Παπαδόπουλος Παναγιώτης

Το σύνολο των πραγματικών αριθμών

Το σύνολο των φυσικών αριθμών είναι: ΙΝ={0, 1, 2, 3, …}

Το σύνολο των ακεραίων αριθμών είναι: Ζ={ …, −2, −1, 0, 1, 2, …}
Ρητοί αριθμοί ονομάζονται οι αριθμοί που μπορούν να γραφούν ως κλάσματα με αριθμητή και
α
παρονομαστή ακεραίους αριθμούς. Το σύνολο των ρητών αριθμών είναι: Q={ / α, βZ με β≠0}
β
Το σύνολο των πραγματικών αριθμών IR αποτελείται από όλους τους ρητούς και άρρητους
αριθμούς και ως γνωστόν μπορεί να παρασταθεί με τη βοήθεια του άξονα των πραγματικών αριθμών.

Για τα σύνολα ΙΝ, Ζ, Q και IR ισχύει: ΙΝ  Ζ  Q  IR .

Παρατήρηση : Τα σύνολα ΙΝ −{0}, Ζ−{0}, Q−{0}, IR −{0} τα συμβολίζουμε συντομότερα με

ΙΝ* , Ζ*, Q*, IR * αντίστοιχα.
 Ταυτότητες

α  β 2  α 2  2αβ  β 2 α  β 2  α 2  2αβ  β 2
α 2  β 2  α  β α  β  α  β  γ 2  α 2  β 2  γ 2  2αβ  2βγ  2γα
α  β 3  α 3  3α 2β  3αβ 2  β 3 α  β 3  α 3  3α 2β  3αβ 2  β 3
α 3  β 3  α  β  α 2  αβ  β 2  α 3  β 3  α  β  α 2  αβ  β 2 
α  β  γ 3  α 3  β 3  γ 3  3 α  β β  γ γ  α 
α ν  β ν  α  β  α ν 1  α ν 2 β    αβ ν 2  β ν 1  για κάθε νΙΝ*

Ταυτότητα Euler : α 3  β 3  γ 3  3αβγ 

1
2

α  β  γ   α  β 2  β  γ 2  γ  α 2 
Αν α  β  γ  0 ή α  β  γ τότε η ταυτότητα του Euler παίρνει την εξής
απλή μορφή: α 3  β 3  γ 3  3αβγ

Επίσης χρήσιμες είναι οι ταυτότητες:

α 2  β 2  α  β   2αβ α 3  β 3  α  β   3αβ α  β 
2 3
και

Απόλυτη τιμή πραγματικού αριθμού

ΟΡΙΣΜΟΣ Η απόλυτη τιμή ενός πραγματικού αριθμού α, συμβολίζεται με α και

ορίζεται ως εξής:

 α, αν α  0
α 
 α, αν α  0

Μερικές από τις βασικές ιδιότητες της απόλυτης τιμής είναι οι εξής:
2
 α  α2

 α2  α

  α α α

α α
 αβ  α β και  (αν β  0 )
β β

[2]
 Αν θ  0 τότε x  θ  θ  x  θ

 Αν θ  0 τότε x  θ  x  θ ή x  θ

 α  β  αβ  α  β

Η έννοια της πραγματικής συνάρτησης

ΟΡΙΣΜΟΣ Ονομάζουμε πραγματική συνάρτηση f με πεδίο ορισμού Α (Α IR) μια δια-
δικασία με την οποία κάθε στοιχείο xA αντιστοιχίζεται σε ένα μόνο πραγ-
ματικό αριθμό y.
Το y ονομάζεται τιμή της f στο x και συμβολίζεται με f(x).

Παρατηρήσεις : α) Η μεταβλητή x ονομάζεται ανεξάρτητη μεταβλητή ενώ η y ονομάζεται

εξαρτημένη μεταβλητή.
β) Το πεδίο ορισμού Α της συνάρτησης f συμβολίζεται με Df.
γ) Το σύνολο που έχει ως στοιχεία τις τιμές της f για όλα τα xA, λέγεται σύνολο
τιμών της f και συμβολίζεται με f(A), δηλαδή:
f(A)={y / y=f(x) για κάποιο xA }
δ) Όταν σε μία συνάρτηση δεν δίνεται το πεδίο ορισμού της, πρέπει να το προσδιο-
ρίσουμε, βρίσκοντας το σύνολο όλων των πραγματικών αριθμών για τους οποί-
ους ο τύπος της συνάρτησης έχει νόημα.
ε) Για την εύρεση του πεδίου ορισμού μιας συνάρτησης της οποίας μας δίνεται ο
τύπος, σημειώνουμε ότι:
 οι πολυωνυμικές συναρτήσεις έχουν πεδίο ορισμού το IR. Το ίδιο συμβαίνει

και για τις συναρτήσεις ημx, συνx και αx

 οι παρονομαστές, όπου κι αν αυτοί εμφανίζονται, πρέπει να είναι διάφοροι

του μηδενός
 οι υπόριζες ποσότητες πρέπει να είναι μεγαλύτερες ή ίσες του μηδενός

 όπου παρουσιάζονται λογάριθμοι logf(x) ή lnf(x) πρέπει να ισχύει f(x)>0.

[3]
 Γραφική παράσταση συνάρτησης

ΟΡΙΣΜΟΣ Θεωρούμε τη συνάρτηση f με πεδίο ορισμού Α. Το σύνολο των σημείων

Μ(x, f(x)) για κάθε xA, λέγεται γραφική παράσταση της f και συμβο-
λίζεται συνήθως με Cf.

Ο τύπος y  f ( x ) της συνάρτησης, επαληθεύεται μόνο από τις συντεταγμένες των σημείων της γρα-
φικής της παράστασης. Επομένως ο τύπος y  f ( x ) είναι η εξίσωση της γραφικής παράστασης της f.

Παρατηρήσεις : α) Κάθε xA αντιστοιχίζεται σε ένα μόνο yIR , συνεπώς δεν υπάρχουν σημεία
της γραφικής παράστασης της f που να έχουν την ίδια τετμημένη. Άρα κάθε
κατακόρυφη ευθεία τέμνει τη γραφική παράσταση μιας συνάρτησης σε ένα το
πολύ σημείο.
β) Το πεδίο ορισμού της f είναι το σύνολο των τετμημένων της Cf.

γ) Το σύνολο τιμών της f είναι το σύνολο των τεταγμένων της Cf.

δ) Η τιμή της f στο x0A είναι η τεταγμένη του σημείου τομής της ευθείας
x  x 0 με τη Cf.

[4]
ε) Τα κοινά σημεία των γραφικών παραστάσεων δύο συναρτήσεων f και g βρί-
y  f (x)
σκονται από τη λύση του συστήματος: 
y  g(x )
στ) Τα κοινά σημεία της Cf μιας συνάρτησης f με τον άξονα xx΄ βρίσκονται από
y  f (x)
τη λύση του συστήματος: 
y  0
ζ) Τα κοινά σημεία της Cf μιας συνάρτησης f με τον άξονα yy΄ βρίσκονται από
y  f (x)
τη λύση του συστήματος: 
x  0
η) Για να βρούμε τη σχετική θέση των γραφικών παραστάσεων Cf, Cg των συ-
ναρτήσεων f, g αντίστοιχα, μελετάμε το πρόσημο της διαφοράς f(x)g(x)
(xDf  Dg). Επομένως:
 αν f(x)g(x)>0 για κάθε x ενός διαστήματος Δ, τότε στο Δ η Cf είναι ψηλό-
τερα από τη Cg.
 αν f(x)g(x)<0 για κάθε x ενός διαστήματος Δ, τότε στο Δ η Cf είναι χαμη-
λότερα από τη Cg.
θ) Η γραφική παράσταση της |f| αποτελείται από τα τμήματα της Cf που είναι
πάνω από τον άξονα xx΄ και από τα συμμετρικά σημεία ως προς τον xx΄ της Cf
που βρίσκονται κάτω από αυτόν.

ι) Η γραφική παράσταση της f είναι συμμετρική της γραφικής παράστασης της

f ως προς τον xx΄ .

[5]
 Γραφικές παραστάσεις βασικών συναρτήσεων

 Πολυωνυμική συνάρτηση f(x)=αx+β

y y y

x΄ O x x΄ O x x΄ O x

y΄ y΄ y΄

 Πολυωνυμική συνάρτηση f(x)=αx2

y y

x΄ O x x΄ O x

y΄ y΄
α>0 α<0

 Πολυωνυμική συνάρτηση f(x)=αx3

y y

x΄ O x x΄ O x

y΄ y΄
α>0 α<0

α
 Ρητή συνάρτηση f(x)=
x
y y

x΄ x
O x x΄ O

y΄ α>0 y΄ α<0

 Η συνάρτηση f(x)= x
y

O
x΄ x
y΄

[6]
 Η συνάρτηση f(x)= | x |
y

x΄ O x
y΄

 Τριγωνομετρικές συναρτήσεις
y y
1 1

x΄ O x x΄ O x

-1 -1
y΄ y΄
f(x)=ημx f(x)=συνx
y

x΄ O x

y΄

f(x)=εφx

 Eκθετική συνάρτηση f(x) = αx

y y

α 1
1 α
x΄ O 1 x x΄ O 1 x
y΄ y΄
α>1 0<α<1

 Λογαριθμική συνάρτηση f(x)=logαx

y y

1
O 1α
1
x΄ O α x
x΄
1 x

y΄ y΄

α>1 0<α<1

[7]
 Ιδιότητες λογαρίθμων

 log x  y  x  10 y και ln x  y  x  e y
 log 10  1 και ln e  1
 log 1  0 και ln 1  0
 log x  log y  x  y και ln x  ln y  x  y
 log x  log y  x  y και ln x  ln y  x  y
 log x 1 x 2   log x 1  log x 2 και ln x1x 2   ln x1  ln x 2
x1 x
 log  log x 1  log x 2 και ln 1  ln x 1  ln x 2
x2 x2
 log x κ  κ log x και ln x κ  κ ln x
Όλες οι παραπάνω ιδιότητες ισχύουν με την προϋπόθεση ότι οι λογάριθμοι έχουν νόημα.

Ισότητα συναρτήσεων

ΟΡΙΣΜΟΣ Δυο συναρτήσεις f και g λέγονται ίσες όταν:

 έχουν το ίδιο πεδίο ορισμού Α
 για κάθε xA ισχύει f(x)=g(x)

Παρατήρηση : Θεωρούμε δυο συναρτήσεις f, g και τα πεδία ορισμού τους Α, Β με Α≠Β. Αν

υπάρχει ένα υποσύνολο Γ των Α, Β έτσι ώστε για κάθε xΓ να ισχύει f(x)=g(x),
τότε λέμε ότι οι συναρτήσεις είναι ίσες στο Γ.

Πράξεις με συναρτήσεις

Θεωρούμε τις συναρτήσεις f, g με πεδίο ορισμού Α, Β αντίστοιχα. Ορίζουμε τις ακόλουθες πράξεις
μεταξύ των συναρτήσεων:
 Πρόσθεση: (f+g)(x)=f(x)+g(x) με Df+g = AB
 Αφαίρεση: (fg)(x)=f(x)g(x) με Dfg = AB

[8]
 Πολλαπλασιασμός: (fg)(x)=f(x)g(x) με Dfg = AB
f  f (x)
 Διαίρεση:  ( x )  με D f = {xAB / g(x)0}
g g( x ) g

Σύνθεση συναρτήσεων

Αν f, g είναι δυο συναρτήσεις με πεδία ορισμού Df και Dg αντίστοιχα, τότε ονομάζουμε σύνθεση της
f με τη g και τη συμβολίζουμε gοf τη συνάρτηση με τύπο g  f ( x )  gf ( x ) 
Το πεδίο ορισμού της gοf είναι Dgοf ={xDf / f(x)Dg}

Παρατηρήσεις : α) Γενικά ισχύει fοg  gοf

β) Αν f, g, h είναι τρεις συναρτήσεις και ορίζονται οι συνθέσεις (fοg)οh και
fο(gοh) τότε: (fοg)οh=fο(gοh)
γ) Είναι προφανές πως η συνάρτηση gοf ορίζεται αν f (A)  D g  .

Ασκήσεις

Πεδίο ορισμού συνάρτησης

1. Να βρείτε τα πεδία ορισμού των συναρτήσεων:

 π
α) f ( x )  x 2  2 x  7 β) g(x )  ημx  συν  x    x 9
 8
γ) h(x) 3  συνx  ημx  
δ) φ( x )  ln 4x 2  2x  1

[9]
2. Να βρείτε τα πεδία ορισμού των συναρτήσεων:
x 1 x  ημx
α) f ( x )  β) g( x ) 
2x  3x  1
2
3x  4x 2  x  2
3

3. Να βρείτε τα πεδία ορισμού των συναρτήσεων:

5x 2  x  6 ημx
α) f ( x )  β) g( x ) 
x2 1 x x 3  4 x 2  5x  2
x2
γ) h ( x )  3 x  e  4 e  x δ) k ( x )  3
4x
x7
ε) φ( x )  στ) q ( x )  1  3  x
x x

4. Να βρείτε τα πεδία ορισμού των συναρτήσεων:


α) f (x)  ln e 2 x  1  e e x  e  β) g( x ) 
2x  x

ln x  e   1

 1 
γ) h ( x )  ln  ln  2  δ) k ( x )  
ln 4 x 2  5x  1 
 x 

ε) φ(x )  ln  x 2  2x  2  x  1 στ) q( x )  e x  e  2  ln x

 

5. Να βρείτε τα πεδία ορισμού των συναρτήσεων:

α) f ( x ) 
x2  x
β) g( x ) 
1

 ln x 2  5x  4 
2 4x
 18  4 x  32 x  25
2

 x 3
 , αν x  α 2  1
6. Δίνεται η συνάρτηση f ( x )   x 2  x  1 . Να προσδιορίσετε τις τιμές
x ln 2  ημx  , αν x  α  α  3
3

του αIR , ώστε η f να είναι συνάρτηση.

x2 1
7. Δίνεται η συνάρτηση f με τύπο f ( x )  . Να προσδιορίσετε τις τιμές του
x 2  λx  4λ  7
λIR, ώστε η f να έχει πεδίο ορισμού το IR .

ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ : 1 (Α΄ Ομάδας)

[10]
 Γραφική παράσταση συνάρτησης

8. Να παραστήσετε γραφικά τις παραστάσεις:

2x 2  7 x  4
α) f ( x )  β) g( x )  x  2
2x  1

9. Να παραστήσετε γραφικά τις παραστάσεις:

α) f ( x )  x  2  x β) g( x )  x x  2

ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ : 6 (Α΄ Ομάδας), 5 (B΄ Ομάδας)

Σημεία τομής γραφικών παραστάσεων – Σχετικές θέσεις

10. Να βρείτε (αν υπάρχουν) τα σημεία τομής των γραφικών παραστάσεων των παρακάτω
συναρτήσεων με τους άξονες:
α) f ( x )  x 2  4x  5 β) g( x )  4 x  2  9  4 x  16  5 x
4x x 3  2x 2  x  2
γ) h ( x )  δ) φ( x ) 
x  5x  4
2
x 1
 
ε) p( x )  ln x 2  1  ln 2x στ) q(x)  ημ 2x  1

11. Να βρείτε για ποιες τιμές του x IR, η γραφική παράσταση της συνάρτησης f βρίσκεται πάνω
από τον άξονα xx΄, όταν:
1 x 
α) f ( x )  4x 3  5x 2  7 x  2 β) f ( x )  ln  
1  x 

12. Να βρείτε για ποιες τιμές του x IR, η γραφική παράσταση της συνάρτησης f βρίσκεται κάτω
από τον άξονα xx΄, όταν:
x2 1
α) f (x )  5x 2  1  6x β) f ( x ) 
x2  x

13. 1
2
Δίνεται η συνάρτηση f: IR  IR για την οποία ισχύει 4f 3 (x)  4f 2 (x)  f (x)  ημx  e x για
κάθε x IR. Να αποδείξετε ότι η γραφική παράσταση της f είναι κάτω από τον άξονα xx΄.

14.  
Δίνονται οι συναρτήσεις f ( x )  ln e 2 x  2 και g( x )  x . Να προσδιορίσετε για ποιες τιμές
του x IR, η γραφική παράσταση της συνάρτησης f βρίσκεται κάτω από τη γραφική παράσταση

[11]
 της συνάρτησης g.

15. Δίνονται οι συναρτήσεις f ( x )  x 2  2x και g( x )  5  2x . Να προσδιορίσετε για ποιες

τιμές του x IR, η γραφική παράσταση της συνάρτησης f βρίσκεται πάνω από τη γραφική παρά-
σταση της συνάρτησης g.

ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ : 2, 3 (Α΄ Ομάδας)

Σύνολο τιμών συναρτήσεων

16. Να βρείτε τα σύνολα τιμών των συναρτήσεων:

x2 7x
α) f ( x )  , x[4, 6] β) g ( x )  , x[5, 7]
x 3 x2  9

17. Να προσδιορίσετε τα σύνολα τιμών των συναρτήσεων:

2x 1 3
α) f ( x )  ln , x  ,  β) g( x )  x 2  1
x 2 2

18. Να βρείτε τα σύνολα τιμών των συναρτήσεων:

6  x, x2  x 2  1, 2x4
α) f ( x )   β) g ( x )  
 3x  2 , x2  3x , 4  x  15

19. Να βρείτε τα σύνολα τιμών των συναρτήσεων:

α) f ( x )  2  x  x  2 β) g( x )  4  3 5  x

Ισότητα συναρτήσεων

20. Να εξετάσετε σε ποιες από τις παρακάτω περιπτώσεις είναι f  g . Στις περιπτώσεις που είναι
f  g , να βρείτε το ευρύτερο υποσύνολο του IR στο οποίο ισχύει f (x)  g(x) .

α) f ( x )  x 2  2x  1 και g ( x )   x 1  2

9x 2  4 2
β) f ( x )  και g( x )  3 
3x 2  2 x x

x  16
γ) f ( x )  και g( x )  x  4
x 4

[12]
21. Να εξετάσετε σε ποιες από τις παρακάτω περιπτώσεις είναι f  g . Στις περιπτώσεις που είναι
f  g , να βρείτε το ευρύτερο υποσύνολο του IR στο οποίο ισχύει f (x)  g(x) .

x2  4 x3  8
α) f ( x )  και g( x )  2
x2 x  2x  4
x
και g(x)  e lnx x 
2 2
β) f (x)  ln e x
x4
γ) f ( x )  ln x  4  ln x  2 και g ( x )  ln
x2
x 4 e 2 x  xe x 1
δ) f ( x )  και g( x )  x 2 
x 2 e 2x xe x

22. Να αποδείξετε ότι οι συναρτήσεις f ( x)  x 2  5  x 2  1 και g ( x ) 

4
x  5  x2 1
2

είναι ίσες.

x 2  α  3β  1 x  1
23. Να βρείτε τα α, β IR ώστε να είναι ίσες οι συναρτήσεις f ( x )  και
x α β

x 2  2βx  1
g(x )  .
x  α  2β

24. Δίνονται οι συναρτήσεις f, g: IR IR . Να αποδείξετε ότι f  g , αν γνωρίζετε ότι για κάθε x IR
ισχύει η σχέση: g( x )  f ( x )  f ( x )  g( x )  1  2f ( x )g( x )  g( x ) 1  f ( x )  g( x )   f ( x ) .

25. Δίνονται οι συναρτήσεις f, g: A IR (A IR ). Να αποδείξετε ότι f  g , αν γνωρίζετε ότι για

κάθε x A ισχύει η σχέση: f 2 ( x )  g 2 ( x )  2x 2  2x f ( x )  g( x )  .

ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ : 7 (Α΄ Ομάδας)

Πράξεις συναρτήσεων

2x x2
26. Δίνονται οι συναρτήσεις f ( x )  και g( x )  2 . Να ορίσετε τις συναρτήσεις
x 1 x x2
f
f  g , f  g και .
g

[13]
27. Δίνονται οι συναρτήσεις f ( x )  x  3 και g(x)  9  x 2 . Να ορίσετε τις συναρτήσεις
g
f  g , f  g , f  g και .
f
2 x  1 , x   1 , 1  5  x , x   1 , 3
28. Δίνονται οι συναρτήσεις f ( x )   και g ( x )   .
x  1 , x   1 , 2  2 x  3 , 0 , 1
f
Να ορίσετε τις συναρτήσεις f  g , f  g , f  g και .
g

ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ : 8, 9 (Α΄ Ομάδας)

Σύνθεση συναρτήσεων

29. Να ορίσετε τη σύνθεση fog και gof των συναρτήσεων:

2x 2  1
α) f ( x )  και g( x )  1  x
x2 1
β) f ( x)  2συν x και g( x)  4  x 2

30. Να ορίσετε τη σύνθεση fog και gof των συναρτήσεων:

α) f ( x )  1  x 4 και g ( x )  1  x

β) f ( x )  ln x 2 και g( x )  e x  1

31. Αν f ( x )  x  1 να ορίσετε τη συνάρτηση fof.

32. Να εκφράσετε τις παρακάτω συναρτήσεις ως σύνθεση δύο ή περισσοτέρων συναρτήσεων:

α) f ( x )  ημx  1 β) f ( x )  ημ 4 x  1
4

γ) f ( x )  ημ 4 x  1 δ) f ( x )  e 3x  e x 1  2
4


ε) f ( x )  ln x 2  e  στ) f ( x ) 
1
ln x  1

33. Να βρείτε συνάρτηση f τέτοια ώστε να ισχύει:

α) f  g  ( x )  4x 2  2x για κάθε xIR, αν g(x)  2x  1
x 4
β) f  g  ( x )  για κάθε x(0, 4)  (4, +), αν g( x )  x  2
x 2

[14]
34. Να βρείτε συνάρτηση g τέτοια ώστε να ισχύει:

 
α) f  g  ( x )  ln e  e x  x για κάθε  1  x  1 , αν f ( x )  ln
e 1 x
x 1
β) f  g  ( x )  x για κάθε xIR, αν f (x )  ln x  2

35. Μια συνάρτηση f: IR  IR έχει την ιδιότητα f  f ( x )  6  2 x , για κάθε x IR. Να αποδειχθεί
ότι f (2)  2 .

36. Μια συνάρτηση f: IR  IR έχει την ιδιότητα f  f  f ( x )  x 3  2x 2  6 , για κάθε x IR. Να

αποδειχθεί ότι f (3)  3 .

37. Δίνονται οι συναρτήσεις f,g: IR  IR. Να αποδείξετε ότι:

α) αν η f είναι άρτια και η g περιττή, τότε οι fog και gof είναι άρτιες
β) αν οι f, g είναι περιττές, τότε οι fog και gof είναι περιττές.

ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ : 10, 11, 12 (Α΄ Ομάδας), 6, 7, 8 (B΄ Ομάδας)

Συναρτησιακές σχέσεις

38. Δίνεται η περιττή συνάρτηση f: Α  IR (Α IR). Αν 0Α, να αποδείξετε ότι f (0)  0 .

39. Δίνεται η συνάρτηση f: IR IR , για την οποία ισχύει f (x  y)  f (x)  f ( y) για κάθε x IR. Να
αποδείξετε ότι η f είναι περιττή.

40. Δίνεται η συνάρτηση f: IR IR , για την οποία ισχύει f (2x  y)  4f (x)  f ( y)  4xy για κάθε
x IR. Να αποδείξετε ότι:
α) f (0)  0 β) η f είναι άρτια γ) f ( x )  x 2

41. Να βρείτε τη συνάρτηση f: IR IR , αν γνωρίζετε ότι ισχύει 3f (x)  f (4  x)  4x  20 για κάθε
x IR.

42. Δίνεται η συνάρτηση f: IR IR , για την οποία ισχύει e f x  1  e x  f ( x ) για κάθε x IR. Να
βρείτε τον τύπο της f.

[15]
43. Μια περιττή συνάρτηση f:IR  IR έχει την ιδιότητα f ( x )  x 3  x για κάθε x IR.
α) Να αποδείξετε ότι f(0)=0 β) Να βρείτε τον τύπο της f

44. Βρείτε τη συνάρτηση f: IR  IR η οποία για κάθε x IR ικανοποιεί τη σχέση

f ( x )  x  x 2  f ( x  1)  x .

45. Μια συνάρτηση f: IR  IR έχει την ιδιότητα x[f(x)+f(x)+2]+2f(x) = 0, για κάθε x IR..
α) Να αποδειχθεί ότι η f είναι περιττή.
β) Να βρεθεί ο τύπος της f.

[16]