Ὁ Βασιληάς µας τώρα πετᾷ στὸ Βερολῖνον,

γιὰ νὰ εὐχαριστήσῃ τοὺς ξένους ἐπιτρόπους,

ποὺ ἔδωσαν µὲ µία στὸ Ἔθνος τῶν Ἑλλήνων
τὰ Γιάννινα, τὴν Ἄρτα, καὶ τόσους ἄλλους τόπους.
Ἐπῆγε µὲς στὴ Λόντρα, ἐπῆγε στὸ Παρίσι,
κι’ ἐφάγανε µαζί του κι’ ἐγίνανε στουπὶ
Ἄρτιγτκων, Γλάδστων, Γράµβιλ, Γαµβέττας καὶ λοιποί,
καὶ τοὖπαν τόσα λόγια, ἐπάνω στὸ µεθῦσι,
ποὺ εἶδεν ἡ πατρίς µας ἀµέσως προκοπή.

Κατενθουσιαστῆκαν εἰς τὸ πιοτὸ ἐπάνω

καὶ τοὖπαν «Πάρε ταῦτα καὶ πάρε κι’ ἀπ’ ἐκεῖνα,
νὰ µὴ σὲ νοιάζῃ διόλου γιὰ τὸν Χαµὶτ Σουλτᾶνο,
κι’ ἀξέγνοιαστος καθ’ ὅλα νὰ πᾶς εἰς τὴν Ἀθήνα.»
Καὶ µάλιστα ἐκεῖνος ὁ πρίγκηψ Οὐαλλίας
ποὺ ἔψαλλε µὲ λέξεις ἐγγλέζικες βαρειαῖς,
τῇς δάφναις µας τῇς πρῶταις καὶ τῇς ἐλευθεριαῖς
θὰ ἤθελε νὰ δώσῃ καὶ µέρος τῆς Ἀγγλίας,
ἂν ἔσφιγγε ἀκόµη καµπόσαις ποτηριαῖς.