Professional Documents
Culture Documents
ΜΙΑ ΦΟΡΑ κι έναν καιρό, πριν από πολλά χρόνια, σε μια μακρινή
χώρα ζούσαν τέσσερα μικρά πλασματάκια που όλη την ώρα έτρεχαν
πέρα-δώθε μέσα σ’ ένα λαβύρινθο ψάχνοντας για τυρί, το τυρί τους
έτρεφε και τους έκανε ευτυχισμένους.
Τα δύο ήταν ποντίκια, ο “Ρουθούνης” κι ο “Τρεχάλης” τα άλλα δύο
ήταν ανθρωπάκια: πλάσματα μικρά σαν ποντικάκια αλλά που έμοιαζαν
πολύ στην όψη και στη συμπεριφορά με ανθρώπους σαν κι εμάς.
Ονομάζονταν “Χμ” και “Χα”. Και τα τέσσερα ήταν τόσο μικροσκοπικά
που πολύ δύσκολα ξεχώριζε κανείς τις κινήσεις τους. Αν όμως τα
παρατηρούσες προσεκτικά, θα ανακάλυπτες εκπληκτικά πράγματα!
Κάθε μέρα τα ποντικάκια και τα ανθρωπάκια περνούσαν την ώρα
τους στο λαβύρινθο ψάχνοντας το δικό τους, ειδικό τυρί.
Τα ποντικάκια, ο Ρουθούνης και ο Τρεχάλης, δεν διέθεταν παρά απλά
μυαλά τρωκτικών, αλλά καλά ένστικτα: έτσι, αναζητούσαν το σκληρό
τυρί που τους άρεσε να τσιμπολογούν, όπως συνηθίζουν να κάνουν τα
ποντίκια.
Τα δύο ανθρωπάκια, ο Χμ και ο Χα, διέθεταν μυαλό γεμάτο κάθε
λογής πεποιθήσεις, και το χρησιμοποιούσαν για να αναζητούν ένα πολύ
διαφορετικό είδος Τυριού – με κεφαλαίο Τ – που πίστευαν ότι θα τους
έκανε να αισθανθούν ευτυχισμένοι και επιτυχημένοι.
Όσο κι αν διέφεραν τα ποντίκια και τα ανθρωπάκια, είχαν ένα κοινό
γνώρισμα: κάθε πρωί, φορούσαν τις φόρμες τους και τα αθλητικά τους
παπούτσια, άφηναν τα σπιτάκια τους, άφηναν τα σπιτάκια τους, και
έβγαιναν τρεχάτα στο λαβύρινθο ψάχνοντας το αγαπημένο τυρί τους.
Ο λαβύρινθος ήταν ένας τεράστιος δαίδαλος από διαδρόμους και
αίθουσες, που μερικές περιείχαν νόστιμο τυρί. Υπήρχαν όμως και
σκοτεινές γωνίες και αδιέξοδα που δεν οδηγούσαν πουθενά. Πολύ εύκολα
χανόσουν εκεί μέσα.
Ωστόσο, αν έβρισκες το δρόμο σου, ο λαβύρινθος έκρυβε μυστικά
που σου επέτρεπαν να απολαύσεις μια καλύτερη ζωή.
Τα ποντίκια, ο Ρουθούνης κι ο Τρεχάλης, χρησιμοποιούσαν για να
βρίσκουν τυρί την απλή αλλά αναποτελεσματική μέθοδο της δοκιμής.
Διάλεγαν ένα διάδρομο, έτρεχαν ως την άκρη του και, αν αποδεικνυόταν
άδειος, διάλεγαν άλλον.
Ο Ρουθούνης χάρη στην οξύτατη μύτη του οσφραινόταν τη γενική
κατεύθυνση του τυριού και ο Τρεχάλης ορμούσε μπροστά. Όπως θα
περιμένατε, συνήθως χάνονταν, έπαιρναν λάθος κατεύθυνση, και συχνά
έπεφταν πάνω σε τοίχο.
Τα δύο ανθρωπάκια όμως, ο Χμ και ο Χα, χρησιμοποιούσαν
διαφορετική μέθοδο, στηριζόμενοι στην ικανότητα να σκέπτονται και να
διδάσκονται από τις προηγούμενες εμπειρίες τους, αν και μερικές φορές
μπερδεύονταν από τις πεποιθήσεις και τα συναισθήματά τους.
Τελικά, ο καθένας με τον τρόπο του, βρήκαν όλοι αυτό που έψαχναν:
βρήκαν μια μέρα το αγαπημένο τους είδος τυριού στην άκρη ενός από
τους διαδρόμους στον Τυροσταθμό Τ.
Από τότε, κάθε πρωί τα ποντίκια και τα ανθρωπάκια φορούσαν την
αθλητική τους περιλοβή και κατευθύνονταν προς τον Τυροσταθμό Τ. Δεν
άργησαν να καταλήξουν ο καθένας στη δική του τυποποιημένη
συμπεριφορά.
Ο Ρουθούνης και ο Τρεχάλης συνέχισαν να ξυπνούν νωρίς κάθε πρωί
και να διατρέχουν το λαβύρινθο, ακολουθώντας πάντοτε την ίδια
διαδρομή.
Όταν έφταναν στον προορισμό τους, τα ποντίκια έβγαζαν τα αθλητικά
τους παπούτσια, τα έδεναν το ένα με το άλλο και τα κρεμούσαν στο
λαιμό τους, ώστε να μπορούν να τα ξαναφορέσουν γρήγορα αν
χρειαζόταν. Ύστερα απολάμβαναν το τυρί τους.
Στην αρχή, ο Χμ και ο Χα έτρεχαν επίσης κάθε πρωί προς τον
Τυροσταθμό Τ για να απολαύσουν τις νόστιμες λιχουδιές που τους
περίμεναν.
Ύστερα από λίγο όμως, τα ανθρωπάκια άρχισαν να ακολουθούν
διαφορετική ρουτίνα.
Ο Χμ και ο Χα ξυπνούσαν κάθε μέρα λίγο πιο αργά ντύνονταν χωρίς
πολλή βιασύνη, και πήγαιναν με το πάσο τους στον Τυροσταθμό Τ. Στο
κάτω-κάτω, τώρα ήξεραν που βρίσκεται το Τυρί και πώς να φτάσουν
εκεί.
Δεν είχαν ιδέα από πού προερχόταν το Τυρί, ούτε ποιος το έφερνε
εκεί. Απλώς, έπαιρναν ως δεδομένο ότι θα υπήρχε.
Κάθε πρωί, μόλις ο Χμ και ο Χα έφταναν στον Τυροσταθμό Τ,
κάθονταν και βολεύονταν σαν στο σπίτι τους. Έβγαζαν τις φόρμες και τα
αθλητικά τους παπούτσια και φορούσαν μαλακές παντόφλες. Τώρα που
είχαν βρει το Τυρί, όλα είχαν γίνει πολύ άνετα.
“Μεγαλείο”, έλεγε ο Χμ. “Εδώ υπάρχει τόσο Τυρί που αρκεί να μας
κρατήσει για πάντα”. Τα ανθρωπάκια αισθάνονταν ευτυχισμένα και
επιτυχημένα, και πίστευαν ότι είναι ασφαλή.
Δεν πέρασε πολύς καιρός, και ο Χμ με τον Χα άρχισαν να θεωρούν το
Τυρί που έβρισκαν στον Τυροσταθμό Τ ως το δικό τους τυρί. Το απόθεμα
τυριού ήταν τόσο μεγάλο, που τελικά μετακόμισαν και έφεραν τα σπίτια
τους κοντύτερα και έφτιαξαν την κοινωνική ζωή τους γύρω από τον
Τυροσταθμό.
Για να αισθάνονται ακόμη περισσότερο σπιτικά, ο Χμ και ο Χα
διακόσμησαν τους τοίχους με ρητά και ζωγραφιές του Τυριού που τους
έκαναν να χαμογελούν. Μια ζωγραφιά έλεγε:
Το τυρί
σε κάνει
ευτυχισμένο
Μερικές φορές, ο Χμ και ο Χα προσκαλούσαν φίλους τους να δουν το
σωρό του Τυριού τους στον Τυροσταθμό Τ, και τον έδειχναν με καμάρι
λέγοντας: “Ωραίο δεν είναι το Τυράκι μας;”. Άλλοτε κερνούσαν τυρί
τους φίλους τους, άλλοτε όχι.
“Το αξίζουμε αυτό το Τυρί”, έλεγε ο Χμ. “Δουλέψαμε πολύ,
δουλέψαμε σκληρά για να το βρούμε”. Και άρπαζε ένα φρέσκο γευστικό
κομμάτι και το έτρωγε.
Ύστερα, έπεφτε και αποκοιμιότανε, όπως ήταν η συνήθειά του.
Κάθε βράδυ, τα ανθρωπάκια γυρνούσαν περπατώντας με το πάσο
τους στο σπίτι ους, γεμάτα Τυρί, και κάθε πρωί επέστρεφαν σίγουροι ότι
θα βρουν και άλλο.
Αυτό συνεχίστηκε για πολύ καιρό.
Ύστερα από λίγο, η αυτοπεποίθηση του Χμ και του Χα εξελίχθηκε σε
αλαζονεία. Τόσο είχαν βολευτεί που ούτε καν έπαιρναν είδηση τι
συνέβαινε.
Καθώς περνούσε ο καιρός, ο Ρουθούνης και ο Τρεχάλης συνέχιζαν
την καθημερινή ρουτίνα τους. Κατέφθαναν νωρίς κάθε πρωί, και μύριζαν,
έξυναν τους τοίχους και έτρεχαν γύρω-γύρω στον Τυροσταθμό Τ,
επιθεωρώντας την περιοχή για να δουν αν είχε αλλάξει κάτι από χθες.
Ύστερα κάθονταν και άρχιζαν να τσιμπολογούν το τυρί.
Μια μέρα, έφτασαν στον Τυροσταθμό Τ και ανακάλυψαν ότι δεν
υπήρχε τυρί.
Αυτό δεν τους προκάλεσε έκπληξη. Ο Ρουθούνης και ο Τρεχάλης
είχαν παρατηρήσει ότι το απόθεμα τυριού λιγόστευε μέρα με τη μέρα, και
έτσι είχαν προετοιμαστεί για το αναπόφευκτο και γνώριζαν ενστικτωδώς
τι έπρεπε να κάνουν.
Κοιτάχτηκαν, πήραν τα αθλητικά τους παπούτσια που τα είχαν
δεμένα και κρεμασμένα από το λαιμό τους, τα φόρεσαν, και έδεσαν τα
κορδόνια τους.
Τα ποντίκια δεν πολυανέλυαν τα πράγματα. Ούτε τους βάραιναν
τίποτε περίπλοκες πεποιθήσεις.
Για τα ποντίκια, το πρόβλημα ήταν απλό, το ίδιο και η απάντηση. Η
κατάσταση στον Τυροσταθμό Τ είχε αλλάξει, έτσι ο Ρουθούνης κι ο
Τρεχάλης αποφάσισαν να αλλάξουν.
Κοίταξαν μέσα στο λαβύρινθο. Μετά, ο Ρουθούνης σήκωσε ψηλά τη
μύτη του, οσμίστηκε, κι έγνεψε στον Τρεχάλη ο οποίος ξεχύθηκε
τρέχοντας σ’ ένα διάδρομο ενώ ο Ρουθούνης ακολουθούσε όσο πιο
γρήγορα μπορούσε.
Είχαν ξεκινήσει την αναζήτηση για το Νέο Τυρί.
Αργότερα την ίδια μέρα, ο Χμ και ο Χα έφτασαν στον Τυροσταθμό Τ.
Δεν είχαν πάρει είδηση τις μικρές αλλαγές που συνέβαιναν κάθε μέρα, κι
έτσι θεωρούσαν δεδομένο ότι το Τυρί θα τους περιμένει.
Δεν είχαν προετοιμαστεί γι’ αυτό που θα συναντούσαν.
“Τι; Που είναι το Τυρί;”, φώναξε ο Χμ. Και συνέχισε να στριγκλίζει:
“Που είναι το Τυρί; Που είναι το Τυρί;”, λες κι αν δώναζε πολύ δυνατά
το Τυρί θα ξαναρχόταν.
Τελικά, έφερε τα χέρια στους γοφούς και με το πρόσωπο κατακόκκινο
ούρλιαξε με όλη του τη δύναμη της φωνής του: “Είναι αδικία!”.
Ο Χα έμεινε ακίνητος, κουνώντας μόνο το κεφάλι, μην μπορώντας να
πιστέψει τι είχε συμβεί. Κι αυτός περίμενε να βρει Τυρί στον
Τυροσταθμό Τ. Έμεινε να στέκεται πολλή ώρα, παγωμένος από το σοκ.
Τέτοιο πράγμα δεν το περίμενε.
Ο Χμ φώναζε κάτι, αλλά ο Χα δεν ήθελε να τον ακούσει. Δεν ήθελε
να αντικρίσει κατάματα αυτό που συνέβαινε, οπότε κλείστηκε στον
εαυτό του αγνοώντας τα πάντα.
Η συμπεριφορά που έδειξαν τα ανθρωπάκια δεν ήταν πολύ αξιέπαινη,
ούτε και πολύ παραγωγική, ήταν όμως κατανοητή.
Το να βρίσκουν Τυρί δεν ήταν εύκολο, και η σημασία του για τα
ανθρωπάκια δεν ήταν απλώς ότι είχαν αρκετό για να τρώνε κάθε μέρα.
Το να βρίσκουν Τυρί ήταν για τα ανθρωπάκια ένας τρόπος να
αποκτούν αυτά που πίστευαν ότι χρειάζονται για να είναι ευτυχισμένα.
Το καθένα είχε τις δικές του απόψεις για το τι σήμαινε το Τυρί, ανάλογα
με το γούστο του.
Για ορισμένα, το να βρουν Τυρί σήμαινε να έχουν υλικά αγαθά. Για
άλλους ήταν να έχουν καλή υγεία ή να αναπτύξουν μια πνευματική
αίσθηση της καλοζωίας.
Για τον Χα, το Τυρί σήμαινε απλώς να αισθάνεται ασφάλεια, να
αποκτήσει κάποτε μια αγαπημένη οικογένεια, και να ζουν σ’ ένα όμορφο
σπιτάκι στην Οδό Γραβιέρας.
Για τον Χμ, το Τυρί σήμαινε να γίνει μέγας και τρανός, να διοικεί
άλλους, και να ζει σε μια βίλα στην κορυφή του Λόφου Καμαμπέρ.
Επειδή το Τυρί ήταν τόσο σημαντικό γι’ αυτά, τα δύο ανθρωπάκια
συλλογίστηκαν πάρα πολύ προσπαθώντας να αποφασίσουν τι θα κάνουν.
Το μόνο που σκέφτηκαν ήταν να ψάξουν απ’ άκρη σ’ άκρη στον πρώην
Τυροσταθμό Τ, για να βεβαιωθούν ότι το Τυρί είχε στ’ αλήθεια
εξαφανιστεί.
Ενώ ο Ρουθούνης κι ο Τρεχάλης είχαν αμέσως περάσει στη δράση, ο
Χμ και ο Χα συνέχισαν τα αχ και τα βαχ.
Έκλαιγαν και οδύρονταν για την αδικία που τους έγινε. Ο Χα άρχισε
να πέφτει σε κατάθλιψη. Τι θα γινόταν αν το Τυρί δεν εμφανιζόταν ούτε
αύριο; Αυτός είχε κάνει σχέδια για το μέλλον βασιζόμενος σ’ αυτό το
Τυρί.
Τα ανθρωπάκια δεν μπορούσαν να το πιστέψουν. Πως συνέβη τέτοιο
πράγμα; Κανείς δεν τους είχε προειδοποιήσει. Ήταν άδικο. Δεν ήταν
σωστά πράγματα αυτά.
Το βράδυ εκείνο, ο Χμ και ο Χα γύρισαν σπίτι τους πεινασμένοι και
απογοητευμένοι. Πριν όμως φύγουν, ο Χα έγραψε στον τοίχο:
Τι θα έκανες
αν δεν φοβόσουν;
Το συλλογίστηκε.
Ήξερε ότι μερικές φορές ο φόβος μπορεί να είναι καλό πράγμα. Όταν
φοβάσαι ότι, αν δεν αντιδράσεις τα πράγματα θα χειροτερέψουν, ο φόβος
σε σπρώχνει στη δράση. Όταν όμως δεν σ’ αφήνει να κάνεις τίποτε, τότε
ο φόβος δεν είναι καλό πράγμα.
Κοίταξε προς τα δεξιά, στην περιοχή του λαβύρινθου όπου δεν είχε
πάει ποτέ, κι ένοιωσε χειροπιαστό το φόβο.
Πήρε όμως μια βαθιά ανάσα, έκανε στροφή προς τα δεξιά, και με
αργό τροχάδην χώθηκε στο άγνωστο.
Καθώς προσπαθούσε να βρει το δρόμο του, ο Χα μετάνιωνε που είχε
καθυστερήσει τόσο πολύ περιμένοντας στον Τυροσταθμό Τ. Είχε τόσο
πολύ καιρό να δοκιμάσει Τυρί, που ο οργανισμός του είχε εξασθενήσει.
Δεν μπορούσε να τρέξει και κουραζόταν περισσότερο, απ’ ό,τι παλιά.
Πήρε μέσα του την απόφαση ότι, αν ποτέ του ξαναδοθεί η ευκαιρία στο
μέλλον, θα προσαρμοστεί πιο γρήγορα στην αλλαγή. Έτσι θα είναι πιο
εύκολα.
“Κάλλιο αργά παρά ποτέ”, σκέφτηκε και χαμογέλασε κουρασμένα.
Τις επόμενες μέρες, ο Χα βρήκε λίγο Τυρί εδώ κι εκεί, αλλά τίποτε
άξιο λόγου. Έλπιζε να βρει αρκετό Τυρό, να φέρει λίγο στον Χμ, και να
τον πείσει να έλθει μαζί του στο λαβύρινθο.
Αλλά ο Χα δεν αισθανόταν ακόμη αρκετή αυτοπεποίθηση. Ήταν
αναγκασμένος να παραδεχθεί ότι τα είχε χαμένα μέσα στο λαβύρινθο. Τα
πράγματα φαίνονταν να έχουν αλλάξει από την τελευταία φορά.
Κάθε φορά που πίστευε ότι κάπου βγαίνει, χανόταν στους
διαδρόμους. Έκανε πρόοδο, αλλά ήταν σαν δύο βήματα μπρος κι ένα
βήμα πίσω. Ήταν δύσκολο, ωστόσο αναγνώριζε ότι ο λαβύρινθος και το
κυνήγι του Τυριού δεν ήταν τόσο άσχημο όσο φοβόταν πριν ξεκινήσει.
Καθώς περνούσε ο καιρός, άρχισε να αναρωτιέται αν ήταν ρεαλιστική
η ελπίδα του ότι θα βρει Καινούριο Τυρί. Αναρωτήθηκε μήπως έχει
υπερβολικές φιλοδοξίες, μήπως “έχει δαγκώσει πολύ μεγάλη μπουκιά”.
Και ύστερα γέλασε, γιατί σκέφτηκε ότι προς το παρόν δεν έχει τίποτα να
δαγκώσει.
Κάθε φορά που άρχιζε να χάνει το κουράγιο του, ξαναθύμιζε στον
εαυτό του ότι αυτό που κάνει, όσο δυσάρεστο κι αν είναι προς το παρόν,
ήταν πολύ καλύτερο στην πραγματικότητα από το να κάθεται άπραγος
Χωρίς Τυρί. Έπαιρνε την κατάσταση στα χέρια του αντί να αφήνει τα
πράγματα να του συμβαίνουν.
Και θύμιζε στον εαυτό του ότι, αν ο Ρουθούνης κι Τρεχάλης
μπόρεσαν να προχωρήσουν, γιατί να μην μπορεί κι εκείνος!
Καθώς ο Χα σκεπτόταν την προηγούμενη κατάσταση,
συνειδητοποίησε ότι το Τυρί δεν είχε εξαφανιστεί ξαφνικά, μέσα σε μια
νύχτα, από τον Τυροσταθμό Τ. Προς το τέλος, η ποσότητα Τυριού όλο
και λιγόστευε, κι αυτό που απέμενε είχε μπαγιατέψει. Η γεύση του είχε
χαλάσει λίγο.
Μπορεί μάλιστα το Παλιό Τυρί να είχε πιάσει και μούχλα, αν και δεν
το είχε αντιληφθεί. Αναγκάστηκε όμως να παραδεχτεί ότι, αν το είχε
επιδιώξει, θα μπορούσε να αντιληφθεί τι έμελλε να συμβεί. Αλλά δεν το
είχε θελήσει.
Ο Χα συνειδητοποίησε τώρα ότι η αλλαγή, κατά πάσα πιθανότητα,
δεν θα τον είχε αιφνιδιάσει αν ο ίδιος παρακολουθούσε όλο αυτό τον
καιρό τι συνέβαινε και είχε πάρει τα μέτρα του. Ίσως αυτό να είχαν κάνει
ο Ρουθούνης κι ο Τρεχάλης.
Σταμάτησε να ξεκουραστεί λίγο, κι έγραψε στον τοίχο του
λαβύρινθου:
Η αλλαγή
κατεύθυνσης
σε βοηθάει να βρεις
καινούριο τυρί.
Ο Χα κοίταξε τη σκοτεινή στοά κι ένοιωσε πεντακάθαρα το φόβο. Τι
βρισκόταν εκεί μέσα; Μήπως η στοά ήταν άδεια; Ή, χειρότερα, μήπως
καραδοκούσαν κίνδυνοι; Άρχισε να φαντάζεται όλα τα τρομακτικά
πράγματα που θα μπορούσαν να συμβούν. Ο τρόμος τον είχε κυριεύσει.
Τότε γέλασε με τον εαυτό του. Συνειδητοποίησε ότι ο φόβος απλώς
χειροτερεύει τα πράγματα. Κι έτσι έκανε αυτό που θα έκανε αν δε
φοβόταν: προχώρησε αλλάζοντας κατεύθυνση.
Καθώς μπήκε στο σκοτεινό διάδρομο, άρχισε να χαμογελάει. Δεν το
είχε ακόμα συνειδητοποιήσει ο Χα, αλλά εκείνη τη στιγμή ανακάλυπτε τι
είναι αυτό που ατσάλωνε την ψυχή του. Να ξεχνάει τα παλιά και να
εμπιστεύεται αυτό που βρίσκεται μπροστά του έστω κι αν δεν ξέρει τι
ακριβώς είναι.
Προς μεγάλη έκπληξη, ο Χα άρχισε να αισθάνεται όλο και καλύτερα.
“Γιατί νοιώθω τόσο καλά;”, απορούσε. “Ούτε Τυρί έχω, ούτε ξέρω που
πηγαίνω”.
Δεν άργησε όμως να καταλάβει γιατί νοιώθει καλά.
Κοντοστάθηκε κι έγραψε ξανά στον τοίχο:
Όταν ξεπερνάς
το φόβο σου,
αισθάνεσαι ελεύθερος.
Ο Χα συνειδητοποίησε πως ο φόβος του τον κρατούσε αιχμάλωτο.
Με το να κινηθεί προς μια νέα κατεύθυνση είχε απελευθερωθεί.
Ένοιωσε το δροσερό αεράκι που φυσούσε σ’ εκείνη την περιοχή του
λαβύρινθου να τον αναζωογονεί. Πήρε μερικές βαθιές ανάσες κι ένοιωσε
να ξαναβρίσκει το σφρίγος του. Μόλις ξεπέρασε το φόβο του, η
περιπέτεια έγινε πολύ πιο απολαυστική απ’ όσο θα πίστευε ποτέ.
Ο Χα είχε πολύ καιρό να νοιώσει τόσο όμορφα. Είχε σχεδόν ξεχάσει
πόσο ωραίο είναι.
Για να κάνει ακόμη καλύτερα τα πράγματα, ο Χα άρχισε να πλάθει
μια εικόνα μέσα στο μυαλό του. Είδε τον εαυτό του, με κάθε
λεπτομέρεια, να κάθεται ανάμεσα σε σωρούς από τα αγαπημένα του
τυριά: Τσένταρ, Καμαμπέρ, Μπρι! Φαντάστηκε τον εαυτό του να τρώει
με απόλαυση όλα τα τυριά που του άρεσαν, και του άρεσε αυτό που είδε.
Φαντάστηκε πόσο θα απολάμβανε τη υπέροχη γεύση τους. Όσο ποιο
καθαρά έβλεπε στο μυαλό του την εικόνα του Καινούριου Τυριού, τόσο
πιο πραγματική γινόταν η εικόνα και τόσο ποιο πολύ πίστευε ότι τελικά
θα το έβρισκε.
Έγραψε:
Το να φαντάζομαι
τον εαυτό μου
να απολαμβάνει
το καινούριο τυρί,
έστω και πριν το βρω,
με οδηγεί σ’ αυτό.
“Γιατί άραγε δεν το έκανα από πριν αυτό;”, αναρωτήθηκε ο Χα.
Κι άρχισε να τρέχει στο λαβύρινθο, πιο δυνατός και πιο σβέλτος.
Πριν περάσει πολλή ώρα, βρήκε έναν Τυροσταθμό και χάρηκε πολύ
βλέποντας κοντά στην είσοδο μερικά κομματάκια Καινούριο Τυρί.
Ήταν ποικιλίες Τυριού που δεν τις ήξερε, αλλά φαίνονταν μια χαρά.
Τα δοκίμασε και τα βρήκε πεντανόστιμα. Έφαγε τα περισσότερα κι έβαλε
τα υπόλοιπα στις τσέπες του για αργότερα, ίσως και να τα μοιραστεί με
τον Χμ. Άρχισε να ξαναβρίσκει τις δυνάμεις του.
Μπήκε στον Τυροσταθμό γεμάτος προσμονή. Αλλά προς μεγάλη του
απογοήτευση, τον βρήκε άδειο. Κάποιος άλλος είχε περάσει νωρίτερα και
είχε αφήσει μόνον αυτά τα λίγα κομματάκια.
Συνειδητοποίησε ότι, αν είχε κινηθεί νωρίτερα, μάλλον θα
προλάβαινε να βρει άφθονο Καινούριο Τυρί εδώ.
Τότε, ο Χα αποφάσισε να γυρίσει πίσω και να δει αν ο Χμ είναι
έτοιμος να έλθει μαζί του.
Καθώς έπαιρνε το δρόμο του γυρισμού, σταμάτησε και έγραψε στον
τοίχο:
Οι παλιές πεποιθήσεις
δε σε οδηγούν
στο Καινούριο Τυρί.
Ο Χα δεν είχε ακόμα βρει Τυρί μέσα στο λαβύρινθο, αλλά σκεπτόταν
τι είχε ήδη μάθει.
Καταλάβαινε τώρα ότι οι νέες πεποιθήσεις του τον ενθάρρυναν να
ακολουθήσει νέα συμπεριφορά. Τώρα συμπεριφερόταν διαφορετικά απ’
ό,τι τότε που συνεχώς κάθε μέρα επέστρεφε στον ίδιο άδειο Τυροσταθμό.
Ο Χα έμαθε ότι, όταν αλλάζεις αυτό που πιστεύεις, αλλάζεις και αυτό
που κάνεις.
Μπορείς να πιστέψεις ότι η αλλαγή θα σε βλάψει, και να της
αντισταθείς. Μπορείς όμως να πιστέψεις ότι το να βρεις Καινούριο Τυρί
θα σε βοηθήσει να ενστερνιστείς την αλλαγή.
Όλα εξαρτώνται από το τι θα διαλέξεις να πιστεύεις.
Έγραψε στον τοίχο:
Η αλλαγή συμβαίνει
Συνεχώς σου παίρνουν το Τυρί
Να προσαρμόζεσαι
γρήγορα στην αλλαγή
Όσο πιο γρήγορα παρατήσεις
το Παλιό Τυρί τόσο γρηγορότερα
θα χαρείς το Καινούριο Τυρί
Άλλαξε
Ακολούθησε το Τυρί
Ο Χα ήξερε ότι είχε κάνει μεγάλη πρόοδο από τότε που βρισκόταν
μαζί με τον Χμ στον Τυροσταθμό Τ, αλλά καταλάβαινε ότι, αν
παραβολευόταν, θα ήταν εύκολο να κυλήσει πίσω στα παλιά. Κάθε μέρα
επιθεωρούσε τον Τυροσταθμό Κ για να δει σε πια κατάσταση βρισκόταν
το Τυρί. Έπαιρνε όσα μέτρα μπορούσε ώστε μια απροσδόκητη αλλαγή να
μην τον αιφνιδιάσει.
Αν και είχε ακόμα μεγάλο απόθεμα Τυριού, ο Χα συχνά έβγαινε έξω
στο λαβύρινθο και εξερευνούσε νέες περιοχές, θέλοντας να παραμένει σε
επαφή με όσα συνέβαιναν γύρω του. Ήξερε ότι είναι ασφαλέστερο να
έχεις επίγνωση των πραγματικών επιλογών που σου προσφέρονται, παρά
να απομονωθείς σε μια περιοχή άνετης δραστηριότητας.
Ξαφνικά, ο Χα άκουσε ένα θόρυβο σαν κάποιος να κινείται μέσα στο
λαβύρινθο. Καθώς ο θόρυβος μεγάλωνε, κατάλαβε ότι κάποιος
πλησιάζει.
Μήπως ερχόταν ο Χμ; Μήπως θα τον έβλεπε να ξεπροβάλλει από τη
γωνία;
Ο Χα προσευχήθηκε στα γρήγορα ελπίζοντας – όπως είχε κάνει
πολλές φορές ως τότε – ότι ίσως, επιτέλους, ο φίλος του στάθηκε ικανός
να…
… ακολουθήσει το τυρί
και να το απολαύσει!