Αυτά που κρύβεις φαίνονται την ώρα που σωπαίνεις,

στο πρόσωπό σου ταξιδεύουν χίλιες λέξεις

παράλογες, ορµητικές, νυχτερινές σου σκέψεις,
δρόµοι πολλοί µες στο µυαλό σου, ποιον να διαλέξεις.

Κι εγώ φοβάµαι πιο πολύ και αρρωσταίνω

πιο βολικό είναι για `µένα να σωπαίνω,
πιο βολικό για `µένανε να περιµένω,
να υποπτεύοµαι, να κρύβοµαι
και στα κρυφά µαζί σου να πεθαίνω.

Αυτά που κρύβεις φαίνονται την ώρα που µ’ αφήνεις,

µια καληνύχτα για τη νύχτα τη µεγάλη
µα δεν τα καταφέραµε να ξηµερώσει πάλι,
κι αναρωτιόµαστε κι οι δυο η νύχτα αυτή που θα µας βγάλει.

Κι εγώ φοβάµαι πιο πολύ και αρρωσταίνω

πιο βολικό είναι για `µένα να σωπαίνω,
πιο βολικό για `µένανε να περιµένω,
να υποπτεύοµαι, να κρύβοµαι
και στα κρυφά µαζί σου να πεθαίνω.