Eindopdracht lezen voor de lijst havo-4

Boy 7, Mirjam Mous

Sandro Steunebrink
Zuiderveldstraat 32
8501 KD Joure

Leeuwarder Courant
Postbus 394
8901 BD Leeuwarden

Geachte redactie,

Ik schrijf deze brief naar aanleiding van het artikel ‘Jongeren Literatuurprijs’, dat deze week in de
Leeuwarder Courant verscheen. Ik las dat het boek ‘De aanslag’ de prijs gewonnen heeft en hier
ben ik het totaal niet mee eens, vandaar deze brief.

Het boek Boy 7 gaat over een jongen die zijn geheugen is verloren en er alles aan doet om het
weer terug te krijgen. Tijdens zijn avonturen ontdekt hij echter dat alles heel ingewikkeld in
elkaar zit en dat hij niet iedereen kan vertrouwen. Ik ben het er niet mee eens dat het boek De
aanslag de Jongeren Literatuurprijs heeft gewonnen. Het boek is gewoon heel erg slecht
vergeleken met Boy 7.
Ten eerste is de spanningsopbouw van Boy 7 perfect, je moet samen met de hoofdpersoon
achter de waarheid zien te komen. Over de hoofdpersoon gesproken, zijn naam is Sam, hij is zijn
geheugen kwijt en dus weet hij heel veel dingen niet meer. Alles wat hij in het boek zegt is vaak
niet betrouwbaar. Dit is iets wat het boek erg spannend maakt. ‘Ik ving een flits op van een
jongen met blond haar dat alle kanten uit piekte. Met een schokje besefte ik dat het mijn eigen
spiegelbeeld was. ‘Is er iets?’ vroeg Lara. En of er iets was! Ik had mezelf niet herkend.’ (pp. 22)
Hier is te zien dat de hoofdpersoon zichzelf niet eens herkent, en zo krijg je een onbetrouwbaar
beeld van de hoofdpersoon wat het extra spannend maakt.
Het verhaal is op een manier geschreven dat je jezelf goed kan inleven. Bij het boek De aanslag
had ik het inlevingsgevoel totaal niet, en naar mijn mening is een goed inlevingsgevoel een
‘must have’ voor een boek. Ik ben trouwens niet de enige die hier zo over denkt. ‘Als een boek
echt goed geschreven is, zie ik het als een film in mijn hoofd’. Daniëlle (2015, 2 mei) Boy 7
ohmybook, 2 mei.
Er wordt ook veel gebruik gemaakt van Engelse woorden, iets wat veel jongeren aanspreekt. ‘Ik
was er wel maar toch ook niet en dat gaf een behoorlijk creepy gevoel. Meer dan creepy.’ (pp. 7)
De schrijfstijl is dus erg aantrekkelijk. Ook de zinnen zijn niet super lang, maar ook niet erg kort.
Het enige wat jammer is aan het boek is dat het soms niet ‘geloofwaardig’ is. ‘Het is ook niet
echt geloofwaardig dat één jongen het kan opnemen tegen een groep georganiseerde
slechteriken’. Franco Barate, J. (2009) Boy 7 Hebban, 18 augustus. Maar, in mijn ogen is dit juist
kenmerkend voor een jeugdthriller.
Al met al hoop ik dat de redactie van de Leeuwarder Courant voortaan naar meerdere
meningen gaat luisteren, want zoals ik hierboven heb beschreven, er is duidelijk een verkeerde
keuze gemaakt in het kiezen van de winnaar ‘Jongeren Literatuurprijs’.

Met vriendelijke groet,

Sandro Steunebrink