สามกก

ตอนกวนอูไปรับราชการกับโจโฉ
สมาชิก

นางสาว เบญญาภา แกวจินดา เลขที่ 7

นางสาว ณิชนันทน ทับทิม เลขที่ 21
นางสาว คณากาญจน ทวีปถาวรวงศ เลขที่ 22
นางสาว กัลยรัตน ติระศิริชัย เลขที่ 23
เนื้อเรื่องยอ
ในสมัยพระเจาเหี้ยนเต โจโฉตั้งตัวเปนมหาอุปราชสําเร็จราชการแผนดิน และคิดกําจัด
เลาปซึ่งขณะนั้นครองเมืองชีจิ๋วอยู เลาปหนีไปพํานักลี้ภัยอยูที่เมืองกิจิ๋ว ฝายโจโฉเมื่อเขายึด
เมืองซีจิ๋วของเลาปได ก็ยก ไปตีเมืองแหฝอของกวนอู โจโฉสงทหารไปลอใหกวนอูไลตาม
ออกมานอกเมืองและลอมจับตัวกวนอูไว เตียวเลี้ยว (ทหารฝายโจโฉ) ซึ่งกวนอูเคยชวยชีวิต
ไวเปนผูเขาไปเกลี้ยกลอมกวนอูใหไปอยูกับโจโฉ
กวนอูยอมจํานนแตขอเงื่อนไขเปนสญัญา ๓ ขอจากโจโฉคือ ขอใหไดเปนขาพระเจา
เหี้ยนเต ขอใหไ◌้ดปรนนิบัติและคุมครองพี่สะใภทั้งสอง คือนางกําฮูหยินและนางบิฮูหยิน
ภรรยาของเลาปซึ่งกวนอูนับถือเหมือนเปนพี่สะใภ และขอไปหาเลาปทันทีเมื่อรูวาอยูที่ใด
เนื้อเรื่องยอ
แตแรกโจโฉไมยอมรับเงื่อนไขขอสุดทาย เตียวเลี้ยวจึงยกนิทานเรื่องอิเยียงผูกตัญูมา
เลาเพื่อชี้ใหเห็นวา กวนอูนั้นเปนคนกตัญูมาก หากโจโฉเลี้ยงดูอยางดีอาจผูกใจกวนอูไวได
โจโฉจึงยอมรับเงื่อนไขของกวนอู โจโฉพากวนอูไปถวายตัวเปนทหารพระเจาเหี้ยนเต และ
ใหกวนอูกับพี่สะใภทั้งสองไดอยูอยางสุขสบาย แตกวนอูก็มิไดมีนํ้าใจตอบสนองโจโฉ กลับ
แสดงวายังซื่อสัตยและจงรักภัคดีตอเลาปอยางแนบแนน โจโฉคิดนอยใจแตก็เชื่อวากวนอู
เปนคนกตัญูคงจะไมจากไปจนกวาจะไดตอบแทนบุญคุณกอน
โครงเรื่อง
สําหรับเรื่อง สามกกตอนกวนอูไปรับราชการกับโจโฉนั้น มีโครงเรื่องเกี่ยวกับมหา
อํานาจใน แตละดินแดน ซึ่งแตละดินแดนนั้นได
ทําสงครามการเมืองและชิงบัลลังคอํานาจเพื่อใหตนนั้นเปนใหญ นอกจากนี้แตละตัวละครยัง
มีกลยุทธที่เลหเหลี่ยมที่แตกตางออกไปสําหรับการทําสงครามอีกดวย
ตัวละคร
โจโฉ
● มีความสามารถมากทั้งในเรื่องการใชคนและมีเลหเลี่ยม
ทางกลยุทธ
● มีสติปญญาที่สูงกวาคนธรรมดา
● รับฟงความคิดเห็นของผูอื่นเสมอ
● ตัวอยางเชน ตอนที่จะยกทัพไปตีเมืองแหฝอของกวนอู โจ
โฉถามขุนนางวา “ทานทั้งปวงจะเห็นเปนประการใด”
ขุนนางทั้งหลาย ไดแก ซุนฮก กุยแก และเทียหยก ตาง
แสดงความคิดเห็นตอประเด็นตางๆจนโจโฉเห็นชอบจึงสั่ง
การ
เลาป
● มีนิสัยที่โอบออมอารีและเปนที่รักใครแกคนทั่วไป
● ตัวอยาง “ครั้งนี้ขาพเจาเปนคนอนาถา ซึ่งทาน
นับถือนี้คุณหาที่สุดไม แตกอนนั้นขาพเจาก็แจง
อยูวา นํ้าใจทานกวางขวางอารี เลี้ยงทหารมิได
อนาทร ขาพเจาก็คิดอยูวาจะมาพึ่งอยูใหทานใช”
กวนอู
● เปนขุนพลที่มีความกลาหาญ เด็ดเดี่ยว ชํานาญในการรบ
● ไดรับการยกยองวาเปนผูที่มีความซื่อสัตยและกตัญูตอผู
มีพระคุณ
● ตัวอยางเชน ตอนที่โจโฉจะไปยึดเมืองชีจิ๋วและตีเมืองแห
ฝอของกวนอู โจโฉสงทหารไปลอใหกวนอูออกมาและสง
ใหเตียวเลี้ยว กวนอูขอขอตกลง ๓ ขอ หนึ่งในนั้น คือ การ
ไปหาเลาป และขอปรนนิบัติรวมไปถึงคุมครองพี่สะใภของ
เลาป ดังเห็นไดวา กวนอูนั้นมีความจงรักภักดีตอเลาปมาก
ถึงแมวาจะไปอยูกับโจโฉ
เตียวเลี้ยว
● เปนผูที่มีสติปญญาในการพูดจาหวานลอมผูอื่น
● ตัวอยางเชน การพูดจาเกลี้ยกลอมใหกวนอูไปอยูกับโจโฉ รวม
ไปถึงการพูดใหกวนอูรูสึกผิดและเปน สาเหตุที่จะทําใหเลาป
กับเตียวหุยพลอยเดือดรอนกับการตัดสินใจที่จะไมไปอยูกับโจ
โฉ “มหาอุปราชใหทหารลอมทานไวเปนอันมาก ถาทานมิ
สมัครเขาดวยเห็นชีวิตทานจะถึงแกความตายหาประโยชน
มิได ถาทานมิสมัครเขาดวยเห็นวาจะถึงแกความตาย” เตี้ยว
เลี้ยวไดพูดตอกวนอูเพื่อโนมนาวใหกวนอูนั้นยอมจํานนมาอยู
กับโจโฉ เตียวเลี้ยวถือเปนนักการทูตที่ดีที่สามารถทําการ
เจรจาไดประสบความสําเร็จ เลยทีเดียว
ฉากทองเรื่อง

สามกก มีฉากทองเรื่องอยูในประเทศจีน สมัยพระเจาเหี้ยนเต ซึ่งเปนฉากที่เหลากกตางๆ

มีการขัดแยง แยงชิงบัลลังค ในชวงนั้นโจโฉถือเปนผูที่มีอํานาจมาก จึงถูกแตงตั้งเปนมหา
อุปราช และเปนผูนําสําเร็จราชการแผนดินแทนพระเจาแผนดิน อีกทั้งยังนําทัพออกไปปราบ
หัวเมืองตางๆ
ฉากทองเรื่อง
ฉากทองเรื่องแรกของเรื่อง สามกก ตอน กวนอูไปรับราชการกับโจโฉ เริ่มที่เมืองฮูโต ซึ่งเปน
เมืองที่โจโฉสําเร็จราชการแผนดิน และตอมาโจโฉคิดที่จะกําจัดเมืองตางๆ

เมืองชีจิ๋ว เปนเมืองแรกที่โจโฉคิดกําจัด ซึ่งเปนเมืองที่เลาปปกครอง แตกําลังจะถูกโจโฉเขา

มายึดครอง จึงทําใหเลาปตองหลบหนีไปที่เมืองกิจิ๋วที่อวนเสี้ยวปกครอง

ถัดมาเปน เมืองแหฝอ ซึ่งเปนเมืองที่กวนอูปกครองอยู และโดนโจมตีโดยโจโฉอีกเชนเคย แต

ตอมากวนอูก็ไดยอมตามไปรับราชการกับโจโฉ
บทเจรจา
 บทเจรจาระหวางโจโฉกับกวนอู
“เสื้อเกานี้ของเลาปให บัดนี้เลาปไปอยูที่ใดมิไดแจง ขาพเจาจึงเอาเสื้อผืนนี้ใสชั้นนอก
หวังจะดูตางหนาเลาป ครั้นจะเอาเสื้อใหมนั้นใสชั้นนอก คนทั้งปวงจะครหานินทาวาไดใหม
แลวลืมเกา”

บทเจรจาดังกลาวที่กวนอูกลาวไว เมื่อไดเสื้อใหมจากโจโฉแตก็ยังคงใสเสื้อเกาของเลา
ปทับเสื้อใหมของโจโฉ นั้นแสดงใหเห็นถึงความจงรักภักดีและความซื่อสัตยตอกวนอูที่ยังคง
มีใหแกเลาป
 บทเจรจาระหวางโจโฉกับเตียวเลี้ยว

“เราเลี้ยงกวนอูขนาดฉะนี้แลว กวนอูยังมีนํ้าใจผูกพันรักเลาปอยู เราคิดจะอานประการ

ใดกวนอูจึงจะเอาใจออกหากเลาป”

จากบทเจรจาดังกลาวที่ทําใหโจโฉคิดนอยใจที่ตนเองทําดีกับกวนอูและใหของตั้งมาก
มายแตกวนอูก็ยังคงแสดงความซื่อสัตยและจงรักภักดีที่มีตอเลาปอยูเสมอ
บทเจรจาของกวนอู

“อันความตายอุปมาเหมือนนอนหลับ”

บทเจรจาดังกลาวที่กวนอูกลาวไวกับเตียวเลี้ยววาตนพรอมจะสูกับโจโฉอยางไม
กลัวตาย แสดงใหเห็นถึง ความตายเปนเรื่องงายและไมสําคัญ เปนเรื่องปกติของทุกคน
 บทเจรจาระหวางเตียวเลี้ยวกับกวนอู

"ธรรมดาเกิดมาเปนชายใหรูจักที่หนักที่เบา ถาผูใดมิไดรูจักที่หนักที่เบา คนทั้งปวงก็จะ

ลวงติเตียนวาผูนั้นหามีสติปญญาไม"

บทเจรจาดังกลาวที่เตียวเลี้ยวเกลี้ยกลอมใหกวนอูคิดถึงบุญคุณของโจโฉ เพราะโจโฉได
เลี้ยงดูตนเปนอยางดี ถึงแมวากวนอูก็ยังไมลืมที่จะคิดถึงบุญคุณของเลาป
 บทเจรจาระหวางกวนอูกับเตียวเลี้ยว
“ซึ่งมหาอุปราชนี้มีคุณแกเราก็จริงอยู แตจะเปรียบเลาปนั้นยังมิได ดวยเลาปนั้นมีคุณแก
เรากอนประการหนึ่งก็ไดสาบานไวตอกันวาเปนพี่นอง เราจึงไดตั้งใจรักษาสัตยอยูทุกวันนี้เรา
ก็คิดถึงคุณมหาอุปราชอยูมิไดขาดถึงมาตรวาเราจะไปจากก็จะขอแทนคุณเสียกอนใหมีชื่อ
ปรากฏไวเราจึงจะไป”

จากบทเจราจาดังกลาวแสดงใหเห็นวากวนอูนั้นมีความกตัญูนึกถึงบุญคุณของคนอยู
เสมอ ถึงแมวากวนอูยังซื่อสัตยและภักดีกับเลาป แตกวนอูก็ยังไมลืมที่จะคิดตอบแทนบุญคุณ
ของโจโฉ
 บทเจรจาของกวนอู
“มาเซ็กเธาวตัวนี้มีกําลังมาก เดินทางไดวันละหมื่นเสน แม
ขาพเจารูขาววาเลาปอยูที่ใด ถึงมาตรไหลก็จะไปหาไดโดยเร็ว”

จากบทเจราจาดังกลาวแสดงใหเห็นวา แมจะไดมาตัวใหมมาจาก
โจโฉแตกวนอูก็ยังคงกตัญูตอเลาป นอกจากนี้แมวากวนอูจะโดน
หามแตก็จะไมฟงทําใหเหนถึงความรอบคอบและฉลาดในการตอรอง
กับโจโฉ
แกนเรื่อง
สามกก ตอนกวนอูไปรับราชการกับโจโฉ แสดงใหเห็นถึงความซื่อสัตยและจงรักภักดีตอ
ของกวนอูที่มีตอเลาป แมวาโจโฉจะทําดีมากแคไหน ก็ยังไมเคยลืมบุญคุณและคํามั่นสัญญาที่
เคยใหไวกับเลาป
การสรรคํา
๑. การเลือกใชคําใหถูกตองตรงตามความหมายที่ตองการ

สามกก แมวาจะเปนวรรณคดีโบราณ แตวา สามกกในฉบับที่ เจาพระยาพระคลัง(หน)

แตงขึ้นนั้น มีการใชภาษาที่ไมยาก เปนการเลาเรื่องดวยบรรยายโวหาร ใชประโยคที่ไม
ซับซอน อานแลวจะเขาใจไดวา ใครทําอะไร ที่ไหน เมื่อใด หรืออยางไร ชื่อตัวละครและ
สถานที่ก็มักจะสะกดตรงตัว มีวรรณยุกตกํากับที่ชัดเจนและอานงาย ถึงมีบางที่ใชถอยคํา
สํานวนโบราณซึ่งใชตางไปจากปจจุบัน รวมไปถึงสามกกเปนตัวอยางการใชวาทศิลปในการ
เจรจาความ ตัวอยางเชน ตอนที่เตียวเลี้ยวเกลี้ยกลอมใหกวนอูไปอยูกับโจโฉ เตียวเลี้ยวใช
ถอยคําหวานลอมใหกวนอูคลอยตาม
๒. การเลือกใชคําใหเหมาะสมกับเรื่องและฐานะของบุคคลในเรื่อง
ในเรื่องสามกก มีการใชคําวา “มหาอุปราช” เรียกแทนโจโฉ ยกตัวอยางเชน ตอนที่เตียว
เลี้ยวเกลี้ยกลอมใหกวนอูคิดถึงบุญคุณของโจโฉ และเปนการแนะนําใหกวนอูใครครวญ
เปรียบเทียบระหวางนํ้าหนักบุญคุณของโจโฉกับเลาป เพื่อจะตอบแทนไดตามที่ควร “อันมหา
อุปราช มีนํ้าใจเมตตาตอทาน ทํานุบํารุงทานยิ่งกวาเลาปอีก เหตุใดทานจึงมีใจคิดถึงเลาปอยู”
และกวนอูก็ตอบแกกลับวา “ซึ่งมหาอุปราชมีคุณแกเราก็จริงอยู แตจะเปรียบเลาปอยางนั้น
มิได ดวยเลาปมีคุณแกเรากอน ประการหนึ่งก็สาบานไวตอกันวาเปนพี่นอง เราจึงตั้งใจรักษา
สัตยอยู” ดังนั้นจะเห็นไดวา การพูดถึงบุคคลที่มีศักดิ์สูงกวาตน โจโฉในขณะนั้นดํารง
ตําแหนงเปน สมุหนายก หรือ ตําแหนง มหาอุปราช ในขณะที่กวนอูเปนเพียงเจาเมือง และ
เตียวเลี้ยวเปนเพียงทหารของโจโฉเทานั้น
๓. คําที่เลนเสียงสัมผัส

ในเรื่องสามกก ตอนกวนอูไปรับราชการกับโจโฉ มีการเลนเสียงสําผัสในประโยคตางๆ

ตัวอยางเชน
“เสื้อเกานี้ของเลาปให บัดนี้เลาปไปอยูที่ใดมิไดแจง ขาพเจาจึงเอาเสื้อผืนนี้ใสชั้นนอก
หวังจะดูตางหนาเลาป ครั้นจะเอาเสื้อใหมนั้นใสชั้นนอก คนทั้งปวงจะครหานินทาวาไดใหม
แลวลืมเกา” บทเจรจาดังกลาว มีเสียงสัมผัสระหวาง ให กับ ไป ซึ่งทําใหประโยคนั้นสวยงาม
มากขึ้น เวลาอานทําใหมีความไพเราะมากยิ่งขึ้น
๔. คําที่เลนเสียงหนักเบา

“เราใหเงินทองสิ่งของแกทานมาเปนอันมากก็ไมยินดี ทานไมชอบใจแลมีความยินดี
เหมือนเราใหมาตัวนี้ เหตุไฉนทานจึงรักมาอันเปนสัตวเดียรัจฉานมากกวาทรัพยสิ่งสินอีกเลา”
เปนคําพูทดี่โจโฉไดพูดตอกวนอู จะเห็นไดวาในตอนแรก มีการใชเสียงเบาในการพูด แตก็
เริ่มหนักขึ้นเมื่อโจโฉพยายามพูดถึงนํ้าใจของโจโฉแกกวนอู
การเรียบเรียงคํา
เรียงขอความที่บรรจุสารสําคัญไวทายสุด
มีการเรียบเรียงคําในภาษาที่อานเขาใจงาย รวมไปถึงมีวิธีการเรียบเรียงคําที่มีความ
ไพเราะเหมาะสม ชี้ใหเห็นถึงคุณธรรมขอคิดที่สําคัญอีกอยางหนึ่งของเรื่อง ซึ่งก็คือขอคิดใน
เรื่องของความซื่อสัตย ดังเชน

“ธรรมดาเกิดมาเปนผูชายใหรูจักที่หนักเบา ถาผูใดมิไดรูจักที่หนักที่เบา คนทั้งปวงก็จะ

ลวงติเตียนวาผูนั้นหามีสติปญญาไม”

เปนการเรียบเรียงประโยคแบบที่บรรจุสารสําคัญไวสุดทาย ซึ่งเปนคําพูดที่เตียวเลี้ยวพูด
ตอกวนอูใหใครครวญเปรียบเทียบระหวางบุญคุณของโจโฉกับของเลาป

“แมโจโฉเลี้ยงดูตนอยางดี แตตนก็ไมวายคิดถึงเลาป”

ซึ่งเปนคําพูดที่เตียวเลี้ยวเกลี้ยกลอมใหกวนอูคิดถึงบุญคุณของโจโฉ
เรียบเรียงประโยคใหเนื้อหาเขมขนขึ้นไปตามลําดับแตคลายความเขมขนลง
ในชวงหรือประโยคสุดทายอยางฉับพลัน
เปนการใชวาทศิลปในการเจรจาความ เห็นไดจากตอนที่เตียวเลี้ยว เกลี้ยกลอมใหกวนอู
มาเขากับโจโฉ เตียวเลี้ยวชี้ใหเห็นโทษ ๓ ประการ โดยพยายามเนนถึงเลาปผูที่กวนอูกลาว
ไววาสําคัญที่สุดไวในลําดับสุดทาย

“ผลเสียประการแรกคือกวนอูก็จะไมมีโอกาสไปตามหาและชวยเหลือเลาปได ประการที่
สอง ภรรยาของเลาปจะ ไมมีคนดูแลคุมครอง และประการที่สามเทากับไมยอมเผชิญควา
มลําบากเพื่อรักษาชีวิตไวคอยพบเลาป”
การใชโวหาร
การเปรียบเทียบสิ่งหนึ่งเหมือนกับอีกสิ่งหนึ่ง
“ตัวเราก็มิไดรักชีวิต อันความตายอุปมาเหมือนนอนหลับ”

กวนอูไดกลาวกับเตียวเลี้ยว โดยเปรียบเทียบความตายเหมือนกับการนอนหลับ

ซึ่งหมายถึงความตายถือเปนเรื่องเล็กนอยไมใชเรื่องใหญอะไร เหมือนสิ่งที่ไมมีความ
สําคัญ เปนเรื่องปกติสําหรับมนุษย
การเปรียบเทียบสิ่งหนึ่งเหมือนกับอีกสิ่งหนึ่ง
“อุปมาเหมือนลูกนกอันขนปกยังไมขึ้นพรอม”

เปนคําพูดที่โจโฉพูดกับเทียหยกระหวางการปรึกษาเพื่อจะนําตัวเลาปกับมาเทงมาฆาเสีย
ซึ่งไดเปรียบเทียบวาเลาปนั้นเหมือนกับลูกนกที่มีปกแตยังไมพรอมบิน ซึ่งมีความหมายไดวา
เลาปนั้นเปนคนมีสติปญญา ถาหากละไวชาก็จะมีกําลังมากขึ้นจนสามารถทําอะไรหลายๆ
อยางได เหมือนกับการบินของนก
การกลาวผิดไปจากที่เปนจริง

“ถึงมาตราวาทานจะไดความลําบากก็อุปมาเหมือนหนึ่งลุยเพลิงอันลุก แลขามพระ
มหาสมุทรอันกวางใหญ ก็จะลือชาปรากฏชื่อเสียงทานไปภายหนา”

เปนการเปรียบเทียบใหเกินจริงวา การเผชิญกับความลําบากนั้นยากลําบาก เหมือนกับ

การที่ตองลุยไฟ ลุยนํ้าและขามมหาสมุทรที่กวางใหญ ซึ่งไดกลาวเกินจริงไปมาก เพื่อใหผู
อานนั้นรับรูถึงความลําบากของตัวละครไดชัดเจนมากยิ่งขึ้น
การใชนามนัย

“อันมหาอุปราช นี้มีนํ้าใจเมตตาทาน ทํานุบํารุงทานยิ่งกวาเลาปอีก เหตุใดทานจึงมีใจ

คิดถึงเลาปอยู”

เตียวเลี้ยวไดพูดกับกวนอูโดยใชคําวา มหาอุปราช ซึ่งในที่นี้หมายถึง โจโฉ เปนการใช

นามแสดงใหเห็นถึงตําแหนงของตัวละคร นั้นก็คือยศอันสูงของโจโฉ จึงใชคําวา มหาอุปราช
และถึงแมจะใชเพียงคําวา มหาอุปราช เพียงคําเดียวโดยไมเอยถึงชื่อ ก็ทําใหตัวละครในเรื่อง
และผูอานเขาใจไดโดยไมจําเปนที่จะตองใชชื่อวากําลังกลาวถึง โจโฉ
คุณคาดานอารมณ
เนื่องจากมีการใชภาษาที่อานงายแลว สามารถทําใหผูอานเขาใจความรูสึกของตัวละคร
เปนอยางดี ไมวาจะเปน การกระทําของกวนอูที่แสดงถึงความกตัญูที่มีตอเลาปแมจะไมรูวา
เลาปยังมีชีวิตอยูหรือไม ทําใหผูอานรูสึกซาบซึ้งในความจงรักภักดีของกวนอูที่มีตอเลาป
เสมอ อีกทั้งความมีนํ้าใจของโจโแที่มีตอกวนอูอีกดวย โจโฉไดใหเตียวเลี่ยวไปเกลี่ยกลอม
ของกวนอูใหมาอยูกับตนก็จริง แตโจโฉก็มันจะปฏิบัติกับกวนอูดีตลอดมา ไมวาจะเปน การ
จัดแจงที่นั่นใหกวนอูนั่งที่สูงกวาขุนนาง พรอมทั้งยังใหเครื่องเงินเครื่องทองแกกวนอูอีกดวย
ครั้งหนึ่งที่โจโฉเห็นกวนอูใสเสื้อขาด และมาผอม โจโฉก็นําเสื้อตัวใหมพรอมทั้งมาฝเทาดี
และทํานุบํารุงกวนอูดวยยศศักดิ์ศฤงคาร ซึ่งทําใหผูอานไดรับรูถึงความตั้งใจจริงและความ
ดูแลเอาใจใสของโจโฉ
คุณคาดานคุณธรรม
สามกก ตอนกวนอูไปรับราชการกับโจโฉ คุณธรรมที่ไดรับ คือ ความซื่อสัตย ของ กวนอู
ที่มีตอเลาป เชน ตอนที่กวนอูยอมเสียสละตนเองไปอยูกับโจโฉเพื่อที่จะกลับมาชวยเหลือเลาป
ระหวางที่กวนอูยายไปอยูกับโจโฉกไมไดคิดที่จะลืมบุญคุณของเจานายเกา หรือ เลาป กวนอู
ไดคํานึงถึงบุญคุณของเลาปอยูตลอดเวลา และยังทดแทนบุญคุณของโจโฉกอนที่จะกลับไป
หาเลาปอีกดวย
คุณคาดานวรรณศิลป
ภาษาที่ใชในการแตง เปนการเลาเรื่องดวยบรรยายโวหารที่ใชประโยคที่ไมซับซอน ใช
ภาษาโบราณแตก็สามารถเขาใจไดงาย แมวาชื่อหรือสถานที่ มีการเขียนทับศัพทมาจาก
ภาษาจีนแตผูอานก็สามารถอานไดงายเพราะมีวรรณยุกตกํากับชัดเจน หากอานแลว
พิจารณาบริบทของเรื่องจะทําใหผูอานเขาใจบทบาทในตอนนั้นๆมากขึ้น มีการใชสํานวน
เปรียบเทียบที่คมคาย มีบทสนทนาที่ใชวาทศิลปในการเจรจารและ มีการใชภาษาเพื่อ
โนมนาวใจอยางมีประสิทธิผล สมกับพระราชปณิธานของพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟา
จุฬาโลกมหาราช ที่มีพระราชประสงคใหวรรณคดีเรื่องสามกก “เปนหนังสืออันสมควรแปลไว
เพื่อประโยชนราชการบานเมือง”
คุณคาดานสังคม
ในเรื่องสามกก ตอน กวนอูไปรับราชการกับโจโฉ ไดแสดงถึงคานิยมในเรื่องของความ
เชื่อของคนในสังคม เชน มีการเชื่อในเรื่องของโชคลาง อยางความเชื่อในเรื่องความฝน และ
ความเชื่อเรื่องบุญกรรมที่ตนไดกระทําไว รวมไปถึง การสะทอนเกี่ยวกับขนบธรรมเนียม
ประเพณีตางของสังคมจีน เชน การจัดเลี้ยง หรือ การใหของกํานัล