Professional Documents
Culture Documents
Σαν σήμερα πριν δύο χρόνια ακριβώς η σύνοδος στο Κολυμπάρι της
Κρήτης θεσμοθέτησε «ΣΥΝΟΔΙΚΩ ΤΩ ΤΡΟΠΩ»! την παναίρεση του
οικουμενισμού στην Εκκλησία. Θλίψη διακατέχει τις καρδιές μας για το
γεγονός αυτό.
Όλα αυτά συνέβησαν είκοσι χρόνια προτού συνέλθει το 680 μ.Χ. η Στ΄
Οικουμενική Σύνοδος, η οποία καταδίκασε την αίρεση, αναθεμάτισε όλους
τους τότε Πατριάρχες Ανατολής και Δύσεως, και δικαίωσε τον άγιο Μάξιμο
με τους δύο μαθητές του μοναχούς!
Στο σημείο αυτό ας μου επιτρέψει ο πολύ αγαπητός μου και σεβαστός
αγωνιστής π. Γεώργιος Μεταλληνός να χρησιμοποιήσω ένα μικρό μέρος από
την δική του τοποθέτηση, σε εκδήλωση μνήμης ΓΙΑ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ
ΦΙΛΟΘΕΟ ΖΕΡΒΑΚΟ. Λέγει λοιπόν ο π. Γεώργιος:
Δεν νοείται όμως αγιότητα χωρίς αγώνα υπέρ της πίστεως, της
Ορθοδοξίας, δηλαδή, χωρίς ομολογία ορθόδοξη και έλεγχο της παραχάραξης
της πίστεως, και μάλιστα από τούς ποιμένες, πού με την χειροτονία τους
έχουν ταχθεί φύλακες και υπερασπιστές της, όπως οι Επίσκοποι. Είναι
δυνατόν να μην αντιδρά ό πνευματικός άνθρωπος της Ορθοδοξίας στην
διαστρέβλωση και κατάφωρη προδοσία της πίστεώς μας, όπως είναι ό
Οικουμενισμός και οι συνιστώσες του, Βαπτισματική και Μεταπατερική
Θεολογία;
Ή άσκηση μόνη, όσον αυστηρή και υψηλή και αν είναι, δεν σώζει,
χωρίς ορθή πίστη - Ορθοδοξία, αλλά εκφυλίζεται εύκολα σε ινδουισμό και
γκουρουϊσμό. Και στην εσχατολογική εποχή μας, της πολτοποιήσεως των
πάντων στην χοάνη της μασονοσιωνιστικής παγκοσμιοποίησης, προέχει ό
υπέρ Ορθοδοξίας αγώνας, πού συνδέεται πάντα με τον δημόσιο έλεγχο της
πλάνης και των φορέων της (Πατριαρχών, Ίεραρχών καθηγητών και λοιπών
αιρετιζόντων) για την στήριξη και ενίσχυση του αγωνιζομένου ορθοδόξου
πληρώματος Αυτό κάνουν σε κάθε εποχή οι αληθινοί πνευματικοί Πατέρες.
Σ’ αυτές τις περιπτώσεις ή άσκηση στις ερήμους και τις οπές της γης
διακόπτεται από μαρτυρικές και ομολογητικές εξόδους στην μαστιζόμενη
από την αιρετική πλάνη κοινωνία. Μέγιστο παράδειγμα, μετά τον ελεγκτή του
παρανομούντος Ηρώδη, Πρόδρομο Ιωάννη, ό ηγέτης της ασκήσεως Μέγας
Αντώνιος. Δύο φορές εγκατέλειψε τοπικά την έρημο, μεταφέροντάς την, ως
άλλης μορφής αγώνα κατά του διαβόλου, στην Αλεξάνδρεια: πρώτα κατά τον
διωγμό του Μαξιμίνου (311) και σε πολύ μεγάλη ηλικία το 338 (ήταν περίπου
90 ετών), για να συμπαρασταθεί με το πνευματικό του ανάστημα, στον Μ.
Αθανάσιο και στους αγωνιζόμενους κατά του Αρειανισμού Ορθοδόξους.