LEONHARD EULER Método de maximos y minimos Seleccién del Methodus, con introduccién, traducci6n, notas y apéndices a cargo de Albert Dou Publicacions de la Universitat Autonoma de Barcelona Edicions de la Universitat Politécnica de CatalunyaEI presente libro constituye el tercer volumen de la coleccion «Clasicos de las ciencias», coleccién que pretende hacer ase- quibles obras clasicas de la historia de nuestras ciencias, con- jugando para ello el rigor historico con el esfuerzo didéctico. Lo ha preparado, con carifio y esfuerzo inagotables, uno de los patriarcas de las matematicas y de la historia de las ma- tematicas en Espafia, el ingeniero, catedratico y académico Albert Dou. La obra que nos ha hecho asequible, el Methodus ‘de Euler, es sin duda una de las joyas de la literatura mate- matica del siglo xvii, y aun de todos los tiempos. En él se an- ticipa el cdlculo de variaciones, esa herramienta poderosa de nuestra fisica matematica. El «método de Euler» es hoy en dia familiar a todo fisico pa- ra obtener las ecuaciones de evolucién de un sistema a par- tir del principio de minimizacién de la accion. Tanto ese mé- todo como ese principio se encuentran en esta obra en su momento naciente. La génesis y evolucion ulterior del méto- do variacional estan preciosamente tratadas en la introduccion yen un apéndice. Por otra parte, en los escolios del propio Euler abundan las aplicaciones fisicas preocupantes de su época. Y el primero de sus aditamentos presenta en ese contexto el primer tratado de elasticidad. Este libro pretende enriquecer la docencia y el estudio de la historia de las matematicas. Pero permite a la vez comprobar como esa historia se desarrolla en simbiosis con la historia de _ la fisica, cémo recibe de ella la inspiracion y le devuelve ins- trumentos conceptuales. Y la alusién a «la mas sana metafi- sica» con que concluye el propio Euler su obra es un simbo- lo del valor filoséfico que aporta esa nueva concepcién fisico-matematica. Asi que el libro puede también servir para superar, a través de la historia, nuestra rigida parcelacién dis- ciplinar. CLASICOS DE LAS CIENCIAS,3.METHODUS INVENIENDI (eS oe OO Maes PSST TOUT Ten Ca col pele Tcoae-cU CTC Ig SOLU r10 PROBLEMATIS ISOPERIMETRICI LATISSIMO SENSU ACCEPTL AUCTORE LEONHARDO EULERO. Profeffore Regio, @§ Academia EAN TP SSL SLE SOS MAY 77h LAUSANNA & GENEVA, Apud MARCUM-MICHAELEM Bousquer & Socios. era annMETHODUS : INVENIENDI TENE AS CURVAS Maximi Minimive proprictate gaudentes SIV EB Ow U TIO PROBLEMATIS ISOPERIMETRICI LATISSIMO SENSU ACCEPTL AUCTORE LEONHARDO EULERO:; Profeffore Regio, €§ Academia Inmperialis Scientia~ rum PETROPOLITANA Socio. LAUSANNA & GENEVA, Apud MARCUM-MiIcHAELEM Bousquet & Socios. MDCCXLIV.METHODUS INVENIENDI LINEAS CURVAS Maximi Minimive proprictate gaudentes, SIVE SOLUTIO PROBLEMATIS ISOPERIMETRICI LATISSIMO SENSU ACCEPTL AUCTORE LEONHARDO EULERO, Profeffore Regio, @§ Academia Imperialis Scientia~ rum PETROPOLITANS Socio. ce ggee OS See ae ee. LAUSANNA & GENEVA, Apud MancumMicwantex Bousquss & Socios. MDCCXLIV.Reproduccié fragmentaria de l'exemplar que es conserva a la Biblioteca de la Real Academia de Ciencias Exactas, Fisicas y Naturales de Madrid, amb el numero de registre 0265-53660. Servei de Publicacions I de la Universitat Autonoma de Barcelona Unie Antoome 08193 Bellaterra (Barcelona) 33 Edicions de la ore Universitat Politécnica de Catalunya umewmrrcncrcaccomum JOrdi Girona Salgado, 31. 08034 Barcelona Produccid i impressié: Servei de Publicacions de la UAB Dipésit legal: B.17.144-1993 ISBN: 84-7929-677-1 ISBN: 84-7929-709-3 (obra completa) Printed in SpainINVENIENDI CURVAS MAXIMI MINIMIVE PROPRIETATE GAUDENTES. CAPUT PRIMUM. De Methodo maximorum Gy minimorum ad lineas curva inventendis Applicata in genere. DeFiNniTio L ETHODUS maximorum & mini- morum ad lineas curves applicats, eft methodus inveniendi lincas curvas , que maximi minimive proprictate quapiam propolira gaudcant. CoRoLLaRIuUM I. 2. Reperiuntur igitur per hanc mcthodum linex curve, in quibus propofita quapiam quantitas maximum vel minimum obtineat valorem. Euler De Mux.c Mia. A Co-2 DE METHONDO MAX. ET MIN. Coroutt IL 3. Cum autem eadem curva infinitis modis fui fimilis effici queat, Problema, nifi quedam reftriCtio adhibeatur, maxime effet indeterminatum , atque adeo nullum. Quicunque enim curva prebeatur maximi minimive proprictate predita, femper alia, illi quidem vel fimilis vel diffimilis, exhiberi poflet , que illam proprietatem , vel majorem , vel minorem, in fe contineret. Corott. III 4- Quoniam igitur adaquata curvarum cognitio poftular, ut a ad axem aliquem pofitione datum, cjufque portiones quafcun- que qux abfciffe vocantur , referantur : prima caque precipua reflrictio ex quantitate abfciflx petenda crit. Corout.. IV. 5. Problemata ergo ad methodum hanc pertinentia ita pro- poni debent, ut querantur lince curve ad axem pofitione da- tum relate, qua inter omnes alias curvas eidem abfcifle refpon- dentes maximi minimive proprietate fint pradita. SCHOLION 6. Hac itaque Methodus maximorum & minimorum maxi- me difcrepat ab illa, quam alibi expofuimus. Ibi enim, pro data ac determinata linca curva, locum determinavimus , ubi propofita quadam quantitas variabilis ad curvam pertinens fiat maxima vel minima, Hic autem ipfa linea curva queritur, in qua quan- titas quedam propofita fiat maxima vel minima. Methodus hac jam fuperiori Seculo, mox poft inventam Analyfin infinitorum , excoli coepit a Celeb, Fratribus BERNOULLIIS , atque ex ¢o tempore maxima cepit incrementa. Primum quidem Proble- ma, quod ex hoc genere eft tractatum , ad Mechanicam ref- picicbat, eoque querebatur linea curva fuper qua grave def cendens citiffime delabatur ; cui Curve brach;ffochrone feu Linee selerrimi defeenfie nomen crat impofitum. In hoc Problemate pmAD CURVAS INVENIENDAS APPLICAT 3 jam manifeftum eft, id, fine adjunéa conditione , nequidem nomen quattionis retinere poffe : perfpicuum enim eft, quo bre- vior magifque ad fieum_ verticalem accedens linea capiatur , eo fore tempus defcenfus fuper ca brevius. Quamobrem non ab- folute queti poteft linea , fuper qua grave defcendens celerrime feu breviffimo tempore delabatur; fed abfciffe quantitas , cui curva invenienda refpondeat , fimul debuit deftniri ; ita ut, inter omnes curvas eidem abfcifix in axe pofitione dato fumte refpondentes , quareretur ea fuper qua corpus grave ci- tiffime delaberetur. Neque vero in hoc Problemate ifta condi- tio furficiebat ad id determinatum cfficiendum : fed infiyer if tam conditionem adjicere oportuit , ut curva invenienda per data duo punéta tranfeat ; atque iftud Problema his conditioni brs adftringi debuit, ut fieret determinatum , inter omnes, f{ci- licet, lineas curvas per data duo punéta tranfeuntes cam detcr= minare fuper qua corpus defcendens arcum data abfcie ref pondentem breviffimo tempore abfolvat. Interim tamen hic notandum eft, conditionem tranlitus per duo puna non cffe abfolute: neceffariam , fed in hoc Problemate per ipfam folutio- nem effe illaram. In folutione enim hujus Problematis imme- diate pervenitur ad aquationem differentialem fecundi gradus, que bis integrata duas recipit conftantes arbitrarias , ad quas determinandas duobus opus eft punttis per qu curva traduca- tur, vel aliis fimilibus proprietatibus : atque hac eadem con- ditio , quali fua {ponte , ad omnia iftiufmodi Problemata ac- cedit , quarum folutio immediate ad aquationem differentialem fecundi gradus deducit. In Problematibus autem que refolvan- tur per aquationem differentialem quarti vel altioris ordinis , nequidem duo punda ad curvam determinandam futiiciunt , fed tot opus eft punctis, quot gradus ditterentialia obtinent. Con- tra vero, fi folutio ftatim ad aquationem algebraicam perducat, tum fine hujufmodi conditione Problema perfeéte erit determi- nacum ; dummodo abiciffe longitudo detiniatur. Verun hxc omnia clarius perfpicicntur , quando infra ad folutiones Proble- matum perveniemus : ibique has notationes fafius explicabimus, Hic cnim in principio ifta tantum commemorare vin eft, ut 2 perverfas4 DE METHODO MAX. ET MIN. perverfas ideas circa determinationcm hujufmodi Problematum tollamus. DerFrniTio II. 7. Methodus maximorum ac minimorum abfoluta , docet inter omnes omnino curvas, ad eandem abfciflam relatas , determi nare cam , in qua propofita quadam quantitas variabilis maxi- mum minimumve obtincat valorem. CoROLLARIU™M. 8. In Problematibus igitur ad hanc methodum pertinentibus , datur axis pofitione 5 atque , inter omnes curvas que ad hunc axem ejufque determinatam portionem reterri potfunt, determi- natur ¢a in qua quantitas quadam varisbilis fit maxima vel minima. . SCHOLIO N. g. Aliam conditionem ad maximi minimive detcrminationem , preter abfciffe quantitatem, hic in genere non adjicimus. Dan- tur enim Problemata, que hoc modo perfecte determinantur 5 quemadmodum infra diftinétius patebit. Etii enim etiam ejuf- modi Problemata occurrunt, ad que determinanda infuper duo plurave puncta prafcribi poffunt , per qua qualita curva tran- feat; tamen hoc demum ex ipfa cujufcunque Problematis folu- tione perfpicietur, Namque fi ad ejufmodi equationem pro curva quefita perveniatur , in qua per integrationem nove quan- titates conftantes fint ingreff , qua in ipfa qucftione non ine- rant; tum folutio cenfenda crit ambigua , atque vaga; eo quod innumerabiles lineas curvas, qua ex determinatione illarum quantitatum conftantium & arbitrariarum oriri poffune , in fe compleétitur. His igitur in cafibus erit concludendum , Pro- blema ex fua natura non penitus effe dcterminatum : fed ad ejus plenam determinationem , preter abfciffe quantitatem, tot no- vas conditiones adjungi oportere , quibus illx arbitrarie conftan- tcs ad detcrminatos valores revocentur. Pro hujufmodi autem conditionibus commodiffime affumuntur punta, per que curva: quefitxAD CURV AS INVENIENDAS APPLICATA. 5 Quefite fit tranfeundum ; totidem vero punta , quot infont in zquatione inventa quantitates arbitraria , ipfam equationem de- terminatam reddent. Loco puntorum autem, ad curvam qux- fitam perfeéte determinandam, adhiberi etiam poffunt totidem tangentes qua curvam quefitam tangant, & , fi contastus de- beat fieri in dato tangentis puncto , hxc conditio duobus pun- is equivalcbit. Quin ctiam in locum punétorum, alice qua- cunque conditiones fubftitui poffunt ; dunnodo e ita fint com- parate , ut per cas quantitates arbitrariz in «quatione inventa contente determinentur. Neque vero ante opus eft folutionem ad finem perducere, quam ifta dijudicatio fufcipiatur 5 fed infra tradcntur certa criteria, quorum ope, ftatim, ex illa quantitare variabili que maximum minimumve effe debet , dignofci pote- rit qua nove conftantes in equationem pro curva ingrediantur , qux in queftione non contincbantur. Oriuntur autem ifte conftantes arbitrarie ex gradu difierentialium , ad quem equatio pro curva qualita exfurgit ; quoti enim gradus prodit equatio differentialis pro curva quefita, tot quantitates arbitraria in illa centerdy funt poteftate ineffe ; hincque totidem conditioni- bus opus crit ad curvam determinandam. Idem vero etiam u venit in folutione omnium Problematum , quando squatio di ferentialis vel primi vel altioris gradus inventeur ;_ ita ut hinc in prafenti inftituto nulla peculiaris difficultas inefle cenfenda fit. DeFinitio IIL 10. Mithodus maximorum ac minimorum relativa docet, non inter omnes omnino curvas eidem abf{ciffe refpondentes , fed inter eas tantum que prafcripram quandam proprietatem com- munem habeant, eam determinare que maximi minimive pro- prictate gaudcat. Coroutnr IL 11. Ad hujufmodi igitur Problemata folvenda, primum , ex omnibus omnino curvis cidem absciffe refpondentibus ex funt A 3 fegre-6 DE METHODO MAX. ET MIN. fegregandz , in quas eadem prafcripta proprictas competat ; at- que tum demum ex his fegregatis ea que queritur debebit de- finiri. Coroun Ik 12, Quanquam autem tali conditione numerus curvarum om- nium ad candem abfciffam relatarum vehementer reftringitur 5 tamen is etiamnum mancbit infinitus, Quin etiam, fi non una, fed plures proprictates prefcribantur , quibus omnes curve ex quibus quefita cft determinanda debeant efle predite ; tamen ufque numerus curvarum mancbit infinitus. Corourk IIL 13. Quo plures itaye proponuntur proprietates , que iis curvis ex quibus qualitam definiri oportet communes effe debeant ; eo magis numerus curvarum inter quas clectio que- fire eft inftituenda reftringetur , etiamfi maneat infinitus. SCHOLION EI 14. Ex hoe genere, in quo Methodum maximorum & mi- nimorum relativam conftituimus, initio hujus Scculi, primum a Jacobo BERNOULLIO in medium prolatum eft famofum illud Problema Moperimetricum in quo querebatur curva maximi ni- snimive proprietate pradita, non inter omnes curvas ad eandem ab{ciflam relatas, fed inter cas tantum qua ejufdem effent lon- gitudinis ; ex quo ifte curva , ex quibus quefitam crui opor- tebat, ifoperimetra fant appellate. is fi, inter omnes curvas cidem abfciffe refpondentes & longitudine xquales , quaratur ca qux cum abfcifla & applicata maximum {patium includat; re- peritur quifito linea circularis fatisfacere : quod quidem jam diu ante inventam hanc methodum Geometris innotuerat , ac dcmonftratum erat. At, hoc cafu iterum, ex ipfa Problema- tum natura , nove conditiones accedunt ; uti in iis, que ad Methodum maximorum ac minimorum abfolutam pertinent 3 queAD CURVAS INVENIENDAS APPLICATA. 7 que ex conftantibus arbitrariis, quas folutio inducit , funt efti- mandz. Ita in folutione Problematis , quo curva quaritur qu inter omnes ejufdem longitudinis maximam comprehendat arcam cum abfciffa, due conftantes nove ingrediuntur ; ex quo, ad Problema determinatum efficiendum, id ita eft proponendum, ut inte: omnes curvas ejufdem longitudinis , que non folum cidem abfciffe refpondeant, fed etiam per data duo punéta tranfeant, guaratur ea qux ad datam abfciffam maximam aream referat. que fimili modo evenire poteft, ut quatuor puna, & plura etiam interdum, pro arbitrio affumi debcant, quo Problema fiat determinatum : cujus rei dijudicatio ex ipfa Problematum natura eft petenda. Quemadmodum autem, in Problemate ifoperime- trico , omnes curve ex quibus quefitam determinari oportct ejufdem longitudinis ponuntur ; ita loco hujus proprictatis alia quccunque proponi poteft, qua omnibus communis effe debeat. Sic jam quafite funt curva maximi minimive proprietate pra- dit, inter omnes cas curvas ad candem abfciflam relatas tantum, quz circa eam ab{ciffam converfe omnes xqualcs fuperficics ge- nerent; atque fimili modo alia: quecunque proprietates proponi poflunt. Dcinde ctiam , non una , fed plures hujufmodi pro- prietates prefcribi poffunt , que omnibus curvis inter quas ea qua maximum minimumve aliquod contincat definienda fit com- munes effe debeant. Ita fi quereretur curva maximi vel mini- mi proprietate quapiam pradita, inter omnes curvas eidem ab- {cifle refpondentes , que tam effent omnes inter fe longitudine aquales, quam ctiam areas zquales concluderent. SCHOLION 11. 15. Propter hoc difcrimen inter Methodum maximorum & minimorum abfolutam ac relativam, tracatio noftra crit bipartita. Primum {cilicet methodum trademus, inter omnes ommnino curvas cidem abfciffe refpondcntes , cam determinandi que maximi minimive proprictate fit pradita, Deinde vero progrediemur ad ejufmodi Problemata, in quibus curva maximi minimive pro- prictate8 DE METHODO MAX. ET MIN. prictate gaudens poftulatur, inter omnes curvas qua unam plu- relve propofitas proprictates communes habeant ; atque ex nu- mero harum proprictatum iftius tractationis denuo fubdivifio orietur, Interim tamcn non opus erit in hac fubdivifione lon- gius progredi; cum mox reperiatur methodus, quotcunque etiam propofite fuerint proprictates , Problemata facile refolvendi. So- lutiones enim Problemacum prima fronte maxime intricatorum preter opinionem fient perquam expedite , ac levi calculo ab- folvendz. HYPOTHESIS 1 16. Ix hac trattatione abftifam, ad gram omnes curvas refere- mus, perpetuo litera x , applicatam vero littera y defignabimus, Tuin vero, fumptis clenentis abfcif equalibus , femper erit dy-=pdxs dp==qdx; dq==rdx; dr—sdx; oe. Cororiw I 17. His igitur fubftitutionibus omnia differentialia ipfius y cu- jufcunque gradus ex expreffionibus tollentur , atque prater dif ferentiale dx nulla alia differcntialia relinquentur. Quanquam autem hoc modo omnia differentialia, preter dx, {peci¢ tan- tum, non revera tolluntur ; tamen he fubftitutiones ingens no- bis in prafenti infticuto afferent fubfidium. Coroiu IL 18. Quin etiam hujufmodi fubftitutionibus —diffcrentialis conftantis affumtio penitus de calculo tollitur : quodcunque enim differentiale aliud conftans affumatur, poft iftas fubftitutio- nes perpetuo cadem formula emergere debet. Interim tamen, ob methodum infra adhibendam, neceffe erit differentiale dx tanquam conftans affumere. Coro.AD CURVAS INVENIENDAS, APPLICATA, 9 Corouin IIL 19. Ut autem facilius appareat, quomodo per has fubftitu- tiones differentialia cujufque gradus ipfius y evanefcant; juvabic {equentem Tabellam adjecifle. dy== pax ddy==dpdx —=qdx* dy = dqdx' =rdx' d*y = drdx’ = sdx* ay = dsdx* = tdx' &e. &e, &e. Corout. IV. 20. Quod fi etiam arcus curve abfciffe x refpondens , cum fuis differentialibus cujufcunque gradus occurrat; ea omnia per iftas litteras ita exprimi poterunt , ut nulla alia differentialia pree ter dx adfint. Pofito enim arcu ==» erit. wafV (dx +d) = SdeV(r+pp) dy= dxVQa +P?) a P94 daw +p) eee cd rages 216 eee eevee) Cpr &c. Coroutr VY. 21. Simili modo, ex his radius ofculi feu curvedinis curvz:, in quovis loco, fer quantitates ffecie faltem finitas poterit ex- primi. Cum enim, pofito elemento ¢x conftante , fir longitue- do radii ofculi == Fi fiet ca = ut ae) 2 EULER B C oto DE METHODO MAX. ET MIN. Coroun VI. 22. Porro ex iifdem fubftitutionibus erit, ut fequitur. — 422 ens == ——_ == Subtang dy ‘ Subnormalis == we =p) an 74w ov (ttpP) Tangens zy Fi Normalis =z =yV (1 +p) Atque , pari modo, omnes quantitates finite ad curvam perti- nentes, nifi integralia involvant, pe: hujnfmodi quantitates fi- nitas ita exprimi poterunt, ut nulla differentialia amplius. inef- f videantur. DerFrinittro IV. 23. Maximi minimive Formula, pro quovis Problemate , no- bis erit ea quantitas, que in curva que(ita maximum minic mumve valorem obtinere debet. Cororn L 24. Quoniam in omnibus Problemaribus ad que hrc Metho- dus eft accommodata, curva quaritur qua , vel inter omnes, vet tantum inter innumeras curvas certo modo dcterminatas, ma- ximi minimive proprictate gaudeat;. hac ipfa. proprictas , que in curva quefita maxima vel minima efle debet , ert quantitas 5 eaque exprimetur Formula, quam maximi minimive Formulam hic appcllamus,AD CURVAS INVENIENDAS APPLICATA, Corout IL 25. Cum autem maximi minimive ietas ita proponi de- beat. ut ad datam ac determinatam abfcifflam referatur; For- mula maximi minimive quoque ad illam definitam abfciffam de- bet referri. Corot. IL 26. Erit igitur maximi minimive Formula, quantitas variabi- lis a longitudine ab{ciff cujufcunque cui refpondet pendens. At- que in quovis Problemate quaretur curva, pro qua, ad defi- nitam ab{ciffam, illa maximi minimive Formula maximum mini- mumve obtineat valorem. Cororn IV. 27. Neque vero maximi minimive Formula a fola abfciffa pendere poteft: hoc enim fi effet, pro omnibus curvis eidem ab{cif- fe refpondentibus eundem obtineret valorem , atque idcirco omnes aqualiter fatistacerent. Coroutnr V. 28. Hane ob rem quoque maximi minimive Formula, preter abfciflam omnibus curvis que in contiderationem veniunt com- munem , 2 qualibet curva peculiariter debet pendere ; ita ut una fit, pro qua maximum minimumye valorem induere queat. SCHOLION |. 29. Quo hee omnia clarius intelligantur , atque ftatus Quaf- tionum in fequenti pertraéiandarum melius comprehendatur $ ponamus, vel inter omnesomnino curvas, vel tantum inter in- numcrabiles certam quamdam proprietatem communem habentes, que eidem ab{ciffe AZ refpondeant 5 eam determinari debere , 2 pro12 DE METHODO MAX. ET MIN. Fin, pro qua valor formule WV tit maximus. vel minimus. Ponamus huic Quaftioni fatisfacere curvam amz, ita ut , ,uecunque alia curva ad abfciffam definitam AZ referatur, valor formule W vel fiat minor quam pro hac curva, vel major : prout in curva fatisfaciente, WW vet maximum elle debet vel minimum. In hac igitur quzitione latiffime patente , habemus primo abfciffan determinate longitudinis AZ: deinde curva eft quarenda , vel inter omnes ommino curvas ad eandetn harc abfciffam re~ latas, vei tantum inter innumerabiles quibus una plurefve pro- prietates fint communes, prout quaftio ad methodum = maxi- morum & minimorum vel abfolutam vel re‘ativam ef! accommo- data: tertid habemus eam quantitatem WW, cujus vaior im curva quefita amz maximus effe deber vel minimus; eritque igitur quantitas W maximi minimive formula, ficut ea eft defi- anita. Nunc igitur ftatim apparet hanc formulam Wita cfle de- bere comparatam, ut ad omnes _curvas que quidem concipi poffunt accommodari queat. Primo {cilicet a quantitate abf- ciffe definite AZ debebit pendere ; ita ut ea mutetur, valore ipfius AZ mutato. Deinde etiam a natura cujufvis curve quz quidem concipi poteft peculiari modo debet pendere: nifi enim ita effet comparata, pro omnibus curvis eundem valorem fortiretur, queftioque foret nulla. Quamobrem quantitas W, preter abfciffam , in fe quoque compleéti debebit quantitates ad curvam ipfam pertinentes. Cum igitur omnis curva determine- tur per relationem inter abfciffam & applicatam , quantitas W7 debet effe conflata ex ab{ciffa & applicata, & quantitatibus inde pendentibus. Hoc eft, fi abfciffa indefinira ponatur == x, & ap- plicata refpondens indcfinita =; quantitas W effe debct tunc- tio binarum variabilium x & y Quod cum iia iit, ficurva qux- cunque determinata concipiatur , atque ex ejus natura relatio inter y & x in formula W fubftituatur, ea definit»m impetrabir valorem ad. datam illam curvam atque ejus definitam abfciffam pertinentem. Quoniam jam, pro aliis atque aliis curvis , for mula H/ diverfus valores induit , etiam in omnibus ab(ciffa eadcm. capiacur ; manifeftum eft inter innumerabiles illas curvas. upam:AD CURVAS INVENIENDAS APPLIEATA. 15 unam efle debere in qua valor formula W/ maximus fiat vel minimus; at je ad hanc curvam pro data quacunque determi- nata quaftione inveniendam , Methodus tradenda eft compara- ta. Cororu VE jo. Erit igitur maximi minimive formula W7, fun@io quedam binarum variabiiium « & y: quarum altera x ab{ciffam, altera y applicatam denotat. In W ineffe igitur poterunt , non folunr ipf variabiles x & y, fed etiam omnes quantitates ab iis pen- dentes, cujufmedi furt p, 9, 7,5, &c. quarum fignificationes fupra tradidimvs. Quinetiam formulz integrales ex his orte quecunque ir. W7 ircfle peffunt: imo etiam debent; fiquidem quaftio debeat effe determinata , uti mox oftendemus. Coroun VIL 31. Propofita igitur ejufmodi formula W, feu fun&ione ip- farum x & y, fi queftioad methodum maximorum & minimorum abfolutam pertincat, ejufmodi aquatio inter x & y defideratur, ut, fin W valor ipfius y per x determinatus fubftituatur, at- que iefi x valor definitus rribvatur; major prodeat quantitas pro PV, vel minor , quam fiulla alia aquatio inter x & y aflum- ta tuitler. Cororn VITE 32. Hoc ergo pacto. quattiones ad-doétrinam linearem curva- mm jertincnses ad Analytin puram revocari y oftunt. Atave vie ciffim . fi hujus generis quaftio in Aralyfi ura ft propotita, ca ad-doGrinam de lineis curvis poterit referri ac relolvi. SCHOLION II 33. Quanquam hujus generis quaftiones ad puram Aralyfin B. 3 redu-14 DE METHODO MAX. ET MIN. reduci poflunt , tazien expedit eas cum doétrina linearum curvae um conjungere. Quod fienim animum a lineis curvis abdu- cere, atque ad folas quantitates abfolutas firmare velimus 5 queef tiones primum ipfe admodum ficrent abftrufe 8 inelegantes y ufufque earum ac dignitas minus confpiceretur : Deinde etiam methodus refolvendi hujufmodi quaftiones, fi in folis quantitati- bus abftractis proponeretur, nimium foret abftrufa & moleflas cum tamen eadem , per infpeCtionem figurarum & quantitatum re~ prafentationem linearem, mirifice adjuvetur atque intellectu fae cilis reddatur. Hanc ob caufam, etfi hujus generis queftio- nes, cum ad quantitates ab(tra%as , tum concretas applicari pof= fant, tamen cas ad lineas curvas commodiffime traducemus & re~ folvemus. Scilicet quoties zquatio ejuf{modi inter x & y qux- ritur, ut formula quadam propolita & compofita ex x & y, fi ex illa xquatione quefita valor ipfius y fubrogetur, & ipfi x de- terminatus valor tribuatur, maxima fiat vel minima: tum fem- per queftionem transferemus ad inventionem linea curve , cu- jus abfciffa fit x, 8& applicata y, pro qua illa formula W fiat maxima vel minima, fi abfciffa_ x date magnitudinis capiatur. His igitur notatis , natura hujufmodi queftionum fatis luculen- ter perfpicitur: niti forte cuiquam adhuc dubium creat ambigua locutio de maximo & minimo fimul. Verum ne hic quidem ulla adeft ambiguitas; nam etfi methodus ipfa que monftrat ma- xima & minima, tamen in quovis cafu facile erit difcernere , u- trum folutio prebeat maximum an minimum. Sxpe numero au- tem evenire poteft, ut in dara queftione tam maximum quam minimum locum obtineat , atque his cafibus folutio erit duplex, altera monftrante maximum, altcra minimum, Plerumque au- tem alterutrum , {cilicet vel maximum vel minimum folet effe impoffibile ; quod evenit, fimaximi minimive tormula in infini- tum vel crefcere vel decrefccre potcft; his enim cafibus, vel non dabitur maximum, vel non minimum, Uli venire etiam poteft, ut formula propofita W in infinitum tam crefcere quam decrefcere queat, atque his calibus nulla prorfus folutio locum habe-AD CURVAS INV FNIENDAS APPLICATA. 15 habebit. Hc autem difcrimina cunéta ipfe calculus poft folu- donem perpetuo monftrabit. ProposrtTtio lL THEOREMA, 34. Us per maximi minimive formulam WV. curva determinetur amz, gue pre omnibus reliquis [atisfaciat , formula W deber effe quantitas integralis indefinita, que, nifi data affumatur relatio in~ ter x & y, integrari nequeat. DEMONSTRATIO, Ponamus enim formulam W integralia indefinita non invol- vere; erit ea fun@io quantiratum x & 7, indeque pendentium P+9>755, &c. vel algebraica, vel talis tranfcendens qua fine aflumta relatione inter x & y exhiberi poffic; quod evenit, fi vel logarithmi tarum quantitatum , vel arcus circulares , vel aliz hujufmodi quantitates. tran{cendentes definite ingrediantur, que algebraicis aquivalentes funt cenfende. Quod fi jam W ponatur functio talis ipfarum x & y tantum, manifeftum eft va- lorem formule 7, quem pro data curva amz ad datam abf- ciffam AZ relata obtinet, tantum ab ultima applicata Zz endere ; atque pro omnibus curvis in Z eandem apnlicaram y habentibus fore eundem; atque adco rali formula W indo- les totius curve non determinabitur . fed tantum pofitio extremi ejus puncti z; fi in W preter x & y etiam quantitas p intit, tum preter longitudincm applicate Zz pofitio tangentis curve in z, feu pofitio ultimi elementi in z determirabitur. Sin au- tem infuper g ingrediatur , tum pofitio binorum elementorum curve contiguorum in z determinabitur, & ita porro, Ex qui- bus fequitur , fi fuerit W tundtio determinata ipfarum x, 7, p, q. 7, &c, tum per illam tantum curve portionem infinite par- vam circa extremitatem z determinari : atque pro omnibuscur- vis in eandem extremitatem definentibus eurdem valorem ipfius FV effe proditurum, Ur itaque per formulam PY tota curva amz, quatenus toti abiciffe AZ refpondet, definiatur , fore smulam:16 DE METHODO MAX ET MIN. alan V7 ita oportet effe comparatam , ut ejus valor ad deter~ minatam curvam a mz applicatus, a politione fingulorum e:emen- torum hujus curve intra terminos a & z fitorum pendeat. Hac autem evenire non poteft , nili quantitas W/ tit formu'a integra- lis indefinita , que genesatim fine affumta zquatione inter + & y integrationem ron admitrat. Q. £. D. Coroin L 35. NiG igitur maximi minimive formula W fit quantitas in- tegralis indefinita , nequidem linea curva in qua valor iptius W ‘ic maximus vel minimus determinabitur ; atque adco quaf- tio de invenienda curva, in qua effet W maximum vel mini- muin erit nulla. Corour.n IL 36. Ut igitur curva affignari poffit, in qua valor ipfius HW pre aliis fit maximus vel minimus, formula W talem formam Szdx habere debet; atque quantitatem Z ita comparatam effe oportet ut differentiale Zdx, nifi equatio ftatuatur inter x & 7» integrari nequcat. SCHOLION. 37- Quoniam maximi minimive formula W debet effe inte- grale formule differentialis indefinite primi gradus ; hoc eft cujus integrale fiat quantitas finita; ea formula ditferentialis femper ad hujufmodi formam Zdx poterit reduci, ope litccrarum p, 9, y, &c. Et hanc ob rem in fequentibus maximi minimive formue la perpetuo per /Zdx nobis indicabitur. Erie autem Z funétio non folum quantitatum x & y, fed ctiam continebit litteras p, qir, &c. Ita fi area AazZ debeat effe maxi vel mi- nima , formula W abibit in fy dx; &, fi fuperficies folidi ro- tundi quod gencracur rotatione curve amz circa axem AZ debeat effe maxima vel minima, cric W=:fydx ¥C1t+pp)i atqueAD CURVAS INVENIENDAS APPLICATA. 17 atque ita porro quecunque formula debeat in curva quefita effe maxima vel minima, ca femper erit hujus forme /Z dx, fcili- cet integrale quantitatis finite cujufdam Z in differentiale dx duce. Debet autem Z ejufmodi effe quantitas, ut fi zquatio ftatuatur inter « & y, integrale (Zdx determinatum obtineat valorem: ex quo Z erit funétio quantitatum x, y, & inde pen- dentium p, 7, 7, &c. vel algebraica five determinata, vel pra- terea ipfa in fe complectetur formulas integrales indeterminatass od difcrimen probe eft tenendum. Ita fi maximi minimive formula W fuerit fy dx, vel fydxVC1-+pp)s quantitas Zerit algebraica, at fi fit W—=/fyxdx/fydx, tum crit Z=yaxfide, hoc eft ipfa quantitas Z erit indeterminata, cujus valor nifi re- latio inter « & y detur, exhiberi nequit. Quin etiam evenire poteft, ut valor ipfius Z hujufmodi formula evoluta exprimi nequeat, fed rantum per aquationem differentialem demum erui debeat, ut fi fuerit dZ—=ydx+ZZdx; ex qua xquatione valor ipfius Z per x & y nequidem exhiberi poteft. Hinc igi- tur tria nafcuntur genera formularum (/Zdx , qu in curvis quie- fitis maxima vel minima fieri debent. Quorum primum eas com- pleéirur formulas, in quibus Z eft functio algebraica feu deter- minata ipfarum x, 7, & p, 7, 7, &c. Ad fecundum genus refe- rimus eas formulas , in quibus quantitas Z ipfa infuper formu- las integrales involvit. In tcrtio autem genere continentur ez formule, in quibus valor ipfius Z per xquationem differentia- lem cujus integratio non conftat determinatur. ProposiTio Il, THEOREMA. 38. Si fueritamz curva, in qua valor formule {Zdx fit ma- ximus vel minimus, atque Z fit funitio algebraica feu determina. ta ipfarum X,y,p,q, 0, &c. tum ejufdem curve quacungue portio mn eadem gaudebit prerogaliva, ut proca ad fuam abfiiffam MN relata, valor ipfius {Zed x fit pariter maximus vei mini- HS, Enter De Max. & Mis. c Dr38 DE METHODO MAX. ET MIN DEMONSTRATIO, Valor formule //Z dx pro ab{cifa AZ eft ageregatum om- nium valorum ejufdem formule , qui fingulis abiciflz A Z por- tionibus refpondent. Quod fi ergo abfcifla A Z in parter quot- cunque, quarum una fit MN, divifa concipiatur, ae ad fingulas partes hafce valor formule fZdx exhibeatur; fumma omnium horum valorum prebebit valorem formula /Z4x , qui toti abfciffe AZ convenit; & qui crit maximus vel mini- mus. Quoniam autem Z ponitur functio algebraica ipfarum x59, Pog, &c. valor tormulz fZd- refpondens abfcitfe portio- ni MN, a fola portionis curva refpondentis mn indole pende- bit, idemque manebit , utcunque reliqua partes am & nz va- rientur ; fingularum enim litterarum x, y, p, 7, &c. valores per folam curve portionem mn determinantur. Si ergo formula: SZdx valores, qui conveniunt ab{ciffe portionibus AM,MN, NZ, ponamturP, Q.& R, quantitates hx P,Q, & R, a fe mutuo non pendebunt. Quare cum carum aggregatum P+ Q_ +R fit maximum vel minimum, etiam unaquaque maximi mi- nimive proprictate praedita fit neceffe eft. Hance ob rem, fi in curva amz formula /Zd@x maximum minimumve habeat valo- rem, & quantitas Z fit functio algebraica ipfarum x,y p,q, &c. tum etiam, pro qualibet illius curve portione , eadem formula: {Zdx maximi minimive proprietate gaudebit. Q.E. D. Cororn I 39. Quod fi ergo curva fuerit inventa am z, que pro ablcif- fa data AZ, habeat valorem formule /Zdx maximum vel iit- nimum , atque Z {it fun&io algebraica feu determinata, tum etiam ejufdem curve quelibet portio, refpectu abfciffe we ref- pondentis, eadem maximi minimive proprietate gaudebit.AD CURVAS INVENIENDAS APPLICATA, 19 Corou.n IL 40. In hujufmodi igitur Problematibus, ubi tale maximum mi- nimumve queritur, non opus eft quantitatem abfciffe , cui ma- ximum minimumve refpondeat, definire; fed fi, pro una quacun- que ab(ciffa, formula /Zax fit maximum vel minimum , tum eae: dem pro quacunque alia ab{ciffa eadem proprietate gaudebit. Cororn UL 41. Hujufmodi igitur Problemata refolventur, fi fingule cur- ve quefite particule ita determinentur , ut pro iis valor formu- le fZdx fiat maximus vel minimus. Tum enim fimul tote curva , & quacunque ejus portio, pariter cadem maximi minimi- ve proprictate erit inftructa. SCHOLION 42. Proprictas hac, qua gaudent curve in quibus iftius mo- di formule /Zd« , ubi Zcft functio algebraica feu determinata ipfaum x, y, p, g, &c. font maximum vel minimum, eft ma- ximi momenti; €a enim innititur univerfa methodus hujus gene- ris Problemata refolvendi. Ideo autem potiffimum hanc Propo- fitionem afferre vifum eft, ne ea proprietas qu his tantum formulis 24x, ubi Z eft functio vel algebraica vel determina- ta, eft propria, omnium omnino formuiarum qux proponi pof- funt communis effe putetur : in fequente enim Propofitione demonftrabimus, fi in Z infint formule integrales; tum eandem proprietatem non amplius locum habere: ex quo fimul natura hujufmodi quftionum clarius intelligetur. Hujus autem pre- fentis Propofitionis demonftratio x co petita eft fundamento, quod valor formule /Zdx, fiquidem Z eft functio vel alge- braica vel determinata ipfarum x,y, p, 9, 7, &c. qui conve- nit cuicunque abfciffe portion’ MN, a fola curve portione ref pondente mn pendeat, neque a reliqua curva, velanteriore am, vel pofteriore ng afficiatur : que ratio ceffat, fi in Z infint for- C2 mule20 DE METHODO MAX. ET MIN, mule integrales indeterminatz. Valores enim quantitatum x, 7, Po gr7> Ke. qui pro arcu curve mn obtinent, tantuma potitione elementorum hujus arcus mn, atque elementis aliquot conti- guis que arcum finite quantitatis non conftituunt pendent; ex quo etiam quantitas ex its litteris utcunque compofita per folam arcus mn indolem determinabitur , nifi adfuerint quantitates in- tegrales, cujufmodi funt /jdx, qua totam arcam anteriorem AamM introduceret, vel fdx/(1-+pp), que totum arcum precedentem am involveret. Hinc igitur diftinétius intelligi- tur, quid per functionem determinatam ipfarum x, 7, p, 97> &c. denotare velimus: Fun@io {cilicet determinata ira eft com- parata, ut, pro quovisloco, a prefentibus valoribus littcrarum *,9, p,q, &c. tantum pendeat , neque valores earum ante= riores in fe compleétatur. Funétio autem indetermirata eft ta- lis, cujus valor in quovis loco, non ex folis valoribus quos hx liteere x, 9, P, 9» &c. in ifto loco obtinent determinari porcft, fed infuper omnes valores ad fui determinationem requirit , quos ifte litterz in omnibus locis anterioribus obtinuerunt. Ita patet, omnes functiones algebraicas effe fimul determinatas ; pra= terea vero etiam omnes fun¢tiones tranfcendentes, que a rela- tione inter x & y non pendent funt determinate , cujufmodi fant, fy (x*-Fyy), cP), Afin. 22; quarum valores in quovis loco ex valoribus litterarum, quos in hoc folo loco obtinent , affignari poffunt. Quando autem in funétione quapiam infunt formulz integrales indeterminate , qua a mutua relatione inter x & y, quam ubique tenent , pendent, tum earum valor , in dato loco, non ex valoribus , quos he littera in ifto loco habent, cognofci poteft, fed infuper omnes valores in locis quibufque anterioribus nofle oportet, hoc eft gencralem relationem inter coordinatas x & y: talefque funétiones vocamus indeterminatas ; quippe que toto coelo diverfe funt ab iis, quas detcrminatas appellavimus. PRo-AD CURVAS INVENIENDAS APPLICATA. 2% Proposrrio II. THEOREMA. 43. Si fuerit amz curva abfciffa AZ refpondens in qua{Z dx fit maximum vel minimum, in Z autem contineantur formule in. segrales indeterminate ; tum eadem maximi minimive proprittas non cadit in quamlibet curve portionem , fed toti tantum curve abfciffe AZ refpondenti propria crit. DEMONSTRATIO, Concipiatur tota curva amz, pro qua f/Zdx eft maximunr vel minimum, in duas partes quafque divifa per applicatam Mo; fitque formule fZdx valor conveniens portioni am == P,, ejufdem autem formule valor pro altera portione mz fit == Q: pro tora igitur curva amz valor formula (Zax erit ==P+Q, quem ponimus eife maximum vel minimum. Quo autem omnem ambiguiratem tollamus , totamque rem diftinc- tius proponcre queamus ; ponamus P + Q effe maximum : quod enim de maximo demonftrabitur, idem de minimo facile intel- ligetur. Quod {i jam valor ipfius Qa valore ipfius P non pen- deret , tum aggregatum P+ Q maximum effe non poffet, nift fimul uterque vaior P & Q ‘corfim fit maximus. At noftro cafu, quo quantitas Z in fe continet formulas integrales indetcr- minatas , valor ipfius Q non tantum a curve portione mz ad quam refertur pendebit, fed fimul a tora curva anteriore am; atque adeo a valore ipfius P. Nunc dicimus, ad id ut P-+- Q. fir maximum, non requiri, ut valor ipfius P fit maximus. Po- namus enim portionem curve am ita effe comparatam, ut pro ea P fit maximum, & aliquantillum mutart concipiatur portio curve am, ita ut valor formule /Zdx minor evadat, puta == P —p: fieri utique poterit ut ex hac mutatione valor ipfius Qcrefcar, quod incrementum ponatur g:eritque, mutata aliquantillum por- tione am, ita ut pro ea fZd* non amplius fit maximum, va- for formule fZdx pro tora curva amz P—p+Qt+¥4. Cum igitur evenire queat ut fit 9> p, intelligitur tormu- € 3 lant22 DE METHODO MAX. ET MIN. lam fzdx pro tota curva amz maximam effe poffe, ctiamfi maxima non fit pro qualibet portion am. QUE. D, Coroir.uw IL 44. Quando ergo curva fucrit inventa, qu, pro data ab(cif. fa AZ, habeat valorem formule /Zdx maximum vel minimum, & Z fit fundtio indeterminata ; tum non fequitur quamlibet cur- va inventa portionem. eadem maximi minimive proprietate fo- re preditam. Corourw IL 45- In refolutione igitur hujufmodi Problematum , in quibus curva quaritur, quz pro data abfciffa AZ habeat fZdx ma- ximum vel minimum, perpetuo ad totius ab{ciffe propofite quantitatem erit refpiciendum , atque maximum vel minimum ad eam tantum, non vero ad ejus quamlibet portionem, accom- modari debebit. Corout.t Ill. 46. Maximum igitur hinc patet difcrimen, quod inter formu- las fZdx, in quibus Z functio eft determinata vel indetermina- ta, intercedit 5 fimulque autem Mcthodorum diverlitas intclligi- tur, quibus ad refolutiones quaftionum , in quibus hujufmodi formularum maximi minimive valores requiruntur, uti opor- tebit. SCHOLION 47. Ex demonftratione hujus Propofitionis non quidem ne- ceffario fequitur , fi pro data abfciffa AZ curva habcat formu- jam {Zd x maximam vel minimam, tum fingulas ejus portioncs eadem hac prerogativa gaudere ; verumtamen fatis intelligitur, guoties eadem proprictas in fingulas portiones competat, id ca- fuAD CURVAS INVENIENDAS APPLICATA. 28 fu evenire. Hincque nihilominus fumme neceffarium eft , fo- lutionem perpetuo ad totam propofitam abf{ciflam accommodare. Interim tamen , in Problematibus ad methodum relativam perti- nentibus evenire poteft, ut formulas /Zdx, in quibus Z fit func- tio indeterminata, quafi determinata effet trattare liceat. Hoc {cilicet accidit, {i inter omnes tantum curvas in quibus for- mulz ill integrales indeterminate que in Z infunt aquales obtinent valores, ea defideretur, in qua /Zdx fic maximum vel minimum : hoc enim cafu formule ille integrales indeter- minate fieri cenfenda funt determinate. Ita fi, inter omnes curvas ejufdem longitudinis, determinanda fic ea in qua fit f2Zdx maximum vel minimum, atque in Z preter quantitates dcterminatas , infit arcus curve (dx /(1-+pp)5 hic, quia in omnibus curvis ex quibus quatitam definire oportet , eundem obtinct valorem, inftar funétionis determinate tratari poterit: Hec autem cunéta in fequentibus clarius explicabuntur. Hyrvornesrs Ik 48. Si curva abfcifa AZ in elementa innumerabilia infinite parva & inter fe equalia diffecetur , cujufmodi fant IK, KL, LM, Ge. atgue portio quecunque AM vocetur x, cui refpondeat funitio quacungue variabilis F , eandem funttionem F , quatenus re- Seretur ad puncts abfcife vel fiquenia N, O,P, Q, Ge. vel antecedentia L, K , 1, Ge. ita denotabimus , us fis valor iffius far-- Hionis, qui pro punito M eff =F, ut fequitur. proN=F po O =F pro F’ § pro punitis abfeilfe fequentibus pro FY pro, R = F § &e. 7p, pre Fig-%24 DE METHODO MAX, ET MIN. poL =F, } poK =F, | prol==FE,,, $ pro punttis abfciffe antecedentibus, proH = F, | oe. J ‘Atque hoc patto , fine prolixa differentialinm feriptione, valor furc- tionis cujufeunque variabilis, qui in quovis abfciffa puntto locum absines , commode indicabitur. Corortn LL 49. Cum igitur funétionis cujufque valor, in loco quocune que, fit xqualis {uo valori in loco antecedente differentiali fue audto, erit F =F 4d4F F =F, +4F, Fr F, =F, +4F, F’=F’+dF' F, =F,,,+4F,, FY’ =F"4dF" F,=Fy+dFy &e. &e. Coroun IL 50. Siex fingulis ab{ciffe divifionibus applicate ducantur , atque ea que abfciffe AM ==. refpondet, nempe Mm, poe matur == y, rclique tam fequentes quam anteccdentes , ita de- netabuntur Mm =» Mn= Na =y Li =), Oo =y Kk =» Pp =)” li =y, Qq =)" Hh=y, &c. &c.AD CURVAS INVENIENDAS APPLICATA 25 Corou.n IIL s1. Cum deinde valor ipfus pit == 7 dy 2 — Na-—Mo 3 erit ' =" 3 fequentes autem pariter ac antecedentes ipfius » valores ita fe habebunt: aw) —_/—- aes PTs ae —I— a a PZ ax a” o = dx oy 1) ’ = oe de a I" — pe 2 aaa &c. &e. Corout. IV. . * dp —P oo” — 29’ 52-Deinde,quia eftg = 5 - ==" eritg—= ys 3 €x quo quantitatis g valores , cum fequentes tum antecedentes , ita fe habebunt : g= tot 4 a Yow ty a dx , da* g =e ty q = Zoe pe ‘ ax" 2, y»— tS —T = pte &e. &c. Corou. V. 53- Simili igitur modo per ifta applicatarum figna poterunt Enuleri de Max. do Min, PD ‘mer ie26 DE METHODO Max. ET MIN. valores quantitatum r,s, ¢, &c. ut has fapra affumfimus, de- terminari , atque ex figura dcfiniri, nit {cilicet. oy ty— = a + 69" — ay Hey =_— a pe Pt toy" 107" y'—y = dat &c. unde harum litterarum valores tam pracedentes quam antecc~ dentes formari_ poffunt. Corore VI 54, Quod fi autem formula fZ dx ad abfciflam AM =. fuerit relata; erit ejus valor fequenti abfciffe elemento MN ==: dx refpondens == Zax. Hincque fimili modo formule /Z 4x valores fingulis abfcifl elementis refpondentes denotabuntut ut. fequitur : pro MN == 2d« | pro MN = Zdx pro NO = Zdx ! pro LM : pro OP Z'dx | pro KL Z,dx pro PQ. == Z"dx | poo IK == Z,dx &c. Coroutw VIL 55. Si ergo expreffio ( Zdx'ad abfciflam curve AM == x pertineat ; cyufdem. expreffionis valor, qui convenict abfcitla propolite AZ, crit —=/Zdx+ Zdx+Z de+Zdxe+Zdx -+ &c. in infinitum, donec perveniatur ad ultimum punctum Z. Corot. VIIL 436. Si igitur curva inveniri debeat, qua pro data abfcifla AZ valo-4D CURVAS INVENIENDAS APPLICATA. 24 valorem formule (Zdx habeat maximum minimumve; tum, pofita abfciffa quacunque indefinita AM ==~, efficiendum eft ut hac expreflio (Z de + Zdx + Z' dx+Z' de+ Zdet &c. ufque in Z fiat maxima vel minima. SCHOLION 57. Quanquam hxc hypothefis tantum pro arbitrio eft facta; tamen ifta figna maximam afferent utilitatem ad Prob!emara , quz ad hanc methodum maximorum & minimorum pertinent, fuccingte refolvenda. Plurimum.enim valet in hujufmodi nego- tiis commoda fignorum cleétio , ejufque ope calculus:non folum contrahi , fed etiam multo facilior & expeditior reddi poteft. Preftabit autem ifte fignandi modus longe altcri recepto, quo per differentialia valores functionum variabilium proxime fequen- tes exprimi folent; eo quod in ipfa refolvendi methodo alius generis differentialia occurrent , que cum naturalibus quantita- tum variabilium differentialibus facile confundi poffent, nifi, if taaflumta fignandi methodo o naturalia differentialia notatione faltem tollerentur. PropositTio IV. THEOREMA. 58. Siamnoz fuerit curva ad abfciffam datam AZ relate , in qua formula {Zax maximum minimumve obtineat valorem ; at- que alia concipiatur curva amvoz ab iffa infinite parum difire- pans, tum valor formule {Zdx pro utrague curva erit idem. DEMONSTRATIO. Quando in Analyfi formula quepiam variabilis fit maxima , tum primo crefcendo continuo magis ad maximum valorem ac- cedit, deinde vero cum hunc attigit, iterum decrefcendo ab eo recedit. Ifte autem acceffus ad maximum valorem atque recef- fus ab eodem ita fit, ut dum quantitas proxime ad maximum valorem verfatur, tum ejus See ac decrementa momenta- 2 nea Fig. ¢.28 DE METHODO MAX. ET MIN. nea evanefcant; hocque idem de minimo eft intelligendum. Dantur quidem etiam ejufmodi maxima & minima, circa que incrementa & decrementa fint infinite magna; verum hujus ge= neris maxima & minima in prefenti inftituto raro locum inve- niunt, & fiinveniunt, facile erit ea determinare. Sufficiat igitur notafle circa maximum & minimum mutationes momentaneas non dari poffe finitas. Quod fiergo in curva amnoz expref- fio fZdx maximum minimumse habeat valorem; pro alia -ur- va ejufdem expreffionis valor co magis a maximo minimove re- cedet, quo magis hac alia curva ab illa difcrepet. Sin autem alia curva infinite parum diffcrat ab illa fatisfaciente, tum , pro utra- que, formula /Zdx cundem obtinebit valorem. Hujufmodi autem curvam minime difcrepantem concipicmus, fi arcum tan- tum infinite parvum mno infinite parum variari, ejufque loco arcum mvo fubfticui ponamus. Quamobrem cx curva az, pro qua fzdx maxiraum eft vel minimum , portionem infinite par- vam mno exfcindi, e¢jufque loco aliam myo infinite param ab illa difcrepantem inferi intelligamus ; tum valor formula /Zdx qui convenit curve amnoz aqualis erit valori, qui convenit curve amvoz Q, E. D. Cororiy I 59. Quoniam mutatio debet poni quamminima ; non fufh- ciet arcum mno, qui immutari ponitur , acciperc infinite par- vum, fed etiam deviatio nv, pra arcus longitudine mno , de~ bet effe infinite parva. Corout. IL 60. Pofita igitur tali mutatione in curva, mutatio inde etiam in valore formule fZdx orietur; que autem per demon‘tra- tionem erit evanefcens. Atque hoc modo ex tali aflumta mutatio- ne orictur aquatio , qua fimul curve quafite naturam prebe- bit. , . SCHO-AD CURVAS INVENIENDAS APPLICATA 29 SCH OLION 61. In hac Propofitione continetur univerfa methodus re- folvendi Problemata, quibus curva defideratur in qua valor for mulz cujufdam indeterminate ut {Zdx iit maximus vel mi mus. Semper enim concipitur portio curv infinite parva, uti mno, aliquantillum variari in myo, atque tum quaritur dif ferenta valorum quos formula fZd@x, cum pro curva vera amnoz, tum pro fia amvoz, fortitur , eaque differentia nihilo aqualis pofita dat naturam curve quafite. Mutatio au- tem ifta in loco indefinito fieri debet, ut ad totam curvam per- tineat, atque ad fingula loca pateat. Poteft autem ifta muta- tio utcunque inftitui , dummodo fit infinite parva, atque vel ad duo vel plura curve clementa extendi; femper enim cadem re- fultare debet equatio finalis. Interim tamen calculi commodi- tas poftulat, ut muratio in tam paucis elementis inftituatur , qux fufficiat ad folutionem abfolvendam.- Ita fi, inter omnes omnino curvas cidem abf{ciffe refpondentes , ea determinari de- beat, in qua fit (Zdx% maximum vel minimum ; tum fafficiet bina tantum curve clementa mutata concipere. At fi non in- ter omnes curvas, fed eas tantum que unam plurefve expref- fiones communes habeant, ea definiri debcat in qua quepiam quantitas fit maxima vel minima; tum murationem non quam- cunque mvo accipere licet , fed talem ftarui oportet, ut ille Pproprietatcs omnibus curvis communes confcrventur. His igi- tur cafibus , duo clementa non fufficient , fed plura accipi de- bebunt, ur omnibus conditionibus fatisfieri queat. Derinertio V. 2. Valor Differentiatis date maximi minimive formulx ref- pondens eft differentia inter valores, quos hec formula, cum in ipfa curva quefita, tum in vadem infinite parum immutata , obtinct. D 3 Co-30 DE METHODO MAX. ET MIN. Ceororii L 63- In curva igitur, pro qua data formula, puta /Zdx, maximum minimumve effe debet, hujus formule valor differen- tialis refpondens’ evanefcet. Atque hanc ob rem fi valor diffe- rentialis nihilo equalis ponatur; habebitur zquatio, qua curve quacfite natura exprimetur. Cororiw U. 64. Ex invento igitur valere differentiali, qui propofitz maximi sninimive formula refpondeat, ftatim habebitur aquatio ex- primens naturam ejus curva’, in qua formula illa propolita ma- ximum minimumve habeat valorem. Cororn IIL 65. Totum igitur ncgotium ad curvas inveniendas, que maximi minimive proprictatc gaudeant, eo eft reductum, ut pro quaque maxiini minimive formula ejus conveniens valor dif- fercntialis inveftigetur. SCHOLION 66. Cum igitur in genere tradita fit idea non folum natu- re quaftionum , quibus curva maximi minimive proprictate pre- dite queruntur , fed ctiam methodi, qua ad cas refolvendas uti oporteat , ad ipfam tractationem progredicmur. Ac primo qui- dem Methodum abfolutam, qua curve quaruntur que intcr omnes omnino curvas ad eandem abfciflam relatas maximi mi- nimive proprietate quapiam fint pradite, trademus. Deinde pergemus ad Methodum maximorum ac minimorum relstivam, ad quam tales pertinent quaftiones , que non inter omnes cur- vas date abfcifle refpondintes, fed eas tantum qua data qua- dam communi proprictatc una pluribufve gaudent, cam determina- si jubene, cui maximi minimive prerogativa quepiam conve- niat.AD CURVAS INVENIENDAS APPLICATA, 3¢ niat. In has autem traCationes natura formule /"Zdx 5 que maximum minimumve effe debet, ingens difcrimen infert, pro- ut Z-fuerit funétio vel determinata vel indeterminata; quemad- modum jam: obfervavimus. CAPUT IL De Methodo maximorum ac minimoram ad lineas cur= vas inveniendas abfoluta. ProrositTio I. PROBLEMA. I. Ss! in curva quacunque amz una Applicata quavis Nn an- geatur particula infinite parva nv; invenire incrementa vel decrementa , qite fingule quantitates determinate ad curvam pertinentes bine secipicnt, SOLUTIO Quantitates determinate ad curvam’ propofitam’ pertinentes funt, preter ab{ciflam *, que non afficitur, he y, 2, 97s Sy &c, cum fuis derivatis valoribus , quos in locis vel fequentibus- vel antecedentibus fortiuntur. Quod fi nunc ponamus AM==«, & Mm==y, erit Nn==y', hujufque valor per translationem puncti n-in y augebitur particula nv, relique autem applicate F557" y Be. pariter ac pracedentes y,5 yn Ins In, &C. non afficientur, Cum igitur fola applicata:y’ crefcat particula nv; cx Cap. prac. §. §. 51 & feqq. colligetur quantum incrementum relique quantitates omnes capiant ex incremento folius applica- tz y'. Omnes {cilicet quantitates , quarum valor pendet ab y’ , mutationem fubibunt, relique vero, quz.ab y' non pendent, a erefcet particula 74s at cum fit 9’ = > hac quantitas pde mancbunt invariate. Ita cum fit p 2 hec quantitas p- Fig. 432 DE METHODO MAX. ET MIN. ABSOLUTA 2’ decrefcet particula Zz + Similique modo reliquarum quanti- tatum incrementa vel decrementa reperientur , delendo in ea- rum valoribus fupra exhibitis omnes valores ipfius y, prater hunc 9’, hujufque loco fcribendo nv. Hoc modo omnium quan- ticatum determinatarum , que quidem mutationem patiuntur , incrementa in fequenti Tabella congeffimus Quant. Tscrem. Su] in ee =r S| RF oe ott a A trl +e nw “| — 30 nf ee e|+ j i |-3 Atque ex hac Tabella etiam ulteriorum quantitatum, fi que aren incrementa vel decrementa facile cognofci poterunt. QEL CoAD CURFAS INVENIENDAS ABSOLUTA. 33 Coroiu L 2. Cognitis igitur incrementis harum quantitatum primaria- tum ad curvam pertinentium, inde omnium quantitatum ex iis compofitarum incrementa, quz oriuntur ex auéta applicatay’, de- terminari poterunt , fi ratio compofitionis {pectetur. Corou. IL 3- Harum fcilicet quantitacum incrementa exhibita, confidera- ri poterunt tanquam earum differentialia. Atque fi propofiya fuerit quantitas quacunque’ ex illis compofita , ejus conve- niens incrementum ex tranflatione pundi n in» ortum invenie- tur, differentiando illam quantitatem, & loco differentialium fingularum quantitatum , {cribendo ea incrementa, quz his quan- titatibus funt adfcripta. Corouw IIL 4. Si igitur habearur hac funétio y’V(1-+pp), cujus incre- mentum, quod ex tranflatione pun@i n in » oritur fit determi- nandum ; ea funétio primum differentietur ; unde prodibit dy’V(1 + pp) + ott hicque loco dy’ & dp fcribantur incre- menta quantitatibus 7’ & p convenientia, nempe + #7 & + x eritque functionis propofite incrementum == + ar. y¥ (1+ pp) pey + evar Coro. IV. 5. Expedite igitur per differentiationem fundtionis cujufcunque, incrementum , quod ex incremento ny applicata y' oritur , af fignari poteft ; id quod ex infpedione figure difficulter & mini- me generaliter fieri poteft. Euleri de Max. & Min, E $CHo.Fig. ge 34 DE METHODO MAX. ET MIN. SCHOLION 6. Probe notandum eft hunc modum incrementa funéionum feu quantitatum ex x, 7, 2, 9, &c. harumque derivatis y', 7”, ?’»p", &c. datarum incrementa inveniendi , tantum ad fun&iones determinatas patere , minime vero ad indcterminatas extendi pof- fe. Quod fi enim fanétio propofita fuerit indeterminata , feu formula integralis indefinita, integrationem neque algebraice ne- que tranfcendenter admittens, tum differentiatione nihil confe- quimur ad cjus incrementum inveniendum. In fequentibus au- tem , ubi ejufmodi maximi minimive formulas /Z 4x fumus con- templaturi, in quibus Z fit funcio talis indeterminata, in hu- jufmodi fun@ionum incrementa fumus inquifituri, Sin autem Zfuerit fundtio determinata, propofiti Problematis folutio fuffice- fe poteft ad folutiones Problematum huc pertinentium abfol- vendas. Proposirio Il. PRoBLEMA. 7. Si fuerit Z fusttio determinata ipfarum x GF y tantum, in- venire curvam az, in qua valor formule {Zdx fit maximus vet minimus, SOLUTIO. Concipiatur abfcifla A Z, cui maximum minimumve formulx {Zdx relpondere debet , divifa in innumerabilia elementa xqua- lia, fingula per dx denotanda; pofitaque abfciffa indefinita AM z=x, & applicata Mm==y, ex formula /Zdx elemento MN refpondebit Zdx 5 _atque fecundum receptum notandimodum , elemento fequenii NO refpondebit 2’ dx , & fequentibus cle- mentis OP, P Q &c. refpondebunt valores Z’dx , Z'”dx, &c antecedentibus vero elementis LM, KL, IK, refpondebunt Z.dx; 2,dx; Z,,dx, &c. Quare fi curva az fit ca ipfa que quaritur , debebit cle Zdx +2 dx+Z'dx+ &u tna} cum GXAD CURVAS INVENIENDAS ABSOLUTA 35 Z,dx+ Z,dx +2Z,,dx% + &c, maximum vel minimum. Quod fi igitur una applicata Nn==y' augeatur particula ny , illa ex- preffio eundem valorem retinere , atque adeo valor differen- tialis formule fZdx , feu fumme terminorum Zax + Z' dx + 2 dx +2"dx + &c. una cum Z,dx + Z,dx + Z,,,dx + &c. evanefcere debet. Singulorum igitur horum terminorum valo- res differentiales, qui oriuntur cx tranflatione pun@i n in v , in- veftigari debebunt ; corumque aggregatum erit valor differen- tialis formule /Zdx refpondens, qui pofitus =o zquationem pro curva quafita prebebit. Quoniam autem 2 ponisur func- tio determinata ipfarum x & 3 habebir ipfius rentiale d Z hujufmodi formam Mdx + Nady; ita ut tit dZ == Max + Ndy. Valorum igitur derivatorum ipfius Z differentialia ita { babebunt. dZ = Mdx4N'dy | dZ,==M,dx +N, dy, aZ' == M'dx +N'dy" | dZ,==M,dx +N,dy, &e. &e. Cum nunc valores differentiales terminorum Zdx, Z'dx,Z"dx; &c. itemque ipforum Z,dx, Z,dx, &c. inveniantur, fi hi ter- mini differentientur, atque loco dy’ in differentialibus feribatur nv, loco omnium reliquorum difterentialium vero o ; manitef- tum eft folum terminum z'dx habiturum effe valorem diffe- rentialem, quoniam in ejus folius differentiali occurrit dy’. Scrip- to itaque #v loco dy’, erit termini Z’dx valor differentialis == N'dx. xv, qui fimul crit valor differentialis totius formule Szdx5 quia reliqui_ termini preter Z’dx nullam variationem paticntur, Loco N’ autem poncre poterimus N, quia eft W = N+dN, & aN pre Nevancicit. Pro curva igitur quz- fira, in qua fit f/Zdx maximum vel minimum , ifta kaberur aquatio Ndx. 2y = 0 fer No cxiftente dZ = Mdx +Ndy QEEL36 DE METHODO MAX, ET MIN. Corot. L . Si igitur curva debeat definiri, in qua fit (2d. maxi- mum vel minimum, atque Z fit functio determinata ipfarum x & y tantum ; tum quantitatem Z differentiari oportet ; quod cum habiturum fic hujusmodi formam dZ == Mdx +Ndy, hinc formabitur aquatio pro curva quefita , que crit N==0. Cororu IL 9. Cum ergo N fit functio ipfarum * & 7 determinata, in zquatione pro curva N:=o nulla inerit quantitas conftans , que non fait in formula maximi minimive (24% 5 & hanc ob rem curva inventa crit unica & perfecte determinata, Cornotrn IFIb to. In queftionibus igitur fub hoc Problemate comprehen- fis , curva fatistaciens ex fola maximi minimive formula determi- uatur 5 neque liccbit infuper punda aliqua prefcribere, per que: curva quefita tranfeat. Corout IV. 11. Quod fi Z fucrit functio tantum ipfius x, ita uty non in- volvat ; erit tum /Z d@x functio dcterminata pariter ipfius x tantums eique adeo omnes curve cidem abfciffe refpondentes zque fa- tisfacient. Idem vero hoc_monftrat calculus; hoc enim cafu , quo in Z non ineft y, fict M0; ideoque nulla prodit xqua- to pro curva quefita. Corornru V. 12. Statim etiam inrclligi poteft, utrum detur linea curva ; in qua hujufmodi formula /Z dx fit maximum vel minimum. Si enim ex differentiatione ipfius Z ejufmodi valor pro N reperia- tur,AD CURVAS INVENIENDAS ABSOLUTA. 37 eur, ut per zquationem N=o nulla curva exprimatur ; tum etiam nulla curva extat in qua propofita formula fz dx fit ma- ximum vel minimum. Corortuw VI. 13. Denique etiam perfpicitur, hanc maximi minimive pro- prietatem non uni alicui determinate abfciffe effe adftritam; fed fi curva pro una abfcifla reddat formulam f Zdx maximum vel minimum , candem pro quacunque alia abfciffa , pariter ma- ximum minimumve valorem effe habiturum. SCHOLION I. 14. Nai ergo fumus methodum facilem, inter omnes curvas idem abiciffe refpondentes, eam determinandi, in qua confti- tuat formula (Z dx valorem maximum vel minimum, fiquidem Z eft functio determinata ipfarum x & y tantum. Simul vero etiam patet curvam fatisfacientem femper fore algebraicam , fi- quidem Z fucrit fun@io algebraica ipfarum x & y. Curve igi- tur hoc modo invente ifla crit proprietas , ut fi ad eandem abf- ciffam alia quecunque confticuatur linea curva, tum pro ea va- lor formule /Z dx certo vel minur vcl major fit proditurus quam pro inventa; prout in inventa formula /Z dx vel fuerit maxi- ma vel minima, Cum autem adiuc dubium fit utrum in cur- va inventa valor formule /Z dx futurus fit maximus an mini- mus; de eo in quovis cafu particutari facile fiet dijudicatio; in genere autem nihil omnino decidi poteft.. Interim hoc certum eft, fi unica prodit aquatio, tum tantum vel maximum vel mi- mum locum habere poffe; hoc eft, fi curva inventa fic pro ma- ximo ;tum minimum non dari, fcd valorem formule /Zdx in infinitum diminui poffe. Pari modo, fi unica inventa fuerit curva, in caque formula /Zdx fit minima , tum valorem /Z d x in infinitum augeri pofle. Quod fi autem folutio nullam prorfus prebeat curvam fatisfacientem , id indicio erit valorem formule Eves SZdx38 DE METHODO MAX. ET MIN. {zd pro quacunque abfciffa tam in infinitum crefcere quam decrefcere pofle, SC HOLION Il. 15. Ex eadem etiam folutione reperiri poterunt ille curve maximi minimive proprietate predite alterius generis fupra me- morat@, ad quas non pervenitur per valorcs differentiales eva- nefcentes, fed infinite magnos ; quod maximorum & minimo- rum genus ab illo maxime difcrepat ‘Reperientur autem ifte curve, fi valor differentialis Ndx. zy non nihilo, fed infinito xqualis ponatur. Quoties igitur hrc «quatio N= oo lineam aliquam curvam fuggerit ; tum in ea pariter formula {/Zdx maximum vel minimum obtinebit valorem : Hoc {cilicet evenict , quando pro W prodit fractio , cujus denominator nihilo equalis pofitus , prebet equationem pro aliqua linea curva. Hoc itaque pao plures curva reperiri poflunt, qua cidem quaftioni fatisfaciant; quarum alia maxima continebunt, alix minima. Fieri etiam po- teft, utplures quam duz curva Problemati fatisfacientes reperian- tur. etiamfi bine tantum oriri queant aquationes, {cilicet N—= 0 & N= ow. Sienim N facrit quantitas ex fatoribus compofita ; tum quilibet factor , vel nihilo vel infinito equalis pofitus , dabic aquationem pro curva fatisfaciente; conftat enim fepenumero plura maxima pluraque minima locum habere poffe. Hac autem omnia clarius enodabuntur in {equentibus Exemplis in hoc Problemate contentis. ExEmMrirum I. 16. Tnvenire curvam, que, inter omnes omni:o curvas eidem abf= silfe vefpondentes , habeat 1X Y dx maximum vel minimum; deno- saate X funchonem ipfius y, & Y ipfius y tantum, In hoc igitur cafu fier Z== XY; ideoque dZ = FAX + XdT = Mdx+Ndy. Exit ergo M—= ewan 3AD CURVAS INVENIENDAS ABSOLUTA. 39 ob X ipfius x & F ipfius y fundionem. Pro curva igicur quefita erit N= X4r == 0: quoniam autem F eft fundctio ipfius 7, ponatur df = @ dy; erit @'pariter fundio ipfius 7 ideoque pro curva quefita, {i que fatisfacit, habetur hac aquatio X@==0, ideoque vel X==o, vel @==0; qua rum cum neutra lineam curvam prabeat, apparet huic quaftio- ni_oullam omnino curvam fatisfaccre, fed valorem propofitum SX dx in infinitum cum augeri tum diminui poffe. Ex zqua- tione autem @ =o, quia © eft fundtio ipfius y, fequitur y = Conf. que xquatio prebet lineam reGam patallelam abiciffx AZ, cujus diftantia tanta eft, ut fiat funétio ¥ maxima vel minima. Patet.cnim, fi quantitas ¥ maximum minimumve va- lorem admittat, tum etiam formulam /X Ydx fieri maximum vel minimum, Altera autem xquatio X==0, quiapraber «== Conf. nequidem lineam reGtam queftioni fatisfacientem exhibet; quia prebet lineam ream normalem ad abfciflam , que propterea non date’ ab{ciffe cuipiam, fed tantum ejus uni pundto refpondebit.- Rxeemerroum IL 17. Invenire curvam , que, inter omnes cidem abfiiffe refpon dentes curvas, habeas valorem formule {(ax— yy) y dx maxt- mum vel minimum, Si hae formula cum generali /z dx comparetur, fiet Z—=4x y —y’, ideoque dZ =aydx + (4x — 397) dys ita ue fiat M=ay & N==ax— 379; unde pro curva quefita habebi- tur ifta aquatio 4x— 37y == 0, fen yy = 44x, que eft pro Parabola verticem in A, axem AZ & parametrum ==5« habente. In hac igitur Parabola. crit valor formule /(4x— yy )y4x maximus vel minimus. Utrum autem fit maximus an minimus , reperietur, fi aliam quamcunque lineam loco Parabos le fabftitvamus, atque inquiramys utrum pro ea valor formule propolite major fit an minor quam pro Parabola. Sumamus igitur4° DE METHODO M‘X. ET MIN. igitur lineam ream cum ipfo axe congruentem , pro qua eric y = 0. Pro hac itaque valor formula /( 4x—yy )y dx fiet pa- riter =o, pro Parabola autem idem valor erit affirmativus , ideoque > 0; ex quo fequitur in Parabola formule propofite valorem non effe minimum, fed maximum. Putcrimus autem algebraice indicare quantus futurus fit valor formulz propofite pro Parabola : cum enim fit yy—= +x , abibit formula propofi- ta in hanc (jaxdx tax = #,ax* ¥tax. Quod fi autem ponamus aliam aquationem , puta y==2x; abibit formula propofita in hanc fax ( #2axx— n’x*)==}2ax* — 4 n'x*, qu femper eft minor quam valor formula qui pro Parabola inventa prodiit: id quod quilibet facile , fubftituendis locox definitis valoribus , experietur. Exempcrum IIL 18. Invenire curvam, in qua fit , inter omnes omnino curvas ad candem abfiifam relatas, valor hujus formulal (1 5a*x*y — 15a'xy + sa*y? —3y' ) dx maximus vel minimus, Erit igitur Z == 154*x*y— rsa’xy + sa*y? — 39°, qui fi differentietur, pofito x conftante, prodibit Ndy==15a*x* dy — sale dy + 154*y* dy — r5y%dy3 hincque NW = 15(a*x* — a4) x-+-a’y*— 9*); qui valor, pofitus == , dabit equatio- nem pro curva quafita : erit itaque 4axx—a’x + a*y*— y* =o ==( ax — gy ) (4x-+-yy — aa). Ob binos hos factores, prodeunt bine curve fatistacientes, quarum altera exprimetur hac equatione % ax, altera hac yy —=4a— ax; utraque pro Parabola. Ut nunc appareat utra fit pro maximo vel mini- mo , ponamus abfciffim cfle minimam, ac prior xquatio yy == ax in formula fubftituta dabit /— 104’xdxy/ax. Altera vero for- mula yy == 4a — ax, feu y==4, fubfticuta dabit f2u'dx. Quod fi autem ipfi y alius quicunque valor tribuatur , puta y==o 3 tum formula propofita abit in fod« ==o. Ex quo pater cur- varum inventarum altcram yy == 4a — ax effe pro maximo, al- teram autem yy == «x pro minimo, {cilicet pro maximo ncga- tivo.AD CURVAS INVENIENDAS ABSOLUTA, at tivo. Facillime autem perpctuo hac dijudicatio, utrum maxi- mum an minimum in curva inventa locum habeat, inftituetur, fi abfcifla x ponatur infinite parva; tum enim integratione non crit opus, fed ipfa formula Zd@x monftrabit valorem formule S2Zdx hoc cafu. ExemPpLrumoM IV. 19. Inter omnes curvas esdem abfcife refpondentes, definire eam ia qua fit formule {( 3ax — 3xx— yy) (ax—xx— $xy +yy) dx valor maximus vel minimus. Ex hac igitur formula prodibit fequens ipfius Z valor evo- tutus 5 + 3a'x® — gaxty + racy +5 xy’ — y* Za= — 6ax' + 4x'y—ixxy + 3x* que differentiata , pofito x conftante, ac divifa per @y, fequen- tem prxbcbit valorem pro NV: N= — 4ax* + gary -barxyy — 47" + 4x? — qxxy que expreffio, nihilo aqualis pofita, dabit sxquationem pro curva quiefita, Erit itaque yyy + vey + ave = 0 -— axy—- x? que duos habct factores, qui totidem pribent zquationes , hace I. y— « =o, pro linea recta Il. 9y-— ax +xx==0 , pro circulo. Ponatur « infinite parva , critque ex xquatione y ==, valor ipflus Z == 3a*x*; at. ex xquatione yy == 4x — xx, feu y== vax, crit Z == 4qaaxx, Quod fi autem ponatur 3 4, pro- dit Z ==—«*, unde apparct utramque lincam inventam effe pro maximo. Euleri de Max. & Min, F SCHO-qe DE METHODO MAX, ET MIN. SCHOLION 20. Problemata ctiam refolvi poffint per Mcthodum maxi- morum & minimorum vulgarem. Quando enim curva quari- tur pro qua valor ipfius /Zdx fit maximus vel minimus, id- que pro qualibet abfciff: ; manifeftum ot Squidem 7 fit functio determinara ipfaruam x & 7, formulam {2 dx maximum mini- mumve cffe non pofle, nifi elementum cjus Zdx ac proinde i Zale fit. Quamobrem quifticni fatisfict, fi quantitas entictur pofito x conftante, cjefque differentiale pona- car =o. Tom enim perpctuo 2 habcbit valorem maximum vel minimum, ae proinde etiam Zdx & ipia formula /¢ d. Quod fi autem funciio z diterertietur, polito x conftante , pro- dibit Mays quoniam gencratitcr diflerentiando pofuimus dZ == Mdx+ Nady; fatisfictque poncndo N quee cf eadem folutio, quam per Mcthodum traditam invenimus. Quamvis autem hinc videantur ifte queftiones fimili modo refolvi pofle , quo in Methodo maximorum & minimorum vulgari ; tamen hoc tantum cyenit , fi Z fuerit tunctio ipfarum « & 9 tantum; nam- que fiin z preterca infint quantitates cx dificrcntialibus ort Pog. 7, &c: tum vulgaris Methodus nullius amplius ufas cile potcft. Erfi enim tum diffcrentictur fundio Z pofito x con{- tante, tamen in differentiale etiam ingredcrentur differentialia dp, dq,dr, &c. quorum relatio ad dy cum non conftct , aquatio inde ad maximum minimumve determinand:im apta de- duci non poterit. His igitur cafibus utilitas & neceffitas nof- tre Methodi maxime cernctur. ProrosiTio IIL PRoBLEMA. ar. Si Z fuerit funttio ipfarum x,y, co p determinata, ita ut "fit AZ = Mdx +-Ndy + Pdp; invenire, inter omnes curvas vider abfeifa refpondentes , camin qua fit {Zdx maximum vel minimum, SOLUTIO,4D CURVAS INVENIENDAS ABSOLUTA. 43 SOLUTIO. Sit amz curva quafito fatisfaciens , atque concipiatur applica- ta quacunque Nn —=y’ angeri particu'a ny, debebit valor dif- ferentialis formula /Z dx, {Lu quantitatis huic aequivalentis , pu- taZdx+ Z'dx + Z'dx + 2” dx+ &c. una cum Z,dx + Z,dx + Z,,dx% + &c. cle =o. Totius igitur quantitatis f% dx vaior differentialis ex translatione pun@i n in y habebitur, fi fingulorum illorum terminorum , qui quidem hac translatio- ne atficiuntur , valores differentiales quxrantur & in unam fum- mam addantur. Ex translatione autem punéti n in y, illi tantum termini. mutationem fubcunt, in quibus infunt quantitates 9’, » & p's ideoque tantum termini Zdx & Z' dx; nam uti Z eft functio ipfarum y & p prater x; ita Z' fimilis cft fundtio ipfarum yz’ & p's Quamobrem hi termini debebunt diflerentiari , atque in corum diftcrentialibus loco dy', dp, & dp’ {cribi oportet valores fupra ind?catos + a+ &— = Sicut autem cft dZ = Mdx+Ndy+Pdp, ita erit dZ’—= M'dx +N'dy'+ P'dp'. Hine itaque valor differentialis ipfius Z erit Pp. a & ipfius 2’ crit. 2» — Pp’. 72s ex quo utriufque termini Zdx x + 2'dx , ideoque integre formule (Zd+ valor differentialis erit ¥. (CP +-N'dx—P'). At eft pP’ — p—dP, & loco N'feribi_poteft Vs unde valor difterent’alis erie nv. (Ndx — dP). Quare cum formule /Z dx valor differentialis nihilo aqualis facus prabeat wquationcm pro curva quetita , hac eric o == Ndx — dP, vel n—4t x O;, qua axquatione natura curve qualita exprimetur. Q. EB. I Coroirn L 22. Quod tiergofuerit Z funétio quecunque ipfarum x.y, item- que carum diffcientialium 4x & dy, feu loco horum diffcrentialium, 5 iptius44 DE METHODO MAX, ET MIN, ipfus p; exiftente dy==pdx; differentiale ipfius Z hujufmodi habebit formam, ut fit dZ2—= Mdx + Ndy + Pdp. Arque hinc reperictur curva, in qua fit /Zdx maximum vel mini- mum, formando hance aquationem N— at o feu Ndx == aP. Coroun IL 23. Aquatio hac igitur femper erit differentialis {ecundi pra- dus, nifi in P plane non inlit 7 Nam fi p continctur in P , tum in dP inerit dp; quod ob p = 2 differentialia fecundi gradus involvet. Corout. IIf. 24. Quando ergo in differentiali ipfius dZ = Mdx+ Nd +Pdp quantitas P adhuc in fe complectitur p; tum, ob xqua- tionem pro curva quafita diffcrentialem fecundi gradus, due nove conftantes arbitrarie per integrationem ingredientur. Ex quo ad harum conftantium detcrminationem, duo curva puncta prefcribi poterunt ; alias enim non una {cd innumerabites curve ceperirentur. Corouttw IV. 25. Ut itaque hujufmodi Problemata determinate proponan- tur, ita funt enuncianda , ut per data duo punéta curva duci debeat, qu, inter omnes alias curvas per cadem punta ductas , pro cadem ab{cifla x valorem /'2 dx maximum minimumve com- pleGacur. Coroutu V. 26. In P autem quantitas p non inerit, fi 2 fuerit functio ip- farum « & y tantum, per vel per #-+-p, denotante # nume- Tug.AD CURVAS INVENIENDAS*ABSOLUTA. 45 rum conftantem, multiplicata. Sit enim V funétio ipfarum x & ytantum ; ita ut fit dV =: Mdx+ Nd}; atqueZ =V(n +p), crit dZ==( 8+ p) Max + (»+p) Nady + Vap. Hinc- . 5 av que equatio pro curva quefita crit o =: (»+p) N— — ore feu (#+-p) Ndx = dV == Mdx + Nad}. Corornw VI 27. His igitur cafibus, quibuseft Z = V(#+ p), exiften- te V finctione ipfaram x & y tantum, non pervenitur adequa- tionem differentialem fecundi gradus: quia dp in ea prorfus non ineft, Verum nequidem ad diferentialem aquationem primi gradus pervenitur ; fed adeo ad algebraicam, Nam cum fit pax ox ay, crit (n+ p) Ndx==nNde + Nady; quod ipii Max + Ney equale pofitum , dabit axquationem per dx divifibilem, adcoque algebraicam, hanc »N = M,, fiquidem V fuerit func- tio algebraica, Corout. VIi. 28. Quoties autem hoc evenit, maxinii minimive formula , qua eft /Z./x, crit talis forme, /{ Vadx + Vdy), vel polo a==o,talis (Vd;. Hujulmodi igitur maximi minimive for- mula pariter ad 2quationem detcrminatam pro curva ducunt , ita ut non liceat unum pluraye puncta pre: qua: curva tranfire debeat. Corourt VUL 29. Pofita igitur V fintione ipfarum « & y, ifta maximi minimive formula /Vd¢y pari modo waciatur, quo /V 4x. Nam, pofto dV == Mdx+. Ndy, formule /V dx refpon- det wquatio pro curva hxc N==o, ita alteri formule (Vdy refpondet xquatio Af==0. Ex quo perfpicuum eft coordina- tas x & 9 inter fe commutari poffe. F 3 SCHO.a6 DE MIETHODO MAX. ET MIN. SCHOLIONI. 30. Apparct itaque in folutione hujufmedi Problematum , quibus queritur curva va‘orem formule /Zdx maximum mini- mumve habens, exifiente Z tunétione ipfarum x, 7, & p, per- veniri ad aquationem differentialem fecundi gradus, nifi in Z quantitas p unicam tantum habcat dimenfionem. Szpe nume- ro autem ifta xquatio differentialis fecundi gradus integrationem admittit, de quo in fingulis cafibus erit videndum. Interim hic annotafle juvabit, gencraliter integrationem ficccedere , fi in functione Z omnino non intit x, hoc eft, fi in ejus differen- tiali dZ = Madx + Ndy4+-Pdp valor M evanelcat, ita ut fit tantum dZ == Nady +4-P dp. Cum enim pro curva inventa fit hee xquatio N —t ===03 multiplicetur ea per dy, & quia ct dy==pd-x, ca abibit in hanc Ndy —pdP =o, cui xquivaict ifta Ndy + Pdp = Pdp+pdP =dZ, cujus integrale eft Z2+-C:—=Pp, que xquatio jam tantum eft diffe- rentialis primi gradus, Quotics ergo inter omnes curvas ci- dem abfcifle refpondentes ca quaritur, in qua fit valor formu- le fZdx maximus vel minimus , at yue Z tantum fit functio ip- farum y & p, ita ut fit dZ==Ndy+ Pap; tum, procurva fa- tistaciente, fatim exhiberi poterit aquatio differentialis primi gradus ifta Z+ C==Pp. Deinde vero ctiam, fi Z fuerit tunc- tio ipfarum x & p tantum, atque dZ == Mdx+ P dp, evanel- cente termino Ny, tum pro curva prodibit aquatio dife-en- tialis primi gradus. Nam, ob dP =o, crit P = C, que yro curva quafita dabit xquationem diftcrentialem primi gradas tan= tum. Quod fi autem infuper M evanefcat, teu Z unico iit iptus p tantum, & dZ =P dp; xquatio inventa P = C tanta mutabitur in iam Pdp:-—=Cdp Z, qux denuo integrata dat Z+D = Cp. Hoe autem cafu, quia Z & P funt tunctio- nes iptius p-tantum, utraque aquatio P-= C & Z-+D= Cp, prebebit prop valorem conftantem ; idcoque equationem hu- jus forma dy == ndv . qux indicat hujufmodi Problematis fatista- cereAD CURVAS INVENIENDAS ABSOLUTA. 47 cere lineas reétas, & quidem quafcunque urlibet dudas. Nam in aquatione P==C, cum C fit conttans arbitraria, valor ipfius pron folum confians, fed etiam arbitrarius evadet ; ex quo linea reGta quecunque refultabit. Quamobrem fi per data duo puncta curva duci debeat, in qua fit/Z dx maximum vel minimum , ac Z fit fundio ipfiusp tantum , tum fatisfacict linea rea per illa data duo puncta dutta. SCHOLION It. 31. Quoniam fupra jam vidimus in hujufmodi Problema- tis coordinatas x & y inter i¢ commutari, atque, fi commodum videatur, applicatam y tanquam abfciffam tra¢tari poffe, idem hoc quoque cafu confirmari juvabit. S't igitur curva invefti- gand2 in gua fit /Zdy maximum vel minimum, exiftente Z fundione ipfarum *,y & p, & dZ==Mdx+Ndy+t Pap. Hac autem formula /Z dy ad noftram formam reduéta abit in SZpdx:in qua critd.Zp—=Mpax+-Npdy+(Z+Pp)a: ex qua formula propofite valor dificrentialis refpondens crit (Np dx— dé. --P dp —--padP )ns == (—Mdx—2Pdp —pdP)ay: & xquatio pro curva guetita crit o==— Max ——2Pdp—pdP; feu —ALdy-—-.d.Pp*. Quod fi nunc ad fimilitudincm oftendendam, quia hic y tanquam abfcif- fam coniideramus, ponamus dx===7dy, crit pet & dp = — at = —pp dar; eritd2 = Mdx-+-Ndy — Pppdr= Mdx+Ndy+mdz, ponendo nm ==—- Ppp; ut fimilitudo terminorum confervetur. Quapropter aquatio pro curva erit o—= — Mdy+dn; que cadem xquatio prodiiflet. fi in for- mula /Z dy, applicata y in sbfciffam & vicitfim abfciffa in appli- catam tranimutetur. Propofita igitur quacunque formula indeter- minata ex x & y horumque differcntialibus compofita, que de- beat effe maxima vel minima, coordinatarum x & 9 utramlibet licebit tanquam abfciflam tractare , ad camque maximum mini- mumve accommodare, Exem-4g DE METHODO MAX. ET MIN. ExemPpcum L 32. Inter omnes curvas ad eanden abfciffamrelatas, eam determi- nare, in qua fit {( Zdx +[Z] dy) maximam vel minimum ; exif- remribus LZ (ZL) funttionibus quibufcunque ipfarum % G y , ita ut fit AL=Mdx +Ndy &d(Z] = [M]dx +(N]dy. Ut formuls hac /( Z dx +[Z]dy) ad formam receptam redu- catur, ponatur pdx loco ¢y 5 habebiturque hac formula /{ Z + [Z]p) dx maxima minimave cficienda, Ditferentietur ergo valor Z + [Z]ps eritque ejus ditferentiale —= + Mdx+Ndy + [mM] pdx + (N]pdyt [Zi dp. Jam per regulam inventan, hinc pro curva quelita ifta pro- dibit aquatio, o ===: (A+ [Nj p) de — d(Z] ==(N-+-[N] p) de —([M]dx— (NJ 4): que , ob in] pd ==[N] dy, per dx divifa dabit hanc equationem pro curva quefita algebraicam feu fi- nitam N— (M] =o. feu N==[M]. Hinc intelligitur fi formue la propofita /( Z dx + [2] dy) fucrit determinata , feu differentia- le Zdx + [2] dy ita comparatum, ut integrationem admittat ; tum nullam lincam quafito cfle fatisfaéturam , feu potius omnes li- neas aque fatisfacere. Nam fi Zdx + [2] dy intcgrationem ad- mittit , per fe erit N= [41]; uti alibi de formulis differentiali- bus duarum variabilium detcrminatis demonftravimus ; ideoque his cafibus prodit aquatio identica o==0. Hincque luculen- ter inrelligitur, quod jam ante notavimus, maximi minimive for- mulam oportere cffe formulam indeterminatam ; alioquin enim omnes lines curva zque fatisfaccrent. ExemMPpirumM IL 33- Inter omnes lineas ad eandem abfiifjam relatas determinare cam, cuyus longstudo fit minima ; feu in qua fit {dx (1 +pp) minimum. Primum quidem apparct in hac queeftione maximum non da- uyAD CURVAS INVENIENDAS ABSOLUTA 49 si, cum linearum longitudo in infinitum augeri queat , manente ab{ciffa eadem. Ita minimum tantum habebit locum, id quod ex ipfa Gcometria elementari conftat, in qua _demonftratur li- neam rectam inter omnes alias lineas intra ecfdem terminos fi~ tas effe breviffimam. Hoc igitur Exemplum ideo attuliffe vifum eft, cum ut confenfus noftre Methodi cum veritate aliunde jam cognita intelligatur , tum etiam ut circumftantia de duobus punctis arbitrariis, qua ad hujus generis quefiones addi debet, melius percipiatur. Eric igitur, formula fax V(1-+pp) cum iz z= enraree generali /Z dx comparata, Vii+pp), & dz vob * = = =—l_, is unde fit Mo, N—=o, & P SCcER Quare, cum in genere axquatio pro linea quafica fit N — =o, habebi- mus hoc cafu dP ==0; ideoque P= wae) = Conft. ex qua zquatione oritur p == Conf. —=2, feu dy==ndx , que denuo integrata dat y= 2+-2x. Non folum ergo patet lineam quatitam effe reétam , fed ctiam, ob duas arbitrarias conftan- tes 4 & #, rectam utcunque dudam. Quare fi per data duo puncta linea duci jubeatur breviffima, erit illa reGta. Similiter autem intelligitur, fi linea debeat inveniri, in qua fit /Zdx 5 ubi Z eft functio ipfius p tantum , maximum vel minimum , tum lingam rectam tantum fatisfaccre ; uti ante jam notavimus. Exemerprum IIL 34. Inter omnes curvas ad eandem abftiffam relatas , determina re cam, im qua fie £ 9% a P) maximum vel minimum. Hc formula oritur , fi quaratur linea celerrimi defcenfus ; in hypotheii gravitatis uniformis, ponendo axei ii quo abfcif-. fe capiuntor verticalem. Erit igitur Z =i tw) & dZ Euleri de Max. & Min. G =50 tytn METHODO MAX. ET MIN. — saute HO + a fAb Ss unde fit M = nes 8 N=o0, & P= veatny Cum jam curva quefita expri- matur zquatione v—G =o; ert dP—=0, & P( = gery = Cont. = % 3 qu reduéta prxbet 4p°-=x* tp'x, & apa Via» feu y == fdx v= aa) que zquatio indicat, curvam * queticam effe Cycloide “Taper bafi horizonta‘i natam , & cufpidem in fuprema axis regione haben- tem: quzadeo per data duo quecunque punta duci potcrit. Exemrpuum Iv. 35 Inter omnes curvas cidem abfcifa refpondentes, eam deter- minare in que fis fy" dx¥(1-+pp) maximum vel minimum, Pro hac ergo formula propofita eric Z—=y" Vv (1+pp) & =»? eee =o, dZ=ny Vit pt oe +n) j ita ut fiar Mo, & N= ay” "VCx+ppyatque P= —2? _ va weeny Quoniam igitur eft M =o 5 ftatim pro curva qualita habe- bitur ifta equatio femel jam integrata Z + C= Pp (30), que " a noftro cafu fit 7” VC 1-+tpp) + ma? == wey Quod fi jonatur conftans 4==0, prodibit 1+pp —= pp, feu p—= &, tisfacietque linea recta normalis ad axem. Generatim vero linex fatisfacientes reperientur ex zquatione, qu abit in y” + ma "VC4 + pp) =o, feu 7™ = ma? + mia"; quae dat rom) tl =) yee thaw) queAD CURVAS INVENIENDAS ABSOLUTA. gt quz linea per data duo punéta duci poteft. Si fuerit » = —+t,itaurs devCrtn) debeat effe maximum vel minimum; pariter prodire debet linea brachyftochrona ad axcm horizon- talem relata; eritque pro ea x==f'dy ¥ —2— ; que cum = pracedente omnino congruit, dummodo coordinate x & y in- ter fe commutentur. Erit fcilicet, ut ante, curva fatisfaciens Cy- clois fuper bafi horizontali rotando generata, qualem per data duo quacunque punéta ducere licet. Exemprum V, 36. Inter omnes curvas eidem abfcilfe refpondentes cam determi- p fydy? . _. ware, in qua jt ie*pay* maximum vel minimum Formula hxc ad formam confuetam, ope fubftitutionis dy pdx, > ceduda,abit in banc /2 4% eaque reperiri folet, fi queratur folidum rotundum rotatione curve circa axem ortum, quod fe- cundum axis directionem in fluido motum minimam_patiatur refiftentiam: refiftentia namque hoc cafu proportionalis cenfe- dy Pde Bei ze tur formate Saha feu fie Erit ergo IcERP — Pay 4 adelante), 5 = & 42 ete Seah ita ut far M0, N — — ryt) Ao ae = ea &P Ep) Cum igitur fit Mo ; una integratio generaliter fuccedit , eritque zequatio pro curva ; — ye — (3 +P), : quafita Z +0 == Pp, few +4 ttn qux abit in hanc 4(1-+pp )* ==2p'7. Hujus equationis autem evo- lutio non ita poteft inftiui ut eliminetur p; quare conveniet u- tramque coordinatam y & x per candem variabilem p definiri. Ac primo quidem cf y = he Deinde, ob dy =p a xs, G2 crit52 DE METHODO MAX. ET MIN. crit de = Beem =/2= =2 +2 Quod fi ergo loco y valor inventus fobticuaar, prodibie x cake + of 204 ttre 4 ¢ a +4 +1 Lp): ex quie bus curve *conftruatio potent confici, logarithmis in fubfi- dium vocandis. Exemrpxrum VI. 6 37. Txvenire curve, in qua ifta formula Ly xdx V (1-+ pp) Sit maximum minimumve, Exit ergo z=yxvV C1-+pp), atque dZ—=ydxV (1 +9) bed Otpp) + iy Hanc ob rem habebitur M = Witp), ¥ xv (1 tp) & P= on ay i unde zquatio pro curva formabitur hec Ndx == dP, que fuggerit d A dy xdx JV (it+pp) = ten ee feu xdx—ydy = ur, ob dy = pdx. Hic eft xquatio dif ferentialis fecundi gradus , & quanquam, oye idonearum fubfti- tationum ea ad formam fimpliciter differentialem reduci poteft, eo juod variabiles * & y ubique eundem d'menfionum numertm con- ituunt;tamen zquatio ifta differentialis ita eft comparata ut neque integrari neque feparari poffit; deduci {cilicet poteftad aquazionem hujus forme 4¢ 4 42 = vdvG ee Quod cum ita fit, neque zquatio inventa xdx*—ydy = 27>! zt ad formam vel fimpliorem vel commodiorem revocari poreft; hincque nihil admodum de natura curve inventa judicare liver. Interim ta- men illa equatio porentid duas arbitrarias con{tantes invo'vit , ©x.quo curva fatisfaciens per bina punéta data duci poteft. EXEMAD CURVAS INVENIENDAS ABSOLUTA. 53 Exemrprum VIL 38. Ivvenire curvem, in qua fit {(xx+ yy "dev (tp) maximum vel minimum. Cam hic fit Z == (xe+yyl'V Cr+ pp), erie do = aneetyy”—" (xdetydy)VCr+p) + cote, ergo N= 2 axe ty yy (+p) & patos 3 ex quo pro curva quefita ifta habcbicur zquatio an(axtyy)” " ydxV(1+p)=4 (easy? v Ciepp) an(axeby yy” _. Ih (adxdeg dy) + dplxx+yy)” que per 32? vO ??) Cie Cxe-byy)" —* divifa, ac per ¥ (x-+pp) multiplicata , abit in __ Cxxb yy) dp an 2.1 (ydx—xdy) ee == aaxdy + are feu ara hay =+73 Hujus aquationis utrumque membrum integra- bile eft per quadraturam circuli , fitque integrale 2” A rang. — 2 = Atangig +A tang. =A tang. cht, unde fier a = ak ay ==T; critque T fundtio algebraica ip- fius p, dum: modo fit 2% numerus rationalis. Cum ergo fit x dx xdT tang. pAt tang. == Ty, fay == Ty SPS Se sfivexdT = — ; — _4T Tdp == Tdx— pTT ax; ideoque 4 = SFr + == Atang. yee dxbdy | y. e _ ya == A tang. ey} hincque 3 y* x dx ghyix dy —x' dx hx dy=aky dey dy— ghyx? dx— 3yx° dys que incegrata dat ? y*x* —-Ay'x — txt + hyx? — $9? == C, feu y*+ ghy' x —6y'x* —gkhyx't+x* = C. Ex his jam cafibus colligi poterit zquatio intcgralis pro valo- re quocunque ipfius 2, Cum enim fit 2 »A tang. = == Aang. i gulan— Dl an—9) yr” 355 + &e. Qn _ 224 —1) 224, 2n/an—1 (an— 2)(2n— a a, on ey ny yt a (otev—1) (9 v1) siete Sdn dy (bev) VY — A av = w—hay . yt lp ee fe Ghay 1) a eV) 3 que reduda pree- be) Vey eV bet kdx(y+e¥—as yy — phd y =x¥—1)49¥ — 3 + bdy (yb ey — 1)" —bdy (y— ey —1)™ =e dy (yb V— 1) —1 dy (y — 2 — 1)" — de (ypxy—1)™ de ( y— ey — 1) cujus integrale eft 2 anyAD CURVAS INVENIENDAS ABSOLUTA, ss ehh (pe eV — ryt Aly — xy — 1 =— gerotev— ttt («yer + C, feu C= (y fey—ryettt (&v¥—t+r) + (yi —* vay (1—&v—r). Ar eft generaliter (y-+x¥ — yet + y— ey — er 2 (yy px rte cof. an Atang. > atque edbge f — ptt yet a Coe Se =2 Gye FOF fin. 27 A tang, > Kibss valoribus fubftitutis, prod:bit aqua- tio integralis ab imaginariis Vibera hare 2 # (yy -+ xx 62" % 0:2 ane 1): fin. 22 A tang, Fatt cof, 27 A tang. 7 + C: vel, ob conftantes arbitrarias & & C, ifta C = (yypae rR C4 fin, 2% A tang, . +4 cof as A tang. 5 ), que equatio femper eft algebraica, dummodo fue- rit # numerus rationalis. Vel {i arcus quidam circularis arbi- trarius ponatur ==g, curva quetita hujufmodi xquatione C = (yy pee ORE fin (g+ 2A tang. > exprimi poteft; pofito radio circuli, quem hic contemplamur, =r. SCHOLION 1171 39. Si ergo. inter omnes curvaseidem ab{ciffe refpondentes, ea debear inveniri, in qua fir/Zdx maximum vel minimum , exiftente Z functione ipfarum x, 7 & p, ita ut lit dZ = Max +Ndy + Pps pro curva qualita if_a habebitur Cad$6 DE METHODO MAX. ET MIN. N— e ==0. Quoniam autem in Problemate precedente annotavimus, fi Z tantum fuerit funGio ipfarum x & y, tum Methodo vulgari folutionem abfolvi poffe: nam ut /Zdx fit. maximum minimumve, etiam Z dx, ac proinde Z tale effe opor- tet, refpeGu ad x habito; & hanc ob rem ditferentiale ipfius 4Z,, fumto x conftante, nihilo xquale pofitum dabit «quatio- nem pro curva quefita. Similis Methodus fuccederet in pra fente Problemate , fimodo in differentiali ipfius Z, quod ori- tur pofito x conftante , atque eft Ndy + Pdp, relatio inter differentialia dy & dp pateret , ut per dy divitio inftitui, arque valor finitus nihilo zquandus erui poffct. Cum autem iftam relationem inter dy & dp, fine qua Methodus maximorum & minimorum vulgaris adhiberi nequit, a priori definire etiam- num non liceat , poterimus eam a pofteriori affignare: Quia e- . + . dp =o; nim inventa eft zquatio pro curva quefita hec N— F- =o; intelligitur, hanc ex illa Mdy + Pap, fer N+ ott oir po- suiffe, fi conttititfet effe — or ue > feuc== aP+eee ; ob dy ==pdx. Quocirca relatio illa inter differentialia dy & 4p ita erit comparata , ut contineatur aquatione pdP + Pdp ==0 5 qua proprietas ad hanc redit ut contiderari debeat Pp sanquam conftans. Hinc ad Problemata refolvenda, in quibus curva quaritur habens valorem formule {Zdx maximum vel mi- nimum, exiftente dZ = Mdx +Ndy + Pap; valor ipfus Z debet differentiari , atque in differentiaii Mdx+-Ndy+ Pap, loco Max poni dcbeat o. Nady immutatum relinqui,, rum vero loco Pdp {cribi — pdP; & id anod emergit nihilo aquale poni, Hoc enim pacto obtincbitur Ndy —pdP ==03 que xquatio, ob dy = pdx, tranfit in hanc N— pa == 0, que eft ca ipfa quam invenimus. Decfideratur itaque Methodus a refolutione geomctrica & lineari lbera qua pateat in taii inv eftigatione ma- ximi minimive loco Pdp fcribi debere — pa P. Pro.AD CURV AS INVENIENDAS ABSOLUTA 57 Propositio IV, ProBLEMA. 40. Si Z fucrit funttio ipfarum x,y, Pog, ita ut fir AZ == Mdx + Ndy-+P dp + Qdq3 inuznire, inter omnes cir vas cidem ab{cile refpondentes, cam in qua fit {LAX maximum vel minimum, SOoLuUTIO Valor formule integralis /Zd@x evolvitur in binas has feries Zdx + Zdx+ Zdx+ Z"dxt+&e. & Zde +-Zdx4Z,dx + &c. quarum aggregatum maximum erit vel minimum, {i fin- gulorum terminorum valores differentiales , qui oriuntur augen- do applicatam y’ particula ny, colligantur, & nihilo equentur. Tali autem appiicata ¥/ inctemento mutationem patiuntur litte- re ys ps p's 9.5 9045 adeoque ii tantum termini in quibus if- ty littcrr infunt, hoc eft termini Z,dx, Zdx & Zdx. Ad horum terminorum augmenta, ex tranflatione pundii n inv orta, invenienda , differentientur ii, critque d.Zidx== dx( Max + Nady + Pdp' + Qdq7) d.Zdx== dx( Mdx + Ndy+Pdp +Qdq) a. 2,dx == dx(M,dx +N,dy, +P,dp,+ Qdq) Jam vero, quia abfciila x ab illa tranflatione non afficitur, po- nendam eft ubique dx —= 0: deinde vero reliquorum differen- tialiam valores ex tranflatiore punéti n in y orti, per primam hujus Capitis Propoiitioncm ita fe habebunt: dj == bay goat dq =thi = 4" = Ue = 0 | ma Ede =i d= 0 dpp= 0 44=+58 Euleri De Max. & Min, H He38 DE METHODO MAX. ET MIN. His differentialium per ny exprefforum valoribus fubftitutis, prodibie fequens valor differentialis, # ». dx (NW — 4 + z + Z — 284 &) me de (NH 4 EM) ea de w—# + apy ob ddQ\=ddQ, Quamobrem pro cur- va quafita ifta habebitur xquatio N — at + 428 =o QEL Corour L 41. Quod fi ergo in maximi minimive formula (74 infin etiam differentialia fecundi gradus, feu, quod idem cft, 4i Z fuerit funétio ipfarum x, 7, p & q5 ita ut fit a. Madx +Ndy + Pdp + Qdqi xquatio pro curva quatfita erit N— pa + dihm os qua facile ex differentiali ipfius Z forma- bitur.. Corou. IL 42. Si quantitas Q ipfa involvit ¢ vel differentio-differentia- le ipfius ys tum 4dQ contincbit differentialia quarti_ordinis , in hocque genere erit zquatio pro curva inventa. Ex quo cur- va fatisfaciens per quatuor data punéta traduci poterit. Corou. IIL 43. Si igiur in Q contincatur q, tum Problema ita deter- minate proponendum erit, ut inter omnes curvas per quatuor data pun@a duétas ea definiatur , in qua fZdx fit maximuin yel minimum. SCHOLIONILI 44- Ponamus in Q non contineri g, ut inveftigemus cujuf- namAD CURVAS INVENIENDAS ABSOLUTA, 59 nam gradus futura fit xquatio differentialis refulrans. Accidit autem hoc, fi maximi minimive formula propofita fuerit hujuf modi {Zqdx, cxiftente Z -fun@ione tantum ipfarum x, 7 & p: ita ut fit dZ—= Mdx + Ndy+ Pdp. Hine igitur erie a. Zq == Mqdx+Nqdy+ Pqdp + Zdq: unde pro curve quefita orictur zquatio hec o == Ny — fda ade pads + AN dy + Nady A Pddp + dPdr. feuo—=2Ny +e, vel o==2Ndp-+ dM-+pdN: que equi- poller tantum axquationi differentialis fecundi gradus , propter o=% quod ineft. Si igitur curva defiderctur , in qua fit SZqdx maximum vel minimum , exiftente Z fundione ipfa- rum x, 7 & p, atquedZ == Mdx+ Ndy+ Pdp; procure va quifita habcbitur equatio o = 4M + 2Ndp+ paN. Corout IV. 45. Ut revertamur ad zquationem inventam NW — ey a =o; patet cam fore generaliter integrabilem fi fit No 5 hoc eft fi in Z non contincatur y; prodibit enim integrando C—P+ aa o. Siinfuper fic P =o, altera integratio fuc- cedit , qua prodit Cx + D— Q==o. Corotut. V. 46. Si fit M==o, pariter una integratio in genere fucce- dit: cum enim fic d Z== Ndy + Pdp + Qdqi multiplicecur zquation—4! + i © per dy, feu pdx , habebitur Nay — dP + Pho, Addarur dZ—Ndy— Pdp — Ha Qd460 DE METHODO MAX, ET MIN. Qdq=o, orietur dZ —pdP — Pdp + rae — Qdy ==05 cujus integrale eft Z— Pp + rag Qy=C. Corotk VI. 47- Si fuerit & M==0 & N ut fepra, C— P+ Bmo, Deindecum ft dZ == Pap + Q74, multiplicetur illa xqnetio per dp, fou gdx, erit Cdp —- Pap + 9d4Q==o: addatur Pdp + Quy -- dZ-—035 prodib't Cap - Qdgt+ gd4Q— dZ==o, cujus integralis cit Cp +D+Q9g—Z=0 SCHOLION II ==0} erit primo, ob N==0, 48. Si nexum xquationis invente pro curva habeat f/Zdx maximum minimumye , cum differentiali ip'ins Z intpiciamus ; determinare licebit relatiorem inter diflercntialia dy, dp & dq, ut differentiale ipfius Z nihilo equate poitum, prabcat xquationem pro curva quefita. Cum erim iit /Z = Mdx + Ndy + Pdp + Qdq; comparetur cuin hac forma rfita , qua . dev ddl@ aquatio pro curva, N— atte oR =o, feu hxe per ot - rd1Q dy==pdx multiplicata, que erit Ndy— pdP +")S. = 05 unde patet , in differentiali ipfius Z, loco Max {cribi debere o 5 at terminum N dy invariatum relinqui, porro loco Pdp {eri- bendum cfle —pdP, ac loco Q2q poni debcre 144g Ve- rum quoad hac a priori pateant, prieftabit formam xquationis inventa retinere, quippe qu facile memoria tene-i poteft. Cx- teram notandum eft Problemata huc pertinentia cmniro cffe no- va, neque adhuc ab iis qui alias de hoc argumento feriplerunt pertraétata, Alias enim Scriptotes maximi min‘mive formulas coatemplari non confieserunt, nili in quibus ad fumnum, dif- ferensAD CURVAS INVENIENDAS ABSOLUTA. 61 ferentia'ia coordinatarum primi g-adus ineffent. Quamob- remco magis erit opera pretiam natu:am hujufmodi Pioblema« tum accuratius indagare, atque inprimis oftendere , quomodo curva: fat’sficientes quatuor pundta, per que tranfeant, ad fui determinationem admittant. Hlunc in finem fequentia Exem- pla adjicere vilum eft; atque in fingulis indicare , que ad ma- jorem illuftrationem facere poterunt. Exemeproum IL n dd 49. Invemre curvam, in qua fit £ x. ~ maximum vel m xody nimum. Ifta maxim ininimive formula, ope fubftitutionum dy = p dx; ” adx & ddy == qdx*, abit in hane (2 ; que cum fit fi- cee) milis formule §. 44 tradlate fZgdx, ubi in Z tantum x, y 8 ” p contineri pofuimus, fiet ,comparatione inftituta, Z== 2> , 2 in dx ' an ” a ' &dZ ae OE _ dS nde exit M * Pe x Pp x pt id ny" ay m . —22,&N= ~{—; hincque Np = ee # Cum igitur pro curva quefita, inventa fit hec xquatio o == dM + 2Ndp+ pdN =dM+Nadp + d.Np, habebimus ” pro noftro cafu hanc xquationem o == mucky. de wnt ung "dy ym dey wy "dp 4p nC) fT? dy ernest aves cima abaeere + 5 * x pp x" x A _6: DE METHODO MAX, ET MIN. Pop mia, way ‘de, ans xp f — Saar ee multiplicata per. =—— mutatur in hance = J o =m m+) ydy — maxpdy + msxydp+ax'*pdp + ramen — muxpdy, fcuc==m(m+1) 7° dy —amexy pdy + n(n—1) x*ptdy + mx yidp ax spay: qux eft xquatio differentialis fecundi gradus, qua, pofito y= dx . oe J°4* seducetur ad iftan primi gradus m(m+-1)vdx +-mxdv —m(22—1) xvi dxtaxtudu+nx*vidx—=o. Quod fi autem ponamus # ==», ita ut maximum minimumve effe debeat page; habebitur hac xquatio(a—r1) pdy+ydp =o, que integrata dabit yp = C;feu 9" dy== Cass harcque denuo integrata prabet y" == Cx-+D. Sin autem po- namuss—=o, ita ut maximum minimumve effe debeat hac for- mula 2 3 erie (m1) dy +xdp 0, feu (m+1) pdx + xdp eee, ==o0, cujus integraleeft Th, feudy=Cx "Td + D. Patet autem in qua denuo integrata dat y == x his curvis inventis formulam propofitam ficri maximum , non vero minimum ; nam fi fumatur linea recta, ob ddy ==0, mani- feftum eft valorem formule propofite minorem fore pro recta li- nea quam pro curvis inventis. SCHOLION Ii. 50. Ratio hic affignari poteft, cur hujufmodi queftiones , in quivus fZ9dx maximum minimumve effe debet, deducant tantum ad aquationem differentialem fecundi gradus, ideoque qu.ftionibus pracedentis Problematis potius fint adnumerande , fiquidem z fucrit functio ipfarum x & y & p. Nam per ree duttio-4D CURVAS INVENIENDAS ABSOLUTA. 63 duéionem integralium formula /Zq dx, feu/- za) » teduci po- teft ad talemformam ¥ + /Vdx, in quaY & V fint fun@io- nes ipfarum x, y & p tantum, non amplius involventes g. Cum igitur T fir quantitas abfoluta, atque idcirco in maximi minimi- ve inquifitionem non cadat, formula {zg dx fiet maxima vel minima, fi (Vdx talis reddatur ; adeo ut hujufmodi formula SZ4qdx reduci queant ad precedentis Problematis ftatum; unde mirum non eft, quod pro curvis fatisfacientibus aquatio differen- dialis fecundi gradus durtaxat reperiatur. Quo autem memo- rata reductio formula /Zgdx feufZdpad T+ (Vdx me- lius percipiatur ; ponamus, cum J’ fit funétio ipfarum x, 7 & p» effe dY = pdx + ody+rdp —=(et+op)dx + rdp;s & ex xqualitate (Zdp ==T + (Vd, crit Zdp—=(Ce+op)dx + tdp + Vax ; unde concluditurr = Z& V—=—e—ep. Quamobrem ipfa hac reducdio fequenti_ modo inftituetur ; integretur formula Zdp pofitis x & y conftantibus, & integra- le erit funcio ipfarum x, ¥ & p, qua vocctur YT. Deinde dif- ferentietur hac functio Y, poncndo p confians, & differentiale negative fuuntum dabit dx, eritque V funttio ipfarum x, y & p non continens 9. Quoties igitur reddi debet hujufmodi formula fZgdx maximum minimumve, ac z eft funGio ipfa- rum x & y & p; tum quaftio, etiamfi videatur ad prafens Pro- bicma peitinere , tamen ftatim ad Problema pracedens reduce- 1" a tur. Tea fi fumamus formulam/- a ew; 7 dp 7 J 3 hee facile’ sransformatur in 9" /p — 2 fy" * dy/p: unde maximum vel mi- nimum effe debebithac formula/y” ‘dy Zp, feu fy” ' pavip, que per precedens Problema traétata, dabit Z—= yt Pip, & AZ = (a1) 9"? dyplp +9" dp tlp)s eritque M ==0, N=(a—1)y"_“plp & Py” _"C1-+/p). At ob M =o, fupra §. 30 pro curva quefita inventa eft hzc xqua- tio Z+ C=Pp, que ad noftrum cafum accommodata pre- bet44 DE METHODO MAX. ET MIN. iets" Nptpt Cmy" "py" plp, five yp C; que eft ca ipft xquatio, quam ante pro codem cafu in fo- lutione Excmpli invenimus. Hanc ob rem ad Exempla huic Problemati piopria progrediamur. Exemerem II. 51. Invenire curvam A m, que cum fuaevoluta AR Gradio ofeuli MR ingquovis lovo applicato , miaimum fpatium AR m incledat. Pofitis abfcifla AM =», applicata Mm==9; crit radius a + & ofculi mR == — 3 area autem ARm eft = SimR. de yr eps ex qua minimum efle oportet hanc for- mulam pote ". Erit itaque Z == ater » & dz = Act rdode pep (ie ppt dg 3 unde fic Mo, 94 N=o, patltes, g Q=— See rane Cum nunc fit Mo & Z=~o; ctit, per Coroll. 6, arquatio pro curva quafita Z-==D + Cp+Q¢9, fey ben Cte = D+ Oo— ee hoc eft 2(1 tee == Dg+ Chg. Quoniam = — (PAC) dp porro cft o= gdx, feug= o, crit 2de— aie cujus integrale eft « == —2— 4 267 —4?_, - attr y or _ Scorn: it pe + of ' fe +b: muratis pro lubieu confantibus, habebicur Kes titan +6 Atang. p. Deinde quia eft dy == pax, crit y === (pdx = px — fxdp; ideoque y == eee +p Atang.p—p Cebip tere dp pip enn ae —-bfdp Atang.pAD CURVAS INVENIENDAS ABSOLUTA. 65 __ ap-hbp* ep! d Atang. p= Eee SSE A ob bi Aang,» = bp Atang. p if HL. Hinc erit pope tee +(¢—«) A tang. p—op tte) + Co+ Sf) pe 1+ pP + @—«) A tang, p. Atque ex his quidem ipfarum x & y valori- bus perp inventis, curva quafita per data quatuor punéta duci at- que conftrui poteft. Verum ut ipfa curva qualis fit cognofcatur. eli- a ¢ i . Pe minctur A tang. p 5 eritque A tang. p = = — FF , wont — ED SS aaa) ae 3 atque hine (¢—a)x—by we (MC DF) 2b 0) pce — ac — bh — HP : : 1b pp . Quoniam autem ipfa curva non mutatur , etiamfi coordi- nata conftante quantitate vel augeantur vel diminuantur , erit (e—4)x —by= ee ool 5 pofito- — b que « loco c—a, habebitur 4 —by = poets & fubtrasta conftante 64, erit ae — bye hae thee ee Ponatur arcus curve VOr+e)’ . : ==; erit dw — dx V(1-+pp)s unde emerget ifta xquatio aa ss atque porro == 2¥(b6y—ax). Ex. primit autem 6y— 4x multiplum abfciffe fuper alio quodam axe fixo affumtx , cui adeo quadratum arcus refpondentis eft proportionale. Ex quo intelligitur curvam quefito refponden- tem effe Cycloidem , qux per quatuor data puncta determina- tur, atque fic defcripta inter omnes alias curvas per eadem qua~ tuor punéta ductas, minimumcum faa cvoluta concludit {patium. Euleri de Max. & Min. I Con- hincque ¥ (by-— ax) ==66 DE METHODO MAX. ET MIN. Conclufio hxc ideo aliquantum difficilior faéta eft, quod Cy- clois pro rea quacunque inftar axis affumpra Gua latisfacia, atque zquatio pro axe quocunque admodum fiat intricata, Si autem vel 4 vel & pofuiffemus =o, quo quidem extenfio fo- lutionis non fuiffet reftri@a; aquatio pro Cycloide ftatim pro- Exeurium ITT. n 52. Eavemire curvam , in qua fit Co AW, denotante » radium ofculi, & AW elementum curve, maximum vel minimum, Per pofitiones ante factas et dw—= dx (r+pp) & e= 32 (garb)? Gar, unde maximi minimive formula crit Cobre) ns q Cgutr)2 hincque fit Z == Grp) &dZ— q (ance) (1 pp dp np ute q Quamobrem erit A¥—= 0, N==o, P= Cyatr)a ) aq. (ja —1):2 4 (gab +p) Ps (yutt)s &Q= nate) Cum autem fit Af =o q & N=a5 atque quilibet valor pro ¢ affumtus dabit unam curvam maxi- mi minimive proprietate preditam. Quamobrem, pro infinitis ipfius ¢ valoribus, infinite reperientur linex curve quaftioni fa- tisfacientes. Neque tamen idcirco Queftio pro indetermina- taefthabenda: nam folutio ipfa , infinitas curvas {atisfacientes prabens , ita eft interpretanda, ut unaquaque harum curva- rum inventarum inter omnes alias eque longas poffideat valo- rem formule f/Z dx in maximo minimove gradu. Perfpicuum autem eft, quod hic de zxqualibus arcubus curvarum oftendi- mus , idem de alia quacunque formula feu expreffione indeter- minata valere debere. Ita fi, inter omnes curvas qux, pro data abfciffa x ==, valorem formule (dx cundem continent , ca requiraur in qua fit fZdx maximum vel minimum; tum infinite quidem reperientur line fatisfacientes: verum hz inter fe ita difcrepabunt , ut quzlibet , inter omnes alias poffibiles lincas curvas fecum valorem formule {7d x communem habea- zesy contincat formule /Z dx valorem maximura vel minimum. PRo-MAX ET MIN, RELATIVA 175 Propositio I. THEOREMA. 10, Que curva, inter omnes omnino curvas cidem abferfe ref- pondentes , maximi minimive cujufpiam propofiti proprietate gan- det; cadem curva fimul, inter omnes curvas communi quacungue sum ipfa propricsate praditas , cadem maximi minimive proprictate gandebit. DEMONSTRATIO. Sit maximi minimive expreffio ==.4, proprietas autem com- munis == B; eritque tam A quam B, vel formula integralis indetinita , vel exp:effio ex hujufmodi pluribus formtlis compo- fita. Ponamas jam curvam effe inventam, qua, inter omnes omnino curvas cidem abiciffe refpondentes, expreffionem A contineat maximam vel minimam; ea curva certum quemdam expreffionis B contincbit valorem; preter eam autem dabun- tur innumerabites aliz , in quas idem expreffionis B valor com- petct; haque innumerabiles curve omnes jam continentur in tis omnibus omnino curvis, ex quibus ea, in qua ex- preffio 4 cft maximum minimumve , eft inventa. Cum igi- tur hac curva, inter omnes omnino curvas, propofita maximi minimive proprictate gandeat ; eadem quoque, inter illas infi- nitas curvas fecum expreffionem B communem habentes , valo- rem expreffionis 4 maximum minimumve poffidebit. Q.E. D. Corote Lb 11. Methodus igitur abfoluta etiam Problematis Methodi relative refolvendis infervit : dum unam femper curvam fatis- facientem exhibet. Veruin tamen folutioncm completam non largitur. Corot. IL 12. Curva ergo, qua, inter omnes, expreffionem habet maxi-Fig. (5. 176 DE METHODS maximam vel minimam, erit una ex infinitis’ illis curvis , qua- rum fingule, inter omnes alias fecum communi proprietate B gaudentcs, candem expreffionem maximam habeat minimam- ve. Corout IIL 13. Solutio igitur Problematis, quo, inter omnes curvas ea- dem communi proprietate B praditas, ea quaritur in qua fie maximum vel minimum, Iatius patebit, quam fi abfolute , inter omnes curvas , ca quereretur in qua eft 4 maximum vel minimum ; illaque folutio hanc tanquam calum fpecialem in fe comprehendet. ProposiTioll PROBLEMA: 14. Methodum refolvendi Problemara, in quibus, inter omnes curvas communi quadam proprictate gandentes, ea vequiritur que maximi minimive cujuspiam propofiti proprictate gaudeat , in ge~ sere adumbrare, SOLUTIO. Omne maximum vel minimum ita eft comparatum, ut, face ta mutatione infinite parva, valor ejus omnino non immute- tur. Quamobrem fi curva az, inter omnes curvas eidem abt ciffe AZ refpondentes , que quidem communi proprictate B gaudeant, habeat valorem expreffionis 4 maximum vel mini- mum; cundem valorem retinebit, fi ipfi talis mutatio infinite parva inferatur, ua communis proprietas B non turbetur. Ad hoc autem non fofficit, ut ante fecimus, unicam applicatam , pura Nn, particula infinite parva ny anxiffe : quon'am enim hoc modo tota mutatio unica conditione determinatur , per eam effici nequit , ut tam proprietas communis B in ipfam curvam & immutatam zqualiter competat, quam maximi minimive ex- preffio 4. Quocirca mutationem adhibendam binis ed nibusMAX ET MIN, RELATIPA 1977 nibus determinatum effe oportet; id quod obtincbitur, fi bine applicare Nn, & Ooparticulis infinite parvis ny & ow augean- tur. Quod fi ergo curva hoc modo immutari concipiatur ; pri- mum efliciendum eft, ut proprietas communis cum in ipfam curvam tum in mutatam aque competat; deinde etiam maximi minimive expreffio in utraque curva eundem valorem retinere debebit. Prius praftabitur, fi expreffionis, qua proprictas com- munis continetur, valor differentialis inveftigetur, oriundus cx translatiune binorum n & o in » & w, ifque evanefcens pona- tur: pofteriori vero conditioni fatisfict, fi pari modo valor dif- ferentialis expreffionis , que maximum minimumve effe debet , queratur, oriundus ex binis particulis nv & ow, atque nihilo axqualis ponatur. Hoc pacto, dux obtinebuntur zquationes , altera ex proprictate communi, alrera cx maximi minimive ex- preffione ; utraque autem cjufmodi habebit formam S. ny + T.0 ==03 in qua S & T erunt quantitates ad curvam perti- nentes, Ex binis autem cjufmodi xquationibus eliminabuntur particula ny & ow; provenietque zquatio pro curva quefita , quz, inter omnes alias eadem communi proprietate B preditas, habeat valorem expreffionis 4 maximum vel minimum. Q E. Coroin I 15. Solutio igitur hujufmodi Problematum quoque reduci- tur ad inventionem valorum differentialium : ipfi autem valo- res differentiales ab iis quos ante dedimus in hoc difcrepant quod ex translatione duorum curve pun¢ctorum definiri debeant. Corou.n IL 16. Ejufmodi valores differentiales ergo ex duabus particu- lis ny & ow oriundos, in quovis Problemate , binos invefti- gari oportet ; alterum pro proprictate communi, alterum pro aximi minimive expreffione. “Euleri de Max. & Min, A Co-178 DE METHOD® Conor. IIL 17. Inventis autem in quovis Problemate his duobus valo- ribus differentialibus, uterque nihilo zqualis poni debet ; ex quo bine nafcentur xquationes, que, ¢liminandis particutis affum- tis ny & o «, prebebunt unam aquationem naturam curve que- fite exprimentem. Corot. IV. 18. Si ergo, inter omnes curvas eidem abfciffe refponden- tes, que communi proprietate B equaliter funt predite, ea requiratur, in qua expreffio fiat maximum vel minimum ; tum utriufque expreffionis 4 & B valores diffcrentiales, ex bi- nis particulis ny & ow oriundi, queri, & nihilo zquales poni debent; ex quibus duabus equationibus fieliminentur particule ny & ow, emerget xquatio pro curva quefita, Coroun V. 39. In hac itaque operatione, ambx expreffiones A & B omnino pariter tractantur; neque in confidcrationem venit, utra vel proprietatem communem vel maximum minimumve deno- tet. Ex quo perfpicuum eft, eandem folutionem prodire debere, & exprefiones 4 & B inter fe commutentur. Corouin VI 20. Eadem ergo folutio locum habebit, five, inter omnes curvas communi proprietate B gaudentes , caquratur in qua fic A maximum vel minimum: five viciffim , inter omnes cur- vas communi proprietate A gaudentes, ea queratur in qua fit B maximum vel minimum. SCHO.MARX ET MIN, RELATIPA 179 SCHOLION. 21, Ambas expreffiones 4 & B, licet in fe fpectate res om- nino diverfas fignificent, inter fe commutabiles effe ipfa folu- tionis natura fponte patet. Quod fi enim ad binas particulas nv & ow tefpiciamus, quibus applicate Nn & Oo augentur 5 primum eas ita comparatas effe oportet , ut proprietas communis B, tam in ipfa curva quam in mutata, eundem valorem ob- tineat; {cilicet proprietas communis Bin curvam amnopz & in am» wp z aque competere debet: deinde pari modo per eaf- dem particulas nv & ow efficiendum eft, ut expreffio 4, que maximum minimumve effe debet , tam pro curva amnopz quam proamyapz eundem valoremrecipiat. Atque adeo, tam pro- prietas communis, quam maximi minimive natura , eandem pla- ne conditionem in calculum inducit ; ex quo manifeftum eft ambas expreffiones datas , quarum altera proprietatem communem , alte- ra maximi minimive rationem continet , inter fe commutari at- que confundi poffe, falva Solutione. Hanc ob remergo,, in So- lutione hujufmodi Problematum, fufficit noffe ambas illas ex- preffiones ; neque ad Solutionem abfolvendam noffe opus eft , utra proprictatem communem aut maximum minimumve fignifi- cet. Sic fi, inter omnes curvas longitudine zquales, quera- tur ea, que maximam aream comprehendat; eadem reperitur curva quz prodit, fi, inter omnes curvas squales areas inclu- dentes, ea quzratur quz fit breviffima, vel minimam longitudi- nem habeat. Hc ita fe habent, fi maximi minimive quod que- ritur natura ita fuerie comparata, ut ejus valor diferentialis fit ==o. Jam fupra autem animadvertimus, dupticis generis dari maxima & minima, in quorum altero valor differentialis {it —o, in altcro vero= eo. Hic vero tantum maxima ac minima prioris ge- ficris contemp!amurs nam, in hic Methodo reiativa,poterius genus locum orinino habere nequit. Quod fi enia valor disierentia- lis convenit maximi minimive expreiioni, infinite magnus po- natur; tum ex hoc folo xquatio pro curva reperitur 5 neque ideo proprictas communis in compurem ingreditur. Quare, fi hujus Za generisFig. 15. 180 DE METHODG generis maximum vel minimum in Methodo abfotuta locum ha- bet, cadem curva in Mcthodo relativa eadem proprietate gau- debit, quacunque proprietas communis adjungatur. Cum igi- tur totum Solutionis hujufmodi Problematum momentum verle- tur in inventione valorum differentialium , qui ex binis particu- lis ny & o oriuntur ; Methodum trademus, ejufmodi valores differentiales pro quacunque expreffione indeterminata invenien- di, co modo, quo fupra ufi fumus ad inveniendos valores dif- ferentiales ex unica particula ny oriundos. Propositio IIL PROBLEMA, a2. Propofita quacunque expreffione indeterminata , qua ad datam abfiifam AZ referatur ; invenire ejue valorem differentialem , or- tum ex translatione binorum curva puntiorum 1 G 0 inv & w. SOLUTIO, Ponamus abfciffam AI ==*, & applicatam li==y, erie Kk=), Li=y’, Mm =y”, Nn =y'", Oo =’, Pp==y" &c. Harum applicatarum dua tantum, nempe y'” & 9" patiuntur alterationem a particulis nv & 0 ipfis adjundtis, Erit igitur applicata 9'” valor differentialis == nv, & applicae te y” valor differentialis == ow , rcliquarum vero applicatae rum omnium valor differentialis erit =o. Hinc reliquarum quantitatum ad curvam pertinentium p, 9, 7,5, &c. valores differentiales habebuntur , quatenus ez ab his binis applicatis yg” & 5" pendent. Sic cumfit p = em > erit valor diffes rentialis ipfius p =o fimiliterque ipfius p’, & p’ : at cum fit p= uo, erit ipfius p” valor differentialis = 57; &, A oy ob parse, erit valor differentialis ipfus p'” = 52 —+ TEs porroque ipfius p" erit =—5". Deinde cum fic =MAX ET MIN RELATIPA 181 1= im s erit valor differentialis ipfius g” == 5%; ipfus 2ow ny 7 — FEb, ipfius ¢¥ = — A + He ie poe) ipfus g’ = 4. Hocque modo fimiliter progredi licet ad fequentes quantirates r,s, &c. cum fuis derivativis; hincque nafcetur fequens Tabel!a, qua fingularum harum quantitatum va~ lores differentiales exhibentur. aj" =a — 4 dy = ow af = ae rae a ee — 4% 20 apa mee (ea Boe v o ap =H 47 = ar = on as = oa Oe oe 9BY OW me 4 Ow ae ax! + x? af dx* +a dite He [ae me tes aa MY B08 7 eat 608 4M=s— Tat ie |4+ axe Tat =—— 4 pease pa eee ae an = aah as +53 Te 4% + Fra Ex hac Tabella perfpicitur, in valoribus differentialibus totidem terminos particula ow affectos occurrere, ac particula ny 5 at- que in utrifque pares adeffe coefficientes : difcrimen vero in hoc confiftere , ut cuilibet termino particula ow affecto refpon- Z 3 deat182 DE METHODO deat quantitas immediate fequens eam , cui refpondet fimilis ter minus particula nv affetus. Sic dum terminus — a {re- peritur in valore differentiali quantitatis 9”, ita terminus _ ane adcft in valore differentiali quantitatis fequentis 9' . ie Deinceps, ob duplicis generis terminos in valoribus differen- tialibus occurrentcs, quorum alteri particulam nv , alteri parti- culam o involvunt, valor differentialis cujufcunque expreffio- nis indeterminate hujufmodi habebit formam ny. I+ ow K; de qua primum, manifeftum eft membrum prius nv. I effeejuf dem expreffionis valorem differentialem, qui oritur fi fola parti- cula ny contideretur; eritque ideo nv. J ille ipfe valor diffe- rentialis, quem fupra pro quavis expreffione oblata definire do- cuimus ; ita ut hoc membrum per pracepta fupra tradita pro quavis expreffione indeterminata exhibere licezt. Quod ad al- terum membrum ow, X attinet, quia finguli termini in quibus ow ineft perpetuo refpondent quantitatibus fequentibus eas , quibus refpondent fimiles termini particulam ny involventes, palam eft quantitatem X fore valorem, quem quantitas I in pro- ximo fequente loco induit, atque idcirco efle K== I’ == I+ aI, Quare cum membrum nv. I ex praceptis jam fupra datis affignare queamus, ex co porro alterum membrum ow, K == ou (I+dI) innotefcer. Sit igitur.V expreffio queecunque in- determinata , cujus valorem differentialem ex duabus particulis ny & Ow oriundum definiri oporteat. Ponamus ejus valorem differentialem ex unica particula nv oriundum cfle = ny. Is eritque valor differentialis, qui ex ambabus particulis nv & o» oritur, =n. Tow. I, feu nv [+00 (1+41); qui igitur ope reguiarum fupra datarum facile affignari poreric. QEL Corouinw L 23. Omnium ergo expreffionum , quarum valores d'fcrentia- tes ex unica particula nv oriundos invenire docuimus, carundem valo- YMAX ET MIN, RELATIPA 183 valores differentiales ex binis particulis r:¥ & 0 # oriundos nunc definire poffumus, . Corour.w IL 24. Hee igitur Methodus valebit tam ad expreffionum va- lores differentiates inveniendos, qui non pendent a quantitate abfciffe propofite AZ, quam qui ab iftius abfciffe longicudi- ne pendent, Corou. IIL 25. Quin etiam fi expreffio propofita, qua vel proprieta- tem communem continet, vel maximum minimumve cfle debce, fuerit fun@io duarum pluriumve formularum integralium; ejus valor differentialis ex binis particulisny & ow oriundus cadem lege definietur. sSCcHOLION 26. In Capitibus fuperioribus vidimus valorem differentias Jem cujufcunque expreffionis , qui ex unica particula ny oritur, hujufmodi habere formam ny. dx. T, feu ny. Tx; ubiT de- notat quantitatem finitam : quare ejufdem expreffionis valor dif- ferentialis ex binis particulis ny & ow ortus ert =n». Tdx ++ ow. T’dx. qucmadmodum in Solutione oftendimus. Eadem autem forma facilead hunc modum poteft evinci : Scilicet fi po- natur 0 == 6, tum prodire debet ipfe valor differentialis ex unica particula ny ortus, quem fupra invenire docuimus , eritque ny. T' dx, Sin autem ponatur n v = 0, ac fola particula ow confide- ratur, valor differentials fimili modo reperietur quo fupra ufi fumus: non autem erit = 0 #. T dx; nam quia particula ow in itu fequente accipitur, loco T ejus valor fequens pariter fumi debet; ita ut valor differentialis verus futurus fit = ow T’ dx. Quod ficr- go utraque particula ny & ow conjunétim confideretur, erit va- lor differentialis —= ny. Tdx + 00. T'dx; €0 quod in info cal-184 DE METHODO calculo particule nv & ow nufquam inter fe permifcentur, fed utraque perpetuo feorfim traétari poffit. Ur aurem hee ad no- tandi modum in fupcriori capite receptum accommode:ns; pona- mus V effe expreffionem quamcunque indeterminatam , que , pro ab{ciffa definita A Z = 4, valorem recipiat = 4; ejufque valorem differentialem ex particula nv ortum effe = nv. 44; ubi dA nobis denotet idem quod ante Tax; poteritque ifte valor d4 ex expreffione 7, modo in Capitibus pracedentibus expofito , inveniri. Hoc invento erit cju'dem cxpreffionis 7 valor differentialis ex binis particulis nv & ow oriundus == ny. dA +o. dd’ ubi dA denotat valorem dA fuo differen- tiali audtum. Quanquam autem ifta valorum differentialium ex binis particulis oriundorum ad noftrum inftitutum omnino eft neceffaria ; tamen folutio ipfa Problematum huc pertinentium €o iterum reducetur, ut per folos valore$ differentiales modo fupra expofito inventos , qui fcilicet_ex unica particula ny naf Soir abfolvi queat ; id quod ex fequente Propolitionc mox patebir. Propositio IV. PROBLEMA. 27. Inter omnes curvas ad candem datam abfcifam AZ =a welatas , in quas idem valor exprefisnis indefinite W compesis ; de- terminare cam , in qua fit exprefio V maximum vel minimum, soLkLuTIO Ponamus curvam az quefito fatisfacere , atque expreffionem W in ea obtinere valorem determinatum == B; erit ergo hac curva az inter omnes alias curvas ad candem ab(ciflam A Z relatas, in quibus expreffio W/ eundem obtinet valorem , ita comparata , ut in ea exprefio V maximum minimumve valorem recipiat , qui fic =A. Ad curvam ergo hanc inveniendam , pofitis ab{- ciffa indefinita AI == x, & applicata refpondente li == 5 binz applicatea Nn & Oo particulis infinite parvis ny & 0 w au- geri concipiantur : quo facto, tam ipfius W quam ipfius V Re lorMAX ET MIN, RELATIV A. 185 Jor differentialis, qui ex his duabus particulis ny & ow adjuncé tis nafcetur nihilo zqualis poni debebit, uti in Propofitione fe~ cunda oftendimus. Sit jam expreffionis V valor differentialis ex unica particula ny ortus == ny. dA, atque expreffionis alterius W valor differentialis ex eadem unica particula ny ortus —= nv. 4B, quos valores differentiales ex preceptis in fuperioribus Capitibus datis invenire licebit. Nunc igitur , dum binas par- ticulas ny & ow contemplamur, erit expreffionis V valor dif- ferentiatis = nv. dA + 00. dA’; alterius vero expreffionis W valor differentialis erit —= nv. dB + ow. 4B’. Quocir- ca, ad quefitam curvam inveniendam , fieri oportet cum nv.dA+ow. dA =o, tumetiam nv. dB+o0.0. dB =o. Muttiplicentur ambz aquationes per quantitates quafcunque , ita ut prodeat nv. adA +08 ad@f =o ny €dB + 04 6dB =o. Fiatque ad particulas nv & 0 climinandas tam ad A + €dB ==0, quam ad# 4+ 6dB =o; eruntques & ¢ ejufmodi quantitates, five conftantes, five variabiles, que utrique aquatio- ni fatisfaciunt. Quoniam vero eft «dA + CdB=o, erit quoque a’ dA’ + 6 dB’ ==0; que xquatio, cum ad + € dB’ =o comparata, monftrat effe debere a’ =a, & 6 == 6; ex quo quantitates ha « & 6 debebunt effeconftantes , & qui- dem quacunque. Sumtis itaque pro « & 6 quantitatibus qui- bufcunque conftantibus , zquatio pro curva eritadA+CdB =o. Hic eadem axquatio prodit, fi methodo confucta par- ticulasny & 0 eliminemus. Erit nempe 2? —=— 44 da a, dd __ 4B 4. dda __ddB _ _ Tq? ideoque we feu a= obd4 = dA + ddA, & dB = 4B + ddB. quatio autem 444 — 458 innegrata dat Jd AL 1B + IC. Seu dd = Euleri de Max. & Min. Aa CaB;486 DE METHODS C4B; que, pofitoC=— =, tranfit inad A+ CdB=o, quam ipfain ante invenimus. Quamobrem ad Problema refol- vendum’oportet, tam expreffionis proprietatem communem con- tinentis WV, quam expreffionis que maximum minimumve ef- fe debet V, valores differentiales , methodo in fuperioribus Ca- pitibus tradita, inveftigare, eofque per quantitates conftantes quafcunque multiplicare , fummamque == 0 ponere; quo facto, refultabit equatio naturam curve quefite exprimens, Q. E. I. Corornw L 28. Nunc igitur, ad Queftiones in hac Propofitione conten- tas refolvendas, fufficit noffe valores differentiales ex unica par- ticula ny oriundos; quos fupra jam expedite invenire docuimus, Coroutk IL 29. Quare ad hoe negotium in fubfidium vocari debebit Cas put pracedens IV, ex eoque cum §. 7 tum §. 31. In loco priore enim continentur pracepta valores differentiales inve- niendi, fi exprcffiones indeterminate Propofite fuerint formule in- tegrales fingularis, in altero vero, fi fine functiones duarum. pluriamve ejufmodi formularum integralium. Coroutt. IIL 32. Propofita ergo proprietate communi W7, & maximi mi- nimive expreffione 7, utriufque expreffionis valorem differentia- Jem ex his preceptis quari oportet : ‘quibus inventis, & per conftantes arbitrarias mulplicatis , eorum aggregatum nihilo aqua- Je pofitum dabit aquationem pro. curva quefita. Coro ttn IV. 31. Si, inter omnes omniao curvas eidem. ab{ciffe A Z. ref- poneMAX ET MIN. RELATIP A, 187 pondentes, quztaturea , in qua expreffio V maximum minimum- ve obtineat valorem; pro ea habetur ifta aquatio dA = 03 denotante 4.4 valorem differentialem expreffionis V. 9 Coroun V. 32. Quod fi autem, inter omnes curvas eidem abfciffe AZ refpondentes , in quas expreffio W zqualiter competat, quzra- tur ea in qua expreffio V maximum minimumve habeat valorem; invenitur pro ea ifta zquatio ad.A + 6dB == 0. Corou.t VI 33. Perfpicuum ergo eft, curvam, que, inter omnes omnino curvas, habeat 7 maximum vel minimum , cujus equatioelt d4 ==0, contineri in equatione ad. 4+ 64B =o, qua expri- mitur curva, qua, inter omnes cadem communi proprictate M7 gaudentes, habeat V maximum vel minimum. Coro. VIL 34. In ipfa igitur prima zquatione, quam Solutio prebet; _edA 4+ 64B =o; jam ineft una conftans arbitraria; quz autem per id determinari debet, ut valor expreffionis W7 datum obtineat valorem. Coroun VIIL 35- Problema itaque fic folvi poterit, ut, inter omnes cur- vas eidem abfciffz ‘Az refpondentes, in quibus expreffio WV eundem datum obtineat valorem, definiatur ¢a in qua fit va- lor ipfius Y maximus vel minimus. Corou. IX. 36. Ex his denique intelligitur, Solutionem Problematis pro- Aaa pofiti,188 DE METHODO ofiti, convenire cum Solutione hujus Problematis, quo, inter omnes omnino curvas cidem abfciffe AZ refpondentes, requi- ratur ea que habeat «7+ 6W maximum vel minimum. Quz queftio, etfi ad Methodum abfolutam pertineat, tamen dat zquationem «44 + ¢ 4B =o, quam ipfam invenimus. SCHOLION LL 37. Ex his igicur non folum Methodus facilis atque expedita colligitur, omnes Queftiones huc pertinentes refolvendi; verum etiam natura hujus generis Problematum penitius cognofcitur. Primo enim apparet, quod jam fupra demonftravimus, Solutionem candem fore, five, inter omnes curvas communi proprietate W7 preditas, queratur ea que habeat V maximum vel minimum; five inverfe, inter omnes curvas communi proprierate V pre- ditas , ea requiracur in qua fic WW maximum vel minimum. De- inde etiam intelligitur, Quaftionem ita proponi poffe, ut ejus Solutio ad Methodum maximorum ac minimorum abfolutam: pertineats congruic enim Problema propofitum cum hoc, quo 5 inter omnes omnino curvas ad eandem abfciffam AZ relatas, requiritur ea in qua fit ifta expreffio «V + ¢ W maximum vel minimum ; atque hac Problematis. transformatio in caufa eft quod Solutio per valores differentiales ex unica particula ny ori- undos perfici queat, neque: amplius opus fit duas hujufmodi particulas confiderare, prouti primo. intuitu natura Quzftionis poftulare videbatur. Hanc autem convenientiam poftmodum , per fe, ac fine ifta Methodo qua bing particule confiderantur, demonftrabimus quo veritas hac, fummi in ifto negotio mo- menti’, magis confirmetur. Ad folvendas ceterum hujufmodi Quaftiones, ante oculos habere oportet precepta Capite pra- cedente'in compendium redacta ; quorum ope valores differen- tiales quarumcunque expreffionum inveniri poterunt. Primo enim, §.7 illius Capitis recenfentur Cafus, quibus formula- rum integralium folitariarum valores exhibentur : tum vero §. 31 traditur Methodus inveniendi valores differentiales ex- prefligeMAX ET MIN. RELATIV'A 189 preffionum, que ex duabus pluribufve formulis integralibus uz- cunque fint compofite. Ex his itaque fubfidiis, pro quavis Queftione oblata, tam maximi minimive expreffionis quam proprietatis communis valor differentialis affignari poterit: utro- lue autem invento, equatio pro Curva quefita nullo negotio formabitur; cum tantum opus fit aggregatum quorumcunque multiplorum illorum binorum valorum differentialium nihilo a- quale poni. Hacque zxquatio inventa, deinceps pari modo erit traGanda, quo fupra, cum in reductione ad conftrucndum, tum in integratione ufi fumus. SCHOLION ft. 32. Jam obfervavimus in xquatione «dd +6dB =o, quam Solutio immediate fuppeditat, unam ineffe quantitatens conftantem; que autem non omnino fit arbitraria, fed ex con- ditione propofita debeat determinari. Scilicet , cum in omnes cur- vas ex quibus quefitam definiri oportet, eadem expreffio W equa- liter competere debeat , feu in omnibus eundem valorem, pu- ta B, obtinere ;. hec quantitas B tanquam data {pedari potelt + atque cum ipfa in calculum non ingrediatur, ita conftantes « & ¢de- finire licebit , ut valor expreffionis W, abfcifle A Z =e ref- pondens, ipfi B aqualis fiat; hocque paéto, Queftio alioquin indeterminata determinabitur. Eatenus autem tantum determi- nabirur, quatenus, per integrationes poft inftiendas, nove conftantes arbitrariz etiam per totidem puncta definiuntur. Pror- fus nimirum ut ante, totidem punéa profcribi poterunt, per que curva quafita tranfeat, quot nove conftantes per integra- tiones ingredi cenfenda funt. Horum autem numerus innotelcer ex gradu differentialium fummo, qui in xquatione inerit. Quo- niam vero tota Quaftio ad Methodum abfolutam revocari po- teft, numerus iftiufmodi conftantium perpetuo erit pars few zquatio refulrans ed A + €4B =o, erit vel finita, vel dif ferentialis fecundi gradus, vel differentialis quarti gradus, vel differentialis fexti gradus, vel dari, vel ita porro. Quod a 3 i19° DE METHODO fizquatio prodit finita, tum quoque curva penitus jam erit determi- rata; fiquidem ratio inter @ & 6 ita definiatur, ut exprefivo W datum recipiat valorem B in curva inventa, quam determina- tionem perpetuo adhibcri ponimus, Si aquatio inveniatur dif ferentialis fecundi gradus, tum duobus punctis curva inventa de- terminabitur; congruum autem ac more receptum eft ipfos cur- vz terminos a & z prefcribi, hifque cafibus Problema determi- nabitur, fi conditio ifta adjungatur , ut curva quafita intra datos terminos a & z contineatur. Sin autem aquatio prodeat diffe- rentialis quarti_ gradus , tum quatuor punétis pro lubitu affigna- tis, curva fatisfaciens determinabitur ; hac igitur definiri ita con- veniet , ut, preter tetminos extremos a & z, fimul pofitio tan- gentium in his terminis prafcribatur. Sin perveniatur ad equationem differentialem fexti gradus, tum curva per fex qua cunque punéta determinabitur : eorum autem loco prefcribi po- terunt primo ambo termini a & z, tum pofitio tangentium in his terminis, ac tertio curvedo in his ipfis locis feu radii ofcu- li quantitas, His igitur notatis, intelligetur ex ipfa Solutione cujufmodi conditio ad Problematis cujufque propofitionem ad- jungi debeat , ut id fiat penitus determinatum : hacque adme- nitio, non folum hic, fed etiam in Methodo abfoluta atque rcliqua Methodo relativa , locum habet, SCHOLION Ill. 39. Difcrimen hic etiam maximi momenti inprimis eft no- tandum , ex quo in Methodo abfoluta primariam tractationis partitionem defumfimus. Confiftic id autem in modo, quo cur- va inventa Queftioni fatisfacit. Fieri enim poteft, ut cjus que- cungque portio ad abfciffam indefinitam relata requifita proprie- tate gaudcat; deinde etiam dantur cafus, quibus nonnifi ca portio qua definite abfcifle AZ == a refpondet, conditioni Problematis fatisfaciat. Mud {cilicet evenit, fi quantitas hxc 4 in xquationem, quam Solutio fuppeditat, vel omnino non ingredizur, vel in quantitates arbitrarias « & 6 comprehendi . queat.MAX ET MIN, RELATIVA, 19% tqueat. Ex quo manifeftum eft, fi ambe formule W& V in cafu primo §. 7 Capitis pracedentis recenfito contincantur , tum curve invente quamlibet portionem ad Quaftionem cffe acommodatam. Deinde vero etiam fieri poteft, ut licet quan- titas «, feu quantitates ab ea pendentes , vel in altcrutro valore differentiali infint , vel in utroque ; tamien ex vel fe mutuo tol- lant in equatione «dA + 6d B =o, vel fub arbitrariis e & € comprehendi queant; quo cafu pariter quamvis curva inven- tz postionem fatisfacere oportet. Hoc autem tantum locum habet , fi non datus ac determinatus prefcribawwr valor, quem proprietas communis /4 in portione fatisfaciente obtinere de- beat: tum enim fieri nequit, ut in quavis portione cundem va- lorem fortiatur. Ex Solutione autem unius cujufque Quaftio- nis facile intelligetur , qua conditione , five tota curva az, {i- ve quavis portio, fatisfacere queat; id quod commodiffime in Exemplis oftendi poterit, ExEurprum I, qo. Inter omnes curvas ad abfcifam AZ relatas, in quibus for- mula fy xdx ewndem obtinet valorem , invenire cam in qua fit va- Jor formule Ly y dx minizous. Erit igitur proprietas communis W7== fxydx, cujus, ob dxy—=ydx + xdy, valor differentialis eft ny. dx. x. Maximi autem minimive formula eft V = fy dx, cujus, ob d. yy = 29 dy, valor differentialis eft —= nv. dx. 2. Ob- tinebitur ergo, divifione per nv. @x inftituta, hac xquatio « x + 267 ==03 ex qua patct Quaftioni fatisfacere lineam rec- tam in A cum axe AZ angulum quemcunque conftitucntem, Et quia longitudo ab{ciffe A Z—=4 non in computuin ingre- ditur, quavis hujus recte portio aque fatistacict. Quod fi autem poftuletur, ut pro data abfcifla AZ » formuia /s datum obtineat valorem, puta B; tum oby == m x, fi == 4 mx; ideoque 5 ma’ = B; ex quo pofitio line592 DE METHODO jta definicttx’, ut effe debeat y = ane, Hee igitur reéta jam ifta proprictate gaudebit, ut ea inter omnes lineas, five re@as, five curvas, qua pro data abfcifla A Z =a habeant formula /xydx valorem == B, producat formule fyydx mi- pimum valorem, Exemercum It 41. Inter omnes curvas ejufdem longitudinis punta a O 2 jun gentes , invenire cam qua maximam vel misimam arcamaA Ze comprehendat. Quoniam proprietas communis eft fongitudo arcus == fd * VC1+pp); erit ejus valor differentialis —=— ny. 4, ren Deinde maximi minimive formula eft /ydx , cujus valor dif- ferentialis eft ny, dx: unde pro curva quefita ifta habebitur aequatio dx = 6d. Tom » & integrando x +-¢ = Tom ideoque p == ve CES = 2 Hinc ergo inte- grando fit y= f + v¥ (6* —(x+c)*), feud? =(9— >”. + (*+¢)'*s que eft xquatio generalis pro Circulo. Qua- mobrem arcus Circuli quicunque per punéta a & z duétus, in- ter omnes alias lineas curvas ejufdem longitudinis, vel maxi- mam vel minimam aream aAZz includet. Duplici autem modo Circuli arcus date longitudinis intra terminos a & z conf titui poteft; altero, quo concavitatem axi AZ obvertit; altero, quo convexitatem. Priori caf. manifeftum eft aream fore ma- ximam , pofteriore vero minimam, Artque hinc fi dentur ter- mini a &z, una cum longitudine curve intra hos terminos conf titut, quam majorem quidem effe oportet lineam rectam hos ter= minos jungentem ; Solutio penitus erit determinata: arcus Cir- culi erim hujus longitudinis per hos terminos poterit defcribi unicus ,MAX. ET MIN. RELATIVA, 193 unicus, qui, prout vel concavitatem vel convexitatem axi AZ obyertat, aream formabit vel maximam vel minimam, COROLLARIUM. 42. Hine etiam patet arcum circularem az, per terminos a Fig. 24. & zduéum , non folum maximam aream a A Zz, inter omnes alias lineas ¢jufdem longitudinis formare; fed etiam quacun- que lineaa CE D za termino aad terminum z ducta detur , cum ea arcus circularis az maximam includet aream. Nam fi areaa AZz eft maxima, erit quoque area aAZz —aAC —zZD+CED, ob areasa AC,z ZD & CED conftantis magnitudinis quacunque linea pro az capiatur, maxima. ExeEMPLruM IIL 43. Inter omnes curvas cjufdem longitudivis pundta A & M py -. jungentes, invenire cam qua, cum retfis AC & MC ad punitum ‘ fixum C dutlis » maximam ‘vel minimam comprehendat artam ACM. Quoniam, ob data punéa A, C, M, ree AC & MC pofitione dantur, ponatur angulus ACM==s, feu defcripto, centro C, radio CB = 1, arcu circulari BS, fit hic arcus BS =x, & ponatur CM ==y; erit Ss == dx, Mn=ydx, & area ACM ==! fyydx. Porroobmn= dy, crit Mm = V(jidx' + dy) = de VC yy + pp), polito dy = pax. Quare inter omnes xquationes relationem ipfarum x & y continentes , que , pro dato ipfius x valore, eandem prxbent quantitatem fax V Cyy + pp), eam definiri oportet, que , pro codem ipfius « valore, prebcat formule + /yydx quantitarem vel maximam vel minimam. Cum igitur formule fax ¥/ (9+ pp) valor diferentialis fit = av. dx ( Tour — th a. Twp ) & formule fyydx valor differentialis == Euleri De Max. & Min. Bb aTig. 15s 194 DE METHODO ay. dx. 73 habebitur pro curva quefita ifta equatio yd == _bydx — !, 2 a ete tee + VOIP) UC VOxteR)? que > per p multiplicaea ; ie i db, p abit in hance dy Tym) bpd. Voy Ei Ney — 24 _ __f ba (39 + PP — Toytpp) — 'P 4 Ty PP) * bop V(xy +p p) + 6c. Ducatur in tangentem MP ex PA Tort? bebiturque yy == 264+ Sc: quam aquationem fupra jam of- tendimus effe ad Circulum. Quamobrem arcus Circuli per ter- minos A & M_ duétus hanc habebit proprictatem , ut, inter omnes alias curvas ejufdem fecum longitudinis terminos A & M jungentes , aream ACM cxhibcat vel maximam vel minimam; prout ille arcus , vel concavitatem, vel convexitatem intra an- gulum ACM vertat. Quo ipfo id confirmatur, quod §. pra- ced. in gencre adnotavimus. cujus integrale eft £ yy = 6 V Cvy-t+-pp) — byy VOoyt tp) C perpendiculum C P = w; crit # == bc = Exemrpruum IV. 44. Inter omnes curvas puniia a G z jungentes , qua circa uxem AZ rotate generant folida ejufdem fuperficiei ; determinare eam gue finul producat volumen folidi hoc modo generati maximum. Superficies folidi hoc modo generati, proportionalis inveni- tur formulz integrali huic /ydx¥(1-++-pp), cujus valor diffe- ialis — ida —§?_ rentialis eft mv. dx C vCr+pp) in” va-+pp)? Volumen vero folidi hoc modo generati cit ut fyydx ; cujus valor differentialis eft == ay. dx. 2y. Quocirca refulta- bit ifta aquatio 2y dx == bdx (1+ pp) ba. vit uu Multi-