Ε Λ Λ Η Ν ΙΚ Ο Σ Δ Ι Δ Α Σ Κ Α Λ Ι Κ Ο Σ Σ Υ Λ Λ Ο Γ Ο Σ

ΠΛΑΤΩΝ
Σ Υ Γ Γ Ρ ΑΜΜΑ ΠΕΡΙ ΟΔ Ι ΚΟΝ ΠΑ Ι Δ Α Γ ΩΓ Ι Κ ΟΝ
ΚΑΙ ΦΙ ΛΟΛΟΓ Ι ΚΟΝ

ΕΚΛΤΛΟΜΕΝΟΝ Κ Α Τ Α Μ Η ΝΑ

Τ Ο Μ Ο Σ Β ' · - Τ Ε Υ Χ Ο Σ Ε Β '.

Ο Κ Τ Ω Β Ρ ΙΟ Σ 48 8 0

0 * 1 ίτ τ ι χ ι$ \ Αν Φ«·οτι$ον A vfftts+ t
p o u lu j'rx tx o ή ΐΓ«<£ιί«ί κ«\ « 6 τ * 3 x«>
α>το2 olxifwv. (Πλάτ. θΐ*γικ.)

ΕΝ Α Θ Η Ν Α Ι Σ
ΒΚ Τ Ο Υ Τ Υ Π Ο Γ Ρ Α Φ Ε Ι Ο Υ X . Ν. Φ Ι Λ Α Δ Ε Λ Φ Ε Ω Σ

1880
16 0

Κ α τ' αύτάς άπεβίωσαν ένταΟθα οί άρχαΐοι δη μ οδιδάσκ αλοι

Ά θ α ν . I. Βίκος (έπ αρχ. δη μοδ. Ζακύνθου) και Χ ρ ισ τ. Κ α ν ε λ λ ό -
π ο υ λ ο ς, διευθυντής Ιδιωτ. εκπαιδευτηρίου, διατελέσαντες ά μ φ ό -
τεροι εταίροι τοΐ& Ε λ λ η ν ικ ού ΔίδασκαλικοΟ Σ υ λ λ ό γ ο υ . Ή γω-
νίσθησαν οι μακαρΐται μ ετ' αύταπ αρνήσεω ς τόν άριστον τω ν α γ ώ ­
νων επί δεκάδας όλω ν ενιαυτών.
Τ ον ζή λ ον δέ καί τή ς καρποφόρου διδασκαλίας τω ν επιτυ­
χίαν έστόλ ιζον ού μ όνον ή ευγένεια τω ν τρόπ ω ν καί ή άφέλεια
του ήθους, ά λ λ α καί ή άκρα μετριοφροσύνη.

20 .
Πώς δύναταί τις έξ ενός σημείου διά γραφίδος άρχόμενος καί ζΐς €τε-
τερον καταλήγων, νά σχηματίση τόν έπόμενον σταυρόν διά jioroxordv-
Μ&C, ήτοι χωρίς νά διέλθτι εκ δευτέρου (ή γραφίς) επί τ?ίς αύτ^ς γραμμής;
( Τ φ λύτ·$ δ ω ρ η θ ή σ ε τ α ι ό Α ' τ ό μ ο ς τ ο 5 rcsptoStxoO · ό Π λ ά τ ω ν » θ ε δ ε μ έ ν ο ς ) .
Ν. ΑΝ ΑΣΤΑΣΙΟΓ.