ANG MATUOD NGA PAGHIGUGMA

Ang matuod nga paghigugma,

Iya sa aton ginpakita;
Paagi sa pagsakrispisyo,
Sang Iya nga kaugalingon.
Itugyan ta ang mga manggad,
Nga yara sa aton puloy-an,
Para sa kahimayaan,
Sang Dios diri sa kalibutan.

Labing makatilingala,
Nga ang Dios sa akon magpuyo,
Kay siya ang akon manugtoga,
Kag Iya ako nga ulipon.

Kita unta ang mag-alagad,

Sing himpit sa Santa Iglesia,
Paagi sa paghigugma,
kag sa aton pagkabalaka,
batunon naton ang Ginuo,
nga may himpit gid nga pagtuo,
kay ang aton mga kaluwasan,
ma-angkon paagi sa Iya.

Sa Dios nagahalin ang gugma,

Kay siya ang aton manugtoga.
Kon sin-o ang nagahigugma,
ang Dios nagapuyo sa Iya.
Kon nagatuo ka sa Iya,
Nga siya gid ang kamatuoran,
Pagahatagan ka sang grasya,
Sa pagpuyo upod sa Iya.

Si Kristo ang nagapapagsik

Sang tagsa ka tagipusu-on
Iya ini ginapabuhi,
Kag Iya nga ginapaputli.
Ang aton handum kag paglaum,
Sing masunsun ginapalig-on
Kag ang aton nga kahimtangan,
Sang Dios indi pagpabayaan.

Ang kabugwason sang Ginuo,

Akon gid nga nahimutaran,
Samtang ako nagpakadto
Padulong sa Iya nga templo.
Daku ang akon nga kasadya
Sa pag-abi-abi sa Iya,
Labi nag id sa pagtaliwan,
Nga yari siya sa akon dughan.