SPOKEN POETRY

Honey Jean Borres |Eda Charmae Dimalanta |Leannie Laquinta

KINAIYAHA’G TAWO

Kahinumdom pa baka?
Atong panahong miduol ka sa akoa?
Ug lagi matud mo pa
Sa akong kagwapa ikaw nahalina

Kahinumdom pa ba ka?
Atong panahong ga-uban pata?
Di matugkad ang kalipay ug kasadya
Kay kita naghigugma’y sa usag usa

Kahinumdom pa ba ka?
Sa mga kaaging nindot pa
Mga saad nimong lami kaayo sa ginhawa
Nga ako pagaampingan sa unsa mang paagiha

Katong tanang polonga akong gisaligan

Kay lagi sa emung baba mismo naggikan
Pero sa unsa mang hitaboa
Nga niabot ang panahong nagbag-o ka

Imong huna-hunaa kaugalingon mo lang

Ang akong pagkatawo imong giyurakaran
Sa pagpandaot mo ako grabe nga nasakitan
Gihugno mo ang tibuok kong kalibutan

Oo, ako emung gipanamastamasa’g giyurakan

Ang akong pagkatawo imong gayung gihugaw-hugawan
Giputol mo ang mabungahon kong paglaum alang sa kadaghanan
Ug didto mibunghagay ang luha kong sama sa baha ug ulan

Hinumdumi ang mga panahon nanginahanglan ka

Sa emung kilira’g atubangan ako anaa
Hinumdumi ang pagpangga nga kanako naggikan
Kanimo wala gyud nako gihikawan
 Apan katong tanan wala lang gihapo kapuslanan
Tungod sa kamaayo nako nga emu lang gisayangan
Ang akong pagpangga kawang lamang
Tungod sa akong kinabuhing imo lang gibinuangan

Nagbag-o gayud ang tanan

Apil ang imong maidlot nga batasan
Nanghinaot ako nga dili mo malimtan
Ang nindot nga kagahapong dugay nang midagan

Ikaw unta tawo makamatngo’g matawhan!

Ug mabati ang bili ko sa imong dughan
Dinhi rako kutob, dinhi rako taman
Kanunayng gamahal, ang Kinaiyahan.