σχέδια: syneirmoi@gmail.

com
 +ειρμοί ...& έτσι 2 μηδενικά φτιάξανε το άπειρο 5

1. Tα άλγη των μηδενικών

χωροτακτούν την μνήμη
σπουδάζουνε το άπειρο
να βρουν τον εαυτό τους
και για πoιο λόγο μαστορεύτηκε η φτιάξη τους μ’αυτό το κενό
στην κοιλιά...
Προσεύχονται κρυφά να αποκτήσουν πλάτη
βαρέθηκαν μάτια πολλά να διασχίζουν κυνικά
τα ανύπαρκτα εσωτερά τους...
Είδαν πράγματα να εκλιπαρούν για ένα θόρυβο
να τεντώνουνε αδέξια το βάρος τους
για ν ανταμώσουν με το έδαφος
και ότι κρύβεται κάτω από αυτό..
Για αυτούς τους κακόμοιρους κύκλους
από νωρίς, πριν μάθουνε καν τι είναι νύχτα
και χωρίς να υπάρχουνε ρήματα για να αποκτήσουν πρόσωπο
νοήματα παιδιάστικα άφησαν το κρυφτό,
κλείσανε το στόμα με τον δείκτη των δακτύλων τους..
και τα μάτια τους στατικά παρέμειναν σε ένα μόνιμο σοκ....
Από μικρά δεν μπόρεσαν να αρνηθούν την φύση τους
γιατί για αυτά δεν υπάρχει η άρνηση ούτε και η φύση
παρατηρούν ημερολογιακά σαν τους θεούς που ανα πάσα στιγμή
ζητάς στο πλάι σου
και κρίνουν σαν αυτόφωτα χωρίς να υπάρχει κρίση ...
Ικετεύουν για ένα τέλος,
γιατί θέλουν κάποια στιγμή και αυτά να δουν τον εαυτό τους,
όσο και αν αυτός δεν υπάρχει, το ξέρουν..
φλερτάρουν όμως με την πιθανότητα
να πιάσουν έστω λίγο χώρο,
να αντανακλούν μια έστω υπόνοια σκιάς...
Βαρέθηκαν να λογαριάζουνε για άλλους
να γίνονται πηλίκο, νούμερα, μάτια και φεγγάρι
να διαφεντεύουνε ζωές με την βία
και να τα βάζουν για θεό σ’ αυτόν που τα φυλάει..
Καταριούνται το χέρι που τα σχημάτισε
και ψάχνουν την εκδίκηση μέσα από εφάμιλλα σχήματα,
6 +ειρμοί Oδυσσέας Λαρίζ

ώσπου μια στιγμή είπαν:

"Θα αγκαλιάσουμε ότι μας χωράει
και ίσως κάποια μέρα γίνουμε "αυτοί", αλλά όχι σαν "αυτούς",
Θέλουν να νομίζουν "αυτοί" ότι θα είναι οι ίδιοι;
Δε μας πειράζει...
Φτάνει εμείς να περπατήσουμε, φτάνει να ονειρευτούμε
να αποκτήσουμε ίριδες και μια έστω φωνή για καμουφλάζ...
Να βρούμε το ένα το άλλο , να ερωτευτούμε
να αγκαλιαστούμε και να δώσουμε σχήμα στο άπειρο...
κοιτώντας μόνο ο ένας τον άλλο
σε πάρκα, ταράτσες και αστικές θέες
θα ξέρουμε τον θεό..
Bέβαιοι πια
πως έχει το πρόσωπό μας ..."
 +ειρμοί ...& έτσι 2 μηδενικά φτιάξανε το άπειρο 7

2. «Πρέπει να σβήσεις τα φώτα

Να πνιγείς στο σκοτάδι ,
Για να φανούνε τα άστρα»

Σκάνε πάνω μου

Σαν τις πιο ποθητές δροσοσταλίδες
Φουσκωμένες από μια ιστορία
Τυχαία ξεβράσματα του ρολογιού
Μέσα τους, όλες τους κρύβουν από ένα ψέμα
Όμως όντας περήφανες που ποτέ δεν θα παραδεχτούν
Ούτε καν και την ίδια τους την περηφάνια
Χαράζουν με το νυχάκι τους τα μάτια των θνητών
Δεν θα τις δεις ποτέ
Είναι που έπεσες για ύπνο ζωντανός
Είναι που θα ξυπνήσεις πάλι άλλος
Θα μιλήσεις για την αιωνιότητα, για του Τζακ την Νιρβάνα
Θα επισκεφτείς τα σινεμά και τα μνημεία
Ίσα-ίσα για να δείξεις ακόμα ότι έχεις την φούσκα της προσωπι-
κής ζωής
Μα ποιος θα σε καθαρίσει από τα μάτια σου?
Ποιος θα τολμήσει να πεί αλήθεια?
Πώς παίζετε το παιχνίδι του χρόνου και του άχρονου?
Παγώνεις τις στιγμές και τους φοράς παράλογο
Που κάποιος θα πεί πως είναι ποίηση
Και κάποιος άλλος θα τρέξει να ξεφύγει
Το δίκιο θα το δώσει ο κριτής
Ο διαιτητής των πάντων και ο γνήσιος γητευτής της ηλιθιότητάς
σου
Ο ίδιος ο Κανένας….
8 +ειρμοί Oδυσσέας Λαρίζ

3. Νιώθοντας την μεγαλειότητα της μικρότητας σου

βαφτίζεσαι από τα ίδια σου τα χέρια "λευκός άνθρωπος"
Εναρμονισμένος πλήρως με τα πλήκτρα που προκαλούν τα χρώ-
ματα
δοκιμάζεις τον κόσμο πως ξαπλώνει στο μάτι σου..
πώς αναπαύεται στα χαλαρά βλέφαρά σου..
και πως στολίζεται το κόσμημα μόνο με την προϋπόθεση του αν-
τικειμένου του..
Εάν μοιάζει να βουλιάζει αυτό που δείχνει γύρω σου
είναι που πρέπει αυτή η γη να πληρώσει το κρίμα της
τίμημα ίσως της τωρινής σου αγιοσύνης...
Ανεπαρκής παίζει να μοιάζεις στις κοντινές σου ίριδες,
πολύτιμά τους παιχνίδια που σέρνουν μέσα τους τα απωθημένα..
Δεν είχανε κουτάκια να τα καταχωνιάσουνε σαν ήτανε παιδιά
και τα φοράν στο στήθος..
Κάνουν κομπόδεμα τους όμοιούς τους
Και φέρουνε στα ρούχα τους όλο τ` αξίωμά τους..
κι αυτό φτάνει...
τόσο χρειάζεται για να μπορείς να περνάς τον δρόμο τους
να βρίσκεσαι στα σπίτια τους
να απασχολήσεις τα ανέκδοτά τους...
να τους δίνεις το χέρι σου
να εξακριβώνουν την ύπαρξη του δικού τους...
να ντύνουν τον αυστηρά προσωπικό τους τοίχο με το όνομά σου
με την επιφάνειά σου ...
να σε παίρνανε σαν κρέμα ενυδατική στο πετσί των ρόλων τους..
και να σε φοράνε που και που
στιγμές που θα τους λείπει
ο φθόνος που προκαλεί η αναπνοή σου..

Μα τα πράγματα δεν είναι άσχημα..

Όσο κρατάμε συντροφιά
στην μοναξιά των πάρκων..
 +ειρμοί ...& έτσι 2 μηδενικά φτιάξανε το άπειρο 9

4. Όλοι ετοιμοθάνατοι.
Μη νοιάζεσαι,
μη σκέφτεσαι,
μη κλαις...
Ξέρουμε καλά που τελειώνει!
Μας λένε χαμογελαστά παιδιά
Νομίζουν οτι δε ξέρουμε τίποτα
αλλά εμείς κάτι ξέρουμε
γι`αυτό χαμογελάμε...
Μη μου χαλιέσαι αγάπη μου..
σε λίγο θα δείς.. θα σου κλείσω το μάτι...
Μπορεί να γεμίσαμε κλουβιά
Μπορεί να βαράμε σωρηδόν κάρτες
Μπορεί ακόμα και στον ύπνο μας να φοράμε αυτές τις ασπρόμαυ-
ρες στολές με το πρόσχημα της επερχόμενης επανάστασης...
αλλά δεν γελαστήκαμε...εμείς που μισούμε την μυστικοπάθεια..

Δεν σου το είπα πιο πριν..

Μήπως απ`την χαρά σου βγάλεις τις χειροπέδες
και μας πάρουν χαμπάρι..
Αλλά την είδα..!
Με τα ίδια μου τα μάτια!
Να έρχεται..!
Πάνω σε μια αντανάκλαση του τρένου Βικτώρια-Ομόνοια
γύρισε μια κοπέλα και μου χαμογέλασε..
Δεν είμαστε μόνοι...
Θα`ρθει καιρός που εμείς τα μηδενικά
θα βγούμε απ`το δείκτη της Αριθμολογίας..
Θα υπάρχουμε σαν απλά κυκλικά όντα σ`ένα πλανήτη
γεμάτο χρωματιστές καμπύλες,γλαφυρά μάτια και άναρχα σχή-
ματα..
Και αυτή η γη θα ονομαστεί ουρανός
και συ θα πάψεις να`σαι θλιμμένη...

Θα δείς σου λέω...

Θα σου κλείσω το μάτι...
10 +ειρμοί Oδυσσέας Λαρίζ

5. Είπαμε ιστορίες παλιές

Απο κείνες που ξενύχταγες τρώγοντας τα ενήλικα νύχια μας
Ποτέ δε συντροφέψαμε την βία,
Μα μονάχα με κείνη μάθανε να μας γειώνουν..
Εκεί λίγο πιο χαμηλά απ`τον Άδη..
Νύχτες που περάσαμε..!
Και πηγαίναμε ακόμα σχολείο σκέψου..
Και ακόμα ψάχναμε τον έρωτα στα σινεμά τα σαββατόβραδα..
Ακόμα ορκιζόμασταν στ`αλήθεια
Ότι πολύ σε αγαπήσαμε...
Εκείνη τότε ήρθε..Τετάρτη βράδυ θα`τανε..
Μετωπική σύγκρουση λέει με την Γνώση...
Μας άνοιξε τα μάτια είπαν οι γνωστοί,
μα μέρες καταργιόμουνα τα φαϊνά σου πέπλα..
Αυτά που κάναν τους σοφούς να σε τιμούν αιώνια
Με τους κοφτούς τους λόγους..
Με μαχαιριές στην σπλήνα..
Να μ`αναγκάζεις έτσι τραχιά να ενηλικιωθώ...
Μα έλα που τ`αγόρια σου δεν ζήλεψα ποτέ μου
και νοσταλγώ σαν το παιδί ξανά να κοιμηθώ...
 +ειρμοί ...& έτσι 2 μηδενικά φτιάξανε το άπειρο 11

6. Φυλλώματα στη σάρκα

Δροσιά που σπάει την αμηχανία
στη νεφελώδης μέθη κάποιου ονείρου...

Κείνη την ώρα το "ξαφνικά" φοράει ηττημένο τον μανδύα του

και κάνει να κινήσει προς τα μέρη των ευκολοσυγκίνητων..

Κάποια ξεχασμένη θάλασσα

μου είπε το μυστικό της
την στιγμή που οι άλλοι αφουγκράζονταν την πλάτη τους
και έπλεκαν την ιστορία τους στον κατά φαντασία θαυμαστή
που έχει την χροιά της φωνής τους..
Όλοι έστεκαν και γλύφαν τις πληγές τους
ενώ ο ουρανός έδινε το πιο χρωματιστό του ρεσιτάλ..
Και σου λέω, τι τα θες?
Είναι που το "εγώ" πάντα στέκεται και μετριάζει τα γράμματά του,
τον τρόπο που διατυπώνεται
και αν κοκαλώνει στην σελίδα καλογραμμένο
για τυχόν επιδέξια μάτια...
Πετάξαμε τις γόμες σε αυτούς που προσπαθούν να ξεχάσουν..
Τις αφήναμε σε κεντρικά παγκάκια
δίπλα στους ήδη λησμονημένους
εκεί σκέφτηκα, θα κοντοσταθούν, όσοι ζηλέψουν την φύση τους
μα πρόσεξε ..
είναι σαν την πρέζα.....
Μόλις που θυμήθηκα
να μην ξεχάσω το όνομά μου
Δεν μπορώ να λέω όμως το ίδιο και για τα λόγια μου...

Αλήθεια...?

Τι έλεγα?
12 +ειρμοί Oδυσσέας Λαρίζ

7. Ένα τσιγάρο μου δικό της..

Προσπαθεί να κρατηθεί στη ζωή...

Πειραματίζομαι με την πόση δυστυχία φέρει στο δέρμα του ο

χρόνος
Σκέφτομαι...
Αγνώριστος...
-Δίχως πρόσωπο
για τους περαστικούς
που με πληρώνουν
να ψυχαγωγώ
ή
να συμβάλλω τελοσπάντων
στην ανάδειξη του «είναι» τους
τσαλακώνοντας το δικό μου..-

Είναι μακριά..
Μου`πε πάω Θάλασσα..
Και γω εδώ, μαρμάρινος να εικάζω όλες τις πιθανότητες του κε-
φαλιού της..
Λιτανεία κ Παράκληση
σ`ένα μυαλό όμοιο με το δικό μου..
Η Αγάπη μου
πριν κοιμηθεί
κλείνει τις συρώμενες μας ντουλάπες
Γιατί υπήρξε μάρτυρας
Ζωντανών ρούχων
καταμεσής του δρόμου
Ώρα απόγευμα..
Παιδική Ανασφάλεια της τάξης
«φύλαγε τα ρούχα σου για να`χεις τα μισά..»
Δεν τη κατηγορώ
της έχουν ξηλώσει επι χρόνια την ενδυμασία
δυσανάλογα λογής-λογής χέρια..
Κάποιες φορές έμοιαζαν κ με τα δικά της
αλλά δεν έχει σημασία...
+ειρμοί ...& έτσι 2 μηδενικά φτιάξανε το άπειρο 13
11

Σημασία έχει
Ότι η Αγάπη μου είναι μακριά..
Πήγε Θάλασσα..
Και ξέρω ο κόσμος της πια είναι Πράσινος..
Δίχως το δικό μου Γαλάζιο..
Πιπιλάει το δαχτυλάκι της
στην άγρια πέτρα του αναπτήρα
και το αφήνει να καεί
μέσα στη φωτιά του...
14 +ειρμοί Oδυσσέας Λαρίζ

8. Τα τασάκια του δρόμου είναι τα κηροπήγεια της μέρας..

Χειμωνιάτικες Θριαμβολογίες
Και μεις αλλάζουμε χείλη
κολλώντας τα παλιά
σε κλεπτομανείς γόπες..
Έτσι..
Να πονάει που μπορείς
και Αντίστροφο Διαστροφικής Απορίας
Να μπορείς όπου πονάει…
Σκέφτεσαι..
Αν δε χτυπάγαμε
πάνω σε ντουβάρια ζωές,
γωνίες επίπλων
και ανομολόγητων λέξεων
πώς θα ξεχωρίζαμε τους Ανθρώπους;
Απο τα δόντια..σαν τους νεκρούς...
Ευτυχώς δηλαδή που υπάρχει και αυτός ο τοίχος για να νιώθω
την διαφορά..
Μα ώρες-ώρες
Με μελαγχολεί η ζωτικότητα του
και η ανυπαρξία της δικιάς μου..
Γιατί βρέθηκα να με κοιτάει
την ώρα
που με μεταχειρίζονταν
Παλαιολιθικές Συγνώμες..
Ενώ
Στην ουσία
Θες να του πείς
Σαν σε Αγάπη με Ψυχολογικά Προβλήματα

«Αγκάλιασέ με..»
 +ειρμοί ...& έτσι 2 μηδενικά φτιάξανε το άπειρο 15
11

9. Ερωτηματικό ολόγιομο καμπυλωτό

Περιφέρομαι μέσα στο μαύρο μου παλτό
Έχω μόνο κεφάλι και πόδια
Προίκα ξεχασμένη ενός νεκρού τώρα ζητιάνου
Ίσα-ίσα για να στέκομαι αξιοπρεπώς στην κοινωνία σας..

ΌΛΑ ΒΙΤΡΙΝΑ ΦΙΛΤΑΤΟΙ!

Γεννιόμαστε γυμνοί
Μαθαίνουμε χειραγωγικά τα σωστά τους και τα λάθη τους
Την ηθική τους,την ανηθικότητά τους
και σου λένε
«Πορεύσου μαλάκα
Αλλά πρόσεξε τι τζάμι θα διαλέξεις!
Λεπτό; χοντρό; αλεξίσφαιρο(αν αισθάνεσαι σημαντικός);»
Μερικές ψυχούλες δεν αντέχουνε
Αλλά οι περισσότεροι αρπακτικά πουλιά
έτσι όπως τα λεγες...
Κοράκια!
Μα πόσο λατρεύουν οι άνθρωποι το ξεπεσμό σου;
Μιά βιτρίνα λιγότερη για τον ανταγωνισμό τους...
Κάποιες μέρες...πίστεψέ με...
Δεν θέλω να ξυπνήσω..
Απλά κουράστηκα το έργο..
Να βλέπω τη μια βιτρίνα
να χαζεύει τον εαυτό της στην αντανάκλαση της άλλης βιτρίνας....
Αυτό είναι οι συναναστροφές!
Και δεν λέω ψέματα..
Πίστεψέ με..
Το έχω ανάγκη...
16 +ειρμοί Oδυσσέας Λαρίζ

10. Κατάωχρα πρόσωπα

με λευκοκίτρινες εκφράσεις..
Αναδυόμενη Εικόνα Τρένου
Βαγόνι Πρώτο..
Εκεί που πάνε όσοι λαξεύτηκαν με ησυχία
παρά με διαλόγους…
Ο Καθείς είναι πρωταγωνιστής στα μάτια του
Δίχως συνταξιδιώτες και μ`αγνοούμενο ταξίδι..
Σίγουροι μες την αβεβαιότητά τους
για τον διπλανό συναγωνιστή..
Λίγο κακότεχνοι..
Ίσως και κακοφτιαγμένοι..
Όλοι Εδώ Μέσα
Σπεσιαλίστες
Της Ακίνητης Αταξίας..
18 +ειρμοί Oδυσσέας Λαρίζ

11. Η απουσία μου θα σας γλυκάνει.

Κοίτα...
Δαχτυλιδένιο μονοπάτι
κατάλευκο...
Η απουσία μου θα σας γλυκάνει.
Όλους...
αφού δεν στάθηκα ικανός για το πάντα
απαρνημένος...
πέτρινος...
Η απουσία μου θα σας γλυκάνει.
Γιατί η ελευθερία σας
είναι τα κάγκελά μου
καρφιά σταχτί να μου μολύνουν τις πληγές
για ένα βήμα παραπέρα ρε γαμώτο.
Η απουσία μου θα σας γλυκάνει.
Εσείς χαμόγελα
θα λάμψετε για μένα κάποτε
μπορεί το πιο λειψό δευτερόλεπτο
αλλά θα είμαι ο άρχοντάς σας
και θα φωλιάσω έτσι αιώνια για να με θυμάμαι.
Η απουσία μου θα σας γλυκάνει.
Μη ρωτάς που πάω
μάλλον να πλατσουρίσω με τα υπόλοιπα παιδιά
εκεί...
Εκεί που δεν υπάρχουν όροι, πιστεύω, φιλοσοφίες
μονάχα μια μικρή θεσούλα για το παιχνίδι τους
την κράτησαν για μένα
τον μελαγχολικό
τον εγωιστή
τον απαρνημένο.
Μ’αγάπησαν στ’αλήθεια
χωρίς να μου το πουν
χωρίς να με ρωτήσουν
χωρίς να ξέρουν καν το όνομά μου.
Η απουσία μου θα σας γλυκάνει.
Ήδη σας νιώθω να ψηλαφίζετε τα χείλη σας...
 +ειρμοί ...& έτσι 2 μηδενικά φτιάξανε το άπειρο 19
11

12. Η σιωπή είναι ένας τεράστιος καθρέφτης

Με το πιο άσχημο είδωλό σου καταγεγραμμένο πόντο-πόντο..
Δεν υπάρχει καλέ μου ελπίδα να γλυτώσεις
Μόνο αν…!
Μην ψαρώνεις…
ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΝΑ ΓΛΥΤΩΣΕΙΣ……
20 +ειρμοί Oδυσσέας Λαρίζ

13. ...Και η ζωή συνεχίζεται...

Και αυτός ο τόπος παρέα με τα χρόνια
Παραμένει παραδειγματικά μπουρδέλο..

Ναι..!
Σ`εσένα μιλάω..!
Πρωί βράδυ στους ίδιους ρόλους χαμένος
Τώρα πια όταν λες εγώ
σίγουρα θα μιλάς για την εποχή της αποκριάς..
Και είναι το γραφείο σου σωστή κυλοτίνα..
Μα ποιός ενδιαφέρεται για τόσους τoίχους
και στην τελική ποιοί τους βάζουν...;
Κοίτα να κάνεις λάθος
Κοίτα να βρείς την μυρωδιά
Κοίτα το Χάος...Κοίτα το Χάος...Κοίτα το Χάος...
Και σε παρακαλώ μη το πάρεις σαν ένα αριθμητικό παιχνίδι..δεν
μιλάω για σύμβολα.. Κοίτα το Χάος..δεν είναι δύσκολο..πρέπει
παραμονάχα ν`ανοίξεις την ντουλάπα που κρύβεις τα ρούχα σου
και να κοιτάξεις στο ένα φύλλο τον καθρέφτη που σε καλλώπιζε
τόσες αναρίθμητες φορές..Πίστεψε με..δεν πρόκειται να δείς αμα
είσαι ο εαυτός σου.. δεν πρόκειται να δείς αν είσαι ωραίος..ούτε
καν θα προσπαθήσεις να φτιάξεις τα μαλλιά σου..
Θα νιώσεις μόνο το ρίγος..
Την αντανάκλαση της αναπνοής σου..και το νιώθεις..αναπνέεις
βαθιά..
Πόσο καιρό ή μάλλον...Σε κοίταξες ποτέ;
Σε άγγιξες;
Σε ένιωσες;
Μέτρησες άραγε τις αλλεπάληλες
σκέψεις σου;
Αναρωτήθηκες τι είναι το Χάος;
Τα απλά γράμματα αγαπητέ μου είναι μονάχα η θεωρία..
Μέσα στις κόρες των ματιών σου,
σε κείνη την σχισμή που ανοιγοκλείνει,
διαστέλεται,
συστέλεται..
+ειρμοί ...& έτσι 2 μηδενικά φτιάξανε το άπειρο 21
11

Να..η πράξη,
Να..ένα Χάος
Να..ένα ερωτηματικό...

Κοίτα να το χαρείς...
22 +ειρμοί Oδυσσέας Λαρίζ

14. Κόλλα τον!

Με τη νοσοκομειακή της κόμη

και με μοναδικό της στήριγμα το ισάξιό της Πι
ανηφορίζει στο λόφο όπου η μοίρα της έταξε να βασιλέψει!
Κοιτάει από ψηλά τις κρυπτομανείς φλέβες αυτής της πόλης
όπου κάποια βράδια νιρβάνιαζε με το αίμα στο κεφάλι
σωρηδόν νεούπαρκτα όντα
Διπλαρωνότανε πάνω στους εξοστρακισμένους διαδρόμους των
σωμάτων
και με την κίτρινή της γλώσσα
(αν και αμφισεξουαλική - ή μάλλον με τις μέρες της- )
καυλάντιζε με μια μόλις γεννημένη νεύρωση.
Την βάφτιζε η ίδια "Δεν Μου Αξίζει"
καθώς την ατένιζε κτητικά ανάμεσα απ' τα μάτια
και κείνη ψαρωμένη και νεοσύστατη όπως ήταν
την άφηνε να την κάνει μαργαριτάρι στο κόκκινό της λαιμό.
Το "Δίκιο" που ήταν το μεγαλύτερό της
απ' όλα τα λευκά ποθητά της όντα
φιγούραρε στο κέντρο, πάνω από το λακάκι
που χωρίζει το κεφάλι από το σώμα
και ήταν πιστέψτε με τόσο μεγάλο όσο να φράξει τη ζωτικότητα
κάθε κίνησης
Θαρρείς πως αιωρούτανε παρακινημένη από την παραβρασμένη
κατσαρόλα του εγκεφαλού της,
σαν να σου έλεγε
"Εδώ γαμάω με τα μάτια,
η αιώρηση θα με κωλώσει;
... Εξάλλου μην ξεχνάς.. Σου αξίζει"
Κι έτσι φοράει τα λούσα της κάθε μέρα
καθώς και η κάθε μέρα φροντίζει να τα φοράει...

Έτσι πάντοτε ήταν η Οργή,

από τη μέρα που έμαθα να διαβάζω
+ειρμοί ...& έτσι 2 μηδενικά φτιάξανε το άπειρο 23
11

Ανάμεσα
από τους κλέφτες και τους αστυνόμους,
τα κορώνα και τα γράμματα
ψαχούλευε στις τσέπες μας
να βρει το όνομά της...

Γειά μας...
24 +ειρμοί Oδυσσέας Λαρίζ

15. Μισάνοιχτα τα μάτια της ευτυχίας

Μούδιασμα στον εγκέφαλο
με χαμόγελο καρφωμένο, δώρο της μαντάμ..

Αν είσαι κατά το ελάχιστο προσωποποιημένο

ω...εσύ...λαμπερό μαύρο του σύμπαντος..
Σε ευχαριστώ...για την σπηλιά και τους πράσινους κύκλους..
Σε ευχαριστώ που ο θεός είναι γυναίκα
και δεν θα χρειαστεί να ψάξω ποτέ στα βιβλία
γι `αυτά που δεν έζησα..
Φτάνει να κλείσω τα μάτια...
να της πιάσω το χέρι...
και να χαϊδέψω το πρόσωπό της με την μύτη μου..

Εκεί τα "πάντα" έχουν την διάρκεια των "όλων"

χωρίς να κουνάω τίποτα...

Ακούς?

Επιτέλους ησυχία...
 +ειρμοί ...& έτσι 2 μηδενικά φτιάξανε το άπειρο 25
11

16. Το ξέρω..είπα πολλά..

Και είναι εσύ που με ξέρεις καλύτερα
Και κατάλαβες άλλα τόσα...
Δε γνωρίζω ειλικρινά τα μονοπάτια
Και πάω όπου λάχει με το ένστικτο του χαμάλι
Με μυρωδιά απο χώμα και με φτερά γρανίτη
Και είναι το βάρος τους μεγάλο..
Μεγαλύτερο
απο τις μέρες που διάβηκα στη γη..
Μεγαλύτερο
Και απ`τις στενοχώριες που κάνουν το κορμί μου να επιμένει
σ`αυτή την κρύα ύπαρξη της βαρύτητας...
Το ξέρω σου λέω, είπα πολλά...
Ποτέ δεν κατανόησα τούτο τον θυμό,
κείνη την οργή που μου τρίζει τα δόντια..
Που με κάνει ώρες πολλές να τους μισώ
και άλλες να τους θεριεύω
Μάλλον λυσσάω μέσα μου
που μου πονούν όλοι αυτοί συχνά πολύ τα στήθια..
που γίνομαι περίγελος απάνω στην προσπάθεια..
Και ξέρεις πως είναι να γελούν απάνω στον αγώνα...
Σαν να γελά κ΄ ετούτη γη, μ`αυτά σου τα χαϊρια..
Και νίωθω αδικία πολύ
Και να που λιγοστεύω
Σε μια κλειδαρότρυπα
στριμώχνω ό,τι έχω
εσένανε,τους φίλους μου,τα φουρκιστά ονειρά μου
Και σαν πουλί την άνοιξη ξανά θα επιστρέψω,
για να διαβώ κι άλλη φορά τον πιό στερνό μου δρόμο
Κι ό,τι κι αν είπα ξέχνατα,
ήταν απ`το θυμό μου...
26 +ειρμοί Oδυσσέας Λαρίζ

17. Δάμασες τις θάλασσες των πεθαμένων.

Τα πιο καυτά τους δάκρυα ταξίδεψαν μαζί με τα μελτέμια.
Σήκωσες το βάρος χιλίων κόσμων
και μοίρασες εφτά χαμόγελα σε καθεμιά απ’τις κατάρες...
Ξεπέρασες τις μυρωδιές κάθε ζωής
και ανέκτησες τη δύναμη της αγκαλιάς.
Αφανίστηκες απ’τις μαύρες λίστες
και λύτρωσες την ελπίδα της μετάλλαξης!
Στερνή φορά που γράφω για σένα...
τ’άλλα απλά θα μείνουν θύμηση!
Οι ουρανοί,τα σχέδια των συννέφων!
Όλα αυτά θα αποθηκευτούν σ’ένα απειροελάχιστο μέρος του εγ-
κεφάλου.
Θα υποδηλώνουν πότε-πότε τη νότα τους,
ότι απλά κάποτε υπήρξα!
 +ειρμοί ...& έτσι 2 μηδενικά φτιάξανε το άπειρο 27
11

18. Λιγοστεύω κάθε τόσο…

Γίνομαι άφιλτρα τσιγάρα..
Τα μπλουζ του πρίγκιπα να παίζουν σαν σαουντρακ
στον ίδιο τον ξεπεσμό
και γω να μετράω τα τικ-τακ της γραφομηχανής..
Λιγοστεύω κάθε τόσο…
Δεν το λέω…αλλά έτσι είναι
Η σκόνη έχει θρέψει κάθε τελευταία σπιθαμή της ψυχής
Κι αυτή κάπου στην μέση σταματάει να υπάρχει..
Κουρδιστή…
Όπως άλλωστε κάθε τι που υποκύπτει σε πολλαπλό βιασμό…
Τα αστεία σχήματα του πατώματος
Μου θυμίζει ότι ανήκω σ`ένα κόσμο με όρια..
Αδιανόητες γραμμές για το μυαλό μου
Το λατρεμένο μου μυαλό
Το μυαλό που μισείς όλο και περισσότερο
σαν κάνει πως ξεβράζει λέξεις
προσπαθώντας να περιγράψει το ακατανόητο
το αδύνατο, την ιδιωτική αλήθεια
που σεβάσμια δεν θα υπάρξει ποτέ…
Όχι τουλάχιστον σε τούτη την ζωή…
Θέλω να ρουφήξω όλη την έκσταση και ν`απογίνω δίπλα σε μια
λίμνη
Που δεν θα σαλεύει λόγο που απέγινα δίπλα της
Έτσι ήσυχη…γαλήνια…θα αποδέχεται την χειρότερη μορφή μου..
Και γω θ`αφεθώ σα να ξαναπεθαίνω..
Σα να ξαναγεννιέμαι..
Σα να ξαναμαθαίνω τα χιλιοδασκαλεμένα
που μπετωνουν σαν αξιώματα όλες τις καινοτομίες..
Γι`αυτό λιγοστεύω κάθε τόσο..
Γιατί πολύς δεν θέλω να `μαι…
Μήτε για την αθωότητα, μήτε για την ελπίδα..
Μήτε για τα όνειρα που όλος ο κόσμος μιλάει
Λες και γνωρίζει…
Δεν μου πάει…
Το βλέπεις…
28 +ειρμοί Oδυσσέας Λαρίζ

Θα σπαταληθώ λίγο εδώ χάμω

και μετά θα εξαφανιστώ έτσι όπως εμφανίστηκα
σαν δάκρυ…
σαν ένα καυτό δάκρυ…
σαν ένα δάκρυ που πρόφτασε να στεγνώσει
πάνω στο μαγουλό σου…
 +ειρμοί ...& έτσι 2 μηδενικά φτιάξανε το άπειρο 29
11

19. Όταν κοντοσταθείς –μπορεί και κορδωμένος απο ανθρώπινη πε-

ρηφάνια-
Μπροστά απ`την Αλήθεια
Φρόντισε να κρατάς καβάτζα ευλαβικά ένα Ψέμα για να πιαστείς..
Μη περάσεις αδερφέ στην Χώρα των Φαντασμάτων
Τρέχα!
Τρέχα να σωθείς!
Κοίταξε μονάχα,σ`αυτό το Ψέμα Σου
να χτίσεις τουβλάκι-τουβλάκι
την Αλήθεια Σου..
Και ας ξέρεις οτι κι αυτή
είναι ένα τεράστιο Ψέμα
-Σίγουρα θα το ξέρεις-
Μα θα το θυμάσαι μόνο όταν καπνίζεις κανένα τσιγάρο
σ` εκείνα τα πλατύσκαλα που παλιά παιδί έπαιζες..
Μα στο λέω!
Μην το πεις πουθενά!
Μη την δείς Αφυπνιστής,Χριστός ή Ό,τι Να `Ναι
Γιατί δε θα`σαι τίποτα άλλο
παρά ένας δολοφόνος...
Τούτη θα`ναι η Κατάρα σου..
Να μη μπορείς ούτε Συ ο Ίδιος να ψιθυριστείς..
Ακόμα και σε κείνα τ`αυτιά που φοράν την Κατανόηση με το
τσουβάλι..
Ακόμα και στα πουλιά
που μικρός πίστευες ακράδαντα ότι κυοφορούσαν την Ελευθερία
και την Απέραντη Γνώση της Αλήθειας...
Μη πιαστείς μαλάκας για δεύτερη φορά...
Όλη αυτή η σπορά των εσωτερικών δακρύων ποτέ δε θα τελει-
ώσει
Και σιγά-σιγά η Λύτρωση θα σου φαντάζει άλλη μιά επινόησης
του ανθρώπινου μυαλού
Ή άλλο ένα τέχνασμα αυτής της πουτάνας
που `χες τ`αρχίδια να τη δείς κατάματα...
Σ`εκείνα τα πολλαπλά χτυπήματα–το ξέρεις- θα ευχόσουν να γεν-
νηθείς Παραμυθάς..
30 +ειρμοί Oδυσσέας Λαρίζ

Σαν αυτούς που βλέπουν

Άλλα πίσω απ`τ`Άλλα των Αλλωνών...
Όσο για μένα...μη ρωτάς..που προσπαθώ να ποτίσω με νόημα
τα χαρτιά με τα χρόνια μου..
Απλά ξεχάστηκα άθελά μου
σ`εκείνα τα πλατύσκαλα..
Τρομοκρατημένος πίσω απ`την τελευταία μου σκέψη
Ότι ο Στέφανος,ο Χρήστος και ο Αλέξης
Ήταν και αυτοί αλήθεια..
ένα ψέμα..

Συμβουλή Ταπεινή
Κοίτα να παίξεις τον Ρόλο Σου καλά....
 +ειρμοί ...& έτσι 2 μηδενικά φτιάξανε το άπειρο 31
11

20. Άρχισα να φοβάμαι όταν βλέπω λευκές πια τις σελίδες...

Θυμάμαι..σαν παιδί
Ότι συμβόλιζαν την αρχή της αταξίας μου!
Τώρα πια μόνο τέλος καθορίζουν...
Έτσι νιώθω τα μάτια να γίνονται πέτρινα..
Ξερά..
Και οι ρυτίδες-πιο βαριές-να με χώνουν
-επαναλαμβανόμενα-καθημερινά-επαναλαμβανόμενα....
3 μέτρα κάτω απ`τη γη...
Άρχισα πρώτα να φοβάμαι σου λέω και όλες ετούτες τις λέξεις
που δίνουν στο χέρι μου πια,μονάχα λόγω ύπαρξης...
Τα πόδια! Που περήφανος ορθονώμουνα για τα ταξίδια τους
έγιναν προέκταση του καναπέ...
Αρχίζω πια να φοβάμαι την απουσία σου,την παρουσία σου και
όλα εκείνα τα Σου που σαν αδερφικό παζλ έδενε αρμονικά,ειρω-
νικά,ονειρικά και άναρχα(ναι..είναι περίεργο..) με όλα τα Μου
που έχω καταλάβει σ`αυτό το Άπειρο σύμπαν...

Να σου πω την αλήθεια;

Άρχισα να φοβάμαι πάλι απ`την αρχή...και πίστεψε με..τούτη τη

στιγμή που άλλοι λένε έμπνευση,άλλοι λόγια ψυχής,καρδιάς ή
όπως στο διάολο το λένε...
Δεν είναι τίποτα...παρά μονάχα ο πιο ενήλικος φόβος μου...
Κοίταξέ με...να δείς πώς φοβάμαι...
τρέμω...
Δε θα ησυχάσω μέχρι να μαυρίσω αυτό το φύλλο..
Να πάψει η νευρικότητα..
Δε θα σταματήσω να γράφω
μέχρι να πεις το όνομά μου...
Δε θα σταματήσω να γράφω
Μέχρι να πεις «κι εγώ...»

Δε θα σταματήσω να γράφω
32 +ειρμοί Oδυσσέας Λαρίζ

Κοίτα με λοιπόν!
Δεν είναι τίποτα...μια ειρωνεία μονάχα...

«Πάλεψα την κλειστοφοβία σθεναρά

μα έχασα το Άπειρο... πάλι..»

Κοίτα με πια!
Δεν είναι τίποτα..
Πραγματικά όμως Ένα ΤΙΠΟΤΑ!
Μια υποψία μόνο γέλιου ή κλάματος...
Γέλιου όμως ή κλάματος;

Εσύ θα μου πείς...

34 +ειρμοί Oδυσσέας Λαρίζ

21. Η ανιδιοτέλεια των παλιών μανάδων κλάπηκε από μια βιτρίνα

κάποιας πόλης
Λατρεύοντας κρυφά -ακόμα και πίσω από τα δικά τους μάτια- τη
ζωή μιας κούκλας..
Στο γλυκά αιωρούμενο κενό μεταξύ ανδρεικέλου και φορέματος
υποσιτίζονται πολλά υποσχόμενα ραντεβού..
Ξαπλωμένα φιλιά ζητάνε χείλια να φορέσουν
καθώς ο αέρας αυνανίζει τη στημένη τους φύση
Ο χρόνος ξεχειλώνει σαδιστικά τις πλεγμένες ίνες του φορέμα-
τος
όταν η φθορά αβάντα σιγοκαίει το εσώτερο πλαστικό του δέρμα..
Ζωή που ξετυλίγεται πάνω σε κουβάρια μάτια..
Δεν το πολυνοιάζει όμως..
Ξέρει ότι πρώτα θα αρπαχτούν, τα πιο φρέσκα, στα ψυγεία των
ραφιών..
Εκεί, έχει ακούσει, ότι χρόνος δεν υφίσταται, δεν παίζει ανάσα
και οι ίνες στέκουν κόκκαλο χωρίς καμία συνείδηση..,
Τ άκουσε από ένα φουλάρι..(από γεννησιμιού του ελεύθερο)
Στο λαιμό του τώρα στέκει ένας κόμπος..
Χαζεύει τους ανθρώπους..
Παίρνει την απόφαση με αδέξια ανασφάλεια
και δανείζεται τα μάτια τους..
Ζυγώνει την βιτρίνα του..
Κοιτάει στο πιλετάκι την τιμή του..
Χαμογελάει καλόκαρδα για την αφέλειά τους..

Και κινεί στους δρόμους για να φύγει...

 +ειρμοί ...& έτσι 2 μηδενικά φτιάξανε το άπειρο 35
11

22. *
Tο κουτσομπολιό είναι συνέπεια της αδυναμίας του ανθρώπου να
περάσει μια στιγμή ησυχίας με τον συνάνθρωπό του...

*
Aν θες να ξεκινήσεις και έχεις φαγωθεί να μάθεις κάτι από την
αλήθεια, το πρώτο πράγμα που πρέπει να μάθεις είναι να δίνεις τη
ζωή σου για την ζωή ΣΟΥ και όχι με τόσο εγωπαθή τρόπο, απλά
να κατανοήσεις ότι τα πάντα σου είναι ένα τίποτα, δύσκολο αφού
θα σαι πάντα πρωταγωνιστής στα μάτια σου, αλλά μόνο στα δικά
σου...

*
H μόνη προσέγγιση του διαλόγου με τον εαυτό σου πριν τον θάνατο
είναι την στιγμή που βρίσκεσαι ξαπλωμένος πάνω από την λεκάνη
σου και εκλιπαρείς για ξέρασμα, ειλικρινείς στιγμές....

*
Τις περισσότερες φορές o φόβος το να μην σε πιάσουν μαλάκα σε
κάνει τον ίδιο μαλάκα.
Ένας μαλάκας πάντα πρέπει να υπάρχει...
36 +ειρμοί Oδυσσέας Λαρίζ

23. Τα πρωινά
παίρνω μια τζούρα απ` το κεφάλι μου,
χαϊδεύω τα λόγια
και στρίβω τις σκέψεις σε διάφανα τσιγαρόχαρτα
Καλημερίζω τον καφέ,
καθώς ξυπνάω αγνός
και σπάω τ' αρχίδια στο γείτονα με την γραφομηχανή μου
Όταν ανοίξω τα μάτια μου,
το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να μοιραστώ τα όνειρα με την
αγάπη μου
Συνήθως είναι αγχωτικά,
προίκα κάποιας πουτάνας πολιτείας,
το ξεπερνάμε όμως γρήγορα..
Η λαλιά ηρεμεί
και κει βγαίνει το καλημέρα
προίκα αυτού του τόπου όπου τώρα κατοικώ
Νιώθω ευλογημένος
και βγάζω τα σκουπίδια χωρίς ίχνος δυσαρέσκειας
Όλα αυτά συμβαίνουν βέβαια μέχρι να συναντήσω άνθρωπο..
Εκεί πια σταματάω να νιώθω αυτή την εύνοια της τύχης..
Γιατί πολλές καλημέρες μου σκάλωσαν στην πόρτα
και ούτε καν που παίζει επαφή με τα μάτια
να πεις "Φίλε..?
Είσαι χαλασμένος..?
Θα σε φτιάξω εγώ..."
Όλοι σαν να καταριούνται άτσαλα την μέρα της γέννησής τους
Τουλάχιστον εμείς εκεί κάτω τότε
το κρύβαμε με ένα βιαστικό χαμόγελο,
εδώ ούτε που μπαίνουν στον κόπο..
Η κάθε μέρα τους έχει το όνομα της άλλης
και το δείχνουν ξεδιάντροπα
αλλά να μου πεις αυτό είναι ένα μέρος της ειλικρίνειάς τους ..
Γι' αυτό αν είσαι να 'ρθεις καμιά βόλτα από δω
και σε ρωτήσουνε "τι κάνεις?"
Να πεις σκατά φίλε...
Όλοι θα σε λατρέψουνε..
+ειρμοί ...& έτσι 2 μηδενικά φτιάξανε το άπειρο 37
11

Παίζει και ο δήμαρχος να σου δώσει και το κλειδί της καρδιάς

του
αφού πρώτα σου ξηγήσει τους τσιγκούνηδες και τους μαλάκες
και κει εσύ.. θα καταλάβεις ότι σου λέει για όλο το χωριό
Φυσικό τότε να αναρωτηθείς τί παίζει
και αυτός που κάθομαι μαζί τί είναι...?
Καλύτερα θα σκεφτείς να ρωτήσω τον πρώτο διπλανό...
Αλλά ρισκάρεις..?
38 +ειρμοί Oδυσσέας Λαρίζ

24. Αργοσβήνει το σκηνικό!

Κυριαρχεί το θολό αλλά νιώθω επιτέλους νηφάλιος...
Τα μουντά χρώματα δεν είναι επίπονα
στην ροή του μυαλού μου...
Ίσα-ίσα..
τα ξεκουράζει..

Τώρα χάθηκε κάθε ίχνος ζωηράδας

απ`το ανοιγόκλειμα των ματιών σου...
Δε φλερτάρουν...

Ρίχνω το βλέμμα προς τον Άδη

Βλέπω τα πόδια μου
Τριγύρω σωρηδόν ξετυλίγονται άπειρες ρωγμές
Σαν μυστικά μονοπάτια παράξενων τρένων
Που μεταφέρουν φορτία εν νυχτί
Για την αποφυγή περίεργων βλεμμάτων..
Κάθε ρωγμή,μια ιστορία
Κάθε ιστορία,ένας πόνος
Κάθε πόνος μια κηλίδα αίμα
Και κάθε κηλίδα αίμα,μια λογική αιτία...
Τίποτα δεν κρύβει Παράνοια
Κάθε Οπτική Γωνία
Καθορίζει το σχήμα των ματιών,των φρυδιών,του σώματος..
Τα συμπεράσματα παίρνουν ελκυστική μορφή..
Ιδιαιτέρως τα άσχημα..!
Και εκεί,μες στη μαγεία της τρέλας,της αλοφροσύνης
κάποιο μικρόψυχο στόμα θα τα διαλύσει Όλα..
Κάποια βαριόμοιρη ψυχή θ`απαντήσει..
Και κάποιο πληγωμένο αυτί θα το μεταδώσει!

Αχ!
Πόση Ομορφιά σκοτώθηκε
όταν έπεσε θύμα της Πληροφόρησης..;
Ξέρεις;
 +ειρμοί ...& έτσι 2 μηδενικά φτιάξανε το άπειρο 39
11

25. Ξέρεις;
Στέρεψα πια...
Και με τον απόηχο της λίμας που ροκανίζει τα κάγκελα
(ο συγκρατουμενός μου έχει ακόμα ελπίδα!)
Σου γράφω τα τελευταία μου λόγια....
Περίεργο συναίσθημα πραγματικά...
Τέλοσπαντων...
Σίγουρα θα τ`άκουσες και συ
Τρομοκράτης λέει...
Μετράω χρόνια σ`αυτή την κλούβα
Για ένα γαμημένο Μάτι ρ`αδερφέ!
Επειδή εντάξει...δεν το κάνω κέφι το γαμήδι
Δε γουστάρω να με κοιτάνε όταν τρώω,όταν χέζω,όταν αλητεύω ή
τελοσπάντων
όπου σκορπάω την ζωή μου...
Μ`αρπάξανε με τη βία αυτά τα λεβεντόπαιδα
Και μου `παν
«Λοιπόν αρχίδι αυτός θα`ναι ο Παράδεισός σου απο δω και
μπρός
Και αυτός!(έδειξαν το Μήτσο)
Η Γυναίκα σου..»
Το κατάλαβα καλά αδερφέ
Όλοι είναι σάπιοι μέχρι απόδειξης του εναντίου...
Την αλήθεια μας την έχουμε καταχωνιάσει στην αποθήκη
στις ντουλάπες ξέρεις..μαζί με τα ρούχα περασμένων εποχών
Βρωμάνε απο πάνω μέχρι κάτω ναφθαλίνη
για τα παράσιτα..
Αρχίδια..
Τα νιώθω τα παράσιτα παντού
Μέσα μου,μέσα σου!
Τώρα πλέον η Νέα Τάξη Πραγμάτων βαφτίστηκε
με Αίμα, Διαφημίσεις και Γαμημένα Παράσιτα...
Τα διαβάζω σου λέω...
Στις κωλοφυλλάδες
Και με ξέρεις...
Δεν είμαι μισάνθρωπος
40 +ειρμοί Oδυσσέας Λαρίζ

Αλλά να...Έχω χρόνια να συναντήσω άνθρωπο..

Απ`την εποχή τουλάχιστον που πίστευα σε πριγκίπισσες και δρά-
κους!
Γίναμε ζώα...
Πες στο σκύλο του μανάβη
Με το βαριεστημένο βλέμμα(αν ζει ακόμα)
Ότι δεν έχει τίποτα να ζηλέψει πια...
Τρομοκράτης λέει...
Μα τί σου λέω...σίγουρα θα τ`άκουσες..
Α! Κ`αδερφέ μη με ξεχάσεις
Να μιλάς γαι μένα που κ`που στα παιδιά
Να τους λες παλιές ιστορίες...ξέρεις εσύ..
Πάντως και κάτι τελευταίο...
Σε συγχωρώ που`χεις τόσα χρόνια να με δεις...
Καταλαβαίνω...
Ξέρω.. «Καλύτερα να σου βγεί το Μάτι,
παρά τ`Όνομα»

απλά το αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά αδερφέ....

Διαφορετικά....

Αντίο....
 +ειρμοί ...& έτσι 2 μηδενικά φτιάξανε το άπειρο 41
11

26. Εθεάθης απόκληρος

Ιδρωμένος από την αποπλάνηση της μνήμης
Κενός μες τα χαμόγελα,
χωράτευες με την αλήθεια σα να 'ναι θηλυκό δευτέρας διαλογής..
Γι' αυτό σε είδαν να φλερτάρεις
και μάγουλα πολλά, όπως και πρόσωπα κορτάρανε το κόκκινο
το ελαφρύ,
αυτό που εξαπλώνεται αθώα..
Αλλά τίποτα ασπίλωτο δεν υπάρχει πάνω σου
ούτε καν μισοειπωμένο
Δελεαστής αγέρωχος κλοουνίζεις περιμετρικά χωρίς να αγγίζεις..
Κυρίες θα σε πουν Δον Ζουάν της Αφύπνισης
μα είσαι κοιμισμένος
όπως και καλοφαγομένος..
Η έννοια της τσέπης έχει άλλες διαστάσεις πάνω σου
είναι η φωλιά σου
το "σπίτι σου, σπιτάκι σου"
Ψιλοαηδιάζω
γι' αυτό με βιάσει μελανώνω το χαρτί
γιατί στο “τώρα” εσύ είσαι που θα με κρίνεις
και αυτή η κρίση θα τυφλώσει λογής μάτια
λογής χέρια θα 'σαι ευχαριστήσουν που τους έδειξες Το Κάτι
στην εποχή του Τίποτα!
Θριαμβεύεις σαν τον Χριστό
έτσι εξαπλώνετε και η φήμη σου
γίνεσαι τραγούδι rock'nroll
και με τα χρόνια όλοι θα εύχονται να σε είχαν γνωρίσει
Θα ειπωθείς στα σίγουρα σαν χαλασμένο τηλέφωνο
και θα φωνάζουν όλοι
"Γαμώ τα παιδιά ρε συ αυτός...!"

Μεταξύ μας...Η αποπλάνηση πήγε καλά...

Όπως και η σκύλα ταΐστηκε...

που λέγεται Ιστορία!
42 +ειρμοί Oδυσσέας Λαρίζ

27. Tο μέλλον τους τετράγωνο..

Το παρελθόν τους κοίλο..
Σκιαγραφημένοι.. χειραγωγήθηκαν στο είδωλο κάποιου Μπόγ-
καρτ,
ανάβουν το τσιγάρο με την φιγούρα του Κόσμου
σα το σύμπαν να έσκυψε να τους γλείψει τ' αρχίδια (ή τελοσπάν-
των ότι γεννητικά όργανα παίζουν γιατί μιλάμε γι' ανθρώπους...)
Μακάριοι σκαλώνουν σε κορνίζες
και φοράνε τις γυάλινες ενδυμασίες τους με το φετίχ του σιδερώ-
ματος..
Γοητευμένοι από τα χίλια πρόσωπά τους
χορεύουνε πάνω σε κοινές τους σημασίες και έννοιες
Οι διαφωνίες υγιείς χορταίνουνε τα μάτια
και αυτό...περνάν για πραγματικότητα!
Λες και τα μαθηματικά υπήρξαν μια εξίσωση μόνο πρώτου βαθ-
μού
με ένα Χ και γύρω όλοι χειροκροτούν τον κλόουν
που μπάζει από αστεία
και μαγικά του κώλου
Λογοδοτεί και ο ίδιος στην ευπρέπεια της στολής του
σαν λήξει η πανήγυρις
σκευρωμένος ζητάει συγνώμη από τα χρώματα
και χάνεται στα λόγια μιας ευθείας γραμμής..
Εκεί... η νοημοσύνη υπερεκτιμάται και οι λέξεις ρίχνουνε το πα-
γωμένο τους βλέμμα, καρφωμένες πάνω σ' ένα λεπτό φελλό -
στιγμή - εκεί έχει γενέθλια ένας νωχελικός θεός..
Τα ρούχα του δεν έχουν όνομα,
γυρνάνε σαν δρόμοι,
φυλάνε τις ντουλάπες από τους εφιάλτες
και λένε καληνύχτα πάνω σε μαλακίες..
Έτσι και γω με την σειρά μου καληνυχτίζω το φύλλο μου
που έχει τις γραμμές του οριζόντιες Πυθίες
Τακ! Το ρολόι χτυπαέι "Γαμησέ τα" ακριβώς...
και σε ρωτάω τι να κάνεις;
Καταλαβαίνεις...
Μερικές φορές, θες στιγμές, θες πάντα (δεν ξέρω τι τύπος είσαι)
+ειρμοί ...& έτσι 2 μηδενικά φτιάξανε το άπειρο 43
11

Η μουσική της μοναξιάς,

είναι η Ανοησία...
44 +ειρμοί Oδυσσέας Λαρίζ

28. Σκορπάω τη σκέψη πάνω στο χάος μιας κλωστής

Εκεί όπου τα ασήμαντα δημιουργούν τα δεδομένα
Αυτό που μου ‘πε ο χρόνος σκέφτομαι,πως όλα θέλουν αίμα
και ένα βρώμικο χέρι για να ξαναπιαστούν
Και είναι αλήθεια πολλά.. πολλά.. πολλά.. πολλά.. εκείνα που
έχασες στο πάτημα μιας κόρνας
και είναι τόσα πολλά.. πολλά.. αυτά που βίωσες στην αναμονή
ενός κόκκινου
Αντικρίζοντας σα μικρό παιδί την όψη του Σταμάτη
που κάποιο στόμα το πήρε και το έπνιξε στον ποταμό του Ιορ-
δάνη
βαφτίζοντας αυτό που οι άλλοι αισθάνονταν απλά με τα μάτια
και που άλλοι περιέγραφαν και ένιωθαν με τα χέρια..
Πολύ πριν βγεις εσύ-πολίτη-κοινωνικό ον
μα που τώρα πάλι για να εκφραστείς
χρησιμοποιείς πάλι εκείνα τα ρημάδια
Πλάθεις μ αυτά παραποτάμους
και η ματαιοδοξία σου σε κάνει για άλλη μια φορά να βαφτίσεις
αυτή τη σελίδα
Πες την απλά κενό ή καλύτερα μη μιλήσεις καθόλου
Τίποτα...
Δε σε πάω,
όχι.. όχι.. όχι δε έχω προδιάθεση θανάτου,
όχι δε σε πάω βόλτα σ’ αυτό το θέατρο κουτιών
μήτε στο υψωμένο διάστημα μεταξύ της φυλακής σου
και της γης που λες μπαλκόνι
Θέλω μονάχα να Μου ή να Σου καρφώσω το κεφάλι
προς τα πάνω
Εκεί που δεν υπάρχει Πράσινο, Μπλε, Κόκκινο
μονάχα Σύμπαν, Εσύ και το Εγώ σου..
Και ξέρεις....
ή μάλλον δεν ξέρεις πως αυτό το''εγώ''που κλωσσάς μητρικά τόσο
μα τόσα χρόνια
σιγά-σιγά εκατομμύριων στιγμοδευτερόλεπτα αργότερα
θα σε κάνουν διάφανο
δε θα υπάρχει ούτε Ε, ούτε Γ, ούτε Ω
+ειρμοί ...& έτσι 2 μηδενικά φτιάξανε το άπειρο 45
11

ούτε καν ένα γράμμα για να αποτυπώσεις

και να αποτυπωθείς σε κανένα από τα αντικείμενα που έχεις
δίπλα σου
Γιατί δίπλα σου φτωχέ μου δεν έχεις τίποτα
Γιατί δίπλα σου έχεις τα πάντα..
Και μην τολμήσεις να πιαστείς πάλι από καμιά αράδα
Έχεις το μέλλον του κόσμου στα μάτια σου
Κοίτα..κοίτα..σε παρακαλώ κοίτα
Τι είναι αυτό που πνίγει την εικόνα?
Ξεπέρασε το και ύστερα πες μου τι φταίει που οι στόχοι
ονομάστηκαν όνειρα χωρίς κανένα ίχνος φαντασίας;
Μάλλον η τελευταία στιγμή φαντασίας άνηκε και πέθανε
σε αυτόν που σχεδίασε το πρώτο χαρτονόμισμα...
Και ύστερα μίλα για τη θάλασσα..
Έχω χρόνια να την αισθανθώ..
Τη θυμάμαι να ‘ταν, όχι.. όχι.. όχι δεν την θυμάμαι καθόλου!
Κάποτε όταν έλεγαν ότι είμαι άνθρωπος,
την είδα λέει σε ένα καθρέφτη,
μ’ ακαθόριστη μορφή,
θαρρώ πως ήταν κύκλος
όπως εκείνες οι μαθηματικές απίθανες καμπύλες
που έδιναν μορφή στα χείλη της Οφέλιας μου..
Θυμάμαι τις ευθείες να ‘ταν μονάχα σχόλια,
σ’ αυτούς τους στροβίλους
Και σκέψου..όχι μάλλον μη σκέφτεσαι ότι είμαι άλλο ένα στόμα
Στο λέω!
Γιατί δεν είμαι καν!
Ούτε σαν Είμαι ποτέ έχω υπάρξει..
Λένε εκεί από όπου είσαι,
αν δεις την Αλήθεια παντρεύεσαι την Τρέλα,
αναπνέεις με την ησυχία και χαλαρώνεις με το Θάνατο
Αρχίδια!
Δεν μπορείς να το ξέρεις..
Γιατί φίλε μου οι χειραψίες
μιλάνε, μιλάνε, μιλάνε
και λένε και λένε και λένε
46 +ειρμοί Oδυσσέας Λαρίζ

όπως εγώ..
Λες και η αλήθεια έχει ένα πρόσωπο!
Λες και ΕΣΥ έχεις μόνο ένα πρόσωπο!
Ποιον κοροϊδεύεις;
Γιατί όλα μαλλιοτραβιούνται για να βρουν τι στο διάολο συμβαί-
νει με εσένα;
Ποιος είμαι εγώ;
Και τι σου λέω?
Συγνώμη..Συγνώμη..Συγνώμη για το βιασμό
μα το χέρι του πατέρα του πατέρα μου είναι αυτό
που σε σφίγγει στο λαιμό
και ότι σε κάνει να ζεις
είναι απ το άχτι αυτής της σφαίρας
που αιωρείται ανεξέλενγκτα στο στήθος σου
Μα τι σου λέω..; Δεν πειράζει...
Δέξου με απλά σαν ένα συλλογισμό ενός αγοραίου ονείρου
που χάθηκε στη θολή εστίαση
εκείνης της καρτποστάλ που χεις απέναντι σου,
στο δωμάτιο σου,
που για κάποιο παράξενο τρελό λόγο
νιώθεις ότι φέρνει κάτι απ τον παππού σου
αλλά στην πραγματικότητα είναι η μητέρα σου
και ειλικρινά το πιθανότερο είναι να είσαι ΕΣΥ
και σκέψου..
όλα αυτά..
από ένα Χάος
Μιας Κλωστής...
 +ειρμοί ...& έτσι 2 μηδενικά φτιάξανε το άπειρο 47
11

29. Ηρωινομανεις σαν λεζάντες

Νύχτες που προσεύχονται να γίνουν μέρες
διανύουν τις καλημέρες με την φορά της φυγόκεντρης δύναμης
εκσφεντονίζονται σαν υπολογισμένη απόκληση
με βαρίδια στο λαιμό καταπίνουν τον κόσμο
συνηθισμένοι σε αργοκίνητα δρομολόγια
με τυρόπιτες στα χέρια σκοτώνουν τον χρόνο
με οικείο ενικό μιλάνε στο δρόμο
και φορανε το χιτώνιο που κλέψαν από το φόβο...
Η αυτοπεποίθηση γι αυτούς δεν έχει ίριδες
μονο δάχτυλα στραμμένα σαν ταμπέλες
μετακινούμενες φαβέλες
σε πάρκα ,αερογέφυρες και σκαλιά καταστημάτων
προσκυνάνε τον θεό
μέσα σε ενα πλαστικό ποτήρι με νερό
όταν δε παίζουνε ψιλά, παίζει ο πόνος
και τότε εκ δια μαγείας εμφανίζεται ο κόσμος

“Μια σακούλα από το attica κουβαλάει μια γυναίκα,ένα αστείο πε-

τυχαίνει ενα ζευγάρι εν κινήσει, κατάλευκα δόντια δολοφονούν ένα
κουλούρι και ενα περιστερι αποτελείωνει τη δουλειά, κάτι μυστήρια
μάτια τσεκάρουν των περαστικών τα φερούμενα προικιά, κάποιος
άλλαξε πιάτσα κι ήρθε από το μοναστηράκι να πουλήσει 2 κλεμ-
μένα γυαλιά, ενα στόμα γαμωσταυρίζει που τα περίπτερα δεν που-
λάν εισητήρια πια, και ενα καλάθι λαϊκης ξεπροβάλλει από την
Τζαβέλα πίσω απ τα μπατσικά.Επιτέλους πότε θα σκάσει ο παρα-
μυθάς; Ακούω την εξάτμιση από το σπασμένο του μηχανάκι! Άραγε
να φέρνει αρκετές ιστορίες πάνω του ή θα πρέπει να πλακωθώ με
το Γιώργο για το ποιος θα πέσει πιο γρήγορα για ύπνο; Και τον
πούστη τον πατέρα μου δεν γουστάρω να έρχεται κάθε μέρα, εγω
κινούμαι πλέον σε μια άλλη σφαίρα και δεν κουβαλάει πότε λεφτά
πάνω του..Αντε έλα γαμώτο.. Πρέπει να βρεθώ στην χώρα τον θαυ-
μάτων, ποιος γάμαει την Αλίκη, η αλήθεια είναι λευκή και το ψέμα
εκφάνσεις των χρωμάτων όλων..Ελπίζω το σταφ να μην είναι φόλα
και τελειώσει το παραμύθι πριν μας κορδωθεί καν ο ήρωας!Αντε
ρε αδερφέ... που είσαι ..και έχουμε βαρέσει τσίτες δίχως λόγο!
48 +ειρμοί Oδυσσέας Λαρίζ

Έχουμε φάει τις φρίκες.. και σου έχω πει ότι τους
φοβάμαι!Αντε,αντε,αντε... ευχαριστω.... Ναι ρε μαλάκα μην το σκε-
φτεσαι... έχω ξεχάσει το όνομά σου ήδη αν είναι να την βρεις θα
σου ρθει από τα καθαρά πρόσωπα..να το ξερεις αυτό!”

Στοπ!!!

Nαρκομανείς σαν τους πάντες

Μερες είμαστε που τις κάνανε νύχτες
Τα ονόματά μας είναι τόσα πολλά
όπως και οι τρόποι για να τα αποκτήσουμε..
Στα ζάρια παίζονται οι λέξεις
και κάτι μας χρωστάνε..
Λακίσανε με τον πρώτο διάολο τυχόντα
Και μεις χαμηλώσαμε τα μάτια
για να μην θωρούμε
την εύγλωτη κενότητά σας!

Εγώυπερπροστατευτικοί μαλάκες!
Τα λέμε.. κάποια στιγμή που θα κοιτάξετε τα ξύλινά σας πόδια!
 +ειρμοί ...& έτσι 2 μηδενικά φτιάξανε το άπειρο 49
11

30 Το Τελευταίο Ποίημα
κλειδώθηκε στο στόμα
μιας εν βρασμό σιγής!

Το πρώτο κρυφτό των νοημάτων

πίσω από τα μελιστάλαχτα μάτια μας σαν ήμασταν παιδιά
ξεκοκκαλίζει και ξύνει το κεφάλι μας
με την πρώτη έκσταση που θα βρεθεί στο δρόμο
και έτσι αγέρωχος όπως ατενίζεις την οικεία
θα πάρεις άφοβος τους διαδρόμους
αγνοώντας τις βαριές ξύλινες πόρτες που διασχίζεις...
Ευτυχισμένος γι' αυτή την τυχαία σπόντα
και την συνειδητοποίηση ότι είσαι καλός σ'αυτό το παιχνίδι
δίχνεις την δεξιοτεχνία σου σε σένα
αφουγκράζοντας τον ήχο των τυμπάνων σου
και το πόσο δεκτικά σου μοιάζουν και έτοιμα να αράξουν
με μια έκπληξη πρωτόγνωρου τρεμουλιάσματος
σαν της κατάθεσης ψυχής
Ανακατεύεις στο πάτωμα την τράπουλα
σα να ' σαι έτοιμος να κάνεις μαγικό
όπως του Άρη τότε στο Sante..
Σηκώνεις το πρώτο φύλλο
η έκπληξη δαγκώνει τα χείλη της από την αγωνία
και τότε σου σκάει...
Εσύ δεν ξέρεις από αριθμούς
και το σενάριο γράφτηκε λάθος,
η ιστορία που θα έλεγες δεν έχει αφορμή
και καταναλώνεις το σάλιο σαν τη σχέση αλκόολ και αλκοολικού.
Ιδρώνεις και αρχίζεις και παρατηρείς σπασμωδικά το κόσμο
γύρω σου
μπας και μπορέσεις να σώσεις τη φάση
αλλά δεν βρίσκετε κανένας υπό προϋποθέσεις μεγάλος τόμος
κόντα σου
και αρχίζεις και κοιτάς σχολαστικά την έκπληξη
η κόρη σου ζυγώνει τα χαρακτηριστικά της
50 +ειρμοί Oδυσσέας Λαρίζ

τα ελαττώματα ως εκ δια μαγείας σηκώνονται για χορό

και η αιτία που προσπαθείς να κατανοήσεις το " Γιατί να είναι έκ-
πληξη;"
Έτσι σε θέλεις...
Ξαναπέρνεις τον αέρα σου σα να 'χεις να κάνεις με χαλασμένο
πάρτι
και θαρρείς πως είσαι αυτός που δεν ξέρασε και ούτε σε βρήκανε
στο χαλάκι του μπάνιου να κοιμάσαι... είσαι καλά...και απολαμ-
βάνεις τη νίκη σου...Όσο όμως φουσκώνεις στα μάτια σου η έκ-
πληξη χάθηκε...Την κέρδισε η γκομενά σου η Ανασφάλεια...
...
 +ειρμοί βάζοντας..τελείες..σβήνωντας... 57
11

1. Καλώς όρισες
«Είναι στιγμιότυπα μιας κόκκινης δύνης...»

Το πάτωμα άρχισε να χορεύει

και το ταβάνι στο πάτωμα...
Τα μάτια κλειστά,η γλώσσα βαριά
όσο το ένστικτο στέκει μουδιασμένο απ’ τις προβλέψεις του...
Δίνει στη δύνη το δικαίωμα να το κοιτάει αφ’ υψηλού.
Καλώς ήρθατε στις δύνες,
τα μάτια έχουνε πληγές που ποτέ δε θα επουλωθούν
τα αφτιά ουρλιαχτά που ποτέ δε θα σωπάσουν
τα χέρια αγγίγματα ανεξίτηλα...
Καλώς σας βρήκα στα στιγμιότυπα,
σε εκείνα και τούτα...
Πατάμε Ουρανό και αγκαλιάζουμε Γη
Βρίσκουμε στα έγκατα ,φωτός Πηγή
Ερμηνεύουμε πένθιμα ,μπας και χαρεί η Ζωή
Ζωγραφίζουμε στο σώμα ,όσα αγαπάει η Ψυχή
Γράφουμε στο χαρτί ,όσα το στόμα αδυνατεί να πει...
Καλώς ήρθατε στο κόκκινο,
το κόκκινο του αίματος,
των αγνών καρδιών,
των ερμητικών χειλιών,
των ντροπαλών προσώπων,
των πιστών εκείνων εραστών,
του Πάθους της Τρέλας και της Φαντασίας...

Αν δεν διαθέτεις τίποτα απ’ τα τρία παραπάνω,

κακώς έκανες και το διάβασες...
58 +ειρμοί Λάζαρος Κ. Λέων

2. Κομπάρσες σκέψεις
Εκατό ζωές χωράνε σε ένα δεύτερο...
Δεν θέλω χρόνια ούτε καν λεπτά,
αρκούμαι στα δεύτερα...
Πρωταγωνιστής,
σε έναν κομπάρσο Κόσμο...
Ανεβάζω κλασσικά θεατρικά
μα οι καλύτερες ερμηνείες μου,
είναι εκείνες του παραλόγου...
Ρημαδιασμένα κτίρια μου προσφέρουν ζεστασιά και χειροκρό-
τημα
όσο τα σαλόνια με κοιτάν λες και τους γάμησα την κόρη...
Ευέλικτος σα φίδι και μπάσταρδος σαν προδομένος!!!
Σαχλαμαρίζω,
σαν άσωτος πρίγκιπας που έχεσε τον τίτλο του...
Η νύχτα παραμένει ,η πιο σωστή μου γκόμενα,
μα δεν ανησυχώ,
σίγουρα θα μου την κάνει και αυτή κάποια στιγμή...
Ακονίζω τη γλώσσα ,στον τροχό της δικαιοσύνης
και ξάφνου γεμίζει εξανθήματα...
Η Β-12 μου δυνάμωσε τα άκρα
ενώ ο χρόνος με χτυπάει διακριτικά στον ώμο και μου λέει Βιά-
σου...
Απορώ και πάλι ,σύνηθες φαινόμενο τον τελευταίο καιρό.
Κουρδίζω ξυπνητήρια και εκεί που είναι έτοιμα να με ξυπνήσουν
εκείνα μένουν από μπαταρία...
και έτσι κοιμόμαστε τον ύπνο του αδίκου παρέα...
Πρωταγωνιστής,
ζω παραπάνω το ρόλο που μου δόθηκε
και όχι εκείνον που διάλεξα ο ίδιος...
Δεν βρίσκω τρόπο να ολοκληρώσω τον συλλογισμό μου,
και αντί να θυμώσω χαίρομαι...
Γιατί άραγε????Έλα μου ντε...
Τα λέμε!!!
Τα είπαμε???
Θα δείξει.....
 +ειρμοί βάζοντας..τελείες..σβήνωντας... 59
11

3. Άμετρα παρασκευάσματα
Δημιουργώντας,άμετρα κατασκευάσματα παράνοιας
παραλείπω ουσίες,χημείες και φυσικές μεθόδους
αναζητώ εκείνες τις διόδους,που σε οδηγούν
στην παράπλευρη οδό του ψέματος,
στα ίχνη που αφήνει η ατόφια σκέψη
και στις ανεπούλωτες πληγές του χρόνου...

Δημιουργώντας,άμετρα κατασκευάσματα λογικής

φλερτάρω επίμονα με τον εχθρό της δράσης,
στην κόψη του θανάτου,χαστουκίζω τη ζωή
με ένα πρωτόγνωρο πάθος,δαγκώνω τα ερωτηματικά
προσπαθώντας σχήμα να τους αλλάξω
ή στη καλύτερη να τα εξαφανίσω...

Δημιουργώντας,άμετρα κατασκευάσματα φαντασίας

αισθάνομαι ελεύθερος,όσο τα χέρια πιστάγκωνα δεμένα
στέκουν,τι και αν οι αλυσίδες είναι αόρατες
μου άφησαν ίχνη ανεξίτηλα όχι τόσο στους καρπούς
όσο στη διαολεμένη εκείνη σκέψη...

Δημιουργώντας,άμετρα κατασκευάσματα γνώσης

με πιάνω ημιμαθή στη στροφή και την ζωή να μου διδάσκει
όσα ποτέ δεν κατάφεραν καθηγητάδες και σια.
Όσα κρύβει το δωμάτιο και φανερώνει ο δρόμος
όσα λύνει η ψυχή και δένει η λογική
όσα βαφτίζουμε Θεό ενώ θα έπρεπε να λέμε Άνθρωπο...
60 +ειρμοί Λάζαρος Κ. Λέων

4. Λεπτά Κυκλοθυμίας
Είναι λεπτά παροξυσμού στη σκέψη,
ευθύνονται οι κρίσεις ταυτότητα
και το χάος που με ρουφάει τέτοιες ώρες...
Σκέψου αργά...
μα πάρε την απόφαση στα γρήγορα!!!
Η τρέλα απ’ την λογική δεν απέχει καθόλου,
σιαμαία αδέρφια είναι...
Είναι δυο μάτια στην ίδια φάτσα,
το ένα γεμάτο υγιές μίσος
και το μυωπικό μπερδεμένη καλοσύνη...
Μην ψάχνεις νοήματα σε τούτα,
κοίτα γύρω σου και θα παλαβώσεις απ’ τις συμπτώσεις...
Μην τις βαπτίσεις Θεό,
γιατί έτσι ανακόπτεται η αναζήτηση...
Ούτε μοίρα...
Μήτε κάρμα...
Πες το κράμα ,αν θες οπωσδήποτε ένα όνομα...
Πέσε κάτω,
αγκάλιασε τα ερπετά αν θες να πετάξεις...
Ο αέρας είναι ιδέα πέρα απ την ανάγκη!!!
Είναι λεπτά κυκλοθυμίας,
αγάπα ρε μαλάκα!!!
Είναι λεπτά κυκλοθυμίας,
μίσησε με πάθος...
Δεν υπάρχουν φυλακές που να μπορούν να φυλακίσουν τη ψυχή,
και αν διαφωνείς με αυτό ,άντε Γαμήσου...
Τα παραμύθια είναι για μεγάλους
γιατί πολύ απλά οι μικροί τα ζουν...
Το δα στα μάτια τους,
όταν δάκρυσαν για το θάνατο του σούπερ ήρωα!!!!
Είναι λεπτά αμαρτωλά,
πόρνες σκέψεις κακογραμμένες λέξεις
μηδέν αρμονία και συνοχή...
Είναι λεπτά μοναξιάς,στοχασμού και μέθης
+ειρμοί βάζοντας..τελείες..σβήνωντας... 61
11

αυτοϊκανοποίησης και αυτοεκτίμησης...

Είναι λεπτά Αγάπης,
και τα λεπτά περνάνε γρήγορα...
62 +ειρμοί Λάζαρος Κ. Λέων

5. Άντε γαμήσου επιτέλους...

Άντε γαμήσου επιτέλους!!!

Άντε γαμήσου,ναι ναι εσύ!!

Εσύ που νομίζεις πως θα θεραπευτείς
όσο στην αρρώστια σου δίνεις τόσο μεγάλη σημασία
τόσο θα γαμιέσαι...
Ναι, ναι
εσύ που νομίζεις πως είσαι κάτι άλλο
ενώ είσαι το ίδιο και το αυτό...
Παρηγορείς τον εαυτό σου άμοιρο,
αντί να χώσεις καμιά κουτουλιά
στον τοίχο που ύψωσες έτσι απλά για να γαμιέσαι...

Άντε γαμήσου επιτέλους!!!

Εσύ εσύ...
Εσύ που πιάνεσαι στις ίδιες σου τις παγίδες
όσο ναυαγείς στις σκέψεις που θες να απωθήσεις...
Εσύ που θες να εκπληρώσεις τα όνειρα σου
παρόλο που στέκεσαι σαν άγαλμα.

Άντε γαμήσου επιτέλους!!!

Και εσύ που είπες τόσα πολλά και τίποτα δεν έκανες
και εσύ που έβγαλες το συμπέρασμα πως είσαι τέλειος
ενώ όλοι οι άλλοι ελαττωματικοί...
Και εσύ πως ύψωσες μύτη και κατακρίνεις
τις πράξεις των και καλά ''ρηχών'' ανθρώπων...

Άντε γαμήσου επιτέλους!!!

Άντε γαμήσου επιτέλους μπας και βρεις την υγειά σου

και οι υπόλοιποι την ησυχία τους...
 +ειρμοί βάζοντας..τελείες..σβήνωντας... 63
11

6. Κοινή λογική...
Κοινή λογική ποτέ δεν είχαμε...
Γεννηθήκαμε''ελαττωματικοί''υπάνθρωποι
σε μια κοινωνία φάντασμα...
Κάνουμε βήματα μπρος και όλο πίσω γυρνάμε...
Δημιουργούμε νέες αναμνήσεις και όμως
τις παλιές λατρεύουμε...
Η κοινή λογική λέει
Προχώρα...!!!
κάτι όμως κρατά,τα χέρια μας ιδρωμένα
και μας φιλεύει μια προσμονή καρκίνο...

Η καρδιά μας πάλλεται στους ρυθμούς του σύμπαντος

όσο τα κάτω άκρα χορεύουν ρυθμικά πάνω σε κάρβουνα.

Μπαλώνουμε τις τρύπιες εκείνες σκέψεις

με αλκοόλη καλής ποιότητος(α ρε πατέρα)
και ονειρευόμαστε σε παγκάκια
το μετέπειτα των σαλονιών...

Ίσως να διαλέξουμε γκρεμό

και ας ξέρουμε πως η πρώτη στροφή δεξιά
θα μας χαρίσει ασφάλεια...

Κοινή παράλογη λογική για εμάς παρακαλώ!!!

Γεια μας και όπου θέλει ας βγάλει...

Απ’ ότι ξέρω,τυποποιημένα προϊόντα διαθέτει το μάρκετ

και θέλω να πιστεύω,πως ακόμα γλιτώνω...
πως ακόμα έχω λίγη κακομοίρα έμπνευση για Ζώη
χωρίς''κοινή''μα ουσιαστική λογική
γαρνιρισμένη με άφθονη φαντασία εκτός συνόρων
και εντός καρδιάς...!!!
64 +ειρμοί Λάζαρος Κ. Λέων

7. Πυρπόληση
Πυρπολούμε συνειδήσεις αδερφέ,
όλων εκείνων που αγάπησαν το φόβο
και διάλεξαν τη φυγή...
Ποτέ αναίτια ποτέ εκδικητικά!!!
Δεν χρειάζονται σπίρτα
η φωτιά δυναμώνει μέσα μας,και ο λόγος γίνεται λαίλαπα...
Δεν θα αφήσουμε ίχνη στο σώμα,
παρά μόνο στη σκέψη...
Είναι καιρός για πράξεις και αποφάσεις
που να μπορεί να τις δεχτεί η ψυχή σαν παιδιά της!
Πέρασε ο καιρός της ασυλίας και του γραψαρχιδισμού...
Σήμερα,
αν θες να λέγεσαι άνθρωπος(r.i.p Τάσος Λειβαδείτης)
πρέπει,«και το πρέπει μην το πάρεις σαν πρέπει...»
και όμως πρέπει,όπως έλεγα,να υποστηρίξεις όσα λες με την
ύπαρξη σου,
αλλιώς,η φωτιά δυναμώνει,
όσο εξασθενεί η σκέψη....
Πυρπολούμε καριέρες,
και σας δείχνουμε πως,
δεν παίζει ρόλο τι δουλειά κάνεις μα πως την κάνεις!!!
«Γιατί την κάνεις
και αν θα έπρεπε να την κάνεις,
πόσο την αγαπάς,
αν την αγαπάς
γιατί την αγαπάς...»
Πυρπολούμε ρεε,
με ευθύνη και σθένος,
κάθε μένος
μπορεί καταραμένοι να μοιάζουμε,
και όμως,προσπαθούμε να διώξουμε της ανασφάλειες
και όχι να της βάλουμε για ύπνο...
Πυρπολούμε την αλήθεια που μας έμαθαν,
γιατί δεν είναι αλήθεια...
+ειρμοί βάζοντας..τελείες..σβήνωντας... 65
11

Πυρπολούμε ψυχολόγους και ανασταίνονται φιλίες

Πυρπολούμε την μόρφωση και γεννιέται η γνώση...
Πυρπολούμε τον παλιό κακό μας εαυτό,
για έναν νέο,
χωρίς πουρί στον εγκέφαλο
και τσιγκουνιά στην καρδιά...
66 +ειρμοί Λάζαρος Κ. Λέων

8. Σε κάποιο δεύτερο...
Δεν ξέρω αν σου ‘χει τύχει,μακάρι να μην...
Είναι ο Θάνατος απόψε στο κρεβάτι,και εγώ αδύναμος να του αν-
τισταθώ...
Η ζωή θα ‘ρθει το ξημέρωμα,μα ως το ξημέρωμα ποιος ζει...
Γοητεία προσφέρει ο καθρέφτης,και ο θάνατος τόλμη...
Έξω απ’ το παράθυρο η Άνοιξη,στο εσωτερικό Χειμώνας,
δίνει αγώνα μπας και μπει,
μα δε χωράει η πολυχρωμία της μέσα σε αυτό το μουντό τοπίο
και έτσι χτυπάει στο διπλανό...
Ένας ψυχρός αέρας σφηνώνει απ’ τις χαραμάδες
με αποτέλεσμα να μου ζεσταίνει την καρδιά...
Τα κάδρα μου κλείνουν το μάτι με νόημα
μα η αισιοδοξία είναι τυφλή,και όλο σκουντουφλάει...
Άρχισαν να φουσκώνουν οι φλέβες μου,
χύνεται αίμα,αναδύεται εκείνη,κατακόκκινη,με ύφος παγερό
μα έχει στα μάτια ένα παράπονο,σαν να μου λέει,
«γιατί με άφησες να φύγω?»
ενώ ταυτόχρονα όλοι οι δικοί μου νεκροί άρχισαν να σπαν τα
πλακάκια...
διαμαρτύρονται ουρλιάζοντας«γιατί μας ξέχασες»
Κάνω να μαζέψω τα γόνατα μου,μπας και ζεσταθώ,και είναι πνιγ-
μένα στα σκατά
ενώ ένα φίδι άρχισε να τυλίγεται στον υπολογιστή.
Παρατηρώ το κεφάλι του και βλέπω ένα πηλήκιο υψηλόβαθμου,
ενώ στην ουρά του ένα γυαλιστερό γοβάκι με ένα τεράστιο τα-
κούνι
το οποίο πατάει με μίσος μια καρδιά,
την κάνει κομματάκια και αντί να βγάλει αίμα
επιτόπου γεμίζει ο χώρος με ευρώ και δολάρια...
Καπνοί βγαίνουν απ’ τους τοίχους και οι στίχοι απ το τετράδιο
άρχισαν να με μουτζώνουν,σαν να μου λεν«μαλάκα δεν πας
καλά»...
Κάνω να σηκωθώ απ’ το κρεβάτι,μα το σώμα δεν υπακούει
ιδρώνω και αρχίζουν οι ταχυκαρδίες
+ειρμοί βάζοντας..τελείες..σβήνωντας... 67
11

λες και βλέπω τον μεγάλο εκείνο έρωτα της ζωής μου...
Σαν κάτι να γέρασε μέσα μου...
πίσω απ’ την βιβλιοθήκη ακούω το κλάμα ενός παιδιού,
το ρωτάω «γιατί κλαις»και μου λέει«γιατί μεγάλωσες και σε ξέχα-
σες».
Το κοιτάω καλύτερα και αρχίζω να τρέμω...
Είναι ο μικρός ανέμελος,ξεχασμένος πια Σπύρος...
Φεύγουν δάκρυα απ’ τα μάτια μα πριν φτάσουν στο πάτωμα γί-
νονται γράμματα,
ένα αόρατο χέρι τα ανακατεύει και τις κάνει σιχαμένες λέξεις
ΠΡΕΠΕΙ,ΜΑΖΑ,ΚΟΣΜΟΣ,ΔΟΥΛΕΙΑ,ΑΜΝΗΣΙΑ,ΔΕ ΒΑΡΙΕΣΑΙ....
Βυθίζομαι σε μια κατάθλιψη,αγνοώ πως προέκυψε...
Σφίγγω τα δόντια και όλως περίεργως,
βλέπω το θηλυκό εγώ μου να εμφανίζεται απρόσκλητο στο χώρο
και να μου λέει νευρικά
«ξεκόλλα,όλα είναι θέμα οπτικής γωνίας,ξεκόλλα τώραααα»
Συνέρχομαι,
μαζεύω της σπασμένες μου σκέψεις και προσπαθώ να ηρεμήσω...
Βρίσκω τα τσιγάρα μου και κατευθύνομαι προς το μπαλκόνι,
είναι το μόνο που χρειάζομαι αυτή την στιγμή ένα τσιγάρο,
ένα γαμημένο τσιγάρο πιστεύω πως θα μου έδινε την λύση σε
όλα...
Μόλις πάτησα τα πόδια μου στο μπαλκόνι, και πριν φτάσει ο κα-
πνός στα πνευμόνια μου,
το μπαλκόνι γίνεται θρύψαλα και αρχίζω να πέφτω... ...
Λίγο πριν τσακιστώ στο δάπεδο
ακούω τον ήχο κλήσης μου να βαράει στερεοφωνικά,
πετάγομαι και το σηκώνω στο τσακ,
ακούω τον πάτερα μου να λέει
«έλα ρε,μάλλον σε πήρε ο ύπνος,άντε κατέβα για δουλειά,
κατουριέμαι...»
68 +ειρμοί Λάζαρος Κ. Λέων

9. Ναι & Όχι

Όχι, όχι
δεν πρόκειται τελικά να σου γράψω κάτι όμορφο
δεν πρόκειται να ζορίσω τον εαυτό μου για κάτι ψεύτικο...
Ναι, ναι
αληθεύει όντος πως δε θυμάμαι κάποιους έρωτες μου
πως ξέχασα τα πρόσωπα τους και πως αρκέστηκα στα σώματα
σε λάγνα στιγμιότυπα κάτω απ’ τα σκεπάσματα...
Όχι, όχι
δεν είμαι κακό παιδί,απλά η πίκρα βγάζει κυνισμό
και ο κυνισμός αν δεν ελεγχθεί πρόωρα
δημιουργεί μισάνθρωπους...
Ναι, ναι
αληθεύει πως ότι μου καρφωθεί στο κεφάλι θα το κάνω.
Η μόνη ανησυχία μου είναι μη μου καρφωθεί να
πάω στο διάολο...
Όχι ,όχι
δεν έχω τάσεις απαισιοδοξίας,
μόνο λίγη μοναξιά στην άκρη της καρδιάς
και αρκετή στείρα έμπνευση
σε μια κοινωνία που γεννοβολά συνέχεια
φρέσκους οιωνούς....
Ναι, ναι
σιγουρεύομαι πως θα τα καταφέρουμε μια μέρα
πως θα βλέπουμε τον ήλιο σαν πατέρα μας
και την θάλασσα σα μάνα,φτάνει στο χωράφι του εγκεφάλου
να καλλιεργήσουμε συνείδηση και να την αναθρέφουμε σα
παιδί...
Όχι, όχι
δεν φιλοσοφώ ούτε μου αρέσουν τέτοιοι τύποι.
Αυτοί είχαν φαγούρα στα αρχίδια τους και όλο έλεγαν και έλεγαν
και έλεγαν
σε αντίθεση με την γενιά μου,που ούτε λέει ούτε κάνει
λες και από μωρό βρέθηκε ξαφνικά στα γηρατειά...
Ναι, ναι
+ειρμοί βάζοντας..τελείες..σβήνωντας... 69
11

μπορεί και να κατάλαβες πως τα συν στη λογική

μπορεί κάποτε να μετατραπούν στη ζωή σε μείον...
Όχι?Όχι!
70 +ειρμοί Λάζαρος Κ. Λέων

10. Παρωχυμένοι +ειρμοί

Εγκέφαλος σε Ολική νάρκωση
κάτω του μετρίου Παιδεία
και η Σκέψη παρά μόνο Οξεία δεν είναι...
Είναι τα συναισθήματα,γέρικα Σκυλιά
και οι πράξεις Έμβρυα...
H Γνώση βιασμένη Έφηβη
και η μόρφωση Παραμορφωμένη...

Το Σπίτι μοιάζει στρατόπεδο Συγκέντρωσης

και σε λίγο θα μας λείψει το Σαπούνι...
Η Κρίση έγινε μέλος της Οικογένειας
και με Αυθάδεια μας βάζει να τρώμε
τα Σωθικά μας για κυρίως Γεύμα...
Παραπονιέται η Σύνταξη
γιατί της έκοψαν την Ανάπτυξη
και η Γειτόνισσα για το κομμωτήριο...

Οι προστάτες έχουν Νεύρα

μα ακόμα δεν κατάλαβαν με ποιον..
Το Κεφάλι αγύριστο Επιμένει
στην πάγια τακτική του Δε Βαριέσαι...
Το Φως άρχισε Διακοπές
και οι Διακοπές μειώνονται Ραγδαία...
Αδρανοποίησε τα Χέρια η δουλειά
δήλωσε Υπερπλήρη,
στο κράτος που Ποτέ δε χόρτασε Αέρα
και ας είχε τον περισσότερο...

Κάνουν Πρόβα τα Αίματα

μπας και καταφέρουν να ανάψουν
μα το Μόνο που κατάφεραν
Είναι να Χυθούν...
72 +ειρμοί Λάζαρος Κ. Λέων

11. Aκροβασία
Ακροβασία
πάνω σε τεντωμένα νεύρα
που όλο τεντώνουν και όλο αντέχουν...

Ακροβασία
γύρω-γύρω χάος και στη μέση ένας παλιάτσος
έτοιμος να το βάλει στη θέση του...

Ακροβασία
πάνω από γκρι κτίρια,που πληρούν κάθε προϋπόθεση
για μια συνεχή ύπνωση...

Ακροβασία
στην πλάτη του μέλλοντος,ξεχνώντας το παρελθόν
και μη ζώντας το παρoν...

Ακροβασία
στην έννοια μιας λέξης
μιας επαναλαμβανόμενης κατάστασης
και ενός ξεπεσμού...

Ακροβασία
στη μοναξιά του όχλου,στον στείρο οίστρο
και την μεγαλειότητα του δευτερολέπτου...

Ακροβασία
στις σπασμένες σκέψεις
στις μελλοντικές αναμνήσεις
και τον θάνατο...

Ακροβασία στο πρόβλημα

Πρόσκρουση στη λύση....

Τα άκρα απουσιάζουν και όμως

+ειρμοί βάζοντας..τελείες..σβήνωντας... 73
11

η ακροβασία συνεχίζεται...
Φτάνει να... ... ...
74 +ειρμοί Λάζαρος Κ. Λέων

12. Ίσως
Ίσως να πληγώθηκα παραπάνω από όσο μπορούσα
τι να σου πω
τελευταία δε μιλάω πολύ
ούτε καν με εμένα...
Σκέφτομαι διάφορα
μα πουθενά δεν καταλήγω
ίσως και να καταλήγω και να μην το πήρα γραμμή...
Πολλές γραμμές θέλω να γεμίσω
μα πιο πολλά αυτά που δεν πρέπει να πω.
Κάπως
έτσι έρχεται ο πνιγμός...
Θέλω να αρχίσω τις σφαλιάρες
γιατί άμα ανοίξω το κουτάκι με τις''μαλακίες''
τη γαμήσαμε...
Εύκολο να φεύγεις όταν επιβάλλεται να μείνεις
εύκολο να ξεχνάς όταν πρέπει να θυμάσαι...
Τι να πω
δεν έχω τίποτα που να χρειάζεται να γραφτεί
και όμως έχω πολλά που δεν μπορώ να σβήσω...
Παραληρώ και δοξάζομαι
αυτό τον καιρό ετοιμάζω την μπαλάντα
του άδοξου μπάσταρδου...
Θέλω μια πληθώρα κινήσεων
για να ταλαιπωρώ το σώμα και να γλυκαίνω την σκέψη.
Ίσως να πληγώθηκα παραπάνω από όσο μπορούσα...
 +ειρμοί βάζοντας..τελείες..σβήνωντας... 75
11

13. Κίνηση
Κάτασπρα φώτα στο χώρο,
και το σκοτάδι έξω απ το παράθυρο άπλετο...
Συννεφιάζει ακόμα,και εγώ τόσο μικρός
για να αγκαλιάσω τον Ήλιο...
Μπουσουλάω στη ζωή,
νευριάζω που δεν είναι όλα ίσα,
κοπιάζω στις ανηφοριές,και χύνομαι στης κατηφόρες...
Δεν κατέληξα ακόμα τι απ αυτά λατρεύω...
Ίσως και να μην θέλω κάτι παραπάνω,
ίσως να μου αρκεί η κίνηση...
Είναι που τα μάτια γεμίζουν εικόνες
και το ελαφρύ χαμόγελο διαγράφεται,
και ας μοιάζει διάφανο...
Κάτασπρα φώτα με τυφλώνουν που και που
και όμως βρίσκω το δρόμο μου,
ή μήπως με βρίσκει εκείνος....???
Κάτασπρα,σαν τα καλά παλιά μου συναισθήματα
που ωχραίνουν με τον καιρό...
Προσπαθώ να καλλιεργώ το πνεύμα μου,
σε μια πληθώρα ακραίων φαινόμενων,
όσο μια γρια αμέλεια με καταριέται στεγνά...
Ξέρω πως θα ναι δύσκολο,
ο ρόλος μου εναλλάσσεται κάθε τόσο
και εγώ είμαι απροετοίμαστος,για το μεγάλο αύριο...
Αύριο,
και να το θυμάσαι αυτό,
αύριο θα γίνουμε,
εκείνο που ποτέ δεν περιμέναμε...
Ελπίζω να το χαρούμε,όπως και να έχει...
76 +ειρμοί Λάζαρος Κ. Λέων

14. Στα πάρκα

...στα πάρκα
αφήσαμε τα ψυχολογικά μας,
ανάμεσα σε φεγγάρι και γρασίδι...
Εκεί που αναμιγνύεται η σιωπή με το θόρυβο
εκεί εμείς γελάσαμε με την ψυχή μας
και να σου πω την αλήθεια,
δεν ξέρω αν ήταν κάτι τόσο αστείο...
Συνειρμικά ήταν όλα,
πιάσαμε τους εαυτούς μας να παιδιαρίζουν
μέσα σε σκούρους σοβαρούς καιρούς...
Τα ερωτήματα μας βασάνιζαν για ολόκληρα δεύτερα
όσο οι απαντήσεις σφήνωναν στο μυαλό επίμονα
και εκεί κατοικούσαν...πιθανόν ως και σήμερα.
Στα πάρκα ξεράσαμε την αγάπη
και χλευάσαμε το μίσος,με έναν τρόπο κατακριτέο
απ’ το μυαλό μα βάλσαμο για την ψυχή...
Ήταν το κορμί τόσο βαριά ανάλαφρο
που ακόμα και ο αέρας,έχανε στη σύγκριση...
Στα πάρκα ισιώσαμε τα στραβά της ζωής
και ανοίξαμε τα στραβά μας...
Στα πάρκα ξεγυμνώσαμε τους πιο ζόρικους φόβους μας
και τους βάλαμε να χορεύουν φοβισμένοι...
Στα πάρκα ζήσαμε την εικοστή πέμπτη ώρα
και ας κράτησε κάπου στο τέταρτο...
Στα πάρκα έγιναν όλα,
μα πάρκα δεν υπάρχουν πλέον
και αν υπάρχουν,δυστυχώς είναι άδεια...
άρα δεν υπάρχουν...
 +ειρμοί βάζοντας..τελείες..σβήνωντας... 77
11

15. Οι άνθρωποί μου...

Οι άνθρωποι μου είναι κάπου εδώ γύρω...

Κάποιος ετοιμάζεται να γίνει πατέρας...

Άλλος χτίζει σπίτια...
Κάποιος βρήκε τον εαυτό του σε δυο ρόδες...
Άλλος γιατρεύει εκείνους που πονάνε...
Κάποιος δουλεύει πολύ,γιατί δε γίνεται αλλιώς...
Άλλος σκύβει το κεφάλι σε κάτι μικρό για κάτι μεγάλο...
Κάποιος ονειρεύεται ξωτικά και όχι φράγκα...
Άλλος διδάσκει και μαθαίνει...
Κάποιος φαίνεται βρώμικος μα είναι καθαρός...
Άλλος ποτέ δε λέει όχι...
Κάποιος ρισκάρει,ρίσκαρε και θα ρισκάρει...
Άλλος τρώει σκατό αυτή την ώρα...
Κάποιος αγαπάει πολύ...
Άλλος κλαίει...
Κάποιος θα μάθει να χαμογελάει...Το υπόσχομαι!!!

Κάποιος ζει με όλη τη σημασία της λέξης......

Οι άνθρωποι μου είναι κάπου εδώ γύρω...

Δεν τους χαρακτηρίζουν τόσο οι παραπάνω φράσεις
όσο οι τελείες τους... ... ... ... ...

Για αυτό διάβασε το άλλη μία!!!

78 +ειρμοί Λάζαρος Κ. Λέων

16. Λέγε με παράλογο...

Θέλω να γράψω κάτι όμορφο,
μα οι λέξεις ντρέπονται την αισιοδοξία
και κρύβονται σαν τα μωρά όταν βλέπουν αγνώστους...
Θέλω να βάλω όλη μου την τέχνη σε μια αράδα,
μπας και καταλάβουν ποιος είμαι
και τι σκατά ζητάω...
Θαρρώ πως,
οι επικλήσεις δεν αρκούν,
όσο οι μούσες στέκουν νυσταγμένες σε καθρέφτες
ψάχνοντας να δουν και να βρουν
κάτι που δεν είναι...
Ίσως να φταίω που οι λέξεις κοκκινίζουν,
και δεν εννοώ απ τα ορθογραφικά...
Θέλω να γράψω μια αλήθεια,
που να μην είναι μόνο δική μου...
Θέλω στις λέξεις ζωή και η ζωή να μην είναι μονάχα λέξεις...
Ίσως να θέλω πολλά,σε μία κοινωνία που δεν έχει τίποτα
και όμως απαιτεί τα Πάντα...
Κουράγιο,θα΄ρθουν χειρότερες ημέρες...
Μοιάζω παράλογος κάποιες στιγμές,
και όμως εκείνες τις στιγμές
είναι που με γουστάρω
κάργα...!!!
 +ειρμοί βάζοντας..τελείες..σβήνωντας... 79
11

17. Αρπακτικά
Αρπακτικά γίναμε σήμερα...
Κουραστήκαμε να ήμαστε γερασμένες σκιές
και κατάλοιπα ανθρώπων...
Κουραστήκαμε να φεύγουμε,
σαν σκάνε τα κρύα, για μέρη πιο ζεστά
και να γυρνάμε την πλάτη στη ζωή,
στη δικιά μας ζωή φίλε...
Είμαστε όρνια,
αρπάζουμε μια καλή στιγμή
και την κάνουμε κομμάτια...
την ζούμε στα άκρα
και την φυλάμε σαν σπάνιο παιδικό δώρο...
Γίναμε κομμάτι,
εκείνου του φόβου,του διαγώνιου...
Και αφού τον αγαπήσαμε τόσο
είναι καιρός πλέον να δούμε την άλλη πλευρά,
αφού το μίσος, καρπός δεν έγινε...
Αρπακτικά,
τσιμπολογάμε λίγο απ την πλάτη της κοινωνίας,
εμείς οι ακοινώνητοι...
Αρπακτικά πολλαπλών χρήσεων
αρπάζουμε στα μπαμ
αγκαλιές
φιλιά
χάδια
λόγια
ματιές....
Γι’ αυτό σου λέω πρόσεχε...
μην κάνεις να μας τα στερήσεις
γιατί παίζει και η πιθανότητα
απ’ το λαιμό να σε ''αρπάξουμε''...
80 +ειρμοί Λάζαρος Κ. Λέων

18. Πρόβα φαντασίας

Προβάρουμε την φαντασία μας
για το μεγάλο εκείνο γεγονός...
Το πέταγμα της όρασης
και τ’ αντάμωμα με τον αέρα...
Προβάρουμε την φαντασία μας
σκαλίζουμε τα όνειρα μας
μπας και βρούμε μια σπίθα ελπίδας
μες τον καιρό της απάθειας...

Προβάρουμε την φαντασία μας

να αποδεχτούμε τον μεγάλο φόβο
που σιωπηλά ζυγώνει και τρέφεται απ’ το χρόνο...
Προβάρουμε την φαντασία μας
πάνω στις γραμμές,νέα μονοπάτια
πάνω στα μάτια μας,νέα μάτια...

Προβάρουμε την φαντασία μας

ακέφαλοι καβαλάρηδες,βλέπουμε τα Πάντα
και ας λείπουν τα Πάντα...

Προβάρουμε την φαντασία μας

χαϊδεύουμε τον πόνο που αφήσαμε στα γόνατα
και δώσαμε στόμα να μιλήσουν τα ράμματα...
Προβάρουμε την φαντασία μας
συγκρουόμαστε με πλανήτες
και τους βγάζουμε νοκ άουτ απ’ τον πρώτο γύρο...

Δεν ξέρω...
ψυχιατρικό σύμπτωμα μυρίζομαι...
μα δε γαμιέται...

Προβάρουμε την φαντασία μας!!

Προβάρουμε την φαντασία μας!!!!
 +ειρμοί βάζοντας..τελείες..σβήνωντας... 81
11

19. Απροσάρμοστοι
Κυλάν γοργά
πάνω σε φάλτσα συνοθυλεύματα
συνειρμικών συλλογισμών...
Σπαν το φράγμα της σκέψης
και χύνουν την ψυχή τους απ’ το στόμα...
Δέκα οπλισμένοι πιτσιρίκοι,
έτοιμοι για την καταγραφή του χάους
και την προάσπιση της''υποκουλτούρας''...
Μοναδική κρυφή επιθυμία,
η συλλογή αρνητικών κριτικών
και η εισχώρηση στο κέντρο των ρηχότερων εγκεφάλων...
Κομπλεξικά αγρίμια-παγιδευμένα στα στενά όρια του πλανήτη
μα και τόσο ελεύθερα-αγκαλιασμένα με τα δεσμά της πόλης...
Οπλισμένα μάτια-λόγος ξυράφι-χαμόγελο παλιάτσου!
Ερμητικά ανοιχτά στόματα γεμάτα ερωτηματικά και νικοτίνη,
σάλια και ακατέργαστο ταλέντο στην άκρη της γλώσσας
υμνούν τους αυτόχειρες που ζουν ανάμεσα τους...
Κυλάν αδέξια-δεξιοτέχνες αντίληψης
και παράλογης-λογικής
μαέστροι στη συμφωνία της ύπαρξης...
Εναπόθεσαν στις σόλες την γιατρειά της''ξελογιάστρας''
και στις καταχρήσεις-ζητιανιά ολίγου οίστρου
όσο ο Κυριούλης τους
κεντράρει στην''διόπτρα''του και γελάει ειρωνικά...
τόσο εκείνοι τον γράφουν στα αρχίδια τους!!!
Εναπομείναντες Νιώστες,
στης απάθειας τον καιρό
Εναπομείναντες Χώστες,
στον καιρό της μέντας...
Υπηρετούν μονάχα ιδανικά-δανεικά αισθήματα δεν καταπίνουν
και όμως πίνουν την αλήθεια ξεροσφύρι,
όσο ξερνάν το ψέμα στην
άσφαλτο-άσφαλτος κανείς τους...
ούτε καν ο Θεός...
82 +ειρμοί Λάζαρος Κ. Λέων

Και αν τυχόν τους ρωτήσεις με υφάκι ποιος είναι ο Θεός?

Εκεί θα σου πουν
«Ο Παύλος Σιδηρόπουλος μωρό μου...
ο Παύλος,ποιος άλλος!!!»
 +ειρμοί βάζοντας..τελείες..σβήνωντας... 83
11

20. Αγρίμια
Οι βίοι των Αγρίων πλάθονται νύχτα...
Φτωχά συναξάρια και ελλειπή εδάφια
μπροστά στις περιπέτειες τους...
Κοινωνούναι με τζιν...και εξομολογούνται στο μπάρμαν
τις μελλοντικές τους αμαρτίες...
Αυτός θα δώσει άφεση...όταν κεράσει το πρώτο σφηνάκι.
Έτσι είναι,άνθρωποι των υπογείων είναι
σαν ποντίκια,δεν πρόκειται να ξεμπερδέψεις εύκολα
από αυτούς που έμαθαν τη ζωή στο πεζοδρόμιο...
Βίοι πολύπτυχοι που δεν χωνεύονται με σόδα...
Λάτρες της καθημερινότητας και των απλών στιγμών
βουλιάζουν στη ρουτίνα και την τρώνε από μέσα...
Μη μπερδεύεσαι,δεν είναι περιθωριακοί
και όμως πράττουν περιθωριακά...
Βλέπεις,δεν δίνουν βάση στο περιτύλιγμα
ούτε στο τι όνομα κουβαλά ο άλλος...

Ακούνε μουσική ακόμα και στο πένθος.

Μπορεί να σου γυρίσουν κάνα μπουκέτο

άμα τυχόν τους προσβάλλεις
γιατί οι άγριοι φίλε μου έχουν δικούς τους νόμους
είναι περήφανοι μα προκατειλημμένοι ποτέ...
Κοστούμια ή κουρέλια ρόλο δεν παίζουν...δεν παίζουν με τα ιδα-
νικά τους
και όμως παίζουν τη ζωή στις πιθανότητες...
Είναι εκείνοι που θα χώσουν ένα τάλιρο
στην τσέπη ενός άπορου,χωρίς να τους πάρει πρέφα ούτε καν ο
ίδιος.
Έχουνε μάθει να συγχωρούν τις αδυναμίες των ήρεμων...
Στοργή θα δείξουν και μία και δύο και τρεις...μα αν το μήνυμα
δεν πάρεις
εκεί τους τσάκισες...
Όχι για αυτούς...
84 +ειρμοί Λάζαρος Κ. Λέων

Εκείνοι ξέρουν πως,αν δε φας έστω μια φορά το σκατό σου

θα το τρως Αιώνια...
Αν τους ακούσεις να μιλάν μπορεί να μην καταλάβεις τίποτα
μπορεί και τα πάντα...
Αυτό θα εξαρτηθεί απ’ την καθαρότητα του βλέμματος σου
και απ’ τη χρήση που του κάνεις...
Ααα και απ’ την κούτρα σου!!!
Μόνο αλήθειες θα ακούσεις απ’ αυτούς,
το θέμα είναι αν μπορείς να τις αντέξεις...
Δεν είναι αμόρφωτοι,δεν είναι μορφωμένοι...
Είναι οι Γνώστες,
εκείνοι που διάβασαν τη μοίρα τους
και ότι ενστάσεις είχαν,πήραν το μπλάνκο
και την φέραν στα μέτρα τους...
Δε θα τους δεις στη φωτογραφία,γιατί συνήθως είναι εκείνοι που
τραβάνε.
Δε θα τους ανταμώσεις στα ''κοινά'' γιατί κοινά δεν έχετε...
Το ποτήρι τους δεν είναι μισογεμάτο ούτε μισοάδειο
το έσπασαν μόλις συνειδητοποίησαν πως τους περιορίζει,
γιατί περιορισμούς στη ζωή τους κάνουν μόνο οι ίδιοι...

Άκουσα κάποτε να τους αποκαλούν Αγρίμια...

και μέχρι σήμερα δε μπορώ να σταματήσω να γελάω...
86 +ειρμοί Λάζαρος Κ. Λέων

21. Για πάντα αληταρία

Με πιέζουν όλοι να μεγαλώσω
και άρχισα να αντιλαμβάνομαι το γιατί.
Θέλουν να τους υπηρετώ,να παίρνω εντολές
και να ενεργώ τυφλά.
Δεν αντέχουν που ακόμα παίζω...
Δεν αντέχουν που βάζω ακόμα μπροστά
ψυχή και φιλότιμο...
Δε ζηλεύουν την ευτυχία μου,απλά θλίβονται...
όχι τόσο γιατί μεγάλωσαν
αλλά γιατί άλλαξαν και δεν επιτρέπουν πια στον εαυτό τους
μήτε μια χαζή σκανδαλιά,μήτε μια σκέψη αλλιώτικη.
Ασπάστηκαν το καταστατικό της κατευθυνόμενης πλέον διαβίω-
σης...
Δώσανε χρώμα στη ζωή τους,μα ένα μοναχά
και τώρα πλήττουν...και η πλήξη μοιάζει παντοδύναμη
φτιάχνει στρατό με κοινωνικά όντα γεμάτα αρετές και προσόντα
καθηλωμένα στον λατρεμένο καναπέ
ενημερώνονται ευλαβικά με ποιον γαμιέται η Μενεγάκη...
Θέλουν να μεγαλώσω,να κάνω καριέρα και προκοπή
να αποκτήσω δάνεια και παράνομο δεσμό...
Θέλουν να τους έχω ανάγκη...για να τονώνουν τι?
Με πιέζουν να σκέφτομαι ''λογικά''σαν''άντρας'' να σκέφτομαι
το''μέλλον''
και να είμαι''υπάκουος''...
Θέλουν να μεγαλώσω και να σοβαρευτώ
να πάψω να γελάω μετά τα μεσάνυχτα
και να ξυπνώ χαράματα...
Μου ‘παν να κοιτάξω μόνο τον κώλο μου...
και έτσι τους έγραψα στα ΑΡΧΙΔΙΑ μου!!!
 +ειρμοί βάζοντας..τελείες..σβήνωντας... 87
11

22. Παραλήρημα ανευ Φ.Π.Α

Στο ‘χα πει και δε με πίστεψες...
Έτοιμος να αφαιρέσω τη Μονιμότητα
και να διαρπάξω έγκλημα στην πλάτη του Οριστικού και Αμετά-
κλητου,
στο λεπτό εκείνο που οι Αισθήσεις με τις Διαισθήσεις ρυθμίζουν
το Χάος...
εκεί που τα Όνειρα αρνούνται Φόρο Προστιθέμενης Αξίας
εκείνη τη Στιγμούλα που την παραμελείς συνειδητά
θα με νιώσεις να ζω στη Μέση της σκηνής,
στην άκρη του Κόσμου...ακραίος Πάντα-Ποτέ αχρείος
γιατί ποτέ δε θα δω την Ζωή από μια μονάχα οπτική,
σιγά-σίγα σπάω της παρωπίδες που Εν αγνοία μου φορούσα
για αιώνες και ας είμαι μόνο είκοσι εφτά...
Στα κενά του χρόνου,δημιουργώ συνεχόμενες
ρωγμές στο χώρο,να μπει αέρας φρέσκος
μπας και οξυγονωθεί η φαντασία
και φύγει απ’ τα μάτια η σκόνη που με κρατά Δέσμιο,
προσπαθώντας να με ορίσει Δήμιο
του ίδιου μου του Εαυτού...παρόλα αυτά συνεχίζω να
βουτάω μανιωδώς Μέσα μου,ψάχνοντας αιτίες και αφορμές,
λύσεις και απαντήσεις στα ερωτηματικά που γίνανε τατουάζ
και με στιγμάτισαν λέει''Άνθρωπο''...
Στο ‘χα πει και δε με πίστεψες...
Η αυτόματη γραφή θα μας σώσει,
όσο περίεργο και αν σου φαίνεται,
όσο και αν δε βγάζεις νόημα
το υποσυνείδητο ξερνά χαμένες έννοιες,
που μόνο χαμένες δεν είναι...χαμένος είμαι εγώ
μα μην σκας...όπου να ‘ναι θα με βρω ή χειρότερη
θα με χάσω εντελώς... ...Καλή σου νύχτα!!!
88 +ειρμοί Λάζαρος Κ. Λέων

23. Γενιά του Μηδενός

Ανάποδος κόσμος,γενιά του Μηδενός...
Ερχόμενοι απ’ το τίποτα έτοιμοι για τα Πάντα.
Μορφές ανέκφραστες-εκφραστικές Μορφές
γεννήματα της Φαντασίας-κατασκευάσματα της Λογικής
επιρρεπείς στον Πόλεμο-Αγωνιστές Ειρήνης...
Παιδιά πολύχρωμα μιας γκρίζας Πόλης,
θρασσίμια και μπεσαλήδες,στρίβουν τσιγάρο
με το λαμπρό πτυχίο τους,το φουμάρουν
και με ανακούφιση λεν«άξιζε τον κόπο»...
Κόσμος-άκοσμος και άκομψος στη σκέψη,
λατρεύει τον ύπνο του Δικαίου
και ας είναι όλα Άδικα για Εκείνον...
Ο φόβος έγινε Ιδανικό μεγάλων διαστάσεων,
καθηλώνει τα πάντα στο πέρασμα του
και''Περαστικά''δεν έχει...αφού σαν κατασκεύασμα
λογικής τρέφεται από κάθε Μειονέκτημα
δημιουργεί κάγκελα και ο Ουρανός
ξαφνικά μοιάζει πολύ πολύ Μακριά...
Ανάποδος κόσμος,
οι φλέβες έλκονται με τα ξυράφια
η μόρφωση ερωτοτροπεί με την φτώχεια
η γνώση ταμπουρώθηκε στο σπίτι
και μέσα σε όλα αυτά ακρίβυνε και η
Βενζίνη ΒενζίνηΒενζίνηΒενζίνη
ΒενζίνηΒενζίνηΒενζίνηΒενζίνη
ΒενζίνηΒενζίνηΒενζίνηΒενζίνη..........Βενζίνη!!!!
 +ειρμοί βάζοντας..τελείες..σβήνωντας... 89
11

24. Γνώριμες συνήθειες

Άγνωστα μάτια σε παλιά γνώριμα μέρη...
Σε μέρη όπου γαμήθηκαν οι συνειδήσεις
και πέθαναν τα όνειρα...

Άγνωστα χέρια
έπαψαν να σφίγγουν γροθιές
και αρχίσανε το τρέμουλο σε μία μόνο νύχτα...

Άγνωστα στόματα με λόγο''βαρύ''χαθήκανε πλέον,

κάποια τρεκλίζουν σιωπηλά λίγο πριν φιμωθούν...

Άγνωστα χείλη,ανταμώνουν την συνήθεια

και μένουν ερμητικά κλειστά στον φτερωτό...

Άγνωστες καρδιές,ρουτινιασμένοι χτύποι,

γίνανε πόρνες και όχι σε τίποτα δε λένε..

Άγνωστες σκέψεις,μετουσίωσαν την μαγεία σε λογική

και την αγάπη σε εμπορική συναλλαγή...

Άγνωστα όντα με άγνωστους εαυτούς

μες τα κοινότυπα δρώμενα
χωρίς καμία όρεξη για αυτοσχεδιασμό...

Άγνωστες μέρες θα έρθουν

και εσύ απροετοίμαστος,άβουλος και φοβισμένος
θα ‘σαι...

Τελικά πολύ Γνώριμα μοιάζουν όλα...

90 +ειρμοί Λάζαρος Κ. Λέων

25. Παλλόμενος
Πάλι σκιάχτρο και ακοινώνητος

περιπλανώμενος σαν πλαστική σακούλα

έρμαιο στις ορέξεις του εκάστοτε ανέμου...

Πάλι μαχαιριές στην πλάτη

και στα μάτια μου πλατιά χαμόγελα,καλοσύνη και πραότητα

όσο πίσω μου στήνεται η κρεμάλα,στο όνομα της ανασφάλειας
τους...

Πάλι όπλο στο κρόταφο

και το δάχτυλο αισιόδοξο,λαχταρά

για την στιγμή εκείνη που θα καταφέρει...

Πάλι έδαφος,βαρύ στα πόδια

στη σκέψη Γολγοθάς και στην φαντασία έμπνευση...

Πάλι ζωντανός ανάμεσα σε ζωντανούς

το τρίτο εκείνο μάτι πενθεί

γιατί μόλις κατάλαβε πως ήρθε ο θάνατος...

Πάλι στην πάλη

αναγκασμένος να γεννηθώ απ’ τις συμπτώσεις

να κινηθώ με αυτές
και να ευτυχίσω???
 +ειρμοί βάζοντας..τελείες..σβήνωντας... 91
11

26. Πιτσιρίκοι
...Πρέπει να στηρίζεις τους νέους φίλε,
να τους δίνεις κάνα ψιλό όταν είναι άφραγκοι
και να τους λες καμιά αλλιώτικη κουβέντα
όταν τα μπερδεύουν...
Λίγη κατανόηση μα και λίγη αυστηρότητα ρε,
μπας και πάψουν να τα βλέπουν όλα μαύρα...

Δώσε κίνητρο στον πιτσιρικά και θα σου κάνει παπάδες.

Μη τον μαλώνεις,δίδαξε τον

μην τον γειώνεις,απογείωσε τον
μην τον κυκλώνεις,ελευθέρωσε τον
...ζόρισε τον,
με μέτρο...
Ο πιτσιρικάς είναι σφουγγάρι,πηλός
αλλά και διαόλου κάλτσα...
Πρόσεχε!!!!!
Φέρεις ευθύνη για τους ανθρώπους
ή τα τέρατα του αύριο...
Κάποτε υπήρξες και εσύ νέος
και δεν είχες κάποιον εκεί...

Θα μου πεις μπορεί και καλύτερα

αλλά μπορεί και όχι...
92 +ειρμοί Λάζαρος Κ. Λέων

27. Μαντάμες
Είναι μυστήριες
Μαντάμες οι νύχτες
έχουν το δίκασμα και την εξιλέωση
τη γαλήνη και τη νεύρωση
στο βλέμμα
έχουν πολλούς ερχομούς
μα τέρμα κανένα.

Τις λέξεις εκείνες που απ’ τα χείλη δε βγαίνουν

έχουν το παραμύθι
τη σελήνη στο πιάτο
πεστες ξωτικό νεράιδα ή δράκο.
Ακούν στο όνομα αγάπη
στο όνομα μοναξιά
τρέφονται απ’ το πάθος και τα αναφιλητά...

Είναι εξαρτημένες σε σένα

διψάνε για φόβο
στην ανυπαρξία σου εισχωρούν
βρίσκουν δρόμο
φτιάχνουν κόμπο...

Δεν τις λένε σκιές

και όμως σκιές φέρνουν
σε δοκιμάζουν
σε πεθαίνουν?
κυνικές μούσες
συνεισφέρουν στον Αχέροντα
σε σπρώχνουν
σε διονυσιακές συνήθειες..

«είναι πουτάνες οι νύχτες αλλά τις νίκησα»

είπε κάποιος.
Συμφωνώ!
+ειρμοί βάζοντας..τελείες..σβήνωντας... 93
11

Αλλά για πόσο ακόμα...???

Χα..χα..χα..Καληνύχτα...
94 +ειρμοί Λάζαρος Κ. Λέων

28. Ίσως και να μπορούσε...

Μπορεί να με δεις σε κάνα μέιλ
σε καμιά κραυγή ή σε κάνα στίχο..
Όλο εδώ γύρω την περνάω..Δεν είμαι κουρέλι ούτε βασιλιάς
προσπαθώ να γίνω άνθρωπος....όπως τον έχω εγώ κατά νου!!!
Και να σου πω δεν είναι κάτι σπουδαίο..ούτε και δύσκολο τώρα
που το σκέφτομαι...
Ίσως να χρειάζεται πολύ λιγότερα για επιτευχθεί τελικά ο στό-
χος...
...μη σου πω πως απαιτείται κιόλας!!!
Συνήθως,η συνείδηση μεγαλώνει σε καιρούς ανέχειας,γαμώτο...
Καλές οι μέρες της αφθονίας μα κόντεψε να εκλείψει το φιλό-
τιμο,γαμώτο!!!
Κάπου εδώ γύρω βολοδέρνω,κάτω από ωραία μελαγχολικά φώτα
και μέρα με τη μέρα βλέπω την παρέα να έρχεται πάλι κοντά...
Κάνουμε ωραίες κουβέντες και μακάρι να τις κάνουν και άλλοι!!
Δίνουμε...λίγο απ την ψυχή μας..και αυτό είναι δύσκολο πραγμα-
τικά
αλλά και πραγματικά ωραίο!!!!Κάπου εδώ γύρω την περνάω
μέσα σε αυτοσχέδιες χαρές και ριζωμένες λύπες..
Κάπου εδώ,μαθαίνω απ την αρχή να αγαπάω με διαφορετικό
τρόπο..
μεγαλώνει η οικογένεια βλέπεις..!!!!
Χαίρομαι τις εξελίξεις όποιες και να ‘ναι..δεν ελπίζω σε θαύματα
γιατί θαύματα ζω..
ευχάριστα ή δυσάρεστα σημασία δεν έχει..φτάνει να υπάρχει
παλμός και ενέργεια..
ερεθίσματα να παίρνει ο εγκέφαλος και όλα καλά κυλάνε...
Μπορεί να με δεις εκεί που δεν το περίμενες
πλάι στην εικόνα που κυνηγάς..ίσως και σε εκείνη που μισείς...
Μπορεί να με δεις και να μην μ’ αναγνωρίσεις...
Ίσως έτσι να χουμε πετύχει τελικά τ’ ακατόρθωτο.
Ίσως λέω... ...
 +ειρμοί βάζοντας..τελείες..σβήνωντας... 95
11

29. Προχειρότητες
...Στις πρόχειρες σκέψεις
θα βρεις ομορφιά..
στις πρόχειρες λέξεις
θα δεις την αλήθεια γυμνή..
στις πρόχειρες στιγμές
θα σε πιάσεις να ξεχειλίζεις ζωή..
Σε αυθόρμητες κινήσεις
διαχέεται η αγάπη...
Η στρατηγική γεννάει πρόγραμμα
και εκείνο φυλακή...
Σε απλοϊκά πράματα σφηνώνουν τα θαύματα
και πίστεψε με..δεν είναι πάντα λύτρωση τα κλάματα...
Σε αυθόρμητες συζητήσεις κρύβεται η σοφία
όσο η γνώση ταξιδεύει στο βλέμμα...
Βαθιά μες τη ρουτίνα
εκκολάπτεται η μαγεία..
Οι έπαινοι ώρες-ώρες τρέφουν την καταστροφή
όσο η καυτηρίαση σε σπρώχνει στο Παν..
Είναι η απλότητα ιδανικό Ιδανικό..
...πάλι τα λέω για να τ ακούω
μα δεν τ ακούω....
96 +ειρμοί Λάζαρος Κ. Λέων

30. Ανέκφραστο άτεχνο παραλήρημα

Η τέχνη ανασαίνει εκεί που ο αέρας λιγοστεύει
εκεί που τα φώτα δεν έχουν λάμψη σε αντίθεση με τα μάτια..
Δεν αρέσκεται σ’ αρώματα και όμως η ''βρωμιά'' του εγκεφάλου
δημιουργεί ιάματα στις εμμονές και λουλούδια στη συνείδηση...

Η έκφραση δεν είναι μόνο μελάνι-χαρτί-χρώμα-φωνή ή μάρ-

μαρο..
Ίσως κρύβεται στη χειραψία..στην αγκαλιά ακόμα και στο ''βρώ-
μικο'' σεξ!
Ένας καφές με ένα φίλο μπορούν να γεννήσουν το ωραιότερο
ποίημα...
Σε ένα γεύμα με την οικογένεια ενωμένη..σιγοπαίζει η πιο γλυκιά
μελωδία του κόσμου
και ας μην την άκουσες επί τόπου...

Η τέχνη δε φιλτράρεται μήτε εξηγείται

αυτά συνήθως συμβαίνουν στο ''σάπιο κρέας''...
Δε χωράει κανόνας στην έμπνευση μήτε λογοκρισία..
Για να μη σου λείψουν δόντια..ας την κακεντρέχεια στην εξώ-
πορτα...
(Για να τα λέμε λίγο πιο ξεκάθαρα,κάθε μορφή τέχνης,
χρειάζεται υποστηριχτές και όχι καυλωμένους τυμβωρύχους.
Για αυτό,που και που,σκάσε και λίγο...)!!!

Η έκφραση αποβάλει ''καρκινώματα''..μπορεί να δίνει και φτερά

ενίοτε..
Κάθε νοήμων άνθρωπος αντιλαμβάνεται πως
ο μεγαλύτερος τομέας που μας διαχωρίζει θετικά απ’ τα τετρά-
ποδα είναι εκείνη...σαλούτ!