KASAYSAYAN Si John Wesley At Ang Metodismo SIJOHN WESLEY - ANG DAKILANG METODISTA Si John Wesley ay ipinanganak noong Hunyo 17, 1703 sa Epworth, Lincolnshire, England. Ang kanyang ama ay si Samuel Wesley, isang pari ng Iglesia ng Inglatera (Church of England o Anglican Church), at ang kanyang ina ay si Susana Annesley- Wesley, isang mabuting inang Kristiano. Siya ay panlabinlima (15!) sa labinsiyam (19) na anak nina Samuel at Susana. Kahit na marami ang bilang ng anak, may disiplina sa tulong ng maayos na pamamalakad ng Kanilang ina. Kanya ring kapatid si Charles Wesley na naging isang manlilikha ng maraming imno na ginagamit sa ating pagsamba katulad ng Hark The Herald Angle Sing, O For A Thousand Tongues To Sing at marami pang iba. Nag-aral at nagtapos si Juan Wesley sa sikat na Pamantasan ng Oxford. Dito siya nagpasya na maging pari at dito rin inordinahan. Bilang isang pari, at kasama ang kanyang kapatid, siya ay naging masipag sa pagdalaw sa mga bilanggo at paglilingkod sa mga dukha. Natatangi ang kanilang grupo ng mga mag- aaral sa kaparaanan ng kanilang pagtitipon at pag gamit ng kanilang mga oras sa pagsamba, pag-aaral ng Banal na Kasulatan at pagtulong sa mga nangangailangan. Dito nagsimula natawagin silang “Methodists” bilang pagkutya sa kanilang maayos at masistemang pamumuhay habang nasa Oxford. Siya ay nagpunta sa Amerika bilang isang misyonerong pari, upang hikayatin ang mga Indian sa Georgia. Pagkatapos ng dalawang taong paglilingkod sa Georgia, si Juan ay uuwi sa Inglatera na bigo. Ngunit habang siya ay nasa bapor pauwi sa Inglatera, dumating ang isang malakas na bagyo at ang bapor ay tila palubog na kayat si Juan ay natakot. Datapwat sa loob ng bapor na iyon ay kasakay niya ang mga Moravian christian na nagpupuri at nag aawitan sa Diyos. Namangha si Juan Wesley sa kanila kung anong lihim mayroon sila at hindi natatakot kahit na tila lulubog ang kanilang sasakyang pandagat. Lalong nadama ni Juan Wesley ang kanyang kakulangan at ang pangangailangan niya ng isang matatag na pananampalatayang makapagbibigay ng kapayapaan at pag-asa sa kanyang buhay. Hindi nagtagal ay dumating ang araw ng Pentecostes sa kanyang buhay. Tulad ng mga alagad ni Hesus na dati ay mahihina ngunit naging maalab sa kapangyarihan ng Banal na Espiritu sa araw ng Pentecostes, ganyan din ang naging karanasan ni Juan Wesley. Habang nakikinig siya sa pagbasa ng paunang salita ni Martin Luther sa sulat sa taga-Roma sa panahon ng isang prayer meeting sa kalye ng Aldersgate sa Inglatera noong Mayo 24, 1738, siya ay biglang nakadama ng pag-alab ng kanyang puso. Nadama niya na siya ay pinatawad sa kanyang kasalanan at naligtas sa batas ng kasalanan at kamatayan. Noong 1739, pagkatapos ng di malilimutang karanasan sa Aldersgate, itinatag ni Wesley ang unang Sosyedad Metodista (Methodist Society) sa London na siyang pinag- ugatan pa ng maraming sosyedad o samahan. Sumiklab ang impluwensya ng relihiyon sa buong bansa ng Inglatera, ang bansa ay naligtas sa “Civil War”. Nawala ang pang-aalipin, pinagbuti ang kalagayan ng bilangguan at naitatag ang kilusang manggagawa. Ang nagawa ng kilusang Metodismo sa Inglatera ay maaring tulad ng nagawa ng “French Revolution sa Pransiya”. Dahil sa kapabayaan ng pamahalaan at ng Inglatera sa mga dukhang manggagawa, binalak nilang ilunsad ang isang madugong paghihimagsik laban sa pamahalaan. Si Wesley sa halip na pumuna lamang sa pamahalaan ay lumabas mula sa pulpito ng Iglesia ng Inglatera at pumunta sa parang upang ipangaral ang Mabuting Balita ng kaligtasan kay Kristo at ang kapayapaang dulot nito. Dahil dito di na ipinagpatuloy ng mga manggagawa ang kanilang paghihimagsik. Gabi at araw, si Wesley ay nakasakay sa kabayo na lumilibot sa buong Inglatera at nangangaral. Nuong isara ang pinto ng Iglesia na kanyang kinaaaniban, ang wika niya; “ANG MUNDO ANG AKING PAROKYA’. Nang si Wesley ay namatay noong Marso 2, 1791 sa edad na walumpu’t walong taong gulang, ang kanyang huling sinabi bago siya nalagutan ng hininga ay, "The best of all is, God is with us”.LThe Methodist Church 1784 - Methodist Episcopal 1816 - African Methodist Episcopal Church 1821- African Methodist Episcopal Zion Church 1830- Methodist Protestant Church 1843- Methodist Wesleyan Church 1844- Methodist Episcopal Church- South 1860- Free Methodist Church 1870 - Christian Methodist Episcopal Church May 10, 1939- Naitatag ang The Methodist Church. Ito ay bunga ng pagsasama ng: 1. Methodist Episcopal Church 2. Methodist Protestant Church 3. Methodist Episcopal Church- South IL, Evangelical United Brethren In Christ 1791- Isang German Lay Speaker ang nagngangalang Jacob Albright ang nagpasimulang magtatag ng mga maliit na grupo ng mananamapalataya. 1800- Ang mga maliliit na grupong nabuo ni Jacob Albright ay sumama sa ibang grupo at tinawag nila itong The Evangelical Association. 1815- Naitatag ang United Brethren In Christ sa Pennsylvania 1891- Humiwalay sa United Brethren In Christ ang United Evangelical Church 1922- Nagsama ang The Evangelical Association (1800) at United Evangelical Church (1891). ‘Tinawag sila sa pangalang Evangelical Church. 1983- Nagkaroon ng pag-uusap ang Evangelical Church (1922) at United Brethren In Christ (1815) para sa balaking pag-isahin ang dalawang iglesia. Nagkaroon ng katuparan ang balaking ito noong 1946 at pormal nang ginanap ang pagsasanib at tinawag itong Evangelical United Brethren in Christ. IIL. The United Methodist Church 1968- Nagkaroon ng kasunduan upang pag isahin ang dalawang Iglesia: Evangelical United Brethren In Christ (1946) at ang Methodist Church (1939) at ito ay tinawag na The United Methodist Church o Pinag-isang Iglesia Metodista.ANG METODISMO SA HULA: Upang masagot lamang ang katanungang “nasa Biblia ba ang Iglesia Metodista?” Masasabi natin na bagamat sa kasaysayan, ang Metodista ay nagsimula sa Ingletera noong 1729, ang kilusang Metodismo ay isang kapahayagan ng Banal na Espiritu na maaring tuntunin natin hanggang sa bayang Israel mula sa Matandang Tipan hanggang sa Bagong Tipan. ‘Ang orihinal na salita ng Biblia sa Hebreo at Griego. Ngayon, ang salitang “Metodista” ay maaring tuntunin sa dalawang salitang Griego, “Meta” na ang ibig sabihin ay “kasama”, at “Hodos” na ang ibig sabihin ay “Daan”, o kung pagsasamahin ay “Kasama Ang Daan.” ‘Ang daan na iyan ay hinulaan pa sa Biblia ni Propeta Isaias noong 713 bago pa dumating si Cristo, at ang Daan na iyan ay tinawag na “Daan ng Kabanalan” (Isaias 35:8) Noong dumating si Cristo, sinabi Niya na Siya ang Daan (Juan 14:6). Ang mga tagasunod Niya o mga unang Kristiano ay tinawag na mga “Nasa Daan” o “Kasama ng Daan”. (Mga Gawa 24:14). Sekta “Meta-Hodos” 0 “Kasama sa Daan” 0 “Kasama ni Hesus”. ANG METODISMO SA PILIPINAS: Noong, Marso 16, 1521 ang mga Kastila sa pangunguna ni Ferdinand Magellan ay dumating sa Pilipinas. Sa pagdating nila, dala nila ang kanilang pananampalatayang Romano Katoliko kasabay na mga armas. Ang mga Pilipino noon ay tinatawag na mga “Indio” ng mga Kastila at pinilit na sumuko sa pamahalaang Kastila at pananampalatayang Romano Katoliko. Tumutol ang mga Indio na naging dahilan sa pagkamatay ni Magellan laban kay Lapu-lapu ng Mactan sa Kabisayaan. Sa pamamagitan ng mga armas, napasuko rin ng mga Kastila ang mga Indio at sinakop nila ang Pilipinas sa loob ng 377 taon. Noong taong 1898, nagkaroon ng labanan ang bansang Espanya at Amerika, kaya't isinugo ng Amerika si Admiral George Dewey upang lupigin ang mga Kastila sa Pilipinas. Noong dumating naman ang mga Amerikano, dala nila ang pananampalatayang Protestante lalo na ang kilusang Metodismo. Ang paraan nila ay di sapilitan kundi sa pamamagitan ng malayang pangangaral ng Ebanghelyo ni Kristo, malayang pagbabasa ng Biblia na sarado sa mga Romano, malayang pananalangin at malayang pagpapasya na tanggapin si Kristo Jesus bilang Panginoon at Tagapagligtas. Ang unang pananambahang Protestante sa Pilipinas ay isinagawa ng Metodistang Chaplain na si Chap. George Stull noong Agosto 1898. Noong 1899, ang Metodistang Obispo James Thoburn ng India ay isinugo ng Iglesia Metodista sa Amerika upang pumunta sa Pilipinas at ihanda sa pagdating ng mga misyonero. Katulong niya si G. Arthur Frautch na isang Lay Speaker.KASUNDUAN NG MGA PROTESTANTE: Noong dumating ang mga pulutong ng mga Protestante mula sa Amerika tulad ng Methodists, Baptist, Presbyterians, Disciples, Missionary Alliance, Episcopalians, at iba pa; nagkaroon sila ng kasunduan (Comity Agreement) na hatiin ang Pilipinas upang di magkaroon ng pagpapatung-patung sa kanilang gawain ng pagpapalaganap ng ebanghelyo. Ang mga probinsya na bahagi ng mga Metodista ay ang Bulacan, Tarlac, Nueva Ecija, Nueva Vizcaya, Cagayan, Pangasinan, Zambales, Bataan at Ilocus Sur. Ang mga Episcopalians ay sa Mt. Province, ang mga Missionary Alliance ay sa Mindanao, ang mga Presbyterians ay sa Southern Luzon, at ang mga Baptists ay sa Western Visayas at ang Maynila ay para sa lahat. Noong 1948, itong kasunduan (Comity Agreement) ay nasira, kaya’t nagdatingan ang mga ibang Protestante sa Central Luzon. ANG PAGLITAW NG IEMELIF Ang damdamin ng nasyonalismo ay hindi lamang totoo sa larangan ng politika kundi sa relihiyon pa rin. Si Gregorio Aglipay ay humiwalay sa Iglesia Romano at nagtayo ng Philippine Independent Church (PIC). Sa Iglesia Metodista, mayron ding kilusang nasyonalismo na tinawag na “KATOTOHANAN’”. Ang kilusang ito ay nagsimula sa Tondo, Maynila. Si Pastor Nicolas Zamora ay nahikayat sa kilusang ito at siya ang naging pangulo. Ang nais nitong mga Metodistang Pilipino ay kalayaan sa pagpapasya na walang pakikialam ng mga Ameikano. Noong Pebrero 28, 1909 sa Saint Paul Methodist Church sa Tondo, Maynila, ipinahayag ni Pastor Nicolas Zamora ang pagtatatag ng “IGLESIA EBANGHELIKA METODISTA EN LAS ISLAS FILIPINAS” o EIMELIF. Si Pastor Zamora ang naging Superintendente Heneral ng bagong Iglesia hanggang sa kanyang kamatayan noong 1914, dahil sa kolera. Sa kanyang ulat noong 1909, ang wika ni Pastor Zamora, “Wala tayong hinanakit o galit man sa mga Amerikano. Gusto lamang nating magsarili”. Ang IEMELIF ay lumago at ngayon ay may Katedral sa Tondo, Maynila. ANG IGLESIA METODISTA SA PILIPINAS Ang Iglesia Metodista sa Pilipinas 0 AIMPilipinas, ay isang malaya at may kakanyahang iglesia Metodista na natatag sa Pilipinas na nagsikap upang maisulong ang pagsasarili mula sa The United Methodist Church na isang sektang banyaga. Nagdeklara ng kasarinlan noong umaga ng May 7, 2011 sa Carmen United Methodist Church, Carmen, Zaragosa. Lehitimong kinilala ng Republika ng Pilipinas noong December 7, 2011 ng ganap na matala sa Securities and Exchange Commission.Ang pagsasarili ay pinangunahan nina Bishop Lito C. Tangonan, ang kaunaunahang Obispo; Atty. Joe Frank E. Zuniga, Pangulo Lupon Tagapagpaganap; Dr. Chita R. Millan, Pangulo ng samahan ng mga Kababaihang Metodista sa buong Mundo at sina Perla C. Bautista, Eleazer R. Bote, Aniceto R. Villalon, Anicia C. Marquez, Susan D. Capili, Anacleto C. Castillo, Dominador A. Valencia, Esmeraldo M. Gatchalian, Roger A. Marquez, Bayani G. Tecson, Rodrigo G. Lagman at Romulo R. Sison. Bagaman ang diwa ng pagsasarili ay nagsimula noong dekada 60, noong dekada 80 may pinakamalakas na sigaw ng pagsasarili ang mga Metodistang Filipino na isinatinig ng iba’t ibang kinatawan ng mga komperensya anwal sa komperensya central ng The United Methodist Church at lalo pang pinaigting ng pangunguna ng mga lider na may pangarap na maluklok sa tanggapan ng Obispo. Nabigo ang hakbang na ito at nagsilbing kislap na lalong nagpaalab sa apoy ng pagnanais na makapagsarili. Taong 2010, ang pangunguna ng Wounded Healers na natatag sa St John United Methodist Church, Quezon City noong July 30, 2010 ay nagsilbing daan tungo sa kasarinlan at pagsilang ng Ang Iglesia Metodista sa Pilipinas. Ang mga Kapatiran sa Aurora, Bataan, Bulacan, Cavite, Isabela, Metro Manila, Nueva Ecija, Palawan, Pangasinan, at Zambales ang unang nagpahayag ng pagyakap sa kasarinlan, Nagpahayag rin ng pagyakap sa kasarinlan ang mga kapatid sa Quezon, Laguna, at Mindanao. Mga komperensya anwal Aurora-Nueva Ecija Cagayan Valley; AIMPILIPINAS Bulacan; Metropolitan Calabarzon; AIMPILIPINAS Palawan; AIMPILIPINAS West Central Luzon; AIMPILIPINAS Mindanao at West Middle Philippines Annual Conference of the United Methodist Church Ine. Ang katuruang Metodista ay dumating sa Kapuluan ng Pilipinas noong 1898 kasabay ng pagdaong ng mga Americano. Ang kanyang paglaganap ay nagpasimula sa siyudad ng Maynila kung saan dalawang malalaking sambahan ang natindig; The Central Church ang sambahan para sa mga Americano at The Knox Church ang pinagtitipunan ng mga Filipino. ‘Ang ganitong kaibhan sa dalawang lahi na may parehong pananampalataya ang nagpaalab sa liderato ni Nicolas Zamora ang kaunaunahang ordinadong Filipinong Pastor Metodista upang itatag ang Iglesia Evangelica en las Islas Filipinas. Hakbang ng patotoo na maging sa espiritualidad at pamamahala ng iglesia ang mga Filipino ay nais maging Malaya. Noong dekada 30, ang Philippine Methodist Church ay nagpahayag ng kasarinlan na sa kalaunan ay nakipagsanib sa iba pang mga denominasyon upang itatag ang The United Church of Christ in the Philippines. Kabilang sa pagsasanib na ito ang The Evangelical United Brethren Church na ayon sa kasaysayang ng The United Methodist Church sa America ay nakipagsanib sa Methodist Episcopal church upang mabuo ang The United Methodist Church noong 1967. Pagsasanib na nagkaroon lamang ng kaganapan sa pagitan ng mga Americano at hindi sa mga Filipino. Ngayon ang AIMPilipinas ay nagtatamasa ng ganda ng kalayaan at kasarinlan, isang iglesiang may sariling pamamahala kung saan Filipino ang nangunguna.DOKTRINA AT PANANAMPALATAYANG METODISTA ANG BATAYAN NG PANANAMPALATAYANG METODISTA a. BANAL NA KASULATAN (Scripture) - Matanda at Bagong Tipan. Ito ang pinakamataas na batayan ng ating pananampalataya b. TRADISYON (Tradition) - mga turo ng mga unang Kristiyano ayon sa Biblia at ang ‘mga pamanang aral at tradisyon ng iglesia. c. KARANASAN (Experience)- mga karanasan sa buhay Kristiyano d. KATWIRAN (Reason)- ang ating pananamapalataya ay dapat nauunawaan at umaayon sa maayos na isipan. 'UNING PANRELIHIYON AT MGA DOKTRI Ang mga tuntuning panrelihiyon at mga doktrina ay mga katuruan at paniniwalang hango at batay sa Banal na Kasulatan; iniaral ng Panginoong JesuCristo, sinunod at isinakatuparan ng mga apostol, mga alagad at maging ng unang kapatiran. Ang mga kaanib ng AIMPilipinas ay matapat na naninindigan, sumusunod at iniaaral ang mga ‘tuntunin at doktrinang ito. 1. Hinggil sa Pananampalataya sa Diyos (lsaias 9:6 vSapagkat ipanganganak ang isang sanggol na lalaki At siya ang mamamahala sa atin, Siya ang Kahanga-hangang Tagapayo, ang Makapangyarihang Diyos, Walang Hanggang Ama, ang Prinsipe ng Kapayapaan ) Sumasampalataya kami sa iisang tunay, buhay, at walang hanggang Diyos, na walang katawan ni bahagi man. Walang kapantay sa kapangyarihan, karunungan, kabutihan at pag-ibig. Manglilikha at Hari ng lahat ng bagay nakikita't hindi, at naghaharing may malasakit sa kagalingan at kaligtasan ng sangkatauhan bilang karangalan ng Kanyang Pangalan, lisang Diyos ay nagpakilala bilang Ama, Anak, at Banal na Espiritu, magkaiba pero di-mapaghihiwalay, walang hanggang kaisahan sa kakanyahan at kapangyarihan. 2. Hinggil sa Salita, Anak ng Diyos, na Naging Tao vSa pasimula pay naroon na ang Salita. Kasama ng Diyos ang Salta at ang Salita ay Diyos aging tao ang Salita at siya'y nanirahan sa piling natin ipos 2:6-7, Kahit siya ay Diyos, hind siya nagpumilt na manatiling kapantay ng Diyos. Sa halip ay kusa niyang bintawan ang karapatanniyang ito, at namuhay na isang alin Isaias 7:14vKaya ngat ang Panginoon na in ang magbibigay ng palatandaan: Magllihi ang isang dalaga at manganganak ng Ialaki at ito'ytatawaging Emmanuel 1Timoteo 3:16 Napakahiwaga ng mga katotohanan n gating reihiyon: Siya’y nahayag nang maging ta, a pinatotohanan ng Esaapirtu,nakta ng mga anghel, ipinangaral sa sanlibutan, pinaniwalaan ng lahat at sa langit ay finangenp.Sumasampalataya kami kay JesuCristo, tunay na Diyos at tao; sa dalawang buo at ganap na kalikasan, ang banal at taong likas na nagsanib ng ganap at di mapaghihiwalay sa isang katauhan. Anak at Salita ng Ama na naging laman, nagkatawang tao mula sa sinapupunan ni Birhen Maria Nabuhay na naglilingkod, nagdusa, at namatay sa krus bilang alay di lang sa orihinal na kasalanan ng tao, kundi maging sa aktwal na kasalanan ng sangkatauhan. Inilibing, bumangon mula sa mga patay, muling nangaral sa loob ng apatnapung araw, umakyat sa langit nakaupo sa kanan ng Ama, doon Siya magmumula sa kanyang pagbabalik. Siya ang walang hanggang Tagapagligtas at Tagapamagitan natin upang makasama ng Ama at sa Kanyang pamamagitan hahatulan ang lahat ng tao sa huling araw. 3. Hinggil sa Kasapatan ng Alay ni Cristo Juan 1:29; vKinabukasan, nakita ni Juan si Jesus na lumalapit sa kanya. Sinabi niya, "Narito ang Kordero ng Diyos na nag-aalis ng kasalanan ng sanlibutan! Juan 5:24; "Sinasabi ko sa inyo: ang nakikinig se aking slita at nananalig sa nagsugo sa akin ay may ‘buhay na walang hanggan. Hindi na siya hahatulan kundi inilipat na sa buhay mula sa kamatayan Roma 6:23; vSapagkat kamatayan ang kabayaran ng kasalanan, ngunit ang kaloob ng Diyos ay buhay na walang hanggan sa pamamagitan ni Cristo Jesus na ating Panginoon Efeso 2:4-9vSubalt napakasagana ang habag ng Diyos at napakadakila ang pag-ibig na iniukol niya sa atin, Tayo'y binuhay niya kay Cristo kahit noong tayo'y mga patay pa dahil sa ating pagsuway. (Naligtas nga kayo dahil sa kanyang kagandahang-loob.) Dabil sa ating pakikipag-isa kay Cristo Jesus, tayoly muling binuhay na ‘kasama niya at pinaupong kasama niya sa kalangitan. vGinawa niya ito upang sa darating na mga panahon ay maipakita niya ang di-masukat na kasaganaan ng kanyang kagandahang-loob sa atin sa pamamagitan ni Cristo Jesus. yDahil sa kagandahang-loob ng Diyos ay naligtas kayo sa pamamagitan ng inyong pananalig kay Cristo. At ‘ang kaligtasang ito'y kaloob ng Diyos, hindi mula sa inyo. vHindi ito dahil sa inyong mga gawa kaya't walang ‘dapat ipagmalaki ang sinuman.) Ang kusang loob na pag-aalay ng buhay ni Cristo sa krus ay ganap at sapat para sa katubusan ng kasalanan ng sandaigdigan, nagliligtas ng sangkatauhan, nagpapatawad sa mga kasalanan ng lahat orihinal man o aktwal; at hindi maaaring tumbasan o tularan. Sumasampalataya kaming sumasa kay JesusCristo ang Diyos, sa Kanya ipinakikipagkasundo ang sanlibutan sa Diyos. 4. Hinggil sa Banal na Espiritu (Juan 14:16-17 vDadalangin ako sa Ama, at kayo'y bibiayen niya ng isa pang Patnubay na magiging ‘kasama ninyo magpakailanman. Ito'y ang Espiritu ng katotohanan, na hindi matanggap ng sanlibutan sapagkat hindi siya nakikita ni nakikilala ng sanlibutan. Ngunit nakikilala ninyo siya, sapagkat siya'y sumasainyo at ‘nananahan sa inyo. Juan 14:26 Ngunit ang Patnubay, ang Espirit Santo na susuguin ng Ama sa pangalan ko, ang siyang ‘magtuturo sa inyo ng lahat ng bagay at magpapaalaala ng lahat ng sinabi ko sa inyo. 1:8; vBakit ang atin-ating katutubong wika ang naririnig natin sa kanila? 1-4: vNang sumapit ang araw ng Pentecostes, nagkatipon slang lahat sa isang lugar. vAt biglang narinig ang isang ugong mula sa langit, animo'y hagunot ng malakas na hangin, at napuno nito ang bahay na kinaroroonan nila. vMay nakita slang wary mga dilang apoy na lumapag sa bawat ia sa kanila.vAt slang lahat Ay napuspos ng Espiritu Santo at nagsalita ng iba ibang wika, ayon sa ipnagkaloob sa kanila ng Espiritu Sumasampalataya kami sa Banal na Espiritu nagmula sa Ama't Anak. Tagapagpaunawa sa sanlibutan ng bigat ng kasalanan, ng katuwiran, at kahatulan. Tagaakay ng sangkatauhan sa matapat na pagsunod sa ebanghelyo sa loob ng kapatiran ng iglesia. Mang-aaliw at tagapagpalakas ng mga tapat na mananampalataya at tagapagturo ng buong katotohanan. 5. Hinggil sa Kasapatan ng Banal na Kasulatan para sa Kaligtasan (2Timoteo 3:15-16 Mula pa sa pagkabata, alam mo nang ang Banal na Kasulatan ay nagtuturo ng daan ng kaligtasan sa pamamagitan ng pananalig kay Cristo Jesus. vLahat ng kasulata'y kinasihan ng Diyos at ‘magagamit sa pagtuturo ng katotobanan, sa pagpapabulaan sa maling aral, sa pagtutuwid sa likong gawain, at $a pag-akay sa matuwid na pamumuhay, vSa gayon, ang lingkod ng Diyos ay magiging handa sa lahat ng mabubuting. gawainIpinahahayag ng Banal na Kasulatan—Luma at Bagong Tipan—ang Salita ng Diyos, bilang daan ng kaligtasan. Taglay nito ang lahat ng kailangan para maligtas; anumang katuruang sumasalungat 0 tumutuligsa mula sa kaninuman ay di dapat sundin at paniwalaan. Dapat tanggapin ang Banal na Kasulatan sa pamamagitan ng Banal na Diwa bilang totoong patakaran at gabay para sa pananalig at pamumuhay Di kailanman pinag-alinlanganan sa loob ng iglesia ang kapangyarihan ng mga aklat na canonical ng Lumang Tipan at Bagong Tipan. Ang mga aklat canonical: Genesis, Exodo, Levitico, Mga Bilang, Deuteronomio, Josue, Mga Hukom, Ruth, | Samuel, Il Samuel, I Hari, II Hari, | Kronika, I Kronika, Ang Aklat ni Ezra, Ang Aklat ni Nehemiah, Ang Aklat ni Ester, Ang Aklat ni Job, Ang mga Salmo, Ang mga Kawikaan, Ang ‘Mangangaral 0 Eklesiastes, Mga Awit ni Solomon, ang 16 panulat ng mga Propeta Aming tinatanggap at itinuturing na canonical ang lahat ng mga aklat ng Bagong Tipan na tinatanggap ng lahat. 6. ‘At sinabi ni Yahweh sa ahas: "Sa iyong ginawaly may parusang dapat, Na tanging ‘ikaw lang yaong magdaranas, Ikaw ay gagapang, ang hatol kong gawad, At alikabok ang pagkaing dapat, vKayo rng babae'y laging mag-aaway, Binhi mot binhi niya'y laging maglalaban. lo ang dudurog ng ulo mong iyan, At ang sakong niya'y ikaw ang tutuklaw." Sa babae nama'y ito ang salaysay: "Sa pagbubuntis mo ay mabihirapan, Lalo kung sumapit ang 'yong pagluluwal; Ang lalaking ito na asawang hirang, Susundin mong lagi habang nabubuhay." Hinarap naman ng Diyos si Adan at ganito ang sinabi: "Pagkat nakinig ka sa asawang hirang Nang yong kainin yaong bungang bawal; Sa nangyaring ito, ang lupang tanima'y Aking susumpain magpakailanman, ‘Ang lupaing ito para pag-anihan Pagpapawisan mo habang nabubuhay. Mga damo't tinik ang ‘yong aanihin, Halaman sa gubat ang iyong kakanin; Upang pag-anihan ang iyong bukirin, Magpakahirap ka hanggang sa ‘malibing. Yamang sa alabok, doon ka nanggaling Sa lupang alabok ay babalik karin.” Juan 3:3; vSumagot si Jesus, "Sinasabi ko sa inyo: maliban na ipanganak na muli® ang isang tao, hindi siya paghaharian ng Diyos." Roma 3:9-18 vAno nga? Tayo bang mga Judio ay nakalalamang sa mga Hentil? Hindi! Sapagkat ‘apatunayan namin na nasa ilalim ng kapangyarihan ng kasalanan ang lahat ng tao, maging Judio o Griego. vAyon sa nasusulat: "Walang matuwid, wala kahit ise, Walang nakauunawa, walang humahanap sa Diyos. Ang lahat ay Jumihis ng landas at nagpakasama; Walang gumagawa ng mabuti, wala kahit isa." "Ang lalamunan nilay tulad ng libingang bukas, Ang kanilang mga labi'y ginagamit sa pandaraya." "Dila nila'y makamandag na parang ulupong * "Puno ng panunungayaw at masa- sakit na salita ang kanilang bibig." "Matulin ang kanilang mga paa sa Pagbububo ng dugo. Parang dinaanan ng salot ang kanilang madaanan, Hindi nila alam ang daan ng kapayapaan.* "Ang pagkatakot sa Diyos ay walang pitak sa kanilang puso.") Sa pagkakasala ni Adan, nawala sa tao ang likas niyang kakayanan at gawa na muling maibalik at ihanda ang kanyang sarili sa pananalig at sa pagtawag sa Diyos. Nalihis ang tao mula sa katuwiran at napahiwalay sa kagandahang-loob ng ating Panginoong JesuCristo, lumayo sa kabanalan at nahilig sa kasamaan. Malibang ang isang tao ay ipanganak na muli, di niya makikita ang Kaharian ng Diyos. 7. Hinggil sa Pagiging-matuwid ng Tao (Roma 1:16-17 vAyon sa Mabuting Balta na aking ipinangangaral, mangyayari ito sa Araw na ang mga Uihim ng tao'y hahatulan ng Diyos sa pamamagitan ni Cristo Jesus. Ngunit sinasabi mong Judio ka at nananalig a Kautusan at ipinagmamalaki mo ang iyong kaugnayan sa Diyos ) Ang tao’y ibinibilang na matuwid sa harap ng Diyos dahil sa pananampalaya kay JesuCristo ang ating Panginoon at Tagapagligtas, at hindi sa pamamagitan ng mga gawa at kakayanan. Samakatuwid baga’y ang tao’y pinapagiging ganap sa pamamagitan ng pananampalataya lamang. Ang mabubuting gawa ay bunga ng pananalig at sumusunod sa bagong kapanganakan. Kalugud-lugod at katanggap-tanggap sa Diyos ang mabubuting gawang bumukal mula sa tunay at buhay na pananampalataya kay Cristo. Kung paanong ang puno ay nakikilala sa kanyang bunga, sa mabuting gawa nakikilala ang buhay na pananalig 8. Hinggil sa Kasalanan Matapos ang Pagpapatawad (Roma 3:21-25 vNaunit ngayo'y nahayag na ang pagpapawalang-sala ng Diyos sa mga tao. Ito hindi sa pamamagitan ng batas, bagamat ito'y pinatotohanan ng Kautusan at ng mga propeta. vPinawawalang-sala ng Diyos ‘ang lahat ng nananalig kay Jesu-Cristo sa pamamagitan ng kanilang pananalig sa kanya, maging Judio at magingHentil, Sapagkat ang lahat ay nagkasala at walang sinumang karapat-dapat sa paningin ng Diyos. vGayunman, dahil sa kanyang kagandahang-loob ay pinawalang-sala sila sa pamamagitan ni Cristo Jesus, na nagpalaya sa kanila. vSiya ang itinakda ng Diyos na maging handog upang sa pagbububo ng kanyang dugo ay maipatawad ang, kasalanan ng ta0 sa pamamagitan ng pananalig sa kanya. Ginawa ito ng Diyos upang ipakilalang siya'y matuwid, sapagkat noong una, nagtimpi siya at ipinagpaumanhin ang mga kasalanang nagawa ng mga tao.) Sumasampalataya kami na bagama't naranasan naming magawang matuwid matapos tanggapin ang Banal na Espiritu, maaari pa ring mapalayo sa kagandahang-loob at bumagsak sa kasalanan at sa kagandahang-loob ng Diyos muli pa ring baguhin at gawing matuwid, bumangong muli at baguhin ang aming buhay. Kung kaya dapat itakwil silang nagsasabing di na sila magkakasala pa habang sila'y nabubuhay dito; o ipagkait ang dako ng kapatawaran sa tunay na nagsisisi. Hinggil sa Iglesi (Gawa 2:46-47; vAraw-araw, silay nagkakatipon sa templo, nagpipira-piraso ng tinapay sa kanilang tabanan, at nagsasalu-salong masaya ang kalooban. vNagpupuri sila sa Diyos at ki Bawat araw ay idinaragdag sa kanila ng Panginoon ang mga inililigtas. Roma 12:4-5; vAng katawan ay binubuo ng maraming bahagi, at hindi pare-pareho ang gawain ng bawat ‘sa. Gayon din naman, tayo'y marami ngunit nabubuo sa iisang katawan ni Cristo, at sat isa'y bahagi ng iba 1Corinto 12:12-13; 27-30v vSapagkat si Cristoly tulad ng isang katawan na may maraming bahagi; ‘bagamat binubuo ng iba't ibang bahagi, isa pa ring katawan. vTayong lahat, maging Judio o Griego, alipin man o malaya, ay binautismuhan sa iisang Espiritu upang maging isang katawan, Tayong lahat ay pinainom sa isang, Espiritu. Kayo ngang lahat ang iisang katawan ni Cristo at bawat isa'y bahagi nito. Naglagay ang Diyos sa iglesya, ‘una, ng mga apostol; ikalawa, ng mga propeta; at ikatlo, ng mga guro, Naglagay rin siya ng mga gagawa ng mga Kababalaghan, mga magpapagaling ng mga maysakit, mga tagatulong, mga tagapangasiwa, at mga magsasalita sa ‘bat ibang wika. vHindi lahat ay apostol, propeta, o guro; hindi lahat ay binigyan ng kakayahang gumawa ng mga ababalaghan, vmagpagaling ng mga maysakit, magsalita sa iba't ibang wika o magpal taimtim ninyong nasain ang mga kaloob na lalong dakila. ngayo'y ituturo ko sa inyo ang pinakamabuti sa lahat.) Naniniwala kaming ang Iglesia Cristiano ang pamayanan ng lahat ng totoong mananampalataya sa ilalim ng pagkapanginoon ni Cristo. Naniniwala kaming iisa lang ang Iglesia, banal, at laganap. Ang Iglesia ang kapatirang nakatutubos kung saan ipinangangaral ang Salita ng Diyos ng mga taong tinawag ng Diyos, at kung saan pinangangasiwaan ang mga sakramento sang-ayon sa itinalaga mismo ni Cristo. Sa ilalim ng disiplina ng Banal na Espiritu, mayroong Iglesia para sa pangangasiwa ng Ppagsamba, sa pagpapatatag ng mga mananampalataya at sa katubusan ng sanlibutan. 10. Hinggil sa Pagsasalita sa Kongregasyon sa isang Wikang Nauunawaan ng Bayan (1Corinto 14:9-10 Gayon din naman, paanong malalaman ninuman ang ibig ninyong sabihin kung ‘magsasalita kayo sa pamamagitan ng ibang wika na hindi naman nila nauunawaan? Para kayong nagsasalita sa hhangin, Maraming iba’ ibang wika sa daigdig, at bawatisa'y may kahulugan,) Naniniwala kaming isang bagay na malinaw na kasuklam-suklam sa Salita ng Diyos at sa kaugalian ng unang iglesia na magdaos ng pampublikong pananalangin sa iglesia, 0 pangasiwaan ang mga Sakramento sa isang wikang di maunawaan ng bayan. 11. Hinggil sa mga Sakramento (1Corinto 11:25-27 yGayon din naman, matapos maghapunan ay hinawakan niya ang saro at sinabi, "Ang sarong ito ang bagong tipan na pinagtitibay ng aking dugo. Tuwing iinumin ninyo ito, gawin ninyo bilang pag-aalaala sa akin* vSapagkat tuwing kakain kayo ng tinapay na ito at jinom sa sarong ito ay ipinahahayag ninyo ‘ang kamatayan ng Panginoon, hanggang sa muling pagparito niya. Ang sinumang kumakain ng tinapay at ‘umiinom sa saro ng Panginoon nang di nararapat ay nagkakasala sa katawan at dugo ng Panginoon, Naniniwala kaming mga simbolo at pangako ang mga Sakramentong ordinado ni Cristo, sagisag ng ipinahahayag ng Cristiano at ng pagmamahal ng Diyos sa amin. Mga pamamaraan sila at palatandaan ng kagandahang-loob, at ng mabuting kalooban ng Diyos sa amin, sa pamamagitan nito, kumikilos nang di nakikita ang Diyos sa amin, bumubuhay, nagpapatatag at nagpapatibay sa amingpananalig sa kanya at sa mga nararapat lamang kung tumanggap ng mga Sakramento, meron silang kaaya-ayang bisa 0 gawa; pero sa mga tumanggap ng mga yaon nang di nararapat, nararapat lang ding mapahamak. 11.1 Hinggil sa Bautismo (Mateo 28:19; vKaya, humayo kayo at gawin ninyong alagad ko ang lahat ng bansa, Bautismuhan ninyo sila sa ngalan ng Ama at ng Anak at ng Espiritu Santo, “Mareos 10:13-16; vMay nagdala ng mga bata kay Jesus upang hilinging ipatong niya sa mga ito ang kkanyang kamay, ngunit pinagwikaan sila ng mga alagad. vNagalit si Jesus nang makita ito, at sinabi sa kanila, "Pabayaan ninyong lumapit sa akin ang mga bata, huwag ninyo silang sawayin, sapagkat sa mga katulad nila naghahari ang Diyos. vito ang tandaan ninyo: ang sinumang hindi tumatanggap sa paghahari ng Diyos tulad ng isang maliit na bata ay hindi mapapabilang sa mga pinaghaharian nya." vAt kinalong ni Jesus ang mga bata, ipinatong ang kanyang mga kamay sa kanila at pinagpala sila ‘Gawa 2:38; 8:12 vSumagot si Pedro, "Pagsisihan ninyot talikdan ang inyong mga kasalanan at ‘magpabautismo kayo sa pangalan ni Jesu-Cristo upang kayo'y patawarin; at ipagkakaloob sa inyo ang Espiritu Santo. vNgunit nang ipangaral ni Felipe ang Mabuting Balita tungkol sa paghahari ng Diyos at tungkol kay Jesu- Cristo, sila'y sumampalataya at nagpabautismo—lalaki't babae. 1Pedro 3:21-22; vAng tubig ay larawan ng bautismong nagliligtas ngayon sa inyo. Ang bautismo ay hindi paglilinis ng dumi ng katawan kundi isang pangakot sa Diyos buhat sa isang malinis na budhi, Inililigtas ayo ng bautismo sa pamamagitan ng muling pagkabuhay ni Jesu-Cristo, vna umakyat sa langit at ngayo'y nakaluklok sa kanan ng Diyos. Naghahari siya roon sa mga anghel at sa mga kapangyerihan at lakas na panlangit, Naniniwala kami na pagpasok sa sambahayan ng pananampalataya ang ipinahihiwatig ng Bautismo. Palatandaan yaon ng paghahayag at tanda ng kaibhan kung saan nakikilala ang mga Cristiano sa ibang di bininyagan. Simbolo't sagisag yaon ng pagsisisi at paglilinis ng niloloob mula sa kasalanan, palatandaan ng muling kapanganakan kay Cristo Jesus o kapanganakan mula sa itaas at tanda ng pagiging alagad Cristiano. Naniniwala kaming ang mga bata ay nasa ilalim ng pakikipagkasundong gawa ni Cristo at katanggap-tanggap para sa Bautismong Cristiano bilang mga tagapagmana ng Kaharian ng Diyos. Nagiging natatanging tungkulin at pananagutan ng Iglesia ang mga anak ng mga nananampalatayang magulang sa pamamagitan ng bautismo. Dapat silang pangalagaan at akayin sa personal na pagtanggap kay Cristo, at dapat nilang pagtibayin ang kanilang bautismo sa pamamagitan ng pagpapahayag ng pananali 11.2 Hinggil sa Banal na Hapunan (1Corinto 11:28-26 yGayon din naman, matapos maghapunan ay hinawakan niya ang saro at sinabi, "Ang sarong ito ang bagong tipan na pinagtitibay ng aking dugo. Tuwing iinumin ninyo ito, gawin ninyo bilang pageaalaala sa akin." vSapagkat tuwing kakain kayo ng tinapay na ito at inom sa sarong ito ay ipinahahayag ninyo ‘ang kamatayan ng Panginoon, hanggang sa muling pagparito niya. Naniniwala kaming isang sakramento ng aming katubusan ang Huling Hapunan ng Panginoon, isang pag-alala sa pagdurusa at kamatayan ni Cristo sa Krus, at isang palatandaan ng pag-ibig at pag- iisa ng mga Cristiano kay Cristo at sa isa't isa. Nakikibahagi sa katawan at dugo ni Cristo sa parang ispiritwal hanggang sa kanyang pagdating yaong mga kumakain ng pinagpira-pirasong tinapay at umiinom ng pinagpalang saro nang wasto, karapat-dapat at may pananalig 12. _ Hinggil sa Pag-aasawa ng mga Lingkod (1Corinto 2:7-8; vAng tinutukoy ko ay ang panukala ng Diyos, na nalihim sa tao; itinalaga niya ito para ‘sa ating ikaluluwalhati, bago likhain ang sanlibutan. visa man sa mga tagapamahala sa kapanahunang ito'y walang nakaunawa sa panukalang iyon. Sapagkat kung naunawaan nila iyon, hindi sana nila ipinako sa krus ang dakilang anginoon 7 Totoo ang kasabihang ito: Ang nagnanais na maging tagapangasiwa sa iglesya ay naghahangad ng mabuting gawain. Kaya, kailangang wala siyang kapintasan, isa lamang ang asawa, marunong, magpigil sa sarili, maingat, kagalang-galang, bukas ang tahanan, at mabuting tagapagturo. vKailangan ding siya'y hhindi mahilig sa alak, hindi mapusok kundi mahinahon at maibigin sa kapayapaan, hindi gahaman sa salapi. ‘vKailangang siya'y mahusay mamahala sa sariling sambahayan, jginagalang at sinusunod ng kanyang mga anak ‘Pano makapangangasiva nang maayos sa iglesya ng Diyos ang isang tao kung ang sambahayan lang niya'y hindi kayang pamahalaan? vKailangang siya'y matagal nang nananampalataya; kung hindi, baka siyaly magingpalalo at tuloy mahatulan gaya ng diyablo. Kailangan ding siya'y iginagalang ng mga taong hindi kaanib sa iglesya ‘at nang di siya mapulaan at hindi mahulog sa bitag ng diyablo. Hindi inuutusan ng batas ng Diyos ang mga ministro ni Cristo na sumumpang mananatiling walang asawa, o huwag mag-asawa; kaya naaayon sa kanila, tulad ng sa lahat ng Cristiano, na mag- asawa sa kanilang sariling pagpapasya, yamang sila rin ang magpapasya kung paano makakatulong ang ag-aasawa sa ministeryo. 13. Hinggil sa mga Ritwal at Seremonya ng mga Iglesia Di kailangang pare-pareho ang mga ritwal at seremonya sa lahat ng dako; pagkat dati na itong magkakaiba, at maaaring baguhin sang-ayon sa pagkakaiba-iba ng mga bansa, panahon, at kaugalian ng tao, sa gayon walang maitakda laban sa Salita ng Diyos. Dapat pigilan nang hayagan ang sinuman, sa pamamagitan ng kanyang sariling pagpapasya, pagnanais at paglalayong labagin ang mga ritwal at mga seremonya ng iglesiang kinabibilangan niya, upang di maging kasuklam-suklam sa Salita ng Diyos, na itinakda at pinagtibay ng Maykapangyarihan, at nang magdalang takot ang iba na tularan. Maaaring magtakda ang bawat pook kapatiran, gumawa ng pagbabago, o mag-alis ng mga ritwal at mga seremonya, at nang magawa ang lahat ng bagay sa ikalalago at ikatitibay 14. Mga Nanunungkulan sa Republika ng Pil Roma 13:1-7 vAng bawat tao'y pasakop sa pinuno ng pamahalaan. Sapagkat walang pamamahalang hindi mula sa Diyos at ang mga pamahalaang umiiral ay itinatag ng Diyos. vKaya nga, ang lumalaban sa Pamahalaan ay lumalaban sa mga itinakda ng Diyos, at lalapatan ng parusa ang sinumang lumalaban. vAng mga ppinuno ay dapat katakutan ng gumagawa ng masama, ngunit walang dapat ikatakot sa kanila ang gumagawa ng ‘mabuti. Ibig mo bang huwag matakot sa mga namumuno? Gumawa ka ng mabuti, at papupurihan ka nila. vSila’ mga lingkod ng Diyos sa ikabubuti mo. Ngunit matakot ka kung gumagawa ka ng masama, sapagkat sila'y talagang may kapangyarihang magparusa. Sila'y mga lingkod ng Diyos at magpaparusa sa mga gumagawa ng, ‘masama, vKaya nga, dapat kayong pasakop hindi lamang upang maiwasan ang poot ng Diyos kundi dahil sa iyon ang matuwid. Tyan din ang dahilan kung bakit kayo nagbabayad ng buwis. Ang mga pinuno ng pamahalaan ay mga lingkod ng Diyos at sila ang namamahala sa mga bagay na ito. vibigay ninyo sa bawat isa ang nararapat sa anya: magbayad kayo ng buwis sa kinauukulan, gumalang sa nararapat igalang at parangalan ang dapat parangalan. Efeso 6:6-7 vMay nakakikita man o wala, ganyan ang gawin ninyo, hindi upang maghigay-lugod sa mga tao kundi dahil sa kayo'y lingkod ni Cristo at kusang-loob na gumaganap ng kalooban ng Diyos. vMaglingkod ‘kayo nang may mabuting kalooban na parang sa Panginoon kayo naglilingkod at hindi sa mga tao lamang. Naniniwala kami na hinalaw ng pamahalaang sibil ang matuwid nyang kapangyarihan mula sa naghaharing Diyos. Bilang mga Kristiano, aming kinikilalang nabubuhay kami sa ilalim ng proteksyon ng mga pamahalaan at naniniwala kaming nakabatay dapat ang gayong mga pamahalaan sa pagkilala sa mga karapatan ng tao sa ilalim ng Diyos Naniniwala kaming salungat ang digmaan at pagdanak-ng-dugo sa ebanghelyo at diwa ni Cristo, Naniniwala kaming tungkulin ng mga mamamayang Cristiano na magbigay ng kalakasang moral, espiritual at layunin sa kani-kanilang pamahalaan sa pamamagitan ng maayos, makatuwiran at makaDiyos na pamumuhay. ‘Ang Pangulo, ang Senado, ang Kongreso, at mga pinunong lokal bilang mga kinatawan ng bansa, lalawigan at mga bayan; at ang mga Hukom sa Pilipinas, sang-ayon sa pagkakahati-hati ng kapangyarihang ipinagkaloob sa kanila ng Saligang-Batas ng Pilipinas ang pangunahing tagapagtanggol ng karapatan ng kasarinlan ng Pilipinas ay di dapat napapailalim sa sinumang mananakop Habang ang Saligang Batas ay nagtatakda sa paghihiwalay ng Iglesia at Estado, Ang Iglesia Metodista sa Pilipinas ay napapasakop at nagpapasailalim sa Batas ng Kapuluan ng Pilipinas na itinataguyod at ipinatutupad ng kaukulang mga sangay ng pamahalaan.15. Ang Tinatangkilik ng mga Cristiano Malakias 3:10 vibigay ninyong buung-buo ang inyong mga ikapu upang matugunan ang pangangailangan sa aking templo. Subukin ninyong gawin ito, kung hindi ko buksan ang mga durungawan ng, langit at ibuhos sa inyo ang masaganang pagpapala. Gawa 4:32 vNagkaisa ang damdamit isipan ng lahat ng sumasampalataya at di itinuring ninuman na sili niya ang kanyang mga ar-arian, kundi para sa lahat. Galacia 6:10 vSamantalahin natin ang lahat ng pagkakataon sa paggawa ng mabuti sa ating Kapwa, lalo na sa mga kapatid sa pananampalataya, 2 Corinto 8:12 vSepagkat kung bukal sa kalooban ang pagbibigay, tatanggapin ng Diyos ang inyong rnakayanan; hindi niya hinihintay na magbigay kayo nang hindi ninyo kaya 2 Corinto 8:15 vnaganap sa inyo ang sinabi sa Kasulatan: "Ang nagtipon ng marami ay hindi lumabis, At ‘ang nagtipon ng kaunti ay hindi naman kinulang.” Naniniwala kaming pag-aari ng Diyos ang lahat ng bagay, at naaayon sa batas ang pagtangkilik ng ari-arian at isang sagradong pagkakatiwala ng Diyos. Dapat gamitin at pangasiwaan ang lahat ng anyo ng ari-arian, pribado man, corporate o pampubliko, para sa pagpapatunay at paghahayag ng pag- ibig Cristiano at pagiging-bukas-ang-palad, at sa pagsuporta at pagtataguyod sa misyon ng Iglesia sa ikabubuti ng tao sa sanlibutan. 16. Panunumpa ng mga Cristiano Mangangaral 5:2, 4-6 vHuwag kang pabigla-bigla sa pagsasalita sa harap ng Diyos. Isipin mo munang mabuti ang ipapangako mo sa kanya pagkat nase langit siya at ikaw ay nasa lupa. Mag-ingat ka sa pagsastlita ‘vKung mangangako ka sa Diyos, tuparin mo agad. Ayaw niya ng mayabang, kaya tuparin mo ang iyong pangako ssa kanya, Mabuti pang huwag ka nang mangako kaysa mangangako nang di tutuparin. vuwag mong pabayaang ‘magkasala ka dahil sa iyong sata, alalaon baga'y mangangako ka at babawiin mo pagkatapos. Sa ganyan gait na galt ang Diyos. Kung magkagayon, hindi ka nia pagpapalain sa anumang iyong ginagawa Mateo §:33-37 v'Narinig pa ninyo na noong una'y iniutos sa mga tao, ‘Huwag kang sisira sa iyong pinanumpaang pangako bagkus ay tupdin mo ang iyong sinumpaan sa Panginoon.' vNgunit ngayo'y sinasabi ko sa inyo: huwag na kayong sumumpa kung nangangako kayo. Huwag ninyong sabihing, ‘Saksi ko ang lang,’ sapagkat ito'y trono ng Diyos; vo kaya'y 'Saksi ko ang lupa,’ sapagkat ito'y tuntungan ng kanyang mga paa. Huwag din niinyong sabihing, 'Saksi ko ang Jerusalem,’ sapagkat ito'y lunsod ng dakilang Hari, VNi huwag mong sabihing, "Mamatay man ako,’ sapagkat ni isang buhok sa iyong ulo'y hindi mo mapapuputi o mapaiitim. vSabihin mo na Jang na ‘Oo! kung oo at ‘Hindi’ kung hindi; sapagkat buhat na sa Masama ang anumang sumpang idaragdag dito.” Habang ang manumpa sa pangalan ng Panginoong Jesu - Cristo ng walang katuturan ay ipinagbabawal sa mga Cristiano, subalit kung kinakailangan ay ipinahihintulot ang panunumpa sa harap ng hukuman alang-alang sa pananampalataya, kahabagan, katotohanan at katarungan. MGA TANYAG NA DOKTRINANG METODISTA 1, BAGONG KAPANGANAKAN - Ito ay gawa ng Diyos (Juan 1:13) na sa pamamagitan nito ay makakapasok sa kaharian ng Diyos at magbagong buhay ang isang tao (Juan 3:3, 1 Pedrol:23; 2 Cor. 5:17; Efeso 4:21) 2. ANG PATOTOO NG ESPIRITU SANTO - Tayo ay naniniwala na ang Espritu Santo sa puso ng mga mananampalataya ang siyang magpapatotoo na siya ay tunay na anak ng Dios. (Roma 8:16; 1 Juan 5:10; Gal. 4:6). 3, PAGLILIGTAS SA BUONG SANGKATAUHAN ~- Samantalang may mga ibang Kristiyano na nagtuturo na si Cristo ay namatay para sa iilang pili. Ang Metodistanaman ay nagtuturo na si Cristo ay namatay para sa lahat o para sa buong sangkatauhan sapagkat iniibig Niya ito. (Heb 2:9; I Juan 2:2; Titus 2:11; I Tim. 2:3-4; Juan 3:16). . PAGIGING GANAP NA KRISTIYANO - Ang kaganapan ng isang Kristiyano ay maaaring mangyari rin dito sa lupa. Nang sabihin ng Panginoong Jesus na “dapat kayong maging ganap, gaya ng inyong Ama na nasa langit” (Mateo 5:48) 0 magpakabanal kayo at sikaping makasundo ang inyong kapwa, sapagkat hindi ninyo makikita ang Panginoon kung hindi kayo mamumuhay ng ganito (Heb. 12:14). Ibig sabihin nito na dito sa lupa ay maaaring mangyari ang kaganapan o kabanalan at hindi kung patay na tayo. Anong halaga nitong utos na “maging ganap” o “magpakabanal tayo” kung hindi rin mangyayari ito sa ating buhay? Kung matamo man natin ang kabanalan o kaganapan wala pa rin tayong dapat ipagmalaki sapagkat tulad ni Pablo masasabi rin natin, na lahat ay magagawa natin sa pamamagitan ni Cristo na nagbigay lakas sa atin (Fil 4:13). “Dahil sa kagandahang loob ng Diyos ay naligtas kayo sa Ppamamagitan ng inyong pananalig kay Cristo. Ang kaligtasang ito ay kaloob ng Diyos, hindi mula sa inyo. (Efeso 2:8) . PAGKAHULOG SA BIYAYA. May mga Kristiyano na nagsasabing kapag ang isang tao ay ligtas, siya’y ligtas magpakailanman. Ang Metodista’y naniniwala na kahit ang isang tao’y ligtas o naging ganap na Kristiyano dahil sa kagandahang loob ng Dios kay Jesu-Cristo, ang tao ay maaari pa ring mahulog sa biyaya ng Dios. Kaya't tayo ay tinuruan ng Dios na manalangin araw-araw ng ganito “at huwag mo kaming iharap sa mahigpit na pagsubok” (Mateo 6:13). “Kung matapos nating makilala at tanggapin pa rin ang katotohanan ay magpatuloy pa rin tayo sa pagkakasala, wala nang hain pang maihahandog sa ikapagpapatawad ng ating mga kasalanan” (Heb. 10:26). Kapag mangyaring tayo ay nahulog sa biyaya, tayo ay kailanganang magbangon at ipagpapatuloy ang daan ng kabanalan at kaligtasan. . PAGKAWALANG - SALA SA PAMAMAGITAN NG PANANAMPALATAYA. Tayo ay naniniwala na ang tao ay maaring mapawalang - sala sa harapan ng Dios sa Ppamamagitan ng biyaya at pananampalataya kay Cristo Jesus. (Roma 3:22-26; 5:1-2; Tito 3:4-6) . PANANAMPALATAYA AT MGA GAWA - MAGKASAMA. Ang pananampalataya at mga gawa ay magkasama at kailanma’y hindi pinaghihiwalay. Ang Kristiyanong sumasampalataya ay CKristiyanong gumagawa. Ang pananampalataya ay nagpapahayag sa mga gawa, at ang mga gawa ay nagpapatunay sa pananampalataya. Sa pananampalataya ay hindi nakikita ang kanyang pagiging mananampalataya ay nasusukat at pinatitibayan naman sa gawa, kaya’t tulad sa biblia~ ang mabuting punong-kahoy ay nakikilala sa kanyang mabuting bunga. (Mat. 12:33; Santiago 1:19- 25). Tayo ba ay sumasampalataya kay Cristo Jesus? Kung gayon, ito ay dapat makiklala sa mga “mabuting gawa, at luwalhatiin ang inyong Amang nasa langit”. (Mateo 5:16)Mga Katangian Ng Ang Iglesia Metodista 1.ANG IGLESIA METODISTA AY IGLESIA NG PERSONAL NA KARANASAN - Ang ating pananampalataya ay nagkakaron lamang ng bisa sa atin kung meron na tayong personal na karanasan. Si John Wesley ay 12 taon sa ministeryo. Siya ay nagkaroon lamang ng kapayapaan, kagalakan at maalab na pagpapatotoo kay Cristo nang maranasan niya ang kakaibang init ng kanyang puso sa panahon ng isang prayer meeting sa kalye ng Aldersgate sa Inglatera. 2.ANG IGLESIA METODISTA AY IGLESIA NG KALAYAAN - Ang mga kaanib ay hindi dagliang sumasang-ayon sa anumang aral at turo na kung hindi hindi ayon sa Biblia, Tradisyong Kristiyano, Karanasan sa buhay Kristiyano at mayos na Kaisipan. Ang kalayaan sa Metodista ay mapapansin sa panahon ng pag-aaral ng Biblia at mga pagpupulong. Ang bawat isa ay malayang magsalita at umunawa sa anumang pinag-uusapan, ngunit sumusunod sa kalooban ng nakararami at hindi sa isa o iilan. 3.ANG IGLESIA METODISTA AY IGLESIANG NAGHAHANGAD NG/SA KABANALAN- Sa kabila ng tayong lahat lahat ay nagkasala at walang sinumang karapat- dapat sa paningin ng Dios. (Roma 3:23), tayo rin ay nagsisikap na magpakabanal tulad ng payo ng ating Panginoong Jesus (Mateo 5:48). Kung minsan tayo ay nadarapa mula sa kabanalan at kaligtasan, ngunit tayo ay hindi nananatiling nakadapa, kundi kailangang bumangon at magpatuloy patungong ganap na kabanalan at kaligtasan. 4.ANG IGLESIA METODISTA AY IGLESIA CONNECTIONAL AT EPISCOPAL- Ang ating Iglesia ay Connectional at Episcopal sapagkat tayo ay nasasakupan ng kumperensya National, Regional at District na kung saan tayong lahat ay may bahagi at pananagutan, tulad ng district apportionment, atbp. Ang ating Iglesia ay Episcopal sapagkat ang pamamahala ng Iglesia ay sa Ialim ng Obispo. Sila ang nagsusugo ng mga manggagawa sa Iglesia lokal sa halip na ang Iglesia ang kumuha ng kani-kanilang manggagawa tulad ng mga Iglesiang congregational. Ang pagsusugo ng mga manggagawa ay batay sa Mateo 28:19-20. 5.ANG IGLESIA METODISTA AY IGLESIA NG PROTESTANTISMO. - Bagamat tayo ay metodista, tayo pa rin ay protestante sapagkat tayo ay naniniwala at nangangaral ng mga doktrina ng mga reformadores, tulad ng “Ang matuwid ay nabubuhay sa pananampalataya”. Ito ang sigaw ng pagbabago noong ika-16 na siglo sa Europa. 6.ANG IGLESIA METODISTA AY IGLESIA KATOLIKA - Bagamat tayo ay Metodista, tayo ay naniniwala at nangangaral ng mga panlaganap na doktrina ng ating Panginoong Jesu-Cristo at ng mga Apostoles. Bagamat tayo ay Katoliko, hindi tayo Romano. Ang ibig sabihin ng “Katoliko” ay panlaganap, ngunit ang Romano Katoliko ay nangangahulugang ang nasasakupan lamang ng Iglesia Romana. 7.ANG IGLESIA METODISTA AY IGLESIA EBANGHELIKO - Bagamat tayo ay Metodista, tayo ay naniniwala at nangangaral ng mga doktrina ng pananampalatayang ebangheliko na pinagtibay ni Juan Wesley.The General Rules of the Methodist Church The Nature, Design, and General Rules of Our United Societies In the latter end of the year 1739 eight or ten persons came to Mr. Wesley, in London, who appeared to be deeply convinced of sin, and eamestly groaning for redemption. They desired, as did two or three more the next day, that he would spend some time with them in prayer, and advise them how to flee from the wrath to come, which they saw continually hanging over their heads. That he might have more time for this great work, he appointed a day when they might all come together, which from thenceforward they did every week, namely, on Thursday in the evening, To these, and as many more as desired to join with them (or their ‘number increased daily), he gave those advices from time to time which he judged most needful for them, and they always concluded their meeting with prayer suited to their several necessities. This was the rise of the United Society, first in Europe, and then in America. Such a society is no other than “a ‘company of men having the form and seeking the power of godliness, united in order to pray together, to receive the word of exhortation, and to watch over one another in love, that they may help each other to work ‘out their salvation.” ‘That it may the more easily be discemed whether they are indeed working out their own salvation, each society is divided into smaller companies, called classes, according to their respective places of abode. There are about ‘twelve persons in a class, one of whom is styled the leader. It is his duty: 1. To see each person in his class once a week at least, in order: (1) to inquire how their souls prosper; (2) to advise, reprove, comfort or exhort, as occasion may require; (3) to receive what they are willing to give toward the relief of the preachers, church, and poor. 2. To meet the ministers and the stewards of the society once a week, in order: (1) to inform the minister of any that are sick, or of any that walk disorderly and will not be reproved; (2) to pay the stewards what they have received of their several classes in the week preceding, There is only one condition previously required of those who desire admission into these societies: “a desire to flee from the wrath to come, and to be saved from their sins.” But wherever this is really fixed in the soul it will be shown by its fruits, It is therefore expected of all who continue therein that they should continue to evidence their desire of salvation, First: By doing no harm, by avoiding evil of every kind, especially that which is most generally practiced, as: ‘The taking of the name of God in vain The profaning the day of the Lord, ether by doing ordinary work therein or by buying or selling. Drunkenness: buying or selling spirituous liquors, or drinking them, unless in cases of extreme necessity.Slaveholding; buying or selling slaves. Fighting, quarreling, brawling, brother going to law with brother; returning evil for evil, or railing for railing; the using many words in buying or selling. ‘The buying or selling goods that have not paid the duty. ‘The giving or taking things on usury—i.e., unlawful interest. ‘Uncharitable or unprofitable conversation; particularly speaking evil of magistrates or of ministers. Doing to others as we would not they should do unto us. Doing what we know is not forthe glory of God, as: ‘The putting on of gold and costly apparel. ‘The taking such diversions as cannot be used in the name of the Lord Jesus. ‘The singing those songs, or reading those books, which do not tend to the knowledge or love of God. Sofiness and needless self-indulgence. Laying up treasure upon earth. Borrowing without a probability of paying; or taking up goods without a probability of paying for them. It is expected of all who continue in these societies that they should continue to evidence their desire of salvation, Secondly: By doing good; by being in every kind merciful after their power, as they have opportunity, doing g00d of every possible sort, and, as far as possible, to all men: To their bodies, of the ability which God giveth, by giving food to the hungry, by clothing the naked, by visiting or helping them that are sick or in prison. To their souls, by instructing, reproving, or exhorting all we have any intercourse with; trampling under foot that enthusiastic doctrine that “Wwe are not to do good unless our hearts be free to it.” By doing good, especially to them that are of the household of faith or groaning so to be; employing them Preferably to others; buying one of another, helping each other in business, and so much the more because the ‘world will love its own and them only. By all possible diligence and frugality, that the gospel be not blamed.‘By running with patience the race which is set before them, denying themselves, and taking up their cross daily; submitting to bear the reproach of Christ, to be as the filth and offscouring of the world; and looking that ‘men should say all manner of evil of them falsely, for the Lord’s sake. tis expected of all who desire to continue in these societies that they should continue to evidence their desire of salvation, Thirdly: By attending upon all the ordinances of God; such are: The public worship of God. The ministry of the Word, ether read or expounded, ‘The Supper of the Lord. Family and private prayer. ‘Searching the Scriptures. Fasting or abstinence. ‘These are the General Rules of our societies; all of which we are taught of God to observe, even in his written Word, which is the only rule, and the sufficient rule, both of our faith and practice, And all these we know his Spirit writes on truly awakened hearts. If there be any among us who observe them not, who habitually break any of them, let it be known unto them who watch over that soul as they who must give an account. We will admonish him of the error of his ways. We will bear with him for a season, But then, if he repent not, he hath ‘no more place among us. We have delivered our own souls.