‫ﺗﺨﻴﻞ‬

‫از ﺣﻤﻴﺪرﺿﺎ ﺷﻴﺮﻣﺤﻤﺪي‬

‫"آذر! آذر!"‬
‫‪..........‬‬
‫"آذر! آذر!"‬
‫"ﭼﻲ ﻣﻴﮕﻲ؟ اوﻣﺪم"‬
‫اه‪ ..‬دﺳﺘﻢ ﺧﻂ ﺧﻮرد‪ .‬اﻳﻨﻬﻤﻪ روﺑﺮوي آﻳﻨﻪ زﺣﻤﺖ ﻛﺸﻴﺪم ﺣﺎﻻ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻳﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﺧﻆ ﻟﺒﻢ ﻛﺞ ﺑﺮه‪ .‬اﻣﺎ‬
‫ﻣﮕﻪ ﻣﻴﺬاره‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻫﺮ ﻛﻮﻓﺘﻲ ﻛﻪ ﻛﺸﻴﺪه! ول ﻧﻤﻴﻜﻨﻪ دﻳﮕﻪ‪ .‬ﺑﺨﻮام ﻳﺎ ﻧﺨﻮام ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮم اون ﻳﻜﻲ اﺗﺎق ﺑﺎﻻ‬
‫ﺳﺮش واﻳﺴﻢ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﭼﻪ ﻣﺮﮔﺸﻪ؟‬
‫"ﭼﻴﻪ؟ ﭼﻴﻪ اﻳﻨﻘﺪر ﻫﻮار ﻣﻴﻜﺸﻲ؟"‬
‫"ﺧﻂ ﻟﺐ ات ﻳﻪ رﻳﺰه ﻛﺞ ﺷﺪه‪"...‬‬
‫"ﺑﻌﻠﻪ ﺧﻮدم ﺧﺒﺮ دارم"‬
‫ﺑﻪ ﺧﻄﻮط ﻇﺮﻳﻒ زﻧﻲ ﻛﻪ روي ﺑﻮم رﻳﺰ ﺑﺎﻓﺖ و ﺳﻔﻴﺪ ‪ 1‬ﻣﺘﺮ در ‪ 1‬ﻣﺘﺮ ﻛﺸﻴﺪه ﺷﺪه ﻧﮕﺎه ﻣﻴﻜﻨﻢ‪ .‬زن ﺑﺮﻫﻨﻪ‬
‫و آﺷﻔﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻦ ﺳﺮ ﻛﺞ ﻛﺮده و ﮔﻴﺴﻮان ﺳﻴﺎه و آﺷﻔﺘﻪ اش ﺑﻪ ﻳﻚ ﺳﻮ ﻛﺞ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫"ﺧﻮب ﺣﺎﻻ ﻣﻴﮕﻲ ﭼﻲ؟"‬
‫ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻴﺸﻪ‪ .‬درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﺰه ﺗﻮي ﻗﻮﻃﻲ ﺷﻜﻼت ﻧﮕﺎه ﻣﻴﻜﻨﻨﺪ اول ﺑﻪ ﻣﻦ و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ‬
‫ﺑﻮم ﺳﻔﻴﺪ ‪ 1‬ﻣﺘﺮ در ‪ 1‬ﻣﺘﺮ ﻧﮕﺎه ﻣﻴﻜﻨﻪ‪.‬‬
‫"ﺷﻜﻞ ﺗﻮﺋﻪ ﻧﻪ؟"‬
‫"واه! ﺧﺪا ﻧﻜﻨﻪ ﺷﻜﻞ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻪ"‬
‫"آذر! اذﻳﺖ ﻧﻜﻦ دﻳﮕﻪ"‬
‫"ﺧﻮب ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﺷﻜﻞ ﻣﻨﻪ و ﺧﻴﻠﻲ ﻫﻢ ﻗﺸﻨﮕﻪ‪ .‬ﺣﺎﻻ دﻳﮕﻪ ﻣﻴﺸﻪ ﺑﺮم ﺑﻪ ﻛﺎرم ﺑﺮﺳﻢ؟"‬
‫ﻣﺪاد ﻫﺎش ﺑﻲ رو دوﺑﺎره ﮔﺮﻓﺖ ﺗﻮ دﺳﺘﺶ و ﻏﺮق ﺷﺪ ﺗﻮي ﺧﻂ ﻫﺎي ﺳﻴﺎه و ﺑﻪ ﻫﻢ رﻳﺨﺘﻪ ﻧﻘﺎﺷﻲ‪ .‬ﺑﻪ‬
‫دور و ﺑﺮم ﻧﮕﺎه ﻣﻴﻜﻨﻢ‪ :‬ﭘﺮ از ﺑﻮم ﻫﺎي ﺳﻔﻴﺪ و ﺳﻴﺎه و زﻧﻬﺎي ﺑﺮﻫﻨﻪ اﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ اﻧﺪام ﻛﺸﻴﺪه و ﮔﻴﺴﻮان ﻳﻚ‬
‫ور ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻧﮕﺎه ﻣﻴﻜﻨﻨﺪ‪ .‬ﻫﺮﭼﻨﺪ اﻳﻦ ﺟﻮر ﻛﻪ آرش ﻣﻴﮕﻪ ﻫﻤﻪ ﺷﻮن ﺑﺎﻳﺪ ﺷﻜﻞ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ اﻣﺎ‬
‫راﺳﺘﺶ رو ﺑﺨﻮاﻳﺪ ﺑﻪ ﻫﺮﭼﻲ ﺷﺒﺎﻫﺖ دارﻧﺪ ﺟﺰ ﻣﻦ! ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﺧﻮدم ﻣﻴﮕﻢ ﻻﺑﺪ ﺳﻌﻲ ﻣﻴﻜﻨﻪ ﺧﻴﻠﻲ‬
‫اﺳﻄﻮره اي ﺑﻜﺸﻪ‪ .‬ﻻﺑﺪ ﻓﻜﺮ ﻣﻴﻜﻨﻪ اﮔﻪ دو ﺑﺎل دﻳﮕﻪ ﻫﻢ ﺑﺮاﺷﻮن ﻣﻴﺬاﺷﺖ دﻳﮕﻪ ﻫﻴﭽﻲ از ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎي ﺗﻮ‬
‫آﺳﻤﻮن ﻛﻢ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ! از اول زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻮن ﻫﻢ ﻫﻤﻪ اش دﻧﺒﺎل اﺳﻄﻮره ﺑﺎزي ﺑﻮد‪ .‬ﻻﺑﺪ اون ﻣﻮﻗﻊ ﻫﻢ ﻛﻪ‬
‫ﺟﺮاج ﭘﻼﺳﺘﻴﻚ ﺑﻮد و رو دﻣﺎﻏﺸﻮن ﺣﻜﺎﻛﻲ ﻣﻴﻜﺮد وﺳﻪ اش ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻬﻢ ﺑﻮد ﻛﻪ دﻣﺎﻏﻬﺎﺷﻮن ﻫﻤﻪ اش ﻳﻪ‬
‫ﺷﻜﻞ اﺳﻄﻮره اي ﺑﻪ ﺧﻮدش ﺑﮕﻴﺮه‪ .‬ﺧﻨﺪه دار اﻳﻨﻪ ﻛﻪ ﻣﺮدم ﻫﻢ از اﻳﻦ ﺧﺮرﻧﮓ ﻛﻦ ﻫﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺷﺸﻮن‬
‫ﻣﻴﺎد و ﻫﻤﻴﺸﻪ دوﺳﺖ دارﻧﺪ اﻳﻦ ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎي ﻣﺴﺨﺮه رو ﺑﻌﻨﻮان ﻣﻌﺘﺒﺮﺗﺮﻳﻦ آﺛﺎر ﻫﻨﺮي ﺻﺪﺳﺎﻟﻪ اﺧﻴﺮ ﻫﻨﺮ‬
‫اﻳﺮاﻧﻲ ﺑﻪ ‪ 1‬ﻣﻴﻠﻴﻮن رﻳﺎل وﺟﻪ راﻳﺞ ﻣﻤﻠﻜﺘﻲ اﺑﺘﻴﺎع ﻛﻨﻨﺪ و ﺑﺒﺮﻧﺪ ﻧﺼﺐ ﻛﻨﻨﺪ ﺑﺎﻻ ﺳﺮ دﺳﺘﺸﻮﻳﻲ ﻫﺎﺷﻮن ﻛﻪ‬
‫ﻫﺮ وﻗﺖ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ دور از ﭼﺸﻢ ﺑﻘﻴﻪ ﺳﺮﭘﺎ ﺗﻮ دﺳﺘﺸﻮﻳﻲ ﺑﺸﺎﺷﻨﺪ روﺑﺮوﺷﻮن ﺑﺎﺷﻪ و ﺑﺘﻮﻧﻨﺪ از ﻫﻨﺮ ﻣﻌﺎﺻﺮ‬
‫ﻛﺎﻣﻼ ﻟﺬت ﺑﺒﺮﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮده ﺷﻮر رﻳﺨﺖ ﻫﻨﺮﺷﻮن و ﺷﺎﺷﻴﺪن ﺷﻮن رو ﺑﺒﺮه‪.‬‬
‫ﺑﺮﻣﻴﮕﺮدم ﺗﻮي اﺗﺎق ﻣﻴﺰ ﺗﻮاﻟﺖ روﺑﺮوي آﻳﻨﻪ ﻗﺪي ‪ 1‬ﻣﺘﺮ در ‪ 1‬ﻣﺘﺮ‪" .‬ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ دوﺑﺎره از اول" اﺻﻼً ﻣﻦ‬
‫ﻧﻤﻴﺪوﻧﻢ اﻳﻦ ﻗﻀﻴﻪ ‪ 1‬ﻣﺘﺮ در ‪ 1‬ﻣﺘﺮ ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﺎ ﭼﻲ ﺑﻮده از ﻫﻤﻮن اوﻟﺶ ﻫﻢ آرش ﺑﻪ اش وﺳﻮاس‬
‫داﺷﺘﻪ! وﻟﺶ ﻛﻦ‪ .‬ﻛﻮن ﻟﻖ آرش و ﻫﺮﭼﻲ ‪ 1‬ﻣﺘﺮ در ‪ 1‬ﻣﺘﺮه ﺗﻮ اﻳﻦ دﻧﻴﺎ‪ .‬دوﺳﺖ دارم ﺧﻂ ﭼﺸﻢ ام رو‬
‫اﻣﺸﺐ ﻳﻪ ﻛﻢ ﺑﻜﺸﻢ ﺑﻪ ﺑﻴﺮون‪ .‬اﻳﻨﺠﻮري! ﺳﺎﻳﻪ ﻫﻢ ﺑﻨﻔﺶ ﻣﻴﺰﻧﻢ‪ .‬ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎم ﻫﻢ ﺑﺎ اﻳﻦ ﭘﻨﻜﻴﻚ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺮﻧﺰه‬
‫ﻣﻴﻜﻨﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﺧﻲ ﺑﺰﻧﻪ‪ .‬دو ﺗﺎ روژ ﻟﺐ ام ﻗﺎﻃﻲ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﺗﺎ از ﺗﻮش ﻳﻪ رﻧﮓ ﻗﺮﻣﺰ ﻋﻨﺎﺑﻲ ﺧﻴﻠﻲ ﺗﻮﭘﺮ ﺑﻴﺎد‬
‫ﺑﻴﺮون‪ .‬واي ﻻك ﻧﺎﺧﻮﻧﻬﺎم رو ﭼﻴﻜﺎر ﻛﻨﻢ؟ وﻟﺶ ﻛﻦ‪ .‬دﻳﺸﺐ ﺗﺎزه ﭘﺎﻛﺸﻮن ﻛﺮدم‪ .‬ﺑﺬار ﻳﻪ دو روز ﻫﻢ ﻫﻮا‬
‫ﺑﺨﻮرﻧﺪ‪ .‬ﻣﻮﻫﺎم رو ﺳﺸﻮار ﻣﻴﻜﺸﻢ و ﺑﺎ ژل ﻣﻮي ‪ Mosby‬ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺗﺎب ﻧﺮم ﺑﻪ اﺷﻮن ﻣﻴﺪم‪ .‬ﺑﺎز ﻫﻢ دوﺳﻪ‬
‫ﺗﺎ ﺗﺎر ﺳﭙﻴﺪ ﻟﻌﻨﺘﻲ! اﻳﻨﻬﺎ ﭼﺮا ﻧﻤﻴﺨﻮاﻫﻨﺪ از ﺳﺮم دﺳﺖ ﺑﺮ دارﻧﺪ؟ ﺑﺎ ﻗﻴﭽﻲ ﻣﻴﻜﻨﻢ اﺷﻮن اﻣﺎ ﻣﻴﺪوﻧﻢ واﻗﻌﺎً‬
‫ﻣﻮﻗﺘﻴﻪ و ﺑﻌﺪ دوﺑﺎره از ﻳﻪ ﺟﺎي دﻳﮕﻪ ﭘﻴﺪاﺷﻮن ﻣﻴﺸﻪ‪ .‬ﺗﻮ ﺳﻦ ‪ 33‬ﺳﺎﻟﮕﻲ دﺳﺘﻲ دﺳﺘﻲ ﻣﻴﺨﻮان اﻳﻨﺠﻮري‬
‫آدم رو ﭘﻴﺮ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﻘﻮل آرش ﺳﻨﻲ ﻛﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪ ﺻﻠﻴﺐ ﻛﺸﻴﺪه ﺷﺪ‪ 5 .‬ﺳﺎل ﭘﻴﺶ ﻛﻪ ‪ 33‬ﺳﺎﻟﺶ ﺑﻮد ﻫﻤﻪ‬
‫اش ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮد ﻳﻪ ﭼﻨﺪﺗﺎ ﻳﻬﻮدي دﻫﺎﺗﻲ ﭘﻴﺪاﺷﻮن ﺷﻪ ﺑﺮش دارﻧﺪ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﺗﻮي ﻳﻪ ﺟﻬﻨﻢ دره اي ﺑﻪ ﺻﻠﻴﺐ‬
‫اش ﺑﻜﺸﻨﺪ‪ .‬ﻣﺮده ﺷﻮر اﺳﻄﻮره ﻫﺎﺗﻮن رو ﺑﺒﺮﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ اش ﭘﺮ ﺧﻮن و ﺻﻠﻴﺐ و ﻣﻴﺦ و ﻛﺜﺎﻓﺘﻪ‪ .‬ﻫﻤﻪ اش‬
‫ﻫﻢ اﺻﺮار داﺷﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﻘﺒﻮﻟﻮﻧﻪ ﻛﻪ اﻳﻨﻬﺎ ﻫﻤﻪ اش ﻳﻪ ﻣﺸﺖ ﺗﺨﻴﻠﻪ ﻛﻪ دوﺳﺖ داره ﺑﺮاﻣﻮن واﻗﻌﻲ ﺑﻨﻈﺮ‬
‫ﺑﺮﺳﻪ‪ .‬ﻗﺮﺑﻮﻧﺖ ﻋﺰﻳﺰم ﭘﺎي ﻣﻦ ﻳﻜﻲ رو ﺑﻜﺶ ﻛﻨﺎر ﻫﻤﻮن ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎي ﻋﺠﻎ وﺟﻐﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ اﺳﻢ ﻣﻦ ﺗﻤﻮم‬
‫ﺧﻮﻧﻪ رو ﺑﺎﻫﺎش ﭘﺮ ﻛﺮدي ﺑﺮاي ﻫﻔﺖ ﺟﺪم ﺑﺴﻪ‪ .‬ﻫﻤﻪ اﺷﻮن ﻫﻢ ﻳﻪ ﺟﻮري ﻟﻨﮓ ﻫﺎﺷﻮن ﻫﻮاﺳﺖ اﻧﮕﺎر‬
‫ﺗﺎزه ﻫﻤﻴﻦ اﻻن از زﻳﺮ ﭘﺘﻮ اوﻣﺪن ﺑﻴﺮون و داره آب ازﺷﻮن ﭼﻴﻜﻪ ﻣﻴﻜﻨﻪ‪ .‬ﺑﺬار ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺧﻂ ﻟﺐ ﺑﺰﻧﻢ ﻳﺎ ﻧﻪ؟‬
‫روژم ﺧﻴﻠﻲ ﺗﻴﺮه اﺳﺖ‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ ﻳﻪ ﺧﻂ ﻟﺐ ﺧﻴﻠﻲ ﻧﺎزك و روﺷﻦ ﺑﻪ اش ﺑﻴﺎد‪ .‬ﺑﻘﻮل آرش ﻛﻨﺘﺮاﺳﺖ اش‬
‫ﻛﻪ ﺑﺪ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻧﻪ ﺧﻮﺷﻢ ﻧﻴﻮﻣﺪ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﻟﻮس و ﻳﺦ و ﺑﻲ ﻣﺰه اﺳﺖ‪ .‬دوﺳﺖ دارم ﺧﻂ ﻟﺐ ام ﺗﻴﺮه ﺗﺮ ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ﻳﺎ اﺻﻼً ﻧﺒﺎﺷﻪ ﻳﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﺗﻴﺮه ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﻳﻪ ﺟﻮر رﻧﮓ ﻗﺮﻣﺰ ﺗﻴﺮه ﺧﻴﻠﻲ ﭘﺮ رﻧﮓ‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ ﺑﺎ ﻳﻪ ﺗﺎپ روﺷﻦ‬
‫ﺑﻪ ام ﺑﻴﺎد‪ .‬اون ﺗﺎپ آﺑﻴﻪ ﻛﻪ ﺑﺮگ ﻫﺎي ﻧﻴﻠﻮﻓﺮ وﺳﻂ ﺳﻴﻨﻪ اش ﺑﺎﻻ ﻣﻴﺮﻧﺪ‪ .‬آخ! ﻧﻤﻴﺪوﻧﻢ ﭼﻪ ام ﺷﺪه‪ .‬ﺑﺎز ﻫﻢ‬
‫اون وﺳﻮاس ﻟﻌﻨﺘﻲ اوﻣﺪ ﺳﺮاﻏﻢ‪ .‬ﻧﻤﻴﺪوﻧﻢ ﭼﺮا ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ دور و ورﻫﺎي ﻟﺒﻢ ﻛﻪ ﻣﻴﺮﺳﻢ ﻣﻴﺎد ﺳﺮاﻏﻢ؟ اﻻن‬
‫آرش رو ﺻﺪا ﻣﻴﺰﻧﻢ ازش ﺑﭙﺮﺳﻢ‪ .‬ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺧﻞ وﺿﻌﻲ ﻫﺎش ﺑﻪ ﻫﺮﺣﺎل ﺗﻮ اﻳﻦ ﻳﻪ ﻛﺎر ﺳﻠﻴﻘﻪ اش ﻣﻮرد‬
‫ﺗﺎﻳﻴﺪه‪ .‬ﺧﻨﺪه داره‪ .‬اﺳﻜﻴﺰوﻓﺮن ﺧﻮش ﺳﻠﻴﻘﻪ‪ .‬ﻣﺎ دﻳﻮوﻧﻪ ﻫﺎ رو ﺑﺎش ﻛﻪ ﺑﻪ اون ﻣﻴﮕﻴﻢ ﺧﻮش ﺳﻠﻴﻘﻪ‪ .‬اون‬
‫وﻗﺖ ﻓﻜﺮ ﻣﻴﻜﻨﻴﻢ ﺧﻴﻠﻲ ﻋﺎﻗﻞ ﺗﺮ از اوﻧﻴﻢ! ﺳﻪ ﺣﺎﻟﺖ داره‪ .‬ﺧﻂ ﻟﺐ روﺷﻦ‪ ،‬ﺧﻂ ﻟﺐ ﺗﻴﺮه‪ ،‬ﻳﺎ ﺑﺪون ﺧﻂ‬
‫ﻟﺐ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﻫﺮ ﻛﺪوﻣﺶ ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺗﺎﭘﻢ ﺗﻴﺮه ﺑﺎﺷﻪ ﻳﺎ روﺷﻦ ﻣﻴﺸﻪ ﺷﻴﺶ ﺣﺎﻟﺖ‪ .‬واي ﺧﺪا ﺟﻮن آدم ﺳﺮش‬
‫ﮔﻴﺞ ﻣﻴﺮه‪.‬‬
‫"آرش! آرش!"‬
‫‪.....‬‬
‫"آرش! آرش!"‬
‫"ﭼﻲ ﻣﻴﮕﻲ؟ اوﻣﺪم"‬

‫***‬

‫"ﺧﻮب ﺑﻔﺮﻣﺎ‪ .‬ﻧﺸﺴﺘﻢ رو ﺗﺨﺖ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ﭼﻲ؟"‬

‫ﻧﮕﺎه اش ﻛﻦ ﺗﺮه ﺧﺪا‪ .‬ﻫﻤﻪ ﻧﻘﺎش ﻫﺎ روﺑﺮوي زﻧﻪ ﻣﻴﺸﻨﻦ ﻓﻴﻬﺎ ﺧﺎﻟﺪوﻧﺶ رو ﻧﻘﺎﺷﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻃﺮف‬
‫ﻣﺎ ﭘﺸﺖ اش رو ﻣﻴﻜﻨﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ روش ﺑﻪ دﻳﻮاره‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ اﻻن داره ﺑﺎ ﺗﺸﻌﺸﻌﺎﺗﻢ ﺣﺎل ﻣﻴﻜﻨﻪ‪.‬‬
‫"ﺣﺎﻻ ﭼﺮا ﭘﺸﺖ ات رو ﻛﺮدي ﺑﻪ ﻣﻦ اون ورﻛﻲ داري ﻧﻘﺎﺷﻲ ﻣﻴﻜﻨﻲ؟ ﺧﺮه روﺑﺮوي ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻲ‬
‫ﻛﻪ ﻻاﻗﻞ ﻳﻪ ﭼﻴﺰي از اون ﻧﻘﺎﺷﻲ ﺑﻪ آدم ﻣﻴﻤﻮﻧﻪ‪ 20 .‬ﺳﺎل دﻳﮕﻪ ﻣﺮدم ﻧﻤﻴﺸﻴﻨﻨﺪ ﻣﺴﺨﺮه ات ﺑﻜﻨﻨﺪ‬
‫ﻛﻪ!"‬
‫"ﻧﻪ! ﻣﻴﺨﻮام ﺗﻮ اﺗﺎﻗﻢ ﻓﻘﻂ ﺑﺸﻴﻨﻲ و ﺑﺬاري ﺗﺎ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ از ﻳﻪ ﺟﺎي دﻳﮕﻪ ﺑﻪ ام اﻟﻬﺎم ﺑﺸﻪ‪ .‬ﻫﻤﻴﻨﻘﺪر‬
‫ﻛﻪ ﺑﻮي ﻧﻔﺲ ات ﺗﻮي اﺗﺎق ﻣﻲ ﭘﻴﭽﻪ ﻫﻤﻪ اﻳﻦ ﺧﻂ ﻫﺎي ﺳﻴﺎه ﺟﻮن ﻣﻴﮕﻴﺮن و ﺟﻠﻮي ﭼﺸﻢ ام‬
‫ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻴﻜﻨﻦ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻣﺜﻞ ﻫﺠﻮم ﺳﻨﮕﻴﻦ ﻳﻪ ﮔﺮدﺑﺎده ﻛﻪ ﺗﻮ رو از زﻣﻴﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻴﻜﻨﻪ و ﻣﻴﺒﺮه‬
‫ﺑﺎﻻي اﺑﺮﻫﺎ‪ .‬راﺳﺘﻲ ﻣﻴﺪوﻧﻲ ﻣﻦ ﻫﻤﻴﺸﻪ دو ﺳﻪ ﺗﺎ ﺧﻮاﺑﻪ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺰه ﺷﻴﺮﻳﻨﻲ اش ﺗﺎ ﭼﻨﺪ روز‬
‫زﻳﺮ زﺑﻮﻧﻤﻪ و از زﻳﺮ زﺑﻮﻧﻢ ﺑﻴﺮون ﻧﻤﻴﺮه‪".‬‬
‫"آره ﺑﺎﺑﺎ ﺻﺪ دﻓﻌﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﺮام ﮔﻔﺘﻲ"‬
‫"ﻳﻜﻲ اش ﺧﻮاب ﭘﺮوازه‪ .‬اﻧﮕﺎر ﻣﻦ ﺳﺒﻚ ﺷﺪم و ﺑﺎ ﻳﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﻳﻪ ﻋﺎﻟﻤﻪ ﺗﻮ آﺳﻤﻮن ﭘﺮ ﻣﻴﺰﻧﻢ و‬
‫ﺧﻴﻠﻲ دور دورﻫﺎ اون ورﺗﺮ ﻣﻴﺎم ﭘﺎﻳﻴﻦ‪ .‬ﺑﻌﻀﻲ اوﻗﺎت ﻫﻢ دﺳﺘﻬﺎم رو ﺑﺎز ﻣﻴﻜﻨﻢ و ﻣﺜﻞ ﻳﻪ ﻛﺮﻛﺲ‬
‫ﺑﺰرگ دور ﺧﻮدم ﺗﻮ آﺳﻤﻮن ﻣﻴﭽﺮﺧﻢ و آروم آروم ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻣﻴﺎم"‬
‫"آره ﻣﺜﻞ ﺟﻚ و ﻟﻮﺑﻴﺎي ﺳﺤﺮآﻣﻴﺰ‪ .‬اون آﺧﺮش ﻛﻪ ﻏﻮﻟﻪ ﻛﻮن ﺑﺮﻫﻨﻪ دﻧﺒﺎﻟﺶ ﮔﺬاﺷﺘﻪ اون ﻫﻢ از‬
‫ﺗﺮﺳﺶ ﺷﺮت اﻧﻲ اش رو ﻛﺮده ﭼﺘﺮ ﻧﺠﺎت داره از اون ﺑﺎﻻ ﭼﺮخ ﻣﻴﺨﻮره و ﻣﺜﻞ ﺗﺎﭘﺎﻟﻪ ﻣﻴﺎﻓﺘﻪ ﺗﻮ‬
‫ﻃﻮﻳﻠﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﻧﻨﻪ اش‪".‬‬
‫"ﻳﻜﻲ دﻳﮕﻪ اش ﻫﻢ ﺧﻮاب ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪﻧﻪ‪ .‬ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺗﻮ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺗﻮ ﺧﻮاب ﻋﺎﺷﻖ ﻧﺸﺪي؟"‬
‫"ﻣﻦ؟ ﻧﻪ ﺑﺎﺑﺎ! ﻓﻘﻂ ﻳﻪ ﻫﻔﺖ ﻫﺸﺖ ﺑﺎر ﺧﻮاب دﻳﺪم ﺑﺎﺑﺎم داره ﺑﺪﺟﻮري ﻛﻮن ام ﻣﻴﺬاره و ﻣﻦ دارم‬
‫ﺟﺮ و واﺟﺮ ﻣﻴﺨﻮرم‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ اﮔﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻴﮕﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪن ﺧﻮب ﭼﺮا ﻣﻦ ﻫﻢ ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺗﻮ‬
‫ﺧﻮاب ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪم‪".‬‬
‫"ﻣﻴﺪوﻧﻲ ﻣﻦ ﻫﻤﻪ اش ﺗﻮ اون ﺧﻮاﺑﻬﺎ ﭼﻲ ﺗﻮ ذﻫﻨﻤﻪ؟ ﻳﻪ دﺧﺘﺮ ﻣﺜﻞ اوﻧﻲ ﻛﻪ ﻛﻼس اول اﺑﺘﺪاﻳﻲ‬
‫ﺑﺎﻫﺎش ﻋﻜﺲ اﻧﺪاﺧﺘﻢ ﻋﻜﺲ اش ﺗﻮ آﻟﺒﻮﻣﻪ‪ .‬ﻫﻤﻮﻧﻲ ﻛﻪ اﺳﻢ اش زﻫﺮا ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎي ﺑﺎﻓﺘﻪ ﻛﻪ‬
‫دوﻃﺮف ﺷﻮﻧﻪ اش اوﻳﺰووﻧﻪ‪ .‬دﻣﺎغ ﻛﻮﻓﺘﻪ اي داره و دوﺗﺎ دﻧﺪوﻧﻬﺎش ﻣﺜﻞ ﺧﺮﮔﻮش زده ﺑﻴﺮون‬
‫داره ﻣﻴﺨﻨﺪه‪ .‬ﺻﻮرﺗﺶ ﺑﺮام ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺒﻬﻤﻪ ﻓﻘﻂ ﻳﻪ ﺳﺎﻳﻪ ﻣﺒﻬﻢ از ﻳﻪ ﺷﻜﻞ زﻧﻮﻧﻪ‪ .‬ﺷﻜﻠﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ‬
‫ﻓﻘﻂ ﺧﻴﺎل ﻣﻴﻜﻨﻢ ﺷﺒﻴﻪ اوﻧﻪ اﻣﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ .‬ﻳﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻢ اش و ﺑﻌﺪ از ﺧﻮاب ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻴﺸﻢ‪.‬‬
‫دﻳﮕﻪ ﻫﻴﭽﻲ‪ .‬و ﺑﻌﺪ ﻳﺎدم ﻣﻴﺎد ﺗﻤﻮم اﻳﻦ ﻣﺪت ﻳﻪ ﺣﺲ ﺷﻴﺮﻳﻦ و ﻋﺠﻴﺐ ﺑﺎﻫﺎم ﺑﻮده و ﻗﻠﺒﻢ ﺗﻨﺪ‬
‫ﺗﻨﺪ ﺗﺎپ ﺗﺎپ ﻣﻴﻜﻨﻪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺗﺎ ﺳﻪ روز ﺷﻴﺮﻳﻨﻲ اش زﻳﺮ زﺑﻮﻧﻤﻪ و ﺧﻮاﺑﻢ ﻧﻤﻲ ﺑﺮه‪".‬‬
‫ﻣﺮﺗﻴﻜﻪ اﺳﻜﻴﺰوﻓﺮن‪ .‬ﻳﻪ رﻳﺰ ﻫﺠﻮﻳﺎت ﻣﻲ ﺑﺎﻓﻪ‪ .‬ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻢ ﺑﺮم ﺑﻪ ﻛﺎرم ﺑﺮﺳﻢ‪ .‬اﮔﻪ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻫﻢ ﺑﺸﻴﻨﻢ‬
‫اﻳﻨﺠﺎ ﻳﻪ رﻳﺰ ﻣﻴﺨﻮاد ﻣﺦ ﻣﻦ رو ﺑﺮﻳﺰه ﺗﻮ ﻓﺮﻗﻮن ﺑﺎﻫﺎش ﭼﺮخ ﺑﺨﻮره‪ .‬اﺻﻼً ﻳﻪ ﻏﻠﻄﻲ ﻛﺮدم‬
‫ﺻﺪاش ﻛﺮدم ﭘﺎﺷﻪ ﺑﻴﺎد ﻧﻈﺮ ﺑﺪه‪ .‬آدم ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺸﺖ دﺳﺖ اﺷﺖ رو ﮔﺎز ﺑﮕﻴﺮه از اﻳﻦ ﺧﺮﻳﺖ ﻫﺎ‬
‫ﻧﻜﻨﻪ‪ .‬ﻧﻪ واﷲ ﺣﺎﻻ ول ﻧﻤﻴﻜﻨﻪ ﻛﻪ!‬
‫"ﺧﻮب دﻳﮕﻪ اﺟﺎزه ﻣﻲ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ از ﺣﻀﻮرﺗﻮن ﻣﺮﺧﺺ ﺷﻢ؟"‬
‫"ﻧﻪ ﺑﺸﻴﻦ"‬
‫"ﺑﺎز ﻣﻴﮕﻪ ﺑﺸﻴﻦ‪ .‬آﺧﻪ ﻫﻤﻴﻨﺠﻮري ﺑﺸﻴﻨﻢ ﭼﻲ ﻛﺎر ﻛﻨﻢ؟"‬
‫"ﻫﻴﭽﻲ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺻﺪات رو ﺑﺸﻨﻮم‪ .‬ﻫﻤﻴﻨﺠﻮري ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺣﺮف ﻣﻴﺰﻧﻴﻢ ﺧﻮﺑﻪ‪ .‬ﺻﺪات ﻣﻦ رو ﻣﻴﺒﺮه‬
‫ﺗﻮ روﻳﺎ و ﺧﻄﻬﺎي ﺳﻴﺎه ﺗﻮ اﻧﮕﺸﺘﻬﺎم ﺟﻮن ﻣﻴﮕﻴﺮن و روي ﺑﻮم ﺳﭙﻴﺪ ﺗﻮ ﻫﻢ وول ﻣﻴﺨﻮرن‪.‬‬
‫درﺳﺖ ﻣﺜﻞ رودي ﻛﻪ ﺗﻮي ﻛﻮه ﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دره ﺳﺮازﻳﺮ ﻣﻴﺸﻪ و ﺗﻮ ﻧﻘﻄﻪ اي ﻛﻪ ﻣﺎ ﻧﻤﻲ ﺑﻴﻨﻴﻢ از‬
‫ﭘﻴﺶ ﭼﺸﻢ ﻣﻮن دور ﻣﻴﺸﻪ"‬

‫***‬

‫ﺑﺸﻴﻨﻢ ﭘﺎي آﻳﻨﻪ ﭘﻨﻜﻴﻜﻢ رو ﺑﺰﻧﻢ‪ .‬ﻣﺮﺗﻴﻜﻪ ﻳﻪ روز ﻛﻪ از آﻣﭙﻮﻟﺶ دﻳﺮ ﻣﻴﺸﻪ ﻣﺮﺗﺐ ﻣﻴﺸﻴﻨﻪ وﺳﻪ‬
‫ﺧﻮدش ﻫﺰﻳﻮن ﻣﻲ ﺑﺎﻓﻪ‪ .‬اﻳﻦ دﻓﻌﻪ دﻛﺘﺮ ﺟﻮن ﺑﻴﺎد ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻢ ﻟﻮرازﭘﺎﻣﺶ رو زﻳﺎد ﻛﻨﻪ‪ .‬آرﺗﺎن اش‬
‫ﻫﻢ ﻛﻤﻪ‪ .‬ﻧﺮه ﺧﺮ دﻳﮕﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻳﻜﻲ دوﺗﺎ ﻗﺮص ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﺟﻮاب ﻧﻤﻴﺪه ﻛﻪ! دﻛﺘﺮ اﻣﺸﺐ ﺑﻴﺎد ﺑﺮاش‬
‫ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻴﻜﻨﻢ از ﺧﻨﺪه روده ﺑﺮ ﺑﺸﻪ‪ .‬ﺟﻮن دﻛﻲ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺎﻣﺰه اﺳﺖ‪ :‬ﻣﻴﮕﻢ ﭼﺮا ﻟﻨﮓ ﻫﺎي زﻧﻪ رو‬
‫ﺗﻤﻮم ﻧﻤﻴﻜﻨﻲ؟ ﻟﻨﮓ ﺗﻮ ﻫﻮا ﮔﺬاﺷﺘﻲ اش؟ﻣﻴﮕﻪ زن اﺛﻴﺮﻳﻪ‪ .‬اﮔﻪ ﺑﺎ ﻟﻨﮓ ﺗﻮ ﻫﻮا ﺑﻮدن زﻧﻬﺎ اﺛﻴﺮي‬
‫ﻣﻴﺸﻦ ﭘﺲ ﻫﻤﻪ زﻧﻬﺎي ﺧﻴﺎﺑﻮﻧﻲ ﻫﻢ زﻳﺮ ﻟﺤﺎف اﻻن ﻛﻠﻲ اﺛﻴﺮﻳﻦ ﺧﻮدﺷﻮن ﺧﺒﺮ ﻧﺪارن‪ .‬ﻣﮕﻪ ﻧﻪ‬
‫دﻛﻲ؟ دﻛﻲ ﻛﻠﻲ ﺣﺎل ﻣﻴﻜﻨﻪ اﻳﻨﻬﺎ رو ﺑﺮاش ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﻳﻪ ﺑﺎر ﻳﺎرو ﺻﺎدق ﻫﺪاﻳﺖ ﻳﻪ ﮔﻬﻲ‬
‫ﺧﻮرد ﻧﻮﺷﺖ "زن اﺛﻴﺮي" اﻳﻨﻬﺎ دﻳﮕﻪ ول ﻧﻤﻴﻜﻨﻦ‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ ﺗﺎ ﻃﺮف رو ﮔﻪ ﺧﻮرش ﻧﻜﻨﻦ دﺳﺖ از‬
‫ﺳﺮش ور ﻧﻤﻴﺪارن‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻛﺮدن ﻣﺎ ﺻﺪاﻣﻮن در ﻧﻤﻲ اد ﺧﺮﻳﻢ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺧﺮﻳﺘﻤﻮن ﻫﻴﭽﻲ ﺣﺎﻟﻴﻤﻮن‬
‫ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﻛﺪوم ﺗﺎﭘﻢ رو ﺑﺎﻳﺪ ﺑﭙﻮﺷﻢ؟ زﻳﺮش ﺳﻮﺗﻴﻦ ﻧﻤﻲ زﻧﻢ‪ .‬ﻫﻤﻴﻨﺠﻮري ﺳﻴﻨﻪ ﻫﺎم زﻳﺮ‬
‫ﺗﺎپ ﻗﺸﻨﮓ ﺗﺮه‪ .‬ﻳﻪ ﺗﺎپ ﺗﻨﮓ ﻣﻲ ﭘﻮﺷﻢ ﻛﻪ زﻳﺎد ﻫﻢ ﻟﻖ ﻧﺨﻮره‪ .‬ﺑﺎ اون ﺷﻮرت ﺗﻮري ﺳﻴﻠﻚ‬
‫ﺳﻴﺎه‪ .‬ﺑﺎ ﻳﻪ ﺟﻮراب ﺷﻠﻮاري رﻧﮓ ﭘﺎ و ﻳﻪ داﻣﻦ ﻛﻮﺗﺎه ﺳﻔﻴﺪ ﭼﻴﻦ ﭼﻴﻦ‪ .‬آخ ﭘﻴﺮﻫﻦ ام رو اﺗﻮ‬
‫ﻧﻜﺮدم! ﻛﻠﻲ ﺷﻮرت و ﺳﻮﺗﻴﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ دارم ﻛﻪ اوﻧﻬﺎم اﻻن ﺳﻪ روزه اﻧﺪاﺧﺘﻢ ﺗﻮ ﺳﺒﺪ ﻫﻤﻴﻨﺠﻮري‬
‫ﭼﺮك ﻣﺮد ﮔﻮﺷﻪ اﺗﺎﻗﻪ‪ .‬ﻳﺨﭽﺎل ﻫﻢ آب اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﻫﺎش رو درﺑﻴﺎرم ﻣﻴﻮه ﻫﺎش رو‬
‫ﺑﺸﻮرم ﺧﺸﻚ ﻛﻨﻢ ﺟﺪا ﺟﺪا دوﺑﺎره ﺑﭽﻴﻨﻢ ﺗﻮ ﻃﺒﻘﻪ‪ .‬اي ﻣﺼﺐ ات رو ﺷﻜﺮ ﭼﻘﺪر ﻛﺎر ﻧﻜﺮده؟‬
‫ﻣﺦ ام داره ﻣﻲ ﭘﻜﻪ‪ .‬ﺧﺪا اﻳﻦ ﻫﻢ ﺷﺪ زﻧﺪﮔﻲ؟ ﻣﻦ ﺑﺪﺑﺨﺖ دﺳﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻛﺠﺎي اﻳﻦ زﻧﺪﮔﻲ ﺑﺎﻳﺪ‬
‫ﺑﺮﺳﻢ ﻫﺎ؟ وﺳﻪ ﻧﻬﺎر ﻓﺮدا ﻫﻢ ﺧﺮﻳﺪ ﻧﻜﺮدم‪ .‬ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺟﻮراب ﺷﻠﻮاري ام رو ﻛﺠﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻢ؟ ﻳﻪ دوﻧﻪ‬
‫ﻧﻮ داﺷﺘﻢ ﻧﻤﻴﺪوﻧﻢ ﻛﺠﺎ اﻧﺪاﺧﺘﻢ؟ وﺳﻪ آدم ﺣﻮاس ﻧﻤﻲ ﻣﻮﻧﻪ ﻛﻪ! ﻣﻴﮕﻢ ﻧﻜﻨﻪ آرش ور داﺷﺘﻪ‬
‫آوﻳﺰوون ﻛﺮده ﺑﻐﻞ دﺳﺖ اش داره از روش ﻟﻨﮓ و ﭘﺎﭼﻪ اﺛﻴﺮي ﻣﻴﻜﺸﻪ؟ اي ﻣﺼﺐ ات رو ﺷﻜﺮ‬
‫ﺑﺎ اﻳﻦ زﻧﺪﮔﻲ‪.‬‬
‫"آرش! آرش!"‬
‫‪............‬‬
 ‫"آرش! آرش!"‬
‫"ﭼﻴﻪ؟ ﭼﻲ ﻣﻴﮕﻲ؟"‬
‫"اون ﺟﻮراب ﺷﻠﻮاري ﻫﺎي ﻣﻦ دﺳﺖ ﺗﻮﺋﻪ؟"‬
‫"ﺟﻮراب ﺷﻠﻮاري ﺗﻮ دﺳﺖ ﻣﻦ ﭼﻲ ﻛﺎر ﻣﻴﻜﻨﻪ؟"‬
‫ﻫﻴﭽﻲ ﺑﺎﺑﺎ‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ ﺷﺎﻳﺪ اﻧﺪاﺧﺘﻲ رو دو ﺷﺎخ اون ﻋﻴﻨﻚ ﭼﺸﻤﻬﺎي ﻛﻮرﻣﻜﻮري ات داري ﺑﺎﻫﺎش‬
‫ﺟﻠﻖ ﻣﻴﺰﻧﻲ‪ .‬ﻣﺮده ﺷﻮر رﻳﺨﺖ ات رو ﺑﺒﺮن‪ .‬ﭘﺲ ﻣﻦ اﻳﻨﻬﺎ رو ﻛﺠﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻢ؟ ﺣﺎﻻ ﺑﺪون اون ﺑﺎ‬
‫ﻛﻮن ﻟﺨﺖ ﺑﺮم ﺟﻠﻮي دﻛﻲ ﻧﻤﻴﮕﻪ اﻳﻦ زﻧﻪ دﻳﮕﻪ ﺷﻮرش رو دراورده؟ ﻧﻪ واﷲ ﻧﻤﻴﺪوﻧﻪ ﻛﻪ ﻣﻦ‬
‫اﻳﻨﺠﺎ ﭼﻪ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﻫﺎﻳﻲ دارم‪ .‬ﻣﻴﮕﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻫﻴﺰي و ﻛﻮﻧﺪه ﺑﺎزي اﺷﻪ‪ .‬اي ﺑﺎﺑﺎ ﺑﻲ ﺧﻴﺎل! ﻣﻦ ﻫﻢ‬
‫ﭼﻪ ﻓﻜﺮﻫﺎﻳﻲ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﻫﺎ! ﺧﻮب ﻳﺎ رو ﻣﻴﺎد اﻳﻨﺠﺎ ﺑﺎ ﭘﺮ و ﭘﺎﭼﻪ ام ﺣﺎل ﻛﻨﻪ ﺑﺮه دﻳﮕﻪ‪ .‬ﻋﺎﺷﻖ‬
‫دﻟﺴﻮﺧﺘﻪ ﺳﻴﻨﻪ ﭼﺎك ام ﻛﻪ ﻧﻴﺴﺖ دﺳﺖ ﻣﻦ رو ﺑﮕﻴﺮه ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻪ ﻣﺮدم ﺑﺒﺮه ﻣﺤﻀﺮ ﻋﻘﺪ ﻛﻨﻪ از ﺷﺮ‬
‫اﻳﻦ ﻋﻔﺮﻳﺘﻪ ﻋﻮﺿﻲ راﺣﺖ ﻛﻨﻪ ﻛﻪ! ﻣﺮدﻫﺎ ﻫﻤﻪ اﺷﻮن ﻫﻤﻴﻦ ان‪ .‬ﺳﺮ و ﭘﺎ ﻳﻪ ﻛﺮﺑﺎﺳﻦ‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻪ‬
‫ﻻش رو ﺑﺎز ﻛﻨﻦ ﺑﺬارن اون ﺗﻮ و ﻳﻪ اخ ﺗﻒ ام روش دﻳﮕﻪ ﻣﻠﺖ رو ﺑﻨﺪه ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ .‬آذر ﻛﻴﻠﻮ‬
‫ﭼﻨﺪه؟ ﻋﺸﻖ و ﻋﺎﺷﻘﻲ ﭼﻴﻪ؟ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻛﺪوﻣﻪ؟ اﻳﻨﻬﺎ ﻫﻤﻪ اش ﻳﻌﻨﻲ ﻳﻪ ﺳﻴﺮ ﻛﺸﻚ‪ .‬ﻣﮕﻪ ﻧﻪ دﻛﻲ؟‬
‫ﻏﻴﺮ اﻳﻨﻪ؟ ﺑﻘﻴﻪ از اﻳﻦ ﺑﺪﺗﺮ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻮاي ﻣﻌﺎﻳﻨﻪ و ﻣﺜﻼ ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﺎﻣﻞ‪ ،‬اون ﺧﺎك ﺗﻮ ﺳﺮ ﻣﻦ رو ﺑﺮده‬
‫ﭘﺸﺖ ﭘﺎروان دﺳﺖ ﻣﻴﻜﺸﻪ ﺑﻪ ﻗﺮ و ﻛﻤﺮ ﺑﺎﺳﻦ ام‪ .‬ﻣﻴﮕﻢ دﻛﻲ اﺷﺘﺒﺎه ﮔﺮﻓﺘﻲ ﻣﺮﻳﺾ اون ﻳﻜﻲ ﻳﻪ‪.‬‬
‫ﻧﻴﺶ اش رو وا ﻣﻴﻜﻨﻪ ﻣﻴﮕﻪ اﻳﺸﻮن زﺑﻮﻧﺸﻮن ﻫﻢ ﺑﻴﺎرن ﺑﻴﺮون ﻛﺎﻓﻴﻪ! ﺑﺎﺑﺎ ﭘﺲ ﻛﻮ اﻳﻦ ﻟﻌﻨﺘﻲ ﺧﺴﺘﻪ‬
‫ﺷﺪم‪.‬‬
‫"آرش! آرش!"‬
‫"آآآآآآآآآآآآآآآي ِي ي ي ي ي ي ي ي ي!!!!!!!!!"‬

‫****‬
‫"ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺑﻪ؟"‬
‫آره دﻛﻲ‪ .‬ﻳﻪ ﺧﻮرده ﺳﺮم ﮔﻴﺠﻪ‪ .‬ﺗﻮ ﺧﻴﺎل ﻫﺎي ﺧﻮدم ﺑﻮدم ﻳﻪ دﻓﻌﻪ دﻳﺪم آرش ﻣﺜﻞ ﻋﺰراﺋﻴﻞ ﺑﺎ ﻳﻪ‬
‫ﻗﺪاره دراز ﺑﺎﻻي ﺳﺮم واﻳﺴﺘﺎده‪ .‬دﻳﮕﻪ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪم ﭼﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﺟﻴﻎ زدم و از ﺣﺎل رﻓﺘﻢ‪".‬‬
‫"ﻣﻦ آﻗﺎي دﻛﺘﺮ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدم ﺑﺎﻻي ﺳﺮش ﺗﺎ آﻣﭙﻮل اﻣﺸﺐ اش رو ﺑﻪ اش ﺑﺰﻧﻢ‪ .‬ﻳﻪ دﻓﻌﻪ ﺟﻴﻎ زد و‬
‫ﻏﺶ ﻛﺮد‪ .‬اﺻﻼً ﻧﻤﻴﺪوﻧﻢ ﭼﻴﻪ ﻫﺮ دﻓﻌﻪ آﻣﭙﻮل رو ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻪ از وﺣﺸﺖ ﻧﻤﻴﺘﻮﻧﻪ ﺳﺮ ﭘﺎ واﻳﺴﻪ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ‬
‫از آﻣﭙﻮل ﻣﻴﺘﺮﺳﻪ"‬
‫"آﻣﭙﻮل ﻛﻪ ﺗﺮس ﻧﺪاره ﻋﺰﻳﺰم‪ .‬ﻳﻪ ﻟﺤﻈﻪ اﺳﺖ‪ .‬وﺳﻪ ﺳﻼﻣﺘﻲ ات ﻻزﻣﻪ‪ .‬ﻧﺒﺎﻳﺪ ازش ﺑﺘﺮﺳﻲ ﻛﻪ!‬
‫ﺣﺎﻻ آﻣﭙﻮل رو ﺑﻪ اش زدي؟"‬
‫"ﺑﻌﻠﻪ آﻗﺎي دﻛﺘﺮ‪ .‬ﺑﻪ اش زدم ﺑﻠﻜﻪ زودﺗﺮ ﺣﺎﻟﺶ ﺧﻮب ﺑﺸﻪ و ﺑﻬﻮش ﺑﻴﺎد"‬
‫"دﻛﻲ رﻓﺖ؟"‬
‫"ﻧﻪ آﻗﺎي دﻛﺘﺮ اﻳﻨﺠﺎن"‬
‫‪.......‬‬
‫"آﻗﺎي دﻛﺘﺮ دﺳﺘﻢ ﺑﻪ داﻣﻨﺘﺎن‪ .‬ﻣﻦ ﻳﻪ ﻛﺎرﮔﺮ ﺑﺪﺑﺨﺘﻢ‪ .‬اﻳﻦ زن ﻫﻢ ﻏﺮﻳﺒﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬دﺧﺘﺮ ﺟﺎري دﺧﺘﺮ‬
‫ﺧﺎﻟﻪ اﻣﻪ‪ .‬از ﺷﻬﺮ دور دادﻧﺶ دﺳﺖ ﻣﻦ اوردﻣﺶ ﺗﻮ اﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﻏﺮﻳﺐ ﻛﺴﻲ رو ﻧﺪاره‪ .‬اﮔﻪ ﻳﻪ‬
‫وﻗﺖ ﺑﻼﻳﻲ ﺳﺮش ﺑﻴﺎد ﻣﻦ ﻧﻤﻴﺪوﻧﻢ ﺟﻮاب ﺑﺎﺑﺎ ﻧﻨﻪ اش رو ﭼﻲ ﺑﺪم ﻫﺎ!"‬
‫"اﻳﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎي ﻋﺠﻴﺐ ﻏﺮﻳﺐ رو ﻛﻪ ﻣﻴﮕﻲ از ﻛﺠﺎ ﻳﺎد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻫﺎ؟ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﻻﺧﺮه اﻳﻨﻬﺎ رو ﻳﻪ ﺟﺎﻳﻲ‬
‫ﺷﻨﻴﺪه ﺑﺎﺷﻪ"‬
‫"واﷲ ﻣﻦ ﻧﻤﻴﺪوﻧﻢ‪ .‬ﻳﻪ ﻣﺎه رﻓﺖ ﻛﻠﻔﺘﻲ ﻳﻪ ﺧﺎﻧﻮم ﺑﺎﻻ ﺷﻬﺮي ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺧﻮﻧﻪ دﻳﺪم ﺣﺎﻟﺶ از اﻳﻦ‬
‫رو ﺑﻪ اون رو ﺷﺪه‪ .‬اون ﺧﺎﻧﻮم ﻫﻢ ﺷﻨﻴﺪم ﺧﻮدش ﺧﻴﻠﻲ ﭘﺮﻳﺸﻮن ﺣﺎل ﺑﻮد ﻣﺮﺗﺐ راه ﻣﻴﺮﻓﺖ و‬
‫ﺣﺮﻓﻬﺎي ﻣﻔﺖ ﻣﻔﺖ ﻣﻴﺰد‪ .‬واﷲ ﻣﺎ ﮔﻨﺎه ﻛﺴﻲ رو ﻧﻤﻴﺸﻮرﻳﻢ ﻣﻴﮕﻦ ﻛﺎرش ﺑﻪ ﺑﺴﺘﺮي و ﺗﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن‬
‫و ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻫﻢ رﺳﻴﺪه‪ .‬ﻣﻴﮕﻦ دور از ﺟﻮن ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﻳﻪ آﻗﺎ دﻛﺘﺮي ﻫﻢ رﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮد رو ﻫﻢ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ‬
‫ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻦ و ﮔﻨﺪش در ﻣﻲ آد‪ .‬واﷲ آﻗﺎ ﻣﺎ ﮔﻨﺎه ﻛﺴﻲ رو ﻧﻤﻴﺸﻮرﻳﻢ‪ .‬ﻣﺤﺾ ﺧﺎﻃﺮ اﻳﻨﻲ ﻛﻪ‬
‫ﭘﺮﺳﻴﺪﻳﻦ ﮔﻔﺘﻴﻢ‪ .‬ﺣﺎﻻ دﻳﮕﻪ ﻧﻤﻴﺪوﻧﻢ ﻣﺮض اش واﮔﻴﺮ داره ﺑﻪ اﻳﻦ ﺿﻌﻴﻔﻪ ﻫﻢ رﺳﻴﺪه ﻳﺎ ﻧﻪ ﺧﺒﺮ‬
‫ﻧﺪارم‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻴﺪوﻧﻴﺪ"‬

‫"آرش! دﻛﻲ رﻓﺖ؟ ﻣﻦ ﺳﺮم ﺧﻴﻠﻲ درد ﻣﻴﻜﻨﻪ"‬

‫"آرش ﻛﻴﻪ آذر؟ ﻣﻦ رﺿﺎ ام‪ .‬آﻗﺎي دﻛﺘﺮ اﻳﻨﺠﺎن‪ .‬ﺑﺎﻻ ﺳﺮت ان"‬
‫"دﻛﻲ؟ دﻛﻲ؟"‬
‫"ﺣﺎﻻ ﻣﺮض اش واﮔﻴﺮ داره آﻗﺎي دﻛﺘﺮ؟ ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻴﺸﻪ ﻛﺲ دﻳﮕﻪ ام ازش ﺑﮕﻴﺮه اﻳﻨﺠﻮري ﺑﺸﻪ؟"‬
‫"راﺳﺘﺶ رو ﺑﺨﻮاي ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻓﻜﺮ ﻣﻴﻜﺮدﻧﺪ ﻣﻤﻜﻨﻪ ﺑﺼﻮرت ﻳﻪ ﺟﻮر ﺳﺮاﻳﺖ روﺣﻲ و ﺗﻠﻘﻴﻨﻲ از‬
‫ﻛﺴﻲ ﺑﻪ ﻧﻔﺮ دوﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻫﺎش زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻴﻜﻨﻪ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺑﺸﻪ‪ .‬اﻣﺎ ﺧﻮد ﻣﻦ ﻣﻴﮕﻢ ﻣﻤﻜﻨﻪ ﻳﻪ ﻋﺎﻣﻞ‬
‫وﻳﺮوﺳﻲ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺴﺮي ﺑﺎﻋﺚ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬وﺳﻪ ﺧﻮد ﻣﻦ ﺧﻨﺪه داره اﻣﺎ ﻓﻜﺮش رو ﺑﻜﻦ ﻳﻪ روز از‬
‫ﺧﻮاب ﭘﺎﺷﻲ ﺑﺒﻴﻨﻲ ﻫﻤﻪ آدﻣﻬﺎي ﺷﻬﺮ دﭼﺎر اﻳﻦ ﻣﺮض ﺷﺪن"‬
 ‫"واي آﻗﺎي دﻛﺘﺮ ﺧﺪا اون روز ﻧﻴﺎره‪ .‬اون وﻗﺖ ﺧﺪاي ﻧﻜﺮده اﮔﻪ اﻳﻨﺠﻮري ﺑﺸﻪ ﭼﻲ ﻣﻴﺸﻪ؟"‬
‫"ﻫﻴﭽﻲ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﻃﻮري ﻧﻤﻴﺸﻪ"‬
‫"وا! ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﭼﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎﻳﻲ ﻣﻴﺰﻧﻴﺪ آﻗﺎي دﻛﺘﺮ؟ ﻣﮕﻪ ﻣﻴﺸﻪ ﻫﻴﭻ ﻃﻮري ﻧﺸﻪ؟"‬
‫"آره ﺧﻮب‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ اون ﻣﻮﻗﻊ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ وﺳﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﺎ اوﻧﻘﺪر ﺑﺎ ﺗﺨﻴﻞ ﻗﺎﻃﻲ ﻣﻴﺸﻪ ﻛﻪ دﻳﮕﻪ ﻛﺴﻲ‬
‫ﭘﻴﺪا ﻧﻤﻴﺸﻪ ﻛﻪ ﺑﺨﻮاد ﺗﺨﻴﻞ رو از واﻗﻌﻴﺖ ﺟﺪا ﻛﻨﻪ‪ .‬ﺣﺎﻻ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺧﻮﺑﻪ‪ .‬ﻓﻜﺮش ﺑﻜﻦ ﺗﻮ ﻫﻤﻴﻦ‬
‫وﺿﻌﻴﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﺗﻮ دﻧﻴﺎي ﺧﻴﺎﻟﻲ ﺷﻮن ﻏﺮق ﺷﺪﻧﺪ و ﻫﻤﻪ ﭼﻲ ﺣﺴﺎﺑﻲ ﻗﺮ و ﻗﺎﻃﻴﻪ ﻳﻪ دﻛﺘﺮ ﻣﺜﻞ‬
‫ﻣﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﺸﻪ ﻳﻜﻲ دﻳﮕﻪ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺗﺨﻴﻼت ﻏﻴﺮﻋﺎدﻳﻪ و ﻣﻤﻜﻨﻪ اﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎرﻳﺶ ﺑﻪ ﻳﻜﻲ دﻳﮕﻪ ﻫﻢ‬
‫ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺑﺸﻪ"‬
‫"واﷲ آﻗﺎي دﻛﺘﺮ ﻣﻦ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﻢ ﺷﻤﺎ ﭼﻲ ﻣﻴﮕﻴﺪ؟ ﻣﮕﻪ ﻳﻪ ﻫﻤﭽﻴﻦ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻫﻢ ﻣﻤﻜﻨﻪ؟"‬
‫"ﻧﻤﻴﺪوﻧﻢ وﻟﻲ اﮔﻪ واﻗﻌﺎً ﺣﺎﻻ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده ﺑﺎﺷﻪ ﭼﻲ؟"‬
‫"آرش! آرش!"‬
‫‪.......‬‬
‫"آذر! آذر!"‬
‫"ﺑﺎ ﻛﻲ ﺣﺮف ﻣﻴﺰﻧﻲ آذر؟ ﻣﻦ رﺿﺎ م! رﺿﺎ!"‬
‫"دﻛﻲ اﻻن ﻣﻴﺎد! ﺟﻮراب ﺷﻠﻮارﻳﻢ رو ﻛﺠﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻲ؟ ﻣﻦ ﻧﻤﻴﺘﻮﻧﻢ ﭘﻴﺪاش ﻛﻨﻢ‪ .‬اﻳﻦ ﻟﻌﻨﺘﻲ‬
‫ﻛﺠﺎﺳﺖ؟ ﺧﺪاﻳﺎ اﻳﻦ ﭼﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﻳﻪ؟ اﻳﻦ ﭼﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﻳﻪ؟"‬

‫****‬

‫"آذر! آذر!"‬
‫‪.......‬‬
‫"آذر! آذر!"‬
‫"ﭼﻲ ﻣﻴﮕﻲ؟ اوﻣﺪم"‬

‫اردﻳﺒﻬﺸﺖ ‪1385‬‬