Πολλοί θα αγοράσουν πολλά δώρα για τη δική τους ευτυχία και των

αγαπημένων τους προσώπων αυτές τις άγιες ημέρες. Πολλοί θα αγοράσουν

γλυκά χωρίς να επισκεφθούν ασθενείς και φυλακισμένους, παιχνίδια χωρίς
να νιώσουν τη χαρά του μικρού παιδιού, δώρα χωρίς να χαρίσουν την
καρδιά τους, παπούτσια χωρίς να δώσουν στο φτωχό, τραπέζια χωρίς να
κοιτάξουν το τραπέζι τον πεινασμένου, καρέκλες χωρίς να κοιτάξουν που
κάθονται οι άστεγοι, κουβέρτες χωρίς να σκεπάσουν όσους κοιμούνται στα
πεζοδρόμια, βιβλία χωρίς να τρέξουν να βοηθήσουν τούς ανάπηρους,
φαγητά χωρίς να προσφέρουν συντροφιά στη μοναξιά των ηλικιωμένων.
κεριά χωρίς να συγχωρήσουν τον εχθρό ιούς. εικόνες χωρίς να έχουν
ευλάβεια κατανυκτική, κοσμήματα χωρίς να ομορφύνουν την ψυχή τους,
λουλούδια χωρίς να συμφιλιωθούν μεταξύ τους, καινούργια ρούχα χωρίς
να αναγεννήσουν την ψυχή τους, δένδρο χριστουγεννιάτικο χωρίς να
νιώσουν χαρά, φάτνη χωρίς να αισθανθούν στην καρδιά τους την γέννηση
του Θείου βρέφους, πολλά πράγματα χωρίς να δώσουν ανθρωπιά και όλα
τα πλούτη του κόσμου χωρίς να αποκτήσουν ευτυχία, για πάντα χωρίς να
κερδίσουν τον ουρανό.
 ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΛΙΣΒΟΡΙΩΝ

17ο ΜΕΡΟΣ ----------------------------------------------Γράφει ὁ π. Γεώργιος Αλεντάς

Ο περίβολος του
Ναού είναι μικράς
εκτάσεως και σήμερα
καλύπτεται από τσιμέντο.

Ανατολικά, βόρεια
και νότια περιστοιχίζεται
από αυλότοιχο απλό και
ασβεστωμένο. Ο αυλότοιχος
της νότιας πλευράς είναι
πολύ υψηλός και συνορεύει
με οικόπεδο της εκκλησίας
στο οποίο υπήρχε
παλαιότερα σχολείο και
μετέπειτα το κελίο για τον
εκάστοτε εφημέριο.

Ο αυλότοιχος της ανατολικής πλευράς είναι επίσης υψηλός.

Η δυτική πλευρά όπου και η κυρία είσοδος στο χώρο της εκκλησίας είναι αρκετά προσεγμένης
κατασκευής. Το περίφραγμα είναι κτισμένο μέχρι τη μέση με πέτρα και σε τακτά διαστήματα υπάρχουν

2
ωραίοι πεσσοί με κιονόκρανα από τη πέτρα της περιοχής. Από τη μέση και πάνω, στο ένα μέτρο περίπου,
έχει τοποθετηθεί σιδηρόφραγμα.

Η πόρτα της εισόδου ωραία Σιδηροκατασκευή είναι

μεγάλη.

Μια άλλη είσοδος – παραπόρτι – υπάρχει στο νότιο-

ανατολικό τμήμα στην οποία οδηγείσαι με πέτρινη κλίμακα.

Τρία πανύψηλα κυπαρίσσια –

παλαιότερα τέσσερα – υπάρχουν αριστερά
και δεξιά της εισόδου, τα οποία φτάνουν
στο ύψος του ναού αλλά και κρύβουν την
πρόσοψη.

Παλαιότερα οι αυλότοιχοι ήταν

πολύ υψηλοί και κανείς δε μπορούσε να δει
μέσα στο περίβολο του Ναού, η δε πόρτα
της εισόδου πολύ μεγάλη και βαριά,
μοναστηριακού τύπου.

Αργότερα χαμήλωσαν τους πέριξ

τοίχους, άλλαξαν και τη πόρτα, ώστε να
είναι ορατός ο Ναός από το δρόμο.

Τούτο έγινε κατά το έτος 1927.

Κατά το έτος 1924 έγινε επισκευή

της θύρας στην αυλή.

Η επισκευή του αυλόγυρου

στοίχισε 15.000 δραχμές.

3
 «Τούτο σας λέγω πάλιν και σας παραγγέλλω: Καν ο δημόσιο χώρο, των εικόνων, της υποχρεωτικότητας του
ουρανός να κατέβει κάτω, καν η γη να ανέβει απάνω, καν πολιτικού Γάμου και της πολιτικής Κηδείας, της διακοπής
όλος ο κόσμος να χαλάσει, καθώς μέλλει να χαλάσει της μισθοδοσίας του κλήρου από τη πολιτεία και γενικά του
σήμερον αύριον, να μη σας μέλει τι έχει να κάμει ο Θεός. χωρισμού Εκκλησίας και Κράτους, το θρησκευτικό
Το κορμί σας ας το καύσουν, ας σας τηγανίσουν, τα αποχρωματισμό και τη περιθωριοποίησης της Εκκλησίας, την
πράγματα σας ας σας τα πάρουν, μη σας μέλει, δώστε τα, ουδετερόθρησκη, χωρίς Σταυρό, σημαία.
δεν είναι εδικά σας. Ψυχή και Χριστός σας χρειάζεται. Και φταίει ο παπάς για τα δεινά της πατρίδας μας. Είναι
κηφήνας ο παπάς και τρώει χαράμι ψωμί από το Ελληνικό
Ετούτα τα δύο, ο κόσμος να πέσει, δεν ημπορεί να σας
Δημόσιο. Είναι άχρηστος ο παπάς και η πολύτεκνη
τα πάρει, έξω αν τύχει και τα δώσετε με το θέλημα σας.
οικογένειά του και δεν αξίζει ούτε τον παραμικρό οίκτο στην
Αυτά τα δύο να τα φυλάγετε να μην τύχει και τα χάσετε».
Ελλάδα. Πετάξτε τον λοιπόν στον Καιάδα και στα άχρηστα.
Αναρωτιέμαι όμως, όλοι αυτοί οι αυτόκλητοι σωτήρες
Για άλλη μια φορά, πολλοστή, βλέπουμε την Ορθοδοξία,
μας, τι περισσότερο προσφέρουν στην Ελλάδα από ένα
την Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία της Ελλάδος, τη πίστη
Έλληνα κληρικό! Τι περισσότερο δίνουν στην πατρίδα μας
μας, στημένη στο εκτελεστικό απόσπασμα. Για άλλη μια φορά
από ένα παπά, τον ποιο μικρό και απλό παπά, στο πιο μικρό
η «νεοεποχήτικη» θολοκουλτούρα και οι «Μυρμηγκολέοντες»
και άσημο χωριό – αυτά που οι πολιτικοί μας δεν τα ξέρουν
της Νέας Τάξεως Πραγμάτων, όπως λίαν ευστόχως λέει και
ούτε πάνω στο χάρτη - που μένει εκεί, εθελοντής και φυλάει
ο έγκριτος λογοτέχνης Π. Μ. Σωτήρχος, ορμούν σαν τα
Θερμοπύλες, πολύτεκνος, ξεχασμένος, στρατιώτης, 24 ώρες
λυσσασμένα σκυλιά για να ξεσκίσουν με βουλιμία τις σάρκες
το εικοσιτετράωρο στο πόστο του. Τι περισσότερα δίνουν
της Ορθοδοξίας στην Ελλάδα.
κάποιοι πολιτικοί μας, κάποιοι
Τα ακούμε καθημερινά. Ευκαιρίας
βουλευτές μας, ουραγοί και
δοθείσης, με το πρόσχημα της αναθεώρησης
χειροκροτητές των ανόμων αυτών σχεδίων
του Συντάγματος, και πάλι Εκκλησία και
και σιωνιστικών ιδεών; Ο ευλογημένος
κλήρος στο στόχαστρο. Δεν εκπλησσόμαστε
Ελληνικός λαός γνωρίζει του καθενός την
βέβαια ούτε και «εξ απήνης» μας πιάνουν,
προσφορά!
αφού δεν είναι καινούρια η λυματολάσπη, δεν
Αναρωτιέμαι ακόμα, είναι τόσο
είναι αναπάντεχη δε είναι απρόσμενη. Ο
κοντόφθαλμοι και δεν βλέπουν (δεν
πόλεμος γνωστός, μεθοδευμένος,
θέλουν να δουν) τι γίνεται ποιο πέρα; Δεν
συστηματικός, ανελέητος.
βλέπουν τι έγινε στην πάλαι ποτέ γεραρά
Ο λόγος, για τους «αυτοσχέδιους
«Σοβιετική Ένωση»; Δεν βλέπουν τι έγινε
μάγους της αλλοτρίωσης». Για όλους γενικά
στα γειτονικά μας πρώην αθεϊστικά
τους σαρκοφάγους του Ελληνισμού και τους
κράτη;
νεκροθάφτες του Έθνους. Ο λόγος γι’
Δεν έχουν μάθει ότι είναι σκληρό για
αυτούς που κατά τη γνώμη τους η πίστη, η
μας να χτυπάμε κλωτσιές στα καρφιά;
Εκκλησία, η συναλληλία της Πολιτείας και
Δεν διδάχτηκαν από την ιστορία
της Εκκλησίας «βλάπτει σοβαρά την
2000 ετών ότι η Εκκλησία όσο πολεμείται
υγεία»… την Ελλάδα ήθελα να πω ή για να
τόσο πιο αντρειωμένη γίνεται; Όσο
ακριβολογήσουμε την απρόσωπη αυτή και
μανιασμένα κι αν είναι τα κύματα, όσο
ασύνορη πολιτεία της…Ευρώπης, αφού αν
λυσσασμένα κι αν πέφτουν πάνω στο πλοίο της Εκκλησίας δεν
πολυμιλάμε για Ελλάδα καταντάμε γραφικοί εθνικιστές.
πρόκειται να το βυθίσουν;
Δεν μας καταλαμβάνει έκπληξη λοιπόν γιατί τα
Δεν έχουν ακούσει ποτέ το «Νενίκηκας με Ναζωραίε»;
γνωρίζαμε όλα αυτά, γιατί τα λέγαμε και τα φωνάζαμε, γιατί
Δεν είναι λοιπόν μόνο το θέμα της μισθοδοσίας του
αγωνισθήκαμε και αγωνιζόμαστε για όλα αυτά. Είναι το
κλήρου.
οδοιπορικό του διωγμού που ξεκίνησε πλέον επίσημα και
Και τούτος που φυλάει Θερμοπύλες είναι Έλληνας
σηματοδοτείται με το θέμα «της ουδετερόθρησκης Ελλάδος»
πολίτης, έχει την αξιοπρέπειά του και θέλει και τούτος μ΄ αυτή
και προχωρεί ακάθεκτα στο χωρισμό.
την αξιοπρέπεια να ζει.
Πριν κάποια χρόνια φωνάζαμε: ΟΧΙ ΣΤΗ
Είναι πρωτίστως και το «ΟΥΔΕΤΕΡΌΘΡΗΣΚΟ» με
ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ
ότι αυτό συνακολουθεί.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ. Μας είπανε γραφικούς,
Τί άραγε σημαίνει;
αρτηριοσκληρωτικούς, οπισθοδρομικούς, Χομεϊνήδες και
Τί θα γίνει από δω και πέρα;
χουντικούς. Σ’ ότι κάναμε, σ’ ότι είπαμε, πράξαμε κατά
Ανάγκη απαραίτητη για διευκρινήσεις και δεσμεύσεις.
συνείδηση. Πέρα όμως από όλα αυτά βλέπαμε ξεκάθαρα πως
ότι γίνεται είναι η κορυφή του παγόβουνου. Είναι οι αρχές των
Εμείς όμως καλά γνωρίζουμε ότι «ΨΥΧΗ ΚΑΙ
ωδίνων. Ήταν το πρώτο καίριο χτύπημα, χτύπημα κάτω από
ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ» και για αυτά
τη ζώνη, για να ακολουθήσει η γενική επίθεση και το
αναπνέουμε, ζούμε και αγωνιζόμαστε! Οι μάρτυρες ποτέ δεν
ξεχαρβάλωμα.
Είχαμε μήπως άδικο; Μιλούσαμε τότε για μεθόδευση έλειψαν και δεν πρόκειται να λείψουν από την ιστορία της
της κατάργησης του μαθήματος των Θρησκευτικών στα Εκκλησίας.
σχολεία, της εξαφάνισης – πες νέας εικονομαχίας – από κάθε

4

«Πάντων σκιρτώντων σκιρτῆσαι θέλω κἀγώ,
χορεῦσαι βούλομαι, πανηγυρίσαι θέλω, χορεύω δὲ οὐ
κιθάραν πλήττων, οὐ θυρσὸν κινῶν, οὐκ αὐλοὺς ἔχων,
οὐ δᾶδας ἅπτων, ἀλλ’ ἀντὶ μουσικῶν ὀργάνων, τά τοῦ
Χριστοῦ σπάργανα φέρων. Αὐτὰ γάρ μοι ἐλπίς, αὐτάς
μοι ζωή, αὐτά μοι σωτηρία, αὐτά μοι αὐλός, αὐτά μοι
κιθάρα. Διὸ καὶ αὐτὰ ἔρχομαι φέρων, ἵνα τῇ αὐτῶν
δυνάμει ἰσχὺν λόγων λαβὼν μετ΄ ἀγγέλων εἴπω. Δόξα
ἐν ὑψίστοις Θεῶ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις
εὐδοκία»
( Ιωάννου του Χρυσοστόμου «Εις το γενέθλιον του Κυρίου ημών
Ιησού Χριστού).
Τώρα που όλα γιορτάζουν να γιορτάσω θέλω κι εγώ,
να ευφρανθώ, να πανηγυρίσω θέλω. Κι ευφραίνομαι
όχι κρούοντας την κιθάρα ή στριφογυρίζοντας το
ραβδί των σατύρων, όχι χρησιμοποιώντας αυλούς, ή
ανάπτοντας δάδες. Ευφραίνομαι μεταχειριζόμενος
στη θέση μουσικών οργάνων, τα σπάργανα του
Χριστού. Αυτά ‘ναι η ελπίδα μου, αυτά ‘ναι η ζωή μου.
Αυτά φέρνω μαζί μου, και με την ενίσχυση που παίρνω,
τραγουδώ μαζί με τους αγγέλους. «Δόξα ἐν ὑψίστοις
Θεῶ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία».
Χριστούγεννα και πάλι, αδελφοί μου!
«Θεὸς ἐπὶ γῆς»
«Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί»
«Ἐτέχθη ἡμῖν σήμερον Σωτήρ»
Χριστούγεννα! «Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ
ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν καὶ ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν Αὐτοῦ,
δόξαν ὡς Μονογενοῦς παρὰ Πατρός, πλήρης χάριτος
καὶ ἀληθείας».
Χριστούγεννα! και δια της Παρθένου
«βρεφουργεῖται ὁ κτίστης καὶ νεουργεῖται ἡ κτίσις». Η
σύμπασα φύση νεουργείται και ανακαινίζεται η κτίση,
τα ορατά και τα αόρατα, η γη κι ο ουρανός, ο κόσμος
όλος.
Χριστούγεννα! Ο Θεός γίνεται άνθρωπος! Ο
άπειρος Θεός σε μια κενωτική κίνηση άπειρης
ταπείνωσης, συγκαταβαίνει, στο ανθρώπινο γένος και
λαμβάνει δούλου μορφή για να ελευθερώσει εμάς από
τα δεσμά της δουλείας. Αποκαλύπτεται η υπερφυσική
κίνηση του Θεού να συναντήσει τον άνθρωπο και να
τον επαναφέρει στην οδό της θεώσεως.
του οικονόμου π. Γεωργίου Αλεντά
Χριστούγεννα! Ο Θεός, ο Εμμανουήλ, ανάμεσα
μας! Ήρθε! Είναι στη γη μας! Είναι δίπλα μας!
Κατέβηκε Αυτός για να ανεβούμε εμείς,
σαρκώθηκε για να πνευματικοποιηθούμε, έγινε
άνθρωπος για να γίνουμε εμείς θεοί.
«Μυστήριον ξένον ὁρῶ καὶ παράδοξον…». Ο
Λόγος του Θεού σαρκούται «δὶ ἠμᾶς καὶ διὰ τὴν
ἡμετέραν σωτηρίαν», κατέβηκε στη γη χωρίς την
ουράνια δόξα Του και εισήλθε στην αμαρτία του
κόσμου, ων αναμάρτητος, για να ανασύρει τον
άνθρωπο από την πτώση με τη δική Του κενωτική
προσφορά. Παίρνει την ανθρώπινη φύση που δεν είχε
και μας δίνει τη θεότητα που δεν είχαμε. Τα
Χριστούγεννα δεν γεννάται μόνον ο Θεάνθρωπος
αλλά γεννιέται – ξαναγεννιέται - και ο άνθρωπος αφού
γεννιέται μέσα του ο Χριστός.
Πόσο όμως, αδελφοί μου, πόσο νιώθουμε μέσα μας
αυτή τη μεγάλη ευλογία που απορρέει από την εορτή
τούτη; Πόσο μέσα από τις αγωνίες μας, μέσα από το
άγχος και το μαρασμό της καθημερινότητας, μέσα απ’
τους ναρκισσισμούς και τους ατομισμούς μας, μέσα
από την αυτοθέωση μας, πόσο ζούμε την ουσία του
γεγονότος; Πόσο έχει αλλάξει, πόσο έχει πάρει νόημα
η ζωή μας;
Κολλημένοι εμείς στα τετριμμένα, στα πεζά,
χαιρόμαστε με άλλα πράγματα, ψάχνουμε λαθεμένα,
αναπαυόμαστε στα επικίνδυνα, κυνηγάμε την ουτοπία.
Μεγάλο το λάθος μας. Το κυνήγι του εφήμερου
καταλήγει στην απογοήτευση. Είμαστε όντως χαμένοι,
γιατί τις ευλογίες και τις δωρεές του παραδόξου
αυτού μυστηρίου της σαρκώσεως του Θεού, δεν
μπορούμε να τις απολαύσουμε.
Χριστούγεννα. Ό Χριστός γεννήθηκε πριν 2005
χρόνια και ο άνθρωπος δεν του έδωσε τόπο. «Ουκ ην
τόπος εν τω καταλύματι». Μήπως όμως υπάρχει
σήμερα; Δυστυχώς και σήμερα ακόμα, ύστερα από
2005 χρόνια ο κόσμος μας είναι ένα προσωρινό
πανδοχείο, πού δεν παρέχει τόπο στο Χριστό.
Εκτοπίζεται, ο Χριστός, από τον πολιτικό,
πολιτειακό, κοινωνικό, εκπαιδευτικό, το δημόσιο
τομέα. Δεν υπάρχει τόπος γι’ Αυτόν στο ραδιόφωνο,
στην τηλεόραση, στον τύπο, στην τέχνη, στη
λογοτεχνία…στις ταυτότητες μας. Ή μάλλον
υπάρχει, αλλά αρνητικά. Του δίνουμε τόπο, μα για να
τον βρίσουμε. Αναφερόμαστε σ’ αυτόν, μα για να
βλασφημήσουμε το όνομα Του και να ασεβήσουμε.
Χρησιμοποιούμε το όνομα Του, μα για να του
προσάψουμε τα δικά μας αμαρτωλά πάθη και να
προβάλουμε δικές μας κομπλεξικές συμπεριφορές.
Τι κι αν μιλάμε για τα Χριστούγεννα απ’ τις αρχές
του Δεκέμβρη και γεμίσαμε με πολύχρωμα φωτάκια
τις πόλεις και τα χωριά μας εδώ κι ένα μήνα.
Επιπόλαιες και φολκλορικές και μόνο οι πράξεις
μας. Διάθεση για πανηγύρια και γιορτές χωρίς να
αγγίξουν τη σημασία της γιορτής.. Δηλαδή
Χριστούγεννα χωρίς Χριστό. Και η ζωή μας
συνεχίζεται…
Όμως αδελφοί μου.
Ό κόσμος πού έχει κουρασθεί από το ποικιλόμορφο
κακό, και την ασθένεια της υποκρισίας, που έχει
δηλητηριασθεί από την πικρή γεύση των καρπών των
πράξεων του, αναζητεί την άλλη χαρά, μια χαρά
ανερμήνευτη και βαθιά. Μια χαρά που πηγάζει από τον
αναγεννημένο εαυτό μας με το φως του
ενανθρωπήσαντος Χρίστου. Σκοτώσαμε πολλά στη ζωή
μας, αλλά ο Χριστός ο ζωντανός Χριστός πρέπει, είναι
ανάγκη να ζωογονήσει τις καρδιές μας. Αυτός ό
ζωντανός Χριστός θα μας απαλλάξει από τις ωδίνες
θανάτου που μας περιβάλλουν. Στα χέρια μας κρατάμε
το μυστικό που μας φέρνει κοντά στο θεό καί κοντά
στους αδελφούς μας. Και θα γίνει αυτό αν αφήσουμε τη
καρδιά μας ανοιχτή για να χωρέσει μέσα της το
μυστήριο της Γεννήσεως του Χριστού. Και το μέγα και
ανερμήνευτο αυτό μυστήριο δεν μπορεί να χωρέσει σε
μια καρδιά που έχει αναισθητοποιηθεί από την ύλη και
την πεζότητα. Το μυστήριο της Γεννήσεως του Χριστού
δεν γίνεται αντιληπτό στη βολεμένη χριστιανική ζωή
μας. Το μυστήριο της Γεννήσεως του Χριστού δεν
συμβιβάζεται με την ευμάρεια και την υλοφροσύνη τη
στιγμή που ο αδελφός μας, τείνει ικετευτικά το χέρι
του. Το μυστήριο της Γεννήσεως του Χριστού, τέλος,
βρίσκεται κρυμμένο μέσα σε μια και μόνο λέξη :
«Εμμανουήλ».
Αυτή τη συναίσθηση της συνεχούς παρουσίας του
Εμμανουήλ, σημειώνει ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων και
πάσης Αλβανίας κ. κ. Αναστάσιος: «Μας καλεί η εορτή
των Χριστουγέννων να … να κινούμεθα με το όραμα, τα
κριτήρια, τη δύναμη τη δική Του. Με την ειλικρίνεια,
την αγνότητα, την αγάπη τη δική Του. Για να είμαστε
ελεύθεροι από φοβίες και αγωνίες, προσβλέποντας στο
δικό Του Πρόσωπο, στηριζόμενοι στο δικό Του χέρι. Για
να είμαστε φορείς ειρήνης, δικαιοσύνης, συμφιλιώσεως
και αισιοδοξίας στο άμεσο και ευρύτερο περιβάλλον μας.
Για να αποδεικνυώμεθα ανθεκτικοί και δημιουργικοί
και στις πιο δύσκολες και αβέβαιες κοινωνικές
συνθήκες. Το χαρακτηριστικό του Ορθόδοξου πιστού
παραμένει, πρώτον, η ζωντανή αίσθηση της παρουσίας
του Εμμανουήλ· και δεύτερον, η συνεπής προσπάθεια,
για να γίνεται αισθητή η παρουσία του Χριστού και στους
άλλους με τον λόγο, με το έργο, με τη σιωπή, με την όλη
ύπαρξη μας».
Την ώρα πού η βία, ή αδικία και η φτώχεια μαστίζουν
την ανθρωπότητα και γεμίζουν τις καρδιές μας με
6
ανησυχία και ταραχή, η εορτή των Χριστουγέννων
έρχεται και πάλι να ανάψει φως πίστεως και ελπίδος στις
ψυχές μας. Στην εποχή μας, όπου η ανθρώπινη γνώση
βυθίζει τη σκέψη μας στο άπειρο στο ιλιγγιώδες του
διαστήματος και στο απειροελάχιστο της ύλης, η καρδιά
μας σκιρτά στο αιώνιο μήνυμα της χριστιανικής πίστεως,
ότι ο Άπειρος θεάς ο άναρχος και ατελεύτητος,
έρχεται να προσλάβει την ανθρώπινη φύση μας και να
μας οδηγήσει στο μέγιστο της αναπτύξεως: στην κατά
χάρη θέωση.
Ό Λόγος του Θεού ήλθε, αδελφοί μου, όπως
«επαναγάγει πάσαν την ανθρωπότητα προς εαυτόν»
δηλαδή την αληθινή ζωή και αγάπη. Ας Τον
υποδεχθούμε με περισσότερη αφοσίωση, ανοίγοντας
διάπλατα τις θύρες του νου και της καρδιάς μας. Και
ας εργασθούμε για να Τον συναντήσουν όλο και
περισσότεροι αδελφοί μας, εγγύς κα( μακράν.
Ολόκληρη η ζωή μας μπορεί να μεταμορφωθεί σε
ευφρόσυνη γιορτή, αν ή αλήθεια ότι «μεθ' ημών ό θεός»,
γίνει η ατμόσφαιρα στην οποία θα αναπνέουμε και θα κι-
νούμεθα.
Αγαπητοί Χριστιανοί.
«Τέτοιες μέρες ιδιαίτερα τα Χριστούγεννα,
κυκλοφορούν δύο είδη Χρίστου. Ο ακίνδυνος και ο
«επικίνδυνος».
Ο ακίνδυνος Χριστός κυκλοφορεί στις βιτρίνες, στο
εμπόριο, στις στήλες των εφημερίδων στις
τηλεοράσεις, σε διάφορα περιοδικά. Ακόμη και σε
άμβωνες Εκκλησιών, πού έχουν επηρεαστεί από το
πνεύμα της Δύσης και μας παρουσιάζουν έναν Χριστό α-
χριστο. Έναν Χριστό που δεν έχει καμιά σχέση με τα
ανθρώπινα βάθη και πλάτη. Έναν Χριστό, που υπάρχει
μόνο σαν χωροφύλακας ή σαν ανώτερο όν, που δε
σχετίζεται με την Ιστορική πραγματικότητα. Αυτός
είναι ό ακίνδυνος Χριστός.
Κυκλοφορεί, όμως, κι ένας άλλος Χριστός, ο αληθι-
νός, αλλά «επικίνδυνος». «Επικίνδυνος», γιατί θίγει
συμφέροντα, βαλάντια, καπρίτσια, ανέσεις, θέσεις,
δόξες, τιμές και ό,τι δεν υπηρετεί και δε συμβαδίζει με
τη χριστοποίηση του ανθρώπου, Είναι ό Χριστός πού δεν
έχει πού να «κλίνει τη κεφαλή». Πού δίνει τον ίνα από
τους δύο χιτώνες. Πού κηρύσσει Ισοτιμία φύλων και
φυλών. Πού θέλει δικαιοσύνη, ειρήνη, αγάπη,
ελευθερία. Είναι ό Χριστός που προτιμά πόλεμο αντί
για ειρήνη. Όταν η ειρήνη στηρίζεται στη σαπίλα, στο
ψέμα και στον τρόμο. Αυτός ό Χριστός κοστίζει χρήμα,
χρόνο, πόνο, ακόμη και τη ζωή μας.
Είναι ό Χριστός που κήρυξαν οι Απόστολοι. Που έ-
ζησαν και ζουν οι άγιοι. Πού διψάνε τα νιάτα. Πού τον
αναζητάει ο λαός, για να απελευθερωθεί από τα παθή-
ματα του. Είναι ό Χριστός της ορθόδοξης συνείδησης
μας. Απ’ αυτό το Χριστό έχουμε όλοι ανάγκη.»
(π. Τιμόθεος Κιλίφης)
 ΠΑΡΓΑ-ΓΙΑΝΝΕΝΑ- ΜΟΝΟΔΕΝΔΡΙ-ΦΑΡΑΓΓΙ ΒΙΚΟΥ
ΜΕΤΣΟΒΟ-ΜΕΤΕΩΡΑ-ΚΑΛΑΜΠΑΚΑ-ΤΡΙΚΑΛΑ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΣΑΓΜΑΤΑ
Αγιο ΛΟΥΚΑ
Από 16/09 έως 20/09

7
3/ΗΜΕΡΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ

Αϊβαλί – Άσσο -Τροία

Aκτσάι -Αδραμύτιο

18/10/18 ------ 20/10/18

8
 ΤΟΥ ΘΩΜΑ ΑΡΓΥΡΕΛΛΗ
Το 1937 μέχρι το …40, ήμουνα καλός μαθητής Θυμάμαι που ερχόντουσαν Αγιασώτες με τα
στο σχολείο μας και πάντα ο μακαρίτης ο δάσκαλος ζώα τους για να πουλήσουν κάστανα – είδος με είδος-
μας Νικόλαος Σταματίου με έβαζε στις 25 Μαρτίου, κι εμείς τους δίναμε σιτάρι, αρβύθια και άχυρο.
που είναι η εθνική μας γιορτή, να κρατώ τη Θυμάμαι ακόμη το …47, το χειμώνα έκανε
Γαλανόλευκη Σημαία μας, πολύ κρύο. Παγωνιά!
από το Σχολείο μας μέχρι Ξεκινήσαμε με το θείο μου
την Εκκλησία. το Χρήστο τον Καφέ και
Θυμάμαι που πήγαμε στη θάλασσα 3 η
κατεβαίναμε από το δρόμο ώρα ξημερώματα, στο
της Βιργινίας Χρυσούλη ή Σκαμιούδ, τον Αρμυρό και
Καράμπολλη προς την το Γλάρο. Τα ψάρια και τις
αγορά μας. Γύρισα και σουπιές ο κόλπος της
είδα τα αγόρια και τις Καλλονής τα πετούσε έξω
μαθήτριες. Παραπάνω στην αμμουδιά. Εγώ τα
από 100 με ακολουθούσαν μάζεψα. Ένα καλάθι κι
στην Εκκλησία. Μα όταν ένα τρουβά. Το ίδιο και ο
ήρθε ο πόλεμος πήρανε το θείος μου. έφεξε όμως και
δάσκαλο μας στην Αλβανία βγήκε ο ήλιος.
και έτσι έκλεισε το Ζεστάθηκαν και φύγανε
Σχολειό. Έπειτα το …41 μέσα στη θάλασσα. Όταν
ήταν τα μαύρα της πείνας πήγα στο χωριό, τα πήγα
και της Κατοχής μέχρι το …47 και το …50 που πήρε στη μητέρα μου, τα έριξα μέσα στα ταψιά, καθαρίσαμε
η κατάσταση τα επάνω. τα ψάρια και τις σουπιές και τρώγαμε δυο βδομάδες.
Όλοι πεινούσαμε στο Λισβόρι. Αλλά ευτυχώς Θυμάμαι ακόμη την παραμονή της
εμείς όχι πολύ επειδή είχαμε τα πρόβατα και τις Πρωτοχρονιάς 1947 προς 1948, εγώ και 3 παιδιά
κατσίκες. Μαγειρεύαμε ακόμη χόρτα, ραδίκια, και πηγαίναμε στα σπίτια, επειδή την παραμονή με τον
ρίχναμε από πάνω και γιαούρτι ή ξινόγαλο. Ψωμί δεν καινούριο χρόνο που μπαίνει, όλα τα σπίτια στο χωριό
υπήρχε – αλλά εμείς βρίσκαμε- διότι κλείσανε τους ήτανε ανοιχτά. Οι μεγάλοι στα καφενεία παίζανε
φούρνους που τότε υπήρχε ένας, του Γιάννη χαρτιά – τζόγο- στα καφενεία. Εμείς γυρνούσαμε στα
Προκοπίου (Αλμπανέλ). σπίτια και λέγαμε τα κάλαντα και οι κοπέλες μας
κερνούσαν.
Σ’ τούτα τα σπίτια που ‘ρθαμι Βάλι πανέρια κάστανα
Πέτρα να μη ραγίσει πανέρια λεπτοκάρδια
Κι ο νοικοκύρης του σπιτιού βάλι τσι ένα γλυκό καρασί
Χίλια χρόνια να ζήσει. Να πιουν τα παλικάρια.

Εμείς δεν ήρθαμι εδώ Εμείς καλά τα είπαμε

Να φάμι και να πιούμι κι ου Θιος καλά ας τα κάνει,
Μόνου σας αγαπούσαμι κι η Παναγιά κι ο Χριστός
Κι ‘ρθαμι να σας δούμι. Πάντα να ευλουγάει.

9
 Παναγιώτης Κουτσκουδής

κάμποσες ψαρόβαρκες, που αλιεύουν τον

πλούσιο θαλάσσιο αμητό του κόλπου. Όταν
καταλαγιάζει η μάνητα του γραίγου, χαίρεσαι
να κάθεσαι στην ταβέρνα του λιμανιού και να
απολαμβάνεις ένα ρακί με εκλεκτά
θαλασσινά, συνοδεύοντάς τα με μια
νοστιμότατη ντόπια ρεβιθάδα! Η ματιά
αρμενίζει στα γαλανά νερά, ορειβατεί στα
γυμνά βουνά της Δυτικής Λέσβου κι απέ
φτερουγίζει στο γαλάζιο ουρανό. Μόνον οι
στριγκοί κρωγμοί των γλάρων σχίζουν τη
σιγαλιά και το μουρμουρητό του φλοίσβου των
κυμάτων που ξεψυχάνε στα βράχια της ακτής.
Σκαμιούδι είναι το επίνειο του Λισβοριού.
Μερεύει ο νους, γαληνεύει η ψυχή… Χτες
Ένας λιλιπούτειος οικισμός στην ανατολική
είχαμε τη χαρά να ξαναβρούμε εκεί απάγκιο,
ακτογραμμή του Κόλπου Καλλονής,
σαν τα θαλασσοδαρμένα σκαριά που μετά το
κατάντικρυ στα Παράκοιλα. Λίγα ανάρια
δύσκολο μπάρκο ρίχνουν άγκυρα σ’ απάνεμο
σπίτια, σπαρμένα στα παραλιακά χωράφια
αραξοβόλι. Και επειδή ο καλύτερος μεζές
όπου καλλιεργείται ο περίφημος γλυκάνισος.
είναι η διαλεχτή παρέα, τα υπόλοιπα τα
Στο γραφικό λιμανάκι του λικνίζονται
μαντεύετε…

10
 Με χρηματοδότηση της
Περιφερείας Β. Αιγαίου και
ενέργειες της Ε.Φ.Α ΛΕΣΒΟΥ,
έγιναν οι κατάλληλες εργασίες
ώστε να αρθεί η ετοιμορροπία στον
από 12ης Ιουνίου του 2017 κλειστό
Ναό μας και να μπορούμε να τον
λειτουργήσουμε.

Επόμενο στάδιο η ολοκλήρωση των

μελετών για την τελική
αποκατάσταση του Ναού μας και
του κωδωνοστασίου. Έχουμε
ακόμα δρόμο και αναμονή.

11
 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ – ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2018

ΖΕΪΒΕΚΗ ( ΚΩΝ/ΝΟΥ ) ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥΔΑ ετών 87 27/11/2018 ΤΑΦΗ: 28/112018

ΓΙΑΝΝΟΓΛΟΥ ( ΑΡΙΣΤ ) ΓΙΑΝΝΟΥΛΑ 28/11/2018 29/11/2018 ΕΤΑΦΗ ΣΤΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗ
ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ( ΓΕΩΡΓ) ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ετών 91 30/11/2018 ΤΑΦΗ: 1/12/2018
ΠΑΥΛΗΣ (ΔΗΜΟΣΘ.) ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ετών 80 13/12/2018 ΤΑΦΗ: 16/12/2018
ΑΛΒΑΝΟΥ (ΧΡΗΣΤΟΣ) ΜΑΡΙΑ ετών 82 30/12/2018 ΤΑΦΗ: 31/12/2018

ΣΑΒΒΑΤΟ 17/11/2018
Βάπτισις τέκνου KASTRIOT NDRECA και ANILA NDRECA.
Το όνομα του νεοφώτιστου ΣΕΡΓΙΟΣ.
Ανάδοχοι οι: Θεόδωρος Χατζηπαναγιώτης και Ευστρατία Καραχριστόφα

Λόγω των προβλημάτων που δημιουργήθηκαν στην ενορία μας και έχουμε μεγάλη ανάγκη για την
αποκατάστασή τους, αναστέλλεται η έντυπη κυκλοφορία του περιοδικού μας
«Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ»
ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΙ ΘΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΧΡΙ ΚΑΙΡΟΥ ΜΟΝΟ ΗΛΕΚΡΟΝΙΚΑ.
Ο ηλεκτρονικές διευθύνσεις όπου θα το βρίσκετε στα ιστολόγια μας είναι:

http://ntprodromoy.blogspot.com
http://lisvorion.blogspot.com