Μαρξ – ο υπονομευτής της επαναστατικής θεωρίας

Αποσπάσματα από το βιβλίο «Ιστορία της Αναρχίας» του Max Nettlau,

εκδόσεις Διεθνής Βιβλιοθήκη :

http://www.scribd.com/doc/28497069/Max-Nettlau-%CE%99%CF%83%CF%84%CE%BF%CF
%81%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%81%CF
%87%CE%AF%CE%B1%CF%82

“Ο Μαρξ απεχθανόταν τον Προυντόν. Το 1847 προσπάθησε να καταρρακώσει την

θεωρητική του υπόσταση και μετά το θάνατο του Γάλλου Αναρχικού να σπιλώσει την

υπόληψή του σ` ένα από τα πλέον κακοήθη άρθρα του ”.

( σελ 68)

“Η αναρχική προπαγάνδα απαγορεύτηκε στη Νορμανδική Ελβετία το 1845. Έγιναν πολλές

συλλήψεις και εξορίστηκαν αρκετοί αναρχικοί. Όταν οι αναρχικοί δραστηριοποιήθηκαν

πάλι όπως το 1847 στο Παρίσι, όπου ο Γκριν υποστήριξε τις ιδέες του Προυντόν, ο Ένγκελς

θεώρησε καθήκον του να τους κατακρίνει βίαια. Μεταξύ δε των διανοούμενων ο Χες κάτω

από την επιρροή του Μαρξ - δίχως παράλληλα να υιοθετεί τις ιδέες του - κατάντησε περιττό

φορτίο για τις ελευθεριακές ιδέες. Ο Γκρυν καταπολεμήθηκε έντονα από τον Μαρξ και

περιορίστηκε σ` έναν ορθόδοξο Προυντονισμό, θυσιάζοντας έτσι την αρχική πρωτοτυπία

της σκέψης του η δεν είχε παρά μικρή διάρκεια.

Ξέρουμε πως ο Μαρξ και ο ακόλουθός του Ένγκελς, ο οποίος πριν γνωρίσει τον Μαρξ είχε

ενδιαφερθεί γενικά για τον σοσιαλισμό και είχε μελετήσει όλα τα σοσιαλιστικά ρεύματα,

από τον Γκόντγουιν και Όουεν μέχρι τον Μαξ Στίρνερ, επιδόθηκαν ήδη από το 1844 στη

δυσφήμιση ή μάλλον μέσω μιας αλόγιστης κριτικής στην υποτίμηση όλων ανεξαιρέτως των

αξιόλογων σοσιαλιστών της εποχής τους. Αυτή η ακατάπαυστη πολεμική εναντίων των

αντιεξουσιαστών είναι μία επαρκής απόδειξη της επιρροής των ελευθεριακών ιδεών ”.

(σελ 76)
“Καθώς λοιπόν αυτές οι ιδέες γίνονταν όλο και πιο ελκυστικές, ένα κλίμα αποδοκιμασίας

του Μαρξ και του Λασάλ άρχισε να διαμορφώνεται στο οποίο συμμετείχαν τόσο ο Έντουαντ

Μπερνστάιν όσο και ο Γιόχαν Μοστ. Ο Μαρξ και ο Έγκελς διέκριναν τον κίνδυνο και ο

τελευταίος ανέλαβε την περίφημη ανασκευή του Ντήρινγκ (1877-1878), μία από τις

σταυροφορίες του ενάντια στις ελευθεριακές ιδέες του σοσιαλισμού ”.

(σελ 80)

“Ο Προυντόν έβλεπε με χαρά τους εργαζόμενους να αφυπνίζονται μετά το 1848, αλλά αν

είχε ζήσει περισσότερο θα τους πρότεινε μια διαφορετική κατεύθυνση. Ο Τολαίν και οι

σύντροφοί του επαναπαύτηκαν στις δάφνες του βιβλίου αυτού * και ο Μαρξ, που έβρισε

χυδαία τον Προυντόν (σε μία νεκρολογία του), είδε με ικανοποίηση να ασπάζονται τον

Προυντονισμό τα πιο μέτρια πνεύματα του Παρισιού, τα οποία υπολόγιζε να

χρησιμοποιήσει στις επιθέσεις του ενάντια στους άλλους σοσιαλιστές που μισούσε και στην

συνέχεια, να ξεφορτωθεί. Ο Μαρξ πίστεψε πως είχε προσεταιριστεί στη Διεθνή τον

Μπακούνιν, μετά από μία φιλική επίσκεψη του τελευταίου στο Λονδίνο τον Οκτώβριο του

1864.Υπολόγιζε να τον χρησιμοποιήσει στην Ιταλία εναντίον του Μαντσίνι ”.

*"Για την πολιτική ικανότητα της εργατικής τάξης", Προυντόν

(σελ 128)
“Σχετικά με τον σοσιαλισμό και τον κολεκτιβισμό Βρυξέλες και Λονδίνο συμμάχησαν

ενάντια στο Παρίσι. Επιπλέον ο Ντε Πέπε ανέλαβε την πνευματική καθοδήγηση των

συνεδρίων. Ο Τολαίν οπισθοχωρούσε συνεχώς και οι απεσταλμένοι του Γενικού

Συμβουλίου κάτω από τη διαρκή καθοδήγηση του Μαρξ δεν κατέληγαν σε κανένα

σημαντικό αποτέλεσμα. Ο Μαρξ οργιζόταν με αυτή την κατάσταση. Η αλληλογραφία του

με τον Έγκελς και Κούγκελμαν αποκαλύπτει τις διαθέσεις του: "τους σιχαινόταν και

τους περιφρονούσε όλους" ”.

(σελ 134)

“ Οι σοσιαλιστές της Γενεύης (ενάντια στον Μπακούνιν και την ομοσπονδία του Ζυρά), οι

Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες, ο Μαρξ και η φράξια του στο Γενικό Συμβούλιο, κήρυξαν τον

πόλεμο ενάντια στους αντιεξουσιαστές της οργάνωσης , άλλοτε ανοιχτά και άλλοτε

συγκαλυμμένα, μέσω μιας ειδεχθούς πολεμικής και ελιγμών που τους επέτρεπε η

κατοχυρωμένη από το καταστατικό κατάχρηση εξουσιών ” .

(σελ 147-148)

Ο Τσερκέσωφ έγραψε δοκίμια που θυμίζουν τις ιδέες του παλιού σοσιαλισμού και γενικά

ανθρωπιστικές και ελευθεριακές δραστηριότητες που οι Μαρξιστές προσπαθούσαν να

εξαφανίσουν και ή να διαβάλλουν για να πείσουν τον κόσμο , πως ο Μαρξ μόνον -που

όφειλε την παιδεία του σ` αυτές τις πηγές, όπως και κάθε καλλιεργημένος άνθρωπος της

εποχής του- είχε ανακαλύψει κάθε τι αξιόλογο, σχετικό με την κοινωνική οικονομία και το

σοσιαλισμό.

( σελ 272-273)