Strategie i mechanizmy, które później kształtują Manhattan, przechodzą na

Coney Island pierwsze próby przed wkroczeniem na teren całej wyspy, dlatego
Coney Island to Manhattan w stanie embrionalnym. Coney Island to teren
wybrany na manhattańskie tereny wypoczynkowe. Wybór jest uzasadniony-
wyspa stanowiła enklawę dziewiczej natury, dzięki której ludzie mogą
wyładować codzienny stres.
Na skutek dużego zainteresowania wyspą, natura zostaje przeobrażona w park
rozrywki.
Pierwszy fragment natury, który został zdobyty i zawłaszczony to słoń. Słoń
„wielki jak kościół”, który jest zarazem hotelem. „Każda z jego nóg miała 20
metrów w obwodzie. W jednej z nich mieścił się sklep tytoniowy, w drugiej-
diorama. Goście hotelowi wspinali się krętymi schodami poprowadzonymi
wewnątrz jednej z tylnich nóg, a schodzili tymi, które zamontowano w drugiej”.
W udzie, barku, biodrze lub trąbie słonia można wynająć pokój. Z jego oczu biją
snopy światła- poruszają się w losowych kierunkach i wyławiają z mroku tych,
którzy postanowili spędzić noc na plaży.
Coraz większe zainteresowanie obiektem wymaga ciągłego przekształcania
natury. Plaża nie byłą w stanie pomieścić wszystkich zainteresowanych
odpoczynkiem nad wodą w ciągu dnia, dlatego też postanowili wzdłuż linii
brzegowej rozstawić latarnie, dzięki czemu ci, którzy nie skorzystali z kąpieli
przed zmrokiem, mogą to zrobić w promieniach sztucznego światła. „Fałszywy”
dzień na plaży nie jest traktowany jako gorszy od prawdziwego.
-Eksperymentowanie z najbardziej intymnymi emocjami człowieka- Beczki
Miłości. W mechanizmie nie da się stać nieruchomo, co prowadzi do tworzenia
intymnej atmosfery między ludźmi, którzy inaczej w ogóle by się nie poznali.
Tunel miłości- zapewnienie nowo poznanym parom intymności.
Dreamland, rozrywki:
 Stalowe molo
 Ześlizg do wody
 Sala balowa
 Liliputia
 Upadek Pompei
 Przejażdżka łodzią podwodną
 Budynek Inkubatora
 Koniec świata
 Cyrk
 Kopuła stworzenia
 Lot nad Manhattanem
 Kanały weneckie
 Szwajcarska wędrówka
 Walka z Ogniem
 Japoński pawilon herbaciany i pokaz Statku Powietrznego
 Skaczący pociąg
 Wieża sygnałowa
Luna Park wywołuje wrażenie niezwykłości w sposób radykalny, sugerując, że
znajduje się poza Ziemią. Dreamland natomiast działa subtelniej, jego otoczka
jest bardziej wiarygodna. Reynolds sięga w przyszłość do zasad modernizmu,
postanawia pozbawić Dreamland koloru- cały zostaje utrzymany w bieli, która
ma skrajnie kontrastować z kiczowatą konkurencją. Zapożyczone elementy
mają ulec wizualnemu oczyszczeniu.
Maksym Gorki o Parkach rozrywki:
„Miasto, które z oddali wygląda magicznie i fantastycznie, okazuje się
absurdalną dżunglą z desek, tandetnym, pospiesznie skleconym domkiem
zabaw dla dzieci. Dziesiątki białych budynków, każdy bezsensownie różny od
pozostałych, wszystkie pozbawione choćby cienia urody. Zrobiono je z drewna i
zamalowano odłażącą białą farbą, przez co wydaje się, że cierpią na jakąś
chorobę skóry. Wszystko jest odarte do naga przez oślepiające światło. Blask
zalewa każde miejsce, nigdzie nie ma cienia. Zwiedzający jest oszołomiony; jego
świadomość ugina się pod naporem jasności, myśli uciekają z głowy. Staje się
cząsteczką w tłumie. Lśniące oczy jaśnieją coraz mocniej, jakby mózg bladł,
pozbawiony dopływu krwi w tym przedziwnym labiryncie białego połyskującego
drewna. Ennui, które rodzi się pod wpływem odrazy do samego siebie, zamienia
się w powolną męczarnię. Wciąga dziesiątki tysięcy ludzi w swój posępny taniec
i zagniata ich w pozbawioną własnej woli masę, tak jak deszcz skleja grudki
ziemi w błotną breję.”
Parki rozrywki: zawierają element geniuszu czy są liche i zwodnicze ?
Spektakularny koniec (str. 84- OGIEŃ, KONIEC)
LOBOTOMIA (str. 114)
Po przekroczeniu masy krytycznej zależnej od powierzchni wnętrza i elewacji
budynku, dochodzi do załamania relacji. Powiększając różnicę między
opakowaniem a zawartością, budowniczowie Nowego Jorku zyskują ogromną
swobodę. Korzystają z niej, nadając jej formę architektonicznego odpowiednika
lobotomii- chirurgicznego odseparowania płatów czołowych od pozostałej
części mózgu, co ma oddzielić procesy myślowe od emocji i w ten sposób
załagodzić symptomy różnych chorób psychicznych. Architektoniczna
lobotomia odcina wnętrze od zewnętrza. Ukrywa codzienne życie, oszczędza
światu widoku zmian mających miejsce wewnątrz.
Pierwsza z prób architektonicznej lobotomii to Dreamstreet, Ulica Marzeń.
Architekt Henri Erkins tworzy „Rzymskie Ogrody Murraya”. Mówi o nich jako o
„realistycznej rekonstrukcji rzymskiej rezydencji na podstawie odlewów i
wiernych kopii […] wyposażenia domostw pławiącego się w wielkich luksusach
ludu starożytnego świata, jakim byli Rzymianie okresu cesarstwa”.
We wnętrzu Erkins zastosował lustra, przez które trudno określić, gdzie kończy
się rzeczywistość a zaczyna odbicie”. >>>>(OPIS str. 115)
Dla Erkinsa, przenikanie się elementów, tworzenie sytuacji, które nigdy nie
miały miejsca, ale wyglądają tak, jakby mogły zaistnieć- jest istotą prawdziwej
nowoczesności. Życie historii ulega przedłużeniu. Koolhas mówi, że w
Rzymskich Ogrodach Murraya przeszłość dostaje drugą szansę. Nazywa to
zjawisko utopią retroaktywną.
Oryginalny projekt udało się wszczepić w budynek prosty, o formalnym
charakterze. Projekt powstał w momencie, kiedy Erkins otrzymał trudne
zadanie zaadaptowania budynku pierwotnie przeznaczonego na szkołę.
Przetworzył go w taki sposób, że budynek nie zdradza swojego pierwotnego
znaczenia.
Zabieg lobotomii tworzy dwie odrębne architektury.