SVEUILITE/UNIVERZITET VITEZ VITEZ

FAKULTET INFORMACIJSKIH TEHNOLOGIJA

STUDIJ I CIKLUS: GODINA STUDIJA: I CIKLUS,I GODINA

SMJER: INFORMACIJSKE TEHNOLOGIJE

STRUKTURIRANO PROGRAMIRANJE VS OBJEKTNO

ORIJENTISANO PROGRAMIRANJE

SEMINARSKI RAD

Travnik, Juni 2016.

SVEUILITE/UNIVERZITET VITEZ VITEZ

FAKULTET INFORMACIJSKIH TEHNOLOGIJA

STUDIJ I CIKLUS: GODINA STUDIJA: I CIKLUS,I GODINA

SMJER: INFORMACIJSKE TEHNOLOGIJE

STRUKTURIRANO PROGRAMIRANJE VS OBJEKTNO

ORIJENTISANO PROGRAMIRANJE

IZJAVA: Ja, Benjamin Hodi, student Sveuilita/Univerziteta Vitez Vitez, Indeks broj:
0366-15/RIT odgovorno i uz moralnu i akademsku odgovornost izjavljujem da sam ovaj rad
izradio potpuno samostalno uz koritenje citirane literature i pomo profesora odnosno
asistenata.

Predmet: Objektno orijentisano programiranje

Profesor: Prof. Dr. Sinia Mini
Asistent: Mr. Dragan Mlaki
Student: Benjamin Hodi

Travnik, Juni 2016.

 Sadraj:

1. UVOD ................................................................................................................... 1

1.1. Problem, predmet i objekt istraivanja .............................................................. 1

1.2 Hipoteza rada ...................................................................................................... 2

1.3 Znanstvene metode ............................................................................................. 2

2. OSNOVNE RAZLIKE IZMEU SP I OOP ........................................................... 3

3. STRUKTUIRANO PROGRAMIRANJE ................................................................ 5

3.1. Openito o struktuiranom programiranju .......................................................... 5

3.2. Top Down koncepcija..................................................................................... 6

4. OBJEKTNO ORJENTISANO PROGRAMIRANJE .............................................. 8

4.1. Koncept objekta ............................................................................................... 10

4.2. Koncept klase .................................................................................................. 12

4.3. Osnovni elementi objektnog modela ............................................................... 14

5. ZAKLJUAK ........................................................................................................ 15

6. LITERATURA ....................................................................................................... 16
 1. UVOD

1.1. Problem, predmet i objekt istraivanja

Programiranje je pisanje niza naredbi koje ine program. Taj korak tijesno je vezan
za programski jezik u kojemu se program pie, a esto i od hardverske opreme na
kojoj se program izvodi. Prilikom pisanja programa programer mora voditi rauna o
tome da kvalitetno iskoristi resurse koji su mu na raspolaganju. Uz bolje iskoritenje
resursa dolazi do smanjenja vremena izvravanja programa, to je za nas programere
veoma bitan parametar.

Programska paradigma odreuje stil programiranja, kao i pogled koji programer ima
nad programom i njegovim izvravanjem. Na primjer, u objektnom programiranju
programer razmilja o programu kao o skupu interaktivnih objekata, dok u
strukturiranom programiranju na program gleda kao na redoslijed naredbi. Neki
programski jezici su nainjeni da podravaju samo jednu paradigmu (kao Java i
Smalltalk za objektno programiranje, dok Haskell i Scheme podravaju strukturirano
programiranje). Takoe, imamo jezike koji koji podravaju vie paradigmi (kao to
je LISP, Python i C++).

Paradigma programiranje je, u stvari, nain na koji programer koncipira program, ali
prvenstveno predstavalja nain izvrenja programa. Primjera radi, u objektno
orjentisanom programiranju programer promatra program kao skup objekata koji
meusobno komuniciraju, dok u funkcijskom programiranju program se promatra
kao niz evaluacija funkcija.

Objektno orjentisano programiranje (OOP) danas preovladava kao osnovna

metodologija koje se upotrebljava pri razvoju gotovo svih sloenih programskih
sistema. Za rjeavanje jednostavnih problema dovoljno je proceduralno
programiranje.

1
1.2 Hipoteza rada

Na osnovu svrhe i ciljeva istraivanja, te na osnovu predmeta, problema i objekta

istraivanja postavljena je glavna radna hipoteza:

GH: Objektno Orijentisano Programiranje omoguava programeru stalnu

nadogradnju i razvoj programa.

1.3 Znanstvene metode

U ovom seminarskom radu koristiti e se vie struno-znanstvenih metoda kao to

su:

1. Metoda analize je postupak znanstvenog istraivanja ralanjivanjem sloenih

pojmova, sudova i zakljuaka na njihove jednostavnije sastavne dijelove i
elemente.
2. Metoda sinteze je postupak znanstvenog istraivanja i objanjavanja
stvarnosti putem sinteze jednostavnih sudova u sloenije.
3. Deskriptivna metoda je postupak jednostavnog opisivanja ili oitavanja
injenica, procesa i predmeta u prirodi i drutvu te njihovih empirijskih
potvrivanja odnosa i veza, ali bez znanstvenog tumaenja i objanjavanja.

2
2. OSNOVNE RAZLIKE IZMEU SP I OOP

Nedovoljno informisani programeri obino nepotrebno uporeuju programske

jezike sa razliitim paradigmama, pa izvode zakljuke primjera C++ ima puno vie
toga pa je zato i mnogo bolji jezika od C-a i sl. Pri odabiru programskog jezika za
rjeavanje nekog problema, odnosno za izradu sloenije aplikacije, nuno je
poznavati karakteristike paradigme programiranja kojoj jezik pripada1

U ovom poglavlja navedene su osnovne razlike struktuiranog i OO pogramiranja.

Programski sistem, mogao bi se definisati kao skup mehanizama koji rade neke
operacije nad podacima. To znai da proces formiranja koncepta programskog
sistema moemo promatrati sa dva aspekta: moemo se usredotoiti primarno na
funkcije, ili primarno na podatke. Sama bit razlika izmeu tradicionalno
proceduralnih paradigmi i novih objektno orjentisanih lei u primarnom fokusu.

Strukturirano programiranje koristi listu instrukcija koje govore raunaru ta da

radi, korak po korak. Ovaj tip programiranja moe sauvati vrijeme i energiju kada
se piu mali i jednostavni programi. Programi koji su pisani strukturirano laki su za
razumjevanje od OO programa.

Proceduralne metodologije usredotoene su na funkcije sistema ta sistem radi?

(what is it doing?), a objektno orjentisane tehnike usredotoene su na podatke
sistema- emu su podvrgnuti? (what is being done to). Ovakve, na prvi pogled,
jednostavne promjene fokusa dovode do radikalnih promjena u konceptu
programskog sistema. Strukturirano programiranje karakterizira top-down pristup u
razvoju sistema, poznat i kao dekompozicija funkcija. Kree se od optih postavki o
procesu rjeavanja problema prema sve detaljnijim odredbama o svakom

1
N. Pavkovi, D.Marjanovi, Programiranje i algoritmi, Fakultet strojarstva i brodogradnje, Zagreb,
2005., str. 31.

3
specifinom zadatku u procesu. Dekompozicija se odvija striktno po funkcionalnim
linijama, odnosno vodi se rauna samo o tome ta koji modul radi.2

Jezik C++ nije potpuno objektno orijentisani programski jezik, koji bi korisnika
"natjerao" da ga koristi na objektno orijentisani (OO) nain. C++ moe da se koristi i
kao malo bolji C, ali se time nita ne dobija (ak se i gubi). C++ treba koristiti kao
sretstvo za OOP i kao smjernicu za razmiljanje. C++ ne sprjeava da se piu loi
programi, ve samo omoguava da se piu mnogo bolji programi.

- OOP uvodi drugaiji nain razmiljanja u programiranje,

- U OOP mnogo vie vremena troi se na projektovanje, a mnogo manje na
samu implementaciju (kodiranje),
- U OOP razmilja se najprije o problemu, a ne direktno o programskom
rjeenju,
- U OOP razmilja se o dijelovima sistema (objektima) koji neto rade, a ne o
tome kako se neto radi(algoritmima),
- U OOP panja se prebacuje sa realizacije na meusobne veze izmeu
dijelova. Tenja je da se te veze to vie redukuju i strogo kontroliu. Cilj
OOP je da smanji interakciju izmeu softverskih dijelova.

2
N. Pavkovi, D.Marjanovi, Programiranje i algoritmi, Fakultet strojarstva i brodogradnje, Zagreb,
2005., str. 32.

4
3. STRUKTURIRANO PROGRAMIRANJE

3.1. Openito o struktuiranom programiranju

Struktuirano programiranje predstavlja historijski najstariji (uspjean) pokuaj da se

u postupak razvoja programa unese neki red, odnosno da se programiranje organizuje
kao inenjerska djelatnost. Nastalo je kao glavna posljedica tzv. Softverske krize
ezdesetih godina prolog vijeka koja se ogledala u pojavi potpunog nesklada izmeu
hardverskih mogunosti raunara i poveanih potreba korisnika s jedne i primitivne
tehnologije izrade softvera sa druge strane.

Prije pojave strukturiranog programiranja koristio se termin haotino

programiranje, jer nije postojala nikakva tehnologija izrade softvera koja bi unijela
red u programiranje.

Poeci struktuiranog programiranja seu u drugu polovinu ezdesetih godina kada je

formulisana Strukturna teorema Bochm-a i Jacopinija 1966.g. i kada je E.W.Dijkstra
objavio uvenu raspravu Go to Statement Considered Harmful u Communications
of the ACM godine 1968. Pri tom, od posebnog interesa je ovo posljednje jer je
Dijkstra ukazao na glavni razlog neupravljivosti sloenih softverskih paketa
skokove kojima su obilovali programi pisani u to vrijeme glavnim jezicima.

Analizirajui uticaj naredbi skoka (go to) on je pokazao da je itljivost i razumljivost

programa obrnuto proporcionalna broju skokova i da je vjerovatnoa postojanja
greke u direktnoj konotaciji sa tim brojem. Takva tvrdnja u potpunom je skladu sa
injenicom da prilikom rjeavanja bilo kog problema ovjek rezonuje sistematski,
odnosno da ga rjeava sekvencijalno, korak po korak, a ne haotino preskakajui sa
jednog problema na drugi i vraajui se na ve uraeno.

U to vrijeme programi su pisani sa velikim brojem go to naredbi ili naredbi skoka pa

je bilo teko shvatiti program. Samim tim samo prevoenje programa je bilo
komplikovano, dok je modifikacija po elji korisnika bila skoro nemogua.

5
Struktuirano programiranje bilo je vrsto vezano za tehniku razvoja programa tzv.
sekcesivnom dekompozicijom (top-down), koja se izvodi postepenom detaljizacijom
programa od grube eme do nivoa spremnog za kompilaciju. Ova veza je toliko
vrsta da se tehnika sekcesivne dekompozicije izjednaavala sa metodologijom u
cjelini to je pogreno, naroito u novije vrijeme kada sama tehnika vie ne
predstavlja osnovu za izgradnju softverskih sistema, dok je struktuirani nain
razmiljanja i dalje u potpunosti aktuelan.

Da bi se napravila razlika izmeu struktuiranog programiranja i tehnike sukcesivne

dekompozicije dajemo definiciju struktuiranog programiranja:

Pod struktuiranim programiranjem podrazumijeva se skup tehnika za razvoj

programskih modula koje koriste strogo definisane grupe upravljakih struktura i
struktura podataka.3

Teorija struktuiranog programiranja zasnovana je na pojmu pravilnog programa.

Pravilan program je program iji graf toka zadovoljava sljedea 3 uslova:

Postoji tano jedna ulazna grana.

Postoji tano jedna izlazna grana.
Kroz svaki vor prolazi najmanje jedan put od ulazne do izlazne grane
(ovaj uslov sprjeava postojanje beskonanih ciklusa).

Odmah treba napomenuti da pravilan program ne ini nikakvu posebnu

specijalizovanu klasu programa, za razliku od obinih programa.

3.2. Top Down koncepcija

Prednost top-down koncepcije je u tome da ona omoguava stavljanje fokusa na

manje detalja istovremenu, te na taj nain smanjuje kompleksnost u svakoj
pojedinanoj fazi razvoja. Zato, takav pristup daje najbolj rezultate kod problema

3
https://www.scribd.com/doc/46911811/Strukturirano-programiranje - skenirani dijelovi knjige
(Duan Malbaki) (28.06.2016.g.)

6
koji su isto hijerarhijske prirode. Naalost, mnogi stvarni problemi nisu
hijerarhijski.

Slika 1. Primjer top-down koncepcije4

Top-down koncept koji se temelji na funkcijama ima i druge nedostatke koji se

pokazaju pri razvoju i odrzavanju veih sistema:
teko je razvijati funkcionalnu taku gledanja (functional viewpoint)
realne sisteme je ponekad problem karakterisati funkcionalno
funkcionalni fokus gubi pregled podataka
pravi se programski kod koji se teko iznova moe upotrijebiti

4
N. Pavkovi, D.Marjanovi, Programiranje i algoritmi, Fakultet strojarstva i brodogradnje, Zagreb,
2005., str. 32.

7
 4. OBJEKTNO ORIJENTISANO PROGRAMIRANJE

Objektno orjentisani pristup programiranju kombinuje podatke i naredbe

(kodove) koje manipuliu s podacima u jedan koncept - OBJEKAT.

Vano je naglasiti da se objektno orjentisano programiranje ne bavi

programiranjem u smislu razvoja algoritama i struktura podataka, nego ga treba
posmatrati kao skup sredstava za organizovanje programa, odnosno openitije kao
tehnike za koncipiranje programa.5

Primarni gradivni element jezika je objekat, a ne algoritam, to ne znai da se

algoritam treba zanemariti. U objektno orjentisanom pristupu naglasak je na
modeliranju stvarnosti u domenu problema umjesto stvaranja arhitekture modela
sistema koja vodi ka implementaciji.

Osnovni princip objektno orjentisanog programiranja je: modifikovati raunarski

program kao skup objekata koji funkcioniu zajedno da bi postigli cilj zadatka
postavljenog cjelokupnom sistemu. Pri tome svaki objekat ima za cilj modifikovanje
entiteta ili dogaaja iz aplikacijskog problema (domene, stvarnog svijeta) objekti
mogu obuhvaati apstrakcije kompleksnih fenomena ili mogu reprezentirati elemente
programskog sistema (stogovi, upravljanje grafikim prikazima). U biti objekti su
osnovna sredstva izgradnje programa, odnosno ine centralni programski koncept
objektno orjentisanog programiranja. Objekat obuhvaa identitet, strukturu i
ponaanje aplikacijskih entiteta koje modelira. Operacijski gledano, objekti
kontroliu raunarski proces. Gledano iz pravca razvoja programa, najbitnija
karakteristika objekata nije njihovo ponaanje kao takvo, nego injenica da
ponaanje objekta opisuje apstraktna karakterizacija njegovog suelja. Takva,
apstraktna, karakterizacija dovoljna je za poetni koncept sistema. Stvarno ponaanje
objektata implementira se i dorauje kasnije, prema potrebama.

U realnim problemima mnogi objekti su slini imaju zajednike osobine i

ponaanje. Ipak svaki objekat ima svoj identitet i svoje vrijednosti unutar zajednikih

5
B. Mayer, Objektno orjentisano konstruisanje softvera, CET, 2002. str 22.

8
osobina. Objektno orjentisani program opisje objekte koji se pojavljuju u aplikaciji -
to ini sa klasama ije instance su objekti. Dakle, objekat je softverski koncept koji
modelira aplikacijski entitet. Klasa je programski (softverski) koncept koji opisuje
skup objekata.6

Iako se objekti mogu porediti sa varijablama u tradicionalnim programskim

jezicima, postoji razlika izmeu objekta i varijable. Varijabla obuhvata samo
informacijski dio objekta (vrijednost), ali ne i ponaanje.

Objektna tehnika razvoja sistema koristi isti model kroz cijeli tok razvoja
sistema:

zapoeti sa objektno orjentisanom analizom

konvertovati rezultate analite u objektni koncept
napisati objektno orjentisani softver.

Dakle, vjerovatno najvea prednost objektno orjentisane tehnike programiranja je

u konzistentnosti modela tokom cijelog razvoja programskog sistema. to je sistem
kompleksniji, ta prednost dolazi do izraaja.

Vjerovatno najvanija osobina objektne orijentacije u programerskoj praksi je

upotreba naslijeivanja pri odreivanju relacija izmeu objekata, odnosno klasa
objekata. Nasljeivanje omoguava dodavanje funkcionalnosti. Na taj nain
omoguuje se konceptualno modeliranje- mogu se izvui zajedniki dijelovi
specifikacije i omoguena je ponovna upotrebljivost specifikacije programskog
koda. Ako se primjenjuje na odgovarajui nain, nasljeivanje omoguava postepen
razvoj specifikacije tipa klase objekta. Razliiti objekti razliitih tipova mogu se
promatrati kao elementi zajednikog super tipa.

6
B. Mayer, Objektno orjentisano konstruisanje softvera, CET, 2002. str 23.

9
4.1. Koncept objekta

Osnovni elementi objekta su atributi i operacije.

Atribut je informacioni detalj svojstven objektu. Zavisno od odreenog

programskog jezika, atributi se nazivaju i varijablama ili svojstvenim poljima.
Operacija je funkcionalni detalj svojstven objektu i spremljen je kao dio objekta. Za
operacije se koriste i nazivi svojstvena funkcija, radnja ili metoda.

Pri modeliranju sistema korisno je prikazati objekte i klase pomou dijagrama.

Dijagram objekta predstavlja objekat kao neto to ograniava svoju unutranjost i
komunicira sa vanjskim svijetom.

Objekti su dobro definisane konstrukcije prikaza konkretnih ili konceptualnih

entiteta. Objekt koji pripada klasi naziva se instanca te klase.

Slika 3.2.1. Dijagram objekta7

Objekti:
Enkaspuliraju atribute
- Atributi:
- odreuju mogua stanja objekta

7
N. Pavkovi, D.Marjanovi, Programiranje i algoritmi, Fakultet strojarstva i brodogradnje, Zagreb,
2005., str. 33.

10
 - su ekstrahirani iz domene upotrebom deklarativne ili informacijske
apstrakcije
- mogu biti jednostavni ili kompleksni tipovi podatka
- mogu imati jednu ili vie (skup) vrijednosti.
Enkapsuliraju operacije.
- Operacije:
- odreuju ponaanje objekta
- su ekstrahirane iz domene upotrebom proceduralne ili procesno
orjentirane apstrakcije
- sadre ulazne i izlazne parametre, te vrijednosti koje vraaju
- se pozivaju kao odgovor na primanje poruke
Mogu biti aktivni i pasivni.
- Aktivni objekti imaju nit kontrole i mogu inicirati aktivnost.
- Pasivni objekti samo primaju zahtjeve od ostalih objekata i nemaju nit
kontrole.
Mogu biti stalni ili tranzijentni. Stalni objekti postoje i nakon prestanka
postojanja njihovih kreatora, a tranzijentni objekti postoje samo za vrijeme
postojanja njihovog kreatora.
Imaju identitet, tj. svaki objekat je jedinstven.
Sudjeluju u relacijama i dogaajima.

Dakle, objekt se smatra softverskim konceptom koji modelira aplikacijski entitet.

Klasa je softverski koncept koji opisuje skup objekata.

11
4.2. Koncept klase

Unato jedinstvenosti identiteta i vrijednosti svakog objekta, bolje je praviti opis

objekata u grupama. To se radi sa klasama ije instance su objekti. Klasa opisuje vie
entiteta koji imaju zajednike temelje koncepta.Podaci vezani uz klasu ili objekt su
spremljeni u varijablama, a ponaanje vezano uz klase ili objekte se opisuje pomou
metoda. Metode su sline funkcijama ili procedurama u proceduralnim jezicima kao
to je C.

Kombinacija strukture podataka i deklaracije funkcija, zajedno sa sposobnou

da iz sebe kreira instance razliitih identiteta, naziva se klasom u objektno
orjentisanim programskim jezicima. Klasa usko povezuje strukturu podataka i njima
pridruene procedure koje ih obrauju.8

Objekat je, u biti, instanca klase, a klase slue da kao predloci da bi se kreirali
objekti. Klase imaju ivotni ciklus koji dijele sa svojim objektima.

Slika 3.3.1 ivotni ciklus klase i njenih objekata9

8
N. Pavkovi, D.Marjanovi, Programiranje i algoritmi, Fakultet strojarstva i brodogradnje, Zagreb,
2005., str. 35.
9
B. Mayer, Objektno orjentisano konstruisanje softvera, CET, 2002., str. 30.

12
Klase:
Bave se implementacijom uniformnih strukturalnih osobina i osobina
ponaanja.
Imaju sposobnost da definiu uzorke za objekte klase. Klasama se odreuje
struktura i ponaanje tih objekata
Imaju sposobnost da kreiraju objekte. Klasa se posmatra kao tvornica
objekata. Klase takoe mogu odravati reference na sve svoje objekte.

Enkapsuliraju atribute.

-Atributi:

- su implementirani klasom

- mogu biti vezani uz objekte klase svaki objekt ima svoju

vrijednost, odnosno atribut objekta je unutar dometa odreenog
objekta

- mogu biti vezani sa klasom kao cjelinom svi objekti imaju istu
vrijednost, tj. atributi su unutar dometa svih objekata te klase.

Enkapsuliraju operacije
- Operacije su:
- implementirane kao metode ili potprogrami, a obino se nazivaju
servisima koje nudi klasa.
- mogu biti vezane uz objekte klase
- mogu biti vezane sa klasom kao cjelinom
- mogu biti apstraktne, tj mogu imati specificirano samo suelje, bez
implementacije, ali takve klase ne mogu imati instance.

13
4.3. Osnovni elementi objektnog modela

Uahurivanje ili enkapsulacija objekata,

poto ne postoje globalne varijable, iz drugih dijelova koda nije mogu
pristup varijablama klase nikako osim ugraenim metodama za njihovo
itanje i pisanje (ako smo ih deklarirali kao privatne, to je preporueno). Na
taj nain se osigurava da objekt ne moe doi u neko nepredvieno stanje iz
bilo kojeg razloga, npr. kad mu se pristupa istovremeno iz vie dijelova koda
(ako imamo vienitno programiranje) jer nuno je upotrebljavati funkcijske
lanove objekta u koje se mogu ugraditi sigurnosni mehanizmi poput
sinkronizacije.
Apstrakcija,
est je sluaj da se neki objekti minimalno razlikuju, i zasebno definiranje
svakog od njih je redundantno. Osim toga za samo efikasno projektiranje
praktino je pojednostavljivanje konkretnog problema. Tu ulaze u igru
apstraktne klase i suelja.
Naslijeivanje,
kad ve definiramo neki objekt, a zatreba nam neki slian objekt koji je
zapravo podskup poetnog objekta, mogue je naslijediti poetni objekt, ime
tedimo vrijeme za programiranje (makar to bio copy-paste) i diskovni
prostor.
Vieoblije ili polimorfizam,
kao to je preoptereivanje operatora zgodna stvar ponekad, tako
preoptereivanje metoda zovemo polimorfizmom. Mogue je definirati
nekoliko metoda istog imena, a svaka e kao parametre primati objekte
razliitih tipova.10

10
https://hr.wikipedia.org/wiki/Objektno_orijentirano_programiranje (28.06.2016.g.)

14
5. ZAKLJUAK

Nakon svega navedenog moe se rei da rjeavanje kompleksnijih problema u

programiranju danas nije mogue bez upotrebe nekog od objektno orjentisanih
programskih jezika.

Proceduralne metodologije usredotoene su na funkcije sistema ta sistem radi?

(what is it doing?), a objektno orjentisane tehnike usredotoene su na podatke
sistema- emu su podvrgnuti? (what is being done to).

Struktuirano programiranje je nastalo kao glavna, iako ne jedina, posljedica tzv.

Softverske krize ezdesetih godina prolog vijeka koja se ogledala u pojavi potpunog
nesklada izmeu hardverskih mogunosti raunara i poveanih potreba korisnika s
jedne i primitivne tehnologije izrade softvera sa druge strane.

Objektno orjentisani pristup programiranju kombinuje podatke i naredbe

(kodove) koje manipuliu s podacima u jedan koncept - OBJEKAT.

Vano je naglasiti da se objektno orjentisano programiranje ne bavi

programiranjem u smislu razvoja algoritama i struktura podataka, nego ga treba
posmatrati kao skup sredstava za organizovanje programa, odnosno openitije kao
tehnike za koncipiranje programa.

Primarni gradivni element jezika je objekat, a ne algoritam, to ne znai da se

algoritam treba zanemariti. U objektno orjentisanom pristupu naglasak je na
modeliranju stvarnosti u domenu problema umjesto stvaranja arhitekture modela
sistema koja vodi ka implementaciji.

U radu su definisane osobine objektno struktuiranih i orjentisanih programskih

jezika, te su navedeni i objanjeni elementi objektnog modela.

15
6. LITERATURA
Knjige:

1. N. Pavkovi, D.Marjanovi, Programiranje i algoritmi, Fakultet strojarstva i

brodogradnje, Zagreb, 2005

2. B. Mayer, Objektno orjentisano konstruisanje softvera, CET, 2002.

Internet stranice:

1. https://www.scribd.com/doc/46911811/Strukturirano-programiranje - skenirani
dijelovi knjige (Duan Malbaki) (12.01.2016.g.)

2. https://hr.wikipedia.org/wiki/Objektno_orijentirano_programiranje (14.01.2016.g.)

16
17