Xoaquina Dorado Pita

Xoaquina, muller galega, loitadora anarquista

Miúda e bela, solidaria e xenerosa
Aceso lume nas longas noites de tempestade,
Semente da liberdade en tódolos tempos que percorren
E que chegan deica nós.
Amiga e compañera nos teus anos mozos
Dos pescadores è obreiros do barrio da Santa Lucia da Coruña
Lonxe da terra polos dezasete anos
En terra de Cataluña
Onde ofreciches o mellor de ti
En loita continua en favor dos oprimidos e perseguidos
Perseverando sempre en pos da la revolución social
Activa nas barricadas de Barcelona,
derrotando os militares insurrectos,
Participando n’a emancipación obreira
Na colectivización da madeira
E depois a continuar na resistencia guerrilleira
Tanto en Francia como en Cataluña,
Confrontada a o fascismo,
Anos 40, años 50,
guerrilleira do povo, clase obreira.

A Coruña, 25 de xuno de 1917 – Barcelona 14 è marzo 2017

Case cen anos, cen. Memòria de vida entera è resistente

Per correndo povo, vilas e cidades
Por mares, camiños e vales
Con teus irmáns de vida e loita de verdade
Ceibe e comprometida até o final.
Non hai liberdade sin presentar combate día a día.
Hai que bater forte en tódalas cadeias da opresión.
Xoaquina levámoste con nós polos camiños de liberación.

Los arumes do cantabrico mar

Chegaches ao celme do mediterráneo.
Agrandando o ardor e espirito libertario
Dos irredentos e oprimidos proletarios.

Ricard de Vargas Golarons

Barcelona, abril 2018