Καθέ βραδάκι µια φωτιά, το στήθος µου φουντώνει

κι αδιάκοπα µε τριγυρνούν, πικρές, καηµοί και πόνοι,

κι αδιάκοπα µε τριγυρνούν, πικρές, καηµοί και πόνοι.

Τέτοια ζωή µε βάσανα, κανένας δεν την έχει,

να τρέχουνε τα µάτια µου, σαν τη βροχή που βρέχει,
να τρέχουνε τα µάτια µου, σαν τη βροχή που βρέχει.

Φαίνεται µας κόψανε, το άµοιρο κορµί µου

κι ο χάρος είν’ στα πρόθυρα να πάρει την ψυχή µου,
κι ο χάρος είν’ στα πρόθυρα να πάρει την ψυχή µου.