U radu se posle kraeg osvrta na ontologiju savremenog francuskog filozofa

Alana Badjua analizira uvodni, programski tekst iz njegovog Prirunika za inestetiku i

nain na koji je sam Badju svoje teorijske postavke primenio u itanju poezije,
naroito Malarmeove i Remboove. Rad predstavlja i komentarie Badjuovo shvatanje
umetnosti, njenog odnosa prema istini i naroito Badjuovo razumevanje umetnosti kao
skupa istina, kao i shvatanje njenog edukativnog potencijala, menusobnih uticaja i
odnosa izmenu filozofije i umetnosti. Badjuova kritika estetike kao neadekvatnog
modusa filozofskog pristupa umetnosti, s jedne strane, i njegovo insistiranje na
autonomiji i autoregulativnosti umetnosti i umetnikih formi, s druge strane, u
kombinaciji sa njegovim osobenim pluralizmom, ve su se pokazali kao podsticajni i
provokativni. Paljivo itanje Badjuovih teorijskih tekstova o umetnosti i knjievnosti i