Pupujian Nabi Urang Saréréa

1 7
Nabi urang saréréa, Keur opat taun yuswana,
Kangjeng Nabi anu mulya, diberesihan manahna,
Muhammad jenenganana, nabi dibeulah dadana,
Arab Kurés nya bangsana. malaikat nu meulahna.
2 8
Ramana Gusti Abdullah, Jibril kadua réncangna
Ibuna Siti Aminah, Mikail jenenganana,
dibabarkeunna di Mekah, ngeusikeun kana manahna,
wengi Senén taun Gajah. elmu hikmah sapinuhna.

3 9
Robiul awal bulanna, Tuluy dada Kanjeng Nabi,
tanggal ka-dua belasna, gancang dirapetkeun deui,
April bulan maséhina, sarta teu ngaraos nyeri,
tanggal kadua-puluhna. dicap ku “KhotaminNabi”.
4 10
Ari bilangan taunna, Rama Nabi kacaturkeun
lima ratus cariosna, pupusna kacarioskeun
tujuh puluh panambihna, basa Nabi dibobotkeun
sareng sahiji punjulna. dua sasih kaunggelkeun
5 11
Siti Aminah misaur, Kagenep taun yuswana
waktos babarna kacatur, ditilar pupus ibuna
ningal cahaya mani ngempur, Nabi dirorok eyangna
di bumina hurung mancur. Abdul Mutalib asmana
6 12
Parangina Kangjeng Nabi, Kersana Robbul’Alamin
jatnika pinuh ku puji, Kangjeng Nabi nu prihatin
pinter tur gedé kawani, yuswa dalapan taun yakin
sabar nyaah ka sasami. éyangna mulih ka batin
13
Saba’da wafat éyangna
Nabi dirawat pamanna
Abi Talib kakasihna
sadérék teges ramana
14
Kangjéng Nabi sering pisan
dicandak ka Nagara Syam
sok nyandak barang dagangan
di dinya téh pajeng pisan
15
Kacatur di éta nagri
loba pandita Yahudi
sareng pandita Nasroni
nu tepang jeung Kangjeng Nabi
16
Sadayana sasauran
ieu jalmi mo nyalahan
pinabieun ahir jaman
Torét, Injil, geus ngiberan
17
Sifat Nabi panganggeusan
aya di anjeunna pisan
harita loba nu iman
ka Nabi ngangken panutan
18
Karesepna Kangjeng Nabi
ka Gusti Alloh ngabakti
di Gunung Hira maranti,
ibadahna saban wengi.
19
Di dinya jol kasumpingan,
Jibril nu nurunkeun Qur’an,
kalawan dawuh Pangéran,
Nabi didamel utusan.
20
Harita yuswana Nabi,
patpuluh taun kawarti,
diutus ku Alloh pasti,
ngémbarkeun agama suci.
21
Anu iman pangheulana,
Siti Khodijah garwana,
Abu Bakar kaduana
sohabat nu pangmulyana
22
Murangkalih nu nonoman,
anu pangheulana iman,
Sayidina Ali pisan,
ka Nabi sadérék misan.
23
Jeung ari jalma beulian,
anu pangheulana iman,
Sayid Bilal kaleresan,
anu jadi tukang adzan.
24
Ari lolobana pisan
ka Nabi téh ngamusuhan,
nganiaya ngajailan,
teu aya pisan ras-rasan.
25
Nuju tanggal tujuh likur,
bulan Rajab nu kacatur,
numut gaol nu kamasyhur
Kangjeng Nabi téh disaur.
26
Dipapag ku malaikat,
nyandak burok nu kasebat,
leumpangna téh cara kilat,
tutunggangan Nabi angkat.
27
Ti Mekah ka Baitul Maqdis,
teu lami-lami antawis,
ku jalmi henteu katawis,
Kersana Gusti nu Wacis.
28
Ti Baétul Makdis terasna,
naék tangga saterusna,
Mi’roj téa kasebatna,
ka langit Nabi sumpingna.
29
Tujuh langit sadayana,
sareng ‘Arasy pang luhurna,
disumpingan sadayana,
katut Surga-Narakana.
30
Kangjeng Nabi ditimbalan,
ku Gusti Nu Sifatna Rohman,
anjeunna kudu netepan,
solat muji ka Pangéran.
31
Sadayana jalmi iman,
sami gaduh kawajiban,
solat nu lima giliran,
henteu meunang dikurangan.
32
Solat éta minangkana,
dina agama tihangna,
jalmi nu luput solatna,
nyata rubuh agamana.
33
Kapir Mekah kacaturna,
barang Nabi nyarioskeun,
Mi’roj lain dimulyakan,
anggur pada nyeungseurikeun.
34
Pada hasud ngakalakeun,
ti dinya Alloh ngersakeun,
Kangjeng Nabi dialihkeun,
ka Madinah disirnakeun.
35
Para sohabat pirang-pirang,
nu buméla milu iang,
milu ngalih saabrulan,
henteu pisan sumoréang.
36
Tambih kamulyaan nabi,
di madinah asal sepi,
jadi ramé kunu ngaji,
muji ka Nu Maha Suci.
37 43
Sapuluh taun lamina, Raray lir bulan purnama,
di Madinah jumenengna, halisna lir katumbiri,
agama Islam cahyana, waos lir inten widuri,
gumebyar ka mana-mana. salira harum wawangi.

38 44
Ari mungguh Kangjeng Nabi, Éstu kersaning Pangéran,
nyaahna langkung ti misti, lain seungit dimenyanan,
ka umatna jaler istri, karinget pada nandéan,
leuwih ti sepuh pribadi. diparaké seuseungitan.

39 45
Welas asih ka nu miskin, Pirang-pirang mujijatna,
sumawon ka budak yatim, tawis ka-Nabianana,
pada seubeuh ku paparin, Qur’an nu nomer hijina
kadaharan jeung pisalin. Mu’jizat nu pangmulyana.

40 46
Akurna ka urang kampung, Tangkal nu pérang daunna,
calik satata ngariung, disiram urut abdasna,
tara angkuh jeung adigung, ngadadak loba buahna,
sanajan ka urang gunung. sarta hirup saterasna.

41 47
Ka nu nandang kasusahan, Domba nu banget kuruna,
gering jeung kapapaténan, sarta lalépét susuna,
ngalayad sarta ngubaran, diusap ku pananganna,
ngajajapkeun ka kuburan. ngadadak juuh susuna

42 48
Manis saur manis budi, Dina hiji waktos deui,
éstu mustikaning jalmi, sahabat bet kirang cai,
sajagat mo’ mendak deui, teras baé Kangjeng Nabi,
saé rupa jeung parangi. mundut cai anu kari
49 53
Cai ngan sakedét pisan, Sareng abdi iman deui,
éstu kabéh pada héran, ka Muhammad Kangjeng Nabi,
Nabi neuleumkeun panangan, yén éta Utusan Gusti,
dumadak tuluy manceran. miwulang ka jalmi-jalmi.

50 54
Cai mancer loba pisan, Nu sipat kapercantenan,
ka luar tina panangan, wijaksana tur budiman,
sela-sela ramo pisan, bener wungkul sasauran,
cukup keur jalma réa’an. lain saur kaheureuyan.

51 55
Ya Alloh Nu Sipat Rohman, Hurmat urang ka anjeunna,
abdi téh iman ka Tuhan, dina mangsa jumenengna,
teu aya deui Pangéran, sareng sabada wapatna,
lain ti Alloh Nu Héman. éstu teu aya béntenna.

52 56
Nu ngadamel bumi-alam, Duh Gusti jungjunan abdi,
rawuh jeung eusina pisan, Sayidina Muhammad Habibi,
nu wajib diibadahan, pamugi salira nampi,
taya anu nyasamian. ka nu hina diri abdi.

57
Abdi umat ahir jaman,
anu banget panasaran,
hoyong tepang ngadeuheusan,
seja tumut serah badan