วิญญ์ ภัทรสิ ริโรจน์ 5961122 | 1204

การวิเคราะห์วรรณคดีตามทฤษฎีเชิงสังคม
เรือ
่ ง นิราศนริทร์

บทวรรณคดีที่เลือก

ถอดคำประพันธ์

กวีบรรยำยถึงเหตุกำรณ์ในตอนที่กวีได้เดินทำงไปถึงสถำนที่หนึ่งที่น้ำนัน
้ ได้เหือดแห้งไปจนไม่สำม
ำรถมองเห็นได้ เหลือแต่บ่อน้ำตำของตนที่เต็มไปด้วยเลือดแทน
้ ีควำมงำมห้ำประกำรมำซับน้ ำตำให้แล้วค่อยจำกไป
กวีอยำกให้นำงผูม
จำกนั้น กวีได้เหลือบไปเห็นต้นจำกแตกกิ่งก้ำนสลับกับต้นระกำ
ทำให้กวียงิ่ รู้สึกชอกช้ำทีค ่ นกำลังต้องมำระกำว่ำเคยเป็นกรรมของทั้งคู่ที่เคยก่อมำกัน
่ ิดว่ำคงเหมือนกับทีต
ั นำงต้องมำจำกกันไกลอย่ำงงี้ แต่ครั้งหน้ำกวีกับนำงก็หวังว่ำจะได้อยู่ด้วยกัน
ทำให้กวีกบ
กวีเเละนำงจะถนอมกันเเละไม่พลัดพรำกจำกกันเช่นนี้

กำรวิเครำะห์ตำมแนววรรณกรรมกับสั งคม

1. ภำพสะท้อนของสั งคมจำกบทประพันธ์ข้ำงต้น
จำกคำประพันธ์สำมำรถวิเครำะห์ได้ว่ำ
้ เรื่องบำปบุญคุณโทษ
บทประพันธ์ขำ้ งต้นสะท้อนถึงควำมเชื่อของคนในสมัยนัน
ผู้คนเชื่อว่ำกำรกระทำผิดที่เคยก่อไว้นั้นก่อให้เกิดผลตำมหลังมำ
เช่นในตอนที่กวีบอกว่ำบำปที่ทั้งคู่(ทั้งกวีทั้งนำงที่กวีคนึงหำนั้นทำให้ทั้งคูต
่ ้องจำกกันไกล

2. อิทธิพลของสั งคมทีม
่ ีต่อเนือ
้ เรื่องในบทประพันธ์ข้ำงต้น
 วิญญ์ ภัทรสิ ริโรจน์ 5961122 | 1204

จำกคำประพันธ์สำมำรถวิเครำะห์ได้ว่ำ เนื่องจำกกวีนั้นได้ตำมเสด็จขึ้นไปปรำบพม่ำในช่วงเวลำนั้น
แต่ควำมรักเเละควำมลุ่มหลงที่มีตอ
่ นำงยังคงมีอยูม
่ ำกล้นในหัวใจ
กวีจึงแต่งเนือ
้ เรื่องในบทประพันธ์ขำ้ งต้นเพื่อเเสดงออกถึงควำมรู้สึกคนึงหำทีม
่ ีต่อนำงอย่ำงไม่มท
ี ี่สิ้นสุ ด

3. อิทธิพลของบทประพันธ์ที่อำจมีต่อผู้อ่ำน หรือสังคม
จำกคำประพันธ์สำมำรถวิเครำะห์ได้ว่ำ
บทประพันธ์ขำ้ งต้นนั้นอำจมีอิทธิพลต่อควำมเชื่อในเรื่องของบำปบุญคุณโทษ
เนื่องจำกบทควำมนีไ้ ด้พูดถึงกำรที่คำดว่ำบำปนั้นอำจจะทำให้พรำกจำกกันได้
ผู้อ่ำนอำจจะมีควำมกลัวต่อกำรกระทำบำปมำกขึ้นเพรำะคนในสั งคมนั้นค่อนข้ำงให้ควำมสำคัญต่อควำมรัก
หรือคนรักเเละคงไม่อยำกพลัดพรำกจำกคนเหล่ำนั้นไปยังที่ไกลเหมือนกับกวีทไี่ ด้พลัดพรำกจำกนำงผู้เป็น
ที่รักไปเพื่อตำมเสด็จไปทัพ