BADANIA ZAKOTWIEŃ NOWEGO SYSTEMU SPRĘŻANIA TAŚM CFRP DO

WZMACNIANIA OBIEKTÓW BUDOWLANYCH

1 2
Bartosz Piątek , Tomasz Siwowski
Politechnika Rzeszowska

Streszczenie. Taśmy kompozytowe są coraz częściej stosowane do wzmacniania istniejących konstrukcji, w tym
mostów. Do tej pory opracowano wiele systemów wstępnego naprężania taśm, a niektóre z nich doczekały się
już praktycznych aplikacji. Newralgicznym elementem systemów wzmacniania są z reguły zakotwienia taśm
CFRP. W pracy przedstawiono wyniki badań zakotwień nowego systemu wzmacniania konstrukcji budowlanych
Neoxe Prestressing System II. W pierwszym etapie badań zakotwienia zostały poddane próbie statycznego
rozciągania w celu określenia doraźnej wytrzymałości granicznej i efektywności zakotwienia. Następnie, aby
zbadać zachowanie zakotwień pod obciążeniem cyklicznym i określić ich trwałość, przeprowadzono testy
zmęczeniowe. Badania udowodniły przydatność analizowanego systemu do wzmacniania konstrukcji
poddawanych obciążeniom o charakterze zmęczeniowym. Dzięki poznaniu powyższych parametrów określono
możliwości zastosowania systemu NPS II w praktycznych aplikacjach. Pozwolą one także na efektywne
projektowanie wzmocnień przy użyciu tego systemu.

Słowa kluczowe: sprężanie, taśmy CFRP, wzmacnianie, zakotwienia, zmęczenie

1. Wprowadzenie
Taśmy kompozytowe z włókien węglowych zatopionych w żywicy epoksydowej (CFRP –
Carbon Fiber Reinforced Polymer) są od kilkudziesięciu lat z powodzeniem wykorzystywane
w budownictwie. Pierwsze badania nad wzmacnianiem konstrukcji żelbetowych przy użyciu tych
kompozytów przeprowadzono w połowie lat 80-tych w szwajcarskim instytucie EMPA [1]. Pierwsze
w Polsce wzmocnienie mostu przy użyciu taśm CFRP miało miejsce w 1997 r. na moście przez rzekę
Wiar w Przemyślu [2]. Wzmocnienia bierne (poprzez przyklejanie taśm kompozytowych) są obecnie
technologią szeroko stosowaną o znanej procedurze projektowania.
Liczne wyniki badań naukowych dowodzą jednak, że efektywność wzmocnienia przy użyciu
taśm biernych jest ograniczona z powodu przedwczesnego odspajania taśm od podłoża betonowego.
Jedynie 30–35% wytrzymałości na rozciąganie kompozytu CFRP może być zmobilizowane w stanie
granicznym nośności, ponieważ wytrzymałość skleiny, która zależy m.in. od wytrzymałości na
rozciąganie betonu otuliny, jest niewystarczająca do pełnego wykorzystania wytrzymałości na
rozciąganie taśmy CFRP. Dlatego zaczęto poszukiwać sposobów na zwiększenie stopnia
wykorzystania stosunkowo drogiego materiału jakim jest kompozyt węglowy.
Efektywność wzmacniania konstrukcji przy użyciu taśm CFRP może zostać zwiększona
poprzez ich wstępne naprężenie przed przyklejeniem i zakotwieniem do wzmacnianego elementu.
Dotychczasowe badania pozwoliły na określenie optymalnego poziomu sprężenia taśm CFRP [3].
Przy naprężeniu taśmy powyżej 70% jej wytrzymałości na rozciąganie (ffu) do zniszczenia
wzmocnionego elementu dochodzi na skutek zerwania taśmy. Przy wstępnym sprężeniu poniżej
60% ffu zniszczenie jest spowodowane zazwyczaj odspojeniem taśmy od powierzchni betonu. Zatem
za najbardziej efektywne zostało uznane naprężenie do około 60% ffu, gdyż wówczas dochodzi do
jednoczesnego rozwoju obu form zniszczenia. Ponadto zastosowanie wstępnego sprężenia taśmy
przed jej przyklejeniem do powierzchni betonu pozwala na znaczące zwiększenie nośności

1
mgr inż., piatek@prz.edu.pl
2
dr hab. inż., prof. PRz, siwowski@prz.edu.pl
i sztywności elementów oraz zmniejszenie ugięć i rozwartości rys w betonie, w porównaniu do
elementów wzmocnionych biernie.
W ostatnich latach powstało na świecie kilka różnych systemów czynnego wzmacniania
konstrukcji żelbetowych za pomocą wstępnie naprężanych taśm CFRP [3, 4, 5, 6]. Wykorzystując
i modyfikując rozwiązanie niemieckie, opracowano także pierwszy polski system sprężania taśm
kompozytowych [7]. Systemy różnią się metodami sprężania taśmy oraz sposobami przekazywania
siły sprężającej taśmę na wzmacnianą konstrukcję. W pracy [8] został przedstawiony kolejny polski
system sprężania taśm kompozytowych, który powstał w dziale badań i rozwoju krakowskiej firmy
Neoxe. Elementem decydującym o efektywności i niezawodności systemu są zakotwienia taśm CFRP.
Dlatego właśnie te elementy są stałym przedmiotem dalszych badań i modyfikacji [9].
Podstawową cechą zakotwień jest ich wytrzymałość doraźna. W celu określenia tego parametru
zostały przeprowadzone testy osiowego rozciągania próbek w skali 1:1. Jednak przy wzmacnianiu
konstrukcji poddawanych cyklicznie zmiennym obciążeniom eksploatacyjnym, takich jak mosty,
równie istotna jest wytrzymałość zmęczeniowa elementów wzmocnienia. Dlatego w realizowanych
badaniach, oprócz sprawdzenia wytrzymałości doraźnej, przeprowadzono testy zmęczeniowe.
W dostępnej literaturze niewiele można znaleźć publikacji na temat badań zmęczeniowych zakotwień
taśm CFRP. Brak również wytycznych, jak należy takie badania przeprowadzać. Dlatego podczas
realizacji opisanych badań wzorowano się na zaleceniach do przeprowadzania badań zmęczeniowych
zakotwień kabli sprężających zawartych w Wytycznych do Europejskich Aprobat Technicznych ETAG
nr 013 [10].
Wyniki badań udowodniły przydatność analizowanych zakotwień do wzmacniania konstrukcji.
Wykazano, że modyfikacja parametrów zakotwienia wpłynęła znacząco na zwiększenie jego
efektywności do poziomu 70% wytrzymałości taśmy CFRP na rozciąganie. W przeprowadzonych
badaniach zmęczeniowych zakotwienia wykazały dużą odporność na obciążenia cykliczne.

2. Charakterystyka zakotwień
Przedmiotem badań są zakotwienia taśm CFRP drugiej generacji systemu wzmacniania
konstrukcji budowlanych Neoxe Prestressing System (NPS II). System składa się z dwóch zakotwień
taśmy CFRP, biernego i czynnego. Oba zakotwienia są wykonane z dwóch zewnętrznych blach
stalowych oraz wewnętrznej blachy dystansowej o grubości taśmy kompozytowej, powiększonej
o dwie grubości kleju. Wymiary blach są dostosowane do szerokości i grubości taśmy CFRP
stosowanej do wzmocnienia, np. dla taśm o szerokości 60 mm typowe wymiary zakotwień stalowych
wynoszą 550 × 128 mm. Zakotwienie jest podzielone na dwa równe obszary: skrajny i wewnętrzny.
W obszarze skrajnym elementy zakotwienia są połączone przez spawanie na krawędziach blach. W tej
części zakotwienia są wykonane otwory przelotowe do mocowania zakotwienia do podłoża oraz,
w zakotwieniu czynnym, otwory gwintowane do mocowania urządzenia naciągowego. W obszarze
wewnętrznym zakotwienia pomiędzy blachy wklejona jest taśma kompozytowa za pomocą specjalnej
zaprawy klejowej. Skleina jest wzmocniona na całej powierzchni za pomocą metalowych nitów
ϕ 4 mm, łączących blachy zakotwienia i taśmę. Dodatkowo, w celu zwiększenia nośności zakotwienia,
przy wyjściu poza krawędź blach stalowych, taśma kompozytowa jest specjalnie wzmocniona
włóknami węglowymi. Zakotwienie o opisanej konstrukcji przenosi siłę sprężającą z taśmy na podłoże
wzmacnianego elementu jednocześnie za pomocą skleiny, nitów i tarcia (rys. 1).

Rysunek 1. Schemat zakotwienia systemu wzmacniającego.

3. Badania statyczne
3.1 Opis próbek
Badania wytrzymałości doraźnej zostały przeprowadzone w pięciu seriach (po trzy próbki
w każdej). W pierwszych dwóch seriach przetestowano zakotwienia dotychczas stosowanego systemu
sprężania Neoxe Prestressing System I [8, 9]. Zakotwienia były wykonane z blach zewnętrznych
o grubości 2 mm oraz blachy dystansowej. Do połączenia blach z taśmą kompozytową wykorzystano
standardową mieszankę klejową, a powierzchnie obu materiałów przed klejeniem nie były poddawane
specjalnej obróbce. Układ nitów przedstawiono na rys. 2. Próbki składały się z odcinka taśmy
kompozytowej z obustronnym zakotwieniem (rys. 4a).

Rysunek 2. Zakotwienie stalowe taśm kompozytowych w badaniach serii S1 i S2.

Rysunek 3. Zakotwienie stalowe taśm kompozytowych w badaniach serii S3–S5.

W kolejnych seriach testowano zakotwienia wykonywane wg nowej technologii. Modyfikacje

polegały na zwiększeniu grubości blach zewnętrznych do 3 mm, zmianie liczby i układu nitów
(rys. 3), składu mieszanki klejowej oraz sposobu przygotowania powierzchni. Na łączone
powierzchnie, bezpośrednio przed klejeniem, został nałożony aktywator chemiczny. Ponadto blachy
stalowe zostały wcześniej poddane piaskowaniu. W tym przypadku próbki posiadały jednostronne
zakotwienie, wolny koniec taśmy został zabezpieczony za pomocą płytek aluminiowych (rys. 4b).

a) b)
Rysunek 4. Próbki z serii a) S1 i S2 oraz b) S3–S5.

Do badań wykorzystano dwa rodzaje taśm CFRP: wysokomodułowe taśmy HM 614

o maksymalnej wytrzymałości na rozciąganie 2800 MPa, module sprężystości podłużnej 250 GPa
i zakresie liniowych odkształceń sprężystych ok. 1% (seria S1) oraz taśmy HS 614 o maksymalnej
wytrzymałości na rozciąganie 2600 MPa, module sprężystości podłużnej 170 GPa i zakresie liniowych
odkształceń sprężystych ok. 1,5% (serie S2–S5).
Wyniki uzyskiwane w kolejnych seriach badawczych (S3–S5) i obserwacje zachowania się
próbek pozwoliły na wprowadzanie drobnych modyfikacji technologicznych. Dzięki temu,
technologia produkcji zakotwień była z serii na serię udoskonalana.
3.2 Metodyka badawcza
Wszystkie próbki zostały poddane próbie rozciągania osiowego w maszynie wytrzymałościowej
Instron J1D 1200 kN. Zakotwienia zostały zainstalowane w maszynie za pomocą specjalnie
zaprojektowanych szczęk, umożliwiających zamocowanie przegubowe (rys. 5). Badania zostały
przeprowadzone w warunkach sterowania przemieszczeniem z szybkością 2 mm/min. Podczas badań
mierzone były, w sposób ciągły, przyrost siły rozciągającej oraz przemieszczenia siłowników
maszyny. Pomiar tych wartości odbywał się jednocześnie przy użyciu wbudowanego w maszynie
wytrzymałościowej zestawu tensometrów oraz indukcyjnych czujników przemieszczeń. Rejestrowano
także postać niszczenia zakotwień kamerą Vision Research Phantom v640 umożliwiającą zapis ponad
2000 obrazów na sekundę (rys. 6).

Rysunek 5. Próbka zainstalowana w maszynie wytrzymałościowej.

Rysunek 6. Rejestracja postaci zniszczenia przy użyciu kamery video z dużą częstotliwością
klatkowania.
3.3 Wyniki badań
Wyniki badań statycznych zestawiono w tablicy 1. Podano wartość siły i efektywności
zakotwienia (określonej jako stosunek siły niszczącej próbkę do charakterystycznej siły zrywającej
taśmę kompozytową) dla każdej próbki oraz odchylenie standardowe i współczynnik zmienności
uzyskane w danej serii. Na rys. 7 przedstawiono wykresy zależności P–δ dla zakotwień, w których
uzyskano maksymalne wartości sił niszczących w każdej serii.

Tablica 1. Zestawienie wyników badań statycznych.

Siła niszcząca próbkę Efektywność zakotwienia Odchylenie Współ-
Seria standar- czynnik
[kN] [%] zmienności
badań dowe
P1 P2 P3 Średnia P1 P2 P3 Średnia [kN] [%]
S1 91 111 129 110 39 47 55 47 19,4 17,5
S2 103 120 103 109 47 55 47 50 9,6 8,8
S3 126 158 151 145 58 72 69 66 16,7 11,5
S4 166 144 156 156 76 66 71 71 11,4 7,3
S5 177 160 217 185 81 73 99 85 29,2 15,8

Zakotwienia systemu NPS I przebadane w serii pierwszej i drugiej wykazały efektywność na

poziomie 50% siły niszczącej taśmę. Zmiana technologii łączenia taśmy kompozytowej z blachami
stalowymi w serii trzeciej zaowocowała wzrostem efektywności zakotwienia do 66%. Dzięki
kolejnym udoskonaleniom w następnych seriach osiągnięto powtarzalną efektywność zakotwienia
powyżej 70%. Jest to satysfakcjonująca wartość z punktu widzenia systemu wzmacniania sprężonymi
taśmami. Dotychczasowe doświadczenia wskazują bowiem, że optymalne efekty wzmocnienia
konstrukcji uzyskuje się przy sprężeniu taśm do wartości ok. 60–70% wytrzymałości CFRP na
rozciąganie [3].

220
200
180
160
Obciążenie [kN]

140
120
100
80
60
40
20
0
0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16
Przemieszczenie [mm]
Seria 1 Seria 2 Seria 3 Seria 4 Seria 5

Rysunek 7. Wykres zależności P–δ dla zakotwień o maksymalnej nośności w każdej serii.

Zastosowanie kamery video o bardzo dużej częstotliwości klatkowania umożliwiło dokładną

analizę przebiegu niszczenia próbek. Sekwencja zniszczenia, przedstawiona na rys. 8, zostaje
zapoczątkowana ścięciem podłużnym taśmy wzdłuż linii nitów i wysunięciem połowy taśmy
z zakotwienia (rys. 8b). To powoduje odspojenie nakładek wzmacniających z mat węglowych
przyklejonych u wyjścia taśmy z blach stalowych (rys. 8b, c). W ostatnim etapie zniszczenia wysuwa
się druga połowa taśmy (rys. 8d). Cały proces niszczenia przedstawiony na rys. 8a–8e trwał ok. 0,01 s.
 a)

b)

c)

d)

e)

Rysunek 8. Sekwencja zniszczenia próbek. a) Próbka bezpośrednio przed zniszczeniem,

b) Ścięcie podłużne i wysunięcie dolnej połowy taśmy, które początkuje odspojenie mat węglowych,
c) Moment bezpośrednio przed wysunięciem górnej połowy taśmy,
d) Wysunięcie górnej połowy taśmy, e) Próbka po zniszczeniu.

4. Badania zmęczeniowe
4.1 Opis próbek
W celu określenia trwałości zmęczeniowej oraz identyfikacji zachowania zakotwień pod
długotrwałym obciążeniem cyklicznym, przeprowadzono badania zmęczeniowe. Do badań
wykorzystano próbki wykonane w identycznej technologii, co próbki z ostatniej serii badań
statycznych. Konieczne było dostosowanie wymiarów próbek do możliwości maszyny
wytrzymałościowej. Blachy kotwiące oraz taśma kompozytowa zostały skrócone oraz sfrezowano
część jednej krawędzi zakotwienia, aby umożliwić zamocowanie w szczękach maszyny. Zasadnicza
część zakotwień, w której taśma jest wklejona pomiędzy blachy stalowe pozostała nienaruszona.
Przebadano trzy próbki, których widok przedstawiono na rys. 9.
 Rysunek 9. Próbka do badań zmęczeniowych.

4.2 Metodyka badawcza

Badania zostały przeprowadzone w maszynie wytrzymałościowej do badań na rozciąganie
z pulsatorem, w warunkach sterowania siłą. Ze względu na brak wytycznych do badań
zmęczeniowych tego typu zakotwień procedurę badawczą opracowano w oparciu o Wytyczne do
Europejskich Aprobat Technicznych ETAG nr 013 [10]. Wytyczne te zawierają zalecenia do badań
zmęczeniowych zakotwień stalowych kabli sprężających i określają maksymalne obciążenie na
poziomie 65% wytrzymałości charakterystycznej elementów rozciąganych. Sprężanie stalowymi
kablami wykonuje się do ok. 80% ich wytrzymałości na rozciąganie, natomiast w analizowanym
systemie sprężania taśmami kompozytowymi ustalono maksymalny poziom sprężenia równy 60%
wytrzymałości taśmy na rozciąganie. W związku z tym odpowiednio zmniejszono maksymalną
wartość naprężeń podczas badań zmęczeniowych pierwszej próbki do poziomu 50% wytrzymałości
kompozytu na rozciąganie. W tablicy 2 przedstawiono porównanie parametrów przyjętych
w badaniach z wytycznymi ETAG [10].

Tablica 2. Parametry badań zmęczeniowych.

Badania własne Badania zakotwień kabli
Parametry
zakotwień taśm CFRP sprężających wg ETAG [10]
Wytrzymałość na rozciąganie ffu=2600 MPa Rm=1860 MPa
Poziom sprężenia max. 60% ffu ok. 80% Rm
Górny poziom obciążenia 50% ffu 65% Rm
Poziom zmiany naprężeń 130 MPa (5% ffu) 80 MPa (4,3% Rm)
Częstotliwość 5 Hz < 10 Hz
Liczba cykli 3 mln 2 mln

Próbka nr 1 została przebadana zgodnie z danymi zawartymi w tablicy 2. Próbka po 3 mln cykli
nie została zniszczona i po odciążeniu nie wykazywała żadnych uszkodzeń. W związku z powyższym
zadecydowano o zwiększeniu górnego poziomu obciążenia dla próbki nr 2 do 55% ffu. Podobnie
w przypadku próbki trzeciej obciążenie zwiększono do 60% ffu. We wszystkich próbkach zachowano
stały stosunek obciążenia minimalnego do maksymalnego na poziomie 0,9. Zestawienie wszystkich
wartości obciążeń dla kolejnych próbek przedstawiono w tablicy 3.

Tablica 3. Wartości obciążeń dla kolejnych próbek.

Fmax σmax/ffu Fśr Fmin ΔF Fmin/Fmax
Próbka
[kN] [%] [kN] [kN] [kN] [–]
P1 109,2 50 103,7 98,3 10,9 0,9
P2 120,1 55 114,1 108,1 12,0 0,9
P3 131,0 60 124,5 117,9 13,1 0,9

Wszystkie próbki w pierwszym etapie były poddawane obciążeniu statycznemu do wartości

średniej siły w cyklu (Fśr). Następnie uruchamiano zaprogramowane wcześniej obciążenie cykliczne
o przebiegu sinusoidalnym z częstotliwością 5 Hz (rys. 10).
 Obciążenie [kN] Fmax

Fśr ΔF

Fmin

0 0,2 0,4 0,6 0,8 1

Czas [s]
Rysunek 10. Wykres opisujący zmienność obciążenia w czasie.

4.3 Wyniki badań

Wszystkie badane zakotwienia po aplikacji 3 mln cykli obciążenia (zgodnie z tablicą 3) nie
uległy zniszczeniu. Ponadto próbki P1 i P2 po odciążeniu nie wykazywały żadnych uszkodzeń
(rys. 11a, b). Jedynie w przypadku próbki P3, poddanej największym obciążeniom podczas badania
pojawiły się uszkodzenia w postaci odseparowania części włókien taśmy CFRP i naderwania
wzmacniającej nakładki z maty CFRP widoczne na rys. 11c.

a) b) c)

Rysunek 11. Widok próbek a) P1, b) P2, c) P3 po badaniu.

Podczas badania zaobserwowano przyrost przemieszczeń końca taśmy CFRP wraz ze wzrostem
liczby cykli obciążenia. Przykładowy wykres zależności przemieszczenia od liczby cykli dla próbki
P1 przedstawiono na rys. 12. Przyrost przemieszczeń można zaobserwować głównie przez pierwsze
500 tysięcy cykli obciążenia. Następnie przemieszczenia ulegały stabilizacji na pewnym poziomie,
z nieznacznymi wahaniami, aż do końca badania. Całkowity przyrost przemieszczeń wynosił od
0,7 mm dla próbki P2 do 1,3 mm dla próbki P3, co pokazano na rys. 13 przedstawiającym porównanie
zależności przemieszczenia od liczby cykli dla wszystkich trzech próbek. Przyrost przemieszczeń jest
identyfikowany głównie jako stopniowe wysuwanie taśmy z zakotwienia, co dało się zaobserwować
podczas badania.
 6,00

5,00

Przemieszczenie [mm]
4,00

3,00 Obciążenie statyczne: 0.0 - 103.7 kN

Obciążenie maksymalne w cyklu: 109.2 kN
2,00
Obciążenie średnie w cyklu: 103.7 kN
1,00 Obciążenie minimalne w cyklu: 98.3 kN

0,00
0 0,5 1 1,5 2 2,5 3
Liczba cykli obciążenia [×106]
Rysunek 12. Wykres zależności przemieszczenia od liczby cykli dla próbki P1.

7,00

6,00
Przemieszczenie [mm]

5,00

4,00
Maksymalne wartości przemieszczeń dla próbki 3
3,00
Maksymalne wartości przemieszczeń dla próbki 2
2,00
Maksymalne wartości przemieszczeń dla próbki 1
1,00

0,00
0 0,5 1 1,5 2 2,5 3
Liczba cykli obciążenia [×106]
Rysunek 13. Wykres zależności przemieszczenia od liczby cykli dla próbek P1–P3.

5. Podsumowanie
Wzmacnianie konstrukcji budowlanych przy użyciu wstępnie naprężanych taśm
kompozytowych jest technologią coraz szerzej stosowaną w praktyce. Sprężenie pozwala na
efektywne wykorzystanie stosunkowo drogiego materiału, jakim jest kompozyt węglowy. Ponadto
efektywność wzmacniania konstrukcji jest znacznie większa niż w przypadku taśm biernych.
Sprężenie taśm powoduje bowiem nie tylko znaczne zwiększenie nośności na zginanie, ale również
poprawia warunki użytkowalności wzmacnianego elementu, zwłaszcza w odniesieniu do ugięć
i szerokości rozwarcia rys konstrukcji betonowych.
W referacie przedstawiono badania statyczne i zmęczeniowe zakotwień taśm kompozytowych
nowego systemu wzmacniania konstrukcji Neoxe Prestressing System II. Celem badań było
wyznaczenie nośności doraźnej i trwałości zmęczeniowej zakotwień oraz określenie maksymalnego
poziomu sprężenia taśm CFRP dla analizowanego systemu.
Dzięki nowej technologii produkcji zakotwień możliwe było osiągnięcie powtarzalnej
efektywności powyżej 70% ffu. Jest to wartość satysfakcjonująca z punktu widzenia wzmacniania
konstrukcji budowlanych sprężonymi taśmami CFRP. Przyjmując pewien margines bezpieczeństwa
określono maksymalną wartość sprężenia w systemie NPS II na 60% ffu.
Przeprowadzone badania zmęczeniowe udowodniły możliwość wykorzystania analizowanego
systemu do wzmacniania obiektów poddanych obciążeniom o charakterze zmęczeniowym, jakimi są
np. mosty.
Planowane są dalsze prace badawcze nad opisanym systemem. Kolejnym etapem będą badania
strat siły sprężającej w zakotwieniach pod obciążeniem długotrwałym. Następnie zaplanowano
sprawdzenie efektywności systemu na wzmocnionych belkach stalowych i żelbetowych.
Nowy system sprężania taśm kompozytowych, w tym w szczególności metoda zakotwień, jest
przedmiotem ochrony patentowej w Polsce i Europie.
Opisane w referacie badania zostały zrealizowane w ramach projektu w Programie
Operacyjnym Innowacyjna Gospodarka (PO IG) pt.: "Innowacyjny system wzmacniania konstrukcji
budowlanych naprężonymi taśmami z kompozytów węglowych", nr projektu POIG.01.03.01-18-
010/12. Projekt jest współfinansowany przez Unię Europejską ze środków Europejskiego Funduszu
Rozwoju Regionalnego.
Bibliografia
[1] MEIER U., Carbon fiber – reinforced polymers: modern materials in bridge engineering.
Structural Engineering International, 2(1): 7–12, 1992.
[2] SIWOWSKI T., RADOMSKI W., Pierwsze krajowe zastosowanie taśm kompozytowych do
wzmocnienia mostu. Inżynieria i Budownictwo, 54: 382–388, 1998.
[3] MEIER U., KOTYNIA R., Wzmacnianie konstrukcji żelbetowych naprężonymi materiałami
kompozytowymi FRP. Inżynieria i Budownictwo, 62: 596–599, 2006.
[4] ANDRÄ H-P., MAIER M., Post-strengthening with externally bonded prestressed CFRP strips.
The proceedings of the 16th Congress of IABSE, Lucerne, 2000.
[5] SCHWEGLER G., BERSET T., The use of prestressed CFRP-laminates as post-strengthening.
The proceedings of the 16th Congress of IABSE, Lucerne, 2000.
[6] SUTER R., JUNGO D., Vorgespannte CFK‐Lamellen zur Verstärkung von Bauwerken.
Beton‐und Stahlbetonbau, 96(5): 350–358, 2001.
[7] ŁAGODA M., Wzmacnianie mostów przez doklejanie elementów. Monografia 322. Seria:
Inżynieria Lądowa, Politechnika Krakowska, 2005.
[8] SIWOWSKI T., MICHAŁOWSKI J., BŁAŻEWICZ S., Nowy system sprężania taśm
kompozytowych CFRP do wzmacniania konstrukcji żelbetowych. Inżynieria i Budownictwo,
66: 152–156, 2010.
[9] PAŚKO P., PIĄTEK B., SIWOWSKI T., Badania zakotwień w systemie wzmacniania
konstrukcji sprężonymi taśmami CFRP. Budownictwo i Architektura, 13(3): 143–150, 2014.
[10] Wytyczne do Europejskich Aprobat Technicznych ETAG nr 013. Zestawy zakotwień i cięgien
do sprężania konstrukcji. European Ogranisation for Technical Approvals. Brussels, 2002.

Research on anchorages of the new structural strengthening system with

prestressed CFRP strips

Abstract: Nowadays CFRP strips are used more often for strengthening existing buildings, including bridges.
Many systems for prestressing CFRP strips have been developed. Critical components of almost all systems are
anchorages. In this paper results of research on anchorages of the new strengthening system Neoxe Prestressing
System II were presented. In first stage of research static tensioning tests were conducted. The aim of static test
was to check the efficiency of strip anchorage and to establish its carrying capacity. In the next stage fatigue tests
were carried out. The main goal of these tests was to check the influence of cyclic loads on the anchorage
behaviour and to assess its fatigue resistance. Research proved that the analyzed system is useful for
strengthening structures, which are subjected to fatigue loads. By knowing mentioned parameters, possibilities
of NPS II were determined. Test results allow to design effective strengthening using this system.

Keywords: anchorages, CFRP strips, fatigue, prestressing, strengthening.