Τετάρτη 9 Δεκέμβρη 2015

Σελίδα 2

Aπό μέρα σε μέρα

Η κοροϊδία με τα αντιπλημμυρικά έργα

«...οι πολίτες γνωρίζουν ότι η Περιφέρεια Αττικής εργάζεται με σύστημα και σοβαρότητα, χωρίς
τυμπανοκρουσίες, για την προώθηση όλων των απαραίτητων για την αντιπλημμυρική προστασία έργων».
«Φρέσκια» δήλωση της περιφερειάρχη Αττικής, Ρένας Δούρου , που προσπαθεί να αποδείξει πως η Διοίκηση
προχωρά έργα προς όφελος των λαϊκών αναγκών και των οικογενειών ειδικά της Δυτικής Αττικής, που με την
πρώτη βροχή ζουν στην αγωνία.
Η δήλωση αυτή έρχεται να προστεθεί στην προηγούμενη, που έγινε μόλις πριν από περίπου 10 μέρες. «Τα
ψέματα τελείωσαν για την αντιπλημμυρική προστασία», τόνιζε η Ρ. Δούρου . Ολα αυτά μπορεί να ακούγονται
υπέροχα στα αυτιά των λαϊκών οικογενειών, η αλήθεια όμως είναι πως πρόκειται ...για παραμύθια. Η Διοίκηση
της Περιφέρειας έρχεται, ένα χρόνο - και κάτι - μετά την ανάληψη των καθηκόντων της, να πει πως «τώρα» θα
προωθηθούν τα έργα, όταν η Δυτική Αττική έχει μετρήσει νεκρούς, τραυματίες, εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ
ζημιές σε σπίτια, καταστήματα και επιχειρήσεις, αλλά και κατεστραμμένες περιουσίες, μέσα σε αυτό το μικρό
διάστημα.
«Το σύστημα και η σοβαρότητα» τι είναι; Μα η απένταξη αντιπλημμυρικών και αποχετευτικών έργων από
τον προϋπολογισμό της Περιφέρειας Αττικής κατά την (μόλις πριν 20ημέρου) πέμπτη τροποποίηση
του προϋπολογισμού και δεύτερη τροποποίηση του Προγράμματος Εκτελεστέων Εργων για το οικονομικό έτος
2015. Αυτές ψήφισε η Διοίκηση, πριν κάνει αυτές τις δηλώσεις η Ρ. Δούρου , αφού τα έσοδα από επιχορηγήσεις
από τον ΠροϋπολογισμόΔημοσίων Επενδύσεων μειώνονται κατά 66.614.441 ευρώ. Ομως, τα χρήματα για τα
γήπεδα των ΠΑΕ και όχι μόνο θα δοθούν αφειδώς και σύντομα μάλιστα...

Πέμπτη 16 Νοέμβρη 2017 Σελίδα 4

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ ΠΛΗΜΜΥΡΕΣ ΣΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ

Ενα ακόμα έγκλημα!
Είναι ένα ακόμα έγκλημα! Οι αναμενόμενες βροχές του Νοέμβρη έγιναν υγρός τάφος για 15 ανθρώπους
(μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές). Εγιναν ο εφιάλτης για εκατοντάδες εργατικά νοικοκυριά που
καταστράφηκαν. Και για άλλη μια φορά, ακούγονται ίδια και απαράλλαχτα τσιτάτα για να κουκουλώσουν την
πραγματική αιτία του προβλήματος. «Ακραίο φυσικό φαινόμενο», «Κλιματική αλλαγή που προκαλεί
καταστροφές», «Η ποσότητα της βροχής ήταν τεράστια και απρόσμενη», «Συνδυασμένα φαινόμενα σε σύντομο
χρονικό διάστημα», «Ο,τι κι αν γινόταν δεν θα μπορούσε να προλάβει την κατάσταση».. Και άλλα παρόμοια, που
ντύνονται με επιστημονικό μανδύα, για να δώσουν ένα βολικό άλλοθι στον ένοχο...
Βέβαια, όσο ορμητικές και καταστροφικές κι αν είναι οι πλημμύρες, δεν μπορούν να παρασύρουν την
αλήθεια. Και η αλήθεια είναι ότι δεν φταίει το φυσικό φαινόμενο. Αυτό υπάρχει, το ξέρουμε και ξέρουμε ότι θα
επαναληφθεί και μάλιστα με μεγαλύτερη ένταση. Οπως ξέρουμε και το βλέπουμε κάθε φορά, ότι η λαϊκή ανάγκη
για προστασία και θωράκιση από τέτοια φαινόμενα δεν ικανοποιείται διαχρονικά από τις αστικές κυβερνήσεις, τις
Περιφέρειες, τους δήμους, όλο το πλέγμα του αστικού κράτους. Και η αιτία έχει συγκεκριμένο όνομα. Και αυτή
είναι ο δρόμος της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που εξυπηρετεί αποκλειστικά και μόνο
τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, του κεφαλαίου. Και άρα η κατασκευή έργων και υποδομών, που
να προστατεύουν το λαό, δεν είναι πρώτη προτεραιότητα. Η σημερινή κυβέρνηση αυτό το λέει «δίκαιη
ανάπτυξη». Οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν εφεύρει άλλους βαρύγδουπους όρους.
Πώς αποτυπώνεται αυτή η πραγματικότητα; Στο ποια έργα θεωρούνται επιλέξιμα, για να χρηματοδοτηθούν
από την ΕΕ και το περίφημο ΕΣΠΑ. Στο τι προβλέπουν ο κρατικός προϋπολογισμός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ -
ΑΝΕΛ και οι προϋπολογισμοί των Περιφερειών της χώρας για αντιπλημμυρικά έργα. Το ίδιο ισχύει και για μέτρα
στα δάση μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές, που συμβάλλουν σε τέτοια πλημμυρικά φαινόμενα. Δηλαδή,
μηδαμινά κονδύλια, την ίδια στιγμή που υπάρχουν κωδικοί για δεκάδες εκατομμύρια ευρώ που εξυπηρετούν το
κεφάλαιο. Στο ότι τα μεγάλα έργα που γίνονται (οδικοί άξονες, αεροδρόμια κ.λπ.) δεν λαμβάνουν υπόψη τους
την αντιπλημμυρική θωράκιση των γύρω περιοχών, δεν είναι ενταγμένα σε έναν συνολικό σχεδιασμό για κάθε
περιοχή και γενικότερα για κάθε λεκάνη απορροής, επηρεάζοντας την αντιπλημμυρική προστασία. Και, βέβαια,
δεν μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι δεν γίνονται καθόλου αντιπλημμυρικά έργα. Είναι, όμως, τόσο
αποσπασματικός ο σχεδιασμός από δήμο σε δήμο, ακόμα και από Περιφέρεια σε Περιφέρεια, που, πολύ συχνά,
ακόμα κι αυτά τα έργα που γίνονται σώζουν ένα δήμο ή μια περιοχή και πνίγουν το γειτονικό δήμο...
 Τα έργα που προτάσσονται είναι αυτά που συμβάλλουν στην ενίσχυση των μονοπωλιακών ομίλων. Είναι
χαρακτηριστικό ότι στο Ρυθμιστικό Σχέδιο για την Αττική, που δείχνει τις προτεραιότητες της άρχουσας τάξης,
δίνεται βάρος σε έργα που αφορούν τον τουρισμό πολυτελείας, τη μεταφορά εμπορευμάτων κ.λπ. Τα έργα
υποδομών, αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά, αντιπυρικά, δεν βρίσκουν θέση στους κωδικούς των προϋπολογισμών,
γιατί δεν είναι ανταποδοτικά. Είναι υποδομές που μετά την κατασκευή τους δεν πουλιούνται, δεν νοικιάζονται,
δεν αποφέρουν έσοδα, όπως π.χ. με τα διόδια για 25 χρόνια. Δεν είναι έργα «βιτρίνας», όπως οι «βιοκλιματικές»
παιδικές χαρές και τα γήπεδα για τις ΠΑΕ, που κοστίζουν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ.
Δεν είναι, λοιπόν, θέμα «ακραίου φυσικού φαινομένου» η καταστροφή από τις πλημμύρες. Αλλού είναι το
πρόβλημα. Ακραίο και επικίνδυνο φαινόμενο είναι η πολιτική που ακολουθείται από τις αστικές κυβερνήσεις ΝΔ
και ΠΑΣΟΚ όλα τα προηγούμενα χρόνια, από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ τώρα. Επειδή βροχές, πλημμύρες
και σεισμοί θα έρθουν και θα ξανάρθουν, έρχεται ξανά στο προσκήνιο η ανάγκη ο λαός να αγωνιστεί και να
διεκδικήσει έργα και υποδομές που θα εξυπηρετούν τις ανάγκες του, θα προστατεύουν τη ζωή του. Αγώνας που
για να έχει ελπιδοφόρα προοπτική, θα πρέπει να δένεται με την πάλη για έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο
ανάπτυξης, να φωτίζει το δρόμο του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού της οικονομίας με κοινωνικοποίηση
των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και εργατικό έλεγχο. Στο πλαίσιο του κεντρικού σχεδιασμού, ο ενιαίος
κρατικός φορέας κατασκευών θα σχεδιάζει και θα υλοποιεί έργα που θα καλύπτουν το σύνολο των κοινωνικών
αναγκών, συνδυάζοντας αρμονικά την κάλυψη των αναγκών για ασφαλείς και ποιοτικές υποδομές κατοικίας,
εργασίας, άθλησης, διασκέδασης, μεταφοράς κ.λπ. με την προστασία της δημόσιας υγείας και ασφάλειας και του
περιβάλλοντος από φυσικές και τεχνολογικές καταστροφές.

Κ. Πασ

Κυριακή 11 Σεπτέμβρη 2016 Σελίδα 11

ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΜΕΓΑΛΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΛΗΜΜΥΡΕΣ

Εγκληματικές πολιτικές ευθύνες για την ανυπαρξία

αντιπλημμυρικής θωράκισης

Τις αμέτρητες πληγές μετρούν χιλιάδες άνθρωποι σε όλη τη χώρα από το μεγάλο κύμα κακοκαιρίας που
έπληξε πολλές περιοχές την περασμένη βδομάδα. Τέσσερις άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε Μεσσηνία και
Λακωνία, ενώ μία γυναίκα αγνοείται στη Θεσσαλονίκη. Σε Πελοπόννησο, Κεντρική Μακεδονία, Ηπειρο, Δυτική
Ελλάδα, σπίτια εργατικών - λαϊκών οικογενειών, αγροτικές καλλιέργειες, υποδομές, δίκτυα, κτίρια έχουν υποστεί
μεγάλες ζημιές και παραμένει άγνωστο εάν και πότε θα αποκατασταθούν, όπως άλλωστε έχει δείξει το παρελθόν
σε αντίστοιχες περιπτώσεις. Το γεγονός ότι όλα αυτά συνέβησαν τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη, προκαλεί
ανησυχία για όσα ανάλογα ή και χειρότερα μπορεί να συμβούν όταν θα αρχίσουν οι βροχές, όταν θα μπει για τα
καλά ο χειμώνας.
Οι πληγές που αφήνουν - και τώρα - οι πλημμύρες είναι αμέτρητες. Η εικόνα, δυστυχώς,
επαναλαμβανόμενη. Και δυστυχώς όσο αναμενόμενη είναι μια νέα πλημμύρα, μετά από μια δυνατή βροχή, άλλο
τόσο αναμενόμενα είναι και οι τραγικές επιπτώσεις, οι καταστροφές, ο κίνδυνος να χαθούν ζωές. Δεν φταίει το
φυσικό φαινόμενο. Αυτό υπάρχει, το ξέρουμε και ξέρουμε ότι θα επαναληφθεί. Είτε πρόκειται για βροχή είτε για
σεισμό. Οι ευθύνες όλων των έως σήμερα κυβερνήσεων και των τοπικών αρχών, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, είναι
εγκληματικές, αφού μονίμως τοποθετούν τα ζωτικής σημασίας αντιπλημμυρικά έργα εκτός προτεραιοτήτων, στο
όνομα των «εκτάκτων αναγκών», της «δημοσιονομικής προσαρμογής» και των «δυνατοτήτων της οικονομίας».
Και είναι γεγονός ότι η ζωτικής σημασίας λαϊκή ανάγκη για προστασία και θωράκιση δεν ικανοποιείται
διαχρονικά από τις αστικές κυβερνήσεις, τις περιφέρειες, τους δήμους, όλο το πλέγμα του αστικού κράτους.
Οπως γεγονός είναι πως δεν αποτελεί πρώτη προτεραιότητα η κατασκευή έργων και υποδομών, που να
προστατεύουν το λαό. Ο δρόμος της καπιταλιστικής ανάπτυξης, η στρατηγική του κεφαλαίου που υπηρετείται
από την Ευρωπαϊκή Ενωση, τις αστικές κυβερνήσεις, είναι η βασική αιτία που τέτοιου είδους έργα είτε γίνονται
αποσπασματικά είτε δεν γίνονται καθόλου. Κι αυτό γιατί τα αντιπλημμυρικά έργα, τα δίκτυα προστασίας δεν
αποτελούν «επένδυση» που θα αποφέρει κέρδη σε όποιον επιχειρηματικό όμιλο αναλάβει την επισκευή τους.
Αρα, κριτήριο είναι το κέρδος και όχι η κάλυψη αναγκών του λαού, η προστασία της ζωής των εργαζομένων και
των οικογενειών τους.
 Ας δούμε λίγο πιο συγκεκριμένα:
-- Τα αντιπλημμυρικά έργα δεν είναι επιλέξιμα για να χρηματοδοτηθούν από την Ευρωπαϊκή Ενωση και
σπάνια εντάσσονται στο ΕΣΠΑ. Εκτός εάν αυτά συνδέονται με μεγάλες επενδύσεις επιχειρηματικών ομίλων και
εξυπηρετούν την ανάγκη της επένδυσης. Εάν, για παράδειγμα, μία μεγάλη τουριστική επένδυση έχει ανάγκη να
συνοδεύεται από έργα αντιπλημμυρικά, διευθέτηση ρεμάτων κ.λπ., τότε αυτά γίνονται. Αλλιώς, τις περισσότερες
φορές, μένουν στα χαρτιά.
-- Τα κονδύλια που προβλέπονται στον κρατικό προϋπολογισμό, στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων,
στους προϋπολογισμούς των Περιφερειών της χώρας, είναι πενιχρά. Το ίδιο ισχύει και για μέτρα στα δάση μετά
τις καταστροφικές πυρκαγιές, που συμβάλλουν σε τέτοια πλημμυρικά φαινόμενα. Μηδαμινά κονδύλια, την ίδια
στιγμή που υπάρχουν κωδικοί για δεκάδες εκατομμύρια ευρώ που εξυπηρετούν το κεφάλαιο. Ενα χαρακτηριστικό
παράδειγμα. Στον προϋπολογισμό της Περιφέρειας Αττικής για το 2015 προβλεπόταν το εξευτελιστικό ποσό των
4,55 εκατ. ευρώ για αντιπλημμυρικά έργα για όλη τη Δυτική Αθήνα, τη στιγμή που προέβλεπε 27 εκατ. ευρώ για
την κατασκευή και ανάπλαση 2 γηπέδων ΠΑΕ. Αλλο παράδειγμα; Τα τελευταία χρόνια στην περιοχή της
Μεσσηνίας έχουν γίνει πολύ μεγάλες επενδύσεις και από επιχειρηματίες - στον τομέα του Τουρισμού - και από το
κράτος για την κατασκευή οδικών αξόνων που θα συντομεύσουν τη διαδρομή Αθήνα - Τρίπολη - Καλαμάτα.
Επενδύσεις, που, όπως έλεγαν οι προηγούμενοι αλλά και οι σημερινοί κυβερνώντες, θα αλλάξουν την εικόνα σε
όλη την Πελοπόννησο. Τι ειρωνεία; Την ίδια στιγμή, που κάποιοι ρίχνουν δισεκατομμύρια, επειδή προσδοκούν
τεράστια κέρδη από τον Τουρισμό και τα διόδια, άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους, επειδή δεν υπάρχουν έργα
αντιπλημμυρικής θωράκισης...
-- Η κατασκευή των μεγάλων έργων που γίνονται (οδικοί άξονες, αεροδρόμια κ.λπ.) δεν λαμβάνουν υπόψη
τους την αντιπλημμυρική θωράκιση των γύρω περιοχών, δεν είναι ενταγμένα σε ένα συνολικό σχεδιασμό για
κάθε περιοχή και γενικότερα για κάθε λεκάνη απορροής, επηρεάζοντας την αντιπλημμυρική προστασία. Τα
παραδείγματα της Αττικής Οδού και του αεροδρομίου του Σπάτων είναι χαρακτηριστικά. Οι κάτοικοι των
περιοχών που γειτνιάζουν με αυτά τα έργα, πολύ συχνά έρχονται αντιμέτωποι με καταστροφές μετά από μια
δυνατή μπόρα.
Βέβαια, δεν μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι δεν γίνονται καθόλου αντιπλημμυρικά έργα. Είναι, όμως, τόσο
αποσπασματικός ο σχεδιασμός από δήμο σε δήμο, ακόμα και από περιφέρεια σε περιφέρεια που, πολύ συχνά,
ακόμα κι αυτά τα έργα που γίνονται σώζουν ένα δήμο ή μια περιοχή και πνίγουν το γειτονικό δήμο... Τι δείχνει
αυτό; Οτι δεν είναι θέμα «ακραίου φυσικού φαινομένου» η καταστροφή από τις πλημμύρες. Μπορεί να έπεσαν
τεράστιες ποσότητες νερού σε μικρό χρονικό διάστημα σε κάποιες περιοχές, ωστόσο, το πρόβλημα είναι αλλού.
Ακραίο και επικίνδυνο φαινόμενο είναι η πολιτική που ακολουθείται από τις αστικές κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ,
όλα τα προηγούμενα χρόνια, από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, τώρα. Η απορία λογική: Είναι δυνατόν οι
εργαζόμενοι να παίζουν με τη ζωή τη δική τους και των παιδιών τους; Είναι δυνατόν να βλέπουν μέσα στα
τελευταία 20 χρόνια να κατασκευάζονται τεράστια έργα (π.χ. οδικοί άξονες, αεροδρόμια) που, αντί να γίνονται
για τις λαϊκές ανάγκες, τα εκμεταλλεύονται επιχειρηματικοί όμιλοι για να πλουτίζουν; Και την ίδια στιγμή να
πνίγονται, να σκοτώνονται, να τραυματίζονται, να καταστρέφεται το βιος τους (σ.σ. όσο έχει απομείνει) όταν
βρέχει, όταν γίνεται ένας σεισμός, μια πυρκαγιά; Είναι δυνατόν να ανέχονται μια πολιτική που υποτάσσει τη ζωή,
το συλλογικό συμφέρον των εργαζομένων στους νόμους του κέρδους;
Ολα όσα συμβαίνουν, ξανά, αυτές τις μέρες, θέτουν ως επιτακτική ανάγκη να παρθούν επείγοντα μέτρα για
την ανακούφιση των πληγέντων και για την αποκατάσταση των ζημιών. Κι επειδή βροχές, πλημμύρες και σεισμοί
θα έρθουν και θα ξανάρθουν, έρχεται ξανά στο προσκήνιο η ανάγκη ο λαός να αγωνιστεί και να διεκδικήσει έργα
και υποδομές που θα εξυπηρετούν τις ανάγκες του, θα προστατεύουν τη ζωή του. Αγώνας που για να έχει
ελπιδοφόρα προοπτική θα πρέπει να δένεται με την πάλη για έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, να
φωτίζει το δρόμο του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού της οικονομίας με κοινωνικοποίηση των
συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και εργατικό έλεγχο. Στο πλαίσιο του κεντρικού σχεδιασμού, ο ενιαίος
κρατικός φορέας κατασκευών θα σχεδιάζει και θα υλοποιεί έργα που θα καλύπτουν το σύνολο των κοινωνικών
αναγκών, συνδυάζοντας αρμονικά την κάλυψη των αναγκών για ασφαλείς και ποιοτικές υποδομές κατοικίας,
εργασίας, άθλησης, διασκέδασης, μεταφοράς κ.λπ. με την προστασία της δημόσιας υγείας και ασφάλειας και του
περιβάλλοντος από φυσικές και τεχνολογικές καταστροφές.