Εναλλακτική Πληροφόρηση

Website: http://2ha-cy.blogspot.com/

Facebook: www.facebook.com/DefteriAnaynosi

Twitter: www.twitter.com/DefteriAnaynos1

Ειδήσεις και σχόλια για τις εξελίξεις

Περιεχόμενα του τεύχους 16 - 30 Απριλιου 2018

Τεύχος 264

ΤΟΠΙΚΑ

 Δελτίο Εποχής: Περιμένοντας τον Γκοντό… [ή καθώς η πραγματικότητα αλλάζει, δίχως

να κοιτάζει τη μελαγχολία μερικών – και πώς ξαφνικά τίθεται θέμα παραβίασης του ιερού
μας δικαιώματος της κυριαρχίας, από βάσεις στο νησί – και με δικαιολογία ένα
προπαγανδιστικό βίντεο, χωρίς καν έρευνα..], σελ. 3

 Η πώληση του Συνεργατισμού ως σκόπιμη [;] διαδικασία, αλλά και ως προϊόν

της «κοινωνικοποίησης των ζημιών» από την τραπεζιτική κρίση: Η
συνδιακύμανση μείωσης μισθών με τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, ενώ αυξάνονται και
πάλι οι αμοιβές των τραπεζιτών..., σελ. 11
 Η ηθική νίκη της Έλενας Φραντζή και η επανεμφάνιση στην επιφάνεια της
κρίσης εμπιστοσύνης στην Ε/κυπριακή Εκκλησία, σελ. 16

ΔΙΕΘΝΗ

 Κρίση Ηγεμονίας στο Παγκόσμιο Σύστημα και η [εν μέρει] «δυτική»

εκτόνωση/αποχαιρετισμός με ήττα στη Συρία…, σελ. 28

1
 Κρίση Ηγεμονίας Ι: Η Κοινωνία του Θεάματος της εποχή της παρακμής
ηγεμονίας.. Ένα ακόμα κατασκευασμένο θέαμα στην Συρία, αλλά σε ένα πλαίσιο, όχι
απλώς, ηγεμονικής κρίσης, αλλά και εσωτερικής κρίσης στην Δύση[Όταν η πορνογραφική
φαντασίωση της Stormy Daniels απειλεί με αιματοκύλισμα – και πάλι – την Μέση
Ανατολή… ενώ το αμερικανικό σύνταγμα γίνεται πιο διάτρητο για να κατασκευάζονται
δίκες και «διόρθωση εκλογών»] , σελ. 32
 Κρίση Ηγεμονίας ΙΙ: Οι εμπορικοί πόλεμοι την εποχής του περάσματος από την
δυτική ηγεμονία στην πολύ-πολική πραγματικότητα του παγκόσμιου συστήματος, σ. 40
 Κρίση Ηγεμονίας ΙΙΙ: Η φυλάκιση του Λούλα για να εμποδιστεί η υποψηφιότητα
του.. ο αυταρχισμός της αστικής τάξης στην Λατινική Αμερική, καθώς νιώθει την
επικίνδυνη ανάσα των «μαζών»… και μορφές μεταμοντέρνων πραξικοπημάτων για
ελεγχόμενες εκλογές [το πραξικόπημα που αναγγέλλεται μέσω τουΐτερ], σελ. 47
 Κινήματα στην Ευρώπη: η κραυγή του δρόμου – Καταλωνία, Γαλλία, σελ. 55

ΚΙΝΗΜΑΤΑ

 Οι αγώνες για τα Κοινά και την Φύση: η πορεία/συναυλία στις 15 Απριλίου, σελ. 57
 Αντιπολεμικές Κινητοποιήσεις, σελ. 62
 Δυο κόσμοι το Πάσχα: εντός-εκτός της Εκκλησίας, το μέλλον και παρελθόν σελ. 64
 Μνήμες Αντίστασης και «απερισκεψίας», σελ. 65
 Καφενείο την Πέμπτης: ….τα ψεύδη θρηνούν τις δικές τους αλήθειες.. σελ.68

Σπόντες, σελ. 69

2
 ΤΟΠΙΚΑ

Δελτίο Εποχής: Περιμένοντας τον Γκοντό1…

[ή καθώς η πραγματικότητα αλλάζει, δίχως να κοιτάζει την

μελαγχολία μερικών – και πώς ξαφνικά τίθεται θέμα παραβίασης
του δικαιώματος της κυριαρχίας, από βάσεις στο νησί – και με
δικαιολογία ένα προπαγανδιστικό βίντεο, χωρίς καν έρευνα..]

Η περίοδος του Πάσχα πέρασε σε ένα υποτονικό κλίμα προσμονής… Για το τί, δεν ήταν σαφές…
Η προσπάθεια ξεπουλήματος του Συνεργατισμού, ή αν το πουμε πιο ευγενικά, η προσπάθεια
αντιμετώπισης των συνεπαγομένων της κρίσης, που είχε συγκαλυφθεί προεκλογικά [αν δεν είχε
σκόπιμα ενισχυθεί με την αμίμητη κίνηση του επιτελείου του ΔΗΣΥ να προκαλέσει δημόσιο θέαμα
με την αναφορά στον κ. Πλατύ για προεκλογική εκμετάλλευση] επανήλθε – και είναι σαφές ότι
μεταφέρθηκαν οι συνέπιες της κρίσης των τραπεζών, στην κοινωνική πλειοψηφία των μεσαίων

1
Περιμένοντας τον Γκοντό (En attendant Godot) είναι ο τίτλος θεατρικού έργου (1948) του Σάμιουελ
Μπέκετ, στο οποίο οι χαρακτήρες περιμένουν έναν άνθρωπο που δεν έρχεται
ποτέ.https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BC%CE%AD
%CE%BD%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82_%CF%84%CE%BF%CE%BD_%
CE%93%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CF%84%CF%8C

3
και λαϊκών στρωμάτων, μέσα από τις μειώσεις μισθών και την μερική [μη εξασφαλισμένη] εργασία.
Έτσι αυτά που κρυφτήκαν προεκλογικά κάτω από το χαλί επανέρχονται, είτε ως απεργίες [ΔΕΔΕ,
εκπαιδευτικοί], είτε ως κρίση Μη εξυπηρετούμενων δανείων, είτε ως κοινωνική δυσφορία..

Και αναπόφευκτα, αυτά που περάσαμε εμφανίζονται και πάλι σαν μνήμη μπροστά σε αυτά, που
ήταν κάτω από το χαλί προεκλογικά, και που ίσως να είναι το μέλλον…Η κρίση και οι παραλλαγές
της κυκλοφορεί σε διάφορες μορφές και αναπαραστάσεις..….

Άλλοι περίμεναν την συνάντηση Αναστασιάδη – Ακκιντζιη, είτε με φόβο [οι απορριπτικοί] είτε με
αδιαφορία, όσοι θέλουν λύση, αλλά έπαψαν να έχουν οποιαδήποτε εμπιστοσύνη στον
Αναστασιάδη, ή άλλοι με κάποια ίσως προσμονή…

Η ελπίδα που αναδύεται, χωρίς να περιμένει τον όποιο Γκοντό…

Και η μετεκλογική δυσφορία αναδύθηκε σε ένα κίνημα που εστιάζει στο σημείο, όπου το
οικολογικό διασταυρώνεται με τον αγώνα για διαφύλαξη των κοινών – από τον Ακάμα στις
θαλασσινές σπηλιές, στις παραλίες της νοτιοανατολικής Κύπρου. Αυτό το κίνημα που εμφανίστηκε
δυναμικά εξω από την Βουλή συμβολικά και την τελετή ορκωμοσίας του Αναστασιάδη, αλλά και
στην μαζική πορεία και συναυλία στην Λευκωσία την Κυριακή, 15 Απριλίου 2018, είναι σαφώς από
τις στιγμές που ένα μέρος της κοινωνίας δεν αναμένει, πια, παθητικά έναν κάποιον Γκοντό. Αλλά
οικοδομεί το μέλλον εδώ και τώρα ντε φάκτο και από τα κάτω.. Και ότι και μια μερίδα των ΜΜΕ
άρχισε να πιάνει αυτήν την διευρυνομενη ευαισθησία, ειναι και σημαντικό και ενδιαφέρον…

Ανάλογη ρήξη εξέφρασε και η διάχυτη οργή για την στάση της εκκλησίας απέναντι στην Έλενα
Φραντζή, υποχρεώνοντας τον θεσμό να αναιρέσει την απόφαση του για αποκατάσταση του ιερέα,
ο οποίος κατηγορείτο για σεξουαλική παρενόχληση παιδιού. Και σε εκείνο το πλαίσιο, αναδύθηκε
και η υπόγεια δυσφορία για τον επίσημο λόγο και πρακτική της εκκλησίας…

Δυτικά θεάματα και κωμική κατάντια: βομβαρδίζοντας για εσωτερική κατανάλωση ή

εξυπηρέτηση αγοραστών οπλών – ξεχνώντας ότι το παραμύθι του κόσμου του ψεύτη
λειτουργεί και την πολιτική, και τώρα πια.. είναι διάφανος ο ψεύτης..

..Αλλά καθώς αναμέναμε τον Γκοντό, ήρθε και μας βρήκε η Γεωπολιτική. Καθώς ο συριακός
στρατός ολοκλήρωνε την ανακατάληψη της τελευταίας μεγάλης περιοχής γύρω από αστικό
κέντρο, την οποία ελέγχαν οι ισλαμιστές, την Ανατολική Γκούτα, μια ξαφνική νεκρανάσταση
αποικιακών φαντασιώσεων από τους αγγλογάλλους, και μια εξίσου κωμική πίεση στον Τραμπ, να
αποδείξει ότι δεν είναι… φιλο-ρώσσος κοκ, οδήγησαν σε ένα θεαματικό και χωρίς πρακτικό νόημα,

4
[οι ισλαμιστές είχαν ήδη ηττηθεί και αποχωρήσει από την Γκούτα] βομβαρδισμό με πυραύλους.
Με βάση τα δεδομένα και οι 3 εμπλεκόμενες χώρες έστησαν το θέαμα για να ικανοποιήσουν,
κάπως, τους συμμάχους τους στην περιοχή [Σαουδική Αραβία και Ισραήλ] οι οποίοι εμφανώς πια
έχασαν στους περιφερειακούς πολέμους, αλλά και για να μετατοπίσουν έστω και λίγο την
εσωτερική δημοσιότητα από τα προβλήματα των εμπλεκομένων κυβερνήσεων [στην Βρετανία
από το Μπρέξιτ και την πτώση της δημοτικότητας των συντηρητικών στην κοινή γνώμη, στην
Γαλλία από τις απεργίες και τις μαζικές πια αντιστάσεις στον Μακρόν, και στις ΗΠΑ από το
συνεχιζόμενο σήριαλ διερευνήσεων του Τραμπ από μια ετερόκλητη συμμαχία Δημοκρατικών και
ακροδεξιών-εθνικιστών ρεπουλικάνων σε συνεργασία με την πλειοψηφία των ΜΜΕ]. Το στοιχείο
της εξαγοράς, ωστόσο, μύριζε έντονα, καθώς ο πιο ένθερμος φανατικός των βομβών/πυραύλων,
ο Μακρόν μόλις είχε δει τον Σαουδάραβα πρίγκηπα και δεν είχε ενδιαφερθεί για τις παραβιάσεις
των ανθρώπινων δικαιωμάτων από το κράτος του πρίγκηπα. Ο Πρίγκηπας εξαγόρασε την σιωπή
με αγορές όπλων..2

Δυτικά ΜΜΕ: η πλήρης, πια, απώλεια της φερεγγυότητας – όταν σε χειραγωγεί ένα
προπαγανδιστικό βίντεο, και μάλιστα με επαναλαμβανόμενες υποθέσεις ανάλογων
εξαπατήσεων

Από μια άποψη η επίθεση ήταν τόσο θεαματική που έμοιαζε με αγγαρεία που έπρεπε να γίνει για
να ικανοποιηθούν τα εσωτερικά ΜΜΕ της Δύσης, τα οποία είχαν υιοθετήσει χωρίς καμία απόδειξη
[απλώς γιατί βόλευε και την αντι-ρωσική υστερία στην οποία ήταν εμπλεκόμενα, αλλά και την
συγκάλυψη της ήττας αυτών που στήριζαν για τόσα χρόνια στην Συρία] το σενάριο ότι είχε γίνει

2
https://www.youtube.com/watch?v=6Pw2cAa65M8
France's Macron defends Saudi arms sales, to hold Yemen conference… READ MORE :
http://www.euronews.com/2018/04/10/fr...

5
χημική επίθεση μετά την ήττα ουσιαστικά των ισλαμιστών στην Ανατολική Γκούτα… Και σαν
επιβεβαίωση του ότι δεν ήθελαν έρευνα, ο βομβαρδισμός έγινε μόλις είχε φτάσει διεθνής ομάδα
διερεύνησης…

Η κατάντια των δυτικών ΜΜΕ [διότι αυτό αφορούσε, όχι απλώς

μερίδα, αλλά την μεγάλη πλειοψηφία των mainstream ΜΜΕ -
εφημερίδων και τηλεοράσεων] ήταν από μονή της ένα θλιβερό
θέαμα κατάντιας… Ήταν μια εκπληκτικά σαφής επιβεβαίωση
των αναλύσεων το Τσόμσκι ότι τα δυτικά ΜΜΕ λειτουργούν σαν
όργανα προπαγάνδας. Εδώ [και με φόντο τί είχε συμβεί από τα
ψέματα που οδήγησαν στους πολέμους του Κόλπου κοκ] ήταν
πια συνειδητά ψέματα – δεν υπήρχε δικαιολογία ότι δεν υπήρχε
προηγούμενο, ή ότι είχε γίνει έστω έρευνα κοκ. Στήριξαν μια
επίθεση για να μην γίνει έρευνα και με άμεσο φόντο την
διάψευση όσων τους είχε διοχετεύσει, ήδη, η βρετανική
κυβέρνηση για την υποτιθέμενη δηλητηρίαση του διπλού
κατάσκοπου – αφού τελικά το βρετανικό κυβερνητικό
εργαστήριο κατέληξε ότι δεν μπορούσε να επιβιώσει ότι ήρθε
από την Ρωσία το χημικό, όπως υποστήριζε ο υπουργός
εξωτερικών για εβδομάδες. Άρα και ήξεραν και πειθήνια
παραπλανούσαν το ό,ποιο κοινό τους ακολουθούμε. Και το
ευχάριστο, ίσως, να ήταν ότι στην δημοσκόπηση στην Βρετανία,
παρά την ομοβροντία, η πλειοψηφία ήταν ενάντια στην ό,ποια
επίθεση..

Και τώρα που οι μη δυτικές δυνάμεις στο πολύ-πολικό παγκόσμιο σύστημα θέτουν πια
ξεκάθαρα θέμα αρχής της κυριαρχίας, τί σημαίνει; Αύριο, όπως και το σκηνικό Κόσοβο-
Κριμαία, θα μπορούν οι μεγάλες δυνάμεις με κάποιο ανάλογο ατεκμηρίωτο βίντεο να
παραβιάζουν την κυριαρχία;

Το θέαμα θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο, αν η Ρωσία δεν είχε υιοθετήσει την παγερή πια
θέση ότι μια επίθεση δεν θα γινόταν ανεχτή… Οι δυτικοί προσπάθησαν να ρίξουν το θέμα στα

6
μαλακά – ειδοποίησαν, όπως είπαν, του Ρώσους, διαβεβαίωσαν ότι θα ήταν one time, απέφυγαν
περιοχές, όπου υπήρχαν ρωσικά στρατεύματα ή βάσεις, ή ακόμα και περιοχές που
προστατεύονταν από ρωσικού πυραύλους. Αλλά η Ρωσία επέμενε να θέτει στο τραπέζι το θέμα
της κυριαρχίας…

Αυτό είναι το νέο θέμα στο οποίο οι δυτικοί είναι πια αιχμάλωτοι, αφού παραβίασαν την συριακή
κυριαρχία. Μπορεί να παραβιάστηκε πριν, αλλά τώρα το θέμα τέθηκε σαν θέμα αρχής ξανά μετά
τον ψυχρό πόλεμο και τις δυτικές απόπειρες αυτοδιορισμού σε θέση παγκοσμίου ηθικού δήθεν
χωροφύλακα από το 1999… Τώρα η επίκληση ήταν κωμική, αλλά και η αντίδραση άμεση.

Και σε ένα πλαίσιο, πια, που η παρακμή της δυτικής ηγεμονίας

σημαίνει ότι άλλες μεγάλες δυνάμεις, μπορούν να καθορίσουν
τις εξελίξεις. Ήδη η σχέση Κοσόβου [1999] και Κριμαίας [2014]
είναι σαφής… Οι δυτικοί δεν μπορούν να αποτρέπουν τις άλλες
μεγάλες δυνάμεις από το να κάνουν ότι και οι ίδιοι. Αν, λοιπόν, η
αρχή της κυριαρχίας πάνω στην οποία βασίζεται ο ΟΗΕ, μπορεί
να παραβιαστεί με την δικαιολογία ενός βίντεο μιας ισλαμικής
οργάνωσης, τότε γιατί να μην κάνει το ίδιο και η Ρωσία, η Κίνα,
η Ινδία κοκ…

Το πρώτο μπούμερανγκ: Το ισραηλιτικό άγχος για την νομιμοποίηση ρωσικών

πυραύλων στο συριακό κράτος..

Στο Ισραήλ ήδη έπεσε μια παγωμάρα από την πρώτη συνέπεια – η Ρωσία άφησε να διαρρεύσει
ότι θα μεταφέρει πυραύλους S300, τους οποίους θα διαθέσει στην συριακή κυβέρνηση. Ήδη το
Ισραήλ ανακάλυψε ότι τα drones είναι πια μέσα στα πλαίσια των στρατιωτικών δυνατοτήτων της
Χιζμπολάχ… Τώρα θα έχει και η Συρία πυραυλικό σύστημα. Το βίντεο των ισλαμιστών μετριάζεται
ραγδαία σε μπούμερανγκ..

Γιατί χαμογελά ο Ερντογάν;

Αν υπήρχε ένας γεωπολιτικός στόχος σε όλο αυτό το κωμικό θέαμα, θα πρέπει να ήταν η
συμμαχία-κοινή κατανόηση Ρωσίας-Τουρκίας-Ιράν σαν εγγυητές του τέλους του πολέμου στην
Συρία και σαν πυλώνες της ισορροπίας ισχύος στην περιοχή… Αυτό, όχι μόνο δεν επηρεάστηκε [η
Τουρκία δεν επέτρεψε καν την σκέψη να χρησιμοποιηθούν βάσεις από το έδαφος της] αλλά ο

7
Ερντογάν βγήκε διπλά κερδισμένος - εκεί που τον κατηγορούσαν ότι έκανε εξωτερικές πολέμους
για εσωτερική κατανάλωση, οι δυτικοί του προέφεραν την τελειά κάλυψη με το κωμικό τους
θέαμα. Ταυτόχρονα, του έδωσαν την ευκαιρία να εμφανιστεί σαν διαμεσολαβητής – αλλά με σαφή
επιβεβαίωση πια της σταθερότητάς της συμμαχίας στην περιοχή με Ρωσία και Ιράν…

Και τώρα πια πώς και ποιός μπορεί να κατηγορεί την Τουρκία, όταν κάνει επεμβάσεις για να
«προστατεύει», όπως λέει, τα σύνορα της;…

Προφανώς, πια η μόνη άμυνα όλων είναι τα σύνορα, αλλά μέχρι

να σταθεροποιηθεί, η δυτική ανοησία στην Συρία, έχει δωσει το
δικαίωμα σε πολλούς να επεμβαίνουν με την ό,ποια δικαιολογία
[όταν ένα προπαγανδιστικό ατεκμηρίωτο βίντεο έγινε αιτία για
εκτόξευση πυραύλων, όλα επιτρέπονται…]

Σε αυτό το φόντο, η συνηθισμένη επίκληση των ε/κ απορριπτικών, ότι πρέπει να δούμε τί αλλαγές
στην περιοχή, έγινε επίσης μπούμερανγκ. Οι φαντασιώσεις για συμμαχία με το Ισραήλ ήταν
ανέκαθεν χωρίς νόημα [με βάση και τα συμφέροντα, αλλά και τις δυνατότητες/απομόνωση του
Ισραήλ], αλλά τώρα η Τουρκία πρόβαλε σαν ξεκάθαρος περιφερικός παράγοντας με νομιμοποιείς
των επεμβάσεων πέρα από τα σύνορα…

Ο Γκοντό δεν ήρθε… Αλλά η πραγματικότητα γύρω μας γίνεται πια πιεστικά σαφής - και χωρίς
αυτόν…

Και τώρα, μετά τις εκλογές, ιδού και τί συζητούσαν και τί λογόκριναν τα πρωτοσέλιδα
των ε/κ ΜΜΕ που δεν χρειάζονται, ούτε προπαγανδιστικό βίντεο για να
κατασκευάζουν παραπλανήσεις/fake news

Σε αυτό το πλαίσιο, ο Κακούρης του Πολίτη, από τους λίγους με συνεπείς δημοσιογραφικές
αναφορές για το τί έγινε στο Κραν Μοντανά, μας μετέφερε σε νέο κείμενο αυτά που τα
πρωτοσέλιδα των mainstream ε/κ ΜΜΕ λογόκριναν προεκλογικά – σε επίπεδο ανάλογο των
δυτικών ΜΜΕ που εκμαίευσαν πυραύλους για ένα προπαγανδιστικό βίντεο…Μια αναφορά από
τους δυο διαπραγματευτές [Μαυρογιάννη και Ναμί]

Ιδού η αναφορές του Μαυρογιάννη. Που δεν λέγονταν πριν… και στο μόνο επίμαχο σημείο γίνεται
[πιο κάτω] προσθήκη και της θέσης του κ. Ναμί

" Απαντήσεις Μαυρογιάννη:

8
 - Στο Κραν Μοντανά υπήρξε σύγκλιση για δραστική μείωση στρατευμάτων;

Ο γ.γ. ανέφερε ότι η Τουρκία θα αποσύρει άμεσα τη μάζα των στρατευμάτων της και θα
μείνουν κάποιοι αριθμοί που θα συνάδουν με τους αριθμούς της Συνθήκης Συμμαχίας του 1960.
Τόνισε πως το θέμα είναι αν θα φύγουν με βάση ρήτρα λήξης της παρουσίας τους ή αν θα γίνει
μετά από αναθεώρηση. Σημείωσε επίσης πως ο τρόπος του τερματισμού της παρουσίας θα
πρέπει να συμφωνηθεί σε επίπεδο πρωθυπουργών.Είχαμε υποβάλει πρόταση ότι ακόμα και για
το μικρό χρονικό διάστημα -κατ' εμάς- που θα μείνει κάποια παρουσία θα πρέπει να υπάρξει
συμφωνία για το ποιο καθεστώς και ποιους όρους εντολής θα έχουν.

- Η Τουρκία όμως δεν έχει δεχτεί την πλήρη αποχώρηση των στρατευμάτων.

Η τελευταία θέση που κατέθεσε η Τουρκία είναι ότι θα μείνουν για πάντα.

[Θέση Ναμί:

- Σχετικά με τη μείωση στρατευμάτων και τη συζήτηση για ολική αποχώρηση ή

επανεξέταση του αριθμού όσων θα έμεναν, τι συζητήθηκε;

Στο πλαίσιο Γκουτέρες αναφέρεται και δεχθήκαμε πως θα χρειαστεί ένας νέος μηχανισμός
ασφάλειας και πως θα αντικαταστήσει το δικαίωμα επέμβασης. Συμφωνήθηκε ακόμα πως θα
υπάρξει μια ραγδαία μείωση στρατευμάτων. Όμως το αν θα έμενε ένας μικρός αριθμός ή όχι
έμεινε ανοιχτό ερώτημα το οποίο θα συζητούσαν οι ηγέτες της Ελλάδας, της Τουρκίας και της
Βρετανίας.

- Σύμφωνα με την ε/κ εκδοχή, θέση του κ. Τσαβούσογλου ήταν πως θα

παραμείνουν εσαεί τα στρατεύματα και πως ίσως θα μπορούσε να συζητηθεί ξανά
στο μέλλον η παρουσία τους.

Αυτή ήταν η τ/κ θέση. Η ε/κ θέση ήταν πως έπρεπε να υπάρχει μια ρήτρα πλήρους
αποχώρησης. Συμφωνήθηκε να αλλάξει το παλιό πλαίσιο ασφάλειας, που ήταν μια αναφορά στη
Συνθήκη Εγγυήσεως, όμως η Συνθήκη Συμμαχίας είναι κάτι άλλο, και αυτή είναι που προνοεί την
ύπαρξη στρατευμάτων. Για αυτό ο κ. Γκουτέρες είπε «δεν θα το αγγίξω αυτό, θα το αφήσω
στους ηγέτες των κρατών, εδώ δουλειά μας είναι να αποφασίσουμε το υπόλοιπο πακέτο». Όμως
ο κ. Αναστασιάδης θέλησε να επικεντρωθεί σε αυτό το σημείο. ]

Συνέχεια συνέντευξης με Μαυρογιάννη:

9
- Στο θέμα της κατάργησης των εγγυήσεων πού έφτασε η συζήτηση;

Εμείς ακολουθήσαμε αυτό που είπε ο γ.γ., ότι υπάρχει άμεση κατάργηση των εγγυήσεων και
των επεμβατικών δικαιωμάτων και ότι αυτό συνδέεται με έναν μόνο όρο, την ύπαρξη
μεταβατικού μηχανισμού υλοποίησης και παρακολούθησης από τα Ηνωμένα Έθνη.

- Και οι δύο πλευρές συμφωνούν ότι αυτό το σημερινό σύστημα πρέπει να αλλάξει;

Ο κ. Τσαβούσογλου είπε ότι η συζήτηση για τις εγγυήσεις πρέπει να ακολουθήσει την πλήρη
εφαρμογή της λύσης. Η θέση της Τουρκίας αυτήν τη στιγμή είναι συνέχιση των εγγυήσεων για
15 χρόνια και μετά αναθεώρηση, κάτι που ο κ. Τσαβούσογλου αργότερα σημείωσε πως μπορεί
να γίνει και πιο νωρίς. Αλλά δεν δέχονται την άμεση κατάργηση.

- Είμαστε διατεθειμένοι να δεχθούμε έναν χρονικό ορίζοντα;

Αν υπάρξει στρατηγική συμφωνία ναι, θα πρέπει να βάλεις κάποιον ορίζοντα, εντός δύο ή τριών
μηνών.

[Τα ίδια δήλωσε και ο κ. Ναμί για το χρόνο: «Πόσο χρόνο μπορεί να πάρει αυτή η
συζήτηση για ολοκλήρωση της συμφωνίας; Τρεις μήνες το πολύ.» Πηγή:
http://politis.com.cy/article/mporoume--an-theloume--na-klisoume-se-tris-mines

Και ας κλείσουμε με την ελπίδα που αναδύεται από γωνιές της

πραγματικότητας, χωρίς να περιμένει μοιρολατρικά κάποιον Γκοντό

10
Η πώληση του Συνεργατισμού ως σκόπιμη [;] διαδικασία, αλλά και
ως προϊόν της «κοινωνικοποίησης των ζημιών» από την
τραπεζιτική κρίση: Η συνδιακύμανση μείωσης μισθών με τα μη
εξυπηρετούμενα δάνεια, ενώ οι αμοιβές των τραπεζιτών
ανεβαίνουν και πάλι

Το θέμα του Συνεργατισμού φαίνεται να οδηγείται σε ένα ξεπούλημα του κερδοφόρου κομματιού
και διατήρηση [μέσω Αλταμίρα;] των Μη Εξυπηρετούμενων δανείων. Η ευθύνη για την απόφαση
ανήκει στην κυβέρνηση, η οποία έκαμνε μεν μια θεαματική έκκληση προς τα κομματα, αλλά πριν
καν ολοκληρωθούν οι διαβουλεύσεις, είχε ήδη ανακοινώσει το διαχωρισμό και προκήρυξη
προσφορών. Το ότι η κυβέρνηση φαίνεται να είχε ήδη τροχιοδρομήσει τη διαδικασία συνάγεται
και από την ευθύνη της – ο έλεγχος του Συνεργατισμού είχε περάσει απόλυτα στο κύκλωμα του
Χ. Γεωργιάδη, μέσω του Χατζηγιάννη, και το συγκεκριμένο κύκλωμα, όπως φάνηκε και από την
εμπειρία της Ελληνικής Τράπεζας, με την Ειρένα, είναι «ικανό» στο να οδηγεί τραπεζιτικούς
οργανισμούς σε ξεπούλημα. Το αντίτιμο αυτών των υπηρεσειών θα φανεί, ενδεχομένως, σε λίγο
καιρό, όταν φανεί ποιοί οφελήθηκαν. Το ότι η Ειρένα δεν είχε καν τα προσόντα για τη θέση λ.χ.

11
φάνηκε και από την αποχώρησή της τελικά. Και οι μηχανισμοί διορισμού οτυ κ. Χατζηγιάννη
φαίνεται να είναι από μόνοι τους ύποπτοι, όπως φάνηκε από την αρχική έρευνα του Γενικού
Ελεγκτή – και τις κυβερνητικές αντιδράσεις.

Μια άλλη διάσταση που δείχνει, ενδεχομένως, τις προσθέσεις της

κυβέρνησης να πουλήσει το κερδοφόρο κομμάτι φθηνά [και άρα
να ευνοήσει τους μελλοντικούς αγοραστές] αφορά την
δημοσιοποίηση προεκλογικά μιας έκθεση από την εταιρεία του
κ. Πλατύ, με αναφορά στα Μη εξυπηρετούμενα δάνεια στο
Συνεργατισμό. Η κίνηση είχε, βέβαια, προεκλογική σκοπιμότητα
[να πλήξει την υποψηφιότητα του Ν. Παπαδόπουλου ως
συνεργάτη του κ. Πλατύ], αλλά ντε φάκτο, και δεν μπορεί να μην
το κατανοούσε αυτό το επιτελείο Αναστασιάδη, η ψιθυρολογία
οδήγησε σε εκροές ενός δις, άρα δυσκολεύοντας ακόμα
περισσότερο τον Συνεργατισμό, αφού τώρα θα χρειαζόταν
περισσότερα κεφάλαια. Έμοιαζε με ένα συνειδητό σπρώξιμο
προς το ξεπούλημα.

Το ποιοί θα επωφεληθούν, θα φανεί από τους μηχανσιμούς στόχευσης, και τελικά σε ποιούς θα
δοθεί το κερδοφόρο κομμάτι. Η εμπλοκή της Βουλής και του Γενικού Ελεγκτή, σε αυτό το πλαίσιο,
είναι σημαντική, αν όχι για τίποτε άλλο, αλλά για τη δημοσιοποιηση της αλήθειας για το πώς
«οικοδομήθηκε» η διαδικασία - τουλάχιστον για να καθοριστεί το πλαίσιο ελέγχου, πια, τέτοιων
διαδικασιών, αντί να αφήνονται στις παρεΐτσες του κάθε υπουργού κοκ.

Η σύνδεση μείωσης μισθών και μη εξυπηρετούμενων δανείων: μια ξεκάθαρη ταξική

σχέση

Πέρα από αυτό το πλαίσιο παραχώρησης του κερδοφόρου τμήματος του Συνεργατισμού στο
ιδιωτικό κεφάλαιο, η άλλη ουσιαστική διάσταση του ζητήματος, αφορά στο γεγονός των μη
εξυπηρετούμενων δανείων. Ο όγκος αυτών των δανείων αφορά σε μεγάλο βαθμό νοικοκυριά και
υποθήκες πρώτης κατοικίας ή εργασιακού χώρου, από άτομα που έχουν πληγεί από την κρίση...
Και εδώ βρίσκεται και η πραγματική επίδραση της οικονομικής κρίσης στην Κύπρο και της
διαχείρισης που έγινε από το επιτελείο της κυβέρνησης του ΔΗΣΥ…

12
 Ουσιαστικά, πριμοδοτήθηκε το κεφάλαιο, και η κρίση των
τραπεζών μεταφέρθηκε στα λαϊκά στρώματα μέσα από τη
μείωση των μισθών ή τη μαζική εισαγωγή της ελαστικής,
έκτακτης εργασίας. Το κεφάλαιο και οι εργοδότες
αντιμετωπίστηκαν σαν τα προνομιούχα στρώματα για τα οποία
υπήρχε πάντα μια έκτακτη λύση «χαλαρώσεων» στους
κανονισμούς [λ.χ. για το Mall του Σιακόλα ή για τις επενδύσεις
του αρχιεπισκόπου] για να ευνοηθούν, ή έξτρα δάνεια για να
καλύψουν τα ήδη τεράστια δάνειά τους [και φυσικά ελάχιστη
αναφορά σε αυτούς στα ΜΜΕ] ενώ για τα μεσαία και λαϊκά
στρώματα οι κανονισμοί ήταν σταθεροί – και η εργασία που
προσφερόταν ήταν πια έκτακτη, μερική, και με όσο λιγότερα
οφελήματα γινόταν. Η Ζέτα και οι προσπάθειές της να
εξυπηρετήσει τον Σιακόλα στο θέμα των ωραρίων ήταν μια
τυπική περίπτωση, όπου τα συμφέροντα των χιλιάδων
μικροκαταστηματαρχών αγνοήθηκαν για τα συμφέροντα
μερικών μεγάλων επιχειρήσεων.

Έτσι, αφού ξεπουλήθηκαν οι τράπεζες, η κυβέρνηση επένδυσε πια στο να στηρίξει το τοπικό
κεφάλαιο σε μια αναδιάταξη των όρων του κοινωνικού συμβολαίου. Τα πράγματα δεν ήταν εύκολα
με δεδομένη τη συντεχνιακή οργάνωση, αλλά και το κοινωνικό κλίμα – έτσι δεν κατάφερε η
κυβέρνηση λ.χ. να περάσει από τη Βουλή, το 2014, γρήγορες διαδικασίες εκποιήσεων, όπως
ήθελαν οι ξένοι επενδυτές – και μέχρι σήμερα παραπονιούνται και ελπίζουν... Αλλά στο χώρο της
εργασίας στον ιδιωτικό τομέα έσπρωξαν, όσο μπορούσαν, τη μερική εργασία για να σπάσουν τις
οργανωμένες άμυνες των εργαζομένων.... Ήδη όμως και πάλι, φάνηκε σε ορισμένους τομείς [όπως
λ.χ. η απεργία της ΔΕΔ στο Πανεπιστήμιο Κύπρου] η πίεση για συλλογικές συμβάσεις επανέρχεται.
Όμως, το κόστος της μετατόπισης της κρίσης στα λαϊκά στρώματα έμεινε...

Και αυτή η μετατόπιση του κόστους της τραπεζιτικής κρίσης στην κοινωνία φαίνεται ξεκάθαρα
από τη σύνδεση της μείωσης των μισθών με τα εξυπηρετούμενα δάνεια. Με βάση τα υπαρχοντα
στοιχεία στα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, την πρώτη θέση την κατέχει η Ελλάδα, μετά βρίσκεται
η Κύπρος, και ακολουθεί η Πορτογαλία.. Αυτή ακριβώς η σειρά υπάρχει, όπως φαίνεται και στις

13
μειώσεις μισθών, κατά την περίοδο της ευρωπαϊκής διάχυσης της τραπεζιτικής κρίσης στην
κοινωνία, την περίοδο 2010 – 2017.

«Στη δεύτερη θέση με προβληματικά δάνεια περνά η Κύπρος στον τομέα του real estate με τον
δείκτη να είναι στο 36,8% και την πρωτιά έχει η Ελλάδα με ποσοστό 57,6%. Και σ’ αυτό τον
τομέα η μείωση των κόκκινων δανείων από τρίμηνο σε τρίμηνο είναι πολύ αργή. Τέλος
Σεπτεμβρίου ήταν 36,8%, τέλος Ιουνίου στο 37,2% και τέλος Μαρτίου 2017 ήταν στο 37,4%.

Ο μέσος όρος στην Ευρωζώνη ήταν 5,35% τέλος Δεκεμβρίου, 5,6% τέλος Σεπτεμβρίου, 5,9%
τέλος Ιουνίου και 6,1% τέλος Μαρτίου."
- http://www.philenews.com/Oikonomia/kypros/article/510747/evropaiko-rekor-sta-kokkina-
daneia-developers

Και ακριβώς διότι η μείωση των μισθών συνεπάγεται μείωση, όχι απλώς της ζήτησης, αλλά
γενικότερα της δυνατότητας να εξοφληθούν τα δάνεια, τα οποία έγιναν πριν την κρίση, και οι
οίκοι αξιολόγησης προβλέπουν ότι υπάρχει παι μαι φούσκα χρεών που θα υποχερώσει τις
ευρωπαϊκές αρχές να ασκήσουν περισσότερη πίεση στις τοπικές κοινωνίες – εξού και η εξαγορά
των τραπεζών των ευάλωτων κοινωνιών, όπως η Κύπρος:

14
" Την πιθανότητα να χρειαστεί από τις τράπεζες Κύπρου, Ελλάδας και Πορτογαλίας να
προχωρήσουν σε περαιτέρω κάλυψη των Μη Εξυπηρετούμενων Δανείων (ΜΕΔ), λόγω
των επικίνδυνων χαρακτηριστικών των αγορών αυτών και του γεγονός ότι η κάλυψη
των ΜΕΔ στις χώρες αυτές δεν είναι πολύ υψηλότερη από τον μέσο όρο της ΕΕ
(44,5%), τονίζει ο οίκος πιστοληπτικής αξιολόγησης Fitch Ratings."
- http://www.sigmalive.com/news/oikonomia/501264/fitch-gia-kyptrapezesisos-
na-xreiastei-afksisi-kalypsis-med

Και ως επιβεβαίωση του αποφθέγματος του Τσόμσκι ότι η κρίση αφορά, πρακτικά, στον μηχανισμό
«ιδιωτικοποίησης των κερδών και κοινωνικοποίησης των ζημιών», ενώ οι μισθοί μειώθηκαν σε
βαθμό που κυκλοφορεί πια μια κρίση κάτω από το χαλί της επιφάνειας του «ξεπεράσματος της
κρίσης», οι μισθοί των τραπεζιτών αυξάνονται – και μάλιστα φαίνεται ότι η Κύπρος έχει μετατραπεί
σε ένα είδος πλυντηρίου τραπεζιτών – όπου ξεπλένονται διάφοροι με προβλήματα/αποτυχίες στις
χώρες τους [όπως ο Χούλιγκαν, ο Ακερμαν κοκ]

" Στην Κύπρο των εργαζομένων με χαμηλούς μισθούς και ωφελήματα, υπάρχουν εννέα μεγάλο-
τραπεζίτες με αμοιβές ύψους 1,7 εκατ. ευρώ το χρόνο κατά μέσο όρο ο καθένας. Μάλιστα με
βάση νέα στοιχεία τα οποία ανακοίνωσε χθες η Ευρωπαϊκή Αρχή Τραπεζών (ΕΑΤ), τα τελευταία
χρόνια υπερδιπλασιάστηκαν οι μεγαλο-τραπεζίτες στην Κύπρο αλλά και οι αμοιβές τους."
- http://dialogos.com.cy/haravgi/ennea-megalo-trapezites-stin-kipro-me-amives-17-ekat-evro-
to-chrono-ekastos/#.WtBMiYhubIV

15
 Η ηθική νίκη της Έλενας Φραντζή και η επανεμφάνιση στην
επιφάνεια της κρίσης εμπιστοσύνης στην Ε/κυπριακή Εκκλησία

Η αποκάλυψη των δεδομένων πίσω από το τρόπο συγκάλυψης της κακοποίησης της Έλενας
Φραντζή και της ευθύνης του θεσμού της εκκλησίας για τον θάνατο της, έφερε στην επιφάνεια
μια δυσφορία για την Εκκλησία, αλλα και προκάλεσε μια εντυπωσιακή αλλαγή - η Ιερά Σύνοδος,
αναιρώντας τον εαυτό της άλλαξε απόφαση και καθαίρεσε τον ιερέα που εμπλεκόταν στο θέμα.
Ακόμα περισσότερο, όμως, οι ακτιβιστικές παρεμβάσεις είτε με αφίσες [«Έλενα Φραντζή: Δεν
Ξεχνώ»] είτε με την παρέμβασή με κόκκινη μπογιά στο μνημείο απέναντι από την αρχιεπισκοπή,
είτε το πανό εξω από την Εκκλησία της Παλλουριώτισας κωδικοποιήσαν μια οργή ευρύτερη.

Ο Θεσμός της εκκλησίας πήγε στην εβδομάδα του Πάσχα με την ουρά στα σκέλια..

16
Θα μπορούσε να πει κάνεις, βέβαια, ότι η απόφαση για καθαίρεση, τελικά, του ιερέα ήταν
αναπόφευκτη μετά τον σάλο που προκλήθηκε – με βάση ωστόσο την έπαρση της Ιεράς Συνόδου,
όπως φάνηκε και από τα πρακτικά της, ήταν μια δραματική αλλαγή. Στα πρακτικά υπήρχε ένα
είδος αυτάρεσκης αποφασιστικότητας που θύμιζε καθολική εκκλησία του Μεσαίωνα. Ο Αθανάσιος
Λεμεσού που το παίζει και ανεκτικός στους φανς του ακουγόταν να λέει, χωρίς ίχνος ντροπής ή
κατανόησης, της ανοησίας που έριχνε ότι, αν δεν υπήρχαν 3-4 μάρτυρες δεν μπορούσε να γίνει
αποδεκτή μια καταγγελία και για σεξουαλική παρενόχληση. Ένας άλλος επέμενε ότι στην Ιερά
Συνοδό είχαν άλλα κριτήρια – και κάπου υπόβοσκε και ότι η συνάθροιση των ιερέων που δεν είχαν
κάνει ποτέ σεξ, για να αποφασίσουν για καταγγελία σεξουαλικής παρενόχλησης, θα είχε
επιφοίτηση του Θεού… Τελικά, την ψηλομύτικη αυταρέσκεια την έκαναν γαργάρα και αλλάξαν
άρον άρον απόφαση.

Αν συγκρίνει κανείς με την προηγουμένη κρίση της εκκλησίας, την υπόθεση του Παγκράτιου την
δεκαετία του 1990, η Σύνοδος τότε δεν είχε μια τόσο δραματική αλλαγή – αν και είχε να
αντιμετωπίσει μαζική διαδήλωση εξω από την αρχιεπισκοπή. Τώρα είχε να αντιμετωπίσει ένα είδος
σημειολογικού ανταρτοπολέμου..

Η πιο ενδιαφέρουσα καταγραφή ήταν σαφώς η δημοσκόπηση /εις [;] που δημοσιοποιήθηκε από
την Σημερινή και τον Ρεπόρτερ..

Ως τάσεις, παρά σαν απόλυτα αριθμοί, αφού οι ντόπιες δημοσκοπήσεις σπάνια [και λόγω
συγκυρίας, αλλά συνήθως και για λόγους σκοπιμότητας] απεικονίζουν ακριβώς το κλίμα, φάνηκαν
3 ευδιάκριτες τάσεις:

1. Το όλο θέμα της Έλενας είχε οδηγήσει σε ένα είδος βαθιάς καχυποψίας για τον
θεσμό της εκκλησίας – ο οποίος για πρώτη φορά, μετά από χρόνια, απολάμβανε την
λιγότερη συγκριτική εμπιστοσύνη από άλλους θεσμούς. Αξίζει εδώ να καταγραφεί ότι η
Βουλή είχε περισσότερη εμπιστοσύνη από την κυβέρνηση – ένα σύμπτωμα ίσως μια
ευρύτερης δυσφορίας με την εξουσία [με δεδομένο ότι η Βουλή είναι πιο
αντιπροσωπευτικός θεσμός, και η κυβέρνηση πιο έντονα ταυτισμένος με την εξουσία]..

«Μάλιστα, όταν η Εκκλησία της Κύπρου τοποθετείται στη ζυγαριά μαζί με τους βασικούς
πολιτειακούς θεσμούς, προκύπτει πως οι Κύπριοι αξιολογούν το έργο της ως το χειρότερο που
επιτελείται, ενώ χαίρει και της χαμηλότερης εμπιστοσύνης. Το 85% κακίζουν, ουσιαστικά, τη
στάση της Ιεράς Συνόδου, θεωρώντας πως όταν ένας ιερέας καταδικαστεί από τη Δικαιοσύνη

17
πρέπει να καθαιρείται, ενώ η πλειοψηφία πιστεύουν ότι δεν πρέπει η Εκκλησία να έχει δικούς της
κανόνες για ζητήματα που άπτονται των Νόμων και του Ποινικού Κώδικα. Στην αντίπερα όχθη, ο
θεσμός που φαίνεται να τυγχάνει μεγαλύτερης εκτίμησης είναι αυτός του Γενικού Ελεγκτή.
Ο θεσμός που χαίρει του χαμηλότερου βαθμού εμπιστοσύνης στην Κύπρο είναι αυτήν τη στιγμή
η Εκκλησία, καθώς είναι ο μοναδικός τον οποίο περισσότεροι από τους μισούς πολίτες
εμπιστεύονται λίγο (26%) ή καθόλου (28%).»
http://www.sigmalive.com/simerini/politics/496739/dimoskpisi-den-egkrinontai-oi-ieroi-xeirismoi

2. Η δυσφορία φαίνεται να εστιάζεται ιδιαίτερα στον Αρχιεπίσκοπο με βάση τα

δημοσιοποιημένα ευρήματα στον Ρεπόρτερ. Η εστίαση είχε να κάνει βέβαια και με
τις ερωτήσεις – αλλά φαίνεται να υπάρχει και μια συνέπεια γενικότερης στάσης [με λίγο ή
πολύ στην εναντίωση στον αρχιεπίσκοπο] που είναι αξιοσημείωτη. Όσον αφορά στα
θέματα των οικονομικών/επιχειρηματικών δραστηριοτήτων του αρχιεπίσκοπου [63%], τις
πολιτικές παρεμβάσεις του [69% - και το ίδιο ακριβώς ποσοστό υπάρχει και για τον τρόπο
των «δημόσιων παρεμβάσεων του», αλλά και για την στάση του απέναντι σε
ομοφυλόφιλους], την παρέμβαση του στο κυπριακό [55%] και την «γενική του στάση ως
ηγέτη της εκκλησίας» [59%] υπάρχει μια σαφής πλειοψηφία εναντίον του – και μια επίσης
αποφασιστική πλειοψηφία υπέρ της απόσυρσης αντικατάστασης του [61%].

18
Ο μόνος τομέας στον οποίο υπάρχει αμφισημία είναι η Παιδεία: ενώ μόλις 22% θεωρούν ότι η
Παιδεία πρέπει να είναι προτεραιότητα της εκκλησίας/κληρικών, 55% θεωρεί «σωστή» [35%] η
μάλλον σωστή [22%] την εμπλοκή του αρχιεπισκοπου στην Παιδεία. Αρα κατανοουν την εμπλοκη
του αρχιεπισκοπου, αλλα δεν θεωρουν, ταυτοχρονα, ότι η Πσιδεια πρεπει να είναι προτεραιοτητα
των κληρικων/εκκλησιας.. Η συντριπτική πλειοψηφία, 65%, θεωρεί ότι οι κληρικοι πρέπει να
ασχολουνται με φιλανθρωπία - 58% φιλανθρωπία και 7% «βοήθεια στον κόσμο’ - μόλις 6% με
θρησκεία !!, και 22% με την Παιδεια …

19
3. Σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, παρά την συνολική εστίαση στο ρολό της Εκκλησίας
[και στη δημοσιά παιδεία, αλλά και στα ΜΜΕ, όπου η εκκλησιά έχει ένα από τους
5 τηλεοπτικούς σταθμούς] και την εντύπωση ότι υπάρχει μια συντριπτική
εικόνα ταύτισης, υπάρχει αντίθετα μια αισθητή διαφοροποίηση: ένα ποσοστό 64-
66% δηλώνει κοντά στην Εκκλησία – και άρα ένα ποσοστό ανάμεσα στο 30 και το 40%
να μην ακολουθεί αυτήν την ταύτιση. Ένας μάλιστα σκληρός πυρήνας 19% δεν δηλώνει
καν «θρήσκος» [το οποίο στα κυπριακά δεδομένα και με φόντο τις ευρύτερες τάσεις στη
δημοσκόπηση θα μπορούσε να θεωρηθεί και ως άθεος ή αγνωστικιστικής] ενώ ένα
ποσοστό 35% αρνείται να νηστέψει/δεν νηστεύει ακόμα και την εβδομάδα του Πάσχα. Η
Παρακολούθηση της λειτουργίας το Πάσχα που αποτελεί και θρησκευτική, αλλά και
κοινωνική τελετουργία δείχνει μια συνέπεια στις τάσεις: ένα ποσοστό 21% [ 16% πάει
μόνο 1 φορά, εντελώς τελετουργικά θα μπορούσε να πει κάποιος, ενώ ένα άλλο 5% δεν
πάει «ποτέ» ή «σχεδόν ποτέ»] πάει εντελώς τελετουργικά ή καθόλου [όπως και το
ποσοστό των μη θρήσκων] ενώ αν προσθέσουμε στους τελετουργικούς επισκέπτες της
Εκκλησίας και το 31% που πάει μόνο την εβδομάδα του Πάσχα, τότε ο πληθυσμός των
ταυτισμένων με την Εκκλησία φαίνεται σαφώς περιορισμένος – 18% είναι οι τακτικοί και
ένα άλλο ποσοστό 30% πάει «μερικές φορές» …

20
Η Κατάσταση της κυπριακής Εκκλησίας σε ένα ευρύτερο πλαίσιο

Η Εκκλησία της Κύπρου προσπαθεί, αυτονόητα να εμφανίσει τον εαυτό της ως ένα θεσμό που
εξέφραζε τον πληθυσμό διαχρονικά. Το οποίο είναι σαφώς παραπλανητικό. Ως θεσμός
αυτοκέφαλος στα πλαίσια της ορθοδοξίας, η Εκκλησία λειτούργησε σε διάφορες φάσεις [όπως την
περίοδο του Βυζαντίου ή της Αραβο-βυζαντινής συγκυβέρνησης] ως θεσμός διαμεσολάβησης.
Στην λατινική περίοδο, έτυχε διωγμών λόγω ανταγωνισμού με την καθολική Εκκλησία – αλλά δεν
συμμετείχε στην μεγάλη ταξική εξέγερση του Ρε Αλέξη.

Κατά την οθωμανική περίοδο, η Εκκλησία αποκαταστάθηκε

πλήρως ως είδος τοπικής αυτοκυβέρνησης χριστιανών [και τότε
απέκτησε και τον Οθωμανικό τίτλο, εθναρχική, ενώ από τότε
επίσης διεκδικεί νομιμοποίηση της αυτονομίας και μη ελέγχου
των εσωτερικών της από κοσμικούς θεσμούς, όπως διεκδίκησε
μέχρι και το 1948 σε δικαστήριο] – οι Οθωμανοί απαγορεύσαν
ουσιαστικά την καθολική Εκκλησία, ευνοώντας ξεκάθαρα την
ορθόδοξη. Και ακολούθως, μετατράπηκε και σε ένα είδος
οικονομικού παράγοντα [πέρα από τον ρόλο τους ως είδος
εξουσίας στο ορθός μιλλέτ] με την συλλογή των φορών. Είναι σε
εκείνο το πλαίσιο, η Εκκλησία βρέθηκε συχνά σε έντονη
αντιπαράθεση με τον πληθυσμό. Ο Κ. Κύρρης αναφέρει
χαρακτηριστικά «Τούρκευαν ολόκληρα χωριά με τους
πνευματικούς και τους παπάδες, και σε αυτό φταίνε οι επίσκοποι.
.οι τρισκαταραμένοι, που είναι καθάριοι λύκοι», που
συνεργάζονταν με τον Μαρκουλλή, τον «χχύλον», και τους
αγάδες καεί επέβαλαν βαριά φορολογία» [Κ. Κύρρης, Ανατομία
του Οθωμανικού καθεστώτος»]..

Στην εξέγερση του 1804, μια κοινή εξέγερση κυπρίων από όλες τις κοινότητες [μουσουλμάνοι,
χριστιανοί λινοβάμβακοι], όπως την καταγράφει ο Κύρρης, ήταν η Εκκλησία, η οποία πλήρωσε για
να έρθει στρατός καταστολής, ενώ στην εξέγερση του 1833 ο τότε αρχιεπίσκοπος ο Πανάρετος,
έγραφε τα εξής στον Πατριάρχη για τον καλόγηρο Ιωαννίκιο ένα από τους ηγέτες της εξέγερσης:

21
«και ούτως ο κατάρατος Ιωαννίκιο την κύησίν εκ του ιερατικού τάγματος είθε μη όφειλεν».
[23/3/1833]…

Σε αυτό το πλαίσιο, εξηγείται και η μαζική αλλαγή θρησκεύματος που οδήγησε και στη δημιουργια
της κοινότητας των λινοβαμβάκων, αλλά και στο γεγονός, ότι

σύμφωνα με τους φορολογικούς πίνακες του 1777 τους οποίους

αναπαράγει ο αρχιμανδρίτης Κυπριανός, οι δηλωμένοι
μουσουλμάνοι ήταν πλειοψηφία [47,000] έναντι των
δηλωμένων χριστιανών [37,000] [Κυπριανός, Χρονολογική
Ιστορία της Νήσου Κύπρου, σελίδα 495, εκδ. 1788/επανέκδοση
1902]…

Στον 20ο αιώνα, η Εκκλησία πέρασε από διάφορες διαμάχες και αντιπαραθέσεις [1900-1910,
πρώτο αρχιεπισκοπικό, 1947 – εκλογή Λεοντίου και «θάνατος»/δολοφονία [?] του με αποτέλεσμα
την ανάληψη της απόλυτης εξουσίας στην Εκκλησία από την ακροδεξιά, εκκλησιαστικό
πραξικόπημα το 1972 ενάντια στην κυπριακή συνείδηση/«εκκοσμίκευση», που εκπροσωπούσε ο
Μακάριος σύμφωνα με τις κατηγορίες, και κρίση Παγκρατίου την δεκαετία του 1990]… Σε αυτό
το πλαίσιο, η Εκκλησία κατάφερε εν μέρει να γίνει χώρος, όπου εκδηλώνονταν και οι
αντιπαραθέσεις της κοινωνίας, και μέσω του Μακάριου του ΙΙΙ να συσπειρώσει [ίσως και για
τελευταία ιστορική φορά] την πλειοψηφία της κοινωνίας γύρω από ένα ιερωμένο..

Η μετέπειτα πορεία είναι φθίνουσα – με τον νυν αρχιεπίσκοπο να εκφράζει την επιχειρηματική πια
πλευρά του όλου ρόλου της Εκκλησίας. Μέχρι πρόσφατα, ωστόσο, η Εκκλησία κατάφερνε [μετά
την κρίση με τον Παγκράτιο] να λειτουργεί κάπως χωρίς εστίαση στο πραγματικό της πρόσωπο.
Η αποκάλυψη του θέματος της Έλενας Φραντζή, έφερε στην επιφάνεια την υπόγεια δυσφορία –
γιατί η συνέπεια των τάσεων στην δημοσκόπηση δεν μπορεί να ήταν απλώς συγκυριακή… Απλώς
τα υπόγεια αισθήματα δυσφορίας δεν εκφράζονταν…

Ίσως και χαρακτηριστικό των τάσεων να ειναι και το γεγονός ότι

οι νεότερες γενιές, όπως και οι πιο μορφωμένοι σε σχέση με την
πανεπιστημιακή μόρφωση αποστασιοποιούνται, πια, πιο
αποφασιστικά [και αυτό να εξηγεί και την αντίθεση της

22
 Εκκλησίας στο να δημιουργηθεί τοπικό δημόσιο πανεπιστήμιο
για δεκαετίες].

Αλλά και αρκετός κόσμος που ταυτίζεται ή αναζητά ασφάλεια σε μια ασταθή εποχή στη θρησκεία
ή την ύπαρξη κάποιων σταθερών δεδομένων [όπως ένα Θεός προστάτης κοκ] δεν ταυτίζεται με
τον συντηρητισμό που αποπνέει η εξουσία της Εκκλησίας [που εκφράζεται από τον Πάφου
Γεώργιο σε μεγάλο βαθμό και τους ελιγμούς του Αθανασίου που το παίζει σε διάφορα ταμπλό για
να είναι αρεστός] όπως φαίνεται και από την δραματική αλλαγή στις απόψεις της κοινωνίας για
τους γκέι ή το γεγονός της νομιμοποίησης της έκτρωσης…

Η Εκκλησία, ως θεσμός της παραδοσιακής κοινωνίας, αναπόφευκτα παρακμάζει..

Μέρος της θα εκκοσμικευθεί αναπόφευκτα και θα αποδεχθεί τις αλλαγές, ενώ μια μερίδα θα
οχυρωθεί στο παρελθόν, αλλά θα πάψει πια να καμώνεται ότι εκφράζει την πλειοψηφία… Άλλωστε
αν δει κανείς τον τρόπο ντυσίματος των ατόμων, ακόμα και αυτών που πάνε στην εκκλησία, έστω
στις τελετουργικές περιόδους, είναι σαφές ότι

η σεξουαλικότητα διαχέεται πια περισσότερο από την ανάγκη

θεολογικής ασφάλειας…

Είναι σε αυτό το πλαίσιο που η κρίση και η έκρηξη γύρω από τον
θάνατο της Έλενας οδήγησε και σε μια αποκαλυπτική στιγμή του
συλλογικού βαθέως ασυνείδητου της κοινωνίας…

Αναδημοσιεύουμε, σε αυτό το πλαίσιο, πιο κάτω δυο κείμενα εκφραστικά του

δημόσιου λόγου και κλίματος της περιόδου:

 ένα κείμενο της Έλενας Ακρίτα για την ζωή και τον θάνατο της Έλενα Φραντζή

 και ένα σχόλιο του Μαρίνου Νομικού για την αντίδραση ενός μέλους της Ιεράς Συνόδου,
του Αθανάσιου, στην νομιμοποίηση της έκτρωσης [με προσπάθεια δαιμονοποιησης όσων
ψήφισαν υπερ στην Βουλή] με φόντο τί μάθαμε για το πώς λειτουργει η Ιερά Σύνοδος,
και τί είδους λόγος αρθρώνεται εκεί - με αφορμή την σεξουαλική κακοποίηση της Έλενας..

23
 «Η δολοφονία της Έλενας»

Με αυτόν τον τίτλο αφιερώνει την κυριακάτικη αρθρογραφία της η Έλενα Ακρίτα στην
εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, στην 29χρονη Έλενα Φραντζή, ο θάνατος της οποίας συγκλόνισε και
εξακολουθεί να απασχολεί την κυπριακή κι όχι μόνο κοινή γνώμη.

Γιατί περί δολοφονίας πρόκειται: όταν ένας θεσμός, μια πολιτεία, μια Εκκλησία, σε οδηγούν στην
αυτοκτονία - στην ουσία σε δολοφονούν. Σε σκοτώνουν. Τελεία.
Έτσι σκότωσαν την 29χρονη Ελενα Φραντζή ορισμένοι ιερείς και φαρισαίοι της Εκκλησίας της
Κύπρου. Το έγκλημα αυτό κράτησε 25 ολόκληρα χρόνια. Ένα ορφανό ήταν όταν το παρέδωσαν
στη θετή οικογένεια από την Κόλαση. Έναν παιδεραστή παπά και μια σαδίστρια παπαδιά: αυτός
βίαζε το τετράχρονο κοριτσάκι, ενώ η γυναίκα του το τσάκιζε στο ξύλο. Έτσι ζούσε αυτό το
παιδί. Έτσι ζουν κάποια παιδιά. Μέχρι να πεθάνουν. Στα 29 τους χρόνια.

Όταν η Έλενα γίνεται 10 χρονών - 6 χρόνια μετρούσε ήδη η κτηνωδία - προσπαθεί να μιλήσει,
να αποκαλύψει όλη την αλήθεια. Κανένας δεν την πιστεύει. Ο παπάς είναι «άγιος άνθρωπος»,
ενώ αυτή μια άθλια μικρή ψεύτρα. Ο φάκελός της εξαφανίζεται, η υπόθεση κουκουλώνεται και η
φρίκη συνεχίζεται.

Δέκα χρόνια αργότερα, η Έλενα επιμένει. Μαζί με τον δικηγόρο

της Μαρίνο Κλεάνθους - από τους λίγους ανθρώπους που της
στάθηκαν - τους καταγγέλλει, πάει μάρτυρας κατηγορίας
εναντίον τους. Η Αγία Οικογένεια πέφτει στα μαλακά. Ο παπάς
καταδικάζεται σε δυο χρόνια και μετά επιστρέφει στα
καθήκοντά του σαν να μην τρέχει τίποτα. Η παπαδιά βγαίνει
λάδι - ούτε κατηγορία δεν της προσάπτουν. Η Εκκλησία της
Κύπρου καλοδέχεται τον παιδόφιλο στους κόλπους της. Το
ποίμνιό του τον αποθεώνει. Και η Έλενα καταρρέει.

Εκ των υστέρων - και μετά τον θάνατο του κοριτσιού - ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου και ο
μητροπολίτης Ταμασού γίνονται μαλλιά κουβάρια. Ο ένας βγάζει ψεύτη τον άλλον, ο ένας ρίχνει
την ευθύνη στον άλλον, ο ένας διαψεύδει τον άλλον. Ύστερα ανεβαίνουν στον άμβωνα και
διδάσκουν την Αγάπη. Και η ζωή συνεχίζεται.

24
Όχι για όλους. Όχι για την Έλενα Φραντζή κι όλα τα θύματα χωρίς φωνή που χρόνια ολόκληρα
ανεβαίνουν τον δικό τους Γολγοθά, για να πέσουν ύστερα από την πιο ψηλή κορφή του.
Κανένας δεν τα άκουσε, κανένας δεν τα πίστεψε, κανένας δεν τα προστάτεψε. Το «κράτος
δικαίου» και η «Εκκλησία της Αγάπης» συνυπογράφουν την καταδίκη σε θάνατο μιας ζωής
χειρότερης από θάνατο. Κι ο όχλος επευφημεί. Γιατί μπορεί να μη στήνει αυτός τις γκιλοτίνες,
αλλά τις επικυρώνει θριαμβικά: με βρισιές, κατάρες κι ουρλιαχτά. Αυτό άλλωστε είναι το
διακριτό σημείο που διαφοροποιεί έναν λαό από τον όχλο.
Έλενα Φραντζή.

Η μάνα της, μικρό παιδάκι ακόμα, βλέπει τον πατέρα της να

δολοφονεί την μητέρα μπροστά στα μάτια της. Το τραύμα είναι
βαθύ και την οδηγεί στις ουσίες. Άρρωστη κι εξαρτημένη,
παραδίνει την τετράχρονη κόρη της στις κοινωνικές υπηρεσίες
να την φροντίσουν. Και την φροντίζουν: το μωρό καταλήγει
στα χέρια ενός παιδεραστή και μιας μέγαιρας. Αργότερα,
δεκάχρονο παιδάκι πια, η μικρή Έλενα βρίσκει το θάρρος να
καταγγείλει το γεγονός. Κανείς δεν την πιστεύει και το θέμα
κουκουλώνεται. Στα 20 της κατορθώνει επιτέλους και τους
στέλνει στο εδώλιο. Μια σύντομη φυλάκιση κι ύστερα η πλήρης
αποκατάσταση για τον παπά και την παπαδιά. Αυτό δεν το
αντέχει η Έλενα.

Ενώ σπουδάζει κοινωνική λειτουργός, εγκαταλείπει τα πάντα. Την Παρασκευή, 23 Μαρτίου

2018, αυτοκτονεί. Είναι 29 χρονών. Μια ζωή τόσο σύντομη όσο κι η παράγραφος που την
αποτυπώνει.

Η Έλενα πέθανε. Την κήδεψαν αυτοί που την σκότωσαν. Και η ζωή συνεχίζεται. Η δική τους
ζωή.

25
 Ο Λεμεσού Αθανάσιος κάλεσε το ποίμνιο να ΜΗΝ ξαναψηφίσει
τους βουλευτές που πέρασαν τον νόμο για τις αμβλώσεις.
Ευλογημένος ο φωτογράφος γυναικείων εσωρούχων Α. Κυπριανού

Δεν ξέρω αν το προσέξατε αλλά πριν δύο εβδομάδες περίπου η Κύπρος εισήλθε δειλά-δειλά
στον 20ό αιώνα (μη βιάζεστε για τον 21ο έχουμε ακόμα) μετά και την ψήφιση από τη Βουλή
του νόμου που αποποινικοποιεί επιτέλους τις αμβλώσεις (θα επιτρέπονται μέχρι την 12η
εβδομάδα της κύησης και μέχρι την 19η εβδομάδα σε περιπτώσεις βιασμού) ώστε όποια γυναίκα
βρεθεί σ’ αυτή την εξαιρετικά γαμημένη κωλοκατάσταση να μην κινδυνεύει από πάνω να γίνει η
bitch κάποιας θεόρατης τροφίμου των Κεντρικών Φυλακών.

Oκ, ξέρω ότι βλέπω πολύ Orange is the New Black αλλά καταλαβαίνετε τι θέλω να πω

Όπως κλασικά συμβαίνει στο χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγος οποιοδήποτε βήμα
προς μια κατεύθυνση που να μην είναι προς την εποχή που η Ιερά Εξέταση σού έβγαζε την
πίστη μαζί με τα νύχια, προκαλεί την οργίλη αντίδραση της Εκκλησίας που ως γνωστόν ακούει
“πρόοδος” και της φαίνεται “Τρόοδος” και παραείμαστε τροφαντοί και καλοζωϊσμένοι για ν’
ανεβαίνουμε βουνά, σωστά; Η Εκκλησία ήταν άλλωστε κι ο λόγος που η απαρχαιωμένη
νομοθεσία υπήρχε εξαρχής οπότε ας πούμε πως δεν γύρισε ακριβώς και το άλλο μάγουλο όταν
έφαγε από τη Βουλή μια χαστουκάρα που θα ζήλευε κι η Τασσώ Καββαδία στα ντουζένια της

26
Τώρα που το σκέφτομαι ο Αρχιεπίσκοπος είχε ΑΚΡΙΒΩΣ αυτή την έκφραση

Ήταν τέτοιο το μένος της Εκκλησίας που η Πολιτεία -σε μια σπάνια αναλαμπή της- τόλμησε να
την αψηφίσει που ο Λεμεσού Αθανάσιος σε ένα “πύρινο κήρυγμα” (όπως χαρακτηρίστηκε από
μερίδα του Τύπου αντί για το σωστό “απελπισμένο”) κατονόμασε έναν έναν τους 33 βουλευτές
που ψήφισαν υπέρ της επίμαχης τροπολογίας ζητώντας από το ποίμνιο (δηλ. τα πρόβατα) να
μην τους ξαναψηφίσουν. Επιπλέον χαρακτήρισε “ευλογημένους” εκείνους που την καταψήφισαν
ή τους έπιασε κόψιμο την ώρα της ψηφοφορίας κάνοντας ειδική αναφορά στον βουλευτή
Λεμεσού του ΔΗΣΥ Ανδρέα Κυπριανού - γνωστός οπαδός της γυναικείας χειραφέτησης

Και part time φωτογράφος γυναικείων εσωρούχων - χωρίς απαραίτητα τη συναίνεση εκείνων
που τα φορούν

27
Καταλάβατε τώρα ποιος είναι ο “ευλογημένος” για τον Αθανάσιο; Ένας βουλευτής που το
παγκύπριο θα θυμάται για πάντα ως “εκείνος ο creepy-looking τύπος με φετίχ το upskirt porn” -
ίσως την πιο νερόβραστη κατηγορία πορνό παγκοσμίως πλην της Ιαπωνίας που κατά πάσα
πιθανότητα την εφηύρε! Αλλά πάλι μιλάμε για τον “άγιο πατέρα” ο οποίος -σύμφωνα με τα
πρακτικά της θρυλικής πλέον συνεδρίας της Ιεράς Συνόδου όπου αθωώθηκε με συνοπτικές
διαδικασίες ο παπα-Στυλιανός-, δήλωνε πως δεν υφίσταται έγκλημα σεξουαλικής κακοποίησης αν
δεν υπάρχουν τουλάχιστον δυο-τρεις μαρτυρίες (γιατί ως γνωστόν αν δεν υπάρχουν θεατές ο
βιαστής δεν θα μπει καν στον κόπο).

Αλήθεια τώρα, περιμένατε κάτι διαφορετικό;

https://avant-garde.com.cy/istories/meanwhile-in-cyprus-3-wtf-eidiseis-poy-tha-se-kanoyn-na-
peis-den-exoume-ypothsihttps://avant-garde.com.cy/istories/meanwhile-in-cyprus-3-wtf-
eidiseis-poy-tha-se-kanoyn-na-peis-den-exoume-ypothsi

28
 ΔΙΕΘΝΗ

Κρίση Ηγεμονίας στο Παγκόσμιο Σύστημα

και η [εν μέρει] «δυτική» εκτόνωση/αποχαιρετισμός με

ήττα

στη Συρία…

Τελικά η θεαματική εβδομάδα έκλεισε με έναν σχεδόν τελετουργικό ελεγχόμενο βομβαρδισμό

μερικών στόχων στην Συρία, ενώ η εκκένωση των ισλαμιστών από την επίμαχη περιοχή της
Ανατολικής Γκούτα ολοκληρώθηκε, και η περιοχή ελέγχεται πλήρως πια από τον Συριακό στρατό
Η δυτική επίθεση ήταν ουσιαστικά χωρίς νόημα, και η προσεκτική της εστίαση [να μην κτυπηθούν
ρωσικοί ή στρατιωτικοί στόχοι] ουσιαστικά πιστοποιούσε ότι μάλλον το όλο σκηνικό έγινε για να
εκτονωθεί μια φούσκα των ΜΜΕ χωρίς επιπτώσεις. Αν και για την Ρωσία, ίσως και το Ιράν, είναι
ένα ενδιαφέρον προηγούμενο [για να κάνουν τα ίδια στο μέλλον αλλού – το να κατασκευαστεί

29
ένα θέαμα δήθεν χημικής επίθεσης χωρίς ίχνος τεκμήριου πέρα από αναφορές στα ημέτερα μέσα
κοινωνικής δικτύωσης είναι εύκολο πια- επικαλούμενοι την δυτική παραβίαση της έννοιας της
κυριαρχίας] το οποίο στο μέλλον μπορεί η Δύση να βρει μπροστά της, όπως βρήκε το Κόσοβο του
1999, σαν πρότυπο, μπροστά της το 2014, στην Κριμαία…

Κατά τα άλλα ανακεφαλαιώνεται μια εβδομάδα που θύμιζε

έντονα και πάλι την φράση του Μαρξ ότι η Ιστορία
επαναλαμβάνεται, την πρώτη φορά σαν τραγωδία [λ.χ.
βομβαρδισμός Ιράκ, 1991, 2003, Γιουγκοσλαβία 1999, Λιβύη
2011] και μετά σαν κωμωδία [Συρία, 2017, 2018], το θέαμα
φαίνεται να οικοδομήθηκε από τα δυτικά ΜΜΕ και 3 κυβερνήσεις
υπό εσωτερική πίεση [Βρετανία, Γαλλία, ΗΠΑ], και σε μια φάση
κωμικά φάνηκε να θυμίζει την κρίση των πυραύλων στην Κούβα
το 1962 – για να εκτονωθεί σε μια αποκλιμάκωση
ξεφουσκώματος με μερικούς πυραύλους σε ανώδυνους [και
όπως φάνηκε και ενδεχομένως με προειδοποίηση των
«αντίπαλων»] στόχους…

1. Το ουσιαστικό πρακτικό γεγονός είναι ότι η μάχη της ανατολικής Γκούτα έληξε,
και ο σαφής νικητής είναι η συριακή κυβέρνηση και οι σύμμαχοί της. Οι
ισλαμιστές έχουν εκτοπιστεί στο Idlib και η συριακή κυβέρνηση ελέγχει πλέον την χωρά –
και τις κατοικημένες περιοχές και τα σύνορα και τις βασικές οδικές αρτηρίες με εξαίρεση 2
περιοχές αποκλιμάκωσης/θυλάκες στα βορειά και νότια σύνορα, και μια κουρδική περιοχή
η οποία αναπόφευκτα [λόγω τουρκικών πιέσεων – αυτό σήμαινε το Αφρίν- θα πρέπει να
βρει τρόπο ένταξης στο συριακό κράτος. Το ότι οι δυτικοί βομβάρδισαν λες και ήθελαν να
προλάβουν και μια επίσημη διάψευση από έρευνα για την δήθεν χημική επίθεση, είναι
επίσης ενδεικτικό και του μιντιακου θεαματικού σκηνικού το όλου θέματος..

2. Η Δύση [οι τέως αποικιακές δυνάμεις, Γαλλία, Βρετανία, και οι ΗΠΑ] έχασαν
οριστικά πια στρατιωτικά στην Συρία– και το όλο θέαμα των βομβαρδισμών
εξυπηρετούσε εσωτερικές ανάγκες μετατόπισης της εστίασης για του Βρετανούς
και τον Μακρόν και πίεσης για τον Τραμπ. Ανάλογα έχασαν και οι τοπικοί τους σύμμαχοι

30
 οι οποίοι χρηματοδοτούσαν η στήριζαν τους ισλαμιστές [Σαουδική Αραβία – Ισραήλ] ενώ
αντίθετα η Τουρκιά κράτησε έξυπνα αποστάσεις, ανήκει στους εγγυητές της ισορροπίας
ισχύος στην περιοχή και δεν επέτρεψε να χρησιμοποιηθούν βάσεις στο έδαφος της. Και το
γεγονός ότι αρκετοί πύραυλοι κτυπήθηκαν από συριακά αντι-αεροπορικά, και μάλιστα με
την Χιζμπολάχ [η οποία συνήθως είναι έγκυρη στις στρατιωτικές αναφορές] να
πανηγυρίζει, είναι ενδεικτικό της αλλαγής και στρατιωτικών ισορροπιών στην περιοχή…

3. Ο βομβαρδισμός, αν και δεν είναι η πρώτη φορά που συνέβηκε σε ένα κράτος
στα σύνορο των αντιπαραθέσεων, όπως η Συρία, αποτελούσε παραβίαση
κυριαρχίας και το ότι το κατέγραψε η Ρωσία είναι σημαντικό. Εμφανώς, οι δυτικοί
δεν τολμήσαν να πλησιάσουν καν σε ρωσικούς στόχους [βάση, αεροδρόμια κοκ] αλλά
απέφυγαν και κάθε τί που θα μπορούσε να θεωρηθεί αντιπαράθεση με την Ρωσία – ούτε
καν δοκίμασαν να δουν αν μπορούν να παραβιάσουν τις ζώνες προστασίας των S400. Η
καταγραφή, ωστόσο, από την Ρωσία και το Ιράν, σημαίνει ότι στο μέλλον [όπως έγινε και
με την Κριμαία με επίκληση του Κοσόβου] οι μη δυτικές δυνάμεις θα μπορούν να
εκτοξεύουν πυραύλους σε χώρους με άλλη κυριαρχία επικαλούμενοι την δυτική κίνηση
[έστω και εκτόνωσης] στην Συρία. Ήδη Αλλωστε η Κίνα [η οποία κατέγραψε επίσης την
διαφωνία με την παραβίαση των αρχών του ΟΗΕ], ένα άλλος μη δυτικός πόλος στο
παγκόσμιο σύστημα, θεωρεί ότι δεν οφείλει να τηρεί τα προσχήματα σε περιοχές, οι οποίες
ανήκουν σε ότι θεωρεί αμυντικό της χώρο [όπως η Ταιβάν η η νότια θάλασσα της Κίνας]….
Το ότι η Γερμανία κράτησε αποστάσεις [και μια σειρά άλλων χωρών της ΕΕ] δεν είναι
τυχαίο επίσης …Τα αποτέλεσμαta του Συριακού καθορίζουν, όχι μόνο τις νέες περιφερικές
ισορροπίες ισχύος στη Μέση Ανατολή, πέρα από την δυτική ηγεμονία πια, αλλά και
ευρύτερες τάσεις.

Το ότι δεν γίνεται πια έρευνα, αλλα κατασκευάζονται θεάματα για να

αποφευχθούν οι έρευνες είναι ένα ζήτημα. Ταυτόχρονα όμως το σκηνικό στο
ευρύτερο παγκόσμιο σύστημα μυρίζει πια ρευστότητα και αστάθεια από την Από
Ανατολή στην Λατινική Αμερική…
Και το όλο θέαμα στην Συρία είχε και σαν στόχο την λογοκρισία ενός
πραγματικού και διαρκούς εγκλήματος – των δολοφονιών των παλαιστινίων και
της λογοκρισίας των κινητοποιήσεων τους…

31
 Κρίση Ηγεμονίας Ι: Η Κοινωνία του Θεάματος της εποχή της
παρακμής ηγεμονίας..

Ένα ακόμα κατασκευασμένο θέαμα στην Συρία, αλλά σε ένα

πλαίσιο, όχι απλώς, ηγεμονικής κρίσης, αλλά και εσωτερικής
κρίσης στην Δύση

[Όταν η πορνογραφική φαντασίωση της Stormy Daniels απειλεί με

αιματοκύλισμα – και πάλι – την Μέση Ανατολή… ενώ το
αμερικανικό σύνταγμα γίνεται πιο διάτρητο για να
κατασκευάζονται δίκες και «διόρθωση εκλογών»]

Ο πόλεμος στην Συρία έχει ουσιαστικά τελειώσει – την Πέμπτη ανακοινώθηκε η πλήρης
εκκένωση/αποχώρηση των ισλαμιστών από την πόλη Ντούμα, και αρά την πλήρη ανακατάληψη
της περιοχής της Ανατολικής Ντούμα από τα κυβερνητικά στρατεύματα. Τώρα πια οι ισλαμιστές
έχουν περιοριστεί/εκκενωθεί σε δυο συνοριακούς θύλακες [στην Ντέρα στον νότο, και στο Idlib
στα σύνορα με την Τουρκία] ενώ η κυβέρνηση ελέγχει πια την συντριπτική πλειοψηφία των
κατοικημένων περιοχών [και όλων των πόλεων], το επίσης συντριπτικό ποσοστό του εδάφους,
καθώς και την πρόσβαση από τα ιρακινά σύνορα στα σύνορα με τον Λίβανο και τα μεσογειακά
παράλια. Αυτό που τίθεται τώρα υπό συζήτηση είναι η διαμόρφωση ενός σχεδίου από τις

32
εγγυήτριες δυνάμεις [Ρωσία, Τουρκία, Ιράν] για ολοκλήρωση ενός σχεδίου ειρήνης ιδιαίτερα με
φόντο τις περιοχές που ελέγχουν οι κούρδοι στα ανατολικά – οι οποίοι αντιμετωπίζουν τώρα πίεση
και από την Τουρκία, αλλα και από Άραβες στις περιοχές, όπου οι υπάρχουν κούρδοι
πολιτοφυλακές, όμως κατοικούνται από αραβική πλειοψηφία [όπως η Ράκκα]. Σε αυτό το πλαίσιο,
η επανεμφάνιση του θεάματος των «χημικών επιθέσεων» [και μάλιστα ως συνέχεια του φιάσκου
της δήθεν δηλητηρίασης τέως κατάσκοπου στην Βρετάνια] και η διόγκωση του θέματος σε βαθμό
απειλής για παγκόσμια σύρραξη μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, έχει λιγότερο να κάνει με τις εξελίξεις
στο εσωτερικό της Συρίας και πολύ περισσότερο με το τί συμβαίνει διεθνώς, όπως και στο
εσωτερικό των δυτικών χωρών, οι οποίες προωθούν το θέαμα. Άλλωστε το προηγούμενο δήθεν
επεισόδιο χημικής επίθεσης στην Συρία [στο Idlib], το 2017, το οποίο ακολούθησε την εκκένωση
του ανατολικού Χαλεπιού από τους ισλαμιστές, έχει αποδειχθεί από τον κορυφαίο Αμερικανό
δημοσιογράφο ερευνητή, τον Seymour Hersh [ο οποίος αποκάλυψε και την σφαγή στο Μάϊ Λάϊ
στο Βιετνάμ, και τα βασανιστήρια στις φυλακές Αμπού Γκραΐμπ στο Ιράκ, όπως και τις διαφωνίες
αξιωματούχων στο εσωτερικό της κυβέρνησης Ομπάμα για επέμβαση στην Συρία] ότι ήταν
ψέματα…

Η ξαφνική υιοθέτηση από την Δύση, και ιδιαίτερα από τις ΗΠΑ,
ενός ακόμα προπαγανδιστικού βίντεο των ισλαμιστών στην
Συρία, για δήθεν «χημική επίθεση», ήταν από μόνη της
παράδοξη σε αυτό το πλαίσιο… Οι ισλαμιστές κατασκευάζουν
τέτοια θεάματα σε τακτά διαστήματα και η ανάδειξη τους από τα
δυτικά ΜΜΕ είναι συνήθως στρατηγική – θέλουν δηλαδή να
προβάλουν κάτι, η να εκμαιεύσουν κάτι από τις κυβερνήσεις
τους. Το πρώτο μεγάλο θέαμα «χημικής επίθεσης» ξεκίνησε πάλι
από την περιοχή της Γκούτα το 2013. Και τότε, όπως και σήμερα,
το σκηνικό είχε δυο βασικά χαρακτηριστικά: την αποτυχία των
ισλαμιστών και την διεθνή συγκυρία που έδειχνε μια απόπειρα
του φιλοδυτικού μπλοκ να αποτρέψει ή [τώρα] να ρίξει ένα
κλίμα συγκάλυψης στη διαφαινόμενη ήττα του εγχειρήματός
τους…

33
Η αποτυχία των ισλαμιστών: τότε η αποτυχία είχε να κάνει με την ελπίδα για ανατροπή
του κοσμικού καθεστώτος μετα από 2 χρόνιά αντιπαράθεσης, και την εισροή ξένων
τζιχαντιστών, όπως και απλόχερης δυτικής χρηματοδότησης.

Στην συγκεκριμένη στιγμή, η δήθεν χημική επίθεση, είχε να κάνει με την επίσκεψη αντιπροσωπείας
του ΟΗΕ για να συζητήσει ένα είδος ειρηνικής διεξόδου με εκλογές κοκ. Η «επίθεση»
κατασκευάστηκε, όπως φάνηκε, με στόχο την αποτυχία της μεσολάβησης. Στην σημερινή
συγκυρία υπήρχε μια πιο τελική φάση της διαμάχης – μετά από 7 χρόνια αντιπαράθεσης, και
πολεμικής σύγκρουσης, είναι πια φανερό ότι οι ισλαμιστές έχασαν, και έχει εμπεδωθεί μάλιστα και
ένα είδος καθεστώτος ντε φάκτο ειρήνευσης με τη δημιουργια ζωνών αποκλιμάκωσης, που
σημαίνουν ουσιαστικά την μεταφορά των ενόπλων σε αυτούς του θυλάκες, για να αποφευχθεί
ένα αιματηρό τέλος. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, ο θύλακας της ανατολικής Γκούτα έξω από
την Δαμασκό, ο οποίο κυριαρχείτο από τους ισλαμιστές με βασικό στοιχείο τους ακραίους με
πρόσβαση στην Αλ Κάιντα, αλλά, και το Ισλαμικό κράτος, ηττήθηκαν και αποχωρούσαν. Η πόλη
Ντούμα ήταν η τελευταία, και εκεί είχε προκύψει μια διαφωνία, καθώς οι ένοπλοι επέμεναν να μην
φύγουν. Ακολούθησε επίθεση του στρατού την Παρασκευή, το Σάββατο κατασκευάστηκε το
βίντεο της δήθεν χημικής επίθεσης, και την Κυριακή έκλεισε η συμφωνία για εκκένωση της
περιοχής από τους ισλαμιστές – με την παράδοση της σε ρωσική αστυνομική δύναμη. Όμως,
ξαφνικά την Κυριακή, τα δυτικά ΜΜΕ ανακάλυψαν ότι ο Τραμπ αποφάσισε να ..παρέμβει… Και το
θέμα πηρέ διεθνείς διαστάσεις.. ενώ ουσιαστικά οι ένοπλοι αποχωρούσαν από την περιοχή…

Η Διεθνής συγκυρία: οι προσπάθειες του φιλοδυτικού μπλοκ να αποτρέπουν η

συγκαλύψουν την ήττα..

Το 2013 [όπως και σε μια πρόσφατη κατασκευή θεάματος για δήθεν χημική επίθεση στο Idlib το
2017] στο διεθνές σκηνικό φαινόταν να διαμορφώνεται ένα είδος εναλλακτικής συμμαχίας για
αντιμετώπιση της διάχυσης του ισλαμισμού στην Μέση Ανατολή [και σαν είδος μετατόπισης από
τα αρχικά κινήματα διαμαρτυρίας στην Τυνησία και την Αίγυπτο το 2010 -11, αλλά και σαν είδος
εργαλειακή,ς χρήσης των ισλαμιστών τους οποίους εξόπλιζε και χρηματοδοτούσε η Σαουδική
Αραβία και το Κατάρ για ανατροπή των κοσμικών καθεστώτων] με φόντο την δυναμική παρουσία
της Ρωσίας, μετά την επανεκλογή Πούτιν στην προεδρία το 2012. Τότε, η Σαουδική Αραβία
φέρεται να ζήτησε από τον Ρώσο πρόεδρο ένα είδος συναλλαγής : εγκατάλειψη των κοσμικών,
με εκφραστή τον πρόεδρο Άσσαντ, με αντάλλαγμα σαουδαραβικές επενδύσεις. Μάλιστα, υπήρχε

34
και η πληροφορία ότι η Σαουδική Αραβία είχε προειδοποιήσει την Ρωσία ότι επίκειται σίγουρη
ανατροπή του Άσσαντ, παρά την αδυναμία των ισλαμιστών. Το μεγάλο όπλο ήταν η υποτιθέμενη
χημική επίθεση, με βάση την οποία τα δυτικά ΜΜΕ πίεζαν για επέμβαση ανάλογη εκείνης που έγινε
στην Λιβύη το 2011. Ο Ομπάμα, όμως, διαφοροποιήθηκε από την Κλίντον και τα γεράκια, και
απέφυγε μια ακόμα καταστροφική επέμβαση. Αυτήν την φορά της νέας κατασκευής χημικού
θεάματος προηγήθηκε μια περιοδεία του διάδοχου πρίγκηπα της Σαουδικής Αραβίας, του
Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν, ο οποίος εξαγόραζε δυτική εύνοια, αγοράζοντας όπλα. Προφανώς
εξαγόραζε και υποσχέσεις αντι-ρωσικής υστερίας. Και στις ΗΠΑ και στην Γαλλία, και την Βρετανία.
Η κωμική υστερία εναντίον ενός ατεκμηρίωτου επεισοδίου αντιπαραβάλλεται εύκολα με την πλήρη
απουσία κριτικής για την βία της επέμβασης της Σαουδικής Αραβίας και την Υεμένη και στο
Μπαχρέιν..

Η κρίση της δυτικής ηγεμονίας της περιοχή – και η ανάδυση της ισορροπίας ισχύος της
Ρωσίας-Τουρκίας-Ιράν

Υπήρχε όμως και κάτι ευρύτερο και κάτι πιο συγκεκριμένο. Ευρύτερα, η όλη κρίση που ξέσπασε
το 2011 και την οποία προσπάθησαν τα εμιράτα του Κόλπου [με πρωτοστάτη την Σαουδική
Αραβία και το Κατάρ] να χρησιμοποιήσουν σε συμμαχία με την Δύση, εκτράπηκε σε μια εμφανή
κρίση ηγεμονίας της Δύσης στην περιοχή. Η κρίση ήταν εμφανής με την αποτυχία των ΗΠΑ στο
Ιράκ, αλλά για ένα διάστημα, το 2011-13, φάνηκε λες και θα κέρδιζαν το πάνω χέρι οι σύμμαχοι
των δυτικών. Μέχρι το 2015, ωστόσο, έγινε σαφές ότι κάτι τέτοιο δεν θα γινόταν. Στην πιο
εκφραστική κίνηση αυτής της συνειδητοποίησης, η Τουρκία, ουσιαστικά εγκατέλειψε την
συμμαχία ανατροπής του Άσσαντ και εντάχθηκε σε μια συμμαχία με την Ρωσία και το Ιράν – ενώ
η Σαουδική Αραβία άρχισε να βιώνει το κόστος της προσπάθειας της να εκβιάσει την Ρωσία με
πτώση της τιμής του πετρελαίου. Αυτή η νέα αυτόνομη [από την Δύση συμμαχία] έκανε μια
θεαματική επίδειξη της θέλησης της με την συνάντηση Πούτιν – Ρουχανί – Ερντογάν λίγες μόλις
μέρες πριν το νέο κατασκευασμένο χημικό επεισόδιο. Ενδεικτικό της αδυναμίας της Σαουδικής
Αραβίας ήταν και η διαμάχη της με το Κατάρ, το οποίο αυτονομήθηκε ακόμα περισσότερο με την
στήριξη της Τουρκίας και του Ιράν. Και το προστατευόμενο από την Δύση κράτος του Ισραήλ,
βρέθηκε, όχι απλώς απομονωμένο, αλλά και αυξανόμενο στο επίκεντρο διεθνούς εστίασης με το
νέο κύκλο μαζικών δολοφονιών παλαιστινίων, ενώ στο εσωτερικό η κρίση διαφθοράς του
Νετανιάχου, προκαλεί τα δικά της αδιέξοδα σε μια κοινωνία που μετακινήθηκε αισθητά προς την
ακροδεξιά και τον αυταρχισμό την τελευταία δεκαετία,

35
Σε αυτό το πλαίσιο, η χρήση ενός ακόμα κατασκευασμένου επεισοδίου είχε να κάνει και με την
προσπάθεια να μετατοπιστεί η προσοχή από το νέο πλαίσιο περιφερειακής ισορροπίας στην Μέση
Ανατολή [Ρωσία – Τουρκία- Ιράν] αλλά και από τα προβλήματα των υπό παρακμή ή απομόνωση
συμμάχων τα ν δυτικών [Ισραήλ Σαουδική Αραβία]. Και σε αυτό το πλαίσιο, η πρόσφατη δήλωση
Τραμπ ότι θα αποσύρει τα στρατεύματα των ΗΠΑ από την Συρία σύντομα [το οποία πολιτικά
μπορεί να έχει να κάνει και με την σχέση Τουρκίας – ΗΠΑ] οδήγησε προφανώς σε ευρύτερο πανικό
το βαθύ κράτος – το οποίο είναι και διαιρεμένο για το πώς θα πρέπει να αντιμετωπιστεί το Ιράν
αλλά και η Ρωσία [ λ.χ. ο υπουργός άμυνας είναι ενάντια στην απόρριψη της συμφωνίας με το
Ιράν σε αντίθεση με τον νέο υπουργό εξωτερικών, ενώ η στρατηγική Τραμπ για προσεγγίσει με
την Ρωσία είναι εισήγηση του Κίσινγκερ για να διασπάσει τη συμμαχία Ρωσίας Κίνας]…

Η εσωτερική κρίση στην Δύση

Ανάγκη για μετατόπιση όμως υπήρχε και στην Δύση - όπου σε σκηνές ρωμαϊκής παρακμής, οι
ΗΠΑ φαίνονται να οδηγούνται από τον παραλογισμό στην κωμωδία εσωτερικά, ενώ στην Βρετνία,
οι συντηρητικοί αναζητούν τρόπους μετατόπισης της εστίασης από την διακυβέρνησή τους. Ο
Μακρόν της Γαλλίας, είναι ουσιαστικά μόνιμος ακόλουθος, προσπαθώντας με εξωτερικά θεάματα
να αποφύγει την αυξανόμενη εσωτερική δυσφορία πριν καν κλείσει χρόνο από την περίεργη
εκλογή του [ουσιαστικά εκλέγηκε μέσω του αποκλεισμού των πιο επικίνδυνων ανθυποψηφίων
του και την αντιπαράθεση στον δεύτερο γύρο με την Λεπέν, όπου μάζεψε τους αντι-ακροδεξιούς
ψήφους που δεν έκαναν αποχή. Δεν προτιμήθηκε – ήταν το λιγότερο αρνητικό ,το οποίο μπορεί
κανείς να πει ότι υπέβαλε το κατεστημένο, στο οποίο συμμετέχει πια και η πάλαι ποτέ σοσιαλιστική
αριστερά, μετά τον Ολάντ.

Η πιο θλιβερή, ωστόσο, [και ίσως αποκαλυπτική των εξωτερικών

διαστάσεων της κρίσης ηγεμονίας] είναι η κατάσταση στις ΗΠΑ.
Αρχικά είχαμε την καιροσκοπική κίνηση των Δημοκρατικών να
προσεταιριστούν τους ακροδεξιους-εθνικιστες από τους
Ρεπουμπλικάνους με την κατασκευή του θεάματος για την
«ρωσική επέμβαση» στις εκλογές. Το όλο σκηνικό στήθηκε με
βάση την ύπαρξη ενός ρωσικού αγγλόφωνου τηλεοπτικού
καναλιού που απλώς δεν αναπαρήγαγε την αντι-Τραμπ υστερία

36
 της συντριπτικής πλειοψηφίας των αμερικάνικων ΜΜΕ [καμιά
εφημερίδα δεν στήριξε το Τραμπ, όλες οι τηλεοράσεις πλην Φοξ
ήταν επίσης εναντίον του]. Ήταν κωμικό, αλλά και εκφραστικό
της πίεσης για εσωτερικό περιορισμό της δημοκρατίας, το ότι
ύπαρξη ενός άλλου καναλιού θεωρείτο τόσο επικίνδυνη. Έτσι
διορίστηκε ένας ερευνητής, ο Mueller, ο οποίος, αφού δεν βρήκε
τίποτα ουσιαστικό στο συγκεκριμένο ζήτημα, αλλά και επειδή η
θέση είναι ακριβοπληρωμένη, άρχισε να αναζητά ό,τι μπορούσε
να συζητηθεί για να συντηρεί και την ύπαρξη του θεσμού του,
και το θέμα/θέαμα.

Όσον αφορά στον μύθο της ρωσικής παρέμβασης, η αφήγηση τωρα έχει πια φύγει από τους
Ρώσους και εστιάζεται στο ότι μια εταιρεία επεξεργασίας δεδομένων χρησιμοποίησε στοιχεία από
το Facebook [στοιχεία τα οποία έδωσαν οι χρήστες και ακολούθως η εταιρεία άφησε να
χρησιμοποιηθούν] για να εστιάσει [όπως κάνουν όλες οι προεκλογικές εκστρατείες] το μήνυμα
του πελάτη τους [του Τραμπ] σε διαφορετικά ακροατήρια. Μπορεί να τεθεί ζήτημα γιατί το
Facebook άφησε να γίνει αυτή η χρήση, αλλά δεν ήταν κάτι το δραματικά παράδοξο – ιδιαίτερα
για τα ΜΜΕ, τα οποία πληρώνονται για να προβάλουν, επίσης επιλεκτικά εστιασμένα μηνύματα
στα ακροατήρια τους, από αυτούς που έχουν οικονομικό εκτόπισμα και πρόσβαση στους
ιδιοκτήτες τους.

Έτσι, αφού ούτε αυτό φαίνεται να οδηγεί πουθενά, το θέμα

κατέληξε και πάλι στο κουτσομπολιό του σεξ… Μια κυρία, η
οποία έκανε καριέρα σε ταινίες πορνό [αρά δεν είναι και
πουριτανή] υποστηρίζει ότι έκανε σεξ με τον νυν πρόεδρο το
2006 και πληρώθηκε για να μην το αποκαλύψει. Η προσπάθεια
να κατανοήσει κανείς γιατί αυτό το ζήτημα είναι πολιτικό, είναι
βέβαια μακριά από την λογική. Είναι ένας κωμικός
πουριτανισμός, ο οποίος, όπως και η αντι-ρωσική υστερία,
κατασκευάζεται από υποτιθέμενους φιλελεύθερους [οι οποίοι
λογικά πληρώνουν κιόλας την συγκεκριμένη κυρία] για να

37
 προσεταιριστούν τους πιο συντηρητικούς οπαδούς του Τραμπ –
και να κτυπήσουν την βάση στήριξης του…

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η αντίθεση στον Τραμπ θα είχε εστίαση είτε την πλήρη
άγνοια/εχθρική του στάση για οικολογικά θέματα, [ ιδιαίτερα την καιροσκοπικά εχθρική του στάση
για θέματα όπως η αλλαγή του κλίματος] είτε την ανοχή του, αν όχι την στήριξη σε ρατσιστικά
υπονοούμενα ή τάσεις. Οι Δημοκρατικοί, όμως, δεν αντιδρούν αντι-ρατσιστικά, αν το δει κανείς
συνολικά [όσον αφορά στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική] - φαίνεται να προτιμούν σε αυτήν
την περίπτωση την αλλαγή εστίασης του ρατσισμού. Διότι αυτό που καλλιεργούν σε σχέση με την
Ρωσία και τους Άραβες [υπερασπιζόμενοι κάθε έγκλημα του Ισραήλ] είναι ξεκάθαρο ρατσισμός…
Από την άλλη, η υστερία για την σεξουαλική του ζωή είναι κωμική με φόντο την αμερικανική
πραγματικότητα… σαφώς η χωρά βιώνει και πάλι ένα είδος εμφύλιου πολιτισμικού πολέμου, όπου
οι ρόλοι έχουν πια μπερδευτεί. Το τελευταίο επεισόδιο της εβδομάδας που ξαφνικά ο Τραμπ
αποφάσισε να γίνει όργανο του θέματος των δήθεν χημικών επιθέσεων, τις οποίες ειρωνευόταν
ως υποψήφιος, είχε να κανει με το γεγονός ότι η αστυνομία έκανε ουσιαστικά επιδρομή στο σπίτι
και το γραφείο του δικηγόρου του για να βρει στοιχεία για την πληρωμή της κυρίας με την οποία
έκανε σεξ το 2006. Το θέμα, πια, αγγίζει το ίδιο το σύνταγμα – παραβιάζει [έστω και αν τυπικά
δόθηκε κάποια εξουσιοδότηση] το απόρρητο δικηγόρου-πελάτη, και όπως σωστά το έθεσε ο
Τραμπ αγγίζει πια τα όρια του κυνηγιού μαγισσών.3 Βέβαια, η στήριξή του από τους συντηρητικούς
παρέμενε σταθερή, αν κρίνει κανείς από τις δημοσκοπήσεις. Αλλά αυτό το επεισόδιο δείχνει πια
ότι οι αντίπαλοι του δεν έχουν όρια – ούτε ιδεολογικά [οι φιλελεύθεροι υποτίθεται αγκαλιάζονται
με τους συντηρητικούς στο σεξ, και τους εθνικιστές στην αντι-ρωσική υστερία] αλλά ούτε καν πια
συνταγματικά. Το θέμα στις ΗΠΑ πια, είναι πότε και πώς θα απολύσει τον Mueller ο Τραμπ. Ίσως
λίγες βόμβες και πτώματα Αράβων να το σκεπάσουν – ή έτσι να νομίζει/ελπίζει…

Ο αυτοεξευτελισμός της Βρετανίας με την παράσταση Τζόνσον, τον κατάσκοπο που

αναστήθηκε, και τις δηλώσεις που έπρεπε να σβηστούν μετά την παραδοχή του
βρετανικού εργαστηρίου ότι δεν ήξεραν από πού «ήρθε» το χημικό της υποτιθέμενης
επίθεσης..

Σε αυτό το πλαίσιο, ανήκει και η κωμική προθέρμανση με το θέαμα του δήθεν δηλητηρίασης τέως
διπλού πράκτορα από τούς Ρώσους, το οποίο προώθησε ο μονίμως καιροσκόπος υπουργός

3
https://www.counterpunch.org/2018/04/11/mueller-is-desperate-but-for-what/

38
εξωτερικών της Βρετανίας, ο Τζόνσον. Ο οποίος, αφού ξεσήκωσε μια θύελλα σε ένα ποτήρι,
βρέθηκε τελικά κωμικά εκτεθειμένος σαν ψεύτης, όταν τον διέψευσε μέχρι και το εργαστήριο που
έκανε τι αναλύσεις – όταν δήλωσε ότι δεν μπορούσε να πιστοποιήσει από πού ήρθε το χημικό που
υποτίθεται δηλητηρίασε τον τέως κατάσκοπο και την κόρη του. Που τελικά από σχεδόν νεκρο,ί
αναστήθηκαν όταν εμφανιστηκε η δήλωση του εργαστήριου ότι ο Τζόνσον έλεγε ψέματα όταν
επέμενε ότι του είχαν πει ξεκάθαρα ότι είχε έρθει από την Ρωσία το χημικό. Αναγκάστηκε το
υπουργείο εξωτερικών να σβήσει δηλώσεις του στην Γερμανία, ενώ οι πολιτικοί εκεί άρχισαν να
εμφανίζονται ενοχλημένοι με την βρετανική κοροϊδία.. Το όλο θέαμα εκεί είχε να κανει και με τα
προβλήματα των συντηρητικών, αλλά και πάλι με τα συμφέροντα του Ισραήλ [συμβάδιζε με το
ψέμα και μια επίθεση εναντίον του Κόρμπυν, για την στάση στήριξης των παλαιστινίων] αλλά και
της Σαουδικής Αραβίας, η οποία, όχι μόνο αγόρασε πάλι όπλα, αλλά μάλλον μεσολάβησε για να
δοθεί βάση στην Βρετανία, στο Μπαχρέιν – το νησί-χώρα στο οποίο είχε κάνει εισβολή η Σαουδική
Αραβία το 2011 για να στηρίξει ένα αντιπαθή βασιλιά μπροστά στην λαϊκή εξέγερση… αυτή είναι
η εικόνα και του ψέματος και των υπόγειων συμφερόντων..

Τώρα αν θα καταφέρει ο Τραμπ να ελιχθεί με απλά θεάματα [όπως έκανε με την βόρεια Κορέα] ή
αν θα αναγκαστεί να μετατραπεί στο αντίθετο της προεκλογικής του εκστρατείας για να αμυνθεί,
αλλά και να κρατήσει τους συντηρητικούς ψηφοφόρους, θα φανεί… Όμως η εικόνα των ΗΠΑ σαν
μια χώρα με ασυνάρτητη πια εσωτερική και εξωτερική πολιτική είναι σαφής…. Ούτε καν οι
νοτιαμερικανοί φίλο-ΗΠΑ υποτακτικοί/σύμμαχοι δεν φαίνονται να ξέρουν πια πώς να
συμπεριφερθούν ενώ οι Γερμανοί προτιμούν να σιωπούν και να αναζητούν τον δικό τους χώρο
ηγεμονίας…

39
 Κρίση Ηγεμονίας ΙΙ:

Οι εμπορικοί πόλεμοι την εποχής του περάσματος από την

δυτική ηγεμονία στην πολύ-πολική πραγματικότητα του
παγκόσμιου συστήματος

Η ξαφνική ένταση γύρω από την Συρία, μπορεί να λειτούργησε και σαν συγκάλυψη της
αποκάλυψης του φιάσκου του βρετανικού θεάματος για την δήθεν «δηλητηρίαση του διπλού
κατάσκοπου από τους Ρώσους», αλλά κουβαλούσε [ίσως και σε υπερβολικό τόνο, όπως και τόσα
άλλα αυτήν την εποχή] και μια δόση αλήθειας για το τί συμβαίνει στο παγκόσμιο σύστημα. Αργά,
αλλά σταθερά φαίνεται να διαμορφώνονται αντιπαραθέσεις γύρω από ουσιώδη ζητήματα [και όχι
την συγκάλυψη της ήττας μιας ένοπλης χρηματοδοτούμενης από το εξωτερικό απόπειρας regime
change] όπως η οικονομία, που συνδέονται με το πυρήνα της ευρύτερης έντασης – την εξέλιξη
στην παγκόσμια οικονομία.

Μόλις πριν την υιοθέτηση του θέατρου των ισλαμιστών για «χημική επίθεση» την στιγμή της
συντηρητικής τους ήττας, οι ΗΠΑ επέβαλαν νέες κυρώσεις στην Ρωσία [με αφορμή διάφορα άλλα
και σαν προσπάθεια πάλι του Τραμπ να καλοπιάσει το υστερικό πια αντι-ρωσικό λόμπι. Αυτές οι
κυρώσεις δεν είναι πολιτικές – έχουν σαφή οικονομικό στόχο. Αποτελούν ουσιαστικά μια άλλη
μορφή εμπορικού πολέμου, όπως η αύξηση των δασμών με την Κίνα - μια κίνηση που είναι πιο
διαφανής σαν εμπορικός πόλεμος και προκάλεσε ανάλογες αντιδράσεις. Για να κατανοήσει κανείς
το επίπεδο του οικονομικού πολέμου, αρκεί να δει ότι και οι δασμοί που επέβαλε ο Τραμπ στις
εισαγωγές κινέζικων προϊόντων [σε εισαγωγές αλουμίνιου λ.χ.] συμβάδισαν με τις κυρώσεις

40
εναντίον της Ρωσίας, οι οποίες έπληξαν ακριβώς τις ρωσικές εξαγωγές αλουμινίου - και η
συγκεκριμένη εταιρεία είχε δραματικές απώλειες στην αξία των μετοχών της.4

Οι κυρώσεις σαν εμπορικό-οικονομικός πόλεμος

Οι κυρώσεις, αν και καλύπτονται με πολιτική επίφαση, αποτελούν ουσιαστικά είδος εμπορικού

πολέμου, τον οποίο οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν για δεκαετίες. Την περίοδο του Ψυχρού πολέμου τις
χρησιμοποιούσαν για να κρατούν το σοσιαλιστικό μπλοκ εκτός παγκοσμίων συναλλαγών – και άρα
έπρεπε να εφεύρουν οι σοσιαλιστικές χώρες τα πάντα από την αρχή. Όπως παρατήρησε ο G.
Arrighi στο μνημειώδες έργο του The long twentieth century, ο καπιταλισμός ουσιαστικά
χρησιμοποιεί σαν ιδεολόγημα την «ελεύθερη αγορά», αλλά στην πράξη αποτελεί ένα σύστημα
που δεν θέλει μια αγορά «ελεύθερη», δηλαδή μια αγορά που βασίζεται σε συναλλαγές ίσων, σε
γενικές γραμμές, πωλητών [αυτών που προσφέρουν] και αγοραστών [αυτών που ζητούν].
Αντίθετα και σαν σύστημα οδηγεί σε μονοπωλιακές, ή ολιγοπωλιακές, συνθήκες χειραγώγησης της
αγοράς, αλλά και σαν δομή βασίζεται στην εξουσία του κράτους για να επιβάλει τα συμφέροντα
όσων έχουν συσσωρεύσει κεφάλαια [των οποίων οι επιχειρήσεις θεωρούνται too big to fail – για
να πάρουμε το πρόσφατο παράδειγμα των τραπεζών]. Σε αυτό το πλαίσιο, το κράτος παρεμβαίνει
ευρύτερα και στις διεθνείς σχέσεις για να πριμοδοτήσει μερικούς – και να μπλοκάρει άλλους. Αυτό
ήταν η δυτική αποικιοκρατία και αυτό προσπαθούν ακόμα να κάνουν τα δυτικά κράτη –
χρησιμοποιώντας τις κυρώσεις σαν δήθεν πολιτικό όπλο, το οποίο τελικά λειτουργεί για να ευνοεί
συγκεκριμένα συμφέροντα.

Η χρήση των κυρώσεων και μετά το Ψυχρό Πόλεμο ήταν εκφραστική – όπως οι κυρώσεις ενάντια
στο Ιράκ ήτο Ιράν. Το ζήτημα είναι ότι τέτοιες κυρώσεις σπάνια πετυχαίνουν [να ανατρέψουν
κυβερνήσεις όπως είναι ο έμμεσος δηλωμένος στόχος] όπως δείχνει η πρόσφατη ιστορία. Αλλά
πετυχαίνουν να βγάλουν από την αγορά παίκτες και να καθορίσουν ανάλογες τιμές – όπως φάνηκε
και με τον αποκλεισμό του Ιράκ από τις αγορές πετρελαίου.

4
http://www.bbc.com/news/business-43696738: Shares in firms controlled by Oleg Deripaska
have plunged after the US imposed sanctions on seven Russian oligarchs and their companies on
Friday. Shares in the Russian aluminium giant Rusal nearly halved on the Hong Kong stock
exchange on Monday.

41
 Το ερώτημα, σε αυτό το πλαίσιο, είναι γιατί οι δυτικοί
χρησιμοποιούν τις κυρώσεις μόνο εναντίον κρατών, όπως η
Ρωσία και όχι εναντίον κρατών, όπως η Κίνα που τους απειλεί
ουσιαστικά με εκτοπισμό και από την οικονομική ηγεμονία του
παγκόσμιου συστήματος.5

Η Κίνα έχει καταφέρει να αιχμαλωτίσει σημαντικές μερίδες του δυτικού κεφαλαίου – λειτούργησε
για δεκαετίες σαν ένα είδος «παγκόσμιου εργοστασίου», ενώ οι δυτικοί καταναλωτές [ιδιαίτερα
στις ΗΠΑ] έμαθαν στην κατανάλωση φτηνών προϊόντων, αλλά και οι επιχειρήσεις έμαθαν να
παράγουν με χαμηλό κόστος, και τα κράτη να βασίζονται στις αγορές ομολόγων από το κινεζικό
δημόσιο ταμείο. Αυτή η αλληλεξάρτηση έδωσε παράταση στο καταναλωτικό φαντασιακό που
συγκάλυπτε τις μειώσεις μισθών και την αυξανόμενη ανισότητα – αλλά τώρα πια μοιάζει να έχει
αιχμαλωτίσει την Δύση [ιδιαίτερα τις ΗΠΑ – αλλά και οι ελπίδες πολλών ευρωπαϊκών κρατών για
κινέζικες επενδύσεις είναι χαρακτηριστικές].. Τώρα καθώς το κινεζικό κράτος προχωρεί σταδιακά
στην οικονομική του επέκταση [όσον αφορά τις πρώτες ύλες, αλλά και την πώληση
καταναλωτικών προϊόντων – και επενδύσεων όπως το «νέο δρόμο του μεταξιού» μεταξύ Ασίας
και Ευρώπης] και σε χώρους [όπως η Αφρική] τους οποίους η Δύση θεωρούσε δεδομένους, ή και
στη δημιουργια μηχανισμού αγορών πρώτων υλών στο νόμισμά της [απειλώντας με υπονόμευση
το τελευταίο όπλο των ΗΠΑ], η δυτική ανησυχία αυξάνεται. Σε αυτό το πλαίσιο, ο
προστατευτισμός του Τραμπ, δεν είναι μια ιδιομορφία – εκφράζει μια μερίδα του αμερικανικού
κεφαλαίου, και ίσως να έχει δίκαιο στην ατάκα του ότι «ο πόλεμος χάθηκε ήδη»…

Η εστίαση στην Ρωσία – απόν μπορεί να δέρει τον γάρο, δέρνει το σαμάρι…

Απέναντι σε αυτά τα δεδομένα ο άλλος πόλος [συμβολικά και ρεαλιστικά] στα μάτια της Δύσης
[πλην Γερμανίας που αντίθετα προσπαθεί έστω και διστακτικά να αυτονομηθεί από την ευρύτερη
αντι-ρωσική υστερία] είναι η Ρωσία. Είναι η πολιτικό –στρατιωτική υπερδύναμη του Ψυχρού
πολέμου που επανέρχεται. Οικονομικά η Ρωσία, ωστόσο, δεν έχει ανάλογη επίδραση [δεν
παράγονται στην Ρωσία φθηνά προϊόντα από δυτικές και ρωσικές εταιρείες για δυτική
κατανάλωση] πλην βέβαια από την εξαγωγή φυσικού αερίου, το οποίο λειτουργει ανταγωνιστικά
στα αμερικανικά συμφέροντα. Ταυτόχρονα, η Ρωσία λειτουργει και σαν πολιτικός πόλος, ο οποίο
αμφισβητεί την δυτική ηγεμονία από την εποχή της ΕΣΣΔ, και τώρα αυτός ο ρόλος επανέρχεται

5
Στα σημερινα δεδομενα μπορει να ειπωθει και το «φταρνιζεται» η Κινα και κινδυνευει η Wall Street..

42
και στην Μέση Ανατολή – και η Ρωσία φάνηκε επίσης [και στο ουκρανικό, αλλά και προηγουμένως
στην Γεωργία] να έχει τρόπους απάντησης και ματαίωσης της δυτικής επέκτασης στα σύνορα της.
Ουσιαστικά, η ελπίδα μερικών δυτικών να μετατραπεί η Ρωσία σε είδος.. άγριας Δύσης επέκταση
του δυτικού κεφαλαίου [όπως ήταν την εποχή του Γιέλτσιν] έχει όχι μόνο μπλοκαριστεί, αλλά έχει
και ανατραπεί πλήρως με ρωσική αντεπίθεση.

Σε αυτό το πλαίσιο, η υστερία ενάντια στην Ρωσία είναι εν μέρει

και μια επίθεση στην αναδυόμενη μη δυτική πολύ-πολική
πραγματικότητα του παγκόσμιου συστήματος. Έτσι η επίθεση
εναντίον της Ρωσίας εστιάζεται σε κυρώσεις σαν είδος απειλής
για το παγκόσμιο σκηνικό που δεν αποδέχεται πια την δυτική
ηγεμονία. Η υπόδειξη, ωστόσο, του Κίσινγκερ την οποία
υιοθέτησε ο Τραμπ, ότι η δυτική επίθεση απλώς συσπειρώνει τις
μη δυτικές δυνάμεις της Ρωσίας και της Κίνας, δείχνει και τις
αναπόφευκτες συνέπειες αυτής της πρακτικής…

Η Δύση αμύνεται σε αυτό το πλαίσιο με δυο μηχανισμούς –τις πολιτικές κυρώσεις που γίνονται
όλο και πιο πολύ εμφανώς πολιτικοοικονομικές και υποκριτικές με ποια λογική υπάρχουν κυρώσεις
για πολιτικούς λόγους κοκ στο Ιράν και όχι στην Σαουδική Αραβία; Οι κυρώσεις εναντίον της
Λαϊκής Δημοκρατίας της [Βόρειας] Κορέας και όχι του Ισραήλ – αν λάβει κανείς υπό οψιν την
καταπάτηση των δικαιωμάτων των παλαιστινίων, αλλά και των αποφάσεων του ΟΗΕ για το
παλαιστινιακό; κοκ]….

Η συζήτηση για την ανισότητα: η διεύρυνση του πλούτου του 1%, αλλά και το
αυξανόμενο μερίδιο από το παγκόσμιο προϊόν των μη δυτικών

Σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, είναι επίσης εμφανές ότι η αλλαγή στο παγκόσμιο σύστημα δεν είναι
μόνο οικονομική [με την άνοδο της Κίνας] ή η ανάδυση άλλων αυτόνομων δυνάμεων [κυρίως
στην Ασία] σηματοδοτεί επίσης και την μετατόπιση της παγκόσμιας κατανομής πλούτου. Και εδώ
ίσως να υπάρχει και μια εξήγηση της πραγματικότητας σε ένα θέμα που πολώνει έντονα πρόσφατα
τους μελετητές: το ζήτημα της παγκόσμιας ανισότητας.

Από την μια αλλεπάλληλες μελέτες καταδεικνύουν ότι τις

τελευταίες δεκαετίες είχαμε ουσιαστικά μια αύξηση της

43
 συσσώρευσης κεφαλαίου στους λίγους – μια πρόσφατη έρευνα
της Oxfam δείχνει μια συσσώρευση του πλούτου σε ποσοστό
82% στο μόλις 1% για την παραγωγή του 2017, ενώ
υπολογίζεται ότι το 2030 το 1% θα ελέγχει το συνολικό 64%
του παγκόσμιου πλούτου.

Αυτοί οι αριθμοί ωστόσο αφορούν και στα εικονικά κεφάλαια των χρηματιστηρίων τα οποία ήταν
οι βασικοί κερδισμένοι από τον κεϋνσιανισμό της ποσοτικής χαλάρωσης με την διοχέτευση
κεφαλαίων στις μετοχές τα ομόλογα κοκ..

«A report by the UK House of Commons library has warned that the continued accumulation of
wealth at the top will fuel growing distrust and anger over the coming decade unless action is
taken to restore balance.

According to the report, seen by The Guardian, if trends seen since the 2008 financial crash
were to continue, then the top 1 percent will hold 64 percent of the world’s wealth by 2030.
Even taking the financial crash into account, and measuring their assets over a longer period,
they would still hold more than half of all wealth.

World’s richest 1% bagged 82% of global wealth in 2017, while poorest half got nothing –
Oxfam https://on.rt.com/8xhg

Data showed that since 2008, the wealth of the super-rich 1 percent has been growing at an
average of 6 percent a year – much faster than the 3 percent growth in wealth of the remaining
99 percent of the world’s population. Should that continue, the top 1 percent would hold wealth
equating to $305 trillion (£216.5 trillion) – up from $140 trillion today.

A report by global charity Oxfam showed that the world’s richest 1 percent bagged 82 percent
of global wealth in 2017, while the poorest got nothing. Last year saw the biggest increase in
the number of billionaires in history, with new ones created at a rate of one every two days.
Their wealth has increased by 13 percent a year on average in the decade from 2006 to 2015,
Oxfam said.» https://www.rt.com/business/423587-richest-wealth-shocking-inequality/

Από την άλλη, ωστόσο, υπάρχει το επίσης τεκμηριωμένο

επιχείρημα ότι η ζωή για την πλειοψηφία των ανθρώπων στον
πλανήτη έχει βελτιωθεί σημαντικά – ιδιαίτερα μετά το 1945 [το
τέλος της αποικιοκρατίας την δημιουργία σοσιαλιστικών
κρατών, τη δημιουργια σοσιαλδημοκρατικών – κεϋνσιανών
μηχανισμών αναδιανομής του πλούτου με φόντο την αποτροπή
μαζικοποίησης των κομμουνιστικών κινημάτων στο Ψυχρό

44
 Πόλεμο κοκ] – έστω και με τις ανατροπές της νεοφιλελεύθερης
περιόδου μετά το 1980. Η οποία και πάλι χαρακτηρίστηκε από
άνοδο του βιοτικού επιπέδου σε μερικές περιοχές [όπως η
λατινική Αμερική μετά το 2000, η Κίνα γενικά, αλλά και περιοχές
της Ασίας και της Αφρικής] με βάση είτε την τεχνολογία, είτε την
ανατροπή παραδοσιακών συντηρητικών θεσμών [έστω και
μερικώς όπως στην λατινική Αμερική].

Στον πιο κάτω πίνακα φαίνεται η μείωση της «ακραίας φτώχειας».

http://www.bbc.com/news/magazine-24835822

Σε αυτό το πλαίσιο λ.χ. φαίνεται ότι η Ασία [με κόκκινο] έχει κατά βάση ξεφύγει από την ακραία
φτώχεια… Αυτό όμως είναι αποτέλεσμα σε μεγάλο βαθμό της εκπληκτικής ανάπτυξης της Κίνας
και του σχετικού κράτους που έχει εντατικοποιήσει την εκστρατεία μείωσης της φτώχειας.6

6
But the number of people in extreme poverty, according to the World Bank, has fallen from
two billion in 1980 to just over one billion today. Though many people in the world still live on a
very low income, six out of seven billion are now out of extreme poverty and this is a critical
change. These families have fewer children, of whom the vast majority survive, get enough food
and go to school. In fact, for the first time ever, the evidence suggests it is now possible for the
last billion to also get out of the misery of extreme poverty in the next few decades. It will
mainly be through their own hard work - but it will only happen if they receive, from their
governments and from the world at large, the focused help they need to stay healthy, get
educated and increase their productivity.

http://www.bbc.com/news/magazine-24835822

45
Σε αυτό το πλαίσιο, συμβαίνουν και τα δυο: και αύξηση της συγκριτικής ανισότητας [με εστίαση
στα είδη εικονικού πλούτου των χρηματιστηρίων] αλλά και μια δραματική αναδιανομή [σαν
μερίδιο του παγκόσμια παραγομένου πλούτου από την Δύση σε μη δυτικές χώρες – όπως η Κίνα
και άλλες χώρες που διεκδικούν μεταρρυθμίσεις για την πλειοψηφία.

Με αυτήν την έννοια υπάρχει και ένα είδος παγκόσμιας ταξικής

πάλης - αλλά η πραγματικότητα είναι ότι η Δύση χάνει μερίδιο
από το κεφάλαιό της, ενώ οι πλούσιοι της αυξάνουν τα
εισοδήματά τους, καθώς ταυτόχρονα χρηματοδοτούν
νεοφιλελεύθερες πολιτικές που τους επιτρέπουν να αποφεύγουν
φορολογίες αναδιανομής εισοδήματος. Η βελτίωση των
συνθήκων είναι ουσιαστικά μη – δυτική.

Σε αυτό το πλαίσιο, η επάνοδος του εθνικισμού σε οικονομική μορφή είναι και μια αναζήτηση
λύσεων με μετατοπίσεις – δεν φταίει ούτε η μετανάστευση, ούτε το εμπόριο για την κρίση της
Δύσης. Η Δύση χάνει την ηγεμονία της και οι ανώτερες τάξεις δεν είναι πρόθυμες πια να
μοιραστούν τον πλούτο – αντίθετα διεκδικούν όλο και περισσότερο από το παγκόσμιο μερίδιο της
Δύσης που σμικρύνεται…

46
 Κρίση Ηγεμονίας ΙΙΙ:

Η φυλάκιση του Λούλα για να εμποδιστεί η υποψηφιότητα του..

ο αυταρχισμός της αστικής τάξης στην Λατινική Αμερική, καθώς

νιώθει την επικίνδυνη ανάσα των «μαζών»… και μορφές
μεταμοντέρνων πραξικοπημάτων για ελεγχόμενες εκλογές

[το πραξικόπημα που αναγγέλλεται μέσω τουΐτερ]

Διαδήλωση έξω από το κτίριο της συντεχνίας των μεταλλουργών , της συντεχνίας
από όπου αναδείχτηκε ο Λούλα, και στο κτήριο το οποίο έδωσε την τελευταία του
ομιλία πριν την φυλακή του για να μην είναι υποψήφιος στις επερχόμενες εκλογές..

Η απόφαση του δικαστηρίου να φυλακιστεί ο Λούλα, ενώ είναι ακόμα σε διαδικασία μορφές
έφεσης, είχε μια σαφή σκοπιμότητα την οποία εξέφρασαν και δυο στρατιωτικοί, όταν προέβησαν
σε δηλώσεις, ενώ η ένταση ανέβαινε στην κοινωνία ευρύτερα – έθεσαν θέμα υπακοής αν
εκλεγόταν ο Λούλα στις επερχόμενες εκλογές, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις και ο ένας μάλιστα

47
το διαμήνυσε και μέσω τουΐτερ. Ένας σχολιαστής, σε αυτό το πλαίσιο, το έθεσε με σαφήνεια
παραπέμποντας και στην εκστρατεία των ΜΜΕ ενάντια στον πρόεδρο από την εργατική τάξη, ο
οποίος παρά την δαιμονοποίηση και τις επιθέσεις ήταν ακόμα πρώτος στις δημοσκοπήσεις.

«Η επανάσταση μπορεί να μην αναμεταδοθεί από την τηλεόραση, αλλά το πραξικόπημα θα

κοινοποιηθεί φαίνεται μέσω τουΐτερ».7

Ο ίδιος ο Λούλα το έθεσε επίσης με σαφήνεια: «Δεν υποτάχθηκα στην δικτατορία των
στρατιωτικών, δεν θα υποταχθώ στην δικτατορία των εισαγγελέων.

Η καταδίκη και η εσπευσμένη φυλάκισή του είναι δείγμα του πώς λειτουργει η αντίδραση στην
λατινική Αμερική σε αυτό το ιστορικό πλαίσιο μετά την περίοδο των σοσιαλδημοκρατικών
μεταρρυθμίσεων μετά το 2000. Είναι μια μορφή ταξικής αναμέτρησης με πολιτισμικά, αλλά και
πολιτικό-ιδεολογικά στοιχεία.

Για να κατανοηθεί το σημερινό ιστορικό πλαίσιο αξίζει να δει

κανείς μια σκιαγράφηση της ταξικής ιστορίας της δημοκρατίας
στον δυτικό κόσμο – γιατί η κατάσταση της λατινικής Αμερικής
σήμερα θυμίζει την Ευρώπη του μεσοπολέμου – πριν την μεγάλη
αλλαγή του 1945. Και η ευρύτερη συγκυρία της κρίσης της
δυτικής ηγεμονίας [με την φυλακής του Λούλα ακριβώς την
εβδομάδα που παιζόταν ένα είδος απειλής διεθνούς
αντιπαράθεσης στην Μέση Ανατολή, και ενός εμπορικού

7
«Into this context sauntered the military top brass. One the eve of the judgement, the
commander of the Army Reserves wrote in the Estado de São Paulo newspaper that if Lula were
left free to run and won the presidency, there would be no option but military intervention. His
comments were shortly followed by those of the commander of the Brazilian army, Eduardo
Villas Boas, who took to Twitter to ask the public — rhetorically, of course — who it thought
had the good of the country in mind, and who was only looking after their own. The Brazilian
military, he continued, “shares the longing of all good citizens to repudiate impunity” and is
“attentive to its institutional missions.”As left-wing economist Laura Carvalho commented, “the
revolution won’t be televised, but the coup will be tweeted.”

https://jacobinmag.com/2018/04/lula-jail-sentence-brazil-coup-democracy

48
 πολέμου μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, δεν είναι τυχαίος – είναι
αντίθετα συμπωματικός.

Η ανάδυση του εργατικού κινήματος στην Ευρώπη και το ταξικό μίσος της πρώιμης
περιόδου μετά την καταστολή της Κομμούνας του Παρισιού

Η λατινική Αμερική ξεκίνησε την αντι-αποικιακή της εξέγερση στις αρχές του 19ου αιώνα, ενώ στην
Ευρώπη [και ίσως και λόγω αυτού σαν ευκαιρία] απλωνόταν ένα είδος ευρωπαϊκού πολέμου μετά
την γαλλική επανάσταση. Στα μέσα του 19ου αιώνα εμφανίστηκε στην Ευρώπη το εργατικό κίνημα
μετά την δημοκρατικη-φιλελευθερη φάση των κινημάτων ενάντια στο «παλαιό καθεστώς», ενώ
στην Λατινική Αμερική η ολοκλήρωση των κινημάτων ανεξαρτοποιηση από την Ισπανία και την
Πορτογαλία οδήγησε [σε μεγάλο βαθμό] σε καθεστώτα των λευκών ελίτ οι οποιες ήταν
χωρισμένες σε συντηρητικές και φιλελεύθερες. Στην Ευρώπη, όμως, το εργατικό κίνημα πήρε μια
βίαιη και ηρωική μορφή μετα την καταστολή της Κομμούνας του Παρισιού το 1870-71. Ενώ
αναπτύσσονταν τότε τα μαζικά εργατικά κινήματα, μια πτέρυγα του πρώιμου εργατικού κινήματος
απάντησε στην βία των αστών με μια αντίστοιχη βία. Η πιο κάτω δήλωση του αναρχικού Εμίλ
Χένρι, ο οποίος πραγματοποίησε μια βομβιστική επίθεση ενάντια σε ένα καφέ στο οποίο σύχναζαν
άτομα της αστικής τάξης, ήταν εκφραστικό του ταξικού μίσους που κουβαλούσε το εργατικό
κίνημα λόγω της καταστολής – και το οποίο συνέχισε να υπάρχει έντονα μέχρι και τα μέσα του
20ου αιώνα, [όπως φάνηκε και τον ισπανικό εμφύλιο] όταν η ευρωπαϊκή αστική τάξη υποχώρησε
μπροστά στο κίνδυνο συνολικής επανάστασης και κοινωνικής μεταμόρφωσης.

«Ήμουν πεπεισμένος πως η υπάρχουσα κοινωνική οργάνωση ήταν κακή..έφερα μαζί μου στον
αγώνα ένα βαθύ μίσος που γινόταν πιο έντονο κάθε μέρα που περνούσε από το αποτρόπαιο θέαμα
της κοινωνίας όπου όλα είναι χαμερπή, όλα είναι γεμάτα δειλία, όπου καθετί αποτελεί φραγμό για
την ανάπτυξη των ανθρώπινων παθών, για τις γενναιόδωρες τάσεις της καρδιάς, για την ελεύθερη
ροή της σκέψης..ήθελα να αποδείξω στους μπουρζουάδες πως οι απολαύσεις τους δεν θα
διαρκέσουν για πολύ, πως οι απαίσιοι θρίαμβοι τους θα τιναχτούν στο αέρα, πως η χρυσή τους
αγελάδα θα έτρεμε βίαια πάνω στο βάθρο της.. Τουλάχιστον ας έχετε το θάρρος να παραδεχτείτε
τα εγκλήματα σας αξιότιμοι κύριοι της μπουρζουαζίας και να παραδεχτείτε ότι τα αντίποινα μας
είναι απόλυτα νόμιμα.» Εμίλ Χένρι, Γάλλος αναρχικός, ταυτισμένος με την «προπαγάνδα της
πράξης», καταδικάστηκε σε θάνατο….

49
Η δημοκρατική φάση του εργατικού κινήματος στην λατινική Αμερική και το λουτρό
αίματος της δεκαετίας του 1970

Στην λατινική Αμερική, το εργατικό κίνημα [αλλά και το αγροτικό κίνημα, όπως φαίνεται και από
την σημαία των Σαντινίστας] επηρεάστηκε από τον αναρχισμό, αλλά η πρώτη επαναστατική
κυβέρνηση ήταν σαφώς εκείνη της Κούβας το 1959, την επόμενη περίοδο ακολούθησαν απόπειρες
μεταρρύθμισης αλλά τα κινήματα [εργατικά και φοιτητικά] πνίγηκαν στο αίμα την δεκαετία του
1970 – στην Βραζιλία ο στρατός είχε ήδη επέμβει από την δεκαετία του 1960. Το σύμβολο εκείνης
της απόπειρας δημοκρατικής αλλαγής εν μέσω βίαιων αντιδράσεων του κατεστημένου [στρατού,
εκκλησίας, αμερικάνικων υπηρεσιών, ανώτερων τάξεων κοκ] ήταν ο Σαλβαδόρ Αλλιέντε, ο πρώτος
μαρξιστής πρόεδρος στην λατινική Αμερική, ο οποίος εκλέγηκε με δημοκρατική ψηφοφορία, το
κατεστημένο τον ανέχτηκε για 3 χρόνια και το πείραμα πνίγηκε στο αίμα. Ο Αλλιέντε δεν ήταν
εργατικής καταγωγής – καταγόταν από την αστική τάξη και η προσήλωση του στο σύνταγμα ήταν
εκφραστική. Η θάνατος του με το όπλο στο χέρι ήταν αποκαλυπτικός του τί είχε να αντιμετωπίσει,
αλλά το διάγγελμα το πριν τον θάνατο/δολοφονία του έμεινε σαν ιστορικό σύμβολο και της
περιόδου της αθωότητας και της πρώτης προσπάθειας ταξικού εκδημοκρατισμού, που θύμιζε σε
κάποιο βαθμό και την άνοδο των δημοκρατικών κινημάτων στην Ευρώπη του μεσοπολέμου.8

«Ίσως αυτή είναι η τελευταία μου ευκαιρία να σας μιλήσω. Η Αεροπορία βομβάρδισε τους πύργους
αναμετάδοσης του Ράδιο Πορτάλες και του Ράδιο Κορπορασιόν. Τα λόγια μου δεν εκφράζουν
πίκρα αλλά απογοήτευση. Ας αποτελέσουν την ηθική καταδίκη για αυτούς που καταπάτησαν τον
όρκο τους. Είναι στρατιώτες της Χιλής.

Αντιμετωπίζοντας αυτά τα γεγονότα, δηλώνω στους εργάτες. Δεν θα παραιτηθώ! Είναι μια
ιστορική στιγμή και θα πληρώσω με τη ζωή μου για την αφοσίωση του λαού μου. Είμαι βέβαιος
πως οι σπόροι που φυτεύθηκαν στις αξίες συνείδησης εκατομμυρίων Χιλιανών, θα καρπίσουν…
ούτε το έγκλημα, ούτε η βία μπορούν να διακόψουν την κοινωνική εξέλιξη. Η ιστορία είναι δική
μας, η ιστορία γράφεται από τους λαούς. Εργάτες της πατρίδας μου, επιθυμώ να σας ευχαριστήσω
για την διαρκή σας αφοσίωση για την εμπιστοσύνη σας σε έναν άνθρωπο που απλώς εξέφρασε
τη μακρόχρονη αναμονή σας για δικαιοσύνη. Που υποσχέθηκε να τηρεί το Σύνταγμα και τους
νόμους και έτσι έπραξε. Αυτην την καθοριστική στιγμή, με αυτά τα τελευταία μου λόγια, σας καλώ
να διδαχθείτε από αυτό το μάθημα. Το ξένο κεφάλαιο, η ιμπεριαλιστική εξουσία, μαζί με τη ντόπια
αντίδραση, καλλιέργησαν το κατάλληλο κλίμα που επέτρεψε στις Ένοπλες Δυνάμεις να

8
Ανάλογο λουτρό αίματος είχε υπάρξει και στην Αργεντινή εκείνη την περίοδο

50
διαρρήξουν την παράδοση που δίδαξε ο Στρατηγός Σνάιτερ και συνέχισε ο διοικητής Αράγια,
θύματα και οι δύο του ίδιου τμήματος της κοινωνίας που σήμερα περιμένει την ξένη χείρα βοηθείας
να το οδηγήσει στην εξουσία και στην υπεράσπιση του πλούτου και των προνομίων του. …Η
ιστορία θα τους κρίνει. Ο Ραδιοσταθμός του Ράδιο Μαγκαλιάες θα σιγήσει, η ήρεμη φωνή μου δεν
θα φτάνει στα αυτιά σας…Δεν πειράζει…. θα εξακολουθείτε να με ακούτε. Θα εξακολουθώ να
βρίσκομαι κοντά σας, τουλάχιστον η ανάμνηση μου.

Θα με θυμάστε ως έναν άξιο άνδρα, αφοσιωμένο στο έθνος του. Ο λαός πρέπει να αμυνθεί όχι να
θυσιαστεί. Να αρνηθεί την υποταγή, την ταπείνωση, την απώλεια των ηθικών αξιών. Εργάτες της
πατρίδας μου. Πιστεύω στην Χιλή και το πεπρωμένο της. Ότι θα ξεπεράσουμε αυτές τις πικρές,
γκρίζες ώρες της προδοσίας. Ότι όπως γνωρίζετε, αργά η γρήγορα οι μεγάλες λεωφόροι θα
ξανανοίξουν και ο ελεύθερος άνθρωπος θα τις διαβεί για να χτίσει μια καλύτερη κοινωνία. Ζήτω η
Χιλή! Ζήτω ο Λαός! Ζήτω οι εργάτες…Αυτά είναι τα τελευταία μου λόγια. Είμαι σίγουρος πως η
θυσία μου δεν είναι μάταια. Έχω την βεβαιότητα πως θα αποτελέσει τουλάχιστον ένα ηθικό
μάθημα για την καταδίκη των κακούργων, των προδοτών, των επιόρκων.» Σαλβαδόρ Αλλιέντε,
Ιδρυτής του Χιλιανού Σοσιαλιστικού Κόμματος, βουλευτής από τα 28 του, ένας πεφωτισμένος
νεαρός αστός, που ακούραστος γύρισε ολόκληρη την χώρα του, για να ακούσει, να συζητήσει, να

51
πείσει. http://www.onalert.gr/stories/aliente-enas-proedros-pou-pethane-me-to-oplo-sto-xeri-
gia-ton-lao-tou/36940

Η επάνοδος της αριστεράς του πλουραλιστικού πλήθους μετά το 2000

Παρά την καταστολή η αριστερά επανήλθε μαζικά, και παρα την καλπονοθεία και τον έλεγχο των
ΜΜΕ από το κατεστημένο, μετά το 2000, ιδιαίτερα μετά την εξέγερση στην Αργεντινή και την
επιτυχημένη αντίσταση στο πραξικόπημα στην Βενεζουέλα από τον Τσάβες και το κίνημα γύρω
από αυτόν, ακολούθησε ένα κύμα εκδημοκρατισμού που σάρωσε όλες τις χώρες της λατινικής
Αμερικής [με τέως αντάρτες όπως τον Mujica στην Ουρουγουάη και την Ρούσσεφ στην Βραζιλία
– μετά τον Λούλα- να εκλέγονταν πρόεδροι] , και δημιούργησε ουσιαστικά ένα νέο πολιτικό
σύστημα με την αριστερά σαν τον ένα βασικό πόλο – και με την αριστερά να εκφράζει όχι απλώς
της εργατική τάξη, αλλά και ένα ευρύτερο κίνημα κοινωνικών κινημάτων – ή και αιτημάτων
ιθαγενών [ιδιαίτερα στις χώρες των Άνδεων] αλλά και μη λευκών [σε χώρες όπως η Βραζιλία].. Αν
οι Σαντινίστας ήταν το κίνημα που κέρδισε μια επανάσταση, αλλά μετά εμπέδωσε μια δημοκρατία,
ο Λούλα, από την εργατική τάξη ανέλαβε το καθήκον να ολοκληρώσει το έργο του Αλλιέντε….

Οι μεταρρυθμίσεις του Λούλα, δεν ήταν ριζοσπαστικές, ούτε καν όπως του Τσάβες ή του Μοράλες
στην Βολιβία – αλλά μέχρι και ο economist αναγνώρισε ότι κατάφερε ένα τεράστιο άλμα ισότητας
με το να δώσει ευκαιρία σε εκατομμύρια φτωχούς και αποκλεισμένους να μορφωθούν, να
αποκτήσουν πρόσβαση σε δημόσια στήριξη και να βγουν από την εξαθλίωση. Η αστική τάξη
απρόθυμα τον ανέχτηκε.

Η συντηρητική νεοφιλελεύθερη αντεπίθεση – υπό την σκιά της βορειοαμερικανικής

παρέμβασης

Όταν όμως η οικονομία άρχισε να έχει ένα περιοδικο κύκλο κρίσης, και εν μέρει λόγω της πτώσης
των τιμών των πρώτων υλών, αλλά και του επαναπατρισμού βορειοαμερικανικών κεφαλαίων,
ξεκίνησε μια αντεπίθεση των ταξικών και συντηρητικών στρωμάτων που αντιπαθούσαν την νέα
κατάσταση της κοινωνικής ισότητας – αν η προηγούμενη περίοδος θύμιζε την δεκαετία του 1960
και ‘70 στην Ευρώπη, τότε η νέα στροφή ήταν η νεοφιλελεύθερη αντεπίθεση. Αλλά σε μια περιοχή
που μόλις έβγαινε από την σκιά των ΗΠΑ το όλο σκηνικό είχε και βορειοαμερικανική εμπλοκή.
Άλλωστε η άνοιξη της περιόδου μετά το 2000, είχε να κάνει και με την εστίαση των
βορειαμερικανών στην Μέση Ανατολή. Η ήττα σε εκείνη την περιοχή επανάφερε φυσικά την
εστίαση πίσω στην backyard των ΗΠΑ, την λατινική Αμερική. Ήδη Αλλωστε στο Μεξικό ήταν

52
φανερό ότι το τοπικό κατεστημένο δεν άφηνε να γίνουν δίκαιες εκλογές στις οποιες θα κέρδιζε
αριστερός υποψήφιος – και τα βορειοαμερικανικά ΜΜΕ που ανακάλυπταν καλπονοθεία, όπου δεν
τους βόλευε το καθεστώς, στο Μεξικό δεν είχαν ανταποκριτή φαίνεται για τις θεαματικές
καλπονοθείες…

Σιγά σιγά το σκηνικό μεταφέρθηκε νότια: το πρώτο πείραμα έγινε με στην Ονδούρα, όπου ο
στρατός ανέτρεψε τον πρόεδρο για να αποτρέψει δημοψήφισμα με το οποίο θα μπορούσε να
επαναδιεκδικησει ο αριστερίζων πρόεδρος [και μετά επέτρεψε επανεκλογή δεξιού ημέτερου
υποψήφιου]. Η Χίλαρι Κλίντον ξέπλυνε το πραξικόπημα – το οποίο κυβερνά ακόμα. Πρόσφατα
στις εκλογές κέρδισε και πάλι ο αριστερός υποψήφιος για να αλλάξουν σε δημόσια θέα τα
αποτελέσματα και να επιλεγεί ο εκλεκτός του κατεστημένου…

Η αντεπίθεση των συντηρητικών πήρε διάφορες μορφές - από την βία στην Βενεζουέλα, μέχρι
την εναλλαγή στην εξουσία μέσω εκλογών όπως στην Αργεντινή, μέχρι το νομικίστικο
πραξικόπημα που έγινε στην Βραζιλία – με την ανατροπή της Ρούσσεφ με την κατηγορία ότι
παραβίασε κανόνες για το έλλειμα [λες και ο νεοφιλελευθερισμός είναι συνταγματικά
καθορισμένος] ενώ οι αντίπαλοι της αριστεράς ξεπλύθηκαν κανονικά από τα σκάνδαλα παρά τις
μαρτυρίες και τα ντοκουμέντα [ηχογραφήσεις κοκ].. Έγινε απόπειρα να δαιμονοποιηθει ο Λούλα
- αλλά τελικά όπως φάνηκε από τις δημοσκοπήσεις εξακολουθούσε να κουβαλά μια γοητεία στην
λαϊκή έκφραση. Και έτσι η φυλάκιση κρίθηκε σαν ένας τρόπος να απομακρυνθεί ένα άτομο που
μπορούσε να ενώσει την αριστερά [κινήματα και κόμματα] και να λειτουργήσει σαν πόλος
συσπείρωσης ευρύτερα…

Η απάντηση του Λούλα στην ομιλία του πριν την παράδοση του στην αστυνομία ήταν εκφραστική
και θύμιζε την στάση και την ρητορική του Αλλιέντε – εκφραστικού σταδίου του εκδημοκρατισμού
και της συγκρότησης του αριστερού πλουραλιστικού λόγου στην περιοχή…

«Σύντροφοι είχα την ευκαιρία. Πριν λίγες μέρες ήμουν στο σύνορο με την Ουρουγουάη… και οι
άνθρωποι που έλεγαν: «Φίλε μου Λούλα, πες ότι πήγες για ένα ποτό και απόδρασε στην
Ουρουγουάη, μείνε με το Pepe Mujica, φύγε και μην κοιτάξεις πίσω. Ζήτησε πολιτικό άσυλο,
μπορεί να πας στην πρεσβεία της Βολιβίας, την Ουρουγουάης, της Ρωσίας, και από κει θα μπορείς
να μιλάς… Είμαι αρκετά γέρος για αυτά. Στην ηλικία μου χρειάζεται να τους αντιμετωπίσω,
πρόσωπο με πρόσωπο, και θα τους αντιμετωπίσω… Θέλω να ξέρω πόσες μέρες θα ξοδέψουν
νομίζοντας ότι με έχουν συλλάβει. Όσες μέρες με αφήσουν εκεί θα εμφανιστούν νέοι Λούλα θα
γεννηθούν σε αυτήν την χωρά και θα υπάρχουν περισσότεροι άνθρωποι έτοιμοι να τους

53
αντιμετωπίσουν, γιατί στην δημοκρατία δεν υπαρχει όριο, δεν υπαρχει λάθος στιγμή για να
παλέψεις…

Ας κάνουν ότι θέλουν… Θα χρησιμοποιήσω σαν απάντηση μια

φράση που μου είπε ένα δεκάχρονο κορίτσι… Οι δυνάμεις τους
μπορεί να σκοτώσουν ένα, δυο, τρια τριαντάφυλλα αλλά δεν
μπορούν να εμποδίσουν τον ερχομό της άνοιξης. Και αγώνας
μας είναι η αναζήτηση της άνοιξης..»

Λούλα, ο πρώτος πρόεδρος της Βραζιλίας, ο οποίος προερχόταν από την εργατική τάξη, και ο
οποίος φυλακίστηκε το 2018 για να μην είναι υποψήφιος στις εκλογές τις οποίες αναμενοταν,
συμφωνα με τις δημοσκοπησεις,9 να κερδίσει…

Μέρος της ομιλίας του Λούλα:

"Comrades, I had the chance. A few days ago I was on the border with Uruguay, close to
Livramento and Rivera, and people were saying: 'Lula, my friend, pretend you are going to buy
some booze and escape to Uruguay, stay there with Pepe Mujica, leave and never look back. File
for political asylum, you can go to Bolivia's, Uruguay's, Russia's embassies, and from there you
keep on speaking…' I'm too old for this. In my age I need to confront them, face to face, and I
will face them by accepting to obey the warrant.

"I want to know how many days they will spend believing that they have arrested me. As many
days as they leave me there, more Lulas will be born in this country and there will be more and
more people willing to fight in this country, because in a democracy there is no limit, there's no
wrong time to fight. "I've told my comrades: if it were up to me, I wouldn't go, but I'll go because
otherwise tomorrow they'll say that I am a fugitive, that I am hiding. No! I'm not hiding! I'll go to
them and I'll prove my innocence so that they know I have no fear, that I'm not going to run, and
I'm going to prove my innocence. They must know that.

"Let them do as they wish. Whatever they want. I'm going to quote what a little ten-year-old girl
once said to me in Catanduva, a quote that has no author. She said: 'The powers that be might kill
one, two, or three roses, but they will never be able to stop the Spring from coming.' And our
struggle is a quest for the Spring.

https://www.telesurtv.net/english/news/Brazil-Former-President-Lulas-Historic-Speech-In-Full-
20180407-0020.html#cxrecs_s

9
Ακόμα και μετα την φυλάκιση του εξακολουθούσε να προηγείται στις δημοσκοπήσεις με 31% [προηγουμένως
ήταν στο 37%] έναντι 15% ενός ακροδεξιού αντίπαλου, και 10% μιας οικολόγου η όποια διατέλεσε υπουργός σε
κυβέρνηση του Λουλα. Ο εγκάθετος του κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος/αποστασίας καταγράφει μόλις 2%.

54
 Η Ευρώπη των κινημάτων:

Η δυναμική των δρόμων

Καταλωνία – Βαρκελώνη

Ενάντια στον αυταρχισμό του κράτους της Μαδρίτης

Hundreds of thousands of Catalans gather in Barcelona to demand the release of the political prisoners.

Διαδήλωση εκατοντάδων χιλιάδων στην Καταλωνία για την απελευθέρωση των

ανεξαρτησιακων πολιτικών κρατουμένων από το κράτος της Μαδρίτης

55
 Γαλλία

Συγκρούσεις με την αστυνομία γύρω από την

«Ζώνη Άμυνας» [ZΑD]..

ενάντια σε νέο αεροδρόμιο..

Police use water cannons and tear gas to clear protesters during a demonstration in support of the
Notre-Dame-des-Lands ZAD anti-airport camp on April 14, 2018 © Damien Meyer / AFP

Συνεχίστηκαν για 6η μέρα οι συγκρούσεις με την αστυνομία στην δυτική Γαλλία – η αστυνομία
προσπάθησε να ελέγξει τα πλήθη, τα οποία διαμαρτύρονταν για την καταστολή της οικο-
κατασκήνωσης/κατάληψης στο χώρο ενός εγκαταλειμμένου αεροδρομίου. Στην διαδήλωση του
Σαββάτου συμμετείχαν 7,000 υποστηρικτές της κατάληψης ZAD, μιας αναρχικής Κομμούνας, όπως
ανέφερε το France 24…

Police vs eco-activists: Tense standoff in France as violence flares for 2nd day (PHOTOS, VIDEOS)

56
 ΚΙΝΗΜΑΤΑ

Οι αγώνες για την διάσωση των Κοινών και

της Φύσης: η πορεία – συναυλία στις 15 Απριλίου

Η δυναμική των μαζικών κινητοποιήσεων για την διαφύλαξη της Φύσης και των Κοινών
διευρύνεται. Μετά την εκδήλωση έξω από την Βουλή, η μαζική πορεία και η συναυλία που
ακολούθησε στις 15 Απριλίου, αποκάλυψαν ένα σε εξέλιξη κίνημα από τα κάτω, το οποίο αγγίζει
ευρύτερες ευαισθησίες στην κοινωνία, όπως φάνηκε από την απήχηση του αλλα και την
ευαισθησία που άρχισε πια αναδύεται από διάφορους χώρους. Η κυβέρνηση προχώρησε σε, έστω
και προσωρινή, παγοποίηση των αναπτύξεων στις θαλασσινές σπηλιές και σε έρευνα για τις
παράνομες επεμβάσεις σε παραλίες στον Δήμο Παραλιμνίου, σε ένα μέτωπο που διευρύνεται…

Τέτοιες απόψεις πια δημοσιεύονται και στα mainstream MME…

«Γιατί ένας μεγαλύτερος πόλεμος μαίνεται εδώ και χρόνια σ’ αυτό τον τόπο. Ένας πόλεμος, που τρώει
τις παραλίες μας, χτίζει πολυτελή spa resort πάνω σε αποχαρακτηρισμένα αρχαία, πουλάει υπηκοότητες
σε ολιγάρχες και δίνει πουρμπουάρ τις εθνικές τράπεζες και τον δημόσιο αερομεταφορέα σε όποιον
κάνει τη μεγαλύτερη προσφορά.»

57
http://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/512461/min-enochleiste

Και οι συναυλίες της αμφισβήτησης πια δεν κουβαλούν μόνο την Avant Garde της αμφισβήτησης
που ανοίγει δρόμους… αλλά ένα διάχυτο, πλουραλιστικό πλήθος… αλλά και μια κουλτούρα που
εκφράστηκε και την πολλαπλή μορφή των μουσικών του ακουσμάτων… από τον Ross Daly
[surprise], τις συνθέσεις του τοπικού με το παγκόσμιο των Monsieur Doumani, την μουσική
ποίηση ραπ του JUΛΙΟ, τους ήχους των Avertas Liberta, Windcraft Band, Almyras Beats, κ.α.
Γεννιέται μια άλλη κυπριακή κουλτούρα του μέλλοντος σε αυτές τις πορείες, τις συναυλίες, τις
αισθητικές του ήχου τζαι του χώρου..

58
59
Και η ευαισθησία απλώνεται πια από τις θαλασσινές σπηλιές της φώκιας στις κοινές παραλίες της
μνήμης, στην εικόνα της πόλης που πουλιέται σαν αέρας, σαν οπτική του ουρανού και της
θάλασσας για τα συμφέροντα όσων θέλουν να πουλούν σε όσους κυκλοφορούν αφορολόγητα
κεφάλαια. Τελικά υπάρχει και η φωνή των ιθαγενών…που κουβαλούν, έστω και στο βαθύ
ασυνείδητο την ανυπόταχτη κραυγή της αντίστασης: Δαμαί είμαστε τζαι δαμαί θα μείνουμε –
μαζί με ούλλους για ούλλα…

Η πολιτική των πύργων μπάζει νερά - Στα σκαριά 40 παγκύπρια

«Σύμφωνα με στοιχεία του «Φ», μέχρι στιγμής κατασκευάστηκαν ή σχεδιάζεται η ανέγερση 40
ψηλών κτηρίων (πύργων), εκ των οποίων 33 στη Λεμεσό, 3 στη Λευκωσία, 2 στην Αγία Νάπα
και 2 στη Γεροσκήπου. Επιπλέον, και άλλες εταιρείες έχουν επιδείξει ενδιαφέρον για ανέγερση
ψηλών κτηρίων κυρίως στη Λεμεσό και αναμένεται σύντομα να υποβάλουν σχετικά αιτήματα
στο Τμήμα Πολεοδομίας.»
Ο Φιλελεύθερος - Άγγελος Νικολάου, 8 Απριλίου 2018
http://www.philenews.com/koinonia/eidiseis/article/510166/i-politiki-ton-pyrgn-bazei-nera-sta-
skaria-40-paggypria

60
61
 Αντιπολεμικές κινητοποιήσεις

Sunday, 15 April 2018 12:50

Κινητοποίηση στο Ακρωτήρι Λεμεσού για να κλείσουν τώρα οι Βρετανικές Βάσεις

http://elemesos.com/index.php/77-2016-06-29-13-00-19/35753-vretanikesvaseis150418.html

62
Αντιπολεμική εκδήλωση εξω από την αμερικανική πρεσβεία στην Λευκωσία, 16
Απρίλιου…

http://dialogos.com.cy/blog/handsoffsyria-antipolemiki-antiimperialistiki-ekdilosi-tou-pse-
photos/#.WtV42Ze-nIU

63
Δυο κόσμοι το Πάσχα: εντός και εκτός της Εκκλησίας, το
παρελθόν και το μέλλον…μια σημειολογική αντιπαραβολή
εικόνων

Σε κάποια εκκλησιά…όπου οι γυναίκες βιώνονται σαν το σιωπηλό ακροατήριο…

64
 Μνήμες Αντίστασης και «απερισκεψίας»

Η αναφορά του Μ. Σιζόπουλου στις πρακτικές της ακροδεξιάς στο πραξικόπημα σαν
«απερισκεψία», ξεσήκωσε θύελλα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μπορεί να πει κάποιος ότι του
ξέφυγε. Αλλά όταν «ξεφεύγουν» μερικά, υπάρχει και ένα πλαίσιο. Είναι λ.χ. γεγονός ότι η σημερινή
ΕΔΕΚ, δεν είναι η ΕΔΕΚ της αντίστασης του 1974 και της αμφισβήτησης τότε… Οπότε έστω και
αν αδικεί την πρόθεση, το slip of tongue του κ. Σιζόπουλου, ήταν και μια στιγμή καθρέφτης για
τις αλλαγές από το 1974 – αλλά και για το ανάγκη να διατηρηθεί η μνήμη μορφών αντίστασης
που μερικοί τις χρησιμοποιούν πια σαν καταναλωτικά είδη.

Θα μπορούσε ο κ. Σιζόπουλος να διευκρινίσει τί ήθελε να πει..Το ότι ανέλαβαν μερικοί που

εμφανώς ήταν σε ένα είδος αποστολής να τον υπερασπιστούν με χωρίς νόημα επίκληση στην
Αντίσταση του 74 [ο Σιζόπουλος τ’ι σχέση είχε με εκείνη την αντίσταση; - οι βασικοί
συμμετέχοντες τότε είτε αποχώρησαν, είτε εκδιώχθηκαν από την σημερινή ΕΔΕΚ] απλώς έκανε
τα πράγματα χειρότερα..

Ο βασικός λόγος που η αναφορά το κ. Σιζόπουλου ενόχλησε ήταν ακριβώς γιατί άγγιξε μια ανοικτή
πληγή. Η ΕΔΕΚ, πέρα από την όποια σχέση μερικών με τον κ. Λυσσαρίδη, ήταν ένα κίνημα
αμφισβήτησης που εξέφρασε στο κυπριακό πλαίσιο τάσεις αμφισβήτησή του 1968 και μετά – και
ο βασικός οργανωτικός χώρος εκείνου του πνεύματος και εκείνης της αμφισβήτησης έφυγε με την
αποχώρηση της Αριστερής Πτέρυγας που εξέφραζε εκείνο το κλίμα… Αλλά ακόμα και οι πιο
65
«ρεαλιστές» αντίπαλοι εκείνης της τάσης, όπως ο Τ. Χατζηδημητρίου, αποχωρήσαν και αυτοί μετά.
Η ΕΔΕΚ άρχισε να εκφράζει, σαν ένα κομματικό σχήμα χωρίς την σπιρτάδα της αμφισβήτησης
πια, ένα λόγο αναπαραγωγής, που άρχισε να προσομοιάζει περισσότερο τον δεξιό [και σταδιακά
ακροδεξιό] απορριπτισμο… Όποιος γνώριζε τον Δώρο Λοΐζου τον συμβολικό εκφραστή της γενιάς
της αμφισβήτησης, είτε σαν δάσκαλο, είτε σαν διανοούμενο, αναπόφευκτα θα νοιώθει παράδοξα
βλέποντας λ.χ. τη ΕΔΕΚ του 2017 να συμβαδίζει με το ΕΛΑΜ, τους ιδεολογικούς απογόνους της
ΕΟΚΑ Β για το ψήφισμα στην Βουλή για τις υπογραφές του 1950… Ή και άλλες ανάλογες ρητορικές
κινήσεις…

Υπάρχει ένα χάσμα πια ανάμεσα στην κουλτούρα της αμφισβήτησής και την αντίσταση, αυτούς
που πολέμησαν στους δρόμους του Καϊμακλιού, την κουλτούρα της δεκαετίας του 1970, και την
σημερινή ηγεσία της ΕΔΕΚ που εμφανώς αναζητά τρόπο απόκτησης μορφών καρέκλας κοκ…

Δεν είναι ζήτημα να κρίνει κανείς την ατομική πορεία ατόμων [όπως λ.χ. του κ. Λυσσαρίδη και την
στιγμή που θα το κυνηγά πάντα, όταν εγκατέλειψε το φίλο του τον Μ. Καντάφι της στιγμή της
δολοφονίας του – δύσκολο να απαλλαγεί από αυτήν την ασυνέπεια] ή το ότι η ηγεσία της ΕΔΕΚ
που φώναζε για «μεταπραξικόπημα» μετά το 74, βοήθησε δυο φορές στην εκλογή Κληρίδη την
δεκαετία του 1990.. Αδικούσε, ίσως, τον Κληρίδη το 1974 – 76, ή/και μετά η ΕΔΕΚ και μετά ήταν
ασυνεπής στις πράξεις και την ρητορική της…

Αυτό όμως που έχει σημασία είναι η διατήρηση της ιστορικής μνήμης πέρα από τα συμφέροντα η
τις μεταμορφώσεις ατόμων ή οργανισμών. Ο Δώρος Λοΐζου και η ποίησή του ανήκουν στη
ιστορική κυπριακή αμφισβήτηση και όχι σε κόμμα ή αυτόν που ήταν διπλά του, όταν
δολοφονείτο… Ήταν μέρος από τους αποήχους του κυπριακού 68 που αναζητούσαν υπαρξιακά
ρίζωμα ανατολικά της Μεσογείου..

Αφιέρωμα, λοιπόν, στην αυτονομία της αμφισβήτησης που ανήκει στην Ιστορία – στο κυπριακό
68… Όπως και το Πολυτεχνείο την Ελλάδα δεν ανήκει σε κόμμα, ούτε ο Μάης του 68 στην Γαλλία.
Και ο Δώρος δεν μπορεί να ανήκει σε αυτούς που δεν κατανοούν καν ότι περπατούν στο ίδιο
δρόμο με τους απογόνους των δολοφονων του Φεντερίκο…

Έρχονται πάλι…

Έρχονται, Φεντερίκο…

66
 Μαύρα μάτια, μαύρες καρδιές, μαύρες κάννες…

Έρχονται να σε ξανασκοτώσουν, Φεντερίκο.

Θα σε ξαναθάψουν με τους άλλους,

τους πολλούς,
τον κοσμάκη.

Κι ύστερα θα πούν ότι σε σκότωσαν κατά λάθος,

πως ήταν ατύχημα,
τυχαίο περιστατικό…

Άβε Μαρία, άβε Μαρία

προσευχήσου για μας…

Όλους εμάς τους αθώους Φεντερίκους…

Εμάς που μας σκοτώνουν τυχαία,

κατά λάθος…

Δώρος Λοίζου

Ψωμί και Ελευθερία

67
68
 Σπόντες

Το πραγματικό έγκλημα στην Μέση Ανατολή γίνεται στην Παλαιστίνη...Εκεί παραβιάζονται τα

ανθρωπινά δικαιώματα, εκεί παραβιάζονται οι αρχές και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ...Αλλα εκεί δεν
βομβαρδίζονται οι πραγματικοί ένοχοι, και μερικοί ψάχνουν αλλού για ψέματα "χημικών”.
Όποιος μιλά για ανθρωπιστικά ζητήματα και ανθρώπινα δικαιώματα και δεν αναφέρεται ρητά και
ξεκάθαρα κατ’ αρχήν στο Παλαιστινιακό, έχει ένα πτώμα στο στόμα και στα πρωτοσέλιδα του…

 Η υπόγεια παράδοση αμφισβήτησης είναι εδώ – και ιδιαίτερα στις νεότερες

γενιές. Και αντέχουμε και σαν κοινωνία στις επελάσεις των δαιμονοποιησεων
των ΜΜΕ της εξουσίας από ότι φαίνεται… Είμαστε που είμαστε καχύποπτοι με τις
δημοσκοπήσεις στον ημέτερο ρότσο της Μεσογείου, αλλά τις τάσεις που καταγράφονται
και τείνουν να συμβαδίζουν με την διαφαινόμενη κοινωνική πραγματικότητα, να τις
καταγράφουμε… Πριν το Πάσχα δημοσιοποιηθήκαν στοιχεία δημοσκόπησης [και στο
Σίγμα/Σημερινή και στο Ρεπόρτερ και μάλλον φάνηκε να είναι από την ίδια δημοσκόπηση:
Σημαντικά στοιχεία – οι θεσμοί τους οποίους εμπιστεύονται οι ελληνοκύπριοι είναι δυο –
η Ελεγκτική Υπηρεσία υπό τον Οδυσσέα Μιχαηλίδη, και η Γενική Εισαγγελία υπό τον Κώστα

69
 Κληρίδη. Και οι δυο δέχτηκαν αλλεπάλληλα κύματα επιθέσεων από τον Πολίτη σαν
εκφραστή της κυβερνητικής θέσης για συγκάλυψη της διαπλοκής [για να μην κρυβόμαστε
πίσω από το δάκτυλο μας]… Ιδιαίτερα στις δύσκολες ισορροπίες που έπρεπε να κρατήσει
ο κ. Κληρίδης το προηγούμενο διάστημα, η εμπιστοσύνη του ανακουφιστική σαν
αμφισβήτηση των εκστρατειών δαιμονοποίησης. Ακόμα πιο γοητευτική ήταν η αποκάλυψη
[η δημόσια έκφραση] των τάσεων αμφισβήτησης της εκκλησίας και ιδιαίτερα του
αρχιεπίσκοπου [σε ποσοστό γύρω στο 69% για τις δηλώσεις του και τις παρεμβάσεις του
στην πολιτική και 63% το business style ] αλλά και του ρόλου της εκκλησίας ως θεσμός
[που έχει τον χαμηλότερο ποσοστό εμπιστοσύνης από τους όλους θεσμούς]… Φόρος τιμής
στην Έλενα… Έστω και τώρα. Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι σε μια κοινωνία
με σχεδόν αποπνικτική θρησκευτική εμμονή [και της εξουσίας και των ανασφαλειών]
προπαγάνδα, ένα ποσοστό γύρω στο 34% φαίνεται να κρατά απόσταση από την εκκλησιά,
ένα ποσοστό 19% δηλώνει ότι δεν είναι καν «θρήσκος» [ότι και να σημαίνει] ενώ ένα
ποσοστό 35% δηλώνει ότι δεν νηστεύει στις γιορτές –ένα σημαντικό δείγμα [και ως
δήλωση] για την πρακτικής καθημερινοτητας… Οι άνθρωποι μπορεί να πηγαίνουν εκκλησία
ως μέρος της τελετουργίας των γιορτών και της καθημερινής μνήμης, μπορεί να βασίζονται
στην ελπίδα ύπαρξης ένας κάποιου πνεύματος [ή να προσπαθούν να σκεφτούν πώς θα τα
έχουν καλά μαζί του – αν υπάρχει] αλλά εκείνη η ιστορική υπόγεια παράδοση
αμφισβήτησης της εκκλησίας ως θεσμός, μια χαρά διατηρείται… και υπόγεια και άμα είναι
αναδύεται κιόλας…  Και ιδιαίτερα, πάλι, στις νεότερες γενιές… 
http://www.reporter.com.cy/politics/article/323537/

 Άμα θέλω να τιμήσω την υπόγεια παράδοση του χριστιανισμού που πρόσφερε
πραγματικά σε αυτήν την κοινωνία [και συχνά ενάντια στην εξουσία της ίδιας
της εκκλησίας] τότε είτε διαβάζω το «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται» [ή βλέπω
καμιά κινηματογραφική του απόδοση] – ή σκέφτομαι τον ψηφισμένο [το εκκλησιαστικό
κατεστημένο δεν επικύρωσε, φαίνεται, την εκλογή του] ηγούμενο του Μαχαιρά Γρηγόριο,
την δεκαετία του 1940, που ήταν φίλος και συνεργάτης του Λεόντιου [του οποίου ο
θάνατος –δολοφονία?- ήταν και είναι ένα από τα ανοικτά ζητήματα που λογοκρίνει η
καθωσπρεπική ακόμα Ιστορία], για τον οποίο ο Φ. Ιωάννου άφησε την ακόλουθη
καταγραφή: «Ο Γρηγόριος….. ήταν ένας τιμιότατος κληρικός, τόσο δημοκρατικός ώστε
στο κελί του, πάνω από το κρεβάτι του, ανάμεσα σε δυο διακοσμητικά σπαθιά, είχε

70
 κρεμάσει καδρωμενη την φωτογραφία του ..Μάρκου Βαφειάδη, που ηγείτο του
αντάρτικου στα βουνά της Ελλάδας.». Υπάρχει λοιπόν και στον χριστιανισμό μια υπόγεια
παράδοση…. Και των ανταρτών και της Μαγδαληνής… 

 Για να είμαστε ειλικρινείς, η συζήτηση δεν είναι πια για επανέναρξη των
συνομιλίων γενικώς και αορίστως, αλλά για πολύ πιο συγκεκριμένα ζητήματα,
για τα οποία δεν μπορεί κανείς να κρύβεται πίσω από το δάκτυλο του/της: οι
τουρκοκύπριοι, και ο κ. Ακιντζή διεκδικούν να ξανακινήσουν μεν οι συνομιλίες από όπου
έμειναν στο Κραν Μοντανά, αλλά με χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης [και με βάση τα όσα
έγιναν τα τελευταία 5 χρόνια έχουν δίκαιο – ο κ. Αναστασιάδης αποδείχθηκε αναξιόπιστος,
και καιροσκόπος με βασικό κίνητρο τη δημιουργια ευκαιριακών συμμαχιών για
προεκλογικές κοκ σκοπιμότητες] και τη συμμετοχή σε επιτροπή για το θέμα του φυσικού
αερίου [επίσης λογικό μετά από όσα έγιναν το 2017 – και το γεγονός ότι φαίνεται η
κυβέρνηση Αναστασιάδη ενδιαφέρεται περισσότερο για τα θεάματα, παρά για το θέμα το
ίδιο – για το οποίο έχει και συμφέροντα η Τουρκία με τις διεκδικήσεις για ΑΟΖ]… Αυτά
είναι λογικές διεκδικήσεις των τουρκοκυπρίων και μόνο η προσπάθεια υπεκφυγής οδηγεί
στους χαζοχαρούμενους τίτλους για «διαταγές της Άγκυρας» κοκ… Οι τ/κ θέλουν λύση,
και αφού υφίστανται το κόστος της τουρκικής στρατιωτικής παρουσίας [και άρα του
διεθνούς του εμπάργκο] είναι λογικό να θέλουν να ξέρουν να υπάρχουν πιθανότητες
λύσης, και αν δεν ενδιαφέρεται η παρούσα ε/κ κυβέρνηση, τότε να ξεκαθαρίσει γιατί
πληρώνουν κόστος, ενώ οι ε/κ θα διεκδικούν τον κοινό πλούτο του φυσικού αερίου. Η ε/κ
πλευρά μάλλον δεν έχει ενιαία γραμμή και μάλλον η κυβέρνηση/ο Αναστασιάδης λέει ότι
θέλει συνομιλίες με στόχο την επανεμπλοκή των τουρκοκυπρίων για να ξεκινήσει ένα νέο
ατέρμονο κύκλο ανακύκλωσης των ίδιων θεμάτων, και δικηγορίστικων υπεκφυγών. Αν λ.χ.
η ελληνοκυπριακή πλευρά πάει στις συνομιλίες και απλώς παίζει το ρόλο του Κοτζιά
[αναζητώντας, δηλαδή, τρόπους να μπλοκαριστεί ή να διαιωνίζεται η διαδικασία], γιατί να
είναι παράδοξο ότι οι τ/κ θέλουν ένα είδος διασφάλισης ότι δεν θα πιαστούν θύματα, όπως
την προηγουμένη περίοδο [τουλάχιστον μετά την εκλογή Ακιντζή];…

 Αν κρίνει κανείς από το μηνύματα που δίνει η κυβέρνηση μέσω του τύπου [λ.χ.
τα δημοσιεύματα Πιμπίσιη στον Φιλελεύθερο] μάλλον προετοιμάζεται να
ανοίξει θέματα για να ποσκολλιέται… Σε ένα σχετικό δημοσίευμα, ο Πιμπίσιης, όχι

71
 μόνο ανακύκλωνε ανοησίες για την εκ περιτροπής [το οποίο για τους τ/κ είναι νευραλγικό
- ιδιαίτερα για την στάση μερικών ε/κ μετα τις επιλογές που είδαμε να υπάρχουν πρόσφατα
στις ε/κ εκλογές- όπως είναι για τους ελληνοκύπριους, η μια κυριαρχία και ο έλεγχος της
ροής της μετανάστευσης από την Τουρκία ως θέμα διασφάλισης επιβίωσης κοκ] αλλά έθετε
και θέμα για την σύγκλιση να υπάρχει τουλάχιστον ένας ψήφος τουρκοκύπριου σε
θεσμούς, όπου οι ελληνοκύπριοι θα έχουν πλειοψηφία [όπως το υπουργικό].. Δηλαδή
υπάρχει κανείς που θεωρεί λογικά ότι μπορεί οι τ/κ να εμπιστευθούν μια συγκυριακή
ελληνοκυπριακή πλειοψηφία να σεβαστεί τα συμφέροντα τους, αν δεν υπάρχουν
ασφαλιστικές δικλείδες; Αν αύριο, δηλαδή, βρεθεί μια συγκυριακή δεξιά πλειοψηφία σε ένα
θεσμό γιατί να μην έχουμε δηλώσεις τύπου Χαμπιαουρη ότι η συνολική κυπριακή
κυβέρνηση έχει τις ιδίες αξίες με το ΕΛΑΜ;.. Και σε αυτό το πλαίσιο, υπάρχουν άτομα που
με ειλικρίνεια μπορούν να πουν ότι οι τ/κ δεν χρειάζονται εγγυήσεις προστασίας από
μερικούς;… Πού ήταν αυτοί όταν κινδύνευαν οι τ/κ το 64; Όπως οι ε/κ νοιώθουν
ανασφάλεια μετά το ‘84 το ίδιο και οι τ/κ μετά το ‘64 – και δεν εξυπηρετεί κανένα σκοπό
η χαζή υιοθέτηση λέξεων [κανονικό κράτος λένε όσοι διοικούν με καθεστώς έκτακτης
ανάγκης από το ‘64 με όχι αμελητέο ιδιαίτερο όφελος] λες και θα εξορκιστεί η
πραγματικότητα… Και αρκετά με το ευρωπαϊκό παραμύθι… Δηλαδή. αν έχουμε εδώ στο
μέλλον ένα Όρμπαν ή ακόμα χειροτέρα ρατσιστές τύπου Βαλτικής [απαγορεύσαν τα
ρωσικά στα σχολεία μετά από ένα στάδιο, σε μια χωρά με σχεδόν 40% ρωσόφωνους] ή
Πολωνίας, τότε;…

 Ποιός φοβάται την αλήθεια και ποιοί κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν [και γιατί]
ότι οι σύμμαχοι των δυτικών στην Συρία είναι οι ισλαμιστές που
πραγματοποιούν επιθέσεις στην Ευρώπη; Το θράσος της δυτικής επίθεσης εναντίον
της Συρίας πηγάζει από δυο σημεία: 1. Βομβάρδισαν, ενώ αναμενόταν διεθνής ομάδα για
την διερεύνηση της υποτιθέμενης χημικής επίθεσης – άρα φοβόντουσαν τη διερεύνηση
και τη διάψευση των παραμυθιών που κατασκεύασαν οι μυστικές τους υπηρεσίες και τα
ΜΜΕ τους [όπως έγινε με το κωμικό πια παραμύθι του κατάσκοπου που νεκραναστήθηκε
και πιστοποιήθηκε και από ελβετικό εργαστήριο, πια, ότι το χημικό προήλθε από την
Δύση].. 2. Κάνουν ότι δεν κατακλίνουν ότι η διαμάχη στην Συρία και στην περιοχή της
Δαμασκού, την οποία ανακατέλαβαν τα κυβερνητικά στρατεύματα, είναι ανάμεσα σε
ισλαμιστές και τους κοσμικούς, και οι δυτικοί σε αυτήν την περίπτωση στηρίζουν χωρίς

72
 ντροπή του ισλαμιστές. Την επόμενη φορά που οι ισλαμιστές θα δημιουργήσουν ένα ακόμα
λουτρό αίματος στην Δύση, και οι σημερινοί υπερασπιστές των ισλαμιστών στην Συρία,
ΜΜΕ και πολιτικάντηδες, θα κλαίγονται με διάφορα μελοδραματικά Je sois…, θα τους
θυμίζουμε, την Ανατολική Γκουτα και την υποκρισία τους [Je sois κοσμικός Σύριος/α από
την Γκούτα] …Γιατί αυτό το ψέμα και αυτή η υποκρισία συνεχίζεται από την δεκαετία του
1980 στο Αφγανιστάν. Οι δυτικοί εκπαίδευσαν αυτήν την γενιά τρομοκρατών ενάντια στην
ΕΣΣΔ [και τότε τους ονόμαζαν «αγωνιστές της ελευθερίας» και όλοι φλώροι των ΜΜΕ
έκαναν ότι δεν έβλεπαν ποιούς στήριζαν] και μετά when he chicken came home to roost
με την επίθεση της Αλ Κάιντα και τους Ισλαμικού κράτους, έκαναν ότι δεν θυμόντουσαν…
Δεν θα ξεχάσουμε ρε.. Γιατί όλα έχουν συνέπειες όπως φάνηκε και από τα παρελθόν – και
όταν λυθείτε αυτούς που υπερασπίζεστε σήμερα, θα σας το θυμίζουμε…

 «Κοιλοπονούσε βουνό και γέννησε ποντίκι» [στα αρχαία: ὤδινεν ὄρος καὶ
ἔτεκεν μῦν].. Όσον αφορά τα πρακτικά αποτελέσματα μιας εβδομάδας που
οικοδομήθηκε σαν υπερθέαμα από τα δυτικά ΜΜΕ [λίγο έλειπε να μας παρουσιάσουν το
ζήτημα που στις ΗΠΑ είχε να κανει και με την σχέση της πορνοσταρ Stormy Daniels με
τον Τραμπ πριν χρόνια σαν..κουβανική κρίση του 1962..:)] και πολιτικάντηδες που
τοποθετήσαν στην εξουσία από τα ΜΜΕ, όπως οι φαιδρός κ. Μακρόν, το αποτέλεσμα το
εκφράζει η πιο πάνω αρχαία φράση. Μετά τους παληκαρισμούς στο τουΐτερ και στα
πρωτοσέλιδα, βομβάρδισαν βιαστικά [με ότι «ληγμένο» -δηλαδή που ήθελαν να
ξεφορτωθούν στα πλαίσια της ανακύκλωσης για συμφέροντα της βιομηχανίας όπλων-
προφανώς είχαν] και μετα έτρεξαν να δηλώσουν ότι ήταν απλώς one time επίθεση - λες
και ήθελαν να διαβεβαιώσουν ότι δεν θα υπάρχει συνέχεια, να μην υπάρχει αντίδραση από
την Ρωσία κλπ – λες και ήθελαν να πουν, ότι εδώ που φτάσαμε με το θέαμα που
κατασκευάσαμε, κάτι πρέπει να κάνουμε, οπότε please κάμετε ότι δεν το είδατε και πάμε
παρακάτω.. και διέρρευσαν ότι είχαν επικοινωνία με τους Ρώσους… Να πάρουν άδεια;.. :)
..Και ούτε καν τολμήσαν να διαψεύσουν ότι αρκετοί από τους πύραυλους τους
ανακοπήκαν/καταρρίφθηκαν από τους Σύρους. Αυτή η κωμωδία των αγγλογάλλων [καλά
η στήριξη των ΗΠΑ ήταν από μονή της κωμική, αν δει κανείς το εσωτερικό πλαίσιο στις
ΗΠΑ και τί προσπαθούσε να αποφύγει ο Τραμπ] να το παίζουν ότι έχουν ακόμα «διεθνή
ρόλο», λες και δεν κατανοούν ότι η κάποτε αυτοκρατορία τους δεν υπάρχει, αρχίζει να
γίνεται σαχλή.. Who the fuck cares, τί νομίζει ένα νησιωτικό κράτος, βορειοδυτικά της

73
 Ευρώπης [που παίζεται να θα συνεχίσει να είναι ένα ή αν θα διασπαστεί στο μέλλον] και
ένα κράτος δυτικά της Γερμανίας στο μέγεθος ομόσπονδης πολιτείας της Ινδίας ή επαρχίας
της Κίνας; …Και φυσικά, το κόστος πάντα επιστρέφει – και τώρα πια αυτοκρατορίες δεν
υπάρχουν, και οι κωμικοί Μακρόν και Τζόνσον [αυτοί τραβούσαν κουπί στο όλο θέαμα],
στήνουν θεάματα στο εξωτερικό για να εξαπατήσουν τους Βρετανούς και τους Γάλλους
για τα εσωτερικά… Και αύριο που θα τους κάνουν αυτούς επίθεση οι ισλαμιστές, θα πουλά
και πάλι ψέματα με το καντάρι σαν πλανόδιος πωλητής ο κωμικός υπουργός εξωτερικών
της πάλαι ποτέ Μεγάλη Βρετανίας; .. :)


Μάιος 1945: η αρχή του τέλους της αποικιοκρατίας. Και πάλι οι Γάλλοι βομβαρδίζουν
την Συρία..

Τελικά, η φράση του Μαρξ που θα περιγράφει απόλυτα την μιζέρια του δυτικού λόγου,
αυτήν την εποχή, είναι η έκφραση: η Ιστορία επαναλαμβάνεται – την πρώτη φορά
εμφανίζεται σαν τραγωδία, την δεύτερη σαν κωμωδία… Τον Μάιο του 1945, οι Γάλλοι
βομβάρδισαν την Δαμασκό και εξαπέλυσαν επίθεση ενάντια στους Σύριους, οι οποίοι
αγωνίζονταν για την ανεξαρτησία τους. Μια χωρα που την είχαν κατακτήσει οι Γερμανοί,
και μόλις απελευθερωνόταν από τους Ναζί, προσπαθούσε να επιβληθεί στις «αποικίες της».
Και προσπάθησε και στη Συρία και στο Βιετνάμ. Και εκεί, συντρίφθηκε η φαντασίωση της
γαλλικής αυτοκρατορίας… Με κομβικό σημείο το Σουέζ και την Αλγερία. Αλλά φαίνεται ότι
στο γαλλικό φαντασιακό, στην άλλη πλευρά του Μάη του 68, υπαρχει ακόμα το κόμπλεξ
της φαντασίωσης μιας αυτοκρατορίας. Το είχε και ο Σαρκοζί, νά’ σου και τον Μακρόν…
Να εκλιπαρεί τις ΗΠΑ να ρίξουν βόμβες, για να μετατοπίσουν τα ΜΜΕ που στηρίζουν
[ουσιαστικά που διόρισαν μέσα από τον αποκλεισμό των αντίπαλων του] τον Μακρόν, την
εστίαση του γαλλικού κοινού μακριά από τις απεργίες που θυμίζουν τον Μάη… την άλλη

74
 Γαλλία. Ιδού, λοιπόν, η κωμική μορφή της αυτοκρατορικής νοσταλγίας που νομίζει ότι θα
δώσει και «μαθήματα» σε άλλους.. :) ..Επίπεδο Τζόνσον στην Βρετανία… Όσο για τις ΗΠΑ,
και εκεί η τραγωδία μετατρέπεται πια σε συνολική [εσωτερική και εξωτερική] κωμωδία.
Κάποτε ο Κλίντον βομβάρδιζέ για 78 μέρες την νέα Γιουγκοσλαβία, για το ψέμα της δήθεν
γενοκτονίας στο Κόσοβο [για να αποφύγει το θέμα με την Μόνικα – ο χαζός πουριτανισμός
των Αμερικανών συντηρητικών] και τα δυτικά ΜΜΕ κατασκεύαζαν το αποτέλεσμα των
βομβαρδισμών [του πρόσφυγες που έφευγαν] σαν ευθύνη του Μιλόσεβιτς. Τελικά,
αποδείχτηκαν ψέματα. Αλλά το Κόσοβο είναι πια όπλο στα χεριά των αντιπάλων τους –
όπως απέδειξε η Κριμαία το 2014.. Στο Ιράκ ισοπέδωναν με τους βομβαρδισμούς – μετά
ήρθαν και τους βρήκαν οι συνέπειες… Σήμερα έχασαν την ηγεμονία στην Μέση Ανατολή
και το Ιράκ συμμαχεί με το Ιράν και την Συρία… Και εστί σήμερα τα ΜΜΕ εκλιπαρούν λίγα
θεάματα για να ταΐσουν όσους απέμειναν να θέλουν ακόμα λίγα ψέματα…

 Επί της ουσίας αυτό που έγινε στην Συρία, ήταν ότι οι δυνάμεις των κοσμικών νίκησαν και
απελευθέρωσαν την περιοχή της ανατολικής Γκούτα, από όπου οι ισλαμιστές βομβάρδιζαν
περιοχές της Δαμασκού. Και οι δυτικοί απλώς έκαναν ένα θέαμα, γιατί δεν μπορούσαν να
κάνουν κάτι άλλο. Αυτό όμως που καταγράφηκε και από τους Ρώσους και τους κινέζους
[και τους Ιρανούς σαν μεγάλη δύναμη στην περιοχή μας], αλλά αναπόφευκτα και από την
Τουρκία που κρατήθηκε έξυπνα εκτός [κανένας βομβαρδισμός δεν έγινε από βάσεις στην
Τουρκιά – αυτό θα πει ανεξαρτησία..:)] είναι ότι μερικές χώρες της Δύσης παραβίασαν την
κυριαρχία μιας χώρας χωρίς λόγο [αφού έρευνα και τεκμήρια δεν υπήρχαν πέρα από το τι
λέγαν οι ισλαμιστές και τα φερέφωνα τους] ..Η Συρία ξανα-βομβαρδίστηκε – αλλά δεν
έγιναν τέτοιες δηλώσεις. Αυτές οι δηλώσεις θα επιστρέψουν και μπορεί να βρουν πολλούς
να νοιώθουν, πια, άβολα με τις συνέπειες τους. Αν οι ΗΠΑ, η Γαλλία κοκ μπορούν να
βομβαρδίσουν [έστω και με ληγμένους πυραύλους] χωρίς έγκριση τα συμβουλίου
ασφαλειας,τότε γιατί όχι και άλλοι; Αυτό το σενάριο το ξεκίνησαν οι δυτικοί με το τέλος
της ΕΣΣΔ. Σήμερα, οι μη δυτικές δυνάμεις στο παγκόσμιο σύστημα λένε ουσιαστικά ότι
εκείνο το διάλειμμά τέλειωσε και είτε θα το κάνουν όλοι, είτε θα πρέπει να κόψουν το αέρα
των φαντασιώσεων τους οι δυτικοί…. Σφίγγει ο κλοιός της πραγματικότητας γύρω από την
κωμική φαντασίωση της δυτικής [ανύπαρκτης πια] ηγεμονίας…


75
 Και αργά ή γρήγορα, η πραγματικότητα της καταπίεσης ανθρώπων, των δολοφονιών
αμάχων και της παραβίασης αποφάσεων του ΟΗΕ, θα γίνει σαφής – στην Μέση Ανατολή
αυτό το έγκλημά γίνεται στην Παλαιστίνη και το κάνει το Ισραήλ… Ρέκβιεμ πια για την
ό,ποια σοβαρότητα των δυτικών ΜΜΕ… κατάπιαν το ψέμα των ανυπάρκτων χημικών,
κατάπιαν το ψέμα του κατάσκοπου νεκραναστήθηκε… ούτε μεσαιωνικά βασίλεια δεν είχαν
τέτοια πειθήνια όργανα διασποράς ψέματων από την εξουσία… Στην Συρία το 1945
ξεκίνησε το τέλος της αποικιοκρατίας, στην Συρία το 2018 αποκαλύφθηκε η μιζέρια των
δυτικών ΜΜΕ. Ευτυχώς για την δυτική παράδοση του ορθολογισμού και της αντίστασης,
στην εξουσία υπάρχει και ο Τσόμσκι στις ΗΠΑ και το Κόρμπυν στην Βρετανία. Και στην
Γαλλία η αλήθεια των δρόμων…

 Όσο περνούν οι μέρες το ζήτημα του Συνεργατισμού γίνεται όλο και πιο χοντρό:
πρώτα οι εκροές. Είναι να απορεί κανείς μέχρι ποτέ θα συνεχιστεί το κρυφτούλι
για να τεθεί το ανοικτό ζήτημα των προσωπικών ευθυνών του Αναστασιάδη για
τις εκροές στον Συνεργατισμό – σύμφωνα με τις διαθέσιμες πληροφορίες η πρώτη
μαζική εκροή [1 δις] έγινε προεκλογικά. Και η αιτία είναι σαφής και δημόσια. Το
προεκλογικό επιτελείο Αναστασιάδη, δημοσιοποίησε ένα έγγραφο μιας εταιρείας που
συνδεόταν με το γραφείο του κ. Πλατύ [ο οποίος στήριζε Ν. Παπαδόπουλο] το οποίο
αναφερόταν στα Μη εξυπηρετούμενα δάνεια κοκ – μια δημοσιοποίηση η οποία προκάλεσε
όπως φαίνεται την μαζική εκροή. Και η μαζική εκροή επιδείνωσε τα προβλήματα στον
Συνεργατισμό, αφού τα διαθέσιμα κεφάλαια μειώθηκαν δραματικά. Δεν έχει δικαιολογία ο
κ. Αναστασιάδης ότι δεν ήξερε, δεν μπορούσε να εκτιμήσει κοκ. Το έκανε για
μικροπολιτικούς στόχους - για να εκφοβίσει τα λαϊκά στρώματα. Αν το έγγραφο δεν
δημοσιοποιείτο, θα παρέμεινε μια απλή εισήγηση ενός γραφείου. Και η ευθύνη του
Αναστασιάδη, η οποία συγκαλύπτεται, είναι ακόμα μεγαλύτερη, διότι προφανώς φαίνεται
να υπήρχε σχέδιο διαμοιρασμού του Συνεργατισμού από το οποίο αναπόφευκτα θα
επωφεληθούν μερικοί [ό,ποιοι πάρουν το καλό κερδοφόρο κομμάτι του Συνεργατισμού]..
Συνδέονται όσοι διεκδικούν το Συνεργατισμό με το δικηγορικό γραφείο Αναστασιάδη;
Αυτό είναι το δεύτερο ζήτημα – το πρώτο, η ευθύνη ενός εν ενέργεια προέδρου, ο οποίος
συνειδητά προκαλεί bank run για μικροπολιτικούς λογούς, παραμένει… Και αργά ή
γρήγορα, ο κ. Αναστασιάδης οφείλει να απαντήσει, αν ήξερε, ποτέ και πώς για την
δημοσιοποίηση… Για τις συνέπειες ήξερε πολύ καλά – αφού το είχε κανει και με την Λαϊκή

76
 το Νοέμβριο του 2012. Η συγκάλυψη εν θα διαρκεί για πάντα – αυτό αφορά τα ΜΜΕ και
την δική τους ευθύνη… 

 Πέρα από τις προσωπικές ευθύνες του ιδού του Αναστασιάδη για τις εκροές, και
την πιθανή διαπλοκή πελατών του δικηγορικού γραφείου Αναστασιάδη,
τίθενται πια και οι σαφείς ευθύνες του Χ. Γεωργιάδη και των διορισμένων του…
Ο κ. Χατζήγιαννης ήταν προσωπική ημέτερη επιλογή και η αποτυχία του εμφανής πια και
κραυγαλέα. Αν είχε ίχνος ευθιξίας ο κ. Γεωργιάδης και ο κ. Χατζηγιάννης θα είχαν
παραιτηθεί από καιρό. Αλλά που να ψάχνει κανείς λεπτομέρειες, όπως η ευθιξία όταν
υπαρχει αδυναμία κατανόησης τόσων άλλων… Όμως αν ευσταθεί ότι η απόσυρση 25
εκατομμυρίων από τον Συνεργατισμό, από την Δήμητρα, έχει να κάνει και με συμφέροντα
με τα οποία είχε/έχει κοκ, όντως, σχέση ο Χατζηγιάννης, τότε μπαίνουμε σε ιδιαίτερα
ύποπτα πεδία σύγκρουσης συμφερόντων …Να διερευνηθεί και να υπαρχει σαφής
απάντηση [από άτομα με φερεγγυότητα όπως ο Γενικός Ελεγκτής] για να έχουμε
εικόνα…Και να θυμίσουμε [για την βάση των όποιων καχυποψιών μας] ότι ο Γενικός
Ελεγκτής είχε ζητήσει διερεύνηση του διορισμού του Χατζηγιάννη… Να δούμε, λοιπόν,
πώς θα εξελιχθεί η έρευνα για τις εκροές από την Δήμητρα… Και όση κριτική και να
κάνουμε στον Φιλελεύθερο για το κυπριακό, τουλάχιστον σε μια σειρά άλλων θεμάτων [τα
οικολογικά, τα θέματα που διερευνά ο Γενικός Ελεγκτής, το πρόσφατο θέμα-σκάνδαλο της
Εκκλησίας με την Έλενα Φραντζή] είναι αν μη τί άλλο, μια ελπίδα… Έτσι τώρα μάθαμε και
για το ότι οι εκροές έγιναν και από την Δήμητρα..…

 Το success story ήταν ένα ψέμα του Χάρη, αλλά να μην βρεθεί ένας μεγάλο-
δημοσιογράφος, να τον ρωτήσει έστω για τα τόσα ψέματα; Τόση εξάρτηση όση
δείχνει η πειθήνια σιωπή; Όταν σκέφτεται κανείς ότι οι μισθοί στην Κύπρο έχουν
κατρακυλήσει στα χαμηλότερα συγκριτικά επίπεδα στην Ευρώπη, και αναπόφευκτα τα Μη
εξυπηρετούμενα δάνεια των νοικοκυριών έχουν εκτοξευτεί [μια αυτονόητη λογική
αιτιώδης σχέση – άμα δεν έχουν λεφτά τα πλάσματα πώς θα πληρώσουν;] και ο φαιδρός
κύριος Χ. Γεωργιάδης πουλούσε success story, κατανοεί κανείς το βαθύ πρόβλημα που
υπάρχει με τα ΜΜΕ. Μια οικονομική τραγωδία για την πλειοψηφία [όχι μόνο για όσους
εμπλέκονται, αλλά και από όσους επηρεάζονται αλυσιδωτά – χαμηλοί μισθοί, χαμηλή
κατανάλωση κοκ] που παρουσιάστηκε μακάβρια [σαν αντεστραμμένη πραγματικότητα] ως

77
 success story… και οι διορισμένοι του Χάρη που οδηγούν την μια μετα την άλλη τις
κυπριακές τράπεζες στο ξεπούλημα [η Ειρένα την Ελληνική, ο Χατζηγιάννης τον
Συνεργατισμό], φαντάζουν πια σαν σήμα κατατεθέν αποτυχίας. Ότι αγγίζουν, γίνεται το
ανάποδο αυτό που υπόσχονται.. Θα μείνουν στην Ιστορία σαν οι διορισμένοι που
κατάφεραν να αποτύχουν σε όλα…

 Ένας πρόεδρος που ότι είπε/δήλωσε προεκλογικά αποδεικνύεται μετεκλογικά
παραπλάνηση, και ένας υπουργός οικονομικών που πούλησε το κυπριακό
τραπεζιτικό σύστημα σε ξένους… Αυτή είναι η μετεκλογική εικόνα. Τα άλλα είναι
τσίπιτος…

 Όταν η Αλ Κάιντα φορά λευκά κράνη, τότε τα εγκλήματα της ξεπλένονται; Και
πασχαλιάτικα είχαμε/έχουμε και τα fake news των ισλαμιστών στην Συρία, σε αγαστή
συνεργασία με την πλειοψηφία των δυτικών ΜΜΕ: δηλαδή, ρε κοπέλια, όταν θα γίνει η
επόμενη ισλαμική επίθεση ανάλογη των δίδυμων πύργων, ή κάποια σφαγή σε κάποιο
ευρωπαϊκό κλαμπ, και οι ισλαμιστές φοράνε λευκά κράνη, και δημοσιεύσουν και ένα
θεατρικό βίντεο, χρησιμοποιώντας παιδιά, τότε τα δυτικά ΜΜΕ θα τρέξουν να υιοθετήσουν
την γραμμή των δολοφονών; Διότι αυτό κάνουν στην Συρία… Ούτε καν αναφέρουν ότι
όλες οι ένοπλες οργανώσεις στην περιοχή της ανατολικής Γκούτα ήταν ισλαμιστές… Και
μάλιστα με πρακτικές που αφορούσαν και εθνοκάθαρση και χρήση ατόμων και οικογενειών
σε κλουβιά σαν ανθρώπινες ασπίδες.. και με κατηγορίες για χρήση χημικών ενάντια σε
κούρδους κοκ… [«Throughout 2015 and 2016, Jaysh al-Islam was embroiled in a series of
controversies. In November 2015, the group placed Syrian soldiers and their families in 100 cages
in Eastern Ghouta to deter Assad Regime attacks…. Additionally, Jaysh al-Islam allegedly used
chemical weapons in an attack on the People’s Protection Units and other Kurdish forces in Aleppo
in April 2016. http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/533].... Και
για τις φαντασιώσεις εθνοκάθαρσης, ιδού και οι απόψεις των ηγετών των τοπικών
ισλαμιστών: Landis, Joshua. “ Zahran `Alloush: His Ideology and Beliefs.” Syria Comment. Joshua
Landis, 15 Dec. 2013. Web. 15 Jul. 2016.] …Αλλά ξανφικά αυτά εξαφανίστηκαν… Οι καημένοι
δυτικοί δημοσιογράφοι απλώς αναπαρήγαν, ότι έλεγαν τα λευκά κράνη. Αλ Κάιντα, λοιπόν,
με λευκά κράνη – μείνετε στους δέκτες σας…


78
 Αγοράζετε βενζίνη από την βόρεια Κύπρο – προσφέρετε και στην χώρα μας
συνολικά [για να ανοίξει κάπως η ελεγχόμενη, από ολιγοπώλια, αγορά] και
αρνείστε να είστε κοροΐδο του καρτέλ…. «Σύμφωνα με έρευνα του “Φιλελεύθερου”
η τιμή της βενζίνης και ντίζελ στα κατεχόμενα κυμαίνεται μεταξύ 78 - 80 σεντ. ..για ένα
όχημα το οποίο γεμίζει με 75 λίτρα καυσίμου θα χρειαστεί κάποιος να πληρώσει €58 στα
κατεχόμενα, έναντι €90 που απαιτείται στις ελεύθερες περιοχές.»
http://businessnews.tothemaonline.com/business/emporio/2018/04/11/gemisan-me-
ellinokyprioys-ta-pratiria-ton-katexomenon/.... Η κατασκευασμένη υστερία ενάντια σε
αυτήν την αντίσταση [διότι αυτό είναι] στην χειραγώγηση της αγοράς από το
ελληνοκυπριακό καρτέλ των καυσίμων, ξαφνικά βαφτίστηκε.. αντεθνική.. γιατί;
…Αμφιβάλει κανείς ότι υπάρχει στήσιμο των τιμών; ..γιατί υπαρχει τόση διαφορά;
Επιβλήθηκαν, ήδη, δυο φορές ποινές στις εταιρείες καυσίμων – και την μια την γλύτωσαν
με διαδικαστικές δικαιολογίες των μεγαλοδικηγόρων… Το θέμα πάει βαθύτερα – στην
ελληνοκυπριακή κοινότητα σε διάφορους τομείς [όπως στα καύσιμα, στο ποδόσφαιρο κοκ]
είναι γνωστό ότι ζούμε στημένα παιχνίδια. Οι τουρκοκύπριοι, είναι εκτός του κυκλώματος
του στησίματος – αυτό από μόνο του σημαίνει ότι ουσιαστικά η ύπαρξη τους προσφέρει
την ευκαιρία να λειτουργήσει επιτέλους και κάπως στην πραγματικότητα ο μύθος της
ελεύθερης αγοράς. Αν, λοιπόν, οι τ/κ [εταιρείες, πρατηριούχοι κοκ] προσφέρουν πιο φθηνά
την βενζίνη και το πετρέλαιο, θα αναγκαστούν [με βάση την αγορά κοκ] να μειώσουν το
κόστος και οι του ε/κ καρτέλ… Οπότε οι εθνικές κορώνες του κάθε Θεοχαρίδη κοκ, στην
μπάντα – αυτό που κάνουν είναι να προσφέρουν [δωρεάν ή μη δικό τους θέμα..:)]
εξυπηρέτηση στις εταιρίες που γδέρνουν, οικονομικά, τους ε/κ… Οι τ/κ βοηθούν τους
ελληνοκύπριους να αποκτήσουν πιο ορθολογικές τιμές στα καύσιμα, και τα ΜΜΕ βοηθούν
το καρτέλ…

 Και ευτυχώς, δηλαδή, που υπάρχει και η ευρωπαϊκή οδηγία για το εμπόριο ανάμεσα στις
δυο κοινότητες και την ελεύθερη διακίνηση από τα οδοφράγματα. Αυτή η κατάσταση την
οποία προσπαθούν να δαιμονοποιήσουν τα όργανα των εταιρειών, είναι μέρος της ντε
φάκτο ενοποίησης από τα κάτω… Η αυτόνομη ύπαρξη των τουρκοκυπρίων λειτουργει για
να σπάζει και τα καρτέλ, αλλά και να δημιουργεί μια πιο ανοικτή και ανταγωνιστική αγορά
– Άλλωστε όπως έγραψε και ο G. Arrighi η αγορά είναι πανάρχαιος θεσμός – η διαφορά
είναι ότι σήμερα [στον καπιταλισμό] εκτός από ιδεολόγημα, η αγορά δεν λειτουργεί με

79
 βάση την συναλλαγή [περίπου] προσφοράς και ζήτησης ίσων εμπλεκόμενων [αγοραστών
– πωλητών], αλλά αντίθετα με την δημιουργια ολιγοπωλίων που ρυθμίζουν τις τιμές σε
βάρος των καταναλωτών… Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο στο εσωτερικό μιας χωράς, αλλά
και διεθνώς. Οπότε και το σπάσιμο του κλειστού κυκλώματος [και στην ε/κ κοινότητα είναι
ένα μείγμα κατάλοιπου της διαπλοκής του βαθέως κράτους με τα ολιγοπώλια του
καπιταλισμού]..

 Λοττιδου again…Αν μου το έλεγαν, εν θα το επίστεφκα! Επήεν να κάμει διερεύνηση
του χώρου κράτησης υπό την ιδιότητα της ως ανεξάρτητη αρχή κατά των
βασανιστηρίων. Όταν έφτασε εκεί τί να δεί?! Το κρατητήριο δεν είχε κρατούμενους!
Αλλά για να μην πάει χαμένη η επίσκεψη, έλεγξε το κτίριο, μίλησε με τους μπάτσους και
έβγαλε κ συμπεράσματα. Όλα θετικά βέβαια!
http://www.ombudsman.gov.cy/ombudsman/ombudsman.nsf/All/2617F333BB40C9C6C2
25826C0030CDE4/$file/%CE%95%CE%9C%CE%A0%202.17_03042018.pdf?OpenElem
ent

 Στον Φιλελεύθερο υπάρχουν «διάφορες» τάσεις για την συνάντηση

Ακιντζή – Αναστασιάδη: Ο Α. Μιχαηλίδης ανησυχεί για το «τέλος της
Ιστορίας» [μας βγήκε και Φουκογιάμα ο Άριστος] ο Βενιζέλος, ανησυχεί ότι
«πάμε στα κουτουρού» [η θέση του είναι ότι χρειάζεται.. κάτι άλλο, που ο
ίδιος δεν το ξέρει. Αλλά πρέπει να βρεθεί..:)] ..Ο Δαλίτης προσπάθησε να είναι
κάπως στην μέση [στα πλαίσια του Φιλελευθέρου εννοείται..:)] και έτσι όλα
είναι ύποπτα, κατά το απόφθεγμα «δεν έχουμε τεκμήρια, αλλάκάτι θα πρέπει
να υπάρχει»..… Κοιτάζεις το κείμενο τζαι προσπαθείς να καταλάβεις που τον τρώει τζαι
για ποιόν ακριβώς θέμα [η διάσταση του κυπριακού, κνίθεται…] Μπορεί, λαλει, αν
αποτύχει η επανέναρξη να το χρεωθεί η ελληνοκυπριακή πλευρά.
http://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/511491/to-deipno-kai-to-
meg-politiko-apodeipno#.Ws8q0O_dvb4.twitter Σωστό.. αλλά δηλαδή ακόμα εν
κατάλαβε τί εχρεώθηκε η ελληνοκυπριακή πλευρά από το Κραν Μοντανά; Εντάξει, να
πούμε ότι εν επιτρέπεται να γραφτεί πώς κωδικοποιήθηκε διεθνώς εκείνη η καταληξη,
αφού τοπικά η πλειοψηφία των ΜΜΕ έπαιξε την κασέτα «φταίει η Τουρκία»… Τώρα
αγχώνονται; …Αφού ότι τζαι να γίνει μια είναι η κασέτα για το κυπριακό στον
Φιλελεύθερο…  …Σε μια φάση φαίνεται να λαλεί ότι αν δεν προχωρήσουν οι συνομιλίες

80
 η τ/κ [τουρκική;] πλευρά θα προχωρήσει σε άλλη πορεία, που εν τζήνο που θέλει
κοκ «εκτός των ψηφισμάτων του ΟΗΕ» …Δηλαδή, θα φύει που την ΔΔΟ την οποία έτσι
τζαι αλλιώς εν θέλει ούτε η συντακτική ομάδα του Φιλελευθέρου; Το κείμενο θυμίζει
κλασικό λυκαυγισμό – βερμπαλισμός κατά το κυπριακό «κουβέντα να γίνεται». Ή το
αντίστοιχο του Βενιζέλου – «χρειαζόμαστε άλλη πορεία κοκ. Αλλά δεν ξέρω ποιά είναι».
Κάπως έτσι το είπε και Pompeo [υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ] – «δεν έχουμε
τεκμήρια ότι έγινε χημική επίθεση… αλλά πρέπει να υπάρχουν» …Γενικώς, το κείμενο
μάλλον γράφτηκε για να αφήσει ένα αίσθημα καχυποψίας – ότι και να γίνει. Αν
προχωρήσει κάτι είναι παγίδα, αν δεν γίνει τίποτα πάλι είναι πρόβλημα [αλλά «φταίνε οι
τούρκοι» πάντα κατά την προ-ηχογραφημένη κασέτα.] …Άβυσσος η ρητορική που μιλά
χωρίς να έχει κάτι να πει εκτός από το …όχι λύση ή που δεν τολμά να δει τα
δεδομενα..…http://www.philenews.com/eidiseis/paraskinio/article/505421/-omada-
politon

 Πώς εξηγείται η αύξηση προσλήψεων για τις Δυνάμεις Ασφάλειας

προεκλογικά; Στα στοιχεία, τα οποία κυκλοφόρησαν πρόσφατα, για την εργοδοτηση
στην Δημόσια Υπηρεσία, υπάρχει μια ξαφνική εκτόξευση προσλήψεων… Η μεγαλη
εκτόξευση τω αριθμών των υπαλλήλων της ΕΘ έγινε από Οκτώβρη 2016 μέχρι Νιόβρη
2016: Aπό 9,679 τον Οκτώβρη, έγιναν ξαφνικά 12,553 και έκτοτε διαητρούνται σε ψηλά
επίπεδα άνω των 12,000. Τί άλλαξε δηλαδή σε τούτο το διάστημα που να δικαιολογεί
τούτην την αύξηση? Έχουμε περίπου τόσους υπάλληλους στην ΕΦ, όσους έχουμε
δασκάλους!


 Ο Παπαελληνας αγόρασε τον τηλεοπτικό σταθμό Άλφα - άρα οι μεγάλο
εταιρείες των φαρμάκων θα σας πουλούν τώρα και την εκδοχή τους τηλεοπτικά
αναμεσά σε εισαγόμενες σαπουνόπερες και τοπικά θεάματα… «Ελεύθερη αγορά»
διαπλεκόμενων συμφερόντων… Αν κρίνουμε μάλιστα και από τις δηλώσεις του κ.
Παπαέλληνα την εποχή του Μοντ Πελεράν [και μέχρι τωρα δεν είχαμε διάψευση..] το
απορριπτικό μέτωπο απέκτησε ακόμα ένα κανάλι…  …Και μάλιστα [για όσους αφελείς
πιστεύουν ακόμα τον Ανάστο], είναι και φιλοσυναγερμικός επίσης……


81
 Και για την ταξική διάσταση του ζητήματος, η Χ. Πετρίδης το έθεσε ως συνήθως in an
exemplary way [ για να θυμόμαστε τους αμίμητους που προσπαθούσαν να πουλήσουν
την Ζέτα με ..αριστερίζων κέτσαπ..: Christine P·
«Εγόρασεν τζαι ο Παπαέλληνας (άλφα-μέγα) τον Αλφα τβ. 'Αμεσος πλέον ο
βομβαρδισμός του κοσμάκη περί ορθότητας των σπλίτ ωραρίων, των 3.5 ευρώ την ώρα,
της εργάσιμης Κυριακής, τζαι των όφφ αντί πληρωμής υπερωριών στις υπεραγορές. Η
Ζέτα αφού του έκαμεν χάη φάηβ, μας προέταξε το μεσοδάχτυλο στον αέρα!»



 Ο Πολίτης που τώρα αγάπησε την Helector… Τα κατάφερε ο Πολίτης και για σχεδόν
2 εβδομάδες δεν είχε κανένα κραυγαλέο fake news η εκστρατεία δαιμονοποίησης στο
πρωτοσέλιδο – με εξαίρεση μια κωμική προσπάθεια επίθεσης εναντίον του Γενικού Ελεγκτή
[έτσι για να μην τρέφουμε και αυταπάτες για τις υπηρεσίες που προσφέρει η εφημερίδα]…
 ..Το οποίο όμως, πέρα από το κόλλημα [ή την ανάγκη προσφοράς υπηρεσιών επίθεσης]
της εφημερίδας τον συνεπή ανεξάρτητο αξιωματούχο, θέτει και ένα ζήτημα λογικής

82
 συνέπειας – το καταθέτουμε και αναμένουμε, μπας και υπάρχει λογική ερμηνεία.. :) ..Το
2016, ο Πολίτης πρωτοστατούσε στην προσπάθεια να μας πείσει ότι η Helector μας
εξαπατά… και είχαμε και το αμίμητο πρωτοσέλιδο με τον Φαίδωνος να μας λέει ότι ο
Μπόμπολας εξαγόρασε τον Τάσσο [έπαιρνε δηλαδή ο Τάσσος μίζες από τον …Μπόμπολα;],
και όταν ρωτήθηκε από πού το ήξερε, μας είπε με αφοπλιστική ειλικρίνεια ότι του είπε
ένας δημοσιογράφος του Πολίτη – δηλαδή του είπαν τί να πει και το έκαναν πρωτοσέλιδο.
Αυτό και αν είναι το απόλυτο τεκμήριο του ψευδογεγονότος [ψευδογεγονός σύμφωνα με
τον D. Boorstin είναι ένα κατασκευασμένο θέαμα, με στόχο να μεταδοθεί και να
κατασκευαστεί ένα είδος είδησης, η οποία δεν υπάρχει σαν αυθόρμητο
γεγονός/πραγματικότητα] …Όπως και να έχει –τότε ο Πολίτης φαινόταν να θέλει να δοθεί
αλλού η δουλειά της Helector, αλλά και να εκμαιεύσει κάτι σαν υλικό για να κάνει
προεκλογική του ΔΗΣΥ [ήταν περίοδος βουλευτικών]… Σήμερα, ο Πολίτης, χωρίς ίχνος
ντροπής σκίζεται να υπερασπίζεται την …Helector… Χαλλοου?..καμία λογική ερμηνεία
η..;…

 Ας πάμε στα διεθνή: την κατάντια του ορθού λογού στον ηγεμονικό [διότι
υπάρχει και η άλλη Βρετανία την αξιοπρέπεια της οποίας σώζει η επική, πια,
μορφή του Τζέρεμυ Κόρμπυν] έστω λόγο της Μ Βρετανίας: Τελικά, είτε οι Ρώσοι
είναι αρχάριοι στην κατασκοπία [ή και φιλεύσπλαχνοι] είτε οι βρετανικές υπηρεσίες του
βαθέως κράτους έστησαν ένα θέαμα που κωμικά πια unravels και μένει να ακούσουμε από
τα κορόιδα που το πίστεψαν γιατί και πώς είναι/ήταν τόσο πρόθυμοι να γίνουν όργανα
χειραγώγησης. Ιδού το σκηνικό: σύμφωνα με την βρετανική κυβέρνηση οι Ρώσοι [σε μια
φάση πήγαν να πάρουν στο «ο ίδιος ο Πούτιν εμπλέκεται» και μετά το έκοψαν λόγω του
σαρκασμού στο τουΐτερ] αποφάσισαν μετά από χρονιά να δολοφονήσουν ένα τέως
πράκτορα τους που τους πούλησε στους βρετανούς –αυτό σημαίνει «διπλός πράκτορας»].
Το γιατί – άβυσσος η φαντασίωση των βρετανών συντηρητικών. Τέλος πάντων, ας πούμε
το έκαναν. Και επέλεξαν να το κάνουν με ένα παλιό σοβιετικό χημικό, λες και ήθελαν να
αφήσουν και δελτίο τύπου ότι το έκαναν αυτοί…  ..Στην πορεία αποκαλύφθηκε ότι ο
δημιουργός του ζει στις ΗΠΑ [άρα μπορούσε κάλλιστα να έδωσε την συνταγή/φόρμουλα]
αλλά και ότι σήμερα το έχουν και άλλες χώρες… Κουφό, αλλά… δεν είναι το χειρότερο. Ο
κωμικός πουλούκος που κάμνει τον υπουργό εξωτερικών της Βρετανίας, ο οποίος
πρωτοστάτησε στην κατασκευή του θεάματος, ο Τζόνσον, είχε πει ότι τον διαβεβαίωσαν

83
 από το εργαστήριο, το οποίο ανάλυσε το χημικό που βρέθηκε, ότι μπορούν σιγουρά να το
κάμουν trace στην Ρωσία. Η Ρωσία τους υπενθύμισε ότι και οι ίδιοι, στο συγκεκριμένο
εργαστήριο, μπορεί να το έχουν – και τότε το εργαστήριο δήλωσε ότι δεν ξέρει από πού
ήρθε το χημικό. Αμέσως το υπουργείο εξωτερικών αφαίρεσε το σχετικό τουΐτ. Βρετανική
κωμωδία Monty Python σε πραγματικό χρόνο με τον Τζόνσον σε κωμικό ρόλο να νομίζει
ότι είναι υπουργός εξωτερικών. Και τελικά μαθαίνουμε [1-2 μέρες μετά την ανακοίνωση
του εργαστήριου] ότι η κόρη του κατάσκοπου μιλά, και ότι ο άλλος «βελτιώνεται ραγδαία»
…Δηλαδή οι Ρώσοι εν εμποιούσαν να τον καθαρίσουν τζαι να το κάμουν να φανεί
αυτοκτονία, χρησιμοποίησαν ένα χημικό που τους καρφώνει σαν ένοχους [έστω για
αφελείς] τζαι εν τα κατάφεραν καν… Τζαι υπάρχουν ψώνια που πιστεύουν έτσι λαφαζανιές;
Decadence λέγεται στα αγγλικά… Παρακμιακά συμπτώματα…

 Μόνο ηλίθιοι…. λέει τώρα, ο δημιουργός του χημικού, θα έκαναν τέτοια
απόπειρα…  : και αυτοί που το πίστεψαν τί ήταν δηλαδή; …Για το θέαμα με την
δήθεν δηλητηρίαση το διπλού πράκτορα [τον οποίο τώρα τον κρύβουν οι βρετανικές
υπηρεσίες] είχαμε γράψει και όταν πρωτοεμφανίστηκε ότι τελείως χαζή η ερμηνεία ότι
..η πηγή ήταν ρωσική, αφού ο δημιουργός του, ζούσε ήδη στις ΗΠΑ… Θα μπορούσε να
το είχε δώσει εύκολα σε οποιαδήποτε μυστική υπηρεσία… Τώρα αποφάσισε να μιλήσει
ακόμα λίγο [μετά την κωμική νεκρανάσταση του σχεδόν νεκρού πράκτορα. Μας είπε το
συγκριμένο χημικό, όταν έρθει σε επαφή με νερό χάνει την επίδραση του…  ..Κοίτα να
δεις. Άρα όσοι το έκαναν είτε ηλίθιοι ήταν [για να το βάλουν στην πόρτα σε μια περιοχή
με υγρό κλίμα, η ο ίδιος απλώς τα λέει τώρα για να συγκαλύψει την νεκρανάσταση του
πράκτορα… Αλλά ο ίδιος δεν απέφυγε το αυτονόητο σχόλιο: «Μόνο ένας ηλίθιος θα
χρησιμοποιούσε αυτό το χημικό σε υγρό κλίμα» …Και προφανώς, μόνοι ηλίθιοι θα
πίστευαν το παραμύθι του Τζόνσον…  …Αλλά ο ίδιος που είναι έξυπνος τόσο καιρό.
.σιωπούσε…  ..https://sputniknews.com/europe/201804131063509247-novichok-
poisoning-failure-explanation/ Commenting on the recent OPCW investigation
related to the Skripal affair, Mirzayanov explained that Novichok is apparently very
unstable and vulnerable to water. And since the weather in England on March 4, the day
Skripals were allegedly poisoned, was humid and foggy, the chemical’s potency was
greatly reduced. "Only an idiot would’ve used this substance in humid conditions," he
declared.

84
 Και φυσικά, αφού το βρετανικό θέαμα [των συντηρητικών – μυστικών
υπηρεσιών] ήταν για εσωτερική κατανάλωση βασικά [μαζί με ότι θα μπορούσε
να πιάσει από τους διεθνείς αφελείς] υπήρχε μια παράλληλη εκστρατεία
εναντίον του Κόρμπυν, του αριστερού ηγέτη της αντιπολίτευσης. Αυτόν τον
κατηγορούσε ότι είναι αντισημιτιστής… Ο Κόρμπυν, ο οποίος συνελήφθη ενάντια στο
απαρτχάιντ. Είναι αντισημιτιστής για το ισραηλιτικό λόμπι, διότι υποστηρίζει τα δικαιώματα
των παλαιστινίων. Η καχυποψία για την ισραηλιτική κρατική αφήγηση είναι διάχυτη στην
βρετανική κοινωνία – αλλά το κατεστημένο είναι με το κράτος του Ισραήλ. Το ενδιαφέρον
είναι το τί εκπροσωπεί το ισραηλιτικό λόμπι στη Βρετανία με μια ασήμαντη αριθμητικά
κοινότητα. Δεν είναι, λοιπόν, τοπικό θέμα – υποβάλλεται και από ένα διεθνές δίκτυο με το
οποίο είναι σύμμαχοι οι συντηρητικοί. Μόλις άλλωστε πέρασε από την Βρετανία ο άτυπος
σύμμαχος της δύσης και του Ισραήλ, ο διάδοχος πρίγκηπας την Σαουδικής Αραβίας – στον
οποίο, προφανώς, προσφέρουν γονυπετείς οι συντηρητικοί… Τους έδωσε μάλιστα και
βάση στο Μπαχρέιν [η Σαουδική Αραβία εισέβαλε στο Μπαχρέιν το 2011 για να στηρίξει
την αντιπαθή μοναρχία ενάντια στην λαϊκή εξέγερση – αλλά η Δύση βομβάρδιζε τον
Καντάφι που προσπαθούσε να πολεμήσει ενάντια στους ισλαμιστές]… Ιδού πως
κατασκευάζονται οι συμμαχίες – άμα σκοτώνεις στο Μπαχρέιν ή στην Υεμένη, αλλά αν
αγοράζεις βρετανικά όπλα, τότε είσαι μια χαρά, έστω και αν το παίζεις απόλυτος
μονάρχης… Εξαγοράζονται και οι σερ…  …Και ο Κόρμπυν, αυτή η μορφή που δεν λέει
να σιωπήσει, και επιμένει να λέει την αλήθεια σαν φωνή της συνείδησης, όχι απλώς μιας
κοινωνίας, αλλά μιας ολόκληρης ιστορικής παράδοσης, φταίει γιατί δεν υποτάσσεται…
Αλλά πώς να υποταχθεί μια τέτοια ιστορική παράδοση αντίστασης και εξέγερσης, όπως και
τιμής στο ορθολογικό πνεύμα του Διαφωτισμού, μπροστά στην μικροπρέπεια των
εξαγορών;…

 Ο νοσταλγικός αντι-αραβικός ρατσισμός μερικών δυτικών – ή γιατί ο Μακρόν
και ο Τζόνσον κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν ότι τέλειωσε η εποχή της
αποικιοκρατίας στο Σουέζ το 1956… Το ενδιαφέρον, στην επίθεση ενάντια στον
Κόρμπυν, είναι και ρατσισμός στην ίδια την σημερινή πολιτική χρήση της λέξης αντι-
σημιτιστές. Σημίτες δεν ειναι μόνο οι εβραίοι – και Άραβες είναι σημιτικός λαός.. κοινωνίες..
αλλά στον δυτικό λόγο αντι-σημiιστής σημαίνει μόνο αντι-εβραίος… οι δυτικές εσωτερικές

85
 ενοχές γίνονται ρατσισμός προς τα έξω: αν είσαι υπέρ των παλαιστινίων που διεκδικούν
δικαιώματα, και το Ισραήλ δεν θέλει, και τους σκοτώνει έτσι απλά , άοπλους διαδηλωτές,
τότε στον αυτό-εγκλωβισμένο δυτικό λόγο, είσαι αντισημιτιστής, διότι μόνο οι ισραηλίτες
είναι Σημίτες [αφού η λέξη έγινε ιερή με την συρρίκνωση του τί ήταν ο ναζισμός σε..
απλώς αντι-εβραϊσμό.. 25 εκατομμύρια σοβιετικοί, τόσα άλλα εκατομμύρια ευρωπαίων..
δεν μετρούν. Και αυτό δεν είναι ρατσισμός, κατά τον κωμικό, πια, δυτικό λόγο που
αναπαράγει την αθλιότητα ενός διαπλεκόμενου, του Νετανιάχου, προσβάλοντας και την
μνήμη τόσων εβραίων που πέθαναν, όχι για να καταπιέζουν κάποιοι στο όνομά τους ένα
άλλο λαό, ή/και να ξεπλένουν κάποιοι άλλοι στο όνομά τους ένα έγκλημα ανάλογο εκείνων
του 1940-45….. Οι άλλοι Άραβες – Σημίτες εφκήκαν που το εξώστ της μοτόρας κατά τον
μετά το 1970 ευρωπαϊκό αντι-αραβικό ρατσισμό… δυτικός ρατσισμός και φτηνός, σήμερα
μετά τον Σαΐντ, οριενταλισμος – κομπλεξική νοσταλγία της αποικιοκρατίας, όπως του
αγγλογάλλους συντηρητικούς που καμώνονταν ότι δεν κατάλαβαν ακόμα το νόημα της
ήττας τους στο Σουέζ το 1956..…

 Οι λύκοι αγκαλιά με τα σκυλιά [για όσους θυμούνται το «Φουέντε Οβεχούνα» του
Μικρούτσικου] an American tragedy: Τουλάχιστον στην Βρετανία σώζει την
αξιοπρέπεια της ορθολογικής σκέψης ο Κορμπυν και η αριστερά του εργατικού κόμματος
που είναι, πια, πρωτοπορία σήμερα στο δυτικό κόσμο. Στις ΗΠΑ, με τόσες χιλιάδες κόσμο
στους δρόμους [για τόσα ζητήματα – και ταξικά, όπως φάνηκε και με τις απεργίες των
δασκάλων] η κατάντια του κεντροαριστερού [λεμέ τώρα] λογού των [λέμε και ξαναλέμε]
«Δημοκρατικών», δεν έχει πάτο. Ταυτίζονται, πια, τόσο υστερικά με τον αντι-ρωσικό
εθνικισμό, αλλά και με την χαζοχαρούμενη [και βαθύτατα προβληματικά συντηρητική
αφήγηση για το αν πηδήχτηκε ο Τραμπ με την Stormy Daniels, που είναι να απορείς πια
ποιοί είναι οι συντηρητικοί και ποιοί οι δήθεν φιλελεύθεροι… Ιδού ενδεικτικά: ένας
σχολιαστής στο συντηρητικό Φοξ, ο Tucker Carlson αμφισβήτησε την πλήρη και άμεση
αποδοχή του βίντεο θέαματος που κατασκεύασαν οι ισλαμιστές στην Ντούμα, και αμέσως
μερικοί «φιλελε..» του έκαναν επίθεση θέτοντας ζήτημα ..γιατί να του επιτρέπεται να
μιλά..!!..[ https://www.rt.com/usa/423707-tucker-carlson-monologue-syria/] …Ο
μακαρθισμός σαν ιδεολογία των «Δημοκρατικών» [και μετά απορούν γιατί τόσοι και τόσοι
έμειναν στα σπίτια τους αντί να ψηφίσουν την Κλινών που είχε και έχει τέτοιες αυταρχικές
τάσεις].. Ο ένας μάλιστα απορούσε γιατί ο δημοσιογράφος δεν ασχολείτο με το

86
 κουτσομπολιό, αν ο Τραμπ πηδήχτηκε με την πορνοστάρ – είναι πιο σοβαρό ζήτημα
προφανώς παρά τα τεκμήρια για ένα θέμα που μπορούσε να οδηγήσει σε πόλεμο και
αιματοκύλισμα αθώων… Αυτό είναι η κατάντια. Αξίζει στα αμερικάνικα κινήματα και την
αμερικάνικη αντίσταση στον παραλογισμό, σαφώς κάτι καλύτερο από αυτήν την
αθλιότητα:..… Rachel Andrews @rachelandrews02
Tucker Carlson affirmatively defends Assad in chemicals attack in Syria. It's all
propaganda according to Tucker. Chills went down my spine. How are these people
allowed to be on air?http://mm4a.org/Zui
USAF Vet 🇺🇸 @usaf__vet : Out of curiosity, I turned on Tucker Carlson at 8pm. Is he
talking about the Cohen raid? Of course not! He’s spinning conspiracy theories on the
Syrian gas attack! “Do we really know it was Assad?”, “Why would Assad use chemical
weapons?” Yes, this is @FoxNews! #trashTV

 Και για να θυμόμαστε πως ήταν ο αραβικός κόσμος την εποχή των «κακών»,
για τον δυτικό κόσμο, κοσμικών αντι-ιμπεριαλιστών Αράβων [τους οποίους
αντιπαθούσε [για να θυμόμαστε] και η τοπική ε/κ δεξιά: ο Νάσερ ειρωνεύεται
στο βίντεο από το ακόλουθο λινκ, την απαίτηση του μοντελου των
Σαουδαράβων να επιβάλει την μαντήλα στις γυναίκες της Αίγυπτου. Οι δυτικοί,
και ο τοπικός του σύμμαχος, το Ισραήλ, ήταν με τους Σαουδάραβες και την μαντίλα
τότε… Και ο Νασερ ήταν «κακός» για αυτούς…. Τους πήρε την διώρυγα του Σουέζ… Θα
επιστρέψει η Ιστορία, ρε κουφάλες… Η Αραβική κοσμική αξιοπρέπεια του Νάσερ: Naser
on hijab
https://www.facebook.com/inthenow/videos/978982428918793/UzpfSTEwMDAwNzU3Mj
g4NjIzMjoyMDE2MjQ3MzUxOTcxMDA4/

 Και αφού είπαμε να θυμηθούμε, ιδού και ποιό είναι και τί έκανε το εργαστήριο
Proton Down [το εργαστήριο που ανάλυσε το χημικό που υποτίθεται
δηλητηρίασε τον διπλό πράκτορα και την κόρη του, αλλά ξέχασε να πει για
εβδομάδες ότι δεν ήξερε/δεν μπορούσε να συνεπάρει από πού ήρθε στο
χημικό] κατά την διάρκεια του Ψυχρού πολέμου. Σύμφωνα με έρευνα που
δημοσιοποιήθηκε το 2006, το εργαστήριο έκανε πειράματα σε βιολογικά όπλα πάνω σε
τουλάχιστον 20,000 βρετανούς [μέλη του στάτους, χωρίς να το ξέρουν τα άτομα].. Και

87
 το εργαστήριο φυσικά δεν έκλεισε... Έκαναν πειράματα πάνω στους πολίτες της χώρας
τους – και δεν έγινε και τίποτα.. Το είπαν μετά από χρόνια… Για αυτό και οι Ρώσοι του
έριξαν την σπόντα ότι και αυτοί [στο εργαστήριο] μπορεί να είχαν χημικό υλικό που
υποτίθεται ότι χρησιμοποιήθηκε στην δήθεν επίθεση εναντίον του διπλού κατάσκοπου…
Και τότε το εργαστήριο ξύπνησε και δήλωσε δημόσια ότι …δεν ξέρει από πού ήρθε το
χημικό. Τόσες μέρες με τις λαφαζανιές του Τζόνσον, όμως, δεν γύριζε η γλώσσα τους να
το πουν… Δημοκρατία του λόγου, όταν και αν επιτρέπεται..: «The military laboratory at
Porton Down was the hub of Britain’s biological weapons trials between 1939 and 1989.
Ministry of Defence scientists conducted chemical experiments on at least 20,000
military personnel and more than 100 secret germ warfare tests on members of the
public in preparation for a feared chemical attack from the Soviet Union. ….The
government-run experiments on military personal seriously breached ethical standards,
according to an official report released in 2006. It followed years of complaints from
veterans claiming to have suffered lasting damage to their health as a result of the
trials. https://www.rt.com/uk/423190-porter-down-human-testing/

 Αφιερωμένο στους απολογητές των εγκλημάτων ενάντια στους παλαιστίνιους

– που αναζητούν τρόπους να ξεπλύνουν το έγκλημα με φόντο τις
περιστασιακές διαφωνίες Ισραήλ – Τουρκίας… Και επειδή κάθε φορά που ξεκινά

88
 μια νέα σφαγή παλαιστινίων ή Αράβων γενικά, νοιώθεις να εμφανίζεται ξαφνικά πάλι
εκείνο το γλοιώδες επιχείρημα ότι πρέπει να ταυτιστούμε με τους δυνατούς της δύσης-
και το Ισραήλ, πρέπει να επαναλαμβάνουμε την πραγματικότητα των συμφερόντων και
της διαπλοκής. Όταν, λοιπόν, μερικοί πουλούν και τις λουβάνες για διαμάχη Τουρκίας –
Ισραήλ, ιδού και μερικά στοιχεία από τον τ/κ τύπο για την παρουσία ισραηλινών
συμφερόντων στην βόρεια άκυρο – ακόμα και την πρόσφατη περίοδο μετα το Μαβί
Μαρμαρά κοκ ..15% ισραηλίτικη ιδιοκτησία λέει… Κάλους συμμάχους, ρε ψώνια… Άραγε
τί γνώμη έχει ο Βενιζέλος και ο Θεοχαρίδης;…… http://famagusta-gazette.com/of-
northern-cyprus-belongs-to-israelis-report-p14648-69.htm#.WsOvSG1SM4o.facebook
:15% of northern Cyprus 'belongs to Israelis' - report

Turkish Cypriot lawyer Baris Mamali

says at least 15% of the land in the
occupied area of the Republic of Cyprus
is property for which Israeli investors
possess “title deeds”.

 Τζαι μιαν τζαι επιάσαμεν τζαι το αππωμενο της Δύσης, το οποίο δολοφονεί
τους παλαιστίνιους παντές τζαι εν «κουνούπια που ενοχλούν τους Αρειους
Σημίτες», ιδού τζαι ο ρατσισμός του ισραηλιτικού κράτους: να φύουν οι
μετανάστες που την Αφρική, δήλωσε ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, διότι…
«Μιλούμε για ένα εβραϊκό δημοκρατικό κράτος… Πως μπορούμε να διασφαλίσουμε ένα
εβραϊκό –δημοκρατικό κράτος με 50,000, μετά 1000, και μετά 150,000 άτομα που
διεισδύουν [infiltrators] κάθε χρόνο…“We’re talking about a Jewish and democratic
state. How could we have guaranteed a Jewish-democratic state with 50,000 then

89
 100,000, then 150,000 infiltrators each year?” Netanyahu said. Τζαι άμα πεις ότι τούτο
εν ρατσισμός τζαι φαντασίωση δημοκρατίας ενός είδους Αρείων [όπως εν ρατσισμός,
άμα πει κάτι τέθκοιον μια ακροδεξιά νεοναζιστική οργάνωση στην Ευρώπη, θα σου πει η
χορωδία... ότι είσαι.. ρατσιστής; ..Οϊ ρε, εν αξίζει τούτην στην η εβραϊκή παράδοση –
που την αντίσταση των Ζηλωτών, στην εποχή τους, μέχρι την γοητεία του νεωτερικού
κοσμικού εβραϊκού πνεύματος που εκπολίτισε τον κόσμο [από τον Μαρξ στον Φρόιντ,
στον Αϊνστάιν, στον Τσόμσκι] μέχρι τους ανυπόταχτους εξεγερμένους στο γκέτο της
Βαρσοβίας… Ο Νετανιάχου εν ρατσιστής όπως κάθε ρατσιστής …όπως εν ο κάθε
ρατσιστής στην Ευρώπη σήμερα.… τζαι η συγκάλυψη του εν ρατσισμός επίσης…»
..Χρειάζεται τελικά μια εκστρατεία διάσωσης της κοσμικής εβραϊκής απελευθερωτικής
παράδοσης… https://www.rt.com/news/422956-israel-migrants-un-plan-africa/


 Η απερισκεψία τζαι το ατύχημα. Από την ιστορική φωνή του Δώρου στο
σημερινό κατάντημα μερικών…Τζαι πίσω στα δικά μας: «Σε "απερισκεψία"
υποβάθμισε ο Σιζοπουλος το Πραξικόπημα [ στις 13/4/2018] στο ράδιο του Άστρα.. Για
να είμαστε ακριβείς και να συζητούμε με βάση τα δεδομένα, ιδού η διατύπωση: : "Η
διχοτόμηση υπάρχει στην ουσία από το 1974, όπου με τις απερισκεψίες που διάπραξαν
κάποιοι τότε, μας οδήγησαν στην τουρκική εισβολή και στην κατοχή"..Από πότε οι
απερισκεψίες δολοφονούν αθώους τζαι ρίχνουν εκλεγμένες κυβερνήσεις? Καλά δάσκαλε

90
[Δώρο].. εσύ δολοφονήθηκες νωρίς..» Υπάρχει ένα είδος ιστορικής δικαιοσύνης να
λέγονται αυτά, ενώ ο Λυσσαρίδης είναι ακόμα ζωντανός. Ή να γράφονται από
ακολουθους του, κουτοπόνηρες εκδοχές για συμμαχίες με το Ισραήλ πάνω από το αίμα
των παλαιστινίων. Τώρα, λέει ο πρόσφατος εκλεκτός του για την ηγεσία, ότι ήταν
απερισκεψία και το ιστορικό σημείο [το πραξικόπημα και η αντίσταση σε αυτό] στο οποίο
ο κ.Βασος θα μπορούσε να διεκδικήσει μια ιστορική συνεισφορά. Ναι, θα τα μασήσει,
όπως κανει συνήθως ο Σιζοπουλος [τελικά ο ίδιος δεν είπε –δεν τόλμησε να πει -τίποτε
και αναμασούσαν μερικοί εκ μέρους του..φοβάται να πει απλά «κακή διατύπωση»
η..?..:)], και όσοι έμειναν εκεί θα κάνουν ότι δεν κατάλαβαν. Όσοι εκλιπαρούσαν
ψίχουλα από τους έτσι και αλλιώς ελάχιστους ακροδεξιούς ψήφους, αναπόφευκτα,
καταλήγουν εδώ. Και πριν λίγες μέρες είχαν και αναμνηστικό για την δολοφονία του
Κόκου Φωτίου – «απερισκεψία» μωρέ… Εμείς όμως δεν θα ξεχάσουμε…. και τα ποιήματα
του Δώρου ήταν τελικά προφητικά για όσους θα πουλούσαν στο μέλλον το αίμα του..
Ένα ποίημα του δάσκαλου που θα μπορούσε να είχε ονομαστεί: Υστέρα θα πουν ότι σε
σκότωσαν από ..απερισκεψία..

Έρχονται πάλι…

Έρχονται, Φεντερίκο…

Μαύρα μάτια, μαύρες καρδιές, μαύρες κάννες…

Έρχονται να σε ξανασκοτώσουν, Φεντερίκο.

Θα σε ξαναθάψουν με τους άλλους,

τους πολλούς,
τον κοσμάκη.

Κι ύστερα θα πούν ότι σε σκότωσαν κατά λάθος,

πως ήταν ατύχημα,
τυχαίο περιστατικό…

91
 Άβε Μαρία, άβε Μαρία
προσευχήσου για μας…

Όλους εμάς τους αθώους Φεντερίκους…

Εμάς που μας σκοτώνουν τυχαία,

κατά λάθος…

Δώρος Λοίζου

Ψωμί και Ελευθερία


 Χωρίς σχόλιο: " Στα δικαστήρια έφτασαν Ι.Μ. Κύκκου και Ελληνική Δημοκρατία για το
οικόπεδο έναντι του Μετοχίου που δόθηκε με σκοπό την ανέγερση της ελληνικής
πρεσβείας. Χθες αντεξετάστηκε ο Μητροπολίτης Κύκκου και Τηλλυρίας Νικηφόρος και ο
λογιστής της Μητρόπολης, ενώ ψάχνουν ημερομηνία για να καταθέσει ο Έλληνας
υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς."
- http://www.philenews.com/koinonia/eidiseis/article/511204/sta-dikastiria-mitropolitis-
kykkoy-kai-kotzias

 Άμαν ο πρόεδρος πρέπει να υποδείξει στους υπουργούς να έχουν σαν πρώτο μέλημα το
δημόσιο συμφέρον: " Τις κατευθυντήριες γραμμές που έδωσε ο Πρόεδρος της
Δημοκρατίας προς τους υπουργούς και τις υπηρεσίες για να κινηθούν ξεκάθαρα προς την

92
 κατεύθυνση της εξυπηρέτησης του δημοσίου συμφέροντος, δήλωσε ο Υπουργός
Γεωργίας, μετά από ευρεία σύσκεψη στο προεδρικό για το θέμα των αποβλήτων."
- http://dialogos.com.cy/blog/apofasi-gia-teliki-diapragmatefsi-me-ton-anadocho-tou-
chiti-sti-periochi-kosiis/#.WtBNEYhubIW

 Τζιαι η τελική διαπραγμάτευση με μέλημα το δημόσιο συμφέρον να γίνει με μιαν εταιρεία
που εχαρακτηρίστηκε στη βουλή, τον επονομαζόμενο ναό της δημοκρατίας, ως "μνημείο
ντροπής και επιβράβευσης της διαπλοκής" Κατά τα άλλα είσιεν "Κατσάδα του Πρόεδρου-
ας τους Ρίκκο μου στη λάσπη- (http://politis.com.cy/article/katsada-proedrou-gia-
skoupidia - "

 «Για τη συγκεκριμένη υπόθεση εκκρεμούν ακόμα δικαστικές αποφάσεις ενώ
υπενθυμίζεται ότι ήδη πέντε πρόσωπα έχουν καταδικαστεί σε ποινή φυλάκισης. Μάλιστα,
ο Γενικός Εισαγγελέας με γνωμάτευσή του το 2016, υποδείκνυε ότι είναι εφικτή η
διακοπή του συμβολαίου με την εν λόγω εταιρεία (διατηρεί σύμβαση μέχρι τον Απρίλιο
του 2020 για διαχείριση του ΧΥΤΥ Κόσιης), χωρίς ν' απαιτείται η δικαστική απόφαση.» -
http://www.sigmalive.com/news/politics/500950/pyra-gia-helectormnimeio-ntropis-amp-
epivravefsi-diaplokis

 «Εντούτοις από το 2016 η εταιρεία Helector, εν μέσω δικαστικών διαδικασιών,

διαχειρίζεται το ΧΥΤΥ Κόσιης, διεκδικώντας αποζημιώσεις ύψους 30 εκατομμυρίων,
αφού παραμένει απλήρωτη λόγω της εκκρεμούσας απόφασης. Από την άλλη, σύμφωνα
με πληροφορίες, η υπόδειξη του Γενικού Ελεγκτή, Οδυσσέα Μιχαηλίδη, είναι ότι θα
πρέπει να καταβληθεί αποζημίωση ύψους 13 εκατομμυρίων ευρώ στην Helector.
Σύμφωνα με πληροφορίες, στις διαπραγματεύσεις Κυβέρνησης και εταιρείας, γίνεται
προσπάθεια για να βρεθεί η χρυσή τομή περίπου στα 20 εκατομμύρια ευρώ. Παράλληλα
η εταιρεία Helector θ' αναλάβει τη διαδικασία προς αποφυγήν του τσουχτερού
προστίμου στην ΚΔ, με φόντο τη χωματερή Κοτσιάτη, κάτι που μεταφράζεται σε
ποσοτική επέκταση της υφιστάμενης σύμβασης που διατηρεί, χωρίς να προκύπτει
χρονική επέκταση. " - http://www.sigmalive.com/news/politics/500950/pyra-gia-
helectormnimeio-ntropis-amp-epivravefsi-diaplokis

93
 Τζιαι μιας τζιαι η Helector είσιεν χαρακτηριστεί ως "μνημείο ντροπής και επιβράβευσης
της διαπλοκής" έτη δαμέ τζιαι την επιβράβευση για να μιλούμεν συγκεκριμένα: "
Σημειώνεται ότι για να εφαρμοστεί η νέα τιμολογιακή πολιτική η κυβερνητική πλευρά
έχει δεσμευτεί να καταβάλει στην εταιρεία Helector δεδουλευμένα περίπου €20 εκατ.
από την 1η Ιανουαρίου 2015. Ωστόσο, κατά την εξέταση της προκαταρκτικής συμφωνίας
σε συνεδρία της ΚΕΑΑ, ο Γενικός Ελεγκτής, Οδυσσέας Μιχαηλίδης, υπέδειξε ότι το
εφάπαξ ποσό των €20 εκατ. που το Υπουργείο Γεωργίας εισηγείται να δοθεί στον
ανάδοχο ως δήθεν οφειλόμενο ποσό, δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερο από €13 εκατ.
περίπου, ως ελάχιστη προϋπόθεση για να εξεταστεί η δυνατότητα έγκρισης τέτοιας
συμφωνίας. " - http://www.philenews.com/koinonia/eidiseis/article/511591/brosta-se-
prostimo-mamoyth-ga-skoypidia-i-kypros

 Επειδή η Κύπρος - "εμπρός καλό μου πλυντήριο" - δεν έσιει σχέση με τα διάφορα paper
(Παναμά, Πάρανταϊς', Λαγκάρντ, Φαλσιανη, κλπ) - "Μάλιστα όπως αναφέρεται σε
σημείωμα της Κεφαλαιαγοράς το οποίο κατατέθηκε στη Βουλή, τα στοιχεία στάλθηκαν
από τον Δεκέμβριο του 2016. Ωστόσο, δεκαέξι ολόκληρους μήνες μετά δεν υπήρξε
τίποτα νεότερο. Σύμφωνα με το σημείωμα της Κεφαλαιαγοράς τον Απρίλιο του 2016, η
Επιτροπή ζήτησε από τους εποπτευόμενους οργανισμούς να την ενημερώσουν κατά
πόσο έχουν ή είχαν στο παρελθόν επιχειρηματική σχέση με τη Mossack Fonseca ή/και
πρόσωπο το οποίο περιλαμβάνεται στα Panama Papers." - http://dialogos.com.cy/blog/i-
ek-estile-ston-foro-stichia-gia-59-emplekomenous-sta-panama/#.WtBNv4hubIV

 Για τον παπάν έσπευσεν αμέσως η κα Νικολαϊδου, τωρά περιμένει? " Η βουλευτής του
ΑΚΕΛ είχε ζητήσει από την Επίτροπο Δεδομένων Προσωπικού χαρακτήρα Ειρήνη Λοϊζίδου
Νικολαΐδου να απαντήσει ως προς το «κατά πόσον αυτοί που συζητούν θέματα
Συνεργατικής Κυπριακής Τράπεζας στο Κοινοβούλιο μπορούν να επικαλούνται προσωπικά
δεδομένα και να μη δημοσιοποιούν τυχόν μη εξυπηρετούμενα δάνεια στη ΣΚΤ ή κατά πόσο
έχουν προχωρήσει σε αναδιαρθρώσεις των δανείων τους, προκειμένου να υπάρξει πλήρης
διαφάνεια». Όταν η Επίτροπος δεν απάντησε σε ερώτημα της κ. Χαραλαμπίδου, η
τελευταία της έστειλε νέα επιστολή υπενθυμίζοντάς της ότι εκκρεμεί η απάντησή της.
Αντιδρώντας η κ. Νικολαϊδου την ενημέρωσε πως την ίδια μέρα που υπεβλήθη το ερώτημα
είχε συνεννοηθεί με τον πρόεδρο της Επιτροπής Θεσμών για να αποσταλεί επιστολή

94
 προκειμένου να απαντηθεί επίσημα όταν τεθεί θέμα Συνεργατικής Κυπριακής Τράπεζας
στα πλαίσια άσκησης κοινοβουλευτικού ελέγχου. «Αναμένω την εν λόγω επιστολή για να
τοποθετηθώ επί συγκεκριμένου θέματος της ημερήσιας διάταξης», πρόσθεσε η Επίτροπος
ρίχνοντας την μπάλα στην Επιτροπή και στον πρόεδρό της Ζαχαρία Ζαχαρίου."
- http://www.philenews.com/eidiseis/politiki/article/511608/thema-diafaneias-ga-
politikoys-thetei-i-eirini-charalampidoy

 Στη δεύτερη θέση με προβληματικά δάνεια περνά η Κύπρος στον τομέα του real estate
με τον δείκτη να είναι στο 36,8% και την πρωτιά έχει η Ελλάδα με ποσοστό 57,6%. Και
σ’ αυτό τον τομέα η μείωση των κόκκινων δανείων από τρίμηνο σε τρίμηνο είναι πολύ
αργή. Τέλος Σεπτεμβρίου ήταν 36,8%, τέλος Ιουνίου στο 37,2% και τέλος Μαρτίου 2017
ήταν στο 37,4%.

Ο μέσος όρος στην Ευρωζώνη ήταν 5,35% τέλος Δεκεμβρίου, 5,6% τέλος
Σεπτεμβρίου, 5,9% τέλος Ιουνίου και 6,1% τέλος Μαρτίου."
- http://www.philenews.com/oikonomia/kypros/article/510747/evropaiko-rekor-
sta-kokkina-daneia-developers

 " Στην Κύπρο των εργαζομένων με χαμηλούς μισθούς και ωφελήματα, υπάρχουν εννέα
μεγαλο-τραπεζίτες με αμοιβές ύψους 1,7 εκατ. ευρώ το χρόνο κατά μέσο όρο ο καθένας.
Μάλιστα με βάση νέα στοιχεία τα οποία ανακοίνωσε χθες η Ευρωπαϊκή Αρχή Τραπεζών
(ΕΑΤ), τα τελευταία χρόνια υπερδιπλασιάστηκαν οι μεγαλο-τραπεζίτες στην Κύπρο αλλά
και οι αμοιβές τους." - http://dialogos.com.cy/haravgi/ennea-megalo-trapezites-stin-
kipro-me-amives-17-ekat-evro-to-chrono-ekastos/#.WtBMiYhubIV

 Ο Φιλ τζιαι η στάση του για το συνεργατισμό, μάλλον εξηγείται με τη διαφήμιση στο
πλάι δεξιά - πρώτον τραπέζιν πίστα η Αλταμίρα

 Η αναφορά του Οδυσσέα Μιχαηλίδη προκάλεσε και απορίες και έκπληξη, δεδομένου ότι
ο Συνεργατισμός ήταν μέτοχος στη Δήμητρα Επενδυτική. Στη χθεσινή πολύωρη
συνεδρίαση των κοινών κοινοβουλευτικών Επιτροπών Οικονομικών και Ελέγχου σωρεία

95
 ήταν τα ερωτήματα των βουλευτών προς τον υπουργό Οικονομικών Χάρη Γεωργιάδη και
την Κεντρική Τράπεζα. Οι απαντήσεις αναμένεται να δοθούν σε συνεδρίαση την επόμενη
εβδομάδα. Ο υπουργός υπεραμύνθηκε της διαχείρισης που έγινε στον Συνεργατισμό τα
τελευταία τέσσερα χρόνια, λέγοντας ότι η πρόοδος που έγινε ήταν σημαντική. "
- http://www.philenews.com/oikonomia/kypros/article/512116/apesyre-25-ekat-i-
dimitra-apo-to-synergtismo

 Ταυτόχρονα, ίσως να εξηγείται τζιαι η πρεμούρα του Χάρη για τους χειρισμούς στο
Συνεργατισμό: " Οι μη εξυπηρετούμενες χορηγήσεις πολιτικά εκτεθειμένων προσώπων
(νομικών και φυσικών) κατά την 28η Φεβρουαρίου 2018, στη Συνεργατική Κυπριακή
Τράπεζα ξεπερνούν συνολικά τα €160 εκατ. σύμφωνα με τα στοιχεία που τέθηκαν
ενώπιον της Επιτροπής Ελέγχου και της Επιτροπής Οικονομικών στην Βουλή."
- http://www.philenews.com/oikonomia/kypros/article/512206/politika-ektetheimena-
prosopa-echoyn-npls-160-ekat-sti-skt

 " Έρευνα για τη διαγραφή δανείου συζύγου πολιτικά εκτεθειμένου προσώπου. Μη
εξυπηρετούμενα δάνεια πέραν των 160 εκατ. ευρώ στη Συνεργατική Κυπριακή Τράπεζα
αφορούν πολιτικά εκτεθειμένα πρόσωπα, σύμφωνα με εμπιστευτικό σημείωμα το οποίο
κατατέθηκε στη Βουλή. Μάλιστα αναφέρεται ότι κατά την 28η Φεβρουάριου 2018 τα πιο
πάνω δάνεια παρουσίαζαν καθυστερήσεις ύψους 96 εκατ. ευρώ. Σύμφωνα με το
σημείωμα στο παρελθόν τα πιο πάνω δάνεια τύγχαναν χειρισμού από την ανώτερη
διεύθυνση διαχείρισης μη εξυπηρετούμενων χορηγήσεων της ΣΚΤ, ωστόσο από τον
Ιανουάριο του 2018 πέρασαν και αυτά στην Altamira. Αναφέρεται επίσης ότι με βάση
οδηγία της Κεντρικής Τράπεζας, η εξέταση για όλες τις ρυθμίσεις πολιτικά εκτεθειμένων
προσώπων γίνεται από την Επιτροπεία της ΣΚΤ. Σημειώνεται ότι ο ορισμός των πολιτικά
εκτεθειμένων προσώπων δεν αφορά μόνο πολιτικούς, αλλά και πολλές άλλες κατηγορίες.
Πιο συγκεκριμένα ο ορισμός καλύπτει όλα τα φυσικά πρόσωπα τα οποία κατέχουν ή
κατείχαν στο παρελθόν σημαντική δημόσια θέση στη Δημοκρατία ή σε άλλη ξένη χώρα,
τους στενούς τους συγγενείς, άτομα τα οποία θεωρούνται στενοί συνεργάτες των
πολιτικά εκτεθειμένων προσώπων κτλ." - http://dialogos.com.cy/haravgi/to-success-
story-tis-sinergatikis-pou-katelixe-sto-megalo-vaterlo/#.WtBug4hubIU

96
 Τζιαι οι Φιτζ στο πλαίσιο: " Την πιθανότητα να χρειαστεί από τις τράπεζες
Κύπρου, Ελλάδας και Πορτογαλίας να προχωρήσουν σε περαιτέρω κάλυψη
των Μη Εξυπηρετούμενων Δανείων (ΜΕΔ), λόγω των επικίνδυνων
χαρακτηριστικών των αγορών αυτών και του γεγονός ότι η κάλυψη των ΜΕΔ
στις χώρες αυτές δεν είναι πολύ υψηλότερη από τον μέσο όρο της ΕΕ (44,5%),
τονίζει ο οίκος πιστοληπτικής αξιολόγησης Fitch Ratings."
- http://www.sigmalive.com/news/oikonomia/501264/fitch-gia-kyptrapezesisos-na-
xreiastei-afksisi-kalypsis-med

 "Η Ελληνική Τράπεζα Δημόσια Εταιρεία Λίμιτεδ συμμετέχει στη διαδικασία

προσφορών, η οποία διεξάγεται από τη Συνεργατική Κυπριακή Τράπεζα Λτδ ως
περιγράφεται στην ανακοίνωση της ΣΚΤ της 19ης Μαρτίου 2018»,
αναφέρεται. Πηγή: http://politis.com.cy/article/sti-diadikasia-prosforon-gia-ti-skt-
simmetechi-i-elliniki

 Συμπληρωματικό της είδησης για τα ΜΕΔ των ντιβέλοπερ? "Αξίζει να σημειωθεί πως οι
ανείσπρακτες φορολογικές οφειλές προς το κράτος αυξήθηκαν, παρά το γεγονός ότι τους
τελευταίους πέντε μήνες του χρόνου τέθηκε σε εφαρμογή ο νόμος για ρύθμιση των
ληξιπρόθεσμων φορολογικών οφειλών με δόσεις. Tο συνολικό ποσό που δεν έχει
εισπράξει το Υπουργείο Οικονομικών, στο οποίο περιλαμβάνονται και οι οφειλές προς το
Τμήμα Φορολογίας ανέρχονται στο €1,9 δισ. σε σχέση με €1,8 δισ. το 2016."
- http://www.philenews.com/oikonomia/kypros/article/512078/boyno-ta-chrei-pros-to-
kratos

 Τζιαι μέσα σε τούτα ούλλα ο Λοττίδης αθθυμήθηκεν το Χριστόφια - να κλάσει η καμήλα

στο Πεντάκωμο, εννά συνδεθεί με το Χριστόφκιαν πκιον
- http://www.kathimerini.com.cy/gr/apopseis/arthrografia/politics-blog/politicsblog-to-
dum-spiro-spero-kai-i-krisi-poy-den-tha-mas-xana-aggixei

 Για το Πασχα.. Επειδή φέτος η εβδομάδα του Πάσχα στην Κύπρο είχε μια φόρτιση
[λόγω Έλενας, αλλα τζαι λόγω ενός αργού αλλα αναπόφευκτου ιστορικού ξυπνήματος
αναμεσά στην θρησκοληψία της ανασφάλειας τζαι την ιστορικη-υπαρξιακη
πραγματικότητα της εποχής μας], τζαι επειδή παίζει η συζήτηση για το νόημα της

97
εβδομάδας ανάμεσα στην τελετουργία της καθημερινότητας τζαι στην ιερότητα του
λειτουργικού [η διαφορά αναμεσά στο ιερό τζαι στο profane, ανάμεσα στην τελετή μέσα
στην εκκλησία τζαι το βίωμα της συλλογικότητας εξω, αναμεσά στο λειτουργικό της
μέσα στην εκκλησία τζαι την λαμπρατζια στην αυλή] στις τελετές για την τελευταία
ανάσταση της άνοιξης, πριν το επόμενο χρόνο, οφείλουμε στο ιστορικό χρόνο τζαι μια
αναγνώριση του ανεπανάληπτου χιούμορ του ελληνικού αντιεξουσιαστικου και όχι μονο
χώρου. Ιδου.. [από αναδημοσίευση του Γιάννη Ραμόν...]

98
99