Α.

ΤΙΣ ΕΙ ΣΥ; (β΄) χαῖρε/ χαίρετε

τί ὄνομά μοί (ἐγώ)
ἐστιν;
σοί (σύ)
αὐτῇ (αὐτή)
αὐτῷ (αὐτός)
ἡμῖν (ἡμεῖς)
ὑμῖν (ὑμεῖς)
ποῦ οἰκεῖς;
ναί / οὐχί
Β. ΤΙΣ ΕΙΜΙ ΕΓΩ; (α΄) Ἑλληνικός
τὸ παιδίον
ὁ ἀγρός
ὁ γεωργός/ γεωργεῖν
ἐρωτᾶν
τὸ τέκνον
ὁ πατήρ
ὁ αδελφός/ἡ ἀδελφή
ὀνομάζειν
ἡ μήτηρ
οὕτως
ἐπειδή
Β. ΠΟΥ ΟΙΚΩ; (β΄) τὸ χωρίον
ἡ οἰκία
ὁ τόπος
ἐν ᾧ
ἡ τροφός/τρέφειν
μικρός/ά/όν
ἡμέτερος/α/ον
μεθ' ἡμῶν
ἅμα
ἡ μάμμη
Γ. ΤΟ ΧΩΡΙΟΝ (α΄) περί
περιέχειν
ὁ λόφος
μέγας
ὑψηλός/ή/όν
ὁμαλός/ή/όν
μάλιστα
ἐν μέσῳ
ἐνταῦθα
ἐγγύς
ἐκ δεξιᾶς
ἐξ ἀριστερᾶς
ἡ ὁδός
Γ. Ο ΚΗΠΟΣ (β΄) οὕτος, αὕτη, τοῦτο
φυτεύειν
τὸ δένδρον
τὸ φυτόν
ἐσθίειν
ὁ καρπός
φέρειν
καρποφόρος/ον
ἡ συκῆ
ἡ ἑλαία
ἡ ἄμπελος
Γ. Ο ΚΗΠΟΣ (β΄) τὸ σῦκον
ἡ σταφυλή
ὁ οἶνος
τὸ λάχανον
ἄγριος/α/ον
ἥμερος/α/ον
τὸ ζῷον
∆. ΤΑ ΗΜΕΡΑ ΟΡΝΙΘΙΑ (α΄) τὸ πτερόν
ἡ καλιά
οἰκοδομεῖν
τὸ νεόττιον
τίκτειν
τὸ ᾠόν
στρογγύλος/η/ον
λευκός/ή/όν
ἐκτός<>ἐντός
ὠχρός/ή/όν
∆. ΤΑ ΗΜΕΡΑ ΟΡΝΙΘΙΑ (α΄) ζητεῖν
τίκτειν
κλώζειν
ἀκούειν
λαμβάνειν
εὐθύς
ἕψειν
ἑφθός/ή/όν
παρέχειν
∆. ΤΑ ΑΓΡΙΑ ΟΡΝΙΘΙΑ (β΄) νεοττεύειν
περιπατεῖν
ἡ ὕλη
κάτωθεν <> ἄνωθεν
σκοπεῖν
ἰδού
ὁρᾶν
ἄκρος/α/ον
ὁ κλάδος
ἀδύνατον/η/ον
ἐπῴζειν
θερμός/ή/όν
ψυχρός/ά/όν
∆. ΤΑ ΑΓΡΙΑ ΟΡΝΙΘΙΑ (β΄) ἀνοίγειν
τὸ ῥυγχίον
φύειν
ἤδη
πότερον;
ὁ δρυμός
ταπεινός/ή/όν
Ε. Η ΚΩΜΗ ΚΑΙ Η ΟΙΚΙΑ (α΄) ὁ ἄνθρωπος
ὁ κωμητής
ἡ ἀγορά
ἀγοράζειν
ὁ ἀγοραστής
πωλεῖν
ὁ πωλητής
μεγάλη
πλούσιος/α/ον
Ε. Η ΚΩΜΗ ΚΑΙ Η ΟΙΚΙΑ (α΄) ὁ τοῖχος
ἡ πύλη
ἡ αὐλή
ὁ ἵππος
ὁ ὄνος
ὁ ἡμίονος
Ε. Η ΚΩΜΗ ΚΑΙ Η ΟΙΚΙΑ (α΄) ἡ ἄμαξα
διαφέρειν
μιαρός/ά/όν
ἡ φωνή
ἡ ἄκανθα
ὁ οἰκίσκος
τὸ δωμάτιον
ἐναντίον
ὁ πρόδρομος
κεκλῃμένος/η/ον
ἀνεῳγμένος/η/ον
Ε. Η ΚΩΜΗ ΚΑΙ Η ΟΙΚΙΑ (α΄) ἔνδον
ἡ τράπεζα
ἡ κλίνη
ὁ δίφρος
πίνειν
τὸ σιτίον
καθίζειν
καθεύδειν
ἡ στέγη
Ε. Η ΚΩΜΗ ΚΑΙ Η ΟΙΚΙΑ (β΄) τρίς
πρῴ
ὁ ἄρτος
τὸ γάλα
ἡ μεσημβρίας
τὸ ἀκράτισμα
ἀριστεῖν/τὸ ἄριστον
ἡ ἑσπέρα
δειπνεῖν/τὸ δεῖπνον
λαλεῖν
μετ' ἀλλήλων
ἡ νύξ
Ε. Η ΚΩΜΗ ΚΑΙ Η ΟΙΚΙΑ (β΄) ἀριθμεῖν
ἕν (εἷς, μία)
δύο
τρία (τρεῖς)
τέτταρα (τέτταρες)
πέντε
ἕξ
ἑπτά
ὀκτώ
ἐννέα
δέκα
Ε. Η ΚΩΜΗ ΚΑΙ Η ΟΙΚΙΑ (β΄) τὸ ποτήριον
ἡ λεκάνη
ἡ μᾶζα
ὁ τυρός
λευκός/ή/όν
ΣΤ. ΤΟ ∆Ι∆ΑΣΚΑΛΕΙΟΝ (α΄) ὁ διδάσκαλος
διδάσκειν
ὁ παιδαγωγός
ὁ δοῦλος
ἄγειν
γράφειν
ὁ κάλαμος
ἡ πάπυρος
ἡ γύψος
ὁ στῦλος
τὸ πινάκιον
τὸ ξύλον
ΣΤ. ΤΟ ∆Ι∆ΑΣΚΑΛΕΙΟΝ (α΄) ξύλινος/η/ον
ἡ μάλθα
λεαίνειν
καλῶς
ἡ πληγή
παίειν
πολλάκις
ἀγαθός/ή/όν
κακός/ή/όν
ἐν ᾧ χρόνῳ
ΣΤ. ΤΟ ∆Ι∆ΑΣΚΑΛΕΙΟΝ (β΄) τὸ ἔργον
ἀναγιγνώσκειν
ὁ στίχος
τὸ βιβλίον
μέγιστος/η/ον
ὁ ποιητής
χαλεπός/ή/όν
ἡ μαθητής
μανθάνειν
ΣΤ. ΤΟ ∆Ι∆ΑΣΚΑΛΕΙΟΝ (β΄) ὁ ῥαψῳδός/ῥαψῳδεῖν
ὁ ἥλιος
τυφλός /ή/όν
ὁ οφθαλμός
τὸ σκῆτρον
παρεῖναι
ἡ θύρα
βοᾶν
ὁ οἰκέτης
ἐθέλειν
μένειν
τήμερον
ὁ ξένος
ἄσμενος/η/ον
ΣΤ. ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ (γ΄) εἴκοσι
τριάκοντα
τετταράκοντα
πεντήκοντα
ἐξήκοντα
ἐβδομήκοντα
ὀγδοήκοντα
ἐνενήκοντα
ἑκατόν
διακόσια
τριακόσια
τετρακόσια
πεντακόσια
ἑξακόσια
ἑπτακόσια
ὀκτακόσια
ἐνακόσια
χίλια
ΣΤ. ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ (γ΄) ἡ κεφαλή
ἡ κόμη
τὸ μέτωπον
ἡ ὄψις
ὁ οὖς (τὰ ὦτα)
ἡ ἀκοή
τὸ στόμα
ἡ γλῶττα
ὁ τράχηλος
ὁ ὦμος
ὁ νῶτος
τὸ στῆθος
ἡ χείρ
ὁ δάκτυλος
Ζ. Ο ΙΑΤΡΟΣ (α΄) κλαίειν
ἀλγεῖν
ἔρχεσθαι
πάσχειν
ἄρρωστος/ον
Ζ. Ο ΙΑΤΡΟΣ (α΄) τὸ φάρμακον
ᾄδειν
ἡ ἐπῳδή
πτύειν
ὁ κόλπος
κοιμᾶν
κλῄειν
ἡ ὀδύνη
τὸ παραμύθιον
Ζ. Ο ΙΑΤΡΟΣ (α΄) βασκαίνειν
βλέπειν
ὁ φθόνος
φεύγειν
ἡ πέτρα
ὁ λύκος
πλήττειν
μυστικός/ή/όν
ἡ βασκανία
τὸ τραῦμα
ὁ ποῦς (τὸν πόδα)
Ζ. Ο ΙΑΤΡΟΣ (α΄) ἰᾶσθαι
τὸ νόσημα
προσέχειν
τὸ πῶμα
λούειν
τὸ ὕδωρ
τὸ αἷμα
Ζ. Ο ΙΑΤΡΟΣ (α΄) ἡ ὑγίεια
γίγνεσθαι
ἡ δίαιτα
χεῖν
κοσμεῖν
καθαίρειν
ὁ ὀδούς (τὸν ὀδόντα)
ἐνδύεσθαι
ὁ χιτών
τὸ πέδιλον
εὔχεσθαι
πορεύεσθαι
Ζ. Ο ΙΑΤΡΟΣ (α΄) ἀνέρχεσθαι
οἴκαδε
καθεύδειν
ὁ ὕπνος
κοιμᾶσθαι
ὁ μῦθος
ὁ τέττιξ
ἥδεσθαι
γλυκύς/εῖα/ύ
ἀντιλέγειν
ὁ ἀήρ
ἡ δρόσος
Ζ. Ο ΙΑΤΡΟΣ (α΄) νομίζειν
εὐρίσκειν
ἀνοίγειν
δέχεσθαι
ὁ λιμός
διαφθείρεσθαι
Ζ. ΤΑ ΜΕΡΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ (β΄) ὁ θώραξ
τὸ σκέλος
ἡ ὀφρύς
τὸ βλέφαρον
ὁ κύκλος
ἡ ἶρις
ἡ ρίς
ὀσφραίνεσθαι
ἡ ὄσφρησις
τὸ μέρος
Ζ. ΤΑ ΜΕΡΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ (β΄) τὸ στόμα
ἡ τομή
τὸ χείλος
ἡ γλῶττα
ἡ φάρυγξ
ἡ αἴσθησις
τὸ γεῦμα
Ζ. ΤΑ ΜΕΡΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ (β΄) ὁ τράχηλος
ὁ βραχίων
ἡ γωνία
ὁ πῆχυς
ἡ χείρ
ὁ δάκτυλος
ὁ λιχανός
ὁ παράμεσος
ἡ ἁφή
Ζ. ΤΑ ΜΕΡΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ (β΄) τὸ στῆθος
ὁ μαστός
ἡ καρδία
ὁ πνεύμων
ὁ μηρός
τὸ γόνυ
τὸ ἄρθρον
ἡ πτέρνα
Η. ΑΙ ΑΧΑΡΝΑΙ ΚΑΙ ΑΙ ΑΘΗΝΑΙ (α΄) ὁ δῆμος
τὸ μόριον
ἄρχειν
κύριος/α/ον
ὁ δημότης
ὁ δήμαρχος
ἄπεισι
τὸ στάδιον
φανερός/ά/όν
Η. ΑΙ ΑΧΑΡΝΑΙ ΚΑΙ ΑΙ ΑΘΗΝΑΙ (α΄) ἡ ἀκρόπολις
ἡ πέτρα
ἡ πόλις
ὁ ναός
ὁ θεός
ἡ Ἀθήνη
Η. ΑΙ ΑΧΑΡΝΑΙ ΚΑΙ ΑΙ ΑΘΗΝΑΙ (α΄) ἡ εἴσοδος
τὰ Προπύλαια
ὁ λίθος
λευκός/ή/όν
ἡ ὀροφή
ἡ νίκη
ἄπτερος/ον
ἡ θάλαττα
σύνοπτος/ον
ὁ Πειραιεῦς
Η. ΑΙ ΑΧΑΡΝΑΙ ΚΑΙ ΑΙ ΑΘΗΝΑΙ (α΄) τὸ οἴκημα
ἡ γραφή
κάλλιστος/η/ον
τὸ τεῖχος
οἰκοδομεῖν
τὸ ὕψος
ἡ ἑορτή
χορεύειν
σφάζειν
πίνειν
ἡ πομπή
λαμπρός/ή/όν
φοιτᾶν
τὸ θέατρον
Η. ΤΑ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ (β΄) τὸ ἔτος
ὁ ἀγών/ἀγωνίζεσθαι
ἡ μουσική
ὁ κυθαρῳδός/κιθαρίζειν
ὁ ἀυλῳδός/αὐλοῦν
γυμνικός/ή/όν
τὸ γένειον
τὸ στάδιον
τὸ πένταθλον
ἡ πυγμή
ἡ πάλη
ὁ δίαυλος
ὁ ἵππιος
ὁ ὁπλίτης
Η. ΤΑ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ (β΄) ὁ πυρριχιστής
ἡ λαμπαδηδρομία
ἡ παννυχίς
κανηφόρος/ον
ὁ ἱερεῦς
ὁ νικητής
ὁ πέπλος
ἡ ἑστίασις
ναυτικός/ή/όν
διηγεῖσθαι
Η. ΤΑ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ (β΄) τὸ κέρας
τὸ ἑδώλιον
ὁ ὄχλος
καθίζεσθαι
ἡ γραμμή
ἡ βαλβίς
ὁ ἀγωνιστής
τὸ τέρμα
ὁ δρόμος
Η. ΤΑ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ (β΄) τὸ πένταθλον
τὸ ἅλμα
ὁ δρόμος
ὁ δίσκος
ὁ ἄκων
ἡ πάλη
νικᾶν
ὁ παλαιτής
ῥαδίως
ὁ ἀνταγωνιστής
ἀλείφεσθαι
τὸ ἔλαιον
Η. ΤΑ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ (β΄) πύξ
μάχεσθαι
ὁ πυγμάχος
ὁ ἱμάς
περιειλίττεσθαι
ἡ σφαῖρα
ὁ πύκτης
ἀπολέγεσθαι
τὸ παγκράτιον
παλαίειν
ὁ παγκρατιαστής
Η. ΤΑ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ (β΄) στρέφεσθαι
τὸ ὅπλον
ὁ ὁπλίτης
ὁ ὁπλιτόδρομος
ἡ εὐανδρία
ἡ πυρρίχη
παίειν
ἡ ἀσπίς
τὸ ξίφος
ὁ στίχος
ἡ λαμπάς
φλέγειν
ἀφικνεῖσθαι
Θ. ΟΙ ΕΡΓΑΤΑΙ (α΄) ὁ μισθός
ὁ ἀροτής / ἀροῦν
τὸ ἄροτρον
ἡ μακέλη / σκάπτειν
ἡ ἀξίνη / κατατέμνειν
συλλέγειν
τὸ φρύγανον
φιλάττειν
τὸ πρόβατον
ὁ χοίρος
Θ. ΟΙ ΕΡΓΑΤΑΙ (α΄) τὸ λείψανον
καταβάλλειν
ἡ πύελος
κοϊζειν
γρυλίζειν
τρώγειν
ἐμβάλλειν
ὁ κοσμός
Θ. ΟΙ ΕΡΓΑΤΑΙ (α΄) τὸ ὄργανον
ἕλκειν
ὁ βοῦς
ἐλαύνειν
σπείρειν
τὸ σπέρμα
ὁ θεριστής
ἡ ἀκμή
τὸ δρέπανον
δεῖν
ὁ δεσμός
ὁ κάλαμος
Θ. ΟΙ ΕΡΓΑΤΑΙ (α΄) ὁρύττειν
φυτεύειν
ὁ κῆπος
τὸ ξύλον
καίειν
Θ. Η ΑΣΤΡΑΠΗ (β΄) ἄλλοτε
λάμπειν
ὁ ἥλιος
φέγγειν
ἡ σελήνη
τὸ ἄστρον
ὕειν
ἀστραπεῖν
βροντᾶν
ὁ ἄνεμος
πνεῖν
ρεῖν
ὁ ποταμός
Θ. Η ΑΣΤΡΑΠΗ (β΄) χθές
λάβρος/ον
ὁ ὑετός
ἡ ἀστραπή
ἡ βροντή
ἀντιλέγειν
κλαίειν
γελᾶν
Θ. Η ΑΣΤΡΑΠΗ (β΄) ὁ φιλόσοφος
φιλεῖν
ἡ σοφία
ἡ τύχη
φοβερός/ά/όν
καταπίπτειν
ὁ οὐρανός
ὁ φόβος
βοᾶν
θαρρεῖν
βλάπτειν
συντρέχειν
Ι. Ο ΨΙΤΤΑΚΟΣ (α΄) τὸ δῶρον
ὁ ξένος
ὁ οἰκίσκος
θαυμαστός/ή/όν
τὸ πτερόν
πράσινος/η/ον
ξανθός/ή/όν
τὸ ῥυγχίον
καμπύλος/η/ον
λαλεῖν
Ι. Ο ΨΙΤΤΑΚΟΣ (α΄) ἐμπίπτειν
οὐδείς/οὐδεμία/οὐδέν
θαυμάζειν
πεινᾶν
διψᾶν
τὸ ποτόν
πωλεῖν
ἡ δραχμή
καταλείπειν
κατάρατος/ον
τὸ κάρυον
ἄπαγε
Ι. Ο ΠΙΘΗΚΟΣ (β΄) τήμερον
οὐδέποτε
νομίζειν
Αἰγύπτιος/α/ον
ἡ χλαῖνα
ἡ βλαύτη
ὁ πέτασος
ὁ κλέπτης
Ι. Ο ΠΙΘΗΚΟΣ (β΄) ἱστάναι
διδόναι
τιθέναι
πιέζειν
συνθραύειν
ἀποβάλλειν
ὁ κόκκος
τὸ ποτήριον
χαμαί
ὕπτιος/α/ον
κοῖλος/η/ον
εἰσβάλλειν
Ι. Ο ΠΙΘΗΚΟΣ (β΄) ποῖος/α/ον
μιμηλός/ή/όν
ἀκριβῶς
μανθάνειν
διδάσκειν
λούειν
ἡ δροίτη
τὸ σπάργανον
ἡ σκάφη
εἶδον < ὁρᾶν
ΙΑ. Ο ΠΟΛΕΜΟΣ (α΄) ὁ ἄγγελος/ ἀγγέλειν
πανταχοῦ
πολέμιος/α/ον
πλήν
ὁ πολίτης
σύμμαχος/ον
πάλαι
δεῦρο
ἄρχειν
ὁ Πέρσης
ὁ βασιλεύς
ΙΑ. Ο ΠΟΛΕΜΟΣ (α΄) νεωστί
εἰσβάλλειν
ὁ ὁπλίτης
σχεδόν
δρόμῳ
τὸ τραῦμα
ἀποθανεῖν > ἀποθνῄσκειν
ἡ μάχη
ἀποκτείνειν
αἰχμάλωτος/ον
τῇ ὑστεραίᾳ
ὁ δοῦλος
ΙΑ. ΤΑ ΤΕΙΧΗ (β΄) ἀγαγεῖν > ἄγειν
ἡ επιστολή
ἐνεγκεῖν > φέρειν
πάλιν
τοὐλάχιστον
πέμπειν
ΙΑ. ΤΑ ΤΕΙΧΗ (β΄) ἡ δημοκρατία
ὁ νόμος
ὁ τύραννος
κατακαίειν
συμβουλεύειν
ὡς τάχιστα
φθονεῖν
φοβεῖσθαι (μή)
λίαν
ΙΑ. ΤΑ ΤΕΙΧΗ (β΄) ὁ πρέσβυς
διατρίβειν
Ἀθήναζε
ἀφικέσθαι > ἀφικνεῖσθαι
φανερῶς
ἀληθής/ές
ἤδη
παθεῖν > πάσχειν
ἐκβάλλειν
ΙΒ. Η ΘΑΛΑΤΤΑ (α΄) ὁ αἰγιαλός
ἡ γαλήνη
εὑρεῖν > εὑρίσκειν
σκυθρωπός/όν
ἀποκρίνεσθαι
ἐπιθυμεῖν
ὁ βουκόλος/βουκολεῖν
ἀρέσκειν
πλουτεῖν
ταχέως
ΙΒ. Η ΘΑΛΑΤΤΑ (α΄) ἐπιβαίνειν
τὸ πλοῖον/πλεῖν
ὅ ἔμπορος
καταδύειν
ναυαγεῖν
σιγᾶν
ἕτοιμος/η/ον
ὁ ὅρμος
ἡ ναύτης
μεταχειρίζειν
ὁ κυβερνήτης/κυβερνᾶν
εἰσβαίνειν
ΙΒ. Η ΘΑΛΑΤΤΑ (α΄) οὔριος/α/ον
ἡ ναῦς
κοπάζειν
ἡ λιμήν
ἐκβαίνειν
παρασκευάζειν
τὸ πῦρ
ὁ πίναξ
ἡ αἴξ
ἡ ράχις
ὁ/ἡ σῦς
ἡ μάχαιρα
ΙΒ. Η ΘΑΛΑΤΤΑ (α΄) πῆξαι > πηγνύναι
τὸ κρέας
ὁ ἄνθραξ
ὀπτᾶν
ὁ ναύαρχος
ἡ μᾶζα
τὸ κένεον
νεῖμαι > νέμειν
ΙΒ. Η ΣΑΛΑΜΙΣ (β΄) ὁ γέρων
φεῦ
ἄσμενος/η/ον
ἐνταῦθα
ναυμαχεῖν
αἰτεῖν
τυχεῖν > τυγχάνειν
ὁ στρατός
καταστέφεσθαι
ἡ Ἑλλάς
ἡ μυριάς
ἡ ναυτική (στρατιά)
ἡ πεζή (στρατιά)
ΙΒ. Η ΣΑΛΑΜΙΣ (β΄) παραπλεῖν
νυκτός
περιπέμπειν
κλῄειν
ἡ ἑσπέρα
ὁ πόρθμος
ἡ νήσος
μηδείς/μηδεμία/μηδέν
ἀποφυγεῖν > ἀποφεύγειν
τὸ δέος
ἡ ὀρρωδία
ΙΒ. Η ΣΑΛΑΜΙΣ (β΄) ὁ στρατηγός
πείθεσθαι
κυκλοῦν
πυθέσθαι > πυνθάνεσθαι
ἀνάγεσθαι
ἀντανάγεσθαι
ἡ πρύμνα
ἀνακρούειν
ὀκέλλειν
ἐξανάγεσθαι
ἐμβάλλειν
βοηθεῖν
ἡ ἀρχή
ΙΒ. Η ΣΑΛΑΜΙΣ (β΄) τὸ πλῆθος
διαφθείρειν
ἡ τάξις
βάρβαρος/ον
τάττειν
σὺν νῷ
συνέβη (συμβῆναι)
οἶδα (εἰδέναι)
εὐδοκιμεῖν
ἡ γυνή
στρατεύεσθαι
ἡ τυραννίδα
ΙΒ. Η ΣΑΛΑΜΙΣ (β΄) ὁ θόρυβος
τὸ πρᾶγμα
ὁ καιρός
διώκειν
διαφεύγειν
φίλιος/α/ον
ὁ τριήραρχος
αὐτομολεῖν
αποστρέφειν
τραπέσθαι > τρέπεσθαι
ΙΒ. Η ΣΑΛΑΜΙΣ (β΄) θεᾶσθαι
μαθεῖν > μανθάνειν
ἡ δεσπότης
φάναι
τὸ ἐπίσημον
ἐπίστασθαι
εἰπεῖν > λέγειν
γεγονέναι > γίγνεσθαι
ΙΒ. Η ΣΑΛΑΜΙΣ (β΄) ἡ ἥπειρος
πρόγονος/ον
ἀνδρεῖος/α/ον
ἐλευθεροῦν
ἡ πατρίς
καταπλεῖν
πεζῇ
οἴκαδε