UNIVERZITET U ZENICI

MEDICINSKI FAKULTET ZENICA

MYCOPLASMA,UREAPLASMA

(seminarski rad)

Student: Gaši Ema Mentor: Prof.dr.sc Selma Uzunović

Zenica, april, 2018

 SADRŽAJ
UVOD.................................................................................................1.

MYCOPLASMA....................................................................................2.

UREAPLASMA.....................................................................................5.

LITERATURA........................................................................................7.
 UVOD
Kroz ovaj seminarski rad prikazat ću detaljne karakteristike mycoplasme,ureaplasme.
Detaljno ću obraditi nastanak ovih infekcija,simptome,alternativne mogućnosti, preventivu i
naravno kao pozitivan,željeni ishod-liječenje. Obzirom da je učestalost infekcije
mycoplasmom/ureaplasmom u stalnom porastu, potrebno je kontinuirano obrađivati i
istraživati podatke na ovu temu. U vezi s tim ja ću se potruditi da pronađem što više potrebnih
podataka i da se svi što bolje upoznamo sa infekcijama koje „vrebaju“ oko nas i nikada nismo
sigurni da li smo mi „žrtva“ iste.

1.
 MYCOPLASMA
Mikoplazme su mikroorganizmi koji su na prijelazu između bakterija i virusa, te se još
nazivaju molikuti. Pripadaju porodici Mycoplasmataceae. Nemaju stanični zid kao druge
tipične bakterije, pa spadaju u gram neodređene mikroorganizme. Odlikuju se velikom
antigenskom različitošću uz mnoštvo serotipova, te je uspostavljanje trajnog imuniteta gotovo
nemoguće. Upravo zbog toga su ponavljajuće infekcije mikoplazmama vrlo česte.
Mycoplasma genitalium odlikuje se velikom antigenom različitošću uz mnoštvo serotipova.
Mycoplasma genitalium je, uz Chlamidiu trachomatis, glavni uzročnik nespecifičnog
uretritisa (uretritisu koji nije uzrokovan bakterijom Neisseria gonorrhoeae) kod muškaraca.
Kod žena se najčešće nalazi u sklopu bakterijske vaginoze. Ova bakterije tek je odnedavno
detaljnije istražena, s obzirom da je češće povezana s drugim dijagnozama nego što
samostalno dovodi do infekcije.

Mycoplasma Hominis često se nalazi u vagini i može uzrokovati infekcije ženskog i muškog
genitalnog trakta, infekcije novorođenčadi i ekstragenitalne infekcije u imunodeficijentnih
osoba. Smatra se da je Mycoplasmom hominis inficirano i do 50% seksualno aktivnih osoba.
U malim količinama se nalazi u urinarnom traktu gotovo svih osoba, no u većim uzrokuje
infekciju koja se prenosi spolnim putem.

Mikoplazme se najčešće izoliraju iz obriska rodnice, dok se vrlo rijetko nalaze u obrisku
vrata maternice ili u uretri. Suprotno gotovo saprofitnom ponašanju mikoplazmi u rodnici i
djelimično vratu maternice, naseljavanje maternice, jajovoda, odnosno širenje
mikoplazmatske infekcije u malu zdjelicu oslikava njihov puni patogeni značaj. Infekcija
jajovoda mikoplazmom se moze završiti stvaranjem priraslica, sužavanjem jajovoda,
„sljepljivanjem“ i „paralisanjem“ fimbrijalnog aparata jajovoda, čineći ga poptuno
nefunkcionalnim, a da propustljivost jajovoda za tečnost (kontrast pri HSG snimanju) bude
potpuno očuvana. Osim, poremećaja funkcije jajovoda, danas se smatra da mikoplazma može
biti udružena sa povećanim rizikom za pobačaj ili razvojne anomalije ploda. Ovaj fenomen se
uglavnom objašnjava povećanom aktivnošću Th1 (proinflamatornih citokina) i povećanom
aktivnošću NK ćelija endometrijuma. Novija istraživanja o vezi infekta i steriliteta žena
objasnjavaju ovaj fenomen preranim zatvaranjem ili „neotvaranjem“ tzv. „implantacionog
prozora“ endometrijuma, koji je naročito zavisan od TNF-alpha (jedan od major
proinflamatornih citokina). Infekcija se može dokazati i kod devojaka koje nisu imale odnose,
dok se kod seksualno aktivnih žena infekcija mikoplazmom može dokazati u 17% slučajeva.
Ovaj procenat je daleko veći kada je u pitanju ureaplazma i iznosi 75%.

2.
SIMPTOMI
Najčešće su infekcije mikoplazmama asimptomatske. Međutim, s vremenom može doći do
pojave simptoma koji mogu biti nalik simptomima ostalih spolno prenosivih bolesti,
(uključujući i klamidiju i gonoreju), te se s njima mogu lako zamijeniti.

Simptomi mikoplazme kod žena:

 vaginalni svrbež
 peckanje prilikom mokrenja (disurija)
 bol za vrijeme spolnog odnosa (dispareunija)
 bol ili napetost u donjem dijelu trbuha
 pojačan vaginalni sekret
 nepravilna krvarenja
 povišena tjelesna temperatura

Mikoplazma infekcija se također povezuje sa bakterijskom vaginozom.

Simptomi mikoplazme kod muškaraca:

 sekreti iz uretre (penisa)

 peckanje pri mokrenju (disurija)
 bol i otoci zglobova (artritis)

3.
LIJEČENJE
Lijekovi izbora su tetraciklini (Doxicyclin) kroz 10-14 dana koji su efikasni kod svih vrsta
mikoplazmi. U terapiji infekcije Mycoplasmom hominis na raspolaganju stoje još linkomicin
(Lincocin) i clindamicin, dok je u liječenju Ureaplasma urealyticum djelotvoran eritromycin
(Eritromicin). Za spolno aktivnu osobu ne postoji apsolutno siguran način kako da izbjegne
ovu vrstu spolno prenosive bolesti. Sve što narušava pH vagine i bakterijsku ravnotežu vagine
može dovesti do infekcije.

4.
 UREAPLASMA

Genitalna ureaplazma (ureaplasma urealyticum i ureaplasma parvum), je vrsta

mikroorganizma iz porodice mikoplazmi, koja uzrokuje određene genitalne infekcije, kao i
neplodnost, kod muškaraca i kod žena. Ureaplazma također pripada familiji mikoplazmi. Oko
70% seksualno aktivnih odraslih je domaćin neke od ovih bakterija. Međutim, kada dođe do
značajnijeg razmnožavanja, mogu nastati problemi, kao što je zapaljenje male karlice, uretritis
i gubitak trudnoće. S obzirom da se mikoplazme i ureaplazme prirodno nalaze u organizmu
ljudi, pacijenti se ne testiraju rutinski na ove bakterije. Žene koje iskuse neplodnost,
ponavljanje gubitka trudnoće, bol u maloj karlici, premenstrualne simptome ili simptome
vaginalnih infekcija, treba da se testiraju. Često se radi test kulture, sličan papa testu,
uzimanjem brisa iz vagine. Ureaplazma se prije svega prenosi polnim odnosom. Seksualni
partneri mogu ne znajući uvijek iznova prenositi infekciju jedno drugom. Infekcija se obično
dešava kod mlađih žena, onih koje imaju višestruke seksualne partnere i koje koriste oralnu
kontracepciju umjesto kondoma.

5.
SIMPTOMI
Uglavnom nema simptoma prisutnosti ureaplazme, ali ove bakterije mogu postati uzročnici
infekcije u slučaju oslabljenja imuno-sistema (dok u slučaju zdravog imuno sistema često ne
uzrokuju bolesti). S obzirom da infekcije ureaplazmom obično prolaze bez simptoma,
vremenom mogu dovesti do problema sa sterilitetom, uključujući bolest kanalića materice
(tube uterine) i ponavljanje spontanih pobačaja kod žena, kao i smanjenu pokretljivost i
brojnost sperme kod muškaraca. Kod sterilnih muškaraca, utvrđeno je da se bakterija
priljepljuje uz spermu i blokira oplođenje. Ureaplazma se može pronaći u respiratornom i
genitalnom traktu zdravih i seksualno neaktivnih osoba, što komplikuje interpretaciju
njihovog značaja. Najčešći su uzročnik negonokoknog i nehlamidijalnog uretritisa;
karakteriše ih sluz iz uretre (penisa kod muškaraca, vagine kod žena), bol tokom mokrenja
(peckanje i probadanje pri mokrenju), i otoci na otvoru uretre (vrh penisa kod muškaraca i
iznad vagine kod žena); postoje mišljenja da je povezana sa upalom bubrega
(pijelonefritisom) i Reiterovom bolesti. Može se povezati sa upalom pluća kod pacijenata sa
oslabljenim imuno sistemom.

LIJEČENJE
S obzirom da ove bakterije nemaju ćelijski zid – a većina antibiotika (npr. penicilini i
cefalosporini) djeluje na bakterije uništavajući njihov ćelijski zid – liječenje infekcije može
biti teže. Samo posebni antibiotici, kao što su eritromicin, flourokinolon ili tetraciklin, mogu
biti prepisani. Ako ste trudni, za vas će također biti prepisan odgovarajući antibiotik. Ako
imate problema sa neplodnošću ili višestrukim spontanim pobačajima, zahtevajte da vam se
uradi kultura. Testirajte se i liječite da biste spriječili ponavljanje infekcije.

DIJAGNOZA
Laboratorijska dijagnoza se radi uzimanjem kulture. Ureaplazme proizvode ureazu, uz pomoć
koje razlažu tj. metabolišu ureu (sastojak mokraće kod sisara). Na ovaj način se može
izdvojiti ureaplazma.

6.
 LITERATURA
1. Slack, MP; et al. (1998). "Enhanced surveillance of invasive Haemophilus
influenzae disease in England, 1990 to 1996: impact of conjugate vaccines".
2. Medicinska mikrobiologija
3. Heymann, David L. (ed): Pertussis; in Control of Communicable Diseases Manual. p. 457.
American Public Health Association, Washington DC, 2008,
4. http://www.medicacentar.info/Mikoplazma-Ureaplazma.htm

7.