Ano ba ang halaga ng buhay? O mas tamang itanong: ano ang “buhay”, at ano ang “halaga”?

Pareho
lang naman ang material composition ng isang taong buhay sa kanyang patay na katawan. Ano, kung
gayon ang pagkakaiba? Wala, ‘di ba? Sasabihin ng iba: mayroon, at ipupunto ang mga bagay na
naghihiwalay daw sa atin sa mga hindi-buhay at walang-buhay na bagay. Kaligayahan, at patutunguhan
(purpose). Pero, gago! Hindi ligaya at silbi ang nagbibigay-buhay sa tao. Ang ligaya ng isa, ay lungkot sa
iba. Ang silbi ng isa ay kawalang-silbi ang iba pa. Walang tiyak sa mundo maliban sa pagtigil ng hininga;
lahat ng buhay ay tutungo sa katiyakang kamatayan. Ito ang silbi ng lahat—ang matodas lamang sa huli.
Hindi dapat pigilan ang pagpapatiwakal. Ito ay natural na batas ng daigdig.