புதிய ததொடர் : அணிலொடும் முன்றில்!

நொ.முத்துக்குமொர், ஓவியங்கள் : அனந்த பத்மநொபன்

அம்மா

'அம்மா என்றால் ஒரு அம்மாதான். உன் அம்மா, என் அம்மா, தனித் தனி
அம்மாக்கள் கிடையாது. ஒரே அம்மா!’

- லொ.ச.ரொ. ('சிந்தொ நதி’யில் இருந்து...)

அம்மொ நநற்று மீ ண் டும் கனவில் வந்தொள். பனி மூட்டத்தத ஊடறுத்துப்

பொயும் மஞ்சள் தவயில்நபொல முகம் எங்கும் ஒளி கூடி இருந்தொள். கனவில்
அவள் நின்ற இடம், நொங்கள் முன்பு வசித்த கிரொமத்துச் சிறு வ டு.
ீ அவள்
முன்பு நொன் சிறுவனொக நின்று இருந்நதனொ? வயதொகி இருந்நதனொ?
ததரியவில்தல. எப்படி இருந்து என்ன? அம்மொக்களின் கண் களுக்கு எத்ததன
வயதொனொலும் பிள்தளகள், குழந்ததகள்தொநன?

இப்நபொது எல்லொம் அம்மொ அடிக்கடி கனவில் வருகிறொள். வழக் கம்நபொல்

இந்தக் கனவிலும் அவள் ஏதும் நபசவில்தல. ஒநர புன்னதக. ஒநர ஒரு
புன்னதக. தனித்த வனத்தில் கொற்தற எதிர்தகொள்ளும் ஒற்தறப் பூவின்
புன்னதகநபொல; வொர்த்ததகதளயும் வொக்கியங்கதள யும் கடந்து தமௌனநம நமொனம் என்று
உணர்த்துவததப்நபொல; நகொயில் பிரொகொரங்களில் தவளவொல்களின் கிறீச்சிடல்கதளத் தொண்டி,
கருவதறயில் கிடந்தபடி பிரபஞ்சத்தத உற்று நநொக்கும் கடவுளின் புன்னதகதயப்நபொல; முடிவு றொமல்
புன்னதகத்துக்தகொண்நட இருந்தொள்.

அம்மொதவ நநொக்கி நொன் நடந்து, அவள் தககதளப் பிடிக்க எத்தனிக்கும்நபொது, கனவு கதலந்து கண்
விழித்நதன். உறக்கம் வரவில்தல. தசல்நபொன் நதடி மணி பொர்த்நதன். 3.40. விடிவதற்கு நநரம்
இருக்கிறது. பக்கத்தில்மதனவி யும் மகனும் உறங்கிக்தகொண்டு இருந்தொர்கள்.

ஒரு சிகதரட் பற்றதவத்தபடி வொசலுக்கு வந்நதன். 'ஆலம் விழுதுகள்நபொல் உறவு ஆயிரம் இருந்தும்
என்ன? நவதரன நீ இருந் தொல்... அதில் நொன் வழ்ந்துவிடொதிருப்நபன்...’
ீ எதிர் ஃப்ளொட் வொட்ச்நமன்
எஃப்.எம்தம அலறவிட்டு விட்டு, கொதுகளில் மஃப்ளர் சுற்றி உறக்கத்தில்கிடந்தொர்.

அம்மொ என் நிதனவுகளில் நுதழந்தபடி அதலக்கழித்துக்தகொண்டு இருந்தொள். அம்மொ... உன்தன

முதன்முதலில் நொன் எப்நபொது சந்தித்நதன்?

அறிமுகமொகி... நபசிப் பழகி... விதடதபற்ற பின் முகம் மறக்கிற ரயில் சிநநகமொய்த்தொன் இருந்நதொம்...
உனக்கு நொனும், எனக்கு நீயும்!

உனக்கு நொன் அறிமுகமொகும் முன்நப, எனக்கு நீ அறிமுகமொகிவிட்டொய். உன் முதல் தரிசனம் எனக்கு
அக தரிசனமொகத்தொன் இருந்தது.

திரவங்களின் கதகதப்பில்... நடக்தகயில் புலப்படும் தமல்லிய அதிர்வுகளில்... உடதல நதனக்கும்

சிவப்பு நதியில்... பனிக்குடத் திடலின் பொசப் பிடிப்பில்... உன் முதல் தரிசனம் எனக்கு உள்முகத்
தரிசனமொகத்தொன் இருந்தது. ஆனொல், அம்மொ... அப்நபொது என் பொர்தவ ததொப்புள் தகொடியில் இருந்தது.

சந்தனமொக நமடிட்ட வயிற்றில் விரல்களொல் வருடியநபொதும், அடிக்கடி என் வளர்ச்சிதய அதசவுகளில்

உணர்ந்தநபொதும், உன் முதல் ததொடுதல் எனக்கு வொய்த்தது. பூ தமன்தம வயிற்றில் தமத் ததன்று
உததத்நதநன... அம்மொ... அப்நபொது என் பொர்தவ பொதத்தில் இருந்தது.
உன்னுதடய மிச்சமொக, தவளி உலகில் பிறந்தநபொது, பிடிபடொத ஒலிகளுடன், நநொய்த் துகள் படிந்த
மருத்துவமதனச் சூழலில்... என்தன எடுத்து உன் மடியில் சொய்த்துக்தகொண்டொநய அம்மொ... அப்நபொது
என் பொர்தவ உன் நசதலயின் கவுச்சி வொசதனயில் இருந்தது.

எல்.நக.ஜி. வகுப்புக்கு எனக்குப் பிடிக்கொத கீ தர சொதத்தத... நீ பள்ளிக்குக் கட்டித் தர, சொயங்கொலம்

ஆனதும் சண்தட நபொடும் ஆநவசத்தில் வட்டுக்கு
ீ வருகி நறன். ஏன் இத்ததன கும்பல் நம் வட்டில்?
ீ
புத்தகச் சுதமயுடன் நதடயில் நவகம். என் பிரிய அம்மொ... பொயில் படுக் கும் நீ , பலதகயில் படுத்து
இருந்தொய். உலதகப்பற்றிய என் பொர்தவ திறந்தநபொது... உன் பொர்தவ மூடியிருந்தது. அம்மொ...
அப்நபொது என் பொர்தவ நசொகத்தில் இருந்தது.

உன்தன உலுக்கிய என்தனத் தூக்கியது யொர்? எவர்? ஒன்றும் புரியொமல் குரல்களுக்கு மத்தியில்
குலுங்கிக் குலுங்கி அழுநதன் நொன். பக்கத்து வட்டு
ீ மொமி ஆறுதல் தசொல்லி, கரும்பு தின்னத் தந்தொர்கள்.
ஆனொல், அம்மொ... அதற்கு அப்புறம் நொன் தின்ற கரும்புகள் எல்லொம் கசக்கநவ தசய்தன.

நிலதவ யொரொவது முழுவதுமொகப் பொர்த்தது உண்டொ? சிவப்தபயும் நீ லத்ததயும் குதழத்துத்

தகதகக்கும் தீபத்தின் தரிசனம் யொருக்கொவது முழு நிறத்துடன் கிதடத்தது உண்டொ? ஊருக்கு ஊர் நிறம்
மொறும் தண்ண ீரின் உண்தமயொன சுதவதொன் என்ன? அம்மொ... பிடிக்க வரும் சிறுவனின் தகயில்
வண்ணத்ததப் பதித்து வழுக்கிச் தசன்ற வண்ணத்துப் பூச்சியொகத்தொன் உன்னுடனொன எனது நொட்களும்.

ஞொபக அடுக்குகளின் ஆழ்கிடங்கில் உனக்கும் எனக்கு மொன சம்பவங்கள் ஒன்றிரண்நட மிச்சம்

உள்ளன. உன் முகம் க்தளடொஸ்நகொப்பின் வதளயல் சித்திரமொக ஒவ்தவொரு முதறயும் ஒவ்தவொரு
விதமொய்!

உன் ஜலநதொஷம் நீங்க... கஷொயத்துக்கொக நொன் தும்தபப் பூ நதடியதும்; 'தவதளதய அடிக்கொதடொ...

உங்க அம்மொவுக்குத் ததல வலிக்கும்’ என எவநனொ தசொன்னது நகட்டுப் பயந்து, நொன் அடிக்கொமல்
நின்றதும்; 'ஆலம் பழம் தின்னுட்டிநய... தபத்தியம் பிடிக்கப் நபொவுது’ நண்பர்கள் பயமுறுத்த... ஓடி வந்து
உன் மடியில் பொதுகொப்பொகப் படுத்ததும்... இதவதொநன அம்மொ, அறியொத ஐந்து வயதில் எனக்நக
எனக்கொக நீ தவத்துவிட்டுப் நபொன தகொஞ்சூண்டு நிதனவுகள்.

அழுது புலம்பி, நொன் அலறிய ரொத்திரிகளில் நிலொ இருந்தது, நசொறும் இருந்தது, ஊட்டத்தொன் நீ இல்தல.
கதடசியொக கூதரயில் நீ ததல வொரிச் தசருகிய சுருட்தட முடிதய தவத்திருக்கிநறன் பத்திரமொக.
கதடசியொக நீ உடுத்தி கழற்றிய நசதல இப்நபொதும் இருக்கிறது, என் மனதின் குளிர் நபொக்க.

சமீ பத்தில் ஆங்கிலத்தில் ஒரு கவிதத படித்நதன்.

நொன்ஸி வில்லியர்ட் என்கிற தபண் கவிஞர் எழுதிய
அந்தக் கவிதத...

'வொன்கூவர் நகரத்தில்
ரயில் நிதலயம் ஒன்றுண்டு.
மரக் கட்தடகளொல் ஆன
அதன் நதடபொததயில்
முன்தபொரு முதற என் சிறு வயதில்
அம்மொவும் நொனும்
ரயிலுக்கொகக் கொத்திருந்நதொம்.
அங்கு தவத்துதொன்
அம்மொவின் தம்பி இறந்துநபொனதத
யொநரொ வந்து
அம்மொவிடம் தசொன்னொர்கள்.
கன்னங்கதளத் தொண்டி
கொல் விரல்களில்
கண்ண ீர்த் துளிகள் விழுந்த பிறகும்
அதிர்ச்சியுடன் அம்மொ
அந்த நதடபொததயிநலநய
நின்றுதகொண்டிருந்தொள்.

உலகம் என்பது அணுக்களொல் ஆனது

நொம் ஒரு நமதஜதயத் ததொடுகிறநபொது
நமதஜயும் நம்தமத் ததொடுகிறது
என்பது உண்தமயொனொல்
அன்று அந்த நதடபொததயில்
அம்மொவின் அணுக்களும்
கலந்திருக்கும்.

நொன் நபொய் அந்த நதடபொததயில்

அம்மொவுடன் நின்ற அநத இடத்தில்
நிற்கப்நபொகிநறன்.
நீண்ட நநரம்...
மிக நீண்ட நநரம்...
கன்னங்கதளத் தொண்டி
கொல் விரல்களில்
கண்ண ீர்த் துளிகள் விழுந்த பிறகும்...’

கவிதததய தமொழிதபயர்த்த பிறகு கன்னங்கதளத் தொண்டி என் தக விரல்களில் கண்ண ீர்த் துளிகள்
விழுந்து இருந்தன.

அம்மொ நீ நிரந்தரமொனவள். உனக்கு அழிவு இல்தல. ஆகொயம் நீ. அதில் சுற்றிச் சுடரும் சூரியன் நீ.
சந்திரனும் நீநய. நட்சத்திரங்களின் நின்று ஒளிரும் பிரகொசத்தில் இருந்து புலப்படுவது உன் கண்கள்
அன்றி நவறு என்ன?

நீநய முகிலொகவும், முகில் தூவும் மதழ யொகவும், மதழ நதனயும் நிலமொகவும் மலர்ந்துதகொண்டு
இருக்கிறொய். நதியும் நீ. கதரயும் நீ. கதர தொண்டி விரியும் கொட்சி யும் நீ.

சிறுபிள்தள உடனிருக்க, கொர்த்திதக மொதத்தின் அந்திக் கருக்கலில் திண்தண எங்கும் அகல் விளக்கு
ஏற்றுபவளிடமும்; ஆலமரக் கிதளயில் பழஞ் நசதலதயத் தூளியொக்கி, தகக்குழந்தததயக்
கிடத்திவிட்டு, அறுவதட வயலில் நவதல தசய்தபடி தநொடிக்தகொரு தடதவ திரும்பிப்
பொர்ப்பவளிடமும்; அபொர்ட்தமன்ட் பூங்கொவின் சிதமன்ட் தபஞ்ச்சில் கொத்துஇருக்கும் மகதன அலுவலகம்
முடிந்து வந்து சட்தடப் புழுதிநயொடு அள்ளி அதணப்பவளிடமும்; பள்ளியின் தமயின் நகட் மூடிவிடக்
கூடொநத என்கிற பதத பததப்பில், மொநகரத்து சிக்னலில் இடுப்பில் யூனிஃபொர்ம் குழந்ததநயொடு
கடப்பவளிடமும்; புததக்கிற மகன்கதள எல்லொம் விததக்கிற விததகளொக எண்ணிக்தகொண்டு இருக்கும்
ஈழத்துத் தொய்களிடமும் நொன் கொண்பது உன் முகம்தொநன தொநய?
 மொக்சிம் கொர்க்கியின் 'தொய்’ ததொடங்கி, மொர்க் தவஸ்ஸின் 'எலந்த்ரொ’ வதர; பட்டி
னத்தொர் மூட்டிய தீயில் ததொடங்கி, புதுதமப்பித்தனின் 'சிற்றன்தன’ வதர;
கதலயிலும் இலக்கியத்திலும் நொன் கொணும் தரிசனங்கள் உன் அகம்தொநன
அன்தனநய!

நீ எப்படி இறக்க முடியும்?

உன்னுள் கருவொகி, உனக்குள் உருவொன சின்னஞ்சிறு தசடி நொன். மண்ணுள் நொன்

வழ்ந்து,
ீ தமள்ள உதிரும் வதர என்னுள்... என்னுள்... என்னுள்... நீ வொழ்வொய்!

- அணிலாடும்...

புதிய ததொடர் : அணிலொடும் மூன்றில்!

நொ.முத்துக்குமொர், ஓவியங்கள் : அனந்த பத்மநொபன்

அப்பா

'என் தகப்பன் எனக்கு இடதத்தான் ச ால்லிக் சகாடுத்தான்.

முதிர்ந்த மேத்தின் ரேர்கடைப்ரபால் மண்ணில் ஊன்றவும்...
சபருத்த பறடேயின் ிறகுகள்ரபால் ேிண்ணில் அடலயவும்...’

- ஆப்பிரிக்கப் பழங்குடிப் பாைல்

அன்புள்ள அப்பொவுக்கு...

உங்களுக்கு நொன் நிதறயக் கடிதங்கள் எழுதி இருக்கிநறன். தபரும்பொலும் 'அன்புள்ள’ எனத் ததொடங்கி,
'இப்படிக்கு’ என முடியும் மிகச் சிறிய கடிதங்கள்.

முதன் முதறயொக என் மனதின் ஆழத்தில் இருந்து இந்தக் கடிதத்தத எழுதுகிநறன். இதத நொன்,
நீங்கள் உயிருடன் இருந்தநபொநத எழுதி இருக்கலொம். படித்துப் பொர்த்து, ஒரு புன்னதகநயொ; ஒரு துளிக்
கண்ண ீநரொ பதிலொகக் தகொடுத்திருப்பீர்கள்.
நிச்சயம் புன்னதகதொன் உங்கள் பதிலொக இருந்திருக்கும். அப்படி எல்லொம் அழுகிற மனிதர் இல்தல
நீங்கள். இப்நபொது நயொசித்துப் பொர்க்கும்நபொது, என்றுநம நீங்கள் அழுது நொன் பொர்த்தது இல்தல. எந்த
அப்பொக்கள், பிள்தளகள் முன்பு அழுது இருக்கிறொர்கள்?

நள்ளிரவில் வ டு
ீ வந்தொலும், தொன் வொங்கி வந்த தின்பண்டங்கதள மதனவி திட்டத் திட்ட...
உறங்கிக்தகொண்டு இருக்கும் பிள்தளகதள எழுப்பி, அப்நபொநத ஊட்டிவிட்டு ரசிக்கும் பொசமொன
அப்பொவின் முகம்; உறவினர்கள் ஒன்று கூடும் திருமணங்களில் முன் இரவு நண்பர்களுடன்
சீ ட்டொடிக்தகொண்டு இருக்கும்நபொது மடியில் தசன்று அமர்ந்தொல், சட்தடன்று கடுதம கொட்டித்
துரத்திவிடும் நகொபமொன அப்பொவின் முகம்; மொதக் கதடசியில் யொரிடம் கடன் வொங்கலொம் என
நயொசித்துக்தகொண்டு இருக்கும் நநரத்தில் பள்ளிச் சுற்றுலொவுக்குப் பணம் நகட்டொல், பதற்றமொகும்
அப்பொவின் முகம் என... அப்பொக்களுக்குப் பல முகங்கள் உண்டு.அழுதுதகொண்டு இருக்கும்
அம்மொக்களின் முகங்கள்நபொல அவ்வளவு எளிதொகப் பிள்தளகளுக்குக் கிதடத்துவிடுவது இல்தல...
அழுதுதகொண்டு இருக்கும் அப்பொவின் முகம்.

அப்பொ... நீங்கள் உயிருடன் இருந்தநபொது, பல முதற நபச நிதனத்து, எழுத நிதனத்து, முடியொமல்
நபொனததத்தொன் இந்தக் கடிதத்தில் எழுதப்நபொகிநறன். கதடசி இதல கீ நழ விழுவதற்கும் கொற்று வர
நவண்டும் இல்தலயொ? கொலத்தின் கொற்று எப்நபொதும் தொமதமொகத்தொன் வசும்நபொல.
ீ

எல்லொப் பிள்தளகளுக்கும் அப்பொதொன் முதல் கதொநொயகன் என்பொர்கள். அப்பொ என்றொல் அறிவு.

எவ்வளவு சத்தியமொன வொர்த்ததகள். நீங்கள் இறந்த 18-ம் நொள், பரணில் இருந்த உங்கள் பதழய
டிரங்குப் தபட்டிதயக் கிளறியதில், உங்கள் நொட்குறிப்புகதளப் படிக்கும் தபரும் நபறு கிதடத்தது. யொநரொ,
எப்நபொநதொ படிக்கப்நபொகிறொர்கள் என்று ததரிந்நத எழுதப்படுபதவதொநன நொட்குறிப்புகள்.

பல வருடத்து நொட்குறிப்புகளில், நொன் பிறந்த 1975-ம் ஆண்டு ஜூதல 12-ம் நொதள முதலில் புரட்டி,
என்ன எழுதி இருக்கிறீர்கள் என்று ஆர்வத்துடன் பொர்த்நதன். சற்நற சொய்ந்த தகதயழுத்தில்
நபருவதகயுடன் ஒநர ஒரு வரி எழுதி இருந்தீர்கள். 'இன்று உலகின் இரண்டொவது அறிவொளி
பிறந்தொன்!’
கொக்தகக்கும் தன் குஞ்சு தபொன் குஞ்சு என்பதுநபொல், அப்பொ, உங்கள் அதிகப்படியொன
தன்னம்பிக்தகதொன் என் நம்பிக்தக என்று அப்நபொது புலனொனது. இன்று வதர உலதக எதிர்தகொள்ளும்
ஒவ்தவொரு தருணத்திலும் உங்கள் முகத்தில் இருந்நத எனக்கொன உணர்ச்சிதயக் கடன்
வொங்கிக்தகொள்கிநறன். இதத எழுதிக்தகொண்டு இருக்கும் இந்த தநொடியில், உலகின் மூன்றொவது
அறிவொளி என் தகதயப் பிடித்து இழுத்து விதளயொட அதழக்கிறொன். அவனுக்கும் உங்கள்
தபயதரத்தொன் தவத்து இருக்கிநறன். தபயதர உதடயவன்தொநன நபரன்.

உங்களுக்குப் புத்தகங்கள் மீ து
அலொதியொன பிரியம் இருந்தது.
தமிழொசிரியர் ஆக தசொற்ப சம்பளம்
வொங்கிக்தகொண்டு, வடு
ீ முழுக்க ஒரு
லட்சம் புத்தகங்கதள நீங்கள்
நசகரித்துதவத்திருந்தது... இப்நபொது
நிதனத்தொலும் மதலப்பொக இருக்கிறது.
கொஞ்சிபுரத்ததச் சுற்றி இருந்த
இருபதுக்கும் நமற்பட்ட கிதள
நூலகங்களில் உறுப்பினரொகி, புத்தகங்களின்
முடிவில்லொ உலகுக்குள் என்தனயும்
கூட்டிச் தசன்றீர்கள்.

நீங்கள் அடிக்கடி தசொல்லும் வொசகம்

'எனக்குத் தமிழ் மட்டும் ததரிஞ்சதொலதொன்,
தமிழ்ப் புத்தகம் மட்டும் வொங்கிநனன். அதனொல, கடனொளியொ மட்டும் இருக்நகன். ஆங்கிலமும்
ததரிஞ்சிருந்தொ... நொம எல்லொம் நடுத்ததருவுல தொன் நின்னிருப்நபொம்.’

நொன் உங்கதளப்பற்றி ஒரு கவிததயில் இப்படி எழுதி இருந்நதன்...

'என் அப்பொ
ஒரு மூட்தட புத்தகம்
கிதடப்பதொக இருந்தொல்
என்தனயும் விற்றுவிடுவொர்!’

புத்தகங்கள் படிக்கும்நபொது உங்களுக்குப் பிடித்த வரிகளின் கீ நழ சிவப்பு தமயொல் அடிக்நகொடு

இடுவர்கள்.
ீ அது எனக்கு எரிச்சலொக இருக்கும். 'உங்கள் கருத்தத என் மீ து திணிக் கொதீர்கள்.
உங்களுக்குப் பிடித்த வரி எனக்குப் பிடிக்கொமல் இருக்கலொம். எதற்கு அடிக்நகொடு இடுகிறீர்கள்?’ என்று
நகொபிப்நபன். அதமதி யொகச் தசொல்வர்கள்.
ீ 'அது அப்படி அல்ல. எங்நகொ இருக்கும் இதத எழுதிய
எழுத்தொளனுக்கு நொன் இங்கு இருந்நத தக குலுக்குகிநறன்.’

உங்கதளப் பிடித்தொட்டிய புத்தக நவதொளம் என்தனப் பிடித்து, இப்நபொது என் பிள்தளதயயும்

ஆட்டிக்தகொண்டு இருக்கிறது. தமொழி அறியொ இந்த மூன்றதர வயதில், ஏநதொ ஒரு புத்தகத்தத
எடுத்துதவத்துக்தகொண்டு, அவனுக் குத் ததரிந்த ஏநதொ ஒரு தமொழியில் படித்து, புதிதொக ஒரு கதத
தசொல்கிறொன். சிங்கத்தின் ததலயும் யொதனயின் உடலும்தகொண்ட அந்த மிருகத்ததப்பற்றி அவன்
தசொல்லும்நபொது பயப்படுவததப்நபொல நடிப்பதும் நன்றொகத்தொன் இருக்கிறது. 'எவற்றின் நடமொடும்
நிழல்கள் நொம்?’ என்று ஒரு சிறுகததயில் எழுத்தொளர் தமௌனி எழுதியிருந்தொர். 36 வயதில் அந்த
வரிகளுக்கு அர்த்தம் புரிந்த மொதிரி இருக்கிறது.

புத்தகங்கள் வொங்குவதற்கொக நீங்கள் கடன் வொங்குவர்கள்.

ீ கடதன அதடக்கக் கடன். அதத அதடக்க
மீ ண்டும் கடன். கடன்பட்ட உங்கள் உள்ளம் கலங்கியநத இல்தல. கடன்கொரர்கள் எதிர்ப்பட்டொல்,
அவர்கள் தயங்கியபடி தள்ளிச் தசன்றொலும், நீங்களொகநவ அவர்கள் முன் தசன்று 'அடுத்த மொதம்
தகொடுத்து விடுகிநறன் சொர்’ என்று தசொல்லிவிட்டு, 'அவர் கள் பரவொயில்தல சொர்’ என்று புறப்பட்டதும்
என்னிடம் திரும்பி, 'கடன் தகொடுத்தவர்கதளப் பொர்த்துப் பயப்படக் கூடொது’ என்பீர்கள். அப்பொ... இப்நபொது
தசொல்கிநறன் நொன் படித்த புத்தகங்களிநலநய... உங்கள் அனுபவங்கள்தொன் சிறந்த புத்தகம்!
இன்று எத்ததனநயொ திதரப்படங்களுக்கு நொன் பொடல் எழுதிக்தகொண்டு இருந்தொலும், உங்களுடன்
பொர்த்த திதரப்படங்கதள மறக்க முடியுமொ? தபரும்பொலும், நள்ளிரவு இரண்டொம் கொட்சிக்குத்தொன் நீ ங்கள்
கூட்டிச் தசல்வர்கள்.
ீ தண்டவொளத்தில் தக தவக்கும் சூப்பர் நமன்; மூங்கில் குச்சிகளில் உணவு
உண்ணும் தர்ட்டி சிக்ஸ் நசம்பர் ஆஃப் ஷொலின்; கழுகுகள் வட்டமிடும் தமக்னொஸ் நகொல்டு;
தவள்தளக்கொரிகள் பப்பி நஷமில் வரும் நஜம்ஸ் பொண்ட் படங்கள் என எனக்கொன படங்கதள நீங்கள்
முன்நப பொர்த்து அதழத்துச் தசல்வ ர்கள்.
ீ

நன்றொக நிதனவு இருக்கிறது... கல்லூரியில் படிக்கும்நபொது வகுப்தபக் கட்டடித்துவிட்டு, நண்பர்களுடன்

நொன் 'அவநளொட ரொவுகள்’ மதலயொளப் படத்துக்குச் தசன்றிருந்நதன். அது பிட்டுக்குப் நபர் நபொன
திதரயரங்கம். வழக்கமொகக் கட்டடித்துவிட்டு பிட் படம் பொர்க்க வரும் மொணவர்கள், கதடசி ஸீட்டில்
இருட்டில் இடம் பிடிப்நபொம். இதடநவதளயின்நபொது கூட தவளிநய வர மொட்நடொம். படம் முடிந்து
எல்நலொரும் கிளம்பிய பிறநக வொசலுக்கு வருநவொம். நொனும் நண்பர்களும் திதரயரங்தக விட்டு தவளி
வரும்நபொது, ஒரு நண்பன் என் நதொதளப் பிடித்து, 'நடய்... உங்க அப்பொடொ’ என்று தசொல்கிறொன். அவன்
கொட்டிய திதசயில் எதிரில் இருந்த டீக்கதடயில் நீங்கள் நின்றுதகொண்டு இருக்கிறீர்கள். ஒரு கணம்
உங்கள் கண்களும் என் கண்களும் சந்தித்தன. உண்தம யில் சந்தித்தனவொ? நொன் நவகமொக என் மிதி
வண்டிதய மிதிக்கிநறன். அந்த நநரம் பொர்த்து தசயின் கழன்றுவிடுகிறது. உங்கள் பொர்தவக்குத் தப்பும்
தூரம் வதர என் மிதிவண்டிதயத் தள்ளிச் தசன்று அப்புறம் தசயின் மொட்டுகிநறன்.

வழக்கமொக, இரவு உறங்கும்நபொது நொம் நபசிக்தகொண்டு இருப்நபொம். அன்று நீங்கள் வருவதற்கு

முன்பொகநவ சொப்பிட்டுவிட்டு, நொன் உறங்குவததப்நபொல் நடித்துக்தகொண்டு இருந்நதன்.

அடுத்த நொள் என்னிடம் நீங்கள் எதுவும் நகட்கவில்தல. தினமும் எனக்கு தகச் தசலவுக்கொக ஐந்து
ரூபொய் தருவர்கள்.
ீ அன்று 10 ரூபொய் தகொடுத்தீ ர்கள். நொன் 'அப்பொ இது 10 ரூபொய்’ என்கிநறன்.
'இருக்கட்டும் சினிமொ கினிமொ பொர்க்கணும்னொ நததவப்படும்’ என்றீர்கள். குற்ற உணர்ச்சியின்
படிக்கட்டில் அன்று தவத்த என் கொல்கள் இன்று வதர மீ ளநவ இல்தல.

இப்படித்தொன் முன்தபொரு முதற 10-ம் வகுப்பு நதர்வுக்குப் படித்துக்தகொண்டு இருந்நதன். நீ ங்கள் என்
முன்பு நிற்கிறீர்கள். 'சும்மொ படிச்சுக்கிட்நட இருக்கொதடொ. தடண்டு தகொட்டொயில 'ரத்தக் கண்ண ீர்’ படம்
நபொட்டு இருக்கொன். நபொய்ப் பொரு’ என்று கொசு தகொடுக்கிறீர்கள். நொன் மறுத்துவிட்டு மீ ண்டும் படிக்கத்
ததொடங்குகிநறன்.

உண்தமயில் இதற்கு நநர் மொறொக அன்று நீ ங்கள் 'பப்ளிக் எக்ஸொம் ஒழுங்கொப் படி’ என்று தசொல்லி
இருந்தொல், நொன் நிச்சயம் 'ரத்தக் கண்ண ீர்’ படம் பொர்க்கச் தசன்று இருப்நபன்.

அப்பொ... புத்தகங்களுக்கு அடுத்து உங்கள் கொதல், மிதிவண்டி மீ துதொன் இருந்தது. நீ ங்கள் பணியொற்றிய
பள்ளி, நம் வட்டில்
ீ இருந்து 20 தமல் ததொதலவில் இருந்தது. தினமும் 40 தமல் தசக்கிளில்
தசல்வ ர்கள்.
ீ கொஞ்சிபுரத்தில் நடக்கும் தசக்கிள் நபொட்டிகளில் முதன் மூன்று நகொப்தபகளில்
வருடந்நதொறும் உங்கள் தபயரும் தபொறிக்கப்பட்டு இருக்கும்.

நீங்கள் இறக்கும் வதர என்தன உங்கள் தசக்கிளின் பின் இருக்தகயில் அமரதவத்து மிதித்துச்
தசன்றீர்கள். ஒரு முதறகூட நொன் உங்கதளச் சுமந்தது இல்தல. ஒரு முதற நண்பர்கள் எல்லொம்
நசர்ந்து மகொபலிபுரம் வதர மிதிவண்டியில் தசன்று வரலொம் என்று முடிவு எடுத்நதொம். வட்டில்
ீ
எதிர்த்தும் நீங்கள் என்தன அனுப்பிதவத்தீர்கள். கொஞ்சிபுரத்தில் இருந்து 70 கிநலொ மீ ட்டர்கள். கொதல 5
மணிக்கு புறப்பட்டு 10 மணிக்கு மகொபலிபுரம் வந்ததடந்நதொம். கடற்கதரதயச் சுற்றிப்பொர்த்துத்
திரும்பினொல், எதிரில் நீங்கள் நின்றுதகொண்டு இருக்கிறீர்கள். என்தன அனுப்பிவிட்டு, மனசு நகட்கொமல்
நபருந்தில் புறப்பட்டு வந்ததொகச் தசொன்ன ீர்கள். தபௌர்ணமி நிலொ ததொடர்ந்து வர, என்தனப் பின்
இருக்தகயில் அமரதவத்து, என் நண்பர் களுடன் அரட்தடயடித்தபடி கொஞ்சி புரம் வதர கூட்டி
வந்தீர்கள்.

நீங்கள் இறந்த பிறகு உங்கள் அஸ்திதயக் கதரக்க மகொபலிபுரம் கடலுக்கு தொன் வந்நதன். வழி
முழுக்க அன்று நொம் கடந்து வந்த பொததகள். என் வொழ்வில் என்றும் நொன் கடக்க முடியொத பொததகள்.
முதன்முதலொக உங்கள் தகப்பிடித்து பள்ளிக்குச் தசன்றது; சலூனுக்குச் தசன்றது; கடற்கதரக்குச்
தசன்றது என எத்ததனநயொ நிதனவுகள் தநஞ்சில் நிழலொடுகின்றன. சின்ன வயதில் தசக்கிள் ஓட்டக்
கற்றுக்தகொடுக்கும் நபொது என் இடுப்தபப் பிடித்துக் தகொண்நட வந்து, சட்தடன்று ஒரு கணத் தில்
பிடிதயவிட்டீர்கள். நீங்கள் பிடித்துக் தகொண்டு இருப்பதொக நிதனத்து, தசக்கிதள ஓட்டிக்தகொண்டு
இருந்நதன். இப்நபொதும் அப்படித்தொன் நீ ங்கள் பிடித்துக்தகொண்டு இருப்பதொக நிதனத்து ஓட்டிக்தகொண்டு
இருக்கிநறன்.

அப்பொ... உங்கள் உயிரின் ஒரு துளியில் இருந்து என் உலகம் ததொடங்கியது. இன்று, இவ்நவதளயில்
அளவில்லொ அன்புடன் என் கண்ண ீரில் சில துளிகதள உங்களுக்குக் கொணிக்தக ஆக்குகிநறன்!

இப்படிக்கு,
உங்கள் மகன்.

- அணிலாடும்...

அணிலொடும் மூன்றில்!
நொ.முத்துக்குமொர்
ஓவியங்கள் : அனந்த பத்மநொபன்

'சகாலு டேக்கும் ே டுகைில்

ீ
ஒரு குத்து சுண்ைல்
அதிகம் கிடைக்கும் என்று
தங்கச் ி பாப்பாக்கடை
தூக்க முடியாமல் தூக்கி ேரும்
அக்கா குழந்டதகள்!’

- கலாப்ரியா

'அஞ்சதறப் தபட்டியின் மிளகும் சீ ரகமும் நபசிக்தகொண்டன. மிளகு நகட்டது, 'ஏன் இந்த வட்டில்
ீ
எல்நலொரும் தமௌனமொக இருக்கிறொர்கள்?’

சீ ரகம் தசொன்னது, 'இந்த வட்டுப்

ீ தபண்ணுக் குக் கல்யொணம் முடிந்துவிட்டது. இன்னும் தகொஞ்ச
நநரத்தில் அவள் கணவனுடன் நவறு வட்டுக்குச்
ீ தசல்லப்நபொகிறொள்.’

மிளகின் குரலில் கொரம் குதறந்தது. 'ஐநயொ... அப்படியொனொல், நம்தமத் தினமும் தீண்டும் அவளது
மருதொணி விரல்கதள இனிநமல் பொர்க்க முடியொதொ?’

கூடத்தில் ஜன்னல் அருநக நின்று இருந்த ததயல் தமஷிதனப் பொர்த்துக் கீ ந ழ சிதறி இருந்த துணித்
துணுக்குகள் நகட்டன. 'அப்படியொ? சீ ரகம் தசொல்வது உண்தமயொ?’
ததயல் தமஷின் வருத்தத்துடன் பதில் அளித்தது, 'ஆமொம். இனி, அவளின் தகொலுசுக் கொல்களுடன் நொம்
கதத நபச முடியொது. அவள் யொநரொ ஒருவனுடன் மணமொகி, எங்நகொ நபொகிறொள். எத்ததனநயொ முதற
ததயல் ஊசி என்தனக் குத்தி இருக்கிறது. அப்நபொது எல்லொம் வலித்தது இல்தல. இந்த வலி,
நவறுவிதமொக இருக்கிறது!’

ஆங்கொங்நக பொதரசம் உதிர்ந்து இருந்த நிதலக் கண்ணொடி தகொஞ்சம் கர்வத்துடன் தசொன்னது,

'கவதலப்படொதீ ர்கள். கதடசியொக அவள் என்தனத்தொன் பொர்த்தொள். அவள் உருவத்தத நொன்
சிதறப்படுத்தி தவத்திருக்கிநறன். நொம் எப்நபொது நவண்டுமொனொலும் அவதளப் பொர்க்கலொம்.’

நொன் இந்த உதரயொடல்கதளக் நகட்டபடி கூடத்தில் இருந்து தமொட்தட மொடிக்குச் தசன்நறன்.

தமொட்தட மொடியில் புதகக் கூண்டில் சொய்ந்தபடி நண்பன் அமர்ந்து இருந்தொன். பொல்ய கொல நண்பன்.
பக்கத்து வட்டில்
ீ வசிப்பவன். எட்டொம் வகுப்பு வதர அவனும் நொனும் ஒன்றொகப் படித்நதொம். அதற்குப்
பிறகு, அவன் ஃதபயிலொகி பட்டுத் தறி தநய்யச் தசன்றுவிட்டொன். அவனது அக்கொ வுக்குத் திருமணம்
ஆகிப் புகுந்த வட்டுக்குக்
ீ கிளம்பிய நொள் அது. அவன் முகம் அழுத மொதிரி இருந்தது. சுற்றிலும்
உதிர்ந்துகிடந்த நவப்பம் பூக்களில் எறும்புகள் தமொய்த்துக் தகொண்டு இருந்தன. ''நடய், இங்கதொன்
இருக்கியொ? எல்நலொரும் உன்தனத் நதடுறொங்க. அக்கொ கிளம்பப்நபொகுது வொடொ'' என்நறன். ''என்னநமொ
மொதிரி இருக்குடொ'' என்றபடி எழுந்து வந்தொன்.

வொசலில் ஒரு வொடதக கொர் நின்று இருந்தது. உறவினர்கள் கூடி வழி அனுப்பிதவக்க, கொரில்
எல்நலொருக்கும் தகயொட்டிக்தகொண்டு இருக்கும்நபொது, சட்தடன்று உதடந்து அக்கொ அழத்
ததொடங்கினொள். அவதளத் நதற்றி அனுப்பிதவக்கப் தபரும்பொடொகிவிட்டது. ததருக் நகொடியில்
புள்ளியொகி கொர் திரும்பியது. எல்லொ அக்கொக்கதளயும் நபொலநவ, பக்கத்து வட்டு
ீ அக்கொவும்
கல்யொணமொகிக் கொணொமல் நபொனொள்.

இனி, அந்த வ டு
ீ அக்கொ வொழ்ந்த வடு
ீ அல்ல; அக்கொ வந்து நபொகும் வடு.
ீ

அக்கொக்கள் இல்லொத வடு

ீ அதர வ டு.
ீ ஹொலில் ஆணியொல் கீ றிய தொயக் கட்டங்களில் இனி மதிய
உணவுக்குப் பிறகொன இதடநவதளயில் கொய்கள் நகரப்நபொவது இல்தல. 'ஓரொறு மூ பன்தனண்டு’
என்று சீ ரொன லயத்துடன் ஒலிக்கும் குரதலக் நகட்க வரும் மஞ்சள் பட்டொம்பூச்சி தவறுதமயுடன்
திரும்பப்நபொகிறது.

முற்றத்தில் உதிர்ந்த பவழ மல்லிதயப்

தபொறுக்கிக்தகொண்நட தொன் பொர்த்த திதரப் படங்களின்
கதததய தடட்டிலில் ததொடங்கி, சண்தடக் கொட்சியின்
சிறப்புச் சத்தங்கள் வதர துல்லியமொகச் தசொல்லும்
அக்கொதவக் கொணொமல் மொதலச் சூரியன், தன்
தவளிச்சத்ததச் சுருட்டிக்தகொண்டு இரவின் இருட்டில்
கதரயப்நபொகிறொன்.

ஒன்தற ஒன்று பொர்த்தபடி அழகொகத் ததலயதண

உதறகளில் அக்கொ எம்ப்ரொய்டரியில் வதரந்த
வொத்துகள், ஸ்வட்
ீ ட்ரீம்ஸ் இல்லொமல் ஞொபக
அதலகளில் நீந்தப்நபொகின்றன.

புததயல் அள்ள ஆள் இல்லொ மல், கொலிக் குழியுடன்

கொத்து இருக்கும் பல்லொங்குழிக்கும்; தனிதமக் கொற்றில்
ஆடும் நதொட்டத்து ஊஞ்சல் பலதகக்கும்; சன்னமொன
குரலில் 'மொதலப் தபொழுதின் மயக்கத்திநல’ எனக்
கூடநவ முணுமுணுக்கும் பதழய வொதனொலிப்
தபட்டிக்கும்; கிளிப் பச்தசத் தொவணி கொயொத தகொடிக்
கயிற்றுக்கும்; அக்கொ இல்லொத தசய்திதய யொர் நபொய்
தசொல்லப்நபொகிறொர்கள்?

நான் அக்கொ தங்தககளுடன் பிறக்கொதவன்.

தம்பிகளுடன் வளர்ந்தவன். எங்கள் வட்டில்
ீ நொன் இருந்தததவிட, நண்பர்கள் வட்டில்தொன்
ீ எப்நபொதும்
இருப்நபன். நண்பர்களின் அக்கொக்கள் நமக்கும் அக்கொதொநன? என் ஆளுதமயின் ஒவ்நவொர் அணுவிலும்
நண்பர்களின் அக்கொக்கள் நிதறந்து இருக்கிறொர்கள்.

நொன் ப்ளஸ் டூ படித்துக்தகொண்டு இருந்த கொலத்தில் ஒரு மதழநொள். மதழ நிற்கும் வதர ஒரு
மரத்தடியில் தசக்கிளுடன் நண்பர்கள் நின்று இருந்நதொம். கனவுகளில் மிதந்த வயது அது. ஒரு
சிகதரட்தடக் தகொஞ்சம் பிடித்துவிட்டுப் பொதிதய நண்பன் தர... ஸ்தடலொகப் புதகவிட்டபடி திரும்பிப்
பொர்க்கிநறன், குதட பிடித்தபடி சொதலயில் நடந்து தசல்லும் எஸ்தர் அக்கொ என்தனநய முதறத்தபடி
தசல்கிறது. அதற்குப் பிறகு, அந்த அக்கொ ஒரு வொரம் என்னிடம் நபசவில்தல. அந்த அக்கொவுடன்
சர்ச்சுக்குச் தசன்று மண்டியிட்டு... 'இனி, சிகதரட் பிடிக்க மொட்நடன்’ எனச் தசொல்லிய பிறநக, நபச
ஆரம்பித்தது. இன்றும் பதற்றமொன நநரங்களில் புதக பிடிக்கும்நபொது எல்லொம் மனசு பொல்ய வயதுக்குள்
நுதழந்து, அந்த அக்கொவுடன் கர்த்தர் முன் மண்டியிடுகிறது. அக்கொவும் ஆண்டவரும் மன்னித்தொலும்,
என் குற்ற உணர்வில் இருந்து நொன் விடுபடப்நபொவது இல்தல.

இன்நனொர் அக்கொ தனக்கு வந்த முதல் கொதல் கடிதத்தத 'யொருகிட்டயும் தசொல்லக் கூடொது’ எனச்
சத்தியம் வொங்கிக்தகொண்டு என்னிடம் படிக்கக் தகொடுத்தது. என் வொழ்வில் நொன் படித்த முதல் கொதல்
கடிதம். பிள்தளயொர் சுழி நபொட்டு ஆரம்பித்து இருந்தது. 'என் ஃப்தரண்ட்ஸ் எல்லொம் நீ என்தனநய
பொர்ப்பதொகச் தசொல்கிறொர்கள். நீ என்தனப் பொர்ப்பது எனக்கும் ததரியும். எப்நபொதுதொன் நபசப் நபொகிறொய்?
உனக்கொகத்தொன் நொன் தினமும் தபருமொள் நகொயில் தமதொனத்துக்கு கிரிக்தகட் ஆட வருகிநறன்.
எவ்வளவு கொலம் என்தனத் தவிக்கவிடுவொய். நீ ர் இல்லொமல் மீ ன் இல்தல. நீ இல்லொமல் நொன்
இல்தல. உன்தனநய நிதனத்து நிதனத்து சொப்பிடப் பிடிக்கவில்தல. தூங்கப் பிடிக்கவில்தல.
தபத்தியம்தொன் பிடிக்கிறது. உனக்கு என்தனப் பிடிக்கிறது என்றொல், நொதளக்கு ஆரஞ்சு கலர் தொவணி
நபொட்டுக்தகொண்டு வொ... கொத்திருப்நபன்'' என்று எழுதி, ரத்தத்தில் தகதயழுத்துப் நபொட்டு இருந்தது.

''இப்ப என்னடொ பண்ணலொம்?'' என்றது அந்த அக்கொ.

''உனக்குப் பிடிச்சிருக்கொ?'' என்நறன்.

''ததரியல... தயஸ் தசொல்லவொ? நநொ தசொல்லவொ?'' என்று தொனும் குழம்பி, என்தன யும் குழப்பியது.

''நபசொம நநொ தசொல்லிருக்கொ!''

''ச்சீ ... பொவம்டொ!''

''அப்ப... தயஸ் தசொல்லு!''

''ஐநயொ, பயமொ இருக்குடொ!''

''நவணும்னொ டொஸ் நபொட்டுப் பொர்க்கலொம்'' என்நறன்.

''நல்ல ஐடியொ.... நீ தகௌம்பு!'' என்றது.

அன்று கொற்றில் ஆடிய அந்த நொணயத்தில் இருந்து பூ விழுந்ததொ, ததல விழுந்ததொ என்று அந்த
அக்கொவுக்குத்தொன் ததரியும். ஆனொல், அதற்கடுத்த மூன்றொம் மொதம் அந்த அக்கொவுக்கு அவசர
அவசரமொகத் திருமணம் ஆனது. கல்யொண வரநவற்புக்குப் பரிசளிக்க நண்பர்கள் நசர்ந்து பொல் குக்கர்
வொங்கலொமொ? வொல் கிளொக் வொங்கலொமொ? என்று பட்டிமன்றம்தவத்து, கதடசியில் கப் அண்ட் சொஸர்
வொங்கிக் தகொடுத்நதொம். அந்த அக்கொ என் தகதயப் பிடித்து அருகில் நிற்கதவத்து புதகப்படம்
எடுத்துக்தகொண்டது. அக்கொவின் தகக்குட்தடயில் இருந்து என் தகவிரல்கதள ஈரமொக்கியது கண்ண ீர்த்
துளிகளொ? வியர் தவத் துளிகளொ என்பதத இன்று வதர நொன் அறிந்நதன் இல்தல.

ரேறு ஓர் அக்கொ, எனக்கு தரொம்பப் பிடிக்கும். மதழக் கொலங்களில் தன் கிரொமத்தில் இருந்து தபொரி
அரிசியுடன் நசர்த்து ஈசல் வறுத்து எடுத்துக்தகொண்டு வரும். உண்தமயில் தபொரி அரிசியுடன் வறுபடும்
ஈசல்கநள ஆரம்பித்துதவக்கின்றன மதழயின் வொசதனதயயும். சொணி தகொட்டிதவத்து இருக்கும்
எருக் குழிகளில் ஈசல் பிடித்த கதததய அந்த அக்கொ தசொல்லச் தசொல்ல... நொதளல்லொம்
நகட்டுக்தகொண்நட இருக்கலொம். ஓவியம் வதரவதில் அந்த அக்கொவுக்கு அவ்வளவு ஆர்வம். என்
ஜுவொலஜி தரக்கொர்ட் நநொட்டில் உள்ள படங்கதள எல்லொம் வதரந்து தகொடுத்தது அந்த அக்கொதொன்.
அது தவதள வதரந்தொல், அதன் கொல்களில் குளக்கதரயின் நசறு
இருக்கும். அவ்வளவு துல்லியமும் ரசதனயும் தகொண்ட படங்கள் அதவ.
இன்னமும் அந்த நநொட்டுகதளப் பத்திரப்படுத்திதவத்து இருக்கிநறன்.
ஜப்பொனிய தஹக்கூ கவிஞர் பொநஷொ எழுதிய தஹக்கூநபொல அந்த
அக்கொவின் ஞொபகங்கள்.

'படழய குைம்
தேடை குதிக்கிறது
க்ைக் க்ைக்...’

இன்னும் இன்னும் நண்பர்களின் அக்கொக்கள் தவிர்த்து, ப்ரியங்களில் மதழ

தசய்யும் தபரியம்மொ தபண்கள் என எத்ததனநயொ அக்கொக்கள்.

என்தன நொனொக்கிய எல்லொ அக்கொக்களுக்கும் என் அனந்த நகொடி

நன்றிகள்!

- அணிலாடும்...
அணிலொடும் முன்றில்!
நொ.முத்துக்குமொர்
ஓவியங்கள் : அனந்த பத்மநொபன்

தம்பி

'தம்பி என்பேன் அண்ணனுக்காகத்

தன் இன்பங்கடைத் சதாடலத்தேன்!’
- ஜான் ஆஸ்டின்

தன் முயற்சியில் சற்றும் மனம் தளரொத விக்ரமொதித்யன் என நிதனத்து, என் நதொளில்

ததொற்றிக்தகொண்ட நவதொளம் கட்டதள இட்டது. ''என் நகள்விகதளக் கவனமொகக் நகட்டு நயொசித்து,
ததளிவொகப் பதில் தசொல். தவறொகச் தசொன்னொல், உன் ததல சுக்கு நூறொகச் சிதறிவிடும்!''

நொன் பதில் தசொல்ல ஆயத்தமொநனன்.

நவதொளம் நகட்டது. ''தம்பி என்று தசொன்னவுடன் உன் மனதில் உடநன வரும் பிம்பம் என்ன?''

''நொன் மலர்ந்த ததொப்புள்

தகொடியின் இன்தனொரு பூ. என்
உதிரத்தின் பங்கொளி.
நவற்றுருவன் ஆனொலும் என்
மொற்றுருவன். நொன் உண்ட
மிச்சப் பொலின் ருசி அறிந்தவன்.
ஆதலொல், என் பசி அறிந்தவன்.
என் நொணயத்தின் இன் தனொரு
பக்கம். துக்கத்தில் எதனத்
தொங்கும் தூண். சக ஊன்!''

''முதன்முதலில் உன்
தம்பிதயப் பொர்த்த தருணம்
ஞொபகம் உள்ளதொ?''

''கலங்கலொக நிதனவில்
உள்ளது. மருத்துவமதனயில்
இருந்து அம்மொதவ அதழத்து
வந்தொர்கள். அதற எங்கும்
மருந்து வொசதன. கட்டிலில்
ஒரு பதழய நசதலதயச் சுற்றிக்தகொண்டு அம்மொவுக்குப் பக்கத்தில் சிணுங்கிக்தகொண்டு இருந்தொன்.
முகம் எங்கும் நரொஜொப் பூ நபொல நரொஸ் கலரில் இருந்தது. ஆங்கொங்நக தகொசுக்கள் கடித்து
அநியொயத்துக்கு சிவந்து இருந்தொன்.''

''அப்நபொது உன் மனதில் என்ன உணர்வு நதொன்றியது?''

''அவதனக் கருவுற்ற நொளில் இருந்து அம்மொ தகொஞ்சம் தகொஞ்ச மொக எனக்கு அந்நியமொகிப்நபொனொள்.
முன்புநபொல், அம்மொவின் மடியில் சொய்ந்து கதத நகட்கும் தருணங்கள் குதறந்துதகொண்நட வந்தன.
அம்மொவின் அருகில் தசன்றொல், தவளிநய நபொய் விதளயொடும்படி யொரொவது விரட்டிக்தகொண்நட
இருந்தொர்கள். சொதலயில் கண்டுஎடுத்த பறதவ இறகின் ஆச்சர்யம்; கல் தடுக்கி நகம் கிழிந்த வலி;
தபருமொள் நகொயில் யொதன வதி
ீ வழியொகப் பொகனுடன் கடந்து தசன்றது என எததயுநம அம்மொவிடம்
பகிர்ந்துதகொள்ள முடியவில்தல.
ஆகநவ, அவன் பிறந்தநபொது முதலில் அவன் மீ து நகொபம் நகொபமொக வந்தது. தம்பி என்பவன் எனக்கும்
அம்மொவுக்குமொன இதடதவளிதயக் தகயில் ஏந்திக்தகொண்டு வந்தவன் என்ற எண்ணம் அப்நபொது
நமநலொங்கி இருந்தது. அருகில் தசன்றொல், பிஞ்சுக் கண்கதளச் சிமிட்டி என்தனப் பொர்த்துச் சிரிப்பொன்.
கொற்றில் தக நீட்டி ததொட எத்தனிப்பொன். ஒருநொள் யொரும் அறியொமல் அந்தக் தகதயப் பிடித்து
நலசொகக் கிள்ளிநனன். அதிர்ந்து அழுதவன் என் பக்கமொகத் திரும்பி, தன்னிடம் இருந்த ஒநர
ஆயுதத்ததப் பயன்படுத்தினொன். என் சட்தட எங்கும் நதனந்தது.''

''தம்பி, நதொழன் ஆவதற்கு முந்ததய கணங்கள் எப்படி இருந்தன?''

''எல்லொ அண்ணன்-தம்பிகதளப்நபொலநவ நொங்களும் சண்தட நபொட்டுக்தகொண்டும்; சமொதொனம்

ஆகிக்தகொண்டும் வளர்ந்நதொம். ஆட் கொட்டி விரதலயும் நடுவிரதலயும் ஒன்று நசர்த்து வதளயமொக்கி,
கொயொ... பழமொ? நகட்கொத நொட்கள் இல்தல. எனக்குப் பிடித்த குழித்தட்டு; நொன் உறங்கும் பூப்நபொட்ட
ததலயதண; பூமிப் பந்தத தமயமொக்கி ஒற்தறக்கொலில் சுற்றும் பூண் தவத்த பம்பரம்; மர தபஞ்ச்சின்
கொதல உதடத்து தசதுக்கிச் தசய்த கிரிக்தகட் மட்தட; தசக்கிள் டியூபில் தசய்த பந்து என என்
ப்ரியங்களின் நமல் அவன் பொர்தவ படுகிறநபொது எல்லொம் சண்தட தகொழுந்துவிட்டு எரியும். ஆயினும்,
அவதன நொன் அடித்தததவிட, என்தன அவன் அடித்தநத அதிகம். ததரியத்தில் அவன் நதர்ந்தவன்.''

''எல்லொத் தம்பிகளும் அண்ணன்கதளவிட முன் நகொபிகளொகவும்; ததரியசொலிகளொகவும் இருப்பதன்

கொரணங்கள் அறிவொயொ?''

அண்ணனின் நிழலில் வளர்வதத எந்தத் தம்பியும் விரும்புவது இல்தல. அண்ணனின் சின்னதொகிப்

நபொன பதழய சட்தடகதள அணிய நநரும்நபொது எல்லொம் தம்பியும் சின்னதொகிப்நபொகிறொன். ''உங்க
அண்ணன் சட்தடதொநன இது? நபொன வருஷம் ஏப்ரல் ஃபூலுக்கு வொதழச் சொறு கலந்து, நொன் அடிச்ச
இங்க் கதற அப்படிநய இருக்கு பொரு'' என்று அண்ணனின் நண்பன் வழியில் நிறுத்தி விசொரிக்தகயில்,
சின்னதொன தம்பியின் உருவம் புள்ளியொகித் நதய்கிறது.

ஆங்கொங்நக குட்டி நபொடொமல் ஏமொற்றிய மயிலிறகுடன், அட்தட கிழிந்து தமௌன்ட்நபட்டன் 'பிரபு’

என்பதத அடித்து, தமௌன்ட்நபட்டன் 'அடிதம’ என எழுதப்பட்ட அண்ணனின் பதழய வரலொற்றுப்
புத்தகத்தில் இருந்து தன் வரலொற்தறக் கற்றுக்தகொள்ள எந்தத் தம்பி யும் விரும்புவது இல்தல.
நநருவின் முகத்தில் மீ தசயும்; கொந்தியின் தநற்றியில் நொமமும் வதரயப்பட்ட அந்தப் புத்தகங்கள்,
தம்பியின் கற்பதனக்கு இடம் தகொடொமல் அவதனப் தபருத்த சவொலின் முன் நிறுத்துகின்றன.
அண்ணனின் சொயல், வொழ்க்தக முழுக்கத் துரத்திக்தகொண்நட இருப்பதன் வலி தம்பியொக இருந்து
பொர்த்தொல்தொன் ததரியும். ஆகநவ, தம்பிகள் முன்நகொபத்திடமும் அதன் விதள வொன
முரட்டுத்தனத்திடமும் தங்கதள ஒப்பதடக்கிறொர்கள்.''

''உன் தம்பி என்று உன் தம்பிதய நீ உணர்ந்த நிமிடம் எது?''

''நகொதட விடுமுதறயில் ஒருநொள் நண்பனின் வட்டில்

ீ நகரம்நபொர்டு விதளயொடிவிட்டு வந்துதகொண்டு
இருக்கிநறன். ததரு முதனயில், என் தம்பிதய நொதலந்து தபரிய தபயன்கள் சுற்றி வதளத்து சண்தட
பிடித்துக்தகொண்டு இருக்கிறொர்கள். எங்நக இருந்து எனக்கு ஆநவசம் வந்தது என்பதத நொன் அறிநயன்.
ஒரு மரக் கிதளதய ஒடித்து, அந்தக் கம்பொல் அவர்கதளத் துதவத்து எடுத்துவிட்நடன். அலறியபடி
ஓடிவிட்டொர்கள். 'அண்ணொ’ என்று நதம்பி அழுதபடி தம்பி என் தககதளப் பிடித்துக்தகொண்டொன்.
இருவரும் எதுவும் நபசொமல் தமௌனமொக வட்டுக்கு
ீ வந்நதொம். அந்த தமௌனத்துக்குப் தபயர் பொசம்
என்று அப்நபொது எங்களுக்குத் ததரியொது.''

''தம்பி, நதொழனொனது எப்நபொது?''

''அவரவர் கனவுடன் வளர்ந்நதொம். வயதுஎன்னும்
புதகவண்டி பொல்யத்தின் தண்டவொளங்கதளக் கடந்து,
எங்கதள வொலிபத்துக் குள் அதழத்துச் தசன்றன.
நவதலயும் நதடலும் எங்கதள நவறு நவறு திதசயில்
நிறுத்தின. என் திருமணத்துக்குப் பிறகு ஒருநொள், 'அண்ணொ,
உன்கிட்ட நபசணும்’ என்றொன்.

'என்ன?’ என்நறன்.

'நொன் ஒரு தபொண்தணக் கொதலிக்கிநறன். நீதொன் வட்ல

ீ
தசொல்லணும்!’ என்றொன்.

அண்ணன்கள் அப்பொவொகும் தருணத்தத அன்று

உணர்ந்நதன்.

மதுதரக்குப் பக்கத்தில் அழகர் நகொவிலில் அவன் திருமணம், ஒரு சில உறவினர்கள், நண்பர்கள்
முன்னிதலயில் எளிதமயொக நடந்தது. எப்படி எல்லொம் நடக்க நவண்டிய திருமணம் என்று மனசு
கிடந்து அடித்துக்தகொண்டு இருந்தது. தொலி கட்டிய பிறகு கொலில் விழுகிறொர்கள். பதறியபடி, 'நல்லொ
இருங்க!’ என்று தம்பிதயத் ததொட்டு எழுப்பு கிநறன். நீ ண்ட வருடங்களுக்குப் பிறகு என் தம்பிதயத்
ததொடுகிநறன். 'என் தம்பிதயப் பத்திரமொப் பொத்துக்கம்மொ!’ என்று அந்தப் தபண்ணிடம் தசொல்ல
நவண்டும் நபொல் இருந்தது. ஏன் இந்தக் கண்கள் எதற்தகடுத் தொலும் கலங்குகின்றன? நகொயில்
மண்டபத்தில் அன்று மூன்று திருமணங்கள் நடந்தன. தவவ்நவறு திதசகளில் தவவ்நவறு பந்திகள்.
நபருக்கு தக நதனத்துவிட்டு, சிறு குன்றின் மரதவளியில் நடந்நதன். அந்த மரதவளிகள் என்
கொல்கதளப் பொல்ய கொலத்துக்குள் கூட்டிச் தசன்றன. திரும்பி வரும்நபொது,தம்பி ஏநதொ
தசொல்லிக்தகொண்டு இருந்தொன். அந்தப் தபண் தவட்கத்துடன் சிரித்துக்தகொண்டு இருந்தது.''

''திருமணத்துக்குப் பிறகு அண்ணன்- தம்பி உறவின் நிதல என்ன?''

''எந்தத் திதசயில் வசினொலும்

ீ கொற்றின் ஈரம் கொற்றில் இருப்பததப்நபொல, பிரிந்திருந்தும்
நசர்ந்திருப்பதுதொநன சநகொதரத்துவம். நொன் வொழும் இநத நகரத்தின் இன்தனொரு மூதலயில் எனக்கொக
இன்நனொர் இதயம் துடித்துக்தகொண்டு இருக்கிறது. இவ்விடமும் அப்படிநய!''

''மீ ண்டும் நகட்கிநறன். தம்பி என்றவுடன் உன் மனதில் உடநன வரும் பிம்பம் என்ன?''

''கூறியது கூறலுக்கு மன்னிக்கவும். நொன் மலர்ந்த ததொப்புள் தகொடியின் இன்தனொரு பூ. என் உதிரத்தின்
பங்கொளி. நவற்றுருவன் ஆனொலும், என் மொற்றுருவன். நொன் உண்ட மிச்சப் பொலின் ருசி அறிந்தவன்.
ஆதலொல் என் பசி அறிந்தவன். துக்கத்தில் என்தனத் தொங்கும் தூண். சக ஊன்!''

என் பதில்களில் திருப்தி அதடந்த நவதொளம், ''தம்பி உதடயவன் பதடக்கு அஞ்சொன்'' என்றபடி மீ ண் டும்
முருங்தக மரத்தத நநொக்கிப் பறந்தது!

- அணிலாடும்...
அணிலொடும் முன்றில்!
நொ.முத்துக்குமொர்
ஓவியங்கள் : அனந்த பத்மநொபன்

ஆயா

அம்மொதவப் தபற்ற அம்மொச்சி. கொதலயில் இருந்து இரவு வதரயிலும் தினசரி ஒரு பூ

பூத்தபடியிருப்பது அபூர்வம் என்றொல், அவளும் அபூர்வம்தொன். கொது வளர்த்து, தண்டட்டிகளொடக்
கல்யொண வ டுகளில்
ீ நிதறயச் சொப்பிட்டு, தவற்றிதல நபொட்டு, உதட்டில் விரல் மூடிக் கொவி நீர்
உமிழ்ந்தொல், ஒரு பொகம் தசன்று விழும். அவ்வளவு வலுவும் வ ரியமும்
ீ மிக்கவள். நநர் மொறொக,
பிள்தள மனசு. யொர் அழுதொலும் எதற்தகன்று நகட்கொமல், தொனும் அழுவொள்; அழுபவதளவிட
அதிகமொகவும் உண்தமயொகவும்.

- கந்தர்வன்
(கந்தர்வன் கததகள் ததொகுப்பில் இருந்து)

ஒரு ஊர்ல ஒரு ஆயொ இருந்துச்சி. அந்த

ஆயொ அப்பொதவப் தபத்த ஆயொ. இவன்
எப்பவும் ஆயொ ஆயொன்னு பின்னொடிநய
சுத்திட்டு இருப்பொன். ஒருநொள் இவன்கூடப்
படிக்கிற தபயன் இவன் கிட்ட, ''எங்க வட்ல
ீ
எல்லொம் நொங்க பொட்டின்னுதொன்
கூப்பிடுநவொம். நவதலக்கொரங்கதளத்தொன்
ஆயொன்னு தசொல்லுநவொம்''னு
தசொன்னததக் நகட்டதும், இவனுக்கு
என்னநமொ மொதிரி ஆயிடுச்சு. அந்தப்
தபயன் பணக்கொரப் தபயன். அவன்
தசொன்னொ, அது சரியொத்தொன் இருக்கும்னு
நதொணிச்சு. அதற்கப்புறம் ஒரு தரண்டு
நொள் இவனும் பொட்டின்னு கூப்பிட
ஆரம்பிச்சொன். அது ஏநதொ ஆயொவுக்கு
பணக்கொர கவுன் நபொட்ட மொதிரி
நதொணநவ, சரி நம்ம ஆயொ வுக்குப்
பணக்கொரத் நதொற்றம் நவணொம்... அது
ஏதழயொநவ இருந்துட்டுப் நபொகட்டும்னு
விட்டுட்டொன்.

அப்பொதவப் தபத்த அந்த ஆயொதவ

இவனுக்கு தரொம்பப் பிடிக்கும். இவதன
வளர்த்தது அந்த ஆயொதொன். தசக்கச்தசநவல்னு அழகொ இருக்கும். அழகுலநய பல அழகு இருக்கு. தீ
மொதிரி மிரட்டுற அழகு; அருவி மொதிரி பிரமிக்கதவக்கிற அழகு; கடல் மொதிரி தகொந்தளிக்கிற அழகுன்னு
தசொல்லிக்கிட்நட நபொகலொம். அந்த ஆயொநவொட அழகு, மதல மொதிரி அதமதியொன அழகு.
முதுதமநயொட நகொடுகளும் நசர்ந்து அந்த அழதக ஓர் அற்புதமொன ஓவியமொ மொத்தியிருந்தது.

அந்த ஆயொ சுத்த தசவம். வொரத்துல நொலு நொள் விரதம் இருக்கும். அதனொல, வட்ல
ீ அதசவம் சதமக்க
மொட்டொங்க. இவன் இப்ப வதரக்கும் அதசவத்தத தரொம்ப விரும்பிச் சொப்பிடறதுக்கு அதுவும் ஒரு
கொரணம்.
ஆயொ, பதிமூணு வயசுல கல்யொணமொகி தொத்தொவுக்கு வொக்கப்பட்டு வந்துச்சொம். இவன் தபொறக்குறதுக்கு
முன்னொடிநய தொத்தொ இறந்துட்டொரு. அந்தக் கொலத்துல வண்டி கட்டிப் நபொயி, மகொத்மொ கொந்திநயொட
நபச்தசக் நகட்டது; சுதந்திரம் வந்தப்நபொ... ஊநர தகொண்டொட்டமொ இருந்ததுன்னு தநதறய கதத
தசொல்லும்.

கதத நகட்கிறதுன்னொ, இவனுக்கு அப்படிப் பிடிக்கும். ஆயொகிட்ட இவன் நகட்ட கததகள்ல கம்பளம்
பறக்கும்; நமொதிரம் நபசும்; ஏழு கடல் தொண்டி, ஏழு மதல தொண்டி, கிளிநயொட கழுத்துல இளவரசிநயொட
உயிர் இருக்கும்; ததனொலிரொமநனொட கத்தரிக்கொய்க்கு கிரீடம் முதளக்கும்.

இவன் ஆயொ மடியில படுத்துக்கிட்நட கதத நகப்பொன். சதமயலதறப் புதக, பூண்டு, தவங்கொயம்,
விபூதின்னு கலப்படமொ ஆயொ நமல ஒரு வொசதன அடிக்கும். அது இவனுக்கு தரொம்பப் பிடிக்கும். பொதி
கததயில தூங்கிட் டொலும் கனவுக்குள்ள அவங்க குரல் நகட்டுக் கிட்நட இருக்கும்.

இவனுக்கு சின்ன வயசிநலநய அம்மொ இறந்துட்டதொல, அந்த ஆயொ இவனுக்கு எல்லொமொ இருந்துச்சி.
இவன் நமல அப்படி ஒரு ப்ரியம். டவுனுக்குப் நபொயிட்டுத் திரும்பும்நபொது முந்தொதனயில மடிச்சி
நபொண்டொ வொங்கிட்டு வரும். அத்தத வடு
ீ களுக்குக் கூட்டிட்டுப் நபொயி, இவனுக்கொகக் கறி எடுத்து
சதமக்கச் தசொல்லும். எண்தணய் நதய்ச்சிக் குளிப்பொட்டும். கொது அழுக்கு எடுத்துவிடும். விதளயொடிட்டு
வந்து தூங்கும் நபொது கொல் அமுக்கிவிடும்.

ஒரு முதற இவன் குழந்ததயொ இருக்கும்நபொது, வட்டுக்குப்

ீ பக்கத்துல இருந்த குட்தடயில
விழுந்துட்டொன். எல்லொரும் எங்தகங்நகநயொ நதடறொங்க. அப்ப இவன் ததலயில குடுமி
நபொட்டிருப்பொன். இவநனொட அம்மொதொன் சிவப்பு கலர் ரிப்பன் குட்தடக்கு நமல ததரியறததப் பொர்த்து
இவதனத் தண்ணிக்குள்ள எறங்கிக் கொப்பொத்துனொங்க. எல்லொரும் நசர்ந்து ஆஸ்பத்திரிக்குத் தூக்கிட்டுப்
நபொனது இவனுக்கு இப்பவும் ஞொபகம் இருக்குது.

அன்னியில இருந்து இவனுக்குத் தண்ணியில கண்டம்னு ஆயொ தண்ணி பக்கநம விடொது. இவநனொட
கூட்டொளிங்க தகணத்துல தசொட்டொங்கல்லொ குதிக்கும்நபொது இவன் கதரயில இருந்து பொர்த்துட்டு
இருப்பொன். தரொம்ப நநரமொ இவதனக் கொநணொம்னொ, ஆயொ வயல்கொட்டுல இருக்குற தகணறு தகணறொத்
நதட ஆரம்பிச்சிடும். இவன் கதர நமல இருக்கிறததப் பொர்த்த பிறகுதொன் அதுக்கு நிம்மதி வரும்.
ஆயொநவொட பயத்தொல, இன்னிக்கும் இவன் நீச்சநல கத்துக்கல.

இந்த மொதிரிதொன் தநதறய விஷயங்கள்ல இருந்து இவன்

தள்ளிநய இருந்தொன். ப்ளஸ் டூ படிக்கும்நபொதுதொன்
இவனுக்குப் பள்ளிக்கூடத்துக்கு தசக்கிள்ல நபொற
அனுமதிநய தகடச்சது. டியூசன் எல்லொம் முடிஞ்சு, ரொத்திரி
வர்றவதரக்கும் ஆயொ திண்தணயிநலநய உட்கொர்ந்திருக்கும்.
''இனிநம பஸ்லநய நபொ... தசக்கிள்ள நபொகொநத.
பயமொஇருக்கு''ன்னு தசொல்லும்.

''ரொ முழுக்கக் கண்ணு முழிச்சி எழுதிக்கிட்நட இருக்கொநத.

ஒடம்பப் பொர்த்துக்நகொ. நபசொம கொநலஜ் வொத்தியொரு
நவதலல நசர்ந்துட்டு, ஊர்லநய இரு''ன்னு இப்பவும்
தசொல்லிக்கிட்நட இருக்கும்.

இவன் சிரிச்சிக்கிட்நட நபச்தச மொத்திருவொன். ஆயொவுக்கு

இப்ப 92 வயசு. இப்பவும் ஊருக்குப் நபொனொ, அவங்க மடியில
படுத்துப்பொன். எதுவும் நபசொம இவன் தமொகத்தத நடுங்குற
விரலொல தடவிக்தகொடுத்துட்நட இருக்கும். இவன் அப்படிநய
தூங்கிடுவொன். கனவுக்குள்ள அது முன்ன தசொன்ன கதத
கநளொட குரல் நகட்கும்.
இன்தனொரு ஊர்ல இன்தனொரு ஆயொ இருந்துச்சி. இந்த ஆயொ அம்மொதவப் தபத்த ஆயொ. இந்த
ஆயொவும் அழகு. இந்த ஆயொநவொட அழகு, கிரொமத்துக் நகொயில்ல இருக்குற சிறு ததய்வம் மொதிரி
தகொஞ்சம் ஆக்நரொஷமொன அழகு. இந்த ஆயொநவொட மூக்குதொன் இவநனொட அம்மொவுக்கும்,
அவங்ககிட்ட இருந்து இவனுக்கும் வந்திருச்சி. இந்த மூக்கொல பள்ளிக்கூடத்துல இவனுக்கு பட்டப்
தபயர் 'ஜப்பொன்.’

இந்த ஆயொ அந்த ஆயொவுக்கு அப்படிநய நநதரதிர். வரீ அதசவம். முழுப் பரீட்தச லீவுக்கு
தசன்தனக்கு ஆயொ வட்டுக்கு
ீ வரும்நபொது எல்லொம், ஆயொ மண் சட்டியில் மீ ன் ஆய்வதத நவடிக்தக
பொக்குறதுதொன் இவநனொட தபொழுதுநபொக்கு. மண் சட்டியில ஆயொ தவக்கிற மீ ன் குழம்நபொட ருசிதய
இன்னிக்கி வதரக்கும் இவன் நவற எங்கயும் சொப்பிட்டதில்ல. மீ ன் குழம்பு இல்ல, அது நதன் குழம்பு.

வொய்யொன்னு பொசத்நதொடு கூப்பிட்டு, தவத்ததல பொக்குக் கதறநயொட கன்னத்துல முத்தம் தகொடுக்கும்.

கல்லூரி முடிஞ்சி கல்யொணம் ஆகற வதரக்கும், இவன் இந்த ஆயொ வட்லதொன்
ீ இருந்தொன். அஞ்சு
மொமொ, மொமிங்க, அக்கொ, குழந்ததங்கனு கூட்டுக் குடும்பம்.

ஆல மரம் மொதிரி ஆயொதொன் எல்நலொதரயும் தொங்கிட்டு இருந்துச்சி. எங்நகயொவது தவளிநொட்டுக்நகொ,

தவளியூருக்நகொ நபொகும்நபொது, இவதன சொமி படத்துக்கு முன்னொடி நிக்கதவச்சி விபூதி பூசிவிடும்.
இவன் கொல்ல விழுவொன். சுருக்குப் தபயில இருந்து பத்து ரூபொ எடுத்துக் தகொடுத்து, ''பொர்த்து தசலவு
பண்ணுய்யொ... பத்திரமொப் நபொயிட்டு வொ''ன்னு அனுப்பிதவக்கும். அந்த பத்து ரூபொய, பல லட்சம்
ரூபொயொ இவன் தநனச்சிருப்பொன். தசலநவ பண்ண மொட்டொன்.

இந்த ஆயொ தகொஞ்சம் தவரொக்கியமொன ஆயொ. அப்படி தவரொக்கியமொ இருந்ததொல்தொன், தனி ஆளொ
நின்னு இத்ததன புள்தளகள வளர்த்திருக்கு. ஆயொதவக் நகக்கொம யொரும் எதுவும் தசய்ய மொட்டொங்க.
அப்படி ஒரு பயம் கலந்த மரியொதத.

இவன் ரொத்திரி எல்லொம் கண்ணு முழிச்சிப் படிச்சிட்டு இருப்பொன். இவன் கொஃப்கொதவப் படிக்கிறொனொ?
கொம்யூதவப் படிக்கிறொனொ? சுந்தர ரொமசொமிதயப் படிக்கிறொனொ? சில்வியொ ஃபிளொத்ததப் படிக்கிறொனொ?
எதுவுநம ஆயொவுக்குத் ததரியொது. அததப் தபொறுத்த வதரக்கும் நபரன் படிச்சிக்கிட்டு இருக்கொன்.
நிச்சயம் தபரிய ஆளொ வருவொன்னு தநனப்பு. பரீட்தசக்குப் படிக்கிறவங்களுக்குக் குடுக்குற மொதிரி,
அதுவும் கூடநவ முழிச்சிருந்து டீ நபொட்டுக் தகொடுக்கும். கொதலயில எல்நலொரும் பள்ளி, கல்லூரி,
நவதலக்குப் நபொன பிறகும் இவன் தூங்கிக்கிட்டு இருப்பொன். யொரொவது சத்தமொப் நபசுனொ, ''நபரன்
படிச்சிட்டுத் தூங்கறொன், தமள்ளப் நபசுங்கடி''ன்னு விரட்டி விட்டுடும்.

பதினஞ்சு வருஷத்துக்கு முன்னொல இவநனொட கவிததப் புஸ்தகத்தத பொரதிரொசொ தவளியிட்டொரு.

பொலுமநகந்திரொ, தபரியொர்தொசன், பொரதி புத்திரன்னு நிதறயப் தபரியவங்க நபசினொங்க. புத்தகப் பிரதிதய
பொரதிரொசொகிட்ட நமதடநயறி வொங்குன ஆயொ, அவரு கொதுல ஏநதொ தசொல்ல... அவரு நபச வரும்நபொது,
''இந்தக் கவிஞநனொட பொட்டி என் கொதுல, 'என் நபரன்தொன், பத்திரமொப் பொத்துக்குங்க’ன்னு தசொன்னொங்க...
எனக்கு எங்க அப்பத்தொ ஞொபகம் வந்துடுச்சி''ன்னு அழ ஆரம்பிச்சிட்டொரு. அந்த நிகழ்ச்சிநய
தநகிழ்ச்சியொ மொறிடுச்சி. இவன் நமல அதுக்கு அப்படி ஒரு அக்கதற.

இந்த அக்கதற சில சமயம் நவற மொதிரியும் முடியும். ஒரு முதற இவதனப் நபட்டி எடுக்க ஒரு
பத்திரிதக நிருபர் வட்டுக்கு
ீ வந்தொரு. இவன் இதுவதர எழுதிய பொடல்கள், இப்ப எழுதிட்டு இருக்கிற
பொடல்கள்னு எல்லொவற்தறயும் அவர் கிட்ட தசொல்லிட்டு இருந்தொன்.

அவரு கிளம்பிப் நபொனதும், ஆயொ இவன்கிட்ட வந்து, ''இவருகூடப் பழகொத, உன்தனப்பத்தி

ததரிஞ்சிட்டுப் நபொக வந்திருக்கொரு''ன்னு தசொல்லிச்சு. இவன், ''இல்ல ஆயொ... அதுதொன் அவநரொட
ததொழிநல, அவரு பத்திரிதக நிருபர்''னு தசொன்னொன். உடநன, ''இப்படி தவள்ளந்தியொ இருக்கொநத.
எல்லொத்ததயும் எல்லொர்கிட்டயும் தசொல்லொநத''ன்னு தசொல்லிட்டு உள்ள நபொயிடுச்சு. அதுக்கு நமல
புரியதவக்க முடியொம இவனும் சரின்னு ததலயொட்டுனொன்.

இந்த ஆயொவுடன் தன்நனொட பத்தொங் கிளொஸ் லீவுல இந்தியொ முழுக்க நொப்பத்தி எட்டு நொள் நபருந்துல
டூர் நபொனது இவனொல மறக்கநவ முடியொது. இப்ப தநனச்சிப்பொர்த்தொ, கங்தகயில ததொடங்கி நகொதொவரி
வதர இந்தியொவுல இருக்குற எல்லொ நதியிலயும் நீச்சல் ததரியொமநலநய இவன் இறங்கிக்
குளிச்சிருக்கொன். அந்த ஆயொகிட்ட இருந்து பயத்ததயும், இந்த ஆயொகிட்ட இருந்து ததரியத்ததயும்
இவன் மொத்தி மொத்திக் கத்துக்கிட்டொன்.

இவன் ததல வழியொப் தபொறக்கொம, கொல் வழியொப் தபொறந்ததொல அடிக்கடி இந்த ஆயொவுக்கு கொலொல
சுளுக்கு எடுத்து விடுவொன். இப்பவும் எப்பவொவது கொதல உதறும்நபொது எல்லொம் இவனுக்கு அந்த
ஞொபகம் வந்துடும்.

இந்த ஆயொதவப் பொர்க்கும்நபொது எல்லொம் இவனுக்கு அப்படிநய வயசொன அம்மொதவப் பொர்க்கிற

மொதிரிநய இருக்கும். தகொஞ்ச நொளொ, இந்த ஆயொவுக்கும் இவனுக்கும் மனஸ்தொபம். மனம்னு இருந்தொ...
மனஸ்தொபமும் இருக்கத்தொநன தசய்யும்?

சமீ பத்துல ஒரு கல்யொணத்துல இவதனப் பொர்த்ததும் ஆயொ அழத் ததொடங்கிடுச்சி. இவனும் கண்ணு
கலங்கிப் பக்கத்துல நபொயி உட்கொந்தொன். ஆயொ இவன்கிட்டப் நபசதல. ''உன் நபரனுக்கு உன்கிட்ட
சண்தட நபொட உரிதம இல்தலயொ?''ன்னு நகட்டொன். அப்படிநய இவன் தகயப் புடிச்சு
அதணச்சிக்கிச்சி. அந்த அதணப்புல இவன் அம்மொதவப் பொர்த்தொன். அவங்க அம்மொதவப் பொர்த்தொன்.
ததலமுதறக்கும் முந்ததய ஆதித் தொதயப் பொர்த்தொன்!

- அணிலாடும்...

அணிலொடும் முன்றில்!
நொ.முத்துக்குமொர்
ஓவியங்கள் : அனந்த பத்மநொபன்

தாய் மாமன்

மாமாவுக்கு அன்டபக் காட்ைத் சதரியும்

ஊருக்கு ேந்தால் சபாட்ைலங்கள் ேரும்
ஊருக்குத் திரும்புடகயில்
காடலக் கட்டிக்சகாள்ரோம்
ஏரிக்கடே ேடே ேிட்டுப் பிடிப்பாள் அம்மா.

- கேிஞர் த.பழமலய்
( னங்கைின் கடதத் சதாகுப்பில் இருந்து)

திருத்தணி மிகவும் மொறி இருந்தது. நகரம் ததொடங்குவதற்கு முன்பொகநவ விதளநிலங்களில் மஞ்சள்

கற்கள் ஊன்றப்பட்டு, புதிது புதிதொக நகர்கள் உருவொகி இருந்தன. பொசி படர்ந்த பதழய குளத்தில் கொலம்
பொலிதீ ன் தபகதளயும் பிளொஸ்டிக் பொக்தகட்டுகதளயும் மிதக்கவிட்டு இருந்தது. குன்றும் குன்றின்
நமல் இருந்த குமரனும் மட்டும் அப்படிநய இருந்தொர்கள்.

படிக்கட்டுகளில் தக ஏந்தும் பிச்தசக்கொரர்கள்; கலர் கலரொகத் ததொப்பியும், கண்ணொடியும், மணியிலும்

தசம்பிலும் தசய்த நமொதிரங்களும் விற்கும் கதடக்கொரர்கள்; ஆங்கொங்நக நிழலில் இதளப்பொறும்
தமொட்தட அடித்த ததலுங்கு முகங்கள்; பிரசொதக் கதடயில் வொங்கிய புளிநயொததரயின் புரொதன ருசி
நபொன்றவற்றில் மட்டும் பதழய திருத்தணியின் சொயல் படிந்து கிடந்தது.

நொன் என் மகனுக்கு தமொட்தடயடித்துக் கொது குத்துவதற்கொக திருத்தணிக்கு வந்திருந்நதன். ததொப்பி

வொங்கிக் தகொடுத்த பிறநக, தமொட்தட அடிக்கச் சம்மதித்தொன் மகன். என் மதனவியின் சநகொதரன்
அவதன மடியில் அமரதவத்து, கொது குத்துவதற்கு ஆயத்தப்படுத்திக்தகொண்டு இருந்தொன். குழந்ததக்கு
வலிக்குநம என்கிற பதற்றத்தில் நொனும் மதனவியும் நின்றுதகொண்டு இருந்நதொம். எங்கதளவிட
அதிகம் பதற்றமொக இருந்தொன் தமத்துனன். ''பொர்த்துங்க... தமதுவொக் குத்துங்க...'' என்று கொது
குத்துபவரிடம் தசொல்லிக்தகொண்நட இருந்தொன். கண் சிமிட்டும் தநொடியில், கொது குத்தி வதளயத்ததத்
திருகினொர் அவர். கொநதொரம் கசிந்த சிறு துளி ரத்தத்தில் சந்தனம் தடவ, 'மொமொ...’ என்று தன்
தொய்மொமதன வலியில் கட்டிக்தகொண்டொன் மகன். ''தமதுவொ குத்துங்கன்னு தசொன்நனன்ல... ரத்தம்
வருது பொருங்க'' என்று தமத்துனன் நகொபப்பட, அவர் 'இததல்லொம் சகஜம்’ என்பதுநபொல
புன்னதகத்துக்தகொண்நட தட்சதண நகட்டொர்.

முன்புக்கும் முன்பு இநத திருத்தணியில் தொய், தந்தத

பதற்றமொக உடனிருக்க, தொய்மொமன் மடிநயறி நொனும்
கொது குத்திக்தகொண்நடன். ஞொபகக்கிடங்கில் அந்த
நொளின் மிச்சங்கள் இன்று இல்தல எனினும், வலி
தொளொமல் 'மொமொ’ என்று என் தொய்மொமதன நொனும்
இறுகப் பிடித்திருந்து இருப்நபன்.

தந்தததயப் புறந்தள்ளி தொய்மொமதன

முன்னிறுத்தும் சடங்குகளின் நவதரப் பல
அறிஞர்கள் பல தருணங்களில் ஆரொய்ந்தறிந்து எழுதி
இருக்கிறொர்கள்.

தொய்வழி சமூகத்தில் தொய்மொமனின்

முக்கியத்துவத்தத, வரலொறும் வொழ்வும்
அவ்வப்நபொது தசொல்லிக்தகொடுத்துக்தகொண்நட
வருகின்றன. ததொன்ம ஆய்வுகள் ஆயிரம் கொரணங்கள்
தசொன்னொலும், அன்று அவ் நவதளயில் தன்
மொமனின் மடியில் என் மகன் அமர்ந்திருந்த
கொட்சிதயப் பொர்க்தகயில், என் மனதில் நதொன்றிய
உணர்வுகள் இதவ... 'இநதொ உன் மடியில்
அமர்ந்திருக்கும் குழந்ததக்கு நீ தொய்மொமன். இவன்
உன் சநகொதரியின் உதிரம். அதலக்கழித்நதொடும்
இவன் உதிர நதியில் உன் வம்சத்தின் துளியும்
கலந்து இருந்திருக்கிறது. இவதனப் தபற்றவர்கள் பக்கத்தில் இருந்தொலும், கொலம் முழுவதும் இவன்
மீ து கொயம் படொமலும், கொற்று படொமலும் கொக்க நவண்டியது உன் கடதம. தொய்மொமன் என்பவன்
உண்தமயில் ஒவ்தவொரு குழந்ததக்கும் ஓர் ஆண் தொய்!''

தசன்தனக்குத் திரும்பி வருதகயில் என் நிதனவுகள் பின்நனொக்கி நகர்ந்தன. நொன் என்

தொய்மொமன்கதள நிதனத்துக்தகொண்நடன்.

அம்மொவுடன் பிறந்த ஆண்கள் தமொத்தம் ஐந்து நபர். ஓர் அண்ணன், நொன்கு தம்பிகள். ஐந்து
மொமொக்களும் கூட்டுக் குடும்பமொக ஆயொவுடன் வசித்தபடியொல், நகொதட விடுமுதற எனக்குக் குதூகல
விடுமுதறயொக இருக்கும்.

எத்ததன விதமொன விதளயொட்டுகள். கன்னங்கதள உப்பதவத்து பலூனொக்கிக் கொட்டவும்; பின் கொற்று

நபொக அதத உதடக்கவும்; சொட்தடத் தவ்வலில் நமநலற்றி உள்ளங்தகயில் குறுகுறுக்கும்
பம்பரங்கதளக் தக மொற்றிவிடவும்; சொக்நலட் உதறகதள எட்டொக மடித்து நமற்புறம் திருகி,
ததலயொக்கி பொவொதட விரித்து ஆடும் சிறுமியொக மொற்றிப் பிரமிப்பூட்டவும்; தமொட்தட மொடி
மொதலயில் நமகங்கதள உரசியபடி கொற்றொடிவிடக் கற்றுத்தரவும் மொமொக்களொல் மட்டுநம முடியும்.

இப்நபொது நயொசிக்தகயில், பொல்ய கொலங்களில் தகப்பன்கதளவிடத் தொய்மொமன்கநள எல்லொக்

குழந்ததகதளயும் அதிக நநரம் தூக்கிதவத்து விதளயொடி இருப்பொர்கள் என்று நதொன்றுகிறது.
ஒவ்தவொரு குழந்ததயும் தன் மனதில் உருவொகும் கதொநொயக
பிம்பத்தத முதலில் தகப்பனிடம் இருந்தும், பின்பு
தொய்மொமனிடம் இருந்தும் தபற்றுக்தகொள்கிறொர்கள்.
மொமொதவப்நபொல ஸ்தடப் கட்டிங் தவத்துக்தகொள்வது; தபல்
பொட்டம் தவத்த நபன்ட் நபொடுவது; பின் பொக்தகட்டில் இருந்து
சின்ன சீ ப்தப எடுத்து மொமொதவப்நபொலநவ ஸ்தடலொக
இல்லொத மீ தசதயச் சீ வுவது; ததலயதணகதளத்
தண்டொலொக்கி உடற்பயிற்சி தசய்து மொமொதவப்நபொலநவ
தககதள மடக்கி எலி வரவதழத்துக் கொட்டுவது என
மொமொக்களின் பொதிப்பில்தொன் நொங்கள் வளர்ந்நதொம்.

உள்ளங்தகயில் இருந்து தனித்தனியொகக் கிதள பிரியும் ஐந்து

விரல்கதளப்நபொல் ஒவ்தவொரு மொமொவும் ஒவ்தவொரு விதம்.
ஒவ்தவொரு வொர்ப்பு!

ஒரு மொமொ, கட்தட விரதலப்நபொல் வொழ்வின் தவற்றிதயநய

முன்னிறுத்திக்தகொண்டு இருப்பொர். சின்ன வயதில் அன்னொசிப்
பழ வடிவில் இருந்த உண்டியல் வொங்கித் தந்து, ''பணம்
இருந்தொதொன் எல்நலொரும் மதிப்பொங்க'' என புத்திமதி தசொல்லி,
நசமிக்கக் கற்றுத்தந்தொர். ஆனொல், எந்த மொமொ தசொல்லி... எந்தப்
பிள்தள நகட்டது? இன்று வதர, நசகரித்த உண்டியல்களில்
ததன்னங்குச்சி தசருகி கொசு எடுப்பதுதொன் என் வழக்கமொக
இருக்கிறது.

இன்தனொரு மொமொ, ஆட்கொட்டி விரதலப்நபொல் புதிய புதிய திதசகதள எங்களுக்கு அறிமுகப்படுத்தினொர்.

எத்ததனநயொ திதரப்படங்களுக்கு அவருடன் நொன் தசன்றிருக்கிநறன். டூரிங் டொக்கீ ஸ் முதல் டொல்ஃபி
சவுண்ட் வதர நீண்ட தநடிய பட்டியல் அதவ. அந்த மொமொவுக்கு எம்.ஜி.ஆரும் பிடிக்கும்,
சிவொஜிதயயும் பிடிக்கும். ஆதலொல் நொனும் 'ஆயிரத்தில் ஒருவன்’ கத்திச் சண்தடயில் எம்.ஜி.ஆருடன்
ஆக்நரொஷப்பட்டு, 'பொகப் பிரிவிதன’யில் சிவொஜியுடன் அழுது இருக்கிநறன். கச்சிதமொக அளதவடுத்து,
எனக்கொன துணிகதளத் ததத்துக்தகொடுப்பொர். இன்று வதர எந்த ஆயத்த ஆதடகளிலும் அவரது
தகநநர்த்திதய நொன் கண்டநத இல்தல.

பிறிததொரு மொமொ, நடு விரதலப்நபொல் பயமுறுத்திக்தகொண்நட இருப்பொர். தவயிலில் விதளயொடக்

கூடொது; மதியம் தகொஞ்ச நநரம் தூங்க நவண்டும்; சிந்தொமல் சொப்பிட நவண்டும்; ததலமுடிக்கு
எண்தணய் தடவ நவண்டும்; தரொம்ப நநரம் டி.வி. பொர்க்கக் கூடொது என அவர் தசொல்லும்
எல்லொவற்தறயும் உம் தகொட்டிக் நகட்டுக்தகொள்நவொம். இப்நபொதும் எங்கொவது பொர்த்தொல், ''ஏன் ததல
முடி இவ்வளவு இருக்கு? முடி தவட்றதுதொநன?'' என்பொர். வழக்கம்நபொல் உம் தகொட்டி,
நகட்டுக்தகொள்நவன்.

அடுத்ததொரு மொமொ, நமொதிர விரதலப்நபொல் பந்தொவொனவர். பட்டு நவட்டி, பட்டுச் சட்தட, தமனர்
தசயின் பளபளக்க... என்ஃபீல்டு தடதடக்க... அவர் புறப்பட்டொர் என்றொல், ததருநவ புதக கிளம்பும்.
எங்கள் எல்நலொதரயும் தபொருட்கொட்சி, கடற்கதர என அதழத்துச் தசன்று ரூஃப் டொப் எனப்படும்
தமொட்தட மொடி உணவகங்களில் பிரியொணி வொங்கித் தருவொர். முதன்முதலில் நொன் 'நொன்’ உண்டது
அவநரொடுதொன். அவரொல் வொனத்துக்குக் கீ நழ இருக்கிற எல்லொவற்தறயும் வொங்கித் தர முடியும் என்று
நொங்கள் நம்பிநனொம். எங்கள் நம்பிக்தகதய அவர் அறிந்து இருந்தொல், 'அதுக்தகன்ன... வொனத்தத யும்
நசர்த்து வொங்கலொம்’ என்று தசொல்லி இருப்பொர்.

கதடசி மொமொ, சுண்டு விரதலப்நபொல் எல்லொவற்தறயும் விட்டுத் தள்ளியும், நசர்ந்தும் இருப்பொர்.

அநநகமொக, எல்லொ வொண்டுகதளயும் நமய்க்கும் பணி இவரிடநம அதிகம் ஒப்பதடக்கப்படும்.
மொமொக்களில் நண்பர்கள் அதிகம் உள்ள மொமொ இவர்தொன். யொரொவது இவதரத் நதடி வந்துதகொண்நட
இருப்பொர்கள். ஒரு முதற லநயொலொ கல்லூரியில் தங்கிப் படிக்கும் ஒரு நீக்நரொ இதளஞன் மொமொதவத்
நதடி வந்தநபொது, ''எங்க மொமொவுக்கு ஆப்பிரிக்கொவில்கூட ஃப்தரண்ட்ஸ் இருக்கொங்கநள...'' என்று நொங்கள்
தபருதமயொகப் நபசிக்தகொண்நடொம். சமீ பத்தில் வட்டுக்கு
ீ வந்தநபொது, என்
மகதன தரொம்ப நநரம் தன் மடியில் தவத்துக்தகொண்டு இருந்தொர். மகனுக்குப்
பதிலொக நொநன அவர் மடியில் அமர்ந்திருப்பதுநபொல் இருந்தது அந்தக் கொட்சி.

இப்படி இந்த ஐந்து மொமொக்களும் என் பொல்யத்ததக் கொயப்படொமல்

பொர்த்துக்தகொண்டொர்கள். எனக்கொகப் தபண் பொர்த்து; திருமணத்தில் ஓடியொடி
நவதல தசய்து; மொப்பிள்தளத் நதொழனொக உடன் நின்று என வழி தநடுகப்
ப்ரியம் தசய்தொர்கள். என் தொய் உதிரத்தின் மிச்சம் என அவர்கதள நொனும்,
தன் தமக்தக உதிரத்தின் மிச்சம் என என்தன அவர்களும் நிதனத்தபடி
நகர்கிறது வொழ்க்தக!

- அணிலாடும்...

அணிலொடும் முன்றில்!
நொ.முத்துக்குமொர்
ஒவியங்கள் : அனந்த பத்மநொபன்

அத்டத

பண்ைம் சுடுகிற ோ டனயுள்ை ே டு

ீ எவ்ேைவு அருடமயானது! அதுவும் ச ாந்த ேட்டு
ீ
அடுக்கடையில், மண் அடுப்பில், ேிறகு எரித்துச் சுடுகிற ரநேத்தின் சநருப்பும், அடுப்பின்
உட்பக்கத்துத் தணலும், தணலின் ிேப்பில் சஜாலிக்கிற அம்மா அல்லது ஆச் ி அல்லது
அத்டதகைின் முகமும் எவ்ேைவு ஜீே ன் நிேம்பியது!

- ேண்ணதா ன்
('ேண்ணதா ன் கடிதங்கள்’ சதாகுப்பில் இருந்து)

தீபொவளி முடிந்து விரதம் இருந்து நநொன்பு எடுத்து, ஆயொ அதிரசம் சுடத் ததொடங்கும். நொன் அடுப்பின்
பக்கத்திநலநய அமர்ந்துதகொள்நவன். தவல்லத் துண்டுகள் பொகொக மொறுவதத; பொகில் பச்சரிசி மொவும்
ஏலக்கொயும் நசர்ந்து வட்ட வடிவம் தபறுவதத; வொதழ இதலயில் இருந்து விடுபட்டு, அந்தச் சிறு
வட்டம் எண்தணயில் மிதந்து சிவந்து அதிரசமொக தவளிவரும் அதிசயத்தத; ஆச்சர்யமொகப்
பொர்த்துக்தகொண்டு இருப்நபன்.

பதடப்பதற்கு முன்பு எடுத்துச் சொப்பிட்டொல், சொமி கண்தணக் குத்திவிடும் என்பது ததரிந்திருந்தும் நொன்
ஆயொவுக்குத் ததரியொமல் முதல் அதிரசத்ததத் தின்றிருப்நபன். கொலம் கொலமொக ஆயொக்கள்
இப்படித்தொன் வதட சுடுகிறநபொது நரிகளிடமும்; தின்பண்டங்கள் சுடுகிறநபொது நபரன்களிடமும்
பறிதகொடுத்துவிடுகிறொர்கள். பின்பும் நொதலந்து அதிரசங்கதளத் திருடி, இரவு உறங்குதகயில் கனவில்
கண்தணக் குத்த வரும் சொமியிடம் மன்னிப்புக் நகட்டுவிட்டு, விதளயொடக் கொத்திருக்கும்
கூட்டொளிகதளத் நதடி ஓடுநவன்.

திரும்பி வருதகயில், ஆயொ அத்ததனயும் சுட்டு முடித்திருக்கும். பரணில் இருந்து சிறிய பித்ததள
அண்டொக்கள் இறக்கிதவக்கப்பட்டு, அதில் அதிரசங்கதள எண்ணிதவக்கும் பணி ததொடங்கும்.
ஒவ்தவொரு அண்டொவிலும் 101 அதிரசங்கதள எண்ணிதவக்கும் தபொறுப்பு என்னிடம் ஒப்பதடக்கப்படும்.
ஒவ்தவொன்றொக எண்ணிக்தகொண்டு இருக்கும்நபொநத விடுமுதற முடிந்து திறக்க இருக்கும்
பள்ளிக்கூடமும் தசய்யொத வட்டுப்
ீ பொடமும் எதிரில் நின்று பயமுறுத்தும். அதிரசங்கதள
எண்ணுவததப்நபொலநவ அல்ஜீப்ரொ கணக்கும் சுலபமொகவும், தித்திப்பொகவும் இருக்கக் கூடொதொ என்று
நிதனத்துக்தகொள்நவன்.
எல்லொ அண்டொவிலும் மஞ்சள் துணி நபொட்டு மூடி, சொமிக்குப் பதடத்து ஆயொ, அப்பொ முன்பு நிற்கும்.
அப்பொ, அத்ததகளுக்கு தீபொவளி சீ ர் கொசு தனித்தனியொக எண்ணி ஆயொவிடம் தகொடுப்பொர். அப்பொவுடன்
பிறந்தவர்கள் இரண்டு அக்கொ, இரண்டு தங்தக என நொன்கு நபர். நொன்கு அத்ததகளின் வடுகளுக்கும்
ீ
அண்டொ நிதறய அதிரசத்துடன் சீ ர் கொசும் எடுத்துக்தகொண்டு ஆயொவுடன் நொனும் கிளம்புநவன்.

முதலில் தபரிய அத்தத வடு.

ீ தபரிய அத்தத அப்நபொது திருத்தணியில் வசித்தது. குடும்பத்தின் முதல்
தபண். ஆயொவுக்கும் அத்ததக்கும் 15 வயதுதொன் வித்தியொசம். ஆகநவ, இருவரும் பொர்ப்பதற்கு அக்கொ -
தங்தகநபொலநவ இருப்பொர்கள். அந்தக் கொலத்தில் பி.யூ.சி. முடித்து சமூக நலத் துதறயில் கிரொம
நசவகியொக நவதல தசய்தது. கிரொமம் கிரொமமொகச் சுற்றி வரும் பணி.

குடும்பத்தின் முதல் புரட்சிப் தபண் என்கிற

பட்டத்தத வொங்குவதற்கொக, தபொல் துதறயில்
நவதல தசய்த மொமொதவ அத்தத கொதலித்துத்
திருமணம் தசய்தது. சொதிவிட்டு சொதி தொவி
நடக்கும் கொதல் திருமணங்கள் 1960-களில்
தகொதலக் குற்றத்ததவிடக் கடுதமயொனதொகக்
கருதப்பட்டது. ஆதலொல், அத்தத வொங்கிய புரட்சிப்
தபண் பட்டம் எங்கள் பங்கொளிகளுக்குப்
பிடிக்கொமல், அதற்கடுத்து ஒரு 20 ஆண்டுகள் எந்த
விநசஷத்துக்கும் அதழக்கொமல் எங்கள்
குடும்பத்ததநய தள்ளிதவத்து இருந்தொர்கள். ஏநதொ
ஒரு பங்கொளியின் மரண வட்டில்
ீ மீ ண்டும்
எல்நலொரும் இதணந்தொர்கள். எல்நலொதரயும்
இதணக்கும் ஒநர புள்ளி... கொதலுக்கு அடுத்து,
மரணமொகத்தொநன இருக்க முடியும்?

தபரிய அத்தத, பத்திரிதககளில் வரும்

ததொடர்கததகதளக் கத்தரித்து, தபண்டிங் தசய்து,
திரும்பத் திரும்ப எடுத்துப் படிக்கும். வதளயம் வதளயமொகவும், கலர் கலரொகவும் விற்கும் வயர்கதள
வொங்கி வந்து, திண்தணயில் அமர்ந்து தகப்பிடி தவத்து கூதடப் தபகள் பின்னும். தொன் நவதல
பொர்க்கும் அத்ததன கிரொமங்களுக்கும் என்தன யும் உடன் அதழத்துச் தசன்று, மதிய நவதளகளில்...
கூதர நவய்ந்து, புதக அடர்ந்த உணவகங்களில் பிரியொணி வொங்கிக் தகொடுக்கும். கமல், ரஜினி நடித்து
தவளியொகும் திதரப்படங்களுக்கு முதல் நொநள கூட்டிச் தசன்று பொடல் கொட்சிகளில் கதொநொயகி
எத்ததன உதட அணிந்திருந்தொள் என்று எண்ணி 'பதிநனழு டிதரஸ் மொத்தியிருக்கொ’ என்று
அதிசயிக்கும்.

தபரிய அத்தததொன் தனக்குப் பின் இருந்த தங்தககதளயும் தம்பிதயயும் படிக்கதவத்துத்

திருமணங்கள் தசய்துதவத்தது. கொததலக் தகொடுத்த திருமணம், அத்ததக்கு குழந்தததயக்
தகொடுக்கவில்தல. நொன் பிறந்தநபொது என்தனத் தத்து எடுத்துக்தகொள்ளப்நபொவதொக அம்மொவிடம்
அத்தத நகட்டதொம். 'ததலச்சம் பிள்தளதய யொரொவது தத்துக் தகொடுப்பொங்களொ’ என அம்மொ
மறுத்துவிட்டதொம். அம்மொ இறந்து 15 வருடங்கள் கழித்து, முக்கிய நசவகியொகப் பணியொற்றி, பணி
ஓய்வின்நபொது அப்பொவின் அனுமதியுடன் அத்தத என்தன ஸ்வ கொரப்
ீ பிள்தளயொகத் தத்து
எடுத்துக்தகொண்டது. பக்கத்துத் நதொட்டத்துக்கும் நசர்த்துப் பூக்கும் நரொஜொவொக நொன் மொறினொலும்,
நவதரயும் நவரடி மண்தணயும் யொர் மொற்ற முடியும்?
ஆக தமொத்தம், தபரிய அத்தத அன்பின் மறு உருவம்.
தநல் வயலில் நரொஜொகூட கதளதொன் என்று எழுத்தொளர்
பொ.தசயப்பிரகொசம் ஒரு சிறுகததயில் எழுதியதுநபொல
அதிகப்படியொன அன்பும் சுதமதொன் என்பதத அடிக்கடி
நொன் உணர்ந்தும் குதட பிடித்தபடி அதன் அன்பு
மதழயில் நதனந்துதகொண்டு இருப்நபன்.

அடுத்து, இரண்டொவது அத்ததயின் வ டு.

ீ கொஞ்சிபுரத்தில்
கதலக்டர் ஆபீஸ் பக்கத்தில் வ டு
ீ ஆதகயொல், எங்களுக்கு
கதலக்டர் ஆபீஸ் அத்தத. இந்த அத்தத எப்நபொதும்
எங்கதளவிட்டுக் தகொஞ்சம் தள்ளிநய இருக்கும்.
உயர்நிதலப் பள்ளி ஒன்றில் டீச்சர் நவதல தசய்து
வந்தது. அப்பொ எஸ்.எஸ்.எல்.சி. ஃதபயிலொகி,
விட்நடத்தியொக சுற்றிக்தகொண்டு இருந்தநபொது அவதர
அதழத்து, தொன் நவதல பொர்த்த பள்ளியில் நசர்த்து, தன்
நநரடிக் கண்கொணிப்பில்தவத்துத் நதர்ச்சியதடயச்
தசய்து, ஆசிரியர் பயிற்சி வகுப்புக்கு அனுப்பித் திதச
மொற்றிவிட்டது இந்த அத்தததொன்.

இப்நபொதும் என்தனப் பொர்க்கும்நபொது எல்லொம்,

'விட்டிருந்தொ, உங்க அப்பன் கள்ளச் சொரொயம்
கொய்ச்சுறவங்ககூட சுத்திட்டு இருந்திருப்பொன். நொன்தொன்
படிக்கதவச்சு, நவதல வொங்கிக் தகொடுத்நதன்’ என்று
தபருதமயொகச் தசொல்லும். 'சின்னக்கொ... சின்னக்கொ’ என்று அப்பொ இந்த அத்தத நமல் உயிதர
தவத்திருந்தொர். எப்நபொது தீபொவளி சீ ர் எடுத்துச் தசன்றொலும், 'இதத யொரு இங்க சொப்பிடுவொ?
இருக்கறததநய சொப்பிட முடியல’ என்று அங்கலொய்க்கும். ஆனொல், எங்கள் முன்பொகநவ அவற்தறப்
பொகம் பிரித்து... பக்கத்து, எதிர் வ டுகளுக்கு
ீ 'அம்மொ வட்ல
ீ இருந்து வந்துச்சி’ என்று தகொடுத்துவிட்டு
வரும். தபருதமக்குப் பின்பு இருந்தும் அன்பு பீறிடத்தொநன தசய்கிறது.

சமீ பத்தில் இந்த அத்ததயின் நபரக் குழந்ததயின் கொது குத்து நிகழ்ச்சிக்குச் தசன்று இருந்நதன். அப்பொ
இறந்த பிறகு, நொன் கலந்துதகொண்ட முதல் குடும்ப நிகழ்ச்சி. 'என் தம்பிக்குப் பதிலொ, தம்பி தபயன்தொன்
தொய் மொமனொ இததக் குடுப்பொன்’ என்று சீ ர் வரிதசத் தட்தட என் தகயில் தகொடுத்து, சம்பந்தியிடம்
தகொடுக்கச் தசொன்னது. ஒரு கணம் நொன் அப்பொவொக மொறி, மீ ண்டும் நொனொநனன்.

மூன்றொவது அத்தத, அப்நபொது தொம்பரத்தில் வசித்தது. இந்த அத்தத மொமொ அப்நபொது தொம்பரத்துக்குப்
பக்கத்தில் கொர் தயொரிக்கும் ததொழிற்சொதல ஒன்றில் நவதல தசய்து வந்தொர். பல வருட நவதல
நிறுத்தத்துக்குப் பின் ததொழிற்சொதல மூடப்பட்டு, பின்பு எங்களுடன் வந்து அத்ததயின் குடும்பம் வசிக்க
ஆரம்பித்தது. வொழ்ந்து தகட்ட குடும்பத்தின் தவரொக்கியத்தத இப்நபொதும் இந்த அத்தத முகத்தில்
பொர்க்கலொம். ஒவ்தவொரு முதற ஊருக்குச் தசல்லும்நபொதும், 'சம்பொதிக்கும்நபொநத ஏதொவது இடம்
வொங்கிப் நபொடு. என்தன மொதிரி விட்டுடொநத...’ என்று அறிவுதர தசொல்லும். இப்நபொதும் நொன் வொடதக
வட்டில்
ீ வசிப்பது குறித்து, எல்லொ தசொந்தங்கதளப்நபொலநவ இந்த அத்ததக்கும் தபரும் வருத்தம்.
பூமிநய ஒரு வொடதக வடு
ீ தொன் என்பது கவிஞனின் தபருமிதம்.

நொன்கொவது அத்ததயின் வ டு,

ீ வந்தவொசியில் இருக்கிறது. நொன் பிறந்தநபொது, இந்த அத்ததக்குத்
திருமணம் ஆகவில்தல. ஆதகயொல், என் பொல்ய கொலம் இந்த அத்தத யின் விரல் பிடித்து வளர்ந்தது.
அத்ததகளொல் வளர்க்கப்படும் குழந்ததகள், நதவததகளொல் ஆசீ ர்வதிக்கப்பட்டவர்கள்.

இப்நபொது நிதனத்தொலும், தொவணி அணிந்த ஒல்லியொன அந்தப் பதழய அத்ததயின் முகம்தொன்

எனக்கு ஞொபகம் வரும். தன் நதொழிகளுடன் நகொயிலுக்குப் நபொதகயில், தடன்ட்டுக்குப் படம் பொர்க்கப்
நபொதகயில், துதணக்கு என்தனயும் கூட்டிச் தசல்லும். ஜொண் பிள்தள என்றொலும், ஆண் பிள்தள
அல்லவொ. பிள்தளப் பருவத்தில் நொன் தசய்த குறும்புகதள இந்த அத்தத ஒவ்தவொன்றொக தசொல்லச்
தசொல்ல... நொதளல்லொம் நகட்டுக்தகொண்நட இருப்நபன்.
ஒரு முதற இந்த அத்ததக்குக் கல்யொணமொன புதிதில், மொமொவுடன் சினிமொவுக்குப் நபொதகயில்
என்தனயும் கூட்டிச் தசன்றதொம். படம் முடிந்து முனியொண்டி விலொஸில் எல்நலொரும்
சொப்பிட்டுக்தகொண்டு இருக்தகயில், அந்த மொமொ 'இன்னும் ஒரு பிநளட் குஸ்கொ குடுங்க’ என்று
சர்வரிடம் தசொன்னொரொம். நொனும் சர்வதர அதழத்து, 'எனக்கும் ஒரு பிநளட் குடுங்க’ என்று நகட்க, அவர்
'என்ன நவணும்?’ என்று நகட்டொரொம். 'அதுதொன் இந்த மொமொ தசொன்னொநர ஏநதொ
கொ... அந்த கொ குடுங்க’ என்நறனொம். நஹொட்டநல சிரித்ததொம். இன்றும் எந்த
நஹொட்டலில் குஸ்கொ ஆர்டர் தசய்யும்நபொதும், இந்தச் சம்பவம் எனக்கு ஞொபகம்
வரும். கூடநவ, அன்று தசல்லமொக என் ததலயில் மொமொ குட்டிய நமொதிரக்
குட்டும்.

எல்லொ அத்தத வடுகளுக்கும்

ீ தசன்றுவிட்டு, ஆயொவும் நொனும் அகொலத்தில் வடு
ீ
திரும்புநவொம். பண்டிதக முடிந்து வ டு
ீ மீ ண் டும் தனிதமதயச் சூடிக்தகொள்ளும்.

இங்நக இப்நபொது நொன் வசிக்கும் சொலிகிரொமம் தபட்டிக் கதடயில்,

பொக்தகட்டுகளில் அதடத்து அதிரசம் விற்கிறொர்கள். எப்நபொதொவது வொங்கி
அததப் பிரிக்தகயில், அதன் ஒவ்தவொரு துண்டில் இருந்தும் தவளிநய
குதிக்கிறொர்கள், ஒரு குட்டிப் தபயனும் அவனது ஆயொவும், நொன்கு அத்ததகளும்!

- அணிலாடும்...

அணிலொடும் முன்றில்!
நொ.முத்துக்குமொர்
ஓவியங்கள் : அனந்த பத்மநொபன்

நலரமாடு இருப்ரபன் இந்நகரில்

பின்சதாைர்ந்து ேரும் நீ திரும்ப ரேண்டும்.
உன் ரூபமற்ற ேருடகடய உணர்ந்து
இடலகளும் பூக்களும்
லனிக்கின்ற இத்சதருேில்.
திரும்பவும் ச ால்கிரறன் தாத்தா
உன் ரபேனாகிய நான்
பத்திேமாக இருப்ரபன் இந்நகரில்!

- னு
ீ ோம ாமி
('ஒரு ேட்டைப்பற்றிய
ீ உடேயாைல்’ சதாகுப்பில் இருந்து)

மாதலயில் ஒருநொள் மகனுடன் பூங்கொவுக்குச் தசன்றுஇருந்நதன். மொநகரத்துப் பறதவகள் வந்தமர்ந்து

சிறகிதசக்கக் தகொஞ்சம் மரங்களும்; மரத்திதட விரியும் மஞ்சள் தவளிச்சமும்; அந்த மஞ்சள்
தவளிச்சநம மகரந்தமொகிச் சூல்தகொண்டு பூத்ததுநபொல் ததரதயங்கும் சிதறிக்கிடக்கும் மஞ்சள்
தகொன்தறப் பூக்களும் பூங்கொதவ ஆசீ ர்வதித்துக்தகொண்டு இருந்தன.

நுதழவொயிலில், குழந்ததகளுக்குப் பிடித்தமொன பலூன்கள், நீண்ட கழியில் ரப்பர் நபண்டுகளொல்

கட்டப்பட்டு, கொற்றில் தகயொட்டியபடி விற்பதனக்குக் கொத்திருந்தன. பக்கத்தில் ஒரு துருப்பிடித்த
ரங்கரொட்டினம், சின்னஞ்சிறு தபட்டிகளில் மயில், யொதன, சிங்கம், வொத்து நபொன்றதவ வதரயப்பட்டு,
இரண்டிரண்டு குழந்ததகளொக எதிதரதிநர அமரதவத்து, ஆகொயத்துக்கும் பூமிக்குமொக அடிவயிற்றுப்
பயத்துடன் சுற்றிக்தகொண்டு இருந்தது. பஞ்சுமிட்டொய், நவர்க்கடதல என அடுத்தடுத்த வண்டிகள் அந்த
இடத்ததச் சிறுவர்களுக்கொன சந்ததயொக மொற்றியிருந்தன.

பூங்கொவில் நுதழந்து, ஆங்நகொர் ஊஞ்சலில் ஆடிக்தகொண்டு இருந்தொன் மகன். அடுத்ததொரு சீ ஸொ;

அப்புறம் சறுக்கு மரம்; பின்பும் தக வலிக்கும் வதர ஊஞ்சல் என அவனது தினசரித் திட்டங்கள்
ததரிந்தபடியொல், கண்கொணிப்பு வதளயத்துக்குள் அவதனவிட்டுவிட்டு, அருகில் இருந்த சிதமன்ட்
தபஞ்சில் அமர்ந்நதன்.

எனக்குப் பக்கத்தில் நொன்தகந்து முதியவர்கள் அமர்ந்து நபசிக்தகொண்டு இருந்தொர்கள். நதடப்

பயிற்சிக்குப் பின் வழக்கமொக மொதலயில் கூடும் ஜமொ. சொப்பிட்ட மொத்திதரகள்; சர்க்கதரக்கு
எடுத்துக்தகொண்ட ஊசி; சமீ பத்தில் கொலமொன பொல்ய சிநநகிதனின் மரணத்துக்குச் தசன்று வந்தது;
முதுகு வலி; நதர்தல்; மருமகளின் கொபி; தீர்க்க முடியொத அன்தறய சுநடொகு என அரட்தடக் கச்நசரி
ததொடர்ந்து தகொண்டு இருந்தது.

தகொஞ்சம் அவதொனிக்தகயில், அவர்களின் கண்கொணிப்பு வதளயத்துக்குள்ளும் அவரவர் நபரன்கநளொ,

நபத்திகநளொ இருப்பதத அறிய முடிந்தது. மொதல முதிர்ந்து இரவுக்குள் விழுந்துதகொண்டு இருந்தது.
பூங்கொதவக் தகொசுக்களிடம் ஒப்பதடத்துவிட்டு, நகட்தடப் பூட்டுவதற்குள் மகனுடன் தவளிநயறிநனன்.
எனக்கு முன்பொக, அந்தப் தபரியவர்கள் தத்தம் நபரன், நபத்திகளின் விரல்கள் பிடித்தபடி இருட்டுக்குள்
நடந்து கதரந்துநபொனொர்கள்.

அப்பொ - மகன் உறவுக்கும்; தொத்தொ - நபரன் உறவுக்கும் என்ன வித்தியொசம் என நொன் நயொசிக்க
ஆரம்பித்நதன்.
அப்பொ - மகன் உறவில், ஒரு ப்ரியம்; ஒரு வொஞ்தச; ஒரு நதொழதம; ஒரு கண்டிப்பு; ஒரு கவனம்; ஒரு
கவதல; ஒரு பதற்றம்; எல்லொவற்றுக்கும் நமல் ஓர் எதிர்பொர்ப்பு எங்நகொ அடி ஆழத்தில்
ஒளிந்துகிடக்கிறது.

மொறொக, தொத்தொ - நபரன் உறவில்... ப்ரியமும், வொஞ்தசயும், நதொழதமயும் தொண்டி இருவருக்குள்ளும்

ஒரு குழந்தத தன் ஆயிரமொயிரம் வண்ணங்களுடன் ததல கொட்டுகிறது. கடவுளுக்கு அருகில்
இருப்பவர்கள் குழந்ததகளும் முதியவர்களும் மட்டுநம. ஆகநவ, அந்த உறவில் ஒரு ததய்விகத்
தன்தமதயத் தரிசிக்க முடிகிறது.

ஒவ்தவொரு மனிதனும் முதுதமயின் கதடசிப் படிக்கட்டில் கொல்தவக்கும் அநத நநரம், கொலச்

சக்கரத்தில் திரும்பி வந்து, குழந்ததமயின் முதல் படிக்கட்டிலும் கொல் தவக்கிறொன். பொல்யத்தின்
கண்கள் வழியொகப் பொர்க்தகயில் பிரமிப்புடன் ததரிந்த இந்தப் பிரபஞ்சம், முதுதமயின் கண்கள்
வழியொகப் பொர்க்தகயில், அநத பிரமிப்பு அடங்கொமல் வடிவம் கொட்டுகிறது. புள்ளியொகி வளர்ந்து
நதய்ந்து மீ ண்டும் புள்ளியொகி இதணயும் புள்ளிதொன் தொத்தொ - நபரன் உறநவொ?

தன் கிதளயில் தன் வண்ணத்ததயும் வடிவத்ததயும்

உள்வொங்கிப் பூத்த பூதவப்பற்றிய தசடியின் தபருமிதம் அப்பொ
மகன் - உறவு எனில், தன் கொலடியில் தன் விழுதும் ததர
ததொட்டு நவர் ஊன்றுவததப் பொர்க்கும் அதமதியின்

தபருநிதலநய தொத்தொ - நபரன் உறநவொ?

நொன் பிறப்பதற்கு முன்நப அப்பொதவப் தபற்ற தொத்தொ

இறந்துவிட்டொர். ஆதலொல், அம்மொதவப் தபற்ற தொத்தொவிடம்,
அதுவும் நகொதட விடுமுதறக்கு வரும்நபொது மட்டுநம
தொத்தொவின் ஸ்நநகத்தத நொன் உணர முடிந்தது.

ஸ்நநகம் என்ற வொர்த்ததக்குள் அதத அடக்கிவிட முடியொது.

இப்நபொது நயொசித்துப்பொர்க்தகயில் ஒருநொளும் நொன் என்
தொத்தொவின் தகப்பிடித்து பூங்கொவுக்நகொ; கதடத்ததருவுக்நகொ
நடந்து தசன்றதொக ஞொபகம் இல்தல. தசன்ற ததலமுதற
ஆண்கதளப்நபொலநவ, அவர் எங்கதளவிட்டு விலகி இருந்தொர்
அல்லது மனதளவில் தநருங்கி இருந்தொர் என்றும்
தசொல்லலொம்.

தொத்தொ என்றவுடன் அவரது முழுச் சித்திரம் தவிர்த்து ஒவ்தவொன்றொக தனித் தனிச் சித்திரமொக
மனசுக்குள் விரிவதடகிறது. முதலில் தொத்தொவின் கண்ணொடி. தொத்தொ அறியொமல் தொத்தொவின்
கண்ணொடிதய அணிந்து, இந்த உலதக கிட்டப் பொர்தவயிநலொ அல்லது தூரப் பொர்தவயிநலொ பொர்க்கொத
நபரன்கள் உண்டொ? தொத்தொ கண்ணொடிதயத் துதடக்க ஒரு மஞ்சள் தவல்தவட் துணி தவத்திருப்பொர்.
அந்தத் துணிக்குள் மடங்கி அது ஒரு சிறு தபட்டிக்குள் உறங்குவதத நொங்கள் ஆச்சர்யத்துடன்
பொர்த்துக்தகொண்டு இருப்நபொம்.

நபப்பர் படிக்க; ததொதலக்கொட்சி பொர்க்க என தொத்தொ ஒவ்தவொரு முதற நதடும்நபொதும் கண்ணொடி

ததொதலந்திருக்கும். படுக்தகக்கு அடியில், அலமொரிக்குப் பின்புறம் எனத் நதடி எடுத்துத் தருநவொம்.
ஆயினும் அடுத்த முதறயும் ததொதலந்துவிடும். கண்ணொடிதொன் ததொதலகிறதொ? அல்லது தொத்தொதொன்
நவண்டும் என்நற ததொதலத்துவிடுகிறொரொ என்பது கதடசி வதர எங்களுக்குப் புதிரொகநவ இருந்தது.

அடுத்து, தொத்தொவின் டிரொன்சிஸ்டர் நரடிநயொ. அதிகொதல 5 மணிக்கு எழுந்து குளித்துவிட்டு, தொத்தொ

நரடிநயொவின் கொதுகதளச் தசல்லமொகத் திருக ஆரம்பிப்பொர்.

இலங்தகயில் ஆரம்பித்து, திருச்சி, தசன்தன என ஒரு சுற்று வந்து மீ ண் டும் இலங்தகக்கு வந்து
தொத்தொ நிற்கும்நபொது, நொங்கள் எழத் ததொடங்கிவிடுநவொம். நொங்கள் என்றொல், நொங்கள் மட்டும் இல்தல
பக்கத்து, எதிர் வடு
ீ களில் இருப்பவர்களும்தொன். சத்தமொக தவத்து அவர்களுக்கும் நசர்த்து இலவச
வொதனொலி நசதவதய தொத்தொ தசய்துதகொண்டு இருந்தொர். அந்த இலவச வொதனொலி நசதவ
பிள்தளகளின் பரீட்தச நநரங்களில் யுத்த நசதவயொகவும் மொறிவிடுவது உண்டு.

வொதனொலிக்கு அடுத்து தொத்தொவிடம் நொங்கள் பிரமித்தது அவரது ஈசி நசர். இருபுறமும் நீண்ட தககள்
தவத்து, சொய்நகொணத் தில் ஒரு முக்கொல் படுக்தகயொகத் நதொன்றும் அதில் இடம்பிடிக்க, எங்களுக்குள்
நபொட்டி நடக்கும். தொத்தொ தன் சக நண்பர்கதளக் கொண தவளிநய தசன்று இருக்கும் நநரத்தில் மட்டுநம
இந்தப் நபொட்டி. மற்றபடி, அந்த ஈஸி நசரில் அமர யொதரயும் தொத்தொ அனுமதித்தது இல்தல. பகல்
கனவுகளுடன் நீண்ட தொத்தொவின் உறக்கங்கள் இன்னமும் அந்த பதழய ஈஸி நசரில்
உதறந்துகிடக்கின்றன.

தொத்தொ எதிலும் ஓர் ஒழுங்தகக் கதடப்பிடித்து வந்தொர். அதிகொதலயில் எழுந்தவுடன் குளித்துவிட்டு

சொமி படங்களுக்கு முன் நின்று, நதவொரம், திருவொசகம் என ஊனுருகிப் பொடுவொர். பின்பு, முன்பு தசொன்ன
வொதனொலி ரொஜ்ஜியம். 8 மணிக்கு இரண்டு இட்லிகள். பகல் 12 மணிக்கு பருப்பு சொதமும் கீ தரயும். வொரம்
இருமுதற அவற்றுடன் மீ ன். பிற்பகல் உறக்கத்துக்குப் பிறகு ததரு நண்பர்களுடன் அரட்தட. இரவு 8
மணிக்கு சப்பொத்தி. 8.05-க்கு விளக்தக அதணத்து உறங்கிவிடுவொர்.

இந்த ஒழுங்தக அவர் கதடசி வதர கொப்பொற்றி வந்தொர். பகல் 12 தொண்டியும் சொப்பொடு வரவில்தல
என்றொல், எதுவும் நபசொமல் அருகில் இருக்கும் நஹொட்டல்களில் சொப்பிட்டு வந்து படுத்துவிடுவொர்.
அப்படி அவர் தசய்தொர் என்றொல், அது ஆயொவுக்கும் வட்டில்
ீ உள்ள மொமிகளுக்கும் தபருத்த
அவமொனமொகக் கருதப்பட்டது. ஆதகயொல், அடித்துப் பிடித்து நவதல தசய்வொர்கள். அநத நபொல், இரவு
8-க்குப் பிறகு யொரும் ததொதலக் கொட்சி பொர்க்கக் கூடொது. ஓதச தசய்யொமல் உறங்க நவண்டும்.
நொங்கள் வளர வளர... தொத்தொவின் இந்தக் குணம் ஆணொதிக்கத்தின் எச்சமொ... அடக்கு முதறயின்
உச்சமொ... ஒழுங்கு முதறயின் மிச்சமொ எனக் குழம்புவது உண்டு!

நொன் அறிந்து ஆயொவும் தொத்தொவும் நபசிக் தகொண்டநத இல்தல. நொன் பிறப்பதற்கும் முன்பொகநவ
அவர்களிதடநய நபச்சுவொர்த்தத நின்றிருந்தது. கல்யொணங்களில் பொத பூதஜ தசய்ய அதழக்கும்நபொது
மட்டும், இருவரும் நசர்ந்து நிற்பொர்கள். எந்தத் தருணத்தில் அவர்களுக்குள் இதடதவளி விழுந்தது? ஏன்
இருவரும் நபசிக்தகொள்வநத இல்தல? அந்த சிறு வயதில் எங்கள் மனம் என்னும் எல்தலதய மீ றிய
நகள்விகள் இதவ. மனக்கடலில் குதித்து முத்ததடுத்தவர் எவர் உளர்?

தொத்தொ மீ து எனக்குச் சிறு குற்றச்சொட்டு இருந்தது உண்டு. தன் பிள்தளகள் மூலம் பிறந்த
நபரன்களிடம் கொட்டும் அநத பொசத்தத, தன் தபண்கள் மூலம் பிறந்த நபரன்களொன எங்களிடம்
கொட்டுவது இல்தல என்பநத அது. தபண் குழந்ததயின் வொரிசு இன்தனொரு வம்சத்தின் விழுது
அல்லவொ என்கிற பொரபட்சம் கொட்டுகிறொநரொ என்றும் நிதனப்நபன். ஆனொல், அப்படியும் தசொல்லிவிட
முடியொது. இநத தொத்தொதொன் ஏநதொ ஒரு விநசஷத்துக்கு கொஞ்சி புரம்
வந்திருக்தகயில், நொன் வட்டில்
ீ இல்தல என்று அறிந்து, என் பள்ளிக்நக வந்து,
பள்ளி முடியும் வதர தமயின் நகட்டில் கொத்திருந்து, ஆயிரக்கணக்கொன
யூனிஃபொர்ம் முகங்களில் என் முகத்தத அதடயொளம் கண்டு, இந்தியன் கொபி
ஹவுஸில் ரவொ நதொதசயும் கொபியும் வொங்கித் தந்து, 100 ரூபொய்
தகொடுத்துவிட்டுச் தசன்றொர்.

வருடங்களுக்கும் முன்பு தொத்தொ இறந்தநபொது நசர்த்துதவத்த அத்ததன

அன்பும் ஆயொவிடம் இருந்து அழுதகயொக தவளிவந்தது. எனக்கு ப்ளஸ் டூ
பரீட்தச நடந்துதகொண்டு இருந்த கொலமொதகயொல், தநய்ப் பந்தம்
பிடித்துவிட்டு, இடுகொட்டில் இருந்து நநரொக ஊர் திரும்பி நனன்.

வழி முழுக்க தொத்தொ வொங்கித் தந்த ரவொ நதொதசயும்; பொக்தகட்டில் அவர்

திணித்த 100 ரூபொயும் வந்துதகொண்நட இருந்தன!

- அணிலாடும்...
அணிலொடும் முன்றில்!
நொ.முத்துக்குமொர்
ஓவியங்கள் : அனந்த பத்மநொபன்

' ித்திக்குத் தந்திே உபாயங்கரைா நிர்ோகத்துக்குத் ரதடேயான

முேட்டுக் குணங்கரைா சகாஞ் ம்கூைத் சதரியாது. இருப்பினும், ித்திப் ரபச்சுக்கு மறு ரபச் ில்டல.
ித்தி உருட்ைல் மிேட்ைல் என்றால் என்னசேன்று அறியாத சபண்!’

-ேண்ணநிலேன்
('எஸ்தர்’ ிறுகடதயில் இருந்து...)

அம்மொ இறந்து ஐந்து வருடங்கள் கழித்து, அப்பொ இரண்டொவது திருமணம் தசய்துதகொண்டொர். வட்டுக்கு
ீ
வரும் ஒவ்தவொரு முதறயும் உறவினர்கள் அப்பொவிடம் நபசிப் நபசி, அவர் மனததக் கதரத்து,
இரண்டொவது கல்யொணத்துக்குச் சம்மதிக்கதவத்திருந்தனர்.

அம்மொ இறந்தநபொது, தம்பிக்கு ஒன்தறதர வயது. அப்நபொது அவன் தசன்தனயில் அம்மொதவப் தபற்ற
ஆயொ வட்டில்
ீ இருந்தொன். அம்மொவின் ஈமச் சடங்குகள் முடிந்த பிறகு, ''தகொஞ்ச கொலம் இந்தக்
குழந்தத எங்ககூடநவ இருக்கட்டும். எங்க தபொண்ணு ஞொபகம் வரும்நபொததல்லொம் இவன் முகம்தொன்
ஆறுதலொ இருக்கு'' என்று அப்பொவிடம் அனுமதி வொங்கி, ஆயொ என் தம்பிதய தங்களிடம்
தவத்துக்தகொண்டொர்கள். நொன் அப்பொவிடம் வளர்ந்நதன். அப்பொதவப் தபற்ற ஆயொவுக்கு
வயதொகிக்தகொண்நட வந்தது.
''எவ்வளவு கொலம்தொன் தனியொநவ இருப்ப? உன் புள்தளங்கள வளர்க்கறதுக்கொகவொவது ஒரு கல்யொணம்
பண்ணிக்நகொ'' என ஒவ்தவொருவரும் நச்சரிக்க ஆரம்பிக்க, ஐந்து வருடங்கள் கழித்து அப்பொ ஒப்புக்
தகொண்டொர்.

அப்பொ சம்மதித்த அந்த இரவும் அன்று அவர் தசொன்ன வொர்த்ததகளும் இப்நபொதும் கண் முன்
நிற்கின்றன. அப்நபொது நொன் நொன்கொம் வகுப்பு படித்துக்தகொண்டு இருந்நதன். அப்பொவுக்குப் தபண்
பொர்க்கும் முயற்சியில் இருந்த அத்தத, மொமொதவப் பொர்த்து அப்பொ தசொன்னொர்... ''தரொம்பப் பணக்கொர
இடத்தில் தபண் பொர்க்க நவணொம். நடுத்தரக் குடும்பமொ பொருங்க. அப்பொ, அம்மொ இல்லொத தபண்ணொ
இருந்தொ நல்லது. அப்பதொன் தொநயொட அருதமயும், தொய் இல்லொத நவததனயும் புரியும். என் பசங்கதள
நல்லொ வளர்ப்பொ!'' அப்பொவின் விருப்பப்படிநய திண்டிவனத்தில் ஒரு தபண் பொர்த்தொர் மொமொ. சிறு
வயதிநலநய அப்பொ, அம்மொதவ இழந்து, ஐந்தொறு தம்பி - தங்தககளுடன் வளர்ந்த தபண் என்று
தசொன்னதுநம, அப்பொவுக்கு ஒரு நம்பிக்தக வந்தது. திருமண ஏற்பொடுகள் நடக்க ஆரம்பித்தன. வடு
ீ
வடொகச்
ீ தசன்று, அப்பொவின் கல்யொணத்துக்குப் பத்திரிதக தகொடுக்கவும்; அப்பொவின் கல்யொணத்தத
அருகில் இருந்து பொர்க்கவும் எத்ததன பிள்தளகளுக்கு வொய்க்கும்?
''எங்கப்பொவுக்குக் கல்யொணம் நடக்கப்நபொகுது... எங்க வட்டுக்குப்
ீ புதுசொ சித்தி வரப்நபொறொங்க'' -
ஆற்றங்கதரயில் கபடி விதளயொடிக்தகொண்டு இருக்தகயில் கூட்டொளிகளிடம் நொன் தபருதமயொகச்
தசொன்நனன்.

கூட்டத்தில் இருந்த வளர்ந்த தபயன் ஒருவன் என்தன அருகில் அதழத்துக் நகட்டொன்...

''சித்தின்னொ என்னொன்னு ததரியுமொ?''

''ததரியும், எங்க அப்பொதவக் கல்யொணம் பண்ணிக்கப் நபொறவங்க.''

''அதில்லடொ... நீ சினிமொ பொர்த்ததுஇல்தலயொ?''

''பொர்ப்நபன்... ஏன்?''

''அதுல கொட்டுவொங்கநள... சித்தின்னொ தகொடுதமப்படுத்துறவங்க. நிதறய நவதல தசய்யச் தசொல்வொங்க.

சொப்பொநட நபொட மொட்டொங்க. கட்தடயொல அடிப்பொங்க...''

அவன் தசொல்லச் தசொல்ல, நொன் எப்நபொநதொ பொர்த்த ஒன்றிரண்டு பதழய படங்களின் கொட்சிகள்
ஞொபகம் வர ஆரம்பித்தன.

''இப்ப என்னடொ பண்றது? கல்யொணத்த நிறுத்திரலொமொ?'' என்நறன் நடுங்கியபடிநய.

''அது உன்னொல முடியொது. தகொடுதமப்படுத்தினொ... வட்தடவிட்டு

ீ எங்கியொச்சும் ஓடிடு. அந்தப் படத்துல
அப்படித்தொன் கொட்டுவொங்க'' என்றொன்.

அன்று இரவு முழுவதும் தூக்கம் வரவில்தல. நொன் வட்தடவிட்டு

ீ ஓடுவதுநபொலவும்; ரயிலில் டிக்தகட்
இல்லொமல் மொட்டிக்தகொள்வதுநபொலவும்; நஹொட்டல்களில் நடபிள்துதடப்பது நபொலவும் ஏநதநதொ
கொட்சிகள் நதொன்றிக்தகொண்நட இருந்தன. அதிகொதலயில் அருகில் படுத்து இருந்த அப்பொவின்
விரல்கதளக் தகட்டியொகப் பிடித்துக்தகொண்நடன். அப்பொ புரண்டு படுத்து, என்தன
அதணத்துக்தகொண்டொர். நொன் அப்படிநய உறங்கிப்நபொநனன்.

அதற்கடுத்த மொதம் அப்பொவின் திருமணம் நடந்தது. முன் நொள் தபண் அதழப்பு. திருமண
மண்டபத்துக்குப் பக்கத்தில் இருந்த ஒரு நகொயிலில் இருந்து சீ ர் வரிதசத் தட்டுகளுடன் சித்திதய
அதழத்து வந்தொர்கள். இருபுறமும் தபட்நரொமொக்ஸ் விளக்குகள் தவளிச்சம் தர... நடந்து வந்த தபண்கள்
கூட்டத்தில் சித்திதயப் பொர்த்துக்தகொண்டு இருந்நதன். நடந்தபடிநய ததல குனிந்தும், அவ்வப்நபொது
நிமிர்ந்தும் வந்த சித்தி, ஏநதொ ஒரு கணத்தில் என்தன உற்றுப் பொர்த்ததுநபொல் இருந்தது. நொன் பயத்தில்
கண் கதளத் திருப்பிக்தகொண்நடன்.

சித்தியின் தசொந்தக்கொரர்கள் யொநரொ, மண்டபத்தில் விதளயொடிக்தகொண்டு இருந்த என்தனயும்

தம்பிதயயும் கூட்டிக் தகொண்டுநபொய், மண மகள் அதறயில் இருந்த சித்தியிடம்
அறிமுகப்படுத்தினொர்கள். ''பொர்க்கணும்னு தசொன்னிநய... இவங்கதொன் முதல் தொரத்துப் பசங்க.''
சித்தி எங்கள் தபயர்கதளயும்; என்ன வகுப்பில்
படிக்கிநறொம் என்பததயும் விசொரித்தது. தம்பிதய
அருநக அதழத்து, ''ஏன் மூக்கு இப்படி ஒழுவுது. சளி
புடிச்சிருக்கொ?'' என்று நகட்டபடி, தன் தகயில் இருந்த
எம்ப்ரொய்டரி பூப்நபொட்ட புத்தம் புதுக்
தகக்குட்தடயொல் மூக்தகச் சிந்தச் தசொல்லித்
துதடத்துவிட்டது. தொம்பூலத் தட்டில் இருந்து ஆப்பிள்
எடுத்துக் தகொடுத்து இருவதரயும் சொப்பிடச் தசொன்னது.
தகொஞ்சம் தகொஞ்ச மொகப் பயம் விலகி, என் மனதில்
சித்திதயப்பற்றி வதரந்து இருந்த ரொட்சசி சித்திரத்தத
அழித்து, அன்பொன நதவதத சித்திரத்தத வதரய
ஆரம்பித்நதன்.

சித்தி வட்டுக்கு
ீ வந்த அடுத்த வொரம், ஒரு ஞொயிற்றுக்
கிழதம எங்கதள சினிமொவுக்குக் கூட்டிச் தசன்றது.
அப்நபொது இயக்குநர் நக.பொக்யரொஜின் 'முந்தொதன
முடிச்சு’ படம் ரிலீஸொகி, கொஞ்சிபுரம் சங்கம்
திதரயரங்கில் தவற்றிகரமொக ஓடிக்தகொண்டு
இருந்தது.

நொங்கள் ஒரு மதியக் கொட்சியில், 'முந்தொதன முடிச்சு’

படம் பொர்த்நதொம். பொக்யரொஜ் ஒரு வொத்தியொர்.
குழந்தததய தவத்துக்தகொண்டு கஷ்டப்படுகிறொர்,
ஊர்வசி அவதரத் திருமணம் தசய்துதகொள்கிறொர் என, படம் பொர்க்கப் பொர்க்க... அப்பொவும், நொனும்,
சித்தியுநம அந்தக் கததயின் பொத்திரங்களொக இருப்பதுநபொலத் நதொன்றியது. சித்தியும் அடிக்கடி
என்தனத் திரும்பிப் பொர்த்துக்தகொண்நட இருந்தது.

படம் முடிந்து வந்து இரவு அப்பொவிடம் தசொல்ல, அடுத்த நொள் அவரும் பொர்த்துவிட்டு வந்து தசொன்னொர்
''ஆமொண்டொ... தகொஞ்சம் தகொஞ்சம் என்தன மொதிரிதொன் இருக்கு.'' இப்நபொதும் 'முந்தொதன முடிச்சு’
திதரப்படத்தத ததொதலக்கொட்சியில் பொர்க்தகயில், அன்று நதொன்றிய அநத உணர்வுக்குள் திரும்பவும்
பயணிப்நபன்.

எங்கள் கிரொமத்தில் எல்நலொரும் பட்டுத் தறி தநய்பவர்கள். அப்பொவும் இன்தனொரு நபொலீஸ்கொரரும்

மட்டுநம அரசொங்க நவதலயில் இருந்தொர்கள். என் கூட்டொளிகள் அதனவரும் புத்தக மூட்தடக்கு
விதட தகொடுத்துவிட்டு, சிறு வயதிநலநய தகயில் அலுமினியத் தூக்குச் சட்டியில் பதழய நசொற்தற
ஊற்றிக்தகொண்டு, அதிகொதலயில் எழுந்து பக்கத்து ஊர்களில் பட்டுத் தறி தநய்யச் தசல்வொர்கள்.

அப்பொ என்தன அந்தக் கொலத்திநலநய கொன்தவன்ட் பள்ளியில் படிக்கதவத்தொர். சுற்றி உள்ள

கிரொமங்களுக்கு எல்லொம் நசர்த்து, சிறு நகரமொக ஜயன்நபட்தட என்ற ஊர் இருந்தது. அந்த ஊரில்
உள்ள ஆங்கிலப் பள்ளியில் இருந்து குதிதர வண்டி வரும். 8.30-க்கு என்தன ஏற்றிக்தகொண்டு
ஒவ்தவொரு கிரொமமொகச் தசன்று, மொணவர்களுடன் பள்ளிதய அதடதகயில் 10 மணி ஆகியிருக்கும்.

ஒவ்தவொரு நொளும் கொதல உணவின்நபொது என் அட்டகொசம் ததொடங்கும். ''ஏன் ரவொ உப்புமொ
பண்ண ீங்க? எனக்கு நசமியொ உப்புமொதொன் நவணும்'' என்நபன். அப்பொ எட்டிப்பொர்ப்பொர். ''என்னடொ?''
என்பொர். ''எனக்கு நசமியொ உப்புமொதொன் நவணும். இல்லன்னொ... ஸ்கூலுக்குப் நபொக மொட்நடன்''
என்நபன்.

அப்பொ தசக்கிளில் கதடக்குச் தசன்று நசமியொ வொங்கி வருவொர். எதுவும் நபசொமல் சித்தி தசய்து
தகொடுக்கும். ஒரு முதற நொன் மதிய உணவில் உப்பு அதிகம் என்று தட்தடத் தூக்கி சித்தியின்
முகத்தில் எறிந்துவிட்நடன். மூக்குத்தியில் தட்டு பட்டு, மூக்கின் சில்லு உதடந்து ரத்தம் வந்த
பிறகுதொன் என் தவறு புரிந்தது. சித்தி எதுவும் தசொல்லொமல் பதழய நசதலயில் ரத்தத்ததத்
துதடத்துக் தகொண்டு இருந்தது. அப்பொ என்தன அடிக்கக் தக ஓங்கியவர், என்ன நிதனத்தொநரொ...
அப்படிநய பின் வொங்கி உள்நள தசன்றுவிட்டொர். குற்ற உணர்வில் அன்று முழுவதும் அழுது தகொண்நட
இருந்நதன்.

பள்ளியில் படிக்தகயில், வடு

ீ முழுதும் நிதறந்து இருந்த புத்தகங்கள் என்தனக் கவிததயின்
உலகுக்குக் கூட்டிச் தசன்றன. நொனும் கவிததகள் எழுத ஆரம்பித்நதன். கொஞ்சியின் நதரடி வதியில்
ீ
ததருவதடத்துப் பந்தல்கள் நபொட்டு நடக்கும் பிரமொண்டமொன இலக்கிய விழொக்களில் கொன்தவன்ட்
யூனிஃபொர்நமொடு நமதட ஏறி நொன் கவிதத படிப்நபன். கூட்டம் வியந்து ரசித்து என் வயதுக்கொகநவ
தக தட்டும்.

பத்தொம் வகுப்பு படிக்தகயில் என் கவிததகதளத் ததொகுத்து 'தூசிகள்’ என்ற ததலப்பில் ஒரு புத்தகம்
தவளியிட்நடன். அப்பொ கடன் வொங்கி அச்சகத்துக்குக் கொசு தகொடுத்தொர். அப்படியும் நமலும் 2,000 தர
நவண்டி இருந்தது. சித்தி தன் நதகதயக் கழற்றிக் தகொடுத்தது. ஓம் என்று வதரந்து, அதற்கு கீ ழ்
மூன்று நகொடுகள் நபொட்டு லொபம் என்று எழுதி இருந்த அடகுக் கதடயில் நதக, பணமொக மொறி,
புத்தகமொக தவளிவந்தது.

எத்ததனநயொ இரவுகள், அப்பொவும் நொனும் இலக்கியக் கூட்டங்களில் கலந்துதகொண்டு அகொலத்தில் வ டு

ீ
திரும்புநவொம். அப்நபொது எல்லொம் சித்தியிடம் இருந்து எந்த முணுமுணுப்பும் நொன் அறிந்து வந்தது
இல்தல.

இப்நபொது திரும்பிப் பொர்க்தகயில், என் பொல்யத்தில் எள்ளளவும் சித்தி

என்தனக் தகொடுதமப்படுத்தியநத இல்தல. சித்திக்கு இரண்டு பிள்தளகள்
பிறந்த பிறகும், எந்தப் பொரபட்சமும் இல்லொமல், எல்நலொதரயும் ஒன்றொகநவ
வளர்த்தது. அந்த அறியொத வயதில் சிறுபிள்தள அடங்களொல், நொன்தொன்
சிலநவதளகளில் சித்திதயக் தகொடுதமப்படுத்தி இருக்கிநறன்.

இரண்டொம் தொயொக இருந்து என்தன வளர்த்த சித்திக்கு அன்தபத் தவிர,

என்னொல் என்ன தந்துவிட முடியும்?

இப்நபொதும் தொயில்லொக் குழந்ததகதளப் பொர்க்கும்நபொததல்லொம்,

அன்பொனததொரு சித்தி கிதடக்க அடிமனசு நவண்டிக்தகொள்கிறது!

- அணிலாடும்...

அணிலொடும் முன்றில்!
நொ.முத்துக்குமொர்
ஓவியங்கள் : அனந்த பத்மநொபன்

'அணில் ோல் மீ ட சகாண்ை

அண்ணன் உன்டனேிட்டு
புலி ோல் மீ ட சகாண்ை
புரு ரனாடு ரபாய் ேேோ?’

- கேிப்ரபேேசு டேேமுத்து
('கிழக்குச் ட
ீ மயிரல’ பைப் பாைலில் இருந்து... )
அந்த ஊருக்கு ஒருநொள் தவயில் வந்தது. தவயில் என்றொல் வழக்கமொக வரும் தவயில் அல்ல; சந்நதம்
வந்து ஆடும் தவறிதகொண்ட தவயில். கொலங்களுக்கும் முந்ததய ஆதிச் சூரியனில் இருந்து அப்படிநய
இறங்கி வந்த தவப்ப நதி. ஒநர பொர்தவயில், அது கிதளகதளயும் இதலகதளயும் தீ ப்பிடிக்கச் தசய்து
மரங் கதளக் கருகதவத்தது. ஆழத்தில் அந்த மரங்களின் நவர்கள் நவததனயுடன் சுருண்டு முனகும்
வலி மண்ணுக்கு தவளிநய நொதளல்லொம் நகட்டுக்தகொண்நட இருந்தது.

தவயிலின் பொர்தவக்குத் தப்பி தீய்ந்த சிறகுகளுடன் பறதவகள் கொட்டுக்குள் ஒளிந்துதகொண்டன. மக்கள்

நவப்பங்தகொத்துகள் தககளில் ஆட, மதழ வரம் நவண்டி மொரியம்மனுக்குக் கூழ் ஊற்றினொர்கள்.
தவயில் தகொஞ்சம் தணிந்த மொதிரி இருந்தது.

உண்தமயில் தவயில் தணியவில்தல. அதற்குக் தகொஞ்சம் ஓய்வு நததவப்பட்டது. தவயிலுக்கும்

நசொர்வு இருக்கும்தொநன? அந்த ஊர் ஒரு தபொட்டல் கொடு. தகொஞ்சம் வ டுகநளதகொண்ட
ீ ஒரு கிரொமம்.
புல் பூண்டுகள் எல்லொம் ஏற்தகனநவ கொய்ந்திருந்தன. இனியும் எரிப்பதற்கு தவயிலுக்கு நவதல
இல்தல.

அந்தப் தபொட்டல் கொட்டில் சிறுவர்கள் கூடி விதளயொடிக்தகொண்டு இருந்தொர்கள். தவயில் அவர்கள்

விதளயொடுவததப் பொர்க்க வசதியொக ஒரு பொழதடந்த மண்டபத்தின் உச்சியில் அமர்ந்துதகொண்டது.

அது பட்டுத் தறி தநசதவத் ததொழிலொகக்தகொண்ட ஊர். தநசவொளர் வட்டுப்

ீ பிள்தளகள் கிழிந்த
ஆதடகளுடன் புழுதிநய சட்தடயொக விதளயொடிக்தகொண்டு இருந்தொர்கள். அந்த விதளயொட்டு தவயி
லுக்குப் பிடித்திருந்தது.

பனங்கொயின் மூன்று கண்களுக்கும் நடுநவ நீண்டு வதளந்த கம்தபச் தசொருகி பனங்கொய் வண்டி
விதளயொட்டு. தூரத்தில் கொனல் நீரில் நீந்திக்தகொண்டு இருந்த ஒரு மரத்தத இலக்கொக்கி, யொர் அதத
முதலில் ததொடுவது என்கிற பந்தயம் நடந்துதகொண்டு இருந்தது. தநருங்கி, முட்கொட்டில் பனங்கொய்
வண்டிதய உருட்டியபடி அந்தச் சிறுவர்கள் மரத்தத நநொக்கி ஓடிக்தகொண்டு இருந்தொர்கள்.
இத்ததன உக்கிரமொக தொன் இருந்தும், தன் தவம்தமக்குத் தப்பி இந்தப் பதன மரங்கள் கொய்கள்
தருவது குறித்து தவயிலுக்கு ஆச்சர்யமொக இருந்தது. சிறுவர்கள் விதளயொடுவதற்கொகவொவது இனி,
பதன மரங்கள் மீ து கூடுதல் உக்கிரம் கொட்டுவது இல்தல என தவயில் தீர்மொனித்தது.

பனங்கொய் வண்டிகள் கிழக்குக்கும் நமற்குக்குமொக உருண்டுதகொண்டு இருந்தன. தொனும் இப்படி

கிழக்குக்கும் நமற்குக்கும் உருளும் தபரிய பனங்கொய் வண்டிதொநனொ என்று தவயில் நயொசித்தது. அந்த
நிதனப்பு அதற்கு சந்நதொஷமொகவும் இருந்தது, துக்கமொகவும் இருந்தது.

இப்நபொது விதளயொட்டு நவறு வடிவம்தகொண்டது. சிறுவர்கள் இரண்டு அணிகளொகப் பிரிந்தொர்கள்.

ஒவ்தவொரு அணியிலும் நொன்கு நபர். நவகமொக எதிதரதிரொக ஓட்டிக்தகொண்டு வந்து தங்கள்
வண்டிகதள நமொதவிட்டொர்கள். விதளயொட்டு மும்முரமொகச் தசன்றுதகொண்டு இருக்தகயில்,
எங்கிருந்நதொ அம்மணக் குண்டியுடன் ஒரு குட்டிப் தபயன் ஓடி வந்து இதடயில் புகுந்து, தன்தனயும்
நசர்த்துக்தகொள்ளுமொறு தகஞ்சிக்தகொண்டு இருந்தொன்.

தகொஞ்சம் உயரமொக இருந்த ஒரு தபயன், இன்தனொரு தபயனிடம், ''நடய்... உன் தம்பிய நகரச்
தசொல்லு. அடிபடப் நபொகுது'' என்றொன்.

''நடய், வட்டுக்குப்
ீ நபொடொ... இங்க வரக் கூடொது'' என்றொன் பக்கத்தில் இருந்த தபயன்.

அவன், அந்தக் குட்டிப் தபயனின் அண்ணன் என்று தவயில் புரிந்துதகொண்டது.

''இல்லண்நண... நொனும் விதளயொட்டுக்கு வர்நறண்நண.''

''உனக்கு எத்ததன தடதவ தசொல்றது..? தபரிய பசங்க விதளயொடுற எடத்துக்கு வரக் கூடொதுன்னு.
இனிநம வந்நத... அவ்வளவுதொன்'' என்று தன் தம்பியின் ததலயில் ஓங்கி ஒரு குட்டுதவத்தொன்
அண்ணன்.
பின்பும் தம்பி தமதொனத்திநலநய அமர்ந்து அழுதுதகொண்டு இருப்பததப் பொர்த்துத் திரும்பி வந்து,
''இந்தொ கொசு... நபொயி ஐஸ் வொங்கிச் சொப்பிடு'' என்று தகொடுக்க, ''எனக்குக் கொதசல்லொம் நவணொம். நொனும்
ஆட்டத்துக்கு வருநவன்'' என்று தம்பியின் பிடிவொதம் நீ ண்டது. ''இனிநம இங்க வருவியொ... வருவியொ...''
என்று நகொபமொகக் நகட்டபடிநய தன் தகயில் இருந்த கம்பொல் தம்பிதய அடித்துக் தகொண்டு இருந்தொன்
அண் ணன். தன்தனவிடவும் உக்கிரமொக மனிதர்கள் இருப் பததப் பொர்த்துப் பயந்தபடிநய தவயில்
அந்த இடத்ததவிட்டு நகர ஆரம்பித்தது.

பின்தபொரு நொள் அந்த ஊருக்கு மதழ வந்தது. முதிர்ந்த மதழ. அந்த மதழக்குப் பல லட்சம் வயது
இருக்கும். ஒவ்தவொரு முதற நமகத்தில் இருந்து குதிக்கும்நபொதும், தன் வயதத அது கூட்டிக்தகொண்நட
வரும். முதல் முதற அது ஒரு மதலக் கொட்டில் குதித்தநபொது, அதன் தகப்பன் தசொன்னது, ''முதல்
முதற மண்ணுக்குப் நபொகிறொய்... நமகமொகித் திரும்பி வொ.''

மதலக் கொட்டில் அருவியொகி, ஏநதநதொ ஊர்களில் நதியொகிக் கடந்து, கடலில் ஆவியொகி நமகத்தத
அதடந்து, மீ ண்டும் அது ஒரு தபரு நகரத்தில் குதித்தது. ஆடி ஆடி சொக்கதட நீ ரில் மிதந்து கடலிடம்
கலக்தகயில், அது தன் வொழ்வின் மிகப் தபரும் அனுபவத்ததத் தன் ஞொபகக் குறிப்நபட்டில்
எழுதிக்தகொண்டது. ஆயிற்று வருடங்கள். பல ஊர்கள், பல அனுபவங்கள், இப்நபொது அதன் நபநரட்டில்.

ஏநனொ மதழக்கு இந்த ஊதரப் பிடித்திருந்தது. கொதலயில் இருந்து விடொது இந்த ஊரிநலநய
தபொழிந்துதகொண்டு இருந்தது மதழ. அந்திக் கருக்கலில் தகொஞ்சம் சொந்தமொகி, ஒரு புளியமரத்தின்
கிதளகளில் தூறலொக இதளத்து தசொட்டிக்தகொண்டு இருந்தது. எங்கிருந்நதொ வந்த ஒரு நபருந்து அந்த
புளியமரத்தடியில் நின்று, ஓரிருவர் இறங்க... பின் கிளம்பிச் தசன்றது. அந்த புளிய மரத்தடிதொன்
அவ்வூரின் நபருந்து நிறுத்தம் என அறிந்துதகொண்டது மதழ.
ரகாணிப்தபதயக் குதடயொக்கி மூன்று நபர் அந்த மரத்தடியில் வந்து நின்றொர்கள். இரண்டு ஆண்கள்,
ஒரு தபண். அந்த நகொணிப்தபக் குதடதயயும் தொண்டி அந்தப் தபண்ணின் கன்னங்கள் நதனந்து
இருந்தன. அது தண்ண ீரொல் அல்ல; கண்ண ீரொல் என்பது மதழக்கு மட்டும் ததரிந்திருத்தது.

மதழ அவர்கதள உன்னிப்பொகக் கவனிக்க ஆரம்பித்தது. நடுவில் இருந்தவன் பக்கத்தில் இருந்த

அந்தப் தபண்ணிடம் நபசிக்தகொண்டு இருந்தொன்.

''ஏ... புள்ள... நபொற எடத்துல ஒழுங்கொ இரு.''

''சரிண்நண'' என்றது அந்தப் தபண்.

''குடும்பம்னொ, ஆயிரம் இருக்கும். அதுக்கொக தனியொ ஓடி வரலொமொ..?''

''உம்...''

''சண்தட சச்சரவு வரத்தொன் தசய்யும்... உங்க அண்ணி என்கூட வொழலியொ?''

மறுபடியும் ஒரு ''உம்...''

''என்னநமொ... பொர்த்து நடந்துக்க'' என்றபடி அருகில் விதறப்பொக இருந்த இதளஞனிடம் திரும்பினொன்.

''மொப்நள...''

விதறத்த இதளஞனிடம் இருந்து எந்தப் பதிலும் இல்தல.

''ஏ, மொப்நள... உன்தனத்தொம்பொ.''

''ம்... ம்... நகக்குது.''

''அவ அப்படித்தொன். எடுத்நதன் கவுத்நதன்னு நபசுவொ. அத எல்லொம் மனசுல தவச்சிக்கொத'' - என்ற படி
தகொஞ்சம் ரூபொய் நநொட்டுகதள அவன் சட்தடப் தபயில் திணித்தொன், அந்தப் தபண்ணின் அண்ணன்.

''எதுக்கு இததல்லொம்'' என்று ஒப்புக்குச் தசொன்னொலும், அந்த நநொட்டுகளின் கூட்டுத் ததொதகதயக்

கண்களொல் எண்ணிக்தகொண்டு இருந்தொன் விதறத்த இதளஞன்.

தூரத்தில் ஒரு மினி பஸ் வந்து, இவர்களின் தகயொட்டலுக்கு நின்று... அந்தப் தபண்தணயும்
இதளஞதனயும் ஏற்றிக்தகொண்டு கிளம்பியது. வண்டியின் கூடநவ ஓடியபடி அந்தப் தபண்ணின்
அண்ணன் தசொல்லிக்தகொண்டு இருந்தொன்.

''மொப்நள... அடிக்கொமப் பொர்த்துக்கய்யொ.''

இப்நபொது அந்த அண்ணனின் கன்னமும் நதனந்து இருந்தது. அது தண்ண ீரொல் அல்ல... கண்ண ீரொல்
என்பது மதழக்கு மட்டுநம ததரிந்திருந்தது.

அடுத்ததொரு நொள் தவயிலும் மதழயும் சந்தித்துக்தகொண்டன.

 தவயில் மதழயிடம் தசொன்னது, ''அண்ணன் கள் தவயிலின் வொர்ப்புகள். நகொபத்தின்
உக்கிரம் அப்படிநய இருக்கிறது.''

மதழ குறுக்கிட்டது, ''இல்தல இல்தல... அண்ணன்கள் மதழயின் தமந்தர்கள்.

கண்ண ீரின் ஈரத்ததக் கண்டதொல் தசொல்கிநறன்.''

மதழ, தவயில் உதரயொடலுக்கு நடுநவ நொன் நுதழந்நதன்.

''ஒரு அண்ணனொகச் தசொல்கிநறன். அண்ணன்களின் நகொபம் தன் நதொள்களின் மீ து

ஏற்றிதவக்கப்பட்ட தபொறுப்பு உணர்வொல் வருவது. அண்ணன்களின் ஈரமும் அநத
உணர்வின் இன்தனொரு வடிவம்தொன்.''

என் பதிதலத் நகட்டு 'ஆமொம்’ என்று ஆநமொதித்தபடி மதழயும் தவயிலும்

இதணந்து வொனவில்லொக மொறின!

- அணிலாடும்...

அணிலொடும் முன்றில்!
நொ.முத்துக்குமொர்
ஓவியங்கள் : அனந்த பத்மநொபன்

விதளயொடு ஆயதமொடு தவண்மணல் அழுத்தி

மறந்தனம் துறந்த கொழ்முதள அகய
'தநய்தபய் தீம்பொல் தபய்துஇனிது வளர்த்தது
நும்மினும் சிறந்தது நுவ்தவ ஆகும்’ என்று
அன்தன கூறினள் புன்தனயது நலநன
அம்ம! நொணுதும், நும்தமொடு நகய
விருந்தின் பொணர் விளர்இதச கடுப்ப
வலம்புரி வொன்நகொடு நரலும் இலங்குநீர்த்
துதறதகழு தகொண்க! நீ நல்கின்,
இதறபடு நீழ ல் பிறவுமொர் உளநவ!

- நற்றிடண

(பொணர்களின் தமல்லிதச முழக்கத்ததப்நபொல, நீர் விளங்கும் கடல் துதற தபொருந்திய நொட்டின்

ததலவநன! விதளயொடி அயரும் ஆய மகளிநரொடு தவண் மணல் இடத்நத புன்தனக் கொய்கதள
அழுத்தியபடிநய விதளயொடி இருந்நதொம். அவற்றுள் ஒன்தற எடுக்க மறந்தும் நபொநனொம். அந்த
புன்தனக் கொய் முதளவிட்டு வளர்ந்தது. நொங்கள் அததன நீர் விட்டு வளர்த்நதொம்.

அததனக் கண்ட எம் அன்தன 'நீ வளர்த்த இம்மரம் உனக்குத் தங்தக நபொன்றது’ என்று கூறினொள்.
ஆதகயொல், இப்புன்தன மரத்தின் நிழலடியில் உன்நனொடு நதகத்து விதளயொடி இன்புறுவதற்கு, நொங்கள்
நொணம் அதடகிநறொம்!)

இது ஒரு கதத. இரண்டு கிளிகளின் கதத. இரண்டு கிளிகளும் தவவ்நவறு கிளிகள். மனிதக்
கண்களுக்கு எல்லொக் கிளிகளும் ஒநர கிளிகளொகத் நதொற்றம் அளிப்பது இயல்புதொநன. பச்தச மொ
இதலநபொல் நமனியும்; பவழ வொய் இதழும் தவிர்த்து, கிளிகதள என்றொவது நொம் உற்றுப் பொர்த்து
இருக்கிநறொமொ? ஒரு கிளிக்கும் இன்தனொரு கிளிக்கும் இதடநய உள்ள நவறுபொடு என்பது கிளிகளும்
மரங்களும் மட்டுநம அறிந்த ரகசியம்.

இரண்டு கிளிகளில் முதல் கிளியின் கதததயச் தசொல்கிநறன். இந்தக் கிளி ஓர் அக்கொவுக்குத்
தங்தகயொகப் பிறந்த கிளி. 'அக்கொ... அக்கொ’ என்று, அக்கொ பின்னொநலநய சுற்றிக்தகொண்டு இருக்கும்.
அக்கொவுக்கும் அதற்கும் ஐந்து வயது வித்தியொசம். அக்கொதவப்நபொலநவ தபொட்டு தவத்துக்தகொள்ளும்.
தரட்தட ஜதட பின்னல் நபொட்டுக்தகொள்ளும். அக்கொவுக்குத் ததத்தததப்நபொலநவ மொம்பழக் கலர்
பட்டுப் பொவொதட தனக்கும் நவண்டும் என்று சொப்பிடொமல் அடம்பிடித்து, முதுகில் நொன்கு அடி
வொங்கிக்தகொண்டு, அததப்நபொலநவ ததத்துக்தகொள்ளும்.

அக்கொ வளர்ந்து சடங்கொன நொளில் நதன், திதன மொவு, நல்தலண்தணய் கலந்த புட்டு... என அக்கொவுக்கு
நடந்த தகொண்டொட்டங்களில் மயங்கி, தொனும் சடங்கொகும் நொதள அந்தக் கிளி கனொ கண்டுதகொண்டு
இருக்கும்.

வளர்ந்த அக்கொவின் தொவணிதய

எல்நலொரும் உறங்கும் பின் மதியத்தில்
கண்ணொடி முன் அணிந்து
பொர்க்கும்நபொது, தொன் அக்கொவொகி வந்த
தங்தகநயொ என அந்தக் கிளி குழம்புவது
உண்டு.

தவள்ளிக் கிழதம மொதலகளில்

தபருமொள் நகொயிலுக்கு அக்கொவுடனும்
அவள் தொவணித் நதொழிகளுடனும்
தசல்லும்நபொது, மீ தச முதளத்த
தபயன்களின் பக்திப் பொர்தவ அக்கொ
மீ தும் அவள் நதொழிகள் மீ தும் விழக்
கொண்தகயில், தனக்கும் ஒரு கொலம்
வரும் என அந்தக் கிளி
நிதனத்துக்தகொள்ளும். அக்கொவுக்குத்
திருமணமொகி கண்கொணொ ஊருக்குக்
கிளம்பும்நபொது, அக்கொ மீ து அந்தக்
கிளிக்குக் நகொபம் நகொபமொக வந்தது.
சிறு வயதில் ஒரு நகொதட
விடுமுதறயில் அக்கொக் கிளி தசய்த
சத்தியம் அந்தக் கிளிக்கு அப்நபொது
ஞொபகத்தில் வந்தது.

அன்று அக்கொக் கிளி தசொன்னது;

'நொம எப்பவும் இப்படிப் பிரியொம

இருப்நபொம்!’

'அது எப்படிக்கொ? உனக்குக் கல்யொணம் ஆயிடுச்சின்னொ..?’

'நொம தரண்டு நபரும் ஒநர மொப்பிள்தளயக் கல்யொணம் பண்ணிப்நபொம்!’

'தமய்யொலுமொ?’

'சத்தியமொ!’ என்று அக்கொக் கிளி ததல மீ து தகதவத்தது. இப்நபொது இந்தப் புது மொமொவின் தகதயப்
பிடித்துக்தகொண்டு இருக்கிறது. அதற்கடுத்த மூன்று நொட்களும் மனசு சரியில்லொமல் இந்தக் கிளி
தத்திக்தகொண்நட இருந்தது.
பின்புக்கும் பின்பு, ஒரு சுபமுகூர்த்த நொளில், தங்தகக் கிளிக்கும் திருமணம் நடந்தது. திருமணத்துக்குப்
பின்பு, தொன் எப்படி எல்லொம் அசடொக இருந்நதொம் என்று அடிக்கடி நிதனத்துப் பொர்த்துச்
சிரித்துக்தகொள்ளும். அக்கொக் கிளிக்கு தங்தகக் கிளியொக இருப்பதில்தொன் எத்ததன எத்ததன
சுவொரஸ்யங்கள்!

அடுத்து, இரண்டொவது கிளியின் கதததயச் தசொல்கிநறன்.

இது ஓர் அண்ணனுக்குத் தங்தகயொகப் பிறந்த கிளியின் கதத. அண்ணனுக்குத் தங்தகயொகப் பிறக்கும்
கிளிகள் எப்நபொதும் தசல்லமொக வளரும். கிளிகள் ஆயினும் அந்தச் தசல்லம் எல்லொம் நதொட்டத்துக்குள்
சுற்றி வரும் வதரதொன் என்பதத அந்தக் கிளிகளின் ஆழ் மனது அறிந்நததவத்திருக்கிறது.

அண்ணன் என்றொல், அந்தக் கிளிக்கு அப்படிப் பிடிக்கும். அப்பொதவவிட அண்ணனிடம் இந்தக் கிளிக்குக்
கூடுதல் சுதந்திரம் கிதடத்தது. அண்ணனுக்கொகப் பொர்த்துப் பொர்த்துச் சதமக்கும். வ டு
ீ திரும்பும்
அண்ணன் அள்ளி அள்ளிச் சொப்பிடுவததப் பொர்க்கப் பொர்க்க... சதமத்த கதளப்பு எல்லொம் நீங்கி, அடுத்த
நவதள உணவுக்கு என்ன சதமக்கலொம் என நயொசிக்கும். முளி தயிர் பிதசந்த கொந்தள் தமன்
விரல்களுக்குக் கிதடத்த பொரொட்டல்லவொ அது! அண்ணன் சட்தடதய நநர்த்தியொகத் துதவத்து
மடிக்கும்நபொது, அண்ணதனப்நபொலநவ ஓர் அன்பொன கணவதன அடி மனதில் அது எதிர்பொர்க்கிறநதொ
என எல்நலொருக்கும் நதொன்றும்.

பத்தொம் வகுப்பு படிக்தகயில் அந்தக் கிளி தட்டச்சுப் பயிற்சி நிதலயத்தில் நசர்ந்தது. அந்தக் கொலத்தில்
தபண்கதளப் படிக்க அனுப்புவநத சிரமமொக இருந்தது. தபண்கதளப் படிக்கவும் அனுப்பி, கூடுதலொகத்
தட்டச்சு கற்கவும் அனுப்புவது என்பது நிதனத்துப் பொர்க்க முடியொத விஷயம். அந்தக் கிளியின்
அண்ணன் தன் அப்பொ - அம்மொவிடம் நபசி, இந்த வொய்ப்தபப் தபற்றுத் தந்தது.
கொதல ஏழு முதல் எட்டு வதர தட்டச்சு வகுப்பு. அந்தக் கிளியின் அண்ணன், தன் தசக்கிளின் பின்
இருக்தகயில் அதத அமரதவத்து... தட்டச்சு நிதலயத்துக்குக் கூட்டி வந்துவிடும். தன் தங்தக தட்டச்சு
கற்கும் ஒரு மணி நநரமும் எதிரில் உள்ள ஒரு நதநீ ர்க் கதடயில் அமர்ந்து நபப்பர் படித்துக்தகொண்டு
இருக்கும். asdfg; lkjhj எனத் திரும்பத் திரும்ப அடிக்கச் தசொல்தகயில், தன் அண்ணன் தனக்கொக தவளிநய
கொத்துக்தகொண்டு இருக்கும் பதற்றத்தில் தப்பும் தவறுமொக அடிக்கும். பயிற்றுநர் வந்து விரல்களில்
ஸ்நகலொல் அடிக்கும்நபொநத சுய நிதனவு திரும்பும். வகுப்பு முடிந்து அண்ணனுடன் திரும்பிக்தகொண்டு
இருக்தகயில், அண்ணதனப் நபொலநவ இந்த உலகில் எல்நலொரும் தமன்தமயொனவர்களொக இருக்கக்
கூடொதொ என நிதனத்துக்தகொள்ளும்.

மதழக் கொலங்களில் குளிர் நபொக்க அண்ணனின் முழுக்தக சட்தடதய எடுத்து அணிந்துதகொள்ளும்.

'என் சட்தடதய ஏன்டி எடுத்நத?’ என்று அண்ணன் தசல்லமொகத் ததலயில் குட்டும்நபொது, 'வவ்வவ்நவ’
என்று பழிப்புக் கொட்டி, அந்தச் சட்தடக்கு நமல் இன்தனொரு சட்தடதய எடுத்து அணிந்துதகொண்டு,
நசொளக் தகொல்தல தபொம்தமநபொலச் சிரிக்கும்.

தன் நதொழிகளுடன் கூடத்திநலொ; தமொட்தட மொடியிநலொ படித்துக்தகொண்டு இருக்கும்நபொது... ததலதயக்

குனிந்தபடி கடந்து தசல்லும் அண்ணதனப்நபொலநவ, நதொழிகள் தசன்றவுடன் நடித்துக்கொட்டி கிண்டல்
பண்ணும்.

கொலம் முழுவதும் இந்த சின்னஞ்சிறு அண்ணனின் தங்தகயொகநவ இருந்துவிடக் கூடொதொ? ஏன்

எல்நலொதரயும் வயததன்னும் தூண்டில் முன்நன இழுத்தபடி நகர்ந்து தசல்கிறது என்று அது அடிக்கடி
நிதனக்கும்.

எல்லொப் தபண் கிளிகதளயும்நபொலநவ தொனும் ஒருநொள் பிறந்து வளர்ந்த கூட்தட விட்டு விட்டு,
நவநறங்நகொ உள்ள துண்டு வொனத்ததத் நதடிப் பறந்து நபொகும் நொள் வரும் என்று நிதனக்கும்நபொது,
அதற்கு அழுதகயொக வரும். அப்படிநய பறந்து நபொய், அண்ணன் மடியில் அமர்ந்துதகொள்ளும்.
அண்ணன் கிளிக்குத் தங்தகக் கிளியொக இருப்பதில்தொன் இன்னும் எத்ததன எத்ததன சுவொரஸ்யங்கள்!

வருடங்களுக்கும் பிறகு நொன் என் அதறயில் அமர்ந்து எழுதிக்தகொண்டு இருந்நதன். ஜன்னல் ஓரமொக
இரண்டு தங்தகக் கிளிகளும் வந்து அமர்ந்து என்தனப் பொர்த்துக் நகட்டன;

'என்ன எழுதிக்தகொண்டு இருக்கிறொய்?’

'அணிலொடும் முன்றில்’ என்நறன்.

'நிச்சயம் அதில் தங்தககதளப்பற்றியும் எழுத நவண்டும்’ என்றன.

'அததத்தொன் எழுதிக்தகொண்டு இருக்கிநறன்’ என்நறன்.

'அப்படியொனொல், நீ பல வருடங்களுக்கு முன் எழுதிய 'சில நகள்விகள்’ கவிதததயயும் அதில் எழுது’

என்றன.

'நவண்டொம், எழுதியததநய எழுதுகிநறன் என்பொர்கள்’ என்நறன்.

'எத்ததன முதற நதனந்தொலும் மதழயில் நதனவது சுகம். அந்தக் கவிதததய எழுதித்தொன் ஆக

நவண்டும்’ என்றன.

இரண்டு தங்தகக் கிளிகளுக்கொகவும் விகடன் வொசகர்களுக்கொகவும் அந்தக் கவிதத;

ில ரகள்ேிகள்
முதிர்ந்த மதழ நொளில்
ததொதலக்கொட்சி பொர்ப்பவதள
நதநீர் நகட்டதற்கொய்
தசல்லமொய் நகொபிக்கும்
சிணுங்கதல
ரசித்ததுண்டொ நீ ?

கூடப் படிக்கும்
கிரொமத்துத் நதொழியிடம்
'என் அண்ணனுக்கு
தரொம்பப் பிடிக்குதமன்று’
ஜொதமன்ட்ரி பொக்ஸ் நிதறய
நொவல் பழம் வொங்கி வந்து
மண் உதிரொப் பழத்தத
ஊதித் தரும் அன்பில்
உணர்ச்சிவசப்பட்டது உண்டொ நீ ?

என் அண்ணன்
என்றவள்
சகநதொழிகளிடம் அறிமுகப்படுத்துதகயில்
தவட்கத்தொல் தமௌனித்து
ததல குனிந்திருக்கிறொயொ?

ததன்னங்கீ ற்றுக்குள்
சடங்கொன தவட்கத்தில்
அவள் கன்னம் சிவக்தகயிநல
உனக்கும் அவளுக்கும்
இதடயில் நதொன்றிய
நுண்ணிய இதழகதள
அறுத்ததுண்டொ நீ ?

கிளிப் பச்தச என்றவள்

ஆயிரம் முதற கூறியும்
பொசி கலரில் வதளயல் வொங்கி வந்து
வதசபட்டு இருக்கிறொயொ?

மிகச் சொதொரணமொய்
நகட்டுவிட்டொய் நண்பொ,
'உனக்தகன்ன
அக்கொவொ? தங்தகயொ?
கஷ்டப்பட்டுச் சம்பொதித்து
கல்யொணம் பண்ணித் தர,
ஒநர தபயன்’ என்று.

எனில்
கஷ்டப்பட்டுச் சம்பொதித்து
கல்யொணம் பண்ணித் தர மட்டுமொ
அக்கொவும் தங்தகயும்?

- அணிலாடும்...
அணிலொடும் முன்றில்!
நொ.முத்துக்குமொர்
ஓவியங்கள் : அனந்த பத்மநொபன்

ரேர் என்பது
கண்ணுக்குத் சதரியாத
மேத்தின் பூ.
பூ என்பது
கண்ணுக்குத் சதரியும்
மேத்தின் ரேர்!

- தாகூர்
('ேழி தப்பிய பறடேகள்’ சதாகுப்பில் இருந்து...)

மநலசியத் ததலநகர் நகொலொலம்பூருக்குப் பொடல் எழுதுவதற்குச் தசன்றிருந்நதன். என் மநலசிய

எண்ணுக்கு தமிழ்நொட்டில் இருந்து யொநரொ அதழத்துக்தகொண்நட இருந்தொர்கள். ததொடர்ந்து அலறிய
அதலநபசிதய எடுத்து ''ஹநலொ...'' என்நறன்.

''நொன்தொம்பொ... அண்ணன் நபசநறன். நம்ம தபரியப்பொ இறந்துட்டொரு!'' என்றது எதிர் முதனக் குரல்.
அதிகம் பழகொத குரல். கண்ணுக்கு முன் எல்லொப் தபரியப்பொக்களும் வந்து நபொனொர்கள். ''எந்த
அண்ணன்... சரியொத் ததரியலிநய!'' என்று தயங்கிநனன்.

''அதொம்பொ...'' என்று அவர் உறவு முதறதய விளக்கினொர்.

அப்பொவின் தபரியப்பொ மகனின் மகன். பங்கொளி அண்ணன். அப்பொவின் இன்தனொரு சித்தப்பொ மகன்
இறந்துவிட்டொரொம்.

''நம்ம நவலூர் தபரியப்பொதொம்பொ. நீ கூடச் சின்ன வயசுல வந்திருக்கிநய. கொதலயில எழுந்து

நகொயிலுக்குப் நபொயிருக்கொரு. திரும்பி வந்து தண்ணி நகட்டொரொம். அவங்க மருமக எடுத்துட்டு
வர்றதுக்குள்ள திண்தணயில்சொஞ்சி தகடந்தொரொம். தூங்குறொருன்னு ததொட்டுப் பொர்த்தொ, மூச்சு
இல்தலயொம்!''

'அப்படியொ’... 'அய்நயொ’... 'ஓநஹொ’ என மூன்று வொர்த்ததகளில் எததச் தசொல்லலொம் என நயொசித்து,

கதடசியொக 'ம்’ என்நறன்.
 ''அப்புறம் எப்படிப்பொ இருக்நக?'' என்று அவர் என்
நலன் விசொரித்தொர்.

''நல்லொருக்நகண்நண!'' என்நறன்.

''டி.வி-ல உன்தனப் பொர்க்கும்நபொது குழந்ததங்க

சந்நதொஷப்படுங்க. உங்க சித்தப்பொதொன்டொனு
தசொல்லுநவன்!''

''என்ன படிக்கிறொங்க?''

அவர், அவர்களின் மதிப்தபண் விவரத்தில் ததொடங்கி,

விதளயொட்டுப் புத்தி வதர, விவரித் துக்தகொண்டு
இருந்தொர். கதடசியொக, ''சினிமொ தொன் எல்லொப்
பசங்கதளயும் தகடுக்குது'' என்றொர்.

இம்முதற நொனும் குற்றவொளிக் கூண்டில்

நின்றதொல், ''அப்படியொ'' என்நறன் எச்சரிக்தகயொக.

''என்னநமொப்பொ... உங்கப்பொ இருந்த வதரக்கும்

எல்லொப் பங்கொளி விநசஷத்துக்கும் மறக்கொம
வருவொரு. வர்ற ஞொயித்துக் கிழதம கொரியமொம்.
ஒரு எட்டு வந்து ததல கொட்டிட் டுப் நபொ'' என்று
முடித்துக்தகொண்டொர்.

''சரிண்நண...'' என்று தசொல்லிவிட்டு, ஜன்னல் வழியொகக் கடந்து தசல்லும் நமகங்கதளப்

பொர்த்துக்தகொண்டு இருந்நதன். நொன் இருந்தது 48-வது மொடி. கண் எதிநர கொற்றில் மிதக்கும் நமகங்கள்.
நதொன்றிக் கதலந்து மீ ண்டும் புதிதொகத் நதொன்றி எததச் தசொல்ல வருகின்றன இந்த நமகங்கள். ஓடி
ஓடிக் கொற்றில் உதடவதற்கொ, இந்த ஓட்டம்?

அதறக்குத் திரும்பியவுடன் ''ட்யூன் தரடி... ஏதொச்சும் டம்மி லிரிக் தசொல்லுங்க'' என்றொர் யுவன்ஷங்கர்
ரொஜொ.

''பொடுங்க...'' என்நறன்.

''தனனொ தனனொ தனனொ'' என்றொர். என்தன அறியொமல் வொர்த்ததகள் வந்தன.

''அதலநமல் நுதரயொய் உதடநவொம்...''

ேிமொனத்தில் தசன்தன திரும்புதகயில், நிதனவுகள் அப்பொதவச் சுற்றிநய அதலஅடித்துக்தகொண்டு

இருந்தன. அப்பொ... நீங்கள் இல்லொதநபொதுதொன் உங்கள் அருதம இன்னும் அதிகமொகப் புரிகி றது.
எங்கள் கிதளகள் பூப்பதற்கொகநவ, நீங்கள் நவரொக மண்ணுக்குள் மதறந்துகிடந்தீர்கள். உண்தமயில்
பூக்கள் ஒருநொள் மண்ணில் உதிர்வதுஎல்லொம், நவர்கதள முத்தமிடத்தொநனொ?

எங்களுக்கொக நீ ங்கள் இருந்தீ ர்கள். எல்லொ இடங்களிலும் இருந்தீர்கள். இநதொ சின்ன வயதில்,
விநசஷங்களில் மட்டும் பொர்த்த உங்கள் பங்கொளிகளிடம் இருந்து அதழப்பு, உங்கள் நவரின் இன்தனொரு
பகுதி.

நிதனவதலகதள நடுவில் நிறுத்தி 'எக்ஸ்கியூஸ் மீ !’ என்று ஒரு குரல் நகட்டது.

விமொனப் பணிப் தபண். தகயில் சிறிய நகொப்தபயில் மது தவத்திருந்தொள். அந்த நநரத்தில் அது
எனக்குத் நததவயொக இருந்தது. மது, நிதனவுகளின் தபொக்கிஷத்ததத் திறக்கும் சொவி. சில நநரங்களில்
அதுநவ நிதனவுகளின் புததகுழிதய மூடும் நவலியொகவும் அதமந்துவிடுகிறது. விமொனமும் நொனும்
நமகத்தில் மிதந்தபடி குலுங்கிக்தகொண்டு இருந்நதொம்.

ஞாயிற்றுக் கிழதம நவலூர் கிளம்புதகயில் மதனவி நகட்டொள். ''கொரியம்னொ, பங்கொளிங்க மீ தச-

தொடிதய எடுப்பொங்க. நீ ங்க எடுப்பீங்களொ?''

''நிச்சயமொ...'' என்நறன்.

''நம்ம கல்யொணத்துக்குக்கூட நீங்க தொடிதய எடுக்கல...'' என்றொள் ஊடலொக.

''அது நவற... இப்ப நொன் பங்கொளி'' என்நறன்.

''ஆமொம், நல்ல பங்கொளி'' என்றொள் சிரித்தபடி.

ரேலூர், அகன்ற ததருக்களில் புழுதியும் தவயிலும் படிந்துகிடந்தது. அகழி சூழ் நகொட்தடயும் புளிய
மரங்களும் தொண்டி, சிக்னலில் நின்று ஊரீஸ் கல்லூரிதயக் கடந்து கிழக்நக பொலொற்றங்கதரயில்
இருந்த தபரியப்பொவின் கிரொமத்தத அதடந்நதன்.

முன்பு எப்நபொநதொ சின்ன வயதில் இங்கு வந்திருக்கிநறன். பொலொற்றங்கதரயில் விதளயொடி

இருக்கிநறன். லொரிகளில் மண் அள்ளிய தபரும் பள்ளங்களும், ஆங்கொங்நக சொயக் கழிவுகளுமொய்,
பொலொறு இப்நபொது பொழும் ஆறொய்க் கிடந்தது. தபரிய பந்தல் நபொட்டு பொலிமர் நொற்கொலிகளில்
உறவினர்கள் கூடியிருந்தொர்கள். ''நம்ம சண்முகம் மகன் என்ன பண்றொன்?'' என்ற குரல் நதய்ந்து...
''நொகரொஜி தபயம்பொ. சினிமொல ஃநபமஸொ இருக்கொன்'' என்று நபச்சு என் பக்கம் திரும்பியது.
''நொன்தொன்டொ உங்க அப்பதனத் தூக்கி வளர்த்நதன். மூக்கு ஒழுகிட்டுத் திரிவொன்'' என்றொர் ஒரு
தபரியவர். நொன் அவர் கொலில் விழுந்து வணங்கிநனன்.

பொலொற்றங்கதரயில் ஓர் ஆல மரத்தடியில் பங்கொளிகள்

நொங்கள் அமர்ந்நதொம். புநரொகிதர் எல்நலொதரயும் குளித்து
விட்டு வரச் தசொன்னொர். பொலொறு நீரின்றி மணலுடன்
நீண்டிருக்க... ததொதலவில் ஒரு பம்பு தசட்டில்
குளித்துவிட்டு ஈர நவட்டியும் தவற்றுடம்புமொய் மீ ண்டும்
எதிரில் அமர்ந்நதொம். என் முதற வந்தநபொது புநரொகிதர்
என்தனப் பொர்த்துக் நகட்டொர்.

''அப்பொ நபரு?''

''நொகரொஜன்...''

''தொத்தொ நபரு தசொல்லுங்நகொ..?''

''எத்திரொஜன்...''

''தொத்தொநவொட அப்பொ நபரு..?''

என் தமௌனத்ததப் பொர்த்து பக்கத்திநல இருந்த பங்கொளி

அண்ணன் தசொன்னொர்.

''ரத்னம். அதொம்பொ நம்ம எல்நலொருதடய தொத்தொ நவொட

அப்பொ நபரு!''
அந்தக் கணத்தில் நொன் அந்த அண்ணனின் தககதளப் பிடித்நதன். அவர் உடலிலும் என் உடலி லும்
எஞ்சியிருந்த, நொங்கள் பொர்த்நத இரொத ரத்னம் தொத்தொவின் உதிரச் சூட்தட அப்நபொது நொன் உணர்ந்நதன்.

ததலக்கட்டு முடிந்து, இதல நபொட்டு கறிச் நசொறு தின்று, பங்குத் ததொதக தகொடுத்து, விதடதபற்றுக்
கிளம்புதகயில், யொநரொ ஓர் உறவுக்கொரப் தபண் இன்தனொருவரிடம் தசொல்லிக்தகொண்டு இருந்தொள்.
''கொதலயில் எழுந்து நகொயிலுக்குப் நபொயிருக்கொரு. திரும்பி வந்து தண்ணி நகட்டொரொம். அவங்க
மருமக எடுத்துக்கிட்டு வர்றதுக்குள்ள திண்தணயில சொஞ்சி தகடந்தொரொம். தூங்குறொருன்னு ததொட்டுப்
பொர்த்தொ, மூச்சு இல்தலயொம்...''

ச ன்தன வந்து அதழப்பு மணி அழுத்த, கதவு திறந்த மதனவி, மீ தச, தொடி இல்லொத என்தனப்
பொர்த்ததும், ''அய்யய்நய!'' என்றொள்.

''என்ன அய்யய்நய? நொயகன் கமல் மொதிரி இருக்நகன் பொரு!'' என்நறன்.

''முதல்ல நபொய் கண்ணொடிதயப் பொருங்க'' என்றொள்.

பொர்த்நதன்.

நொயகன் கமதலவிட இளதமயொகக் கொட்டியது. தூங்கி விழித்த மகன், என்தன

யொநரொநபொல் பொர்த்தொன்.

''நடய், அப்பொடொ...'' என்நறன்.

தகொஞ்சம் சந்நதகம் ததளிந்து, ''நம்ம அப்பொம்மொ...'' என்றொன் ஆச்சர்யம்

விலகொமல்.

அன்றிரவு கனவில் அப்பொ வந்தொர். அவருதடய அப்பொ வந்தொர். கூடநவ,

உருவநம கொட்டொமல் ரத்னம் தொத்தொவும்!

- அணிலாடும்...

அணிலொடும் முன்றில்!
நொ.முத்துக்குமொர்
ஓவியங்கள் : அனந்தபத்மநொபன்

'சபருடமயடையாரத
சபௌர்ணமியின் முழுடமயும்
ஓர் இேவுக்குத்தான்!’

-சஜன் தத்துேம்

ரகாதட ததொடங்கிவிட்டது. கொதலயில் கிளம்பும்நபொநத மதனவி தசொன்னொள், ''நொதளல இருந்து

ஆதவனுக்கு ஸ்கூல் லீவு.'' ''அப்படியொ?'' என்ற படி அலுவலகம் கிளம்பிநனன். தசய்வ தற்கு
எவ்வளநவொ நவதலகள் இருந்தன என்றொலும், எதுவும் தசய்யொமல் மனசு எதத எததநயொ
நிதனத்துக்தகொண்டு இருந்தது. மதியம் ஒரு மணிக்கு என்தனயும் அறியொமல் என் கொல்கள், மகன்
படிக்கும் பள்ளியின் வொசலில் நின்று தகொண்டு இருந்தன.

சதமயல் முடித்து வந்து வியர்தவயுடன் நபசிக்தகொண்டு இருக்கும் தொய்மொர்கள், குழந்ததகதளத்

தக்கொளிகதளப்நபொல் கூதட கூதடயொக அதடத்துக்தகொண்டு கிளம்பக் கொத்திருக்கும் ஆட்நடொ
ரிக்ஷொக்கள், தகயில் குதடயுடன்தசய்தித் தொள் படிக்கும் தொத்தொக்கள், ஆங்கொங்நக ஒன்றிரண்டு
அப்பொக்கள் எனப் பள்ளியின் வொசல் பரபரப்பொக இருந்தது.

எல்நலொருக்கும் நிழல் தகொடுத்துக்தகொண்டு இருந்த முதிர்ந்த பொதொம் மரத்தில் இருந்து, ஒரு சருகு
கொற்றில் அதலயொடி யொர் நதொளிநலொ விழுந்தது. அந்தக் கணம்... அந்தக் கொட்சி... கொலங்களின்
சொட்சியொக அது நிற்பதத உணர்த்துவதுநபொலப் பட்டது.

தபண்கள் கூட்டத்தில் நின்றிருந்த மதனவி என்தனப் பொர்த்ததும் ஆச்சர்யம் தொங்கொமல், ''ஆபீஸ்ல

நவதல இருக்குன்னுட்டு, இங்க நிக்கிறீங்க? தசொல்லநவ இல்தலநய'' என்றொள். ''திடீர்னு வரணும்னு
நதொணுச்சு'' என்நறன்.

தமயின் நகட் திறக்க... பூப்பூவொய் குழந்ததகள் பூத்துக்தகொண்டு இருந்தன. என் பூ, என்தனப் பொர்த்ததும்
பரவசமொய்ப் புன்னதக பூத்தது. பிள்தளகள் பள்ளிக்குச் தசல்லும் முதல் நொதளயும், ஆண்டு இறுதியில்
கதடசி நொதளயும் அருகிருந்து பொர்க்கும் தகப்பன்கள் பொக்கியவொன்கள். இந்த ஒரு நிமிடம் தரும்
சந்நதொஷத்தின் சக்தியில் இன்னும் ஒரு வொரம் என் சக்கரம் நிற்கொமல் சுழலும்.
வழி முழுக்க மகன் நகட்டுக்தகொண்நட இருந்தொன். ''லீவுக்கு எங்கப்பொ கூட்டிப் நபொறீங்க? என்
ஃப்தரண்டு லண்டன் நபொறொன்!''

நொன் அதிர்ச்சியதடந்து, ''லண்டன் எங்க இருக்கு ததரியுமொ?'' என்று நகட்நடன்.

''இது ததரியொதொப்பொ? லண்டன்... லண்டன்லதொன் இருக்கு'' என்றொன்.

லண்டனுக்கு அடுத்து அவன் பட்டியலில், ததொதலக்கொட்சி விளம்பரங்களில் வரும் தீம் பொர்க்குகள்,

கடநலொர ரிசொர்ட்டுகள், கொரும் கொரும் நமொதும் விதளயொட்டுத் திடல்கள் என வரிதசயொகக்
கொத்திருந்தன. கதடசியொக, ''நீங்க லீவுக்கு எங்கப்பொ நபொன ீங்க?'' என்றொன்.

''எங்க தபரியம்மொ வட்டுக்கு!''

ீ என்நறன்.

''லண்டனொ?'' என்றொன்.

''அம்பத்தூர்!'' என்நறன்.

''அது எங்க இருக்கு?'' என்றொன்.

தநஞ்சில் தகதவத்து ''இங்க இருக்கு!'' என்நறன்.

மகன் புரியொமல் விதளயொடச் தசன்றொன்.

என் நகொதட விடுமுதற, தபரும்பொலும் தபரியம்மொ வட்டிநலநய

ீ கழியும். அம்மொதவப் தபற்ற ஆயொ
வட்டில்
ீ மொமொக்கள் இருப்பொர்கள், மொமிகள் இருப்பொர்கள், விதளயொட அவர்களின் பிள்தளகள் இருப்
பொர்கள். கூடநவ, அன்பொனததொரு கண்டிப்பும் இருக்கும். எல்லொவற்றுக்கும் நமல் தசன்தன
நுங்கம்பொக்கத்தில் ஆயொ வடு.
ீ ஆதகயொல், தவளியில் தசன்று விதளயொட முடியொது. வட்டுக்குள்நளநய
ீ
நகரம்நபொர்டு, சதுரங்கம், நொடுகதள நம் இஷ்டத்துக்கு விற்கும் டிநரடு விதளயொட்டுகள், அதிகபட்சம்
தமொட்தட மொடியில் மொஞ்சொ கொத்தொடி.

மொறொக, அம்பத்தூரில் தபரியம்மொ வ டு,

ீ அன்று
நகரத்தில் ஒரு கிரொமம். பதன மரங்கள் சூழ்ந்த
புழல் ஏரியின் பக்கத்தில் ஆங்கொங்நக பொம்புகள்
திரிந்துதகொண்டு இருந்த அம்பத்தூர், இன்றளவுக்கு
அன்று வளர்ந்திருக்கவில்தல. மதழக்
கொலங்களில் தவதளகளின் கச்நசரியும் பின்
ததொடர்ந்து வரும் பொம்புகளின் சீ ற்றமும் இல்லொத
நகரத்தில் யொர் வந்து விதளயொடுவொர்? ஆதகயொல்,
கிரொமத்தில் வளர்ந்த எனக்கு, தபரியம்மொவின் வடு
ீ
தசொர்க்கமொகத் ததரியும்.

எங்கள் ஊரில் ததொதலக்கொட்சிப் தபட்டி ஒநர ஒரு

வட்டில்
ீ இருந்தது. அன்தறய நொட்களில்
பஞ்சொயத்து நரடிநயொ தொண்டி, ததொதலக்கொட்சிப்
தபட்டி உள்ள கிரொமம்... பணக்கொரக் கிரொமம்.
ஊரில் ஏதழட்டுத் தறிகள் தவத்து நடத்திக்தகொண்டு
இருந்த அந்த வட்டில்
ீ மட்டுநம ததொதலக்கொட்சிப்
தபட்டி இருந்தது.

அலொவுதீன் அற்புத விளக்தகப்நபொல அதத அவர் பொதுகொத்தொர். தவள்ளிக் கிழதம 'ஒலியும் ஒளியும்’
பொர்க்கவும், ஞொயிற்றுக் கிழதம படம் பொர்க்கவும் கூட்டம் அதலநமொதும். ஒலியும் ஒளியும் பொர்க்க 15
கொசுகள், படம் பொர்க்க 25 கொசுகள் எனக் கட்டணம் வசூலிப்பொர். விளம்பர இதடநவதளகளில்
ததொதலக்கொட்சிதய அதணத்துவிடுவொர். படம் ஆரம் பிப்பதற்கு 10 நிமிடங்களுக்கு முன்புதொன் பட்டுத்
தறிதயச் சுருட்டி, ததொதலக்கொட்சிப் தபட்டி கூடத்துக்கு வரும். கூடம் நிரம்பிவிட்டொல், கததவ
மூடிவிடுவொர்கள். இப்படிப் படம் பொர்த்த எனக்கு, தபரியம்மொ வட்டில்
ீ இருக்கும் ததொதலக்கொட்சிப்
தபட்டி ஆச்சர்யம். யொரும் கொசு நகட்கொமல், ஒவ்நவொர் வ ட்டிலும்
ீ எப்படி டி.வி. இருக்கிறது என்பது
எனக்கு இன்னுநமொர் ஆச்சர்யம்!

இரண்டு அக்கொக்கள், அண்ணன், தங்தக, தம்பி எனப் தபரியம்மொவின் பிள்தளகநளொடு நொதளல்லொம்

ஆட்டம்தொன். கொலச் சக்கரம் திரும்பிச் சுழன்றொ லும், அந்த நொட்கள் திரும்ப வரொததவ. எத்ததன
எத்ததன விதளயொட்டுகள். புழல் ஏரியில் நசதல வசி,
ீ மீ ன் பிடிப்நபொம். சில நவதலகளில் மீ ன் என
நிதனத்து, ததலப்பிரட்தடகதளப் பொர்த்து ஏமொந்துவிடுவது உண்டு. இப்நபொது நயொசிக்தகயில்,
வொழ்க்தகநய இந்த சுவொரஸ்யமொன சின்னச் சின்ன ஏமொற்றங்கள்தொநனொ!

ஜல்லிக் கற்கதள தவத்து ஐந்தொங் கல் ஆட்டம், ஏழொங் கல் ஆட்டம், நபப்பர் சுற்றிய கல் எறிந்து
ஆடும் முதுகு பஞ்ச்சர், கடவுளின் கண்களும் கண்டுபிடிக்கொமல் ஒளியும் கள்ளன் நபொலீஸ், ஏணியும்
பொம்பும் அதலக்கழிக்கும் பரமபதம், மரப்பொச்சி தபொம்தம,

தமயிருட்டில் பொண்டி ஆட்டம்... என விதளயொடி முடிக்தகயில், விடுமுதற முடிந்திருக்கும். இன்று

என் மகன், வடிநயொ
ீ நகம்ஸில் கொர் ஓட்டிக்தகொண்டு இருக்கிறொன். அவன் தகயில், கொலத்தின்
பொதததயக் கடக்கும் அவசரம்.

தபரியம்மொ எனக்கொகப் பொர்த்துப் பொர்த்துச் தசய்யும். மீ ன் வொங்கும், கறி வொங்கும், கிதடத்துஇருந்தொல்

மொன்கூட வொங்கி இருக்கும். விடுமுதற முடியத் ததொடங்கும் கதடசி வொரத்தில், எனக்கொகத் துணி
எடுத்து, அளவு தகொடுத்து வரும். நுனியில் மஞ்சள்தவத்து அணியதவத்து அழகு பொர்க்கும். ஏநனொ
அந்தத் தருணத்தில் அது அழத் ததொடங்கிவிடும். அம்மொ இல்லொத என்தன நிதனத்து என்பது
அப்நபொது புரியொத வயசு. தங்தக பிள்தளயொனொலும் தன் பிள்தளதொநன!

ஆயினும் அப்படியும் தசொல்லிவிட முடியொது. விடுமுதற நொள் சம்பவம் ஒன்று இப்நபொது நிதனவுக்கு
வருகிறது. தபரியம்மொ மகனொன தம்பி, பந்து எறிந்து ததொதலக்கொட்சிதய உதடத்துவிட்டொன்.
தபரியம்மொ ஒரு கட்தடதய எடுத்து அவதன அடிக்கத் துரத்தியது. பிஞ்சு வயதின் நவகத்தில் நொன்
ஓடிச் தசன்று அவதனப் பிடித்தபடி, ''தபரியம்மொ! இங்க வொங்க மொட்டிக்கிட்டொன்'' என்நறன்.

மூச்சு வொங்க ஓடி வந்த தபரியம்மொ, கட்தடதயக் கீ நழ நபொட்டுவிட்டு, ''ஏன்டொ...

என் புள்ள அடி வொங்குறதுல உனக்கு அவ்வளவு சந்நதொஷமொ?'' என்றது.

அந்தக் கணம் என் கொல்களுக்குக் கீ நழ ததர நொன்கு அடி பிளந்தது. உள் மனசில்
இருந்து ஒரு குரல் தசொன்னது 'உறவு நவறு... உதிரம் நவறு!’

'நதியின் குற்றமன்று நறும்புனல் இன்தம’ என்பது கம்பன் வொக்கு. கொலம் கடந்து

இப்நபொது ஒரு கவிஞன், கம்பனின் தககதளப் பிடிக்கிறொன். நதொட்டம் என்றொல்
சருகுகளும் இருக்கும்தொநன?

- அணிலாடும்...
அணிலொடும் முன்றில்!
நொ.முத்துக்குமொர்
ஓவியங்கள் : அனந்தபத்மநொபன்

'மடலயும் அரத மடலதான்

ேழியும் அரத ேழிதான்
மாறியிருப்பது மனசு மட்டுரம!’

- ஜப்பானிய டைக்கூ கேிஞர் பூ ன்

ரதர்வுக் கூடம் பரபரப்பொகவும் பதற்றமொகவும் இருந்தது. இவன் தொமதமொகத்தொன் உள்நள நுதழந்தொன்.

தனக்கொன எண்தணயும் அதற்கொன அதறதயயும் கண்டுபிடித்து இவன் உள்நள நுதழதகயில், எல்லொ
மொணவர் களும் நதர்வு எழுத ஆரம்பித்து இருந்தனர். இடம் நதடி அமர்ந்து, தககள் நடுங்க
நகள்வித்தொதள வொங்கிப் படிக்கத் ததொடங்குதகயில், எல்லொ நகள்விகளுக்கும் விதட ததரிந்த
மொதிரியும் ததரியொத மொதிரியும் இருந்தது. விதடத் தொதளத் திருத்தப்நபொகிறவர் நமல் பொரத்ததப்
நபொட்டுவிட்டு, முதல் நகள்விதயப் படிக்க ஆரம்பித்தொன்.

1. கீ ழ்க்கண்ைேற்றில் ஏரதனும் மூன்று உறவுகடைப்பற்றி 150 ோர்த்டதகளுக்கு மிகாமல் கட்டுடே

ேடேக.

அ) தாய் மாமா
ஆ) அக்கா மாமா
இ) அத்டத மாமா
ஈ) அத்டதப் டபயன், மாமா டபயன்

இவன் தொய் மொமொதவப்பற்றி ஏற்தகனநவ எழுதிவிட்டதொல், அதத சொய்ஸில் விட்டுவிட்டு, மற்ற

மூன்று உறவுகதளப்பற்றி எழுதத் ததொடங்கினொன்.
 (ஆ) அக்கா மாமா

இவனுக்கு அக்கொ மொமொதவ ஆரம்பத்தில் இருந்து பிடிக்கநவ பிடிக்கொது. நதொட்டத்துக்கு பொத்தி

பிரித்தததப்நபொல் ஸ்தடப் கட்டிங் ததலயுடனும், ததருப் புழுதிதய இடம் வலமொக விரட்டி அடிக்கும்
தபல்பொட்டம் நபன்ட்டுடனும், அக்கொதவப் தபண் பொர்க்க அவர் வட்டுக்குள்
ீ நுதழந்தநபொது, 'ஏய் இவநள...
புருஷன் வட்டுல
ீ உனக்குப் தபருக்குற நவதலநய இருக்கொது! அவரு நபன்ட்நட பொர்த்துக்கும்!’ என்று
அக்கொவின் நதொழி ஒருத்தி தசொன்னநபொது, அக்கொ மொமொவின் நமல் முதல் தவறுப்பு விழுந்தது.

தபண் பொர்க்கும் படலத்தின்நபொது சிற்றுண்டி சொப்பிடுதகயில், 'உப்புமொவில் கடுகு அதிகம். கடுகு

எனக்குப் பிடிக்கொது!’ என்று ஒரு தமிழ்ப் புலவர் ததொனியில் மொமொ தசொன்னதும், உறவினர்கள்
சிரித்ததும் தவறுப்பின் அடுத்த கட்டம்.

கொபி டம்ளதர வொங்கி சத்தம் நபொட்டு உறிஞ்சி உறிஞ்சி அவர் குடித்தததப் பொர்த்ததும், அக்கொதவ
நிதனத்து இவனுக்குப் பொவமொக இருந்தது. ஆண்கள் மனதில் பொவமொகத் நதொன்றுவது, தபண்கள்
மனசுக்குப் பரவசமொகத் நதொன்றும்நபொல. அக்கொவுக்கு அந்த மொமொதவ தரொம்பவும் பிடித்திருந்தது.
'ரசிச்சு ரசிச்சுச் சொப்பிடுறொருரொ... என்னமொப் நபசுறொரு!’ என்று அக்கொ சிலொகித்தது. என்ன ரசதனநயொ?!

திருமணம் முடிந்து மறு வட்டுக்கு

ீ வந்திருக்தகயில், அக்கொவும் மொமொவும் படம் பொர்க்கக்
கிளம்பினொர்கள். துதணக்கு இவதனயும் கூட்டிச் தசன்றொர்கள். நவண்டொ தவறுப்பொகப் நபொனொன்.
இதடநவதளயில், மொமொ ஆண்கள் கழிவதறக்குப் பக்கத்தில் நின்று சிகதரட் பிடிப்பததப்
பொர்த்துவிட்டொன். நவண்டொம் நவண்டொம் என மறுத்தும் இரண்டு நகொன் ஐஸ் வொங்கிக் தகொடுத்தொர்
மொமொ. நல்லவர்தொநனொ என்று முதல் விருப்பம் அவர் நமல் விழுந்தது.
பின் வந்த நொட்களில் தமதொனத்துக்குக் கூட்டிப் நபொய் ஸ்பின் தபௌலிங் நபொட அவர்
கற்றுக்தகொடுத்ததும்; இவதனயும் ஒரு தபரிய மனுஷனொக நிதனத்து தன் தபக்தக ஓட்டச் தசொல்லி
பின்னொல் அவர் அமர்ந்து வந்ததும், அவர் மீ தொன விருப்பத்தின் அடுத்தடுத்த கட்டங்கள்.

இன்று இவன் வளர்ந்துவிட்டொன். வொழ்வின் தவவ்நவறு தருணங்களில், தவவ்நவறு பிரியங்கதள

அவரிடம் இருந்து இவன் தபற்றிருக்கிறொன்.

சில நநரங்களில் தந்ததயொகவும், சில நநரங்களில் அண்ணனொகவும், சில நநரங்களில் நதொழனொகவும்

உணரதவப்பதுதொன் அக்கொ மொமொ உறநவொ!

(இ) அத்டத மாமா

அத்ததகளிடம் இருக்கும் தநருக்கம், அத்தத மொமொக்களிடம் எப்நபொதும் எந்தப் பிள்தளகளுக்கும்

வொய்ப்பது இல்தல. தன் வட்டில்
ீ அந்நியர்நபொல அத்தத மொமொதவயும், அவர் வட்டில்
ீ அந்நியன்நபொல்
தன்தனயும் அடிக்கடி இவன் உணர்வது உண்டு.

ஒவ்தவொரு விடுமுதறக்கும் அத்தத வ டுகளுக்குச்

ீ தசல்லும்நபொது, அத்தத மொமொக்களின் கண்கதளப்
பொர்க்கக் கூச்சப்பட்டு, இவன் ததல குனிந்நத நபசுவொன். அத்தத மொமொக்களுக்கும் அப்படி ஒரு கூச்சம்
இருக்கிறது என்பது இவனது அவதொனிப்பு.

விடுமுதற முடிந்து ஊருக்குக் கிளம்புதகயில்,

'மொமொவிடம் தசொல்லிட்டுப் நபொ!’ என்று அத்தத
தசொல்லும். இவன் அவரிடம் நபொய், 'நொன்
ஊருக்குக் கிளம்பநறன் மொமொ!’ என்பொன்.

'இன்னும் ஒரு வொரம் இருந்துட்டுப் நபொலொநம!’

என்பொர்.

'இல்ல... அடுத்த வொரம் ஸ்கூல் திறக்குறொங்க’

என்பொன்.

அவர் ஆண்டுநதொறும் நகட்கும் அநத பதழய

நகள்விதய மீ ண் டும் புதிதொகக் நகட்பொர், 'ரிசல்ட் வந்துருச்சொ? என்ன கிளொஸுக்குப் நபொற?’

இவன் தன் புதிய பதிதலப் பதழய ததொனியில் தசொல்வொன். பின்பு அவர் லுங்கிதய மடித்துக் கட்டி
எழுந்தபடி, நஹங்கரில் ததொங்கும் நபன்ட்டில் இருந்து பர்தஸ எடுத்து, 'இந்தொ தவச்சுக்க!’ என்று 20
ரூபொய் தகொடுப்பொர். இவன் மறுத்தொலும் பொக்தகட்டில் திணிப்பொர்.

அவருக்குத் ததரியொமல் அத்தத தகொடுத்த 100 ரூபொய் ஏற்தகனநவ பொக்தகட்டில் இருக்கும். அந்த 100
ரூபொயில் அவரது விரல்கள் உரசுதகயில், இவன் தநஞ்தச ஒரு குற்ற உணர்வு உரசும்.

சட்தடதயப் நபொட்டுக்தகொண்டு நபருந்து நிதலயம் வதர வந்து வழி அனுப்புவொர். வழிஎல்லொம் 'அந்த
100 ரூபொய் எப்படி வந்தது?’ என்று அவர் நகட்டுவிடுவொநரொ என்கிற குறுகுறுப்பு இருந்துதகொண்நட
இருக்கும். அது எப்படி வந்தது என்று அவருக்குத் ததரியும் என்றொலும், கதடசி வதர நகட்க மொட்டொர்.

இந்த அத்தத மொமொ வடு

ீ மட்டும் இல்தல, எல்லொ அத்தத மொமொ வட்டில்
ீ இருந்து கிளம்பும்நபொதும்,
இவன் சட்தட பொக்தகட்டில் ஒரு 100 ரூபொய் குறுகுறுப்பு இருந்துதகொண்நட இருக்கும், கூடநவ அத்தத
மொமொக்களின் 20 ரூபொய் பிரியமும்!

(ஈ) அத்டதப் டபயன், மாமா டபயன்

இவன், தன்தனவிட வயதில் மூத்த அத்தத தபயன்கதளயும், மொமொ தபயன்கதளயும், மொமொ என்நற
அதழப்பொன். ஐந்தொறு மொதங்கநள வயது வித்தியொசம் என்றொலும்கூட, மொமொ என்று அதழக்கொவிட்டொல்,
திட்டு விழும். இவன் வயதுக்குக் கீ நழ உள்ள முதறப் தபயன்கள், இவதன மொமொ என்பொர்கள்.

ஞொயிற்றுக் கிழதம கிரிக்தகட் ஆட்டங்களில் இவன் நதொளுக்கு நமல் வளர்ந்த அத்ததப் தபயன்கள்,
இவதன மொமொ என்று கூப்பிட்டுப் பந்து எறிதகயில், மற்ற நண்பர்கள் நகலி தசய்வொர்கள். இவனுக்கு
எரிச்சலொக இருக்கும்.

அத்ததப் தபயன், மொமொ தபயன் என முதறப் தபயன்களுடனொன உறவு எப்நபொதும் விநநொதமொனது.

பொல்யத்தில் இவனும் இவனது அத்ததப் தபயனும் ஒநர தபண் தணக் கொதலித்தொர்கள். கொதலிப்பது
என்றொல், தூரத்தில் நின்று பொர்ப்பது. கூட்ட தநரிசலில் ஒநர நபருந் தில் பயணிக்தகயில், டிக்தகட்
வொங்கி சில்லதறயுடன் பொஸ் தசய்வது. அந்தப் தபண் தசன்றுவிட்டநத ததரியொமல் அவள் படிக்கும்
பள்ளிக்கூட வொசலில் அநொததயொகக் கொத்திருப்பது.

யொர் நபொய் அவளிடம் முதலில் நபசுவது என்கிற நபொட்டியில், இவனும் இவனது அத்ததப் தபயனும்
கதடசி வதர அவளிடம் நபசொமநல இருந்தொர்கள். யொருக்கு முதலில் ஓ.நக. ஆனொலும், அடுத்த நொநள
அவள் மற்றவருக்குத் தங்தக என்று இவர்களுக்குள்ளொன ரகசிய உடன்பொடு. அவள் அப்பொவுக்கு
டிரொன்ஸ்ஃபர் ஓ.நக. ஆகி, அவள் கண்கொணொத ஊருக்குச் தசன்று, நவறு யொருக்நகொ ஓ.நக. ஆகிப்
நபொனொள்.

மொமொ தபயன்களிடமும் இவனுக்கு அந்நிநயொன்யம் அதிகம். வட்டுக்குத்

ீ ததரியொமல்
தபக்கில் தசல்வது, படம் பொர்ப்பது, பீடி பிடிப்பது என எல்லொத் திருட்டுத்தனங்கதளயும்
இவனுக்கு அவர்களும்; அவர்களுக்கு இவனும் பரஸ்பரம் கற்றுத்தந்நத பொல்யத்ததக்
கடந்து வந்திருக்கிறொர்கள். அத்ததப் தபயன், மொமொ தபயன் உறதவ, நண்பர்களுக்கு
இதடப்பட்ட இடத்தில் நிறுத்துவதொ? நண்பர்களுக்கு நமற்பட்ட இடத்தில் நிறுத்துவதொ
என இவன் குழம்பிக்தகொண்டு இருக்கிறொன்.

ேிதட எழுதி முடிந்ததும் நதர்வுத் தொதளக் கண்கொணிப்பொளரிடம் தகொடுத்துவிட்டு,

இவன் தவளிநய வந்தொன். இன்னும் சில நகள்விகளுக்குப் பதில் எழுதொமல் வந்தது
உறுத்திக்தகொண்நட இருந்தது. அடுத்த நதர்வில் பொர்த்துக்தகொள்ளலொம் என நடக்கத்
ததொடங்கினொன்!

- அணிலாடும்...
அணிலொடும் முன்றில்!
நொ.முத்துக்குமொர்
ஓவியம் : அனந்தபத்மநொபன்

'உடைந்த ேடையல் துண்டு

குைத்தில் எறிந்ரதன்
அைரை! எத்தடன ேடையல்கள்!’

-கேிஞர் அறிவுமதி

பட்டிமன்றம் முடிந்து, நபச்சொளர்களும் கூட்டமும் கிளம்பிச் தசன்ற பின், நமதட யில் இருந்த
நொற்கொலிகள் தங்களுக்குள் நபசிக்ªகொண்டன.

ததலதம நொற்கொலி தசொன்னது, ''நொம் இப்நபொது புதிதொக ஒரு பட்டிமன்றம் ததொடங்குநவொம். ததலப்பு...
'அன்பில் சிறந்தவர்கள் அத்ததப் தபண்களொ? மொமொ தபண்களொ?''

ஏற்தகனநவ இரு அணிகளொகப் பிரிந்து இருந்த நொற்கொலிகளில் முதல் அணிதயச் நசர்ந்த நொற்கொலி
தன் வொதத்தத ஆரம்பித்தது...

''ததலவர் அவர்கநள! 'ததல’ 'தம’ நதரத்ததொல்தொன் நீ ங்கள் 'ததலதம’ப் தபொறுப்தப

ஏற்றிருக்கிறீர்கள்.''

அரங்கில் இருந்த கொலி நொற்கொலிகள் தக தட்ட, ததலதம நொற்கொலி இதடமறித்துச் தசொன்னது.

''இது சுத்த நதர அல்ல, பித்த நதர'' கொலி நொற்கொலிகள் மீ ண்டும் தக தட்டின.

முதல் அணி நொற்கொலி ததொடர்ந்தது...

''அது பித்த நதரநயொ, மத்த நதரநயொ... உங்கள் நபரனுக்கும் உங்களுக்கும் ஒநர வயததன்று நகள்வி.''

இப்நபொது மீ ண் டும் ததலதம நொற்கொலி தசொன்னது...

''இல்தல, இல்தல... என் நபரன் என்தன விட இரண்டு வயது தபரியவன்.''

தக தட்டுவதற்கொகநவ கொத்திருந்த கொலி நொற்கொலிகள் தக தட்டி ஆர்ப்பரிக்க, முதல் அணி நொற்கொலி

சிரிப்புடன் தசொன்னது;

''ஒப்புக்தகொள்கிநறன் நடுவர் அவர்கநள, உங்கள் ததலதம இது இளதம. நீ ங்கள் நடந்தொல் நடனம்;
நபசினொல் புதினம்; எங்கள் அணிக்கு எதிரொக நீங்கள் தீர்ப்பு தசொன்னொல், நடக்கும் கலகம்.''

கொலி நொற்கொலிகள் விசில் அடிக்க... ததலதம நொற்கொலி மீ ண்டும் இதடமறித்துச் தசொன்னது,

''அதனொல்தொன் நொன் இந்த வொரம் முழுக்க விரதம். தமௌன விரதம்!''

விசில் சத்தம் கூதரதயப் பிளந்தது. அது பிளந்த இதடதவளியில், கூதரக்கு நமநல பறந்த இரண்டு
பறதவகள் உள்நள வந்து ஆர்வமொகக் கவனிக்க ஆரம்பித்தன.
முதல் அணி நொற்கொலி கீ நழ குனிந்து தண்ண ீர் பொட்டிதல எடுத்துக் குடித்துவிட்டுத் ததொடர்ந்தது,
''நடுவர் அவர்கநள... அன்பில் தபரிதும் சிறந்தவர்கள் அத்ததப் தபண்கநள. அத்தத என்பவர் தந்ததயின்
உதிரத் ததொடர்ச்சி. அத்ததப் தபண், வம்சத்தின் ததொடர்ச்சி.'' நடுவர் நொற்கொலி இதடபுகுந்து, ''மகிழ்ச்சி
மகிழ்ச்சி!'' என்றது.

''அதனொல்தொன் நடுவர் அவர்கநள, சினிமொ கவிஞர்கள்கூட அத்ததப் தபண்தணப்பற்றி அத்ததனப்

பொடல்கதள எழுதி இருக்கிறொர்கள். யொருநம மொமன் மகதளப்பற்றி எழுதநவ இல்தல.''

''அவர்களுக்கு மொமொ தபண்கள் இல்லொமல் இருக்கலொம்'' என்று நடுவர் நொற்கொலி தசொல்ல, அரங்கம்
அதிர்ந்தது. ரிக்டர் அளவுநகொலில் கணக்கிட்டொல், அந்த அதிர்வு சுனொமிக்கு முந்ததய பூகம்பமொகக்கூட
இருக்கக் கூடும். முதல் அணி நொற்கொலி, இப்நபொது இலக்கியத் தமிழில் இருந்து பொமரத் தமிழுக்கு
இறங்கி வந்தது.

''எனக்தகல்லொம் ஒரு அத்ததப் தபண்ணு இருந்தொ... அம்புட்டு அழகு. என்தனத்தொன் கட்டிக்குநவன்னு

தசொல்வொ. சின்ன வயசில இருந்து, அவளுக்கு நொனு... எனக்கு அவனு வளர்ந்நதொம்'' என்று தசொல்ல...

''அப்படி வொங்கய்யொ கததக்கு'' என்று நடுவர் நொற்கொலி எடுத்துவிட, அரங்கம் இப்நபொது கூதரதயயும்
பிளக்கொமல் அதிரவும் தசய்யொமல் புன்னதகத்தது.

''அஞ்சொப்பு படிக்தகயில அப்பொ - அம்மொ விதளயொட்டு விதளயொடுநவொம். அந்தப் புள்ள தசொப்பு தவச்சி
சதமக்கும். நொன் ஆபீஸ் நபொய்ட்டு வருநவன். மண்ணும் கல்லுமொ நசொத்ததப் பிதணஞ்சி ஊட்டிவிடும்
பொருங்க... அதுக்கப்புறம் அந்த மொதிரி ருசியொன சொப்பொட்தட இன்ன வதரக்கும் நொன் சொப்பிட்டநத
இல்ல.''

''அபொரம்... அபொரம்!'' என்றது நடுவர் நொற்கொலி.

''நொன் பரீட்தசக்குப் படிக்கும்நபொது, நதத்தண்ணி தவச்சிக் குடுக்கும். எங்க மொமொ சட்தடதய நொன்தொன்
ததொதவப்நபன்னு அடம்புடிக்கும். அந்தக் கொலம் திரும்பி வரொதய்யொ.''

அரங்கம் தங்கள் நிதனவுகளில் மூழ்கிக்தகொண்டு இருந்தது.

''உம்... தசொல்லுங்க தசொல்லுங்க, அப்புறம் என்னொச்சி?'' என்றது ததலதம.

''படிச்சி முடிச்சி நவதல தகடச்சதும், அவதளத்தொன் கல்யொணம் பண்ணிப்நபன்னு ஒத்ததக் கொலில்

நின்நனன். தசொந்தத்துல கல்யொணம் பண்ணொ, தபொறக்குற தகொழந்ததக்கு ரத்த சம்பந்தமொன நநொய்
வரும்னு வட்டுல
ீ மறுத்துட்டொங்க.''

''அது தநசம்தொன்யொ... விஞ்ஞொனம் தசொல்லுது'' என்றது ததலதம.

''விஞ்ஞொனம் ஆயிரம் தசொல்லும். மனசு நகக்கதல. அந்தப் புள்ளகிட்ட 'எங்கயொவது ஓடிப் நபொயி,
இட்லிக் கதட நபொட்டுப் தபொதழக்கலொம்’னு தசொன்நனன். அதுக்கு அது தசொல்லிச்சி, 'மொமொ... எனக்குப்
தபொறக்குற குழந்தத நல்லொ இல்லன்னொக்கூட பரவொயில்தல. உங்க வம்சம் ததழக்கணும். நவற
தபொண்தணப் பொர்த்துக் கல்யொணம் பண்ணிக்குங்க’னு தசொல்லிட்டு, தரொம்ப நநரம் அழுதுக்கிட்நட
இருந்துச்சி.''

அரங்கில் இருந்த நொற்கொலிகள் எல்லொம் இந்தக் கதததயக் நகட்டு ஈரமொக, முதல் நொற்கொலி
ததொடர்ந்தது.

''இப்ப தசொல்லுங்க நடுவர் அவர்கநள... அன்பில் சிறந்தவங்க அத்ததப் தபொண்ணுங்கதொநன?''

''உண்தமதொன்யொ. எதுக்கும் எதிர் அணி விவொதத்ததயும் நகட்நபொம். மொமொ தபண்கநள அன்பில்
சிறந்தவர்கள்னு நபச... நபச்சுப் புலி பிரம்பு நொற்கொலிதய அதழக்கிநறன்'' என்று ததலதம தசொல்ல,
எதிர் அணி பிரம்பு நொற்கொலி எழுந்தது.

''நடுவர் அவர்கநள... அத்ததப் தபண்கதளப்பற்றி ஆயிரம் பொட்டு வந்தொலும், எங்க அணிதயப்பற்றி

தசொல்ல ஒரு பொட்டு நபொதும்... 'மொமொ உன் தபொண்தணக் தகொடு, ஆமொ... தசொல்லிப்புடு!’ '' என்று
கரகரப்பொன குரலில் பொடிக்கொட்ட, அரங்கம் கலகலப்பொனது.

''சபொஷ்... சரியொன நபொட்டி'' என்றது ததலதம.

''ததலவர் அவர்கநள... 'மொமன் அடிச்சொநரொ மல்லிதகப்பூ தசண்டொநல? அத்தத அடிச்சொநளொ அரளிப்பூ

தசண்டொநல?’ என்று ஒரு தொலொட்டுப் பொட்நட நம்மிதடநய இருக்கிறது. அத்தத வழி உறவுகதளவிட,
மொமன் வழி உறவுகதளநய இது முன்னிதலப்படுத்துகிறது. நம் சமூகம் தொய் வழிச் சமூகம்.
ஆதகயொல், மொமன் மகள்கநள அன்பில் சிறந்தவர்கள்'' என்று பிரம்பு நொற்கொலி வொதிட,

''இதுகூட நல்லொத்தொன்யொ இருக்கு'' என்று ததலயொட்டியது ததலதம.

''நடுவர் அவர்கநள... எதிர்க் கட்சிப் நபச்சொளர் மட்டும்தொன் கதத தசொல்வொரொ? நொனும் தசொல்கிநறன்.
எனக்கும் ஒரு மொமொ தபொண்ணு இருந்தொய்யொ...'' என்று பிரம்பு நொற்கொலி ஆரம்பிக்க,

''அப்படிப் நபொடு!'' என்றது ததலதம. கதத நகட்க, கொது மடல்கதள விரிக்கத் ததொடங்கின நொற்கொலிகள்.

''தசொப்பு விதளயொடுவொங்க ளொம்... அந்தம்மொ ஊட்டிவிடுமொம். என்னய்யொ தவறும் மண்ணுச் நசொறு.

எனக்கு மீ ன் தகொழம்பு தரொம்பப் பிடிக்கும்னு, பத்து வயசிலநய மீ ன் சதமக்கக் கத்துக்கிட்டொய்யொ என்
மொமொ தபொண்ணு.''

''பநல... பநல!'' என்றது ததலதம.

''மீ தனக் கதடயில நபொயி வொங்க மொட்டொ. அவநள ஆத்துக்குப் நபொயி புடிச்சுட்டு வருவொ. முள்
இல்லொம அவ மீ ந னொட சதததய மட்டும் எடுத்துக் தகொடுக்கக் தகொடுக்க... நொன் ருசிக்க ருசிக்க...
அதுதொன்யொ தசொர்க்கம்!''

அரங்கின் நொற்கொலிகள், ''அடடொ... அடடொ!'' என்று தக தட்டிக்தகொண்டு இருந்தன.

''என்னய்யொ, ரத்த சம்பந்தமொன நநொய் வரும். சயின்ஸு தசொல்லுதுன்னு பயமுறுத்தறீங்க. எனக்கு நீ

தகொழந்தத... உனக்கு நொன் தகொழந்ததன்னு வொழ நவண்டியதுதொநன!'' என்று உணர்ச்சிவசப்பட்ட பிரம்பு
நொற்கொலி, பின்பு தன்தன ஆசுவொசப்படுத்திக்தகொண்டு...
 ''அம்புட்டுப் பிரியமொ இருந்த அந்தப் புள்தளய எனக்குக் கட்டிதவக்கல.
தபொருளொதொர ஏற்றத்தொழ்தவக் கொரணமொக் கொட்டிப் பிரிச்சிதவச்சிட்டொங்க. அந்தப்
புள்ள அததத் தொங்கொம, தற்தகொதல பண்ணிக்கிடுச்சி. இன்னிக்கும் என்
தபொண்டொட்டிய நொன் ததொடும்நபொததல்லொம், அந்தப் புள்ளகிட்ட மன்னிப்பு
நகட்டுட்டுதொன் ததொடுநறன்'' என்று பிரம்பு நொற்கொலி தன் கண்ண ீதரத் துதடக்க,
அரங்கம் முழுக்க அழுதுதகொண்டு இருந்தது.

ததலதம நொற்கொலி தன் தீர்ப்தபச் தசொல்ல வந்தது... ''அன்பில் சிறந்தவர்கள்

அத்ததப் தபண்கள், மொமொ தபண்கள் இருவருநம என்றுதொன் நொன் தசொல்ல
நிதனத்நதன், இப்நபொது குழப்பமொக இருக்கிறது. ஆதகயொல், இந்தத் தீர்ப்தபப்
பொர்தவயொளர்களிடநம விட்டுவிடுகிநறன்'' என்று தசொல்லி முடிக்க, தங்களது
தீர்ப்தப மனதில் சுமந்தபடிநய பொர்தவயொளர்களொக இருந்த நொற்கொலிகள் நகரத்
ததொடங்கின!

- அணிலாடும்...

அணிலொடும் முன்றில்!
நொ.முத்துக்குமொர்
ஓவியங்கள் : அனந்தபத்மநொபன்

ிறகில் இருந்து பிரிந்த

இறகு ஒன்று
காற்றின் தீோத பக்கங்கைில்
ஒரு பறடேயின் ோழ்டே
எழுதிச் ச ல்கிறது!

-தர்மு ிேோம் பிேமிள்

'கூட்டுக் குடும்பத்தில்
சித்தப்பொக்களுடன் வளர்ந்த
குழந்ததகள்
வளர்ந்த பிறகும்
அம்மொதவ
அண்ணி என்று அதழக்கும்’

என்று முன்பு நொன் ஒரு கவிதத எழுதி இருந்நதன். என் அம்மொதவப் தபற்ற ஆயொ வடு,
ீ எப்நபொதும்
கலகலப்பொக இருக்கும். ஐந்து மொமொக்கள், மொமிகள், அவர்களின் பிள்தளகள் என எல்நலொரும் கூட்டுக்
குடும்பமொக ஒநர வட்டில்
ீ வசித்ததொல், குதூகலத்துக்குக் குதறநவ இல்தல. ஒவ்தவொரு முதற
விடுமுதறக்குச் தசல்லும்நபொதும் என்தன ஆச்சர்யப்படுத்துவது மூத்த மொமொவின் பிள்தளகள். மூத்த
மொமொவின் இரண்டு பிள்தளகளும் அவர்களின் அம்மொதவ 'அண்ணி’ என்நற அதழப்பொர்கள்.

''யொரொவது அம்மொதவ அண்ணினு கூப்பிடுவொங்களொ?'' என்று அவர்கதள நொன் நகலி தசய்நவன்.

''என்ன பண்றது? எல்லொ சித்தப்பொவும் எங்க அம்மொதவ அண்ணின்னு கூப்பிடுறததச் சின்ன வயசுல
இருந்து பொர்க்கறதுனொல, நொங்களும் அப்படிநய கூப்பிட ஆரம் பிச்சுட்நடொம்'' என்பொர்கள்.

''அம்மொன்னு கூப்பிடச் தசொல்லி மொமி அடிக்கதலயொ?'' என்று நகட்நபன்.

''அடிச்சிருப்பொங்க... யொருக்கு ஞொபகம் இருக்கு!'' என்று

சிரிப்பொர்கள்.

இன்று வதர அவர்கள் தங்கள் அம்மொதவ 'அண்ணி’

என்றுதொன் அதழக்கிறொர்கள். தன் பிள்தளகள்
தன்தன 'அம்மொ’ என்று அதழக்கொத வருத்தம்
மொமியின் மனதில் இருக்குமொ என்பதத நொன்
அறிநயன்.

இந்த அனுபவத்தில் நமற்குறிப்பிட்ட கவிதததய

நொன் எழுதியநபொது நிதறய வொசகர்கள், தொங்களும்
தங்கள் அம்மொதவ 'அண்ணி’ என்று அதழப்பதொகக்
குறிப்பிட்டொர்கள். ஒவ்தவொரு முதறயும் தன்
அம்மொதவ 'அண்ணி’ என்று அதழக்கும்நபொது,
எங்நகொ ததொதல தூரத்தில் வொழும் சித்தப்பொவின்
முகங்கள் அந்தக் கணத்தில் கண் முன் வந்து நபொகும்
என்று ஒரு வொசகர் தசொன்னநபொது, நொன்
தநகிழ்ந்துநபொநனன்.

சித்தப்பொவின் பொதிப்புகள் இல்லொமல் பொல்யத்ததக்

கடந்து வந்தவர்கள் மிகச் சிலநர. சித்தப்பொக்களின்
நிழலில் வளர்ந்த சின்னஞ்சிறு தசடிகள்தொநன நொம்.

சித்தப்பொக்களின் நதொள்களில் அமரும் பிள்தளகள் இந்த உலகத்தத இன்னும் தகொஞ்சம் கூடுதல்

உயரத்துடன் பொர்க்கிறொர்கள். ஞொயிற்றுக் கிழதமயின் கொதலகளில் ஆட்டுக் கறி வொங்குவதற்கொக
தசக்கிளில் கிளம்பும் சித்தப்பொவின் பின் இருக்தகயில் இடம் பிடிக்கும் பிள்தளகள் பொக்கியசொலிகள்.

நதொல் உரித்த ஆடுகள் வொலுடன் ததொங்கும் கறிக் கதடயில், கொதுகள் மடங்கி தனித்தனியொக
தவட்டிதவக்கப்பட்டு இருக்கும் ஆட்டுத் ததலகளும்; அவற்றின் தவறித்த கண்களும் தகொடுக்கும்
பயத்தில் சித்தப்பொவின் கொல்கதளக் கட்டிக்தகொண்டு, ஓரக் கண்ணொல் கசொப்புக் கதடக்கொரரின் ரத்தத்
துளிகள் படிந்த பனியன்கதளத் தரிசிக்கும் பிள்தளகள் இன்னும் பொக்கியசொலிகள். வொழ்வின் அச்சத்தத
ஆச்சர்யமொகவும், ஆச்சர்யத்தத அனுபவமொகவும் மொற்றும் அழகிய தருணம் அது.

''எங்க சித்தப்பொ படிக்கிற கொநலஜ் இது!'' என்று பள்ளிப் நபருந்தின் ஜன்னல் வழிநய சக நண்பனுக்குக்
தக கொட்டிக் குதூகலிக்கும் குழந்ததகளின் கண்களில் இருக்கும் பிரியங்கதளக் கவனித்து
இருக்கிறீர்களொ? அந்தக் கண்களில் ததரிவது பிரியம் மட்டும்தொனொ? சித்தப்பொக்களிடம் இருந்து கிதடத்த
கூடுதல் சுதந்திரத்தின் தகொண்டொட்டமும்தொநன?

உண்தமயில் அப்பொக்களிடம் இருந்து கிதடக்கொத சுதந்திரத்தின் சொவிதய சித்தப்பொக்களிடம் இருந்நத

குழந்ததகள் தபற்றுக்தகொள்கின்றனர். அந்தச் சொவி திறக்கும் உலகத்தின் அதிசயங்கள் அளவிட
முடியொததவ.

அந்த உலகத்தில் கண்டிப்பு இல்தல. கட்டதள இல்தல. வட்டுப்

ீ பொடங்கள் இல்தல. 'ஏன், வட்டுப்
ீ
பொடம் தசய்யவில்தல?’ எனக் தகயில் பிரம்புடன் நகள்வி நகட்கும் கண்ணொடி டீச்சரும் இல்தல.
சித்தப்பொக்கள் தசக்கிளில் இருந்து கவொஸொகி
தபக்குகளுக்கு மொறும் அநத தருணத்தில்,
குழந்ததகள் பொல்யத்தில் இருந்து பருக்கள்
அடர்ந்த முகத்துக்கு மொறிவிடுகிறொர்கள்.
அப்நபொநத சித்தப்பொ நண்பனொகிவிடுகிறொர்.

ததரு முதன டீக்கதட மதறவில் சிகதரட்

பிடித்துக்தகொண்டு இருக்தகயில், அவ்விடத்தில்
தற்தசயலொக எதிர்ப்படும் சித்தப்பொவின் கண்கள்
கண்டும் கொணொததுநபொல் விலகிச் தசல்லும்
மர்மம் நதொழதம அன்றி நவறு என்ன?

கல்லூரி முடிந்து, தபொருளொதொரத்தின் நவர்

நதடிப் நபொரொடும் சித்தப்பொக்கதள அருகில்
இருந்து பொர்க்தகயில், சித்தப்பொக்களுடனொன
தநருக்கம் இன்னும் தகொஞ்சம் கூடுதல்
பிரியங்கதளச் நசர்த்துக்தகொள்ளும். நவதல இல்லொதவனின் பகலும், நநொயொளிகளின் இரவும்
நீளமொனதவ என்பததப்நபொல... சித்தப்பொக்கள், சித்தப்பொக்களொக இல்லொத தருணங்கள் அதவ.

ஏநதொ ஒரு கணத்தில் நரஷன் அட்தடதய நீட் டி வொங்க நவண்டிய தபொருட்கதள

நிதனவுபடுத்துதகயில், வொழ்வின் சூன்யத்தத சித்தப்பொவின் கண்கள் எதிர்தகொள்கின்றன. ஒவ்தவொரு
நவதளயும் தன் தட்டில் உணவு விழுதகயில், தொன் ஒரு சுதமதொநனொ என சித்தப்பொக்கள்
நிதனக்தகயில், அந்த உணவும் சுதமயொகிவிடுகிறது.

தற்கொலிகமொக ஜவுளிக் கதடகளில் கணக்கு எழுதும் சித்தப்பொக்கள், தங்கள் பிரியங்களின் நிழலில்

வளர்ந்து தபரியவர்களொன குழந்ததகளிடம் இருந்து நிரந்தரமொக விலகிவிடுகிறொர்கள்.

சித்தப்பொக்களுக்கும் சித்திகள் கிதடக்கொ மலொ நபொய்விடுவொர்கள்? கனகொம்பரக் கலர் தொவணியும், பட்டுப்

பொவொதடயும் அணிந்த உறவுக்கொரப் தபண் வொசலில் நின்று பன்ன ீர் ததளிக்க, உதடந்து எண்தணய்
வழியும் அப்பளங்கள் கூதடகளில் பயணிக்க, நண்பர் கள் சொக்நலட்டுடன் ஸ்டொப்தளர் பின் அடித்து நல்
வொழ்த்துகள் தசொல்ல, சித்தப்பொக்கள் கல்யொணம் முடிந்து சித்திகளுடன் வருகிறொர்கள்.

வொழ்க்தகக் கொற்று அவர்கதளத் திதச மொற்றிப் நபொட... மீ ண்டும் ஏநதொ ஒரு

கல்யொணத்தில், அல்லது ஒரு மரண வட்டில்,
ீ அல்லது நவறு விநசஷங்களில்
சித்தப்பொக்களுடன் நொம் அமர்ந்து இருக்தகயில், சட்தடன நம் பொல்ய கொலம்
கொலச் சக்கரத்தில் ஏறிச் சுழன்று வருவதத சித்தப்பொக்கள் அறிவொர்களொ?

'நதியொநல வளரும் மரங்களுக்கு

நதி மீ து இருக்கும் பிரியங்கதள
நதி அறியுமொ? அது உணருமொ?
கதரநயொரக் கனவுகள் எல்லொம்...’

என்று 'யொரடி நீ நமொகினி’ திதரப்படத்தில் 'ஒரு நொளுக்குள் இத்ததன

கனவொ?’ என்ற பொடலில் நொன் எழுதிய வரிகள்தொன் நிதனவுக்கு
வருகின்றன.

இப்நபொதும் ஞொயிற்றுக் கிழதமகளில் கறிக் கதடகளில் கொத்திருக்கும் கூட்டத்தில் பிஞ்சு முகங்கதளக்

கொண நநர்தகயில், அந்தக் குழந்ததகள் தங்கள் சித்தப்பொக்களுடன்தொன் வந்திருக்கும் என்றும், அந்தக்
குழந்ததகளுக்கு வொழ்வின் அச்சங்கள் ஆச்சர்யமொகவும், ஆச்சர்யங்கள் அனுபவங்களொகவும் மொறும்
என்றும் மனசு நிதனத்துக்தகொள்கிறது!

- அணிலாடும்...
அணிலொடும் முன்றில்!
நொ.முத்துக்குமொர்
ஓவியங்கள் : அனந்தபத்மநொபன்

'நாடைக்குக் கல்யாணமாகிப் ரபாற காைியம்மா மதினிகூை ேடையல் குலுங்க, இேன்

கன்னத்டதக் கிள்ைிேிட்டு ஏச் ங்காட்டுோள். இந்தக் காைியம்மா மதினிக்கு ிறு ில் இேடனத்
தூக்கி ேைர்த்த சபருடமக்காக, இேன் குண்டிச் ிேங்சகல்லாம் அேள் இடுப்புக்குப் பேேி, அேளும்
ிேங்கு பத்தியாய் தண்ணிக் குைம் பிடிக்க முடியாமல் இடுப்டபக் ரகாணிக் ரகாணி நைந்து
ரபானாள். இப்ரபாதும் ிேங்குத் தைம் அேள் இடுப்பில் இருக்கும்.’

- ரகாணங்கி
('மதினிமார்கள் கடத’ சதாகுப்பில் இருந்து...)

யாநரொ எங்கிருந்நதொ கொற்றில் சுண்டிய ஒரு ரூபொய் நொணயம் அணிலொடும் முன்றிலில் வந்து
விழுந்தது. ததல கிறுகிறுத்து, ஏதழட்டுச் சுற்று சுற்றிவிட்டுத் தன் அதிர்வடங்கி அமர்ந் தது.
நொணயத்தில் இருந்த பூவும் ததலயும், தொங்கள் எங்கு இருக்கிநறொம் என ஒரு முதற
பொர்த்துக்தகொண்டன. பூ, ததலயில் இருந்தது. ததல, ததரயில் இருந்தது. இரண்டும் அணிலொடும்
முன்றிலில் இருந்தன.

''இந்த இடம் 'அணிலொடும் முன்றில்''’ என்றது பூ, ததலயிடம்.

''அப்படியொ? இந்த வொரம் என்ன உறவு? இரு, நொன் எட்டிப்பொர்த்துவிட்டு வருகிநறன்...'' என்று ததல
தசொன்னது.

''நவண்டொம். நொன் ஏற்தகனநவபொர்த்து விட்நடன். இந்த வொரத் ததலப்பு'அண்ணி.’ '' என்றது பூ.

''அப்படியொ? கட்டுதர எப்படி இருக் கிறது?'' என்றது ததல.

''கதத தசொல்லும் பொணியில் தசொல்லப்பட்டு இருக்கிறது'' என்றது பூ.

''என்ன கதத?'' ததல நகட்க,

''நீநய பொர்த்துக்தகொள்நளன்...'' என்றது பூ. இரண்டும் எட்டிப் பொர்த்தன.

அண்ணி ேந்த கடத!

தினம் தினம் நொம் பொர்த்துக்தகொண்டு இருக்கும் தசடியில் நமக்நக ததரியொமல் திடீர் என்று ஒருநொள்
புதிதொகப் பூ பூத்து இருப்பததப்நபொல, நம் வட்டுக்குள்
ீ வந்து விடுகிறொர்கள் அண்ணிகள்.
 வொசல் நகொலத்தின் அரிசி மொவில் விருந்து உண்ண
வரும் எறும்புகள் வொய் பிளந்து அண்ணிகதள
ஆச்சர்யத்துடன் பொர்த்துக்தகொண்டு
இருக்தகயிநலநய, நதொட்டம் சுத்தமொக; வடு
ீ நநரொக;
தகொல்தலப்புறத்துக் தகொடிக் கயிற்றில் வொனவில்
வொனவில்லொகப் புதிய புதிய புடதவகள் கொயத்
ததொடங்குகின்றன.

அம்மொவின் அநத பதழய ருசியில் இருந்து திதச

தப்பி, அண்ணி தகச் சதமயலின் புதிய ருசிக்கு
நொக்கின் சுதவ தமொட்டுக்கள் மலரத்
ததொடங்குதகயில்; அம்மொவின் நகொபம் அஞ்சதறப்
தபட்டியில் குறுமிளகொக ஒளிந்துதகொள்கிறது.

இத்ததன நொள் தசொல்லியும் நகளொமல் இரவு 11

மணிக்கு நமல் நலசொன பீரும்; தபட்டிக் கதட
ஹொல்ஸும் கலந்த வொசதனயுடன் வந்து கததவத்
தட்டும் பிள்தளகள், அண்ணி வந்த இரண்தடொரு
நொட்களில்... கததவத் திறக்கும் அண்ணியின்
கண்கதளச் சந்திக்கக் கூச்சப்பட்டு, 8
மணிக்குள்ளொகநவ வட்டுக்குள்
ீ அடங்கிவிடுதகயில்,
அம்மொ தகயில் இருந்த தகொத்துச் சொவி, அண்ணி
யின் தககளுக்கு இடம் மொறிவிடுகிறது.

அண்ணியால் ேைர்ந்த கடத!

அண்ணி வந்த பிறகு, அண்ணனுடனொன நமது உதரயொடல்கதளக் கவனித்து இருக்கிறீர்களொ? நம்தம

அறியொமநலநய ஒரு கூடுதல் மரியொதததய நம் உதடுகளில் இருந்து அண்ணனுக்குப் தபற்றுத்
தருகிறொள் அண்ணி. அண்ணனின் பதழய சட்தடதய அணிவததத் தவிர்த்து, நமக்கொன சட்தடதய
நொநம நதடிக்தகொள்ளும் தன்னம்பிக்தகதய அண்ணிகளிடம் இருந்தல்லவொ நொம் தபற்றுக்தகொள்கிநறொம்.

அண்ணிகள் மிகவும் விரும்பிக் நகட்ட கல்கி யின் தபொன்னியின் தசல்வதனயும்; சுஜொதொவின்

ஸ்ரீரங்கத்துத் நதவததகதளயும்; தலண்டிங் தலப்ரரியில் நதடிப் பிடித்து எடுத்து வருதகயில்,
அண்ணிகளின் வொசிப்புப் பழக்கம் நமக்கும் அல்லவொ ஒரு புதிய ஜன்னதலத் திறந்து தவக்கிறது.

அண்ணியின் தங்தக, வட்டுக்கு

ீ வருதகயில் நம்தம அறியொமல் ஒரு குறுகுறுப்பு நம்தமத்
ததொற்றிக்தகொள்கிறது. அத்ததன ஜொக்கிரததயொக இருந்தும் அண்ணியின் கண்கள் அதத அறிந்து, ''அவ
எப்பவுநம க்ளொஸ் ஃபர்ஸ்ட். ப்ளஸ் டூ முடிச்சதும் நிச்சயம் டொக்டருக்குப் படிப்பொ. நீயும் நல்லொப் படி...
வட்ல
ீ நபசநறன்'' என்று தசொல்தகயில், அதுவதர புரியொத அல்ஜீப்ரொ கணக்குகளுக்கு எல்லொம் புதிய
புதிய விதடகள் நதொன்றுவதத யொரொல் தடுக்க முடியும்?

அண்ணிடய அறிந்த கடத!

12-ம் வகுப்பு தபொதுத் நதர்வுக்குப் பரக்கப் பரக்க
புத்தகங்கதளப் புரட்டிவிட்டு; அதர இட்லியும்; கொல்
டம்ளர் பொலுமொகச் சொப்பிட்டுவிட்டுக் கிளம்புதகயில்,
ததரு முதனப் பிள்தளயொர் நகொயிலில் நமக்கொக
நவண்டி வந்து, நம் தநற்றியில் விபூதிதவத்து ஊதிவிடும்
அண்ணிகளின் கரிசனத்துக் கொகவொவது நொம்
பொஸொகிவிட மொட்நடொமொ என்று ஓர் எண்ணம் தநஞ்சில்
நதொன்றும்.

ஆயினும் என் நண்பொ, அண்ணிகளின் கரிசனத்தத

ஆசிரியர்கள் அறிவநதஇல்தல. விதட ததரியொத
நகள்விகள் நம்தமக் கன விலும் துரத்திக்தகொண்டுதொன்
இருக்கின்றன.

கொய்ச்சலில் விழுந்துகிடக்தகயில், ஒவ் தவொரு

நவதளயும் கண் விழித்து உனக்கொன மொத்திதரகதளக்
தகொடுக்கும் அண்ணிகளின் முகத்தில் நீ உன்
அம்மொதவப் பொர்த்திருக்கிறொயொ? பின்னொளில்
மீ ண்தடழுந்து அந்தக் தககளுக்குத் தங்கக் கொப்பு தசய்து
நபொடு. இதறவன் நமக்கொகப் பதடத்த இன்தனொரு
தொயல்லவொ அண்ணி!

அண்ணிடயப் பிரிந்த கடத!

ோழ்க்தக என்னும் நதி, மரணம் என்னும் கடலில் கலக்கும் வதர, தவவ்நவறு திதசகளிலும்,
தவவ்நவறு நமடு பள்ளங்களி லும் ஓட நவண்டியிருக்கிறது.

நமக்கும் பிள்தளகள் பிறந்து, நம் பிள்தள கள் நம் அண்ணிதயப் தபரியம்மொ

என்று அதழக்தகயில், கூட்டுக் குடும்பம் சிததந்து கொலம் நம்தம நவறுநவறு
கதரகளில் நிறுத்திவிடுகிறது.

இன்தறக்கும் மதனவி தக சொப்பொட்டு ருசியில்; அம்மொ தக சொப்பொட்டு

ருசிதயயும்; அண்ணி தக சொப்பொட்டு ருசிதயயும்; நம்தம அறியொமல் நொம்
ஒப்பிட்டுப் பொர்ப்பதத மதனவியின் தககள் அறிவநத இல்தல.

அண்ணியின் கதததயப் படித்த பூவும் ததலயும் அழுதுதகொண்டு இருந்தன.

நொணயம் அவற்தறத் நதற்றிக்தகொண்டு இருந்தது!

- அணிலாடும்...
அணிலொடும் முன்றில்!
நொ.முத்துக்குமொர்
ஓவியங்கள் : அனந்தபத்மநொபன்

'ஒரு ிலர் மட்டுரம மடழடய

உள்ைத்தில் இருந்து உணர்கிறார்கள்;
மற்றேர்கள் நடனய மட்டுரம ச ய்கிறார்கள்!’

- பாப் மார்ரல

காட் ி-1
இைம்: ஒரு திருமண மண்ைபம்
DAY/EXT

கிரொமத்துக்கும் நகரத்துக்கும் இதடப்பட்ட ஓர் ஊரின் திருமண மண்டபம்.

எங்கு இருந்நதொ தவட்டி எடுத்து வரப்பட்ட வொதழ மரங்கள், வொசலின் இருபுறமும் நதொரணமொகக்
கட்டப்பட்டு இருக்கின்றன. அந்த மரங்களில் எப்நபொது நவண்டுமொனொலும் தவடித்துவிடலொம் என்ற
நிதலயில், ரத்த நிறத்தில் வொதழப் பூக்கள், அதிகொதலச் சூரியனின் மஞ்சள் தவளிச்சத்தில்
தகதகத்துக்தகொண்டு இருக்கின்றன.

கழுத்துக்குள் புததந்துகிடக்கும் கல்தவத்த தநக்லதஸ எடுத்து தவளிநயவிட்டபடி தவவ்நவறு

வயதுள்ள, பட்டுப் புடதவ அணிந்த தபண்கள், தங்கள் கணவர்களின் இரு சக்கர வொகனங்களில்
இருந்நதொ, ஆட்நடொக்களில் இருந்நதொ இறங்கி, மண்டபத்துக்குள் நகட்கும் நொகஸ்வர, நமளச்
சத்தங்களுக்குள் நுதழந்து கொணொமல் நபொகிறொர்கள்.

இப்நபொது மண்டபத்தில் இருந்து, பட்டு நவட்டி சட்தட அணிந்த மொப்பிள்தளயும் மணப்தபண்ணின்

அண்ணனொகிய தமத்துனனும் புநரொகிதர் துதணயுடன் வொசலுக்கு வருகின்றனர். சுற்றிலும்
உறவினர்கள் நின்றிருக்க... மொப்பிள்தளதயப் பொர்த்து...
புரோகிதர்: ''கொசிக்குப் நபொநறன்னு நகொச்சுண்டு
நபொங்நகொ!''

கூச்சப்பட்டபடி...

மாப்பிள்டை: ''எங்க நபொவணும்?''

புரோகிதர்: ''இததல்லொம் ஒரு சடங்கு. தசொந்த

பந்தங்கதள தவறுத்து நீங்க கொசிக்குப் நபொநறள்.
உங்க தமத்துனர் வந்து தன் தங்தகதயக்
கல்யொணம் பண்ணிண்டு தலௌகீ க வொழ்க்தகல
ஈடுபடச் தசொல்லி சமொதொனப்படுத்துவொர். எங்நக
தசொல்லுங்நகொ... 'கொசிக்குப் நபொநறன்...’ ''

தவட்கப்பட்டபடி...

மாப்பிள்டை: ''கொசிக்குப் நபொநறன்.''

அருகில் இருந்த தமத்துனதன முன்நன அதழத்து...

புரோகிதர்: ''இப்ப நீங்க தசொல்லுங்நகொ. 'நபொகொதீங்க

மொப்பிள்ள. பணம் தர்நறன். தபொன் தர்நறன். என்
தங்கச்சிதயயும் கட்டி தவக்கிநறன். தலௌகீ கத்துல
ஈடுபடுங்நகொ.''

மொப்பிள்தளதயவிட அதிகமொகக் கூச்சப்பட்டபடி...

டமத்துனன்: ''தங்கச்சிய தர்நறன். தலௌகீ கத்துல

ஈடுபடுங்க!'' என்று திக்கித் திணறி தசொல்லி முடிக்க, மொப்பிள்தளக்கு தமத்துனன் பொத பூதஜ தசய்து,
புதுச் தசருப்பு அணிவித்து, குதட பிடித்தபடி மண்டபத்தின் உள்நள அதழத்துச் தசல்கிறொர்.

நகமரொதவ நநொக்கி முகம் கொட்டி கூட்டத்தில் இருந்து தபரிதொக மீ தச தவத்து வயது முதிர்ந்த ஒரு
குரல் நதகச்சுதவயொக...

குேல்: ''இந்தப் தபொண்ணக் கல்யொணம் பண்ணிக்கிறதுக்கு, இவன் கொசிக்நக நபொலொம்.''

காட் ி-2
இைம் - கைல் DAY/EXT

கடலில் ஏதழட்டுப் படகுகள் அதலயில் ஆடிக்தகொண்டு இருந்தன. ஒவ்தவொரு படகில் இருந்தும்

கட்டுமஸ்தொன இதளஞர்கள் இடுப்பில் கட்டிய கயிறுடன் கடலுக்குள் முத்துக்குளிக்கக் குதிக்கின்றனர்.

கதடசியொக நிற்கும் படகில் இருந்து ஓர் இதளஞன் குதிக்கத் தயொரொக, முத்துக் குளிக்கப்நபொகும் அந்த
இதளஞதனப் பொர்த்து...

பைகில் இருக்கும் ஒரு முதியேர்: ''ஏநல அந்நதொணி, உன் மச்சொன் எங்க?''

அப்நபொதுதொன் மீ தச முதளக்கத் துவங்கியிருக்கும் ஒரு தபயன், முதியவரின் முன்பு வந்து நின்றபடி...

டபயன்: ''இங்நக இருக்நகன் தொத்தொ.''

அந்த இதளஞனிடம்...

முதியேர்: ''உங்க அக்கொ புருஷநனொட இடுப்புக் கயிற புடிச்சுக்கநல. ஏநல அந்நதொணி, இப்ப நீ
குதிக்கலொம்'' என்று தசொல்ல...

அந்நதொணி படகில் இருந்து கடலில் குதிக்கிறொன்.

இப்நபொது கண்களில் நகள்விகளுடன் முதியவதரப் பொர்த்து படகில் கயிற்தறப் பிடித்துக்தகொண்டு

இருக்கும்...

டபயன்: ''ஏன் தொத்தொ மச்சொனுங்கதொன் இடுப்புக் கயிற புடிக்கணும்னு தசொல்றீங்க?''

அந்தப் தபயதனப் பொர்த்து...

முதியேர்: ''ஏநல... உங்க அக்கொ புருஷன் உசுநரொட அரும மத்தவதனவிட உனக்குத்தொன்நல அதிகம்
ததரியும். கொலகொலமொ நம்ம தூத்துக் குடில இதுதொன் வழக்கம்.''

கண்களில் ஆர்வத்துடன் முதியவதர நநொக்கி...

டபயன்: ''தூத்துக்குடில மட்டும் இல்ல தொத்தொ.

'தஹன்றி சொரியர்’ எழுதுன 'பட்டொம்பூச்சி’னு ஒரு
புத்தகம் படிச்நசன். அதுல இநத மொதிரி ஒரு கொட்சி
வருது. கதொநொயகன் தஜயில்ல இருந்து தப்பிச்சி,
நமற்கிந்தியத் தீவு ல முத்துக் குளிக்கிற மீ னவக்
கிரொமத்துல ஒரு தபொண்தணக் கல்யொணம்
பண்ணிக்கிட்டு வொழ்றொன். அந்த மீ னவர்கள் முத்துக்
குளிக்கப் நபொறொங்க. அங்நகயும் நம்மள மொதிரி
மச்சொனுங்ககிட்டதொன் இடுப்புக் கயிதறக்
குடுக்குறொங்கன்னு எழுதி இருந்ததப் படிச்நசன்.
அதுக்கு இப்பதொன் கொரணம் புரியுது.''

அந்தப் தபயதனப் பொர்த்து...

முதியேர்: ''ஏநல... எல்லொ ஊருலயும் கொத்தும்

வொனமும் மனுஷ மனசும் ஒண்ணுதொன்நல. நீ
படிச்சுத் ததரிஞ்சிக்கிற... நொங்க பழகிப்
புரிஞ்சிக்கநறொம்'' என்று தசொல்ல... அந்தப் தபயன்
கண் கலங்குகிறொன்.

காட் ி - 3
இைம் - புறநகர்ப் பகுதியில் ஒரு ேடு
ீ
DAY/EXT-INT

சுற்றிலும் தகவிடப்பட்ட வயல்தவளிகளுக்கு நடுநவ ஆங்கொங்நக மஞ்சள் கற்கள் ஊன்றப்பட்டு

இருக்க, ஏதழட்டு வடுகள்
ீ ததன்படுகின்றன.

ஒரு வட்டின்
ீ முன்பு மினி லொரி ஒன்று நின்று தகொண்டு இருக்க... கட்டில், பீநரொ எனப் பொத்திர
பண்டங்கள் அந்த லொரியில் ஏற்றப்படுகின்றன.

லொரிக்கு அருகில் நின்றுதகொண்டு இருக்கும் இதளஞதனப் பொர்த்து, 40 வயது நதொற்றத்தில் இருக்கும்...

ஒருேர்: ''என்ன மொப்ள? ஆறு மொசமொ கம்தபனி ஸ்டிதரக்குனு தசொல்லநவ இல்ல? இப்பதொன் தங்கச்சி
தசொல்லுச்சி. அப்பநவ நம்ம வட்டுக்கு
ீ வந்திருக்கலொம் இல்ல? வொடதக கம்மின்னு இப்படி ஊருக்கு
தவளிய வயக்கொட்டுல இருந்துக்கிட்டு கஷ்டப்படணுமொ?''

குற்றவுணர்வுடன்...

இடைஞன்: ''இல்ல மச்சொன்... சமொளிச்சிக்கலொம்னு...''

முன்பு ரப ிய 40 ேயதுக்காேர்: ''எதுக்குக் கூச்சப்படணும்? நொங்கள்லொம் இல்தலயொ?''என்று தசொல்ல,

அந்த இதளஞன் கண் கலங்கித் தன் மதனவி, மக்கதள மினி லொரியில் ஏற்று கிறொன்.

வொனத்தில் மிதக்கும் நமகத்ததப் பொர்த்தபடி கிடத்தப்பட்டு இருக்கும் நசொபொவில் ஐந்து வயதுப் தபண்
குழந்தத ஏறி அமர, குலுங்கியபடி லொரி நகரத் ததொடங்குகிறது.

காட் ி-4
இைம் - ஒரு பூங்கா
DAY/EXT

பூங்கொவில் சிதமன்ட் தபஞ்ச் ஒன்றில் முதல் மூன்று கொட்சிகளில் இருந்த தமத்துனர்கள் அமர்ந்து
இருக்கிறொர்கள்.

முதல் காட் ி டமத்துனன்: ''அன்னிக்குக் கல்யொண மண்டப வொசல்ல இருந்து என் தங்கச்சி
மொப்பிள்தளயக் குதட பிடிச்சி உள்ள கூட்டிக்கிட்டுப் நபொநனன். இன்னிக்கு வதரக்கும் என்
நிழல்லதொன் இருக்கொன். சீ ர் தசனத்தின்னு எவ்நளொ தசய்றது? இப்படி ஒரு உறவு நததவயொ?''

இேண்ைாேது காட் ி டமத்துனன்: ''அப்படி இல்ல. உறவுங்கிறது ஒரு கயிறு

மொதிரி. உண்தமல நொம அந்தக் கயிற பிடிக்கல. அந்தக் கயிறுதொன் நம்மளப்
பிடிச்சிக்கிட்டு இருக்கு.''

மூன்றாேது காட் ி டமத்துனன்: ''அது கயிறொ இருந்தொலும் பொம்பொ

இருந்தொலும் புடிச்சித்தொன் ஆகணும். ஏன்னொ, அது நொம வளர்ந்த
ததொப்புள்தகொடிநயொட மிச்சம்.''

இந்த உதரயொடதலக் நகட்டபடி பூங்கொவின் மரத்தில் இருந்து உதிர்ந்த ஒரு

சருகு, தகொஞ்ச நநரம் கீ நழ கிடந்து மீ ண்டும் கொற்றில் பறக்கத் ததொடங்கியது!

- அணிலாடும்...
அணிலொடும் முன்றில்!
நொ.முத்துக்குமொர்
ஓவியங்கள் : அனந்தபத்மநொபன்

உன்டனக் கேம் பிடித்ரதன்

ோழ்க்டக ஒைிமயமானதடி
சபான்டன மணந்ததனால்
டபயில் புகழும் ேைர்ந்ததடி
- கேியேசு கண்ணதா ன்
('உன் கண்ணில் நீர்ேழிந்தால்...’ பாைலில் இருந்து)

என் தசல்லமொன குட்டிமொவுக்கு, உன் பிரியத் துக்குரிய பூதனக் குட்டி எழுதுவது. என் வொழ்வில், இந்த
36-வது வயதில் நொன் எழுதும் முதல் கொதல் கடிதம் இது. அதுவும் மதனவிக்கு என்பதத
நிதனக்தகயில், நவடிக்தகயொக இருக்கிறது.

என்ன தசய்வது? என் ததலக்கு நமல் மதழ தபய்யும் நமகங்கள் கடந்து தசன்றநபொது எல்லொம், நொன்
குதட பிடித்தபடி கவிதத எழுதிக்தகொண்டு இருந்நதன். ஏற்தகனநவ ஒரு கவிததயில் நொன்
எழுதியுள்ளததப் நபொல,

''கொதல் கவிதத எழுதுகிறவர்கள்

கவிதத மட்டுநம எழுதிக்தகொண்டு இருக்கிறொர்கள்
அததப் படிக்கும் பொக்கியசொலிகநள
கொதலித்துக்தகொண்டு இருக்கிறொர்கள்! ''

ஐந்து வருடங்களுக்கு முன்பு உன்தன முதன்முதலொகப் தபண் பொர்க்க வந்தது இப்நபொதும் என்
தநஞ்சில் நிழலொடுகிறது. உண்தமயில், தபண் பொர்க்கும் படலத்தில் யொர் தொன் முழுதொகப் தபண்
பொர்த்தொர்கள்? அது தவறும் கண் பொர்த்தல் மட்டுநம. உன் கண்கதள வர்ணிக்க நொன் தபபிளில்
சொலநமொனின் உன்னதப் பொட்டில் இருந்து வொர்த்ததகதளக் களவொடுகிநறன். 'என் ரூபவதி! உன் கண்கள்
புறொக் கண்கள்!’

உன் கண்களில் நொன் உன் கண்கதள மட்டுமொ பொர்த்நதன். அதில் என்தனப் பொர்த்நதன். என்
எதிர்கொலத்ததப் பொர்த்நதன். இதலயுதிர் கொலத்ததயும் நகொதட கொலத் ததயும் கடந்து வந்து தகிக்கும்
என் பொதங்களுக்கொன இதளப்பொறுதல் தரும் நிழதலப் பொர்த்நதன். என் கொயங்களின் தநருப்தப
அதணக்கும் ஈரத்ததப் பொர்த்நதன். எல்லொவற்றுக்கும் நமல் என் தொதயப் பொர்த்நதன்.
 நிச்சயதொர்த்தத்துக்கும் திருமணத்துக்கும் இதடப்பட்ட
இரண்டு மொத கொலத் ததொதலநபசி உதரயொடலுக்கொக, நொம்
அததக் கண்டுபிடித்த கிரஹொம் தபல்லுக்கும், தசல்நபொன்
உதரயொடலுக்கொக லீ கூப்பருக்கும் நன்றி தசொல்ல
நவண்டும். கன்னங்களில் வியர்தவ வழிய கொதுச் சூட்நடொடு
தங்கள் கொதலிகளுடன் கொலங்கதள மறந்து ததொதல நபசும்
நண்பர்கதள நொன் பல தருணங்களில் கிண்டல்
தசய்திருக்கிநறன்.'அப்படி என்னதொன் நபசுவ ர்கள்?’
ீ என்று
நகட்டு இருக்கிநறன். 'உனக்குப் புரியொது’ என்று
புன்னதகப்பொர்கள். உண்தமயில் புரியொதததொரு மொய
உலகம்தொன் அது.

நொம் நபசிநனொம், நபசிநனொம், நபசிக்தகொண்நட இருந்நதொம்.

'முத்தம் தகொடு’ என்று நொன் நகட்க; 'முடியொது’ என்று நீ

தவட்கப்பட; 'அச்சம் தவிர்’ என்று நொன் தசொல்ல; 'ஆண்தம
தவநறல்’ என்று சிரித்தபடி நீ பதில் தசொல்ல; அய்நயொ! என்
கண்ணம்மொஎன்தன விடச் சிறந்த கவிஞர் நீதொனடி.

இன்று நம் உதரயொடல்கள் ''சொப்பிட வர மொட்நடன்...

நலட்டொகும்.''

''தபயன் ஸ்கூல்ல இருந்து வந்துட்டொனொ?''

''மீ ட்டிங்ல இருக்நகன்... கூப்பிடுநறன்'' என்று திருமணத்துக்குப் பிறகு சுருங்கிப்நபொனதில் ஏகப்பட்ட

வருத்தம் உனக்கு.

''கல்யொணத்துக்கு முன்னொடி எவ்நளொ நநரம் நபசுநவொம்? இப்நபொ உடநன நபொதன தவச்சிடுறீங்க'' என்று
ஆதங்கப்படுவொய். அடி நபொடி என் தபத்தியக்கொரி. அதலயின் நவகம் குதறந்தொலும், நதி எப்நபொதும்
கதரயுடன் உதரயொடிக்தகொண்டுதொன் இருக்கும்.

என் தசல்லம்மொ! உன்தனப் நபொல அதிர்ஷ்டசொலி இந்த உலகத்தில் இல்தல. அநத நநரத்தில்
உன்தனப்நபொல துரதிர்ஷ்டசொலியும் இந்த உலகத்தில் இல்தல. கொதல 10 மணிக்குக் கிளம்பி மொதல 6
மணிக்குக் கூடு அதடயும்பறதவ நொன் இல்தல. ''அப்பொ எப்பம்மொ வட்டுக்கு
ீ வருவொரு? தூக்கம்
வருதும்மொ!'' என்று நகட்டு, கனவில் என்தனக் கொணும் மகனுக்குத் தொலொட்டிக்தகொண்டு இருக்கிறொய் நீ.
தநருப்தபத் ததொதலவில் இருந்து ரசிப்பது நவறு. நீ தநருப்புடன் வொழ்ந்துதகொண்டு இருக்கிறொய். என்
அனலின் தவம்தம உன்தனக் கொயப்படுத்தி இருந்தொல், என்தன மன்னித்துவிடு என் கண்மணி! உன்
அன்பின் ஈரத்தில்தொன் நொன் உயிர் வொழ்கிநறன்.
என் ப்ரியம்வதி! என்தனப்நபொன்ற, எப்நபொதும்
நவதல நவதல என்றிருக்கும் அதரக்
கிறுக்கனுக்கு வொழ்க்தகப்பட்டது நீ விரும்பி
ஏற்றுக்தகொண்ட சிதற. அந்தச் சிதறதயயும்
நசொதலயொக்கியது நீ எனக்குத் தந்த தகொதட.

உன் உடலில் நொனும்; என் உடலில் நீயும்;

கண்டதடந்த நதடல் கண் எதிநர நம் உடலொய் நம்
முன் நிற்கிறது. அப்பொ என்றும், அம்மொ என்றும் நம்
பிள்தள நம்தம அதழக்தகயில், இல்லறத்தின்
நதியில் நொம் இறங்கிக் குளித்ததற்கொன தடயம்
கொலத்தின் முன் நிற்கிறது.

எதன ஆள வந்தவநள! தினம் தினம் நமக்குள்

நடக்கும் சின்னச் சின்ன சண்தடகளின்
ஊடல்களில் நீ வொடிவிடுகிறொய். ஊடல்களுக்குப்
பிறகு நடக்கும் தபரிய தபரிய சமொதொனங்களில் நீ
மலர்ந்தும்விடுகிறொய். இந்த உலகத்தில் எல்லொப் பூக்களும் மலர்ந்த பின்தொன் வொடும்! வொடிய பின்
மலரும் ஒநர பூ நீதொனடி! உன்தன மலரதவக்கநவ வொடதவக்கிநறன் என்பது உனக்குத் ததரியொதொ
என்ன?

தசன்ற வொரத்தில் ஒருநொள். நொன் என் சிலுதவகதள எல்லொம் இறக்கிதவத்துவிட்டு, ஆழ்ந்து

உறங்கிக்தகொண்டு இருந்நதன். உறக்கத்தில் அதர மயக்கத்தில் கனவில் நிஜம் நபொல ஒரு விழிப்பு. நம்
மகன் ஆதவன் என் வயிற்றில் கொதலப் நபொட்டு உறங்கிக் தகொண்டு இருந்தொன். ஏநதொ ஒரு சன்னமொன
குரல் நள்ளிரவில் என்தன எழுப்பியிருக்கிறது. அந்தக் குரல் உன் குரல். உறங்குவததப்நபொல நடித்து
உன் குரதல அவதொனித்நதன். நொன் உறங்குவதொய் நிதனத்து நீ நபசிக்தகொண்டு இருக்கிறொய். ''எங்க
வட்டுக்கு
ீ தரண்டு பூதனக் குட்டி வந்திருக்கு. அய்நயொ! எவ்நளொ அழகொத் தூங்குதுங்க.''

என் ஜீவதன வொழ்விக்க வந்த என் ஜீவ லட்சுமிநய! என் மொமருந்நத! உன் தபரிய பூதனக் குட்டி
எழுதுகிநறன். அதற்குப் பிறகு, நீ தூங்கிய பிறகும் நொன் தூங்கநவ இல்தல. நம் கல்யொணப்
பத்திரிதகயொக நொன் எழுதிய பொடதல மீ ண் டும் நிதனவுகூர ஆதசப் படுகிநறன். நொன் எழுதிய
பொடல்களில் மிகச் சிறந்த பொடல் இதுதொன். ஏதனன்றொல், இது உனக்கொக எழுதியது.

பல்லேி

எனக்கொகப் பிறந்தவதளக்
கண்டுபிடித்நதன்! - அவள்
கண்ணதசவில் ஒரு நகொடி
கவிதத படித்நதன்!
என் பொதி எங்நக என்று
நதடி அதலந்நதன்! - அவதளப்
பொர்த்தவுடன் அடடொ நொன்
முழுதம அதடந்நதன்!
இரு இதயம் ஒன்றொய்
இனி அவள்தொன் என் தொய்!

ேணம்-1

நவப்பம் பூ உதிர்கின்ற என் வட்டு

ீ முற்றம்
அவள் நபொடும் நகொலத்தொல் அழகொய் மொறும்!
விண்மீ ன்கள் வந்து நபொகும் தமொட்தட மொடி
அவள் தகொலுசின் ஓதசயினொல் நமொட்சம் நபொகும்!
கொற்று வந்து கதத நபசும் தகொடிக் கயிற்றில்
அவள் புடதவ அன்றொடம் கூட்டம் நபொடும்!
கொத்திருப்பொள் ஒருத்தி என்ற நிதனவு வந்து
கடிகொர முள் மீ து ஆட்டம் நபொடும்!

ேணம்-2

பொதரசம் உதிர்கின்ற கண்ணொடி நமல்

புதிதொகப் தபொட்டு வந்து ஒட்டிக்தகொள்ளும்!
பதழய ரசம் அவள் தகயொல் பரிமொறினொல்
பழரசமொய் இனிக்குததன்று தபொய்கள் தசொல்லும்!
பூக்கதடக்குப் நபொகொத கொல்கள் தரண்டும்
புதுப் பழக்கம் பொர் என்று திட்டிச் தசல்லும்!
ஆண்களுக்கும் தவட்கம் தரும் தருணம் உண்டு
என்பதத ஓர் சிரிப்பு வந்து கொட்டிச் தசல்லும்!

- அணிலாடும்...

அணிலொடும் முன்றில்!
நொ.முத்துக்குமொர்
ஓவியங்கள் : அனந்தபத்மநொபன்

'மகரன! ஓ மகரன!
என் ேிந்திட்ை ேிடதரய!
ச டிரய! மேரம! காரை!
மறுபிறப்ரப!
மேண ச ௌகர்யரம! ோழ்!’

- கமல்ைா ன்

அன்புள்ள மகனுக்கு, அப்பொ எழுதுவது. இது நொன் உனக்கு எழுதும் முதல் கடிதம். இததப் படித்துப்
புரிந்துதகொள்ளும் வயதில் நீ இல்தல. தமொழியின் விரல் பிடித்து நடக்கப் பழகிக்தகொண்டு இருக்கிறொய்.
உன் தமொழியில் உனக்கு எழுத, நொன் கடவுளின் தமொழிதய அல்லவொ கற்க நவண்டும்.

வங்கொளத் திதரப்பட இயக்குநர் சத்யஜித்நர, சிறு வயதில் தன் ஒவ்தவொரு பிறந்த நொளின்நபொதும்,
தொயுடன் தசன்று மகொகவி தொகூதர, அவர் நடத்தி வந்த சொந்தி
நிநகதனில் சந்தித்து ஆசி தபறுவொர். ஒரு முதற அப்படி வொழ்த்து
தபற சந்திக்தகயில், தொகூர் அவரிடம் ஒரு கவிதததய
எழுதிக்தகொடுத்தொர். அந்தக் கவிதத...

'நொன் உலகத்தின் பல நொடுகளுக்குச்

தசன்று வந்திருக்கிநறன்
இந்த உலகில் உள்ள
மொதபரும் நதிகள் , பறதவகள் , அருவிகள்
எல்லொவற்றிலும்
என் பொதம் பட்டிருக்கிறது.
ஆனொல் என் மகநன!
என் வட்டுத்
ீ நதொட்டத்திலுள்ள
புல்லின் நுனியில் உறங்கும்
பனித் துளிதய மட்டும்
பொர்க்கத் தவறிவிட்நடன்.’

கவிதததயக் தகொடுத்துவிட்டு சத்ய ஜித்நரவிடம் தொகூர் தசொன்னொர், ''இந்தக் கவிதத என்ன தசொல்ல
வருகிறது என்பது இப்நபொது இந்தச் சிறு வயதில் உனக்குப் புரியொது. வளர்ந்த பின் எடுத்துப் படித்துப்
பொர். புரிந்தொலும் புரியலொம்.''

வருடங்களுக்குப் பிறகு அந்தக் கவிதததய மீ ண்டும் படித்த சத்யஜித்நர, அதன் அக தரிசனத்தத

உணர்ந்து 'பநதர் பொஞ்சொலி’ படம் எடுத்தொர்.

என் அன்பு மகநன! உனக்கும் இததநயதொன் தசொல்கிநறன். பின் நொட்களில் இந்தக் கடிதத்தத மீ ண் டும்
எடுத்துப் படித்துப் பொர். உன் தகப்பன் உனக்குச் நசர்த்த ஆகப் தபரிய தசொத்து இதுதொன் என உணர்வொய்.

என் பிரியத்துக்குரிய பூக்குட்டிநய! உன் தமத்ததன்ற பூம்பொதம் என் மொர்பில் உததக்க...

மருத்துவமதனயில் நீ பிறந்ததும் உதன அள்ளி என் தகயில் தகொடுத்தொர்கள். என் உதிரம்
உருவமொனதத, அந்த உருவம் என் உள்ளங்தகயில் கிடப்பதத; குறுகுறு தக நீட்டி என் சட்தடதயப்
பிடித்து இழுப்பதத; கண்ண ீர் மல்கப் பொர்த்துக்தகொண்டு இருந்நதன்.

உலகிநலநய மிகப் தபரிய இன்பம் எது? தொய் மடியொ? கொதலியின் முத்தமொ? மதனவியின் தநருக்கமொ?
தகொட்டிக்கிடக்கும் தசல்வமொ? எதுவுநம இல்தல. 'தம் மக்கள் தமய்த் தீண்டல் உயிருக்கு இன்பம்’
என்கிறொர் வள்ளுவர். நீ என் தமய் தீண்டினொய், தமய்யொகநவ தமய்யொகநவ நொன் தூள் தூளொக உதடந்து
நபொநனன். உன் தபொக்தக வொய் புன்னதகயில் நீ என்தன அள்ளி அள்ளி எடுத்து மீ ண்டும் மீ ண்டும்
ஒட்டதவத்துக்தகொண்டு இருந்தொய்.

நீ அழுதொய்; சிரித்தொய்; சிணுங்கினொய்; குப்புறக் கவிழ்ந்து, ததல நிமிர்ந்து, அந்த சொகசத்ததக்

தகொண்டொடினொய், ததர எல்லொம் உனதொக்கித் தவழ்ந்தொய். தகப்பன் தக விரல் பிடித்து எழுந்தொய்.
நீயொகநவ விழுந்தொய். தத்தித் தத்தி நடந்தொய். தொழ்வொரம் எங்கும் ஓடினொய். மழதல நபசி, தமொழிதய
ஆசீ ர்வதித்தொய்.

என் தபொம்முக்குட்டிநய! இந்த எல்லொத் தருணங்களிலும் நீ நம் வட்டுக்கு

ீ இதறவதன அதழத்து
வந்தொய்.

என் தசல்லநம! இந்த உலகமும் இப்படித்தொன். அழ நவண்டும். சிரிக்க நவண்டும். சிணுங்க நவண்டும்.
குப்புறக் கவிழ்ந்து, பின் ததல நிமிர்ந்து, அந்த சொகசத்ததக் தகொண்டொட நவண்டும். ததர எல்லொம்
தனதொக்கித் தவழ நவண்டும். எழ நவண்டும். விழ நவண்டும். தத்தித் தத்தி நடக்க நவண்டும்.
வொழ்க்தக முழுக்க இந்த நொடகத்ததத்தொன் நீ தவவ்நவறு வடிவங்களில் நடிக்க நவண்டும்.

என் சின்னஞ் சிறு தளிநர! கல்வியில் நதர்ச்சிதகொள். அநத

நநரம், அனுபவங்களிடம் இருந்து அதிகம் கற்றுக்தகொள்.
தீதயப் படித்து ததரிந்துதகொள்வததவிட, தீண்டிக் கொயம்
தபறு. அந்த அனுபவம் எப்நபொதும் சுட்டுக்தகொண்நட
இருக்கும். இறக்கும் வதர இங்கு வொழ, சூத்திரம் இதுதொன்,
கற்றுப் பொர். உடதலவிட்டு தவளிநயறி, உன்தன நீநய
உற்றுப் பொர்.

எங்கும், எதிலும், எப்நபொதும் அன்பொய் இரு. அன்தபவிட

உயர்ந்தது இந்த உலகத்தில் நவறு எதுவுநம இல்தல.
உன் நபரன்பொல் இந்தப் பிரபஞ்சத்தத நதனத்துக்தகொண்நட இரு.
உன் தொத்தொ, ஆகொய விமொனத்தத அண்ணொந்து பொர்த்தொர். அவரது 57-வது வயதில்தொன் அதில் அமர்ந்து
பொர்த்தொர். உன் தகப்பனுக்கு 27-வது வயதில் விமொனத்தின் கதவுகள் திறந்தன. ஆறு மொதக் குழந்ததப்
பருவத்திநலநய நீ ஆகொயத்தில் மிதந்தொய். நொதள உன் மகன் ரொக்தகட்டில் பிறக்கலொம்.

இந்த மொற்றம் ஒரு ததலமுதறயில் வந்தது அல்ல. இதற்குப் பின்னொல் தநடியததொரு உதழப்பு
இருக்கிறது. என் முப்பொட்டன் கொடு திருத்தினொன். என் பொட்டன் கழனி அதமத்தொன். என் தகப்பன்
விதத விததத்தொன். உன் தகப்பன் நீர் ஊற்றினொன். நீ அறுவதட தசய்துதகொண்டு இருக்கிறொய். என்
தங்கநம! உன் பிள்தளக்கொன விதததயயும் உன் உள்ளங்தகயில் தவத்திரு. உதழக்கத் தயங்கொநத.
உதழக்கும் வதர உயர்ந்துதகொண்டு இருப்பொய்.

இதத எழுதிக்தகொண்டு இருக்தகயில் என் பொல்ய கொலம் நிதனவுக்கு வருகிறது. கிரொமத்தில் கூதர
வட்டிலும்,
ீ பின்பு ஓட்டு வட்டிலும்
ீ வளர்ந்தவன் நொன். நகொதடக் கொலங்களில் தவப்பம் தொங்கொமல்
ஓட்டுக் கூதரயில் இருந்து தகொடிய நதள்கள் கீ நழ விழுந்துதகொண்நட இருக்கும். அதற்குப் பயந்து என்
தகப்பன் என் அருநகஅமர்ந்து இரவு முழுவதும் பதன ஓதல விசிறியொல் விசிறிக்தகொண்நட இருப்பொர்.
இன்று அந்த விசிறியும் இல்தல. தககளும் இல்தல. மொநகரத்தில் வொழும் நீ , வொழ்க்தக முழுக்க
நகொதடக் கொலங்கதளயும் தவவ்நவறு வடிவங்களில் தகொடிய நதள்கதளயும் சந்திக்க நவண்டி
இருக்கும். எத்ததன கொலம்தொன் உன் தகப்பன் உன் அருகில் அமர்ந்து விசிறிக்தகொண்டு இருப்பொன்?
உனக்கொன கொற்தற நீநய உருவொக்கப் பழகு.

வயதின் நபரொற்றங்கதர உன்தனயும் வொலிபத்தில் நிறுத்தும். சிறகு முதளத்த நதவததகள் உன்

கனவுகதள ஆசீ ர்வதிப்பொர்கள். தபண் உடல் புதிரொகும். உன் உடல் எதிரொகும். என் தகப்பன் என்னிடம்
இருந்து ஒளித்துதவத்த, ரகசியங்கள் அடங்கிய தபட்டியின் சொவிதய நொன் நதட முற்பட்டததப்நபொல்,
நீயும் நதடத் ததொடங்குவொய். பத்திரமொகவும் பக்குவமொகவும் இருக்க நவண்டிய பருவம் அது. உனக்குத்
ததரியொதது இல்தல. பொர்த்து நடந்துதகொள்.

நிதறயப் பயணப்படு. பயணங்களின் ஜன்னல்கநள முதுகுக்குப் பின்னொலும் இரண்டு

கண்கதளத் திறந்துதவக்கின்றன. புத்தகங்கதள நநசி. ஒரு புத்தகத்ததத்
ததொடுகிறநபொது நீ ஓர் அனுபவத்ததத் ததொடுவொய். உன் பொட்டனும் தகப்பனும்
புத்தகங்களின் கொட்டில் ததொதலந்தவர்கள். உன் உதிரத்திலும் அந்தக் கொகித நதி
ஓடிக் தகொண்நட இருக்கட்டும்.

கிதடத்த நவதலதயவிட, பிடித்த நவதலதயச் தசய். இனிய இல்லறம் ததொடங்கு.

யொரொவது நகட்டொல், இல்தல எனினும் கடன் வொங்கியொவது உதவி தசய். அதில்
கிதடக்கும் ஆனந்தம்அலொதி யொனது.

உறவுகளிடம் தநருங்கியும் இரு, விலகியும் இரு. இந்த மண்ணில் எல்லொ

உறவுகதளயும்விட நமன்தமயொனது நட்பு மட்டுநம. நல்ல நண்பர்கதளச்
நசர்த்துக்தகொள். உன் வொழ்க்தக நநரொகும்.

இதவ எல்லொம் என் தகப்பன் எனக்குச் தசொல்லொமல் தசொன்னதவ. நொன் உனக்கு

தசொல்ல நிதனத்துச் தசொல்பதவ. என் சந்நதொஷநம! நீ பிறந்த பிறகுதொன் என்
தகப்பனின் அன்தபயும் அருதமதயயும் நொன் அடிக்கடி உணர்கிநறன். நொதள உனக்தகொரு மகன்
பிறக்தகயில், என் அன்தபயும் அருதமதயயும் நீ உணர்வொய்.

நொதளக்கும் நொதள நீ உன் நபரன், நபத்திகளுடன் ஏநதொ ஒரு ஊரில் தகொஞ்சிப் நபசி
விதளயொடிக்தகொண்டு இருக்தகயில் என் ஞொபகம் வந்தொல், இந்தக் கடிதத்தத மீ ண் டும் எடுத்துப்
படித்துப் பொர். உன் கண்களில் இருந்து உதிரும் கண்ண ீர்த் துளியில் வொழ்ந்துதகொண்டு இருப்நபன் நொன்.

இப்படிக்கு,
உன் அன்பு அப்பா.

- நிடறவு