Planina Tara, sa najvišim vrhom Zborište (1544 m n/v), nalazi se u zapadnoj Srbiji.

Prostire
se sa severozapada od kanjona Drine na jugoistok do reke Djetinje, Velikog Rzava, Šargačine
i Konjske reke na jugu i planine Zlatibora. Tara pripada grupi starovlaških planina. Na zapadu
je prevojem Čemerište vezana sa planinom Zvjezdom, a preko visa Zastranica spušta se na
Ponikve i Kadinjaču.

Naziv je dobila još u starom veku. Po jednom tumačenju njen naziv je nastao od ilirskog
plemena Autarijata, koje je živelo na ovom području, po drugim izvorima da je ime nastalo od
keltskog boga Tara, koji se navodno nalazio na ovoj planini.
Tara je jako bogata šumom, pretežno četinarskom, a zatim bukva i druge vrste. U predelu
šuma ima puno prostranih livada: Mitrovac, Osluša, Bare, LJuto polje, Dobro polje, Šljivovica
i Kalu|erske bare.
Geomorfološke karakteristike tla čine: krečnjak sa dolomitom, serpentinit, povijarac, peščar i
konglomerat.
Reljefni oblik zemljišta čine: valovite visoravni na seveuozapadnom delu i južni venačni deo.
Veći deo severonom delu strmo se spušta do korita Drine. Na njima ima ostenjaka i
vododerina, koje su nepristupačne za obične planinare. Najpoznatiji ostenjak je Kozja stena
1020 m n/v, sa koje je izvanredan pogled na branu Perućkog jezera. Najistaknutiji vrhovi su:
Krnjo i Tisovo brdo, Bukova glava, Greben, An|ića vis, Gavran, Runjeva glavica sa
Miloševcem, Zborište, Iver i Kršanička glavica.
Izvorišta vode, potoka i reka ima puno, a vredi pomenuti najveće: reku Raču, Perućičko i
Gaočinsko vrelo, veštačko jezero Zaovine. Većina izvora nalazi se u LJutom polju čija voda
ponire. Najpoznatiji izvori su: Biser voda, Jovića voda, Milovanova voda, Tomića vrelo,
Gvozdenova voda i dr. na prevoju kosa Gavrana i Tisovog brda je izvor Sekulića voda, koja
otiče i Beli Rzav.
Reka Rača nastaje spajanjem potoka sa Golubca u veći potok. U donjem toku nastaje sužena i
duboka dolina, koja se sve više spušta u sutesku i formira ždrelo od koga se voda stropoštava
preko vodopada Skakavac. Dalje idući dolinom Rače nailazi se na snažno vrelo koje se zove
Mlaka voda, čija voda pada u Raču slapovima dugim oko 30 m.
Na Tari je i najkraća reka u Srbiji, Vrelo iznad Perućca, duga je 365 m. Vrelo je na padini
strmih i šumovitih kosa koje se spuštaju sa Kozjih stena u Drinu, kod naselja Perućac. Voda
vrela izbija iz kamenjara i pada nizom slapova u Drinu.
U naselju Perućac ima hotel, restorani, plaža za sunčnje i kupanje iznad brane HE “Perućac”.
Na Tari ima divljih životinja: medved, divlja svinja, kuna, lisica, divokoza, srna, zec i druge.
Od ptica ima: orao, jastreb, tetreb, jarebica i dr.
Planina Tara proglašena je za Nacionalni park 1981. godine, na površini od 19.175 hektara, an
teritoriji opštine Bajina Bašta.
Iz Drine se voda pumpama prebacuje u jezero Zaovine, kada je visok vodostaj Drine, a vraća
se u HE kada je nizak vodostaj Dtine.
Na Tari je 1855. godine Josif Pančić otkrio posebnu vrstu četinara – omoriku, koja je po
njemu i dobila naziv Pančićeva omorika.
Na Tari je izgra|eno više raznih odmarališta . Na Kaludjerskim Barama je više objekata
Vojnog odmarališta, vikendica i planinarski dom “Javor”.
Planina Tara ima i bogato kulturnoistorijsko nasle|e. U doba rimske i vizantijske vladavine
ovo područje je bilo van snažnih kulturnih strujanja, te iz tog perioda nema zmnačajnijih
spomenika. Dolaskom Slovena i stvaranjem srpske države u Raškoj ovaj prostor postaje
odbrambena zona njene severne granice.
Najznačajniji spomenik srpske kulture je manastir Rača , udaljen oko 5 km jugozapadno od
Bajine Bašte, u dolini reke Rače. Po predanju osnovao ga je kralj Dragutin, u 13 veku, ali o
tome nema pisanih dokumenata. Pominje se od 16. veka. Obnovio ga je Haxi Melentije 1818.
godine. Ovaj manastir je igrao važnu ulogu u prepisivanju važnih doga|aja iz prošlosti i našoj
ranoj književnosti. Sve to se može videti u muzeju manastira.
Posle oslobo|enja Srbije od Turaka. sredinom 19. veka na područje Tare doseljava se
stanovništvo iz Starog Vlaha. I danas se mogu videti kuće brvnare pokrivene šindrom.

Predov krst je lokalitet, na 1075 m n.v ., na koji se stiže od Perućca, kroz uski kanjon
rečice Dervente, preko Rastišta. Pored objekata koji su u funkciji Nacionalnog parka, tu su još
Planinarski dom, Lovački dom i nekoliko privatnih kuća, u koje se mogu smestiti planinari i
ljubitelji prirode.