Τα αδιάλλακτα στοιχεία της Επαναστάσεως δεν ήσαν

τυφλώς υποτεταγμένα εις τας θελήσεις του Βενιζέλου. Και θα το δείξουν

αργότερον, εις τας
διαπραγματεύσεις της Συνθήκης της Λοζάννης. Αλλ’ εκτός αυτού θα ήτο εκτός
πραγματικότητας και
αψυχολόγητον, και οπωσδήποτε πρόωρον, αν μέσα εις την αποκορύφωσιν
της Μικρασιατικής
τραγωδίας, έβγαινε από την πρώτην ώραν ο Βενιζέλος να σταματήση με ένα
του λόγον, αρκετά
αυθαίρετον, την φυσικήν πορείαν των πραγμάτων, που επέβαλε να
αναζητηθούν ευθύναι. Τα
δικαιώματα του ανθρωπισμού, της επιεικείας και, έστω, της γενναιοφροσύνης
θα έχουν τον λόγον
μόνον εις το στάδιον εκείνο της εξελίξεως, όπου θα γίνη πλέον κατάδηλον ότι
το δικαστήριον
ετοιμάζεται να επιβάλη την εσχάτην των ποινών και ότι η Επανάστασις δεν ήτο
διατεθειμένη να μη
την εκτελέση.