Defining law as a proclamation of a sovereign with power to enforce that law, conclude that

law cannot be law since there is no sovereign to make law for the states or to compel them
to comply with that law. Others have made related arguments, that international law is not
law because the international system has no government and no institution of government on
which law depends – no legislature to make law, no execution enforce it, no judiciary to
resolve disputes and developed the law. Implemantinng law

Undang-undang didefinisikan sebagai satu darjah kedaulatan yang mempunyai autoriti

(kuasa) untuk menguatkuasakan undang-undang. Pun begitu, undang-undang tidak akan
boleh menjadi sesuautu undang-undang yang sah jika tidak ada satu kuasa yang berdaulat
untuk menjadikan undang-undang itu diikuti/dipatuhi oleh semua (negara). Hal ini disokong
oleh pendapat lain (sarjana) yang mana beliau menyatakan bahawa undang-undang
antarabangsa bukanlah undang-undang (sebenar) kerana tidak ada satu kuasa pusat di
peringkat antarabangsa yang memastikan pelaksanaan undang-undang ini. (Anarki yang
dimaksudkan). Makna kata, tidak ada badan eksekutif, tidak ada badan undang-undang untuk
menyelesaikan masalah pertelingkahan dan tidak ada badan yang membentuk undang-
undang. (Maksudnya di sini, sesuatu undang-undang di peringkat domestic/negara boleh
dilaksanakan dan dikawal kerana ada badan perundangan, badan eksekutif dan badan
legislative seperti Malaysia. Tetapi di peringkat antarabangsa tiada badan-badan yang
mewujudkan undang-undang ini). Sebab di peringkat antarabangsa tidak ada kerajaan dunia
(tak ada badan dunia yang mengawal tindakan semua negara-negara). Kalau di peringkat
negara, ada kerajaan yang membentuk dasar dan undang-undang untuk meregulasikan
rakyatnya, tetapi tidak di peringkat antarabangsa.

International law is a body of rules that nation consider to be binding in their mutual relations.
One may resort several traditional sources for a more details explanation. International law
governs relations between independent states. The rule of law binding the upon states
therefore emanate from their free will as express in conventions (treaties) or by usage
(customary state practice) generally accepted as expressing principles of law and established
in order to regulate the relations between these core-existing independent communities or
with a view to the achievement of common aims.

Undang-undang antarabangsa ini merupakan satu badan undang-undang yang dianggap oleh
negara bangsa yang mana undang-undang antarabangsa ini boleh mengikat kedua-dua buah
pihak (negara). Undang-undang antarabangsa meregulasi/mengawal/menjaga hubungan
antara negara-negara berdaulat/merdeka. Terdapat banyak sumber lain yang boleh dirujuk
yang mana boleh dianggap sebagai undang-undang antarabangsa. Antaranya ialah undang-
undang lazim/adat. Undang-undang antarabangsa ini akan mengikat pihak-pihak yang terlibat
melalui kehendak pihak yang terlibat. Makna kata, undang-undang antarabangsa ini akan
mengikat pihak-pihak yang ingin memberi komitmen terhadap sesebuah perjanjian. Perjanjian
antarabangsa ini dikenali sebagai triti (treaties). Contohnya, kalau negara Malaysia
menandatangani perjanjian dengan Indonesia dan Singapura, jadi Malaysia perlu patuh pada
provisi-provisi (intipati) perjanjian tersebut dan ketiga-tiga buah negara ini terikat antara satu
sama lain. Undang-undang adat/lazim boleh dilihat daripada tindakan yang dilakukan oleh
sesebuah negara. Contohnya, kalau Malaysia sudah 30 tahun mengamalkan sesuatu undang-
undang tersebut, maka undang-undang itu boleh digunakan untuk menunjukkan komitmen
Malaysia dalam sesebuah perjanjian. Contohnya, Malaysia membantah tindakan Indonesia
yang membangunkan rumah api di perairan MAS-INA, maksudnya tindakan MAS itu dianggap
sebagai satu tindakan lazim. Undang-undang lazim/adat ini ada beberapa syarat, seperti
tindakan yang berterusan dalam tempoh masa yang sangat lama. Selain itu, tindakan itu
diikuti oleh pihak lain (negara lain) dan sebagainya.

International Law is a body of norm, emanating primarily interaction by the sovereign states,
that international actors recognise as imposing legal obligations. Contemporary international
law reflects a wide range of standard setting endeavour from traditional effort to regulate
navigation, commerce, and the exchange of diplomats. To more recent and controversial
efforts to constrain the use of force, to implant fundamental human rights, and to impose
criminal justice on individual acting under state authority.

Undang-undang antarabangsa merupakan satu badan wujud dengan satu kebiasaan. Makna
kata di sini, undang-undang antarabangsa ini akan mewujudkan satu kebiasaan kepada pihak-
pihak yang terlibat. Contohnya, perjanjian antarabangsa yang ditandatangani oleh beberapa
buah negara memerlukan negara tersebut untuk bertindak according to the provisions. Makna
lain kita boleh katakan, undang-undang antarabangsa ini memberikan
obligasi/tanggungjawab kepada pihak yang menandatangani (signatory). Kalau MAS
menandatangani sesuatu perjanjian, maka MAS perlu melakukan/bertindak seperti yang
dipersetujui bersama. Contoh, kalau MAS sebelum ini menutup sempadan negara dengan
alasan tidak membenarkan pendatang asing masuk ke dalam negara, tetapi di sebabkan oleh
perjanjian MAS dengan Indonesia bersetuju untuk membuka sempadan negara untuk
membenarkan keluar masuk pendatang asing, maka MAS terpaksa untuk membuka dan tidak
mengenakan tindakan ke atas pendatang asing. (Ini contoh saja).

Undang-undang antarabangsa pada hari ini lebih bersifat luas. Makna kata, Undang-undang
antarabangsa pada hari ini tidak bersifat tradisional/conventional kerana melibatkan
pertukaran diplomat, perdagangan, pelayaran dan sebagainya. Sekarang kita dapat lihat
undang-undang antarabangsa boleh melibatkan hak asasi manusia, memberikan keadilan
kepada jenayah dan banyak lagi perkara yang lebih kontemporari (yang tidak conventional).