahal ka na niya.
You cant force her to say that.
Napangiti ako...
Makakasama ko na si Harumi, may pag-asa pa akong mabuhay! ^____^
Hindi mo pwedeng makita ang katawan mo. If you try to sneak, itutulak na kita
paakyat ng heaven! Hahaha!
O_______O
And one more thing, you cant tell that Harumi-girl na youre Rain Reyes. Di ba
sabi mo di ka niya kilala? Gawan mo ng paraan. Kapag nalaman niya na ikaw si Rain
Reyes sa loob ng 10 days mo, mawawalan ng bisa yung premyo mo if she falls in love
with you.
Problema mo na yan no! Hahaha! Tumawa siya ulit! :D Hahaha. Tumayo na rin siya
nun.
Oo nga pala! You cant wipe her tears, okay? If you do that, its over.
Bakit naman?
Its a way to a womans heart. Its the most wonderful thing a man can do aside
from being a womans shoulder to lean on when shes down. Yun lang naman.
GANON BA YON??
You can start tomorrow. Bukas, makikita at maririnig ka na niya. Dont try to
freak her out. Bawas pogi points yun! Hahaha.
Destiny, sino ka ba talaga? Saka bakit mo to sakin sinasabi? Are you some kind of
a God?
There is only one God. Alright. Im an angel. Thats all I can tell you. And quit
asking stuffs like that cause I wont entertain you.
Tumalikod na siya sabay bato ng maliit na box sakin na may button sa gitna.
In case of emergency, press that button and Ill be there. Wag mong ipapakita sa
iba yan.
Nagsnap siya tapos nawala na siya...
O____________O
Eotteoke?! Eotteoke?!
T____________T
KAYA MO NA YAN! I HAVE SOME STUFFS TO DO SO DONT BUG ME! AND REMEMBER! PRESS THAT
BUTTON IN CASE OF EMERGENCY! EMERGENCY LANG!!!
Pano ko ba to uumpisahan??
Ang dami-daming bawal tapos ang hirap-hirap pa tandaan. Tsk. Kailangan ko na lang
makita si Harumi. Hmm...
Teka...
Haaaaaayyyyssss...
DAY 1 :
@SymphonyMusic
6:00 na ng umaga...
Dito ako nagstay magdamag at magdamag na rin akong nag-iisip ng plano kung pano ko
haharapin si Harumi. =___=
Ang hirap kaya! >_____<
Ano kayang magiging reaksyon niya kapag nakita na niya ako? Plus the fact na multo
ako?
Haaaysss...
SI MAMA! T^T
Kailangan makita ko rin si Mama pati si Calvin. Sigurado akong nag-aalala na sila
kasi comatosed ako. T^T
Uh-huh. Pero if she falls in love with you within that span of time... You can go
back to your body and be alive again. Comatose ka lang naman sa ngayon eh.
Yun dapat ang goal ko while making my 10 days memorable. That way makakasama ko na
ulit si Mama, pati si Calvin at si Harumi. ^___^
8:00am na!!
Teka, masilip nga. Baka kasi pumasok na pala siya hindi ko lang napansin sa sobrang
pagkaidle ko kanina.
Hmm...
O______O
^_______^
AYOS! PWEDE!
O_______O
>________<
=_______=
Nag-umpisa na pala yung 10 days ko no? So ibig sabihin makikita na niya ako? At
kapag tumagos ako sa pinto o sa pader at nangyaring nasa loob na siya...
Maya-maya lang...
Dire-diretso lang siya hanggang sa loob ng room niya. At as usual, late siya!
=_____=
May 30 minutes pa ko bago siya lumabas diyan kaya pupunta muna ako sa room namin
para silipin si Calvin at yung dalawang bugok pa naming kaibigan. ^____^
Kaso habang naglalakad ako napansin ko yung isang babae na nagdidikit ng something
sa bulletin board ng Department namin. Tiningnan ko naman at...
O________O
Kaso...
Napangiti ako. Sana talaga magising ako para makapagpasalamat ako sa mga taong
to...
CALVIN??!!
Calvin...
Tol, ikaw ba ang pasimuno nito? Salamat ha. Ang swerte ko kasi kaibigan kita...
T________T
Calvin!!
William? Jake?
T_______T
Mabait yon. Hindi niya tayo iiwan. Saka bawal pa siya sa langit. Overcrowded pa
yung mga anghel dun. Di pa siya pwede pumasok.
This is the last thing we can do. Pray for him... Thats all we can do. Pero
hinding-hindi ko tatanggapin yung sinabi ng doctor kagabi na brain dead na siya...
Never... I know hell wake up...
O________O
Ako din...
Im brain dead...
Tara na! Marami pa tayong bulletin boards na lalagyan nito! Tapos umalis na sila.
Hindi...
Mabubuhay ako...
SI HARUMI!! Hindi niya dapat makita yung mga pictures ko! Malalaman niya na ako si
Rain Reyes!!
EOTTEOKE??!! O______O
TAMA NA NGA!!! PWEDENG ISANG BESES LANG PINDUTIN??!! ANG SAKIT SA TENGA!!!!
So yun pala yung mangyayari kapag pinipindot ko to? May tutunog na parang
ambulansya sa tenga niya???
AMAZING! ^____^
OO NGA PALA!
=________=
Di man lang muna ako patapusin sa sinasabi ko?! PMS tong si Destiny lagi. Hmp.
Kasi maglalagay daw sila ng maraming ganyan sa bawat bulletin dito! Baka makita ni
Harumi! Malalaman niya na ako si Rain Reyes! Hindi ko naman pwedeng tanggalin yan
diyan isa-isa. Pano yun?
Aah...
>_______<
T_________T
Destiny naman... Help me please? Hindi ko pa nga nauumpisahan yung mission ko eh.
Sigurado ka?
Tumalikod na siya...
O______O
TELEPORT?! PWEDE?!
O_________O
Sinundan ko na lang siya hanggang sa makasakay na siya ng jeep. Sumakay na din ako.
Buti na lang maluwag. Libre pa pamasahe ko! Tama lang kasi wala naman akong pera
eh. Hahaha. Ang tanging laman lang ng bulsa ko ngayon eh yung button ni Destiny.
Sa harap niya ako pumwesto kaya napapagmasdan ko siya. Sinuot niya yung headset
niya saka sumandal...
Pero maya-maya lang bigla siyang dumilat. Nagulat ata. Hahaha. Tumingin siya sa
labas ng jeep tapos sakin...
O________O
Eotteoke?!
UWAAAA!!! T^T
Blueboz?
Meron ho!
Dito na siya??
Bumaba na siya nung huminto yung jeep kaya bumaba na rin ako. Sinundan ko lang siya
hanggang sa pag-akyat ng overpass kaso lumingon na naman siya.
Pinandilatan niya pa ako. Tapos tumalikod na siya ulit at bumilis pa ying lakad
niya. Binilisan ko na lang din yung lakad ko.
O_________O
Sasagutin ko ba??
Baka nakadrugs??
O_________O
Lumingon-lingon naman si Harumi sa paligid niya. For sure ako ang hinahanap niyan.
>_________<
Baka sa init yan. Mabuti pa maligo ka rin, neng para mahimasmasan ka.
Lagot ka. Inis yan sayo kasi dahil sayo napagkamalan siyang baliw. Hahaha.
Naglakad na ulit si Harumi kaya sinundan ko na siya ulit pero patago na at kasama
ko na to si Destiny.
=________=
Teka...
Pano mo nalaman?
Hindi ko nagets pero hindi na ako nagtanong. Baka sigawan pa ko niyan eh.
Baka kasi destined talaga kami para sa isat isa? Yung soulmates. Ganun. Hahaha.
^___^
Hinabol ko naman...
Tapos pumasok siya sa isang bahay na apartment style. Nagstay muna ako dun sa
labas. Nakita ko naman siyang umakyat tapos pumasok sa isang pinto dun sa taas.
AYOS! :D
WOW! ^___^
Ang linis dito sa apartment niya ah. May kasama kaya siya na nakatira rin dito?
Maliit lang naman siya pero ayos pa rin. Kaso puro poster ng KPop groups yung wall
niya. KPop fanatic siya??
Hello?
Annyeong?
Hoy, Umi!
Pero parang di naman ata niya napapansin na nandito ako eh. Nanunuod lang siya ng
Korean sa tv habang kumakain ng chocolates...
Kinuha naman niya yung arnis niya sa mesa saka itinuro sakin. Hindi naman tatalab
sakin yan di ba??
WAG KANG LALAPIT SAKIN! STALKER! SNATCHER! KIDNAPPER! HOLDAPER! KILLER! Napakunot
yung noo ko dun!
Mukha ba akong stalker, snatcher, kidnapper, holdaper at killer?Sa gwapo kong to?
Saka sinabi ko bang lalapitan kita?
Baka bingi ka na? Ay! Hindi! Hindi mo talaga maririnig yun kasi hindi ko naman
binuksan yung pinto eh. Hahaha.
Ano bang kailangan mo ha?! Bakit mo ba ako sinundan hanggang dito sa apartment
ko?! Kanina ka pa eh!! Gusto mo bang hampasin kita nitong hawak ko?! Kayang-kaya
kitang patayin gamit nito!
Tiningnan ko yung arnis na hawak niya. Hindi naman ako tatablan niyan kahit
pagpapaluin pa niya ko niyan. Hehehehe.
Sinundan kita mula sa school hanggang dito kasi gusto kong malaman kung saan ka
nakatira. Saka ayan?Ihahampas mo sakin?Bwahahahahaha. Joke ka ba? Tapos tumawa na
ako ng tumawa. Nakakatawa naman talaga kasi eh. Hahaha. :D
O_____O
Ako? Mukha ba akong takas sa mental?
Napapikit pa nga ako kasi akala ko tatalab eh kaso hindi pala talaga. Buti na lang!
^____^
Tiningnan niya ako kaya nginitian ko siya. Tapos tiningnan niya yung arnis na hawak
niya.
Oh ow...
Uhmm...
AAHH!! :D
DAY 2 :
@SymphonyMusic
KAHAPON?
Eeffect lang naman siguro yun after kong sabihin yon sa kanya no? Mamaya ko na lang
sasabihin yun kapag good mood siya. Hehehehe. ^___^
Nakakatulog din kaya ang mga multong tulad ko? Matry nga. ^____^
Umupo ako sa sahig tapos sinandal ko na lang yung ulo ko sa pader saka ako pumikit.
-___________- zzzzzzZZZZZZZ...
=__________=
O_________O
*kusot mata*
*iling-iling*
*tayo*
*tingin sa relo*
6:00am.
O__________O
Anong oras nga yung first class nito ni Harumi ngayong Tuesday? Aahh...
WWWWAAAAAKKKKEEEEE UUUUUPPPPP!!!!!
Nagulat ata siya sa sigaw ko? Biglang bangon yung ginawa niya eh. Hahaha. Ang cute
niyang tingnan pag nagugulat. :D
Im waking the princess up. Effective di ba? Dont worry. No one can hear and see
me except you, remember? Hehehe.
You dont have to wake me up! I can handle myself! Umalis ka nga dito sa kwarto
ko! Or much better kung aalis ka na ng tuluyan sa apartment ko! I really dont care
anyway. I dont need a Guardian Monster Angel! Tumayo naman na siya nun saka
pumasok sa loob ng cr.
Lumabas na lang ako. Alam ko naman yung salitang privacy no. Hahahaha.
Naupo na lang ako dun sa upuan sa may maliit niyang dining table.
Siguro naman bibilisan na niya yung kilos niya kasi kapag nagtagal pa siya,
siguradong malalate na siya.
Hmmm...
Pano kaya niya nakakayanang tumira ng mag-isa sa isang apartment? Ok naman yung
apartment eeh. Cozy saka tahimik. Although isa lang yung bintana niya na nasa tabi
pinto, malamig pa rin kasi may AC eh. Hindi rin naman ganon kagarbo yung mga gamit
niya. Simple nga lang eh.
Bakit kaya siya lang mag-isa dito? Asan kaya yung parents niya no?
So hows it going?
O________O
Eh anong gusto mo? Magpaalam pa ko sayo bago ako magpakita? VIP ka na masyado ah.
=_______=
Tinitingnan niya lang yung mga frames sa itaas ng istante ng tv ni Harumi. Nakita
ko na yun eh. Hehehehe.
Itutulak mo na ko sa heaven?
Ang tagal naman ni Harumi sa loob! Ganito ba siya lagi? Malalate siya sa ginagawa
niyang yan! >____<
Nakaayos na rin siya dala yung backpack niya. This is one of the many reasons why I
love this girl...
BUT!
MATARAY! :D
Nandito ka pa rin?
Kahit ilang milyong beses mo pa kong ipagtabuyan, hindi ako aalis sa tabi mo kasi
nga ako ang Guardian Ghost Angel mo. ^________^
Naamoy ko naman yung pinafry niyang fried noodles. Ang bango pala ng ganito?
Favorite niya siguro yan. ^^.
Malalate ka na oh? Nagulat ako nung tinaasan niya ako ng kilay niya.
=__________=
RR, Im allowing you to stay beside me but please... TIGILAN MO ANG PANGINGIELAM
SA BUHAY KO.
AY! Nainis na ata siya sa pangungulit ko? T^T Sige. Tatahimik na lang ako.
Nagpangalumbaba na lang ako dun sa mesa.
TEKA!
YEEEEESSSS!!! :DD
Yeah.
Pano ko kaya sasabihin sa kanya yung rule? Ang rude naman kasi kung bigla kong
sasabihin sa kanya na may rules ako di ba? Ako na nga yung sumisiksik dito at
nangungulit sa kanya para makasama siya eh tapos ako pa ang magdedemand? Hmm...
Alam mo RR, ang ayoko sa lahat eh yung pinapakielaman ako sa mga ginagawa ko.
O__________O
Sorry. Its just that... Gusto ko lang mabago yung bad habits mo. Thats my
purpose here.
Bakit ba kasi ako ang napili mong bantayan ha? Saka angel ka ba talaga? Bakit wala
kang pakpak saka hilo sa ulo? Natawa naman ako dun. Hahahaha.
Pakpak? Hilo sa ulo? Oo nga no. Sabi ko sa kanya angel niya ko pero may ganun kaya
ako? ^____^
Hahahaha. Sayo ako itinuro eeh. Hahaha. Saka ikaw rin yung gusto kong bantayan.
Gusto mo bang makita yung pakpak at hilo ko?
Wag na! Tsk. Baka himatayin pa ko eh. Eh bakit nga ba kasi ako?! Tapos ininom
niya yung hot chocolate niya.
Ewan ko sayo!
Tumahimik na lang ako nun. Ganon din siya. Tapos bigla niyang binuksan yung tv.
Biochemistry?? O______O
Youre a ghost so you cant touch anything right? Ang kaya mo lang gawin eh ang
lumusot sa walls di ba?
Right. I cant touch anything but its still up to me. Pano kung emergency di ba?
And, WRONG. Hindi lang paglusot sa walls ang kaya kong gawin. Kaya ko ring
magteleport and stuffs like that. Hehehehe. Malupit ako eh! Kaya kong magteleport.
:D
Ok. So I think simple lang ang mga rules ko. Dont bug me when Im studying. I
hate that. Dont enter my rooms bathroom. Alam mo naman siguro yung word na
private di ba? Dont cuss. Its irritating. Pero dahil angel ka, hindi mo naman
siguro ginagawa yun no? Hmm What else? Next time na lang siguro yung iba? Nag-nod
ako.
Tumayo naman siya tapos nagpunta sa sink. Sinundan ko na lang siya at pinanuod.
You cant tell anyone about me. Kahit gaano mo pa sila kaclose. Bawal. Huminto
ako. Tiningnan ko muna yung reaction niya.
NORMAL.
Ok. Next.
Dont worry, para sa ikakabuti mo naman yun eeh. Saka hindi kita uutusan ng kung
anu-ano no! Hindi rin ako manghihimasok sa sobrang personal na buhay mo unless
youll let me.
Can I ba-
No, you cant back out now. Hehehe. Inunahan ko na! Hahaha. :D
And my last rule... Just let me be beside you always. Pero kapag sinabi mo sakin
mula sa puntong to na umalis na ako at huwag ng magpapakita pa sayo, Ill do it.
Babalik lang ako kapag tinawag mo na ako. Kapag gusto mo na ulit akong makita.
Sa running water galing sa gripo lang ako nakatingin nun. YES! NASABI KO RIN! ^___^
Kaso...
Pano na ko nun?? Kung bakit naman kasi may ganung rule pa eh! T____T
T__________T
Nagpunas siya ng kamay tapos pinatay niya yung tv. Pagkakuha niya ng bag niya,
lumabas na siya ng apartment niya kaya sinundan ko na lang.
Kaso...
Umiling agad ako nun ng paulit-ulit. WAG PO. WAG PO. Wag mo kong paalisin. T^T
I trust you, okay? Wala ka namang gagawing masama sakin di ba? Konsensya mo na yun
kung meron man. So why bother? Isa pa, sawa na ako sa buhay mag-isa. Hehehe. Gusto
ko na rin ng kasama kahit multo ka pa.
Hindi na rin ako kinakausap ni Harumi. Para talaga akong hindi nag-eexist. T____T
Hanggang sa pumasok na si Harumi sa room niya. Sumunod na lang ako. Pag-upo niya sa
upuan niya saka ko lang naisip...
4 HOURS?! O________O
0...
Teka...
T_________T
Mangangawit kaya ako nito? Hays! Sa sahig na lang siguro ako uupo pag nangawit ako.
Sana naman hindi ako mabore dito. >____< Makikinig na lang ako sa prof nila kahit
wala naman akong subject na ganito.
Bakit?!
Kasi naging dakilang tagagising lang naman po ako ng mahal kong prinsesa! =______=
Tama bang matulog sa klase?! Eh ang aga-aga na nga niyang natulog kagabi eh! Daig
pa niya working student ah! >____<
At alam ko, badtrip na badtrip siya sa ginagawa kong paggising sa kanya. ABA!
Magdusa siya diyan. Hahahaha. :D
After ng klase nila na yon, sa canteen sila dumiretso ng mga kaibigan niya na sila
Elizabeth at Krystal. Oh di ba, kilala ko na rin sila. Hehehehe. ^_______^
Hmmm... Umalis muna kaya ako? Kumakain pa naman sila eh. Hehehehe. :)))
Umi, saglit lang ha? May pupuntahan lang ako. Hehehe. Tumango siya.
AYOS! ^____^
Haaayyyssss...
Namimiss ko na yung mga classmates ko. Namimiss ko na pati yung mga prof ko.
Namimiss ko ng magklase. T^T
Teka, asan si Calvin? Hindi siya pumasok? Imposibleng umabsent yon. Never pang
nagskip ng klase yung taong yun eh. Masipag yun eh.
Jake, nasaan si Calvin? Nasa kanya kasi yung report namin para mamaya eh.
Napatingin naman ako dun sa nag-uusap.
Siya ang nagbabantay kay Ulan sa ospital eh. Ibinilin niya na kay William. Sa
kanya mo kunin later.
Sige. Thanks.
Ibig bang sabihin nun nasa bahay ngayon si Mama? UWAAAA!!! T^T
Ang ingay mo naman, Ulan. Napatingin naman ako kay Destiny na nakasimangot habang
nakaupo sa upuan na nasa harap ko.
Namimiss ko na kasi talaga yung Mama ko eh. Kami na nga lang dalawa tapos maiiwan
pa siya? Baka hindi rin niya kayanin yun...
Ano yun?
You can help her in any way you want is its really needed. You know what I mean?
Basta dont abuse it. Sabay snap.
I can help her in any way I want? Pano naman yun? Tsk.
Pagdilat ko...
=________=
Bakit kailangang eto pa yung una kong makita pagdilat ko?? Naman eh! Lalo akong
nalulungkot! T____T
Please pray for me... Para magawa ko yung mission ko at mabuhay ulit...
Hahawakan ko sana yung bulaklak kaso naalala ko bawal pala. Lumingon na lang ako
kay Umi.
Ngumiti na lang ako saka ako naglakad papunta sa pwesto nila. Pag-upo ko, kinuha
niya agad yung phone niya saka nagpipipindot. Tiningnan ko naman.
HAYS!
DAY 3 :
@SymphonyMusic
Day 3! ^_____^
Dapat maaga ko ng gisingin si Harumi ngayon para hindi na siya malate gaya kahapon.
:D
Bahala na kung magalit siya. Para naman sa ikabubuti niya yon no. Hahaha!
Hmmm...
Masyadong maaga yung 4am no? Siguro pwede na yung mga 5am. Mabagal kasi siyang
kumilos eh. Mga babae talaga...
Umupo na lang ako sa gilid ng kama niya habang hinihintay kong mag-5am...
Nasa bahay kaya si Mama? Gusto ko na siyang puntahan eh. Silipin ko kaya siya sa
bahay? Ok lang kaya siya? Haaayyysss...
Mamaya ko na lang siya pupuntahan. Baka kasi pag pumunta ako ngayon, hindi na ako
makaalis agad eh...
At ng mag-5am na ng umaga...
O________O
Umi! Gumising ka na diyan. Bangon na po! Umaga na! Gumalaw lang siya ulit.
Kung lagi kang late kung gumising, eh di sana hindi pang-umaga yung mga klaseng
kinuha mo! Bangooooooooooon naaaaaaaaaa!!!!!!!!!!!
Umupo naman na siya nun tapos nagkusot ng mata sabay tingin sa wallclock.
Oh ow...
Parang gusto kong matawa sa reaction niya. Hahaha! :D Kaso dapat pigilin kaya
idinaan ko na lang sa ngiting nakakaasar.
SIGE. MAGSISISIGAW KA JAN NG MAGISING YUNG MGA KAPITBAHAY MO! Hahahahahaha. Alam
kong alas singko pa lang at alam na alam ko na alas otso pa ang klase mo no. Pero
dahil sa mabagal kang kumilos, sakto na yan para makarating ka ng on-time sa
school. Hehehehe.
Nagulat naman ako ng binato niya ako ng unan kaso tumagos lang. Bwahahaha! :D
Sigurado kong nawala na yung antok nun sa sobrang inis sakin. Hahahaha! :DD
Matagal pa naman siya dun sa loob no? Manunudod na lang muna ako. Hehehe.
O___________O
*tingin sa kamay*
*tingin sa remote*
*tingin sa tv*
*tingin sa kamay*
*tingin sa remote*
*tingin sa tv*
O_________O
Oo. Sige na. Naiintindihan ko na yung mga pinagsasasabi nila pero hindi ako
palanuod ng ganito eh. Kahit nung nasa Seoul pa kami ni Mama, hindi ko hilig ang
manuod ng tv dun.
*pindot. pindot.*
Oo na. Isip bata na kung isip bata! Pake niyo ba? Hahaha! Ang cute kaya ni
Spongebob! :D
Itanong niyo pa kay SymphonyMusic eh! ^___^ Idol niya kaya yan. Hahaha.
Tiningnan ko siya...
Magic!^_____^ Hahaha.
ABNORMAL!
Hala!? O_____O
Wag mo nga akong idamay jan sa mga Psych terms mo. Bleeh!
BALIW?? O_________O
=______=
Nakita ko na lang siya na kumakain na pala habang nanunuod din ng pinapanuod ko.
Tiningnan ko yung relo sa taas ng tv niya.
Kita mo oh. 6:30 na. May isat kalahating oras kang nag-ayos ng sarili mo. Mga
babae talaga...
Yeah.Right.
RR, hindi kaba nagugutom?Simula nung unang araw na nakita kita, hindi ka pa
kumakain di ba?
Oo nga no? Hindi ko rin naisip yun ah. Pero hindi naman kasi ako nakakaramdam ng
gutom eh. Saka pano ako kakain kung bawal akong humawak ng mga bagay? =_____=
A ghost like me doesnt need to eat. I dont get hungry. Masaya na akong nakikita
kitang kumakain. Hehehehe.
Eh pano ka ba naging ganyan? I mean, what happened? Bakit naging ghost ka?
Isip. Isip.
Isip. Isip.
Im half dead kaya I turned into a ghost. My mortal body lies somewhere out
there.
What do you mean by youre half dead? Saka yung katawan mo? Nandyan lang sa tabi-
tabi? So you mean pwede kang bumalik doon?
Yeah. I can go back to my body when you fall in love with me...
Uhhmmm...
I have to finish my mission first. Pag nagtagumpay ako, I can go back to my body.
PATAY! T____T
Umiling na lang ako saka nagsalita...
Eh di Ill be sleeping for the rest of my life. At hihintayin ko na lang yung oras
na kukunin na ko.Hehehehe.
Pag natapos na yung 10 days ko kasama ka at hindi ko nagawa yung mission ko...
Ayoko na rin kasi siyang mangulit pa tungkol dun. At ayokong maawa siya sakin kapag
sinabi ko na mamamatay din ako...
Tama na yung magkaroon ako ng memories kasama siya. At least kahit papano nakasama
ko siya.. ^________^
Ano ba yang mission mo na yan?! Tara tutulungan na kita para matapos na yan at
magising ka na!!
Napatingin naman ako sa kanya. Ano bang problema nito? Bakit ang tanong niya
ngayon?? =_____=
I dont know. Just somewhere out there. When I became a ghost, hindi ko na rin
maalala kung nasaan yung katawan ko eh.
Eh pano ka makakabalik don sa katawan mo kung hindi mo alam kung nasaan yun?
Ibig sabihin ba non, hindi mo rin naaalala yung tungkol sa past life mo? Yung name
mo?
Hays. Masyado na talagang matanong tong si Harumi. Baka kung saan pa mapunta tong
usapan namin...
I cant tell you that pero I admit, I know who I am before I became a ghost. Sa
labas na lang siguro kita hihintayin? Gusto kong magpaaraw eh. Hehehe.
Paglabas ko...
Tumayo lang ako dun habang nakatingin sa langit...
San ka pupunta?!
Hahaha! :D
Tama. Magmumukha na naman siyang baliw kapag may nakakita sa kanyang nagsasalita
mag-isa! ^____^
Nilabas naman niya yung cellphone niya. Ano to kunyari may kausap siya? Wise ah.
Hehehe.
Sa library???
Matutulog.
Ganon?
Well, Im very sorry Miss Harumi Uchii pero youre not allowed to enter any room
in this University except for your room in Advance Algebra. Am I understood?
Do I look as if Im joking here? Yeah. Im serious. Now turn around and go to your
classroom. Oras na para magtino ka no.
Pinandilatan niya ko. Oh bakit? Tama naman ako ah?
PAHIRAPAN! >______<
Maaga pa pero hayaan na lang. Mukhang napagod siya sa pagpasok sa lahat ng klase
niya eh. ^_____^
Pumikit na ko...
MAMA!! T^T
Tumayo ako para yakapin si Mama kaso tumagos lang ako sa kanya. T_______T
Mama... Miss na miss na talaga kita... Umiiyak ka ba? Bat maga yang mga mata mo?
Ma, wag ka ng umiyak ha??
Hello? Brian?
Nasa bahay ako. Mamaya ako pupunta sa ospital. Yung mga kaibigan niya ang
nagbabantay sa kanya. Pupunta ka ba don?
Brian... Ayaw mo bang makita si Rain? Brian kahit ngayon lang. Tulog naman siya
eeh. Hindi ka niya makikita.
Mama, dont tell me boyfriend mo yan kaya ayaw mong ipakita sakin?!
Naiintindihan ko pero pwede bang wag mo na lang siyang isama? Baka kasi maubos na
naman ang pasensya ko diyan sa asawa mo eh.
Teka...
Sige, salamat. Pero alam mo mas matutuwa si Rain kung magpapakita ka sa kanya ng
gising siya. Hindi naman siya galit sayo eh. Gusto ka na nga niyang makilala...
DADDY??!!
Nako! Brian! Malaman ko lang talaga na sinasaktan niyang bruhilda mong asawa ang
anak ko, hindi ako magdadalawang isip na balatan siya ng buhay!
May...
Oo na. Sige na. Basta ingatan mo yan ha. Alam ko naman kasi na galit siya sakin
kaya ayoko pang magpakita no. Pupunta na ko sa ospital. Tatawagan na lang kita
kapag wala na yung mga bata don.
Dun na ko naiyak...
Mama... Bakit di mo sinabi sakin na may kapatid ako?! Mas matanda ba siya sakin?!
Mas bata?! Anong pangalan niya?! Nasan siya?! Bakit di niyo siya ipinakilala
sakin?!
I always tell her na Im longing for a sibling pero bakit hindi niya sinabi sakin
na may kapatid pala ako???
Kung hindi pa pala ako nadisgrasya, hindi ko yun malalaman?! Kung hindi pa ako
naging multo, hindi ko malalaman yung totoo?!
Hindi...
Mabubuhay ako...
DAY 4 :
@SymphonyMusic
DAY 4! ^____^
Kamusta ako???
Ok lang! Kaya ko to no! Mabubuhay ako para makilala ko si Daddy pati yung kapatid
ko. :)))
Inumaga na nga ako dun sa bahay eh. Wala, sobrang namiss ko lang yung bahay namin.
Hehehe.
Buti na nga lang at tulog pa si Umi nung bumalik ako sa apartment niya eh...
WOW! First time niya kong kausapin sa ganitong lugar ah! ^____^
-pno nga?!-
Narinig ko kasi noon na tinawag kang Umi nung isang kaibigan mo kaya ayun, nalaman
ko na. Hehehe.Si Iza ata yun eeh. Si Iza talaga yun! :D
Wala no. Pero may isang babae akong liligawan sana bago ako maaksidente. Tumango
lang siya.
EPIC FAIL! :D
Kinuha naman niya yung cellphone niya. May binasa ata siyang text eh.
Bakit kaya???
O_____O
Tinanggal niya bigla yung card niya sa machine sabay lagay ng phone sa tenga niya.
Ok lang ba kung hindi muna ako pumasok ngayon? Mamaya na lang siguro after lunch?
May importante kasi akong gagawin eh. Please?
Importante? Ano kaya yun? Pero sige. Mukhang emergency eh. Tumango na lang ako.
Thanks! Importante talaga to, promise. Ibinulsa naman na niya yung phone niya
sabay takbo palabas ng University.
Sosyal ka ah. Limang piso lang ang laman ng card mo pero nakataxi ka pa rin.
Hahaha. Inirapan lang ako. =____=
Sa bahay ng parents niya? Ibig sabihin makikita ko na rin yung parents niya? ^____^
Woah? Di nga?
-OO!!-
Teka nga...
-HELL NO!!-
O_____O
Sa apartment mo.
Hmmm... May something between you and your parents no? Di ba only child ka?
Tumango naman siya.
Tama ako. Only child nga siya. Pero ano kayang problema?
NYAAA!! >_____<
May something talaga eh! Pero sabi ko hindi ako mangingielam sa personal life niya
di ba? Hays! =_____=
O__________O
Pero ang laki talaga nito, promise. Kung ganito naman pala kayaman to si Umi, bakit
pa siya nagtiya-tiyaga sa apartment niya?
Hmmm...
Nauna na akong pumasok sa loob saka ako nagtatatalon sa damuhan. ^____^ Wala kasing
ganito sa condo unit namin ni Mama no! Hahaha. Ang sariwa pa ng hangin. Parang wala
ako sa siyudad! ^___^
Dumiretso naman si Umi don sa loob ng malaking bahay kaya sumunod na lang ako.
Sinalubong naman kami ng isang babae na mukhang maid.
Wheres my Mom?!
WHAT THE HECK ARE YOU DOING HERE IN MY HOUSE, SPOILED BRAT?!!
O___________O
MOMMY MO YAN??!! Eh parang kaedad lang natin yan eh! Saka anong tawag sayo?
SPOILED BRAT?!
YOUR WHAT?! HAHAHAHA!! Youre such a poor spoiled brat! Why?! Wala ka na bang
malimusan sa kalsada kaya nandito ka ngayon sa harap ko at nanlilimos?! Hahahaha.
How pathetic!!
Ano daw? Nanay ba niya talaga yan?! Eh bat ganyan yan magsalita?!
HOY, UMI! Sigurado ka bang Nanay mo yan ha?! Eh kung bugbugin ko kaya siya ngayon
din mismo?! Bakit ganyan siya magsalita sayo?!
FINE!!
Binuksan naman nung Mommy niya yung bag niya sabay hagis ng mga paper bills sa
hangin.
WOW. Paagawan ng pera? Eh kung pulutin ko kaya lahat yan para lumutang at magfreak
out siya?!
Kaso pinulot pa rin niya yun tapos lumapit siya sa harap ng Mommy niya.
Tapos isinampal ni Harumi yung paper bills sa mukha ng... ng Mommy niya nga???
O_______O
HARUMI!! Sasampalin kasi siya eh! Buti na lang nahawakan niya yung braso nun.
Yeah! How dare me! Hindi ka na ba kuntento sa kinukuha mong pera sa Daddy ko?!
Pati yung obligasyon niya sakin na obviously eh karapatan ko namang makuha eh
inaagaw mo pa?! Ganyan ka na ba kadesperada sa pera ha?!
Hindi niya nanay yan no? Kasi kung nanay niyang talaga yan...
DONT YOU DARE TOUCH ME. Ikaw nga siguro ang kinalakihan at tinatawag kong Ina,
pero I swear... Hinding-hindi kita kikilalanin bilang Nanay ko!
ANO DAW??!!
Tumakbo naman na nun si Harumi palabas kaya sinundan ko na. Ang bilis! Kabayo ba
tong si Harumi?! =______=
Huminto naman siya. Buti naman! Mahirap makipaghabulan sa kabayo no! >_____<
O__________O
Umiiyak siya?!
Nakita niya ata na nakita ko siyang umiiyak kaya tinakpan niya agad yung mukha
niya.
Eotteoke?! Eotteoke?!
Wag kang didilat. Kapag dumilat ka para tingnan ako, mawawala ako agad ng parang
bula...
May 10 minutes din siguro siyang umiyak habang yakap ko siya at tinatap yung ulo
niya...
Bumitaw na rin ako. Hindi naman ako mapagsamantala no. Hehehe. ^____^
Malungkot...
Kung pwede ko lang punasan yang mga luha mo, kanina ko pa ginawa... Wag ka na
ngang umiyak... Mamamaga yung mga mata mo niyan eeh...
Punasan mo muna yang mga luha mo. Saka wag ka ng umiyak. Nasasaktan ako pag
ganyan ka eh. T^T
Pinunasan naman niya yung pisngi niya sabay dilat. At! Hinawakan pa niya ko!
Siyempre tumagos lang yung kamay niya sakin. =______=
Ayanako. Lika nga dito. Gusto mo bang ikwento sakin yung mga bagay na nakita ko
kanina? Parang ang gulo kasi eeh.
Umupo ako dun sa may gutter sa gilid ng kalsada. Sumunod naman siya.
Sino namang mapagsasabihan ko nun eh ikaw lang naman ang nakakakitat nakakarinig
sakin? Sino? Si Destiny? =_______=
Alin yon?
Umiling ako.
Secret. Oh, magkwento ka na nga ng gumaan yang pakiramdam mo. Hehehe. Nagsigh
lang siya.
Eh pano ko naman kasi ipapaliwanag yung pagyakap ko sa kanya di ba? >____< Basta
niyakap ko lang siya, ganun?
EH SABI MO MOMMY MO SIYA?! TAPOS NGAYON, HINDI NA?! ANG GULO MO AH!!
Sorry. Hehehehe.
Mommy ko lang siya sa pangalan pero biologically speaking, shes not my Mom.
Nakita mo naman kung pano niya ko tratuhin di ba? Kakaiba.
EH ANO?! >_________<
Hindi ko siya stepmom kasi siya lang naman talaga ang naging asawa ng Daddy ko.
Pero hindi ko siya kadugo. Si Daddy lang. Oo. Anak ako ng Daddy ko sa ibang babae
pero that was an accident daw. I really dont know what happened back then, pero
ang alam ko lang eh nadisgrasya lang ni Daddy yung babae na yun which happened to
be my biological Mom and what we call love isnt present there thats why theyre
not together. Hindi ko nga rin alam kung bakit na kay Daddy ako eh. Di ba usually
sa mother napupunta ang baby? Tapos 10 years old ako nung kinasal si Daddy dun sa
babaeng yun kanina. Siya na ang kinalakihan kong Mommy. My Dad wants me to call her
Mommy kaya yun ang tawag ko sa kanya pero never in my life na itetreat ko siya
bilang Mommy ko. Never talaga. Kasi she never showed me that shes worth it to be
my Mom eh. Nakita mo kung pano niya ko tratuhin. Obvious naman na hindi talaga kami
magkadugo pero hindi siya ganyan kapag may kaharap kaming ibang tao lalo na kapag
yung mga business partners ni Daddy ang nasa harap niya. Plastic siya kumbaga. Kaya
ayun. Magulo ba?
Napakamot na lang ako ng ulo. SOBRANG GULO! NI HINDI KO NGA NASUNDAN EH!
>_________<
Yeah. He knows.
Eh nasan na yung biological Mom mo? Saka ilang taon na ba yung Dad mo nung
ipinanganak ka?
Hes 18 years old back then. Yung biological Mom ko? I dont know and I dont care
anyway. She left me so why bother searching for her? Kung gusto niyang magpakita eh
di sana matagal na niyang ginawa yun. Kaso hindi eeh. Bata pa pala. Parang si
Mommy lang.
Haaaysss...
Grabe. Ramdam na ramdam ko yung galit ni Harumi sa totoo niyang nanay. Pareho kami
ng sitwasyon pero ewan ko ba. Hindi ko kayang magalit kay Daddy. Ngayon pa ba? Na
nalaman ko na may kapatid pala ako na nasa kanya? Mas lalo ko silang gustong makita
eh...
Kaya ba may sarili kang apartment? Kasi lagi kayong nag-aaway nung Mommy mo na
nakita ko kanina sa bahay niyo?
You got that right. At eversince naman eh ayoko talaga sa kanya no. Shes a gold
digger. Kaya nung nagcollege na ko, kahit ayaw ni Daddy eh lumipat na ko sa
apartment ko ngayon. Ewan ko ba kung bakit at paano nakakatagal si Daddy sa ugaling
meron yong babaeng yun! Tsk.
True love is blind. Imperfections are not an excuse for a person not to fall in
love.
YOURE WHAT?!
Tumawa na lang ako. Bwahahahaha! Nakakatawa kasi yung reaction niya eh! :DD
HAHAHAHAHAHAHAHAHAHA!!!
RR!!!!
Im okay. Thank you ha? Hindi ko rin nga alam kung bakit ako umiyak kanina eh.
Pwede ba yun? =______=
Inunat naman niya yung legs niya kaso biglang nagring yung cellphone niya.
Nakakamiss din palang magcellphone?
Yeah. Im cool. Yung allowance ko, Dad. I need that. Hindi ko marinig yung
sinasabi ng Daddy niya eh.
You dont have to explain, Dad. And you dont have to call me. Just a text will
do. Ill just check for my account later. Bye.
Nagulat naman ako. Ganito ba niya itreat yung Daddy niya? Eh parang mas sweet pa
siya sakin ah?
San ka pupunta?!
=________=
Lunchtime na rin nung makarating kami sa school kaya etong mahal ko eh kumain muna
kaso...
Paulit-ulit ako sa sinasabi ko kaya lang bigla siyang tumingin sa cp niya. Ano ba
yan! Di ko naman makita eh! Nasa harap niya kasi ako nakaupo. >______<
Tapos bigla na lang siyang ngumiti! HALA! Naloloka na ata yung prinsesa ko!
>______<
Hindi na naman niya ako pinansin pero binilisan niya ng kumain. Anong nangyayari
dito?
MAY EXAM?!
Napatingin tuloy lahat ng tao sa kanya pati yung prof nila. Nakakatawa tong
eksenang to! ^____^
BWAHAHAHAHAHA! :D
Bwahahahahaha! :DD
Sorry po. Lumapit naman na nun si Umi sa prof niya kaya sinundan ko lang.
Pag-upo niya, kumuha siya ng ballpen sa bag niya sabay tingin sa test paper niya...
O__________O
Madugo! Kahit si Calvin na Deans lister sa College namin eh hindi masasagot yan
eh!
Alkanes.
-Yan na lang alam ko. Promise, wla tlga akong maalala. Di din ako nkpgbasa ng notes
ko.-
You can help her in any way you want is its really needed. You know what I mean?
Basta dont abuse it.
Ngumiti siya saka yumuko at pumikit. Hinawakan ko na lang yung mga mata niya.
Eto yung way ko ng pagtulong sa kanya. Gusto kong makita niya yung mga scenes na
nasa isip ko para may maisagot siya. Please??
SI DESTINY??
AYOS! ^_______^
Ok, dilat na. Nakita mo na lahat? Siguro naman may maisasagot ka na niyan?
Tumango naman siya saka niya ko nginitian.
^________^
Kaso...
Miss Uchii, what are you doing? Bakit ka nakayuko jan? Are you sleeping?
Hahahaha. Praying pala ah. Adik mo, Umi. Pati mga classmates niya natawa eh!
Hehehehe.
Pano kaya niya naiintindihan yung mga guhit-guhit don? Pati yung mga letters na C
at H at marami pang letters? Ang daming chemical formula! >_____<
At nung matapos na siya eh nagsulat na naman siya din sa scratch paper niya.
UWAAAAA!!! ^________^
12:00 am.
Day 5 ko na pala...
Posible kayang magkagusto ka rin sakin? Sa multong tulad ko? Sana oo... Ikaw na
lang yung pag-asa ko eh... I love you... Tapos kiniss ko siya sa noo.
Pumikit na ko...
Pagdilat ko...
Patay lahat ng ilaw. Wala si Mama. For sure nasa ospital na naman yun. T^T
Haaaayyyssss...
LAPTOP! ^___^
Mag-online kaya ako sa wattpad? Wala naman sigurong makakapansin nun. Hehehe.
Tinapos ko lang namang basahin yung Shes Dating The Gangster. ^____^
GANDA! :D
Inumpisahan ko rin yung Hes Dating The Bouryokudan? kaso malapit ng mag-umaga at
kailangan ko ng gisingin si Harumi ko kaya pinatay ko na lang yung laptop ko at
bumalik sa apartment.
JOKE! :D
At ayun...
As usual...
Pahirapan sa paggising...
(SymphonyMusics NOTE: Beware! May multong nagwawattpad pag madaling araw! :D Oks
lang! Gwapo naman no? Mabait pa! ^___^ Churriiiee! Late ang note ko. :D)
At eto na nga! Uwian na pero etong si Umi eh may training pa sa arnis kaya eto...
Umi, hindi ba nakakatakot yang sports mo? Umiling siya sabay bulong...
Pwede kang makapatay gamit niyan di ba? Sinabi niya yun sakin nung unang araw na
nagpakita ako sa kanya eh.
Oo. Kapag pinalo kita sa ulo pero mas madali kitang mapapatay nito kung ipapalunok
ko ng buo tong mismong arnis sayo.
Napalunok naman ako bigla. Nagtaasan pa mga balahibo ko. Brutal to eh! >____<
Pero...
Tama.
Pagpasok namin sa oval kumaway siya sa mga teammates niya ata yun tapos naglakad na
kami papunta sa restroom.
Yung arnis. Gusto ko ring matutunan yan eh. Ituro mo sakin yan kapag natapos ko na
yung mission ko at nakabalik na ko sa katawan ko.
Nginitian naman niya ko saka nag-ok sign at pumasok sa loob ng girls cr.
At nung nag-umpisa na sila, ang una nilang ginawa eh ang umikot sa track oval!
>_______<
WOAH. Umi, kaya mo pa?! Two laps yung tinakbo mo ah! GRABE! Nag-ok sign siya
sabay sigaw.
O___________O
FOR REAL?!
Kaya pala parang kabayo kung tumakbo tong babaeng to eh! =_____=
Ayun, Nagperform sila isa-isa at manghang-mangha naman ako! Ang galing eh! ^____^
Ang hirap siguro nung ginagawa nila no? Hindi kasi arnis ang P.E. ko eh. Swimming
po. :D
Madilim na nung natapos sila at eto kami sa harap ng locker ni Harumi habang
inaayos niya yung mga gamit niya.
Hmmm...
Umi, na-inlove ka na ba? Wala kang boyfriend di ba? Napatingin naman siya sakin
tapos sa paligid namin.
NBSB ako. Pinapalunok ko ng arnis yung mga nagtatangka eh. Hahahaha. LOVE? Hindi
pa siguro. Infats lang ata to eh.
=______=
Ng mapadaan naman kami sa basketball court, sumilip siya don. Nakisilip na rin ako.
Mas matangkad naman ako sa kanya eh.
Hindi na ko umimik nun. Wala lang. I feel down na? May gusto ng iba si Harumi eh.
So malabo na siyang magkagusto sakin...
OUCH.
Wala na ata talaga akong pag-asang mabuhay pa? Eto na ata talaga yung destiny ko...
And to die without saying I love you and thank you sa mga mahal ko lalo na dito sa
babaeng to na kanina pa tawa ng tawa sa pinapanuod niyang 3 idiots.
Okay.
Haaaayyyyssss!! T____T
Tapos narinig ko na lang na nag-aaway yung kapitbahay niya. Lagi ba silang ganyan
diyan?
What if ligawan ka nung crush mo? May pag-asa ba siya? Tumingin siya sakin saka
ngumiti.
Dont answer my question with another question. Its just a yes or a no.
Pano nga kung ligawan siya nun? Kailangan kong makasigurado na mabuting tao yung
crush niya na yon no. Hindi pwedeng masaktan si Harumi ng kahit na sinong lalaki
no. HINDI PWEDE...
Wait...
Sa labas. Be sure to lock your door before you go to sleep. At nakalabas na nga
ako.
*pikit*
*dilat*
Pumunta ako sa locker room ng mga players. Ewan ko rin kung pano ko nalaman yung
direksyon eh. Sinundan ko lang yung instincts ko.
At tama nga ako, nandito pa sila. Lima na lang sila eh. Kanina kasi isang team
sila.
Oo nga. Saka you win kapag pumayag magpaligaw yun sayo. Balita ko rin kasi mataray
daw yun eh.
Oo na! Sige na! Basta kapag pumayag si Harumi na magpaligaw sakin, tig-lilimang
daan kayo ha! Walang bawian!
DEEAALL!!
Ano daw???
Siraulo ka pala eh! Ipagkakatiwala ko na sana sayo yung mahal ko tapos... Wala
kang kwenta! Sabay sipa sa lalagyan ng mga bola. Naglaglagan tuloy yun.
Kung pwede ko lang ibato isa-isa yang mga bola sa mga mukha niyo, kanina ko pa
ginawa! Kaso hindi ako ganun kasamang tao eeh. Tsk.
Naglakad na ko nun palabas ng locker room pero bago ako tuluyang makalabas eh
pinatay ko muna lahat ng switch ng ilaw sa kwartong yun.
Kapag itinuloy mo yang balak mong panloloko sa prinsesa ko, ako ang makakabangga
mo.
*pikit*
*dilat*
Dito na lang ako magpapalipas ng gabi. Gusto ko rin makita si Mama pag-uwi niya
eeh...
Sinaktan ko ba?! Sinipa ko lang yung mga bola at pinatay yung ilaw! BAKA TINAKOT!
OO! Tinakot ko sila!
So dahil sa tao sila, pwede na silang manakit ganon?! Pwede na niyang saktan si
Harumi ng basta-basta?! Hindi naman ata tama yun! Hindi ako papayag! Paglaruan niya
na lahat ng mga bagay sa mundo wag lang ang mga babae lalong-lalo na si Harumi!
Dito ka muna. Baka kung anong magawa mo pag lumabas ka eh. *snap*
Inihagis ko na lang yung unan sa lugar kung san nakatayo si Destiny bago siya
mawala.
DAY 6 :
@SymphonyMusic
Sabado pala ngayon. Wala namang klase yun si Harumi eh. Haayysss. =_______=
BRIAN?!
Da-Daddy??
Sinundan ko lang sila hanggang sa makapasok sila sa loob. Umupo naman yung Daddy ko
sa sofa tapos si Mama pumunta sa kitchen. Umupo na lang ako sa harap ng Daddy ko.
Daddy... Ang tagal kong hinintay na makita ka... Alam ko na ngayon kung saan ko
namana yung kagwapuhan ko! T^T
Bumalik naman na si Mama dito sa sala na may dalang juice. Umupo pa siya sa tabi
ko.
Kazumi, gusto ko sana kapag nagising si Rain nasa tabi niya rin ako eh.
Pwede naman yun ah? Eh di bumalik ka agad after ng business trip mo.
Yun nga eh. Baka matagalan pa ko dun. Hindi pa rin nga ako nakakapagsabi kay
princess eh.
Sige...
Mama, gusto kong makita yung kapatid ko... Kahit bago man lang ako mamatay...
Kazumi, una na ko ha? Dadaan na lang ako mamaya sa ospital. May meeting din kasi
ako eh.
Teka nga...
Eh anong ginawa ni Daddy dito? Sumilip lang? Nagpakita lang sakin? =____=
Eh kung sundan ko kaya siya hanggang sa pag-uwi niya para makita ko yung kapatid
ko? TAMA! ^___^
MA!!!
Bastos ka, Ma. Sinarhan mo ko ng pinto. Oy, Ma padaan ako! Sino bang sinisilip mo
diyan?
Stupid pranksters! Stop doing that! Tss... Knocking on others door then running
away! Get a life!
*booogssshhh!*
TEKA!
Desti-
Napaisip ako...
AIIISSSSHHH!!! >___<
=________=
BWAHAHAHAHA!!
Masunurin! >__<
Bwahaha! Buti na lang umaga pa lang kundi ikaw mismo ang nanakot sa Mama mo!
Bwahahaha!
Lumakad na ko papunta sa tabi niya pero sa kabilang direksyon ako nakaharap saka
nakalean ako sa railings. Siya kasi nakasandal lang dun.
Kaya nga gusto kong hanapin yung kapatid ko eh. Nakita ko na si Daddy, nakasama ko
na rin kahit papano si Umi. Yung kapatid ko na lang ang kulang. Pag nakita ko siya,
kuntento na ako.
Hindi pa.
O____O
SINO YUN?
Hindi ba? Narinig ko kasi sila Daddy kanina na tinawag siyang princess eh.
=_____=
Hahahaha! Hindi princess ang pangalan niya at hindi ko siya pwedeng ituro sayo.
Bwahahaha.
Bakit?! T^T
Let time and destiny decide when will you meet your sister. Tapos tumawa ulit
siya.
Pero hindi ako si time. Bwahahaha! Diyan ka na nga! May ihahatid pa ako sa heaven
eh. Kung ako sayo, bumalik ka na lang kay Harumi para matapos mo yang misyon mo at
ng mabuhay ka pa. That way, mas madali mong mahahanap yung sister mo sa palasyo
niya. Bwahahahaha! *SNAP!*
*pikit*
*dilat*
Papasok na sana ako sa loob kaso narinig ko yung boses ni Harumi galing sa baba
kaya sinilip ko.
Sigurado ka bang ayaw mong ihatid kita sa taas? Ang bigat kaya niyang mga binili
mo.
Yung siraulo to ah?! Abat ginawa mo pala talaga yung balak mo?! Hindi ka ata
natakot sa ginawa ko kahapon ah!
Ang cute mo! Hehehe. Sige, ba-bye. ULOL! Hindi tuta yang prinsesa ko!
Pag-alis nung kumag...
BWISET!!
Pumasok na lang ako dun sa loob ng apartment saka naupo sa sofa at nagbukas ng tv.
Maya-maya naman pumasok na rin si Harumi...
San ka galing?
Sayo ko dapat itanong yan eh. Magdamag ka pang wala. Wala tuloy akong kasama sa
market kanina. Wala daw...
Dun na ko kinabahan...
Anong meron?
Tinanong ako ni Aeron kung pwede daw ba siyang manligaw sakin! ^__________^
OUCH!
Multo na nga ako, pakiramdam ko pinatay pa ako ng paulit-ulit sa mga sinabi niya...
HA?!
Hindi. Kapareho niya lang yung ibang lalaki diyan. Mahilig paglaruan ang mga babae.
OO! ^________^
*bang!*
*bang!*
*bang!*
Parang hindi nga ata baril yung nararamdaman kong tumatama sa loob ko eh. Parang
granada...
I LOSE...
At bakit?!
Ang tigas ng ulo nito! Hindi ba pwedeng sundin niya na lang ako!!??
Tumayo ako.
Pag sinabi ko ba kung bakit, maniniwala ka ha?! Eh obvious naman na patay na patay
ka sa taong yun eh!
AAIIISSSSHH!!!!
TSSS!! NILOLOKO KA LANG NUN! PWEDE BA, HARUMI!! SUNDIN MO NA LANG AKO!!
AIIIISSSSHHHH!!!! Bakit ba ang tigas ng ulo mo?! SUNDIN MO NA LANG AKO PWEDE?!
NASA RULES KO YON!
Matagal ng matigas ang ulo ko! RULES?! STUPID RULES!! Sino ka ba para sundin ko
ha?! Parents ko nga hindi ko sinusunod, ikaw pa kaya?! YOURE JUST A STUPID
FREAKIN GHOST NA BIGLA NA LANG SUMULPOT SA BUHAY KO! So tell me... WHY DO I HAVE
TO OBEY YOU, HUH??!! Napaatras ako sa sinabi niya...
Hindi niya ako susundin? Does that mean na hindi siya naniniwala sakin?
NO! Sakin ka nga dapat maniwala eh!
RR, wala ka sa lugar para pakielaman ako sa mga desisyong gagawin ko sa buhay ko!
Wala ka rin sa lugar para diktahan ako sa mga dapat at hindi ko dapat gawin! At
wala kang karapatan na sabihin sakin kung sino ang pwede at hindi pwedeng manligaw
sakin! GET THAT!? NOW...OUT!! Tinuro niya yung pinto.
Oh no...
I WANT YOU OUT OF THIS APARTMENT!! I WANT YOU OUT OF MY LIFE!! NOW!! I DONT WANT
TO SEE YOUR FACE AGAIN!!
Sigurado ka ba dyan?
(Aniyo - No)
Hindi pwede...
Harumi...
Ayaw na kitang makita pa. Hindi na kita kailangan. Hindi ko kailangan ng GUARDIAN
GHOST ANGEL na tulad mo! Hindi naman ako parte ng mission mo di ba?! So why are you
staying here and keeps on bugging me?! DO YOUR MISSION ALONE!! Now, go away!!
Kasama ka...
Pero wala...
Ang sakit kaya! Ikaw kaya sabihan ng ganun ng taong mahal na mahal mo! T^T
Harumi, pinoprotektahan lang naman kita eh. Ayaw kitang masaktan. Ayaw kitang
mapaglaruan ng mga walang kwentang tao...
Ginawa ko yung mga sinabi ko sa rules ko ha... Sana wag mong pagsisihan yang
desisyon mo...
Oo. Tama. Hindi mo naiisip yun. Harumi? Hindi kita uutusan ng mga bagay na
makakasama sayo. Hinding-hindi...
THE HECK I CARE ABOUT YOUR RULES!! UMALIS KA NA! UULITIN KO PA BA SAYO?! AYAW NA
KITANG MAKITA KAYA UMALIS KA NA NGAYON DIN!!
Yumuko pa ko lalo...
Hindi ko na mapigil yung mga luha ko eh. Bakit ba ganito siya? Nasasaktan naman
ako...
Yun na lang yung nasabi ko bago naging itim yung buong paligid ko...
-_________-
*________*
O_______O
Heaven na ba to?
Bugok! Nasa park ka lang! Tayo na nga diyan! Ano bang nangyari sayo at bigla ka na
lang sumulpot dito sa tabi ko ng walang malay?
Wag na. Sayang laway. Alam ko naman kung bakit eh. =______=
Teka...
Alam mo lahat ng mangyayari sakin? Ibig ba sabihin niyan alam mo rin lahat ng
tungkol sakin? Tumango siya.
Sigurado ka?
Oo nga.
Weh?
OO NGA!!
Oo.
FOR REAL?!
Sure?
OO!! Tapos sumandal siya sa sandalan. Umupo na lang din ako sa tabi niya.
Kailan?! Saan?!
Teka...
WOW! ^_^
(Symphony Musics NOTE: SEGWAY. =__= Sorry talaga guys kung natagalan at naextend
pa ng 1 week yung pagkakaHIATUS nito. Basta may something lang! Salamat pa rin sa
paghihintay. SORRY TALAGA! At ikaw naman RR. Wala. Ang gwapo mo. Ikaw date ko sa
FEB.14 okay? Hahaha. I date mo kami ng mga fans mo! And anyways by the ways, pa-
like naman ng page ko na ginawa ko sa fb. https://www.facebook.com/pages/Symphony-
Music-3/472234639500296 Yan po yung link. Pwede niyo rin akong kausapin diyan lalo
na pag nakamobile ako. Hahaha. Lets get in touch all the way! ^_^)
DAY 7 :
@SymphonyMusic
Destiny, sama na lang kasi ako sayo. Hindi pa naman ako tinatawag ni Harumi eh.
Wala akong ibang pupuntahan. Nasa ospital si Mama. Hindi ko naman alam kung san ko
hahanapin si Daddy kasi ayaw mong sabihin. Sige na, please?? T^T
Sa oras na banggitin niya yung pangalan mo, maririnig mo na lang yun kahit malayo
ka sa kanya. At yun ang indication na pwede ka ng bumalik sa tabi niya!
=______=
Destiny, sige na. Ngayon lang naman eh. Please?? Kapag hindi mo ko pinasama sayo,
dapat ituro mo na lang sakin yung kapatid ko.
Huminto na naman siya sabay harap sakin with matching kamot pa ng buhok.
Kutusan kita diyan eh! Umamba naman siya ng kutos kaya iniharang ko agad yung
kamay ko.
Pumasok naman kami sa loob ng isang malaking building. Ang ganda! ^O^
(SymphonyMusics NOTE: Para po sa mga hindi nakakaalam, HYUNG and OPPA means elder
brother in Korean Language and DONGSAENG means younger brother or sister. UNNIE or
NOONA naman is for elder sister. ^_^)
Nakakatuwa ba yung sinabi ko na may ihahatid ako sa impyerno, ha? Bakit ngingiti-
ngiti ka diyan?
Kasi tinawag mo kong dongsaeng mo eh! ^__^ Feeling ko talaga kuya na kita.
Hehehehe.
Aah. Bata pa ko para maging kuya mo no. Dito muna tayo. Tapos umupo siya sa sofa
sa gitna. Nagdekwatro pa. =___=
Nasa sayo naman yon kung gusto mong paniwalaan na may langit at impyerno talaga
eh. Ang dapat mo lang tandaan eh may lugar para sa mga mabubuting nilalang pati na
rin sa mga masasama. Saka wala namang pipilit sayo sa gusto mong paniwalaan.
Inosente ka kasi eh. Lalaki ka pero madalas isip bata ka. Pero may paninindigan.
Totoo. At kahit nasa alanganing sitwasyon ka na... Nagagawa mo pa ring maging
masaya.
Anieyo, dongsaeng.
Destiny, di ba sabi mo sakin dati kapag nagtanong ako ng kahit ano tungkol sayo,
hindi mo sasagutin? Eh bakit sinabi mo sakin yung age mo?
Ano ba namang sagot yun?! Kahit kailan talaga ang gwapo kausap nito ni Destiny.
=___= Panira ng trip eh.
Sobra. Marami na ngang nagdadasal na sana mamatay na siya eh. Ngayon pa lang
matutupad. Hahahaha.
Oras na.
Bumagsak naman na yung lalaki sa sahig habang hawak yung dibdib niya at naghahabol
ng hininga. Tapos pinagtulungan na siyang ilabas ng mga body guards niya. Nakarinig
pa nga ako ng sirena ng ambulansya eh. Yung mga tao naman dito sa loob eh
nagkakagulo pa rin na parang...
Tapos nabaling na lang yung atensyon ko dun sa isang lalaking parang nawawala na
hindi maintindihan.
IKAW! KAYO! NAKIKITA NIYO AKO DI BA?! SABIHAN NIYO SILA NA NANDITO AKO!! P*****
I**!! BILIS!!
What the heck is wrong with the two of you?! I ORDERED YOU TO-
SHUT UP!!
Nagulat ako sa sigaw ni Destiny! Bat naman bigla-bigla tong nasigaw?! =___=
Nag-snap naman si Destiny tapos nagkaroon ng malaking butas sa likod nung lalaki.
TEKA!! BUHAY PA AKO!! Anong underworld ang pinagsasasabi mo diyan?! You crazy
sh***!!
O___________O
Ganon ba sa...
Nagsnap naman siya ulit tapos nawala na yung butas. Naglakad na rin siya palabas ng
building nun kaya sumunod na ko.
Pahihirapan lang ako nun kung di ko siya itutulak. Saka sa tingin mo ba papayag
yung nilalang na yun na mapunta siya sa ganung klase ng lugar?
Sa tagapagmana niya.
Sa tagapagmana niya?
Oo! Ulit-ulit?! Walang asawat anak yon si Ronaldo kaya lahat ng ari-arian niya eh
ipinamana niya sa nag-iisa niyang nakababatang kapatid. Sila na lang dalawa sa
mundong to. At yung kapatid niyang yon eh sobrang kabaligtaran niya ng ugali. Yun
nga lang medyo weirdo.
Eh di kawawa naman pala yung kapatid niya kasi mag-isa na lang siya?
Sort of. Ayun siya oh. Sabay turo sa lalaking nakaupo sa isang bench sa ilalim ng
puno.
Yung upo niya eh nakataas pa yung dalawang paa na parang tumatae lang. Nakasneakers
siya, faded jeans saka nakaplain shirt na black. Nakabenie din siya na puti at may
subo siyang lollipop habang may nakapasak na earphones sa tenga niya.
WEIRD NGA.
Yeah. Alam ko di yun halata pero who cares? Shes a GIRL. Shes Yohanne Cassandra
Smith.
Tiningnan ko ulit yung nakaupo dun sa bench. Kinusot-kusot ko pa yung mga mata ko.
Alam niya lahat ng masasamang gawain ng kapatid niya kaya malayo yung loob niya
dun. Wala nga ata yang pakielam kahit mamatay pa yung kapatid niya eh. Hahahaha.
Eh paano naman niya papamahalaan yung business nila? Eh parang high school student
pa lang yan eh.
=______=
OKAY!
Buong araw, lakad lang kami ng lakad ni Destiny. Pero hindi ako napapagod.
Hahahaha. :D
MAY BAGYO?!
Hinawakan ako bigla ni Destiny tapos nagsnap siya. Napapikit tuloy ako. At pagdilat
ko...
Dito ka lang sa labas. Antayin mong tawagin ka niya. Wag na wag mo siyang
sisilipin hanggat hindi ka niya tinatawag, okay?
Eh pano pa-
*SNAP!*
Eh pano pag bigla siyang lumabas? Destiny naman eh. Bat mo ko iniwan dito? T^T
Tiningnan ko yung relo ko. Alas nuwebe na. May bagyo pa. Ano kayang ginagawa ni
Harumi sa loob?
After ng mga ilang minutes bigla namang kumulog. Kaso ang mas ikinagulat ko eh yung
sigaw na nanggaling sa loob...
UWAAAAAAA!!!!!
*KUUUULLLOOOOOGGGGG!!!*
RR!!!!!
O________O
RR!!!!
Lumapit naman na ko nun saka ko siya niyakap. Tinap ko yung likod niya saka ko siya
kiniss sa ulo...
RR?? Pinigilan ko naman siya nung inangat niya yung ulo niya.
RR!!!
Nagulat naman ako kasi bigla niya kong niyakap. PRINCESS! PUMIKIT KA LANG! T^T
RR, sorry... Sorry... Sorry hindi ako naniwala sayo... Sorry kasi si Ae-
Punasan mo yung mga luha mo... Pinunasan naman niya kaya binitawan ko na siya
saka ako ngumiti. Siya namang pagdilat niya.
O________O
Nag-pout siya?!
Apology accepted na. Basta wag mo na lang ulit gawin yon. Nakakatakyut eh!
ANO?! >_______<
Nakamakeface pa rin!
UMIIIIIII!!!!!!
Ha? Takot siya sa kulog? Kaya ba ganun na lang siya kung magsisisigaw kanina?
Pero...
Hahahaha. Joke lang. Normal naman kasi na may kulog kasi po may bagyo no.
Palibhasa hindi ka nanunuod ng balita. Puro korean kasi ang pinapanuod mo eh.
Anong konek?
RR!!
RR!!
Tssss...
Tssss... Hehehehe.
Baka bukas pa tumila at huminto yang ulan at kulog. Pano ka matutulog niyan?
Tabihan mo ko.
Yan yung hinihintay kong isasagot niya kaso siyempre hanggang sa pangarap lang yan!
^___^ Hahahaha.
Binuksan naman niya yung drawer niya saka naglabas ng... EARPUFFS??
Sa Korea lang may ganyang klase ng earpuffs ah? Yung para sa lamig? Eh bakit meron
siya niyan? Nanggaling na kaya siya sa Korea?
Naupo ako sa sofa. Siya naman kumuha ng cake sa ref saka umupo sa harap ko.
Tama ako no? Hindi ka pa nagrereview? Tumango lang siya sabay simangot.
Bilisan mo na jan! Maaga na lang kitang gigisingin bukas para makapagreview ka.
Napangiti pa siya.
Wag ka ngang ngumiti ng ganyan!! Naiinlove ako lalo sayo eh. Hahahaha.
Ang galing! Nabasa niya yung nasa isip ko! Pero kailangang magdeny! ^___^
Of course not! Hindi naman yan ang major ko no! Hmp. Bakit ba?
O__________O
=__________=
Osige na. Seryoso na. Reaction Formation. Defense Mechanism yun na sinasabi mo
yung kabaligtaran ng iniisip mo. Hahahahaha!
Miss Psych...
Tumawa na lang ako ng tumawa non. Nakakatawa kasi talaga yung itsura ni Harumi eh.
Hahahaha. :D
DAY 8 :
@SymphonyMusic
Mukhang effective yung earpuffs ng babaeng to ah? Ang payapa ng tulog niya eh...
*poke sa pisngi*
*poke sa ilong*
*poke sa pisngi*
*poke sa tagiliran*
*poke sa tagiliran*
*poke sa tagiliran*
Nagtalukbong siya saka dumapa. Bakit ba ang hirap nitong gisingin?! T^T
At tumalon-talon pa siya sa kama niya na parang ewan. Nalaglag pa nga yung earpuffs
niya eh.
Hala! May oranggutan na tumatalon sa kama!
Hala?
Pagkatapos niyan!
May?
SINOOO??!!
Ikaw?
RR!!!!!!!!!!
Hahahahaha! ^____^
Tumakbo na ko nun palabas. Hinabol naman niya ko! Hala!! Kabayo tong babae-
Binato niya lang ako ng throw pillow kaso tumagos lang. Hahahaha.
Buksan mo na kasi!
Sino yan?
Bakit po?
Ay hija, kagigising mo lang ba? Eto almusal oh. Hehehe. Pasensya na sa abala.
Sinilip ko naman yung binigay niya. Wow! Lugaw! ^O^
Oo. Nakikipaghabulan pa nga po siya sakin kanina kaso bigla kayong umextra eh.
=___= Moment na nga yun oh. Hmp.
O_________O
Parang may narinig kasi ako kanina na kausap mo eh. Pero baka namali lang yung
tenga ko. Hehehe. Ano ba yan. Hahaha. Pasensya na hija, tumatanda na talaga ako.
Mukhang masarap yan ah. Mabait pala yang kapitbahay mo kahit lagi silang nag-aaway
ng asawa niya?
Oo no. Parang anak na rin yung turing sakin nung babae. Wala rin kasi silang
anak.
Kinain naman niya yung lugaw na binigay nung kapitbahay niya habang nakaupo sa sofa
at nagbabasa ng libro niya sa retorika.
HINDI. MALI.
Haaayyyss! >_____<
Thinking of school...
Tingnan mo tong babaeng to. Parang nung isang araw lang sobra niya kung ipagtanggol
yun tapos nagyon...
Konti lang...
BLUUUUUFFFFTTTT!!!
O______O
Ano bang nangyayari dito kay Harumi? Bigla-bigla na lang siyang nabubulunan. =____=
Oh, tingnan niyo! Ang lalim na naman ng iniisip niya! Hindi ba niya napapansin na
baliktad yung hawak niya sa libro niya?
Umi!!
Oo na.
=______=
Sa campus...
At eto siya, nakaupo sa isang bench sa corridor kasama ng dalawa niyang kaibigan.
Ako naman, nakaupo sa sahig at nakaharap sa kanila.
Ayokong umupo sa upuan no. Mamaya biglang may umupo diyan, bigla pa kong sumapi
don. Hahahaha. ^___^
Uiii... Si Umi, nagreview sa Retorika kaya naperfect yung exam kanina! Hahaha.
Yung Iza yan.
Inspired kamo! Si Krystal naman yan.
(^______^)V
O_______O
Of course not!
SIYA NA NAMAN?!
Aeron??
Haaayyyssss! >______<
Lahat ng tao dapat binibigyan ng chance para ipaliwanag yung side nila. Pero,
bahala ka pa rin.
Dyan na lang kayo girls. Dun na lang kami mag-uusap. Tapos hinila niya si Aeron
papunta sa hagdan.
Lahat ng tao dapat binibigyan ng chance para ipaliwanag yung side nila. Kaya sige,
magpaliwanag ka.
Hindi ko talaga gustong gawin yon, Umi. Napilitan lang ako. Impluwensya ng
barkada. Sorry talaga.
Yumuko siya sabay tingin kay Umi. Oh ano na namang drama yan?! =______=
Kasi crush talaga kita... Alam nila yon kaya ayun... Tapos gusto ko ring patunayan
na hindi ako torpe...
O________O
ANO DAW??!!
Can we be friends?
Hmp. >____<
Ngumiti siya...
Ayun...
Kiniss ko siya sa noo niya saka ako lumabas ng kwarto niya. Pag-upo ko sa sofa,
naisip ko na naman yung kapatid ko...
KAILAN??
SAAN??
PAANO???
Haaayyyssss... =_______=
DAY 9 :
@SymphonyMusic
Ayan. Day 9 ko na.
=__________=
Naisip ko na naman si mama pati si Daddy saka yung kapatid ko! :((
Minsan pinupuntahan ko si Mama sa bahay namin. Pero namimiss ko pa rin siya kasi
hindi ko naman siya mayakap saka mahawakan eh.
Pwede ko naman mahawakan si mama kung gugustuhin ko eh. Pero siyempre hindi ko
gagawin yun. Magfrefreak out yun si Mama no! Di naman niya ko nakikita eh. >__<
Haaaaaayyyyysssss...
Kung ikaw, hindi mo pa nakikita ang biological mom mo. Ako hindi ko pa nakakasama
ang Daddy ko. Noong bata pa ako, ang sabi ni Mama, nasa heaven na daw siya pero
habang lumalaki ako, naisip ko... Bakit hindi ko pa nakikita yung puntod niya? Kaya
kinulit ko si Mama hanggang sa sinabi niya sakin yung totoo...
Anong totoo??
Buhay pa ang Papa ko. Siya ang nagpapaaral at sumusuporta sakin. Pero ayaw niya pa
akong makita. Hindi pa raw siya handa. Saka na lang daw kapag dumating na yung
tamang oras.
Ganon? Wala siyang kwentang tatay. Parang yung totoong nanay ko lang.
Grabe talaga yung sama ng loob ni Harumi sa Mama niya. Nagawa niya agad na i-
connect sa Daddy ko...
*sigh* Naiintindihan ko naman siya eh. At least hindi niya ako pinapabayaan di ba?
Sapat na yun. Saka darating din yung araw na makakasama at makikilala ko siya.
Hindi ka ba galit sa kanya??
Hindi. Masyadong maiksi ang buhay ng tao para mabuhay ng puno ng galit.
Mamamatay na nga lang ako lahat-lahat, magagalit pa ba ako? Saka never akong
nagalit sa Daddy ko, promise...
Nagulat naman ako kasi bigla niyang pinatay yung tv tapos lumabas na siya ng
apartment. Sinundan ko na lang.
Tsk. Sobra-sobra talaga yung galit niya sa tunay niyang Nanay. Masakit naman kasi
talagang lumaki ng kulang ang magulang eeh. Kaya naiintindihan ko siya...
Mawawala rin yan kapag nakita at nakasama mo na siya. Dapat lang talaga eh bukas
lagi ang tenga, isip at puso mo para sa mga paliwanag niya.
Hindi na siya sumagot. Siguro kasi nasa kalsada na kami. Kaso napansin ko na ang
lalim na naman ng iniisip niya...
Alam kong masakit, Umi. Pero kailangan mong magpatawad. Mali ang mabuhay sa mundo
na puno ng galit. Sarili mo lang ang pahihirapan mo...
Ok ka lang, Umi??
Umi...
Kaya mo yan...
---
Pagpasok namin sa campus...
UMIIII!!!
Ewan! Basta naiinis lang ako diyan. Normal lang naman yun di ba?
HMP! >___<
Nangangamusta daw...
Nagmakeface ako sa kanya nung hindi na siya nakatingin sakin. BLEEEEHHHH!! >____<
Ok lang din ako. Hehehe. May klase ka ba? Gusto mong kumain sa canteen? Libre ko.
Hehehehe.
O__________O
Alam ko po...
Ha??
O____________O
Gusto ko sanang tumawa kaso wag na lang. Baka magalit si Harumi eh. Hahahahaha. :D
Sa isip ko na lang ako tatawa ng bongga!
At bumalik na siya sa pinanggalingan niya. Buti naman no. Eto namang prinsesa ko,
dun pa rin nakatingin sa oval.
Pinandidilatan ko pa siya.
O_______O
HUH?!
Sa malayo na ko tumingin nun. Feeling ko kasi nagbublush ako eh. Hehehehe. ^___^
Hindi ko kasi maintindihan yung itinuturo sa kanila eh. Sabagay major subject nila
to eh.
Nagsulat naman siya sa papel pero sa prof pa rin siya nakatingin. Nice! Multi-
tasking. :D
-purple. why?-
NR na siya...
NO REACTION!! >__<
-madami-
Nakapunta ka sa Korea?!
-bakit?! bwal ba?! nagaral ako dun. 11 yrs old ako nun-
O________O
Pareho kami? Nung 11 years old din kasi ako, nagpunta kami ng Korea ni Mama eh.
Nag-aral din ako dun.
-di. 1 year lng. my business lng nman si Daddy dun tapos bumalik na kami dito. ikw?
ilang yrs ka don?-
Slight. Hehehehe.
Di na siya nagsulat...
-April 19-
O____________O
-^_____^-
Teka...
O_________O
=_____________=
HINDI! Imposible yun! Nakita ko na yung Daddy niya sa picture dun sa apartment niya
eh. Nakita ko na rin yung Daddy kong si Daddy Brian no.
Maaga pa. Ayain ko kayang gumala to? Pandagdag sa mga memories ko with her. :))
Where to?
MOA??!!
Akala ko pa naman sa park o kaya sa mas tahimik na lugar kami pupunta. =_____=
May gusto akong sakyan na rides dito pero mas maganda dun kapag palubog na yung
araw kaya aantayin nating magsunset. Nuod muna tayo ng sine. Hehehehe.
Aaaah...
Gusto ko horror...
Ngumiti naman siya ng nakakaloko saka siya tumakbo sa pila ng bilihan ng ticket.
Umi!! Wag kasi!!
Masama na bang maging honest ngayon?! Sinabi ko lang naman yung totoo ah! Hindi
talaga ako nanunuod ng horror movies! >_____< Kahit itanong niyo pa sa Mama ko!
BAKIT BA KASI SIYA OO?! PANO BA PINALAKI TO NG DADDY NIYA?! MATON EH! TSK.
Pinagtitripan pa ko!
Kaso...
Kaso ano namang magagawa ko? Alangan namang di ako sumama sa kanya sa loob? >____<
Dun siya pumwesto sa pinakadulo at pinakagilid. Wala pa namang masyadong tao dito!
=_____=
Ang OA mo RR. Nag-uumpisa pa lang oh. Tingnan mo. Puro credits pa lang. Wala pa
ngang title.
EEEEEEEHHHHHH!!!!!
RR, you have to face your fears for you to overcome those things. Hahaha. Mahirap
lang sa una kasi nga takot ka pero as time passes by, magiging madali na lang yan.
Napaisip ako...
Kaya ko kaya??
Sort of.
Humarap naman ako sa kanya pero tinakpan ko pa rin ng kamay ko yung gilid ng mukha
ko para hindi ko makita yung screen. Ang laki eh! Malamang sinehan to! =____=
When I was a child, I used to be afraid of being left alone. My Dad was always
there for me. Siya ang naghahatid-sundo sakin sa school. Siya yung laging kong
kasamang maglaro. Kapag busy siya noon, hindi ako papayag na iiwan akong mag-isa ng
yaya ko. Kahit nung kinasal sila ng Mommy, hindi pa rin nawawala yun. Hindi ako
nakakatulog ng walang katabi pero alam ko na kapag nakatulog na ko, iniiwan na nila
akong mag-isa sa kwarto ko. May time pa nga na I cried in the middle of the night
kasi I found out na ako na lang pala ang mag-isa sa kwarto ko. Dala-dala ko yung
takot na yun hanggang sa maghighschool ako.
I started to face my fear when I entered college. Nung nagdecide akong umalis ng
bahay namin at manirahan mag-isa sa apartment ko. Dati nung mga unang buwan, I
always cry at night. I find it hard to sleep cause I know Im alone. Pero eto pa
rin ako. Mag-isa. Kinaya ko...
Youre not alone now cause Im here. I will always be here by your side.
Napalunok ako...
Shut up. Dont look at me! Manuod ka na lang din! Cant you see?? Im trying to
face my fear here!
MATAPOS ANG NAPAKATAGAL NA DALAWANG ORAS NG BUHAY KO... SA WAKAS!!! NATAPOS DIN
YANG MOVIE NA YAN!!
Pero okay din pala no?? Sigaw lang ako ng sigaw sa loob. Nakakagulat eh.
Hahahaha. :D
Oy! Siyempre sumigaw din si Harumi no! Pero mas malakas yung sigaw ko! Hahahaha.
^___^
Ewan ko sayo.
Hehehehe. Badtrip ata siya sa pagsigaw ko kanina. Palibahasa siya lang ang
nakakarinig sakin. ^___^
Eto na ata yung pinakamagandang alaala na pwede kong dalhin in case hindi ko magawa
yung mission ko...
Kaso pagtingin ko kay Umi, nakatitig lang siya sakin habang nakangiti...
Sabi nga ni Calvin kamukha ko daw si Jung Yong Hwa ng CNBlue eh. Kilala niyo ba
yun? Hehehe. ^__^
Nauna na akong sumakay. Ang bagal ni Umi eh. Hahahaha. Pag-pasok naman niya sa
loob, ini-lock agad nung lalaking bantay yung pinto sa labas.
Siguro iniisip nung mga tao sa baba na abnormal o kaya brokenhearted ka kasi
sumakay ka dito ng mag-isa.
Dito kaya nakatingin yung ibang tao sa baba. Hindi lang ata napapansin nitong
kasama ko kasi busy siya sa pagsasight-seeing sa bintana. Buti na lang VIP tong
sinakyan niya. =____=
Wala akong pakielam sa iniisip nila. Isip naman nila yun eh. Saka wala naman
silang alam. Hindi nila alam na may kasama ako. Sabagay.
Tumabi na lang ako sa kanya saka ako sumilip sa labas. Ang ganda ng view mula dito.
:)
Dati ko pa talaga gustong sumakay dito pero ewan ko. Ngayon lang ako nagkaroon ng
lakas ng loob.
Parang ganun na nga. Natatakot kasi akong sumakay noon kasi baka may hindi
magandang mangyari sakin pero ngayong kasama kita, hindi na ako natatakot. May
tiwala ako sayo eh. Ikaw nga ang Guardian Ghost Angel ko di ba? ^______^ Nginitian
ko siya.
Tumayo ako saka humarap sa dagat. Tumayo rin si Umi kaso pakiramdam ko tumatalon-
talon siya ng konti??? Medyo umaalog yung sinasakyan namin eh.
Nakangiti...
Masaya...
Gusto ko kapag nakita ko to ulit, ikaw pa rin ang kasama ko, ha?
Basta kapag nagising ka na, ako dapat ang una mong hahanapin!
Maniwala ka sa sarili mo. Alam mo, kahit hindi ko alam kung ano yang mission mo,
naniniwala ako na matatapos mo yan at magigising ka.
Napagod ka kakakain? Lamon nga ata yung ginawa mo eh. Saka ako umupo sa tabi
niya.
AYOKO NGA! BAHALA KA JAN! Tapos tumakbo na siya papasok sa kwarto niya.
MALDITA! =_______=
RR!
Matutulog na ko...
Eh di matulog ka na. Ako na magpapatay ng ilaw at tv kung yun ang inaalala mo!
Nakakainis naman to eh. Last episode na yun ngayong gabi, pinatay pa! T^T
HINDI YON!!
Eh ano?!
O______O
Bakit may multo ba dun? Sakin saka sa mga moomoo sa tv hindi ka takot pero sa
ibang multo takot ka?
Sinamahan ko na lang siya sa kwarto niya. Nakahiga na siya habang ako naman eh
nakaupo dito sa gilid ng kama niya.
Sa lahat. Pakiramdam ko kasi ang dami mo ng nagawa para sakin eh. Kaya salamat.
Napaisip ako...
Nginitian ko na lang siya saka ko siya sinenyasan na matulog na. Pumikit naman na
siya.
Hindi ko alam kung ano yun pero kung meron na nga akong nagawa para sayo...
RR, hindi mo naman ako makakalimutan kahit matapos na yung mission mo di ba?
Hinawakan ko na lang yung kamay niya tutal nakapikit naman na siya eeh.
Etong 10 days ko. Sa pagkakaalam ko, ibinigay sakin to ni Destiny para magkaroon
ako ng memories kasama ni Harumi na pwede kong madala sa kabilang buhay kapag
namatay na ako...
Pero pano pag nagising na ko?? Sabihin na nating na-inlove nga sakin si Harumi...
Maaalala ko pa kaya siya?? Maalala ko pa kaya lahat ng nangyari sakin sa loob ng 10
days na to??
TAMA!
SI DESTINY!
*pindot.*
*pindot ulit.*
Wala pa rin...
Ano bang emergency dito ha?! Eh mukha namang ang paya-payapa ng lugar na to?!
=_______=
Ano kasi... Di ba sabi mo nung una tayong nagkita, ibinigay mo tong 10 days sakin
para magkaroon ako ng memories with Harumi before I die... Eh pano kapag nabuhay
ako? Will I still remember everything that happened on that 10 days? Will I still
remember you?
Napalunok ako...
DAY 10:
@SymphonyMusic
Extension of my life?
Uh-huh.
Ibig sabihin nun, oo? Maaalala ko lahat? Including you? Tumango siya.
Including me.
=_________=
Meron kaya! Yung mga readers ko, maniniwala yan sakin! Hmp. Yabang talaga nito ni
Destiny...
I think Ill just make every second memorable for the both of us. Tumango lang
siya.
Eh, Destiny. Si Harumi ba maaalala pa ako after ng 10 days ko? Tumayo naman na
siya.
It depends. If she falls in love with you, then yes. Shell remember everything
but if she doesnt... She wont remember you and everything that happened between
the two of you. *snap!*
O______O
T______T
Haaaayyysss...
YAAAAH!! Wala akong mapapala kung magdadrama lang ako dito! >_____<
Teka, yung kapatid ko! Pano ko siya makikita?! Day 10 ko na kaya! T^T
NAMAN EH!!
O_______O
^________^
TAMA!! Ipaghahanda ko siya ng breakfast gaya ng ginagawa ko kay Mama sa bahay! :)))
>________<
Anong magagawa ko sa mga to?? Ang dami naman kasing laman ng ref niya di ba?
Grabe. Sa sobrang dami niya, kasya pa ako sa loob. =____=
Isip, RR...
ISIP...
At inumpisahan ko ng gumawa...
After nung club house, nagprito ako ng egg saka hotdog. Nagfry na rin ako ng rice
saka nagtimpla ng gatas.
Matapos ang pag-aayos ng mesa...
TENEN! :DD
May ilang minutes din yung lumipas. Gigisingin ko na sana si Harumi kaso mukhang
gising na ata siya. Naririnig ko na kasi yung pag-aayos niya ng kama niya eh.
GOOOOOD MOORRRRNIIIINNNGGGG!!!!
Good morning din. Sabay kusot ng mga mata niya. Dire-diretso lang siya dito sa
gawi ko.
Kasi inaanto-
Tiningnan naman niya ko tapos yung mesa tapos ako ulit tapos yung mesa tapos ako
ulit.
Ok ba? ^_____^V
Ipinaghanda na nga kita ng almusal tapos ganyan ka pa? Wag mo ng alamin kung pano.
Kumain ka na lang! T^T
Pasensya na ha? Yan lang kasi ang naisip kong gawin eh. Ang dami naman kasing
laman ng ref mo!
Hehehe. Ok lang to, ano ka ba! Alam mo bang simula nung bumukod ako kila Daddy,
ngayon na lang ulit ako nag-almusal ng ganito? Hindi ako nagaabalang maghanda ng
ganito kasi ako lang naman mag-isa dito eh.
Nandyan ka naman na para ipagluto ako eh! Hindi na ako mahihirapang magluto pa.
Hahaha. Ayos, instant cook! Araw-araw mo na kong ipagluluto ha??
Hindi niya pwedeng malaman na last day ko na to. Ayokong malungkot siya kasi
maiiwan na siyang mag-isa eh...
Sa school...
Buong klase nila Harumi eh nakibasa lang ako ng libro sa nerd niyang classmate. Ang
ganda kasi eh! ^___^
Tapos si Harumi pinapaalis pa ako sa tabi niya kasi sawa na daw siyang makita yung
pagmumukha ko pero siyempre joke lang yun. Hahahaha.
Basta! Masaya! Ang gulo ng mga classmates ni Harumi eh. Di mo aakalaing mga
Psychology majors tong mga to. Namiss ko tuloy yung mga classmates kong mas
magugulo pa dito. T^T
At eto...
Pero ang ikinagulat ko eh yung paghinto ni Harumi nung malapit na sila Calvin sa
kanya.
O_______O
Aaah... Nameet ko siya nung nakaraang araw. Tinitingnan niya kasi yung articles
tungkol kay Rain. Si Calvin na yan.
Kilala mo si Rain?!
Kinabahan ako sa tanong na yun ni William...
Nope?!
Yeah. Unfortunately eh hindi niya kilala si Rain. Sige, Harumi. Una na kami. Ingat
ka.
AY LOLA MO!!
Pinagtinginan tuloy siya ng mga tao. Tsk. Kinuha naman niya yung phone niya saka
nagkunwaring may kausap.
Hindi ba dapat tanungin mo muna ako kung sino yung kausap ko kanina bago mo ko
tanungin kung bakit ko siya kilala?
Oo nga no??
Sino yun?
Si Calvin yon at nameet ko siya nung araw na hindi kita kasama. Yung araw na
nalaman ko yung tungkol sa pustahan nila Aeron at ng mga kaibigan niya.
So nameet niya pala si Calvin nung araw na hindi niya ako kasama??
Wala naman sigurong sinabing iba sa kanya si Calvin no? Parang inis nga si Calvin
dito kay Harumi eh. Kita kaya sa pagmumukha nun kanina. Siguro nga kasi hindi ako
kilala ni Umi.
Haay! Ano ba yan. =_____=
Nung nasa jeep na kami, hindi rin kami nag-usap ni Harumi. Punuan kasi eh kaya dito
ako naupo sa bukana ng jeep. Sana lang wag ng magpasabit si manong driver. =___=
Hays! Hindi pwedeng ganito! Last day ko na eh. Dapat maging masaya tong araw na
to...
AJA! FIGHTING! :D
Ano bang pwedeng gawin para maging productive tong hapon na to?? Hehehe.
Hehehehehe. ^___^
Tiningnan ko siya. Sakin na pala siya nakatingin habang tinatanggal yung rubber
shoes niya.
Ano pala??
^_______^
Ayun. Turo lang ako ng turo sa mga dapat niyang gawin. Nung una maayos pa eh kaso
habang tumatagal...
Oo na!!
Ayan. Badtrip na siya. Hahahaha! Alam ko iniisip niyan kaya siya naiinis ng
ganyan...
Maasar nga to. Nakakatuwa kasi siyang tingnan kapag inis na inis na eh.
Hahahaha. :D
Lagyan mo ng konting force... Onti pa... Onti pa... Onti pa nga... Sige... Konti
pa... Kon-
Bwahahahaha! :DD
Sabi sa inyo eh. Ang cute-cute niya maasar! Ang sarap kurutin ng pisngi!
Hahahahaha! ^___^
Kaso biglang...
*CRAAAAAASSSSSHHHHH!!!*
*PAAAAAAKKKKKKKKK!!!!*
*BOOOOOOOGGGGSSSSHHHH!!*
RR, sanay na ko na nagsisigawan sila ng ganyan pero... Pero ngayon pa lang ako
nakarinig ng mga kalabog... RR... Baka kung anong mangyari...
Sabi niya parang anak na yung turing sa kanya nung babae. Kaya ba siya natatakot??
Saan ka pupunta??
Sa kabilang bahay. Titingnan ko lang. Kapag may nangyari, tatawagin agad kita, ok?
Wag ka ng matakot ha?
O_______O
Mukhang wala namang nasaktan sa kanila eeh. Nag-uusap na rin sila. Naupo na lang
muna ako. Magmamasid at magbabantay muna ako dito para in case magka-emergency...
Naman! Mga matatanda talaga, minsan feeling bata. LQ kung LQ eh. Hehehehe. ^___^
Pagkabake naman nung cake na ginawa ni Harumi, nanuod lang kami ng This Guys in
Love with you Mare habang nakain siya.
Ayun. Tumawa lang kami ng tumawa. Laughtrip yung movie eh. Lalo na yung part na
pinahalikan ni Toni si Vice sa aso! Tae! Kadiri! Hahaha. :D
After nung movie marathon namin na yon, pinagpahinga ko na tong babaeng to...
Nakahiga na siya niyan habang ako eh nakaupo lang sa gilid ng kama niya...
Tumango siya. Sayang talaga. Hindi ako nakakain nung ginawa niya. T^T
Yabang mo!
HAHAHAHA! :DD
Pero at some point, gusto ko rin siyang kantahan hanggang sa makatulog siya...
Ayoko na talagang umalis sa tabi niya. Kahit ghost na lang ako forever, okay
lang...
Pumikit naman siya saka humarap sakin habang yakap niya yung unan niya. Hinaplos ko
na lang yung buhok niya saka ako nagsimulang kumanta...
Ohh ohh
When the visions around you,
Bring tears to your eyes
And all that surround you,
Are secrets and lies
Ill be your strength,
Ill give you hope,
Keeping your faith when its gone
The one you should call,
Was standing here all along
Ako. Ako, Harumi. Ako yung magiging lakas mo pag mahina ka. Kahit mamatay ako.
Kahit hindi mo na ako natatandaan. Kahit nasa kabilang buhay na ko. Hinding-hindi
kita kakalimutan. Mula don, palagi kitang babantayan.
Kahit nasa malayo na ko. Hindi ko hahayaang masaktan ka ng kahit na sino. Ako yung
Guardian Ghost Angel mo di ba? At patutunayan ko sayo na totoo ang salitang
forever...
Just close your eyes (close your eyes)
Each loving day (each loving day)
I know this feeling wont go away (no..)
Till the day my life is through
This I promise you..
This I promise you..
Lahat ng mga sinabi ko sayo sa loob ng sampung araw na magkasama tayo, kahit na
imposible, tutuparin ko yun. Gusto kong tuparin lahat ng yon para sayo. Kahit si
kamatayan pa ang maging kalaban ko...
Simula nung araw na narealize ko na mahal na kita, kahit hindi mo pa ako kilala,
hindi ko yun itinigil. Ayoko. Kasi gusto ko ako yung taong poprotekta sayo. Gusto
ko ako yung magmamahal sayo.
Harumi, kaya kong salagin kahit ano para sayo. Kahit kamatayan pa yan...
Hinawakan ko yung kamay niya. Ang lambot. Sana mahawakan ko ulit to. Gusto ko sa
mga oras na yon...
>______<
RR, wag mo kong iiwan ah?? Hindi ko na kayang maging mag-isa ulit. Importante ka
sakin eh
Sinungaling ka Rain. Mamaya lang aalis ka na eh. Mamaya lang iiwan mo na siya.
Kiniss ko yung noo niya. Gabi-gabi ko tong ginagawa pero ewan ko. Espesyal tong
gabing to eh.
Nakatitig lang ako kay Harumi. Posible ba? Posible kaya? Gusto kong malaman...
Ngumiti siya...
Ewan eh
And that answer shattered all my dreams away. Did I just broke my heart in an
instant??
Ilang oras din yung lumipas bago ako tuluyang tumayo sa pagkakahiga ko. Isang oras
na lang...
Siguro nga theres no way in this world I can escape death. Even destiny. Pero one
thing Im sure about...
I guess this is goodbye, princess. Im going to miss you... I love you to this
extent na kinaya kong maging multo na lang para makasama ka...
Wait...
Nagtiyaga kayong magbasa hanggang sa point na to tapos iiyak lang ako? Hehehehe. I
have to be strong. I have to face my own death...
Kiniss ko ulit si Harumi sa cheeks niya saka ako tuluyang lumabas ng apartment
niya. Nagsecond look pa nga ako eh. :((
5 minutes to go...
Kailangan eh...
EH??
Hahahaha! Dapat ba kapag mahal mo ang isang tao, sinasabi mo agad? Ikaw nga di ba?
Hindi mo sinabi agad kay Harumi na mahal mo siya eh. Rain, maraming sinungaling na
bibig sa mundo. At alam mo kung ano lang ang honest?
Ano pala?
Yung nararamdaman ng isang tao. Ito oh. Sabay turo sa dibdib ko sa may bandang
puso.
Napaisip ako...
Tumayo siya ng maayos saka niya winave yung kamay niya pa-side ways...
O________O
HYUNG! BAKIT AKO NAGFAFADE?!
*tik!*
Baby, you have to wake up for Mommy. Youre not going to die! Rain, dont leave
Mama okay? Doc, gigising pa si Rain! Wag na nating tanggalin yung...
Naramdaman ko yung mahigpit na pagyakap sakin. I can hear voices. I can hear my Mom
crying and so as Calvin, Jake and William. Theyre around me...
M-m-m-m-maaa...
Ano ba tong nakatakip sa ilong at bibig ko? Nahihirapan akong magsalita eh...
TITA, SI RAIN!!!
RAIN?! RAIN!! Tapos niyakap niya ulit ako. At mas mahigpit pa kesa sa kanina.
Good morning, tol! Si Calvin yan na nakangisi pa habang nagpupunas ng mukha niya.
Sabi sayo, doc! Gigising pa yan si Rain eh! Tapos nag-apir pa sila Jake at
William na mugto rin ang mga mata.
IM ALIVE??
After akong i-CT scan at kung anu-ano pang exam, eto ngayon at kinakausap kami ng
doctor...
I guess... Its a miracle! Youre test results show that theres no more internal
bleeding... blah... blah... blah...
Ewan. Di ko na naintindihan yung mga sinabi ng doctor. Ang importante kasi sakin
ngayon, BUHAY AKO. ^___^
RAIN!!
Actually, okay lang din yung gusto ng anak mo eh. He can go to school later if he
wants to. But please be careful not to bump your head. As I have said, hes fine
now pero we still have to see kung may iba pang epekto yung mga nangyari sa kanya
such as memory loss... blah... blah... blah... BLAH!
Ang galing no? To think na brain dead na daw ako pero eto ako at parang walang
nangyari. Although may benda pa rin yung ulo ko tapos may cast yung left arm ko,
still okay pa rin ako. Hindi nga ako nahihirapang maglakad eh.
Napatingin ako kila Calvin, Jake at William na natutulog dito sa kwarto ko. Dito na
sila natulog para daw sabay-sabay kaming pumasok mamaya.
Wala naman akong nakakalimutan ni isa sa kanila eh. Naaalala ko pa lahat pati
secrets nila pero why do I feel like may something na nakalimutan ako??
MERON BA??
RR... Hindi na to magandang joke... Malayo pa ang Halloween so please... Wag kang
manakot ng ganyan kasi kinakabahan na ko...
Hindi naman kita pinaalis ah?? Bakit wala ka dito?? Hindi ka man lang nagpasabi na
aalis ka...
RR... *sniff* Sabi mo hindi mo ko iiwan?! Sabi mo, youll always be by my side?!
*sniff* EH NASAAN KA NGAYON??!!
Aeron, alam mo ba yung feeling ng iniwan ka ng taong mahalaga sayo?? Sobrang sakit
nun... Sobrang sakit...
Hoy! Rain! Okay ka lang?! Napatingin ako kay Calvin na nasa tabi ni Jake na
nagdadirve...
Ano ba kayo! Okay lang ako. Naisip ko lang kasi yung dream ko kanina. Paulit-ulit
yung mga sinasabi nung babae sa utak ko. Para siyang may hinahanap.
=____=
Normal lang sa mga panaginip na blurred yung mga faces. <-- William.
Oo. Nga pala, Rain. Itutuloy mo na rin ba yung pagtatapat mo kay Harumi? Kasi kung
ako ikaw, itutuloy ko na! Inaahas ka na nitong si Calvin oh! Hahahaha!
Ha???
Oo nga, tol! Biruin mo yun! Magkakilala na sila ni Calvin?! Kinausap pa nga siya
ni Harumi kahapon eh! Hahahaha!
ULOL! Nung nakaraang araw ko lang din yon nakilala no kasi nga nakita ko siyang
binabasa yung mga ginawa nating article for Rain! Oy, best! Wag kang maniniwala sa
mga sinasabi ng dalawang ugok na yan ah! Di ko inaagaw si Harumi sayo!
Sino ba yun?
Biglang nagpreno si Jake tapos sabay-sabay silang tumingin sakin na ganito yung
itsura. ---> O_______O
Habang naglalakad kami papunta sa radio laboratory, hindi ko pa rin maalala yung
sinasabi nilang Harumi.
Sabi nila baka yun nga daw yung sinasabi nung doctor na partial memory loss. Pero
ang ipinagtataka ko eh bakit yun lang? Bakit siya lang ang nakalimutan ko? Meron pa
kayang iba? Hmmm...
Pagpasok namin sa loob ng radio lab., niyakap agad ako ni Kuya Marky saka kami
naghighfive. Digital Arts din yung course niya pero ahead siya samin ng isang taon.
Saktong-sakto dating niyo! Maraming nakikinig ngayon kasi mostly ng mga students
eh nagtatake ng lunchbreak nila. Hahahaha! Oh, kamusta, Rain? Ang miracle baby!
Tawanan naman kami nun. Hahaha.
Oh basta kakanta ka ha? Ewan ko na lang kung hindi mahimatay yung mga fangirls mo!
Hahahaha. Oh, start na tayo. Quiet na kayo ha...
Tapos nagpipipindot na siya dun. Ipinasuot niya saming apat yung mga headsets.
Tinanggal ko na lang din muna yung benie saka shades ko. Ayan. Exposed na ang benda
ko. Hahahaha. :D
Bigla namang umilaw yung sign na on-air kaya nagsalita na rin si Kuya Marky.
Happy lunch time, schoolmates! Its me again! Youre ever so gwapo handsome at
favorite niyong DJ, DJ Marky! Kumain na ba kayo? Kung oo. Pahinge! Di pa ko nakain
eh. Hahaha! Anyways... Im here to announce something na alam kong ikagugulat
niyong lahat kasi kahit ako nagulat din. At for sure mas lalong magugulat ang mga
girls jan na mahilig sa ULAAAAANNNN!!!
So now, well play guessing game okay? Hahahaha. Huhulaan niyong lahat kung sino
yung sinasabi kong surprise and for a clue, hell gonna sing for us!! Sabay tili
ni Kuya.
Sinenyasan naman ako ni Kuya na kumanta na kaya lumapit ako dun sa main mic at
nagsimulang kumanta.
Bakit naman eto yung kinanta ko? Hindi nga pala ako ready no? Hayaan na nga! Yan na
yung lumabas sa bibig ko eh. =____=
Habang kumakanta ako, parang may biglang nagfaflash na images sa utak ko. Mabilis
na mabilis lang. Parang kinanta ko na to para sa isang tao...
Pero sino??
Kanino ko to kinanta??
After nung kanta, biglang bumukas yung pinto kaya automatic na nag-off-air yung
status namin tapos sabay-sabay kaming napatingin sa pinto...
BABAE??
HARUMI??!!
CALVIN?!
So siya yung Harumi? Siya yung sinasabi nung tatlo na babaeng mahal ko?
Seryoso? Eh mukhang maton to eh. Pero mugto yung mata niya? Laaa. Ano na bang
nangyayari?
Miss, hindi mo ba nabasa yung sign sa pinto? Students without permission are not
allowed to enter here. Sabay turo ni Kuya Marky sa pinto.
RR!!!
O_________O
Siyempre nagulat ako! Bakit niya ko tinawag na RR? Kilala niya ko? Tapos...
Tapos...
Pero kung ako yung pinunta niya dito, tingin ko dapat kausapin ko siya di ba?
Tumayo na ko nun saka ko siya hinila palabas ng lab. Isinara ko na rin yung pinto
nun.
RR!!!
NIYAKAP?!
O_________O
DUG.DUG.DUG.DUG.
Bakit di mo sinabi sakin na tapos mo na yung mission mo? Nakakainis ka! Pinaiyak
mo pa ko! Akala ko iniwan mo na ko mag-isa eh...
Ha? Mission? Anong mission? Saka pinaiyak ko siya? Kaya ba magang-maga pa yung mga
mata niya?
Kilala ko ba siya??
Pero... Pero sabi mo... Sabi mo ikaw si RR... Yung GGA ko??
HUH??
GGA?? What does that mean? Saka ako? I told you that RR is my name? I dont think
so...
Tumalikod ako.
EOTTEOKKE?!
Sorry... But I dont really know who you are... Hindi kita kilala...
Pagkasabi ko nun, umiyak na talaga siya sabay takbo pababa. Hinabol ko siya
siyempre pero di ako bumaba ng hagdan.
RAIN!
Napalingon ako sa tumawag sakin kaso bigla na lang nagblur yung paningin ko kaya
napaupo ako.
Rain, oy Rain!!
MULTO KA NA!!
Ill give you 10 days starting tomorrow. Youll gonna meet that girl na sinasabi
mo then youll be with her. Its up to you kung pano ka magpapakilala sa kanya.
Pero youll stay as a ghost. Siya lang ang makakakita at makakarinig sayo. You can
touch anything in one condition. Hindi ka niya dapat makita kapag hinawakan mo siya
and other stuff or else... ITS OVER!
You can make memories with her na pwede mong dalhin kapag umalis ka na sa mundong
to. BUT! Kapag pumayag siya na magstay ka sa side niya, you have to tell her this
rule...
What rule??
Kapag pinaalis ka niya at sinabi niyang ayaw ka na niyang makita, you have to go.
Hindi mo na siya pwedeng makita. Pero kapag tinawag ka niya pabalik within those
ten days, you can go back to her.
Ang hirap naman! Pano kapag pinaalis niya ako agad at natapos na yung ten days ko?
Eh di wala ng memories?
Uh-huh. Pero if she falls in love with you within that span of time... You can go
back to your body and be alive again. Comatose ka lang naman sa ngayon eh.
No... Dont... I think I remember something. OUCH! Naka-upo pa rin ako niyan.
Nagtuloy-tuloy naman yung mga images sa utak ko.
You cant tell anyone about me. Kahit gaano mo pa sila kaclose. Bawal.
Dont worry, para sa ikakabuti mo naman yun eeh. Saka hindi kita uutusan ng kung
anu-ano no! Hindi rin ako manghihimasok sa sobrang personal na buhay mo unless
youll let me.
And my last rule... Just let me be beside you always. Pero kapag sinabi mo sakin
mula sa puntong to na umalis na ako at huwag ng magpapakita pa sayo, Ill do it.
Babalik lang ako kapag tinawag mo na ako. Kapag gusto mo na ulit akong makita.
Sige, salamat. Pero alam mo mas matutuwa si Rain kung magpapakita ka sa kanya ng
gising siya. Hindi naman siya galit sayo eh. Gusto ka na nga niyang makilala...
Nako! Brian! Malaman ko lang talaga na sinasaktan niyang bruhilda mong asawa ang
anak ko, hindi ako magdadalawang isip na balatan siya ng buhay!
Mama... Bakit di mo sinabi sakin na may kapatid ako?! Mas matanda ba siya sakin?!
Mas bata?! Anong pangalan niya?! Nasan siya?! Bakit di niyo siya ipinakilala
sakin?!
Posible kayang magkagusto ka rin sakin? Sa multong tulad ko? Sana oo... Ikaw na
lang yung pag-asa ko eh... I love you.
Kapag itinuloy mo yang balak mong panloloko sa prinsesa ko, ako ang makakabangga
mo.
Sinaktan ko ba?! Sinipa ko lang yung mga bola at pinatay yung ilaw! BAKA TINAKOT!
OO! Tinakot ko sila!
So dahil sa tao sila, pwede na silang manakit ganon?! Pwede na niyang saktan si
Harumi ng basta-basta?! Hindi naman ata tama yun! Hindi ako papayag! Paglaruan niya
na lahat ng mga bagay sa mundo wag lang ang mga babae lalong-lalo na si Harumi!
Destiny... Hyung...
Daddy... Ang tagal kong hinintay na makita ka... Alam ko na ngayon kung saan ko
namana yung kagwapuhan ko! T^T
Mama, gusto kong makita yung kapatid ko... Kahit bago man lang ako mamatay...
Tinanong ako ni Aeron kung pwede daw ba siyang manligaw sakin! ^__________^
OO! ^________^
Pag sinabi ko ba kung bakit, maniniwala ka ha?! Eh obvious naman na patay na patay
ka sa taong yun eh!
TSSS!! NILOLOKO KA LANG NUN! PWEDE BA, HARUMI!! SUNDIN MO NA LANG AKO!!
Ewan ko sayo! May pupuntahan akong importante. Kung gusto mong sumama, siguraduhin
mo lang na wala kang pagsasabihan ng mga makikita mo.
Nasa sayo naman yon kung gusto mong paniwalaan na may langit at impyerno talaga
eh. Ang dapat mo lang tandaan eh may lugar para sa mga mabubuting nilalang pati na
rin sa mga masasama. Saka wala namang pipilit sayo sa gusto mong paniwalaan.
Alam mo Ulan, sa lahat ng binabantayan ko na nagkaroon ng sitwasyon na tulad mo...
Ikaw ang pinakagusto ko.
Inosente ka kasi eh. Lalaki ka pero madalas isip bata ka. Pero may paninindigan.
Totoo. At kahit nasa alanganing sitwasyon ka na... Nagagawa mo pa ring maging
masaya.
Hell... It exists...
ULOL!!
-April 19-
RR, you have to face your fears for you to overcome those things. Hahaha. Mahirap
lang sa una kasi nga takot ka pero as time passes by, magiging madali na lang yan.
When I was a child, I used to be afraid of being left alone. My Dad was always
there for me. Siya ang naghahatid-sundo sakin sa school. Siya yung laging kong
kasamang maglaro. Kapag busy siya noon, hindi ako papayag na iiwan akong mag-isa ng
yaya ko. Kahit nung kinasal sila ng Mommy, hindi pa rin nawawala yun. Hindi ako
nakakatulog ng walang katabi pero alam ko na kapag nakatulog na ko, iniiwan na nila
akong mag-isa sa kwarto ko. May time pa nga na I cried in the middle of the night
kasi I found out na ako na lang pala ang mag-isa sa kwarto ko. Dala-dala ko yung
takot na yun hanggang sa maghighschool ako.
I faced it.
I started to face my fear when I entered college. Nung nagdecide akong umalis ng
bahay namin at manirahan mag-isa sa apartment ko. Dati nung mga unang buwan, I
always cry at night. I find it hard to sleep cause I know Im alone. Pero eto pa
rin ako. Mag-isa. Kinaya ko...
Gusto ko kapag nakita ko to ulit, ikaw pa rin ang kasama ko, ha?
Basta kapag nagising ka na, ako dapat ang una mong hahanapin!
Maniwala ka sa sarili mo. Alam mo, kahit hindi ko alam kung ano yang mission mo,
naniniwala ako na matatapos mo yan at magigising ka.
Sa lahat. Pakiramdam ko kasi ang dami mo ng nagawa para sakin eh. Kaya salamat.
RR, hindi mo naman ako makakalimutan kahit matapos na yung mission mo di ba?
It depends. If she falls in love with you, then yes. Shell remember everything
but if she doesnt... She wont remember you and everything that happened between
the two of you. *snap!*
Ewan eh
I guess this is goodbye, princess. Im going to miss you... I love you to this
extent na kinaya kong maging multo na lang para makasama ka...
Hahahaha! Dapat ba kapag mahal mo ang isang tao, sinasabi mo agad? Ikaw nga di ba?
Hindi mo sinabi agad kay Harumi na mahal mo siya eh. Rain, maraming sinungaling na
bibig sa mundo. At alam mo kung ano lang ang honest?
Ano pala?
Yung nararamdaman ng isang tao. Ito oh.
Napatayo ako sa sobrang gulat sa mga nakita ko. Tiningnan ko sila Calvin...
O______O
SI HARUMI??!!
NO!! SI HARUMI ANG GUSTO KONG MAKITA!! Saka ako tumakbo pababa ng hagdan.
Destiny...
Tumakbo ako agad nun palabas at dun ko nakita si Umi na naiyak pa rin na naglalakad
sa kawalan...
O________O
NO!!!
Tumakbo agad ako papunta sa kanya saka ko siya hinila at niyakap. Napahinto naman
yung sasakyan na muntik ng bumangga sa kanya.
FOR GOODNESS SAKE!! ANO BANG INIISIP MO HA?! HOW CAN YOU BE SO CARELESS?! GUSTO MO
PA BANG MATULAD SAKIN HA?!
Sa wakas...
Hindi naman ah? Nandito na nga ako oh. Nagpromise ako di ba?
O______O
AN EXTRA POV:
@SymphonyMusic
Napangiti ako nung Makita ko na yakap na nila yung isat isa. Masaya na sila...
Pero bakit ganon? May mali ba? Bakit? Hindi ba pwedeng maging Masaya na lang sila?
Ang sagot...
Maganda man ito o panget, masaya man o malungkot, kailangan mong tanggapin...
Rain...
Harumi...
Isang libro na nailimbag na bago niyo pa man makilala ang isat isa...
Theres only one thing that I will tell the both of you and everyone na nagbabasa
ngayon nito...
Happy trip!
AKO??
-----------------------------------------------------------------------------------
---------------
SymphonyMusics IMPORTANT NOTE:
Now, you can participate sa story na ito! Hahahaha. For a change, Im allowing my
readers to give their THOUGHTS about my story. I want your ideas guys! Gusto kong
malaman yung mga bagay na GUSTO NIYONG MANGYARI SA SUSUNOD NA KABANATA NG STORY NA
ITO. In short, kayo ang magdedeside ng SEQUEL!
ON-LINE AND OFF-LINE READERS, dito niyo po sa page ko sa FACEBOOK i-post ang inyong
suggestions: https://www.facebook.com/SymphonyMusicPage ( Symphony Music :3 ) Sa
mismong POLL about sa Series na ito. HALUNGKATIN NIYO NA LANG KUNG DI NIYO UN
MAKITA AGAD.
Sana po magparticipate kayo ha? Natutuyo na kasi ako sa idea eh. Saka gusto ko pong
malaman yung mga gusto niyo namang mangyari. :D