Bieda i bogactwo
MIESIĘCZNIK ANALIZ
POLSKIEGO RYNKU
KAPITAŁOWEGO
Wydawany we współpracy z
FUNDACJĄ UPOWSZECHNIANIA
AKCJONARIATU
RADA NAUKOWA
profesorowie: Maria Sierpińska,
Wanda Sułkowska, Jan Czekaj,
Leszek Dziawgo,
Waldemar Frąckowiak,
Marian Górski, Krzysztof
Jajuga, Stanisław Owsiak
Mieczysław Puławski, Andrzej
Sopoćko, Marek Wierzbowski
KOLEGIUM REDAKCYJNE
Tycjan Gołuński,
Mirosław Gruca, Andrzej Madej,
Marek Misiak, Artur Olender
ADRES REDAKCJI
ul. Miodowa 41, 31–052 Kraków
fax (+48 12) 423 06 72
redakcja@rk.pl
http://www.rk.pl
REDAKCJA
Za-ca Redaktora Naczelnego
Sekretarz Redakcji
Tycjan Gołuński
(+48 12) 423 06 12
Zespół:
Paweł Orkisz,
Maja Rozkrut, Marek Skała,
Agnieszka Zawada
Prenumerata i reklama
Katarzyna Kierepka
(+48 12) 423 06 51
marketing@rk.pl
Współpraca:
Fiet van de Boel
(finanse samorządów),
Tomasz Kochanek
(corporate governance),
Tomasz Miziołek (fundusze
inwestycyjne i emerytalne),
Katarzyna Sobańska
i Piotr Sieradzan
(private equity/venture capital),
Produkcja
Michał Piwowarczyk
WYDAWCA
Agencja Informacyjna
Penetrator Sp. z o.o.
ul. Rynek Główny 6,
31–042 Kraków
tel. (+48 12) 421 73 15
Pełnomocnik Zarządu
Mirosław Gruca
Artykuły recenzowane
opatrzone są znakiem R .
Redakcja nie zwraca
materiałów nie zamówionych
i nie wypłaca honorariów
za ich publikację
Przedruki jedynie
za zgodą redakcji.
Redakcja nie ponosi
odpowiedzialności
za treść reklam.
Nakład nie wyższy niż 15 000 egz.
Istnieje rodzaj indywidualnej produktywności, występujący przeważnie
w związku z udanym przedsięwzięciem całego państwa. (...) Efekt sukcesu
państwa jest największy w przypadku ludzi młodych. (...) Największą nadzieją
dla młodzieży jest życie w takiej atmosferze, w której każdego człowieka
uważa się za zdolnego do wielkich czynów, a jego aspiracje nie budzą śmie-
chu, wynikającego z zawiści.
Bertrand Russell, O wielkości państwa
Uczestniczyłem niedawno w dyskusji prowadzonej przez bar-
dzo szacowne grono ekonomistów. Słuchałem o kluczowej dla
potencjału produkcyjnego gospodarki, obok inwestycji, roli ka-
pitału wiedzy i kapitału ludzkiego. O nieuchronnym w perspek-
tywie 10 lat przejściu do „gospodarki opartej na wiedzy”.
Racja, myślałem sobie, jeśli mamy znaleźć dla robiącego ogól-
noświatową karierę słowa „innowacyjność” jakikolwiek sens na
swój użytek i wcielenie na naszym podwórku. Inaczej pozostanie ono kolejnym przykładem
współczesnej „rynkowej” nowomowy. A wtedy – ćwicząc się w społeczno-politycznej sofistyce
– za innowacyjną uznać równie dobrze możemy mocną pozycję, jaką na tle Europy przyznaje
nam Bank Światowy we wtórnym analfabetyzmie.
Na spotkaniu padł postulat „ofensywy edukacyjnej”. Z drugiej strony podkreślono, że ilość
absolwentów szkół wyższych zbliża się do 400 tysięcy rocznie. Niemal 3,5 miliona do roku
2010! A polski rynek pracy, jak wiadomo, nie wchłania tego potencjału (jak zresztą wielu in-
nych), którego marnotrawienie będzie miało, oprócz strat ekonomicznych, rychłe konse-
kwencje moralne i polityczne.
Bez wątpienia. Szerokim echem odbiły się niedawno sondaże przeprowadzane wśród
młodych ludzi: pesymizm, przekonanie o braku perspektyw, chęć wyjazdu „z tego kraju”. Bi-
lans III Rzeczpospolitej („Rzeczpospolita” 13.09.2004 r.) wskazał m. in. bezrobocie, zu-
bożenie społeczeństwa, korupcję jako socjalną klęskę, porażkę państwa i klasy politycznej.
Na koniec dyskusji okazało się, że dla wtajemniczonych oczywista jest natomiast perspek-
tywa roku 2012, po którym nastąpi odwrócenie i... brak rąk do pracy (a nie chodzi tu bynaj-
mniej o to, iż wówczas będzie się pracowało wyłącznie głową, w polskiej gospodarce opar-
tej na wiedzy).
Węzeł gordyjski, pomyślałem. Nic dziwnego, że młodzi „pesymiści” wolą go po prostu
przeciąć, uciec stąd... dokądś. A może, patrząc uważnie, nie dostrzegają na twarzach ojców
i matek udanego, bogatego życia? Może to ostatnie wciąż dla młodych ludzi znaczy coś in-
nego, niż nam, obserwującym z niedowierzaniem praktyki życia publicznego, się zdaje?
Autor słów, które wybrałem na motto, w innym miejscu, pod znamiennym tytułem „Nadzie-
ja i strach”, napisał: Większość wpływów otoczenia, kształtujących umysły ludzi młodych,
wskazuje ideał sukcesu finansowego. (...) Przed stu laty ludzie bogaci zdobywali pewne wy-
kształcenie i ogładę, bez których nie byliby poważani. Obecnie wykształcenie i kultura pozo-
stają w coraz większej mierze domeną nauczycieli i profesorów, pogardzanych z powodu ubó-
stwa. Ostatnimi czasy więc szeregi ludzi bogatych duchem bardzo wyraźnie się przerzedziły.
Niemożliwe jest wynagrodzenie tej straty cywilizacyjnej bez zmiany systemu społecznego.
(...) W rzeczywistości, w której człowiek nie będzie tracił swojej pozycji finansowej, ani też po-
prawiał jej zbyt łatwo, będą liczyły się inne wartości niż pieniądze.
Jedno jest pewne. Młodzi widać w Polsce nie czują się wcale kapitałem, chyba że wyso-
ce spekulacyjnym.
Zbliża się Boże Narodzenie. Święta początku, narodzin, ubogiego dzieciństwa i wielkiej na-
dziei. Dlatego podzieliłem się z Czytelnikami taką właśnie, odległą od zgiełku i atrakcji
bieżących wydarzeń, refleksją – którą wraz z życzeniami od całej Redakcji kieruję do wszyst-
kich biorących nasz ostatni tegoroczny numer do rąk.
A zaraz potem... Nowy Rok.