ΚΕΜΠΑ

3645
ΚΩΔΙΚΟΣ
3053

ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ:

ΕΥΡΩ 50,00. ΚΥΠΡΟΥ: ΕΥΡΩ 90,00. ΕΥ-
ΡΩΠΗΣ: ΕΥΡΩ 90,00. ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ
ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΕΥΡΩ 100,00. ΤΙΜΗ
ΦΥΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΕΥΡΩ 1,20

ΙΔΡΥΤΗΣ † Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος 6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012 Εὐτυχίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, Τῶν ἐν Περσίδι 120 μαρτύρων ΕΤΟΣ ΝΒ´ ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 1922

Ζῌ ΕΙΣ ΤΑΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΛΑΪΚΩΝ

Ἄνευ ὑπερβολῆς, περισσότεροι ἀπὸ χίλιοι ἐφυτεύθη εἰς τὴν γῆν καὶ ἐκαρποφόρησε πολλὰ
Ὀρθόδοξοι πιστοὶ παρευρέθησαν εἰς τὸ διετὲς στάχυα, εἶπον κάποιοι ἐξ αὐτῶν. Καὶ εἶχον δί-
μνημόσυνον, τὸ ὁποῖον ἐτελέσθη εἰς τὸν Ἱερὸν καιον. Πέριξ τοῦ τάφου του, εὑρίσκοντο πιστοί,

Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ π. ΜΑΡΚΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ

Ναὸν Ἁγίου Γεωργίου Διονύσου, τὴν πρωΐαν τοῦ ἐκ τῶν ὁποίων ἄλλοι εἶχον ὠφεληθῆ πνευμα-
Σαββάτου τῆς 31ης Μαρτίου, ὑπὲρ ἀναπαύσε- τικῶς, ἄλλοι ὑλικῶς καὶ ἄλλοι ἀπὸ τὴν ἐν Χριστῷ

Περισσότεροι ἀπὸ χίλιοι Ὀρθόδοξοι παρευρέθησαν εἰς τὸ διετὲς ἱερὸν μνημόσυνόν του. Τὸ πνευματικὸν καὶ φιλανθρωπικόν του ἔργον, ἡ μεγάλη
ως τῆς ψυχῆς τοῦ πνευματικοῦ προϊσταμένου ζωήν του, ἀπὸ τὴν ταπείνωσίν του καὶ τὴν προ-
τῆς Πανελληνίου Ὀρθοδόξου Ἑνώσεως (Π.Ο.Ε.) σφοράν του εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ εἰς τὸν πλη-

ἀγάπη του διὰ τὸν Θεόν, τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὸν ἄνθρωπον συγκλονίζει, συγκινεῖ καὶ καθοδηγεῖ Ὀρθοδόξους πιστούς.
καὶ τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου» μακαριστοῦ Ἀρχι- σίον. Ὅλοι αὐτοὶ ἀναζητοῦν ἐναγωνίως νὰ ἐπα-

ΦΙΜΩΤΡΟΝ ΚΑΙ «ΑΛΥΣΙΔΑΣ» ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΕΒ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ

μανδρίτου Μάρκου Μανώλη. Προηγουμένως νεύρουν ἕνα νέον παπα–Μᾶρκον, ἂν καὶ ὁ κοι-
ἐτελέσθη Θεία Λειτουργία, ἐψάλη ἐπιμνημόσυ- μηθεὶς Γέροντας τοὺς ἔχει ὁπλίσει μὲ πολλὰ
τάφον τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος, ὁ ὁποῖος εὑρί- στη εἰς τὸ Ἱερὸν Μνημόσυνον συνεκλονίσθη ἀπὸ τὸν ἠγάπησαν πραγματικῶς διὰ τὸ πολυσχιδὲς σαν τὸ ἔργον του μετὰ τὴν κοίμησίν του. Ὁ κοι- ἐφόδια, κυριώτερα ἐκ τῶν ὁποίων εἶναι ἡ προ-
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
νος δέησις ἐντὸς τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καὶ εἰς τὸ τέ-

Μὲ τρισέλιδον ἐπιστολήν του εἰς τὸν Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμον καὶ τὴν Ἱερὰν Σύνοδον
λος τῆς θείας Λειτουργίας ἐψάλη δέησις εἰς τὸν σκεται ἔξωθεν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ. Ὅποιος παρέ- τὴν μεγάλην συμμετοχὴν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἔργον του ὅσον καὶ ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἐγνώρι- μηθεὶς Γέροντας ὁμοιάζει μὲ τὸν σῖτον, ὁ ὁποῖος

Η ΒΑΪΟΦΟΡΟΣ

ΖΗΤΕΙ Ο ΟΙΚΟΥΜ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΔΙΑ ΤΑ ΑΝΑΘΕΜΑΤΑ Ἀλλὰ καὶ διὰ ὁλόκληρον τὸ ἀντιοικουμενιστικὸν μέτωπον, τὸ ὁποῖον πολεμᾶ τὴν αἵρε-
ΦΟΡΕΙΣ ΚΑΙ «ΑΧΘΟΦΟΡΟΙ» σιν τοῦ οἰκουμενισμοῦ καὶ τοὺς συμβιβασμούς, τὰς ὑποχωρήσεις καὶ τὴν νόθευσιν τῆς
πίστεως εἰς τοὺς Θεολογικοὺς Διαλόγους μετὰ τῶν Παπικῶν καὶ ἄλλων ἑτεροδόξων.

Κ
Τοῦ Πρωτοπρεσβ. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ,
Ὁμοτίμου Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
ΑΤΑ τὸν Ἱερὸ Χρυσόστομο «πολὺς τῆς συνηθείας (ἀλλὰ
καὶ τῆς ἐξουσίας, προσθέτουμε) ὁ παραλογισμός». Τὸ
ἀπολυταρχικὸ καὶ ὁλοκληρωτικὸ «πρωτεῖο ἐξουσίας»
δὲν εἶναι σύμπτωμα μόνο τῆς παπικῆς πτώσεως, ἀλλὰ καὶ τῆς
ἀλλοτριωμένης Ὀρθοδοξίας καὶ τῶν Παπολατρῶν τῆς ἐποχῆς
μας. Ἀπὸ τοὺς περσικοὺς Σατράπες περάσαμε, στὴν ἱστορική
μας διαδρομή, στοὺς χριστιανοὺς «Δεσπότες», ποὺ νοοῦν τὸν
τίτλο ὡς σατραπικὸ ἀξίωμα, τελοῦντες σὲ μιὰ μόνιμη διάσταση
μὲ τοὺς πατερικοὺς Ἐπισκόπους, ποὺ σώζουν τὴν ἀποστολι-
κοπατερικὴ παράδοση τοῦ Ποιμένα, ποὺ θυσιάζεται ὑπὲρ τῶν
προβάτων (Ἰωάν. 10, 11 ἑπ.) καὶ δὲν θυσιάζει τὰ πρόβατα γιὰ
τὴν ἐπιβολή του.
Παρόμοια νοσηρὰ φαινόμενα ἀπαντοῦν δυστυχῶς καὶ στὸν
οἰκουμενιστικὸ καὶ μεταπατερικὸ κατήφορο τῆς ἐποχῆς μας.
Στὶς περιπτώσεις αὐτὲς «δεσπόζει» ἡ περιφρόνηση καὶ ἀδια-
φορία γιὰ τὰ ἐπιχειρήματα τῶν διαμαρτυρομένων, καὶ ἐπιδιώ-
κεται ἡ καταδίκη καὶ συντριβή τους. Δὲν διστάζουν, μάλιστα,
νὰ ἐπεμβαίνουν παπικὰ σὲ ἄλλες δικαιοδοσίες, καθορίζοντας
τὴν πορεία τῶν ἄλλων κατὰ τὶς δικὲς τους σκοπιμότητες. Ἡ δι-
κή τους (τῶν «παπολατρῶν Ἀλλατίων») ἀνακολουθία ἀπέναντι
Διαβλέπει διάσπασιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀπὸ τὰς κινητοποιήσεις εἰς τὴν Ἑλλάδα ἐναντίον τῆς παναιρέσεως τοῦ
Οἰκουμενισμοῦ, τὴν ὁποίαν προωθεῖ παντοιοτρόπως, ὅταν ἀκόμη καὶ Σεβ. Μητροπολῖται καταγγέλλουν δημοσίως ὅτι ἀπὸ
τὰς αὐθαιρεσίας του εἰς ζητήματα πίστεως ἐλλοχεύει μέγας κίνδυνος σχίσματος. Ἐπιχειρεῖ νὰ ἐξουδετερώση τὸν Σεβ. Πει-
ραιῶς διὰ τὸ ἀνάθεμα (κατὰ τὴν Κυριακὴν τῆς Ὀρθοδοξίας) ὄχι τόσον ἐναντίον τοῦ Πάπα, ἀλλὰ ἐναντίον του καὶ τῶν περὶ
αὐτόν, ἐπειδὴ ἀπὸ κοινοῦ προωθοῦν τὴν Παναίρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀποδομοῦντες τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν. Ἠνω-
χλήθη σφόδρα καὶ ἀπὸ τὸ αἴτημα τοῦ Σεβ. Πειραιῶς πρὸς αὐτόν, ὅπως προωθήση εἰς τὴν Μεγάλην καὶ Πανορθόδοξον Σύν-
οδον τὴν ἀναγνώρισιν τῶν δύο Οἰκ. Συνόδων (8η καὶ 9η), αἱ ὁποῖαι κηρύσσουν ὅτι ὁ Παπισμὸς εἶναι αἵρεσις. Προειδοποιεῖ
πώς, ἐὰν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ ἡ Ἱ. Σύνοδος δὲν καταδικάσουν τὰς θέσεις τοῦ Σεβ. Πειραιῶς καὶ τοῦ ἀντιοικουμενιστικοῦ
κινήματος, θὰ ὑποχρεωθῆ νὰ λάβη ἀποφάσεις ὁ ἴδιος. Ἀπολογεῖται, ὅπως καὶ μὲ τὴν «Ὁμολογίαν Πίστεως» ὅτι δὲν εὐθύνε-
ται διὰ τὴν πορείαν τῶν Θεολογικῶν Διαλόγων, διότι εἶναι ἀποτέλεσμα ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Λησμονεῖ ὅτι ναὶ
μὲν εἶναι ἀπόφασις τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ἀλλὰ αἱ Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι δὲν ὑπηγόρευσαν συμπροσευχὰς καὶ συλ-
λείτουργα μετὰ τῶν ἑτεροδόξων, διακηρύξεις αἱ ὁποῖαι ἐξισώνουν τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν μὲ ἐκείνας τῶν πλανεμένων
Χριστιανῶν ἢ ὅτι οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἦσαν θύματα τοῦ Διαβόλου καὶ μᾶς ἐκληρονόμησαν τὴν διάσπασιν μὲ τὴν Παπικὴν
«Ἐκκλησίαν». Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν νὰ μιμηθῆ ἐπιτέλους τὸν πνευματικόν του πατέρα Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κυρὸν
Τῷ θρόνῳ ἐν οὐρανῷ, τῷ πώλῳ ἐπὶ τῆς γῆς, ἐπο-
Σεραφείμ. Ὁλόκληρος ἡ ἐπιστολὴ τοῦ Οἰκ. Πατριάρχου. Θὰ ἀντιδράση ἡ Ἱ. Σύνοδος μὲ καθαιρέσεις καὶ ἀφορισμοὺς ἀντι-
χούµενος Χριστὲ ὁ Θεός, τῶν Ἀγγέλων τὴν αἴνεσιν,
οικουμενιστῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν, ρασοφόρων καθηγητῶν Πανεπιστημίου, Καθηγουμένων Ἱ. Μονῶν καὶ τοῦ πιστοῦ λαοῦ;
καὶ τῶν Παίδων ἀνύµνησιν προσεδέξω βοώντων σοι·
Εὐλογηµένος εἶ ὁ ἐρχόµενος, τὸν Ἀδὰµ ἀνακαλέσα-
Τὴν Κυριακὴν τῶν Βαΐων ἑορτάζομεν τὴν λαμπρὰν
σθαι (Κοντάκιον ἑορτῆς).
πανήγυριν τῆς εἰς Ἱερουσαλὴμ εἰσόδου τοῦ Κυρίου
Πανικὸς κατέλαβε τὸν Οἰκουμε- Ἱερὰν Σύνοδον ὑποστηρίζει ὅτι οἱ Ἱερῶν Κανόνων ὑπ᾽ αὐτοῦ καὶ ὑπὸ τοὺς Θεολογικοὺς Διαλόγους μετὰ
νικὸν Πατριάρχην κ. Βαρθολομαῖον ἀντιοικουμενισταί, οἱ ὁποῖοι ἀποκα- τῶν ἐλεγχομένων ὑπὸ τοῦ Φαναρί- τῶν Παπικῶν, τῶν Προτεσταντῶν
ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
καὶ τὴν ὑπ᾽ αὐτὸν διακοσμητικὴν λύπτουν τὴν καταφρόνησιν τῶν ου Ἀρχιερέων καὶ θεολόγων εἰς κ.λπ., μὲ τὰς κινητοποιήσεις των
Ἱερὰν Σύνοδον τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἀνὰ Ἱερὰν Μητρόπολιν καὶ ὅσα

Α
στοὺς Πατέρες μας παραθεωρεῖται, καὶ ἀντὶ νὰ θρηνοῦν μετα- ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΑΦΑΝΙΣΜΟΝ
Θρόνου (δὲν τολμᾶ νὰ διατυπώση γράφουν εἰς τὸ διαδίκτυον ἀπειλοῦν Ἀνωτέρω εἰκών ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγ. Διονυσίου Ἁγίου
νοοῦντες γιὰ τὸ ὅτι μὲ τὴν οἰκουμενιστικὴ πολιτική τους κα-
διαφορετικὴν ἄποψιν ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλη-
τάντησαν (δυστυχῶς) μητραλοῖες καὶ πατραλοῖες, πολε- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
Ὄρους (1547 μ.Χ).
τοῦ Οἰκουμενικοῦ διὰ ζητήματα, τὰ σίας. Λέγει δὲ ταῦτα, ὅταν θεωρῆ
μοῦντες μὲ τὰ ἔργα τους τὴν Μητέρα Ὀρθοδοξία καὶ τὰ γνη-
ὁποῖα συνδέονται μὲ θέματα Πί- τοὺς ἀντιοικουμενιστὰς μικρὰς
σιότερα καὶ συνεπέστερα Τέκνα της, τοὺς Ἁγίους μας Πατέ- ΠΟΚΑΡΔΙΩΤΙΚΗ εἶναι ἡ εἰκόνα, ποὺ παρουσιάζουν τὰ ἀκριτικὰ Ἐνῶ ἐπιβραβεύεται ἡ ἀδικία
στεως) ἀπὸ τὴν μεγάλην ἀπήχησιν, ὁμάδας. Γνωρίζει ὅμως καλύτερον
ρες, ἐπιχειροῦν μὲ κάθε μέσο τὴν φίμωση καὶ ἐξόντωση τῶν χωριὰ τῆς Πατρίδας μας κατὰ τοὺς χειμερινοὺς μῆνες. Δὲν
τὴν ὁποίαν ἔχει τὸ ἀντιοικουμενι- ἀπὸ οἱονδήποτε ἄλλον ὅτι εἰς τὴν
ἐλεγχόντων τὰ ἔργα τους! ὑπάρχουν κάτοικοι! Τὰ σπίτια εἶναι κλειδωμένα. Στὴν καλύτερη
Τὸ ἐπιχείρημα τῶν «φονευόντων τοὺς Προφήτας» (Ματθ. 23,
στικὸν κίνημα εἰς τὴν Ἑλλάδα. Τό-
σον μεγάλος εἶναι ὁ πανικός του, περίπτωση μπορεῖς νὰ συναντήσεις πέντε δέκα ἀνήμπορους γέρον-
Ἐκκλησίαν δὲν «μετράει» ἡ ἄποψις
τῶν πολλῶν ἀλλὰ ἡ θέσις τοῦ ἑνός, ΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
τες, ποὺ παραμένουν ἐγκαταλειμμένοι στὰ σπίτια τους, χωρὶς χαμό-
31) στὴν ἐποχή μας εἶναι ἡ δῆθεν ἀθέτηση καὶ ὁ κλονισμὸς τῶν Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου
ποὺ εἰς ἐπιστολήν του πρὸς τὸν ὑπὸ τὴν προϋπόθεσιν ὅτι ὁ ἕνας
γελο καὶ ἐλπίδα.
θεσμῶν, ποὺ τοὺς ταυτίζουν ὅμως μὲ τὰ πρόσωπά τους. Λη-
Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καὶ τὴν ἔχει φώτισιν ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα.
Ζοῦμε τὸ τέλος τῶν χωριῶν. Ἐλάχιστοι εἶναι ἐκεῖνοι, ποὺ ἐλπίζουν
ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ «Ο.Τ.»
σμονοῦν ὅμως ὅτι ἄλλο οἱ θεσμοὶ καὶ ἄλλο τὰ πρόσωπα, ποὺ ὅτι αὔριο τὰ πράγματα θὰ γίνουν καλύτερα —ἀφοῦ προηγουμένως ὁ
Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος διεφώνησε μὲ
Δέν εἶναι λίγες οἱ τραγικές τά του, ὁ Βαρραβᾶς). Ὡστόσο,
φέρονται ὡς φορεῖς των. Ὁ Χριστός μας στὸ 10ο κεφάλαιο τοῦ κόσμος θὰ ἔχει ἐπιστρέψει λόγῳ τῶν δυσκολιῶν, ποὺ ἀντιμετωπίζει
τοὺς πολλούς, οἱ ὁποῖοι εἶχον ἄλλην
στὶς πόλεις. Αὐτὴ εἶναι μιὰ θεωρία, ποὺ δὲν ἔχει πολλὴ σχέση μὲ τὴν
στιγμές στή ζωή τῶν ἀνθρώπων. παρά τίς ἀλλεπάλληλες ἐρωτή-
Ἰωάννου (10,12) κάνει λόγο γιὰ ψευδοποιμένες καὶ μισθωτούς,
ἄποψιν διὰ τὴν αἵρεσιν τοῦ Ἀρείου
 Στοχοποιοῦν τούς Σεβ. Μη- πραγματικότητα. Δυστυχῶς οἱ ἄνθρωποι δὲν ἐπιστρέφουν εὔκολα στὰ
Τό τραγικό στοιχεῖο εἶναι γιά σεις τοῦ Πιλάτου: "τίνα θέλετε
καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὸ 20ὸ κεφ. τῶν Πράξεων μιλεῖ γιὰ
καὶ τὸν Ἄρειον καὶ ἔμεινεν εἰς τὴν
τροπολίτας Πειραιῶς καί χωριά. Ἔχουν συνηθίσει διαφορετικὰ στὶς πόλεις καὶ δὲν μποροῦν νὰ
ἱστορίαν ὡς ἕνας ἐκ τῶν μεγαλυτέ- πάντα, τόσο ἀνεπιθύμητο, ὅσο ἀπολύσω ὑμῖν; Βαρραβᾶν ἤ
«λύκους βαρεῖς», ποὺ δὲν «φείδονται τοῦ ποιμνίου», ἀλλὰ καὶ Κυθήρων Καθηγηταί Πανε- ἀκολουθήσουν τὸν τρόπο ζωῆς τοῦ χωριοῦ ἢ νὰ γίνουν κτηνοτρόφοι
καί τό σκοτάδι. Ἀλλ᾽ ἀπ᾽ ὅλες τίς Ἰησοῦν τόν λεγόμενον Χριστόν;",
πιστημίου ἐλεγχομένοι ὑπό
ρων πολεμίων τῶν Αἱρέσεων. Οἱ
«ἄνδρας λαλοῦντας διεστραμμένα» (Πράξ. 20, 29 – 30). καὶ γεωργοί. Ἀρνοῦνται τὴ μερικὴ ἀπομόνωση τοῦ χωριοῦ καὶ δὲν θέ-
τραγικότητες τῆς ζωῆς, ἡ πιό με- ἐκεῖνοι μέ σατανικό πεῖσμα ἐπα-
τοῦ Φαναρίου. Σελ. 8
ἀντιοικουμενισταὶ δὲν εἶναι «Με-
Αὐτὸ σημαίνει, ὅτι ὑπάρχουν στὰ ἐκκλησιαστικὰ (ἀλλὰ καὶ λουν νὰ στερηθοῦν τὶς κοσμικὲς διασκεδάσεις τῆς πόλης.
γάλη καί συγκλονιστική εἶναι ἡ ναλάμβαναν τήν προσχεδιασμέ-
 Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν
γάλοι Ἀθανάσιοι»· ἔχουν ὅμως
πολιτειακά) μας πράγματα φορεῖς καὶ «ἀχθοφόροι» τῶν Ἡ ἐρήμωση τῶν χωριῶν δημιουργεῖ πολλὰ προβλήματα. Ἕνα ἀπὸ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
ἀδικία. Ἤ -γιά νά τό διατυπώ- νη ἀπόφασή τους γιά τή θανατι-
κ. Ἱερώνυμος συνοδοιπό- αὐτὰ εἶναι ἡ προστασία τῶν ναῶν καὶ ἡ διαφύλαξη τῶν ἐκκλησιαστικῶν
θεσμῶν καὶ τῶν ἀξιωμάτων. Οἱ πρῶτοι (πρέπει νὰ) ἔχουν πάντα ρος τοῦ Φαναρίου εἰς τήν
σουμε ἀρνητικά- εἶναι ἡ περι- κή ποινή τῆς σταύρωσης. Καί σέ
τὸ σεβασμό καὶ τὴν ἀγάπη μας. Οἱ δεύτεροι ὅμως ἀξίζουν τὴν προώθησιν τῶν Οἰκουμενι-
κειμηλίων. Σὲ κάθε χωριὸ ὑπάρχει ὁ κεντρικὸς Ἱ. Ναὸς καὶ τὰ ἐξωκ-
Προσοχή εἰς
φρόνηση καί ἄρνηση τῆς δι- κάθε ἐρώτηση τοῦ ρωμαίου ἡγε-
κλήσια. Πρέπει κάποιος νὰ ἐνδιαφερθεῖ γι᾽ αὐτά. Ποιὸς ὅμως; Ἱερεῖς
ἀποστροφή καὶ τὸν μόνιμο ἔλεγχό μας, διότι σφετερίζονται καὶ στικῶν διαλόγων. Σελ. 8
τούς Χιλιαστάς
καιοσύνης. μόνα - καί δικαστῆ - μία καί ἡ
δὲν ὑπάρχουν, τὰ ἐκκλησιαστικὰ συμβούλια ὑπολειτουργοῦν καὶ οἱ δη-
καπηλεύονται τοὺς θεσμοὺς καὶ τὰ ἀξιώματα, κατοχυρωνόμε-  Ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ ὁ Κα-
ἀπάντησή τους: “Σταυρωθήτω”!
μόσιες ὑπηρεσίες ἔχουν καταργηθεῖ πρὸ πολλῶν ἐτῶν. Τὸ θέμα εἶναι
Ἡ ἀδικία δέν εἶναι, παρά ἔσχα-
νοι πίσω τους, γιὰ νὰ μποροῦν νὰ τὰ ἀθετοῦν καὶ εὐτελίζουν. θηγούμενος τῆς Ἱ. Μ. τοῦ σοβαρότατο. Ὑπάρχουν σπουδαῖοι Ἱ. Ναοί, συνήθως τοῦ 19ου αἰώνα, Κατά τάς τελευταίας ἑβδο-
τη περιφρόνηση καί προδοσία Κι ἀφοῦ στό τέλος ἔθεσε καί

Καὶ ἀπὸ μὲν τοὺς πολιτικοὺς «ὑπουργοὺς» (ὑπηρέτες μας) Ὁσίου Δαυΐδ Ἀρχιμανδρί-
της Κύριλλος. Σελ. 8
δὲν περιμένουμε κατανόηση. Ἀπὸ τοὺς ἐκκλησιαστικούς μας
 Θέτει θέμα Αὐτοκεφαλίας
ὅμως Ποιμένες καὶ Διακόνους μας τὸ ἐλπίζουμε. Ὁ Θεὸς νὰ
τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλά-
τοὺς συγχωρήσει καὶ νὰ τοὺς φωτίσει! Καλὴ Ἀνάσταση!
δος καί φωτογραφίζει τόν
Σεβ. Πειραιῶς κ. Σεραφείμ
ὡς «λοξίαν». Σελ. 5
οἱ ὁποῖοι κινδυνεύουν ἀπὸ τοὺς ἀρχαιοκάπηλους ἢ τοὺς κοινοὺς κλέ- μάδας οἱ Χιλιασταί «ὀργώνουν»
τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου. Ἡ τήν τελευταία ἐρώτηση: "τί γάρ
φτες, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν πολυετῆ ἐγκατάλειψη. Ἐκεῖνοι ποὺ παλιότερα ὁλόκληρον τήν Ἑλλάδα καί μοι-
ἀδικία - ἡ προσβολή, δηλαδή, κακόν ἐποίησεν;", γιά πολλοστή
εἶχαν ἐνδιαφερθεῖ γιὰ τοὺς ναοὺς αὐτοὺς ἀνησυχοῦν ἰδιαίτερα καὶ πο- ράζουν προπαγανδιστικά φυλ-
τοῦ αἰσθήματος καί τοῦ νόμου φορά κι αὐτοί ἀπαντοῦν μέ ὅλη
νοῦν. Θυμοῦνται τὸν κόπο τους, τὰ χρήματα ποὺ εἶχαν προσφέρει καὶ λάδια τῆς «Σκοπιᾶς». Ἡ δρᾶσις
τοῦ δικαίου - ἀποτελεῖ τήν τρα- τήν κακία καί μοχθηρία: "Σταυ-
τώρα νιώθουν ὅτι ὅλα θὰ πᾶνε χαμένα. Τὰ συναισθήματά τους εἶναι των συνεχίσθη ἕως καί τάς πα- ρωθήτω"!
ραμονάς τῆς Μεγάλης Ἑβδο-
γικότερη ὄψη τῆς ἀνθρώπινης
δυσπερίγραπτα. Ὅμως ἡ πραγματικότητα εἶναι σκληρὴ καὶ δὲν μπο-
ροῦν νὰ βροῦν κάποια λύση στὸ πρόβλημα. Γι᾽ αὐτὸ καὶ στρέφουν τὸ μάδος. Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης
δυστυχίας. Ἐάν μάλιστα, ἡ ἀδι- Ἡ δίκη τοῦ Ἰησοῦ - πού ἱστο-

νοῦ τους στὸ Θεὸ καὶ ζητοῦν μὲ τὴν προσευχή τους αὐτό, ποὺ οἱ ἴδιοι Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας κ.
κία συνδυάζεται μέ δόλο καί συ- ρεῖται στό ΚΖ´ (27) κεφάλαιο
ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΗΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΣ  Σεβ. Αἰγιαλείας πρός τόν
«Ο.Τ.»: «Δέν προτίθεμαι δὲν μποροῦν νὰ ἐξασφαλίσουν. Σὲ Ἐκεῖνον ἀναθέτουν τὴν προστασία Κοσμᾶς ἀνήσυχος ἀπό τήν δρα-
κοφαντία, τότε μᾶλλον προσι- τοῦ Ματθαίου- ἀποτελεῖ τήν πιό
Ἀγαπητοί μας ἀδελφοί νά παραιτηθῶ». Σελ. 5 τῶν Ἱερῶν Ναῶν καὶ κάπως ἀνακουφίζονται. στηριότητά των ἐξέδωσεν ἐγ-
διάζει μέ προδοσία ἤ δολοφονία. ἐπαίσχυντη, τήν πιό ἄδικη καί
Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε. Εἶναι μάταιο νὰ ψάξεις νὰ βρεῖς τοὺς ὑπευθύνους αὐτῆς τῆς κατά- κύκλιον, μέ τήν ὁποίαν καλεῖ
 Ἡ ἐγκύκλιος τοῦ Οἰκουμε-
Ἀπό τά γεγονότα τῶν ἁγίων τήν πιό ἀπάνθρωπη δίκη, πού
στασης, τὴν ὥρα μάλιστα, ποὺ ἔχουν λιγοστέψει ἀνησυχητικὰ καὶ οἱ τούς πιστούς νά μείνουν ἄγρυ-
Κατ᾽ ἀρχάς θέλουμε νά σᾶς εὐχαριστήσουμε διά τήν μέχρι σήμερα νικοῦ Πατριάρχου διά τήν
ἔγινε ποτέ. Ὑπῆρξε καταισχύνη
πνοι εἰς τάς ἐπιθέσεις τῶν Χι-
Παθῶν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ,
συμπαράστασή σας. Ὁ «Ο.Τ.» εἶναι ἔργον Θεοῦ, πού ἀγωνίζεται ὑπέρ τελετήν Καθαγιασμοῦ τοῦ ἱερεῖς στὰ χωριά. Ἀλλὰ καὶ οἱ ἐλάχιστοι ποὺ ὑπάρχουν, δὲν ἔχουν τὸν
καί παρωδία τοῦ νόμου καί τοῦ
λιαστῶν. Ζητεῖ ἀπό τούς πι-
ἐντυπωσιάζει ἡ ἐπιμονή τῶν
τῆς Ὀρθοδοξίας μας καί τῆς Πατρίδος μας καί ἐναντίον τῶν σκοτεινῶν Ἁγίου Μύρου. Σελ. 5 ἀνάλογο ζῆλο οὔτε καὶ συγκινοῦνται εὔκολα. Δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει τὸ
στούς νά μή ἐπηρεασθοῦν ἀπό
φθονερῶν ἀρχιερέων καί πρε- δικαίου. Ἦταν παρωδία· γελοι-
δυνάμεων. θέμα. Δὲν βιώνουν τὸ πρόβλημα ὡς δικό τους. Ἐπιπλέον, εἶναι ἀποσυν-
 Δεινόν ἡ ραθυμία, μεγάλη τά ψεύδη, τήν κακοδοξίαν των
ποίηση δίκης. Ἡ πιό ἄδικη δίκη.
δεδεμένοι ἀπὸ τὸ παρελθὸν καὶ βλέπουν μόνο τὸ σήμερα, πῶς θὰ βο-
σβυτέρων, πού ζητοῦν ἀπό τόν
Ἡ Πατρίδα μας καί ἡ Πίστη μας βάλλονται πανταχόθεν. Μάλιστα ἡ ἡ μετάνοια. Τοῦ μακαρι- καί τάς ψευδοδιδασκαλίας των
λευτοῦν. Βέβαια, ὑπάρχουν καὶ οἱ ἐξαιρέσεις. Ἀναφέρομαι στοὺς ἀπο-
Πιλάτο νά ἐλευθερώσει τόν κα- Καί νά σκεφτεῖ κανείς πώς,
Πατρίδα μας, ἡ ὁποία ἐδίδαξε ἀνά τούς αἰῶνες σέ ὅλους αὐτούς, πού στοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. φασιστικοὺς καὶ ζηλωτὲς ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι δὲν ἀνέχονται νὰ καταρρεύσει καί νά μή πλησιάσουν τάς χιλια-
κοποιό Βαρραβᾶ, ἐνῶ ἀπαιτοῦν δικαζόταν ὁ Δικαστής τῶν δι-
τήν καταδιώκουν, τόν δρόμο τῶν ἀρετῶν καί τῶν ἰδανικῶν, ἀλλά ὅμως Μάρκου Μανώλη. Σελ. 6 ἕνας Ἱ. Ναὸς ἢ νὰ χαθοῦν διάφορα ἐκκλησιαστικὰ κειμήλια καὶ προσ- στικάς συνάξεις των. Ἀκολού-
τή σταύρωση τοῦ Ἰησοῦ. καστῶν. Ὁ πανάγιος Θεάνθρω-
«φοβοῦ αὐτούς πού εὐεργέτησες».  Τί ἐννοεῖ ἡ Ἱερά Σύνοδος, παθοῦν μὲ κάθε τρόπο καὶ μέσο νὰ κάνουν κάτι. Καὶ εἶναι ἀλήθεια ὅτι πε- θως ὑπογραμμίζει ὅτι οἱ Χιλια- πος, ὁ σαρκωμένος Θεός. Ὁ Θε-
Προσπαθοῦμε μέ τήν Χάρη τοῦ Κυρίου νά ἀνταποκριθοῦμε στήν ὅταν ὑποστηρίζη ὅτι ὁ σταί ἀρνοῦνται καί πολεμοῦν
Σύμφωνα μέ τήν ἱστορική διή-
τυχαίνουν ἀρκετά. Οἱ ἁπλοὶ ἄνθρωποι, ποὺ τοὺς παρακολουθοῦν ἢ πλη-
τήν μυστηριακήν ζωήν τῆς
ός τῶν θεῶν· δηλαδή, ὁ Θεός
ἀγάπη σας. Ἀγωνιζόμαστε ἡ ἐφημερίδα μας νά φθάνη ἐγκαίρως κοντά Ἰησοῦς Χριστός ἦτο «ἀνοι-
γηση τοῦ Ματθαίου, ὁ ἡγεμόνας
ροφοροῦνται σχετικὰ τοὺς συμπαρίστανται καὶ τοὺς ἐνθαρρύνουν.
σας, ἀλλά δυστυχῶς παρά τίς προσπάθειές μας ὑπάρχουν ὀλίγα παρά- κτός εἰς νεωτερισμούς» Ἐκκλησίας μας, ἐνῶ διακηρύσ-
συνήθιζε ν᾽ ἀπολύει κατά τήν τῶν δικαστῶν, ὅπως ὀνομάζον-
Μακάρι, νὰ αὐξηθοῦν οἱ ζηλωτὲς κληρικοί, γιὰ νὰ μὴ περάσουμε
πονα ἀπό ὁρισμένους συνδρομητές. Τοῦτο δέν ὀφείλεται σέ ἐμᾶς, καί «ρηξικέλευθος ἐπανα- σουν ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ἄν-
ται στήν Παλαιά Διαθήκη, καί
στὴν πλήρη ἐγκατάλειψη καὶ τὸν ἀφανισμὸ τῶν ἐκκλησιαστικῶν μνη-
ἡμέρα τοῦ Πάσχα ἕνα δέσμιο.
ἀλλά στό σύστημα ταχυδρομήσεως. Ἀπό ἐμᾶς ἡ ἐφημερίδα φεύγει κα- στάτης»; Σελ. 6 θρωπος καί ὄχι Θεός.
ἰδιαίτερα στούς ψαλμούς τοῦ
μείων τῆς ἐγκαταλειμμένης ἐπαρχίας.
(Κρατιόταν τότε στή φυλακή
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.
νονικά στήν ὥρα της. Γίνεται προσπάθεια καί ἐλπίζουμε καί αὐτό τό
ἕνας ξακουστός γιά τά ἐγκλήμα-
πρόβλημα νά τακτοποιηθῆ σέ μικρό χρονικό διάστημα.
Ἡ ἔνταση τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως ἀντί νά μειώνεται αὐξάνεται.
Ἔτσι φαίνεται εἶναι τό σχέδιο τῶν σκοτεινῶν κέντρων. Ἡ Ἑλλάδα «τό
ὑπῆρχε μόνο ἡ φιλοπατρία, ἀλλὰ αὐτὴ τῆς φιλοπατρίας. Ἴσως κάποι- «ἱερῶν καὶ τῶν ὁσίων», ὅπως αὐτὸς εὐσεβεῖς Ψαριανοὺς ὁ μεγαλόπρε-
ἄτακτον καί ἀπείθαρχον κράτος», ὅπως τήν ἀποκαλοῦν, εἶναι τό πειρα-
στὸ χαρακτήρα του συναντοῦσες ος θὰ ἀντέτεινε: «εἶναι ἡ ἀγάπη γιὰ τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως. πος καὶ εὐρύχωρος ἱ. ναὸς τοῦ Ἁγί-
ματόζωο, πού ἄν πετύχουν στό πείραμά τους, εὔκολα τότε θά ἐπιβλη-
πλῆθος χριστιανικῶν ἀρετῶν, ὅπως: τὴν Πατρίδα χριστιανικὴ ἀρετή; Πολλὰ ἀποσπάσματα ἀπὸ τὴ διδα- ου Νικολάου. Τὸ σπίτι του βρισκό-
θοῦν καί στά ἄλλα κράτη. Ὅμως ἡ Ἑλλάδα ποτέ δέν πεθαίνει, διότι ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΝΑΡΗΣ τὴν ταπείνωση, τὴν ἀνεξικακία, τὴν Μήπως αὐτὸ ἀναιρεῖ τὴν ἀγάπη, σκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς ταν σὲ μικρὴ ἀπόσταση ἀπὸ τὸ ἱ.
εἶναι ἡ χώρα των Ἁγίων καί ἡ γῆ της εἶναι ποτισμένη μέ αἷμα μαρτύρων.
ἀνιδιοτέλεια, τὴν ἀγάπη πρὸς τὴν ποὺ πρέπει νὰ διακατέχει ὅλους Ἐκκλησίας θὰ μπορούσαμε νὰ ἀνα- ναὸ αὐτό. Ὁ ἴδιος ἔλεγε συχνά:
Μέ τήν βοήθεια τοῦ Κυρίου ἀγωνιζόμαστε, ἀλλά πορευόμεθα μέ
οἰκογένεια, τὴν τιμιότητα, τὴ φιλαν- τούς ἀνθρώπους κάθε φυλῆς καὶ φέρουμε γι’ αὐτὸ τὸ θέμα, ἀλλὰ θὰ «Ἀπὸ μικρὸς ἤμουν θεοφοβούμε-
δυσκολίες. Ἐμεῖς σέ αὐτές τίς δύσκολες στιγμές καταφεύγουμε στή
Ἕνας ἥρωας μέ ἀκλόνητον πίστιν εἰς τόν Χριστόν θρωπία καὶ πλῆθος ἄλλων ἀρετῶν. ἔθνους, ἀφοῦ ἔχουμε κοινὸ πατέρα ἀρκεστοῦμε στοὺς Τρεῖς Ἱεράρχες. νος καὶ στὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ ἀκουμ-
ἀγάπη σας, ὥστε μαζί νά πορευθοῦμε στόν ἀγῶνα ἐναντίον τῶν Τοῦ Βασιλείου Γ. Βοξάκη, Καθηγητοῦ Θεολόγου
Ὅλα αὐτὰ ὀφείλονταν στὴ φλογερὴ μας καὶ δημιουργό μας τὸν Θεό; Ὁ Μέγας Βασίλειος μᾶς συμβου- ποῦσα πάντα τὴν ἀπόφασή μου».
ἐχθρῶν τῆς Πίστεως καί τῆς Πατρίδος μας. Γι᾽ αὐτό ὅσοι μπορεῖτε κι ἀκράδαντη πίστη καὶ ἀγάπη τοῦ λεύει μέσα ἀπὸ τὶς ἐπιστολὲς του ν’ Τηροῦσε εὐλαβικὰ τὶς νηστεῖες, σε-
(1ον)
Μήπως ὁ Κανάρης εἶναι ἀξιοκατά-
βοηθῆστε μας, ὥστε μέ τήν Χάρη τοῦ Κυρίου νά διατηρήσουμε τόν Κανάρη πρὸς τὸν Χριστό. Γιὰ τὸν ἀγαπᾶμε τὴν πατρίδα μας ὅσο καὶ βόταν τὶς γιορτὲς καὶ ἐκκλησιαζόταν
«Ὀρθόδοξο Τύπο».
γενεσίας! Παράλληλα ὅμως πόσοι κριτος καὶ ὄχι ἀξιέπαινος;».
θρυλικὸ Ψαριανὸ μπουρλοτιέρη, Ἀπαντᾶμε λοιπὸν ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία τοὺς γονεῖς μας. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος τακτικά. Ἔτρεφε ἰδιαίτερη ἀγάπη
Μπορεῖτε νά βοηθήσετε μέ διαφόρους τρόπους. Ἑκατὸν ἐνενήντα χρόνια πέρα- ἔχουν ἀναρωτηθεῖ τί ἦταν αὐτὸ πού πρὸς τὸν Ἅγιο Νικόλαο, τὸν ὁποῖο
ἀλλὰ καὶ γιὰ ὅλους τούς ἀγωνιστὲς ἔχει ὑπερεθνικὸ καὶ ὑπερφυλετικὸ ὁ Θεολόγος γράφει: «εἶναι γνώρι-
• Ἀποστέλλοντας ἐγκαίρως τήν συνδρομή σας.
σαν ἀπὸ τὴ νύχτα τῆς 6ης πρὸς 7η μετέτρεψε ἕνα ἁπλὸ ναυτικὸ σὲ θεωροῦσε προστάτη Ἅγιό του καὶ
τοῦ ’21 ἡ εὐλάβεια καὶ ἡ προσήλω- χαρακτήρα καὶ εὐαγγελίζεται τὴν σμα τῶν ἀνθρώπων, ποὺ εἶναι εὐσε-
• Προμηθευόμενοι καὶ διαδίδοντες τά βιβλία τῶν ἐκδόσεων τοῦ
Ἰουνίου 1822, ὅταν ὁ δαυλὸς τοῦ ἥρωα; Ὁ ἴδιος εἶχε ἀπαντήσει σὲ τὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου αὐτοῦ ἔδωσε
ση στὴν Ὀρθοδοξία δὲν ἦταν κάτι ἕνωση ὅλων τῶν ἀνθρώπων στὸ βεῖς νὰ τιμοῦν τὴ μητέρα τους.
«Ο.Τ.» (βίοι Ἁγίων, ὁ Οἰκουμενισμός χωρίς μάσκα, Ἑρμηνεία Ἁγίας
πυρπολητῆ Κωνσταντίνου Κανάρη σχετικὸ ἐρώτημα: «Ὅλα παιδί μου στὸν πρωτότοκο γιό του. Ἔτσι σιω-
τὸ ἐπίπλαστο καὶ τὸ ἐθιμικό. Ἦταν Ἀλλὰ κάθε ἄνθρωπος ἔχει διαφο-
Γραφῆς κ.λπ.).
τὰ κατορθώνει ἡ πρὸς τὴν Πατρίδα Ζωηφόρο σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ
ἀνατίναζε στὸν ἀέρα τὴν τουρκικὴ κύμα, ποὺ πλημμύριζε τὴν ὕπαρξή ἔχει κεφαλὴ τὸν Χριστό. Ὅμως αὐτὸ ρετικὴ μητέρα. Ὅμως κοινὴ μητέρα πηλὰ καὶ ἀθόρυβα προετοιμαζόταν
• Ἐγγράφοντες ἕνα ἤ περισσοτέρους συνδρομητές. Ὁ «Ὀρθόδοξος
ναυαρχίδα ἔξω ἀπὸ τὸ λιμάνι τῆς ἀγάπη». Ὅμως καὶ αὐτὴ τὴν ἀγάπη καὶ ἐνισχυόταν πνευματικὰ ὥστε,
τους καὶ δροσερὸς ἄνεμος, ποὺ ὅλων εἶναι ἡ Πατρίδα». Καὶ ὁ Ἅγιος
Τύπος» εἶναι ἀπαραίτητος γιὰ κάθε οἰκογένεια.
πρὸς τὴν Πατρίδα ποιὰ ἦταν ἡ δὲν σημαίνει ὅτι ἀπορρίπτει καὶ
Χίου καὶ φώτιζε «τ’ ἀστροπελέκι ἀφύπνιζε τὴν ψυχή τους. Τὸ πνευ- ἀποδοκιμάζει τὴν ὕπαρξη ἐθνῶν. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος τονίζει ὅτι ὅταν ἔφθασε «τὸ πλήρωμα τοῦ
Ἐνισχύσατε ὅσο μπορεῖτε αὐτό τό ἔργο. Τό ἔργο αὐτό εἶναι καί ἔργο
σου Ἀνατολὴ καὶ Δύση» κατὰ τὸν πηγὴ τοῦ «ζῶντος ὕδατος», τοῦ κα- χρόνου», μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ
ματικὸ «γάλα» τῆς Ἐκκλησίας τοὺς τίποτα γλυκύτερο ἀπὸ τὴν Πατρίδα
δικό σας καί μοναδικό στήν Ἑλλάδα μας. Εἶναι ἕνα ἔργο Θεοῦ, πού θε-
θαροῦ νεροῦ, ποὺ τὴν πότισε καὶ Τὸ ἀντίθετο μάλιστα. Εὐλογεῖ καὶ
ποιητὴ Ἀριστοτέλη Βαλαωρίτη. μεγάλωσε καὶ τοὺς ἔδωσε δυνάμεις δὲν ὑπάρχει. νὰ ἐργασθεῖ μὲ ὅλες του τὶς δυνά-
μελιώθηκε ἀπό δύο Ἁγίους Γέροντες, τούς μακαριστούς Ἀρχιμ. π. Χα-
τὴν ἔκανε νὰ θεριέψει καὶ νὰ δώσει ἀποδέχεται τὴν ὕπαρξη τῶν ἐθνῶν
Ποιὸς δὲν ἔχει ἀκούσει τὸ ὄνομα μεις, γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς
ράλαμπο Βασιλόπουλο καί π. Μᾶρκο Μανώλη.
καρπούς; Ποιὰ πνευματικὴ «μή- νὰ πετύχουν σὰν ἄλλος Δαβὶδ νὰ ὡς θέλημα Θεοῦ. Ἡ Ἐκκλησία συμ- Ὁ Κωνσταντῖνος Κανάρης ὡς ἰδι-
τοῦ Κανάρη, καὶ ποιὸς δὲν τὸν ἔχει κατανικήσουν τὸν πάνοπλο Γολιάθ. Ἑλλάδος.
Σᾶς εὐχαριστοῦμε καί εὐχόμεθα δύναμη παρά Κυρίου διά τό ὑπόλοι-
στὴ μνήμη του ὡς τὸν θρυλικὸ τρα» γέννησε αὐτὴ τὴ μορφὴ μὲ τὶς παραστέκεται, ἀγκαλιάζει καὶ εὔχε- αίτερη πατρίδα του εἶχε τὰ Ψαρὰ,
πον τῆς Μ. Σαρακοστῆς.
τόσες ἀρετές; Γιατί σ’ αὐτὸν δὲν Ἀλλὰ ἂς ἀναφερθοῦμε στὴν πιὸ ται ὑπὲρ τῶν ἐθνικῶν ἀγώνων, ποὺ ὅπου καὶ γεννήθηκε τὸ 1793 τὸ ἴδιο Τὸ χαρμόσυνο νέο τῆς Ἐπανα-
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.
μπουρλοτιέρη τῆς Ἐθνικῆς παλιγ-
γνωστὴ ἀπὸ τὶς ἀρετὲς τοῦ Κανάρη, γίνονται γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τῶν ἔτος, ποὺ ἀνεγειρόταν ἀπὸ τοὺς
Σελὶς 2α
ΜΗΧΑΝΕΥΟΝΤΑΙ ΤΡΟΠΟΝ ΣΥΝΕΟΡΤΑΣΜΟΥ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ!
ΕΝΑΣ ἀπὸ τοὺς πρωταρχικοὺς στόχους τοῦ οἰκου-
μενισμοῦ εἶναι ἡ προώθηση τοῦ συνεορτασμοῦ τοῦ
Πάσχα ἀπὸ ὅλα τὰ χριστιανικὰ «δόγματα», ὡς τὸν
προσφορώτερο τρόπο ἑνώσεώς τους στὸ σχῆμα,
ποὺ αὐτὸς ὀνειρεύεται! Βεβαίως ὁ χρόνος ἑορτα-
σμοῦ τοῦ Πάσχα εἶναι καθορισμένος ἀπὸ τὴν Α΄ Οἰκ.
Σύνοδο. Ὅμως αὐτὸ εἶναι «λεπτομέρεια» χωρὶς ση-
μασία, γιὰ τοὺς οἰκουμενιστές! Πληροφορούμαστε
ἀπὸ τὸ καλὸ ἱστολόγιο «ΑΚΤΙΝΕΣ» ὅτι «συνῆρθε στὸ
Paderborn, τῆς Γερμανίας στὶς 13-03-2012 ἡ Μικτὴ
Ἐπιτροπὴ τῆς Διάσκεψης Ὀρθοδόξων καὶ Ρωμαι-
οκαθολικῶν Ἐπισκόπων στὴ Γερμανία. Σὲ κοινὴ ἀνα-
κοίνωση, ποὺ ἐκδόθηκε στὸ τέλος τῆς Διάσκεψης,
καλοῦν γιὰ ἕνα κοινὸ ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα σὰν μία
ἔνδειξη τῆς ἑνότητας τῶν Χριστιανῶν σὲ ὅλο τὸν κό-
Ὀργουελικὸς
ἐφιάλτης
ΖΟΥΜΕ ἀναμφίβολα στὴν ἐποχὴ
τοῦ μεγαλύτερου ὁλοκληρωτι-
σμοῦ! Καὶ εἶναι προφανὲς ὅτι ἡ
ἔξαρση καὶ ἡ ἁλματώδης πρόοδος
τῆς ψηφιακῆς τεχνολογίας παίζει
τὸν πιὸ σημαντικὸ ρόλο σὲ αὐτὴν
τὴν παρανοϊκὴ κατάσταση, ποὺ
οἰκοδομεῖ ἡ Νέα Τάξη Πραγμάτων
(NWO). Διαβάζουμε λοιπὸν τὴν
ἑξῆς ἀνατριχιαστικὴ εἴδηση, ποὺ
ἀποκάλυψαν οἱ μυστικὲς ὑπηρε-
σίες τῆς Ρωσίας (FSB): «Ἕνα τε-
ραστίων διαστάσεων κέντρο παρα-
κολούθησης τηλεφωνικῶν ἐπικοι-
νωνιῶν, διαδικτυακῶν ἐπικοινω-
νιῶν, ἐλέγχου κινητῶν τηλεφώνων
καὶ μετατροπῆς τους σὲ πομπούς
παρακολούθησης δεδομένων φω-
νῆς ἀκόμα καὶ ὅταν εἶναι κλειστὰ
τὰ κινητά, δημιουργοῦν αὐτὴ τὴν
στιγμὴ οἱ ΗΠΑ σὲ μία ἔκταση 970
στρεμμάτων στὴν στρατιωτικὴ βά-
ση Camp Williams κοντὰ στὴν πόλη
Bluffdale τῆς πολιτείας Utah. Πρό-
κειται οὐσιαστικά γιὰ την δημιουρ-
γία ἑνὸς παγκόσμιου "Μεγάλου
Ἀδελφοῦ", ἀπὸ τὸν ὁποῖο κανεὶς
καὶ τίποτε δὲν θὰ μπορεῖ νὰ ξεφεύ-
γει. "Μπροστὰ σὲ αὐτό, ποὺ θὰ κα-
τασκευάσουμε, τὸ παγκόσμιο σύ-
στημα παρακολούθησης Echelon
θὰ μοιάζει μὲ ἀθώα παιδικὴ κάμε-
ρα", σημείωνε στέλεχος τοῦ NSA!».
Δυστυχῶς ἡ παγκόσμια κοινότη-
τα δὲν συνετίζεται μὲ τίποτα καὶ
προσκυνάει τὸν δικό της «ἀντίχρι-
στο», προετοιμάζοντας συνεχῶς
τὸ ἔδαφος γιὰ τὸν πολυαναμενό-
μενο «υἱὸ τῆς ἀπωλείας». Ἐπιβε-
βαιώνεται ἔτσι ὁ προφητικὸς λόγος
τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ,
ὅταν ἔλεγε ὅτι «ἐγὼ ἐλήλυθα ἐν
τῷ ὀνόματι τοῦ πατρός μου, καὶ οὐ
λαμβάνετέ με· ἐὰν ἄλλος ἔλθῃ ἐν
τῷ ὀνόματι τῷ ἰδίῳ, ἐκεῖνον λήψε-
σθε» (Ἰω. ε΄ 43). Τὰ πράγματα ἀρχί-
ζουν καὶ ξεκαθαρίζουν...
Ἡ Μάνα μας
Ἐκκλησία νοιάζεται
διά τά παιδιά της!
Η ΜΙΑ μητρόπολη μετὰ τὴν ἄλλη
διοργανώνουν ὑπηρεσίες σίτισης
καὶ βοηθείας γιὰ τοὺς ἔχοντες
ἀνάγκη συνανθρώπους μας. Ὁ Σεβ.
Πατρῶν κ. Χρυσόστομος δήλωσε
στὸ ραδιοφωνικὸ σταθμὸ ΣΚΑΪ πὼς
«δὲν θέλω νὰ πεινάσει κανεὶς στὴν
Πάτρα». Ὀργάνωσε γιὰ τὸ σκοπὸ
αὐτὸ μία γιγάντια ἐπιχείρηση συγ-
κέντρωσης κλινοσκεπασμάτων καὶ
εἰδῶν ρουχισμοῦ στὸν Ἱ. Ναὸ τοῦ
Ἁγ. Ἀνδρέου. Ὁ Σεβασμιώτατος
ὑπογράμμισε μὲ ἰδιαίτερο νόημα
πὼς στόχος τῆς Μητρόπολης εἶναι
νὰ μὴ πεινάσει καμία οἰκογένεια ἢ
μοναχικὰ ἄτομα. Πρὸς αὐτὴ τὴν κα-
τεύθυνση μάλιστα ἐπῆλθε συμφω-
νία τῆς Ἱ. Μ. Πατρῶν μὲ γνωστὰ
Σοῦπερ Μάρκετ τῆς περιοχῆς. Σὲ
εἰδικὰ διαμορφωμένους χώρους οἱ
καταναλωτὲς θὰ μποροῦν νὰ προσ-
φέρουν σακοῦλες μὲ τρόφιμα καὶ
εἴδη πρώτης ἀνάγκης. Τὴν ἴδια
στιγμὴ πληροφορούμαστε ὅτι ἡ Ἱ.
Μητρόπολη Σερρῶν προχωρᾶ στὴν
ἵδρυση καὶ λειτουργία Ἰατρείου Κοι-
νωνικῆς Ἀντίληψης, ὅπου ἀποσκο-
πεῖ στὴν δωρεὰν παροχὴ ἰατρικῆς
πρωτοβάθμιας φροντίδας ὑγείας σὲ
ἀπόρους πολίτες, ποὺ πλήττονται
ἀπὸ τὴν φτώχεια καὶ ἐπιπλέον ἀντι-
μετωπίζουν προβλήματα ὑγείας.
Πληροφορούμαστε ἐπίσης γιὰ τὴν
ἐπιτυχῆ λειτουργία τοῦ «Κοινωνι-
κοῦ Παντοπωλείου» στὸ Ἀγρίνιο
ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Αἰτωλίας
καὶ Ἀκαρνανίας. Θεωροῦμε ὅτι ἡ
πρωτοφανὴς οἰκονομικὴ κρίση, ποὺ
πλήττει τὴ χώρα μας ἀνέδειξε τὸ φι-
λάνθρωπο πρόσωπο τῆς Ἐκκλησίας
μας, ὡς τὸ μόνο στήριγμα γιὰ τὸ δο-
κιμαζόμενο λαό μας, τὴ στιγμὴ ποὺ
ἡ Πολιτεία καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι θεσμοὶ
τὸν ἐγκατέλειψαν! Μὲ ἱκανοποίηση
παρατηροῦμε ἐπίσης τοὺς ἐπισκό-
πους μας, νὰ ἀφήνουν τὴν «προσω-
πική τους μακαριότητα» καὶ νὰ ὑλο-
ποιοῦν τὴν ὑποχρέωση τῆς Ἐκκλη-
σίας νὰ βοηθᾶ τὸ λαὸ σὲ αὐτὴ τὴ δί-
νη. Ἂς ἀνοίξουν τὰ μυωπικά τους
μάτια οἱ λογῆς ἐκκλησιομάχοι νὰ
δοῦν τὴν ὑπέρτατη προσφορὰ τῆς
Ἐκκλησίας μας πρὸς τὸ λαὸ καὶ νὰ
παύσουν νὰ τὴν πολεμοῦν!
Ἡ κοίμησις
τοῦ Πατριάρχου
τῶν Κοπτῶν
ΤΗΝ τελευταία του πνοὴ ἄφησε
τό Σάββατο, 17 Μαρτίου 2012 ὁ Πα-
τριάρχης τῶν Κοπτῶν Σενούντα ὁ
Γ΄. Ὁ 88χρονος Κόπτης Πατριάρ-
χης τὸν τελευταῖο καιρό, νοση-
λευόταν σὲ κρίσιμη κατάσταση σὲ
νοσοκομεῖο τοῦ Καΐρου. Ὁ μακα-
ριστὸς Πατριάρχης Σενούντα, ἔπα-
σχε ἀπὸ νεφρικὴ ἀνεπάρκεια καὶ
διαβήτη. Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι ὁ
Σενούντα ἦταν στὸ τιμόνι τῆς Κο-
πτικῆς Ἐκκλησίας, πάνω ἀπὸ 38
χρόνια καὶ ἦταν πολὺ ἀγαπητὸς καὶ
σεβαστὸς ἀπὸ ὅλους. Ἐπὶ τῶν
σμο. Ἐπικεφαλῆς τῶν δύο ἀντιπροσωπειῶν ὑπῆρξαν
ὁ Ὀρθόδοξος Μητροπολίτης Γερμανίας Αὐγου-
στῖνος καὶ ὁ Ρωμαιοκαθολικὸς ἐπίσκοπος Γκέρχαρντ
Λούντβιχ Μίλερ». Θυμίζουμε πὼς ἡ Ὀρθόδοξη
Ἐκκλησία τῆς Φινλανδίας συνεορτάζει ἀντικανονικὰ
ἐδῶ καὶ χρόνια τὸ Πάσχα μαζὶ μὲ τοὺς παπικοὺς καὶ
προτεστάντες! Προειδοποιοῦμε πὼς ἐμεῖς οἱ Ὀρθό-
δοξοι θὰ δεχτοῦμε τὸν συνεορτασμὸ μόνο ἐφόσον
αὐτὸς θὰ εἶναι σύμφωνος μὲ τὸν ὁρισμὸ τῆς Α΄
Οἰκουμενικῆς Συνόδου, δηλαδὴ νὰ συνεορτάζουμε
τὸ ἅγιο Πάσχα ὀρθοδόξως. Θὰ εἶναι τὸ πρῶτο βῆμα
γιὰ τὴν ἐπάνοδό τους στὴν ἀλήθεια καὶ τὴ γνησιό-
τητα τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς
Ἐκκλησίας, ποὺ εἶναι ἀποκλειστικὰ ἡ Ὀρθοδοξία
μας! Ὅμως ἂς μὴ τρέφουμε αὐταπάτες…
ἡμερῶν του ἡ Κοπτικὴ Ἐκκλησία
ἀναγεννήθηκε, ἐνῶ ἐφαρμόστηκε
καὶ ἡ ἐκλογὴ τῶν ἱερωμένων ἀπὸ
τὸ λαό. Παρʼ ὅλα αὐτὰ ὅμως ὁ μα-
καριστὸς πνευματικὸς ἡγέτης τῶν
μονοφυσιτῶν Κοπτῶν παρέμεινε
ἑδραῖος στὴν ἀρχαία αἵρεση, ἡ
ὁποία κρατᾶ ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας
ΕΡΗΜΩΝΟΥΝ ΑΙ ΕΝΟΡΙΑΙ
ΑΠΟ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ!
ΟΠΩΣ εἶναι γνωστό, ὁ ἱερὸς
κλῆρος τῆς Ἐκκλησίας τῆς
Ἑλλάδος ὑφίσταται τὶς ἐπιπτώ-
σεις τοῦ ποσοστοῦ διορισμῶν
στὸ Δημόσιο τῶν δημοσίων
ὑπαλλήλων, ὅπου γιὰ κάθε δέ-
κα ἀποχωρήσεις μπορεῖ νὰ διο-
ριστεῖ ἕνας ὑπάλληλος. Ἡ δυσ-
μενὴς αὐτὴ ἐξέλιξη γιὰ τὴν
Ἐκκλησία μας δημιούργησε σο-
βαρότατα προβλήματα χειρο-
τονιῶν νέων κληρικῶν, διότι
ἀρνεῖται τὸ κράτος νὰ μισθο-
δοτεῖ πρόσωπα πέραν τοῦ ἀνω-
τέρω ποσοστοῦ. Ἡ ποσόστωση
αὐτὴ «διορισμοῦ» τῶν κλη-
ρικῶν δὲν γίνεται ἔστω ἀνὰ μη-
τροπολιτικὴ περιφέρεια, ἀλλὰ
πανελληνίως, ὁπότε οἱ ἐλάχι-
στες θέσεις ἰσχύουν γιὰ ὅλη
τὴν Ἑλλάδα! Ἡ συνέπεια αὐτῆς
τῆς κατάστασης δὲν ἄργησε νὰ
φανεῖ. Τὰ κενὰ τῶν ἱερέων σὲ
ὅλες τὶς Ἱερὲς Μητροπόλεις
αὐξάνονται συνεχῶς. Σὲ ὁρι-
σμένες περιπτώσεις οἱ ἱερεῖς
γίνονται δυσεύρετοι, ἰδιαίτερα
στὴν ἐπαρχία. Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος
ἐκπέμπει δραματικὴ ἔκκληση
γιὰ ἐθελοντικὴ προσέλευση
στὴν ἱερωσύνη προσώπων, ποὺ
δὲν ἔχουν ἀνάγκη τὸ μισθὸ τοῦ
κληρικοῦ (συνταξιούχων, δημο-
σίων ὑπαλλήλων, εἰσοδηματιῶν
κλπ). Ἀλλὰ καὶ πάλι ἡ ἀνταπό-
κριση εἶναι μικρή. Ἐλάχιστοι
προσῆλθαν νὰ ὑπηρετήσουν
τὴν Ἐκκλησία ἐθελοντικὰ αὐτὴ
τὴ δύσκολη περίσταση. Θεω-
ροῦμε ὅτι τὸ ἐκκλησιομάχο πο-
λιτικό μας σύστημα βρῆκε ἐπι-
τέλους τὸν τρόπο νὰ πλήξει τὴν
εὐρωστία καὶ τὸ ἔργο τῆς Ἐκ-
κλησίας μας, μὲ τὴν ὄψιμη δη-
μοσιοϋπαλληλοποίηση τῶν κλη-
ρικῶν, ἐφαρμόζοντας γιʼ αὐ-
τοὺς τὸ δημοσιοϋπαλληλικὸ δί-
καιο! Προσευχόμαστε ὁ Θεὸς
νὰ ἐπισκεφτεῖ τὴν «Ἄμπελό»
Του καὶ νὰ βρεῖ τοὺς «ἐργά-
τες», ποὺ χρειάζονται, καὶ ποὺ
δὲ θὰ εἶναι τῆς «σειρᾶς», ἁ-
πλῶς νὰ καλύψουν τὰ ἐνοριακὰ
«κενά», ἀλλὰ νὰ εἶναι οὐσιαστι-
κοὶ λειτουργοὶ καὶ θεράποντες
τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ!
ἑκατομμύρια χριστιανούς. Ἔχουμε
τὴ βεβαιότητα πὼς ἡ ἀπολογία του
μπροστὰ στὸ θρόνο τῆς Θεότητας,
γιὰ τὴν ἐμμονή του στὴν αἵρεση,
θὰ εἶναι ἕνα φοβερὸ γεγονός, διό-
τι θὰ εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ ἀπο-
λογηθεῖ καὶ γιὰ τὰ ἑκατομμύρια
τῶν ὁμοπίστων του Κοπτῶν! Σύμ-
φωνα μὲ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλη-
σίας μας ἡ ἐμμονὴ στὴν αἵρεση,
σημαίνει ἀποκοπὴ ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς
Ἐκκλησίας καὶ ἄρα ἡ σωτηρία του
εἶναι ἀδύνατη! Εὐχόμαστε πάντως
ὁ δικαιοκρίτης Κύριος νὰ δείξει
ἔλεος γιὰ τὸν ἐκλιπόντα, ὁ ὁποῖος
ὁμολογουμένως ὑπέφερε τὰ πάν-
δεινα ἀπὸ τοὺς μουσουλμάνους
συμπατριῶτες του καθʼ ὅλη τὴ
διάρκεια τῆς ἀρχιερατείας του!
Παραιτεῖται
ὁ Ἀρχιεπίσκοπος
τῶν Ἀγγλικανῶν
ΑΥΤΕΣ τὶς ἡμέρες ἀνακοίνωσε
τὴν παραίτησή του ἀπὸ τὸ τιμόνι
τῆς Ἀγγλικανικῆς «ἐκκλησίας» ὁ
«ἀρχιεπίσκοπος» τοῦ Καντέρμπου-
ρι δρ Ρόουαν Οὐίλιαμς, γιὰ νὰ ἀκο-
λουθήσει ἀκαδημαϊκὴ καριέρα στὸ
πανεπιστήμιο τοῦ Κέϊμπριτζ!
Σὲ μήνυμά του, ὁ 66χρονος ση-
μειώνει ὅτι «ἦταν μεγάλη μου τιμὴ
νὰ εἶμαι ὁ πνευματικὸς ἡγέτης 77
ἑκατομμυρίων πιστῶν» ἀνέφερε
μεταξὺ ἄλλων ὅτι τὰ τελευταῖα χρό-
νια ἡ Ἀγγλικανικὴ Ἐκκλησία ἔχει πε-
ράσει πολλὲς δοκιμασίες, κυρίως
λόγῳ τῶν διαφωνιῶν στοὺς κόλ-
πους της γιὰ τὴ χειροτόνηση γυ-
ναικῶν ἱερέων, ἀλλὰ καὶ τοὺς γά-
μους ὁμόφυλων ζευγαριῶν. Ὁ ἴδιος
ὁ δρ Οὐίλιαμς ἔκανε ἀρκετὲς προσ-
πάθειες νὰ γεφυρώσει τὶς διαφο-
ρές, ὡστόσο, δὲν ἦταν πάντοτε ἐπι-
τυχημένες. Ἔχουμε νὰ παρατηρή-
σουμε πὼς καὶ μόνο ἡ προσπάθεια
νὰ «γεφυρώσει» τὰ χάσματα τῆς
λεγόμενης «ἐκκλησίας» του, φανε-
ρώνει τὴ ρηχότητά του καὶ τὸν
ἐνδοτισμό του στὶς ἀπίστευτες
πνευματικὲς ἐκπτώσεις τοῦ ἀγγλι-
κανισμοῦ. Ἀλλὰ καὶ ἡ προτίμησή του
νὰ ἀλλάξει τὴ θέση τοῦ «ἀρχιεπι-
σκόπου» μὲ τὴ θέση τοῦ καθηγητῆ
φανερώνει ἄνθρωπο, ποὺ δὲν πί-
στευε ἰδιαίτερα ἔνθερμα τὴν ἀπο-
στολή του! Ὡστόσο ὑπάρχει καὶ ἕνα
μελανότερο σημεῖο στὴν «ἀρχιεπι-
σκοπικὴ» πορεία τοῦ δρ. Ρόουαν
Οὐίλιαμς. Τὸν Αὔγουστο τοῦ 2002,
δύο μόλις μῆνες πρὶν ἀπὸ τὴν ἐπί-
σημη ἀνάληψη τῶν νέων καθηκόν-
των του ὡς «ἀρχιεπίσκοπος» τοῦ
Καντέρμπουρι, ἔγινε ἐπίτιμο μέλος
τῆς «Ἀδελφότητας τῶν Δρυίδων
τῆς Οὐαλλίας» σὲ μία τελετὴ στὸ
Σαὶντ Νταίηβιτς τῆς Οὐαλλίας, ἐχρί-
σθη Δρυίδης-Βάρδος ἀπὸ τὸν ἀρχι-
δρυΐδη τῆς Βρετανίας Δρα Ρόμπιν
Λιοὺζ (πηγή: http://news.bbc.co.uk/2/hi
/uk_news/wales/2172918.stm)! Παρʼ
ὅλες τὶς σφοδρὲς ἀντιδράσεις, ποὺ
εἶχε προκαλέσει ἡ πρωτοφανὴς (γιὰ
χριστιανὸ ἀξιωματοῦχο) ἐνέργειά
του αὐτή, ὁ δρ. Ρόουαν Οὐίλιαμς
οὐδέποτε ἀπέβαλε τὴν ἰδιότητα τοῦ
δρυΐδη βάρδου, δηλαδὴ ἦταν ταυ-
τόχρονα καὶ παγανιστὴς ἱερέας!
Ἀφήνουμε τοὺς ἀναγνῶστες μας
νὰ διαγνώσουν τὴν κατάπτωση τῆς
αἱρετικῆς παρασυναγωγῆς τοῦ
ἀγγλικανισμοῦ, ἡ ὁποία δὲν ἔχει
σταματημό!
Ἡ Κυριακή
τῆς Ὀρθοδοξίας
εἰς τόν Πειραιᾶ
Ο ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ τῆς Κυριακῆς
τῆς Ὀρθοδοξίας στὸν Πειραιᾶ εἶχε
μία ἰδιαιτερότητα ἐφέτος. Ὁ
ἡρωικὸς μητροπολίτης κ. Σεραφείμ,
ἕνας ὁμολογουμένως σύγχρονος
ὁμολογητὴς τῆς ὀρθοδόξου πίστε-
ως, κατὰ τὴν τελετὴ τῆς περιφορᾶς
τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων, διάβασε εἰδικὸ
κείμενο «ἀναθεμάτων», συμπερι-
λαμβάνοντας ὅλους τούς αἱρετι-
κοὺς καὶ τὶς κακοδοξίες, ἀπὸ τὴν
ἀρχὴ τῆς Ἐκκλησίας, ὡς τὰ σήμερα.
Ὡς τελευταῖο αἱρεσιάρχη «ἀναθε-
μάτισε» τὸν νῦν πάπα Βενέδικτο
τὸν 16ο. Ἡ θαρραλέα πρωτοτυπία
τοῦ ὁμολογητῆ ἐπισκόπου προκά-
λεσε, ὅπως ἀναμενόταν, δυσμενῆ
σχόλια στοὺς αἱρετικοὺς κύκλους,
ἀλλὰ καὶ στοὺς ὀρθοδόξους, ποὺ
διέπονται ἀπὸ οἰκουμενιστικὰ φρο-
νήματα. Ἀντίθετα, πλήρωσε μὲ
χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση ὅλους τούς
ὀρθοδόξους πιστούς, οἱ ὁποῖοι πι-
στεύουν ἀκράδαντα πὼς ἡ Ὀρθό-
δοξος Καθολικὴ Ἐκκλησία μας,
εἶναι ἡ μοναδικὴ ἀληθινὴ Ἐκκλησία
τοῦ Χριστοῦ καὶ πὼς ὅ,τι ὑπάρχει
ἔξω ἀπὸ Αὐτὴ καὶ αὐτοπροσδιορίζε-
ται ὡς «ἐκκλησία», εἶναι αἵρεση καὶ
ψεῦδος! Εἰδικὰ ὁ «ἀναθεματισμὸς»
τοῦ κάπηλου τοῦ σεβασμίου Πα-
τριαρχείου τῆς Δύσεως πάπα, ἀπο-
τελεῖ ταυτόχρονα μία βαθύτατα
συμβολικὴ πράξη. Ἀπηχεῖ τὴν πίστη
μυριάδων ὀρθοδόξων πιστῶν, οἱ
ὁποῖοι θλίβονται καὶ ἀνησυχοῦν ἀπὸ
τοὺς ἐναγκαλισμοὺς–λυκοφιλίας
τῶν οἰκουμενιστῶν μὲ τοὺς παπι-
κούς, διότι ὁ θλιβερὸς «ἀλάθητος»
τοῦ Βατικανοῦ δὲν κάνει οὔτε τὴν
ἐλάχιστη ὑποχώρηση ἀπὸ τὶς μύριες
κακοδοξίες του. Ὑποχωρήσεις τα-
πεινωτικὲς καὶ συχνὰ ἐκπτωτικές
τῆς Ἐκκλησίας μας κάνουν μόνον
οἱ ὀρθόδοξοι σύνεδροι στοὺς ἀτέ-
λειωτους καὶ ἀνόητους «θεολογι-
κοὺς διαλόγους»! Συγχαρητήρια
Σεβασμιώτατε! Εὐχόμαστε νὰ βρε-
θοῦν καὶ ἄλλοι ἐπίσκοποι μιμητές
σας!
Ἡ ἐγκληματικότης
αὐξάνει ἐπικινδύνως
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ δελτίο εἰδήσεων
ἀπὸ τὰ Μ.Μ.Ε., πού νὰ μὴ ἀναφέρε-
ται σέ ἐγκληματικὴ πράξη κατὰ
ἀθώων καὶ φιλήσυχων πολιτῶν.
Πρὶν λίγες ἡμέρες δολοφονήθηκε
ἄγρια φτωχὸς βιοπαλαιστὴς οἰκογε-
νειάρχης περιπτερὰς στὸ Περιστέρι
Ἀττικῆς, ἀπὸ ἀδίστακτους ληστές,
ἐπειδὴ τόλμησε νὰ ἀντισταθεῖ καὶ
νὰ φωνάξει βοήθεια! Ἀπὸ ὅσα
ἐγκλήματα ἐξιχνιάζονται, προκύπτει
ὅτι κατὰ κανόνα εἶναι ἔργο ἀλλο-
δαπῶν, νόμιμων καὶ παράνομων λα-
θρομεταναστῶν. Οἱ κάτοικοι τῶν
λεγομένων «λαϊκῶν» συνοικιῶν
στὴν Ἀθήνα καὶ τὶς ἄλλες μεγάλες
πόλεις βρίσκονται σὲ ἀπόγνωση. Δὲ
μποροῦν νὰ κυκλοφορήσουν χωρὶς
συνοδεία. Ὅσοι ἔχουν τὴ δυνατό-
τητα ἐγκαταλείπουν τὰ σπίτια τους
καὶ μετακομίζουν σὲ ἄλλες πιὸ
ἀσφαλεῖς περιοχές. Ἡ ἀξία τῶν ἀκι-
νήτων σὲ αὐτὲς τὶς περιοχὲς ἔχει
ἐκμηδενιστεῖ. Δὲν τὰ ἀγοράζει κα-
νείς! Τί κάνει ἡ ἐπίσημη πολιτεία;
Σχεδὸν τίποτε! Σὲ πολλὲς περιπτώ-
σεις συντάσσεται μὲ κάποιες ὕπο-
πτες «ἀντιρατσιστικὲς ὀργανώ-
σεις», οἱ ὁποῖοι κόπτονται γιὰ τὰ «δι-
καιώματα» τῶν παράνομων μετα-
ναστῶν, λὲς καὶ σὲ αὐτὴ τὴ χώρα
δὲν ἔχουν ἰσχὺ οἱ νόμοι της καὶ οἱ
λαθρομετανάστες εἶναι ὑπεράνω
τῆς ἑλληνικῆς νομοθεσίας! Εὐελπι-
στοῦμε (ἀμυδρῶς) πὼς ἡ κυβέρνη-
ση ποὺ θὰ προκύψει ἀπὸ τὶς ἐπερ-
χόμενες ἐκλογὲς ἴσως βάλλει σὲ
προτεραιότητα τὴ δημόσια τάξη καὶ
ἐφαρμόσει τὸ νόμο, γιὰ τὴν παρά-
νομη μετανάστευση στὴ χώρα μας.
Χῶρες ποὺ σέβονται τοὺς πολίτες
τους καὶ τὴν ἀξιοπρέπειά τους
βρῆκαν ἀποτελεσματικοὺς τρόπους
νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τὴ μάστιγα τῆς
λαθρομετανάστευσης!
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Τ
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΣΙΝΑΪΤΗΣ
ΗΝ 6ην Ἀπριλίου ἑορτάζουμε
τὴν μνήμη τοῦ Ἁγ. Γρηγορίου
τοῦ Σιναΐτη. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ
Σιναΐτης καταγόταν ἀπὸ τὸ Λούκου-
λο τῆς Μ. Ἀσίας. Γεννήθηκε τὸ
1255 ἀπὸ γονεῖς εὐγενεῖς, πλούσι-
ους μὰ πρὸ πάντων μὲ βαθειὰ πίστη
στὸ Θεό. Μετὰ ἀπὸ τὸ θαυμαστὸ
τρόπο, μὲ τὸν ὁποῖο ὁ ἅγιος Γρηγό-
ριος καὶ οἱ γονεῖς του ἐλευθερώθη-
καν ἀπὸ τοὺς Τούρκους, ποὺ λεη-
λατοῦσαν τὴν Μ. Ἀσία αἰσθάνθηκε
τὸν ἱερὸ πόθο νὰ ἀκολουθήση τὴν
μοναχικὴ ζωή. Ἔφυγε ἔτσι γιὰ τὴν
Κύπρο καὶ κατόπιν γιὰ τὸ Σινᾶ, ὅπου
ἐπιδίδεται μὲ ἱερὸ ζῆλο στὴν ἀπό-
κτηση τῶν ἀρετῶν καὶ ἰδιαίτερα τῆς
προσευχῆς, τῆς ἀγρυπνίας καὶ τῆς
μελέτης τῶν θείων Γραφῶν. Ὁ διά-
βολος ὅμως ἐμφύτευσε σὲ κάποι-
ους μοναχοὺς τὸ πάθος τοῦ φθό-
νου, γι᾽ αὐτὸ ἀναγκάστηκε νὰ φύγη.
Ἀρχικὰ πῆγε στοὺς Ἁγίους Τόπους καὶ κατόπιν στοὺς
Καλοὺς Λιμένες τῆς Κρήτης, ὅπου ἐπιδίδεται σὲ νέ-
ους ἀγῶνες καὶ διδάσκεται ἀπὸ κάποιο ἀναχωρητὴ
Ἀρσένιο τὴν νοερὰ προσευχή. Μετὰ ἀπὸ λίγο καιρὸ
ἀναχωρεῖ γιὰ τὸ Ἅγιο Ὄρος, ὅπου συγκεντρώνονται
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΝΑΡΗΣ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.
στάσεως τὸν βρῆκε καπετάνιο σ’
ἕνα ἐμπορικὸ πλοῖο ἀγκυροβολημέ-
νο στὴν Ὀδησσὸ τῆς Ρωσίας. Ἦταν
τόσος ὁ ἐνθουσιασμός του, ποὺ
ἀναχωρεῖ ἀμέσως, χωρὶς νὰ παρα-
λάβει τὸ ἐμπόρευμα, γιὰ τὸ ὁποῖο
ταξίδεψε ἐκεῖ, ἔτσι ὥστε νὰ μὴ κα-
θυστερήσει οὔτε ὥρα τὴν προσ-
φορὰ τῶν ὑπηρεσιῶν του πρὸς τὸ
Ἔθνος. Μέχρι τὸν Ἰούνιο τοῦ 1822
ὁ Κανάρης εἶχε πάρει μέρος σὲ
ἀρκετὲς ναυτικὲς ἐπιχειρήσεις μὲ
Ψαριανὰ πλοῖα ἐναντίον τοῦ Τουρ-
κικοῦ στόλου (Μικρασιατικὰ παρά-
λια, Σέριφος, Ψαρά, Πάτρα). Ὅταν
λοιπὸν ζήτησε ν’ ἀναλάβει τὴ ριψο-
κίνδυνη ἀποστολὴ στὴ Χίο, τὸ αἴτη-
μά του ἀντιμετωπίστηκε μὲ δυσπι-
στία καὶ ἀπὸ κάποιους ἄλλους φθο-
νεροὺς μὲ περιφρόνηση.
Ὁ ἴδιος χωρὶς χαιρεκακία, ἀλλὰ
μὲ συγκατάβαση καὶ συγχωρητικό-
τητα δικαιολογοῦσε τὴ στάση τῶν
συμπατριωτῶν του λέγοντας τὰ
ἑξῆς: «Δὲν εἶχαν ἐμπιστοσύνη στὸ
κουράγιο μου, καθόμουν ἥσυχος
στὸ σπίτι μου, δὲν ἀνακατευόμουν
στὰ μαλώματα, στοὺς θορύβους. Οἱ
πατριῶτες μου δὲν μὲ θαρροῦσαν
ἄξιο νὰ κουμαντάρω μπουρλότο.
Στὰ Εἰκοσιδυὸ ἔλαβαν ἀνάγκη ἀπὸ
μπουρλοτιέρη καπετάνιο. Τότε πα-
ρουσιάστηκα κι ἐγὼ καὶ τοὺς φάνη-
κε παράξενο».
Μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ ἐπελέ-
γη τελικὰ ὁ Κωνσταντῖνος Κανάρης.
Πῆρε λοιπὸν τοὺς ἄνδρες, ποὺ θ’
ἀποτελοῦσαν τὸ πλήρωμα τοῦ πυρ-
πολικοῦ του καὶ ξεκίνησαν γιὰ τὸ ἱ.
ναὸ τοῦ Ἁγίου Νικολάου, γιὰ νὰ
λειτουργηθοῦν. Ἐκεῖ, ἀφοῦ ἄναψε
κερὶ μπροστὰ στὰ εἰκονίσματα τῆς
Παναγίας καὶ τοῦ Ἁγίου Νικολάου,
πῆρε τὴν ἀπόφαση, ποὺ τὸν ἀνύ-
ψωσε στὸ ἐπίπεδο τοῦ Μάρτυρα,
δηλαδὴ εἶπε: «Κωνσταντῆ, ἀπόψε
θὰ πεθάνης». Ὁ Χριστὸς ἄκουσε
τὴν ἀπόφαση αὐτὴ τῆς αὐτοθυσίας
τοῦ Κωνσταντῆ, ποὺ ταυτόχρονα
ἦταν καὶ παράκληση καὶ μὲ τὶς με-
ΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.
Δαβίδ.
Ἐάν "ἡ ἀργοποροῦσα δικαιο-
σύνη εἶναι ἄρνηση τῆς δικαιο-
σύνης", ὅπως λέγεται μεταξύ
τῶν νομικῶν, ποιό χαρακτηρι-
σμό θά δώσουμε σέ δίκη ἄδικη,
ὅπου κυβερνᾶ καί κατευθύνει τό
πάθος καί ὁ φθόνος καί ἡ ψευ-
δορκία καί ὅλα τά κακά… ὅπως
ἡ δίκη τοῦ Ἰησοῦ;
Στήν παρωδία τῆς δίκης τοῦ
Ἰησοῦ, ὁ μέν δικαστής εἶναι ὁ
ρωμαῖος ἡγεμόνας, ἄνθρωπος
δειλός, ματαιόδοξος καί φιλόδο-
ξος. Γιά νά μή χάσει τή θέση του
καί τά προνόμιά του, καταδίκα-
σε τόν Βασιλέα τῶν βασιλέων.
Ὡδήγησε τόν Κύριο στό μαρτυ-
ρικό θάνατο τοῦ σταυροῦ, ἀφοῦ
προηγουμένως Τόν ὑπέβαλε σ᾽
ὅλους τούς χλευασμούς, τίς μα-
στιγώσεις καί τίς ἄλλες ταπει-
νώσεις. Ἡ πιό ἐλεεινή καί ἀχρεία
συμπεριφορά τοῦ Πιλάτου ἦταν
ἡ καταδίκη ἑνός ἀθώου... τοῦ
Θεανθρώπου, τοῦ ὁποίου τήν
ἀθωότητα εἶχε ὁ ἴδιος διαπιστώ-
σει καί ὁμολογήσει. Ἐνῶ ἔλεγε:
"οὐχ εὑρίσκω ἐν αὐτῷ αἰτίαν",
παρόλ᾽ αὐτά, Τόν καταδικάζει σέ
θάνατο.
Τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ, γιά τή
σωτηρία τῶν ἀνθρώπων, εἶναι
ἀκατάληπτο καί ἀνερμήνευτο. Ὁ
Σταυρός εἶναι τό μεγάλο καί
ἀνεξιχνίαστο μυστήριο τῶν βου-
λῶν τοῦ Θεοῦ. Καί ῾μεῖς δέν
ἔχουμε, παρά μέ ταπείνωση καί
κάτω ἀπ᾽ τό Σταυρό τοῦ Κυρίου,
νά ἐκφράσουμε τήν ἄρρητη καί
γεμάτη εὐγνώμονα ἐρωτηματι-
κά, προσευχή, τοῦ ἱεροῦ Αὐγου-
στίνου:
«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, τό γλυ-
κύτατο τέκνο τοῦ οὐράνιου Πα-
τέρα, τί ἆραγε κακό ἔπραξες,
ὥστε νά ὑποστεῖς τή φοβερή τοῦ
σταυροῦ καταδίκη; Ποιό εἶναι
τό ἔγκλημά σου, ὥστε νά ὑποφέ-
ρεις τά τόσο φοβερά παθήματα
τοῦ θανάτου; Ποιό εἶναι τό ἀνό-
γύρω του ἀρκετοὶ μοναχοὶ καὶ
τοὺς διδάσκει τὴν μέθοδο αὐτὴ.
Καὶ πάλι ὁ διάβολος σπέρνει τὸ
φθόνο καὶ ἀναγκάζεται νὰ ἀναχω-
ρήση σὲ ἔρημη περιοχή, κοντὰ
στὴν Ἱ. Μονὴ τῆς Σίμωνος Πέτρας.
Ἐξαιτίας τῶν Ἀγαρηνῶν ἐγκατα-
λείπει μὲ τοὺς μαθητὲς του ἐκ νέ-
ου τὸ Ἅγιο Ὄρος καὶ καταφεύγει
στὴν Θεσσαλονίκη κατόπιν στὴ
Χίο, τὴ Μυτιλήνη, στὸ Μεσομήλιο
τῆς Βουλγαρίας καὶ τέλος στὸ Κα-
τακεκρυωμένο ὄρος τῆς Θράκης
ὅπου καὶ κτίζει μοναστήρι μὲ τὸ
ὄνομα Ἁγία Λαύρα μὲ τὴν οἰκονο-
μικὴ συνδρομὴ τοῦ εὐσεβοῦς τσά-
ρου τῶν Βουλγάρων Ἰωάννη-Ἀλέ-
ξανδρου, ὅπου ἕνα πλῆθος μο-
ναχῶν μαζεύτηκε γύρω του.
Ἔχοντας πόθο νὰ κηρύξη τὸ
Εὐαγγέλιο ἔκανε περιοδεῖες σὲ
ὁλόκληρη τὴν Βυζαντινὴ ἐπικρά-
τεια, στὴ Βουλγαρία, στὴ Σερβία καὶ ἔφτασε ἀκόμα καὶ
στὴ χώρα τῆς Γαλλίας. Ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ τὸ ἔτος
1308 ἀφήνοντας τὴν σπουδαία διδασκαλία περὶ νο-
ερᾶς προσευχῆς καὶ ἕνα πλῆθος μαθητῶν, ποὺ χαρα-
κτηρίζονταν γιὰ τὴν ἡσυχαστική τους βιωτή.
σιτεῖες τῆς Θεομήτορος καὶ πάντων
τῶν Ἁγίων τοῦ χάρισε μία δοξασμέ-
νη καὶ ὑπέρλαμπρη νίκη, ποὺ μένει
ἀκατάλυτη ἀπὸ τὸ χρόνο. Ἀφοῦ
κοινώνησαν τῶν Ἀχράντων Μυστη-
ρίων ἔφυγαν ἀπὸ τὸ ναὸ κατὰ τὸ
λόγο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυ-
σοστόμου: «ὡς λέοντες, πῦρ πνέ-
οντες».
Ἀλλὰ ἂς ἀφήσουμε τὸ ἡμερολό-
γιο τοῦ Ψαριανοῦ πλοίου «Φιλο-
κτήτης» νὰ μᾶς ἀφηγηθεῖ συνο-
πτικὰ τί συνέβη μετά: «καὶ ἐκλε-
χθέντες δύο καπετάνοι μπουρλοτιέ-
ριδες, ὁ Κωνσταντῖνος Κανάρης
Ψαριανὸς καὶ ὁ Ἀνδρέας Πιπίνος
Ὑδραῖος καὶ δύο πολεμικὰ πλοῖα νὰ
συνοδεύσουν αὐτοὺς καὶ φθάνον-
τας ἡ νύκτα ἐκίνησαν μὲ τὴν βοή-
θειαν τοῦ σταυροῦ καὶ πλησιάσας
εἰς τὸν ἐχθρὸν ὁ μὲν Κωνσταντῖνος
Κανάρης τὸ ἐκόλλησεν εὐστόχως
εἰς τὸ τρίκροτον τοῦ στολάρχου
Ἀλῆ Ζαδὲ πασᾶ καὶ ἐπυρπολήθη
ὅπου καὶ ἔγινεν ὁλοκαύτωμα ὁ ὠμό-
τατος στόλαρχος μὲ πολλοῦ ἀριθ-
μοῦ Βαρβάρων 7 τοῦ Ἰουνίου».
Ὁ Ἄγγλος Τόμας Γκόρντον γρά-
φει σὲ ἱστορικό του ἔργο γιὰ τὴν
Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση ὅτι ἡ ἀνατί-
ναξη τῆς Τουρκικῆς ναυαρχίδας
ἀπὸ τὸν Κανάρη ὑπῆρξε ἕνα «ἀπὸ
τὰ πιὸ ἐκπληκτικὰ στρατιωτικὰ κα-
τορθώματα, ποὺ ἀναφέρει ἡ ἱστο-
ρία». Ὅμως ὁ γενναῖος αὐτὸς πα-
τριώτης δὲν ἄφησε λεπτὸ νὰ τὸν
θαμπώσει ἡ λάμψη τοῦ θριάμβου
του. Οὔτε ἐπέτρεψε στὸν ἑαυτό του
νὰ γεμίσει ἀπὸ ἀλαζονεία κι ἐγωι-
σμό. Οἱ ζητωκραυγὲς καὶ ἡ θριαμ-
βευτικὴ ὑποδοχὴ, ποὺ τοῦ ἐπεφύ-
λαξαν οἱ Ψαριανοὶ συμπατριῶτες
του καὶ οἱ πρόσφυγες Χίοι, ποὺ
εἶχαν διασωθεῖ στὰ Ψαρά, δὲν στά-
θηκαν ἱκανὲς νὰ ρίξουν τὸν σπόρο
τῆς ματαιοδοξίας στὴν ἁγνὴ ψυχὴ
τοῦ Κωνσταντῆ. Ταπεινὸς ἔφυγε γιὰ
νὰ πετύχει τὸν ἄθλο αὐτὸ, ποὺ
φάνταζε ἀκατόρθωτος καὶ ταπεινὸς
ἐπέστρεψε. Ἡ τόσο περιφρονημένη
– ἰδίως στὶς ἡμέρες μας – χριστια-
μημά σου; Ποιά ἡ ἐνοχή σου;
Ποιά τοῦ θανάτου σου ἡ αἰτία;
Ποιά ἡ δικαιολογία τῆς καταδί-
κης σου;... Ἐγώ, ὁ ἁμαρτωλός
ἄνθρωπος, ἐγώ εἶμαι ἡ πληγή
σου, ἡ ὁποία σοῦ προξενεῖ πό-
νους ἐπάνω στό Σταυρό...».
Ὡραῖος καί ὁ στοχασμός τοῦ
ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς:
«Ἄς μή περιοριστοῦμε μόνο στό
νά θαυμάζουμε τήν ἀγάπη τοῦ
Κυρίου γιά τό ἀνθρώπινο γένος.
Ὁ θαυμασμός μας αὐτός πρέπει
νά μᾶς γεμίσει ντροπή, ἄν σκε-
φτοῦμε πόσον ἀφορᾶ κι ἐμᾶς ἡ
προσευχή Του ἀπό τό Σταυρό...
Ἄν δέ μποροῦμε ἀκόμα νά με-
τρήσουμε τό μεγαλεῖο τῆς ἀγά-
πης, πού ἔχει ὁ Κύριος Ἰησοῦς
γιά μᾶς, ἄς προσπαθήσουμε νά
μετρήσουμε τό μέγεθος τοῦ πά-
θους Του γιά μᾶς».
Σημαντική ἡ παρατήρηση τοῦ
Πασκάλ: «Ἐπειδή δέ μποροῦν νά
δώσουν δύναμη στή δικαιοσύνη,
δίνουν δίκαιο στή δύναμη, ὥστε
τό δίκαιο καί ἡ δύναμη νά συνυ-
πάρχουν, γιά νά ἑδραιώνεται ἡ
εἰρήνη».
Πολύ σοφό τό νομικό ἀξίωμα,
ὅτι: «Εἶναι προτιμότερη ἡ ἀθώω-
ση χίλιων ἐνόχων, παρά ἡ κατα-
δίκη ἑνός ἀθώου».
Βέβαια, κατά τόν ἱερό Χρυσό-
στομο: "Οὐ τήν αὐτήν δώσουσι
δίκην οἱ πρό τοῦ νόμου, καί οἱ
μετά τόν νόμον". Δέ θά δικα-
στοῦν μέ τά ἴδια κριτήρια
ἐκεῖνοι, πού ἔζησαν πρίν τό γρα-
πτό νόμο τοῦ Θεοῦ, μέ ἐκείνους
πού ἔζησαν μετά τό νόμο.
Τήν τελική καί ἀπόλυτη ἐξου-
σία κρίσης, δίκης καί ἀπόδοσης
δικαιοσύνης, τήν ἔχει μονάχα ὁ
Θεός. Ἡ μνήμη τοῦ Πάθους καί
τῆς Ἀνάστασης θά μᾶς ἐμπνέει
καί θά μᾶς στηρίζει, ἐφόσον μεί-
νουμε "πιστοί ἄχρι θανάτου",
"ἀφορῶντες εἰς τόν τῆς πίστεως
ἀρχηγόν καί τελειωτήν Ἰησοῦν" (
Ἑβρ. ΙΒ´ 2). Αὐτῷ ἡ δόξα εἰς τούς
αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012
ΑΘΗΝΑΣ Χ. ΑΛΕΞΙΟΥ: «1821 Μύθος ἢ θαῦμα;», Ἐκδότης:
Ἀδελφότης Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ», Ἀθήνα 2012, σελίδες 164.
Λυπᾶμαι ποὺ παρουσιάζω αὐτὸ τὸ μήθηκε καὶ πολεμεῖται. Χτυπήθηκε
τόσο σημαντικὸ καὶ ἐξαίρετο βιβλίο, στὶς ρίζες του, στὰ χρόνια τῆς πικρῆς
μετὰ τὴν ἐθνική μας Γιορτὴ τῆς 25ης ἀναμονῆς τοῦ Γένους καὶ τῆς ἐλπιδο-
Μαρτίου, μιᾶς καὶ τὸ θέμα του εἶναι, φόρου ἑτοιμασίας του. Χτυπήθηκε,
ἀκριβῶς, τὸ 1821, δηλαδή, σκηνὲς καὶ μήπως καὶ χαμηλώσει τὸ ἀνάστημά
μορφὲς τοῦ θεοφρούρητου καὶ θεο- του καὶ χωρέσει στὴ γωνιά, ποὺ ἀφή-
σκέπαστου καὶ ἀνεπανάληπτου ἐκεί- σαμε γιὰ τὰ δυσερμήνευτα καὶ παρά-
νου ἀγώνα τῶν Ἑλλήνων, «γιὰ τοῦ δοξα. Γιατί εἶναι σφόδρα ἐνοχλητικὸ
Χριστοῦ τὴν πίστιν τὴν ἁγίαν καὶ τῆς γιὰ τὸν ὑλόφρονα κόσμο μας ν' ἀντι-
Πατρίδος τὴν ἐλευθερία». Στ' ἀλήθεια, κρίζει τὸ μέγα τοῦ 1821 θαῦμα. Τὸ
λυπᾶμαι γιὰ τὴν καθυστέρηση, γιατί θαῦμα τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς ἀδούλωτης
τὸ πῆρα στὰ χέρια μου παραμονὲς τῆς
ψυχῆς τοῦ « Ἕλληνα».
ἐθνικῆς μας Ἑορτῆς.
Τὰ κύρια Θέματα τοῦ βιβλίου —
Εἶναι τὸ βιβλίο τοῦτο —γιὰ ὅσους μετὰ τὸν Πρόλογο καὶ τὶς Συντομο-
ἀγαποῦν Χριστὸ καὶ Ἑλλάδα— τόσο
γραφίες (Πηγὲς)— εἶναι τὰ ἀκόλουθα:
ὄμορφο, ζωντανό, ἡρωϊκό, φωτεινό,
Ἑλληνικὸ καὶ Ὀρθόδοξο, ὥστε ὁ Ὀθωμανικὴ εἰρήνη – Μιὰ πολιτι-
ἀναγνώστης τὸ ἀπολαμβάνει καὶ τὸ σμικὴ αὐτοκρατορία; – Θρησκευτικὴ
χαίρεται. Ταυτόχρονα, κλείνει καὶ τὰ ἀνεκτικότητα; – Παιδομάζωμα: ἕνα
στόματα κάποιων ἀπογόνων τοῦ « ὑψηλὸ προνόμιο; – Κλεφτουριά: ἕνα
Ἐφιάλτη»... ποὺ ἀλλοιώνουν καὶ δια- ἀνομικὸ φαινόμενο; – Μύθος τὸ
κρυφὸ σχολειό; – Μία ἐπανάσταση τε-
στρέφουν τὰ γεγονότα τῆς ἱστορίας,
γιατί ἔτσι διδάχτηκαν ἀπὸ τὸν Κορ- τρακοσίων χρόνων, καὶ Ἄψευστοι
μάρτυρες.
δάτο καὶ τὸν Μάρξ!...
Ἡ ἐκλεκτὴ συγγραφέας καὶ φιλό- Δυστυχῶς ὁ χῶρος δὲν ἐπιτρέπει νὰ
λογος Ἀθηνᾶ Ἀλεξίου, μετὰ λόγου σημειώσω τὶς ὑποδιαιρέσεις τῶν κε-
γνώσεως καὶ σὰν ἀπάντηση στοὺς πα- φαλαίων (π.χ. Ἡ θέση τοῦ ραγιᾶ –
ραχαράκτες, πολὺ ἐπιτυχημένα σημει- Ἐξισλαμισμοὶ – Ἡ σκοπιμότητα τοῦ
ώνει στὸν τίτλο τοῦ βιβλίου: «1821 - παιδομαζώματος – Ἀρματολίκια…
νικὴ ἀρετὴ τῆς ταπεινώσεως ἦταν
μύθος ἢ θαῦμα;». Κλέφτες… θρῆνοι, Δημοτικὸ τραγού-
Ἀλλ' ἂς ἀκούσομε τὴν ἴδια στὸν δι κ.ἄ.)
γιὰ τὸν Κανάρη πολύτιμος πνευμα-
Πρόλογό της, πόσο ὄμορφα διατυπώ- Νὰ σημειώσω μονάχα τὴν ὀμορφιὰ
τικὸς θησαυρὸς, ποὺ δὲν θὰ ἀντάλ-
νει, ἀναπτύσσει καὶ ἀπολογεῖται στὶς τοῦ ἐξώφυλλου μὲ τὴν ὡραία καὶ συμ-
λασε γιὰ καμιὰ πρόσκαιρη δόξα καὶ
φλυαρίες τῶν ἀναθεωρητῶν τῆς Ἱστο- βολικὴ κινηματογραφικὴ ταινία,
ρίας, σχετικὰ μὲ τὸ 1821: καθὼς καὶ τὶς φωτογραφίες τῶν ἐσω-
τιμὴ τοῦ μάταιου τούτου κόσμου.
τερικῶν σελίδων. Καί… θερμὰ συγχα-
Ἐξάλλου ὁ ἴδιος ποτὲ δὲν θεώρησε
«Ὁ ὑπέροχος ἀγώνας, ἡ ἐθνεγερσία
ρητήρια στὴ συγγραφέα.
τὸ ἡρωικὸ αὐτὸ κατόρθωμα μονάχα
τοῦ 1821, πολεμήθηκε ἀπὸ παλαιότε-
ρους καὶ νεότερους ἱστορικούς. Πολε-
δικό του ἔργο. Ἀλλὰ ἔργο ποὺ πέ-
Μιχ. Μιχαηλίδης
τυχε μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Ἔργο
τῆς θείας δίκης γιὰ τὶς φοβερὲς φρι-
ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Γ. ΣΤΕΡΓΙΟΥΛΗ «ΣΥΜΠΟΡΕΥΘΩΜΕΝ ΑΥΤῼ»
καλεότητες, ποὺ διέπραξαν τὰ φα-
(Ἀπὸ τὸ Πάθος στὴν Ἀνάσταση), Ἐκδόσεις Βάνιας, Θεσσαλο-
νατισμένα μὲ μουσουλμανικὴ μι-
νίκη 2012, σελίδες 89.
σαλλοδοξία Τουρκικὰ στίφη στὴ
— Αἱ γενεαὶ πᾶσαι…
Ὁ ἐκλεκτὸς θεολόγος καὶ συγγρα-
Χίο. Μὲ ἀφοπλιστικὴ εἰλικρίνεια,
φέας Βασίλειος Στεργιούλης, μᾶς προ-
— Ἀναπεσὼν ἐκοιμήθη ὡς λέων...
ποὺ ἀποκάλυπτε μία ἄδολη καὶ
σφέρει μὲ τὴν ὡραιογραφίδα του, ἕνα
τὶς ἐγερεῖ Αὐτόν;…
ἀπονήρευτη ψυχή, μέχρι τὸ τέλος
πολὺ ἐπίκαιρο, πνευματικὸ καὶ καλο-
— Χριστὸς Ἀνέστη!
γραμμένο βιβλίο —τὸ 18ο στὴ σειρὰ—
τῆς ζωῆς του ὁμολογοῦσε: «Μία
γιὰ τὸ Πάθος καὶ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Ἀπ᾽ τὸν ὄμορφο καὶ γλυκόφθογγο
δύναμις μὲ ἅρπαξε ἀπὸ τὴν λιτα-
Ἰησοῦ Χριστοῦ. Πρόλογο, μεταφέρω μερικὲς σκέψεις
νεία πρὶν φύγουμε ἀπὸ τὰ Ψαρὰ
τοῦ κ. Βασ. Στεργιούλη: «Ἡ πιὸ κατα-
γιὰ τὴν Χίο. Μία δύναμις θεϊκὴ μὲ
Καὶ μόνο μὲ πρώτη ματιὰ στὸ ἐξώ-
νυκτικὴ ἑβδομάδα τοῦ ἔτους… Οἱ
φυλλο, ἀτενίζει ὁ ἀναγνώστης μὲ ἱερὸ
γιγάντωσε… Αὐτὴ ἡ θεία δύναμις
Ἀκολουθίες ἀγγίζουν τὶς ψυχὲς μὲ χά-
αἴσθημα, τὴν ἔγχρωμη εἰκόνα τῆς
μοῦ ἔδωσε θάρρος, διὰ νὰ φθάσω
ρη, ἀνάλαφρα, βαθιά, λυτρωτικά. Τὶς
μαρτυρικῆς πορείας τοῦ Κυρίου πρὸς
μὲ τὸ πυρπολικό μου στὴν Τουρκικὴ
θέλγουν καὶ τὶς ὑψώνουν πάνω ἀπὸ τὰ
τὸν Γολγοθᾶ, ἀνάμεσα στοὺς ἀγροί-
Ναυαρχίδα… Οἱ Τοῦρκοι ἦταν τό-
γήϊνα καὶ τὰ φθαρτά. Ποιὸς δὲν ἔζη-
κους ρωμαίους στρατιῶτες καὶ σε τὸ κατανυκτικὸ μεγαλεῖο τους;
σοι ὥστε, ἐὰν ἔπτυον ἐπάνω μας θὰ
μπροστὰ νὰ βαστάζει τὸ βαρὺ Σταυ- Ποιὰ καρδιὰ δὲν συγκίνησε ἡ γλυκιὰ
μᾶς ἔπνιγαν ἀναμφιβόλως… Εἰς τὸ
ρό, ὁ Σίμων ὁ Κυρηναῖος... μελωδία τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ὕμνου:
ὄνομα τοῦ Κυρίου φώναξα ἐκείνη
Ἡ θεματολογία τοῦ βιβλίου ἀκο- «Τὸν νυμφῶνα Σου βλέπω…»; Ποιὰ
τὴ στιγμή. Ἔκανα τὸν Σταυρό μου
ψυχὴ δὲν ἐνίωσε ἔξαρση καὶ κατάνυ-
λουθεῖ τὴν καθημερινὴ σειρὰ τῶν
καὶ πήδηξα στὴ βάρκα. Οἱ φλόγες
ξη στὸ τροπάριο τῆς Κασσιανῆς: «Κύ-
ἐκκλησιαστικῶν Ἀκολουθιῶν τῆς Με-
τοῦ πυρπολικοῦ μεταδόθηκαν στὴν
ριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπε-
γάλης Ἑβδομάδος. Ἀποτελεῖ, κατὰ
Ναυαρχίδα, ποὺ τινάχθηκε στὸν
κάποιο τρόπο, ἕνα ἐγχειρίδιο τῆς σοῦσα γυνή...» Ποιὸς δὲ συγκλονίστη-
ἀέρα καὶ παρέσυρε στὸν θάνατο χι-
ἐκκλησιαστικῆς Μεγάλης Ἑβδομά- κε τὴ Μεγάλη Πέμπτη κατὰ τὴν περι-
λιάδες Τούρκους».
δος. φορὰ τοῦ Ἐσταυρωμένου!... Καί...
ἐκείνη ἡ φωτοχυσία τῆς ἀναστάσιμης
Πρῶτο μέλημα τοῦ Κανάρη μό-
Τὰ περιεχόμενα κατὰ ἁγιογραφικὴ
νύχτας, ποὺ θυμίζει τὴ νίκη τοῦ φωτὸς
λις ἐπέστρεψε στὰ Ψαρὰ δὲν ἦταν
σειρά, εἶναι τὰ ἑξῆς: Ἀφοῦ προηγηθεῖ
τῆς Ἀναστάσεως στὶς δυνάμεις τοῦ
νὰ ἀπολαύσει τοὺς καρποὺς τοῦ
ὁ Πρόλογος, ἀκολουθοῦν:
σκότους!…».
θριάμβου του οὔτε νὰ ξεκουραστεῖ,
— Συμπορευθῶμεν Αὐτῷ...
Τὸ βιβλίο τὸ ἀφιερώνει: «Ἐγνωμό-
ἀλλὰ νὰ ἀνηφορίσει ἀσκεπὴς πρὸς
νως στὴν ἱερὴ μνήμη τοῦ μακαριστοῦ
— Μὴ μείνωμεν ἔξω τοῦ
τὴν ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Νικολάου
Νυμφῶνος Χριστοῦ... Μητροπολίτη Φλωρίνης, Πρεσπῶν
ἀκολουθούμενος ἀπ’ ὅλο τὸν πλη-
καὶ Ἐορδαίας ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ.
— Ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπε-
θυσμὸ τοῦ νησιοῦ, γιὰ νὰ εὐχαρι-
Νὰ σημειώσω, τέλος, τὶς ἔγχρωμες
σοῦσα γυνή...
στήσουν τὸ Θεὸ γιὰ τὸ ἀνέλπιστο
εἰκόνες τῶν Παθῶν τοῦ Κυρίου, στὶς
— Δεινὸν ἡ ραθυμία...
μέγεθος τῆς ἐπιτυχίας.
ἐσωτερικὲς σελίδες. Καί... θερμὰ συγ-
— Ἐσταυρώθης δι᾽ ἐμέ... χαρητήρια. (Κεντρικὴ διάθεση: Τηλ.
Μὲ τὴν εἴσοδό του στὸ ναὸ ὁ
— Προσκυνοῦμέν Σου τὰ Πάθη, 2310 219.493)
λιονταρόκαρδος ἥρωας ἀσπάσθηκε
Χριστέ…
μὲ εὐλάβεια τὴν εἰκόνα τοῦ προ-
Μιχ. Μιχαηλίδης
στάτη του Ἁγίου Νικολάου. Στὴ δο-
ξολογία, ποὺ ξεκίνησε, προέστη ὁ
ἐπίσκοπος Μυρρίνης Σωφρόνιος.
Ἡ Μύρρινα ἦταν μία ἀπὸ τὶς ἐπι-
σκοπὲς τῆς Μητροπόλεως Ἐφέσου
Ἔτος Λ´, Ἀριθμ. 14/6 Ἀπριλίου 2012
τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ὁ Σωφρόνιος
εἶχε ἀπομακρυνθεῖ ἀπ’ αὐτὴν λόγῳ
τῆς Ἐπαναστάσεως καὶ ὑπῆρξε
ΒΙΒΛΙΑ – ΑΝΑΤΥΠΑ Νοέμβ., Δεκ. 2011. Ἀθῆναι.
ἕνας ἀπὸ τοὺς δεκάδες ἀρχιερεῖς,
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Ν. ΤΣΙΡ- ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ
ποὺ ἔλαβαν ἐνεργὸ μέρος στὸν
ΠΑΝΛΗ, Καθηγητοῦ, «Ἐπίτομη καὶ ΜΑΡΤΥΡΙΑ, Δελτίον Τύπου καὶ
Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Τύπου τῆς Πληροφοριῶν τῆς Ἱ. Μητροπόλεως
Ἀγώνα τοῦ Γένους γιὰ τὴν ἀπελευ-
Διασπορᾶς». Α´ Τόμος: Ἀμερική – Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας. Νοέμβ.
θέρωσή του.
Καναδᾶς, Εὐρώπη, Ἀθήνα – Ν. – Δεκ. 2011. Αἴγιον.
Θὰ ἦταν παράλειψη νὰ μὴ ἀνα-
Ὑόρκη, 2011. Σχ. 17x23 σσ 245. ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑ-
φέρουμε ὅτι ὁ ἐπίσκοπος Σωφρό-
ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Δ. ΧΑΡΩΝΗ «Λε- ΣΗ, Μηνιαία ἔκδοση τῆς Ἱ. Μη-
νιος διατηροῦσε στενὴ φιλία μὲ τὸν
ξικὸ Πατρολογίας DEL’ ABBE´ MI- τροπόλεως Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου
Κανάρη καὶ «μεγάλως ἐπέδρα ἐπὶ
GNE» Τόμος β´ Paris 1853. Ἀνακάλυ- Βλασίου. Ἰαν., Φεβρ. 2012. Ἀθῆναι.
τῆς ψυχῆς αὐτοῦ». Πολλὲς φορὲς
ψη – Ἐπιμέλεια – Μετάφραση ἀπὸ
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟ-
μὲ τὶς ὁμιλίες του ἀναπτέρωνε τὸ
τὰ Γαλλικά. Ἐκδοτικὴ Παραγωγὴ
ΣΙΣ, Διμηνιαῖον Ὀρθόδοξον περιο-
ἠθικὸ καὶ τόνωνε τὸν ἐθνικὸ ζῆλο
Ἑπτάλοφος Α.Β.Ε.Ε. Ἀθῆναι 2011.
δικὸν (Γ.Ο.Χ.). Μάρτ. – Ἀπρίλ. 2012.
Σχ. 24x17 σσ 96.
τῶν ἀκροατῶν του στὰ Ψαρὰ, με-
Ἁγία Παρασκευὴ Ἀττικῆς.
ταξὺ τῶν ὁποίων δὲν ἔλειπε καὶ ὁ
ΛΟΥΚΑ ΚΩΝ. ΡΟΥΛΙΑ «Ὑπὲρ
ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟΣ, Ἑβδομα-
Κωνσταντής.
Βωμῶν καὶ Ἑστιῶν» (Γιὰ τὴν πίστη
διαία ἐφημερίδα τῶν Πατρῶν. Σεπτ.
καὶ τὴν Πατρίδα). Ποιήματα. Ἀφιέ-
2011. Πάτρα.
Τὴν ἡμέρα αὐτὴ τοῦ πρώτου
ρωμα στὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὴν Πα-
θριάμβου τοῦ φίλου του καὶ πνευ-
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ,
τρίδα. «Στροφοπνοές». Σχ. 20,50x14
ματικοῦ παιδιοῦ του, ὁ Σωφρόνιος
σσ 96. Δεκαπενθήμερο Δελτίο Ἐκκλησια-
στικῆς Ἐνημέρωσης. Νοέμ. – Δεκ.
μὲ τρεμάμενα χέρια θὰ σκύψει καὶ
2011. Ἰαν. 2012.
θὰ μεταλάβει «τὸν δοῦλο τοῦ Θεοῦ
ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ – ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ
Κωνσταντῖνο εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν
ΕΚΚΛΗΣΙΑ, Ἐπίσημον δελτίον
καὶ εἰς ζωὴν τὴν αἰώνιον», ὁ ὁποῖος
τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
γονατιστὸς μπροστὰ στὴν Ὡραία
Πύλη δέχεται τὸν ἴδιο τὸν Χριστό,
ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ
τὴ Θεία Κοινωνία, βρέχοντας τὸ
῾Εβδομαδιαία ᾿Εκκλησιαστικὴ
ἡλιοψημένο πρόσωπό του μὲ ἄφθο-
᾿Εφημερίς. ᾿Ιδιοκτησία· «Παν-
να δάκρυα εὐγνωμοσύνης.
ελλήνιος ᾿Ορθόδοξος ῞Ενω-
σις» (Π.Ο.Ε.), Κάνιγγος 10, 106
Καὶ ὅπως προείπαμε ὁ Κανάρης
77 ᾿Αθῆναι, Τηλ. 210 38 16 206,
ὡς πρὸς τὴν πίστη δὲν ἦταν ἡ ἐξαί-
ΦΑΞ 210 38 28 518. Ἐκδότης·
ρεση, ἀλλὰ ὁ κανόνας μεταξὺ τῶν
Κωνσταντῖνος Σωτ. Σωτηρό-
ἀγωνιστῶν τοῦ ’21. Ἀλλὰ ἂς ἀφή-
πουλος, Φασίδερη 9, ῾Εκάλη.
σουμε αὐτὸ νὰ τὸ τεκμηριώσει μία
Διευθυντὴς Συντάξεως· Γεώρ-
ἀπὸ τὶς ἱστορικὲς πηγὲς τῆς ἐποχῆς
γιος Ζερβός, Θησέως 25, Νέα
ἐκείνης. Πρόκειται γιὰ τὸ ἡμερολό-
᾿Ερυθραία (14671). ῾Υπεύθυνος
Τυπογραφείου· Κωνσταντῖνος
γιο τοῦ Ἄγγλου φιλέλληνα James
Μιχ. Σαμωνᾶς, ᾿Αμαδριάδος 15,
Emersov, ὅπου ἀναγράφει τὰ ἑξῆς:
Δροσιά. Τύποις «᾿Ορθοδόξου
«Πίσω ἀπὸ τὸ δωμάτιο τοῦ καπε-
Τύπου» (Θησέως 25, 14671 Νέα
τάνιου ὑπάρχει ἕνα ἐκκλησάκι μὲ
᾿Ερυθραία, Τηλ. 210 81 34 951,
πολλὲς εἰκόνες τῆς Παναγίας καὶ
ΦΑΞ 210 81 36 981).
τοῦ Ἁγίου Νικολάου, μπροστά τους
῾Ιστοσελίς «Ο.Τ.»:
κρέμονται καντήλια. Αὐτὸ δὲν ἀπο-
www.orthodoxostypos.gr
τελεῖ κάτι τὸ ἰδιαίτερο τοῦ πλοίου
᾿Ηλεκτρον. ταχυδρομεῖον:
τοῦ Μιαούλη, ποὺ ὀνομάζεται
orthotyp@otenet.gr
“Ἄρης”.
Εἰς δευτέραν ἔκδοσιν τὸ Τὰ ἐνυπόγραφα ἄρθρα ἐκ-
Ὅλα τὰ πλοῖα τοῦ στόλου ἔχουν
βιβλίον – μελέτη τοῦ μακα- φράζουν τὰς προσωπικὰς ἀ-
ριστοῦ Καθηγητοῦ Κων- πόψεις τῶν ἀρθρογράφων, οἱ
τὴν Παναγία καὶ τὸ καντήλι τους,
σταντίνου Καβαρνοῦ «Η ΟΡ- ὁποῖοι καὶ φέρουν τὴν εὐθύ-
μπροστὰ στὰ ὁποῖα ὁ καπετάνιος
ΘΟΔΟΞΟΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΣ ΚΑΙ νην τῶν γραφομένων.
καὶ οἱ ἀξιωματικοὶ προσεύχονται
Ο ΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ», ἀπὸ ᾿Εὰν δὲν εὑρίσκετε τὴν ἐφη-
ἀπὸ τὸ βράδυ ὡς τὸ πρωί. Ἐπίσης
τὰς ἐκδόσεις τοῦ «᾿Ορθοδό- μερίδα μας εἰς τὸ περίπτερόν
στὸ ἡλιοβασίλεμα κάνουν τὸ γύρο
ξου Τύπου». σας, παρακαλοῦμεν νὰ τηλε-
τῆς γέφυρας μ’ ἕνα θυμιατό, τοῦ
φωνῆτε εἰς τὸν ἀριθμὸν 210-
Κάνιγγος 10, α´ ὄρ.
ὁποίου κάθε ἄνδρας τοῦ πληρώμα-
38.16.206, διὰ νὰ καλυφθῆ ἡ
106 77 ᾿Αθῆναι,
τος ἀναπνέει τὸν ἀέρα κάνοντας
ἔλλειψις.
Τηλ. 210–38.16 .206
εὐλαβικὰ τὸ σταυρό του καὶ λέγον-
τας μία προσευχὴ στὴν Παναγία».
6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012 Σελὶς 3η

Η στηλη της «πανελληνιου ενωσεως θεολογων»

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ (ΠΙΛΟΤΙΚΟΥ) ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ ΤΟ ΠΑΣΧΑ, ΤΑ ΕΜΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ

ΣΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ (ἔτους 2011)
(1ον)
Α΄. Πρόλογος
Τό 1931 ὁ τότε Ὑπουργός Παι-
δείας Γεώργιος Παπανδρέου ἐπ᾽
εὐκαιρίᾳ τῆς τότε ἐκπαιδευτικῆς
μεταρρυθμίσεως δήλωνε, ὅτι οἱ
ἐκπαιδευτικοί «οἱ ὁποῖοι τυχόν δέν
συμφωνοῦν, διότι προτιμοῦν εἴτε
τήν ἀνατροπήν εἴτε τήν ἀντίδρα-
σιν, δικαιοῦνται βεβαίως, νά διατη-
ρήσουν τάς πεποιθήσεις των, ἀλλά
ὄχι τάς θέσεις των1». Ἔκτοτε παρ-
ῆλθαν ὀγδόντα ἔτη καί πάμπολλες
ἐκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, οἱ
ὁποῖες, ἄν μή τι ἄλλο μᾶς κληρο-
δότησαν τό δικαίωμα νά ἐκφρά-
ζουμε τή διαφωνία μας μέ πολιτι-
σμένο καί ἐπιστημονικῶς τεκμη-
ριωμένο τρόπο, χωρίς νά ὑφιστά-
μεθα τίς ἐπιπτώσεις τίς ὁποῖες κιν-
δύνευε νά ὑποστεῖ ὁ ἐκπαιδευτι-
κός τοῦ 1931.
Κατά τά μέσα τοῦ μηνός Σεπτεμ-
βρίου τοῦ ἔτους 2011 δημοσιεύθη-
κε καί τέθηκε σέ πιλοτική, δηλ. δο-
κιμαστική, ἐφαρμογή σέ ὁμάδα δη-
μοτικῶν σχολείων καί γυμνασίων
νέο πρόγραμμα σπουδῶν. Σεμινά-
ριο ἐπιμορφώσεως τῶν καθηγητῶν
τῶν πιλοτικῶν σχολείων πραγματο-
ποιήθηκε ἀπό τέσσερεις ἕως ἕξι
Νοεμβρίου 2011. Ἡ μελέτη τοῦ
προγράμματος καί τοῦ ὁδηγοῦ τοῦ
ἐκπαιδευτικοῦ, ὁ ὁποῖος τό συνο-
δεύει, ἦταν δυσχερές ἔργο, ἀφ΄
ἑνός διότι καλύπτουν συνολικά
ἔκταση τριακοσίων ὀγδόντα (380)
σελίδων, ἀφ΄ ἑτέρου διότι ὁρισμέ-
να σημεῖα τους δέν διακρίνει διαύ-
γεια ὕφους. Γιά ὅλους τούς ὡς ἄ-
νω λόγους κατέστη δυσχερής ἡ
ἔναρξη τῆς πιλοτικῆς ἐφαρμογῆς
τοῦ προγράμματος.
Ἐν τέλει διαπιστώσαμε κατόπιν
λεπτομεροῦς ἐξετάσεως καί δοκι-
μαστικῆς ἐφαρμογῆς του, ὅτι τό
πρόγραμμα αὐτό, λόγῳ μή ἐπαρ-
κοῦς μελέτης ἀπό μέρους τῶν δη-
μιουργῶν του τῆς ἑλληνικῆς καί
διεθνοῦς νομοθεσίας, τῆς σχετικῆς
βιβλιογραφίας ἀλλά καί τῆς πραγ-
ματικότητας τῶν παιδιῶν τῆς Ἑλλά-
δας, παρουσιάζει σοβαρά προβλή-
ματα. Ἐάν λοιπόν ἐπιχειρηθεῖ ἡ
αὐτούσια ἐπιβολή τοῦ προγράμμα-
τος σέ ὅλα τά δημοτικά καί γυμνά-
σια τῆς Ἑλλάδας, θά κληροδοτη-
θοῦν ἐν τέλει τά προβλήματα καί
στά παιδιά μας. Γιά νά ἀποσοβηθεῖ
ὁ σοβαρός αὐτός κίνδυνος, καλό θά
εἶναι νά ληφθοῦν ὑπ΄ ὄψη ὅσα κα-
τωτέρω ἐπισημαίνουμε, καθώς καί
ὅσα ἔχουν ἤδη ἄλλοι ἐπισημάνει σέ
μία μακρά σειρά ἀπό δυσμενεῖς κρι-
τικές, οἱ ὁποῖες ἔχουν ἤδη δημοσι-
ευθεῖ στό διαδίκτυο.
Β΄. Πρός τί ἡ νόθευση
τῆς ὀρθόδοξης
χριστιανικῆς παιδείας;
Ἐπί ἑκατόν ἐνενήντα ἔτη στά
σχολεῖα τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους
γνώριζαν οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί
γονεῖς, μαθητές καί ἐκπαιδευτικοί,
ὅτι δικαιοῦνται νά ἀπολαμβάνουν
αὐτούσια καί ἀνόθευτη τήν ὀρθό-
δοξη χριστιανική παιδεία. Γιά πρώ-
τη φορά, μέ τό νέο πρόγραμμα τοῦ
ἔτους 2011, ἐπιχειρεῖται σέ ὅλες τίς
τάξεις, ἀπό τρίτη δημοτικοῦ μέχρι
καί τρίτη γυμνασίου εἰσαγωγή
στοιχείων ἀλλοτρίων πρός τήν
ὀρθόδοξη χριστιανική παράδοση,
πίστη καί ζωή. Στοιχείων ἀπό ἑτε-
ρόδοξες ἐκκλησίες καί ἀπό ἄλλες
 Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΑΜΑΡΤΙΑ. Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ
Ἀσκητὴς γράφει στὸ ἔργον του «Τὰ 226 κεφάλαια» ὅτι: «Θανά-
σιμη ἁμαρτία εἶναι ἐκείνη, γιὰ τὴν ὁποία δὲν μετανοεῖ ὁ ἄνθρωπος».
Αὐτὴ εἶναι ἡ χειρότερη ἁμαρτία, γιατὶ κάθε ἄλλη ἁμαρτία, ποὺ δια-
πράττουμε, ὅταν μετανοήσουμε συγχωρεῖται. Ὁ μόνος τρόπος νὰ
γλυτώσουμε ἀπὸ τὴν ἁμαρτία εἶναι ἡ μετάνοια.
 ΠΩΣ ΚΑΘΑΡΙΖΕΤΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ. Μᾶς τὸ ἀποκαλύπτει ὁ
Ἅγιος Ἡσύχιος ὁ Πρεσβύτερος στὸ ἔργον του «Πρὸς τὸν Θεό-
δουλον», λέγοντας: «Ὅπως εἶναι ἀδύνατον νὰ λάμψη ὁ ἥλιος χωρὶς
φῶς, ἔτσι εἶναι ἀδύνατον νὰ καθαρισθῆ ἡ καρδιὰ ἀπὸ τὴν ἀκαθαρσία
τῶν λογισμῶν τῆς ἀπωλείας, χωρὶς τὴν «εὐχή» τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ,
δηλ. τὴν νοερὰν εὐχὴν “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με»… Διότι τὸ
ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ εἶναι φῶς, ἐνῶ οἱ πονηροὶ λογισμοὶ σκοτάδι». Ἀρκεῖ
νὰ λέγεται μὲ πίστη ἀληθινή.
 ΔΙΔΑΣΚΕ ΜΕ ΠΡΑΞΕΙΣ. Μιὰ πολὺ μεγάλη ἀλήθεια μᾶς
λέγει Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος (στὴν ΟΖ´ ἐπιστολήν του
πρὸς Θεόδωρον), ὅπου λέγει μεταξὺ ἄλλων ὅτι: «Δὲν πείθει τοὺς
πολλοὺς τόσον πολὺ ὁ λόγος, ὅσον ἡ πρᾶξις, ποὺ εἶναι σιωπηλὴ πα-
ραίνεσις». Καὶ αὐτὸ τὸ ἐπιμαρτυρεῖ καὶ ἡ καθημερινὴ ἐμπειρία μας,
ὅπου ἡ πρᾶξις εἶναι ὄντως πιὸ πειστικὴ ἀπὸ τὰ λόγια καὶ τὰ κη-
ρύγματα.
Τοῦ κ. Εὐαγγέλου Στ. Πονηροῦ, Δρ Θ., Μ.Φ.
θρησκεῖες. Τά στοιχεῖα αὐτά, εἰσά-
γονται ἀπό τήν πλέον τρυφερή καί
εὐαίσθητη ἡλικία τῶν ὀκτώ ἐτῶν
τοῦ παιδιοῦ, εἰσάγονται σέ μεγάλη
ποσότητα, ἐξετάζονται πάντοτε σέ
συνάφεια μέ ὀρθόδοξα χριστιανικά
θέματα. Λόγῳ τῶν ὡς ἄνω τριῶν
προβλημάτων προκύπτει ὁ κίνδυ-
νος νά ἀλλοτριωθοῦν οἱ ὀρθόδοξοι
χριστιανοί μαθητές τῆς ἡλικίας
τῶν 8 ἕως καί 15 ἐτῶν, νά πληγεῖ
δηλαδή καίρια ἡ ὀρθόδοξη χρι-
στιανική τους συνείδηση, τήν
ὁποία διά τοῦ ὀρθοδόξου χριστια-
νικοῦ βαπτίσματος καί τῆς ὀρθο-
δόξου χριστιανικῆς πίστεως, λα-
τρείας καί ζωῆς τούς ἔχουν καλ-
λιεργήσει οἱ οἰκογένειές τους.
Πῶς ὅμως δικαιολογεῖται ἀπό τό
πρόγραμμα ἡ νόθευση τῆς ὀρθό-
Ἐπιμέλεια κ.Ἠλία Δ. Μπάκου
δοξης χριστιανικῆς παιδείας μέ
ἀλλότρια στοιχεῖα; Τό πρόγραμμα
ἀναφέρει τά ἑξῆς: «ἂν καὶ δὲν ἐπι-
διώκονται ἑνιαῖες καὶ ὁμοιόμορφες
λύσεις, ἀφοῦ κάθε χώρα εἶναι ἀπό-
λυτα ἐλεύθερη νὰ ἐπιλέγει τὸν χα-
ρακτήρα καὶ τὶς κατευθύνσεις τῆς
θρησκευτικῆς ἐκπαίδευσης (ἐπι-
λογὴ ποὺ σχετίζεται στενότατα μὲ
τὴν ἰδιαίτερη ἱστορικὴ καὶ πολιτι-
σμική της συνάφεια), ἀναγνωρίζε-
ται πὼς ἕνα ΜτΘ, ποὺ στοχεύει
ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο στὴν ἐξοι-
κείωση τῶν μαθητῶν σὲ μία μόνο
ἰδιαίτερη θρησκευτικὴ παράδοση
ἔχει πλέον φτάσει στὰ ὅριά του. Ἡ
σχολικὴ θρησκευτικὴ ἐκπαίδευση
χρειάζεται νὰ ὑπερβεῖ πρακτικὲς
μονοφωνίας καὶ ἀντιλήψεις ἀπο-
κλειστικότητας. Βασικὴ προϋπόθε-
ση αὐτῆς τῆς ὑπέρβασης εἶναι ἡ δι-
ευρυμένη γνώση “γύρω ἀπὸ τὶς
θρησκεῖες” ἀλλὰ καὶ τὶς ὅποιες κο-
σμοθεωρήσεις, ποὺ νοηματοδο-
τοῦν τὸν ἀνθρώπινο βίο2».
Ὅπως εἶναι εὐρύτερα γνωστό,
δέν ἔπαυσε καί δέν σχεδιάζεται νά
παύσει νά διδάσκεται σέ ὅσες
χῶρες τῆς Εὐρώπης μέχρι τώρα δι-
δασκόταν τό ρωμαιοκαθολικό ἤ τό
εὐαγγελικό μάθημα θρησκευτικῶν
γιά ρωμαιοκαθολικούς καί εὐαγγε-
λικούς προτεστάντες ἀντίστοιχα.
Ἡ Εὐρώπη δέν σκοπεύει νά ἀπαγο-
ρεύσει ἤ νά νοθεύσει τά ὡς ἄνω
μαθήματα, ἐμεῖς γιά ποιό λόγο νά
θελήσουμε νά νοθεύσουμε τό δικό
μας, ὀρθόδοξο χριστιανικό μάθη-
μα; Ποιός τό ἐπιβάλλει; Ἁπλούστα-
τα κανένας, διότι κανένας δέν
εἶναι δυνατόν, εἴτε ἀπό τά θεσμο-
θετημένα ὄργανα διοικήσεως τῆς
Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως, εἴτε ἀπό
ὁπουδήποτε, νά ἐπιχειρήσει νά πε-
ριστείλει τά ἀνθρώπινα δικαιώματα
τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν μα-
θητῶν. Τό δέ ὀρθόδοξο χριστιανι-
κό μάθημα θρησκευτικῶν δέν εἶναι
«ἐξοικείωση τῶν μαθητῶν σέ μιά
μόνο ἰδιαίτερη θρησκευτική παρά-
δοση», ἀλλά διαπαιδαγώγηση τῶν
ὀρθοδόξων χριστιανῶν μαθητῶν
σύμφωνα μέ τήν πίστη τους. Τό δι-
καίωμα αὐτό κανένας δέν μπορεῖ
νά τό ἀφαιρέσει ἀπό τά παιδιά μας.
Ἡ δέ πίστη στόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ
Χριστό καί ἡ σύμφωνη μέ αὐτήν
παιδεία δέν εἶναι «μονοφωνία»,
διότι οἱ βεβαπτισμένοι καί πι-
στεύοντες στόν Χριστό, δέν ὑπο-
χρεοῦνται νά ἐπιφορτισθοῦν μέ τε-
λετουργικά καί δοξασίες ἀπό ὁλό-
κληρη τήν ὑφήλιο.
Παρ᾽ ὅλα αὐτά ἐπιχειρεῖται νά
παρουσιασθεῖ ἡ νόθευση τοῦ μα-
θήματος ὡς ἀπαραίτητη ἀναγκαιό-
τητα: «ἀναγνωρίζοντας, ὡστόσο,
ὅτι οἱ θρησκεῖες εἶναι πηγὴ ἐλπίδας
γιὰ σωτηρία, αἰτία προσωπικῆς δέ-
σμευσης καὶ συλλογικῆς πορείας,
ἐπισημαίνεται ὅτι στὴ διαδικασία
τῆς διδασκαλίας τους αὐτὰ τὰ
στοιχεῖα θὰ πρέπει νὰ προβλη-
θοῦν3». Ἄρα θά παύσει πλέον νά
διδάσκεται ὁ ὀρθόδοξος χριστια-
νός μαθητής, ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν
Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ἡ ἐλπίδα καί
ἡ σωτηρία καί ὅτι ἡ οἰκογένεια τῶν
χριστιανῶν εἶναι ἡ Ἐκκλησία, καί
θά τοῦ ἐπιβάλλεται ἡ ἰδέα, καθ΄
ἡμᾶς ἡ ψευδαίσθηση, ὅτι οἱ θρη-
σκεῖες τοῦ δίνουν ἐλπίδα σωτη-
ρίας;
Στή θέση τοῦ ὀρθοδόξου χρι-
στιανικοῦ μαθήματος εἰσάγεται
ἀπό τήν ἀγγλόφωνη βιβλιογραφία
τό “religious literacy”, τό ὁποῖο μετα-
φράζεται ἄλλοτε μέν ὡς «θρη-
σκευτικός γραμματισμός», ἄλλοτε
δέ ὡς «θρησκευτικός ἐγγραμματι-
σμός». Ἡ λειτουργία τοῦ “religious
literacy” ἐπιχειρεῖται νά ὁρισθεῖ ὡς
ἑξῆς: «Ὁ θρησκευτικὸς αὐτὸς
γραμματισμὸς βασίζεται στοὺς κα-
νόνες τῆς παιδαγωγικῆς καὶ ἐπι-
στημονικῆς γνώσης καὶ στοχεύει
στὴν κριτικὴ ἀνάπτυξη τῆς θρη-
σκευτικῆς συνείδησης τῶν μα-
θητῶν μὲ τὶς γνώσεις, τὶς ἀξίες καὶ
τὶς στάσεις ζωῆς, ποὺ παρέχει γιὰ
τὶς θρησκεῖες καὶ ἀπὸ τὶς θρη-
σκεῖες, ἐφαρμόζοντας μία διερευ-
νητική, ἑρμηνευτικὴ καὶ διαλογικὴ
μαθησιακὴ προσέγγιση4».
Ὁ ὡς ἄνω ἰσχυρισμός εἶναι ἀπο-
λύτως ἀτυχής, διότι αὐτοαναι-
ρεῖται: ἡ θρησκευτική συνείδηση
τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν μα-
θητῶν δέν εἶναι δυνατόν νά ἀνα-
πτυχθεῖ «μέ τίς γνώσεις […] γιά τίς
θρησκεῖες», ἀλλά ἐπειδή ἐκφράζε-
ται ὡς πίστη στόν Κύριο ἡμῶν
Ἰησοῦ Χριστό, ἀναπτύσσεται δέ καί
καλλιεργεῖται μέσῳ τῆς ὀρθόδοξης
χριστιανικῆς παιδείας. Ὁποιοδήπο-
τε ἄλλο ἐγχείρημα ἀπειλεῖ νά ἐπι-
φέρει νάρκωση, στρέβλωση καί πα-
ραπλάνησή της.
Ὡς φιλοδοξία τοῦ προγράμμα-
τος προβάλλεται τό ὅτι «ἀπευθύ-
νεται ὄχι μόνο στοὺς Ἕλληνες ἢ
στοὺς Ὀρθοδόξους μαθητὲς, ἀλλὰ
σὲ ὅλους, ἀνεξαρτήτως ἐθνικῆς
καταγωγῆς ἢ θρησκευτικῆς καὶ
ὁμολογιακῆς ταυτότητας5». Ἡ ἐν
λόγῳ φιλοδοξία μέλλει νά ἀποδει-
χθεῖ ἀπατηλή, διότι παρ΄ ὅλη τή
συρρίκνωση τῆς ὀρθόδοξης χρι-
στιανικῆς ὕλης, δέν πρόκειται νά
καταστεῖ τό μάθημα ρωμαιοκαθο-
λικό, προτεσταντικό, μουσουλμανι-
κό, ἰσραηλιτικό, βουδιστικό, ταοϊ-
στικό, ἰνδουιστικό, καί δέν πρόκει-
ται νά ἰκανοποιήσει καί νά συγκινή-
σει μαθητές καί γονεῖς προερχομέ-
νους ἀπό αὐτές τίς θρησκευτικές
παραδόσεις, οὔτε νά τούς δημι-
ουργήσει κατά κανένα τρόπο τήν
ὑποχρέωση νά τό παρακολουθή-
σουν, ἀκόμη καί ἄν κάτι τέτοιο ἐπι-
χειρηθεῖ μέ νομοθετικές ρυθμίσεις
καί ἐγκυκλίους. Μέ προσφυγές στά
δικαστήρια θά δικαιωθοῦν, ὅσοι
θελήσουν νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό τό
μάθημα αὐτό, διότι δέν συνάδει μέ
τήν πίστη τους.
Δεδομένης ὅμως τῆς συρρικνώ-
σεως τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς
ὕλης καί τῆς νοθεύσεως τοῦ μαθή-
ματος μέ πλεῖστα ὅσα ἑτερόθρη-
σκα στοιχεῖα, πιστεύουμε ὅτι θά
πολλαπλασιασθοῦν πλέον καί οἱ
προσφυγές ὀρθοδόξων χριστιανῶν
οἱ ὁποῖοι θά θέλουν νά ἀπαλλαγοῦν
ἀπό τό ὑβριδικό αὐτό μάθημα, τό
ὁποῖο θά περιστέλλει τό δικαίωμά
τους γιά ὀρθόδοξη χριστιανική παι-
δεία.
Ὡς περαιτέρω δικαιολόγηση τῆς
μορφῆς τοῦ προγράμματος παρα-
τίθενται τά ἑξῆς: «Ἡ διαχείριση τῆς
ἔντασης, ποὺ δημιουργοῦν διαφο-
ρετικὲς κοινωνικὲς ὁμάδες μὲ δια-
φορετικὲς ἰδεολογίες καὶ ἀπόψεις
γιὰ τὴ θέση καὶ τὸ χαρακτήρα τοῦ
ΜτΘ στὸ Ἑλληνικὸ σχολεῖο, δὲν
μπορεῖ παρὰ ἀφετηριακὰ νὰ θεμε-
λιωθεῖ στὸν οὐσιαστικὰ ἐκπαιδευ-
τικὸ χαρακτήρα, ποὺ ὑπηρετεῖται
μὲ τὸ παρὸν ΠΣ6». Ὁ ἰσχυρισμός
τυγχάνει ὁμοίως ἀτυχής, διότι μέ-
χρι στιγμῆς καμμία «κοινωνική
ὁμάδα» δέν ἔχει δημιουργήσει
«ἔνταση» εἰς βάρος τοῦ ὀρθοδό-
ξου χριστιανικοῦ μαθήματος θρη-
σκευτικῶν. Ἐπίσης ποτέ δέν ἔχουν
δημιουργήσει «ἔνταση» εἰς βάρος
τοῦ ὀρθοδόξου χριστιανικοῦ μα-
θήματος θρησκευτικῶν οἱ ἑτερό-
δοξοι ἤ οἱ ἀλλόθρησκοι μαθητές
καί γονεῖς. Ὅπως ἔχουμε ἤδη πα-
λαιότερα ἐπισημάνει τυγχάνουν
ἀθῶοι ἀπό τέτοιου εἴδους μομφές.
Ἔνταση ἐπιχειροῦν νά δημιουρ-
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ.
ΤΑ ΤΕΧΝΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ «ΣΚΟΠΙΑ»
Τοῦ Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ
Συνηθισμένη πρακτική καί τα-
κτική τῆς ἑταιρείας Σκοπιά εἶναι ἡ
ἀπόρριψη κάθε χριστιανικῆς ἑορ-
τῆς ἤ ἡ κακοποίηση καί διαστρέ-
βλωση τοῦ θεολογικοῦ περιεχομέ-
νου της. Ἀπό τήν πρακτική αὐτή
δέν ἐξαιρέθηκε οὔτε ἡ ἑορτή τοῦ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΣΧΑ
Πάσχα, πού τήν ἀπέρριψαν καθώς
ἀρνοῦνται τήν Ἀνάσταση τοῦ Χρι-
15 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012
στοῦ. Ἀντιθέτως, οἱ Μάρτυρες τοῦ
Ἀπόστολος: Πράξ. α´ 1 – 8
Ἰεχωβᾶ γιορτάζουν στή θέση τοῦ
Πάσχα «τήν τήρηση τῆς Ἀνάμνη-
Εὐαγγέλιον: Ἰωάν. α´ 1 – 17
σης τοῦ θανάτου τοῦ Ἰησοῦ»1.
Ἦχος α´ — Ἑωθινόν: Ἅγιον Πάσχα
Ἡ Ἀνάμνηση τοῦ θανάτου τοῦ
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
Χριστοῦ, κατά τήν ἑταιρεία Σκο-
πιά, «ἡ μόνη ἡμέρα κάθε χρόνο,
πού πρέπει νά τηροῦν μέ εἰδικό
«ΘΑΝΑΤΟΥ ΕΟΡΤΑΖΟΜΕΝ ΝΕΚΡΩΣΙΝ» τρόπο»3. Γι᾽ αὐτό τό λόγο οἱ Μάρ-
τυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ γιορτάζουν
Εἶναι φρικτὸ καὶ ἀπαίσιο πράγμα ὁ θάνατος, γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Εἶναι
πάντα τήν ἀνάμνηση κάθε χρόνο
τὸ πιὸ κύριο καὶ μεγάλο πρόβλημά του. Ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε, γιὰ νὰ «τό βράδυ πού ἀντιστοιχεῖ στίς 14
ζεῖ καὶ μάλιστα αἰώνια. Ἦρθε ἀπὸ τὴν ἀνυπαρξία, ἀλλὰ προορισμός του Νισσάν τοῦ ἀρχαίου Ἰουδαϊκοῦ
δὲν εἶναι νὰ ξαναγυρίσει σʼ αὐτήν. Βεβαίως ὁ Ἀδὰμ δὲν πλάστηκε ἀθά-
ἡμερολογίου» 4.
νατος οὔτε βέβαια καὶ θνητός, ἀλλὰ μὲ τὴ δυνατότητα νὰ γίνει ἀθά-
νατος ἢ θνητός, ἀνάλογα μὲ τὴ συμμόρφωσή του μὲ τὸ θέλημα τοῦ Τήν λεγόμενη ἀνάμνηση τή
γιορτάζουν κυρίως στίς Αἴθουσες
Θεοῦ. Ὁ Θεὸς τοῦ ἔβαλε ἕνα ὅρο, γιὰ νὰ παραμείνει ἀθάνατος· νὰ τὸν
ὑπακούει καὶ νὰ συνεργάζεται μὲ τὸν δημιουργό του καὶ τὸν προειδο- Βασιλείας ἤ καί σέ ἄλλους χώ-
ρους, π.χ. ξενοδοχεῖα, μετά τή δύ-
ποίησε γιὰ τὸ ἐνδεχόμενο νὰ πεθάνει, ἐὰν παρακούσει. Δυστυχῶς ὁ
ἄνθρωπος δὲν τήρησε τὸν ὅρο αὐτό. Καὶ μὲ τὴν παρακοὴ του φάνηκε ση τοῦ ἡλίου. Σέ κάθε χῶρο, πού
συγκεντρώνονται, τοποθετοῦν ἕ-
ὅτι ὁ ὅρος αὐτὸς δὲν ἦταν μόνο, γιὰ νὰ μὴ πεθάνει, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ ζή-
σει εὐτυχισμένος καὶ νὰ μὴ γίνει ἡ ζωὴ του σκέτη κόλαση, ἐδῶ καὶ τώ- να τραπέζι. Πάνω στό τραπέζι το-
ποθετοῦν ἄζυμο ψωμί, καθώς ἰ-
ρα. Ἡ μετέπειτα ἱστορία τοῦ ἀνθρώπου αὐτὸ ἀποκαλύπτει.
σχυρίζονται ὅτι ὁ Χριστός χρησι-
Μετὰ τὴν ἀποστασία τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸ Θεὸ ἦρθε ἡ διχοστασία
του μὲ τὸν ἀδελφό του. Μετὰ τὴν ἀπόσειση τῆς κηδεμονίας τοῦ Θεοῦ μοποίησε ἄζυμο ἄρτο καί κόκκινο
κρασί. Τό ἄζυμο ψωμί καί τό κρασί
ἐμφανίζεται ἡ τάση γιὰ τὴν ἐξόντωση τοῦ ἀδελφοῦ, τὴν ἐξουθένωση
θεωροῦνται ἁπλῶς σύμβολα τῆς
ἢ τὴν καταδυνάστευσή του.
θυσίας του καί στή χιλιαστική ὁρο-
Ὁ Κάϊν σκοτώνει τὸν ἀδελφό του, ποὺ ἦταν ἀθῶος καὶ δὲν τοῦ ἔφται- λογία ὀνομάζονται «ἐμβλήματα».
γε σὲ τίποτα. Ἔτσι ὁ θάνατος ἐμφανίζεται πρόωρα καὶ κατὰ τὸν χειρό-
τερο τρόπο. Προτοῦ νὰ τελειώσει τὸ ὅριο τῆς ζωῆς, ποὺ ὑπάρχει καὶ Προηγεῖται ὁμιλία σχετική μέ τό
μετὰ τὴν ἀποστασία τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ἄνθρωπος φροντίζει νὰ πεθάνει ὁ γεγονός. Στήν ὁμιλία ἐπαναλαμβά-
ἀδελφός του. Ἔτσι πεθαίνει ὄχι μόνο βιολογικὰ ἀλλὰ καὶ ἠθικά, πνευ- νονται οἱ χιλιαστικές πλάνες σχετι-
ματικά, συναισθηματικά. Καταστρέφει τὸ «κατʼ εἰκόνα», ποὺ τοῦ ἔδωσε κά μέ τήν προσέγγιση καί κατα-
ὁ Θεὸς καὶ καθιστᾶ ἀδιάβατο τὸ δρόμο πρὸς τὸ «καθʼ ὁμοίωσιν». νόηση τῶν γεγονότων. Ὕστερα
Ἀργότερα ὁ Λάμεχ, ἕνας ἀπόγονος τοῦ Κάϊν, θὰ προχωρήσει πιὸ πέ-
περιφέρονται τά ἐμβλήματα, πρῶ-
τα τό ψωμί καί ὕστερα τό κρασί,
ρα, στὸν ἐξευτελισμὸ καὶ τὴν ἐξουθένωση τοῦ γυναικείου φύλου, παίρ-
νοντας γιὰ τὸν ἑαυτὸ του δύο γυναῖκες τὴν Ἀδὰ καὶ τὴν Σελλά, καὶ θὰ
μεταξύ τῶν παρόντων στή συνά-
ἐπαναλάβει τὸ ἁμάρτημα τοῦ Κάϊν. Θὰ σκοτώσει κι αὐτὸς ἄνθρωπο, ἂν
θροιση. Σχετικά, ἀκριβῶς μέ τό θέ-
καὶ εἶχε δεῖ τὴ φρικτὸ ἀποτέλεσμα, ποὺ προκάλεσε ἡ πράξη τοῦ Κάϊν.
μα τῶν «ἐμβλημάτων», ἡ ἑταιρεία
Βέβαια σὲ μία στιγμὴ ἀνανήψεως θʼ ἀναγνωρίσει ὅτι οὐσιαστικὰ μὲ τὴ
Σκοπιά, ἐδῶ καί πολλά χρόνια,
πράξη του ἔβλαψε ἀνεπανόρθωτα τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό του. στήν προσπάθειά της, νά διαχειρι-
στεῖ ἀδιέξοδα, πού προκύπτουν
Καὶ ἡ κατρακύλα τοῦ ἀνθρώπου θὰ συνεχιστεῖ. ἀπό τίς κακοδοξίες της, ἐφαρμόζει
Ὁ Χὰμ δὲν θὰ συμμετέχει συναισθηματικὰ στὸ χαμὸ τῆς ἀνθρωπό- ἕνα τέχνασμα. Ποιό εἶναι αὐτό;
τητας μὲ τὸν κατακλυσμό, ἀλλὰ θὰ ἀσκεῖ τὰ συζυγικά του καθήκοντα Τά ἐμβλήματα μποροῦν νά τά
τὴν ὥρα, ποὺ ὅλοι χάνονται, καὶ θὰ γελοιοποιεῖ ἀργότερα τὸν αἴτιο τῆς πάρουν κατά τούς χιλιαστικούς
σωτηρίας του, τὸν πατέρα του.
Ὁ Ἠσαῦ θὰ πουλᾶ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ γιὰ ἕνα πιάτο φακή.
Τʼ ἀδέλφια τοῦ Ἰωσὴφ θὰ προσπαθήσουν νὰ τὸν σκοτώσουν καὶ με-
τά, κρίνοντας ἐμπορικὰ τὸ θέμα, θὰ τὸν πουλήσουν σὰν δοῦλο! Καὶ ὁ
θάνατος ὁ πνευματικὸς καὶ ἠθικὸς θʼ ἀναπτύσσεται ἔκτοτε ἀφάνταστα
ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΟΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΝ ΑΤΟΠΗΜΑ
Μὲ πόνο ψυχῆς λαμβάνω τὸν λό-
πιὸ γρήγορα ἀπὸ τὸν βιολογικό.
γο γιὰ ἄκρως βασικὸ θέμα. Πρόκει-
Λέμε γιατί ἐπέτρεψε ὁ Θεὸς τὸ θάνατο μετὰ τὴν πτώση καὶ δὲν λέ- ται γιὰ τὶς πρῶτες νυκτερινὲς θ. Λει-
με, ἐμεῖς οἱ ἐλεήμονες καὶ φιλάνθρωποι καὶ φιλάγαθοι δῆθεν, γιατί
τουργίες, οἱ ὁποῖες τελοῦνται ἀπο-
ἀρχίσαμε νὰ σκοτώνουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, προτοῦ στείλει ὁ Θεὸς τὸν κλειστικὰ καὶ συνήθως τὶς ὧρες
«φυσικὸ» θάνατο, ποὺ τὸν ἐπέτρεψε, γιὰ νὰ μὴ γίνει τὸ κακὸ ἀθάνατο αὐτὲς χωρὶς κἂν ἐκκλησιαζομέ-
καὶ δηλητηριάσει ἀνεπανόρθωτα ὅλη τὴ δημιουργία. Γιὰ νὰ μὴ γίνει
νους, μὲ κύριο σκοπὸ νὰ κοινωνή-
αἰώνια ἡ κόλαση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὴ πρώτη στιγμὴ καὶ δὲν ὑπάρχει σουν βιαστικὰ «ὄρθρου – βαθέως»
πλέον ἐλπίδα διορθώσεως καὶ σωτηρίας. Λέμε γιατί ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει
τὸ ποικίλο κακὸ καὶ δὲν σκεφτόμαστε, γιατί ἐμεῖς τὸ δημιουργοῦμε.
οἱ ἐργαζόμενοι. Αὐτὲς τελοῦνται σὲ
ἐνορίες, ἀκόμη καὶ μικρῶν πόλεων,
Ὅλα τὰ φορτώνουμε στὸ Θεό· καὶ ἐμεῖς, κατὰ τὸ παράδειγμα τῶν πρω- ἐφόσον σὲ αὐτὲς ὑπάρχουν ἔστω
τοπλάστων προγόνων μας, εἴμαστε τὰ ἀθῶα περιστέρια, ποὺ δὲν
φταῖνε σὲ τίποτα.
δύο ἱερεῖς, τὴν Μεγάλη Πέμπτη,
Μεγάλο Σάββατο, Παραμονὴ Χρι-
Λοιπὸν ἐμφανίσθηκε ὁ θάνατος στὸν κόσμο, πιὸ γρήγορα ἀπὸ ὅτι στουγέννων, καὶ ἐν μέρει καὶ Παρα-
ἐπέτρεψε ὁ Θεός, καὶ μάλιστα στὴν ἀρχική του ἐμφάνιση χτύπησε τὸν
μονὴ Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου.
πιὸ ἀθῶο καὶ καλό. Νὰ ὁ καρπὸς τῆς ἀποστασίας μας ἀπὸ τὸ Θεό· ἡ
Πρὶν ξημερώσει ἀκόμη ἡ Θ. Λει-
σφαγὴ τῶν ἀθώων καὶ ἀναιτίων. Νὰ ἡ θέωση καὶ ἡ προκοπὴ, ποὺ μᾶς τουργία αὐτὴ ἔχει τελειώσει καὶ ἀρ-
ὑποσχέθηκε ὁ διάβολος. Εἶδαν οἱ πρωτόπλαστοι καὶ ὁ Κάϊν τὸν Ἄβελ χίζουν νὰ προσέρχονται νὰ κοινω-
νὰ παγώνει, νὰ χάνει τὴν ἐλαστικότητά του, τὴν ὀμορφιά του, νὰ μυ- νοῦν καὶ νὰ φεύγουν, καὶ ὅταν ἀρχί-
ρίζει λίγο ἀργότερα, καὶ στὸ τέλος νὰ σαπίζει καὶ νὰ γίνεται χῶμα. Νὰ ζει ὁ Ὄρθρος τῆς καθιερωμένης
τὸ κατόρθωμα τοῦ ἀνθρώπου· πέτυχε νὰ ξαναγίνει χῶμα! Πόσο σπου- στὴν συνέχεια θείας Λειτουργίας
δαῖος στʼ ἀλήθεια ὁ ἄνθρωπος! Εἶναι νὰ μὴ τὸν θαυμάζεις καὶ νὰ μὴ ἕνας ἱερεὺς σὲ μιὰ θύρα τοῦ ἱεροῦ
μιλᾶς γιὰ τὰ θαυμάσια τοῦ οὑμανισμοῦ καὶ τὶς ἄλλες ὑπέροχες φιλο- συνεχίζει νὰ κοινωνεῖ γιὰ ὅση ὥρα
σοφίες καὶ θεωρίες του; προσέρχονται πιστοί. Πάγια πλέον
συνήθεια αὐτή, ὥστε πολὺς λαὸς
«Παρελθέτω ἀπʼ ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο» (Ματθ. 26,39) θὰ κραυγά- κοινωνεῖ μὲ αὐτὴ τὴν ἀπρέπεια.
***
σει ὁ Χριστὸς, σὰν ἄνθρωπος στὸν ἐπουράνιο πατέρα του. Ἡ κραυγὴ Καὶ στὸ παρελθὸν εἶχα ἀσχολη-
αὐτὴ τοῦ Χριστοῦ δείχνει τὴ φρίκη τοῦ θανάτου καὶ ἀποκαλύπτει ὅτι ὁ θεῖ μὲ τὸ λειτουργικὸ αὐτὸ θέμα,
ἄνθρωπος, καὶ μάλιστα ὁ ἀγαθὸς καὶ ὑπάκουος στὸ Θεό, δὲν πλάστη- ἀλλὰ μᾶλλον οὐδεὶς συγκινήθηκε
κε γιὰ τὸ θάνατο, ἀλλὰ πλάστηκε γιὰ τὴν ἀφθαρσία. «Ὁ Θεὸς θάνατον πρὸς διόρθωση.
οὐκ ἐποίησεν, οὐδὲ τέρπεται ἐπʼ ἀπωλείᾳ ζώντων. Ἔκτισε γὰρ εἰς τὸ
Χωρὶς λοιπὸν νὰ ἀκούσουν ἔστω
εἶναι τὰ πάντα» (Σοφ. Σολ. 1,13-14). «Ἔκτισε τὸν ἄνθρωπον ἐπʼ ἀφθαρ-
λίγο θεία Λειτουργία, καὶ τὸ κυριώ-
σίᾳ καὶ εἰκόνα τῆς ἰδίας ἰδιότητος ἐποίησεν αὐτὸν» (Σοφ. Σολ. 2,23). Ὁ τερο ὅτι ὅλοι αὐτοὶ προσέρχονται
θάνατος εἶναι τὸ μὴ ὄν. Εἶναι ἡ ἀπουσία τῆς ζωῆς. Ἡ Ζωὴ οὔτε κἄν μπο-
χωρὶς νὰ ἔχει προηγηθεῖ τὸ Μυ-
ρεῖ νὰ τὸν σκεφθεῖ. Συνεπῶς ὁ ἀναμάρτητος Ἰησοῦς εἶχε κάθε λόγο
στήριο τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως,
νὰ ἀντιδρᾶ μὲ ἀπέχθεια καὶ ἀφάνταστη δυσφορία στὸ ἐνδεχόμενο νὰ καθότι ὅσοι ὀλίγοι σχετικὰ σήμερα
γνωρίσει μία ἀφύσικη κατάσταση καὶ νὰ φορτωθεῖ τὶς ἁμαρτίες τοῦ κό-
φθάνουν στὸ λουτρὸ τῆς ψυχῆς
σμου, αὐτὸς ὁ ἀναμάρτητος. Διότι καὶ τὸ κακὸ εἶναι μὴ ὄν. Εἶναι ἡ εἶναι τόσο ἀδύνατο νὰ ἐπιδιώκουν
ἀπουσία τοῦ ἀγαθοῦ. Πῶς ὁ Θεός, πανάγαθος ὤν, θὰ τὸ φορτωνόταν;
τὴν τόσο ἱερὰ αὐτὴ πράξη μὲ αὐτὸ
Πλὴν ὅμως σὰν ἄνθρωπος θὰ κάνει τέλεια ὑπακοὴ στὸν Θεὸ πατέρα τὸν πρόχειρο βιαστικὸ ἀνορθόδο-
του. Ἡ προσευχὴ του ἦταν εὐγενικὴ καὶ χωρὶς καμμία ἀπαίτηση. «Πάτερ
ξο τελείως τρόπο. Εἶναι οἱ «κο-
μου, εἰ δυνατόν ἐστι, παρελθέτω ἀπʼ ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο». Καὶ ἡ ὑπα-
μῆτες» πιστοὶ καὶ πρόκειται γιὰ
κοὴ του πλήρης καὶ ἀπόλυτη. «Πλὴν οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω, ἀλλʼ ὡς σύ». Δέ-
πολλὲς – πολλὲς χιλιάδες γενικά, οἱ
χτηκε τὴν ἀφύσικη καὶ μὴ ὑπάρχουσα γιʼ αὐτὸ κατάσταση τοῦ θανάτου ὁποῖοι ἔχουν συνδέσει τὴν Θεία
θεληματικά, ἀπὸ ἀγάπη γιά μᾶς, γιὰ νὰ τὴν καταστρέψει μία γιὰ πάντα· Κοινωνία μὲ τὴν ἐργασία τῆς ἡμέ-
καὶ νὰ ἐπαναφέρει τὸν ἄνθρωπο στὴ κατὰ Θεὸ ζωὴ καὶ εὐτυχία. «Διὰ ρας, ἔτσι βολεύονται οἱ ἄνθρωποι
τοῦτο ὁ πατὴρ με ἀγαπᾶ, ὅτι ἐγὼ τίθημι τὴν ψυχήν μου, ἵνα πάλιν λάβω καὶ θέλουν νὰ τελειώνουν μὲ αὐτὴ
αὐτήν. Οὐδεὶς αἴρει αὐτὴν ἀπʼ ἐμοῦ, ἀλλʼ ἐγὼ τίθημι αὐτὴν ἀπʼ ἐμαυτοῦ· τὴν ὑποχρέωση, ἀφοῦ ἡ Ἐκκλησία
ἐξουσίαν ἔχω θεῖναι αὐτὴν καὶ ἐξουσίαν ἔχω πάλιν λαβεῖν αὐτήν· ταύτην τοὺς διευκολύνει. Στὸ ἐρώτημα,
τὴν ἐντολὴν ἔλαβον παρὰ τοῦ πατρός μου» (Ἰω. 10, 17-18). πότε αὐτὸς ὁ κόσμος θὰ κοινωνή-
Ὁ Κύριος λοιπὸν διὰ λόγους ὑπακοῆς καὶ θεληματικά, ἀπὸ ἀγάπη γιά σει ἀφοῦ ἐργάζεται; Ἡ ἀπάντηση
μᾶς, ἀπέθανε –καὶ μάλιστα σταυρικὰ– καὶ δέχθηκε τὸ φόβο καὶ τὶς ὀδύ- εἶναι, τὶς κυριώνυμες ἡμέρες τῶν
νες τοῦ θανάτου. Ἡ ἀνάστασή του θʼ ἀποκαλύψει πανηγυρικὰ τὰ ὅσα Ἑορτῶν. Δυστυχῶς σὲ συζητήσεις
εἶπε πρὶν σταυρωθεῖ καὶ ἡ Ἐκκλησία μας, ἐμπειρικὰ πλέον, θὰ ψάλλει ἡ ἀπάντηση αὐτῶν εἶναι ὅτι μετὰ
ἀνὰ τοὺς αἰῶνες· τὴν σύντομη Ἀκολουθία τῆς Ἀνα-
στάσεως «τσοῦρμο» πηγαίνουν
«Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, ἅδου τὴν καθαίρεσιν, ἄλλης
βιοτῆς, τῆς αἰωνίου, ἀπαρχήν· καὶ σκιρτῶντες ὑμνοῦμεν τὸν αἴτιον, τὸν οἰκογενειακὰ γιὰ τὸ ἔθιμο τῆς μα-
μόνον εὐλογητὸν τῶν πατέρων Θεὸν καὶ ὑπερένδοξον». γειρίτσας (κακὸ ἔθιμο) καὶ ὄχι στὴν
ἀναστάσιμη θεία Λειτουργία, τὰ δὲ
Αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος καὶ ἡ δύναμις εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν
αἰώνων. Ἀμήν. Χριστούγεννα πηγαίνουν στὰ ρε-
Ἀρχιμ. π. Μελέτιος Ἀπ. Βαδραχάνης βεγιὸν γλεντοκόπι ἀφ᾽ ἑσπέρας καὶ
συνέχεια ὡς καθιερωμένη συνή-
ἰσχυρισμούς, μόνο ὅσοι ἀνήκουν
στούς 144.000, πού θά ζήσουν
στόν οὐρανό καί θά εἶναι συγκυ-
βερνῆτες μαζί μέ τό Χριστό. Αὐτοί,
στή χιλιαστική ὁρολογία ἔχουν
«οὐράνια ἐλπίδα» καί ὀνομάζονται
«μικρό ποίμνιο»5. Κανείς ἄλλος
Μάρτυρας τοῦ Ἰεχωβᾶ δέν ἐπιτρέ-
πεται νά πάρει ἀπό τά ἐμβλήματα.
Σέ ὅλους τούς ἄλλους Μάρτυ-
ρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, πού κατά τή χιλια-
στική ὁρολογία ὀνομάζονται «πο-
λύς ὄχλος ἤ μεγάλος πλῆθος», ἡ
ἑταιρεία Σκοπιά τούς ὑπόσχεται ὅτι
θά ἔχουν «ἐπίγεια ἐλπίδα». Αὐτοί
ἐάν μείνουν πιστοί στήν ἑταιρεία
καί ἐργάζονται ἀόκνως νά ὑπηρε-
τοῦν τούς σκοπούς της, οἱ ὁποῖοι
σύμφωνα μέ τούς ἰσχυρισμούς της,
ἐκφράζουν τό θέλημα τοῦ Ἰεχωβᾶ,
θά ζήσουν γιά χίλια χρόνια σ' ἕνα
ἐπίγειο παράδεισο κάτω ἀπό θεο-
κρατική διακυβέρνηση.
Αὐτοί πού ὑποτίθεται ὅτι ἀνή-
κουν στούς 144.000, καί δικαιοῦν-
ται νά παίρνουν τά ἐμβλήματα, λέ-
γει ἡ ἑταιρεία Σκοπιά ἔχουν ἤδη
ἐπιλεγεῖ. Ὁ ἀριθμός αὐτός ἔχει
κλείσει, ἔχει ἤδη συμπληρωθεῖ6.
Πότε συμπληρώθηκε ὁ ἀριθμός; Τό
1935 ἀπαντᾶ ἡ Σκοπιά7. Μάλιστα
στή Σκοπιά τῆς 15-2-1995 ἀναφέρε-
ται χαρακτηριστικά «Οἱ περισσότε-
ροι ἀπό ἐκείνους, πού ἀνήκουν στο
μικρό ποίμνιο καί βρίσκονται ἀκόμη
στή γῆ διανύουν τώρα τή δεκαετία
τῶν 70, τῶν 80, ἤ τῶν 90 ἐτῶν τῆς
ἡλικίας τους. Μερικοί ἀπό αὐτούς
ἔχουν περάσει τό 100ο ἔτος τῆς
ζωῆς τους» (σ. 20).
Λαμβάνοντας ὑπόψη τίς ἡλικίες,
πού ἦταν ἤδη τόσο μεγάλες τό
1995, καθώς περνοῦν τά χρόνια,
φυσική ἐξέλιξη τῶν πραγμάτων
εἶναι ἡ μείωση τοῦ ἀριθμοῦ κάθε
χρόνο αὐτῶν, πού παίρνουν τά
ἐμβλήματα. Συμβαίνει ὅμως κάτι
τέτοιο; Ὄχι. Γιά μία ἀκόμα φορά ἡ
ἑταιρεία Σκοπιά καταφεύγει σέ τε-
χνάσματα σέ βάρος τῆς νοημοσύ-
νης τῶν ἀνθρώπων, τῆς φυσικῆς
τάξης τῶν πραγμάτων καί ἐπιπλέ-
ον ἀποδεικνύεται ἀντιφατική και
ἀσυνεπής καί ὡς πρός τίς ψευδο-
διδασκαλίες της. Πῶς φαίνεται
θεια καὶ οὔτε σκέψη γιὰ θεία Λει-
τουργία. Καὶ ἡ ὀρθὴ ἀπάντηση πλέ-
ον εἶναι ὅτι σ᾽ ὅλους αὐτούς, ποὺ
κοινωνοῦν γιὰ τὸ καλὸ ἀπὸ συνή-
θεια ἢ προτροπὴ ἐκεῖνες τὶς ἡμέ-
ρες χωρὶς συναίσθηση τῶν ἁμαρ-
τιῶν των γιὰ τὸ ψυχικὸ φορτίο, ἒ
Τοῦ Ἀρχιμανδρίτου
Νεκταρίου Ζιόμπολα
δὲν τοὺς ἀνήκει ἡ θεία Κοινωνία.
Ζοῦν μὲ ψευδαισθήσεις καὶ ἔχουν
τὴν ἐντύπωση ὅτι εἶναι καὶ καλοὶ
Χριστιανοί, ἀφοῦ καὶ κοινωνοῦν. Ἡ
διευκόλυνση αὐτὴ τοὺς καθησυχά-
ζει ψυχικὰ. Τρομερό!
Καὶ ἀβίαστα ἐρωτᾶται: Γίνεται ἐκ
μέρους τῆς Ἐκκλησίας ὑπεύθυνο
ποιμαντικὸ ἔργο γιὰ αὐτὴ τὴ συνή-
θεια; Βοηθοῦνται ὄντως οἱ ἄνθρω-
ποι αὐτοὶ γιὰ τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ,
ἢ εὑρίσκονται καὶ οἱ Ἱερεῖς ἐκτε-
θειμένοι ψυχικά; Χωρὶς ὑπερβολή,
παρὰ τὴν καλὴ διάθεση τῶν ἱερέων
νὰ τελοῦν στὰ βαθιὰ χαράματα
αὐτὲς τὶς θ. Λειτουργίες μὲ σκοπὸ
νὰ ἐξυπηρετήσουν, ὅλο αὐτὸ τὸν
κόσμο τὸν «ξεγελοῦν», τὸν «παίρ-
νουν στὸ λαιμό τους». Σήμερα μὲ
τὸσες γνώσεις, πληθώρα βιβλίων,
ὁμιλιῶν καὶ λοιπῶν εὐκολιῶν, εἶναι
χωρὶς ἄλλο μία ἐπίσημη κατάντια
αὐτὴ ἡ κακῶς ἐννοουμένη διευκό-
λυνση, ὥστε νὰ φθάνουν στὸ Πο-
τήριο τῆς Ζωῆς τόσο πρόχειρα,
προφανῶς μὲ κάποια νηστεία,
ὄντως δέρουμε ἀέρα (Α´ Κορινθ. θ´
26). Ἀπαιτεῖται μόχθος, προεργα-
σία, ἀνακοινώσεις, παραινέσεις ἐκ
μέρους τῶν ἱερέων ὅλων αὐτῶν
τῶν ἐνοριῶν πρὸς ὅποια συμμόρ-
φωση ψυχῶν. Εἶναι τὸ κύριο ἔργο
των.
Τόσες ἱερὲς Συνάξεις, ἱερατικὰ
Συνέδρια Μητροπόλεων ἀλλὰ καὶ
γενικὰ ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας γίνονται
κατὰ καιρούς, πῶς δὲν ἐτέθη αὐτὸ
τὸ «καυτό» θέμα γιὰ κατάργηση
αὐτῶν τῶν Λειτουργιῶν; Κανεὶς
Ἐπίσκοπος – Ἱερεὺς σ᾽ ὅλα αὐτὰ
δὲν εὑρέθηκε νὰ ὑψώσει φωνὴ
διαμαρτυρίας γιὰ τὸν ἀπαράδεκτο
αὐτὸ τρόπο μεταδώσεως τοῦ Σώ-
ματος καὶ αἵματος τοῦ Θεανθρώ-
που; Μάλιστα πρὸ ἐτῶν ἔλαβε χώ-
ρα «Πανελλήνιο Λειτουργικὸ Συμ-
πόσιο» Στελεχῶν Ἱ. Μητροπόλεων,
μὲ θέμα: «Τὸ Μυστήριο τῆς Θείας
Εὐχαριστίας» ἐξεδόθηκαν τὰ Πρα-
κτικὰ. Συμμετεῖχαν Μητροπολῖται,
αὐτό; Ἀπό τό γεγονός, ὅτι κατά
διαστήματα αὐξάνει, ἀντί νά μει-
ώνει, τόν ἀριθμό τῶν συμμετεχόν-
των στά ἐμβλήματα.
Ἔτσι βλέπουμε τό 1994 νά ἀνα-
φέρουν ὅτι ἔλαβαν τά ἐμβλήματα
8.617 Χιλιαστές8, ἀντιθέτως τό
2000 ἀντί νά μειωθεῖ ὁ ἀριθμός
αὐξάνεται καί γράφουν ὅτι τά ἔλα-
βαν 8.6619. Τό 2006 αὐξάνεται πάλι
ὁ ἀριθμός καί γίνεται 8.758. Ὅσο
περνοῦν τά χρόνια, ὅπως βλέπου-
με στά βιβλία τοῦ Ἔτους, πού
ἐκδίδει ἡ ἑταιρεία, ὁ ἀριθμός
ὅσων λαμβάνουν τά ἐμβλήματα,
αὐξάνει ἀκόμα περισσότερο. Τό
2007 ὁ ἀριθμός γίνεται 9.105, τό
2008 ὁ ἀριθμός γίνεται 9.986, τό
2009 ὁ ἀριθμός γίνεται 10.857, ἐνῶ
τό 2010 ὁ ἀριθμός γίνεται 11.202!
Καί οἱ διαβεβαιώσεις τῆς Σκο-
πιᾶς ὅτι οἱ περισσότεροι εἶναι προ-
χωρημένης ἡλικίας, ὅτι ὁ ἀριθμός
εἶναι ἤδη κλειστός, ἀλλά καί τό γε-
γονός ὅτι ἡ φυσική συνέπεια τῶν
πραγμάτων εἶναι ὁ ἀριθμός νά μει-
ώνεται; Αὐτά δέν τήν ἀπασχολοῦν
τήν Σκοπιά. Σημασία γιʼ αὐτή ἔχει
μόνο νά αὐξάνεται ἡ πώληση τῶν
προϊόντων της, αὐτό δηλαδή, πού
τό χαρακτηρίζει ἁγνή λατρεία τοῦ
Ἰεχωβᾶ. Ἐν προκειμένῳ ὅμως ἔχει
ἐφαρμογή ὁ λόγος τοῦ Κυρίου «ἐκ
τοῦ στόματός σου κρινῶ σε πονη-
ρέ δοῦλε» (Λουκ.19, 22 ).
Ὑποσημειώσεις:
1. Βλ. Ξύπνα, Μάρτιος 2006, ἐξώ-
φυλλο. 2. Βλ. Σκοπιά 15-2-2006, σ.16.
Ξύπνα, Μάρτιος 2006, ἐξώφυλλο. 3.
Βλ. Γνώση, πού ὁδηγεῖ στήν Αἰώνια
Ζωή, ἐκδ. Μ.τ.Ι,1995, σ. 127. 4. Βλ.
Γνώση, πού ὁδηγεῖ στήν Αἰώνια Ζωή,
ἐκδ. Μ.τ.Ι 1995, σ. 127. Πρβλ. Σκοπιά
15-2-1985. 5. Βλ. Σκοπιά 15-4-1995,
σ.31. Σκοπιά 15-12-2004, σ.30. K.Hut-
ten, Seher- Grübler- Enthusiasten, 196610,
σσ. 102. 6. Βλ. Σκοπιά 15-4-1995, σ.31.
7. Βλ. Σκοπιά 15-6-1992, σ. 23. Σκοπιά
15-4-1995, σ.19. R. Hauth, Kleiner Se-
kten - Katechismus, 20047, σσ. 108- 110.
8. Βλ. Σκοπιά 1-11995, σ.15. 9. Βλ.
Σκοπιά 1-1-2001, σ.21. R. Hauth, Κlei-
ner Sekten -Katechismus, 20047, σσ. 99 –
104. 10. Βλ. Σκοπιά 15-12-2005, σ.22.
ἄλλοι λόγιοι κληρικοὶ Καθηγητὲς
τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν ὡς καὶ ὁ
Ἀρχιεπίσκοπος. Πολλὰ καὶ σπου-
δαῖα εἰπόθησαν γιὰ τὴν σημασία
τοῦ Μυστηρίου. Πολύς – πολὺς λό-
γος γιὰ τὸν τρόπο τῆς ψαλτικῆς ἐν
ὥρᾳ Λατρείας! Πάντως γιὰ τὸ ἐδῶ
θιγόμενο θέμα δὲν ἀκούστηκε κἂν
φωνὴ διαμαρτυρίας.
Δὲν θέλω πάντως νὰ δεχθῶ ὅτι
εἶμαι ὁ μόνος, ποὺ καὶ τόσο ἔντονα
ἐπισημαίνω τὸ λειτουργικὸ αὐτὸ
ἀτόπημα. Θὰ ὑπάρχουν κληρικοί,
πλὴν δὲν παίρνουν θέση, κωφεύ-
ουν. Ὥστε θὰ ποῦν ἴσως κάποιοι,
θέτεις θέμα καταργήσεως αὐτῶν
τῶν θείων Λειτουργιῶν; Ναὶ τονίζω
ἀπερίφραστα ὡς ἄμεση ἀνάγκη.
Ὅτι ἀπὸ ἕνα τέτοιο τέρμα θὰ ὑπάρ-
ξουν παράπονα, εἶναι ἀναμενόμενο.
Αὐτὴ ὅμως ἡ παύση θὰ γίνει αἴτιον
προβληματισμοῦ καὶ ἀργὰ ἢ γρήγο-
ρα ἕνα μέρος ὅλων αὐτῶν θὰ εὐθυ-
γραμμιστεῖ, θὰ προσαρμοσθεῖ στὸν
ἐπάξιο τρόπο προσελεύσεως. Ὅτι
μέρος θὰ ἀντιδράσει καὶ θὰ τὰ βάλ-
λει μὲ τοὺς Λειτουργούς, αὐτὸ εἶναι
ἕνα ζητούμενο ἀρκεῖ νὰ δοθεῖ τέ-
λος στὴν πνευματικὴ ἀτασθαλία καὶ
ἀπαράδεκτη τακτικὴ μεταδόσεως
τῶν Ἁγίων τόσο ἄστοχα. Ἢ οὕτως
ἢ ἄλλως θὰ προκύψει «κέρδος» καὶ
ὠφέλεια.
Τέλος ἐφόσον ἡ ἀπαράδεκτη αὐ-
τὴ συνήθεια κυριάρχησε, ἀγνοῶ ἂν
μόνοι τους οἱ ἱερεῖς αὐτῶν τῶν
ἐνοριῶν νὰ δύνανται νὰ θέσουν
τέρμα σ᾽ αὐτὲς τὶς θ. Λειτρουργίες
ἐκεῖνα τὰ χαράματα. Ἀπαιτεῖται
προφανῶς νὰ ἔλθει ἄνωθεν ἐν-
τολὴ ἀπὸ τὶς Ἱ. Μητροπόλεις γιὰ
ἀπάντηση καὶ κάλυψή των. Πρὸς
κάτι πάντως θετικὸ καὶ ὑπεύθυνο
ἀνάγκη εἶναι ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τὸν
μῆνα Μάρτιο, ποὺ θὰ συνέλθει νὰ
ἐκδώσει ἐγκύκλιον – ἐντολὴ, ὥστε
ἀπὸ τῆς προσεχοῦς Μ. Ἑβδομάδος
νὰ δοθεῖ ἀναγκαῖο τέλος στὴ λει-
τουργικὴ αὐτὴ τακτική, φθάνοντας
ἐγκαίρως κατ᾽ ἐπέκταση σὲ κάθε
ἐνορία μικρῶν καὶ μεγάλων πόλε-
ων. Εἴθε ἡ ἐκ βαθέων ταπεινή μας
παράκληση νὰ εὕρει ἀνταπόκριση,
εἶναι κραυγὴ πόνου καὶ πηγαίου
πνευματικοῦ ἐνδιαφέροντος.
Ἐάν τυχὸν ὑπάρξει ἀδράνεια
ἀπὸ πλευρᾶς Ἱερᾶς Συνόδου, οἱ
Σεβ. Μητροπολῖται καλὸ εἶναι νὰ
θέσουν ἄμεσα τέλος σ᾽ αὐτὲς τὶς
θεῖες Λειτουργίες στὶς μητροπολι-
τικές τους περιφέρειες.

ΟΡ ΘΟΔ ΟΞΟΝ ΣΗ ΜΕ ΙΩΜ Α ΤΑ ΡΙΟ Ν

 ΠΩΣ ΛΗΣΤΕΥΕΤΑΙ Ο ΘΕΟΣ. Ὁ Θεὸς ληστεύεται πρωτί-
στως μὲ τὰ δάκρυα καὶ τὴν προσευχὴ τῆς συντετριμμένης καρδιᾶς.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Καρπάθιος ἀναφέρει καὶ ἄλλους τρόπους, Κάτι παρόμοιο συνέβαινε καὶ μὲ ρεᾶς αὐτῆς (προϊόν ἐράνου), γιὰ νὰ Ὁ ζῆλος ὑπερνικᾶ τὴν ὀκνηρία, Κύριου: «Ξέρω καλὰ τὰ ἔργα σου:
γιὰ νὰ ληστεύσουμε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, στὸ ἔργον του «Ἑκατὸν πα- τὸν Τίτο, ὁ ὁποῖος εἶχε ἐκ Θεοῦ δοξαστεῖ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος καὶ νὰ τὴν ἀναβλητικότητα, ἀλλὰ καὶ τὴ δὲν εἶσαι οὔτε κρύος οὔτε ζεστός.
ἀκούραστο ζῆλο, ἦταν πρόθυμος ἐνισχυθεῖ ἡ δική μας προθυμία». δειλία, ποὺ συνήθως προκαλοῦν Μακάρι νὰ ἤσουν κρύος ἢ ζεστός!
ρηγορητικὰ κεφάλαια»: λέγοντας: «Δὲν ληστεύεται ὁ Κύριος μό-
νον μὲ τὰ λόγια, ὥστε νὰ σώση τὸν ἄνθρωπον, ὅπως ἔγινε μὲ τὸν ληστὴν
ΙΕΡΟΣ ΖΗΛΟΣ κάνουν εἶναι μέτριο καὶ μικρῆς
ἀξίας. πάντα τόσο στὸ ἔργο τῆς ἐλεημο- Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος προτρέπει στοὺς πιστοὺς μὲ τὴν συμπεριφορά Ἐπειδὴ ὅμως δὲν εἶσαι οὔτε κρύος
ἐπάνω στὸν Σταυρό. Ληστεύεται καὶ μὲ τὸν λογισμόν. Γιατὶ ἡ αἱμορ- Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, συνεχίζον- σύνης ὅσο καὶ στὸ κήρυγμα τοῦ τοὺς χριστιανοὺς νὰ ἔχουν ζῆλο τους οἱ θρασεῖς καὶ ἀπειλητικοί. Βέ- οὔτε ζεστὸς ἀλλὰ χλιαρός, γι᾽ αὐτὸ
Στὴν Ἁγία Γραφὴ ἀναφέρονται θὰ σὲ ξεράσω ἀπὸ τὸ στόμα μου».
ροοῦσα ἔλεγε ἀπὸ μέσα της: “Νὰ ἀγγίξω μόνον τὴν ἄκρην τῶν ρού- τας τὸ ἔργο τοῦ Χριστοῦ, ἔδρασαν πολλοὶ ἄνθρωποι, ποὺ εἶχαν ἱερὸ Εὐαγγελίου. Γράφει σχετικὰ ὁ Ἀπό- προκειμένου νὰ εἶναι ἀποδοτικοὶ βαια, στὸν ὄντως πιστὸ ἄνθρωπο ἡ
χων του καὶ θὰ σωθῶ” (Ματθ. Θ´21). Ἐπίσης ὁ ὑπηρέτης τοῦ Ἀβραὰμ μέσα σὲ εἰδωλολατρικὲς κοινωνίες στολος Παῦλος στὴ β´ πρὸς Κοριν- στὸ πνευματικό τους ἔργο. Λέει χα- φλόγα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος παίζει ῾Ἡ κατάστασή του ἦταν ἄκρως ἀνη-
ζῆλο καὶ τὸ ἔργο τους ἔμεινε ἀθά- συχητική, γιατὶ ἦταν πολὺ δύσκολο
παρεκάλεσε μὲ τὴν διάνοιά του τὸν Θεὸν γιὰ τὴν Ρεβέκκα» (Γεν. ΚΔ´ καὶ πολλὲς φορὲς παρέκαμπταν ἢ νατο. Ἐνδεικτικὰ σημειώνω τὸν θίους ἐπιστολή του: ρακτηριστικά: «τῇ σπουδῇ μὴ σημαντικὸ ρόλο, γιατὶ τονώνει τὶς
12 – 28)». Ἐμεῖς δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε τὸ ἴδιο; ὑπερπηδοῦσαν διάφορα ἐμπόδια, «Ἂς εὐχαριστήσουμε τὸ Θεό, ὀκνηροί, τῷ πνεύματι ζέοντες, τῷ πνευματικές του δυνάμεις καὶ τρο- νὰ ἀλλάξει καὶ νὰ γίνει ζηλωτής. Γι᾽
Ἀπολλὼ καὶ τὸν Τίτο, οἱ ὁποῖοι ἀνα- αὐτὸ καὶ δέχτηκε αὐστηρὸ ἔλεγχο.
 ΧΡΥΣΑΦΙ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΩΣΙΣ. Στὸ «Γνωμικὸν Ἀνθολό- γιατὶ ἤθελαν ὁπωσδήποτε νὰ προ- δείχτηκαν ἄξιοι μαθητὲς τῶν Ἀπο- ποὺ ἔδωσε στὴν καρδιὰ τοῦ Τίτου Κυρίῳ δουλεύοντες». Δηλαδή, φοδοτεῖ τὴν ἀφοσίωσή του στὰ θε-
Ἔπρεπε ὁπωσδήποτε νὰ μετανοήσει
γιον» του ὁ Ὅσιος Ἠλίας ὁ Ἔκδικος γράφει ὅτι: «Βάσις τοῦ ὑλι- χωρήσουν τὸ ἔργο τους καὶ νὰ φα- στόλων. Ὁ Λουκᾶς στὶς Πράξεις, τὸ ἴδιο ἐνδιαφέρον γιὰ σᾶς. Ὄχι μό- «στὴν προθυμία καὶ τὸ ζῆλο, ποὺ άρεστα ἔργα. Εἶναι πάντα θερμὸς
νοῦν ἄξιοι τῆς κλήσης, ποὺ εἶχαν καὶ ἀποφασιστικός. Ἀρνεῖται τὸ καὶ νὰ ἀποκτήσει τὸν ἀναγκαῖο
κοῦ πλούτου εἶναι τὸ χρυσάφι, ἐνῶ βάσις τῆς ἀρετῆς ἡ ταπείνωσις. μέσα σὲ ἕνα στίχο, περιγράφει τὸ νο ἀποδέχτηκε τὴν παράκλησή μου, ἀπαιτεῖται γιὰ κάθε θεάρεστο ἔργο ζῆλο, γιὰ νὰ γίνει ἄξιος τῆς ὑψηλῆς
Ὅπως λοιπὸν ἐκεῖνος, ποὺ δὲν ἔχει χρυσάφι εἶναι φτωχός, καὶ ἂς μὴ λάβει. Τὰ κοινά τους χαρακτηρι- ζῆλο τοῦ Ἀπολλώ, ὁ ὁποῖος κατη- ἀλλὰ φάνηκε πολὺ πιὸ πρόθυμος κι νὰ μὴ εἶστε δυσκίνητοι καὶ ὀκνηροί. συμβιβασμὸ καὶ δὲν ὑπολογίζει
τυχὸν συνέπειες ἀπὸ κοσμικοὺς καὶ του ἀποστολῆς.
φαίνεται ἐξωτερικά, ἔτσι καὶ χωρὶς ταπείνωσι δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ἐνά- στικὰ ἦταν ὁ ἱερὸς ζῆλος, ἡ ἔντονη χήθηκε τὴν «ὁδὸν τοῦ Κυρίου» καὶ ἦρθε κοντά σας αὐτοπροαίρετα. Οἱ ἐσωτερικές σας πνευματικὲς δυ-
ρετος ἐκεῖνος, ποὺ ἀγωνίζεται. Χωρὶς χρυσάφι ὁ ἔμπορος δὲν εἶναι ἐπιθυμία καὶ ὁ ἐνθουσιασμός, ἡ δίδασκε «ζέων τῷ πνεύματι», δη- Μαζί του στείλαμε καὶ τὸν ἀδελφό, νάμεις νὰ εἶναι γεμάτες ἀπὸ θερμὴ ἀδιάφορους ἀνθρώπους. Δὲν θέλει Ἡ προσπάθεια τοῦ χριστιανοῦ
ἔμπορος, καὶ ἂς εἶναι πολὺ ἐπιτήδιος γιὰ τὸ ἐμπόριο. Ἔτσι καὶ χωρὶς τα- ἐργατικότητα καὶ ἀφοσίωση. Τὸ πα- λαδὴ μὲ ἅγιο ἐνθουσιασμό, πνευ- ποὺ ἐπαινεῖται ἀπὸ ὅλες τὶς ἐκκλη- ἀφοσίωση καὶ πάντοτε ζεστὲς ἀπὸ νὰ ἀκούσει γιὰ τὸν ἑαυτό του γιὰ τὴν ἀπόκτηση τοῦ ζήλου πρέπει
πεινοφροσύνη δὲν μπορεῖ νὰ ἀποκτήση ὁ ἀγωνιστὴς τῆς ἀσκήσεως τὰ ράδειγμά τους, προφανῶς, εἶναι ματικὸ ζῆλο καὶ θερμὰ συναισθή- σίες γιὰ τὸ ἔργο, ποὺ προσφέρει τὴν πνευματικὴ φλόγα τοῦ Ἁγίου ἐκεῖνα, ποὺ σημειώνονται στὴν Ἀ- νὰ εἶναι διαρκής. Μέρα μὲ τὴ μέρα
καλὰ τῆς ἀρετῆς, ἀκόμη καὶ ἂν ἔχη μεγάλη πεποίθησι στὴν φρόνησί χρήσιμο καὶ στὴ χαλαρὴ ἐποχή μας, ματα. Ὁ φόβος δὲν ὑπῆρχε στὴν στὴ διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου. Κι ὄχι Πνεύματος. Καὶ μ᾽ ὅλα αὐτὰ νὰ ποκάλυψη γιὰ τὸν Ἐπίσκοπο τῆς νὰ αὐξάνεται ὁ ζῆλος του καὶ νὰ
ψυχή του, γιατὶ ἁπλὰ κυριαρχοῦσε τοῦ ἀνοίγει νέους ὁρίζοντες. Νὰ
Π. Μ. Σωτῆρχος
του». ὅπου οἱ ἄνθρωποι, κοσμικοὶ καὶ χρι- μόνο αὐτό, ἀλλὰ καὶ τὸν ἐξέλεξαν ὑπηρετεῖτε τὸν Κύριο ὡς ἀφοσιω- Λαοδικείας, ὁ ὁποῖος ἦταν χλιαρὸς
στιανοί, εἶναι συμβιβασμένοι μὲ τὸν μέσα του τὸ καθῆκον τοῦ μετὰ παρ- οἱ ἐκκλησίες νὰ ταξιδέψει μαζί μας μένοι δοῦλοι του», ὅπως ἑρμηνεύει καὶ δὲν εἶχε ζῆλο γιὰ τὸ ἔργο του. ἀποτελεῖ πηγὴ ἔμπνευσης καὶ νὰ
ἁμαρτωλὸ κόσμο καὶ καθετί, ποὺ ρησίας κηρύγματος. στὸ ἔργο τῆς μεταφορᾶς τῆς δω- ὁ Π. Ν. Τρεμπέλας. Εἶναι συγκλονιστικὰ τὰ λόγια τοῦ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ.
Σελὶς 4η
«ΜΗΔΕΝ ΝΟΘΟΝ ΔΟΓΜΑ Τῼ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΙ ΠΑΡΑΔΕΧΕΣΘΕ»
(Ἅγιος᾿Ιωάννης ὁ Χρυσόστομος)
(4ον)
Περιττά τά δόγματα σήμερα;
Πρώτη φορά στήν ἐποχή μας
ἀκούσθηκαν ἀπό κορυφαίους ἐπί-
σημους ἐκπροσώπους τῆς ᾿Ορθο-
δόξου ᾿Εκκλησίας προτάσεις ὅπως
«νά ἀφήσουμε τούς θεολογικούς
διαλόγους καί νά κάνουμε διάλο-
γο ἀγάπης», διότι «ἡ θεολογία δι-
αιρεῖ, ἐνῶ ἡ ἀγάπη ἑνώνει» ἤ
ἐκεῖνο τό βλάσφημο, ὅτι τά δόγμα-
τα πρέπει νά τεθοῦν στό θησαυρο-
φυλάκιο τῆς ᾿Εκκλησίας1! Θά θυ-
μηθῶ ἐδῶ τήν ὑπόδειξη τοῦ Πανα-
γιώτη Τρεμπέλα πρός τόν πα-
τριάρχη ᾿Αθηναγόρα· «῾Η θεωρία
περί θεολογίας τῆς ἀγάπης εἶναι
ὅλως ξένη καί ἄγνωστος πρός τήν
ἀποστολικήν διδασκαλίαν καί τήν
παράδοσιν τῶν πατέρων, οἵτινες
ἠγωνίσθησαν ἀνυποχωρήτως κα-
τά πάσης πλάνης καί ὅταν ἀκόμη
αὐτή ἐνεφανίζετο ὑπό μορφήν το-
σούτῳ λεπτήν, ὥστε ἡμεῖς οἱ νεώ-
τεροι ἐνίοτε νά δυσκολευώμεθα,
παρ᾿ ὅλην τήν ἐπιστήμην μας νά
διακρίνωμεν ταύτην»2.
Καί ἡ ἐλάχιστη παρέκκλιση, πα-
ραποιεῖ, νοθεύει τό δόγμα, ἀπο-
φαίνεται ὁ ἅγιος Χρυσόστομος.
Παραβάλλει δέ τήν παρέμβαση
στό δόγμα μέ τήν νόθευση τῶν νο-
μισμάτων. ῞Οπως ἐκεῖ, ἡ παρα-
μικρή περικοπή καθιστᾶ τό νόμι-
σμα κίβδηλο, ἔτσι καί «ὁ τῆς ὑγι-
οῦς πίστεως καί τό βραχύτατον
ἀνατρέψας, τῷ παντί λυμαίνεται
ἐπί τά χείρονα προϊών ἀπό τῆς ἀρ-
χῆς»3. ῎Αν, συνεχίζει ὁ ἅγιος δι-
δάσκαλος, τιμωρήθηκε σκληρά ὁ
᾿Ισραηλίτης πού μάζευε ξύλα τό
Σάββατο καταπατώντας τήν ἐντο-
λή τοῦ Θεοῦ (᾿Αρ 15,32-36), «ὁ δό-
γματα φρικτά καί ἀπόρρητα λυ-
μηνάμενος, οὗτος ἀπολογίας τεύ-
ξεται καί συγγνώμης; Οὐκ ἔστι
ταῦτα, οὐκ ἔστιν· ἀλλά καί αὐτό
μέν οὖν τοῦτό ἐστι τό πάντων αἴτι-
ον τῶν κακῶν, τό μή ὑπέρ τῶν μι -
κρῶν τούτων ἀγανακτεῖν»4. Εἶναι
σαφής ἡ προειδοποίηση τοῦ Κυρί-
ου˙ «ὅς ἐάν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐν-
τολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καί
διδάξῃ, οὕτω τούς ἀνθρώπους,
ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασι-
λείᾳ τῶν οὐρανῶν» (Μθ 5,19), ὅπου
τό βάρος πέφτει ὄχι τόσο στήν
ἀθέτηση ἤ τήν νόθευση τῆς ἐν-
τολῆς τοῦ Κυρίου ὅσο στήν προσ-
πάθεια καθιέρωσης καί διάδοσης
αὐτῆς τῆς νοθείας μέ τήν νοθευ-
μένη διδασκαλία. Δέν ἔχουμε δι-
καίωμα νά διακρίνουμε μεγάλες
καί μικρές ἀποκλίσεις ἀπό τήν
ἀλήθεια. Καί δέν ἔχουν καθόλου
δίκαιο ἐκεῖνοι πού ἰσχυρίζονται ὅτι
μέ τόν μέν προτεσταντισμό μᾶς
χωρίζουν πολλά, μέ τόν παπισμό ὅ-
μως, μποροῦμε νά τά βροῦμε.
Διότι, λένε, ᾿Ορθοδοξία καί Καθο-
λικισμός (τουτέστιν παπισμός)
εἶναι «οἱ δύο πνεύμονες» τῆς χρι-
στιανοσύνης5. Τέτοιες διακηρύ-
ξεις ὁδηγοῦν στήν ἀσφυξία τήν
χριστιανοσύνη. Δέν συνάδουν μέ
τό ὀρθόδοξο δόγμα οὔτε ἐκπρο-
σωποῦν τό ὀρθόδοξο ἦθος.
Οἱ ἐκτός τῆς ᾿Ορθοδοξίας
ἐκτός ἀληθείας
Γιά νά λέμε τά πράγματα μέ τό
ὄνομά τους ὄχι μόνο ὁ προτεσταν-
τισμός ἀλλά καί ὁ παπισμός εἶναι
αἵρεση, παρ᾿ ὅλα τά καλά χριστια-
νικά στοιχεῖα πού μπορεῖ νά δια-
θέτουν καί οἱ δύο, ὅπως καί κάθε
ἄλλη αἵρεση. Σαφής εἶναι ἡ κατα-
δικαστική ἀπόφαση τοῦ ἁγίου
Πνεύματος· «ὅστις γάρ ὅλον τόν
νόμον τηρήσῃ, πταίσῃ δέ ἐν ἑνί,
γέγονε πάντων ἔνοχος» (᾿Ια 2,10).
«Οἱ τῆς τοῦ Χριστοῦ ἐκκλησίας»,
γράφει ὁ ἅγιος Γρηγόριος Παλα-
μᾶς, «τῆς ἀληθείας εἰσί· καί οἱ μή
τῆς ἀληθείας ὄντες οὐδέ τῆς τοῦ
Χριστοῦ ᾿Εκκλησίας εἰσίν»6. Εἶναι
ἐκτός ἀληθείας οἱ ἐκτός τῆς ᾿Ορ-
θοδοξίας. Γι᾿ αὐτό τό ἅγιο Εὐαγγέ-
λιο ἀπαγορεύει κάθε πνευματική
σχέση μαζί τους. ῾Ο ἴδιος ὁ Κύριος
συνιστᾶ νά φυλαγόμαστε «ἀπό
τῶν ψευδοπροφητῶν» (Μθ 7,15),
ἐνῶ ὁ ἀπόστολος ᾿Ιωάννης, ὁ μα-
θητής τῆς ἀγάπης διδάσκει τόν
αἱρετικόν «μή λαμβάνετε εἰς οἰκί-
αν καί χαίρειν αὐτῷ μή λέγετε» (Β´
᾿Ιω 10). ᾿Ακολουθώντας τήν εὐαγ-
γελική γραμμή οἱ ἱεροί Κανόνες μέ
αὐστηρότητα ἀπαγορεύουν τήν
συμπροσευχή καί ὁποιαδήποτε
ἄλλη λειτουργική κοινωνία μέ
τούς αἱρετικούς7.
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ (ΠΙΛΟΤΙΚΟΥ) ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ…
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ.
γήσουν κατά τακτά χρονικά δια-
στήματα ὁρισμένα μεμονωμένα
ἄτομα μέ δημόσιες δηλώσεις,
ἄρθρα καί ποικίλους ἰσχυρισμούς,
τούς ὁποίους διατυπώνουν ὡς
ἀξιώματα. Ὅμως γιατί θά ἔπρεπε οἱ
δημιουργοί τοῦ νέου προγράμμα-
τος σπουδῶν νά συμβιβασθοῦν μέ
τίς ἀπαιτήσεις αὐτῶν τῶν μεμονω-
μένων φωνασκούντων, οἱ ὁποῖοι
ἔχουν ὡς μόνιμη ἐπιδίωξη τήν πε-
ριστολή τοῦ δικαιώματος τῶν παι-
διῶν μας γιά ὀρθόδοξη χριστιανική
παιδεία; Πῶς εἶναι δυνατόν νά με-
ταβάλλεται ριζικά ὁ χαρακτήρας
τοῦ μαθήματος ἐπειδή τό ἀπαιτοῦν
μερικά μεμονωμένα ἐξωσχολικά
ἄτομα, τά ὁποῖα ἀπό τούς ἴδιους
τούς ἰσχυρισμούς τους ἀποδει-
κνύεται πώς δέν ἔχουν ὑπ΄ ὄψη τή
σχολική πραγματικότητα, τό Σύν-
ταγμα τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρα-
τίας, τήν ἑλληνική νομοθεσία, τή
Γιὰ τὶς ὁμιλίες τοῦ μακαριστοῦ
π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου σὲ CD
Βασίλειος Παπαδόπουλος
Τ.Θ 40909, Μικροχώρι
19014 Καπανδρίτι
Τηλ. 22950.56080, 6946.004 136
Σήμερα, ὅπως ἤδη προανέφερα,
δέν τίθεται θέμα παραχάραξης ἤ
ἀλλοίωσης τῶν ὀρθοδόξων δο-
γμάτων. ᾿Επίσημα χείλη μάλιστα
μᾶς διαβεβαίωσαν ὅτι «δέν πρό-
κειται νά ἀλλοιώσουμε οὐδέ εἰς τό
ἐλάχιστο τά δόγματά μας». ᾿Αλλά
πῶς λησμονοῦμε ὅτι αὐτά τά
δόγματα μᾶς ἀπαγορεύουν τήν
ἀνάμειξη μέ τούς αἱρετικούς; Εἶ-
ναι ἀθέμιτος ὁ συμφυρμός μέ ἑτε-
ροδόξους, ὅπως σαφῶς καί κατ᾿
Τοῦ κ. Στεργίου Σάκκου,
Ὁμοτίμου Καθηγητοῦ ΑΠΘ
ἐπανάληψιν δηλώνεται ἀπό τήν
ἁγία Γραφή. Θά ἀναφέρω ἐδῶ μό-
νο τά ἐπιτιμητικά ἐρωτήματα τοῦ
ἀποστόλου Παύλου: «Τίς γάρ με-
τοχή δικαιοσύνῃ καί ἀνομίᾳ; τίς δέ
κοινωνία φωτί πρός σκότος; τίς δέ
συμφώνησις Χριστῷ πρός Βελίαρ;
ἤ τίς μερίς πιστῷ μετά ἀπίστου;»
(Β´ Κο 6,14-15). Δέν μπορεῖ νά
ὑπάρχει σχέση πνευματική μεταξύ
πιστῶν καί ἀπίστων ἤ αἱρετικῶν,
διότι «ἡμεῖς πεφωτισμένοι τῇ ἀλη-
θείᾳ, ἐκεῖνοι δέ ἐσκοτισμένοι τῇ
πλάνῃ»8, ἑρμηνεύει ὁ Ζιγαβηνός.
Τό φῶς τοῦ Χριστοῦ φωτίζει μό-
νον ὅσους παραμένουν στήν ἀλή-
θειά του. Οἱ αἱρετικοί, ἐφόσον
ἀποκόπτονται ἀπό τήν ἀλήθεια
τοῦ Χριστοῦ, βυθίζονται στό σκο-
τάδι καί οἱ υἱοί τοῦ φωτός δέν μπο-
ροῦν νά συμφύρονται μέ αὐτούς.
«Κάνει νά ἀνακατέψουμε χρυσό
καί μπακίρι;»9, πού ἔλεγε ὁ π.
Παΐσιος; ῎Οχι, βέβαια!
Προσοχή στήν παγίδα!
῎Επειτα, τό νά διατηροῦμε τά
δόγματά μας συναγελαζόμενοι μέ
τούς αἱρετικούς -ὅσο κι ἄν, ἐκ
πρώτης ὄψεως, φαίνεται δελεα-
στικό- εἶναι μία καλοστημένη
οἰκουμενιστική παγίδα. Πράγματι,
τί καλύτερο ἀπό τήν ἑνότητα καί
τήν ἀγάπη τῶν πάντων, ὅταν μάλι-
στα δέν παρακωλύεται καί ἡ ἰδιαι-
τερότητα τοῦ καθενός; ῞Οπως,
π.χ., στό ἴδιο τραπέζι, ὁ καθένας
τρώει ὅ,τι τοῦ ἐπιτρέπει ἡ ὑγεία
του καί τοῦ ὑπαγορεύει ἡ ὄρεξή
του -ἄλλος ψητό, ἄλλος τηγανιτό,
ἄλλος βραστό-, χωρίς αὐτό νά ψυ-
χραίνει τίς σχέσεις μεταξύ τῶν
συνδαιτυμόνων, ἀλλά ὅλοι εἶναι
φίλοι καί ἀγαπημένοι, ἔτσι καί στό
θέμα τῆς πίστεως· ὁ καθένας δια-
τηρεῖ τίς δικές του θέσεις, χωρίς
φανατισμούς καί μισαλλοδοξίες!
Αὐτό ἀκριβῶς εἶναι τό ἐπικίνδυ-
νο, πού ὁδηγεῖ πρός τήν ἐπικράτη-
ση μιᾶς «νέας ἐκκλησίας», ὅπως
ἔγραψα παλαιότερα σέ μία σειρά
ἄρθρων10. Πρόκειται γιά μία παγ-
κόσμια θρησκευτική συνένωση
τῶν πάντων. Προβάλλεται ὡς ἡ
πλέον ἐνδεδειγμένη ἀντιμετώπιση
τῶν ποικίλων καί σοβαρῶν κινδύ-
νων, οἱ ὁποῖοι ὡς ἄλλη δαμόκλεια
σπάθη ἀπειλοῦν ἀπό στιγμή σέ
στιγμή νά καρατομήσουν καί νά
ἐξαφανίσουν τόν Χριστιανισμό.
Κατά τήν πρώτη χιλιετία, ἰσχυρίζον-
ται οἱ Οἰκουμενιστές, ἡ ᾿Εκκλησία
ἑνωμένη κατέκτησε τόν κόσμο.
Κατά τήν δεύτερη, μέ τήν διαίρεση
καί διάσπαση ταπεινώθηκε καί συρ-
ρικνώθηκε. Στήν τρίτη χιλιετία, ἄν
δέν ἑνωθοῦμε, θά καταπωθοῦμε
ἀπό τήν ἀθεΐα καί τήν ἀπιστία ἤ θά
συντριβοῦμε ἀπό τό συνεχῶς ἐπε-
κτεινόμενο ἰσλαμικό τόξο.
Δέν ἀμφιβάλλω ὅτι ὅσον ἀφορᾶ
στόν κοινωνικό, στόν ἐπιστημονι-
κό καί γενικά στόν ἀνθρώπινο
τομέα, π.χ. σέ θέματα βιοηθικῆς ἤ
περιβαλλοντικῆς εὐαισθησίας, ὑ-
πάρχει ὄντως κάποια δόση ἀλήθει-
ας καί ὀρθότητος στίς οἰκουμενι-
στικές προτάσεις. ᾿Ασφαλῶς ὡς
ἄνθρωποι «μηδενί μηδέν ὀφείλο-
μεν εἰ μή τό ἀγαπᾶν ἀλλήλους»
(βλ. Ρω 13,8). Νά ἀγαποῦμε, νά
βοηθοῦμε, νά συνεργαζόμαστε μέ
ὅλους, ἀνεπηρέαστοι ἀπό τίς θρη-
σκευτικές τους πεποιθήσεις. ῎Οχι
ὅμως νά ἐπεκτείνουμε αὐτή τήν
ἑνότητα καί στόν τομέα τῆς πίστε-
ως, παραθεωρώντας τίς θέσεις
τοῦ Εὐαγγελίου καί καταπατώντας
τήν γραμμή τῆς Παραδόσεως! Διό-
τι τότε παραφθείρουμε τήν ἀγάπη,
τήν ἐκφυλίζουμε σέ πρόσχημα,
μάσκα ἀγάπης· τήν καθιστοῦμε
μέσο γιά τήν νοθεία τοῦ δόγματος
καί τήν καταστρατήγηση τῆς ἀλή-
θειας. Δυστυχῶς αὐτό μαρτυρεῖ ἡ
πείρα ὀρθοδόξων θεολόγων πού
ἔλαβαν μέρος σέ διαχριστιανικούς
διαλόγους.
νομολογία τῶν ἑλληνικῶν δικαστη-
ρίων καί τίς σχετικές μέ τό θέμα
διεθνεῖς συμβάσεις;
Κι ἐπειδή ὑποστηρίζεται, ὅτι ἔτσι
ὅπως ἐπιχειρεῖται νά διαμορφωθεῖ
τό μάθημα δέν θά εἶναι θρησκειο-
λογικό, ἀλλά θά περιέχει θρησκειο-
λογικά στοιχεῖα «ὀργανικά ἐντα-
γμένα», ἀπαντοῦμε: εἶναι ἀπαράδε-
κτο νά ἐπιχειρεῖται ἡ ὀργανική ἔντα-
ξη θρησκειολογικῶν στοιχείων στό
σῶμα τῆς ὀρθόδοξης θεολογίας,
διότι τά ἑτερόθρησκα αὐτά στοιχεῖα
δέν ἀνήκουν ὀργανικῶς στό σῶμα
τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς Ἐκ -
κλησίας καί θεολογίας. Οἱ ἀπόστο-
λοι καί οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας
εἶχαν πλήρη συνείδηση, ὅτι ἡ ὀρθό-
δοξη χριστιανική θεολογία εἶναι
πλήρης καί αὐτάρκης παιδεία. Νό-
θευσή της δέν δικαιολογεῖται κατά
κανένα τρόπο. Τό ὅλο ἐγχείρημα θά
θυμίζει εἰσαγωγή παθογόνων ἰῶν σέ
ὑγιῆ ὀργανισμό! Ζημιωμένα ἀπό
τούς πειραματισμούς αὐτούς θά
βγοῦν τά παιδιά μας.
Θά ἐπαναλάβουμε ἐδῶ ἕνα ἐπι-
χείρημα, τό ὁποῖο διατυπώσαμε
πρό διετίας, ἀλλά δέν ἔτυχε τῆς δέ-
ουσας προσοχῆς ἀπό τούς ὑπευθύ-
νους: Γιατί δέν ἐπιδιώκεται νά δι-
δαχθεῖ ταυτοχρόνως στό ἴδιο μά-
Γράφει ἕνας ἀπ᾿ αὐτούς, ὁ ἐ-
κλεκτός συνάδελφος αἰδεσιμολο-
γιώτατος π. Γεώργιος Μεταλλη-
νός: «᾿Εδῶ καί δεκαετίες ἡ μέθο-
δος τῶν ἑτεροδόξων εἶναι· Καλ-
λιέργεια προσωπικῶν σχέσεων καί
κλίματος (κοσμικῆς) φιλίας μεταξύ
τῶν θεολόγων, μέ ὅλα τά διαθέσι-
μα μέσα, ἀλλά καί ἡ παροχή οἰκο-
νομικῶν ἐνισχύσεων· (ἀρκετοί μη-
τροπολίτες μας θεωροῦν καύχηση
νά ἀναγράφουν στά ῾Ιδρύματά
τους τήν εὐγνωμοσύνη τους πρός
τό Π.Σ.Ε. ἤ τό Βατικανό, γιά τήν
προσφερθεῖσα οἰκονομική βοή-
θεια). Καί ὅλα αὐτά γιά τήν ἄμ-
βλυνση καί ἀποδυνάμωση κάθε
διαθέσεως μαρτυρίας καί ὁμο-
λογίας». ῎Ετσι «ὁ διάλογος νοεῖται
ὡς “ἀμοιβαία ἀναγνώριση” καί ὄχι
συνάντηση στήν ᾿Αλήθεια, στόν
ἕνα Χριστό δηλαδή, ὅπως πα-
ραδίδεται στό λόγο καί στήν πολι-
τεία τῶν ἁγίων μας»11.
῾Η φιλική, «προσχήματι ἀγάπης»,
διάθεση πρός τόν παπισμό προ-
βάλλεται ἀπό τούς οἰκουμενιστές
ὡς διάσωση τοῦ Χριστιανισμοῦ
στήν Εὐρώπη. ᾿Αλλά γιά ποιό Χρι-
στιανισμό μιλᾶμε, ὅταν στηρίζου-
με τόν παπισμό καί τόν ὀνομάζου-
με, ὡς μή ὤφειλε, «ἀδελφή ἐκ-
κλησία»; ῞Οταν μέ τήν στάση μας
ἐπιβεβαιώνουμε τόν τίτλο τοῦ πά-
πα ὡς «πλανητάρχη»; Δέν ἐπανα-
λαμβάνουμε ἔτσι τό σφάλμα πού
διέπραξαν οἱ ἱεράρχες τοῦ Βυ-
ζαντίου, ὅταν στήν σύνοδο Φερ-
ράρας-Φλωρεντίας τάχθηκαν στό
πλευρό τοῦ πάπα; Καί τότε μέν
βρέθηκε ἕνας Μᾶρκος Εὐγενικός,
γιά νά διακηρύξει ὅτι: «Δέν εἶναι οἱ
Λατῖνοι μόνο σχισματικοί, ἀλλά καί
αἱρετικοί. Αὐτό τό ἀποσιώπησε ἡ
᾿Εκκλησία μας, διότι εἶναι πολλοί
καί ἰσχυρότεροί μας, ἀλλά ἐμεῖς
δέν διακόψαμε τίς σχέσεις μαζί
τους γιά κάποιον ἄλλο λόγο παρά
διότι εἶναι αἱρετικοί. Καί δέν μπο-
ροῦμε νά συμφωνήσουμε μαζί
τους, ἄν πρῶτα δέν μετανοήσουν
καί ὁμολογήσουν τό αὐτό Σύμβο-
λο τῆς πίστεως»12. Σήμερα ὅμως
ποιός θά μιλήσει γι᾿ αὐτή τήν
ἀνάγκη μετανοίας;
Ὑποσημειώσεις:
Βλ. Κ. Μουρατίδου, Οἰκουμε-
1
νική Κίνησις- ῾Ο σύγχρονος μέγας
πειρασμός τῆς ᾿Ορθοδοξίας, ᾿Αθῆ-
ναι 1973, σελ. 59. 2 Παν. Τρεμπέλα,
᾿Επί τῆς Οἰκουμενικῆς Κινήσεως
καί τῶν θεολογικῶν διαλόγων
ἡμιεπίσημα ἔγγραφα, ᾿Αθῆναι
1972, σελ. 19. 3 ᾿Ιω. Χρυσοστόμου,
Εἰς Γαλάτας 1,6· ΡG 61,622· ΕΠΕ
20,194. 4 Αὐτόθι, ΡG 61,623· ΕΠΕ
20,196. 5 Τόν ὅρο εἶχε χρησιμο-
ποιήσει ὁ πάπας ᾿Ιωάννης-Παῦλος
Β´ σέ ἐγκύκλιό του πρός τούς Ρω-
μαιοκαθολικούς μέ θέμα τήν ἕνω-
ση τῶν ἐκκλησιῶν (25/3/1995).
Σχολιασμό τῆς ἐγκυκλίου βλ. ᾿Ι.
Παναγοπούλου, «Τό Βατικανό καί
ἡ ἕνωση τῶν χριστιανικῶν ἐκκλη-
σιῶν», ἐφ. ῾Η Καθημερινή, Κυριακή
30 ᾿Ιουλίου 1995. Πρβλ. ᾿Αρχιμ. Γε-
ωργίου (Καψάνη), ᾿Ορθοδοξία καί
Ρωμαιοκαθολικισμός (Παπισμός),
ἔκδ. ῾Ι. Μ. ῾Οσίου Γρηγορίου, ῞Αγι -
ον ῎Ορος 2006, σελ. 33-36. 6 Γρη-
γορίου Παλαμᾶ, ᾿Aναίρεσις γράμ-
ματος ᾿Ιγνατίου ᾿Αντιοχείας, 3· ΕΠΕ
3,608. 7 Βλ. Κανόνες· ΞΕ´ τῶν
ἁγίων ἀποστόλων, Θ´ καί ΛΓ´ τῆς
ἐν Λαοδικείᾳ Συνόδου. Πηδάλιον,
ἐκδ. Ρηγοπούλου, Θεσ/νίκη 1982,
σελ. 84. 423. 433. 8 Εὐ. Ζιγαβηνοῦ,
῾Ερμηνεία εἰς τάς ᾿Επιστολάς τοῦ
ἀπ. Παύλου καί εἰς τάς Ζ´ Καθο-
λικάς, ἔκδ. Νικηφόρου Καλογερᾶ,
τόμ, 1ος, ᾿Αθῆναι 1887, σελ. 429. 9
ὅ.π. σελ. 347-348. 10 Σ. Ν. Σάκκου,
«Πρός νέαν ἐκκλησίαν;», ἐφ. ᾿Ορ-
θόδοξος Τύπος, ἀρ. φύλ. 1673
(19/1/2007) – 1680 (9/3/2007) καί
περ. ᾿Απολύτρωσις, ἀρ. φύλ. 733-
741 (᾿Ιαν. - Σεπτ. 2007) 4-7. 36-39.
68-71. 100-103. 132-134. 164-166.
196-197. 228-230. 11 π. Γ. Μεταλλη-
νοῦ, Οἱ διάλογοι χωρίς προσωπεῖο,
σελ. 7. 12 «Οὐ μόνον εἰσίν οἱ Λα-
τῖνοι σχισματικοί, ἀλλά καί αἱρετι-
κοί. Καί τοῦτο παρεσιώπησεν ἡ
ἐκκλησία ἡμῶν, διά τό γένος ἐ-
κείνων εἶναι πολύ καί ἰσχυρότερον
ἡμῶν. ῾Ημεῖς δέ οὐδέ δι᾿ ἄλλο τι
ἐσχίσθημεν αὐτῶν, εἰ μή ὅτι εἰσίν
αἱρετικοί. Διό οὐδέ πρέπει ὅλως
ἑνωθῆναι αὐτοῖς, εἰ μή ἐκβάλωσι
τήν προσθήκην ἀπό τοῦ συμβόλου
καί ὁμολογήσωσι τό σύμβολον
καθώς καί ἡμεῖς» (J. D. Mansi, Sa-
crorum Consiliorum nova et amplissi-
ma collectio 31Α,885DΕ).
θημα, ἡ ἑλληνική γλώσσα μαζί μέ
ξένες γλῶσσες; Διότι ἁπλούστατα
τέτοιου εἴδους πείραμα θά ἐπιφέ-
ρει σύγχυση στά παιδιά. Τό ἴδιο θά
συμβεῖ καί στήν περίπτωση τοῦ μα-
θήματος τῆς ὀρθόδοξης χριστια-
νικῆς παιδείας, ἐάν ἀντικατασταθεῖ
ἀπό μάθημα νοθευμένο μέ ἑτερό-
θρησκα στοιχεῖα.
Ἐάν ἀποδειχθεῖ ὅτι εἶναι ἀπαραί-
τητη ἡ λεπτομερής διδασκαλία τῶν
θρησκειῶν στά σχολεῖα καί ὄχι
ἁπλή ἐνημέρωση, ὅπως γίνεται σή-
μερα στά σχετικά μαθήματα τῆς Β΄
λυκείου, τότε θά πρέπει νά θεσμο-
θετηθεῖ νέο ἀνεξάρτητο μάθημα,
ὄχι ὅμως καί νά νοθευθεῖ καί νά
συρρικνωθεῖ ἡ ὀρθόδοξη χριστιανι-
κή παιδεία!
Ὑποσημειώσεις
1. Χ. Κατσίκας, Γ. Κ. Καββαδίας,
Κρίση τοῦ σχολείου καί ἐκπαιδευτική
πολιτική, Κριτική τῶν ἐκπαιδευτικῶν
ἀλλαγῶν, ἐκδ. Gutenberg, Ἀθήνα 1998,
σ. 69.
2. Πρόγραμμα, σελ. 11-12.
3. Πρόγραμμα, σελ. 12.
4. Πρόγραμμα, σελ. 13.
5. Πρόγραµµα, σελ. 16.
6. Πρόγραµµα, σελ. 15.
Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ∆ΕΙΠΝΟΣ
«Τῇ Ἁγίᾳ καί Μεγάλῃ Πέμπτῃ ἑορτάζομεν τὸν Ἱερὸν
Νιπτῆρα, τὸν Μυστικὸν Δεῖπνον, τὴν ὑπερφυᾶ προσευχὴν
καὶ τὴν Προδοσίαν».
Ἀνωτέρω εἰκών ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Στουντένιτσας,
Σερβίας (14ος αἰών).
ΟΡΘΟ∆ΟΞΟΣ
ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ
Η ΝΕΑ Τάξη Πραγμάτων ἔχει θέ-
σει ἐδῶ καὶ δεκαετίες σὲ ἐφαρμογὴ
τὸ σχέδιό της νὰ ἐκριζώσει ἀπὸ τή
ζωή τῶν χριστιανῶν τὴν πίστη τους
στὸ Χριστό. Τὸ μεγαλύτερο καὶ
ἰσχυρότερο ὅπλο της ἀποτελεῖ τὸ
σύγχρονο κίνημα τοῦ ἀθεϊσμοῦ, τὸ
ὁποῖο ἐξαπλώνεται ραγδαία σὲ ὅλη
τὴν ὑφήλιο. Καὶ ἐνῶ πρὶν μερικὰ
χρόνια οἱ θιασῶτες τοῦ ἀθεϊσμοῦ
βρίσκονταν στὸ κοινωνικὸ περιθώ-
ριο σήμερα παρατηρεῖται ὁ ἀθεϊ-
σμὸς νὰ ἔχει γίνει «τῆς μόδας» ἀπὸ
ἀνθρώπους κυρίως τῶν ἐπιστημῶν
καὶ τῶν τεχνῶν. Μάλιστα οἱ ἄθεοι
ἔφτασαν καὶ στὸ σημεῖο νὰ σχεδιά-
ζουν τὴν κατασκευὴ «ναῶν» τοῦ
ἀθεϊσμοῦ.
Ὁ Βρετανὸς ἄθεος Alain de Bot-
ton ἀνακοίνωσε τὸ κτίσιμο «ναῶν
γιὰ ἄθεους» γύρω ἀπὸ τὸ Ἡνωμέ-
νο Βασίλειο κάνοντας τὴν ἀρχὴ μὲ
τὴν κατασκευὴ ἑνὸς μαύρου πύρ-
γου στὸ Λονδίνο ὕψους μεγαλύτε-
ρου τῶν 150 μέτρων!
Ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ἡ εἰδη-
σεογραφικὴ ἱστοσελίδα “inews.gr”:
«Ὁ πρῶτος ναὸς ὁ ὁποῖος ἀνα-
μένεται νὰ χτισθεῖ θὰ εἶναι ἀφιε-
ρωμένος στὴν ἰδέα τῆς προ-
οπτικῆς!, μὲ κάθε ἑκατοστό τοῦ
ναοῦ νὰ ἀντιπροσωπεύει τὸ 1 ἑκα-
τομμύριο ἔτη, ἔτσι τὰ 46 μέτρα
ὕψους νὰ “τιμοῦν τὴν ἡλικία τῆς
γῆς: 4,6 δισεκατομμύρια ἔτη”!
Στὴν βάση τοῦ πύργου θὰ ὑπάρ-
χει μία δέσμη χρυσοῦ πάχους ἑνὸς
χιλιοστοῦ, ποὺ θὰ ἀντιπροσωπεύει
τὸν χρόνο τῆς ἀνθρωπότητας πά-
νω στὴν γῆ!».
Βέβαια οἱ ἄθεοι μπορεῖ νὰ δια-
τυμπανίζουν ὅτι δὲν πιστεύουν σὲ
κανένα Θεὸ ἢ ἀνωτέρα δύναμη,
ὅμως αὐτὲς τους οἱ κινήσεις ὑπο-
δηλώνουν τὴν πίστη τους σὲ ἕνα
συγκεκριμένο θεό, γιὰ τὸν ὁποῖο
κτίζουν μάλιστα καὶ «ναό», γιὰ νὰ
τὸν λατρέψουν.
Καὶ αὐτὸς ὁ θεὸς δὲν εἶναι
ἄλλος, ἀπὸ αὐτὸν τὸν θεό, στὸν
ὁποῖο πίστεψε καὶ ὁ Ἑωσφόρος καὶ
ἔκπεσε ἀπὸ τὸ ἀγγελικὸ τάγμα, δη-
λαδὴ στὴ δύναμη τοῦ ἴδιου τοῦ
ἑαυτοῦ του. Κατεχόμενοι λοιπὸν
ἀπὸ ἑωσφορικὸ ἐγωϊσμό, οἱ ἄθεοι
κτίζουν τὸν «ναό» τους, γιὰ νὰ
ποῦν ὅτι δὲν χρειαζόμαστε τὸν Θεὸ
καὶ ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι θεὸς ἀπὸ
μόνος του ἀνυψώνοντας τόν
ἄνθρωπο σέ κυρίαρχη θεότητα.
Λέει ὁ Μέγας Βασίλειος σχετικά:
«Ἐκεῖνος ποὺ δὲν ταπεινώνει
τὴν διάνοιά του, οὔτε λέει, μιμού-
μενος τὸν Παῦλο, τὸ “ἀδελφοί μου,
ἐγὼ δὲν ἔχω ἀκόμα γιὰ τὸν ἑαυτό
μου τὴν ἰδέα ὅτι κατάλαβα κάτι”
(Φιλ. 3,13), ἀλλὰ καταγίνεται μὲ τὴν
κατανόηση τῆς οὐσίας τοῦ Θεοῦ,
καὶ μὲ τὸν λογισμὸ του μετράει
αὐτὰ ποὺ εἶναι ἀνέφικτα, καὶ σκέ-
πτεται ὅτι τέτοιος εἶναι ὁ Θεός, ὅσο
αὐτὸς μπόρεσε νὰ περιλάβει στὸν
λογισμό του, καὶ γενικὰ κάνει τὸ δι-
κό του νοῦ μέτρο τῶν ὄντων καὶ
δὲν σκέπτεται ὅτι εἶναι εὐκολότε-
ρο νὰ περιλάβει σʼ ἕνα ποτήρι ὁλό-
κληρη τὴ θάλασσα, παρὰ νὰ συλλά-
βει μὲ τὸ ἀνθρώπινο μυαλὸ του τὸ
ἀπερίγραπτο μεγαλεῖο τοῦ Θεοῦ,
φουσκώνοντας ἄδικα καὶ ἐπαιρό-
μενος γιὰ τὴ ματαιότητα τοῦ μυα-
λοῦ του» («ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ» Ἁγ.
Ἰωάννη τοῦ Δαμασκηνοῦ).
***
ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ εἶναι ἡ εἴδηση
τῆς ἀμερικάνικης ἐφημερίδας New
York Daily News, ἡ ὁποία ἀναφέρει
ὅτι δύο μικρὰ κορίτσια στὴν Κίνα
αὐτοκτόνησαν, γιὰ νὰ γυρίσουν πί-
σω στὸ χρόνο.
Σύμφωνα λοιπὸν μὲ τὴν ἐφημε-
ρίδα: «τὰ δύο παιδιὰ εἶχαν ἐνθου-
σιαστεῖ μὲ τὴν πλοκὴ μίας συγκε-
κριμένης τηλεοπτικῆς ἐκπομπῆς
ἐπιστημονικῆς φαντασίας, καὶ θέ-
λησαν νὰ μιμηθοῦν τοὺς πρωταγω-
νιστές της.
Οἱ δύο μαθήτριες τοῦ δημοτικοῦ
πνίγηκαν σὲ πισίνα, ἀφήνοντας πί-
σω τους ἕνα σημείωμα, στὸ ὁποῖο,
ὅπως ἔγραψαν, ἤλπιζαν νὰ γίνουν
“μετὰ θάνατον χρονοταξιδιῶτες”!
Στὴν Κίνα προβάλλονται ἀρκετὲς
ἐκπομπές, μὲ ἥρωες χρονοταξι-
διῶτες, ποὺ ἐπισκέπτονται τὸ πα-
ρελθὸν μετὰ τὸν θάνατό τους».
Βλέπουμε λοιπὸν τὶς τραγικὲς
συνέπειες, ποὺ ἔχει ἡ ἀδυναμία
τῶν γονέων νὰ διαπαιδαγωγήσουν
μὲ ἀρχὲς καὶ ἀξίες τὰ παιδιά τους,
ἀφήνοντάς τα ἕρμαια στὰ χέρια
ἀδίστακτων ἐκμεταλλευτῶν τῆς
παιδικῆς ἀκρισίας καὶ ἀνωριμότη-
τας. Τὸ τραγικὸ αὐτὸ περιστατικὸ
τῶν δύο κοριτσιῶν μπορεῖ νὰ συμ-
βεῖ καὶ στὴν Ἑλλάδα καὶ ὁπουδή-
ποτε. Τὸ «κουτὶ τοῦ διαβόλου», ἡ
τηλεόραση, ἔχει εἰσχωρήσει ἀπό
τήν πιό φτωχή παράγκα τῶν χωρῶν
τῆς Ἀνατολῆς μέχρι καί τά σπίτια
τῶν μεγιστάνων τῶν πλούσιων
κρατῶν τῆς Δύσης καί δρᾶ ὡς ἀντι-
καταστάτης τοῦ παιδαγωγοῦ καὶ
πλεῖστες φορὲς καὶ τοῦ ἴδιου τοῦ
γονιοῦ. Ἀπαιτεῖται λοιπὸν σωστὴ
διαπαιδαγώγηση τῶν παιδιῶν σύμ-
φωνα μὲ τὶς χριστιανικὲς ἀξίες καὶ
πλήρης ἀπομάκρυνσή τους ἀπὸ τὴν
τηλεόραση.
Ὅταν ρώτησαν τόν π. Παΐσιο πῶς
οἱ μητέρες νά σταματήσουν τά παι-
διά ἀπό τό νά βλέπουν τηλεόραση
αὐτός ἀπάντησε: «Νὰ δώσουν στὰ
παιδιὰ νὰ καταλάβουν ὅτι μὲ τὴν τη-
λεόραση ἀποβλακώνονται, δὲν μπο-
ροῦν νὰ σκέφτονται. Ἂς ἀφήσουμε
ὅτι χαλοῦν τὰ μάτια τους. Αὐτὴ ἡ
τηλεόραση εἶναι ἔργο τοῦ ἀνθρώ-
που, ἀλλὰ ὑπάρχει καὶ ἄλλη τηλεό-
ραση, ἡ πνευματική.
Ὅταν δηλαδὴ μὲ τὴν ἀπέκδυση
τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου καθαρίζων-
ται καὶ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς, τότε
βλέπει ὁ ἄνθρωπος πιὸ μακριὰ
χωρὶς μηχανές. Εἶπαν στὰ παιδιὰ
τους γιʼ αὐτὴ τὴν τηλεόραση; Νὰ κα-
ταλάβουν τὴν πνευματικὴ τηλεόρα-
ση, γιατί μὲ αὐτὰ τὰ κουτιὰ θὰ χαζέ-
ψουν. Οἱ Πρωτόπλαστοι εἶχαν τὸ
διορατικὸ χάρισμα. Αὐτὸ χάθηκε
μετὰ τὴν πτώση.
Ὅταν διατηρήσουν τὰ παιδιὰ τὴν
Χάρη τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος, θὰ
ἔχουν καὶ διορατικὸ χάρισμα, πνευ-
ματικὴ τηλεόραση. Θέλει προσοχή,
δουλειὰ πνευματική. Οἱ μανάδες
σήμερα χάνονται μὲ χαμένα πρά-
γματα καὶ μετά: "Τί νὰ κάνω, Πάτερ;
Χάνω τὸ παιδί μου!"».
***
ΜΑΛΙΣΤΑ οἱ ἀδίστακτοι αὐτοὶ πα-
ραδόπιστοι ἄνθρωποι, ποὺ δηλητη-
ριάζουν τὶς παιδικὲς ψυχὲς ἔχουν
φτάσει ὡς τοῦ σημείου νὰ ἔχουν
προμηθεύσει τὴν ἀγορὰ μὲ διάφο-
ρες κοῦκλες, οἱ ὁποῖες εἶναι προ-
ϊόντα τῆς ἀρρωστημένης φαντα-
σίας ψυχικά ἀνισόρροπων προσω-
πικοτήτων.
Συγκεκριμένα ἔχουν κατασκευα-
στεῖ κοῦκλες μὲ ρατσιστικὸ περιε-
χόμενο, ποὺ μιμοῦνται γυναῖκες,
ποὺ ἐργάζονται ὡς χορεύτριες κα-
κόφημων νυχτερινῶν κέντρων,
κοῦκλες βουντοὺ κ.λπ. (http://www.
newsbeast.gr/weird/arthro/325571/ka-
poioi-kataskeuastes-paihnidion-den-
pane-katholou-kala).
Στή σημερινή ἀνήθικη ἐποχή
αὐτοί, πού εἶναι ὑποχρεωμένοι νά
διαφυλάξουν τά μικρά παιδιά ἀπό
τούς ποταπούς αὐτούς «ἐραστές»
τοῦ χρήματος εἶναι κατά πρῶτον
λόγο οἱ γονεῖς καί ὕστερα ἡ Πολι-
τεία.
Ὅπως μᾶς λέει καί ὁ Ἅγιος
Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «ἡ νεό-
τητα εἶναι μία δύσκολη ἡλικία, ποὺ
εἶναι ἀσταθής, ποὺ ἐξαπατᾶται
εὔκολα, ἐπιρρεπὴς στὴν πτώση καὶ
ποὺ ἀπαιτεῖ πολὺ δυνατὰ χαλινάρια.
Ἡ νεότητα εἶναι ἄγριο πράγμα καὶ
γι' αὐτὸ ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ πολλοὺς
ἐπιστάτας, δασκάλους, παιδαγω-
γούς, ἀκολούθους, φροντιστὲς».
ΝΕΑΝΙΚΑ
Μὲ τὴν τεχνολογία
χάνουμε
τὴν ἀνθρωπιά μας!
Ἡ ραγδαία ἐξελισσόμενη τεχνο-
λογία, ὑπόσχεται σήμερα τὰ πάντα.
Ἀπʼ τὸ ὅτι θὰ κάνει καλύτερη τὴν
καθημερινότητά μας, ὡς τὸ ὅτι θὰ
διαμορφώσει πρὸς χάριν μας ἕνα
καλύτερο κόσμο. Μὲ ἀνέσεις, ἀγα-
θά, ἀπολαύσεις, ὑγεία, μακρο-
ζωία… Τέτοια! Λειτουργεῖ κάπως
σὰν μεσσίας, ποὺ ὑπόσχεται νὰ μᾶς
ὁδηγήσει στὴν δική της «γῆ τῆς
ἐπαγγελίας»!
Δὲν εἶναι τυχαῖο ποὺ πολλοί, ὄχι
μόνο δὲν ἔχουν καμμιὰ ἐπιφύλαξη
γιʼ αὐτήν, ἀλλὰ καὶ ἀφήνονται στὶς
ἐξελίξεις της, ζοῦν γιʼ αὐτές, λα-
τρεύουν – λὲς – τὴν ἴδια, κάνουν
καὶ δίνουν τὰ πάντα, γιὰ νὰ ἀπο-
κτήσουν τὰ προϊόντα της καὶ νὰ ζή-
σουν τὰ ἐπιτεύγματά της!
Ὡστόσο, ὅπως θὰ δοῦμε, λει-
τουργεῖ κατὰ ἕνα παράξενο τρόπο.
Ἀντιστρατεύεται τὴν ὅποια ἀνθρω-
πιὰ ἔχουμε μέσα μας! Ὡς ψυχρὴ
ποὺ εἶναι, θέλει κι ἐμεῖς νὰ εἴμαστε
τὸ ἴδιο! Ὡς μηχανή, θέλει τὸ ἴδιο κι
ἐμεῖς ἔτσι νὰ δροῦμε στὶς σχέσεις
μας μὲ τοὺς ἄλλους! Ὁπότε, γιὰ
ποιὰ «ὡραία ζωὴ» μιλᾶμε καὶ ποιὸν
«ὡραῖο κόσμο», πού θὰ μᾶς ὁδηγή-
σει, ἂν ἀπʼ αὐτὸν λείπει τελείως ἡ
ἀνθρωπιά; Ἂν ὅλα εἶναι μία μηχα-
νή; Τί κι ἂν εἶναι αὐτόματη, πολύ-
χρωμη, πολυδιάστατη, μοδάτη,
ἀπόλυτη, γοητευτική; Τόσο τὸ χει-
ρότερο!
«Πόσο φίλοι εἶναι οἱ ὑπερβολικὰ
***
πολλοὶ φίλοι; Καὶ πόσο πραγματικὰ
φίλοι εἶναι οἱ ἠλεκτρονικοὶ φίλοι;»,
ἀναρωτήθηκαν σὲ σχετικὰ δημοσι-
εύματά τους τὸ περιοδικὸ «New-
sweek» καὶ ἡ ἐφημερίδα «Indepen-
dent». Καὶ τοῦτο γιατί ἀπʼ τὶς ἐν
λόγῳ φιλίες λείπει τελείως ἡ ἀν -
θρώπινη ζεστασιὰ, ποὺ παρέχει τὸ
συναίσθημα.
Ἔγραψε ἕνας 24χρονος μὲ
προφὶλ στὸ facebook, ἀπογοητευ-
μένος ἀπʼ τὴν σχετικὴ ἐμπειρία
του: «Στὸ facebook κάνεις ὑποτιθέ-
μενους φίλους. Φίλους ἐντὸς εἰσα-
γωγικῶν. Εἶναι ἀδύνατο νὰ ἀνα-
πτύξεις οὐσιαστικὴ ἀνθρώπινη σχέ-
ση σʼ αὐτὸ τὸ χῶρο».
Πόσο ἀποκαλυπτικὸ δὲν εἶναι
αὐτό!
Ἀλλʼ εἶναι πολὺ χαρακτηριστικὸ
ἐπʼ αὐτοῦ καὶ τὸ ἑξῆς συγκλονι-
στικὸ γεγονός. Ἀνήμερα τὰ Χρι-
στούγεννα, μία κοπέλα ἔστειλε ἕνα
μήνυμα πρὸς ὅλους τούς φίλους
της, ποὺ εἶχε στὸ facebook. Τὸ μή-
νυμα αὐτὸ ἔλεγε:
«Πῆρα ὅσα χάπια εἶχα. Σὲ λίγο θὰ
εἶμαι νεκρή. Σᾶς ἀποχαιρετῶ
ὅλους»! Καὶ τὸ μήνυμα αὐτὸ ἐλή-
φθη ἀπὸ τοὺς 1082 φίλους της, ποὺ
ἦταν καταγεγραμμένοι ἐκείνη τὴ
στιγμὴ στὴν ἱστοσελίδα της. Ναί,
τόσους πολλοὺς εἶχε!
Ὡστόσο, κανεὶς ἀπʼ αὐτοὺς δὲν
εἰδοποίησε τὴν ἀστυνομία καὶ δὲν
ἔκανε τὸ παραμικρὸ, γιὰ νὰ τὴν
ἐμποδίσει! Τὸ μόνο ποὺ ἔγινε ἦταν
νὰ συζητηθεῖ ἀρκετὰ τὸ γεγονὸς
μεταξὺ τῶν «φίλων» της αὐτῶν
ἐκεῖ στὸ διαδίκτυο! Ἡ μητέρα της
διάβασε τὸ μήνυμα τὴν ἑπομένη κι
ὅταν εἰδοποιήθηκε ἡ ἀστυνομία
ἦταν πλέον ἀργά…
Τὸ γεγονὸς εἶναι ὄντως τραγικό!
Ἂν ἔστω κι ἕνας «φίλος» της εἶχε
παρέμβει, ἡ κοπέλα αὐτὴ θὰ ζοῦσε
σήμερα.
Ἀπὸ τὴν ἄλλη ἔδειξε, πὼς ἕνα ἀπʼ
τὰ πολὺ μεγάλα λάθη της ἦταν,
πὼς πραγματικὰ πίστεψε στοὺς
πολλοὺς φίλους ποὺ εἶχε, ὑπερε-
κτιμώντας τὴν ἀξία τοῦ facebook.
Ἀποδείχθηκε ὅτι οὔτε ἕνας δὲν
ἦταν φίλος πραγματικός! Γιʼ αὐτὸ
καὶ δὲν εἶχε κανέναν στὶς πλέον
δύσκολες στιγμὲς τῆς ζωῆς της!
Ὡραῖος, πράγματι, καὶ τόσο γοη-
τευτικὸς ὁ τεχνολογικός της κό-
σμος στὸν ὁποῖο ζοῦσε, ὅμως ἀπο-
δείχθηκε τελείως εἰκονικὸς καὶ γιὰ
τοῦτο ἀπάνθρωπος! Καὶ τί τραγικὸ
νὰ λείπουν αὐτὰ ἀκόμη καὶ ἀπʼ
αὐτὴν τὴν φιλία!
Εἶναι πεντακάθαρο! Ἡ τεχνολο-
***
γική μας πρόοδος, ὄχι μόνο δὲν συ-
νοδεύεται ἀπὸ ἀνάλογα βήματα
ἀνθρωπιᾶς, ἀλλʼ ἀντίθετα συντελεῖ
στὸ νὰ χάνουμε ὅλο καὶ πιὸ πολὺ
τὴν ἱκανότητα νὰ νοιώθουμε τοὺς
ἄλλους καὶ νὰ νοιαζόμαστε γιʼ αὐ-
τούς!
Ἔλεγε πολὺ χαρακτηριστικὰ ὁ
Γέροντας Παίσιος:
«Ἐπειδὴ οἱ ἀνθρώπινες εὐκολίες
ξεπέρασαν τὰ ὅρια, ἔγιναν δυσκο-
λίες. Πλήθυναν οἱ μηχανές, πλήθυ-
νε ὁ περισπασμός, ἔκαναν καὶ τὸν
ἄνθρωπο μηχανή, καὶ τώρα οἱ μη-
χανὲς καὶ τὰ σίδερα κάνουν κου-
μάντο καὶ τὸν ἄνθρωπο. Γιʼ αὐτὸ
καὶ οἱ καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων ἔγι-
ναν σιδερένιες! Μὲ ὅλα αὐτὰ τὰ
μέσα δὲν καλλιεργεῖται ἡ συνείδη-
ση τοῦ ἀνθρώπου.
Παλιότερα οἱ ἄνθρωποι δού-
λευαν μὲ τὰ ζῶα καὶ ἦταν σπλαχνι-
κοί. Ἂν φόρτωνες τὸ ζῶο λίγο πα-
ραπάνω, καὶ τὸ κακόμοιρο γονάτι-
ζε, τὸ λυπόσουν. Ἂν ἦταν νηστικὸ
καὶ κοίταζε μὲ παράπονο, σοῦ ράγι-
ζε τὴν καρδιά. Σήμερα οἱ ἄνθρωποι
ἔχουν τὰ σίδερα κι ἔχουν καρδιὲς
σιδερένιες. Ἔσπασε ἕνα σίδερο;
Ὀξυγονοκόλληση! Χάλασε τὸ αὐ-
τοκίνητο; Τὸ πάω στὸ συνεργεῖο! Κι
ἂν δὲν γίνεται, τὸ πετᾶνε, δὲν τὸ
Τριήμερο προσκύνημα
Ἡ Π.Ο.Ε. διοργανώνει τριήμερη
προσκυνηματικὴ ἐκδρομή στὴν
Καστοριὰ καὶ τὶς Πρέσπες.
Ἀπὸ 19.4.2012 ἕως 21.4.2012
Πληροφορίες: Κ. Σαμωνᾶς
τηλ. 2106211471 – 6942688774
ΖΗΤΗΜΑΤΑ
πονᾶνε. Δὲν δουλεύει καθόλου ἡ
καρδιά.Ἔτσι ὅμως καλλιεργεῖται ἡ
φιλαυτία καὶ ὁ ἐγωισμός. Δὲν σκέ-
φτεται τὸν ἄλλο σήμερα ὁ ἄνθρω-
πος.
Παλιὰ ἂν ἔμενε τὸ φαγητὸ γιὰ
τὴν ἄλλη μέρα, θὰ χαλοῦσε, καὶ
σκέφτονταν οἱ ἄνθρωποι καὶ κανέ-
ναν φτωχό. Ἔλεγε: «Νὰ φάει πρῶ-
τα ὁ φτωχὸς κι ὕστερα ἐγώ». Τώρα
τὸ βάζουν στὸ ψυγεῖο καὶ δὲν θυ-
μοῦνται τὸν ἄλλο, ποὺ ἔχει ἀνάγ-
κη…».
Ἂς τὸ δοῦμε καὶ ἀπʼ αὐτό: Ἔ-
ρευνα τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Μί-
τσιγκαν μεταξὺ τῶν φοιτητῶν ἔδει-
ξε πώς, τὰ ἐπίπεδα συμπόνιας ἔ-
χουν καθοδικὴ πορεία τὰ τελευ-
ταῖα 30 χρόνια, ἰδιαίτερα δὲ τὴν τε-
λευταία 10ετία, ὁ δὲ ναρκισσισμὸς
ὅλο καὶ ἀναπτύσσεται τὸ τελευταῖο
διάστημα!
Εἶναι φανερό, λοιπόν, πὼς τὰ τε-
χνολογικά μας ἐπιτεύγματα, περ-
νοῦν ὅλο καὶ πιὸ πολὺ τὸν σύγχρο-
νο ἄνθρωπο, ὅλο καὶ πιὸ γρήγορα,
ἀπʼ τὸ «ἐσὺ» στὸ «ἐγώ»! Μᾶς μετα-
βάλλουν σὲ σκληροὺς καὶ γιὰ
τοῦτο ἄκαμπτους ἀτομικιστές!
Στὶς ἠλεκτρονικὲς πλατφόρμες
***
εἶναι ὁλοφάνερο πὼς λείπει πολὺ ἡ
ἀνθρώπινη «παρουσία». Δηλαδὴ ἡ
ἀνθρωπιά, ἡ ζεστασιά, τὸ προσω-
πικὸ ἐνδιαφέρον, ἡ πραγματικὴ
προσέγγιση, ἡ ἀληθινὴ ἀγάπη καὶ
μὲ δύο λόγια τὸ γνήσιο ἀνθρώπινο
πρόσωπο!
Ἔγραψε εὔστοχα κάποιος blog-
ger: «Ὅταν χρησιμοποιῶ μία τε-
χνολογία ἄχαρη, ψυχρὴ καὶ ξένη
στὴν προσωπικότητά μου λέω: “Δὲν
ἔχει ἀνθρώπινη παρουσία ἐδῶ”!
Ὅποτε πατάω “ἔντερ”, γιὰ νὰ φύγω
ἀπὸ ἐκεῖ…».
Ναί, αὐτὴ ἀκριβῶς εἶναι καὶ ἡ
αὐθόρμητη ἀντίδραση τῆς ἀνθρώ-
πινης ψυχῆς. Δὲν μπορεῖ νὰ σταθεῖ
ἐκεῖ ποὺ ἀπουσιάζει τὸ ἀνθρώπινο
πρόσωπο.
Τὸ ἴδιο γίνεται καὶ σὲ ὅλων τῶν
εἰδῶν τὶς εἰκονικὲς φιλίες. Περνᾶς
ὧρες καὶ ὧρες συνομιλώντας μὲ
ἕνα πλῆθος «κολλητῶν», στὴν οὐ-
σία ὅμως βρίσκεσαι σὲ μία ψυχρὴ
κι ἐπίπεδη ὀθόνη, ἂς εἶναι καὶ τῆς
τελευταίας τεχνολογίας! Τίποτα
περισσότερο, τίποτα ἀνώτερο, τί-
ποτα ἀνθρώπινο!
Ἀλλʼ ἡ ψυχρότητα αὐτῆς τῆς φι-
λίας, προκύπτει καθαρὰ καὶ ἀπὸ
ἕνα ἄλλο πολὺ χαρακτηριστικὸ γε-
γονός. Διαγράφεται πανεύκολα μὲ
ἕνα… κλίκ!
Τὸ θέμα αὐτὸ φαίνεται πὼς πῆρε
μεγαλύτερες διαστάσεις ἀπʼ τὸ γε-
γονὸς ὅτι χρησιμοποιεῖται ἡ σύγ-
χρονη τεχνολογία (ἱστοσελίδες
κοινωνικῆς δικτύωσης, sms, e-mail
κ.λπ) γιὰ νὰ πεῖ ἡ μία πλευρὰ στὴν
ἄλλη, πανεύκολα καὶ πολὺ γρήγο-
ρα ἐπίσης, «χωρίζουμε»!
Μάλιστα γιʼ αὐτὸ τὸ τελευταῖο
δημοσκόπηση τῆς Ἀμερικανικῆς
ἑταιρείας (τῆς Lad42 Market Rese-
arch) ἔδειξε, πὼς τὸ 33% τῶν ἐνη-
λίκων προτιμᾶ νὰ λήξει μία σχέση
… ἠλεκτρονικά, χρησιμοποιώντας
ἔτσι τὴ λογικὴ «χωρίστε – δια-
γράψτε – τελειώσατε»!
Ὅπως ἔγραψαν οἱ «New York Ti-
mes» ἄλλη Ἀμερικανικὴ ἑταιρεία (ἡ
Burker King) προέβη στὴν ἑξῆς
ἐκστρατεία: Χάριζε σὲ κάθε χρή-
στη τοῦ facebook ἕνα χάμπουργκερ
ἂν δέχονταν νὰ διαγράψουν 10
ἄτομα ἀπὸ τὴν λίστα τῶν «φίλων»
τους! Ὡς τὴν παρέμβαση τοῦ face-
book διαγράφηκαν 234.000 ἠλεκ-
τρονικὲς φιλίες!
Ἕνας ἀπʼ αὐτοὺς, ποὺ θυσίασε
10 τέτοιους «φίλους» του, γιὰ ἕνα
μπιφτέκι, ὁμολόγησε πὼς ἔνιωσε
γιʼ αὐτὸ ἐλάχιστες τύψεις! Πρὶν
τοὺς διαγράψει μάλιστα, τοὺς ἔ-
στειλε τὸ ἑξῆς μήνυμα:
«Γιὰ νὰ εἶμαι εἰλικρινὴς ἀμφι-
σβητούμενε φίλε στὸ facebook, σὲ
διατηροῦσα ἐπειδὴ θὰ αἰσθανό-
μουν ἄσχημα ἂν ἀνακάλυπτες ὅτι
σὲ διέγραψα. Αὐτὸ μέχρι τώρα,
ἐπειδὴ κανεὶς δὲν θὰ μοῦ εἶχε χα-
ρίσει ἕνα μπιφτέκι ὡς ἀντάλλαγμα
τῶν συναισθημάτων σου»!
Νὰ καὶ ἡ διαπίστωση τοῦ Ἀϊν-
στάιν:
«Ἔχει καταστεῖ τρομακτικὰ προ-
φανὲς ὅτι ἡ τεχνολογία μας ἔχει
ὑπερκεράσει τὴν ἀνθρωπιά μας»!
Ὅπως καὶ νὰ τὸ κάνουμε, τὰ
***
ἀνθρώπινα συναισθήματα, ἡ ἴδια ἡ
ἀνθρωπιά, ἀναπτύσσονται ἀσφα-
λῶς μέσα ἀπὸ τὶς σχέσεις «πρόσω-
ΙΕΡΟΣ ΖΗΛΟΣ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ.
τὸν ὁδηγεῖ σὲ κάτι καινούριο, κάτι
διαφορετικό, ποὺ θὰ εἶναι προέκτα-
ση τῶν ὅσων μέχρι χθὲς ἔκανε. Ὁ
ζῆλος κάνει τὸν ἄνθρωπο ἀνικανο-
ποίητο, μὲ τὴν καλὴ πάντα ἔννοια.
Εἰδικότερα ὁ κληρικὸς πρέπει νὰ
εἶναι πολὺ προσεκτικός. Τὸ χάρι-
σμα, ποὺ ἔλαβε μὲ τὴ χειροτονία
του συνεχῶς νὰ ἀνανεώνεται, γιατὶ
ὑπάρχει ὁ μεγάλος κίνδυνος νὰ πέ-
σει στὴ ραθυμία καὶ τὸν ψυχρὸ
ἐπαγγελματισμό. Δυστυχῶς, αὐτὸ
τὸ φαινόμενο εἶναι σύνηθες, γι᾽
αὐτὸ καὶ δὲν βλέπουμε στὴν Ἐκκλη-
σία νὰ ἀναπτύσσεται σπουδαῖο
πνευματικὸ ἔργο. Ὁ Γέροντας Παΐ-
σιος τόνιζε ὅτι «ὅταν ὁ ἄνθρωπος
παίρνει στὰ ζεστὰ τὸν ἀγώνα, ποὺ
ἔχει νὰ κάνει σ᾽ αὐτὴν τὴν ζωή,
ὑπάρχει καὶ ἡ θεία φλόγα μέσα του.
Ἅμα λείπη αὐτὴ ἡ θεία φλόγα, εἶναι
ἄχρηστος. Αὐτὴ εἶναι ποὺ τοῦ δίνει
χαρά, τοῦ δίνει παλληκαριά, τοῦ δί-
νει φιλότιμο».
Ἐδῶ πρέπει νὰ ἐπισημάνω ἕνα
πνευματικὸ κίνδυνο. Εὔκολα μπορεῖ
ἕνας ζηλωτὴς νὰ χάσει τὴν ἀρετή
6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012
πο μὲ πρόσωπο». Ὅταν μπορεῖς καὶ
τὸν βλέπεις τὸν ἄλλο, ὅταν μπο-
ρεῖς καὶ τὸν ἀκοῦς, ὅταν μπορεῖς
καὶ τὸν αἰσθάνεσαι, ὅταν τὸν ἔχεις
δίπλα σου ἢ ἀπέναντί σου. Διαφο-
ρετικὰ τίποτα τὸ οὐσιαστικὸ δὲν
ἀντιλαμβάνεσαι, ὅπως δὲν ἀντι-
λαμβάνεται μία μηχανὴ μία ἄλλη
μηχανὴ ποὺ βρίσκεται σὲ ἀπόστα-
ση. Γιατί κι αὐτὲς ἂν βρίσκονται δί-
πλα – δίπλα, ἂν κάτι τὶς ἑνώσει, δὲν
μπορεῖ, θὰ ὑπάρχει καὶ μία κάποια
στοιχειώδης ἀλληλεπίδραση μετα-
ξύ τους!
Ἔλεγε σοφὰ ὁ Ἀλ. Καρέλ: «Πο-
λιτισμὸς δὲν εἶναι ἡ ἀνάπτυξη τῆς
ἐπιστήμης καὶ τῆς μηχανῆς, ἀλλὰ
τοῦ ἀνθρώπου». Κι ἐμεῖς βαλθήκα-
με σήμερα νὰ οἰκοδομήσουμε ἕνα
πολιτισμὸ μὲ μόνη τὴν ἀνάπτυξη
τῶν μηχανῶν, τὴν ἀποκαλούμενη
τεχνολογία, τὴν ὁποία ἀπολυτο-
ποιοῦμε κιόλας;
Ἄς προσέξουμε καὶ τοῦτο τὸν
λόγο τοῦ Ἄλφρεντ Ἄντλερ:
«Τὸ ἄτομο ποὺ δὲν ἐνδιαφέρεται
γιὰ τοὺς συνανθρώπους του, συν-
αντᾶ τὶς μεγαλύτερες δυσκολίες
στὴ ζωὴ καὶ προκαλεῖ τὶς μεγαλύ-
τερες δυστυχίες ἀπʼ ὅλους τούς
ἄλλους. Ἀπὸ τέτοιους ἀνθρώπους
προέρχονται οἱ δυστυχίες, ποὺ
γνώρισε ἡ ἀνθρωπότητα»! Ναί, ἐκεῖ
καταλήγουμε ἔτσι...
Ἄλλα πῶς ἀναπτύσσονται ἄραγε
***
τὰ ἀνθρώπινα συναισθήματα καὶ ἡ
ἀνθρωπιὰ καὶ μάλιστα στὸν καλύ-
τερο δυνατὸ βαθμό; Νὰ ἕνα ὡραῖο
ἐρώτημα, ποὺ θὰ πρέπει συνέχεια
νὰ μᾶς ἀπασχολεῖ. Καὶ τότε θὰ
δοῦμε πὼς ἡ ἀπάντηση βρίσκεται
μονάχα σʼ αὐτό: Ὅταν καὶ ὅσο ὁ
ἄνθρωπος ἀναπτύσσεται πνευμα-
τικὰ καὶ πορεύεται πρὸς τὸν Θεό!
Ναί, ἀπὸ τὸν Θεὸ προέρχεται
«πᾶν δώρημα τέλειον», ἑπομένως
καὶ ἡ ἀνθρωπιά. Ἡ φιλευσπλαχνία,
ἡ ἀγάπη, τὸ ἐνδιαφέρον, τὸ δόσιμο
καὶ ἡ προσφορὰ πρὸς τὸν συνάν-
θρωπο. Εἶναι τελικὰ θέμα σχέσης
«προσώπου μὲ Πρόσωπο». Ὅπου
λείπουν τέτοια συναισθήματα, ὁ-
πωσδήποτε ἀπουσιάζει ἀπὸ ἐκεῖ καὶ
ὁ Θεός. Δὲν εἶπαν τυχαῖα τοῦτο τὸ
λόγο: «Ὁ τεχνολογικὸς πολιτισμὸς
ἀφάνισε τὸν ἄνθρωπο, τὸν ἔκανε
ἀριθμό. Ὁ διωγμὸς αὐτὸς τοῦ ἀν-
θρώπου προῆλθε ἀπʼ τὸν διωγμὸ
τοῦ Θεοῦ»!
Διάβασα κάπου τοῦτο: «Ἡ ἐπι-
στήμη καὶ ἡ τεχνολογία χρειάζεται
στὸν ἄνθρωπο γιὰ νὰ ζήσει, ὁ δὲ
Λόγος τοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ σωθεῖ».
Ἔτσι εἶναι. Ἡ τεχνολογία, εἰδικά,
εἶναι ἐργαλεῖο, γιὰ τὴν ἐπιβίωσή
μας. Σὲ καμιὰ περίπτωση δὲν εἶναι
ὁ σωτήρας μας, ὁ μεσσίας μας, ὁ
Θεός μας! Μὴ τὴν καταντᾶμε εἴδω-
λο. Μὴ φθάσουμε ποτὲ ὡς ἐκεῖ!
Ἐξ ἄλλου ἡ τεχνολογία, ἐτυμο-
λογικά, προέρχεται ἀπʼ τὶς λέξεις
«τέχνη» καὶ «λόγος». Δηλαδὴ
αἰσθητικὴ καὶ ἀλήθεια, ποὺ ἀποτε-
λοῦσαν καὶ τοὺς ἄξονες τοῦ ἀρχαί-
ου Ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ. Σήμερα
ἡ τεχνολογία, ὡς ἡ πεμπτουσία
ὅλων τῶν πραγμάτων, ποὺ θέλει νὰ
εἶναι, ἔρχεται ὡς ὑπέρτατη τέχνη,
νὰ ἀποβλέπει καὶ σʼ αὐτὴν ἀκόμη
τὴν ὑποκατάσταση τοῦ Λόγου, τοῦ
Χριστοῦ δηλαδή, γιʼ αὐτὸ καὶ παρα-
κάμπτει τόσο πολὺ καὶ τὸν ἴδιο τὸν
ἄνθρωπο!
Καὶ μόνο τὸν παρακάμπτει; Αὐτὴ
ἡ «τεχνικοποίηση» τῆς ζωῆς μας, ὁ
τεχνοκρατισμός, ὁδηγοῦν – ὅπως
ὑποστηρίζεται βάσιμα – στὴ γένε-
ση ἑνὸς ὁλοκληρωτικοῦ συστήμα-
τος, ὅπου ὄχι μόνον ἡ ἀνθρωπιὰ
ἀλλὰ καὶ ὁτιδήποτε ἀφορᾶ τὸν
ἄνθρωπο χάνονται διὰ παντός,
ὅπως ἡ ἐλευθερία, ἡ αὐτόνομη
ἀνάπτυξη τῆς ἀνθρώπινης προσω-
πικότητας, τὰ ἀνθρώπινα δικαιώμα-
τα κ.λπ.
Εἶπαν πολὺ ὡραῖα: «Τὸ μέλλον
***
τῶν ἀνθρώπων δὲν εἶναι οἱ μηχα-
νές, οὔτε καὶ ἡ ὅποια ἐξέλιξή τους.
Τὸ μέλλον τῶν ἀνθρώπων εἶναι ὁ
ἄνθρωπος. Τὰ ὑπόλοιπα ἁπλῶς τὸν
βοηθοῦν». Ἐξάλλου εἴμαστε ἔτσι
πλασμένοι, ὥστε νὰ λειτουργοῦμε ὁ
ἕνας γιὰ τὸν ἄλλον. Ἑπομένως ἡ
ἀνθρωπιὰ εἶναι τὸ μέλλον μας. Αὐ-
τὴν ἀκριβῶς ποὺ ἀντιμάχονται οἱ
μηχανές, ἐκεῖνες στὶς ὁποῖες δώσα-
με τὸν ὡραῖο τίτλο «τεχνολογίες»
καὶ τώρα τὸν ἀκόμη πιὸ ἐντυπω-
σιακὸ «νέες τεχνολογίες». Ναί,
σαφῶς μᾶς βοηθοῦν στὸν ἀγώνα
τῆς ζωῆς μας. Ἀλλὰ γιατί θέλουν ὡς
ἀντάλλαγμα τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό μας;
Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος
τῆς διάκρισης καὶ νὰ φτάσει στὴν
ὑπερβολή. Νὰ εἶναι διαρκῶς ἐξα-
γριωμένος καὶ νὰ κατακρίνει τοὺς
πάντες, προβάλλοντας τὸν ἑαυτό
του ὡς τὸ πρότυπο, ποὺ ὅλοι πρέ-
πει νὰ μιμοῦνται. Στὸ κατάντημα
τὸν ὁδηγεῖ ὁ οὐκ κατ᾽ ἐπίγνωσιν
ζῆλος. Τὸν κίνδυνο εἶχε ἐπισημάνει
ὁ Γέροντας Παΐσιος: «βλέπω σὲ με-
ρικοὺς εὐλαβεῖς ἕνα εἶδος παράξε-
νης λογικῆς. Καλὴ εἶναι ἡ εὐλάβεια,
ποὺ ἔχουν, καλὴ καὶ ἡ διάθεση γιὰ
τὸ καλό, ἀλλὰ χρειάζεται καὶ ἡ
πνευματικὴ διάκριση καὶ εὐρύτητα,
γιὰ νὰ μὴ συνοδεύει τὴν εὐλάβεια ἡ
στενοκεφαλιά, ἡ γεροκεφαλιά (τὸ
γερὸ δηλαδὴ ἀρβανίτικο κεφάλι)».
Ὅσοι ἔχουν γνωρίσει τέτοιους
ἀδιάκριτους ἀνθρώπους, ἔχουν
ἀπογοητευθεῖ καὶ μιλοῦν ἀπαξιω-
τικὰ γιὰ τὴ χριστιανικὴ ζωή. Κατη-
γοροῦν τοὺς κληρικούς, οἱ ὁποῖοι
τοὺς καθοδηγοῦν καὶ πιστεύουν ὅτι
ὅλοι ὅσοι βρίσκονται ἐντὸς τῆς
Ἐκκλησίας εἶναι ἄνθρωποι κλειστῶν
ὁριζόντων, μὲ προβληματικὴ συμ-
Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης
περιφορά, κάτι ποὺ εἶναι ἄδικο.
6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012
ΦΩΤΟΔΟΧΟΝ ΛΑΜΠΑΔΑ ΤΟΙΣ ΕΝ ΣΚΟΤΕΙ ΣΕΒ. ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ «Ο.Τ.»: Θεωρεῖἐναντίον
ΦΑΝΕΙΣΑΝ ΟΡΩΜΕΝ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΠΑΡΘΕΝΟΝ «ΔΕΝ ΠΡΟΤΙΘΕΜΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΩ»
(21ος οἶκος Ἀκαθίστου Ὕμνου)
Τοῦ κ. Κων. Δεληγιάννη, Ὁμοτίμου Καθηγητοῦ Βυζαντινῆς Τέχνης
Μὲ ἰδιαίτερη συγκίνηση καὶ εὐλά-
βεια παρακολούθησε καὶ ἐφέτος ὁ
Ἑλληνικὸς λαὸς τοὺς Χαιρετισμοὺς
πρὸς τὴν Ὑπέρμαχον Στρατηγὸν
«τὴν περιβεβλημένην τὸν ἥλιον»
(Ἀποκ. 12,1). «Τὸ γλυκό, μελαχρινό,
φωτεινὸ καὶ χρυσοκέρινο πρόσωπό
Της –κατὰ τὴν ἔκφραση τοῦ Φ. Κόν-
τογλου– ἔδωσε ἐλπίδα
στοὺς πικραμένους καὶ
πονεμένους Ἕλληνες.
Στὴν Ἑλλάδα προσκυ-
νεῖται ἡ Παναγία μὲ
τὸν πρεπούμενο τρό-
πο, συνεχίζει ὁ μεγά-
λος ἁγιογράφος, ἤ-
γουν μὲ δάκρυα, μὲ πό-
νο, μὲ ταπεινὴ ἀγάπη,
μὲ χαροποιὸν πένθος.
Ἐμεῖς τὴν ὑμνολογοῦ-
με μὲ κατάνυξη, μὲ συ-
στολή, μὲ σέβας καὶ
ἀγάπη, σὰν τὴ μητέρα
μας, καὶ σὰν μητέρα τοῦ
Κυρίου καὶ Λυτρωτῆ
μας. «Ὁ ποταμὸς ὁ γλυ-
κερός τοῦ ἐλέους, ὁ λι-
μὴν τῶν χειμαζομένων».
«Φωτοδόχον Λαμπά-
δα,» θὰ τὴν ἀποκαλέσει
σοφὰ ὁ ὑμνογράφος
Ρωμανὸς, διότι εἶναι
Λαμπάδα φωτεινή, ποὺ
φωτίζει τὸν δρόμο κάθε
χριστιανοῦ, ὅταν κατα-
φεύγει μὲ πίστη πρὸς
Αὐτήν.
Ὡς γνωστόν, ὁ Ἀκάθι-
στος Ὕμνος διαιρεῖται
σὲ δύο ἑνότητες: Ἡ
πρώτη ἀπαρτίζεται ἀπὸ
τοὺς δώδεκα οἴκους (Α-
Μ) μὲ ἱστορικὸ περιεχό-
μενο, καὶ ἡ δεύτερη περιλαμβάνει
τοὺς ὑπόλοιπους (Ν-Ω) 13-14, ὅπου
ἐκτίθενται δογματικὲς ἀλήθειες.
Ἡ εἰκονογραφία τῶν ἱστορικῶν
οἴκων, παραπέμπει στὰ κείμενα τῆς
εὐαγγελικῆς ἱστορίας, μὲ ἐλάχι-
στες ἀποκλίσεις, οἱ δογματικοὶ ὅ-
μως οἶκοι εἰκονογραφοῦνται μὲ
οὐσιαστικὲς διαφορὲς, γιατί ὁ ἁγιο-
γράφος ἀποδίδει τὰ κείμενα σύμ-
φωνα μὲ τὴν δογματική, ἀλλὰ καὶ
σύμφωνα μὲ τὴν πνευματικὴ καὶ
καλλιτεχνική του συγκρότηση καὶ
ἔμπνευση μὲ ριζικὲς διαφορὲς ὁ
ἕνας ἀπὸ τὸν ἄλλο. Στὴν ὀρθόδοξη
εἰκονογραφία ὁ Ἀκάθιστος, καὶ εἰ-
δικὰ ἡ Θεοτόκος ὡς Φωτοδόχος
Λαμπὰς μὲ τὸν 21ο οἶκο ἐμφανίζεται
νωρὶς τὸν 12ο ἢ 13ο αἰ. στὴν Παν-
αγία τῶν Χαλκέων1 ἢ Χαλκοπρατεί-
ων στὴ Θεσσαλονίκη. Οἱ τοιχογρα-
φίες ὅμως αὐτὲς τῆς Παναγίας μὲ
τὸν Ἀκάθιστο καταστράφησαν σχε-
δὸν ὁλοκληρωτικὰ ἀπὸ ἐπιδρομές,
πυρκαγιὲς καὶ λεηλασίες.
Ἀπὸ τὰ τέλη τοῦ 13ου ἢ ἀρχὲς
τοῦ 14ου αἰώνα, σὲ ἕνα περίλαμπρο
καὶ μεγάλο Μοναστήρι, στὴν καρ-
διὰ τῆς Σερβικῆς Ὀρθοδόξου
Ἐκκλησίας, τὴν Decani, δίπλα στὸ
Πατριαρχεῖο τοῦ Πεκκίου, ἔχει
Ἐπισημαίνει τήν σημασίαν του διά ἕκαστον ὀρθόδοξον χριστιανόν
Η ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΔΙΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ ΤΗΣ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ
ΤΗΝ ΤΕΛΕΤΗΝ ΚΑΘΑΓΙΑΣΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΥΡΟΥ Τὰ ταμειακὰ προβλήματα, τὰ Κοινωνικῆς Ἀλληλεγγύης.
Καλεῖ τούς πιστούς νά παρευρεθοῦν εἰς τήν τελετήν κατά τήν Μεγάλην Ἑβδομάδα. Τελετή
καθαγιασμοῦ τελεῖται ἀνά δέκα ἔτη καί τό παραγόμενον Ἅγιον Μύρον κατανέμεται εἰς ὅλας
τάς Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας
Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ.
Βαρθολομαῖος μέ ἐγκύκλιόν του
καλεῖ τούς πιστούς νά παραστοῦν
εἰς τήν τελετήν Καθαγιασμοῦ τοῦ
Ἁγίου Μύρου, ἡ ὁποία θά πραγμα-
τοποιηθῆ εἰς τόν Πατριαρχικόν Ἱ.
Ναόν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου εἰς τό
Φανάρι. Ἡ τελετή τοῦ Ἁγίου Μύ-
ρου τελεῖται ἀνά δέκα ἔτη. Ὁ Οἰκ.
Πατριάρχης θά τελέση διά τρίτην
φοράν τήν τελετήν Καθαγιασμοῦ
τοῦ Ἁγίου Μύρου. Τήν σημασίαν,
τήν ὁποίαν ἔχει ὁ Καθαγιασμός τοῦ
Ἁγίου Μύρου διά τούς Ὀρθοδόξους
Χριστιανούς, τήν ἐξηγεῖ ὁ Οἰκουμε-
νικός Πατριάρχης εἰς τήν ἐγκύκλιόν
του. Αὐτή ἔχει ὡς ἀκολούθως:
«Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Ἕκαστος ἄνθρωπος, πλασθείς
κατʼ εἰκόνα καί καθʼ ὁμοίωσιν Θεοῦ,
εἶναι ναός Κυρίου. Πολύ δέ περισ-
σότερον ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτί-
σθημεν καί ἐχρίσθημεν διά τοῦ Ἁγί-
ου Μύρου καί ἐνεκεντρίσθημεν εἰς
τήν καλλιέλαιον τῆς Ὀρθοδόξου
Ἐκκλησίας εἴμεθα ναοί τοῦ ἐν ἡμῖν
Ἁγίου Πνεύματος, ἀκόμη καί ἐάν
διά ποικίλων ἁμαρτιῶν, ἑκουσίων ἤ
ἀκουσίων, ἀπομακρυνώμεθα ἀπό
τοῦ Κυρίου. “Εἰ ἡμεῖς ἀπιστοῦμεν,
ἐκεῖνος πιστός μένει· ἀρνήσασθαι
ἑαυτόν οὐ δύναται” (Β΄ Τιμ. β΄ 13).
Ταύτην τήν χάριν παρέχει ἡμῖν τό
Ἅγιον Μύρον, διότι, καθώς λέγει ὁ
Ἅγιος Διονύσιος Ἀρεοπαγίτης, ἡ
τοῦ μύρου τελετή τελειωτική τῶν
θεουργιῶν γνώσεως καί ἐπιστήμης,
διά τῆς ὁποίας ἱερῶς ἡ πρός τήν θε-
αρχίαν ἀναγωγή καί μακαριωτάτη
κοινωνία τελεσιουργεῖται. Τό Μύ-
Βρετανοί Βουλευταί θά καθαρίσουν Ὀρθοδόξους
Ἐκκλησίας εἰς τήν Κατεχομένην Κύπρον
Συμφώνως πρός πληροφορίας
τοῦ Κυπριακοῦ Πρακτορείου Εἰδή-
σεων, ἐκ τῆς Λευκωσίας:
«Ὁ βουλευτὴς τοῦ Συντηρητι-
κοῦ κόμματος καὶ Πρόεδρος τῆς
Βρετανικῆς Διακομματικῆς Κοινο-
βουλευτικῆς Ὁμάδας γιὰ τὴ Κύπρο
Ντέιβιντ Μπάρροους ἀνακοίνωσε
ὅτι ὁμάδα Βρετανῶν βουλευτῶν
καὶ ἐθελοντὲς θὰ μεταβοῦν στὰ κα-
τεχόμενα μεταξὺ 9 καὶ 13 Μαΐου
γιὰ τὸν καθαρισμὸ συλημένων
ἐκκλησιῶν καὶ κοιμητηρίων.
Τί μᾶς ἀπαντᾶ διά τόν σχολάζοντα Σεβ. Βρεσθένης
εἰκονογραφηθεῖ καὶ διατηρηθεῖ σὲ
ἄριστη κατάσταση, ὁ Ἀκάθιστος
Ὕμνος καὶ ἡ «Φωτοδόχος Λαμπὰς»
μὲ τὰ πιὸ ζωηρὰ χρώματα βυζαν-
τινῆς τεχνοτροπίας, ἀκολουθών-
τας πρότυπα τῆς Βασιλεύουσας
σύμφωνα μὲ τὶς σοφὲς παρατηρή-
σεις τῶν καθηγητῶν Vl. Petrovic καὶ
Ἀνδρ. Ξυγγόπουλου2.
Στὸ τεράστιο αὐτὸ μνημεῖο τῆς
Ὀρθοδόξου Σερβικῆς Ἐκκλησίας –
ἔχει 14 χιλιάδες ἄριστες ἁγιογρα-
φίες– ἡ «Φωτοδόχος Λαμπὰς» μέσα
σὲ ἐλλειψοειδὲς ἀκτινωτὸ δίσκο πα-
ρίσταται ἐντὸς φλογὸς λαμπάδας
νὰ κρατᾶ τὸν Ἰησοῦ παιδί. Ὄρθια,
κατενώπιον μὲ τὸν Ἰησοῦ στὸ
στῆθος θυμίζει τὸν τύπο τῆς θαυ-
ματουργοῦ εἰκόνας τῆς Θεοτόκου
Κυριωτίσσης στὴν κατεστραμμένη
Ἱ. Μονὴ τῆς Θεοτόκου τοῦ Κύρου
στὴν Κωνσταντινούπολη. Εἶναι
γνωστὲς οἱ σχέσεις τῶν Nemanja μὲ
τὴν Βασιλεύουσα. Ψηλή, ρόδινη,
σεμνὴ καὶ συγκρατημένη στὴν
ἔκφρασή της, ἡ Θεοτόκος συγκρο-
τεῖ πλαστικὸ σύμπλεγμα θερμῆς καὶ
γαλήνιας διάθεσης. Ἁπλώνεται μὲ
ὡραῖες ἀνταύγειες φωτὸς στὸ ἀπό-
πτυγμα, ποὺ σχηματίζει τὸ βυσσινὶ
φόρεμά της. Ὅλα αὐτὰ ἀποτελοῦν
σαφῆ στοιχεῖα, ποὺ τὴ διαφορο-
ποιοῦν ἀπὸ τὴν ἐπαρχιώτικη τέχνη.
Εἶναι ἡ Μητέρα τοῦ Φωτός. Ὁ τα-
λαντοῦχος ἁγιογράφος ἔχει ἐπιδεί-
ξει ἰδιαίτερη πνευματικὴ καὶ καλλι-
τεχνικὴ εὐαισθησία στὴν ἐξιστόρη-
ση τῆς Φωτοδόχου Λαμπάδας μὲ
γραμμὲς καὶ χρώματα. Φωτίζει τὸ
ἀνθρώπινο σκότος. Θυμίζει τὸν ἅγιο
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΕΙΣ ΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ
Ἐξ αἰτίας τῆς καθυστερήσεως τῶν νοσηλείων ἀπὸ τὸ Κράτος
ρον τόν ἁγιασμόν παρέχει τοῦ
Πνεύματος, δίδοται δέ πᾶσι τοῖς πι-
στοῖς ὡς χρίσμα πνευματικόν, χάρι-
σμα βασιλικόν, ἁγιαστικόν ψυχῶν
καί σωμάτων.
Διʼ αὐτοῦ λαμβάνομεν τήν ἀπαρ-
χήν τοῦ Πνεύματος, παρʼ Οὗ πᾶσα
δόσις ἀγαθή καί πᾶν δώρημα τέλει-
ον. Ὁ δέ Θεός ἡμῶν, ὁ καί ἐν τῷ
νόμῳ δούς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον καί
τοῖς Ἀποστόλοις Αὐτοῦ, πάντας
τούς χριομένους μύρῳ θείῳ ἁγιά-
ζει καί κατατάσσει εἰς τήν χορείαν
τῶν χάριτι σεσωσμένων, ἐάν φυλά-
ξωσιν ἄσπιλον μολυσμοῦ τόν
χιτῶνα τῆς ἀφθαρσίας αὐτῶν καί
ἀγωνίζωνται, ὅπως μή λυπήσωσι τό
Πνεῦμα τό Ἅγιον, τό Ὁποῖον ἔλα-
βον διά τοῦ Ἁγίου Χρίσματος. Ὅτι
ἐκ τοῦ μύρου ἐστί τό οἰκείους εἶναι
Θεῷ καί δούλους γνησίους τούς
εὐσεβεῖς, καί διά τῆς ἁγίας ταύτης
σημειώσεως ὑπό ἁγίων Ἀγγέλων
καί πάσης ἐπουρανίου δυνάμεως
ἐπιγινωσκόμεθα, σύμμορφοι αὐ-
τοῖς γινόμενοι.
Τήν ἁγιότητα δέ ἔχοντες ὡς σκο-
πόν τῆς ὑπάρξεως ἡμῶν εἰς τήν πα-
ροῦσαν ζωήν, τηροῦμεν τάς ἐντο-
λάς τοῦ Θεοῦ ἵνα μένῃ μετά πάντων
ἡμῶν τό Ἅγιον Πνεῦμα, ὁ ἀγαθός
Παράκλητος, καί κληρονομήσωμεν
τήν οὐράνιον Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ,
κατά τό “ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγώ
ἅγιός εἰμι” (Α΄ Πέτρου, α΄ 16).
Πανίερος οὖν θεσμός τῆς Μη-
τρός ἡμῶν Ἐκκλησίας τυγχάνει ὁ
καθαγιασμός τοῦ Ἁγίου Μύρου κα-
τά διαστήματα, ἀποφάσει δέ τῆς
ἡμετέρας Μετριότητος καί τῆς πε-
ρί ἡμᾶς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου
θά τελεσθῇ τό ἐνεστώς ἔτος κατά
Ὁ καθαρισμὸς εἶναι προγραμμα-
τισμένος γιὰ τὸ διήμερο 10 καὶ 11
Μαΐου, σὲ συνεργασία μὲ τὴν
Ἐκκλησία τῆς Κύπρου.
Ἡ ἀπόφαση γιὰ τὴ μετάβαση στὰ
κατεχόμενα λήφθηκε μετὰ ἀπὸ προ-
ηγούμενη ἐπίσκεψη Βρετανῶν βου-
λευτῶν στὶς κατεχόμενες περιοχές,
ὅπου εἶχαν διαπιστώσει τὴν κατα-
στροφὴ ἐκκλησιῶν καὶ κοιμητηρίων.
Ὅπως δήλωσε ὁ κ. Μπάρροους, ἡ
ἐκστρατεία καθαρισμοῦ τυγχάνει
τῆς πλήρους ὑποστήριξης τοῦ Ὑ-
πουργοῦ Εὐρώπης Ντ. Λίτινγκτον».
ὕβριν τὰ ἀναθέματα ἐναντίον τοῦ Πάπα, ἄλλων ἑτεροδόξων καὶ
τῶν Ὀρθοδόξων, ποὺ προωθοῦν τὸν οἰκουμενισμὸν
ΘΕΤΕΙ ΘΕΜΑ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ, τὸν θεολόγο
τοῦ ἀκτίστου φωτός, ποὺ ἀπηύθυνε
τὴν ἑξῆς πύρινη προσευχὴ πρὸς τὴ
Μητέρα τοῦ Φωτός: «Φώτισόν μου
τὸ σκότος! Φώτισόν μου τὸ σκό-
τος!». Καὶ ἀξιώθηκε συχνὰ νὰ βλέ-
πει καὶ μὲ τοὺς σωματικοὺς ὀφθαλ-
μοὺς τὴν Κυρία Θεοτόκο, ποὺ κυο-
φόρησε τὸ ἀληθινὸ Φῶς.
Ὁ οἶκος μὲ τὴν Φωτο-
δόχο Λαμπάδα, ἐνέπνευ-
σε ἀπὸ τὸν 14ο αἰώνα καὶ
ἀρκετοὺς ἄλλους ἁγιο-
γράφους καὶ στὴν Ἀθω-
νικὴ Πολιτεία τῆς Μολυ-
βοκκλησιᾶς, ἀλλὰ καὶ σὲ
ἄλλες περιοχὲς τοῦ
ὀρθόδοξου κόσμου3. Μία
τέτοια ἐνδιαφέρουσα
εἰκονογράφηση καὶ μὲ
πρόσθετα στοιχεῖα ἔχου-
με στὴ Ἱ. Μονὴ τοῦ ἁγίου
Νικολάου τοῦ 16ου αἰ. –
τοιχογραφία στὸ Νάρθη-
κα– στὴ νησίδα τῶν
Ἰωαννίνων. Ἐδῶ ἡ Θεο-
τόκος βρεφοκρατοῦσα
εἰκονίζεται μεταξὺ τεσ-
σάρων λαμπάδων σὲ δί-
σκο τοῦ μανουαλίου. Ὁ
δίσκος ὅμως αὐτὸ ἔχει
μορφὴ λεκάνης –κολυμ-
βήθρας– στὸ κάτω μέ-
ρος τῆς ὁποίας παρί-
στανται δύο κρουνοὶ νε-
ροῦ, ποὺ μᾶς θυμίζει τὸ
«Χαῖρε τῆς Κολυμβή-
θρας ζωγραφοῦσα τὸν
τύπον». Ἡ παράσταση
αὐτὴ τοῦ νάρθηκα τοῦ
ἁγ. Νικολάου στὴ νησίδα
τῶν Ἰωαννίνων σχετίζε-
ται μὲ ἐκείνων τοῦ Σερ-
βικοῦ Ψαλτηρίου τοῦ Βελιγραδίου,
ποὺ ὁ καθηγητὴς Petkovic δημοσί-
ευσε4 σχετίζοντάς το μὲ δημιουργό
τῆς Κων/πόλεως.
Ξενωθέντες, λοιπόν, τοῦ κόσμου
καὶ τὸν νοῦν εἰς οὐρανὸν μεταθέν-
τες, ἂς παρακαλέσουμε τὴν Δέ-
σποινα τοῦ κόσμου, τὴ Λαμπάδα
τοῦ Ἡλίου, τοῦ Θεοῦ τὸ ὄρος τὸ
κατάσκιον, τὴν Χρυσῆ Λυχνία, τὴν
ἄφλεκτον βάτον, τὴν ἔμψυχο Νε-
φέλη, νὰ μεσιτεύει πρὸς τὸν ἐξ
Αὐτῆς διʼ ἡμᾶς σαρκωθέντα πολυέ-
σπλαγχνον Κύριον ἡμῶν, νὰ μᾶς
χαρίζει τὸ βάθος τῆς ὀρθοδόξου πί-
στεως, τὴν στερεότητα τῆς ἐλπί-
δας καὶ τὸ πλάτος τῆς ἀγάπης τῆς
Παναγίας Μητρός, γιὰ νὰ ἀπολαύ-
σουμε τὴ θεία μακαριότητα.
Βιβλιογραφία
1. Δ. Εὐαγγελίδη, ἡ Παναγία τῶν
Χαλκέων, Θεσ/νίκη 1954 καὶ Α. Ξυγ-
γοπούλου, Θεοτόκος ἡ Φωτοδόχος
Λαμπὰς (Ε.Ε.Β.Ε) ἔτος Ι´, σελ. 21 καὶ
ἑξῆς. 2. Vl. Petkovic, Pregeed crkvenih
spomenica, Begrad 1950, σελ. 272-276.
Ἀνδ. Ξυγγόπουλος, ὅ.π., σελ. 234 καὶ
ἑξῆς. 3. Μ. Ἀχημάστου-Ποταμιάνου,
Βυζαντινὲς τοιχογραφίες, ἐκδ.
Ἀθηνῶν, σελ. 240-41. 4. Vl. Petkovic,
ὅ.π., σελ. 96-97.
τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Ἑβδομάδα
τῶν Παθῶν τοῦ Κυρίου καί θέλει
λάβει πέρας κατά τήν προσεχῆ Με-
γάλην Πέμπτην. Προηγηθήσεται δέ
ἡ ἕψησις τοῦ Ἁγίου Μύρου ἀπό Με-
γάλης Δευτέρας ἕως καί τῆς Με-
γάλης Τετάρτης, ὅτε καί μνείαν
ποιούμεθα τῆς ἀλειψάσης μύρῳ
πολυτιμήτῳ τόν Κύριον πόρνης γυ-
ναικός, τῆς σωφρονεστέρας πάν-
των ἀναδειχθείσης, ἐκ τοῦ πολλοῦ
πρός τόν Χριστόν αὐτῆς πόθου.
Ὁ διά τῆς παρούσης πατριαρ-
χικῆς ἡμῶν Ἐγκυκλίου ἐξαγγελλό-
μενος καθαγιασμός ἀποτελεῖ ἰδιαι-
τέραν εὐλογίαν διʼ ἡμᾶς τούς ἐπι-
τελοῦντας αὐτόν, ἀλλά καί διά πάν-
τας τούς παρισταμένους καί συμ-
μετέχοντας, νεμόμενον δέ τό
Ἅγιον Μύρον εἰς τάς ἀνά τήν
οἰκουμένην ὀρθοδόξους Ἐκκλη-
σίας, καθίσταται ἀδιάλειπτος πηγή
ἁγιασμοῦ, “ἔνδυμα ἀφθαρσίας καί
σφραγῖδα τελειοποιόν ἐκτυποῦσα
τοῖς τό θεῖον Λουτρόν δεχομένοις
τήν ἁγίαν ὀνομασίαν τοῦ Πατρός
καί τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ καί τοῦ
Ἁγίου Πνεύματος”.
Οὕτω καί ὑμεῖς, τέκνα καί ἀδελ-
φοί ἐν Κυρίῳ, μή λησμονῆτε τό
εὔσημον τοῦτο γεγονός τοῦ Καθα-
γιασμοῦ τοῦ Ἁγίου Μύρου ἐν τῷ
Ἱερῷ ἡμῶν Κέντρῳ, φιλοτιμίαν δέ
ποιήσασαθε ἵνα συμμετάσχητε
αὐτοῦ εἴτε εὐχετικῶς καί νοερῶς
εἴτε συντρέχοντες ποικιλοτρόπως
εἴτε προσερχόμενοι εἰς τόν Πάνσε-
πτον Πατριαρχικόν Ναόν ἀπό Με-
γάλης Δευτέρας ἄχρι τῆς Μεγάλης
Πέμπτης, ὅτε τέλος λήψονται αἱ κα-
τανυκτικαί τοῦ Καθαγιασμοῦ τελε-
ταί, λαμβάνοντες εὐλογίαν καί χά-
ριν παρά τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ
Χριστοῦ καί γευόμενοι τῶν ἀγαθῶν
καί δωρεῶν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Αὐτοῦ ἡ Θεία χάρις καί τό ἄπει-
ρον ἔλεος εἴησαν μετὰ πάντων
ὑμῶν».
Ὁ Σεβ. Ἀλεξανδρουπόλεως
ἐκπρόσωπος τῆς Ἐκκλησίας
Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας
τῆς Ἑλλάδος ἀπεφάσισε, ὅπως ὁ
Σεβ. Μητροπολίτης Ἀλεξανδρου-
πόλεως κ. Ἄνθιμος συμμετάσχη
τὴν Μεγάλην Πέμπτην, τόσον εἰς
τὴν Θείαν Λειτουργίαν ὅσον καὶ εἰς
τὴν τελετὴν παρασκευῆς καὶ καθα-
γιάσεως τοῦ Ἁγίου Μύρου εἰς τὸ
Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον.
Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Αἰγια-
λείας καί Καλαβρύτων κ. Ἀμβρό-
σιος κατεχώρησεν εἰς τό προσω-
πικόν του ἱστολόγιον ἐπιστολήν
πρός τόν «Ο.Τ.», μέ τήν ὁποίαν
ἀπαντᾶ εἰς σχόλιόν μας ὅτι προ-
ωθεῖ τόν σχολάζοντα Σεβ. Μη-
τροπολίτην Βρεσθένης κ. Θεό-
κλητον Κουμαριανόν ὡς διάδοχόν
του. Ὁ Σεβ. Αἰγιαλείας εἰς εἰσα-
γωγικόν του σημείωμα ὑποστηρί-
ζει ὅτι ἀπέστειλεν ἐπιστολήν πρός
τόν «Ο.Τ.». Τοιαύτην ἐπιστολήν,
ὅμως, ἕως καί τήν 27ην Μαρτίου,
πού εἴδομεν εἰς τό ἱστολόγιόν του
τήν ἐπιστολήν, δέν εἶχε φθάσει εἰς
τά γραφεῖα τοῦ «Ο.Τ.». Ἡ ἐπι-
στολή, τήν ὁποίαν ἀναδημοσιεύο-
μεν ἀπό τό προσωπικόν του ἱστο-
λόγιον, ἔχει ὡς ἀκολούθως:
«Αἴγιον, 13 Μαρτίου 2012
Πρὸς τὴν Ἐφημερίδα “Ὀρθόδο-
ξος Τύπος”
Ἀγαπητέ μοι κ. Διευθυντά,
Ἐπιτρέψατέ μοι νὰ ἀναφερθῶ
εἰς τὸ δημοσίευμα τῆς 2ας Μαρτί-
ου ἐ.ἔ. τῆς ἐγκρίτου ἐφημερίδος
σας μὲ τίτλον “Ἐπανεμφάνισις τοῦ
Σεβ. Βρεσθένης....”, τὸ περιεχόμε-
νον τοῦ ὁποίου μᾶς ἐξέπληξε ὡς
πρὸς τὸ σημεῖον ὅτι “φέρεται ὡς
διάδοχος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου
Αἰγιαλείας καὶ Καλαβρύτων”.
Σᾶς δηλώνω εὐθαρσῶς, ὅτι ἐπὶ
τοῦ παρόντος οὔτε νὰ παραιτηθῶ
σκέπτομαι, οὔτε καὶ νὰ ἐπιλέξω τὸν
διάδοχόν μου! Συνεπῶς ὅσα σᾶς
μετέδωσαν “Ἐκκλησιαστικοὶ κύ-
κλοι”, τοὺς ὁποίους ἐπικαλεῖσθε,
εἶναι ἀπὸ αὐθαίρετα ἕως καὶ ἕωλα.
Παρακαλῶ, λοιπόν, νὰ τὰ διαψεύ-
σετε πρὸς ἀποκατάστασιν τῆς ἀλη-
θείας.
Ὡς διάδοχόν μου ὄντως εἶχον
ἐπιλέξει τόν Ἀρχιμ. π. Προκόπιον
Πετρίδην, τὸν ὁποῖον ἡ Ἱερὰ Σύνο-
δος τῆς Ἱεραρχίας, κατόπιν προτά-
σεώς μου, ἀνύψωσεν εἰς τὸν Ἐπι-
σκοπικὸν βαθμόν, ὁ δὲ Μακαριώ-
τατος Ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἱερώνυμος
ἐχειροτόνησεν εἰς Ἐπίσκοπον μὲ
τὸν τίτλον τῆς πάλαι ποτὲ Ἐπι-
σκοπῆς Κερνίτσης. Ἀλλ᾽ ὁ Θεοφιλέ-
στατος κ. Προκόπιος, ἐπαληθεύον-
τας τὴν παροιμίαν “ἄλλαξε ὁ Μα-
νωλιὸς καὶ ἔβαλε τὰ ροῦχα του
ἀλλοιῶς”, ἀφοῦ ὑπέβαλε εἰς ἡμᾶς
τὴν παραίτησίν του, τὴν 23ην Ἰου-
νίου 2010 ἐξελέγη μετὰ ταῦτα Ἐπί-
σκοπος Χριστιανουπόλεως, διετέ-
θη δὲ ὡς Βοηθὸς τοῦ Σεβ. Νικαίας
κ. Ἀλεξίου. Ἔκτοτε ὄχι μόνον διέ-
κοψε πᾶσαν ἐπικοινωνίαν μεθʼ
ἡμῶν, ἀλλὰ καὶ ἀποσιωπᾶ τὴν πρὸς
αὐτὸν εὐεργεσίαν μας!
Εἶναι ἀξιοσημείωτον, ὅτι εἰς τὸ
σύντομον βιογραφικόν του σημεί-
ωμα, τὸ ὁποῖον ἐδημοσιεύθη εἰς τὸ
περιοδικὸν τῆς Ἱ. Μ. Νικαίας “Ὁμο-
λογία” ἔχει ἀπαλειφθῆ πᾶσα μνεία
περὶ τῆς ἐπιλογῆς του ὑφʼ ἡμῶν καὶ
ὁποῖα ἀντιμετωπίζουν τὰ Ἐκκλη-
σιαστικὰ ἱδρύματα τῆς Ἱ. Μητρο-
πόλεως Αἰγιαλείας καὶ Καλαβρύ-
των, ἐξ αἰτίας τῆς καθυστερήσε-
ως τῆς καταβολῆς τῶν νοσηλίων
ἀπὸ τὴν Κυβέρνησιν ἐξέθεσε προ-
σφάτως ὁ Σεβ. Μητροπολίτης κ.
Ἀμβρόσιος εἰς τὸν περιφερειάρ-
χην Δυτικῆς Ἑλλάδος κ. Ἀπόστο-
λον Κατσιφάραν. Συμφώνως πρὸς
δημοσίευμα τῆς ἐφημερίδος «Πε-
λοπόννησος»:
«Ὁ Σεβ. κ. Ἀμβρόσιος ἐνημέρω-
σε τὸν περιφερειάρχη γιὰ τὴν
ὑψηλὴ ποιότητα ὑπηρεσιῶν, ποὺ
παρέχονται στοὺς περίπου 170 ἡλι-
κιωμένους, ποὺ φιλοξενοῦνται στὰ
Ἐκκλησιαστικὰ Ἱδρύματα τῆς δι-
καιοδοσίας τῆς Μητρόπολης καὶ
ζήτησε τὴν παρέμβαση τῆς Περι-
φέρειας, ὥστε νὰ ἐπισπευσθεῖ ἡ
ἀποπληρωμὴ τῶν νοσηλίων ἐκ μέ-
ρους τοῦ Ὑπουργείου Ὑγείας καὶ
ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΒΙΒΛΙΩΝ
ΕΚΛΕΚΤΑ ΔΩΡΑ
Ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ τῶν ἑορτῶν
τοῦ Πάσχα οἱ Ἐκδόσεις τοῦ
«Ὀρθοδόξου Τύπου» σᾶς
προσφέρουν ὅλα τὰ βιβλία
τοῦ μακαριστοῦ Καθηγητοῦ
Πανεπιστημίου καὶ μοναχοῦ π.
Κων/νου Καβαρνοῦ ἐκδόσεώς
μας στὴν τιμὴ προσφορᾶς τῶν
30€ ἀπό 52,70€, πού κοστί-
ζουν. Τὰ βιβλία ὁμιλοῦν διὰ
Ὀρθοδοξία καὶ Ἑλλάδα.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Π. ΚΑΒΑΡΝΟΥ
Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου – Μοναχοῦ
1. Ἑλλὰς καὶ Ὀρθοδοξία
2. Παράδοσις καὶ συγχρονισμός
3. Φιλοσοφικὰ Μελετήματα
4. Τὰ ἑλληνικὰ Γράμματα καὶ ἡ Ὀρθοδοξία
5. Ἡ Μέλλουσα Ζωὴ κατὰ
τὴν Ὀρθόδοξον Διδασκαλίαν
6. Ἁφιέρωμα στὸ Μοναστήρι τῆς Εὐαγγελιστρίας
Πλωμαρίου τῆς Λέσβου
7. Ὁδοὶ καὶ τρόποι πρὸς τὴν Ἁγιότητα
8. Ἡ περὶ Παιδείας θεωρία Βενιαμὶν Λεσβίου
9. Ἡ Ἀγαθότης τοῦ Θεοῦ καὶ
ἡ Ἐθελοκακία τῶν Ἁνθρώπων
10. Τὸ Κάπνισμα καὶ ὁ Ὀρθόδοξος χριστιανός
11. Νηστεία καὶ Ἐπιστήμη
12. Μελέτη περὶ τῶν Ἁγίων εἰκόνων
13. Μελέτη περὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ
14. Τὸ Ἅγιον Ὄρος
15. Ὁ Φώτης Κόντογλου περὶ Βυζαντινῆς
Ἁγιογραφίας καὶ Μουσικῆς
16. Ψυχωφελεῖς διδαχαὶ τοῦ Φώτη Κόντογλου
τῆς διελεύσεώς του ἐκ τῆς Ἱερᾶς
ἡμῶν Μητροπόλεως! Ἰδοὺ τὸ σχε-
τικὸν ἀπόσπασμα: “Χάριτι Θεοῦ…ἡ
Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς
Ἑλλάδος ἐξέλεξεν αὐτὸν διὰ 56
ψήφων Ἐπίσκοπον τῆς πάλαι ποτὲ
διαλαμψάσης Ἐπισκοπῆς Κερνί-
τσης. Ἡ εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονία
αὐτοῦ ἐτελέσθη τὴν 18ην Ὀκτω-
βρίου 2009 εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν Ἁγί-
ου Παντελεήμονος… Τὴν 23ην
Ἰουνίου 2010 ἡ Ἱερὰ Σύνοδος…
ἐξέλεξε αὐτὸν Βοηθὸν Ἐπίσκοπον
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Νικαίας
ὑπὸ τὸν τίτλον τῆς πάλαι ποτὲ δια-
λαμψάσης ἐπισκοπῆς Χριστιανου-
πόλεως» (τ. 88 Ἰούλιος-Αὔγουστος
2010, σελ. 4-5).
Κύριε Διευθυντά,
Μετὰ τὴν παρθενογένεσιν ταύ-
την τοῦ Θεοφιλεστάτου, καὶ τὴν
κατʼ ἀκολουθίαν μεγίστην ταπεί-
νωσιν ἡμῶν, κατὰ τὴν ὁποίαν ὁ ὑφʼ
ἡμῶν εὐεργετηθείς κ. Προκόπιος
δὲν καταδέχεται νὰ μνημονεύση
οὐδὲ τοῦ ὀνόματός μας ὡς ποιητι-
κοῦ αἰτίου διὰ τὴν ἄνοδόν του εἰς
τὸν Ἐπισκοπικὸν Θρόνον, δυνάμε-
θα ἆραγε νὰ σκεπτώμεθα περὶ τοῦ
ἐνδεχομένου μίας παραιτήσεως;
Ὄνειρον ἦτο καὶ παρῆλθεν! Ἄλλω-
στε -χάριτι Κυρίου- οἱ δυνάμεις μας
δὲν μᾶς ἐγκατέλειψαν ἀκόμη! Ξε-
χάστε λοιπὸν τὰ περὶ παραιτήσεως,
τὰ περὶ διαδοχῆς, τὰ περὶ τρίτων
προσώπων «εἰς τὰ μέσα καὶ ἔξω»
εἰς τὰ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως καὶ
ὅλα τὰ ἄλλα φληναφήματα τῶν
«Ἐκκλησιαστικῶν κύκλων»! Παρα-
μένομεν λοιπὸν ὄρθιος καὶ ἐπὶ τῶν
ἐπάλξεων!
Ἂς ἔλθωμεν τώρα καὶ εἰς τόν
ἀγαπητὸν ἐν Χριστῷ Ἀδελφόν Σεβ.
Μητροπολίτην Βρεσθένης κ. Θεό-
κλητον. Πέρυσι τὸ Πάσχα, κατόπιν
ἐκφρασθείσης ἐπιθυμίας του,
ἦλθεν κοντά μας ὡς ἐπισκέπτης,
ἱκανοποιηθείς δὲ ἀπὸ τὴν θαλ-
πωρὴν τῆς ἀγάπης μας παρέμεινε
καὶ ἐξακολουθεῖ ἔκτοτε νὰ παρα-
μένη ἐνταῦθα ὡς φιλοξενούμενος!
Τὸν ἐδέχθημεν μὲ ἀγάπην καὶ κα-
ταβάλλομεν προσπάθειαν, ὥστε οἱ
ἡμέρες του πλησίον μας νὰ κυλοῦν
εὐχάριστα! Εἶναι νέος εἰς ἡλικίαν,
ἔχει δὲ καὶ ἀκμαίας δυνάμεις. Φι-
λαδέλφως λοιπὸν τοῦ παρέχομεν
τὴν δυνατότητα νὰ ἱερουργῆ ἐλευ-
θέρως, παντοῦ δὲ ὅπου παρίσταται
ὡς τελετουργὸς τῶν ἱερῶν Μυστη-
ρίων γίνεται εὐχαρίστως ἀποδε-
κτός. Θὰ παραμείνη κοντά μας ὡς
φιλοξενούμενος, ἐφʼ ὅσον ὁ ἴδιος
τὸ ἐπιθυμεῖ, ἤ καὶ ἕως ὅτου ἡ σεπτὴ
Ἱεραρχία ἄλλως πώς ἤθελεν ἀπο-
φασίσει περὶ αὐτοῦ. Πᾶς πληγωμέ-
νος δικαιοῦται τῆς ἀγάπης μας,
πολλῷ δὲ μᾶλλον ἕνας Ἱεράρχης.
Ταῦτα πρὸς ἀποκατάστασιν τῆς
ἀληθείας.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ
ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ».
Ὁ κ. Κατσιφάρας εἶχε ἄμεσα τη-
λεφωνικὴ ἐπικοινωνία μὲ τὸν ὑφυ-
πουργὸ Ὑγείας κ. Μάρκο Μπόλαρη
καὶ ἀφοῦ περιέγραψε τὴν δεινὴ
οἰκονομικὴ θέση, στὴν ὁποία ἔχουν
περιέλθει τὰ ἱδρύματα τῆς Μητρο-
πόλεως Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλεί-
ας, ζήτησε νὰ ληφθεῖ μέριμνα γιὰ
τὴν ἄμεση ἀποπληρωμὴ τῶν ὀφει-
λομένων.
Ὁ κ. Μπόλαρης ἀπάντησε ὅτι
μετὰ τὴν ὑπογραφὴ τῆς νέας δα-
νειακῆς σύμβασης οἱ δομὲς κοινω-
νικῆς πρόνοιας θὰ ἔχουν προτεραι-
ότητα στὴν ἐξόφληση τῶν ὀφειλο-
μένων καὶ αὐτό, φυσικά, ἰσχύει καὶ
γιὰ τὰ Ἱδρύματα τῆς Μητρόπολης
Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας.
Παράλληλα, ὁ Μητροπολίτης Κα-
λαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας ἔθεσε
στὸν περιφερειάρχη αἴτημα ἔντα-
ξης στὸ ΕΣΠΑ πέντε ἔργων τῆς Μη-
τρόπολης».
6,00
2,50
2,50
2,50
2,50
2,50
3,00
3,00
3,00
1,20
5,00
4,00
3,00
6,00
3,00
3,00
ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΕΙ ΤΟΝ ΣΕΒ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΩΣ «ΛΟΞΙΑΝ»
Πρόκειται διὰ τὸν ἐν Ἀθήναις σύμβουλον τοῦ Οἰκ. Πατριάρχου κ. Ἀριστείδην Πανώτην
διὰ τοῦ ἀπαραδέκτου καὶ προκλητικοῦ ἄρθρου του εἰς τὸ ἐκκλησιαστικὸν πρακτορεῖον
εἰδήσεων «Amen». Τί λησμονεῖ ὁ σύμβουλος καὶ τί ὀφείλει νὰ πράξη ὁ Οἰκουμενικός.
Τὰ ἀναθέματα τὰ ὁποῖα ἀνέγνω-
σεν ὁ Σεβ. Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ
κατὰ τὴν Κυριακὴν τῆς Ὀρθοδοξίας
ἐναντίον τοῦ σημερινοῦ Πάπα, ἐναν-
τίον τῶν κακοδόξων ἑτεροδόξων, τῶν
Μουσουλμάνων, τῶν Ραββίνων καὶ
ἐναντίον τῶν κηρυσσόντων αἵρεσιν
εἰς τὸ ὄνομα τῆς παναιρέσεως τοῦ
Οἰκουμενισμοῦ ἠνώχλησαν πολλὰ
«ἐξαπτέρυγα» τοῦ Φαναρίου εἰς τὴν
Ἑλλάδα. Ἕνα ἐξ αὐτῶν, ὁ σύμβουλος
τῶν μακαριστῶν Οἰκ. Πατριαρχῶν
Ἀθηναγόρου, Δημητρίου καὶ τοῦ ση-
μερινοῦ Οἰκ. Πατριάρχου, καθηγητὴς
καὶ συγγραφεὺς κ. Ἀριστείδης Πα-
νώτης ἔγραψεν εἰς τὸ Ἐκκλησια-
στικὸν Πρακτορεῖον Εἰδήσεων
«amen» ἕνα ἄρθρον μὲ θέμα «κάτω
στὸν Πειραιά», εἰς τὸ ὁποῖον ἀφοῦ
ἀναφέρει κάποιας προσωπικάς ἱστο-
ρίας του, ἐμφανίζει, μὲ πολὺ πλάγιον
ἀλλὰ σαφῆ τρόπον, τὸν Σεβ. Μη-
τροπολίτην ὡς «λοξίαν» χρήζοντα
περιθάλψεως. Ἀναφερόμενος δὲ εἰς
τὰ ἀναθέματα, ἀφοῦ τὰ χαρακτηρί-
ζει ὕβριν ἐναντίον τῆς θεολογικῆς
οἰκογενείας ἐξάγει τὸ συμπέρασμα
ὅτι ὅλα αὐτὰ δείχνουν τὴν βαθεῖαν
παρακμὴν τῆς Ἑλλαδικῆς αὐτοκεφα-
λίας. Καὶ θέτει θέμα καταργήσεώς
της. Πιστεύομεν ὅτι ὁ σύμβουλος τοῦ
Οἰκ. Πατριάρχου ἀπώλεσε τὸ μέτρον
τῆς ὀρθῆς κρίσεως, διότι διεπίστωσεν
ὅτι ἡ ἡμερίς διὰ τὴν αἱρετικὴν μετα-
πατερικὴν θεολογίαν εἶχε μεγάλην
ἐπιτυχίαν. Φωτογραφίζει τὸν Σεβ.
Μητροπολίτην Πειραιῶς ὡς «λο-
ξίαν» καὶ ἀναφέρεται καὶ εἰς τὴν
ἀσκουμένην τρομοκρατίαν ὑπὸ τοῦ
ἀχαλινώτου Νεοζηλωτισμοῦ. Λησμο-
νεῖ ὁ ἐν Ἀθήναις σύμβουλος τοῦ Οἰκ.
Πατριαρχείου ὅτι τὸ κίνημα τῆς
«Ὁμολογίας Πίστεως», τὴν ὁποίαν
ὑπέγραψαν μερικαὶ δεκάδες χιλιάδων
πιστῶν, ὑπεχρέωσαν καὶ αὐτὸν τὸν
Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην νὰ ἀπο-
λογῆται δημοσίως ὅτι δὲν θὰ προδώ-
ση τὰ δόγματα τῆς Ἐκκλησίας καὶ
πώς ὅσα πράττει εἶναι κατόπιν συλ-
λογικῶν ἀποφάσεων τῶν Ὀρθοδόξων
Ἐκκλησιῶν. Εἰς ὅ,τι ἀφορᾶ τὰς ἀπει-
λὰς περὶ καταργήσεως τοῦ αὐτοκε-
φάλου τῆς Ἑλλαδικῆς Ὀρθοδόξου
Ἐκκλησίας λησμονεῖ ὅτι ὁ Ἑλλαδίτης
Ἱεράρχης, ὁ ὁποῖος θὰ ταυτισθῆ μὲ
θέσεις ὡς αὐτάς τὰς ὁποίας διατυ-
Προδότης –Ἐκκλησιαστικῶς καὶ
πώνει ὁ κ. Πανώτης, θὰ θεωρηθῆ ὡς
Ἐθνικῶς– ὑπὸ τῆς συντριπτικῆς
πλειοψηφίας τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλή-
νων καὶ Ἑλληνίδων. Ἂς σκεφθῆ ὁ
σύμβουλος τοῦ Φαναρίου τὰς ἀντι-
δράσεις, τὰς ὁποίας προεκάλεσεν ἡ
ἀπόφασις Ἑλλήνων Ἱεραρχῶν, νὰ
ἀποκτήσουν τὴν Τουρκικὴν ὑπηκοό-
τητα μὲ σκοπὸν νὰ ὑπάρξη συνέχεια
εἰς τὸν Οἰκ. Θρόνον μετὰ τὴν ἀναχώ-
ρησιν τοῦ σημερινοῦ Οἰκ. Πατριάρ-
χου ἀπὸ αὐτὸν τὸν μάταιον καὶ γήϊ-
νον κόσμον. Ἐὰν τὸ Οἰκ. Πατριαρ-
χεῖον υἱοθετήση τὴν ἄποψιν τοῦ κ.
Πανώτη θὰ ἀπομονωθῆ. Μία κρίσις,
παρομοία μὲ ἐκείνη, ἡ ὁποία προ-
εκλήθη ἐπὶ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκό-
που Ἀθηνῶν κυροῦ Χριστοδούλου,
θὰ ἀποτελέση πρόκλησιν διὰ τὸν
Ἑλληνικὸν λαὸν (ἐν καιρῷ βαθυτάτης
οἰκονομικῆς, κοινωνικῆς καὶ Ἐθνικῆς
κρίσεως) καὶ θὰ σημάνη τὴν δρομο-
λόγησιν ἐξελίξεων διὰ μεταφορὰν
τῆς ἕδρας τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου εἰς
τὴν Ἑλλάδα, εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος ἢ εἰς
τὴν Θεσσαλονίκην, τὴν ἀλλαγὴν τοῦ
Συνταγματικοῦ Καθεστῶτος. Ὑπεν-
θυμίζομεν ὅτι οἱ σχεδιασμοὶ ἐπὶ μα-
καριστοῦ Χριστοδούλου προέβλε-
πον, ὄχι μόνον τὴν μεταφορὰν τοῦ
Οἰκ. Πατριαρχείου εἰς τὴν Ἑλλάδα
ἀλλὰ καὶ τὴν ἀνάδειξιν τῆς Ἐκκλη-
σίας τῆς Ἑλλάδος εἰς Πατριαρχεῖον.
Πιστεύομεν ὅτι ὁ Οἰκ. Πατριάρχης
δὲν θὰ ἀποτολμήση νὰ θέση θέμα
αὐτοκεφαλίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς
Ἑλλάδος, ἂν καὶ ὀλίγον μετὰ τὴν
ἐκλογὴν τοῦ σημερινοῦ Ἀρχιεπισκό-
που εἰς τὸν Θρόνον τῶν Ἀθηνῶν, τὸ
ἐπεχείρησε. Αἱ ἀντιδράσεις τοῦ τύ-
που ἦσαν μεγάλαι. Τὰ δὲ σχόλια
ἦσαν πολὺ ἀρνητικὰ διὰ τὸν σημε-
ρινὸν Ἀρχιεπίσκοπον. Τέλος, ὁ Οἰκ.
Πατριάρχης ὀφείλει νὰ ἀπαγορεύση
εἰς τοὺς συμβούλους του νὰ θέτουν
τοιαῦτα θέματα ἢ νὰ ἀποκαλοῦν
Σεβ. Μητροπολίτας «λοξίας», ἐπει-
δὴ διαφωνοῦν μὲ τὴν πορείαν τῶν
Θεολογικῶν Διαλόγων καὶ ἔχουν Ὀρ-
θόδοξον φρόνημα, ἐφαρμόζοντες ἀ-
παρεγκλίτως τοὺς Ἱ. Κανόνας καὶ τὰς
ἀποφάσεις τῶν Οἰκ. Συνόδων. Διότι
αἱ παρεμβάσεις των εἶναι ἐπικίνδυνοι
πρωτίστως διὰ τὸν Οἰκ. Θρόνον, καὶ
ἀπαράδεκτοι διὰ Ἐπίσκοπον, ὁ
ὁποῖος προέρχεται ἀπὸ πλουσίαν
οἰκογένειαν, ὑπηρετεῖ τὸν Τριαδικὸν
Θεόν, ἀγωνίζεται διὰ τὴν ἀνόθευτον
πίστιν καὶ ἀποκαλύπτει τὰ μυστικὰ
κέντρα διαλύσεως τῆς Ἑλλάδος.
Τὸ ἀπαράδεκτον
καὶ προκλητικὸν
κείμενον τοῦ κ. Ἀρ. Πανώτη
Παραθέτομεν τὸ ἀπαράδεκτον καὶ
προκλητικὸν κείμενον τοῦ συμβού-
λου τοῦ Οἰκ. Θρόνου Ἀριστείδου Πα-
νώτη ἐναντίον τοῦ Σεβ. Πειραιῶς,
τῶν Νεοζηλωτῶν ἀλλὰ καὶ ἐναντίον
τοῦ Αὐτοκεφάλου τῆς Ἐκκλησίας τῆς
Ἑλλάδος. Αὐτὸ ἔχει ὡς ἀκολούθως:
«Καθημερινὰ διαπιστώνω τὴν
Ὁ… σαλεμένος
ἀξία τῆς λαϊκῆς προγονικῆς σοφίας
στὶς παροιμίες, ποὺ μᾶς πλουτίζουν
μὲ τὰ συμπεράσματα αἰώνων, γιὰ
νὰ φυλαγόμεθα ἀπὸ ἀλλοπαρμένα
πρόσωπα, τὰ ὁποῖα ἀντὶ νὰ λογίζον-
ται σοβαρὰ ἀπαντοῦν “Κύματι θα-
λάσσης” κατὰ τὸ “ἄνεμος τ᾽ ἀνέμου
τοῦ καπνοῦ”! Ἡ μακρὰ διδακτικὴ
καὶ συγγραφική μου πεῖρα μὲ δίδα-
ξαν ὅτι μόνο “κακοὶ χρεωφειλέτες
πετοῦν ἄχυρα” κατὰ προσώπων καὶ
θεσμῶν γιατὶ ὅταν: “ἕνας παλαβὸς
πετάξει μὶα πέτρα μέσα στὸ γιαλὸ
χίλιοι γνωστικοὶ δὲν ἀρκοῦν νὰ τὴν
βροῦν καὶ νὰ τὴ βγάλουν”. Ἔτσι, ἡ
ξέφρενη προκλητικότητα ἀντιμε-
τωπίζεται μόνον σκωπτικὰ καὶ “ἐν
παραβολαῖς” μὲ διηγήσεις γεγονό-
των, ποὺ ἔζησα ὡς ἔφηβος στὸν
Πειραιὰ καὶ ἴσως νὰ τὶς θυμοῦνται
καὶ δύο τρεῖς φίλοι μου Πειραιῶτες
σημερινοὶ Ἀρχιερεῖς.
1) Ἡ γιαγιά μου ζοῦσε στὴν Κα-
στέλα καὶ πήγαινα τακτικὰ νὰ τὴ
βλέπω. Ἐξ ἄλλου αὐτὴ μὲ δίδαξε νὰ
ἀγαπῶ καὶ νὰ σέβομαι τὴν Ἐκκλη-
σία. Πολλὲς φορές τὴν συνόδευα
στὰ μαγαζιὰ τοῦ κέντρου τοῦ Πει-
ραιᾶ. Ἡ νησιώτικη εὐλάβειά της μὲ
ὁδηγοῦσε νὰ προσκυνήσω καὶ στὸν
πρόχειρο Ἱ. Ναό, ποὺ στήθηκε μέσα
στὴν Ἁγία Τριάδα μετὰ τὸν κατα-
στροφικὸ βομβαρδισμὸ τοῦ 1944.
Ἔτσι, δυὸ-τρεῖς φορὲς παρακολού-
θησα ἕνα κωμικοτραγικὸ θέαμα.
Στὰ σκαλιὰ τῆς Ἁγίας Τριάδος ἦταν
ἀνεβασμένος ἕνας περίεργος τύ-
πος. Φοροῦσε μαύρη ρεντιγκότα καὶ
φουλάρι καὶ μὲ ὕφος θερμοῦ ρήτο-
ρα ἀνέπτυσσε ὀργισμένος τὸ πρό-
γραμμα τῶν “Κυανοφρόνων” καὶ κα-
τακεραύνωνε τὰ κακῶς κείμενα τῆς
δημόσιας ζωῆς.
Ἐρώτησα ποιὸς εἶναι καὶ ἔμαθα!
Ἦταν ὁ σαλεμένος Ἁρμόνδος Δε-
λαπατρίδης, ποὺ περιφερόταν καὶ
στὴν πλατεῖα Συντάγματος τῶν
Ἀθηνῶν καὶ καταφερόταν ἐπὶ δι-
καίων καὶ ἀδίκων, ποὺ δὲν τὸν ψή-
φιζαν. Τὸ ἀκροατήριό του τὸ ἀποτε-
λοῦσαν περαστικοὶ ἀνακατεμένοι
μὲ τὴν χάσκουσα ἀληταρία τῆς πα-
ρακείμενης κρεαταγορᾶς τοῦ Πει-
ραιᾶ. Ὁ δυστυχὴς νόμιζε πὼς οἱ
συγκεντρωθέντες ἦλθαν, γιὰ νὰ τὸν
ἀκούσουν καὶ παραληροῦσε. Ὕψω-
νε τὴ φωνή του στὸ κατακόρυφο
καὶ προκαλοῦσε τὴν καζούρα τοῦ
ἀκροατηρίου του, ποὺ ἄρχιζε μὲ
μουγκρητὰ καὶ κατέληγε στὰ σφυ-
ρίγματα. Τότε γούρλωνε τὰ μάτια
του, ἔτριζε τὰ δόντια του καὶ μὲ
ὕφος ἔξαλλου “ἱεροκήρυκα” πρότει-
νε τὸν δείκτη τοῦ χεριοῦ του καὶ
“ἀναθεμάτιζε” παρόντες καὶ ἀπόν-
τες. Τότε ἡ “μαρίδα” τὸν γιουχάϊζε
καὶ ἐκεῖνος ὑποσχόταν τὴν πίσσα
ὅλων τῶν καζανιῶν τῆς Κολάσεως!
Καὶ ὅσο ἀνερχόταν τὴν κλίμακα τῶν
ἀπειλῶν, τόσο ἀντιδροῦσαν καὶ τὸν
ἀποτρέλαιναν σφοδρότερα οἱ πα-
ρόντες μέχρι, ποὺ ἔφθανε ἡ ἀστυ-
νομία, γιὰ νὰ σταματήσει ὁ “ἱεροκή-
ρυκας” καὶ νὰ διαλυθεῖ ἡ “ὁμήγυρις”!
Δίδαγμα: Ἀλλοίμονο σὲ ἐκεῖνον,
Ἡ παρακμὴ τῆς αὐτοκεφαλίας
ποὺ ἔχασε τὸ μέτρο κρίσεως καὶ τὴ
σεμνὴ καὶ ἰσορροπημένη παρουσία.
Οἱ ἀπειλὲς τῶν “ἀφορισμῶν” δὲν
συγκινοῦν πλέον κανένα οὔτε καὶ
προστατεύουν! Ἔχουν ἀντίθετα
ἀποτελέσματα στὸ λαό, ποὺ διαπι-
στώνει τὴν παρακμὴ τῆς αὐτοκεφα-
λίας. Ἁπλὰ ἡ κοινὴ γνώμη ἀξιολογεῖ
τὸν κάθε πυρομανῆ ἀναλόγως καὶ
ἄλλοι μὲν ἀηδιάζουν ἀπὸ τὴν ἀμε-
τροέπεια, ἄλλοι λοιδοροῦν τὴν Ἱ.
Σύνοδο, ποὺ ἀνέχεται τοὺς διάφο-
ρους “λοξίες” καὶ οἱ πολλοὶ τοὺς χα-
ρακτηρίζουν ἀξιοδάκρυτους “τύ-
πους” ἔχοντες χρεία περιθάλψεως.
2) Ὅταν πήγαινα στὴ γιαγιά μου
συνήθιζα νὰ διαβάζω στὴ Δημοτικὴ
Βιβλιοθήκη τοῦ Πειραιᾶ, ποὺ τότε
στεγαζόταν στὸ Δημοτικὸ Θέατρο.
Διερχόμενος τὴν πλατεῖα του ἀντί-
κριζα συνήθως ἕναν ἄκακο σαλε-
μένο, ποὺ λεγόταν Διπλαράκος καὶ
ὅλοι τὸν ἀποκαλοῦσαν “στρατηγό”!
Αὐτὸς πήγαινε καὶ ἐρχότανε ἐκεῖ
μὲ μιὰ δῆθεν “στραταρχικὴ ράβδο”
περιτυλιγμένη μὲ ἁλυσίδα καὶ διέ-
ταζε ἔντονα τὸ φανταστικό του
στράτευμα μὲ παραγγέλματα! Ἡ μα-
νία του ἀποτυπωνόταν στὸ στῆθος
του. Ἦταν καταστόλιστο ἀπὸ ψευ-
τοπαράσημα ἀποδεικτικὸ τῆς ψυ-
χικῆς του καταστάσεως. Εἶχε καρ-
φιτσώσει στὸ γιλέκο του ἀγκράφες
ἀπὸ ζῶνες, φανταχτερὰ κουμπιὰ καὶ
μερικὰ παλιὰ μετάλλια ἀπὸ τὰ πα-
λιατζίδικα τῆς πλατείας Ἰπποδαμεί-
ας, ποὺ τοῦ κρεμοῦσαν, γιὰ νὰ δια-
σκεδάσουν φιλοπαίγμονες Πει-
Μέ ἀφορμήν τό ἀτόπημα τοῦ Προέδρου
τῆς Δημοκρατίας κατά τήν 25ην Μαρτίου
Ὁ Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Δη-
μοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας,
ἀμέσως μετά τό τέλος τῆς στρα-
τιωτικῆς παρελάσεως διά τήν 25ην
Μαρτίου εἰς τάς Ἀθήνας, προέβη
εἰς δηλώσεις τονίζων ὅτι οἱ Ἕλλη-
νες κατά τό 1821 ἐβοηθήθησαν
ὑπό Φιλελλήνων, οἱ ὁποῖοι εἶχον
ἐπηρεασθῆ ὑπό τῆς Γαλλικῆς Ἐπα-
ναστάσεως. Θεωροῦμεν ἀτόπημα
τήν δήλωσιν αὐτήν τοῦ Προέδρου
τῆς Δημοκρατίας, διότι ἡ Ἐπανά-
στασις τοῦ 1821 ἔγινεν ὑπέρ τῆς
Πίστεως καί τῆς ἐλευθερίας τῆς
Πατρίδος. Ἡ Γαλλική Ἐπανάστασις
ἐκήρυξε τήν διαρκῆ «ἐξορίαν» τοῦ
Θεοῦ καί διά αὐτό ἡ Γαλλία εἶναι
ἔκτοτε Λαϊκόν Κράτος.
Πάντως οἱ Μασῶνοι καί κάποιοι
«ψευτοκουλτουριάρηδες» θά τρί-
βουν τάς χεῖρας των, διότι μόνον
αὐτοί συνδέουν τήν Ἐπανάστασιν
τοῦ 1821 ὡς ἐπακόλουθον τοῦ
Γαλλικοῦ Διαφωτισμοῦ καί τῆς
Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως. Οἱ Μα-
σῶνοι διαστρεβλώνουν συστημα-
τικῶς τήν ἱστορίαν διαδίδοντες ὅτι
Σελὶς 5η
ραιῶτες. Ἡ λόξα του ἦταν ἀνεξέ-
λεγκτη, γιατὶ φανταζόταν ὅτι εἶναι
“στρατηγὸς” καὶ ζοῦσε στὸν κόσμο
του, ἀλλὰ δὲν ἐνοχλοῦσε κανένα.
Παρέμεινε ὅμως στὴ μνήμη μας ὡς
ἕνας, ποὺ ἔχασε τὸ μέτρο τῶν λο-
γισμῶν του καὶ ποὺ ἦταν ἄξιος τῆς
συμπαθείας μας γι᾽ αὐτὸ : Αἰωνία ἡ
μνήμη του.
Φωτογραφίζει ὡς
Δίδαγμα: Ἡ φαντασία ὅτι κάποιος
“λοξίαν” τὸν Πειραιῶς
ἔγινε “στρατηγὸς” δὲν τοῦ ἐξασφα-
λίζει κῦρος καὶ ἐκτίμηση, ὅταν δὲν
μπορεῖ νὰ κυβερνήσει τὸν ἑαυτό
του καὶ τὰ νεῦρα του. Πορεύεται
στὴ ζωή του μέχρι τέλος ὡς κακο-
μαθημένος πλούσιος νεανίας μὲ
τραγικὴ μεγαλομανία καὶ ἀμετροέ-
πεια μόλις νιώσει “στρατηγὸς” καὶ
λοιδορεῖ προσβλητικὰ τοὺς πάντες
μὲ ἀγένεια, ἀπρέπεια, νοσηρὴ ὑψη-
γορία ἐκφραζόμενη μὲ ἐξεζητημέ-
νο λεξιλόγιο, ἐνῶ εἶναι γνωστὴ ἡ τε-
θλασμένη γραμμὴ πλεύσεως. Οἱ συ-
νειρμοὶ εἶναι τῶν ἀναγνωστῶν μου.
3) Ἕνας παλαιὸς ἐξαίρετος καὶ
πραγματικὰ ἅγιος κληρικός, ποὺ
ὑπηρέτησε ὡς θεολόγος στὸ Πει-
ραιά, χωρὶς ποτὲ νὰ γίνει θηρευτὴς
τῆς Ἀρχιερωσύνης, δέχθηκε ἐνῶ
δίδασκε, ἕνα τηλεφώνημα τῆς Ἱ.
Συνόδου πῶς ἐκλέχθηκε Μητροπο-
λίτης Κερκύρας! Αὐτὸς ἦταν ὁ Με-
θόδιος Κοντοστάντος. Στὰ γηρα-
τειά του ἦταν ὑποχρεωμένος ἀπὸ
τὴν ἐθιμοτυπία στὶς ἐπίσημες τε-
λετὲς νὰ φέρει τὰ παράσημά του.
Κάποτε γιὰ νὰ τὸν πειράξει ὁ Κί-
τρους Βαρνάβας ἄρχισε νὰ τὸν
ἐρωτᾶ περὶ τῆς ἱστορίας κάθε δια-
κρίσεως. Ὁ ἀνύποπτος γέροντας
τοῦ ἐξιστοροῦσε τὰ καθέκαστα.
Αὐτό, ὁ Κίτρους Βαρνάβας, τοῦ τὸ
ζήτησε τουλάχιστον ὀκτὼ φορὲς
γιὰ νὰ τοῦ πεῖ στὸ τέλος, μὲ σοβα-
ροφάνεια, ὅτι κάποιο παράσημο
τοῦ λείπει! Ὁ γέροντας στεναχω-
ρήθηκε καὶ τὸν ρώτησε ποιὸ εἶναι;
Ἐκεῖνος χαμογελώντας τοῦ εἶπε
περιπαικτικά: Σεβασμιώτατε “Δὲν
βλέπω νὰ ἔχετε τοῦ Φίξ”. Ὁ Γέρον-
τας δὲν κατάλαβε τὸ πείραγμα.
Πολὺ ἁπλὰ ὁ Βαρνάβας ἐννοοῦσε,
ἐλαφρῶς εἰρωνικά, τὸ καπάκι τῆς
φιάλης τοῦ ζύθου Φίξ, ποὺ συνή-
θως φοροῦσαν σὰν παράσημο στὸ
πέτο τους τὰ παιδιά!
Γι᾽ αὐτὸ δὲν ὑπάρχει δίδαγμα!
Θέτει θέμα αὐτοκεφαλίας
Ὑπάρχει ἐρώτημα: Οἱ παρασημο-
φορηθέντες μετὰ τὰ Ἀναθέματα
κληρικοὶ ἀκαδημαϊκοὶ διδάσκαλοι
δὲν ἀναλογίστηκαν τὴν εὐθύνη
αὐτῆς τῆς ὕβρεως κατὰ τοῦ μέγι-
στου μέρους τῆς θεολογικῆς οἰκο-
γένειας, ποὺ διαφωνεῖ μὲ τὶς ἐξαλ-
λοσύνες τῶν “ἀκριβολατρῶν”; Καὶ
ποιὰ εἶναι ἡ πραγματικὴ ἀξία τοῦ
παρασήμου ποὺ ἔλαβαν;
Αὐτὰ δείχνουν τὴ βαθειὰ πα-
ρακμὴ τῆς ἑλλαδικῆς αὐτοκεφα-
λίας. Ἡ εἰκόνα της εἶναι πὼς κα-
τάντησε ἕνα ἀσύντακτο “σκορπο-
χώρι” ἀπὸ τὴν κατάχρηση τῆς
“ἐλευθερίας τῆς γνώμης” ἀπὸ μερι-
κοὺς Ἀρχιερεῖς καὶ ἀπὸ τὴν ἀσκού-
μενη τρομοκρατία τοῦ ἀχαλίνωτου
Νεοζηλωτισμοῦ. Αὐτὰ διχάζουν τὴν
ἐκκλησιαστικὴ ζωὴ τοῦ Γένους,
ποὺ βρίσκεται μάλιστα ἀντιμέτωπο
μὲ τὴν σοβαρότερη κρίση μετὰ τὸ
1922! Μήπως τὸ Πατριαρχεῖο θὰ
πρέπει νὰ ξανασκεφθεῖ ἀρχικὰ τὴν
βεβιασμένη “Πράξη τοῦ 1928” καὶ
ἀργότερα τὴν δωρεὰ τοῦ 1850;
Ἀμήν, Γένοιτο!
Υ.Γ. Μὲ τὴν εὐκαιρία τὰ περὶ τοῦ
καρδιναλικοῦ ἀξιώματος τὰ ἀντιπα-
ρέρχομαι, γιατί ἄκουσα κάτι γιὰ
“καταθύμιο” ἑνὸς φιλόδοξου νεα-
ροῦ! Τὰ δὲ περὶ “διγαμίας” εἶναι
ἀστεῖα καὶ ἐπιστρέφονται, ἀφοῦ καὶ
οἱ μετατεθέντες σὲ δεύτερη Μη-
τρόπολη Ἀρχιερεῖς εἶναι δίγαμοι,
κατὰ τὸν μακαρίτη τὸ φίλο μου π.
Ἐπιφάνιο Θεοδωρόπουλο, καὶ μά-
λιστα τιμῶνται ἐπ᾽ ἐκκλησίες τῆς
κανονικῆς μνημονεύσεως, εἴτε
εἶναι ζῶντες, εἶτε κεκοιμημένοι!
Ἡ πρόκληση εἶναι νὰ καθυβρίζον-
ται ὡς “ἀναθεματισμένοι” οἱ συνει-
δητοὶ θεολόγοι χωρὶς τὴν προστα-
σία τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας μας
καὶ οἱ “λοξίες” νὰ ἀφρίζουν;
Αὐτὰ γράφονται γιατί ἀπὸ τὰ
συμβάντα συμπεραίνουμε πὼς
“Κάτω στὸν Πειραιὰ στὸ μουράγιο,
κάτι συμβαίνει μὰ τὸν Ἅγιο”.
Α.Π.»
αὐτοί ἦσαν οἱ κυριώτεροι συντελε-
σταί καί τῶν δύο Ἐπαναστάσεων.
Ἐπίσης, παραμονάς τοῦ ἐφετινοῦ
ἑορτασμοῦ τῆς 25ης Μαρτίου δη-
μοσιογράφος καί συγγραφεύς ἱστο-
ρικῶν βιβλίων προσεπάθησε νά μᾶς
πείση τηλεοπτικῶς ὅτι οἱ Μασῶνοι
ὠργάνωσαν τήν Ἐπανάστασιν τοῦ
1821. Ὅποιος γνωρίζει ἱστορίαν καί
συγκεκριμένως τήν προσφοράν τοῦ
κλήρου εἰς τήν προετοιμασίαν τῆς
Ἐπαναστάσεως θά διεπίστωσεν ὅτι
ὁ συγκεκριμένος δημοσιογράφος
ἔλεγε «πράγματα», τά ὁποῖα ἰσχύ-
ουν διά ἱστορικά πρόσωπα τῆς Ἐπα-
ναστάσεως. Αἱ διαφορετικαί ἀπό-
ψεις διά παράδειγμα Παπαφλέσσα-
Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανοῦ διά τόν
χρόνον ἐνάρξεως τῆς Ἐπαναστάσε-
ως ἔγινε διένεξις δύο μεγάλων
στοῶν μέ τό αὐτό περιεχόμενον,
ἐνῶ ὑπό ἀρθρογράφων καί σχολιο-
γράφων ἐφημερίδων ἡ Φιλική Ἑται-
ρεία ἦτο μία χρεωκοπημένη ἑται-
ρεία, ἀποτελουμένη ἀπό… λαμόγια.
Ὁ ἐθνικός κατήφορος θά εἴπωμεν
ἡμεῖς δέν ἔχει προηγούμενον.
Σελὶς 6η
ΤΙ ΕΝΝΟΕΙ Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ, ΟΤΑΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΗ
ΟΤΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΗΤΟ «ΑΝΟΙΚΤΟΣ ΕΙΣ ΝΕΩΤΕΡΙΣΜΟΥΣ»
ΚΑΙ «ΡΗΞΙΚΕΛΕΥΘΟΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ»;
Ἀφορμήν διά προβληματισμούς
καί ἔντονον κριτικήν προεκάλεσαν
ἐκφράσεις, αἱ ὁποῖαι διετυπώθησαν
εἰς τήν ἐγκύκλιον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου
«περί τῶν Ἱερατικῶν Κλήσεων». Ἡ
ἐγκύκλιος παρουσιάζει τόν Ἰησοῦν
Χριστόν ὡς ἀνοικτόν εἰς νεωτερι-
σμούς ἤ ὡς ρηξικέλευθον ἐπαναστά-
την. Ἕνας στενός συνεργάτης τοῦ
μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν
κυροῦ Χριστοδούλου καί ἔγκυρος
ἐκκλησιαστικός δημοσιογράφος ὁ κ.
Γεώργιος Ν. Παπαθανασόπουλος,
σχολιάζων τάς φράσεις αὐτάς, γρά-
φει τά ἑξῆς εὔστοχα:
«Ἡ Ἐγκύκλιος (ὑπ' ἀριθμ. 2925)
τῆς Ἱερᾶς Συνόδου πρὸς τὸ "Χρι-
στεπώνυμον Πλήρωμα Τῆς Ἐκκλη-
σίας τῆς Ἑλλάδος", διαβάστηκε σὲ
ὅλους τούς ναοὺς, Κυριακή, 18
Μαρτίου τρέχοντος ἔτους καὶ εἶχε
θέμα "Περὶ τῶν Ἱερατικῶν Κλήσε-
ων". Ἡ Ἐγκύκλιος εἰς τὸ τέλος της
ἔχει τὰ ὀνόματα τοῦ Ἀρχιεπισκό-
που κ. Ἱερωνύμου καὶ τῶν δώδεκα
Συνοδικῶν Μητροπολιτῶν, ὅπως
ἐπίσης - διὰ τὸ ἀκριβὲς ἀντίγραφο -
τοῦ Ἀρχιγραμματέως, Ἐπισκόπου
Διαυλείας κ. Γαβριήλ. Ἔχει ἑπομέ-
νως, κατὰ τεκμήριο, ἐκκλησιαστικὴ
ἐγκυρότητα. Μεταξὺ ἄλλων στὴν
ἐν λόγῳ Ἐγκύκλιο γράφεται: "Εἶναι
ἀλήθεια ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι
ἀνοιχτὸς σὲ νεωτερισμούς. Θεω-
ρεῖται μάλιστα ἀπὸ ὁρισμένους ὡς
ρηξικέλευθος ἐπαναστάτης ἐφ'
ὅσον φτάνει στὸ σημεῖο νὰ διακη-
ρύξει ἀνοιχτὰ ὅτι "οἱ τελῶναι καὶ αἱ
πόρναι προάγουσιν ὑμᾶς εἰς τὴν
βασιλείαν τοῦ Θεοῦ" (Ματθ. 21,31).
Τὸ σημεῖο αὐτὸ τῆς Ἐγκυκλίου
προκαλεῖ ἀπορία καὶ διερωτᾶται κα-
νεὶς μήπως ἕως τώρα ἀπὸ τὴ Θεο-
λογία διαφεύγουν οἱ συγκεκριμένες
ἰδιότητες τοῦ Κυρίου, δηλαδὴ τοῦ
"ἀνοικτοῦ σὲ νεωτερισμοὺς" καὶ τοῦ
"ρηξικέλευθου ἐπαναστάτη". Στὴ λέ-
ξη "νεωτερισμὸς" καὶ στὸ ἔγκυρο λε-
ξικὸ τῶν Λίντελ καὶ Σκὸτ (Ἐκδ. Σιδέ-
ρη, Γ' Τόμος, σελ. 228) γράφεται:
"Νεωτερισμὸς= Ἐπιχείρησις πρὸς
μεταβολήν. Ἰδίως ἐπὶ κακῆς σημα-
σίας κίνησις, στάσις". Στὸ νεώτερο
λεξικό, τῶν Τεγόπουλου-Φυτράκη
γράφεται: " Νεωτερισμὸς= Ἀποδοχὴ
νέων ἰδεῶν ἢ συστημάτων, μοντερ-
νισμός". Στὴν Καινὴ Διαθήκη δὲν
ὑπάρχει ἡ λέξη "νεωτερισμός".
Ὑπάρχει, μία φορά, ἡ λέξη "νεωτερι-
κή", μὲ πάντως τελείως διαφορετικὴ
ἔννοια. Εἶναι στὸ 2ο κεφάλαιο, στί-
χος 22, τῆς 2ας πρὸς Τιμόθεο Ἐπι-
στολῆς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου.
Γράφει ὁ Ἀπόστολος στὸν μαθητή
του: "Τὰς δὲ νεωτερικάς ἐπιθυμίας
φεῦγε, δίωκε δὲ δικαιοσύνην, πίστιν,
ΠΩΣ Ο ΙΕΡΟΣ ΚΛΗΡΟΣ ΕΚΡΑΤΗΣΕΝ
ΟΡΘΙΟΝ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΚΑΙ ΖΩΝΤΑΝΑΣ ΤΑΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ
ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΑΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ
Καί προετοίμασε τό σκλαβωμένον Γένος τῶν Ἑλληνορθοδόξων διά τήν Ἐπανάστασιν τοῦ 1821
(2ον.—Τελευταῖον)
Ὁ Ἀθανάσιος Διάκος μέ τό φρι-
κτόν του μαρτύριον ἔγινε τό σύμ-
βολον τοῦ σκλαβωμένου λαοῦ μας,
νά μή κάνη καμμίαν παραχώρησιν
καί ὑποχώρησιν εἰς τόν τύραννον.
Θά ἠδύνατο ἀλλάζων τήν πίστιν
του νά ἀποφύγη τόν φρικτόν θάνα-
τον καί νά ἀποκτήση τάς τιμάς καί
τά ἀξιώματα, τά ὁποῖα τοῦ προσ-
έφερεν ὁ Ὀμέρ Βρυώνης. Προετί-
μησεν ὅμως τήν θυσίαν μέ ἀποφα-
σιστικότητα καί ἐγκαρτέρησιν,
ὅπως οἱ μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ κα-
τά τήν ἐποχήν τῶν διωγμῶν τοῦ
Νέρωνος καί τοῦ Διοκλητιανοῦ.
Ὁ Παπαφλέσσας γεμᾶτος πάθος
καί ἐνθουσιασμόν, ἀποτελεῖ τήν
ἀντίθεσιν μέ τήν αὐστηράν καί γε-
μάτην περίσκεψιν μορφήν τοῦ Πα-
λαιῶν Πατρῶν Γερμανοῦ. Ὁ τελευ-
ταῖος εἶχε τήν γνώμην, ὅπως καί ὁ
Ἰωάννης Καποδίστριας καί ὁ Μη-
τροπολίτης Οὐγγροβλαχίας Ἰγνά-
τιος καί ἄλλοι πολλοί ὅτι ἦτο πρό-
ωρον μία ἐπανάστασις τήν ἐποχήν
ἐκείνην. Μέ τήν ψυχράν λογικήν
καί συναίσθημα εὐθύνης ἀνεμέτρει
τό μέγεθος αὐτῆς τῆς προσπαθείας
καί ἐδίσταζεν ἀκόμη. Διά τοῦτο καί:
«Τέσσερα χρόνια μετά τήν κή-
ρυξιν τοῦ ἀγώνα εἶπε τά ἀξιοσημεί-
ωτα τοῦτα λόγια:
– Ἐάν ἐπιτέλους ἡ Ἐπανάστασίς
μας ἐπιτύχει καί φέρει κέρδος τι,
τό Ἔθνος πρέπει τότε νά μᾶς κρί-
νη καί διά τόν κίνδυνον, εἰς ὅν τό
ἐξεθέσαμεν καί νά μᾶς καταδικάση
εἰς θάνατον» (Σπ. Μελᾶ, “Ματωμέ-
να Ράσα”, σελ. 360).
Ἐντελῶς ὅμως ἀντίθετος εἶναι ὁ
Παπαφλέσσας. Δέν εἶναι πολιτικός
καί διπλωμάτης, ἀλλά ἐνθουσιώ-
δης ἀπόστολος τῆς Φιλικῆς Ἑται-
ρείας, πού ἀνυπομονεῖ νά ξεσηκώ-
ση τήν Πελοπόννησον μίαν ὥραν
ἐνωρίτερον. Εἶχε γεννηθῆ εἰς τήν
Πολιανήν τῆς Μεσσηνίας τό 1788.
Ἀργότερον καί καταδιωκόμενος
ἀπό τούς Τούρκους μετέβη εἰς τήν
Κωνσταντινούπολιν. Ἐκεῖ συντό-
μως προσηρμόσθη εἰς τό περιβάλ-
λον τοῦ Πατριαρχείου, ἔγινε φιλι-
κός καί τό 1820 ἐπέστρεψεν εἰς τήν
Πελοπόννησον, διά νά προετοιμά-
ση τό κίνημα. Ὡμίλει μέ θέρμην καί
πειστικότητα καί διά αὐτό ἔπαιρνε
μέ τό μέρος του καί τούς πλέον δι-
στακτικούς. Ἦτο πραγματικός
«μπουρλοτιέρης τῶν ψυχῶν». Διά
τοῦτο δέν εἶναι παράξενον ὅτι
ἦλθεν εἰς σύγκρουσιν μέ τόν Πα-
λαιῶν Πατρῶν Γερμανόν. Ἀξίζει νά
παραθέσωμεν τόν ἀκόλουθον χα-
ρακτηριστικόν διαξιφισμόν των εἰς
τήν συνεδρίασιν τῶν Προεστῶν
τῆς Πελοποννήσου, ἡ ὁποία ἔγινε
τήν 26ην Ἰανουαρίου 1821 εἰς τήν
ἀγάπην, εἰρήνην, μετὰ τῶν ἐπικα-
λουμένων τὸν Κύριον ἐκ καθαρᾶς
καρδίας". Οἱ ἑρμηνευτὲς τοῦ χωρί-
ου ἀποδίδουν τὶς λέξεις "νεωτερικὲς
ἐπιθυμίες" ὡς "νεανικὲς ἐπιθυμίες".
Στοὺς Πατέρες, ὅσο ἔψαξα, μέσῳ
εὑρετηρίων, δὲν βρῆκα τὴ λέξη "νε-
ωτερισμὸς" καὶ δὲν τὴν βρῆκα οὔτε
στὴ Θρησκευτικὴ καὶ Ἠθικὴ Ἐγκυ-
κλοπαίδεια. Σύγχρονοι θεολόγοι
χρησιμοποιοῦν τοὺς ὅρους "νεωτε-
ρικότητα" καὶ "μετανεωτερικότητα",
μὲ χρονικὴ καὶ πολιτισμικὴ ἔννοια,
ἀλλὰ ὄχι τὸν ὅρο "νεωτερισμός".
Αὐτὸς συνηθίζεται στὸ ἐμπόριο, ἐνῶ
μεταξὺ τῶν σύγχρονων θεολόγων
ἔχει μᾶλλον ἀρνητικὴ ἔννοια.
Τὸ ἐρώτημα παραμένει. Τί ἐννοεῖ
ἡ Ἱερὰ Σύνοδος μὲ τὸν λόγο της, ὅτι
"ὁ Χριστὸς εἶναι ἀνοικτὸς σὲ νεωτε-
ρισμούς"; Μπορεῖ νὰ σκεφτεῖ κανεὶς
διάφορα "νεωτεριστικά", ποὺ κατὰ
καιροὺς ἔχουν προταθεῖ γιὰ τὴν
Ἐκκλησία καὶ τὰ μέλη Της, καλύτε-
ρα ὅμως οἱ ἴδιοι οἱ Συνοδικοὶ Ἀρχιε-
ρεῖς νὰ μᾶς ἐξηγήσουν, σὲ ποιὲς
ἀλλαγὲς εἶναι ἀνοικτὸς ὁ Χριστός.
Ἐμεῖς, ἕως τώρα, γνωρίζουμε ὅτι
"Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον
ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας"
(Ἑβρ.ιγ΄ 8), ὅτι ἐμεῖς πρέπει νὰ εἴμα-
στε δεκτικοί τῆς καλῆς ἀλλοίωσης
καὶ τῆς μεταμόρφωσης τῆς ψυχῆς
μας, ὄχι Ἐκεῖνος. Εἶναι σαφὴς ὁ
Ἀπόστολος Παῦλος: "Εἴ τις ἐν
Χριστῷ καινὴ κτίσις" (Β' Κορ. ε' 17).
Ἡ φράση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου περὶ
τοῦ ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι "δεκτικὸς σὲ
νεωτερισμούς" μοῦ θύμισε κάτι ποὺ
παλαιότερα εἶχε γράψει ὁ Μητρο-
πολίτης πρώην Ἐρζεγοβίνης κ. Ἀθα-
νάσιος Γιέφτιτς, ἐν ὄψει τῆς Πα-
νορθόδοξης Συνόδου, ὅποτε αὐτὴ
συγκληθεῖ: "Αἱ μέχρι τώρα γενόμε-
ναι δηλώσεις, κείμενα, καὶ ἐργασίαι
ὁμοιάζουν πρὸς μίαν ἀπομίμησιν
τῶν προβλημάτων τοῦ Βατικανοῦ ἢ
τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου τῆς
Γενεύης ἢ τὸ πολὺ πρὸς τὰ προβλή-
ματα τῶν "ὁμολογιῶν" τῆς ἐποχῆς
τοῦ Μογγίλα καὶ ἐντεῦθεν. Εἶναι
γνωστὸν ὅτι ἡ ἐμπλοκὴ εἰς τὰ ψευ-
δοπροβλήματα ὁδηγεῖ ἀναποφεύ-
κτως εἰς ψευδεῖς λύσεις καὶ αὐτῶν
ἀκριβῶς ὀλιγώτερον παντὸς ἄλλου
ἔχει ἀνάγκην ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλη-
σία σήμερον. Ἡ ὑπὸ τῆς Ὀρθοδό-
ξου Ἐκκλησίας ἀντιμετώπισις τῶν
προβλημάτων τοῦ συγχρόνου
ἀνθρώπου καὶ τοῦ κόσμου πρέπει
καὶ δύναται νὰ εἶναι ἡ ἴδια πρὸς τὴν
ἀντιμετώπισιν τῶν ἀποστόλων καὶ
τῶν Πατέρων καὶ τῶν Συνόδων: ἡ
ὀρθὴ ὁμολογία καὶ μαρτυρία περὶ
τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας τοῦ
ἀνθρώπου ἐν τῇ ἀληθινῇ Ἐκκλησίᾳ
Του" (Ἀθ. Γιέφτιτς, "Χριστός, Ἀρχὴ
καὶ Τέλος", Ἱδρ. Γουλανδρῆ Χόρν,
Βοστίτσα (σημερινόν Αἴγιον). Ὁ
Γερμανός, ὁ ὁποῖος δέν πιστεύει
εἰς τάς ἀορίστους καί ὑπερβολικάς
αἰσιοδόξους πληροφορίας τοῦ Πα-
παφλέσσα, ὅτι ὅλα εἶναι ἕτοιμα εἰς
τήν ἄλλην Ἑλλάδα, διά νά ἀρχίση ἡ
Ἐπανάστασις τόν ἐρωτᾶ:
«Ἀρχιμανδρίτα Δικαῖε, ποῦ εἶναι
ἡ δική μας ἑτοιμασία; Ποῦ πολεμο-
φόδια; Ποῦ εἶναι στόλος ἐφοδια-
σμένος; Ποῖον ἀρχηγόν ἔχομεν
ἐδῶ εἰς τήν Πελοπόννησον, διά νά
ἀντιπαλαίση τόν τρομερώτερον
θηρίον τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρα-
τορίας εἰς περίστασιν μιᾶς ἐποχῆς
καί στιγμῆς ἀπελπισίας; Οἱ λαοί μας
εἶναι ὄχι μόνον ἄπειροι τῆς ὁπλο-
φορίας, ἀλλά καί ἄοπλοι δυστυχῶς,
ἑπομένως καί ἀνίκανοι νά προ-
οδεύσουν εἰς τοιοῦτον ἔργον».
Εἰς τά ἀμείλικτα αὐτά ἐρωτημα-
τικά τοῦ Γερμανοῦ ὁ Παπαφλέσ-
σας δέ λυγίζει, ἀλλά ἀπαντᾶ μέ
ἑτοιμότητα καί πάθος:
«Ἄν οἱ λαοί δέν ὁπλοφορήσου-
νε, δέσποτα Γερμανέ, πῶς θά μά-
θουν νά γεμίζουνε τά ὅπλα; Καί ἄν
δέν πολεμήσουνε, πῶς θά λάβουν
πεῖραν πολεμικήν; Καί ἄν δέν γί-
νουν στρατοί καί πολέμοι, πῶς θά
γίνουν στρατηγοί; Ἄν καρτερᾶτε ὁ
ραγιᾶς νά βγεῖ πολεμικός ἀπό τόν
ὕπνο τῆς δουλείας, νά πεῖτε καλύ-
τερα, πώς δέ στέργετε τή λευτε-
ριά, οὔτε τόν ἀγῶνα στ᾽ ὄνομά της»
(Σπ. Μελᾶ, “Ματωμένα Ράσα”).
Ἡ ζωή τοῦ Παπαφλέσσα ἦτο μία
ἁλυσίδα ἀπό διαφόρους περιπετεί-
ας. Ἡ τελευταία ὅμως, πού τόν
ἐξάγνισε καί τόν παρέδωσεν εἰς
τήν ἀθανασίαν ἦτο ὁ θάνατός του
εἰς τό Μανιάκι τήν 20ην Μαΐου
1825. Ἀπώλεσε τήν ζωήν του πο-
λεμῶν ὡς ἀρχαῖος ἥρωας, ὡς τόν
Λεωνίδαν εἰς τάς Θερμοπύλας. Ἡ
παλληκαριά καί ἡ αὐτοθυσία του
εἰς μίαν κρισιμοτάτην διά τήν Ἐπα-
Ἀθῆναι, 1983, σελ. 198-199).
Ὁ Κύριος ἀναφέρεται στὴν
Ἐγκύκλιο καὶ "ρηξικέλευθος (καὶ
ὄχι ριξηκέλευθος, ὅπως γράφεται
στὸ κείμενο τῆς Ἱ. Συνόδου) ἐπα-
ναστάτης". Ἕως τώρα γνωρίζουμε
ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς εἰσῆλθε στὴν
Ἱστορία, μὲ τὴν ἐνσάρκωση τοῦ
Υἱοῦ Του καὶ δευτέρου προσώπου
τῆς Ἁγίας Τριάδος. Αὐτὸ κάποιοι τὸ
χαρακτηρίζουν "ἐπανάσταση", ἄλ-
λοι "ἀναίρεση τῆς πτώσης" ἢ "ἀπο-
κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου στὴν πα-
ραδεισένια κατάσταση" ἢ "ἄνοιγμα
τοῦ δρόμου γιὰ τὴ θέωση τοῦ
ἀνθρώπου"… Ὅμως ἡ προσθήκη
τοῦ ἐπιθέτου "ρηξικέλευθος" (=νε-
ωτεριστής, καινοτόμος) κατεβάζει
ἀκόμη περισσότερο τὸν κοσμικὸ
ὅρο "ἐπαναστάτης". Μετατρέπει
τὸν Σωτήρα σὲ κάτι τὸ ἀνθρώπινο,
κάτι χοϊκό, "οὑμανιστικό". Ὁ χαρα-
κτηρισμὸς θὰ μποροῦσε νὰ χρησι-
μοποιηθεῖ ἄνετα καὶ ἀπὸ τοὺς ὀπα-
δοὺς τῶν Τσὲ Γκεβάρα, Ζαπάτα,
Ροβεσπιέρου ἢ Λένιν. Θυμίζει "Θε-
ολογία τῆς Ἀπελευθέρωσης", ρεῦ-
μα, ποὺ ἀναπτύχθηκε στοὺς κόλ-
πους τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλη-
σίας καὶ εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἐκ-
κοσμίκευσής της.
Κάτι τελευταῖο. Ὁ συντάκτης τῆς
Ἐγκυκλίου δικαιολογεῖ τὸν χαρα-
κτηρισμὸ "ρηξικέλευθος ἐπαναστά-
της" γράφοντας ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χρι-
στὸς διακήρυξε ἀνοιχτὰ ὅτι "οἱ
τελῶνες καὶ οἱ πόρνες σᾶς προάγουν
στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ". Καλὸν θὰ
ἦταν νὰ διευκρινιστεῖ ὅτι στὸ συγκε-
κριμένο χωρίο ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς μι-
λάει στοὺς Ἀρχιερεῖς καὶ στοὺς πρε-
σβυτέρους, στοὺς ὁποίους τονίζει
ὅτι οἱ τελῶνες καὶ οἱ πόρνες θὰ πᾶνε
πρὶν ἀπὸ αὐτοὺς στὴ Βασιλεία τοῦ
Θεοῦ, γιατί Τὸν πίστεψαν καὶ μετά-
νιωσαν γιὰ τὰ ἔργα τους.
Ἡ ἔκφραση τῆς ἀπορίας καὶ τῶν
σκέψεων αὐτῶν ἀπευθύνεται στόν
Ἀρχιεπίσκοπο καὶ στοὺς Συνοδικοὺς
Ἀρχιερεῖς καὶ θὰ ἤθελα μίαν ἀπάν-
τηση ἀπὸ τοὺς Μητροπολίτες Κερ-
κύρας κ. Νεκτάριο, Ἐδέσσης κ.
Ἰωήλ, Μεσογαίας κ. Νικόλαο, Κυθή-
ρων κ. Σεραφεὶμ καὶ τοὺς ἄλλους,
ἂν συμφωνοῦν μὲ τὰ συγκεκριμένα
σημεῖα τῆς Ἐγκυκλίου. Παράκληση
νὰ μὴ θάψουν τὸ ζήτημα. Ἂν συμ-
φωνοῦν νὰ μᾶς ἐξηγήσουν τὴν ἄπο-
ψή τους. Ἂν ἔχουν ἄλλη ἄποψη νὰ
τὴ διατυπώσουν δημόσια. Ἂν δὲν
συμφωνοῦν μὴ ἀφήσουν τὸ λάθος
νὰ παραμείνει στὴν Ἱστορία. "Scripta
manent" καὶ δὲν εἶναι καλὸ νὰ παρα-
μείνουν οἱ συγκεκριμένοι χαρακτη-
ρισμοὶ τοῦ Κυρίου ὡς θέσεις τῆς
Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκ-
κλησίας τῆς Ἑλλάδος».
νάστασιν περίστασιν (ὅταν τά αἰγυ-
πτιακά στρατεύματα εἶχον πλημμυ-
ρίσει τήν Πελοπόννησον) ἀπετέλε-
σεν ἕν λαμπρόν παράδειγμα ἤθους
εἰς τούς ἀγωνιστάς, ἀλλά καί ἕν
τρανόν μάθημα εἰς τόν Ἰμπραήμ
Πασᾶ ὅτι εἰς τήν μάχην δέν ἔχουν
σημασίαν τό πολυάριθμον τοῦ
στρατοῦ, ἀλλά ἡ «ψυχή» καί τό
ὅραμα.
Θά ἠδυνάμεθα νά καταθέσωμεν
καί πολλά ἄλλα διά τό πῶς ὁ ἱερός
κλῆρος ἐκράτησεν ὄρθιον τό
Ἔθνος καί τό γένος τῶν Ὀρθοδό-
ξων καί «ζωντανάς» τάς παραδό-
σεις καί τήν Ἑλληνικήν γλῶσσαν
κατά τούς αἰῶνας τῆς Τουρκικῆς
δουλείας καί διά τό πῶς προετοί-
μασε τό σκλαβωμένον λαόν διά
τήν Ἐπανάστασιν τοῦ 1821. Δέν
ὁμιλοῦμεν διά τήν συμμετοχήν τοῦ
ἱεροῦ κλήρου εἰς τήν Ἐπανάστα-
σιν, ἀλλά διά τό πῶς ἐκράτησεν
ὄρθιον πνευματικῶς, θρησκευ-
τικῶς, πολιτιστικῶς, ἐθνικῶς τό
ὑπόδουλον γένος. Διότι μετά τήν
κήρυξιν τῆς Ἐπαναστάσεως εἶναι
ἀναρίθμητος ὁ ἀριθμός τῶν κλη-
ρικῶν, οἱ ὁποῖοι ἐπολέμησαν ὑπέρ
βωμῶν καί ἑστιῶν, ὑπέρ πίστεως
καί πατρίδος καί ἐμαρτύρησαν κυ-
ριολεκτικῶς διά αὐτά τά ἰδανικά.
Χαρακτηριστική εἶναι ἡ κρίσις διά
τόν Ἑλληνικόν κλῆρον τοῦ Ἱστορι-
κοῦ τῆς Ἐπαναστάσεως Σπυρίδω-
νος Τρικούπη:
«Δέν δυνάμεθα νά μή θαυμάσω-
μεν τόν μέγα χαρακτῆρα, τόν ὁποῖ-
ον ὁ κλῆρος ἔδειξεν. Ἐν μέσῳ τῶν
δεσμῶν καί τῶν βασάνων καί ἔμ-
προσθεν τῆς ἐπονειδίστου ἀγχό-
νης καί ὑπό τήν ἀνθρωποκτόνον
ἀξίνην πολλοί ἐξ αὐτῶν παρωρ-
μῶντο ν᾽ ἀρνηθῶσι τόν Χριστόν
πρός διαφύλαξιν τῆς ζωῆς των καί
ἀπόλαυσιν ἄλλων ἐπιγείων ἀγαθῶν,
ἀλλά ὅλοι μέχρις ἑνός προετίμη-
σαν βαναύσους» (Ἱστορία τῆς
Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως, Λον-
δῖνον 1883, τόμος Α´ σελ. 114).
Διά ὅλα αὐτά οἱ κληρικοί μας
ἐκεῖνοι ἀξίζουν τόν θαυμασμόν καί
τήν αἰώνιον εὐγνωμοσύνην μας. Τό
Ἔθνος μας δέν θά τούς λησμονή-
ση ποτέ, διότι αὐτοί οἱ ρασοφόροι
ἥρωες καί μάρτυρες ἐστάθησαν οἱ
παρήγοροι Ἄγγελοι τοῦ λαοῦ μας
κατά τούς ἀτελειώτους αἰῶνας τῆς
θλίψεως καί τῆς δοκιμασίας του. Οἱ
Ὀρθόδοξοι κληρικοί μας ἐκράτη-
σαν ὑψηλά τήν Σημαίαν τοῦ Ἱεροῦ
Ἀγῶνος. Μέ τήν εὐσέβειαν καί τήν
φιλοπατρίαν των, τόν ἡρωϊσμόν καί
τήν αὐτοθυσίαν των πάντοτε θά
μᾶς ἐμπνέουν, θά μᾶς παραδειγμα-
τίζουν καί θά φωτίζουν αἰωνίως τόν
ἀνέσπερον πνευματικόν οὐρανόν
τῆς Ἑλληνικῆς Ὀρθοδοξίας.
Γ. ΖΕΡΒΟΣ
Η ΣΤΑΥΡΩΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
Τῇ Ἁγίᾳ καὶ Μεγάλῃ Παρασκευῇ τὰ ἅγια καὶ σωτήρια καὶ
φρικτὰ Πάθη τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν
Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτελοῦμεν· τοὺς ἐμπτυσμούς, τὰ ραπίσμα-
τα, τὰ κολαφίσματα, τὰς ὕβρεις, τοὺς γέλωτας, τὴν πορφυρᾶν
χλαῖναν, τὸν κάλαμον, τὸν σπόγγον, τὸ ὄξος, τοὺς ἥλους, τὴν
λόγχην καὶ πρὸ πάντων τὸν σταυρὸν καὶ τὸν θάνατον, ἃ δι᾽
ἡμᾶς κατεδέξατο· ἔτι δὲ καὶ τὴν τοῦ εὐγνώμονος ληστοῦ, τοῦ
συσταυρωθέντος αὐτῷ, σωτήριον ἐν τῷ σταυρῷ ὁμολογίαν.
Ἀνωτέρω εἰκών τῆς Σταυρώσεως ἐκ τῆς ἐνορίας Σφάκας
Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἱεραπύτνης καί Σητείας (16ος αἰών).
ΔΕΙΝΟΝ Η ΡΑΘΥΜΙΑ,
ΜΕΓΑΛΗ Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ*
Τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Μάρκου Κ. Μανώλη
Ὅταν βλέπωμεν, εὐσεβεῖς χρι-
στιανοί, ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος, ποῦ κα-
τήντησε ὁ Ἰούδας ὁ Ἰσκαριώτης,
ποὺ εἶχε ἐκλεγῆ μεταξὺ τῶν 12 ἀρί-
στων μαθητῶν τοῦ Κυρίου, νὰ προ-
δώση δηλ. τὸν γλυκύτατον διδά-
σκαλον ἀντὶ τριάκοντα ἀργυρίων,
καὶ ἀπὸ τὸ ἄλλο μία γυναῖκα ἁμαρ-
τωλός, πόρνη, ἀπεγνωσμένη διὰ
τὸν βίον, βεβυθισμένη εἰς τὴν
ἁμαρτίαν, ἀπελπισμένη διὰ τὰς πρά-
ξεις νὰ προσφέρη τὸ πολύτιμον καὶ
πανάκριβον μύρον τῆς εὐγνωμοσύ-
νης της εἰς τὸν Χριστόν μας, νὰ
σπογγίζη μὲ τὰ μαλλιὰ τῆς κεφαλῆς
της τοὺς ἀχράντους πόδας τοῦ Κυ-
ρίου μετὰ δακρύων καὶ νὰ λαμβάνη
τὴν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν της, πῶς
νὰ μὴ ἀναφωνήσωμεν μαζὶ μὲ τὸν
ὑμνωδόν: «Δεινὸν ἡ ραθυμία, μεγά-
λη ἡ μετάνοια!»;
Χρειάζεται πράγματι μεγάλη
προσοχὴ μήπως ἀπὸ τὴν ἀμέλειαν,
τὴν ἀδιαφορίαν, τὴν ραθυμίαν ἐκ-
πέσωμεν τῆς χάριτος τοῦ Κυρίου
καὶ προδώσωμεν αὐτὸν μὲ τὴν
ἀπρόσεκτον ζωήν μας καὶ τὰς ἐφα-
μάρτους πράξεις. Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν
ἄλλην τὸ παράδειγμα τῆς μετανοη-
σάσης γυναικός, ὅπως ἀκούσαμε
ἀπόψε (Μ. Τρίτη) στὰ τροπάρια τῆς
ἐκκλησίας μας, μᾶς ἐνθαρρύνει εἰς
τὴν ὁδὸν τῆς ἐπιστροφῆς, ὅσον καὶ
ἂν ἔχωμε ἁμαρτήσει. Ἰδιαιτέρως
σήμερον ἀκοῦμε μετὰ προσοχῆς
καὶ κατανύξεως τὸ περίφημον τρο-
πάριον τῆς Κασσιανῆς, «Κύριε, ἡ ἐν
πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα
γυνὴ» καὶ ὑπογραμμίζομε ὅλως ἰδι-
αιτέρως τὸ βαθύτατο ἐξομολογη-
τικὸν καὶ παρηγορητικὸν «Ἁμαρ-
τιῶν μου τὰ πλήθη, καὶ κριμάτων
σου ἀβύσσους, τὶς ἐξιχνιάσεις ψυ-
χοσῶστα Σωτήρ μου». Εἶναι πράγ-
ματι πλῆθος αἱ ἁμαρτίαι μας, ἀλλὰ
καὶ ποιὸς μπορεῖ νὰ μετρήση καὶ νὰ
συλλάβη καλῶς τὸ πέλαγος τοῦ θεί-
ου ἐλέους; Αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ μέγα
ἔλεος τοῦ Κυρίου θὰ μᾶς ἐνθαρρύ-
νη ὄχι βεβαίως, γιὰ νὰ συνεχίσουμε
τὴν ζωὴν τῆς ἁμαρτίας, ἀλλὰ γιὰ νὰ
πάρουμε τὴν ὁδὸν τῆς μετανοίας,
τὴν ὁδὸν τῆς ἐπιστροφῆς. Αὐτό μᾶς
συμβουλεύουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες.
Δὲν πρέπει νὰ μένωμεν ἀργοὶ εἰς
τὴν ἄσκησιν τῆς ἀρετῆς. «Πνεῦμα
ἀργίας μή μοι δῶς», λέγει ὁ Ἅγιος
Ἐφραίμ. Ἀλλὰ καὶ ἂν συμβῆ καὶ ἀμε-
λήσουμε καὶ παρασυρθοῦμε καὶ πέ-
σουμε στὴν ἁμαρτία, ποτὲ νὰ μὴ μᾶς
καταλάβη ἡ ἀπελπισία καὶ ἡ ἀπό-
γνωσις ὅτι δὲν ὑπάρχει πλέον σωτη-
ρία γιὰ μένα. Αὐτὸ ποὺ λέγει τὸ τρο-
πάριον τῆς Κασσιανῆς «Ἁμαρτιῶν
μου τὰ πλήθη….» τὸ εἶχε εἰπεῖ καὶ ὁ
Μέγας Βασίλειος ἐνωρίτερον. Ἀνί-
σως καὶ εἶναι δυνατὸν νὰ μετρήση
κανεὶς τὸ πλῆθος καὶ τὸ μέγεθος
τῆς εὐσπλαγχνίας τοῦ Θεοῦ, ἂς
ἀπογνωσθῆ καὶ αὐτός, συγκρίνον-
τας καὶ μετρῶντας τὸ πλῆθος καὶ τὸ
μέγεθος τῶν ἁμαρτιῶν του. Ἐὰν
ὅμως τὰ ἁμαρτήματά μας με-
τροῦνται καὶ ἀριθμοῦνται τὸ δὲ ἔλε-
ος καὶ ἡ εὐσπλαγχνία τοῦ Θεοῦ εἶναι
ἀμέτρητος, διατὶ νὰ ἀπελπιζώμεθα
καὶ νὰ μὴ γνωρίζωμε τὸ ἔλεος τοῦ
Θεοῦ καὶ νὰ ἐξομολογούμεθα μὲ
συντριβὴν τὰ ἁμαρτήματά μας καὶ
νὰ λαμβάνωμε τὴν ἄφεσιν τῶν
ἁμαρτιῶν μας μὲ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρί-
ου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ;
Β) Ἀκόμη Χριστιανοί μου, ἂς
σκεφθοῦμε καὶ τοῦτο. Τὸ νὰ ζῆ ὁ
ἁμαρτωλός, ἀφοῦ ἁμαρτήση, εἶναι
σημάδι πὼς ὁ Θεὸς τὸν δέχεται καὶ
δὲν τὸν ἀποβάλλει. Ὁ ὁποῖος δὲν
μᾶς ἀθανάτωσε, ὅταν ἁμαρτάναμε,
ἀλλὰ μᾶς ἀφῆκε νὰ ζήσωμε, ὄχι διὰ
ἄλλον λόγον, παρὰ γιὰ νὰ μετα-
νοήσωμε, ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Γρη-
γόριος ὁ Παλαμᾶς.
Γ) Ἡ ἀπόγνωσις, ἀκόμη, εἶναι
γέννημα τοῦ διαβόλου, κατὰ τὸν
Ἅγιον Ἐφραίμ, ὅστις προτοῦ μὲν
ἁμαρτήση ὁ ἄνθρωπος, τοῦ λέγει
πὼς δὲν εἶναι τίποτα ἡ ἁμαρτία
ἐκείνη, ἀφοῦ δὲ ἁμαρτήση τοῦ λέ-
γει, πὼς ἡ ἁμαρτία του εἶναι μεγά-
λη καὶ ἀσυγχώρητος. Ἂν ἐρευνή-
σωμε βαθύτερα, θὰ βροῦμε ὅτι ἡ
ἀπόγνωσις βλαστάνει καὶ ἀπὸ τὴν
ὑπερηφάνειαν, διότι ὁ ὑπερήφα-
νος μὲ τὸ νὰ ἔχη μεγάλην ὑπόλη-
ψιν διὰ τὸν ἑαυτόν του, ὅταν πέση
εἰς καμμίαν ἁμαρτίαν θανάσιμον,
εὐθὺς ἀπελπίζεται, νομίζοντας τὴν
πτῶσιν αὐτὴν ἀναξίαν τῆς ἀρετῆς
του, κατὰ τὸν Ἅγιον Ἰωάννην τῆς
Κλίμακος. Βλαστάνει ἐπίσης καὶ
ἀπὸ τὴν ἀπειρίαν εἰς τὸν ἀόρατον,
τὸν πνευματικὸν πόλεμον. Ὁ Ἰού-
δας μὲ τὸ νὰ εἶναι ἄπειρος εἰς
τοιοῦτον πόλεμον ἀπελπίσθη καὶ
ἐκρεμάσθη. Ἀντιθέτως, ἡ πόρνη μὲ
τὴν μεγάλην της ταπείνωσιν, μετε-
νόησε καὶ ἐσώθη. Πόσαι αὐτοκτο-
νίαι θὰ προελαμβάνοντο, ἐὰν ἤξε-
ραν οἱ ἄνθρωποι αὐτὸν τὸν τρόπον
τοῦ ἀγῶνος.
Δ) Τέλος ἡ ἀπόγνωσις εἶναι ἀντί-
θετος μὲ ὅλην τὴν Παλαιὰν καὶ
Καινὴν Διαθήκην, ὅπου συνεχῶς
μᾶς ὁμιλεῖ διὰ τὸ ἀμέτρητον ἔλεος
τοῦ Θεοῦ, μὲ τὸ ὁποῖον δέχεται
ὅλους τοὺς ἁμαρτωλούς. Εἶναι ἀν-
τίθετος μὲ τόσα καὶ τόσα παραδεί-
γματα πολυαμαρτήτων ἁμαρτω-
λῶν ὅπου ἐσώθησαν, ἐπειδὴ δὲν
ἀπηλπίσθησαν, ἀλλὰ μετενόησαν
εἰλικρινῶς, Δαβίδ, Πόρναι, Μοιχοί,
Τελῶναι, Ἄσωτοι, Λησταί, Πέτρος
καὶ Παῦλος. Ὅλοι οἱ πατέρες διδά-
σκουν τοὺς ἁμαρτωλοὺς νὰ ἐλπί-
ζουν στὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ
ἀπορρίπτουν τὴν ἀπόγνωσιν, γιατί
δὲν εἶναι καμμιὰ ἁμαρτία, ποὺ νὰ
νικᾶ τὴν φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Χριστιανὸς πρέπει νὰ συναι-
σθάνεται καὶ νὰ ἐνεργῆ, ὅπως ἡ με-
τανοήσασα πόρνη γυναίκα. Νὰ
λέγῃ, ὅπως ἡ πόρνη «Ἴδε τὴν βε-
βυθισμένην τῇ ἁμαρτίᾳ, τὴν ἀπηλ-
πισμένην διὰ τὰς πράξεις, τὴν μὴ
βδελυχθεῖσαν παρὰ τῆς σῆς ἀγα-
θότητος». Δηλαδὴ ἡ ζωή μας νὰ
στέκεται ἀνάμεσα στὰ δύο: Εἰς τὴν
ἐλπίδα καὶ τὴν ἀπόγνωσιν. Ἀπὸ μὲν
τὸ μέρος τοῦ Θεοῦ πρέπει νὰ ἐλπί-
ζωμε εἰς τὴν ἀγαθότητά του, ἀπὸ
δὲ τὸ ἰδικόν μας μέρος πρέπει νὰ
ἀπελπιζώμεθα διὰ τὸ πλῆθος τῶν
ἁμαρτιῶν μας.
Ἐπίλογος
Ὁσάκις ἀναλογίζομαι τὴν εἰλι-
κρινῆ μετάνοιαν τῆς πόρνης γυναι-
κός, ποὺ ἄλειψε μὲ μύρον τὸν Κύ-
ριον ὀλίγον πρὸ τοῦ Πάθους του,
ἔλεγε ὁ Ἅγ.Γρηγόριος ὁ Θεολόγος,
ἔχω διάθεσιν νὰ κλαύσω μᾶλλον
παρὰ νὰ κηρύξω. Τόσον συγκινεῖ ἡ
μεγάλη ἀγάπη καὶ εὐσπλαγχνία τοῦ
ἀπολύτως ἀναμαρτήτου Ἰησοῦ
πρὸς τοὺς μεγάλους ἁμαρτωλούς.
Εἴκοσι αἰῶνες ἔχουν περάσει
ἀπὸ τότε. Τόσαι καὶ τόσαι μεταβο-
λαὶ ἔχουν γίνει στὸ διάστημα αὐτό.
Δύο ὅμως πράγματα ἔμειναν ἀναλ-
λοίωτα καὶ σταθερά. Τὸ ἕνα εἶναι
ὅτι πολλάκις ὁ ταλαίπωρος ἄνθρω-
πος ἀκολουθεῖ τὸν δρόμον τῆς
ἁμαρτίας καὶ μιμεῖται τὴν ἁμαρ-
τωλὸν γυναῖκα εἰς τὴν ζωὴν τῆς
διαφθορᾶς. Τὸ δὲ ἄλλο εἶναι ὅτι ἡ
εὐσπλαγχνία τοῦ Χριστοῦ μας
πρὸς τοὺς μετανοοῦντας ἁμαρτω-
λοὺς παραμένει ἡ ἴδια ἀκριβῶς
πρὸς ἐκείνην μὲ τὴν ὁποίαν ἐδέχε-
το τότε τὴν μετάνοιαν τῆς ἁμαρ-
τωλῆς γυναικός. Κανείς μας δὲν
εἶναι ἀναμάρτητος. Δι᾽ αὐτὸ δὲν
ὑπάρχει ἄλλος δρόμος σωτηρίας
ἀπὸ ἐκεῖνον, ποὺ ἔδειξε ἡ ἁμαρ-
τωλὴ γυναίκα. Ὁ δρόμος αὐτὸς
εἶναι ἡ μετάνοια, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ εἰς
τὰ πόδια τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ μὲ
τὰ δάκρυα τῆς συντριβῆς καὶ τῆς
ταπεινώσεως. Ἡ ἀπόφασις νέας
ζωῆς, ἡ ὁριστικὴ ἀπομάκρυνσις
ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν, ἡ ζωὴ τῆς ἀρε-
τῆς καὶ τοῦ ἁγιασμοῦ. Αὐτὰ ἂς προ-
σφέρουμε ὡς μύρα πνευματικὰ καὶ
εὐώδη ἀπ᾽ τὴν καρδίαν εἰς τὸν
ὑπὲρ ἡμῶν παθόντα Χριστόν. Καὶ
τότε θὰ δυνάμεθα νὰ ἐπαναλαμβά-
νωμεν ἐνσυνειδήτως ἀλλὰ καὶ μὲ
ἄφατον ἀγαλλίασιν «Δεινὸν ἡ ρα-
θυμία, μεγάλη ἡ μετάνοια». Ἀμήν.
* Ὁμιλία εἰς τό Μετόχιον τῆς Ἱ. Μ.
Ἁγίας Αἱκατερίνης Σινᾶ εἰς τό Κάϊρον
τήν Μεγάλην Τρίτην, 17.4.84
Μία ἀνεπανάληπτος
ἐκδήλωσις
εἰς τό κέντρον
τῆς Ἀθήνας
(Μὲ ἀφορμὴ τὴν πρόσκληση τῆς
ἐκδήλωσης «ΦΩΤΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ»,
ποὺ διάβασα στὸ περιοδικὸ ΟΡΘΟ-
ΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ)
Κύριε Διευθυντά,
Στὴν Ἀθήνα στὶς 12-2-2012 ὥρα
6.00 μ.μ. ὑπῆρχαν πολλὰ φῶ-
τα.Ἦταν τὰ φῶτα ἀπὸ τὶς ἀνταύ-
γειες, ποὺ ἐξέπεμπαν ἐπιθετικὲς
φωτοβολίδες,τὰ καπνογόνα καὶ οἱ
φλόγες τῶν καιομένων κτηρί-
ων.Ἦταν φῶτα ποὺ δὲν ἐφώτιζαν
καὶ δὲν ἐζέσταιναν τὶς ψυχὲς τῶν
ἀνθρώπων, ἀλλὰ τὶς ἔκαιγαν, γιατί
ἦταν φλόγες ὀργῆς καὶ ἀντιπαλό-
τητας ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι θὰ
ἔπρεπε κατὰ κανόνα νὰ ζοῦν εἰρη-
νικὰ μεταξύ τους, κατὰ τήν Θεία
Ἐντολὴ «νὰ ἀγαποῦν ἀλλή-
λους».Ἦταν ὄντως φῶτα σκότους!
Παράλληλα ὅμως,τὴν ἴδια αὐτὴ
ἡμέρα καὶ ὥρα,κατὰ θεϊκὴ ἀντίφα-
ση, ἔλαμψαν καὶ ἄλλα «ΦΩΤΑ ΣΤΗΝ
ΑΘΗΝΑ».Ὅπως αὐτὰ ποὺ ἡ τόσο
δραστήρια καὶ ὀργανωμένη Ὁμάδα
Φοιτητριῶν καὶ Ἐπιστημόνων τοῦ Ἱ.
Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου-Χρυσο-
σπηλαιωτίσσης, ὑπὸ τὴ φωτισμένη
καθοδήγηση τῆς ἐναρέτου Πρε-
σβυτέρας Σοφίας Ἀττὰρτ καὶ τὴν
διακριτικὴ ἐποπτεία τοῦ πνευματο-
φόρου Πατρὸς Ἀθανασίου Ἀττὰρτ,
παναξίου ἱερέως τοῦ Ναοῦ αὐτοῦ,
μᾶς προσέφερε.
Ἡ ὁμάδα αὐτή, κατὰ εὐτυχῆ
συγκυρία, αὐτὴ τὴν ἴδια ἀκριβῶς
ἡμέρα καὶ ὥρα διάλεξε, γιὰ νὰ μᾶς
ἐπισημάνει ὅτι στὴν Ἀθήνα δὲν
ὑπάρχουν μόνο τὰ φῶτα τοῦ σκό-
τους καὶ τῆς καταστροφῆς, ἀλλὰ
καὶ τὰ θεοφόρα φῶτα, μὲ τὰ ὁποῖα
οἱ φεγγοβόλοι καὶ ἔνδοξοι Ἅγιοι
καὶ μεγάλοι μάρτυρες τῆς Πόλεως
αὐτῆς τὴν ἐφώτισαν καὶ τὴν ἐλάμ-
πρυναν μὲ τὴν ζωή τους καὶ τὴν
ἄοκνη προσφορά τους, τὴν ἀρετή
τους, τὴν διδασκαλία τους καὶ τὸ
μαρτύριό τους.
Στὴν ἐκδήλωση ἐπιδιώχθηκε μὲ
περισσὴ ἐπιμέλεια καὶ ἐπιτυχία νὰ
ἐπισημανθεῖ σὲ ποιοὺς ὀφείλουμε
τὴν πνευματικὴ κληρονομιὰ, ποὺ
ἐξακολουθεῖ μέχρι σήμερα νὰ φω-
τίζει καὶ νὰ ἁγιάζει τὴν πόλη αὐτή.
Ἄρχισαν ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἀπόστολο
Παῦλο, ὁ ὁποῖος πρῶτος ἀπεκάλυ-
ψε στοὺς Ἀθηναίους τὴν πηγὴ τοῦ
ἀληθινοῦ φωτός, τὸν Ἰησοῦ Χρι-
στό, διαλύοντας ἔτσι γιὰ πρώτη
φορὰ τὸ πνευματικὸ σκότος τῆς
ἐποχῆς ἐκείνης.
Ἐσυνέχισαν δὲ μὲ τὴν ἀπαγγε-
λία χαρακτηριστικῶν ποιημάτων,μὲ
τὴν ἐκτέλεση μικρῶν θεατρικῶν,
ὕμνους, βίντεο καὶ διαφάνειες, καὶ
σύντομα βιογραφικὰ μὲ τὰ ὁποῖα
ἐτίμησαν καὶ ἐδόξασαν ὅλους τούς
Ἁγίους τῶν Ἀθηνῶν, αὐτοὺς τοὺς
ὁποίους μὲ τὴν αὐτοθυσία τους,
τὴν γενναία ψυχή τους καὶ τὴν
ἡρωικὴ ἀντιμετώπιση κάθε ἀντί-
ξοης καὶ βασανιστικῆς περίστασης,
ποὺ τοὺς ἔτυχε, ἀπετέλεσαν ὑπό-
δειγμα πρὸς μίμηση γιὰ ὅλους
ἐμᾶς τοὺς μεταγενέστερους, γιὰ
τοὺς ὁποίους πρέπει ἡ πολιτεία
τους αὐτὴ νὰ ἀποτελέσει βαρυσή-
μαντο μήνυμα γιὰ τὴ δική μας ἐπο-
χή.Ἰδιαίτερα δὲ γιὰ τοὺς νέους, οἱ
ὁποῖοι ἀναζητοῦν ἄξια πρότυπα
πρὸς μίμηση!
Στο σημεῖο αὐτὸ θὰ ἦταν παρά-
λειψή μου νὰ μὴ ἀναφερθῶ εἰδικό-
τερα στὸ πόσο συγκινητικὴ μέχρις
δακρύων ἦταν ἡ θεατρικὴ παρά-
σταση ἡ ἀναφερόμενη στὴ ζωὴ καί
το ἔργο τῆς κόρης τῶν Ἀθηνῶν,
τῆς Ὁσίας Φιλοθέης.
Εὐχαριστοῦμε, λοιπὸν τὴν Ὁμά-
δα τῶν νεαρῶν φοιτητριῶν καὶ ἐπι-
στημόνων τοῦ Ἱ. Ν. Κοιμήσεως Θε-
οτόκου-Χρυσοσπηλαιωτίσσης
Ἀθηνῶν καὶ τὴν ἐνάρετη καὶ ἄοκνη
Πρεσβυτέρα Σοφία, ποὺ μὲ τόσο
ζῆλο ἐργάστηκαν, γιὰ νὰ μᾶς ὑπο-
δείξουν τὸ ἱερὸ καθῆκον νὰ μὴ
ξεχνᾶμε ποτὲ ποιοὺς πρέπει νὰ τι-
μοῦμε καὶ νὰ εὐγνωμονοῦμε καὶ σὲ
ποιοὺς πάμφωτους ἥλιους ὀφεί-
λουμε τὸν πνευματικὸ φωτισμὸ
τῆς ἐσκοτισμένης ψυχῆς μας.
Εὐχαριστοῦμε ἐπίσης γιὰ τὴν συμ-
πυκνωμένη ἱστορικὴ γνώση, ποὺ
μᾶς προσέφεραν περὶ τοῦ ἀριθμοῦ
καὶ τοῦ ἔργου ἑκάστου Ἁγίου τῆς
Πόλεώς μας.
Τέλος εὐχόμεθα ὅπως ἡ τόσο
δραστήρια καὶ ὀργανωμένη αὐτὴ
ὁμάδα ὑπὸ τὴν φωτισμένη καθο-
δήγηση, ὑπὸ τὴν ὁποία τελεῖ, νὰ
μᾶς προσφέρει καὶ ἄλλες πνευμα-
τικὲς εὐκαιρίες γιὰ πνευματικὴ
ὠφέλεια καὶ δύναμη γιὰ μία ζωὴ
μετανοίας καὶ ἀληθινῆς ἐν Χριστῷ,
δημιουργίας.
ΝΑΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΦΩΤΑ
ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
Μὲ πολλὰ εὐχαριστῶ, τιμή καὶ
ἀγάπη
Γεωργία Καράμπελα
Ἐφέτης Σ.Τ.
Ἐκκλησιαστικὸν
μνημεῖον εἰς Νάουσαν
Πολὺ ἀγαπητὲ καὶ πολυσέβαστε
κύριε Διευθυντὰ τῆς ἐφημερίδος
μου, τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου», σᾶς
καλημερίζω. Καλὴ Σαρακοστή.
Παίρνω τὸ θάρρος νὰ σᾶς ἐνο-
χλήσω καὶ πάλι. Συγχωρέστε με γιὰ
τὰ ὀρθογραφικά μου λάθη. Εἶμαι
Στ´ δημοτικοῦ, παλαιῶν χρόνων.
Διάβασα στὴν ἐφημερίδα «μας» τὸ
θέμα «Ἐκκλησιαστικὰ μνημεῖα».
Ὅπως τὰ γράψατε, ἀκριβῶς ἔτσι
συνέβη καὶ ἐμᾶς ἐδῶ στὴν Νάου-
σα. Ἔχομε μερικὰ μνημεῖα ἀπὸ τὸ
1815. Θὰ πῶ γιὰ ἕνα μνημεῖο τοῦ
Ἁγίου Γεωργίου, ποὺ ἦταν Μονα-
στήρι καὶ μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρό-
νου, ἔγινε Ἱ. Ναός, λόγῳ πληθυ-
σμοῦ στὴν περιοχή.
Ἔτυχε νὰ εἶμαι ἐπίτροπος τοῦ Ἱ.
Ναοῦ ἐκείνη τὴν ἐποχή. Ἦρθε κά-
ποιος ἀρχαιολόγος, καὶ εἶπε: Νὰ ξύ-
σουμε τὸν σουβὰ ἔξω τοῦ Ἱ. Ναοῦ,
νὰ φανεῖ ἡ πέτρα ποὺ εἶχε κτισθεῖ
τότε, καὶ ἀφοῦ καθαριστεῖ νὰ βά-
ψουν τὸν ἁρμό. Μᾶς τὸ ἀνακοίνω-
σε ὁ Ἀρχιμανδρίτης τῆς ἐνορίας
μας. Θὰ ἔρθουν ἀρχαιολόγοι νὰ
κάνουν τὴν ἐργασία. Θὰ κόστιζε
ὅλη αὐτὴ ἡ δουλειὰ στὰ 15.000.000
δραχμές. Βγῆκαν κάποιοι τεχνίτες
οἰκοδόμοι νὰ κάνουν τὴν δουλειὰ
Ναουσαῖοι. Ἀλλὰ ἀπερρίφθησαν,
λόγῳ ὅτι «δὲν ἦταν ἀρχαιολόγοι».
Οἱ ξένοι ζήτησαν μὲ 14.000
δραχμὲς τὸ μέτρο, ἐνῶ οἱ Ναου-
σαῖοι μὲ 6.000 δραχμὲς καὶ μὲ ὑπό-
σχεση πὼς στὸ τέλος τῆς ἐργασίας
θὰ ἔδιναν κάποιο δῶρο. Ὁ Ἀρχι-
μανδρίτης ἦταν ἀνένδοτος, ἤθελε
τοὺς ξένους. Ἕνας νεαρὸς κληρι-
κός, ἴσα ποὺ πῆρε τὸν βαθμό
αὐτόν, φιλόδοξος καὶ φιλοχρήμα-
τος. Ἦρθαν δύο συνταξιοῦχοι γέ-
ροντες, ποὺ ἔκαναν τὸν ἐργάτη, μὲ
ποσὸν (10.000 δρχ.) καὶ ἕνα νεαρὸ
μπετατζῆ, μὲ 45.000 δρχ. κάνοντας
τρεῖς μπετονιέρες λάσπη, μικρὸ μέ-
γεθος τὸ μηχάνημα, γιὰ νὰ κλεί-
σουν κάποια τρύπα τοῦ τοίχου, ποὺ
πιθανὸν ἔλειπε πέτρα, καὶ κλείστη-
κε μὲ σουβά. Ἐπικεφαλῆς αὐτῶν
τῶν τριῶν ἀτόμων ὡς συνεργεῖο,
ἐρχόταν καὶ κοίταζε τὸν τοῖχο, τί
ἔβλεπε; Αὐτὸς ἤξερε· κανὰ 10 λε-
πτο βρισκόταν στὸν περίβολο, μὲ
μισθὸ ἐπισκέψεως 50.000 δρχ. Γιὰ
φανταστεῖτε, κύριε διευθυντὰ τὰ
ποσὰ τῆς ἡμέρας. Ὁ ἐπικεφαλῆς
ἐρχόταν μία φορὰ τὴν ἑβδομάδα.
Ὅταν τὸ ἡμερομίσθιο ἐδῶ ἦταν
4.000 δραχμές. Σὲ δύο μῆνες τε-
λείωσε ἡ ἐργασία, ἔπρεπε νὰ μα-
ζευτῆ τὸ ποσὸν τῶν 15.000.000.
Ἀναφέρει ὁ Ἀρχιμανδρίτης, ἀντὶ
τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ, ὅτι πρέπει ἡ
κάθε οἰκογένεια νὰ δώσει ἀπὸ
13.000 δρχ., ἐνῶ ἔχουν κλείσει 6
ἐργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας.
Καταλαβαίνετε τὴν φτώχεια τῆς
πόλεώς μας. Ποῦ νὰ βροῦν τὸ πο-
σόν αὐτό; Ὅταν τοῦ εἶπα τοῦ Ἀρχι-
μανδρίτη δὲν ὑπάρχουν λεφτὰ
στὴν πόλη μας, μοῦ ἀπάντησε: νὰ
τὰ βρεῖτε πρέπει νὰ γίνει αὐτὴ ἡ
δουλειά. Μά! Κάποιοι θὰ τὸ κάνουν
μὲ λιγότερα χρήματα, γιατὶ ἐπιμέ-
νετε στὰ πολλά; «Εἶναι ἀρχαιολό-
γοι αὐτοὶ καὶ ξέρουν τί νὰ κάνουν».
Σὲ ἕνα χρόνο ἀπεσπάσθη, πῆγε ὁ
Ἀρχιμανδρίτης στὴν Κωνσταντι-
νούπολη. Βρέθηκαν τὰ χρήματα,
διότι ὁ λαός μας ἐδῶ εἶναι πιστός.
Ἔχουμε 6 ἐνορίες μὲ μεγάλους Ἱ.
Ναούς καὶ πολλὰ ἐξωκκλήσια μι-
κρά, ποὺ λειτουργοῦν πολλὰ ἀπὸ
αὐτὰ κατὰ τὴν ἑορτή τους. Δὲν θέ-
λω νὰ σᾶς κουράσω, κύριε Διευ-
θυντά, ἁπλῶς μοῦ θυμήσατε αὐτὸ
τὸ περιστατικό. Ἀριθμὸς φύλλου
1915, 17 Φεβρουαρίου.
Τὴν Παρασκευή, πρὸ ἡμερῶν
ἔστειλα τὴν συνδρομή μου γιὰ τὴν
ἐφημερίδα μου. Παίρνω μισθὸ ἀνα-
πηρικὸ 624 εὐρώ, ἔχω οἰκογένεια.
Μὲ πρώτη εὐκαιρία θὰ στείλω καὶ
ἄλλο γιὰ ἐνίσχυση. Δὲν βρίσκω κό-
σμο, ποὺ νὰ θέλει νὰ διαβάσει.
Προτιμοῦν τὴν TV ἢ τὸ καφενεῖο.
Σᾶς ἀφήνω. Καλὴ Σαρακοστή.
Μετὰ Τιμῆς
Γεώργιος Παπαδόπουλος
Νάουσα Ἠμαθίας
Ἐνισχύουν τάς θέσεις
τῶν αἱρετιζόντων
Ἐπισκόπων καί κληρικῶν
Κύριε Διευθυντά,
Κάποιοι εὐσεβεῖς χριστιανοί θε-
ωροῦν καλὸ νὰ μὴ κρίνουμε κληρι-
κούς, ἀκόμη καὶ ἂν αὐτοί, δημόσια
καί ἀπροκάλυπτα, κηρύττουν «δι-
δασκαλίες δαιμονίων», καίτοι δὲν
ἔχουν καθαιρεθεῖ ἀπὸ τὴν Ἐκκλη-
σία. Ἔτσι, ὅταν οἱ κηρύττοντες
αἱρετικὲς διδασκαλίες ἐπισκέπτον-
ται τὶς κατὰ τόπους Μητροπόλεις ἢ
λειτουργοῦν στούς ἱερούς Ναοὺς
τῶν Μητροπόλεών τους, οἱ πιστοὶ
αὐτοὶ σπεύδουν νὰ πάρουν τὴν
εὐχή τους. Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο
ὅμως, ἐνισχύουν καί ἑδραιώνουν
τὴ θέση τῶν αἱρετιζόντων κλη-
ρικῶν, δίδοντάς τους μεγαλύτερη
ὤθηση πρὸς τὴν ὁδό τῆς ἀπωλείας
ἀφενός, καὶ ἀφετέρου, ἔρχονται
σὲ πλήρη ἀντίθεση μὲ τὴν εὐαγγε-
λικὴ καὶ ἁγιοπατερικὴ διδασκαλία.
Διότι οἱ αἱρέσεις εἶναι καταστρο-
φικές. Ὁδηγοῦν στὸ θάνατο τῆς
ψυχῆς, στὴν αἰώνια κόλαση. Γι᾽
αὐτό μέσα στὸ Εὐαγγέλιο θὰ
δοῦμε τὴ μεγάλη ἀγάπη τοῦ Κυρί-
ου μας καὶ τῶν ἁγίων Ἀποστόλων
νὰ μεταφράζεται σὲ προειδοποι-
ήσεις καί ὁδηγίες πρὸς ἀποφυγὴ
τῶν αἱρέσεων καί τῶν αἱρετικῶν.
Ἄλλα καί οἱ ἅγιοι Πατέρες μας συν-
τάχθηκαν μὲ τὸ Εὐαγγελικὸ πνεῦ -
μα, ὁμιλώντας καί πράττοντας μὲ
αὐστηρότητα, ὥστε νὰ γλυτώσου-
με ἀπὸ τὶς παγίδες τοῦ πατρὸς τῶν
αἱρέσεων, τοῦ Διαβόλου.
«Νὰ προσέχετε», λέει ὁ Χριστός,
«τοὺς ψευδοπροφῆτες, πού ἔρχον-
ται πρὸς ἐσᾶς μὲ ἔνδυμα προβά-
του, ἐνῶ ἐσωτερικὰ εἶναι λύκοι
ἁρπακτικοί. Θὰ τοὺς γνωρίσετε
ἀπό τούς καρπούς τους. Μήπως
συλλέγουν ἀπὸ ἀγκάθια σταφύλια
ἢ ἀπὸ τριβόλια σῦκα; Κάθε καλὸ
δέντρο κάνει καλοὺς καρπούς, τὸ
δὲ σάπιο δέντρο κάνει κακοὺς καρ-
πούς. Δὲν μπορεῖ καλὸ δέντρο νὰ
κάνει κακοὺς καρπούς, οὔτε σάπιο
δέντρο νὰ κάνει καλούς. Κάθε δέν-
τρο πού δὲν κάνει καλὸ καρπό, κό-
βεται καὶ ρίχνεται στὴ φωτιά. Ἄρα
λοιπόν, θὰ τοὺς καταλάβετε ἀπό
τούς καρπούς τους» (Ματθ. Ζ', 15-
20). «Πολλοὶ ψευδοπροφῆτες θὰ
ἐμφανιστοῦν καί θὰ πλανήσουν
πολλοὺς» (Ματθ. Κδ',11). Ὁ ἅγ.
Ἰωάννης, ὁ μαθητὴς τῆς ἀγάπης,
εἶπε: «Καθένας ποὺ παραβαίνει καί
6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012
δὲ μένει στὴ διδασκαλία τοῦ Χρι-
στοῦ, Θεὸ δὲν ἔχει. Ὅποιος μένει
στὴ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ,
αὐτὸς καί τὸν Πατέρα καὶ τὸν Υἱὸ
ἔχει. Ἐὰν κάποιος ἔρχεται πρὸς
ἐσᾶς καὶ δὲν φέρει αὐτὴ τὴ διδα-
σκαλία, νὰ μὴ δέχεστε αὐτὸν στὸ
σπίτι καὶ "Χαίρετε" σ᾽ αὐτόν νὰ μὴ
λέγετε. Διότι, ὅποιος λέγει σ᾽ αὐτόν
"Χαίρετε", κοινωνεῖ στὰ ἔργα του
τὰ πονηρὰ»(Β´ Ἰωάν. 9-11). Ὁ ἀπ.
Παῦλος τονίζει κατηγορηματικὰ
καί μὲ σαφήνεια: «στὴν πραγματι-
κότητα δὲν ὑπάρχει ἄλλο εὐαγγέ-
λιο, ὑπάρχουν μόνο μερικοί, πού
σᾶς ταράσσουν καὶ θέλουν νὰ δια-
στρέψουν τὸ εὐαγγέλιο τοῦ Χρι-
στοῦ. Ἀλλὰ καί ἂν ἐμεῖς ἤ ἄγγελος
ἀπὸ τὸν οὐρανὸ σᾶς κηρύττει ἄλλο
εὐαγγέλιο ἀπ᾽ αὐτό ποὺ σᾶς κηρύ-
ξαμε, νὰ εἶναι ἀναθεματισμένος!
Ὅπως προείπαμε, καὶ τώρα πάλι
λέγω: Ἐὰν κάποιος σᾶς κηρύττει
ἄλλο εὐαγγέλιο ἀπ᾽ αὐτὸ πού πα-
ραλάβατε, νὰ εἶναι ἀναθεματισμέ-
νος!» (Γαλ. Α´, 7-9).
Ἐπίσης, ὁ ἴδιος Ἀπόστολος μᾶς
παραγγέλνει νὰ μὴ συναναστρεφό-
μαστε μὲ χριστιανοὺς, ποὺ εἶναι
πόρνοι ἢ πλεονέκτες ἢ εἰδωλολά-
τρες ἤ ὑβριστὲς ἢ μέθυσοι ἤ ἅρπα-
γες. Μάλιστα δέ, ὄχι μόνο νὰ μὴ
συναναστρεφόμαστε, ἀλλὰ οὔτε
νὰ συντρώγουμε μὲ αὐτούς! Τονί-
ζει ἐπίσης ὅτι εἶναι καθῆκον μας νὰ
κρίνουμε τοὺς ἀδελφούς μας (Κορ.
Ε´, 11-12), ὄχι βέβαια γιὰ κατάκριση
καὶ δημόσιο ἐξευτελισμό, ἄλλα ἀπὸ
ἀγάπη, μήπως καὶ ἔρθουν σὲ συν-
αίσθηση τῶν ἁμαρτιῶν τους καί ἐν
τέλει μετανοήσουν καί σωθοῦν.
Ἐπιπλέον, καί γιὰ τὴ δική μας προ-
στασία καὶ ἀσφάλεια ἀπὸ τὴν θανά-
σιμη ἁμαρτία.
«Ἂν εἶναι τόσο μεγάλη ἡ βλάβη,
λέγει ὁ ἅγιος Βασίλειος, πού προ-
έρχεται σ᾽ αὐτοὺς πού πέφτουν σὲ
ἠθικὰ παραπτώματα, τί πρέπει νὰ
ποῦμε γι᾽ αὐτοὺς πού κακοδοξοῦν
περὶ τοῦ Θεοῦ;» («ΒΑΣΙΛΕΙΑΝΟ
ΑΠΟΘΗΣΑΥΡΙΣΜΑ», Κ.Γ.Παπαδη-
μητρακόπουλου).
Ὅταν ρώτησαν τὸν ἀββᾶ Ἀγά-
θωνα κάποιοι ἀσκητές, θέλοντας
νὰ τὸν δοκιμάσουν, ἂν ἔχει πέσει
σὲ κάποια θανάσιμα ἁμαρτήματα,
αὐτὸς ἀπάντησε θετικὰ γιὰ ὅλα
ὅσα τοῦ καταλόγισαν. Ὅταν ὅμως,
τὸν ἀποκάλεσαν «αἱρετικό», τότε
τοὺς εἶπε: «Ὄχι δὲν εἶμαι αἱρετι-
κός! Τὸ δὲ αἱρετικὸς χωρισμός ἐστι
ἀπὸ τοῦ Θεοῦ, καὶ οὐ θέλω χω-
ρισθῆναι ἀπό τοῦ Θεοῦ» (ἀπὸ τὸ
Γεροντικό). Ὅταν κάποιος εἶναι
ἁμαρτωλός, βρίσκεται ἐπὶ τῆς κι-
βωτοῦ τῆς Ἐκκλησίας. Ὅταν ἐκ -
τρέπεται ὅμως ἀπὸ τὴν διδασκαλία
τοῦ Χριστοῦ, ἐκτρέπεται καί ἀπὸ
τὴν Κιβωτὸ καὶ χάνεται στὰ βαθιὰ
καὶ σκοτεινὰ νερὰ τῆς αἵρεσης.
«Δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ὑπακούου-
με σὲ αἱρετικὲς διδασκαλίες ἔστω
κι ἂν προέρχονται ἀπὸ χείλη ἐπι-
σκόπων ἢ πνευματικῶν ποιμένων:
“Ἂν διαστρέφει τὸ δόγμα τῆς πί-
στεως, νὰ μὴ πεισθεῖς, (λέει ὁ ἱερὸς
Χρυσόστομος), νὰ μὴ ὑπακούσεις,
ἔστω κι ἂν λέγονται ἀπὸ ἀγγελικὰ
χείλη”» («ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ», 6/12/09).
Νομίζω πὼς αὐτά, τὰ ἐλάχιστα,
εἶναι ἀρκετὰ γιὰ νὰ καταλάβουμε
πόσο σοβαρὸ εἶναι τὸ θέμα, ποὺ
ἐξετάζουμε. Πόσο μπορεῖ νὰ μᾶς
βλάψει ἡ συναναστροφὴ μὲ τοὺς
αἱρετίζοντες κληρικούς, ὅταν μάλι-
στα αὐτοί, δὲν ἀφουγκράζονται τὶς
δίκαιες κραυγὲς ἀγωνίας καί ἀντι-
δράσεις τῶν πιστῶν, ἀντιθέτως δὲ
τὶς περιφρονοῦν καὶ ἐμμένουν στὴ
διεστραμμένη διδαχή τους. Πα-
ρουσιάζονται πρᾶοι καὶ μειλίχιοι,
εἶναι ὅμως, «λύκοι βαρεῖς»! Ἐπίσης
ἀντιλαμβανόμαστε πόσο ἀδικαιο-
λόγητος καὶ ἁγιογραφικὰ ἀστήρι-
κτος εἶναι ὁ ἰσχυρισμὸς (πού ἀνα-
φέραμε στὴν ἀρχὴ) τῶν εὐσεβῶν
καί ἀγωνιστῶν πιστῶν.
Ἐὰν πρέπει νὰ ἀποφεύγουμε
τοὺς ἀνήθικους χριστιανούς, πόσο
περισσότερο θὰ πρέπει νὰ ἀποφεύ-
γουμε τοὺς αἱρετίζοντες; Ἐκτός
καί ἂν κάποιοι θεωροῦν ὅτι ἡ δική
τους ἀγάπη ὑπερβαίνει τὴν ἀγάπη
τοῦ ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Θεολόγου,
τοῦ θείου Παύλου, τοῦ ἁγίου Ἰωάν-
νη τοῦ Χρυσοστόμου, τῆς φω-
τεινῆς νεφέλης τῶν ἁγίων Πατέ-
ρων! Ἴσως φαίνεται ὑπερβολικὰ
σκληρό, μιᾶς καὶ στὴν ἐποχὴ μας
προωθεῖται ἡ ἀδιάκριτη (ἀλλά καί
ἐπιλεκτικὴ) ἀγαπολογία. Εἶναι ὅ-
μως, ἰατρὸς αὐτὸς πού φοβᾶται νὰ
πεῖ τὴν ἀλήθεια στὸν ἀσθενῆ, πού
ἔχει κακοήθη ὄγκο, γιὰ νὰ μὴ τὸν
πληγώσει καὶ πονέσει; Μπορεῖ ὁ
ἰατρὸς μὲ τὴν ἐπιφανειακὴ ἀγάπη,
καὶ μὲ τὰ καλὰ καί ἐνθαρρυντικά
του λόγια, χωρὶς τὴν ἀπαραίτητη
ἐγχείρηση, νὰ θεραπεύσει τὸν ἀ-
σθενῆ μὲ κακοήθη ὄγκο, πού χρή-
ζει ἀμέσου ἐπεμβάσεως; Θὰ δέ-
χονταν ἀσθενής, πού γνωρίζει γιὰ
τὸν ἐπικίνδυνο ὄγκο του, νὰ ἀκούει
μόνο ἀγαπολογίες ἀπὸ τὸν ἰατρό
του, χωρίς, ὁ δεύτερος, νὰ προβεῖ
στὴν σωτήρια χειρουργικὴ ἐπέμβα-
ση;
Ἐὰν συνέβαιναν αὐτά, εἶναι προ-
φανὲς ὅτι ὑπάρχει κάποιο (σοβαρὸ)
πρόβλημα καὶ στὶς δύο πλευρές.
Εἶναι ἑπομένως, ἐμφανής ἡ με-
γάλη εὐθύνη, πού φέρουν οἱ πιστοί,
ἀπέναντι στοὺς ἀδελφούς, κληρι-
κοὺς καί λαϊκούς, πού μπλέχτηκαν
στὰ θανατηφόρα δίχτυα τῆς αἵρε-
σης, ἀλλὰ καί ἀπέναντι στὸν ἑαυτό
τους καὶ στὸ περιβάλλον τους.
Καί μάλιστα στὴν ἐποχή μας, ἡ
ὁποία κατακλύζεται ἀπὸ αἱρετικὲς
ρήσεις καὶ πράξεις, πού πέφτουν
σὰν τὸ χαλάζι, μὲ ρυθμὸ ξέφρενο
καὶ ἀκατάσχετο, καταστρέφοντας
ἀνύποπτα βλαστάρια. Εἶναι ἄμεση
καί κατεπείγουσα ἡ ἀνάγκη νὰ
ἐφαρμοστοῦν τὰ σωτήρια φάρμα-
κα, πού δόθηκαν ἀπὸ τὸν ἀλάνθα-
στο Ἰατρὸ τῶν ψυχῶν καί τῶν σω-
μάτων ἡμῶν. Ὑπάρχει κίνδυνος -
θάνατος!
Φιλήμων κ., Λάρισα
6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012
Ζῌ ΕΙΣ ΤΑΣ ΚΑΡΔΙΑΣ Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ π. ΜΑΡΚΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ ΦΙΜΩΤΡΟΝ ΚΑΙ «ΑΛΥΣΙΔΑΣ» ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΕΒ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΖΗΤΕΙ Ο ΟΙΚ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΔΙΑ ΤΑ ΑΝΑΘΕΜΑΤΑ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.
σευχή, ἡ μετάνοια, ἡ ταπείνωσις, ἡ
ἀγάπη πρὸς τὸν ἀναξιοπαθοῦντα
πλησίον, ἡ θυσία διὰ τὸν εὑρισκό-
μενον εἰς δύσκολον θέσιν, ἡ προ-
σφορὰ εἰς τὸν ἄνθρωπον καὶ τὴν
Ἐκκλησίαν, ἡ ἐγκράτεια καὶ διὰ τὴν
ἀντιμετώπισιν δυσκόλων οἰκονο-
μικῶν στιγμῶν τό: «Ἔχει ὁ Θεός».
Εἰς τὴν ἐφετινὴν ἐπιμνημόσυνον
δέησιν δὲν ἔδωσαν τὸ παρὸν Σεβ.
Μητροπολῖται, διότι τὴν ἑσπέραν
τῆς προηγουμένης εἶχον τὸν Ἀκάθι-
στον Ὕμνον καὶ ἦτο δύσκολον νὰ με-
τακινηθοῦν ἐκ τῶν ἐπαρχιῶν των,
ἐνῶ ἄλλοι, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκονται
ἐντὸς καὶ πέριξ τῆς Ἀττικῆς εἶχον
ἀνειλημμένας ὑποχρεώσεις (χειρο-
τονίας κ.λπ.) προγραμματισθείσας
ἀπὸ ἑβδομάδων– μηνῶν. Εἰς τὴν θεί-
αν Λειτουργίαν μετεῖχον ὁ Ἀρχιμαν-
δρίτης Ἀρσένιος Ἡγούμενος εἰς τὴν
Ἱ. Μονὴν εἰς Ραϊθὼ
εἰς τὸ Νότιον Σινᾶ,
πνευματικὸν τέκνον
τοῦ π. Μάρκου, ὁ
Ἀρχιμ. π. Μελέτιος
Βαδραχάνης, ὁ προ-
ϊστάμενος τοῦ Ἱ. Ν.
Ἁγ. Νικολάου Πευ-
κακίων π. Βασίλειος
Βολουδάκης, ὁ προ-
ϊστάμενος τοῦ Ἱ.
Ναοῦ π. Εὐθύμιος
Μουζακίτης, ὁ ἐφη-
μέριος τοῦ Ἱ. Ναοῦ
π. Πέτρος Οἰκονο-
μόπουλος, ὁ Ἀρχιμ.
Θεόκλητος Μαλεβί-
της, ὁ ὁποῖος ἐπιτε-
λεῖ τεράστιον πνευ-
ματικὸν καὶ φιλαν-
θρωπικὸν ἔργον εἰς τὸ Νοσοκομεῖον
Συγγροῦ, ὁ π. Νεκτάριος ἐκ τῆς Ἱ.
Μητρ. Πειραιῶς καί ὁ π. Δανιὴλ
Διὰ τὴν πνευματικήν – ἐκκλησια-
(καταγόμενος ἐκ τῆς Ρουμανίας).
στικὴν προσωπικότητα τοῦ π. Μάρ-
κου ὡμίλησεν ὁ Ἱεροκήρυξ τῆς Ἱ.
Μητροπ. Κηφισίας Ἀρχιμ. π. Μελέ-
τιος Βαδραχάνης, ὁ ὁποῖος ἔκανε
μίαν ἀναδρομὴν εἰς τὸ ἔργον του
ἀλλὰ καὶ εἰς τὰς διώξεις τὰς ὁποίας
ὑπέστη ὁ μακαριστὸς Γέροντας,
ἐπειδὴ ἦτο ἀντιαιρετικὸς καὶ ἀντιοι-
κουμενιστὴς ἔχων λόγον ἐλεγκτικὸν
πρὸς τὴν «δεσποτοκρατίαν», τὸ
ὁποῖον διετύπωνε μέσῳ τοῦ «Ο.Τ.».
Ὁ π. Μελέτιος ἐκάλεσε τοὺς πι-
στοὺς νὰ ἐνισχύουν τὸ ἀγαπημένον
τέκνον τοῦ πατρὸς Μάρκου. Αὐτὸ
εἶναι ὁ «Ὀρθόδοξος Τύπος», ὁ
ὁποῖος συνεχίζει τὴν ἀντιαιρετικὴν
γραμμὴν τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος.
Ἐρωτήματα τοῦ προϊσταμένου
τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγίου Γεωργίου πρὸς
τὰ πνευματικὰ τέκνα
τοῦ πατρὸς Μάρκου
Πρῶτος εἰς τὴν παρατεθεῖσαν
τράπεζαν ὡμίλησεν ὁ προϊστάμενος
τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγίου Γεωργίου, ὁ πρωτο-
πρεσβύτερος Εὐθύμιος Μουζακί-
της, ὁ ὁποῖος ἀναφερόμενος εἰς τὴν
διετῆ «ἀπουσίαν» τοῦ πατρὸς
Μάρκου, ἔθεσε πρὸς τὰ πνευματι-
κά του τέκνα (κληρικοὺς καὶ λαϊ-
κοὺς) ὡρισμένα ἐρωτήματα διὰ
προβληματισμόν. Ἡ ὁμιλία του ἔχει
ὡς ἀκολούθως:
«Σεβαστοὶ πατέρες ἀγαπητοὶ ἀ-
δελφοί,
Πέρασαν δύο χρόνια ἀπὸ τὴν
μαρτυρικὴ κοίμηση τοῦ π. Μάρκου
Μανώλη. Γιὰ κάποιους τὰ δύο αὐτὰ
χρόνια κύλησαν ἀργά, ἐνῶ γιὰ κά-
ποιους ἄλλους ἡ διετία κύλησε
γρήγορα. Ἕνα εἶναι σίγουρο. Πὼς
γιὰ ὅσους τὸν γνωρίσαμε καὶ τὸν
διακονήσαμε ἢ βρεθήκαμε πολὺ
κοντά του, δὲν πέρασε σχεδὸν κα-
μία μέρα, ποὺ νὰ μὴ τὸν φέρουμε
στὴν θύμησή μας.
Σήμερα δὲν χρειάζεται νὰ μιλή-
σουμε γιὰ ὅσα ὁ π. Μᾶρκος ὑπέμει-
νε γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καὶ
τοῦ ποιμνίου του. Τί νὰ πρωτο-
ποῦμε. Γιὰ τὶς διώξεις, γιὰ τοὺς κό-
πους, γιὰ τὶς θυσίες, γιὰ τὸν ἀγώνα
του… Ὅ,τι καὶ νὰ ποῦμε εἶναι λίγο.
Ἔχω τὴν ἀκλόνητη πεποίθηση πὼς
πραγματικὰ δὲν τὰ γνωρίζουμε ὅλα,
γιατί ἡ ἁγιότητα ἔχει τὴν ταπείνωση
νὰ κρύβεται. Αὐτὸ ποὺ ἤθελα νὰ πῶ
εἶναι πὼς ἡ σημερινὴ μέρα, εἶναι μέ-
ρα εἰλικρινοῦς αὐτοεξέτασης γιὰ
τὸν καθένα ἀπὸ ἐμᾶς κληρικοὺς καὶ
λαϊκούς, ποὺ γνωρίσαμε τὸν π.
Μᾶρκο καὶ βρεθήκαμε κάτω ἀπὸ
τὴν πνευματική του καθοδήγηση.
Ἂς κάνουμε λοιπὸν ὅλοι τὰ ἑξῆς
ἐρωτήματα στὸν ἑαυτό μας. Ἐὰν ὁ
π. Μᾶρκος ζοῦσε, θὰ ἦταν χαρού-
μενος γιὰ τὴν πνευματική μας πρό-
οδο; Ἐξακολουθοῦμε νὰ κάνουμε
ὑπακοὴ σὲ ὅ,τι μᾶς ἔχει πεῖ;. Συνε-
χίζουμε νὰ ἀγωνιζόμαστε πνευμα-
τικὰ μὲ τὸν ἴδιο ζῆλο, ποὺ εἴχαμε,
ὅταν ἤμασταν κοντά του ἢ καταθέ-
σαμε τὰ ὅπλα; Μήπως δὲν ἔχουμε
ἔνθερμη τὴν πίστη μας πρὸς τὸν
Τὸ πιὸ ἐπίκαιρο βιβλίο
«ΑΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ»
σὲ μετάφραση καὶ ἑρμηνεία κατά τούς Ἁγ. Πατέρες
τοῦ ᾿Αρχιμ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ Δ. ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ
Κάθε χρόνο, μετὰ τὸ Πάσχα, τὴν θέση τῶν ᾿Αποστολικῶν
᾿Αναγνωσμάτων καταλαμβάνουν, κατὰ μέγα μέρος, τὰ
᾿Αναγνώσματα ἐκ τῶν «Πράξεων τῶν ᾿Αποστόλων», διότι
ἀναφέρονται στὴν πρώτη περίοδο μετὰ τὴν ᾿Ανάσταση τοῦ
Θεανθρώπου καὶ περιγράφουν τὰ γεγονότα καὶ τὰ ἔργα
τῶν ῾Αγίων ᾿Αποστόλων (κυρίως τῶν ᾿Αποστόλων Πέτρου
καὶ Παύλου), μέχρι τῆς Πεντηκοστῆς, κατὰ τὴν ὁποίαν
ἱδρύθη ἡ ᾿Εκκλησία, ὡς οὐρανοδώρητη εὐλογία ἐξ
οὐρανῶν, διὰ τῆς ἐπιφοιτήσεως τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος.
Ἀποστέλλεται καὶ ταχυδρομικῶς ἐπὶ ἀντικαταβολῇ
Βιβλιοπωλεῖο «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ»
Κάνιγγος 10 (Α´ ὄροφος), ᾿Αθῆναι 10677
Θεὸ καὶ πραγματικὴ ἀγάπη πρὸς
τοὺς ἀδερφούς μας; Μήπως ἂν
ζοῦσε σήμερα ὁ π. Μᾶρκος θὰ
ἔσκυβε ταπεινὰ τὸ κεφάλι του καὶ
δὲν θὰ μιλοῦσε λυπούμενος γιὰ
τὴν πνευματική μας πτώση;
Στὰ συναξάρια τῶν Ἁγίων δὲν
λέμε “ἑορτὴ Ἁγίου, ἐνθύμησης Ἁγί-
ου”, ἀλλὰ «ἑορτὴ Ἁγίου, μίμησης
Ἁγίου». Μὲ τὸ νὰ θυμόμαστε ἁπλὰ
καὶ μόνο τὸν π. Μᾶρκο δὲν ἔχουμε
πνευματικὸ ὄφελος. Μὲ τὸ νὰ
κλαῖμε, γιατί δὲν τὸν ἔχουμε κοντά
μας οὔτε πάλι ἔχουμε ὄφελος, για-
τί ὁ π. Μᾶρκος εἶναι περισσότερο
κοντά μας μετὰ τὴν κοίμηση του
διὰ τῶν πρεσβειῶν του στὸν Τρια-
δικὸ Θεό. Αὐτό, ποὺ χρειάζεται,
εἶναι νὰ μὴ σταματοῦμε νὰ κάνου-
με ὑπακοὴ σὲ αὐτά, ποὺ μᾶς εἶχε
ὁρίσει. Ἡ οὐσία τῆς πνευματικῆς
ζωῆς δὲν κρύβεται στοὺς τύπους
καὶ στὴν ἐξωτερικὴ συμπεριφορά.
Ἡ οὐσία τῆς πνευματικῆς ζωῆς
κρύβεται σὲ ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα μπο-
ρεῖ νὰ ἀμελοῦμε. Καὶ ἡ ἀμέλεια μας
αὐτὴ θὰ εἶναι ἐν ἀγνοίᾳ μας ἡ αἰτία
τῆς πνευματικῆς μας πτώσεως.
Ὅ,τι μᾶς εἶχε πεῖ λοιπὸν ὁ π.
Μᾶρκος ἰσχύει καὶ μετὰ τὴν κοίμη-
σή του. Βέβαια ἐκεῖ, ποὺ βρίσκεται
ἐκεῖνος αὐτὴ τὴν στιγμὴ «οὐκ ἔστι
πόνος, οὐ λύπη, οὐ στεναγμός».
Δὲν ἔχει λύπη ὁ π. Μᾶρκος, γιὰ τὸ
ἂν ἐμεῖς δὲν ἔχουμε πνευματικὴ
πρόοδο. Ἐμεῖς μόνοι μας πρέπει νὰ
φιλοτιμηθοῦμε καὶ νὰ λυπηθοῦμε
γιὰ τὶς πνευματικές μας πτώσεις,
ὥστε νὰ μᾶς ἐλεήσει ὁ πανάγαθος
Θεός. Τὸ σίγουρο εἶναι πώς, ἐπειδὴ
ἡ πνευματικὴ πατρότητα ὑπάρχει
καὶ μετὰ θάνατον, λόγῳ τοῦ ὅτι
εἶναι πνευματικὴ καὶ ὄχι σαρκικὴ
σχέση, ὁ π. Μᾶρκος δὲν μᾶς ξεχνά-
ει. Ἀτράνταχτη ἀπόδειξη εἶναι ἡ
ἀδιάκοπη αἴσθηση τῆς πνευμα-
τικῆς παρουσίας του δίπλα μας.
Οἱ παρακαταθῆκες του, πολύτι-
μος θησαυρός. Ἡ ζωή του, ἔμψυχο
παράδειγμα ἔνθεου καὶ ἀγγελικοῦ
βίου. Τὰ χαρίσματά του, βεβαίωση
τῆς ἁγιότητός του. Ἐὰν ποῦμε πολ-
λά, κινδυνεύουμε νὰ κατηγορη-
θοῦμε πὼς ὑπερβάλλουμε ἢ πὼς τὰ
πλάθουμε μὲ τὴν φαντασία μας.
Κι ὅμως. Αὐτὸ ποὺ περιμένει ἀπὸ
ὅλους μας ὁ Θεὸς καὶ ὁ π. Μᾶρκος
εἶναι ὁ εἰλικρινὴς αὐτοέλεγχος, ποὺ
προείπαμε καὶ ἔπειτα μὲ καθαρὴ τὴν
συνείδηση καὶ τὴν καρδιὰ νὰ μιλή-
σουμε γιὰ τὴν ἁγιότητά του.
Τὸ ἔχουμε ξαναπεῖ. Κάποιοι ἀπὸ
ἐμᾶς κατὰ παραχώρηση Θεοῦ δὲν
ἀντιληφθήκαμε ποιὸν εἴχαμε κοντά
μας ὅσο ζοῦσε. Οἱ ὀφθαλμοὶ ἡμῶν
«ἐκρατοῦντο τοῦ μὴ ἐπιγνῶναι αὐ-
τὸν» (Λουκ. Κδ´,16), ὅπως διαβάζου-
με καὶ στὴν πορεία τοῦ Ἰησοῦ πρὸς
τὴν Ἐμμαούς, ὅταν οἱ ἴδιοι οἱ Μα-
θητές Του, ἐνῶ βάδιζαν καὶ συνομι-
λοῦσαν μαζί Του, δὲν ἀντιλήφθηκαν
πὼς εἶχαν δίπλα τους τὸν ἴδιο τὸν
Χριστό. Ὅμως μετὰ τὴν κοίμηση
τοῦ π. Μάρκου «διηνοίχθησαν οἱ
ὀφθαλμοί» μας. Τώρα ἐνθυμούμε-
νοι τοὺς κόπους, τὶς θυσίες του, τὴν
ταπείνωσή του, ἔχουμε ἕνα μέτρο
σύγκρισης στὴ ζωή μας, στὴν πο-
ρεία μας πρὸς τὴν Βασιλεία τῶν
Οὐρανῶν. Εἶναι ἀδύνατον νὰ ἀκο-
λουθήσουμε τὸν π. Μᾶρκο στὸ
πνευματικὸ πρόγραμμα, ποὺ ὁ ἴδιος
εἶχε ἐπιβάλει στὸν ἑαυτό του. Ὅλοι
ὅμως μποροῦμε νὰ προσπαθήσου-
με νὰ τὸν ἀκολουθήσουμε καὶ νὰ
τὸν μιμηθοῦμε ὅσο μποροῦμε, στὰ
πάμπολλα χαρίσματα, ποὺ ὁ Θεὸς
τοῦ χάρισε. Ἀμήν».
Τὸ γράμμα ἑνὸς νεαροῦ
κρατουμένου εἰς τὸν Αὐλῶνα
Ἀκολούθως ἀνεγνώσθη ἡ ἐπι-
στολὴ ἑνὸς κρατουμένου εἰς τὰς φυ-
λακὰς Ἀνηλίκων Αὐλώνα, ποὺ ἐγνώ-
ρισε τὸν π. Μᾶρκο ἀπὸ τὰς ἐπισκέ-
ψεις καὶ τὸ ἔργον του εἰς αὐτάς. Γρά-
φει ὁ κρατούμενος μὲ τὴν ὑπογρα-
φὴν Διονύσιος διὰ τὸν μακαριστὸν
Γέροντα π. Μᾶρκον Μανώλη:
«Τὸ Σάββατο 31 Μαρτίου γίνεται
τὸ μνημόσυνο τοῦ πατρός Μάρκου.
Ἔχουν περάσει δύο χρόνια καὶ
ὅμως οἱ δικοί του ἄνθρωποι καὶ
ὅσοι τὸν ξέρανε δὲν τὸν ἔχουν ξε-
χάσει. Μέσα στὴν περίοδο τῆς ἡμέ-
ρας τὸν σκεφτόμαστε, ἐπίσης καὶ
στὴν προσευχή. Ὅπως καὶ αὐτὸς
ὅταν ζοῦσε μᾶς σκεφτότανε καὶ
Τιμᾶται 20€
προσευχόταν γιὰ ὅλους τοὺς ἀν-
θρώπους. Σήμερα Σάββατο εἰλι-
κρινὰ θὰ ἤθελα νὰ παρευρεθῶ
κοντὰ σας καὶ νὰ νιώσουμε τὸ ἴδιο
συναίσθημα, ὄχι τῆς ἀπώλειας ἑνὸς
ἀγαπημένου καὶ τέλειου ἀνθρώ-
που, ἀλλὰ τὴν αἴσθηση καὶ τὴν ἀγά-
πη καὶ ὅτι αὐτὴ τὴν στιγμὴ μᾶς βλέ-
πει ἀπὸ ψηλὰ καὶ γελάει καλοπροαί-
ρετα. Αὐτὸ ἑνώνει τοὺς ἀνθρώ-
πους, ποὺ παρευρίσκονται αὐτὴν
τὴν στιγμή ἐδῶ. Ἡ ἀγάπη γι᾽ αὐτὸ
τὸ πρόσωπο καὶ τὸ ἔργο, ποὺ ἄφησε
σὲ ἐμᾶς. Συγχαρητήρια γιὰ τοὺς
ἀνθρώπους, ποὺ συνεχίζουν τὸ
ἔργο του μὲ τὴν ἴδια ἀγάπη καὶ τὸ
ἴδιο μεράκι. Ἀναφέρομαι στὶς κυ-
ρίες, ποὺ ἔρχονται καὶ μᾶς βλέ-
πουν, ἀλλὰ καὶ σὲ αὐτούς, ποὺ δὲν
ἔχω δεῖ καὶ δὲν ἔχουν ἐπισκεφτεῖ
τὸ κατάστημα, ἀλλὰ συνεισφέρουν
μὲ τὸ δικό τους τρόπο. Ἐπίσης θὰ
ἤθελα νὰ ἀναφερθῶ στὰ πολλὰ
πνευματικὰ παιδιὰ τοῦ π. Μάρκου,
νὰ εἶστε καλὰ καὶ νὰ ξέρετε ὅτι
ποτὲ μὰ ποτὲ ὁ π.
Μᾶρκος δὲν θὰ μᾶς
ἐγκαταλείψει. Παρε-
πιπτόντως θὰ ἤθελα
νὰ ἀναφερθῶ καὶ
στὸν π. Δωρόθεο,
ποὺ εἶναι ἐξίσου
καλὸς ὅσο ἦταν καὶ
π. Μᾶρκος. Συνεχίζει
τὸ ἔργο ἄριστα, εἶναι
ὀ καλὸς μου πνευμα-
τικός. Ὅπως καὶ μὲ
τὸν π. Μᾶρκο ἔτσι καὶ
μὲ τὸν π. Δωρόθεο
νιώθω ἀσφάλεια καὶ
ἀγάπη. Ὅλα αὐτὰ
δὲν θὰ μποροῦσα νὰ
τὰ πῶ μπροστὰ σὲ τό-
σο κόσμο λόγῳ τοῦ
ἄγχους. Νὰ εἶσθε
ὅλοι καλὰ καὶ νὰ ξέ-
ρετε ὅτι κάποια
στιγμὴ θὰ εἰδοθοῦμε ὅλοι μὲ τὸν
πατέρα μας, τὸν πατέρα Μᾶρκο.
Εὐχαριστῶ.
Διονύσιος»
Εἰς τὸν τάφον του
ἀπὸ τὰ πνευματικά του τέκνα
τὴν 16ην Ἀπριλίου
διὰ τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη»
Ἐκ μέρους τῶν πνευματικῶν του
τέκνων ἀνεγνώσθη ἡ ἀκόλουθος
ἐπιστολή:
«Πατέρα Μᾶρκο, πέρασαν κι
ὅλας δύο χρόνια ἀπὸ τὴν ἡμέρα,
ποὺ ἔφυγες ἀπὸ κοντά μας γιὰ τὴν
Οὐράνια Βασιλεία, γιὰ νὰ βρεθεῖς
κοντὰ στὸν Κύριό μας, ποὺ τόσο
ἀγάπησες καὶ ὑπηρέτησες ἀκατά-
παυστα σὲ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς ἐπί-
γειας ζωῆς σου. Δύο χρόνια πέρα-
σαν, κι ἀκόμα νὰ τὸ πιστέψουμε,
διότι ἡ μνήμη σου εἶναι πράγματι
αἰωνία καὶ ἡ παρουσία σου διαρκῶς
κοντά μας. Δὲν μποροῦμε ὅμως, νὰ
μὴ σοῦ ποῦμε πόσο μᾶς λείπει ἡ τα-
πεινὴ μορφή σου, τὰ παρηγορητικά
σου λόγια, ἡ γαλήνη ποὺ ἄφηνες
στὶς ψυχές μας, ἡ Πατρική σου ἀγά-
πη. Μᾶς ἔμαθες μαζὶ ν᾽ ἀγαποῦμε τὸ
Χριστό μας καὶ νὰ νοιώθουμε ὅλοι
ἀδέλφια τοῦ ἑνὸς ἀληθινοῦ καὶ μο-
ναδικοῦ Θεοῦ μας. Γνώριζες τὰ
πάντα καὶ τοὺς πάντες καὶ μᾶς δε-
χόσουν σὰν νὰ εἴμαστε ἅγιοι, ἐσὺ ὁ
Ἅγιος. Σὰ μικρὰ παιδιὰ μᾶς ἔπαιρ-
νες ἀπὸ τὸ χέρι καὶ μᾶς ὁδηγοῦσες
μὲ ἀσφάλεια στὸ δρόμο τῶν ἐντο-
λῶν τοῦ Κυρίου μας. Μᾶς δίδασκες
μὲ παραδείγματα ἀπὸ τοὺς βίους
τῶν Ἁγίων. Μᾶς δίδασκες χωρὶς λό-
για μὲ τὸ δικό σου παράδειγμα.
Πατέρα Μᾶρκο, γιὰ τοὺς περισ-
σότερους ἀπὸ ἐμᾶς, ἤσουν ὁ Πνευ-
ματικὸς τῆς δικῆς μας προσωπικῆς
μετανοίας, ὅπου γιὰ πρώτη φορὰ
κάτω ἀπὸ τὸ πετραχήλι σου ἔσβη-
σαν οἱ ἁμαρτίες μίας ὁλόκληρης
ζωῆς. Κάτω ἀπὸ τὸ πετραχήλι σου
μᾶς δίδαξες τί σημαίνει Εὐαγγέλιο,
τί σημαίνει Ἐκκλησία, τί σημαίνει ἡ
ἐν Χριστῷ ζωή. Κοντά σου νοιώσα-
με τὴν εὐλογία καὶ τὴ χάρι τοῦ Κυ-
ρίου μας.
Σήμερα μὲ συγκίνηση, ἐκ περά-
των συναθροιστήκαμε ὅλα τὰ
πνευματικά σου τέκνα, ὅλα τὰ
ἀδέλφια, ποὺ σὲ γνωρίσαμε, γιὰ νὰ
προσευχηθοῦμε, νὰ σὲ εὐχαριστή-
σουμε ἀκόμη μία φορὰ γιὰ τὴν
πνευματική σου προσφορὰ πρὸς
ὅλους μας, καὶ νὰ σὲ παρακαλέ-
σουμε νὰ πρεσβεύεις ὑπὲρ ἡμῶν.
Δῶρο Θεοῦ ἤσουν πρὸς ἐμᾶς.
Δῶρο Θεοῦ εἶναι νὰ βρισκόμαστε
καὶ πάλι ὅλοι ἐμεῖς κοντά σου. Δο-
ξασμένο νὰ εἶναι τὸ ὄνομά Του.
Μὲ δάκρυα στὰ μάτια παρακο-
λουθοῦμε ὅλα τὰ ἀδέλφια μας καὶ
πνευματικά σου παιδιά, νὰ συγκεν-
τρώνονται μὲ δῶρα ἀγάπης στὰ χέ-
ρια, γιὰ τοὺς ἔγκλειστους κρατού-
μενους ὅλων τῶν φυλακῶν, κάτι
ποὺ θὰ εὐχαριστήσει τὸν Κύριό
μας, ἀφοῦ κι ἐσὺ ἤσουν ὁ Ἅγιος
τῶν φυλακισμένων, ὅπως δίκαια σὲ
ἀποκάλεσαν. Ὅλοι σήμερα θέλουν
κάτι νὰ προσφέρουν σὲ ἔνδειξη σε-
βασμοῦ καὶ ἀγάπης πρὸς ἐσένα,
ποὺ μᾶς ἔμαθες νὰ ἀγαποῦμε τὸν
Κύριό μας.
Παππούλη μας, ἀκριβῶς τὴν ἡμέ-
ρα, ποὺ ἔφυγες ἀπὸ κοντά μας στὶς
16 Ἀπριλίου, καὶ εἶναι ἡ δεύτερη
ἡμέρα τοῦ Πάσχα, θὰ ξαναμαζευ-
τοῦμε ἐδῶ κοντά σου στὶς 8 ἡ ὥρα
τὸ βράδυ, γιὰ νὰ ψάλουμε μαζί σου
τὸ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ καὶ νὰ ξανα-
θυμηθοῦμε ὅλες τὶς εὐλογίες, ποὺ
μᾶς ἔδωσες.
Σήμερα θέλουμε νὰ σὲ εὐχαρι-
στήσουμε ἀπ᾽ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς
μας ὅλοι γιὰ ὅλα καὶ νὰ σὲ παρακα-
λέσουμε νὰ μὴ μᾶς ξεχνᾶς, ἰδιαίτε-
ρα τοῦτες τὶς δύσκολες μέρες καὶ
ἐποχές, ποὺ ζοῦμε.
Αἰωνία θὰ εἶναι ἡ μνήμη σου.
Τὰ πνευματικά σου τέκνα».
Τέλος μεταξὺ ἄλλων ὡμίλησε καὶ
ὁ διευθυντὴς τοῦ σχολείου τῶν φυ-
λακῶν Αὐλώνα κ. Πέτρος Δαμιανός,
ὁ ὁποῖος ἀναφερόμενος εἰς τὸ ἔργον
τοῦ π. Μάρκου ὑπεστήριξε πὼς
ἄνευ τῆς συμπαραστάσεως τοῦ μα-
καριστοῦ Γέροντος δὲν θὰ ἦτο δυ-
νατὴ ἡ λειτουργία τοῦ σχολείου
κατὰ τὰ πρῶτα ἔτη λειτουργίας του.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.
ἐκκλησιαστικὴν συνείδησιν, ἀντιαι-
ρετικὸν «πάθος» (ὑπὸ τὴν ἔννοιαν
ὅτι ζητοῦν τὴν ἐπαναφορὰν εἰς τὴν
Ὀρθοδοξίαν τῶν πλανεμένων Χρι-
στιανῶν, ἀφοῦ προηγουμένως ἀπο-
κηρύξουν τὰς αἱρέσεις των), δια-
φωνοῦν μὲ τὸ Οἰκουμενικὸν Πα-
τριαρχεῖον καὶ τοὺς ἐν Ἑλλάδι
Οἰκουμενιστὰς Ἀρχιερεῖς ὅτι ὅλαι
αἱ «Ἐκκλησίαι» σώζουν, ἀνθίσταν-
ται εἰς τὴν ἕνωσιν μετὰ τῶν Πα-
πικῶν, ἐὰν δὲν ἀποκηρύξουν οἱ τε-
λευταῖοι ὅλας τὰς αἱρέσεις των,
«ἐξεγείρονται» εἰς τὴν νόθευσιν
τῆς Πίστεως καὶ τῶν μυστηρίων ὡς
καὶ εἰς τὴν περιθωριοποίησιν τῶν
Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Τέ-
λος οἱ ἀντιοικουμενισταὶ «ξεσκε-
πάζουν» τὴν καταφρόνησιν τῶν
Ἱερῶν Κανόνων ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενι-
κοῦ Πατριάρχου μὲ τὰς συμπροσ-
ευχὰς μετὰ ἑτεροδόξων καὶ ἀλλο-
θρήσκων, τὰς ὁποίας ἀπαγορεύουν
οἱ Ἀποστολικοὶ Κανόνες καὶ αἱ ἀπο-
φάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων.
Οἱ ἀντιοικουμενισταὶ ἀντιαιρετικοὶ
Ὀρθόδοξοι πιστοί, οἱ ὁποῖοι ἀποκα-
λύπτουν τὴν ἰσοπέδωσιν τῶν πάν-
των ὑπὸ τοῦ Φαναρίου, ἀποτελοῦν
μὲ πολλοὺς ἄλλους Ὀρθοδόξους
τὴν συνείδησιν τῆς Ἐκκλησίας, ἡ
ὁποία φυλάσσει τὴν ἀλήθειάν Της
καὶ τὰ δόγματά Της. Ἡ Ὀρθοδοξία
δὲν ἀπειλεῖται ἀπ᾽ ὅσους Ὀρθοδό-
ξους Πιστοὺς ζητοῦν τὴν ἐφαρ-
μογὴν τῶν Ἱερῶν Κανόνων ἄνευ
ἀποκλίσεων, ἀλλὰ ἀπὸ ἐκείνους
τοὺς Ἀρχιερεῖς καὶ Θεολόγους, οἱ
ὁποῖοι κυρήσσουν τὴν «αἵρεσιν τῶν
αἱρέσεων, τὴν Παναίρεσιν τοῦ Οἰ-
κουμενισμοῦ» ἐντὸς τῆς Ὀρθοδό-
ξου Ἐκκλησίας.
«Ἁλυσίδας»
εἰς τὸν Πειραιῶς
Ὁ πανικός, ὅμως, ἀπὸ τὸν ὁποῖον
ἐκυριεύθη ὁ Οἰκουμενικὸς Πα-
τριάρχης, δὲν προέρχεται μόνον
ἀπὸ τὸ ἀντιοικουμενιστικὸν κίνημα,
τὸ ὁποῖον θὰ ματαίωση πᾶσαν ἕνω-
σιν κορυφῆς μεταξὺ τῶν Ὀρθοδό-
ξων καὶ τῶν Παπικῶν (τὸ σχέδιον
προβλέπει: Ἕνωσις εἰς τὴν κορυφὴν
ἄνευ ἀποκηρύξεως τῶν αἱρέσεων
καὶ τῶν κακοδοξιῶν τοῦ Παπι-
σμοῦ). Προέρχεται ἀπὸ τὰς δηλώ-
σεις Σεβ. Μητροπολιτῶν, οἱ ὁποῖοι
καταγγέλλουν εὐθέως τὴν κατα-
φρόνησιν τῶν Ἱερῶν Κανόνων ὑπὸ
τοῦ Φαναρίου καὶ τῶν ὑπ᾽ αὐτοῦ
ἐλεγχομένων Ἀρχιερέων καὶ Θεολό-
γων καὶ τὴν αἵρεσιν, ἡ ὁποία κυο-
φορεῖται ἐντὸς τῶν κόλπων τῆς
Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας (μεταπατε-
ρικὴ θεολογία τῆς Ἱ. Μητροπόλως
Δημητριάδος). Εἰς τὸ Φανάρι ὑπέ-
στησαν «νευρικὸν κλονισμὸν» ἀπὸ
τὰ ἀναθέματα, τὰ ὁποῖα ἀνέγνωσε
κατὰ τὴν Κυριακὴν τῆς Ὀρθοδο-
ξίας ὁ Σεβ. Μητροπολίτης ἐναντίον
τοῦ Πάπα, τῶν κεφαλῶν τοῦ Προ-
τεσταντισμοῦ, τῶν Ραββίνων καὶ
τῶν Μουσουλμάνων ἀλλὰ καὶ ἐναν-
τίον ὅλων ἐκείνων τῶν Ἀρχιερέων
καὶ Θεολόγων, οἱ ὁποῖοι ἐντὸς τῆς
Ὀρθοδοξίας προωθοῦν καὶ διδά-
σκουν τὴν παναίρεσιν τοῦ Οἰκουμε-
νισμοῦ. Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρ-
χης καὶ οἱ περὶ αὐτὸν καταφρονηταὶ
τῶν Ἱερῶν Κανόνων εἶδον εἰς τὸ
ἀνάθεμα αὐτὸ τὸ πρόσωπόν των. Ἡ
πρώτη ἀντίδρασις τοῦ Φαναρίου
ἦτο τὰ ἐπικριτικὰ σχόλια συνερ-
γατῶν του εἰς τὴν Ἑλλάδα, οἱ ὁποῖοι
ἔφθασαν μέσῳ τοῦ Πατριαρχικοῦ
Ἐκκλησιαστικοῦ Πρακτορείου Εἰδή-
σεων «amen» νὰ ζητήσουν τὴν πα-
ραίτησιν τοῦ Σεβ. Πειραιῶς, ἐνῶ
ἕνας ἐξ αὐτῶν τὸν παρουσιάζει ὡς
«λοξίαν» (εἰς τὰ μυαλὰ) καὶ θέτει
ζήτημα αὐτοκεφαλίας (ἤτοι ὑπα-
γωγὴ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
καὶ εἰς τὴν Τουρκίαν – ἀφοῦ ὁ Νο-
εἰς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον
μάρχης Κωνσταντινουπόλεως ἔχει
ἄποψιν διὰ τὰ πάντα εἰς τὸ Πα-
τριαρχεῖον).
Ἡ αὐτοκεφαλία ὅμως προστα-
τεύεται ὑπὸ τοῦ Ἑλληνικοῦ Συντά-
γματος καὶ ὡς ἐκ τούτου οὐδεὶς ἐκ
τῶν Φαναριωτῶν δύναται νὰ θέση
τοιοῦτον θέμα. Τὴν ἀντίδρασιν
αὐτὴν ἀνέδειξεν ὁ «Ο.Τ». μὲ πρω-
τοσέλιδον κύριον θέμα του καὶ ὑπὸ
τὸν τίτλον: «Φαναριῶται καὶ Παπι-
κοὶ ἐναντίον τοῦ Σεβ. Μητροπολί-
του Πειραιῶς διὰ τὰ Ἀναθέματα».
Ἐνῶ ἦτο εἰς ἐξέλιξιν ἡ ἀντίδρασις
αὐτή, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης
ὑπέστη δεύτερον «νευρικὸν κλονι-
σμόν» ὑπὸ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου
Πειραιῶς κ. Σεραφείμ. Ὁ τελευ-
ταῖος τοῦ ἀπέστειλε μίαν ἐπιστο-
λήν, μὲ τὴν ὁποίαν τοῦ ἐζήτει νὰ
προωθήση εἰς τὴν Μεγάλην καὶ
Ἁγίαν Πανορθόδοξον Σύνοδον τὴν
ἀναγνώρισιν τῆς 8ης καὶ 9ης Οἰκου-
μενικῶν Συνόδων, αἱ ὁποῖαι ἦσαν
ἀντιπαπικαί. Παρόμοιον αἴτημα
εἶχε τεθῆ καὶ εἰς τὴν Διαρκῆ Ἱερὰν
Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλά-
δος, εἰς τὴν ὁποίαν τὰς εἰσηγήσεις
εἶχον ἑτοιμάσει οἱ Σεβ. Μητρο-
πολῖται Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλα-
σίου κ. Ἱερόθεος ἀλλὰ καὶ ὁ Σεβ.
Μητροπολίτης Γόρτυνος καὶ Μεγα-
λοπόλεως κ. Ἰερεμίας, ἀλλὰ λόγῳ
ἀντιδράσεων τοῦ Φαναρίου, ὁ Ἀρ-
χιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος
ἐμεταίωσε τὴν συζήτησιν.
Ἡ ἐπιστολὴ τοῦ Σεβ. Μητροπο-
λίτου Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ ἐτάρα-
ξε τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην,
παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι εἰς αὐτὴν ἐξέ-
φραζε τὴν εὐγνωμοσύνην του πρὸς
τὸ πρόσωπόν του, διότι ἔγινεν Ἐπί-
σκοπος εἰς τὴν Αὐστραλίαν ἐπὶ τῶν
ἡμερῶν του. Ἡ ἐπιστολὴ ἐτάραξε
τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην, διό-
τι διὰ τῆς προτάσεώς του ὁ Σεβ. Σε-
ραφεὶμ ὑπεδείκνυε ἐμμέσως πλὴν
σαφῶς εἰς τὸν Οἰκουμενικὸν Πα-
τριάρχην νὰ καταδείξη τὴν προσή-
λωσίν του εἰς τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας
καὶ εἰς τὰ κελεύσματα τῶν Ἀντιπα-
πικῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας. (Τε-
λευταῖος ἀντιπαπικὸς Ἅγιος εἶναι ὁ
Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς τῆς Σερ-
βίας, ὁ ὁποῖος εἶχε στενὴν ἐπαφὴν
καὶ συνεργασίαν μὲ τὸν «Ο.Τ.»). Ὁ
Οἰκ. Πατριάρχης ἀντὶ ἀπαντήσεως
εἰς τὸν Σεβ. Μητροπολίτην Πει-
ραιῶς, ἐζήτησε μὲ ἐπιστολήν του εἰς
τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καὶ τὴν
Διαρκῆ Ἱερὰν Σύνοδον νὰ καταδι-
κασθοῦν αἱ θέσεις τοῦ Σεβ. Πει-
ραιῶς ὡς καὶ αἱ θέσεις ὅλων τῶν
ἀντιοικουμενιστικῶν ὀργανώσεων
καὶ ἀντιοικουμενιστῶν θεολόγων.
Ὅποιος μελετήσει προσεκτικῶς τὴν
ἐπιστολὴν διαπιστώνει μίαν κινδυ-
νολογίαν ἐκ μέρους τοῦ Πατριάρ-
χου, ἀπειλὰς ἐναντίον τοῦ Πειραιῶς
καὶ ὅλων τῶν ἀντιοικουμενιστῶν καὶ
ἔντονον διάθεσιν ἀπολογίας. Ἐπιρ-
ρίπτει ὅλας τὰς εὐθύνας διὰ τοὺς
Θεολογικοὺς Διαλόγους εἰς ἀποφά-
σεις τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν,
τὰς ὁποίας ἁπλῶς τὸ Φανάρι «ὑλο-
ποιεῖ». Ἀποφεύγει, ὅμως, νὰ εἴπη
ὅτι αἱ ἀποφάσεις αὐταὶ δὲν ὁρίζουν
καταπάτησιν τῶν Ἱερῶν Κανόνων,
συμπροσευχὰς μετὰ τῶν ἑτεροδό-
ξων καὶ τῶν ἀλλοθρήσκων. Ὁ
Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης δὲν
ἐλέγχεται διὰ τοὺς διαλόγους, ἀλλὰ
διὰ τὴν ἀποστασίαν ἐκ τῆς Πίστεως
καὶ τῶν Ἱερῶν Κανόνων.
Οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ (καὶ ἰδι-
αιτέρως οἱ ἀντιοικουμενισταί) δὲν φο-
βοῦνται τὸν διάλογον μετὰ τῶν ἑτε-
ροδόξων, διότι καὶ ὁ Χριστὸς συν -
ωμίλησε μὲ τὸν διάβολον. Αὐτὸ τὸ
ὁποῖον φοβοῦνται καὶ διαπιστώνουν
εἶναι ὅτι οἱ συμμετέχοντες εἰς τοὺς
Θεολογικοὺς Διαλόγους προβαί-
νουν εἰς ὑποχωρήσεις καὶ συμβιβα-
σμούς, οἱ ὁποῖοι ἰσοδυναμοῦν μὲ
τὴν προδοσίαν τῆς Πίστεως. Πάν-
τως ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης
χρησιμοποιεῖ τὴν ἰδίαν ἐπιχειρημα-
τολογίαν, τὴν ὁποίαν ἐχρησιμοποί-
ησεν ὅταν διεπίστωσε τὴν μεγάλην
ἀπήχησιν, τὴν ὁποίαν εἶχεν ἡ «Ὁμο-
λογία Πίστεως», ἡ ὁποία «ἐκυκλο-
φόρησε» ὑπὸ τοῦ ἀντιοικουμενιστι-
κοῦ «μετώπου», παραμονὰς τὴς
διασκέψεως Παπικῶν καὶ Ὀρθοδό-
ξων εἰς τὴν Κύπρον διὰ τὸ Πρω-
τεῖον τοῦ Πάπα ἐντὸς τῆς Ἐκκλη-
σίας. Οὐδεὶς ὅμως ἐκ τῶν Πα-
τριαρχῶν καὶ τῶν Ἀρχιεπισκόπων
τὸν ἐπεβεβαίωσε. Τότε ὑπεχρεώθη-
σαν φιλοπαπικοὶ Ἀρχιερεῖς νὰ δη-
λώσουν κατηγορηματικῶς ὅτι εἶναι
ἀντίθετοι μὲ τὴν κατάργησιν τῶν
δογμάτων τῆς Ἐκκλησίας μας. Σή-
μερον ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης
ζητεῖ τὴν «πάσῃ θυσίᾳ» φίμωσιν
καὶ ἐξουδετέρωσιν τῶν ἀντιοικουμε-
νιστῶν, οἱ ὁποῖοι μὲ τὰς ἀντιδράσεις
των ἠμπορεῖ νὰ γίνουν τὸ ἐμπόδιον
διὰ τὴν ματαίωσιν τῶν σχεδίων τῆς
«ἑνώσεως» Ὀρθοδόξων καὶ Πα-
πικῶν. Πρῶτος στόχος ὁ Σεβ. Μη-
τροπολίτης Πειραιῶς, ἄλλοι Μη-
τροπολῖται μὲ τὸ ἴδιον φρόνημα καὶ
αἱ πνευματικαὶ καὶ ἐκκλησιαστικαὶ
ου –λαϊκοὶ καὶ ρασοφόροι– Καθη-
κεφαλαὶ (καθηγηταὶ Πανεπιστημί-
γούμενοι καὶ Προηγούμενοι Ἱερῶν
Μονῶν, θεολόγοι, Ἱερομόναχοι
κ.λπ.) τῶν ἀντιοικουμενιστικῶν κι-
νήσεων εἰς ὁλόκληρον τὴν Ἑλλάδα.
Ζητεῖ ἀκόμη, ἐμμέσως πλὴν σαφῶς,
τὴν φίμωσιν ὅλων τῶν ἱστοσελίδων,
αἱ ὁποῖαι ἀσχολοῦνται μὲ ἀντιοι-
κουμενιστικὰ θέματα καὶ ἀποκαλύ-
πτουν τὴν ἀποστασίαν καὶ τὴν προ-
δοσίαν τοῦ Φαναρίου ἐκ τῆς Πίστε-
ως. Ἀλλὰ πῶς δύναται νὰ λάβη μέ-
τρα ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἐναντίον τόσων
πολλῶν πιστῶν καὶ ἠλεκτρονικῶν
Μέσων Ἐνημερώσεως;
Μέτρα ἐναντίον τοῦ Σεβ. Πει-
ραιῶς κι ἄλλων Σεβ. Μητροπολιτῶν
δύναται νὰ λάβη. Ἀλλά, ἐὰν τὸ
πράξη καὶ ταυτισθῆ μὲ τὸ Φανάρι,
ἂς εἶναι ἑτοίμη νὰ ἀντιμετωπίση καὶ
τὸν ἀντιαιρετικὸν – ἀντιπαπικὸν –
τὸν πιστὸν λαόν, ὁ ὁποῖος στηρίζει
ἀντιοικουμενιστικὸν λόγον τῶν Σεβ.
Μητροπολιτῶν, ρασοφόρων καθη-
γητῶν Πανεπιστημίου καὶ Καθη-
γουμένων Ἱερῶν Μονῶν, οἱ ὁποῖοι
ὑπερασπίζονται τὴν Πίστιν καὶ δια-
βλέπουν κινδύνους διὰ τὴν Ὀρθο-
δοξίαν ἀπὸ τὰς φιλοπαπικὰς καὶ
φιλοοικουμενιστικὰς ἀποφάσεις
τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καὶ
τῶν περὶ αὐτὸν Ἀρχιερέων.
Ἡ ἐπιστολὴ πρὸς
τὴν Ἱερὰν Σύνοδον
Παραθέτομεν ἀκολούθως τὴν
ἐπιστολήν, τὴν ὁποίαν ἀπέστειλεν ὁ
Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρ-
θολομαῖος εἰς τὸν Ἀρχιεπίσκοπον
Ἀθηνῶν καὶ τὴν Ἱερὰν Σύνοδον διὰ
τὴν λῆψιν μέτρων ἐναντίον τοῦ Σεβ.
Μητροπολίτου Πειραιῶς καὶ ὅλων
τῶν ἀντιοικουμενιστῶν. Αὕτη ἔχει
ὡς ἑξῆς:
«Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε
Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος, ἐν
Χριστῷ τῷ Θεῷ λίαν ἀγαπητὲ καὶ
περιπόθητε ἀδελφὲ καὶ συλλει-
τουργὲ τῆς ἡμῶν Μετριότητος κύ-
ριε Ἱερώνυμε, Πρόεδρε τῆς Ἱερᾶς
Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλά-
δος, τὴν Ὑμετέραν σεβασμίαν Μα-
καριότητα ἀδελφικῶς ἐν Κυρίῳ κα-
τασπαζόμενοι, ὑπερήδιστα προσα-
γορεύομεν.
Ἐπικοινωνοῦντες διὰ τῶν μετὰ
χεῖρας ἀδελφικῶν ἡμῶν Πατριαρ-
χικῶν Γραμμάτων πρὸς τὴν Ὑμετέ-
ραν λίαν ἡμῖν ἀγαπητὴν καὶ περι-
σπούδαστον Μακαριότητα καὶ τὴν
περὶ Αὐτὴν Ἱερὰν Σύνοδον τῆς
Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλά-
δος, ἐπιθυμοῦμεν ἵνα καταστήσω-
μεν Ὑμᾶς κοινωνοὺς τῆς ἥν δοκι-
μάζει ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία ἀγωνίας
καὶ θλίψεως ἐκ τῶν δηλώσεων,
ἐκδηλώσεων καὶ ἐν γένει κινήσεων
ἐντὸς τῶν κόλπων τῆς Ὑμετέρας
Ἐκκλησίας, καθ᾽ ἅς ἐκφράζονται
θέσεις καὶ ἐκτιμήσεις καὶ ἀπόψεις
ἥκιστα συμβιβαζόμεναι πρὸς τὸ
Ὀρθόδοξον ἦθος καὶ ἔθος, προκα-
λοῦσαι εὐρυτέραν ἀπορίαν, ἐγκυ-
μονοῦσαι δὲ καὶ κινδύνους καὶ
ἀπροβλέπτους συνεπείας διὰ τὴν
ἑνότητα αὐτῆς ταύτης τῆς καθ᾽
Ὑμᾶς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ τῆς
Ἁγίας ἡμῶν Ὀρθοδόξου Ἐκκλη-
σίας ἐν τῷ συνόλῳ αὐτῆς.
Ὡς γνωστὸν καὶ ἐπιμεμαρτυρη-
μένον ἱστορικῶς καὶ μέχρι τῆς σή-
μερον, ἡ Μήτηρ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ
Μεγάλη Ἐκκλησία περιβάλλει ἀνέ-
καθεν διὰ τιμῆς καὶ ἀγάπης τοὺς
κατὰ καιροὺς ἐπὶ κεφαλῆς καὶ τοὺς
Ἱεράρχας τῆς καθ᾽ Ὑμᾶς Ἁγιωτά-
της Ἐκκλησίας, μετὰ στοργῆς δὲ
καὶ γνησίας μητρικῆς ἀγάπης τὸν
εὐσεβῆ Ἑλληνικὸν Λαόν, τὸν ὁποῖ-
ον αὕτη, ἡ Κωνσταντινουπολίτις
Ἐκκλησία, ἐγαλούχησεν εἰς τὰ νά-
ματα τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν Ὀρθο-
δόξου πίστεως, εἰς ἥν ἐτήρησε
τοῦτον ἐν καιροῖς δισέκτοις καὶ χα-
λεποῖς διὰ τὸ ἡμέτερον εὐσεβὲς
Γένος, ὀρθοτομοῦσα τὸν λόγον
τῆς ἀληθείας.
Ἡ ἐκκλησιαστική, ἔτι δὲ καὶ ἡ θύ-
ραθεν ἱστορία, μαρτυροῦσιν ἀψευ-
δῶς περὶ τῆς καὶ ἐν τῷ τομεῖ τούτῳ
τῆς κυρίας καὶ καιρίας εὐθύνης
τοῦ Ἁγιωτάτου Ἀποστολικοῦ καὶ
Πατριαρχικοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρό-
νου θυσιαστικῆς προσφορᾶς αὐ-
τοῦ, εὐρύτερον μὲν ἐν τῷ στερεώ-
ματι τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου ἡμῶν
Ἐκκλησίας, ἰδιαιτέρως δέ, ἐν καυ-
χήσει ὁμολογοῦμεν καὶ ἡμεῖς, πρὸς
τὸν ὁμαίμονα Ὀρθόδοξον Ἑλλη-
νικὸν Λαόν.
Τῆς ὀφειλετικῆς ταύτης προ-
σφορᾶς τοῦ καθ᾽ ἡμᾶς Θρόνου
οὔσης ἀποδεδειγμένης καὶ ἐκτιμω-
μένης ὑπ᾽ αὐτοῦ τούτου τοῦ ἀνέ-
καθεν ἀφωσιωμένου τῇ Μητρὶ
αὐτοῦ Ἐκκλησίᾳ εὐσεβοῦς Ἑλλη-
νικοῦ Λαοῦ, ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τῶν ἀοι-
δίμων Προκατόχων Ὑμῶν, τῶν
Ἱεραρχῶν καὶ τοῦ κλήρου αὐτοῦ,
ἰδία ἀπὸ τοῦ ἔτους 1850 μέχρι τῆς
σήμερον, ἔνιαι γνωσταὶ ἡμῖν τε καὶ
Ὑμῖν ἐνέργειαι εἰς βάρος τοῦ κύ-
ρους τοῦ πανιέρου θεσμοῦ τοῦ
Οἰκ. Πατριαρχείου, ἀτυχῶς ὁσημέ-
ραι αὐξανόμεναι, τείνουσι, θὰ συμ-
φωνήση ἀσφαλῶς καὶ ἡ Ὑμετέρα
Μακαριότης καὶ ἡ περὶ Αὐτὴν Ἱερὰ
Σύνοδος τῆς καθ᾽ Ἑλλάδα Ἐκκλη-
σίας, ἵνα δημιουργήσωσι κρίσιν εἰς
τοὺς κόλπους τῆς Ὀρθοδόξου
ἡμῶν Ἐκκλησίας, μὴ δυναμένην
ἴσως ἐν τῷ μέλλοντι ἀκινδύνως νὰ
ἀντιμετωπισθῆ καὶ ἐλεγχθῆ, ἐὰν μὴ
ἀπὸ τοῦδε ληφθῶσιν αἱ προσήκου-
σαι ἀποφάσεις, ἐκκλησιαστικαὶ καὶ
ποιμαντικαί, πρὸς ἀντιμετώπισιν
τῶν τάσεων τούτων.
Τρέμει ὅμως
Ὁμολογοῦμεν ὅτι μεγάλως ἀπα-
τὰς ἐλαχίστους μειοψηφίας
σχολοῦσι τὴν Μητέρα Ἐκκλησίαν,
πεποίθαμεν δὲ καὶ τὴν Ὑμετέραν,
αἱ κινήσεις καὶ ἐκδηλώσεις ὁμαδο-
ποιημένων προσώπων, εὐτυχῶς, τὸ
γὲ νῦν, μικρὰς ἐμβελείας, στόχον
ἔχουσαι τὴν ἀμφισβήτησιν καὶ τὴν
κριτικὴν ἀποφάσεων πανορθοδό-
ξως ληφθεισῶν, συμφωνούσης καὶ
προσεπικυρούσης καὶ τῆς Ἐκκλη-
σίας τῆς Ἑλλάδος, περὶ συμμε-
τοχῆς τῆς ὅλης Ὀρθοδόξου Ἐκ-
κλησίας εἰς τοὺς διεξαγομένους
μετὰ τῶν ἑτεροδόξων διμερεῖς καὶ
πολυμερεῖς Θεολογικοὺς Διαλό-
γους καὶ τὰς διαχριστιανικὰς συν-
αντήσεις ἐν τῷ Παγκοσμίῳ Συμ-
βουλίῳ Ἐκκλησιῶν, τῷ Συμβουλίῳ
Εὐρωπαϊκῶν Ἐκκλησιῶν καὶ ἄλλοις
παρεμφερέσι διαχριστιανικοῖς ὀρ-
γανισμοῖς.
Αἱ κινήσεις καὶ ἐκδηλώσεις αὗται,
περιωρισμέναι καὶ ἀμελητέαι ἴσως
κατ᾽ ἀρχήν, ἔλαβον προσφάτως
ἀπαραδέκτους διαστάσεις, ὡς συν-
έβη, μεταξὺ ἄλλων, καὶ ἐν τινι Ἱερᾶ
Μητροπόλει τῆς Ἁγιωτάτης Ὑμῶν
Ἐκκλησίας ἐν ὀργανωθείσῃ ὑπὸ
τοῦ οἰκείου Μητροπολίτου λαϊκῇ
συνάξει, οὐ μὴ ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν
Θείαν Λειτουργίαν τῆς Κυριακῆς
τῆς Ὀρθοδοξίας διὰ τῆς ἐκφωνή-
σεως ὑπὸ τοῦ ἰδίου Μητροπολίτου
“ἀναθεματισμῶν” κατὰ ἑτεροδόξων
καὶ ἀλλοθρήσκων, ὡς καὶ πάντων
τῶν μετεχόντων εἰς τὴν λεγομένην
Οἰκουμενικὴν Κίνησιν.
Αἱ τοιαῦται ἐκδηλώσεις δὲν δύ-
ναται νὰ ὑποτιμῶνται ἢ νὰ τιμῶνται
διὰ τῆς ἐνεργοῦ παρουσίας καὶ συμ-
μετοχῆς καὶ Ἱεραρχῶν τῆς καθ᾽
Ὑμᾶς Ἐκκλησίας, δυστυχῶς δέ,
μετὰ λύπης σημειοῦμεν, καὶ ἐκπρο-
σώπων τῆς Ὑμετέρας Μακαριότη-
τος, καθ᾽ ὅτι ἐκφράζονται ἐν αὐταῖς
θέσεις καὶ ἀπόψεις στρεφόμεναι
κατὰ τῆς ἡγεσίας τῶν Ὀρθοδόξων
Ἐκκλησιῶν καὶ τῶν συνοδικῶς
εἰλημμένων ἀποφάσεων αὐτῶν, ἀλ-
λὰ καὶ ἐσχάτως διὰ πρώτην φορὰν
καὶ κατὰ αὐτοῦ τοῦ πανιέρου θε-
σμοῦ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρ-
χείου, τοῦ διὰ τοῦ παραδείγματος
καὶ τῆς θυσιαστικῆς μαρτυρίας καὶ
τῶν ἀνὰ τοὺς αἰῶνας ἀγώνων
αὐτοῦ ὑπάρξαντος καὶ ὑπάρχοντος
κήρυκος, προασπιστοῦ καὶ φύλακος
τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως καὶ
μαρτυρίας καὶ τῆς κανονικῆς τάξε-
ως ἐν τῇ Ἁγιωτάτῃ ἡμῶν Ἐκκλησίᾳ.
Μετ᾽ εὐλόγου ἐκπλήξεως διὰ τὰς
Ἀξιώνει συμπόρευσιν
ἀποδιδομένας κατὰ τὰς ἐν λόγῳ
ἐκδηλώσεις μονομερεῖς καὶ ἐπιλε-
κτικὰς ἀναφορὰς καὶ ἑρμηνείας,
κατὰ τῆς Ὀρθοδόξου μαρτυρίας
τῆς καθ᾽ ἡμᾶς πρωτοθρόνου Ἐκ-
κλησίας καὶ τῆς συμμετοχῆς αὐτῆς
εἰς τὰς ἐν λόγῳ διεκκλησιαστικὰς
καὶ διαχριστριανικὰς συναντήσεις,
ἐπὶ τῷ τέλει τῆς ἐκπληρώσεως,
ἄνευ οὐδεμιᾶς ὑποχωρήσεως ἐκ
τῶν καιρίων τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν
Ὀρθοδόξου πίστεως, τῆς ἐντολῆς
τοῦ καλέσαντος τοὺς πάντας καὶ
μάλιστα τοὺς Χριστιανοὺς εἰς ἑνό-
τητα (πρβλ. Ἰωάν. ιζ 11), ὑπογραμ-
μίζομεν, καὶ πάλιν, λόγῳ τῆς σοβα-
ρότητος τοῦ θέματος, καὶ τὰς ἐκ
Σελὶς 7η
τῶν τοιούτων εὐρυτέρων ἐνερ-
γειῶν ὀδυνηρὰς συνεπείας δι᾽ αὐ-
μενοι Ἱερῶν Μονῶν, οἱ Ρασοφόροι
τὴν ταύτην τὴν Ἁγιωτάτην Ἐκκλη-
καὶ οἱ λαϊκοὶ καθηγηταὶ Πανεπι-
σίαν τῆς Ἑλλάδος, ἀλλὰ καὶ διὰ
στημίου κ.λπ. Ἂν καὶ τοιοῦτος κίν-
σύνολον τὴν Ἁγίαν ἡμῶν Ὀρθό-
δυνος δὲν ὑφίσταται παρὰ τὸ γε-
δοξον Ἐκκλησίαν καὶ τὰς διορθο-
γονὸς ὅτι ὁ Σεβ. Μητροπολίτης
δόξους σχέσεις.
Αἰγιαλείας καὶ Καλαβρύτων κ.
Ἡ καθ᾽ Ὑμᾶς Ἁγιωτάτη Ἐκκλη-
Ἀμβρόσιος ὑποστηρίζει ὅτι ἡ πο-
σία, Μακαριώτατε Ἀδελφέ, συνῳδὰ
ρεία τῶν Θεολογικῶν Διαλόγων, ἡ
καὶ ταῖς προβλεπομέναις ἐν τῷ
μεταπατερικὴ θεολογία καὶ ἡ μετα-
Ἱδρυτικῷ τῆς Αὐτοκεφαλίας αὐτῆς
γλώττισις τῶν Λειτουργικῶν Κειμέ-
Τόμῳ δεσμεύσεσιν αὐτῆς, ἱστο-
ρικῶς ἀνέκαθεν συνεπορεύθη με-
νων ἠμποροῦν νὰ μᾶς ὁδηγήσουν
τὰ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου
εἰς νέον Σχίσμα ἢ Σχίσματα. Καὶ δι᾽
ἐν πᾶσι τοῖς κατὰ καιροὺς ἀναφυο-
αὐτὸ ἔχει ζητήσει νὰ συνέλθη εἰς
μένοις εὐρυτέροις καὶ γενικωτέ-
εἰδικὴν συνεδρίαν ἡ Ἱ. Σύνοδος τῆς
ροις ἐκκλησιαστικοῖς ζητήμασι,
Ἱεραρχίας, ἀλλὰ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος
διορθοδόξοις, διαχριστιανικοῖς καὶ
Ἀθηνῶν καλύπτει τοὺς «καινοτό-
ἄλλοις, συμμετέσχε δὲ μάλιστα εἰς
μους» καὶ τοὺς προωθοῦντας τὴν
τὰς θεωρηθείσας καὶ ὁμοφώνως αἵρεσιν τῆς μεταπατερικῆς θεολο-
πανορθοδόξως ληφθείσας ἀποφά-
γίας, ἀκριβῶς, ὡς συνεκάλυπτε τὰς
σεις περὶ συμμετοχῆς εἰς τοὺς ἐν
λόγῳ διαλόγους καὶ ἐν γένει εἰς
ἀντιεκκλησιαστικὰς ἐνεργείας καὶ
τὴν λεγομένην Οἰκουμενικὴν Κίνη-
πράξεις τοῦ πρώην Πρωθυπουργοῦ
σιν.
κ. Γ. Παπανδρέου. Ἡ ἀποτροπὴ δυσ-
Δὲν θὰ ἠθέλομεν νὰ ἀναφερ-
αρέστων ἐξελίξεων θὰ ἀποφευχθῆ
θῶμεν συγκεκριμένως εἰς τὰς ὑπο-
ἐάν: 1ον) Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν
λανθανούσας μέχρι σήμερον καὶ
ὡς γνήσιον πνευματικὸν τέκνον τοῦ
ἐν τοῖς παρασκηνίοις, ἐν πολλοῖς,
μακαριστοῦ Ἀθηνῶν κυροῦ Σερα-
δρώσας εἰρημένας κινήσεις, αἵτι-
φείμ, ὅπως ἐκεῖνος, ἀποκηρύξη τὸν
νες ἀσφαλῶς τελοῦν ἐν γνώσει
Παπισμὸν (Δὲν ἐθεώρει τὸ Βατι-
τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος καὶ
κανὸν Ἐκκλησία, ἀλλὰ Κράτος) καὶ
τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας
παραλλήλως νὰ «παγώση» τὰς
τῆς Ἑλλάδος, ἐκ τῶν ὀργανουμέ-
δραστηριότητας καὶ τὰ «καπρί-
νων ἐν τοῖς ὁρίοις τῶν διαφόρων
Ἱερῶν Μητροπόλεων συγκεντρώ-
τσια» τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρ-
σεων, ἀλλὰ καὶ ἐκ τοῦ ἠλεκτρονι-
χου ἐντὸς τῆς Ἑλλάδος, ὅπως εἶχε
κοῦ καὶ εὐρύτερον ἐκκλησιαστικοῦ
κάνει ὁ πνευματικός του πατὴρ εἰς
καὶ θύραθεν τύπου καὶ τῶν μέσων
τὸν τότε οἰκουμενιστὴν Οἰκουμε-
γενικῆς ἐνημερώσεως.
νικὸν Πατριάρχην κυρὸν Δημή-
τριον. 2ον) Ὁ Οἰκουμενικὸς Πα-
τριάρχης, ὁ ὁποῖος διὰ τοὺς γνω-
Ἁπλῶς ὀφειλετικῶς ἐπισημαίνο-
Ὁμιλεῖ περί… διασπάσεων
στοὺς ἱστορικοὺς λόγους στερεῖται
μεν τὸν ὑφιστάμενον σοβαρὸν κίν-
τοπικοῦ ποιμνίου τερματίση τὸν
δυνον ἐκ τῶν συνεπειῶν τῶν ἐκδη-
λώσεων τούτων καὶ τῶν ἐκφραζο-
διάλογον μετὰ τῶν Παπικῶν καὶ τὴν
μένων καὶ διατυπουμένων προφο-
προώθησιν τῆς ἐξισώσεως τῆς
ρικῶς καὶ ἐγγράφως οὐχὶ ὑγιῶν
Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μετὰ τῶν
Ὀρθοδόξων θέσεων καὶ ὑπογραμ-
αἱρετικῶν Χριστιανῶν.
μίζομεν τὴν εὐθύνην καὶ τὸ χρέος
Αἱ θέσεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πα-
ἡμῶν, τῶν ταχθέντων ὑπὸ τῆς Θεί-
τριαρχείου, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πα-
ας Προνοίας Ποιμένων καὶ ταγῶν
τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ τοῦ Θεοῦ ἐν
τριάρχου καὶ τῆς Αὐλῆς αὐτοῦ εἰς
τοῖς ὁρίοις ἑκάστης ἀδελφῆς αὐτο-
τὴν Ἑλλάδα καὶ εἰς τὸ Φανάρι, ὅτι
κεφάλου καὶ αὐτονόμου Ὀρθοδό-
ὅλαι αἱ Χριστιανικαὶ αἱρέσεις ὁδη-
ξου Ἐκκλησίας, πρὸς διατήρησιν
γοῦν εἰς τὸν Χριστόν, ἀποτελοῦν
τῆς ἑνότητος αὐτῆς καὶ τῆς μὴ δη-
μεθοδευμένον ἔγκλημα εἰς βάρος
μιουργίας περαιτέρῳ διασπαστικῶν
τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. Τὸ δὲ ἐπι-
ἑστιῶν, ἐγκυμονουσῶν, ὡς εἰκός,
χείρημα εἶναι μασονικὸν καὶ ἀποτε-
ἀπροβλέπτους συνεπείας.
λεῖ τὴν πεμπτουσίαν τοῦ συγκρητι-
Μετ᾽ ἀγωνίας δὲ σημειοῦμεν ὅτι
σμοῦ. Διότι ὅλοι οἱ φιλοπαπικοὶ
ἡ ἀνοχὴ τῶν τοιούτων ἐνεργειῶν
Ὀρθόδοξοι Ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι ἐπι-
ὑπὸ τῆς ἡγεσίας τῶν Ἐκκλησιῶν
διώκουν τὴν Ἕνωσιν ἄνευ ἀποκηρύ-
ὑπερβαίνει τὰ τυπικὰ ὅρια ἑνὸς μο-
ξεως τῶν αἱρέσεων ἀπὸ τοὺς Παπι-
νοσημάντου ζητήματος καὶ ἀξιολο-
γεῖται ὡς πολυσήμαντον οὐσια-
κοὺς διακηρύσσουν ὅτι δὲν τοὺς
στικὸν ζήτημα διὰ τὴν εὔρυθμον
ἐνδιαφέρει ἡ συγχώνευσις, ἀλλὰ ἡ
λειτουργίαν τῆς κανονικῆς τάξεως
συνύπαρξις. Κατ᾽ αὐτοὺς ὅλοι εἰς
ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ, δυνά-
τὸν Θεὸν πηγαίνομεν, ὁ κάθε ἕνας
μενον νὰ ἐπιφέρη σύγχυσιν καὶ
ὅμως, μὲ τὸν ἰδικόν του τρόπον.
ἀναταραχὴν ἐν τῷ πληρώματι αὐ-
Αὐτὰ ἰσχύουν εἰς τὴν Μασονίαν, εἰς
τῆς.
τὴν ὁποίαν συνυπάρχουν ἄνθρωποι
Ὑπὸ τὴν ἔννοιαν ταύτην ἡ Μή-
ἀπὸ διαφορετικὰς θρησκείας καὶ
τηρ Ἐκκλησία, ἐν τῇ ὀφειλετικῇ με-
δόγματα, ἀλλὰ ὅλοι των ὑπακούουν
ρίμνῃ αὐτῆς διὰ τὴν προστασίαν
εἰς τὸν Μέγαν Ἀρχιτέκτονα τοῦ
τοῦ τε γράμματος καὶ τοῦ πνεύμα-
Σύμπαντος καὶ θεωροῦν τὸν
τος τῆς Ὀρθοδόξου παραδόσεως
Χριστὸν μέγαν φιλοσοφικὸν διδά-
καὶ διὰ τὴν εὐστάθειαν καὶ ἑνότη-
τα τῶν κατὰ τόπους Ὀρθοδόξων
σκαλον καὶ μέγαν μύστην.
Ἐκκλησιῶν, ἠξιολόγησε τὸ ζήτημα
Ὁ πιστὸς λαὸς καὶ πολλοὶ Σεβ.
τοῦτο ἐπὶ τῇ βάσει τῶν ὁμοφώνων
Μητροπολῖται δὲν δύνανται νὰ
πανορθοδόξων ἀποφάσεων καὶ
ἀποδεχθοῦν τὴν ἐξίσωσιν τῆς
ἔκρινεν ὅτι θὰ ἔδει ὅπως ἑκάστη
Ἐκκλησίας μὲ τὰς αἱρέσεις καὶ τὰ
Ἐκκλησία τοποθετῆται μετὰ τῆς
ὑποτιθέμενα μυστήριά των. Ἤδη αἱ
ἐπιβαλλομένης εὐθύνης καὶ τοῦ
χρέους αὐτῆς ἔναντι τοῦ λαοῦ τοῦ
ἀντιδράσεις κλήρου καὶ λαοῦ εἶναι
Θεοῦ, πρὸς διατήρησιν ἀκλονήτου
μεγάλαι. Αὐτὸ διαπιστώνει καὶ ὁ
τῆς ἐμπιστοσύνης αὐτοῦ ἔναντι
Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης καὶ ζητεῖ
τῶν ποιμένων αὐτοῦ.
μέτρα καταδίκης καὶ συμμορφώσε-
Μακαριώτατε,
ως; Πῶς ὅμως θὰ συμβῆ αὐτό, ὅταν
ὁ πιστὸς λαὸς ἀρνῆται νὰ συμμορ-
Γνωρίζοντες τὰ ἀνωτέρω ὀφει-
φωθῆ; Θὰ ἐπιτευχθῆ ἡ συμμόρφω-
λετικῶς τῇ Ὑμετέρα Μακαριότητι
σις μὲ ἀνακοινώσεις, καταδικα-
καὶ τῇ κατ᾽ Αὐτὴν Ἁγιωτάτῃ καθ᾽
Ἑλλάδα Ἐκκλησίᾳ, παρακαλοῦμεν
στικὰς ἀποφάσεις, καθαιρέσεις
Ὑμᾶς ἀδελφικῶς, ἐξ ὁμοφώνου
Σεβ. Μητροπολιτῶν καὶ ἐντίμων
Συνοδικῆς ἀποφάσεως, ὅπως ἐν τῇ
Κληρικῶν, μὲ ἀφορισμοὺς καθη-
διακρινούσῃ τὴν Ὑμετέραν Ἐκκλη-
γητῶν Πανεπιστημίου (Ρασοφόρων
σίαν συνεπείᾳ εἰς τὰς ἑκάστοτε
καὶ μή) Καθηγουμένων καὶ Προ-
λαμβανομένας πανορθοδόξους
ηγουμένων Ἱερῶν Μονῶν, τοῦ ἐντί-
ἀποφάσεις καὶ ἐνεργείας, ὀφειλε-
μου Κλήρου καὶ τοῦ πιστοῦ λαοῦ;
τικῶς ὡς θυγάτηρ τὸ πάλαι καὶ νῦν
Τοιαῦται ἐνέργειαι θὰ ἀποτελέσουν
προσφιλεστάτη Ἀδελφὴ Ἐκκλησία,
καὶ ἐπισήμως συμπόρευσιν τῆς
ἔχουσα ὑπ᾽ ὄψει τὰ ἀνωτέρω περὶ
τῶν ἐν πάσῃ ἁδρότητι περιγρα-
Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μὲ τὸν ση-
φεισῶν ἐν λόγῳ κινήσεων καὶ τὰς
μερινὸν Οἰκ. Πατριάρχην, ὁ ὁποῖος:
ἐξ αὐτῶν προβλεπομένας οὐχὶ
1ον) Διεκήρυξεν ὅτι οἱ Ἅγιοι Πα-
εὐχαρίστους συνεπείας, τοποθε-
τέρες τῆς Ἐκκλησίας εἰς τὸ θέμα
τηθῆτε συνοδικῶς ἐπὶ τούτῳ καὶ
τῆς Παπικῆς αἱρέσεως ὑπῆρξαν θύ-
ἀπορρίψητε καὶ καταδικάσητε ταύ-
ματα τοῦ Διαβόλου. «Οἱ κληροδο-
τας ἐπισήμως ὡς ἀνεδαφικὰς καὶ
ἐπικινδύνους, λάβητε δὲ καὶ ὡς
τήσαντες εἰς ἡμᾶς τὴν διάσπασιν
ἐκκλησιαστικὸν σῶμα τὰς προση-
προπάτορες ἡμῶν, ὑπῆρξαν ἀτυχῆ
κούσας ἀποφάσεις πρὸς εὐρυτέ-
θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως καὶ
ραν καταδίκην καὶ ἀπόρριψιν τῶν
εὑρίσκονται ἤδη εἰς χεῖρας τοῦ δι-
ἐνεργειῶν τούτων καὶ τῶν ἐκφρα-
καιοκρίτου Θεοῦ»! ( Ἐκκλησιαστικὴ
ζομένων ἀστηρίκτων ἐν πολλοῖς,
Ἀλήθεια 16.12.1998). Ἐὰν δὲν ἀπο-
ἀνορθοδόξων καὶ ἐρχομένων εἰς
τελοῦν αἱ θέσεις αὐταὶ βλασφημία
ἀντίθεσιν πρὸς τὰς συνοδικὰς ἀπο-
ἐναντίον τῶν Ἁγίων Πατέρων, οἱ
φάσεις τῶν Ἁγιωτάτων Ὀρθοδό-
ὁποῖοι ἐργάσθηκαν μὲ τὴν χάριν τοῦ
ξων Ἐκκλησιῶν θέσεων τῶν ἐν
λόγῳ ὁμάδων.
Ἁγίου Πνεύματος ὑπὲρ τῆς Ὀρθο-
δόξου Πίστεως τότε τί εἶναι; Οὐσια-
Οὕτως, ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία, στα-
στικῶς ἔχει ἀμφισβητήσει τὴν θεο-
θμίζουσα τὰς ὀδυνηρὰς συνεπείας
διὰ τὴν ἐσωτερικὴν ἑνότητα τῆς
πνευστίαν τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ
καθ᾽ Ὑμᾶς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας
διὰ αὐτὸ προωθεῖ τὴν μεταπατε-
καὶ εὐρύτερον τῆς Ὀρθοδοξίας,
ρικὴν θεολογίαν, ἡ ὁποία εἶναι ἡ κο-
ἐπιφυλάσσεται, μετὰ τὴν ἀναμενο-
ρυφαία πρᾶξις τῆς Παναιρέσεως
μένην ἀπόκρισιν καὶ ἐπίσημον το-
τοῦ Οἰκουμενισμοῦ διὰ τὴν ἀποδό-
ποθέτησιν τῆς Ὑμετέρας Ἐκκλη-
μησιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
σίας, ἵνα ὀφειλετικῶς προβῆ καὶ
αὕτη εἰς τὰς δεούσας πανορθοδό-
2ον) Ἀνεγνώρισε τὸ 1993 τὰς
ξους ἐνεργείας διὰ τὴν ἔγκαιρον
αἱρετικὰς Χριστιανικὰς Ἐκκλησίας
πρόληψιν ἐπαπειλουμένων ἀπευ-
ὡς ἀδελφὰς μὲ τὴν Ὀρθόδοξον
κταίων καταστάσεων.
Ἐκκλησίαν, ὅπως ἀνεγνώρισεν ὅτι
Ἐπὶ δὲ τούτοις, ἐν ἀναμονῇ τῆς
εἶχε προετοιμάσει ὁ προκάτοχός
ἀποκρίσεως τῆς Ὑμετέρας Μακα-
του Δημήτριος διὰ τοὺς αἱρετικοὺς
ριότητος, περιπτυσσόμεθα Αὐτὴν
μονοφυσίτας (Ἀνεγνωρίσθησαν κα-
ἀδελφικῶς μετὰ βαθείας καὶ ἀναλ-
νονικῶς). Διὰ τὸν κ. Βαρθολομαῖον
λοιώτου ἀδελφικῆς ἀγάπης καὶ πά-
ὅλαι αἱ αἱρετικαὶ «Ἐκκλησίαι» εἶναι
σης τιμῆς.
τίμια μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χρι-
βιβʼ Μαρτίου ιςʼ
στοῦ, ἐνῶ ἡ Β´ Οἰκουμενικὴ Σύνο-
Τῆς Ὑμετέρας σεβασμίας
δος ὁρίζει ὅλοι οἱ Χριστιανοὶ ὀφεί-
Μακαριότητος
ἀγαπητὸς ἐν Χριστῷ ἀδελφός»
λουν νὰ λέγουν: «ὅλοις τοῖς αἱρετι-
κοῖς ἀνάθεμα». Αὐτὰ εἶπεν ὁ Σεβ.
Τὸ χρέος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου
Πειραιῶς, αὐτὰ λέγουν ὁ ἔντιμος
νὰ μιμηθῆ
κλῆρος καὶ ὁ πιστὸς λαὸς μὲ ἀπο-
τέλεσμα οἱ Φαναριῶται νὰ ζητοῦν
τὸν μακαριστὸν Σεραφείμ
μέτρα ἐναντίον των. Ζητοῦν τὰ μέ-
τρα οἱ ἀποστάται ἐκ τῆς Πίστεως,
Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης, ἐὰν ὅταν οἱ Ἅγιοι Ἀποστολικοὶ Κανόνες
φοβῆται κίνδυνον σχίσματος, διὰ
καὶ αἱ ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν
αὐτὸ δὲν θὰ εἶναι ὑπεύθυνος ὁ
Συνόδων λέγουν ὅτι δὲν ἔχουν θέσιν
Γ. ΖΕΡΒΟΣ
πιστὸς λαὸς καὶ οἱ ἀντιοικουμενι- εἰς τὴν Ἐκκλησίαν.
σταὶ Σεβ. Μητροπολῖται, Καθηγού-
Σελὶς 8η 6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΣ
Ἐπειδή ἐλέγχουν τούς Οἰκουμενιστάς διά τάς αὐθαιρεσίας εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως

ΣΤΟΧΟΠΟΙΟΥΝ ΤΟΥΣ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΑΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΚΑΙ ΚΥΘΗΡΩΝ ΤΟΥ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΩΘΗΣΙΝ
ΑΙ ΑΠΕΙΛΑΙ ΤΟΥ ΟΙΚ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΑΤΑ

ΚΑΘΗΓΗΤΑΙ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΟΙ ΥΠΟ ΤΟΥ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΩΝ ΔΙΑΛΟΓΩΝ

ΤΩΝ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΚΑΙ Ο ΜΗ

Η
ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΥΠ᾽ ΑΥΤΟΥ ΤΩΝ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΝ
Τοῦ κ. Ἰωάννη Τάτση, Θεολόγου Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Ἱε- πης), εἰς τὴν ὁποίαν συμμετεῖχον
Διαβλέπουν καί αὐτοί κινδύνους σχίσματος ἀπό τάς ἀντιδράσεις ἐναντίον τοῦ Φαναρίου καί τῶν ἐν Ἑλλάδι Οἰκουμενιστῶν, οἱ ὁποῖοι σαρώ-
ρώνυμος ἀπεφάσισε νὰ ταυτισθῆ καὶ ἑτερόδοξοι.
ΕΠΙΣΤΟΛΗ τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου πρός τόν Ἀρχιε- μὲ τὴν οἰκουμενιστικὴν πορείαν τοῦ Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος πρὶν γίνη
νουν τά πάντα. Ἀντιδροῦν ἐναντίον τῶν ὑπερμάχων τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, διότι ἔχουν ἀπομονωθῆ ὑπό τῆς συνειδήσεως τῆς Ἐκκλησίας, τόν
πίσκοπο Ἱερώνυμο, μέ τήν ὁποία ζητεῖται ἡ λήψη μέτρων Οἰκ. Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου. Ἀθηνῶν εἶχε προλογίσει Ἰταλικὸν
πιστόν λαόν καί διαβλέπουν ὅτι τό οἰκουμενιστικόν των ἐγχείρημα θά τιναχθῆ εἰς τόν ἀέρα. Ἐλέγχουν καί τήν Ἱ. Σύνοδον, ἐπειδή δέν βάζει
κατά ὅσων κληρικῶν καί πιστῶν ἀντιδροῦν σέ ὅσα γίνον- Μὲ δημοσίας δηλώσεις του δικαιο- βιβλίον, τὸ ὁποῖον μετεφράσθη εἰς
ται στό πλαίσιο τῆς λεγόμενης οἰκουμενικῆς κίνησης εἶναι
«πάγο» εἰς τούς προαναφερομένους Μητροπολίτας. Ταυτίζονται πλήρως μέ τήν ἐπίθεσιν τοῦ Οἰκ. Πατριάρχου ἐναντίον τοῦ Σεβ. Πειραιῶς.
λογεῖ τὴν συμμετοχὴν τῆς Ἐκκλη- τὰ Ἑλληνικὰ καὶ εἶχεν ἐκφράσει τὸν
ἔγγραφο, πού φανερώνει πολλά ἀπό ὅσα βασανίζουν τό λογι- πη καὶ ἀντισυνοδικὴ συμπεριφορά ταφέρεται, ὅπως καὶ ὁ πρῶτος, σίας τῆς Ἑλλάδος εἰς τοὺς Θεολο- ἀποτροπιασμόν του διὰ τὰ ἐγκλή-
σμό τῶν οἰκουμενιστῶν. Οἱ ὑγιεῖς ἀντιδράσεις κατά τῆς παναί- τους. Ἡ στάση αὐτὴ τῆς Ἱ. Συνόδου ἐναντίον τοῦ Πατριαρχείου Σερ-
Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. ὁποῖα ἀνέγνωσε κατά τήν Κυριακήν
γικοὺς Διαλόγους μετὰ τῶν Παπι- ματα τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Καρδι-
ρεσης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τῶν συμπροσευχῶν καί τῆς «μετα- μᾶς ἀναγκάζει νὰ ἀποστείλουμε τὴν βίας κατηγορώντας το γιὰ κακοδι- κῶν καὶ ἄλλων αἱρετικῶν Χριστια-
Βαρθολομαῖος ἐπεστράτευσε Κα- τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλά καί τόν Σεβ.
ναλίου Στέπιναντς (Ἅγιος σήμερον
πατερικῆς θεολογίας» ἐνοχλοῦν τό Φανάρι καί τοῦτο γιατί δέν παροῦσα ἐπιστολὴ διὰ τῆς ὁποίας κία (χάριν συμφερόντων ἢ ἀπωλεί- νῶν, ὑπογραμμίζων ὅτι οἱ διάλογοι τῶν Παπικῶν) ἐναντίον 800.000
θηγητάς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσ- Κυθήρων κ. Σεραφείμ, ὁ ὁποῖος
μπορεῖ νά ἐπιτευχθεῖ, ὅσο γρήγορα ἐκεῖνοι ὑπολόγιζαν, ἡ πο- θέτουμε πρὸς τὸ σεπτὸ σῶμα τῆς Ἱ. ας τῆς Ὀρθοδόξου συνειδήσεως) εἶναι ἀπόφασις ὅλων τῶν Ὀρθοδό- Ὀρθοδόξων Σέρβων μὲ τὴν βοή-
σαλονίκης, διά νά ἀνακόψουν τάς ἤλεγξε, κατά τρόπον δυναμικόν, τόν
λυπόθητη ἑνότητα τῶν Χριστιανῶν ὅλου τοῦ κόσμου, γιά τήν
ἀντιδράσεις Σεβ. Μητροπολιτῶν Σεβ. Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομον, Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τὶς ἀκόλου- στὴν περίπτωση τοῦ καθηρημένου ξων Ἐκκλησιῶν. Συμφωνοῦμε μαζί θειαν τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν τῆς
ὁποία ἐργάζονται πυρετωδῶς μέσῳ τῶν διαλόγων καί τῆς λεγό-
τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος εἰς τό ὅταν οὗτος διεκήρυξεν ὅτι δέν θες παρατηρήσεις καὶ ἐρωτήσεις. πρώην Ράσκας, μοναχοῦ Ἀρτεμίου, του. Ἀλλὰ εἰς τὰς Πανορθοδόξους Κροατίας καὶ παραστρατιωτικῶν
μενης οἰκουμενικῆς κίνησης καί ἡ ὁποία ἑνότητα εἶναι, σύμφω- τὸν ὁποῖο, μάλιστα, ἀμφότεροι οἱ ἀποφάσεις διὰ τὸν διάλογον: ὀργανώσεων. Ὡς Ἀθηνῶν προσκυ -
προαναφερθέντες ἐπίσκοποι τῆς
μεθοδευμένον «ξεπούλημα» τῆς ὑπάρχει οὐσιαστικῶς σχίσμα μετά
να μέ τήν οἰκουμενιστική ἑρμηνευτική, ἐπιταγή τοῦ Κυρίου... • Οὐδαμοῦ ἀναφέρεται ὅτι εἰς νᾶ τὸν Παπισμὸν συμμορφούμενος
Ἀπὸ μέλος τῆς Ἱεραρχίας, τὸν Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος χαρακτη-
Ὀρθοδόξου Πίστεως, τό ὁποῖον ἐπι- τῶν Παπικῶν, ἀλλά «διαίρεσις». Ἐναντίον τοῦ Πειραιῶς
Ἔτσι τή μία τοὺς φταίει ἡ «Ὁμολογία Πίστεως κατά τοῦ αὐτὸν πρέπει οἱ Ὀρθόδοξοι νὰ κά- πρὸς τὰς ὑποδείξεις τοῦ στενοῦ
Σεβ. Μητροπολίτη Πειραιῶς κ. Σε- ρίζουν “κανονικὸ Ἐπίσκοπο”, “ὁμο-
χειρεῖ μέσῳ τῶν θεολογικῶν Διαλό- Αὐτή ἔχει ὡς ἀκολούθως:
Οἰκουμενισμοῦ», τήν ἄλλη ἡ δῆθεν ἀμφισβήτηση τοῦ Οἰκουμε- «Μακαριώτατε ἅγιε Πρόεδρε, νουν ὑποχωρήσεις καὶ συμβιβα- του φίλου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρ-
Σεβασμιώτατοι, ραφείμ, τὴν Κυριακή τῆς Ὀρθοδο- λογητὴ” καὶ “ἅγιο”. Τὰ ἐρωτήματα,
γων μετά τῶν Παπικῶν καί ἄλλων
νικοῦ Θρόνου, τήν ἑπομένη τά «ἀναθέματα» τοῦ Μητροπολίτου σμοὺς εἰς βάρος τῆς Πίστεως. χου. Καὶ μάλιστα εἰς μίαν φάσιν
ξίας τοῦ τρέχοντος ἔτους ἀνεγνώ- πού ἀναφύονται, ἐν προκειμένῳ, κατὰ τὴν ὁποίαν νέοι Μητροπολῖται
ἑτεροδόξων, ἀλλά καί διά τῆς προ-
Πειραιῶς καί κάποτε ἀκόμη καί τά συνέδρια καταδίκης τῆς με- Ἀπὸ μακροῦ χρόνου ἡ ἀκαδη- • Οὐδαμοῦ ἀναφέρεται ὅτι πρέ-
μαϊκὴ κοινότητα παρακολουθεῖ τὴν σθησαν «νέα ἀναθέματα» ἐναντίον εἶναι προφανῆ: Ὑφίσταται, Μακα- ἔλεγον ὅτι κρατᾶ ἀποστάσεις. Ὑ-
ταπατερικῆς αἵρεσης. Ὅσοι μετέχουν σέ ὅλα τά παραπάνω ἤ
ωθήσεως τῆς Παναιρέσεως τοῦ
τοῦ πάπα Ρώμης Βενεδίκτου ΙΣΤ΄ ριώτατε, κοινωνία τῶν ὡς ἄνω Μη- πει νὰ γίνωνται συμπροσευχαὶ καὶ
συμφωνοῦν μέ αὐτά πρέπει νά τύχουν τιμωρίας. Αὐτή μάλιστα ἐξέλιξη μίας ἰδιοτύπου διαμάχης, ἡ πάρχει, ὅμως, καὶ κάτι ἄλλο: Ὅταν
Οἰκουμενισμοῦ. Εἰς τήν ἐπιστολήν
“καὶ τοῖς αὐτῷ κοινωνοῦσι”. Ἀναρω- τροπολιτῶν τῆς ἑλλαδικῆς διοική- συλλείτουργα ἢ νὰ ἀντιμετωπίζε-
τή φορά ζητεῖται συνοδική καταδίκη τῶν ἀντιοικουμενιστῶν μέ ὁποία ἀφορᾶ στὴν θέση τῆς διοι- ται ὁ Πάπας ὡς κανονικὸν μέλος αἱ ἀντιδράσεις διὰ τὴν ἐπικειμένην
τῶν Καθηγητῶν, τήν ὁποίαν ὑπο-
τιόμαστε, ἐὰν ἡ Ἐκκλησία τῆς σεως μὲ ἕνα ἐγνωσμένα σχισμα- προδοσίαν τῆς Πίστεως εἰς τὸν Θε-
συγκεκριμένες ἀποφάσεις. κήσεως τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλά- τῆς Ἐκκλησίας.
γράφει καί ὁ γνωστός οἰκουμενιστής
Ἑλλάδος τηρεῖ διαφορετικὴ στάση τικὸ πρώην Ἐπίσκοπο; Ἀρνεῖται ἡ Ἱ. ολογικὸν Διάλογον, ὁ ὁποῖος ἐπρα-
Οἱ Οἰκουμενιστές εὐχαρίστως διαλέγονται μέ κάθε αἱρετικό δος στοὺς διαχριστιανικοὺς καὶ ἀπὸ αὐτὴν τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου, Σύνοδος τῆς Ε.τ.Ε. τὴν δικαιοδοσία • Οὐδαμοῦ ἀναφέρεται ὅτι τὸ
θεολόγος κ. Πέτρος Βασιλειάδης γί-
παπικό, προτεστάντη ἤ ἀκόμη καί ἰσλαμιστή, βουδιστή σεβόμε- διαθρησκειακοὺς διαλόγους καὶ Ἱερὸν Μυστήριον τοῦ Βαπτίσματος γματοποιήθη εἰς τὴν Κύπρον διὰ τὸ
τὸ ὁποῖο διὰ συνοδικῆς ἀποφάσεως καὶ τὴν κρίση τῶν συνοδικῶν ὀργά-
νεται ἐπίθεσις ἐναντίον τῶν Σεβ.
νοι τήν «ἑτερότητα» ἀλλά ἀδυνατοῦν νά διαλεχθοῦν μέ κληρι- τοὺς ὀργανισμοὺς, ὅπου αὐτοὶ διε- πρέπει νὰ γίνεται κατὰ τὸ πρότυ- Πρωτεῖον τοῦ Πάπα εἰς τὴν Ἐκκλη-
ἐν ἔτει 1965 ἦρε τὸ ἀνάθεμα τοῦ νων τῆς ἀδελφῆς Αὐτοκεφάλου
Πειραιῶς καί Κυθήρων, ἀλλά καί
κούς καί πιστοὺς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, πού ἀνησυχοῦν ξάγονται. Οἱ περισσότεροι ἐξ ἡμῶν πον τῶν Παπικῶν. σίαν, ἐγενικεύθησαν ὑπὸ τῶν πι-
1054, ποὺ εἶχε ἐξαπολύσει ὁ πα- Ἐκκλησίας; Θεωροῦμε κανονικῶς
ἐναντίον τῆς Ἱ. Συνόδου, ἡ ὁποία
γιά ὅσα ἀντικανονικά καί ἀντιπατερικά λαμβάνουν χώρα τά τε- ἔχουμε συμμετάσχει στὸ παρελθὸν στῶν, εἰς ὁλόκληρον τὴν Ἑλλάδα,
τριάρχης Μιχαὴλ Α΄ ἐναντίον τῶν καὶ ἐκκλησιολογικῶς ἀπαράδεκτο • Οὐδαμοῦ ἀναφέρεται ὅτι Σεβ. τότε ἔσπευσε διὰ τῆς Ἱερᾶς Συνό-
δέν τούς ἐλέγχει δι᾽ ὅσα λέγουν, μέ
λευταῖα χρόνια. Αἴρουν μέ περισσή εὐκολία τά ἀναθέματα, πού καὶ ἐξακολουθοῦμε νὰ συμμετέ- ἀπεσταλμένων τοῦ πάπα Λέοντος Ἐπίσκοποι ἀλλοτρίας Αὐτοκεφά-
χουμε στοὺς ἐπιστημονικοὺς αὐ- Μητροπολῖται καὶ Ἀρχιμανδρῖται, οἱ δου νὰ διακηρύξη ὅτι αἱ ἀποφάσεις
ἀποτέλεσμα νά ὑπάρχη κίνδυνος
ἐπέβαλαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες στόν αἱρετικό Πάπα, ἀλλά εἶναι Θ΄. Διότι, ἀποτελεῖ λογικὴ ἀνακο- λου διοικήσεως νὰ συνάπτουν κα- ὁποῖοι συμμετέχουν εἰς τοὺς δια-
τοὺς διαλόγους, ἐκπροσωποῦντες δὲν θὰ εἶναι δεσμευτικαὶ διὰ τὴν
σχίσματος εἰς τήν Ἐκκλησίαν. Ἀπό
ἕτοιμοι νά ἐπιβάλλουν ἀφορισμούς καί καθαιρέσεις σέ ὅσους λουθία νὰ ἀναθεματίζονται ὁ σημε- νονικὴ κοινωνία μὲ σχισματικούς, λόγους καὶ εἰς «διαθρησκειακὰς»
ἀμφισβητοῦν τόν δικό τους οἰκουμενιστικό βηματισμό, κάποι- εἴτε τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος. Σήμερον
τήν ἐπιστολήν διαφαίνεται πλέον ἡ
ρινὸς πάπας Ρώμης “καὶ οἱ αὐτῷ κοι- οἱ ὁποῖοι δροῦν εἰς βάρος τῆς το- συναντήσεις – προέκτασις τῶν δια- ταυτίζεται μὲ τὸ Φανάριον εἰς τὰ
ες δέ φορές τιμωροῦν χωρίς πραγματικό λόγο πιστούς, πού εἴτε τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο νωνοῦντες” ἀπὸ ἕναν Ἐπίσκοπο, καὶ
ἀγωνία ὅλων ἐκείνων τῶν οἰκουμε-
πικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Τὸ λόγων πρέπει νὰ μεταλαμβάνουν πάντα. Ὅπως μὲ δημοσίας δηλώ-
ἀνάλωσαν τή ζωή τους στήν Ἐκκλησία. καὶ τὶς ἄλλες παλαίφατες ἐκκλη- μάλιστα τὴν ἴδια στιγμὴ, ποὺ ἐπισή- ἴδιο ἀπαράδεκτο θὰ θεωρούσαμε
νιστικῶν δυνάμεων, αἱ ὁποῖαι ἀσε-
σιαστικὲς διοικήσεις. Γιὰ τὰ ἀποτε- ὡς Παπικοὶ (τί ἔγινε μὲ τὸν Ἀρχι- σεις ταυτίζεται καὶ μὲ τὸν Σεβ. Δη-
Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος παρουσιάζει στήν Ἐπιστολή του μως ἡ Σύνοδος, στὴν ὁποία ἀνήκει, τὸ νὰ ὑποστηρίξουν καὶ νὰ κοινω- μανδρίτην τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς
βοῦν εἰς βάρος τῶν Ἱερῶν Κανόνων
λέσματά τους ὑποβάλλεται λεπτο- μητριάδος κ. Ἰγνάτιον εἰς τὴν Με-
τούς ἀντιοικουμενιστές ὡς κινούμενους ἐναντίον ἀποφάσεων βρίσκεται σὲ θεολογικὸ διάλογο μα- νήσουν Ἐπίσκοποι ἄλλης Ὀρθοδό- Ἀθηνῶν, ὁ ὁποῖος μετέλαβε κατ᾽
τῆς Ἐκκλησίας μας. Διαβλέπουν
μερὴς ἀπολογισμὸς στὶς ἁρμόδιες ταπατερικὴν Θεολογίαν. Κάποιος
πανορθοδόξων Συνόδων περί τῶν διαλόγων καί τῆς οἰκουμε- ζί τους. Τὸ αὐτὸ ἰσχύει καὶ γιὰ τοὺς ξου Ἐκκλησίας μὲ τοὺς ἐν Ἑλλάδι αὐτὸν τὸν τρόπον εἰς Οἰκουμενι- πρέπει νὰ τοῦ ὑπενθυμίση ὅτι οἱ
κίνδυνον σχίσματος, διότι τόσον τό
συνοδικὲς ἐπιτροπές, ὅπου οἱ Σεβ. μύδρους τοῦ Σεβ. Πειραιῶς κατὰ σχισματικούς. Ἐκτὸς καὶ ἐὰν γιὰ
νικῆς κίνησης. Προσπαθεῖ ἔτσι νά ἐπιβάλλει στόν ὀρθόδοξο κό- στικὴν Ἱ. Μονὴν εἰς τὴν Ἰταλίαν;). Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἦσαν
Οἰκ. Πατριαρχεῖον ὅσον καί οἱ
Ἱεράρχες ἔχουν τὴν δυνατότητα τῶν Διαμαρτυρομένων, τοὺς ὁποί- τοὺς Σεβασμιωτάτους ὑφίστανται
σμο τό ἀλάθητο τῶν πανορθοδόξων Συνόδων ἤ τό ἀδιαμφισβή- νὰ ἐνημερωθοῦν διεξοδικῶς γιὰ • Οὐδαμοῦ ἀναφέρεται ὅτι δὲν ἀπηλλαγμένοι ἀπὸ πάθη, εἶχον
Ἀρχιερεῖς καί Καθηγηταί, πού ὑλο-
τητο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου. Ἐκτὸς τοῦ ὅτι ἀποφεύγει νά ους “συνανεθεμάτισε”, παραβλέ- δύο μέτρα καὶ δύο σταθμά: “ἀνά- ὑφίσταται σχίσμα, ἀλλὰ ἁπλῶς μία ἀπαλλαγῆ καὶ ἀπὸ τοὺς κακοὺς λο-
τὴν πρόοδο αὐτῶν τῶν κινήσεων.
ποιοῦν τάς ἀποφάσεις του ἔχουν
ἀπαντήσει στά περί συμπροσευχῶν καί τῶν ὑποχωρήσεων σέ μεί- ποντας πὼς γιὰ τέσσερεις καὶ πλέον θεμα” γιὰ τοὺς σχισματικούς τῆς διαίρεσις τῶν παπικῶν ἀπὸ τὴν γισμούς, δὲν εἶχον συμβούλους ὡς
Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἀκο-
ἀπομονωθῆ ἀπό τόν ἔντιμον κλῆρον
ζονα θεολογικά ζητήματα, κατά τήν διεξαγωγή τῶν διαλόγων μέ αἰῶνες οὐδεμία Σύνοδος Ὀρθοδό- Δύσεως καὶ “κοινωνία” μὲ τοὺς σχι- Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, ὡς ὑπε- οἱ σύγχρονοι πατέρες καὶ ἔδρασαν
λουθώντας τὸν τύπο τῆς Ἐκκλη- ξων θεώρησε σκόπιμο νὰ προβεῖ σὲ σματικοὺς τῶν Βαλκανίων.
καί τόν πιστόν λαόν. Ὁ λόγος των
τούς ἑτεροδόξους, εἶναι φανερό ὅτι προσπαθεῖ νά ἀποτρέψει στήριξεν Ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας ὑπὲρ τῆς Πίστεως πολεμοῦντες τὰς
ἐνδεχόμενη ἀλλαγή στάσης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί σίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἀνάλογη ἐνέργεια. Οἱ πανορθόδο-
δέν ἔχει οὐδεμίαν ἀπήχησιν εἰς τήν
ἀποφάσισε συνοδικῶς, ἤδη ἀπὸ τὸ Γνωρίζουμε ὅτι ἱκανὸς ἀριθμὸς τῆς Ἑλλάδος καὶ «ἐξαπτέρυγον» αἱρέσεις μὲ τὴν Χάριν τοῦ Ἁγίου
ἀποχώρησή της ἀπό τό «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν» καί ξες ἀποφάσεις ἐπὶ τοῦ διαχριστιανι-
συνείδησιν τῆς Ἐκκλησίας (τόν πι-
πρῶτο μισό τοῦ παρελθόντος αἰῶ- Ἱεραρχῶν ἔχει ἐκφράσει τὶς ἀνη- τοῦ Φαναρίου, προκαλῶν τὰς ἀντι- Πνεύματος. Οἱ σύγχρονοι Πατέρες,
τόν διάλογο μέ τούς Παπικούς, πού γίνεται ἄνευ τῶν προϋποθέ- κοῦ διαλόγου ὀφείλουν νὰ ἀποτε- συχίες του καὶ αἰτηθεῖ τὴν σύγκλη- δράσεις Ἱεραρχῶν καὶ Καθηγητῶν
στόν λαόν) καί δι᾽ αὐτό πιστεύουν
νος, νὰ ἀποστείλει ἀντιπροσώπους ὅπως καὶ ὁ ἴδιος ἐπικαλοῦνται τὸ
σεων, πού ἀπαιτοῦνται. Προβάλλει ἔτσι τίς ἀποφάσεις τῶν παν- λοῦν τὸν κανονικὸ ὁδηγὸ καὶ τὴν ση τῆς Ἱ. Συνόδου, προκειμένου νὰ Πανεπιστημίου, οἱ ὁποῖοι ὑπεστήρι- Ἅγιον Πνεῦμα, ἀλλὰ φαίνεται δὲν
ὅτι μέ τήν τρομοκρατίαν εἰς βάρος
ορθοδόξων Συνόδων ὡς ὁριστικές καί ἀμετάκλητες, ἐνῶ στήν της στοὺς ὀργανισμοὺς διαχρι- βακτηρία τῶν ποιμένων τῆς Ἐκκλη- ἐπιβεβαιωθεῖ ἐκ νέου ἢ νὰ ἐπανα- ξαν ὅτι αἱ θέσεις του εἶναι ξέναι τὸ πιστεύουν καὶ διὰ αὐτό, ἀντὶ νὰ
Σεβ. Μητροπολιτῶν, ρασοφόρων
πραγματικότητα οἱ ἀποφάσεις αὐτές ἐλήφθησαν ὑπό ἄλλες στιανικοῦ καὶ διαθρησκειακοῦ δια- σίας καὶ ὄχι νὰ διαβάλλονται καὶ νὰ καθορισθεῖ ἡ στάση τῆς Ε.τ.Ε. πρὸς τὴν Ὀρθόδοξον Θεολογίαν. προωθοῦν τὴν διαδόσιν τὴς Ὀρθο-
Καθηγητῶν Πανεπιστημίου, Θεο-
συνθῆκες καί στό χρονικό διάστημα, πού μεσολάβησε ἀπό τότε λόγου. Ἡ ἀποστολικὴ τεκμηρίωση καταστρατηγοῦνται ἀπὸ αὐτούς.
τῆς διὰ τοῦ διαλόγου μαρτυρίας ἔναντι τοῦ διαχριστιανικοῦ καὶ δια- • Οὐδαμοῦ ἀναφέρεται ὅτι πρέ- δόξου Πίστεως, προωθοῦν τὴν παν -
λόγων, Καθηγουμένων Ἱ. Μονῶν καί
μέχρι σήμερα, ὑπῆρξαν διαφοροποιήσεις πρός τό χεῖρον στή Ὁ ἴδιος Ἱεράρχης, ἐπίσης, ἔχει θρησκειακοῦ διαλόγου καὶ τῆς πει νὰ γίνωνται συμπροσευχαὶ μετὰ αίρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, προ-
τῆς ἀληθείας παρεῖχε πλήρη ἐχέγ-
Ἱερομονάχων θά ἐπιτύχουν τήν σιω-
στάση τόσο τῶν παπικῶν καί τῶν προτεσταντῶν ὅσο καί τῶν ἀνά λάβει ὡς συνήθεια νὰ καθυβρίζει Οἰκουμενικῆς κινήσεως. Ὡς μέλη τῶν Παπικῶν, ὡς ἔγινε πέρυσι εἰς ωθοῦν τὴν μεταπατερικὴν θεολο-
τόν κόσμο οἰκουμενιστῶν. Μπορεῖ ἀλήθεια σήμερα ἡ Ὀρθόδο- γυα γιὰ τὴν ὀρθότητα τῆς συμμε-
πήν. Ὁ ἔντιμος κλῆρος καί ὁ πιστός
σκαιῶς τὴν μουσουλμανικὴ καὶ τὴν τῆς Ἐκκλησίας καὶ θεράποντες τῆς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον γίαν, νοθεύουν τὸ ἱερὸν μυστήριον
ξη Ἐκκλησία νά μετέχει σέ Συμβούλια «ἐκκλησιῶν» ἤ νά διαλέ- τοχῆς της ἐνῶ, συνάμα, ἡ σύγχρο-
λαός ἔχει ἀντιληφθῆ πλέον ὅτι ὁ
ἰουδαϊκὴ θρησκεία μαζὶ μὲ τοὺς ἱερᾶς ἐπιστήμης τῆς Θεολογίας θέ- κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς ἀποδόσε- τοῦ Βαπτίσματος κ.λπ.
γεται μέ τούς Παπικούς ἐπί ὑψηλοῦ ἐπιπέδου τή στιγμή, πού ὁ νη ἀπαρχὴ τῆς διαχριστιανικῆς λειτουργοὺς καὶ τοὺς πιστούς Γ.Ζ.
Οἰκ. Πατριάρχης δέν σέβεται τούς
τουμε ὑπʼ ὄψιν τοῦ σεπτοῦ Σώμα- ως τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα (Ἀγά-
κόσμος ὅλος ὀδύρεται καί δικαιολογημένα διαμαρτύρεται γιά προσεγγίσεως μὲ τὶς ἐγκύκλιες τους. Ἀδυνατοῦμε νὰ διακρίνουμε τος τῆς Ἱεραρχίας καὶ τὶς δικές μας
Ἁγίους Ἀποστολικούς Κανόνας καί
τά σκάνδαλα παιδεραστίας, ποὺ βαρύνουν παπικούς καρδινάλι- ἀποφάσεις τῆς Ἱ. Συνόδου τοῦ Οἰ- ἤ, ἔστω, νὰ εἰκάσουμε ποιὸ εἶναι τὸ παρατηρήσεις καὶ ἐρωτήσεις. Μία
τάς ἀποφάσεις τῶν Οἰκ. Συνόδων
ους ἤ τήν ὁμοφυλοφιλική «ἱερωσύνη» τῶν Προτεσταντῶν; Εἶναι
καί δι᾽ αὐτό «ἐξεγείρεται» ζητῶν κουμενικοῦ Πατριαρχείου τῶν ἐ- πνευματικὸ ἢ ποιμαντικὸ ὄφελος σαφὴς συνοδικὴ ἀπαντητικὴ δια-
ἀποδεκτές ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία οἱ συνεχεῖς συμπροσ-
μετάνοιαν ὑπ᾽ αὐτοῦ, τήρησιν τῶν Ἱ. τῶν 1902 καὶ 1904 ἐπιβεβαίωνε τὴν ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἀπρόκλητη, βίαιη κα- γνώμη ἐπὶ τοῦ θέματος εἴμαστε βέ- Ἐκοιμήθη ὁ Καθηγούμενος
ευχές ὀρθοδόξων κληρικῶν μέ παπικούς, προτεστάντες καί κά- θέση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ταφορὰ ἑνὸς Ἐπισκόπου ἐναντίον βαιοι ὅτι θὰ ἀποκαταστήσει τὴν
ὡς ὑπευθύνου γιὰ τὴν ἑνότητα τοῦ
Κανόνων καί τερματισμόν τῆς Οἰ-
ποιες φορές μέ ἀλλόθρησκους σέ ὅλο τόν κόσμο; ἀνθρώπων διαφορετικοῦ θρησκεύ- ἀξιοπιστία τῆς ὀρθοδόξου μαρτυ- τῆς Ἱ. Μονῆς τοῦ Ὁσίου Δαυΐδ
χριστιανικοῦ κόσμου. Γιὰ ἐκείνους
κουμενιστικῆς πορείας τῶν Ἀρχιε-
Ἡ εὐκαιρία, πού δίνεται στούς Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας τῆς ματος. Ταυτοχρόνως, μᾶς προβλη- ρίας στὸν κόσμο.
δὲ ποὺ θὰ ἐπιζητοῦσαν τὴν περαι-
ρέων καί τῶν Θεολόγων τῆς Ὀρθο-
Ἑλλάδος μετά τήν ἐπιστολή τοῦ Πατριάρχη, εἶναι μοναδική. ματίζει σοβαρὰ ἡ εἰκόνα τῆς Μετὰ βαθυτάτου σεβασμοῦ Ἀρχιμανδρίτης Κύριλλος
τέρω ἁγιολογικὴ τεκμηρίωση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ τῶν
δοξίας. Ἐπιπλέον ἡ συνείδησις τῆς
Ἀντί ἄλλης ἀπάντησης, ἦρθε ἡ ὥρα τῆς ἀποχώρησης τῆς συγχρόνου διαχριστιανικῆς κινή- ποιμένων της, ποὺ ἐκπέμπεται στὸ Εὐαγγελία Ἀμοιρίδου, Ἐπίκουρη
Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπό τό «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλη-
Ἐκκλησίας δέν ἀποδέχεται εἰς κρι-
σεως, αὐτὴ εὑρίσκεται εἰς τὸ ἔργο ἐσωτερικὸ καὶ τὸ ἐξωτερικό τῆς Καθηγήτρια, Χρῆστος Ἀραμπατζής,
σιῶν» καί τόν διεξαγόμενο μέ τούς ἀμετανόητους Παπικούς
σίμους στιγμάς διά τό γένος τῶν
τοῦ Ἁγίου Φιλαρέτου, Μητροπολί- χώρας ἐξαιτίας αὐτῶν τῶν ἐνερ- Ἐπίκουρος Καθηγητὴς, Χαράλαμπος
προσχηματικό διάλογο ἀλλά καί τῆς ταυτόχρονης συνοδικῆς
Ἑλλήνων Ὀρθοδόξων νόθευσιν τοῦ
του Μόσχας, ὁ ὁποῖος ἔγραψε περὶ γειῶν, καὶ πολλοὶ ἀπὸ ἐμᾶς γινόμα- Ἀτματζίδης, Ἐπίκουρος Καθηγητὴς,
καταδίκης τῆς παναίρεσης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, πού τρώει τά
Ὀρθοδόξου φρονήματος καί συμ-
τὰ μέσα τοῦ 19ου αἰῶνος διὰ τὴν στε κοινωνοὶ τῆς ἀπορίας καὶ τῆς Διονύσιος Βαλαής, Ἐπίκουρος Καθη-
σωθικά τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. γητὴς, Πέτρος Βασιλειάδης, Καθη-
πόρευσιν μέ τήν Παπικήν καί Προ-
ἀνάγκη θεραπείας τῶν τραυμάτων ἀγανακτήσεως, ποὺ αὐτὲς ἐγεί-
Ὁ σεβασμός ὅλων πρός τό Οἰκουμ. Πατριαρχεῖο θά συνεχίσει τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος, τὴν γητὴς, Μόσχος Γκουτζιούδης, Λέκτο-
τεσταντικήν Δύσιν, ἡ ὁποία λεηλα-
ρουν. Εἶναι, ἄραγε, δύσκολο νὰ
νά ὑπάρχει μόνο ἐφόσον ἐκεῖνο παραμένει πιστό στήν παράδο- δυνατότητα ἐπανενώσεως τῆς διη- ρας, Ἠλίας Εὐαγγέλου, Ἐπίκουρος
τεῖ τήν Ἑλλάδα πνευματικῶς, κοι-
ἀντιληφθεῖ κάποιος τὴν ζημία καὶ
ση τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας. Οἱ «θρόνων διάδο- ρημένης χριστιανοσύνης καὶ τὴν Καθηγητὴς, Ἀγγελικὴ Ζιάκα, Ἐπίκου-
νωνικῶς, οἰκονομικῶς καί ἐθνικῶς.
τὴν δυσχέρεια, ποὺ προκαλεῖ ἡ
χοι» μποροῦν νά διασφαλίζουν τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας μό- κοινὴ χριστολογικὴ πεποίθηση, ποὺ προαναφερθεῖσα νοοτροπία καὶ ρη Καθηγήτρια, Φώτιος Ἰωαννίδης,
Ἡ συνείδησις τῆς Ἐκκλησίας προει-
νο, ἐάν παραμένουν καί «τρόπων μέτοχοι» τῶν Ἁγίων Πατέρων. διατηροῦν μετὰ τῆς Μίας, Ἁγίας, συμπεριφορὰ στὰ παλαίφατα Πα- Ἀναπληρωτὴς Καθηγητὴς, Δημήτριος
δοποιεῖ τούς ἐκτροχιασθέντας ἀπό
Ἡ κεφαλή τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς τήν Πίστιν Φαναριώτας ὅτι δέν θά
Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκ- τριαρχεῖα, τῶν ὁποίων ἅπασες οἱ Καϊμάκης, Καθηγητὴς, Ἰωάννης Κα-
Χριστός μᾶς βεβαίωσε ὅτι «πύλαι Ἅδου οὐ κατισχύσουσιν κλησίας οἱ ἀποσχισθέντες κλάδοι καθέδρες εὑρίσκονται σὲ κράτη μὲ
ραβιδόπουλος, Ὁμότιμος Καθηγητὴς,
αὐτῆς» (Ματθ. 16,18) δηλ. τῆς Ἐκκλησίας καί γιά τοῦτο εἶναι Ἄννα Κόλτσιου – Νικήτα, Ἀναπληρώ-
ἀνεχθῆ τήν προδοσίαν τῆς Πίστεως.
της. Ὡς ἀποφθεγματικῶς διετύπω- μουσουλμανικὴ ἢ ἰουδαϊκὴ πλει-
δυσερμήνευτη ἡ ἐξαιρετική ἀνησυχία κάποιων γιά τήν ἐσωτε- τρια Καθηγήτρια, Δήμητρα Κούκου-
Καί μάλιστα ὅταν τό Βατικανόν δια-
σε τοῦτο ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, Μη- ονότητα; Δὲν πείθουμε διὰ τῶν
ρική ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας. Ἐκτός κι ἄν πιστεύουν ὅτι ἡ ἑνό- ρα, Καθηγήτρια, Ἀντωνία Κυριατζῆ,
κηρύσσει δημοσίως διά τοῦ ὑπευ-
τροπολίτης Πενταπόλεως: “τὸ δό- ὕβρεων γιὰ τὴν εὐαγγελικὴ ἀλή-
τητα στήν Ἐκκλησία διασφαλίζεται μέ τήν ἠθελημένη ἤ ἐπι- Λέκτορας, Μιλτιάδης Κωνσταντίνου,
θύνου διά τήν ἑνότητα τῶν «Ἐκκλη-
γμα δὲν καταπολεμεῖ τὴν ἀγάπην· θεια, εἰδικῶς ὅταν ἡ ἀλήθειά μας
βαλλόμενη ὑπακοή σέ πρόσωπα καί ὄχι μέ τήν προσήλωση στήν ἡ δὲ ἀγάπη χαρίζεται τῷ δόγματι”. Καθηγητής, Νικόλαος Μαγγιῶρος,
σιῶν» Καρδιναλίου Κούρτ Κόχ ὅτι
ἐκπορεύεται ἀπὸ τὸν Θεὸ τῆς εἰρή- Ἐπίκουρος Καθηγητὴς, Γεώργιος
ἀποστολική καί πατερική πίστη στόν Τριαδικό Θεό. Ἐνῶ, ὅμως, ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκ- νης, ὁ ὁποῖος ὅρισε ὡς τύπο καὶ τό-
οἱ διάλογοι ἐναυάγησαν, ἀλλά τούς
Μαρτζέλος, Καθηγητὴς, Βασιλικὴ

Ἡ Ἀλβανική Κυβέρνησις παραβιάζει

διατηρεῖ ζωντανούς ὁ Οἰκ. Πα-
τριάρχης μέ πρωτοβουλίαν του.
Ἡ ἐπιστολή
προκλητικῶς τά ἀνθρώπινα δικαιώματα
τῶν Καθηγητῶν
κλησίας τῆς Ἑλλάδος ἔχει ἐνθέρ-
μως ταχθεῖ ὑπὲρ τῆς συμμετοχῆς
στὸν οἰκουμενικὸ καὶ διαθρησκει-
ακὸ διάλογο, παρατηροῦμε ὅτι ὁρι-
σμένα μέλη της προβαίνουν σὲ πρά-
πο Του τοὺς Ἐπισκόπους καὶ “λοι-
δορούμενος οὐκ ἀντελοιδόρει, πά-
σχων οὐκ ἠπείλει”. Σὲ αὐτὸ τὸ ση-
μεῖο κρίνουμε ἀναγκαῖο ἡ Ἱ. Σύνο-
δος νὰ ἀπαντήσει, ἐὰν δέχεται
Μητροπούλου, Ἐπίκουρη Καθηγήτρι-
α, Ἰωάννης Μούρτζιος, Ἀναπληρωτὴς
Καθηγητὴς, Παναγιώτης Παχῆς, Κα- Ἀρχιμανδρίτη Ἰάκωβο Τσαλίκη
θηγητὴς, Ἰωάννης Πέτρου, Καθη-
(†1991), ὅπως καὶ τὰ γύρω χωριά,
Τὴν Παρασκευὴν 30ην Μαρτίου

τῶν Βορειοηπειρωτῶν
Μέ ἀφορμήν τήν παραβίασιν τῶν
ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων εἰς βάρος
Βορειοηπειρωτῶν ὑπό τοῦ Ἀλβανι-
κοῦ Κράτους, τήν δικαστικήν δίωξιν
τοῦ Προέδρου τῆς «Ὁμονοίας» καί
Παραθέτομεν κατωτέρω τήν ἐπι-
στολήν, τήν ὁποίαν ἀπέστειλαν οἱ
καν οἱ ἀποφάσεις τοῦ Πρωτοδι-
Καθηγηταί τοῦ Πανεπιστημίου
κείου καὶ τοῦ Ἐφετείου Κορυτσᾶς,
Θεσσαλονίκης (μαζί καί τά ὀνόμα-
μὲ τὶς ὁποῖες ἐπιβλήθηκε στὸν Ντί-
τά των) εἰς τόν Ἀρχιεπίσκοπον καί
σο ποινὴ φυλάκισης ἑνὸς ἔτους
τήν Ἱ. Σύνοδον, μέ τήν ὁποίαν στο-
χωρὶς ἀναστολὴ καὶ ἀκολούθησε ἡ
χοποιοῦν τόν Σεβ. Πειραιῶς κ. Σε-
εἰσβολὴ τῆς ἀστυνομίας στὸ σπίτι
του, χωρὶς καμία προειδοποίηση
ραφείμ διά τά «ἀναθέματα», τά
ξεις, ποὺ ὑποσκάπτουν ὄχι μόνον
τὴν πορεία αὐτῶν τῶν διαλόγων,
ἀλλά, ἀκόμη, καὶ αὐτὴν τὴν διορθό-
δοξο ἑνότητα δημιουργώντας προ-
ϋποθέσεις σχίσματος ἐντός τῆς
Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἡ ἀνησυ-
χία μας ἑδράζεται στὸ γεγονὸς ὅτι ἡ
Ἱ. Σύνοδος ἕως στιγμῆς δὲν ἤλεγξε
τὰ μέλη της, Ἱεράρχες, γιὰ τὴν ἄτο-
ἐκβιασμοὺς ἢ παρεμβάσεις ἀπὸ
ὁποιοδήποτε ξένο θρησκευτικὸ
κέντρο, ὅπως σαφῶς κατήγγειλε ὁ
ὡς ἄνω ἀναφερόμενος Ἱεράρχης.
Συνωδὰ πρὸς τὸν Μητροπολίτη
Καί ἐναντίον τοῦ Κυθήρων
Πειραιῶς, καὶ ὁ συνώνυμός του,
Σεβ. Μητροπολίτης Κυθήρων, κα-
γητὴς, Παναγιώτης Σκαλτσῆς, Ἀνα-
πληρωτὴς Καθηγητὴς, π. Ἰωάννης τὰ ὁποῖα ἐστεροῦντο μονίμου
ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ ὁ Καθηγούμενος
Σκιαδαρέσης, Ἐπίκουρος Καθηγητής, Ἐφημερίου. Παράλληλα καὶ γιὰ 20
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Δαυΐδ Ἀρχι-
Χρυσόστομος Σταμούλης, Καθηγη- καὶ πλέον χρόνια, μαζὶ μὲ τὸν μα-
μανδρίτης Κύριλλος (Γεραντώνης),
τής, Χρῆστος Τσιρώνης, Ἐπίκουρος
ὁ ὁποῖος εἶχε διαδεχθῆ εἰς τὴν ἡγου- καριστὸ π. Ἰάκωβο καὶ τὸν ἐπίσης
Καθηγητής, Στυλιανὸς Τσομπανίδης, μακαριστὸ Μοναχὸ π. Σεραφεὶμ
μενίαν τὸν μακαριστὸν Γέροντα
Ἐπίκουρος Καθηγητὴς, Παναγιώτης
Ἰάκωβον Τσαλίκην, νέον ἀσκητὴν καὶ (†2009) κράτησαν τὴν Ἱερὰ Μονὴ
τοῦ Ὁσίου Δαυΐδ τοῦ Γέροντος καὶ
Ὑφαντῆς, Ἐπίκουρος Καθηγητὴς,
διηκόνησαν τοὺς ἀναρίθμητους
ὅσιον τῆς Εὐβοίας. Ὁ μακαριστὸς
Γλυκερία Χατζούλη, Ἐπίκουρη Καθη-
προσκυνητές της.
Γέροντας ἦτο ἀσκητικός, ἐνάρετος
γήτρια».
Τὸ 1991 καὶ μετὰ τὴν κοίμηση
καί, ὡς λέγουν πιστοί, οἱ ὁποῖοι με-

Δυσμενῆ σχόλια τόσον διὰ τὴν δικαιοσύνην ὅσον καὶ διὰ τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον
τοῦ μακαριστοῦ Ἡγουμένου Γέ-
τάς χαλκευμένας κατηγορίας περί

ΑΠΕΦΥΛΑΚΙΣΑΝ ΤΟΝ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΝ ΤΗΣ Ι. ΜΟΝΗΣ

καὶ μὲ τρόπο, ποὺ προσέβαλε βά-
τέβαινον εἰς τὴν Ἱερὰν Μονήν, διὰ
ροντος Ἰακώβου Τσαλίκη, ἐξελέγη
«βεβηλώσεως τάφων» ὁ Τομεάρχης
ναυσα τὸ οἰκογενειακό του ἄσυλο.
νὰ ἐξομολογηθοῦν καὶ νὰ τὸν συμ-
μὲ τὴν ψῆφο ὅλης τῆς Ἀδελφότη-
Ἐξωτερικῶν τῆς ΝΔ κ. Παν. Πανα-
Τώρα ἡ ὑπόθεση ἐπιστρέφει στὸ
βουλευθοῦν ἐπὶ διαφόρων προβλη-
τος Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς
γιωτόπουλος, καλεῖ τήν Κυβέρνησιν

ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ ΜΕ ΔΥΣΜΕΝΕΣΤΑΤΑΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ

τῆς Ἀλβανίας νά σεβασθῆ τά δι-
καιώματα τῶν Βορειοηπειρωτῶν καί
νά φροντίση, ὥστε νά σταματήση τό
«ἐθνικιστικό, ξενοφοβικό καί ρατσι-
στικό ἀνθελληνικό κλῖμα, τό ὁποῖον
τροφοδοτεῖται ἀπό ἀκραίας Ἀλβα-
νικάς ὁμάδας καί ἀπο μερίδα τῶν
Ἀλβανικῶν ΜΜΕ». Παραθέτομεν
ὁλόκληρον τήν δήλωσιν τοῦ κ. Πα-
ναγιωτοπούλου, διότι περιέχει εἰδή-
σεις, αἱ ὁποῖαι ἔχουν σχέσιν μέ τά
τεκταινόμενα εἰς τήν Ἀλβανίαν, τά
δικαιώματα τῶν Βορειοηπειρωτῶν
καί ἀποκρύπτονται ὑπό τῶν Ἑλλη-
νικῶν Μέσων Ἐνημερώσεως. Αὐτή
ἔχει ὡς ἀκολούθως:
«“Αὐτές τὶς μέρες στὸ Ἐφετεῖο
τῆς Κορυτσᾶς συνεχίζεται ἡ διαδι-
κασία τῶν ἄδικων διώξεων κατὰ
τοῦ Προέδρου τῆς “Ὁμόνοιας” Κο-
ρυτσᾶς Ναοὺμ Ντίσο, μὲ τὴν ψευ-
δέστατη καὶ χαλκευμένη κατηγο-
ρία τῆς “βεβήλωσης” τάφων στὴν
Μπομποστίτσα Κορυτσᾶς.
Ὑπενθυμίζουμε ὅτι προηγήθη-
Ὁ Μόσχας στηρίζει
τόν Πατριάρχην
Ἱεροσολύμων
Ὁ Πατριάρχης Μόσχας καί πασῶν
τῶν Ρωσιῶν κ. Κύριλλος, ὑποδεχό-
μενος ἀντιπροσωπεία τοῦ Πατριαρ-
χείου Ἱεροσολύμων εἰς τήν Μό-
σχαν, ἀφοῦ ἐξέφρασε τήν ἀλληλεγ-
γύην του εἰς τούς χριστιανούς τῆς
Μέσης Ἀνατολῆς, οἱ ὁποῖοι δοκιμά-
ζονται ἀπό τήν ἔκρηξιν βίας, εἶπε:
«Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων
φέρνει ἰδιαίτερη εὐθύνη τόσο γιά τή
διαφύλαξη τῶν ἱ. προσκυνημάτων,
τῶν Ἱ. Ναῶν, ἀλλά καί τῆς Ὀρθοδό-
ξου Πίστεως στή Μέση Ἀνατολή.
Παρακαλῶ νά μεταφέρετε τήν ὑπο-
στήριξή μου στό Μακαριώτατο Θε-
όφιλο, τόν Πατριάρχη Ἱεροσολύμων
καί πάσης Παλαιστίνης».
Ἐφετεῖο Κορυτσᾶς, γιὰ ἐπανεξέτα-
ση. Οἱ ἀπαράδεκτες ἀστυνομικὲς
καὶ δικαστικὲς ἐνέργειες κατὰ τοῦ
Ναοὺμ Ντίσο, μὲ ἀστήρικτες καὶ
κατασκευασμένες κατηγορίες καὶ
οἱ προσπάθειες νὰ τρομοκρατηθεῖ
ὁ ἴδιος καὶ ἡ οἰκογένειά του προσ-
βάλλουν τὸν Ἑλληνισμὸ, ποὺ ζεῖ
ἀπὸ αἰῶνες στὴν γειτονική μας Ἀλ-
βανία καὶ καταπατοῦν, κατὰ τὸν
πλέον ὠμὸ καὶ κραυγαλέο τρόπο,
τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα τῆς Ἑλ-
ληνικῆς Μειονότητας.
Καθῆκον τῆς δικαιοσύνης εἶναι
νὰ ἐξετάσει ἀντικειμενικὰ τὴν ὑπό-
θεση καὶ νὰ ἀποφασίσει μὲ βάση τὰ
πραγματικὰ περιστατικὰ καὶ ὄχι μὲ
πυξίδα τὸ χαλκευμένο κατηγορη-
τήριο καὶ τὸ ἀνθελληνικὸ κλῖμα,
ποὺ καλλιεργεῖται στὴ γειτονική
μας χώρα ἀπὸ ἀκραῖες ὁμάδες καὶ
ἀπὸ μερίδα τῶν Ἀλβανικῶν ΜΜΕ.
Καλοῦμε τὴν Ἀλβανικὴ Κυβέρ-
νηση, νὰ σεβαστεῖ τὰ δικαιώματα
τῶν Ἑλλήνων, ὅπως αὐτὰ ἀπορρέ-
ουν ἀπὸ τὶς Διεθνεῖς συνθῆκες, τὶς
ὁποῖες ἔχει ὑπογράψει καὶ ἔχει
ἀποδεχθεῖ καὶ ἡ ἴδια ἡ Ἀλβανία.
Τὸ ἐθνικιστικό, ξενοφοβικὸ καὶ
ρατσιστικὸ ἀνθελληνικὸ κλῖμα, ποὺ
τροφοδοτεῖται τὰ τελευταῖα χρόνια
στὴν Ἀλβανία ἀπὸ ἀκραῖες ὁμάδες
δὲν βοηθᾶ στὴν βελτίωση τῶν
Ἑλληνο-Ἀλβανικῶν σχέσεων, ἀλλὰ
γίνεται τροχοπέδη στὴν Εὐρωπαϊκὴ
πορεία τῆς Ἀλβανίας.
Ἡ Ν.Δ μὲ αἴσθημα ἱστορικῆς
εὐθύνης ἀπέναντι στὸν ἁπανταχοῦ
Ἑλληνισμό, θὰ συνεχίσει νὰ παρα-
κολουθεῖ ἀπὸ πολὺ κοντὰ τὰ ὅσα
συμβαίνουν στὴν Ἀλβανία καὶ θὰ
ἐξακολουθήσει νὰ βρίσκεται πάν-
τοτε στὸ πλευρὸ τῶν Βορειοηπει-
ρωτῶν καὶ εὐρύτερα ὅλων τῶν
Ἑλλήνων τῆς Ἀλβανίας καὶ νὰ συμ-
παραστέκεται στὸν ἀγώνα τους γιὰ
Ἐθνικὴ ἀξιοπρέπεια καὶ γιὰ πλήρη
κατοχύρωση καὶ σεβασμὸ τῶν
ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων τους”».
Οἱ Σεβ. Μεσογαίας καὶ Γλυφάδας ἔδωσαν ἀγῶνα εἰς τὴν Ἱ. Σύνοδον ὑπὲρ τοῦ ἀποφυλακισθέντος Καθηγουμένου κ. Ἐφραίμ
Ἡ Δικαιοσύνη ἀπεφάσισε τὴν
ἀποφυλάκισιν τοῦ Καθηγουμένου
τῆς Ἱ. Μ. Βατοπαιδίου Ἀρχιμ. π.
Ἐφραίμ μετὰ ἀπὸ δύο αἰτήσεις
ἀποφυλακίσεως καὶ τὴν παραμονήν
του εἰς τὰς φυλακὰς ἐπὶ τέσσερις
μῆνας. Ἡ ἀποφυλάκισίς του ἔγινε
μετὰ ἀπὸ τὴν θετικὴν εἰσήγησιν τοῦ
Εἰσαγγελέως κ. Π. Μαντζούνη. Ἡ
ἀποφυλάκισις ἔγινε μὲ τὴν ἐπι-
βολὴν ἐγγυοδοσίας τριακοσίων χι-
λιάδων εὐρώ, τὴν ἀπαγόρευσιν ἐξό-
δου ἀπὸ τὴν Χώραν ἀλλὰ καὶ ἀπὸ
τὴν Ἱερὰν Μονὴν Βατοπαιδίου καὶ
τὴν ἐμφάνισίν του εἰς τὸ Ἀστυνο-
μικὸν Τμῆμα τῆς περιοχῆς του. Διὰ
τὴν ἀπόφασιν τῶν δικαστῶν ἔγιναν
ἐπικριτικὰ σχόλια τόσον εἰς βάρος
τῆς Δικαιοσύνης ὅσον καὶ ἐναντίον
τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου
καὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ὁ
δημοσιογράφος κ. Παν. Στάθης,
γράφει εἰς τὴν οἰκονομικὴν ἱστοσε-
λίδα «capital» τὰ ἀκόλουθα:
«Οἱ δικαστὲς ἀναφέρουν κατ᾽
ἀρχὴν πὼς προκύπτουν ἐνδείξεις
σὲ βάρος τοῦ Ἐφραὶμ γιὰ τὴν τέ-
λεση τῶν ἀξιόποινων πράξεων,
ἀλλὰ καταλήγουν ὅτι:
“Ἐπειδὴ ὅλη ἡ ὑπόθεση ἀστικῶς
καὶ ποινικῶς ἐκκρεμεῖ ἐνώπιον τῶν
δικαστηρίων, δὲν ὑφίσταται ἐκ νέ-
ου περίπτωση ἐκ νέου ἀνάμειξης
στὴ ὑπόθεση διοικητικῶν ὑπηρε-
σιῶν, ὥστε νὰ ὑπάρχει κίνδυνος
ἐπηρεασμοῦ τῶν ὀργάνων αὐτῶν
ἐκ μέρους τοῦ κατηγορούμενου,
μέχρι τὴν ὁριστικὴ ἐπίλυση τοῦ θέ-
ματος ἀπὸ τὰ ἁρμόδια δικαστήρια...
Ἐξάλλου, πολλοὶ καὶ σημαντικοὶ
ἐκπρόσωποι τοῦ θρησκευτικοῦ κό-
σμου ἐκφράζονται μὲ ἔντονα θε-
τικὸ τρόπο γιὰ τὸ πρόσωπο, τὸ χα-
ρακτήρα καὶ τὸ ἔργο τοῦ κατηγο-
ρούμενου, γεγονὸς ποὺ συνηγορεῖ
ὅτι ὁ κατηγορούμενος τέλεσε τὶς
ἀξιόποινες πράξεις ἀποκλειστικῶς
στὰ πλαίσια τῆς διεκδίκησης ἀπὸ
τὴν Ἱ. Μονὴ τῶν ὡς ἄνω ἀκινήτων
καὶ ὅτι δὲν πρόκειται γιὰ προσωπι-
κότητα μὲ ροπὴ στὴν τέλεση ἐγκλη-
ματικῶν πράξεων, ὥστε νὰ πιθανο-
λογεῖται κίνδυνος τέλεσης ἐκ μέ-
ρους του καὶ ἄλλων ἐγκλημάτων”.
Οἱ δικαστὲς ἀναφέρονται δὲ καὶ
“Ἡ φυλακὴ τὸν συνέτισε”
στὸ γεγονὸς ὅτι ἀπὸ τοὺς δεκάδες
κατηγορούμενους γιὰ τὴν ὑπόθεση
ὁ κ. Ἐφραὶμ εἶναι ὁ μοναδικός, ποὺ
μπῆκε στὶς φυλακές, ἐνῶ ἐκτιμοῦν
ὅτι ὁ χρόνος παραμονῆς στὶς φυ-
λακὲς εἶναι ἱκανὸς νὰ τὸν συνετίσει.
“Ἐξάλλου, ὁ χρόνος κράτησης
τοῦ κατηγορούμενου ὑπερβαίνει
τοὺς 3 μῆνες, κρίνεται σὲ κάθε πε-
ρίπτωση ἱκανὸς νὰ συνετίσει τὸν
κατηγορούμενο καὶ νὰ τὸν ἀποτρέ-
ψει ἀπὸ τὴν τέλεση καὶ ἄλλων ἀξιό-
ποινων πράξεων.
Σημειώνεται ὅτι ἀπὸ ὅλους τοὺς
κατηγορούμενους, μόνο ὁ παρὼν
κατηγορούμενος εἶναι προσωρινὰ
κρατούμενος”.
Ἐπίσης ἀναφέρεται ὅτι δὲν τυγ-
χάνει ὕποπτος φυγῆς, ἀλλὰ καὶ ὅτι
προέκυψαν προβλήματα στὴν ὑγεί-
α του. Ἀκόμη ὅτι δὲν εἶχε ποινικὴ
ἐμπλοκή, οὔτε πρὶν οὔτε μετὰ τήν
῾ὑπόθεση Βατοπαιδίου σὲ ἄλλες πα-
ράνομες πράξεις».
Ἔκθετον τὸ Φανάριον
Ἡ ἑβδομαδιαία πολιτική, κοινω-
νικὴ καὶ Οἰκονομικὴ ἐφημερὶς «Τὸ
Παρὸν» ἔγραψε, μὲ ἀφορμὴν τὴν
ἀπόφασιν διὰ τὴν ἀποφυλάκισιν με-
ταξὺ ἄλλων, τὰ ἀκόλουθα:
«“Ἐκτὸς ἀπὸ Ἱεράρχες, πέρασαν
Ἐπιχειρηματίες, ποὺ τὸν ἀγαποῦν
(τὸν Ἡγούμενο) καὶ ἄλλοι, ποὺ
ἁπλῶς ἤθελαν νὰ ἐπωφεληθοῦν
ἀπὸ τὶς γνωριμίες καὶ τὶς πόρτες,
ποὺ ἀνοίγει στὴ Ρωσία τὸ Βατοπαί-
δι. Ἁπλοὶ παπάδες, ἀκόμη καὶ δημο-
σιογράφοι, ποὺ ἤθελαν νὰ τοῦ που-
λήσουν ἐπικοινωνιακὲς συμβουλὲς
καὶ ἄλλες ἐκδουλεύσεις”.
Ἐνῶ συμπληρώνει: “Αὐτοὶ ὅμως,
ποὺ πραγματικὰ τὸν βοήθησαν καὶ
κατὰ γενικὴ ὁμολογία ἔβαλαν τὰ
στήθη τους μπροστὰ γιὰ τὸν Ἡγού-
μενο Ἐφραίμ, ἦταν πρωτίστως οἱ
Μητροπολίτες Μεσογαίας Νικόλα-
ος καὶ Γλυφάδας Παῦλος. Ἦταν
ἐκεῖνοι, μαρτυροῦν ἐκκλησιαστικὲς
πηγές, ποὺ πίεσαν τοὺς ὑπόλοιπους
Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλά-
δος καὶ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο νὰ βγά-
λουν μία κοινὴ ἀνακοίνωση (κόντρα
στὸ Φανάρι), ποὺ στήριζε τὸν
Ἐφραίμ. Καὶ πράγματι ἔτσι ἔγινε”.
“Τὶς προσπάθειές τους στήριξαν
καὶ πολλοὶ Μητροπολίτες μέλη τῆς
Συνόδου, ὅπως π.χ. ὁ Ἀλεξανδρου-
πόλεως. Ἦταν ἐκεῖνοι, ποὺ ἀνέλα-
βαν νὰ νουθετήσουν καὶ τὸν Μεσ-
σηνίας, ὅταν ἐξεμάνη καὶ δημο-
σίως ἐπέπληξε τὴν Ἱ. Σύνοδο γιὰ
τὴν ἀπόφασή της νὰ υἱοθετήσει μία
στάση ἀντίθετη στὸ Οἰκουμενικὸ
Πατριαρχεῖο”, συμπληρώνει ἡ ἐφη-
μερίδα “τὸ Παρόν”.
Ἐπίσης ἀναφέρεται καὶ στὶς κι-
νήσεις τοῦ κ. Ἱερωνύμου, τονίζον-
τας ὅτι “ἀλλὰ καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος
Ἱερώνυμος μὲ τὴν ἐπίσκεψή του
στὸν Κορυδαλλὸ ἔστειλε τὸ μήνυ-
μα πὼς δὲν μπορεῖ νὰ μὴ στηρίξει
ἕνα ὀρθόδοξο, ποὺ περνᾶ μία με-
γάλη δοκιμασία”.
Κλείνοντας τὸ δημοσίευμα ση-
μειώνει: “Αὐτοὺς πού, χωρὶς ἀμφι-
βολία, λένε στὸ ἐκκλησιαστικὸ πα-
ρασκήνιο, ὁ Ἐφραὶμ θὰ τοὺς
θυμᾶται γιὰ τὴ στάση, ποὺ κράτη-
σαν ἀπέναντί του ὅσο ἦταν ἔγκλει-
στος στὸν Κορυδαλλό, εἶναι τὸ
Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ συγ-
κεκριμένοι κύπριοι καὶ ἑλλαδίτες
Ἱεράρχες, ποὺ μᾶλλον, ὅπως λένε
οἱ κακὲς γλῶσσες, θὰ εὔχονταν νὰ
μὴ εἶχε ἀποφυλακιστεῖ ποτέ...”».
Συγκινητικαὶ στιγμαὶ
εἰς τὴν Ἱ. Μ. Βατοπαιδίου
Ὅπως μετέδωσε τὸ ἐκκλησια-
στικὸν πρακτορεῖον «Ρομφαία»:
«Μὲ δάκρυα στὰ μάτια καὶ ἀναμ-
μένες λαμπάδες οἱ πατέρες τῆς Ἱ.
Μ. Βατοπαίδιου καί οἱ προσκυνητές
τῆς Ἱ. Μονῆς, ὑποδέχθηκαν τὸν
Πνευματικό τους πατέρα καί
Ἡγούμενο Γέροντα Ἐφραίμ.
Ὁ Γέροντας Ἐφραὶμ φανερὰ
συγκινημένος, μεταξὺ ἄλλων τόνι-
σε: “Τοὺς ἀγαπῶ καὶ τοὺς συγχωρῶ
ὅλους”. “Ἦταν θαῦμα τῆς Παναγίας
ἡ ἀποφυλάκισή μου”, πρόσθεσε μὲ
δάκρυα στὰ μάτια ὁ Γέροντας».
μάτων των. Τὰ τελευταῖα ἔτη ὑπέ-
τοῦ Ὁσίου Δαυΐδ καὶ ἐνθρονίστη-
φερεν ἀπὸ σακχαρώδη διαβήτην, ὁ
κε ἐπισήμως στὴν Ἱερὰ Μονὴ ἀπὸ
ὁποῖος τοῦ προεκάλεσε πολλὰ προ-
τὸν μακαριστὸ Μητροπολίτη Χαλ-
βλήματα εἰς τὴν ὑγείαν του καὶ δι᾽
κίδος Χρυσόστομο Α΄ (†2010) στὶς
12 Ἀπριλίου τοῦ 1992.
αὐτὸ τὸν τελευταῖον καιρὸν ἐνοση-
Στὰ 20 χρόνια τῆς Ἡγουμενίας
λεύετο εἰς νοσοκομεῖον. Ἡ ἐξόδιος
του ὁ π. Κύριλλος, μὲ γνήσιο ἐκκλη-
ἀκολουθία του ἐτελέσθη τὴν 31ην
σιαστικὸ φρόνημα καὶ ἄριστη συ-
Μαρτίου, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβ.
νεργασία μὲ τοὺς Μητροπολίτες
Μητροπολίτου Χαλκίδος κ. Χρυσο-
Χαλκίδος Χρυσόστομο Α΄ καὶ Χρυ-
στόμου. Ὑπογραμμίζεται ὅτι κατὰ
σόστομο Β΄, ἀνεκαίνισε τὸ κτιριακὸ
τὴν ἐπιμνημόσυνον δέησιν τοῦ πνευ-
συγκρότημα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, ἀνε-
ματικοῦ προϊσταμένου τῆς Π.Ο.Ε.
δέχθη δεκάδα καὶ πλέον νέων Μο-
καὶ τοῦ «Ο.Τ.» Ἀρχιμανδρίτου
ναχῶν στὴν Ἱερὰ Μονή του, πρωτο-
Μάρκου Μανώλη τὴν 31ὴν Μαρτίου
στάτησε στὸν τομέα τῆς φιλανθρω-
ἐμνημονεύθη καὶ ὁ μακαριστὸς
πίας καὶ τῆς ἐλεημοσύνης, ἀνεδείχ-
θη πνευματικὸς πατέρας καὶ ἐξομο-
Ἡγούμενος π. Κύριλλος. Κατωτέρω
λόγος ἀναριθμήτων Κληρικῶν, Μο-
παραθέτομεν στοιχεῖα διὰ τὴν ζωὴν
ναχῶν καὶ Λαϊκῶν σὲ ὅλη τὴν Ἑλλά-
καὶ τὴν δρᾶσιν τοῦ μακαριστοῦ Γέ-
δα καὶ εὐρύτερα καὶ μὲ ὁδηγὸ τὴν
ροντος, ὡς ἐδόθησαν ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς
ὑψοποιὸ ταπείνωση, τὸ ἀόργητο καὶ
Μονῆς. Αὐτὰ ἔχουν ὡς ἀκολούθως:
«Ὁ Γέροντας Κύριλλος γεννή-
πρᾶο τοῦ χαρακτῆρος του καὶ τὴν
θηκε στὸν Κρυονερίτη τῆς Βορεί-
ἀκρίβειά του στὰ θέματα τῆς
ου Εὐβοίας τὸ 1938 καὶ ἀπὸ τὴν μι-
Ὀρθοδόξου Πίστεως, ἔδωσε τὴν
κρή του ἡλικία γαλουχήθηκε μὲ τὰ
καλὴ μαρτυρία τοῦ Μοναχοῦ καὶ
νάματα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. τοῦ Ἡγουμένου, ποὺ ζεῖ γιὰ τὴν
Προσῆλθε στὴν Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Ἐκκλησία καὶ ἀναπνέει στὸν χῶρο
Ὁσίου Δαυΐδ τοῦ Γέροντος στὶς τῆς Ὀρθοδόξου Λατρείας.
ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ 1960 καὶ Τὸ τελευταῖο διάστημα ταλαιπω-
ἐκάρη Μοναχὸς τὴν 1η Ὀκτωβρί- ρήθηκε ἀπὸ σοβαρὰ προβλήματα
ου 1965 ἀπὸ τὸν μακαριστὸ Ἡγού-
τῆς ὑγείας του καὶ νοσηλεύθηκε
μενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀρχιμαν- πολλὲς φορές. Ὅμως καὶ στὸ πρό-
δρίτη Νικόδημο Θωμᾶ (†1977),
λαβὼν τὸ ὄνομα Κυπριανός. Ὡς
βλημα τῆς ὑγείας του ἔγινε παρά-
δειγμα μίμησης γιὰ ὅλους, ἀφοῦ τὸ
Μοναχὸς διακρίθηκε γιὰ τὴν ταπεί-
χαμόγελο δὲν ἔλειψε ποτὲ ἀπὸ τὰ
νωσή του, τὴν ὑποδειγματικὴ ὑπα-
χείλη του καὶ ἡ φράση «Δόξα σοι ὁ
κοή του καὶ τὴν διάθεσή του νὰ
Θεός», ἦταν ἡ μόνιμη ἀπάντηση σὲ
ὑπηρετεῖ τοὺς πάντες.
ὅσους τὸν ρωτοῦσαν γιὰ τὴν πο-
Στὶς 27 Μαρτίου τοῦ 1971 χειρο-
ρεία τῆς ὑγείας του, δεῖγμα ὅτι
τονήθηκε Διάκονος στὸν Ἱ. Ν. Γε- ἐμπιστευόταν ὁλοκληρωτικὰ τὸν
νεθλίου τῆς Θεοτόκου Λίμνης,
ἑαυτό του στὴν προστασία τοῦ Κυ-
λαβὼν τὸ ὄνομα Κύριλλος καὶ στὶς ρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν
28 Μαΐου 1971 Πρεσβύτερος στὴν
Ἁγίων Του.
Ἱ. Μονὴ τοῦ Ὁσίου Δαυΐδ, ἀπὸ τὸν Ὁ Θεὸς νὰ τοῦ χαρίσει τὴν Βα-
μακαριστὸ Μητροπολίτη Χαλκίδος σιλεία Του».
Νικόλαο (†1975).
Ὡς ἱερομόναχος ἐξυπηρέτησε
Τό 40κονθήμερον μνημόσυνόν
τὴν Ἱερὰ Μονὴ τῆς μετανοίας του,
μαζὶ μὲ τὸν μακαριστὸ Γέροντα
του θά τελεσθῆ εἰς τήν Ἱ. Μ. τοῦ
ὁσίου Δαυΐδ τήν 13ην Μαΐου ἐ.ἔ.