KT3063 KAUNSELING KELUARGA DAN KEIBUBAPAAN

___________________________________________________________________________
RINGKASAN ARTIKEL

“Parenting Group for Parents of Children Exposed to Violence”

PENSYARAH
PROFESOR MADYA DR. FAUZIAH HANIM BINTI JALAL

NAMA
SYAZANIIRFAN BIN ZULKAFLI
( D20141066481 )
ASMAUL HUSNA BIN MAJUAN
( D20141066499 )

“JABATAN PSIKOLOGI DAN KAUNSELING FAKULTI PEMBANGUNAN MANUSIA

(FPM)
 “Parenting Group for Parents of Children Exposed to Violence”

Kajian yang dijalankan yang telah diterjemahkan dalam bentuk artikel ini

merupakan satu kajian berbentuk sistem kekeluargaan yang mempengaruhi terhadap

keganasan kanak-kanak. Penyelidikan yang telah dijalankan ini menunjukkan bahawa

sehingga 10 juta kanak-kanak berumur antara 3 hingga 17 tahun terdedah kepada

sekurang kurangnya mengalami satu tindakan kekerasan daripada ibu bapa mereka

setiap tahun. Selain itu, Farver, Xu, Eppe, Fernandez, dan Schwartz (2005)

menegaskan bahawa walaupun kadar jenayah keseluruhan telah menurun,

keganasan diarahkan terhadap kanak-kanak tidak mengalami penurunan yang sama.

Tjaden dan Thoennes (2000) juga mencatatkan bahawa 3.3 juta kanak-kanak

menyaksikan keganasan rumah tangga setiap tahun. Kanak-kanak yang terdedah

kepada keganasan merentas semua kebudayaan dan garis sosioekonomi (Martin,

2002).

Berdasarkan maklumat yang diperolehi daripada kajian artikel ini mendapati

bahawa pengalaman ini telah mewujudkan nilai keganasan terhadap kanak-kanak

termasuk tingkah laku yang agresif, kebimbangan / ketakutan, kemahiran lisan yang

lebih rendah, aduan psikosomatik, tidak selamat, tidak percaya, miskin, prestasi

sekolah, dan regresi dalam pembangunan tugas serta masalah potensi lain.

Pengalaman-pengalaman ini telah mendedahkan kepada kanak-kanak berkaitan

dengan keganasan secara tidak langsung mempengaruhi kanak-kanak terhadap

keganasan.
 Di samping itu, kanak-kanak juga terdedah secara langsung atau tidak

langsung berkaitan keganasan di rumah akan sering mengalami masalah kesihatan

mental yang termasuk gangguan tekanan posttraumatik (PTSD) dan sosial, masalah

emosi dan akademik. Semua ini mencadangkan bahawa tahap intervensi yang

penting perlu dimasukkan ibu bapa, keluarga dan penjaga seperti pengasuh keluarga

(Osofsky, 2005). Peranan ibu bapa dalam keluarga amat penting terhadap kesihatan

mental kanak- kanak, berdasarkan kajian ini juga pekara-pekara taua tindakan yang

boleh mempengaruhi kanak-kanak terhadap permasalahan kesiahatan mental perlu

dielakan daripada pandangan kanak-kanak agar kanak- kanak tidak mengalami

ganguan kesiahatan mental dan menjerumuskan kanak-kanak terhadap tingkah laku

ganas.

Tumpuan utama kajian yang dijalankan ini adalah berkaitan dengan kaedah

pencegahan tingkah laku yang mendorong keganasan terhadap kanak-kanak oleh ibu

bapa. Terdapat beberapa program keibubapaan yang telah dijalankan untuk

membantu golongan ibu bapa atau komuniti mendapatkan pendedahan terhadap

kesan yang akan diterima oleh kanak-kanak. Antara kumpulan yang diberi tumpuan

dalam kajian ini ialah ibu bapa kanak- kanak yang terdedah kepada keganasan.

Tujuan kumpulan ini dipilih adalah untuk membantu ibu bapa memperbaiki potensi

kanak-kanak mereka serta memastikan psikologi yang sihat, selaras dengan

pertumbuhan kanak-kanak tersebut. Program kumpulan ini adalah diambil dan

dilaksanakan oleh Majlis Keselamatan di Moline Illinois Amerika.

 Kajian tertumpu terhadap penyediaan perkhidmatan kepada keluarga yang

mengalami masalah secara langsung atau tidak langsung berkaitan dengan

keganasan dalam keluarga mereka. Hasil daripada program yang telah dijalankan

menunjukkan bahawa ibu- ibu yang menghadiri program memiliki keupayaan serta

berlaku peningkatan terhadap pemahaman tentang kesan pendedahan keganasan

terhadap kanak-kanak dan memberi kemahiran kepada ibu bapa untuk mengatasi

permasalahan ini dengan lebih baik dan berkesan.

Secara Amnya, program yang dijalankan ini memberi ruang dan peluang

kepada peserta untuk meningkatkan pengetahuan mereka berkaitan kesan

keganasan serta pendedahan awal terhadap kanak-kanak secara tidak langsung

dapat membantu ibu bapa berkaitan dengan proses yang akan dijalankan oleh mereka

dalam membantu anak-anak mereka. Groves (1999) mencadangkan bahawa

penilaian program boleh memberi maklumat penting mengenai piawai rawatan yang

baik dan faedah jangka panjang kepada kumpulan yang terlibat.