கிருஷ்ணரும் பழ வியாபாரியும்

க ோகுலம் என்பது யமுனோ நதி ் றையில் ஒரு சிறு கிரோமம் .

க ோகுலத்தில் பபரும் போலும் மோடு கமய் ்கும் இறையர் கே வோழ் ந்து
வந்தனர். நந்தக ோபோல் இறையர் ளு ்ப ல் லோம் தறலவர்.
குழந்றதயோ வேர்ந்த கிருஷ்ணனின் வேர்ச்சி யகசோறதயும்
நந்தக ோபோலும் னவு ண்ைதுகபோல் அறமந்திருந்தது.

ஒரு நோே் கிருஷ்ணன், தன் தோய் , பலரோமன் மை் றும் நண்பர் கேோடு
ண்ணோம் பூச்சி விறேயோடி ்ப ோண்டிருந்தோன்.

( ண்ணோம் பூச்சி ஏனைோ போைல் )

அப்பபோழுது பதருவிலிருந்து ஒரு பபண்ணின் குரல் க ை்ைது.

பழ வியோபோரி : பழம் மோ... பழம் ... பழம் வோங் றலகயோ...?? பழம் ...
பழம் மோ...

வோறழப்பழம் , மோம் பழம் , மலோப்பழம் , ப ோய் யோப்பழம் ….

கிருஷ்ணன் அவை் றில் சிலவை் றை வோங் விரும் பினோன். பழம் விை் பவே்
கிருஷ்ணறன கநரில் ண்ைதும் அவன் கதோை் ைத்தில் மயங் கி கபோனோே் .

கிருஷ்ணன் : அன்பு பபண்மணிகய உண்ண என ்குப் பழங் ே்

கவண்டும் . ஏதோவது

பழங் ே் தருவோயோ?

பழ வியோபோரி : பதிலு ்கு நீ என்ன தருவோய் ?

கிருஷ்ணன் உைகன சில பழங் றே வோங் விரும் பினோன். ஆனோல் ,

அவனிைம் பணகமதும் இல் றல. ஆவல் பபோங் கும் அவனுறைய
ண் ேில் பநல் மணி ே் றவ ் ப்பை்ை மூை்றை ே் பதன்பை்ைது.
ற யேவு பநல் மணி றே வோரி ்ப ோண்டு பதருப்ப ் ம் கபோனோன்.
பழம் விை் பவே் பவேிகய வோசலில் ோத்து ்ப ோண்டிருந்தோே் .

கிருஷ்ணன் : நோன் உன ் ோ நிறைய பநல் மணி றே எடுத்து

வந்திரு ்கிகைன்.
 இறவ றே எடுத்து ்ப ோண்டு அதை் கு பதிலோ பழங் ே்
ப ோடுங் ே் .

பழ வியோபோரி : சிறுவகன, உனது ற ேில் பநல் மணி ே் ஏதும்

இல் றலகய?

கிருஷ்ணன் தன் ற ேில் தோன் ப ோண்டு வந்த பநல் மணி ே்

இல் லோதறத ஆச்சரியத்துைன் போர்த்தோன். பழம் விை் பவே் கிருஷ்ணனின்
மு த்றதப் போர்த்து...

பழ வியோபோரி : என் மடிகமல் அமர்ந்து என்றன அம் மோ என்று ஒருமுறை

நீ அறழத்தோல்

கபோதும் . எல் லோப் பழங் றேயும் உன ்க தருகிகைன்.

கிருஷ்ணன் சுை் றும் முை் றும் யோரோவது இரு ்கிைோர் ேோ என்று

போர்த்தோன். உைகன தோவி ஏறி அவேது மடி கமல் அமர்ந்தபடி ....

கிருஷ்ணன் : அம் மோ...

என்று கூறியபடி உைகன மடியிலிருந்து கீகழ தோவி க ை்ைோன்.

கிருஷ்ணன் : இப்பபோழுது நீ ங் ே் என ்குப் பழங் ே் தர கவண்டும் .

பழம் விை் பவே் உே் ேம் குேிர்ந்து கூறையிலிருந்த எல் லோப்

பழங் றேயும் அவனு ்கு ் ப ோடுத்தோே் . கிருஷ்ணன் எல் லோப்
பழங் றேயும் தன் மோர்கபோடு அறணத்தபடி சந்கதோஷத்கதோடு துே் ேி
குதித்து பசன்ைோன்.

பழம் விை் பவே் தனது வீை்டிை் குச் பசன்று அவேது பழ ் கூறைறயப்

போர்த்தகபோது ஆச்சரியத்தில் அவேது ண் றே அவேோகலகய நம் ப
முடியவில் றல. அவேது கூறை முழுவதும் தங் மும் ஆபரணங் ளும்
நிரம் பி இருந்தன. இந்த அை் புதத்றத கிருஷ்ணன் பசய் ததிலிருந்து எவர்
ஒருவர் அன்கபோடு கிருஷ்ணனு ்கு எறத ் ப ோடு ்கின்ைனகைோ
அதுகபோலகவ ஆயிரம் மைங் கு அவர் அறத அவர் ளு ்கு திருப்பி
அேிப்போர் என்று புரிகின்ைது.

இந்த சிந்தறனகயோடு அன்றிரவு கிருஷ்ணறன உைங் றவ ் தோய்

யகசோறத கபோரோடி ்ப ோண்டிருந்தோே் .
( ண்ணோ நீ தூங் ைோ போைல் )