ΤΕΙ ΑΘΗΝΑΣ

ΣΧΟΛΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ ΥΓΕΙΑΣ &

ΠΡΟΝΟΙΑΣ
ΤΜΗΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Κοινωνιολογία της Απόκλισης

Ανεργία και Έγκλημα

«Η Εγκληματική Ανεργία»

ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ: ΣΟΦΙΑ ΜΠΟΥΓΙΟΥΚΟΥ(15032)

ΔΙΔΑΣΚΟΥΣΑ: ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ ΣΤΥΛΙΑΝΗ

ΑΘΗΝΑ 2018
Περιεχόμενα

2ο Μέρος
Εισαγωγή…………………………………………………………….5

Κεφάλαιο 1
1. Ανεργία
1.2 Η ανεργία στην Ελλάδα και την Ευρώπη……………………….6

Κεφάλαιο 2
2. «Η βίαιη Ανεργία»………………………………………………..7
2.1 Ανεργία και Φτώχεια……………………………………………8
2.2. Η συνέπειες της Ανεργίας στην Υγεία των ατόμων……………9
2.3. Αυτοκτονία: η λύση στην Ανεργία……………………………..9
2.4. Ανεργία και Εγκληματικότητα……………………………….....10

Επίλογος…….……………………………………………………….11

Βιβλιογραφία…………………………………………………………12
Εισαγωγή

Η ιστορία του ανθρώπινου πνεύματος καθορίζεται από τη μεταβολή της οικονομικής

κατάστασης ενός λαού ή μιας εποχής. Δεν είναι η συνείδηση των ανθρώπων αυτό που
καθορίζει το «είναι» τους, μα αντίστροφα, το κοινωνικό τους «είναι», είναι αυτό που
καθορίζει τη συνείδησή τους.
Carl Marx

Η παρούσα εργασία με τίτλο Έγκλημα και Ανεργία Η «εγκληματική» Ανεργία έχει ως

θέμα την ανάλυση ενός πολυδιάστατου κοινωνικού προβλήματος ως προς τις
συνέπειες που το ακολουθούν. Το κοινωνικό αυτό πρόβλημα ονομάζεται Ανεργία,
ένα οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό ζήτημα , το οποίο διαμορφώνει τόσο τις
αντιλήψεις των ατόμων και των κοινωνιών όσο και τη στάση ζωής τους.
Το ζήτημα της επιβίωσης είναι η πρώτη κινητήριο δύναμη για οποιαδήποτε πράξη ,
έτσι όταν εμφανιστεί η Οικονομική κρίση , η Ανεργία και η Φτώχεια τα βασικό
κεφάλαιο της ζωής , η επιβίωση τίθεται σε κίνδυνο. Γι αυτό το λόγο είναι σημαντικό
να εξετασθεί το αντίκτυπο που κατέχουν τα προβλήματα που αφορούν την οικονομία
στις ζωές των ανθρώπων για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε καλύτερα πως τα
άτομα προβαίνουν σε διάφορες πράξεις.
2ο Μέρος

1.Ανεργία
Η Ανεργία είναι η κατάσταση ενός ατόμου, που, ενώ είναι ικανό, πρόθυμο και
διαθέσιμο να απασχοληθεί, δεν δύναται να βρει εργασία (Κώττη et al., 2005 oα
Μπελεγρή et al., 2012)
Η Ανεργία αποτελεί συνήθως απόρροια των παγκόσμιων οικονομικών κρίσεων. Σε
χώρες με χαμηλό εισόδημα, οι επιπτώσεις της κρίσης είναι αισθητές μέσω της
μειωμένης καταναλωτικής ζήτησης, της αυστηρότερης πρόσβασης σε κεφάλαια, των
λιγότερων άμεσων ξένων επενδύσεων και του μικρού προγράμματος δημοσίων
επενδύσεων. Εν τούτοις, αυξάνεται η ανεργία και μειώνονται τα εισοδήματα
(Ευθυμίου et al., 2013). Στις μέρες μας, πού ή οικονομική κρίση ολοένα και
επιτείνεται, ή ανεργία είναι το πρώτο αποτέλεσμά της. Βέβαια, η ανεργία στις χώρες
της Δύσης αποτελεί μόνιμο φαινόμενο (Μαδιανός, 1980).

Παράλληλα , όσον αφορά στον τρόπο που μετράμε την Ανεργία ισχύει αρχικά πως
το ποσοστό ανεργίας μιας οικονομίας είναι αποτέλεσμα του ποσοστού ανεργίας προς
το εργατικό δυναμικό. Εργατικό δυναμικό ορίζεται ο συνολικός πληθυσμός που ήδη
απασχολείται και που ζητά ενεργά να απασχοληθεί (Πουρναράκης, 1995 οα
Αρβανίτη, 2011). Όμως όπως σημειώνει ο Αγαπητός (2000) πολλές φορές συμβαίνει
ο απόλυτος αριθμός του ποσοστού ανεργίας να προσδιορίζεται με δυσκολία και το
ύψος του να υποτιμάται. Το γεγονός αυτό έγκειται στις περιπτώσεις που υφίσταται
μια λανθάνουσα ανεργία (αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι, οικογενειακές επιχειρήσεις)
καθώς στις περιπτώσεις των εν δυνάμει εργαζομένων που έχουν αποθαρρυνθεί από
την διαδικασία εύρεσης εργασίας (πολλού έχουν απογοητεύει και δεν δηλώνουν ότι
ψάχνουν δουλεία). Τέλος, ο ίδιος συμπληρώνει πως το φαινόμενο της Ανεργίας
εμφανίζεται σε όλες τις εποχές και τις κοινωνίες σε μεγαλύτερο η μικρότερο ποσοστό
αλλά δίνει εμφύσα στο ότι τα πράτα θύματα αυτού του φαινομένου είναι οι ευπαθείς
και αδύναμες κοινωνικά ομάδες (Αρβανίτη, 2011).

1.1.Η Ανεργία στην Ευρώπη και την Ελλάδα

Σύμφωνα με τη Εurostat (2012) η ανεργία στη Ευρωζώνη ανήλθε τον Ιανουάριο του
2012 στο 10,7%. Τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας εντοπίστηκαν σε Ισπανία (23,3%)
, Ελλάδα (19,9%), Ιρλανδία και Πορτογαλία (14,8%), ενώ τα χαμηλότερα σε Αυστρία
(4%), Ολλανδία (5%) και Λουξεμβούργο (5,1%).
Το Νοέμβριο του 2011 το ποσοστό ανεργίας στους νέους (κάτω των 25 ετών) έφτασε
στο 48,1% , ποσοστό που κατατάσσει την Ελλάδα δεύτερη στην ΕΕ, μετά την
Ισπανία (49%).
Σε απόλυτα μεγέθη, σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, 24,325 εκατ. άνθρωποι δεν είχαν
δουλεία, καθώς από τον Δεκέμβριο έχασαν τη δουλεία τους 191.000 άτομα
(Μπελεγρή et al., 2012).

2.«Η βίαιη Ανεργία»

Το κοινωνικό αυτό φαινόμενο που ονομάζεται Ανεργία επηρεάζει το άτομο, την
οικογένεια αλλά και τις κοινωνίες στο σύνολο τους (Ευθυμίου et al., 2013). Οι
συνέπειες του επιδρούν κυρίως στην ψυχική και σωματική υγεία του ατόμου
(Mankiw, 2002 oα Μπελεγρή et al., 2012).
H ίδια η κατάσταση της Ανεργίας και η συνεχής προσπάθεια εύρεσης εργασίας είναι
από μόνη της μια βάναυση διαδικασία. Αυτό συμβαίνει και λόγω του ανταγωνισμού
που υπάρχει στην αγορά εργασίας και αλλά και στη δυσκολία να ανταποκριθούν στις
ανάγκες των εργοδοτών, οι οποίοι συνήθως εκμεταλλεύονται τις καταστάσεις. Όσον
αφορά στα θέματα αυτά χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί μια άνεργη μητέρα η
οποία έκανε αίτηση στα Goody’s πιστεύοντας πως μπορεί να ανταποκριθεί στο
ολοήμερο ωράριο που απαιτούσε ο εργοδότης. ‘Όταν εκείνος την ρώτησε αν είναι
παντρεμένη, εκείνη απάντησε «Παντρεμένη με ένα παιδί τριών μηνών». Τότε εκείνος
αποκρίθηκε πως θέλει κάποια ελεύθερη κοπέλα για να μπορεί να την πάρει ότι ώρα
θέλει τηλέφωνο να κατέβει. «Το παιδί είναι μικρό , μπορεί να θέλει τη μαμά του , να
δημιουργηθεί κάποια ανάγκη και να πρέπει να φύγεις και δε θέλω τέτοια. Θέλω να
κάθεται εκεί , να είναι με το χαμόγελο , να μην έχει προβλήματα»
Έτσι, λόγω των εμποδίων που συναντούν ανάμεσα στις πολλές αποτυχημένες
προσπάθειες να βρουν εργασία τα άτομα υποχρεώνονται να αποδεχτούν την
κατάσταση , να παραιτηθούν από τη διαδικασία ανεύρεσης εργασίας και να ενεργούν
παθητικά όπως προστάζει η επιδοματική πολιτική. «…Έχω βγάλει την καρτούλα
μου.. πηγαίνω την ανανεώνω κάθε τόσο.. από εκεί και πέρα…» (Μακρόχρονος
άνεργος, 45 ετών).
Δεν φτάνει όμως μόνο η παθητικοποίηση , άλλα όσο ανεβαίνει ο δείκτες της
ανεργίας πέφτει ο δείκτης της αυτοεκτίμησης των ατόμων , η οποία εξαρτάται σε
μεγάλη βαθμό από το πόσο κοινωνικά αποδεκτοί νιώθουν. Η κοινωνία σε
προετοιμάζει από τα σχολικά χρόνια κιόλας να κατέχεις μια επαγγελματική θέση ενόν
καλό μισθό. Ως άνεργοι λοιπόν οι περισσότεροι δηλώνουν «Θέλω να προσφέρω» ,
«Υπάρχει μια διέξοδος ώστε δε φθείρεσαι με την έννοια ότι είσαι παθητικός δέκτης.
Ότι αισθάνεσαι και εσύ άτομο ενεργό , ότι συμμετέχεις , δεν έχουν σημασία τα
χρήματα, έχει σημασία το να ασχολείσαι» (Άνεργος, 35 ετών , Ν. Πρέβεζας).
Κοντολογίς η Ανεργία προκαλεί αφενός έναν ορατό στιγματισμό και αφετέρου
αισθήματα αδυναμίας, τα οποία μπορεί να οδηγήσουν στον κοινωνικό αποκλεισμό
του. Η επιβολή από τη μια της κοινωνίας στην υποβάθμιση της δημοσίας εικόνας του
ανέργου και της εικόνας του εγώ από την άλλη (Παναγιωτόπουλος, 2005).

2.1. Ανεργία και Φτώχεια

Η μακρόχρονη ανεργία και το χαμηλό οικονομικό εισόδημα αν πολλές φορές δεν
οδηγούν το άτομο στην «απόλυτη φτώχεια» Τότε είναι πολύ πιο πιθανόν να το
οδηγήσουν στη «σχετική φτώχεια. Όσον αφορά στον πρώτο ορισμό εννοείται η
κατάσταση αποστέρησης των ατόμων από τα είδη πρώτης ανάγκης νερό, φαγητό ,
στέγη , ένδυση και πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Αντίθετα, ο όρος
«σχετική φτώχεια» συνδέεται με την κατάσταση των ατόμων που το εισόδημα και το
βιοτικό τους επίπεδο είναι χαμηλότερο από το μέσο επίπεδο της χώρας στην οποία
ζουν και αποκλείεται από από το κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό της βίο. Σε
καιρούς οικονομικής κρίσης «οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι «φτωχοί
φτωχότεροι». Σε έρευνα που διεξήχθη με σκοπό τον υπολογισμό του ορίου της
φτώχειας και της εξέλιξης της στην Ελλάδα την πενταετία 2010-2015 σημειώνεται
πως «για μερικές ομάδες του πληθυσμού η πιθανότητα ακραίας φτώχειας είναι
δραματικά υψηλή. Οι ομάδες που πλήττονται μακράν περισσότερο είναι οι
οικογένειες με άνεργο αρχηγό, καθώς και τα νοικοκυριά χαμηλής έντασης εργασίας
(ιδίως εκείνα στα οποία δεν εργάζεται κανένας γονέας). Επιπλέον, σε αυτές τις
οικογένειες το μέσο εισόδημα όσων διαβιούν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας πέφτει
κατακόρυφα, και οπωσδήποτε πολύ κάτω από το αντίστοιχο όριο ακραίας φτώχειας».|
Παράλληλα, η φτώχεια κάνει την εμφάνιση της σε διάφορες διάστασης , όπως είναι
αυτή της διατροφικής ανασφάλειας. Ο υποσιτισμός είναι ασφαλώς η οδυνηρότερη
εκδοχή της φτώχειας. Τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία της Eurostat αναφέρουν ότι
15,8% των οικογενειών με παιδιά στην Ελλάδα (έναντι 9,4% στην Ε.Ε.) δεν είχαν το
2014 την οικονομική δυνατότητα να καταναλώνουν μέρα παρά μέρα είτε κρέας είτε
ψάρι είτε κάποιο χορτοφαγικό ισοδύναμο. Το αντίστοιχο ποσοστό στις οικογένειες με
παιδιά που είχαν εισόδημα χαμηλότερο από το 60% του διαμέσου έφτανε το 47,0%
(έναντι 22,8% στην Ε.Ε.) ( Ματσαγγάνης et al., 2016).
Τέλος, η Eurostat διαθέτει στοιχεία από τα27 κράτη-μέλη της Ευρώπης για το
ποσοστό του πληθυσμού που δεν είχε πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Στην Ελλάδα 11,2% ( έναντι 6,9% του μέσου όρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης των 28)
απήντησαν το έτος 2013 ότι για διάφορους λόγους δεν είχαν ιατρική εξέταση ή
θεραπεία, ενώ την χρειάζονταν.. Στη χώρα μας το 9,0% (έναντι 3,6% των
Ευρωπαίων) το ότι δεν ικανοποιήθηκαν οι ανάγκες τους το απέδωσαν στη
δυσλειτουργία του συστήματος υγείας και 7,8% (έναντι μόνο 2,4% των Ευρωπαίων)
απέδωσαν τη μη ικανοποίηση των αναγκών τους στο ότι είναι πολύ ακριβή η ιατρική
φροντίδα (Σπινέλλη, 2016).
2.2. Η συνέπειες της Ανεργίας στην Υγεία των
ατόμων
Όσο αυξάνεται η Ανεργία μειώνονται τα εισοδήματα (Ευθυμιάδης et al., 2013), με
αποτέλεσμα τα άτομα και οι οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα να είναι τα πρώτα
θύματα μιας «κακής» ποιοτικά ζωής καθώς έρευνες αποδεικνύουν πως η οικονομική
κατάσταση επηρεάζει αρνητικά τους δείκτες υγείας όπως το προσδόκιμο επιβίωσης ,
τη θνησιμότητα αλλά και τη πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας (Mackenbach, 2005 ,
(Wagstaff , 2002 , Singh, 1996 oα Μαλλιαρού et al., 2012). Σε μελέτη του
Πανεπιστημίου του Ελσίνκι, στη Φινλανδία, η θνησιμότητα για τους ανέργους, που
υπήρξαν στο παρελθόν ξανά άνεργοι, ήταν 2.5 φορές υψηλότερη από ό,τι σε αυτούς
που δεν ήταν ξανά άνεργοι (Leahy, 2011 oα Ευθυμίου et al., 2013). Παράλληλα,
πληθώρα ευρημάτων μας οδηγούν στο συμπέρασμα πως η εργασιακή ανασφάλεια και
η ανεργία αυξάνουν των κίνδυνο ασθενειών (Wilkinson & Marmot, 2003 oα
Μπελεγρή et al., 2012) καθώς και τη θνησιμότητα λόγω καρδιαγγειακών παθήσεων
(Jin, Shah & Svoboda, 1995 οα Μπελεγρή et al., 2012) με αντιπροσωπευτικό
παράδειγμα την Πολωνία(Koziel, 2010 oa Μπελεγρή et al., 2012).

Aκόμη, το γεγονός της απώλειας της εργασίας εκλαμβάνεται από το άτομο ως μια
«στρεσογόνο διαδικασία» , η οποία πυροδοτεί το ξεκίνημα ψυχικών διαταραχών
όπως αυτή της κατάθλιψης. (Nuttman-Shwartz et al, 2009, Karsten & Klaus, 2009.,
Stankunas et al, 2006 οα Mπελεγρή et al., 2012) αλλά και σύμφωνα με άλλες έρευνες
η απώλεια της εργασίας σχετίζεται και με την εμφάνιση ψυχοσωματικών
εκδηλώσεων , στρες και αγχώδων διαταραχών (Karsten & Moser, 2009 oα Μπελεγρή
et al., 2012). «Η μετα-ανάλυση των Paul & Moser καταδεικνύει ότι η αρνητική
επίπτωση της ανεργίας στην ψυχική υγεία έχει μέγεθος d= 0.51, που σημαίνει ότι το
επίπεδο της υγείας των ανέργων είναι μισή τυπική απόκλιση κάτω από εκείνο των
εργαζομένων. Η εύρεση εργασίας μετά από μία μακρά περίοδο ανεργίας σχετίζεται
με βελτίωση της ψυχικής υγείας. Τα ευρήματα αυτά υποστηρίζουν την υπόθεση ότι η
ανεργία δεν συσχετίζεται απλά με την ψυχική δυσφορία αλλά ουσιαστικά την
προκαλεί» (Ευθυμίου et al., 2013).

Τέλος, δεδομένου ότι η Ανεργία είναι παράγωγο των Οικονομικών κρίσεων και
λαμβάνοντας υπόψη πως η ανεργία έχει ως αποτέλεσμα το άγχος , είναι σημαντικό να
αναφερθεί πως τα άτομα ενδέχεται να ξεκινήσουν την συστηματική χρήση νόμιμων
και παράνομων ουσιών (Ευθυμίου, 2013).

2.3. Αυτοκτονία: η λύση στην Ανεργία

Το περιβάλλον εργασιακής ανασφάλειας και η φτώχεια ως παράγωγο της, έκτος από
νοσηρότητα, γεννά στα άτομα και σκέψεις γύρω από την Αυτοκτονία. Σε έρευνα των
ΗΠΑ αποδείχτηκε πως αυτές οι σκέψεις πολλές φορές γίνονται πράξη καθώς τα
αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν πως άνεργοι άνδρες έχουν διπλάσιες πιθανότητες
να προβούν σε αυτοκτονία σε σχέση με τους εργαζόμενους , ενώ στις άνεργες
γυναίκες οι πιθανότητες είναι τριπλάσιες (Kposowa, 2001 oα Μπελεγρή et al, 2012).
Mια άλλη αναφορά μας καταγγέλλει πως ο ανδρικός πληθυσμός κινδυνεύει
περισσότερο να οδηγηθεί στην αυτοκτονία όταν βρεθεί σε κλίμα οικονομικής
ανασφάλειας ή απώλειας εισοδήματος καθώς ο ρόλος του είναι περισσότερο
συνδεδεμένος με τη εργασιακή απασχόληση αλλά και λόγω της χαμηλής κοινωνικής
φροντίδας (Economou et al.,2013) Παράλληλα, ερευνητές του Ψυχιατρικού
περιοδικού «The Lancet» διακηρύσσουν ότι ο κίνδυνος αυτοκτονίας που σχετίζεται
με την ανεργία αυξήθηκε κατά 20%-30% παγκοσμίως μεταξύ 2000-2011. Στη
διάρκεια αυτής της περιόδου, από τις 233.000 αυτοκτονίες που συνέβαιναν κάθε
χρόνο, περίπου οι 45.000 αποδίδονται στην ανεργία (Carlos Nordt et al. , 2015).
Τέλος, στοιχεία τα οποία συσχετίζουν το γεγονός της ανεργίας με αυτό της
αυτοκτονίας λαμβάνουμε από το περιοδικό Εγκέφαλος στο οποίο γίνεται αναφορά για
μια έρευνα που εξέτασε, σε 26 χώρες της Ευρώπης το διάστημα μεταξύ 1970-2016,
κατά πόσο οι οικονομικές διακυμάνσεις είχαν αντίκτυπο στα ποσοστά θνησιμότητας.
Τα αποτελέσματα έδειξαν πως για κάθε αύξηση 1% στην ανεργία , υπήρχε 0,8%
αύξηση 0,8% στις αυτοκτονίες καθώς και αύξηση πάνω από 3% στην ανεργία είχε
αντίστοιχα ακόμη μεγαλύτερη επίδραση στις αυτοκτονίες (αύξηση >4%), στις ηλικίες
κάτω των 65 ετών (Ευθυμίου et al., 2013).

2.4. Ανεργία και Εγκληματικότητα

Πώς πραγματικά καταλήγει ένας άνθρωπος στο έγκλημα; Το άτομο που δοκιμάζει
να εγκληματήσει κινείται από ενστικτώδεις κίνητρα ή έχει οδηγηθεί προς αυτή την
κατεύθυνση λόγω κοινωνικών συνθηκών;
Σε έρευνα των ΗΠΑ αποδείχθηκε ότι χαμηλότερη οικονομική κατάσταση, και
συγκεκριμένα η ανεργία, οδηγεί σε υψηλότερα ποσοστά εγκλημάτων, τόσο κατά της
περιουσίας όσο και στην εγκληματικότητα (Ajimotokin et al., 2015). Παράλληλα , για
κάθε 1% αύξηση της ανεργίας , έχει αποδειχθεί πως υπάρχει αύξηση 0,8% των
ανθρωποκτονιών (Ευθυμίουet al., 2013).
Επίλογος
Συνοψίζοντας, μέσα από την αλληλουχία των επιχειρημάτων που δόθηκαν για το
πώς το φαινόμενο της ανεργίας επιδρά στα άτομα και τις κοινωνίες, μπορούμε να
καταλάβουμε πως η ίδια η Ανεργία αποτελεί ένα άτυπο κοινωνικό «έγκλημα» τόσο
κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά. Από κυριολεκτικής απόψεως, είναι αποδεδειγμένο
πως όταν τα άτομα βρεθούν σε οικονομική ανασφάλεια η σωματική και ψυχική τους
υγεία επηρεάζεται αρνητικά με την εμφάνιση διάφορων ασθενειών, οι οποίες μπορεί
να είναι ακόμα και θανάσιμες, αλλά είδαμε επίσης πως τα άτομα επιλέγουν τον
θάνατο-αυτοκτονία- ως λύση σε καταστάσεις οικονομικής απόγνωσης. Όμως , και
μεταφορικά η ανεργία είναι εγκληματική καθώς δεν υπάρχει μεγαλύτερη «βία» από
τα να ψάχνεις δουλειά και να μην βρίσκεις. Το γεγονός αυτό, εκτός ότι φθείρει την
προσωπικότητα των ατόμων όπως είδαμε στο κεφάλαιο «Η βίαιη Ανεργία» αλλά
μπορεί να σε ρίξει στο όριο της φτώχειας, μη μπορώντας τα άτομα να εξασφαλίσουν
τα βασικά. Τίποτα πιο άγριο από το να προσπαθείς να επιβιώσεις , ειδικά όταν αυτή η
«ανικανότατα» επιβάλλεται με τον πιο βίαιο τρόπο , αυτό των οικονομικών κρίσεων.
Βιβλιογραφία

Ελληνική
Αρβανίτη, Α. (2011). Η ΑΝΕΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΤΟ ΦΥΛΟ, ΤΗΝ
ΗΛΙΚΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ. Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα
Καλαμάτας, Καλαμάτα.
http://nestor.teipel.gr/xmlui/bitstream/handle/123456789/16709/SDO_XRHMEL_006
80_Medium.pdf?sequence=1

Ευθυμίου, K. , Αργαλία, Ε. , Κασκαμπά, Ε. , Μακρή, Α. (2013). Οικονομική κρίση

και ψυχική υγεία. Τι γνωρίζουμε για την σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα; .
Εγκέφαλος, 50, 22-30. Αναρτήθηκε από
https://www.ibrt.gr/edu/sites/default/files/%20%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%8
3%CE%B7%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%88%CF%85%CF%87%C
E%B9%CE%BA%CE%AE%20%CF%85%CE%B3%CE%B5%CE%AF%CE%B1_0
.pdf

Μαδιανός, Μ. , (1980). Ανεργία και ψυχικές διαταραχές. Επιθεώρηση Κοινωνικών

’Ερευνών, β’ και γ' τετράμηνο, e-journals, 310-315. Αναρτήθηκε από
https://ejournals.epublishing.ekt.gr/index.php/ekke/article/view/7156/6877

Ματσαγγάνης, M., Λεβέντη, X., Καναβιτσά, E., Φλεβοτόμου, M. (2016), Μια

Αποδοτικότερη Πολιτική για την Καταπολέμηση της Ακραίας Φτώχειας, Αθήνα, εκδ.
Οργανισμός Έρευνας και Ανάλυσης "Διανεόισις". Αναρτήθηκε
απο https://www.dianeosis.org/wp-
content/uploads/2016/06/ftwxeia_version_070616_3.pdf

Μπελεγρή, Σ. , Κλεισαρχάκης, Κ. (2012). Ανεργία και Υγεία. e-Περιοδικό Επιστήμης

& Τεχνολογίας, (5), 1-7. Αναρτήθηκε από http://e-
jst.teiath.gr/issues/issue_28/Mpelegri_28.pdf

Σπινέλλη, Κ. (2016). Οικονομική κρίση και εγκληματικότητα: Τρεις αφηγήσεις.

Αναρτήθηκε το 25 Ιανουαρίου 2016 από http://crime-in-
crisis.com/%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC
%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B7-
%CE%BA%CE%B1%CE%B9-
%CE%B5%CE%B3%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%
CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84/

Ξένη
Ajimotokin, S. , Haskins, A. , Wade, A. (2015). The Effects of Unemployment on Crime
Rates in the U.S. Αναρτήθηκε 14 Απριλίου 2015 από
https://smartech.gatech.edu/bitstream/handle/1853/53294/theeffectsofunemploymentoncimera
tes.pdf

Nordt, D. , Warnke, I. , Seifritz, E. , Kawohl, W. (2015). Modelling suicide and

unemployment: a longitudinal analysis covering 63 countries, 2000–11. The Lancet. 5
, 239-245. Αναρτήθηκε 10 Φεβρουαρίου 2015 από
http://www.thelancet.com/journals/lanpsy/article/PIIS2215-0366(14)00118-7/abstract