CIRFS Κ.ΛΠ. y.

axá ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (πέμπτο τμήμα)

της 24ης Μαρτίου 1993 *

Στην υπόθεση C-313/90,

Comité international de la rayonne et des fibres synthétiques (CIRFS), ένωση του

γαλλικού δικαίου, με έδρα το Παρίσι, και λοιποί, εκπροσωπούμενοι από τους
Michel Waelbroeck και Alexandre Vandencasteele, δικηγόρους Βρυξελλών, με
τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο το γραφείο του δικηγόρου Ε. Arendt, 8-10,
rue Mathias Hardt,

προσφεύγοντες,

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενης από τους Τ.

Cusack, νομικό σύμβουλο, και M. Nolin, μέλος της Νομικής Υπηρεσίας, με αντί­
κλητο στο Λουξεμβούργο τον R. Hayder, εκπρόσωπο της Νομικής Υπηρεσίας,
Centre Wagner, Kirchberg,

καθής,

υποστηριζόμενης από την

Γαλλική Δημοκρατία, εκπροσωπούμενη από την Edwige Belliard, υποδιευθυντή

των νομικών υποθέσεων του Υπουργείου Εξωτερικών, και τον Géraud de Ber-
gues, κύριο βοηθό γραμματέα εξωτερικών υποθέσεων, με τόπο επιδόσεων στο
Λουξεμβούργο την έδρα της Γαλλικής Πρεσβείας, 9, boulevard du Prince Henri,

και τις

Allied Signal Inc., εταιρία του αμερικανικού δικαίου, με έδρα το Morristown,

New Jersey (Ηνωμένες Πολιτείες),

Allied Signal Fibres Europe SA, ανώνυμη εταιρία του γαλλικού δικαίου, με έδρα
το Παρίσι,

• Γλώσσα διαοϊκαοΓας: η γαλλίχή.

Ι -1177
 ΑΠΟΦΑΣΗ της 24. 3. 1993 — ΥΠΟΘΕΣΗ C-313/90

εκπροσωπούμενες από τους Jacques Ferry και Alain Piquemal, δικηγόρους Παρι­
σιού, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο το γραφείο του δικηγόρου Gaston
. Vogel, 9, rue Pierre d'Aspelt,

παρεμβαίνουσες,

που έχει ως αντικείμενο την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής, της 1ης
Αυγούστου 1990, με την οποία η Επιτροπή αποφάνθηκε ότι δεν υπήρχε υπο­
χρέωση προηγούμενης κοινοποιήσεως της ενισχύσεως που χορηγήθηκε στην
εταιρία Allied Signal από τη Γαλλική Κυβέρνηση για τη δημιουργία μονάδας
νημάτων από πολυεστέρα υψηλής αντοχής στην περιοχή του Longwy και με την
οποία έκρινε ικανοποιητικό το περιεχόμενο και την ένταση της ενισχύσεως
αυτής, και, στο μέτρο που είναι απαραίτητο, την ακύρωση της επιστολής του
Sir Leon Brittan, αντιπροέδρου της Επιτροπής, της 4ης Οκτωβρίου 1990, που
επιβεβαιώνει τη θέση αυτή,

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (πέμπτο τμήμα),

συγκείμενο από τους G. C Rodríguez Iglesias, πρόεδρο τμήματος, Μ. Zuleeg,

R. Joliét, J. C. Mortinho de Almeida και D. A. O. Edward, δικαστές,

γενικός εισαγγελέας: G Ο. Lenz

γραμματέας: Η. Α. Rühi, κύριος υπάλληλος διοικήσεως,

έχοντας υπόψη την έκθεση ακροατηρίου,

αφού άκουσε τις αγορεύσεις των διαδίκων κατά τη συνεδρίαση της 9ης Ιου­
λίου 1992,

αφού άκουσε τον γενικό εισαγγελέα που ανέπτυξε τις προτάσεις του κατά τη
συνεδρίαση της 17ης Σεπτεμβρίου 1992,

εκδίδει την ακόλουθη

Ι -1178
 CIRFS Κ.ΛΠ. κατά ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

Απόφαση

ι Με προσφυγή που κατέθεσαν στη Γραμματεία του Δικαστηρίου στις 12 Οκτω­

βρίου 1990, η Comité international de la rayonne et des fibres synthétiques (στο εξής:
CIRFS), ένωση του γαλλικού δικαίου, η AKZO NV (στο εξής: AKZO), εταιρία
του ολλανδικού δικαίου, η Hoechst Aktiengesellschaft (στο εξής: Hoechst), εταιρία
του γερμανικού δικαίου, η Imperial Chemical Industries pic (στο εξής: ICI), εται­
ρία του αγγλικού δικαίου, και η SNIA Fibre SpA (στο εξής: SNIA Fibre), εταιρία
του ιταλικού δικαίου, ζήτησαν, δυνάμει του άρθρου 173, δεύτερο εδάφιο, της
Συνθήκης ΕΟΚ, την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής, της 1ης Αυγού­
στου 1990, και, στο μέτρο που είναι απαραίτητο, της επιστολής του Sir Leon
Brittan, αντιπροέδρου της Επιτροπής, της 4ης Οκτωβρίου 1990. Με την επίδικη
απόφαση, η Επιτροπή έκρινε ότι δεν υπήρχε υποχρέωση προηγούμενης κοινο­
ποιήσεως της ενισχύσεως που χορηγήθηκε στην εταιρία Allied Signal από τη
Γαλλική Κυβέρνηση για τη δημιουργία μονάδας νημάτων από πολυεστέρα
υψηλής αντοχής στην περιοχή του Longwy και ότι το περιεχόμενο και η ένταση
της ενισχύσεως αυτής ήταν ικανοποιητικά. Με την εν λόγω επιστολή, ο Sir Leon
Brittan επιβεβαίωσε την ανάλυση αυτή.

Το κανονιστικό πλαίσιο και to ιστορικό της διαφοράς

2 Η Επιτροπή, με την απόφαση της 85/18/ΕΟΚ, της 10ης Οκτωβρίου 1984, σχε­
τικά με την οριοθέτηση των ζωνών στη Γαλλία στις οποίες μπορεί να εφαρμό­
ζεται το καθεστώς πριμοδοτήσεως χωροταξίας (prime d'aménagement du territoi-
re) (EE 1985, L U , σ. 28), επέτρει|)ε, ως συμβιβαζόμενη με την κοινή αγορά, τη
χορήγηση πριμοδοτήσεων χωροταξίας σε ορισμένες ζώνες της μητροπολιτικής
Γαλλίας, μεταξύ των οποίων η περιοχή του Longwy στη Meurthe-et-Moselle.
Εντούτοις, όπως αναφέρεται στο άρθρο 7, η απόφαση αυτή δεν θίγει την τή­
ρηση των υφισταμένων ή μελλοντικών ειδικών κανόνων που αφορούν συγκε­
κριμένους τομείς.

3 Στις 19 Ιουλίου 1977, η Επιτροπή απηύθυνε στα κράτη μέλη επιστολή με τον
τίτλο «ενισχύσεις στον τομέα των συνθετικών ινών». Στην επιστολή αυτή ανα­
φερόταν συγκεκριμένα ότι «η βιομηχανία των συνθετικών ινών χαρακτηρίζεται
στην ΕΟΚ από ικανότητες παραγωγής που υπερβαίνουν κατά πολύ τις δυνα­
τότητες διαθέσεως», ότι «η Επιτροπή (...) θεωρεί ότι τα κράτη μέλη θα πρέπει
να αποφύγουν στο εξής, και για μια περίοδο δύο ετών (...), να λάβουν νέες
αποφάσεις για τη χορήγηση ενισχύσεων που θα είχαν ως αποτέλεσμα να οδη­
γήσουν σε αύξηση των υφισταμένων ικανοτήτων παραγωγής (...). Όσον αφορά
τις περιφερειακές ενισχύσεις, η αποχή πρέπει να ισχύσει ακόμη και στις περι-

Ι -1179
 ΑΠΟΦΑΣΗ της 24. 3. 1993 — ΥΠΟΘΕΣΗ C-313/9Ū

πτώσεις στις οποίες (...) οι περιφερειακές ενισχύσεις χορηγούνται αυτόματα

χωρίς να απαιτείται προηγούμενη κοινοποίηση». Η επιστολή διευκρίνιζε επίσης
ότι θα έπρεπε προηγουμένως να υποβάλλονται στην Επιτροπή όλες οι ενισχύ­
σεις που προτίθενται να χορηγήσουν τα κράτη μέλη, είτε έχουν ως αποτέλεσμα
την αύξηση των παραγωγικών ικανοτήτων είτε όχι. Είναι βέβαιον ότι τα κράτη
μέλη εξέφρασαν τη συμφωνία τους σχετικά με την «ρύθμιση» που περιείχε η
επιστολή αυτή.

4 Η Επιτροπή, αφού έλαβε τις απαντήσεις των κρατών μελών, τους απηύθυνε, το
1978, ένα υπόμνημα που περιείχε ορισμένες διευκρινίσεις σχετικά με την ερμη­
νεία της εν λόγω ρυθμίσεως, ιδίως όσον αφορά το πεδίο εφαρμογής της, το
οποίο «εκτεινόταν στις ίνες από ακρυλικό, πολυεστέρα και πολυαμίδιο που
προορίζονταν να χρησιμοποιηθούν τόσο στην κλωστοϋφαντουργία όσο και στη
βιομηχανία». Είναι βέβαιο ότι την εποχή εκείνη τα κράτη μέλη αποδέκτες του
υπομνήματος δεν αμφισβήτησαν τον ορισμό αυτό του πεδίου εφαρμογής της
ρυθμίσεως.

s Η ρύθμιση που καθιερώθηκε με τον τρόπο αυτό παρατεινόταν κάθε δύο έτη
και το πεδίο εφαρμογής της επεκτάθηκε σε ορισμένες περιπτώσεις- κατά τον
χρόνο ασκήσεως της προσφυγής η ρύθμιση ίσχυε με το περιεχόμενο που ανα­
φέρεται στην ανακοίνωση της 8ης Ιουλίου 1989 (ΕΕ C 173, σ. 5). Η ανακοίνωση
αυτή, με τον τίτλο «ενισχύσεις στις βιομηχανίες συνθετικών ινών της Ευρω­
παϊκής Κοινότητας», προέβλεπε συγκεκριμένα ότι η Επιτροπή «θα συνεχίσει να
διατυπώνει μία εκ των προτέρων μη ευνοϊκή γνώμη όσον αφορά τις σχεδιαζό­
μενες από τα κράτη μέλη ενισχύσεις (...) οι οποίες έχουν ως αποτέλεσμα την
αύξηση της καθαρής ικανότητας παραγωγής των εταιριών στον τομέα των συν­
θετικών ινών (ίνες και νήματα από ακρυλικό, πολυεστέρα, πολυπροπυλένιο και
πολυαμίδιο καθώς και την ύφανση των νημάτων αυτών, ανεξάρτητα από τη
φύση ή τον τύπο του προϊόντος ή την τελική χρήση του)».

e Από τη δικογραφία προκύπτει ότι το 1989 η CIRFS πληροφορήθηκε ότι η Allied

Signal Inc., εταιρία του αμερικανικού δικαίου, και η Allied Signal Fibres Europe
SA, εταιρία του γαλλικού δικαίου, θυγατρική της προηγουμένης (στο εξής:
Allied Signal), είχαν έρθει σε επαφή με την Ισπανική, Αυστριακή και Γαλλική
Κυβέρνηση για να εξεταστεί η δυνατότητα να λάβουν επιχορήγηση για τη
δημιουργία μονάδας νημάτων από πολυεστέρα βιομηχανικής εφαρμογής. Η
CIRFS γνωστοποίησε την πληροφορία αυτή στην Επιτροπή και της ζήτησε να
παρέμβει στις οικείες κυβερνήσεις. Ήρθε επίσης σε άμεση επαφή με τις κυβερ­
νήσεις αυτές και τους εκπροσώπους της Allied Signal, πληροφορώντας τους ότι
κατά την άποψη της κάθε ενίσχυση στον τομέα αυτό θα ήταν ασυμβίβαστη
προς την ισχύουσα ρύθμιση.

Ι -1180
 CIRFS Κ.ΛΠ. κατά ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

7 Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ της Allied Signal, αφενός, και της Ισπανικής και
Αυστριακής Κυβερνήσεως, αφετέρου, δεν κατέληξαν σε αποτέλεσμα και, συ­
νεπώς, καμία ενίσχυση δεν χορηγήθηκε από τις κυβερνήσεις αυτές.

s Στις 20 Ιουνίου 1990, η CIRFS ζήτησε από την Επιτροπή να παρέμβει στις γαλ­
λικές αρχές, ώστε αυτές να μη δώσουν επιχορήγηση στην Allied Signal. Στις
29 Ιουνίου 1990, η AKZO, έχοντας πληροφορηθεί ότι η Γαλλική Κυβέρνηση
είχε αποφασίσει να χορηγήσει στην Allied Signal πριμοδότηση χωροταξίας για
τη δημιουργία, στην περιοχή του Longwy, εργοστασίου νημάτων από πολυε­
στέρα για βιομηχανική χρήση, δηλαδή για τον εφοδιασμό των Ευρωπαίων
κατασκευαστών ελαστικών, έγραψε στον Sir Leon Brittan, αντιπρόεδρο της Επι­
τροπής επιφορτισμένο με τις υποθέσεις ανταγωνισμού, για να του γνωστο­
ποιήσει την ανησυχία της σχετικά με τη χορήγηση της ενισχύσεως αυτής και να
του ζητήσει να διατυπώσει ενδεχόμενα σχόλια.

9 Την 1η Αυγούστου 1990, η Επιτροπή απηύθυνε στη CIRFS επιστολή, στην

οποία ανέφερε ότι η εν λόγω ενίσχυση αποτελούσε εφαρμογή του περιφερεια­
κού σχεδίου πριμοδοτήσεων χωροταξίας, ότι η απόφαση για τη χορήγηση ανα­
κοινώθηκε στην επιχείρηση «πριν την τελευταία επέκταση της ρυθμίσεως στον
τομέα των συνθετικών ινών» και ότι, κατά συνέπεια, δεν υφίστατο υποχρέωση
προηγούμενης κοινοποιήσεως.

ίο Με επιστολή που απηύθυνε στις 4 Οκτωβρίου 1990 στην AKZO, ο Sir Leon
Brittan επιβεβαίωσε τη θέση αυτή, επισημαίνοντας ιδίως ότι η ισχύουσα στον
τομέα αυτό ρύθμιση ήταν διατυπωμένη με αρκετά γενικούς όρους, η Επιτροπή
την είχε όμως, πριν τον Ιούλιο 1989, ερμηνεύσει στενότερα, δεχόμενη ότι η ρύθ­
μιση εφαρμόζεται μόνο στις ίνες που προορίζονται να χρησιμοποιηθούν στην
κλωστοϋφαντουργία.

n Κατόπιν αυτού, οι προσφεύγουσες άσκησαν την παρούσα προσφυγή.

ΐ2 Με διατάξεις της 20ής Μαρτίου 1991, το Δικαστήριο δέχθηκε να παρέμβουν η

Γαλλική Δημοκρατία, η Allied Signal και η Allied Signal Fibers Europe προς υπο­
στήριξη των αιτημάτων της Επιτροπής.

Ι -1181
 ΑΠΟΦΑΣΗ της 24. 3. 1993 — ΥΠΟΘΕΣΗ C-313/90

ΐ3 Με επιστολή της 7ης Ιανουαρίου 1993, η εταιρία AKZO πληροφόρησε το Δικα­

στήριο ότι παραιτούνταν, σύμφωνα με το άρθρο 78 του Κανονισμού Διαδικα­
σίας, από την προσφυγή που είχε ασκήσει. Με διάταξη της 18ης Φεβρουαρίου
1993, ο Πρόεδρος του πέμπτου τμήματος διέγραψε την υπόθεση C-313/90 από
το πρωτόκολλο του Δικαστηρίου, στο μέτρο που η υπόθεση αφορά την προ­
σφυγή που άσκησε η AKZO.

« Στην έκθεση ακροατηρίου αναπτύσσονται διεξοδικώς τα πραγματικά περιστα­

τικά της διαφοράς, η εξέλιξη της διαδικασίας καθώς και οι λόγοι ακυρώσεως
και τα επιχειρήματα των διαδίκων. Τα στοιχεία αυτά της δικογραφίας δεν επα­
ναλαμβάνονται κατωτέρω παρά μόνον καθόσον απαιτείται για τη συλλογιστική
του Δικαστηρίου.

Το αντικείμενο της προσφυγής

is Πρέπει, προκαταρκτικώς, να καθοριστεί το αντικείμενο της προσφυγής.

ie Με τα αιτήματα τους οι προσφεύγουσες ζήτησαν την ακύρωση της αποφάσεως

της Επιτροπής της 1ης Αυγούστου 1990 και της επιστολής του Sir Leon Brittan
της 4ης Οκτωβρίου 1990. Υποστηρίζουν ότι, αντίθετα από την ανάλυση της
Επιτροπής, η επίδικη ενίσχυση εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της ρυθμίσεως
και έπρεπε επομένως, σύμφωνα με τους όρους αυτής, να αποτελέσει αντικεί­
μενο προηγουμένης κοινοποιήσεως δυνάμει του άρθρου 93, παράγραφος 3, της
Συνθήκης.

n Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι σκοπός της υποχρεώσεως προηγουμένης

κοινοποιήσεως είναι να δοθεί στην Επιτροπή η δυνατότητα να αποφασίσει αν
πρέπει να κινηθεί η διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 93, παράγραφος 2,
της Συνθήκης. Υπό τις συνθήκες αυτές, η απόφαση της Επιτροπής, σύμφωνα
με την οποία δεν υφίστατο υποχρέωση προηγουμένης κοινοποιήσεως της επί­
δικης ενισχύσεως, ισοδυναμεί με άρνηση κινήσεως της διαδικασίας που προ­
βλέπει το άρθρο 93, παράγραφος 2, με την αιτιολογία ότι επρόκειτο για υφι­
στάμενη ενίσχυση, για την οποία είχε ήδη χορηγηθεί προηγούμενη έγκριση με
την προαναφερθείσα απόφαση 85/18.

Ι -1182
 CIRFS Κ.ΛΠ. κατά ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

is Από τις διευκρινίσεις αυτές προκύπτει ότι η προσφυγή πρέπει να ερμηνευθεί

υπό την έννοια ότι αποσκοπεί στην ακύρωση της αρνήσεως της Επιτροπής να
κινήσει τη διαδικασία του άρθρου 93, παράγραφος 2, όπως η άρνηση αυτή
εκφράστηκε με τις δύο προαναφερθείσες ανακοινώσεις.

Επί του παραδεκτού

ig Οι παρεμβαίνουσες πρότειναν ένσταση απαραδέκτου, υποστηρίζοντας κυρίως

ότι οι προσφεύγουσες δεν νομιμοποιούνται να ασκήσουν προσφυγή δυνάμει
του άρθρου 173, δεύτερο εδάφιο, της Συνθήκης. Οι προσφεύγουσες αμφισβη­
τούν τη νομιμοποίηση των παρεμβαινουσών για την προβολή της ενστάσεως
αυτής.

20 Υπενθυμίζεται σχετικώς ότι, με τα αιτήματα της, η Επιτροπή περιορίστηκε να

ζητήσει την απόρριψη της προσφυγής ως αβάσιμης και δεν αμφισβήτησε τη
νομιμοποίηση των προσφευγουσών. Αντίθετα, υποστήριξε ότι, αν δεν γίνει
δεκτό ότι οι ανταγωνιστές μιας επιχειρήσεως, που έλαβε ενίσχυση, νομιμο­
ποιούνται να προσβάλουν την απόφαση της Επιτροπής, με την οποία αυτή
αρνείται να κινήσει τη διαδικασία του άρθρου 93, παράγραφος 2, της Συνθή­
κης, θα δημιουργούσε σημαντικό κενό στο σύστημα έννομης προστασίας που
προβλέπει το άρθρο 164 της Συνθήκης.

2ΐ Όσον αφορά τη νομιμοποίηση των παρεμβαινουσών να προτείνουν ένσταση

απαραδέκτου, πρέπει να επισημανθεί ότι, σύμφωνα με το άρθρο 37, τρίτο εδά­
φιο, του Οργανισμού (ΕΟΚ) του Δικαστηρίου, το αίτημα της παρεμβάσεως δεν
μπορεί να έχει άλλο αντικείμενο από την υποστήριξη των αιτημάτων του ενός
των διαδίκων. Εξάλλου, κατά το άρθρο 93, παράγραφος 4, του Κανονισμού
Διαδικασίας, ο παρεμβαίνων αποδέχεται τη δίκη στο στάδιο που αυτή βρί­
σκεται κατά τον χρόνο της παρεμβάσεως του.

22 Κατά συνέπεια, οι παρεμβαίνουσες δεν νομιμοποιούνταν να προτείνουν έν­

σταση απαραδέκτου και το Δικαστήριο δεν υποχρεούται, επομένως, να εξε­
τάσει τα επιχειρήματα που προέβαλαν.

Ι -1183
 ΑΠΟΦΑΣΗ χηξ 24. 3. 1993 — ΥΠΟΘΕΣΗ C-313/9Ū

23 Εντούτοις, δεδομένου ότι πρόκειται για απαράδεκτο δημοσίας τάξεως, πρέπει

να εξεταστεί το παραδεκτό της προσφυγής αυτεπάγγελτα, δυνάμει του άρθρου
92, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας (βλ., ιδίως, την απόφαση της
11ης Ιουλίου 1990, C-305/86 και C-160/87, Neotype Techmashexport κατά Επιτρο­
πής και Συμβουλίου, Συλλογή 1990, σ. 1-2945).

24 Υπενθυμίζεται σχετικώς, πρώτον, ότι μια πράξη μπορεί να προσβληθεί δυνάμει

του άρθρου 173 της Συνθήκης μόνον αν παράγει έννομα αποτελέσματα (βλ.
την απόφαση της 31ης Μαρτίου 1971, 22/70, Επιτροπή κατά Συμβουλίου,
καλούμενη «AETR», Συλλογή τόμος 1971, σ. 729).

25 Καταρχάς, επισημαίνεται ότι η Επιτροπή, εκτιμώντας ότι η ενίσχυση δεν υπα­

γόταν στη διαδικασία προηγουμένης κοινοποιήσεως του άρθρου 93, παρά­
γραφος 3, της Συνθήκης, θεώρησε, αφενός, ότι η εν λόγω ενίσχυση δεν ενέπιπτε
στο πεδίο εφαρμογής της ρυθμίσεως και, αφετέρου, ότι ως πριμοδότηση χωρο­
ταξίας καλυπτόμενη από την προαναφερθείσα απόφαση 85/18 αποτελούσε υφι­
στάμενη ενίσχυση.

26 Εξάλλου, επισημαίνεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν αποτελεί απλό

προπαρασκευαστικό μέτρο, οπότε η δυνατότητα ασκήσεως προσφυγής κατά
της αποφάσεως που θέτει τέρμα στη διαδικασία θα εξασφάλιζε επαρκή προ­
στασία κατά του ενδεχόμενου παράνομου χαρακτήρα της αποφάσεως. Πράγ­
ματι, η απόφαση με την οποία η Επιτροπή αρνείται να κινήσει τη διαδικασία
του άρθρου 93, παράγραφος 2, της Συνθήκης έχει οριστικό χαρακτήρα και δεν
είναι, επομένως, δυνατό να χαρακτηριστεί ως απλό προπαρασκευαστικό μέτρο.

27 Κατά συνέπεια, η επίδικη απόφαση παράγει οριστικά έννομα αποτελέσματα

και, επομένως, μπορεί να προσβληθεί δυνάμει του άρθρου 173 της Συνθήκης.

28 Πρέπει, δεύτερον, δεδομένου ότι αποδέκτης της αποφάσεως αυτής είναι η Γαλ­
λική Δημοκρατία και όχι οι προσφεύγουσες, να εξεταστεί αν η απόφαση αυτή
αφορά άμεσα και ατομικά τις προσφεύγουσες, κατά την έννοια του άρθρου
173, δεύτερο εδάφιο, της Συνθήκης.

Ι -1184
 CIRFS Κ.ΛΠ. κατά ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

29 Είναι βέβαιον óu η CIRFS, ένωση των κύριων παραγωγών συνθετικών ινών

διεθνώς, προέβη, προς το συμφέρον των παραγωγών αυτών, σε ορισμένες ενέρ­
γειες που αφορούν την πολιτική αναδιαρθρώσεως του τομέα αυτού. Συγκεκρι­
μένα, συζήτησε με την Επιτροπή σχετικά με την καθιέρωση της ρυθμίσεως,
καθώς και σχετικά με την παράταση και την προσαρμογή της. Εξάλλου, κατά
τη διαδικασία που προηγήθηκε της παρούσας διαφοράς, η CIRFS διενήργησε
ενεργά διαπραγματεύσεις με την Επιτροπή, ιδίως υποβάλλοντας της γραπτές
παρατηρήσεις και διατηρώντας στενή επαφή με τις αρμόδιες υπηρεσίες.

30 Η προσβαλλόμενη απόφαση θίγει επομένως τη CIRFS ως διαπραγματευτή της

ρυθμίσεως. Κατά συνέπεια, η προσφυγή είναι παραδεκτή όσον αφορά τη
CIRFS (βλ. την απόφασΊ] της 2ας Φεβρουαρίου 1988, 67/85, 68/85 και 70/85, Van
der Kooy κ.λπ. κατά Επιτροπής, Συλλογή 1988, σ. 219).

3ΐ Δεδομένου ότι πρόκειται για μία και μόνη προσφυγή, δεν χρειάζεται να εξετα­
στεί η νομιμοποίηση των άλλων προσφευγουσών.

Επί της ουσίας

32 Η Γαλλική Κυβέρνηση και η Allied Signal, για να αποδείξουν ότι η προσφυγή

είναι εντελώς αβάσιμη, υποστηρίζουν ότι μια τρίτη επιχείρηση δεν δικαιούται
να αμφισβητήσει την ερμηνεία που δέχονται η Επιτροπή και τα κράτη μέλη ως
προς τους όρους της ρυθμίσεως. Πράγματι, οι παρεμβαίνουσες υπενθύμισαν
ότι οι κύριοι αποδέκτες ρυθμίσεως που αφορά τις ενισχύσεις είναι τα κράτη
μέλη και ότι, σύμφωνα με τη νομολογία του Δικαστηρίου (βλ. την απόφαση της
24ης Φεβρουαρίου 1987, 310/85, Deufil κατά Επιτροπής, Συλλογή 1987, σ. 901),
μια τέτοια ρύθμιση περιέχει απλούς ενδεικτικούς κανόνες που καθορίζουν την
πρακτική που προτίθεται να ακολουθήσει η Επιτροπή, αφού τα κράτη μέλη
βεβαιώσουν τη συμφωνία τους σχετικά με τους όρους και το περιεχόμενο των
ανακοινώσεων της.

33 Το επιχείρημα αυτό δεν μπορεί να γίνει δεκτό.

Ι -1185
 ΑΠΟΦΑΣΗ της 24. 3. 1993 — ΥΠΟΘΕΣΗ C-313/90

34 Πράγματι, πρώτον, η παρούσα υπόθεση πρέπει να διακρίνεται από αυτή που

οδήγησε στην προαναφερθείσα απόφαση Deufil κατά Επιτροπής. Η υπόθεση
αυτή αφορούσε κυρίως το αν η τότε επίδικη ρύθμιση μπορούσε να περιέχει
απόκλιση από τους κανόνες της Συνθήκης, ενώ το ζήτημα που τίθεται στην
παρούσα υπόθεση είναι το αν μια ρύθμιση μπορεί να είναι δεσμευτική. Η συλ­
λογιστική που ακολουθήθηκε στην απόφαση Deufil κατά Επιτροπής δεν μπο­
ρεί, επομένως, να μεταφερθεί στην παρούσα υπόθεση.

35 Δεύτερον, πρέπει να παρατηρηθεί ότι εν προκειμένω οι κανόνες που περιέχο­

νται στη ρύθμιση και τους οποίους δέχθηκαν τα ίδια τα κράτη μέλη έχουν ως
αποτέλεσμα, ιδίως, να αίρουν από ορισμένες ενισχύσεις, που εμπίπτουν στο
πεδίο εφαρμογής της ρυθμίσεως, την έγκριση που χορηγήθηκε προηγουμένως
και, κατά συνέπεια, να τις χαρακτηρίζουν ως νέες ενισχύσεις και να τις υπο­
βάλλουν στην υποχρέωση προηγουμένης κοινοποιήσεως.

36 Κατά συνέπεια, το γεγονός ότι η ρύθμιση είναι αποτέλεσμα συμφωνίας μεταξύ

των κρατών μελών και της Επιτροπής δεν μπορεί να μεταβάλει ούτε την αντι­
κειμενική έννοια των όρων της ούτε τον δεσμευτικό της χαρακτήρα.

37 Πρέπει συνεπώς να εξεταστούν οι λόγοι ακυρώσεως που προβάλλουν οι προ­

σφεύγουσες.

38 Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η ρύθ­

μιση εφαρμοζόταν στις ίνες βιομηχανικής χρήσεως κατά τον χρόνο κατά τον
οποίο η Γαλλική Κυβέρνηση υποστηρίζει ότι έλαβε την απόφαση της, δηλαδή
τον Ιούνιο 1989. Υποστηρίζουν ότι η ρύθμιση εφαρμοζόταν ήδη από το
1977 στον τομέα των συνθετικών ινών που προορίζονται να χρησιμοποιηθούν
τόσο στη βιομηχανία όσο και στην κλωστοϋφαντουργία. Τον ισχυρισμό τους
αυτό στηρίζουν, ιδίως, στο κείμενο της ρυθμίσεως της 19ης Ιουλίου 1977, που
δεν κάνει διάκριση αναλόγως του προορισμού των ινών, και στο υπόμνημα του
1978, με το οποίο η Επιτροπή διευκρίνισε ότι το πεδίο εφαρμογής της ρυθμί­
σεως επεκτείνεται στις ίνες από ακρυλικό, πολυεστέρα και πολυαμίδιο που
προορίζονται να χρησιμοποιηθούν τόσο στην κλωστοϋφαντουργία όσο και στη
βιομηχανία.

Ι -1186
 CIRFS Κ.ΛΠ. κατά ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

39 Η Επιτροπή, στο υπόμνημα αντικρούσεως της και κατά την προφορική διαδι­
κασία, υποστήριξε ότι η ρύθμιση θεσπίστηκε για να αποφευχθούν οι αυξήσεις
της παραγωγής σε τομείς στους οποίους υπήρχε ήδη υπερπαραγωγή και πλεό­
νασμα παραγωγικού δυναμικού. Μόνον όμως ο τομέας των συνθετικών ινών
για χρήση στην κλωστοϋφαντουργία παρουσίαζε πλεόνασμα παραγωγικού
δυναμικού. Εντούτοις, η Επιτροπή αναγνώρισε επίσης ότι, αρχικά, είχε διευ­
κρινίσει ότι το πεδίο εφαρμογής της ρυθμίσεως επεκτεινόταν στις ίνες από
ακρυλικό, πολυεστέρα και πολυαμίδιο που προορίζονταν να χρησιμοποιηθούν
τόσο στην κλωστοϋφαντουργία όσο και στη βιομηχανία. Εξάλλου, στο ακροα­
τήριο, η Επιτροπή παραδέχθηκε, υπό το πρίσμα του κειμένου του προαναφερ­
θέντος υπομνήματος του 1978, ότι την εποχή εκείνη η ρύθμιση κάλυπτε όλους
τους τύπους ινών.

40 Κατά συνέπεια το 1977, όταν η ρύθμιση τέθηκε σε ισχύ, το πεδίο εφαρμογής

της κάλυπτε όλους τους τύπους συνθετικών ινών, συμπεριλαμβανομένων των
ινών που προορίζονταν για βιομηχανική χρήση.

4ΐ Απομένει να εξεταστεί αν το πεδίο εφαρμογής της ρυθμίσεως μετεβλήθη στη

συνέχεια, έτσι ώστε να έχουν αποκλειστεί, κατά την εποχή των πραγματικών
περιστατικών της παρούσας υποθέσεως, από το πεδίο εφαρμογής της οι ίνες
βιομηχανικής χρήσεως.

42 Η Επιτροπή υποστηρίζει σχετικά ότι η ρύθμιση τροποποιήθηκε με απόφαση

της του Ιουνίου 1988, με την οποία επέτρεψε τη χορήγηση ενισχύσεως σε ένα
Γερμανό παραγωγό συνθετικών ινών, συγκεκριμένα στην εταιρία Faserwerk
Bottrop, ενόψει της δημιουργίας νέας μονάδας παραγωγής ασυνεχών ινών από
πολύ λεπτά νήματα και μη υφασμένα νήματα από πολυπροπυλένιο και πολυαι­
θυλένιο, και υποστήριξε ότι η απόφαση αυτή βασίστηκε στη διαπίστωση ότι
αυτή η μονάδα παραγωγής δεν μπορούσε να εφοδιάσει τον παραδοσιακό
τομέα της κλωστοϋφαντουργίας και της κατασκευής ενδυμάτων, ο οποίος,
κατά την άποψη της Επιτροπής, ήταν ο μόνος τομέας τον οποίο αφορούσε η
ρύθμιση. Κατά την άποψη της Επιτροπής, η απόφαση αυτή αποτέλεσε σιω­
πηρή τροποποίηση της ρυθμίσεως, την οποία αναγκάστηκε να λάβει υπόψη στη
συνέχεια για να μην παραβιάσει την αρχή της ίσης μεταχειρίσεως. Εξάλλου, η
Επιτροπή θεωρεί ότι η CIRFS έλαβε γνώση αυτής της σιωπηρής τροποποιήσεως
όπως προκύπτει ιδίως από το γεγονός ότι ζήτησε, κατά την ανανέωση της ρυθ­
μίσεως το 1989, να επεκταθεί αυτή στα νήματα υψηλής αντοχής, δηλαδή βιο­
μηχανικής εφαρμογής.

Ι-1187
 ΑΠΟΦΑΣΗ της 24. 3. 1993 — ΥΠΟΘΕΣΗ C-313/90

43 Τα επιχειρήματα αυτά πρέπει να απορριφθούν.

44 Πρέπει σχετικά να παρατηρηθεί ότι μια πράξη γενικής ισχύος δεν μπορεί να
τροποποιηθεί σιωπηρώς με ατομική απόφαση.

45 Πρέπει επίσης να επισημανθεί ότι δεν μπορεί να γίνει επίκληση ούτε της αρχής
της ίσης μεταχειρίσεως ούτε της αρχής της προστασίας της δικαιολογημένης
εμπιστοσύνης για να δικαιολογηθεί η επανάληψη της εσφαλμένης ερμηνείας
μιας πράξεως.

46 Τέλος, η αντίδραση της CIRFS, που ζήτησε να επεκταθεί το πεδίο εφαρμογής

της ρυθμίσεως στα νήματα υψηλής αντοχής, δεν μπορεί να επηρεάσει την αντι­
κειμενική ερμηνεία που πρέπει να δοθεί στην πράξη αυτή.

47 Κατά συνέπεια, το πεδίο εφαρμογής της ρυθμίσεως δεν τροποποιήθηκε με την

απόφαση Bottrop ούτε με την αντίδραση της CIRFS στην απόφαση αυτή.

48 Η Γαλλική Κυβέρνηση υποστήριξε επίσης ότι το πεδίο εφαρμογής της ρυθμί­

σεως τροποποιήθηκε μεταξύ της ημερομηνίας θεσπίσεως της και της ημερομη­
νίας χορηγήσεως της επιδίκου ενισχύσεως. Επισημαίνει πράγματι ότι η Επιτρο­
πή, με την επιστολή της της 7ης Ιουλίου 1987 για την ανανέωση της ρυθμίσεως
από το 1987 έως το 1989, παρατήρησε ότι «η κοινοτική ζήτηση συνθετικών
ινών και νημάτων για χρήση στην κλωστοϋφαντουργία στην καλύτερη περί­
πτωση θα μείνει στάσιμη στο εγγύς μέλλον (...)». Από αυτό συνάγει το συμπέ­
ρασμα ότι δικαιολογημένα θεωρούσε ότι η επίδικη ενίσχυση δεν εμπίπτει στη
ρύθμιση μέχρι τη θέση σε ισχύ των κανόνων που καθορίζονται με την επιστολή
της 6ης Ιουνίου 1989, οι οποίοι αναμφίβολα περιλαμβάνουν τις ίνες βιομηχανι­
κής εφαρμογής.

49 Το επιχείρημα αυτό πρέπει να απορριφθεί.

Ι -1188
 CIRFS Κ.ΛΠ. κατά ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

so Πράγματι, δεδομένου ότι η ρύθμιση είχε εφαρμοστεί α π ό το 1977 στον τομέα

των συνθετικών ινών π ο υ π ρ ο ο ρ ί ζ ο ν τ α ν ν α χρησιμοποιηθούν τόσο στην κλω­
στοϋφαντουργία όσο και στη βιομηχανία, δεν μπορεί ν α γίνει δεκτό ότι το
πεδίο εφαρμογής της μπορούσε ν α περιοριστεί με μία παρατήρηση, περιεχό­
μενη σε επιστολή, π ο υ α φ ο ρ ά την οικονομική κατάσταση του τομέα.

si Κ α τ ά συνέπεια, η ρύθμιση εφαρμόζεται και ε φ α ρ μ ο ζ ό τ α ν πάντοτε στον τομέα

των συνθετικών ινών π ο υ προορίζονται για βιομηχανική χρήση. Υφίστατο επο­
μένως υποχρέωση προηγουμένης κοινοποιήσεως της επιδίκου ενισχύσεως, και
μάλιστα χωρίς ν α χρειάζεται ν α καθοριστεί η ακριβής ημερομηνία χορηγήσεως
της εν λόγω ενισχύσεως.

52 Βάσει των ανωτέρω σκέψεων, πρέπει ν α ακυρωθεί η α π ό φ α σ η με την οποία η

Ε π ι τ ρ ο π ή αρνήθηκε ν α κινήσει τη διαδικασία π ο υ προβλέπεται στο ά ρ θ ρ ο 93,
π α ρ ά γ ρ α φ ο ς 2, της Συνθήκης κ α τ ά της ενισχύσεως π ο υ χορήγησε η Γαλλική
Δημοκρατία στην Allied Signal, για τη δημιουργία, στην περιοχή του Longwy,
εργοστασίου ινών α π ό πολυεστέρα, η ο π ο ί α κοινοποιήθηκε στη CIRFS με έγ­
γ ρ α φ ο της Ε π ι τ ρ ο π ή ς της 1ης Αυγούστου 1990.

Επί των δικαστικών εξόδων

53 Κ α τ ά τ ο ά ρ θ ρ ο 69, π α ρ ά γ ρ α φ ο ς 2, του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστη­

ρίου, ο ηττηθείς διάδικος κ α τ α δ ι κ ά ζ ε τ α ι στα δικαστικά έξοδα. Δεδομένου ότι η
Ε π ι τ ρ ο π ή ηττήθηκε, πρέπει ν α καταδικαστεί στα δικαστικά έξοδα, εξαιρου­
μένων των εξόδων της διαδικασίας ασφαλιστικών μέτρων, τ α οποία φέρουν οι
προσφεύγοντες διάδικοι.

54 Κ α τ ά το ά ρ θ ρ ο 69, π α ρ ά γ ρ α φ ο ς 4, π ρ ώ τ ο και δεύτερο εδάφιο, η Γαλλική

Δημοκρατία, αφενός, και οι Allied Signal και Allied Fibers Europe, αφετέρου, φέ­
ρουν τ α δικαστικά τους έξοδα.

Ι-1189
 ΑΠΟΦΑΣΗ της 24. 3. 1993 — ΥΠΟΘΕΣΗ C-313/9D

Για τους λόγους αυτούς,

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (πέμπτο τμήμα)

αποφασίζει:

1) Ακυρώνει την απόφαση με την οποία η Επιτροπή αρνήθηκε να κινήσει τη

διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 93, παράγραφος 2, της Συνθήκης
ΕΟΚ κατά της ενισχύσεως που χορήγησε η Γαλλική Δημοκρατία στην εται­
ρία Allied Signal και η οποία κοινοποιήθηκε στη CIRFS με έγγραφο της 1ης
Αυγούστου 1990.

2) Καταδικάζει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα, εξαιρουμένων των εξόδων

της διαδικασίας ασφαλιστικών μέτρων, τα οποία φέρουν οι προσφεύγοντες
διάδικοι. Οι παρεμβαίνοντες διάδικοι φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα.

Rodríguez Iglesias Zuleeg

Joliét Moitinho de Almeida Edward

Δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση στο Λουξεμβούργο στις 24 Μαρ­

τίου 1993.

Ο Γραμματέας Ο Πρόεδρος του πέμπτου τμήματος

J.-G. Giraud G. C Rodríguez Iglesias

Ι -1190