hahayaan ko siya sa anong gusto niyang isipin.

"You were her father's apprentice. She hates you. She's jealous of you. You never
got along. She's mean and
rude at the same time. Naalala mo 'yong gawa mong shinred niya? Naalala mo 'yong
tutor niyang fired dahil
lang ayaw niya roon sa babae? She's that crazy!"
Sa ibang panahon, pinaalis ko na siya rito. Ngayon, I amtoo tired to even order her
to leave. Hinilig ko ang
aking batok sa backrest ng swivel chair.
"Ngayon, anong nangyari? You probably were just used to cover up her heartache!
Para hindi masira sa fans
niya kaya ngayong nakuha niya ang simpatya ng mga ito, ikaw naman ang tatanggalin
niya sa eksena!"
I clenched my jaw as Vanessa's words dripped with venom. Alamkong hindi iyon totoo.
Sa una pa lang, ako
naman talaga ang may gusto sa relasyon namin ni Eury. I promised myself once I get
a hold of her, I would
never ever let go again. Iyon ang ginawa ko. Sinamantala ko ang sitwasyon at ang
atraso niya sa akin para
gawin ito sa kanya.
P 43-7
But then... maybe she really never liked me.
Namuo na naman ang galit na pilit kong winawala sa kalooblooban ko. Galit para sa
aking sarili at galit para
kay Eury.
Paanong hindi niya ako gusto? She was possessive of me, I let her. I felt her love
all the time. I felt her so
much that night so how can I be wrong to think that she's in love with me?
"Look, Vincent. This has been going on and on for years. You are letting her
destroy you!"
Hinilot ko ang sentido ko.
"Maghihintay ka pa ba na isa muling eskandalo ang gawin niya? And what if she tells
everyone that you're
just forcing her in your relationship? Anong magagawa mo? We know you are credible
but her fans adore her
to the point of blindness. Kaya mas iisipin nilang ikaw ang masama kesa sa kanya
so-"
"Stop it, Vanessa! You are making this worse!" hindi ko na napigilan.
Natigil si Vanessa sa mga sinabi. She shook her head in disappointment. "I'mjust
concerned, Vince. Ayaw
kong mangyari ulit sa'yo ang nangyari noon."
She lingered for a while habang nalunod na ako sa dami ng iniisip. Ni hindi ko rin
namalayan na umalis na
siya.
Hinilamos ko ang aking kamay sa aking mukha. Kinuha ko ang cellphone ko para
makatawag sa isa sa mga
bodyguard na nilagay ko sa kanya.
Nilingon ko ang orasan. It's 8:30 in the evening. Please, please, be home now,
baby.
"Architect, hindi pa po siya nakaalis ng building," paunang sinabi ng bodyguard ko.
Alamagad niya kung ano
ang itatanong ko.
"Ganoon ba? Hintayin n'yo na lang. Uuwi na ako."
Pagkatapos noong nangyaring sunog at mga pagtatangka, Eury has been so preoccupied
with work. Halos
hindi na siya umuuwi sa condo ko. Minsan pa, nagdadala na ng damit at tatlong araw
na wala.
Naiintindihan ko naman. The station has offered her a great deal and she said it's
her dream. Wala nang mas
sasaya pa sa akin basta makamit niya ang kanyang mga pangarap. My dreamis for her
to reach her dreams. I
cannot let my needs stop her fromdoing what she wants.
Naalala ko noon... Noong nasa malayo pa lang siya at sinusubukan ko pang magtagpo
ulit ang mundo naming
dalawa.
Because for the past years, kahit na ginawan niya pa ako ng masama, hindi ko
kailanman siya sinisi. I was
that crazy. And I figured, I may never be this crazy for another girl in this
lifetime again.
"Look," itinapon ni Andres sa aking lamesa noon ang isang magazine na may tatlong
babaeng cover.
P 43-8
I did not even bother to look at the other two, my eyes flew immediately to the
only one. Kakadating ko lang
galing abroad at ito ang ibubungad ni Andres sa akin.
Kahit nasa ibang bansa ako, I get curious about her all the time that I usually
spend some time of the day to
check on her. Fuck, that's just disgusting and creepy at the same time!
Tinitigan ko ang magazine. Nakaupo siya roon at seryosong nakatingin sa kumukuha ng
larawan. Her band's
name is Astra. She can sing and dance and she has the most fans between them.
"Your archnemesis is all grown up and beautiful," tukso ni Andres.
Binuksan ko ang magazine samantalang naupo na sa dulo ng aking lamesa si Andres,
nakangisi at mukhang
may masamang iniisip. I ignored the other pages without her and waited until I saw
their pictures.
Pink lips, hooded and mysterious eyes, narrow nose, wavy hair, and a mature body
that doesn't fit for a young
girl. Wait, she isn't young anymore. She's probably in her twenties, right now.
Kaya... hmmm...
I played with my lips while watching her poses. May isa roong medyo awang ang labi
niya at mapupungay
ang mga mata. Her curves were on the right places. Pero kahit noon pa mang bata pa
siya, she already has
that body.
Nilapag ko ang magazine at pilit na inalayo iyon sa akin. Hindi pwede 'yan sa akin.
Pagbabawalan ko lang
'yan kung sakaling...
"Anong problema?" tanong ni Andres.
"Tss. That girl did not even grow up at all," sabi ko. Nagulat ako sa sariling
pagkakairita.
"Did not grow up? Can you hear yourself, Vince? Kung sabagay, baka hilig mo talaga
siya dahil mas bata
siya ng lubos sa'yo."
He smirked more.
"Old carabao eats young grass, eh?"
"Shut up, Andres." Muli kong binalingan ang magazine. Nakakunot-noo at nguso habang
sinusuri ang loob
noon.
Humalakhak si Andres at siya na mismo ang nagpatuloy sa paghawi ng pahina para
makita ko ang susunod na
picture at ang article.
This time, it's a picture on bird's eye view. Nakahiga sila with all the furry
stuff on their body. Her cleavage
is showing dahil sa damit. And she's also craning her neck like she's giving access
to it. Damn!
Nilingon ko ang interview kung saan may quick facts sa kanila.
Eury
Name: Eurydyce Amethyst Saniel
P 43-9
Birthday: February 22
Status: Very single
Very single? Tss. Why should that be included, anyway? It's not like they are
telling everyone that they can
court her.
Nilingon ko ulit ang picture niya.
"Baka may boyfriend 'yan. Sa showbiz pa naman mas mabenta kung 'di sinasabing may
boyfriend," si Andres.
"Wala 'yang boyfriend," pagtatama ko para pawiin ang iritasyon ko sa sinasabi ni
Andres. Alamniya talaga
kung paano ako gagalitin.
Andres smirked. "Oh? Bakit? Katext mo?"
"Her dreams are important to her. I doubt she'll entertain boys."
Hindi na dinugtungan ni Andres ang sinabi niya. Kaya tumayo na ako at nilagay sa
harap niya ang
appointments ko sa araw na iyon. Dinungaw niya iyon at nag-ayos na ako ng coat para
makatulak na patungo
roon.
"Shangrila?" he smirked.
"Yes," kalmado kong sagot.
"And you're going there, imbes na ako lang?"
Hindi ako sumagot. Ngumuso ako habang nagsisimula na siyang tumawa.
"This couldn't be a co incedence, brother. Your first appointment was also where
her show is. Ngayon, doon
ka? Anong meron? Fashion Show sa Atrium? Kasali siya 'no?"
"What are you talking about?" tanong ko sabay ayos naman ng relo ko ngayon.
"Oh..." Humagalpak ulit siya. "Kaya ka puro laro sa mga babae, huh? May natatangi
kang gusto. Too bad, I
think she hates you so much. Or worst, she doesn't even care that you exist."
"Shut up, Andres. Sa Shangri la ang hotel ni Mr. Chi, kaya roon kami magkikita."
"Paano iyong si Mrs. De Los Santos, bakit sa Mall of Asia kayo nagkita? Doon din
hotel niya? Do you know
it's bad to stalk someone?"
"You stalked my sister-"
"That was different, Vince. We were in a relationship-"
"That's the same thing!" sabay ligpit ko sa iilang gamit nang 'di siya tinitingnan.
P 43-10
"So inaamin mo? That's not the same thing, hindi niya alamna nandyan ka! You're
like a maniac trying to
know of her whereabouts!"
Hindi na ako nagsalita. Ayaw kong makipagtalo pa. Wala rin naman siyang magagawa
kundi sumama sa akin
sa meeting na iyon.
"We are an hour early and for sure that's not because you are an early person!" he
noted nang nakapasok na
kami sa mall at nabasa niya na ng husto ang schedule na binigay ng sekretarya ko.
Tanaw na namin ang stage kung saan ginaganap ang fashion show. I leaned on to the
glass bannister. Si
Andres nasa gilid ko, walang nagawa at nanood na rin.
Kunot noo kong tinitigan mga lumalabas galing sa LCD covered backdrop. Nang
napagtantong wala pa siya
ay pinasadahan ko ng tingin ang audience. There were girls but most are men. Men
within 20s to 40s. Can
you believe it?
I heard themscreama bit. Napatingin ako sa lumabas at nakitang lumabas si Eury.
Wearing a black and gold
cocktail dress, she graced the runaway with so much confidence that I shifted my
position. Ngumuso ako
habang tinitingnan siyang seryoso at sa huli'y ngumiti. I heard someone screamfor
her name.
Umigting ang aking panga.
"Lalaki halos ang fans niya," puna ko.
"Oo. Kaya ka nga nandito, 'di ba?" Andres laughed.
Hindi ako nagsalita. Nanatili ang mga mata ko kay Eury... observing her every
move... admiring her beauty
fromafar. Mayroon kayang nanliligaw sa kanya.
"Balita ko may mga businessman na nanliligaw diyan," si Andres. "For sure, puno ang
backstage ng bulaklak
galing sa mga manliligaw... o kahit lalaking fans."
I gave hima warning look. Ngumisi siya.
"Hindi rin kayo magtatagal niyan kung magiging kayo man. Masasakal 'yan sa'yo.
Artista 'yan, Vince. Normal
ang ganyan sa artista. Kaya kung magiging seloso at mahigpit ka, you will never
work out."
"I won't be a jealous boyfriend... if that happens..." I drawled when I realized
Andres could be right.
Damn!
Tumawa muli si Andres. Mukhang enjoy na enjoy niya ang nangyayari.
"Ano? Patulong tayo para makalapit ka? You can always use your resources, number
one architect in the
Philippines. Talk to her father, man. Or our past clients?"
"Hindi ako desperado," sabi ko. "Bata pa siya."
"Oh! Hindi ka pa desperado sa lagay na 'to, ha? Talagang hindi!" Andres laughed.
P 43-11
Umiling na lamang ako tuwing naaalala ko iyon. Ngayon, nandito ako sa condo...
naghihintay sa kanya.
Dalawang araw na siyang hindi umuuwi dahil sa trabaho at nag-aalala na ako.
"Vince," her voice relieved me fromall the physical and mental pain I'mfeeling.
"Baby, are you coming home tonight?" pagmamakaawa na iyon.
"Hindi ako pwede, e. May gagawin pa kasi ako para sa movie. Matulog ka na."
"Oh. Okay. Kumain ka na ba? Pinabigyan kita ng pagkain-"
"Kumain na ako. May hinanda naman dito, e."
So she did not eat the food my bodyguard gave her.
"You should at least rest," sabi ko.
"Hindi pwedeng magpahinga, e. Maraming gagawin. Pasensya ka na."
"It's okay. I'mjust worried about you..." I whispered huskily.
Hindi siya nagsalita ng ilang sandali. Nagkasabay pa kami nang sa wakas ay
nagsalita siya.
"Want me to-"
"Ibababa ko na-"
Oh.
Pumikit ako ng mariin at hinilot ang sentido. I have never been this fucking crazy
over a girl. At ang alamko
sa sarili ko, may mas ibabaliw pa ako sa kanya kesa rito.
"Okay. I hope you rest. I love you, Eury,"
"Good night, Vince." Pinutol niya agad ang linya.
Halos malukot ko ang cellphone pagkababa nito. It's been almost two weeks and I
haven't heard her say it. At
lagi siyang malamig at ganito.
Hindi ako naniniwalang wala. Hindi. She's just busy. Pressured. Preoccupied with so
many things.
Damn, Eury! What is it?
Hindi na ako nakuntento. Hindi ako makakatulog sa gabing ito kung hindi ko siya
masisilayan kahit saglit
lang.
Nagbihis ako at nagpasya na bibisitahin ko siya sa istasyon na 'yan. How could I
have her and not have her at
the same time? I can be patient for a long time but I have to have her at least for
a while to fuel me. To keep
me sane. To set all my doubts free. And to assure myself that we are really fine.
P 43-12
Tama nga ako.
Kahinaan ko nga siya.
Passion will always be a weakness. It could lead you to hell, even when it feels
like heaven. It could lead
you to evil, when all you want is good.
Tinuro sa akin kung nasaan siya. At pagkapasok ko sa tamang palapag ay saktong
nakita ko ang kanyang ex
boyfriend na papasok sa isang kwartong tinukoy sa akin.
The roomhas a large glass window. Kita ang loob galing sa labas kaya mas pinili ko
munang tingnan kung
ano ang nangyayari sa loob.
On a recliner, Eury is sleeping. Sa loob ay may iilang staff na tahimik at mukhang
nagpapahinga na rin.
Lumapit ang ex niya sa kanya at nilagyan siya ng kumot. Nagkatinginan ang mga staff
na naroon at nagsitayuan
para umalis.
Her ex carressed her face slowly. She moved a bit, pursing her lips in her sleep.
Ang galit ay nanuot sa aking kalamnan. You know what they say about passion turned
into evil? Eto 'yon. The
only thing I'mthinking about right now is to pound on his ex's face. Pinigilan ko
ang sarili ko dahil mas inisip
ko na hindi 'yan... mahal ako ni Eury. Ako ang pinili niya.
But my mind is clouded with so many questions like: Akala ko ba abala siya? Akala
ko hindi siya
makakapagpahinga? Akala ko marami siyang ginagawa? Bakit ngayon, natutulog lang
pala siya? Not that I
don't want her to rest, but I want an explanation fromher. Why can't she rest
beside me? Why does she have
to rest here and with that fucking bastard?
Pumasok ako sa loob. Nilingon ako ni Zander at nang nakitang palapit ay tumayo siya
at lumayo kay Eury. I
amjust a fiber away frompunching himand literally go berserk when Eury slowly
opened her eyes.
"Eury," tawag ko.
Nang nakita ako at agad siyang bumangon. Hurt washed over me when I felt how guilty
she is. Pakiramdam
ko, may ginagawa siyang masama. Pakiramdamko, may hindi ako alam.
"V-Vince, anong ginagawa mo rito?" tanong niya.
I turned to his ex who started to strut out of the scene. Bumaling ako kay Eury.
"I just want to visit you," sabi ko. "I just thought you're busy. Kung gusto mo,
you can rest at home. I will
wake you up when it's your call time. Ihahatid kita pabalik-"
"Dito lang ako," nag-iwas siya ng tingin.
Nagtiim-bagang ako.
Pinanood ko siya habang inaayos niya ang kanyang kumot. Nakatingin siya sa akin na
tila ba nagtatanong kung
ano pa ba ang ginagawa ko rito.
P 43-13
My mind works so well. Instead of taking her indifference in a different context, I
understand that it is the
nature of her work. Siguro ay pagod siya sa mga ginawa at hindi niya na kayang
sumama pa sa akin o umuwi
para makapagpahinga.
Hinaplos ko ang kanyang ulo. Nag-iwas siya ng tingin at pinikit niya ang kanyang
mga mata.
"You're done eating dinner?" I asked.
"Yeah," she simply answered.
I nodded again. Gusto kong magtanong sa kanya kung anong oras ba ang call time niya
bukas. But I trust that
she'll sleep here again tonight because their call time might be very early.
Kahit pa gaano 'yan ka aga, gigisingin naman kita, umuwi ka lang sa'tin. Sa'kin.
"I-I'll go now. I'll let you rest."
"Okay." She did not even open her eyes.
"I love you," bulong ko sabay halik sa kanyang labi.
She did not say anything anymore. Nanatili siyang walang imik, nakapikit, at hindi
gumagalaw. Umalis ako
roon pagkatapos kausapin ang iilan sa mga P.A. niya, including Genta who looks
after her everyday.
Pagkalabas ay ang mga bodyguards naman ang kinausap ko. I swear to God if anything
will ever happen to
her while she's at work and they're on their job, I will make sure they never find
another job again. Ngunit
nang nakasakay na ako sa sasakyan, mag-isa, at tahimik, hindi ko na maiwasan ang
paglalakbay ng isipan.
The thoughts I chose not to think about surfaced.
Why is she cold? What is her problem? Is she really that tired?
Can she stop for a while? Pwede bang magbakasyon kami? Pwede bang magkasama kami?
Pwede bang...
huwag na lang muna siyang magtrabaho?
You selfish, idiot! Hinampas ko ang manibela ng aking sasakyan.
For years, I have admired her fromafar despite the anger and hatred she gave me.
Masokista na talaga ata
ako. And now that I finally have her for myself, oras naman ang wala para sa kanya.
Kailan magkakaroon ng
para sa akin?
Hindi ka na talaga nakuntento! Isn't it enough that you're her boyfriend, right
now, Vince?
No. I want to marry her. I know she will honor vows. Paano pa kung ginawa sa harap
ng Panginoon. I honor
it so much, too, that I want her vows and mine in front of that altar. Pero paano
mangyayari iyon ngayon kung
ganito? I doubt she's allowed to marry yet. She's rising to her peak as an actress.
I doubt she's even willing to
do that, when all her life I saw how she chased for her dreams.
Gaano ka mapaglaro ang tadhana? I was also chasing my dreams all my life. Pero
dalawa ang pangarap ko,
ang una'y nakamit ko na, ang pangalawa kailangan pa ng pagpapasensya at
paghihintay.
P 43-14
Kahit pa gulo na ang utak ko, binaliwala ko iyon.
Nagpatuloy ako sa pagtatrabaho. Inalu lamang ang sarili sa maaaring gawin ng pera
sa aming dalawa, sa
aming buhay, at sa mga magiging anak namin. I will strive more so if she fears of
having no money to spend, I
can provide for us. Napangiti ako habang iniisip ko iyon.
Nasa opisina ako noon. Ala una ng hapon at nasa kalagitnaan ng isang importanteng
meeting sa isang bigating
kliyente. While my teamis proposing something, nakatanggap ako ng text galing kay
Eury.
Eury:
Vince, uuwi ako ngayon saglit para kumuha ng damit. Hindi ako uuwi mamayang gabi
dahil may shooting pa
kami.
Uuwi siya! Habang wala ako!
To cut it short, I missed the meeting just so I could go home and see her. Naabutan
ko siya. Papunta na kasi
ako sa condo noong nagtext ang bodyguard na ganoon din siya.
She was inside my roomwhen I came. I smirked when I realized that I did not text
her about this. Pinihit ko
ang door handle ng kwarto at pumasok ako sa loob. Pagkapasok ay napawi ang
isasalubong kong ngiti. She's
packing her clothes in a small luggage.
Alamkong maaaring sobrang dami niyang kailangang damit para sa shooting. But hell,
who amI kidding?
Kumabog ang puso ko nang natantong unti-unti nang sinasabuhay ang mga takot ko.
"Where are you going?" I asked.
Kitang-kita ko ang gulat sa mga mata niya sa biglaan kong pagdating. Hindi niya
inasahan iyon pero nahalata
kong bukod sa gulat, may bakas ng takot din.
"S-Sa istasyon, Vince... Uh, ba't ka pala narito?" she asked and continued packing
her clothes.
Nakapamulsa ko siyang nilapitan. Nakita ko ang bahagyang pagsulyap niya at
mabilisang paglayo nang
nakalapit ako.
"I came here to see you."
"Hindi ba may trabaho ka?" tanong niya, nakatalikod at kumukuha pa ng damit sa loob
ng walk-i closet.
"It's only a meeting," hindi ko na maitago ang lamig sa boses ko.
Pisikal na sakit at iritasyon ang nararamdaman ko. I want to understand everything
clearly. I amtrying my
best to be okay and understand her situation but I must admit, I amnot very
understanding. I amnot very
patient. And I amnot dense.
"Ganoon ba? Nga pala, hindi muna ako uuwi ng ilang araw dahil busy ako sa trabaho,"
hindi siya makatingin
sa akin.
P 43-15
"You have work kahit gabi?" nagtaas ako ng noo.
"Baka..."
"If you're not sure, then can't you go home and rest here instead. Huwag na sa
istasyon. You can rest here-"
"Vince, mas mabuting doon na lang," ngayon nakatingin na siya sa akin. She sounds
irritated.
Kumalma agad ako nang nakita ang iritasyon sa kanya. The last thing I want is to
annoy her.
"I-I'mjust saying, Eury, na pwede kitang ihatid sa istasyon. It's not very far
fromhere."
"Hindi na. Mas mabuting doon na ako magpahinga." Nag-iwas ulit siya ng tingin at
nagligpit muli ng gamit.
Nilapitan ko siya at nahawakan sa palapulsuhan. Pumunta ako sa kanyang likod at
niyakap siya galing doon. I
felt her stiffen. Akala ko'y luluwang siya kalaunan pero nanatili siyang estatwa
habang nakayakap ako.
Her guilty face is reflected on the large mirror beside our roomtelevision.
"But I miss you, baby," I whispered on her hair. "I miss you bad."
"Vince, kailangan sa t-trabaho, e."
Kumurap-kurap siya. That's how she is when she's lying. Nagtiim-bagang ako. Gusto
kong maniwala at
habaan pa ang pasensya ko dahil kung hindi ko siya kayang pagpasensyahan, wala
akong karapatan sa kanya.
"Even just for three hours. I won't disturb you. Gusto lang kitang alagaan. Gusto
kong magpahinga ka sa tabi
ko, Eury."
"Vince!" now she sounds real annoyed.
Ako naman ang naestatwa nang kinalas niya ang aking yakap at hinarap ako. Her
defensive stance made me
cold. Para akong nabuhusan ng malamig na tubig. Physical pain is present in my gut
and in my fucking chest.
"Hindi mo ba maiintindihan na kailangan sa trabaho ko?"
"I know, Eury. Naiintindihan ko. I'mjust-"
"Naiintindihan mo? Ba't 'di ka pumapayag?" tumataas ang tono ng boses niya.
Napaawang ang labi ko. Pumapayag ako. I just really miss her, that's all. I just
really miss her. Is it wrong to
miss her?
"Kung hindi mo pala maintindihan ang trabaho ko, e 'di maghiwalay na lang tayo!"
What the hell?
"Baby, baby..." mabilis ko siyang nilapitan para pakalmahin ngunit hinawi niya ang
kamay ko at umatras siya
para makalayo sa akin.
P 43-16
"No, Vince! Stop doing that! Stop touching me just to prove a point!"
Hindi na ako nagsalita. She's very angry. I might be angry as well pero ayaw kong
gatungan pa ang apoy niya.
"Ganito talaga ang trabaho ko! Wala ako sa bahay! Isang linggo akong mawawala
ngayon. At kung hindi mo
'yon kaya, iwan mo na lang ako! Maghiwalay na lang tayo!"
What the fuck? Sinasabi niya 'yan agad? Sa lahat ng nangyari, isang pagtatalo lang,
iiwan agad?
"You respond that way on our first misunderstanding? Hiwalay agad? We should talk
about this-"
"Wala tayong dapat pag-usapan pa! Vince, sinasakal mo na ako, e!"
Sinasakal? Kung sinasakal kita, sana lahat ng pangamba ko, sinabi ko na. Lahat ng
ayaw ko, hindi ko na
inintindi! God! And now she's accusing me of that? I can't believe her!
"Baby, that's not it," marahan kong sinabi para makalma siya at ang sarili ko.
I swear to God my eyes is now burning. Mabilis ang hininga niya at kita sa kanyang
mukha ang hindi mamatay
matay na galit sa akin. Wala akong maramdaman kundi takot. Takot lang.
"This is my dream, Vince! Importante ito sa akin kaya wala kang karapatan na
pagbawalan ako sa kahit ano!"
"Hindi kita pinagbabawalan."
"This is the most important thing to me! My career! And it is happening right now!
Hindi ako makakapayag na
ang relasyon natin ang makakasira nito, Vince! Kaya kung eto pala ang makakasira sa
atin, mas gugustuhin ko
pang maghiwalay na lang tayo!"
"Oh!"
Lumapit ako sa kanya. Nanginginig ang boses ko pero sinusubukan kong kumalma.
"I know... You love this, okay? I understand."
Niyakap ko siya kahit panay ang tulak niya sa akin. Hot tears streamdown her eyes.
Kinagat ko ang labi ko at
pinalis ang mga luhang iyon pero iniwas niya ang mukha niya sa akin.
"I'msorry. I'll just wait when you're done being busy."
"I won't be done, Vince. Ganito na ang magiging buhay ko simula ngayon," she said.
Natahimik ako. Pumikit ako ng mariin at mahigpit siyang niyakap. Mahigpit na
mahigpit. Because I felt it... I
can feel that she's slipping away fromme.
Pakiramdamko, ako itong sobrang nakahawak at nakakapit sa kanya samantalang siya'y
gusto nang
makawala.
Siya lang ang kahinaan ko sa buhay na ito. Kasiyahan niya ang pangarap ko. If I
give her happiness, I will
P 43-17
give my last breath just to see her smile. If I give her despair, I will leave and
never return just to promise
her relief.
I love her selfishly at times. May mga oras na gusto ko siyang ikulong sa akin. May
mga panahon na ayaw ko
siyang magtrabaho, lalo na sa trabaho niya ngayon. May mga oras na gusto ko siyang
pagbawalan sa kahit
anong makakapagpangamba sa akin. But I've learned fromher parents' kind of love...
and I cannot afford to
give her that kind of love now.
I want to give her the love that she deserves. No matter how much it will cost
me... no matter if it will cost
my heart.
Ibibigay ko sa kanya ang pag-ibig na dapat ay noon pa lang niya naramdaman. Ang
pag-ibig na hindi
namimilit, hindi namimigil, at mapagparaya. Because that's how she should be
loved... That's how I want her
to be loved... That's the only way to love her... And this is how I hope to love
her, too.
Ibibigay ko sa kanya ang pagmamahal na kailangan niya. Masakit sa akin iyon pero sa
paraang ito ko siya
gustong mahalin.
"I will be patient, Eury. Don't worry. I'll be right here. I love you," I whispered
to her assuringly.
Inayos niya ang luggage at agad na binaba. Hindi niya na ako nilingon pa nang
umalis siya. Wala na rin
siyang sinabi pagkatapos pa ng sinabi ko.
The next days were hell. I couldn't concentrate. Palagi akong nakatingin sa
cellphone, nag-aabang ng kung
ano. At hindi nga siya umuwi na ulit pagkatapos noon. I wonder what she's doing but
my bodyguards tell me,
nagtatrabaho lang naman daw.
"Ano 'yan? Back to the good old stalking days?" Andres laughed when he saw me
searching for Eury's name
in the usual social media sites.
May mga espekulasyon ngayon na wala na kami at sila na ni Zander. Well, that's
life. It's showbizso it
happens all the time.
Binaba ko ang cellphone ko at nilingon ang aking laptop. Sa araw na iyon, kasama pa
ang matalik niyang
kaibigan sa aming meeting. And Eury's friend, Amer, couldn't even look at me in the
eye when he's talking.
"Nagkikita ba kayo ni Eury?" tanong ko pagkatapos noong meeting.
Nagmamadali niyang hinagilap ang mga gamit niya sa lamesa. Sinarado ko ang laptop
niya at nanatili ang
kamay ko sa ibabaw para hindi siya makaalis. Napatingin siya sa akin nang nakita
ang ginawa ko.
"Oo naman," sagot niya.
"Kailan?" tanong ko.
"K-Kahapon. Noong nagkalugar siya. Alis na ako, Architect," si Amer.
Anger slowly consumed me. Nagkita sila? Kahapon noong nagkalugar si Eury? She has
time, huh? Damn it! I
know I shouldn't ask for her time. Ibibigay niya sa akin iyon kung sapat! Hindi na
dapat ako nakekealampa.
P 43-18
Inalu ko ulit ang sarili ko just to get through the day. Mas pinili kong isipin na
hahayaan ko siya sa gusto
niyang gawin kahit pa sa kalooblooban ko, alamkong may problema na.
Nasa bahay na ako nang nagdesisyon na kailangan ko talaga siyang makita. We need to
talk about our
problem. Gustuhin ko mang hayaan siya, it's still not healthy for a relationship to
have small problems like
this. I can't let this go on. We need to fix it. I want us to last. To even never
end.
Bumisita ulit ako sa istasyon. To avoid looking forlorn and sad, I brought flowers.
Napagtanto kong hindi ko
siya kailanman nabigyan nito. Siguro ay dahil sa aming simula at sa lahat ng
nangyari.
Sa labas pa lang, kita ko na ang pagkakailang ng mga staff. There were
uncomfortable whispers. Some were
even shaking their heads. Binalewala ko iyon. Maybe because they all think we're
really are done.
Sa parehong roomko nakita muli si Eury. Ang salaming bintana nito ay natatabunan ng
blinds. Half closed
lamang kaya didiretso sana ako sa loob ngunit sa munting siwang ay nakita ko siya.
She's doing nothing. She's just eating fruits while talking to Zander. Nagtatawanan
sila. She's wearing a
spaghetti strap and a jogger pants. May kumot sa kanyang hita habang nakaupo siya
sa parehong recliner.
She's going to sleep?
Tiningnan ko ang oras sa aking wristwatch at nakitang alas otso ng gabi. Pipihit na
sana ako sa door handle
nang may lumabas at sumalubong sa akin. Her manager, "Tita Daisy", greeted and
smiled at me.
"Pasok ka, Architect!" lumaki ang ngisi niya noong sarado na ang pintuan.
Kumikislap ang mga mata habang
ginigiya ako.
"Anong oras po ang call time ni Eury bukas?"
"Ah!? Bukas? Alas dose pa ng tanghali. Pero rito lang siya matutulog... ngayon..."
she said, hesitating the last
word. "Excuse me... uh..."
Hilaw na ang ngiti nito ngayon. Umaamba siyang aalis na hindi.
"Pasok ka na." Pagkatapos ay umalis agad.
That was my cue. Her call time is still twelve noon. Alas otso ng gabi, wala na
siyang trabaho pero hindi
siya umuuwi.
"Ano, Vince?"
Iniwan niya ang lugar para makapag-usap kami. Ang bulaklak ay itinabi niya lamang
sa recliner at hindi na
muling tiningnan.
Pinagdasal ko na sana nakita niya sa mga mata ko ang sakit, hindi ang galit. I wish
to broaden my
understanding but I'mat my limits. I need her explanation. And I need it now.
"Let's go home," malamig kong sambit.
"Sabi ko hindi ako uuwi, 'di ba?" aniya.
P 43-19
"You have no work tonight. Alas dose pa ang trabaho mo bukas, Eury. Sa condo ka na
magpahinga-"
"Vince, I told you I'mnot going home for the whole week! Mahirap bang intindihin
iyon?"
Hinilot ko ang aking sentido. Hindi ako magsasalita habang galit ako. Ayaw kong
masumbatan siya habang
sinisikap kong mag pasensya. But then I realized, I came here so we could talk
about this. I can't let this
problembetween us go on!
"Yes..."
"Ano?"
Umigting ang panga ko. Tinitigan ko siya. Nangungulila ako sa kanyang malalambot na
labi, sa kanyang
maaamong mga mata, sa kanyang tawa, sa kanyang mabangong buhok, sa kanyang ngiti,
sa kanyang iniisip.
Nangungulila ako. Dahil tingin ko, hindi niya na ulit nasabi pa sa akin kung ano
talaga ang tunay niyang
iniisip. She had been lying to me.
"I don't understand why you're staying here when you can be home for tonight, Eury!
You live under my roof!
You are my responsibility! Dapat ay umuwi ka sa'kin!"
"Vince, nagtatrabaho ako! Hindi mo maiintindihan, e!"
"You're done working. You're preparing to sleep, right? Eury... Please? Kahit isang
araw na lang sa isang
linggo kang umuwi. Kahit isang gabi lang. Don't worry, I will let you rest the
whole night if that's what you
want, baby..." pabulong at nagmamakaawa kong sinabi. "Please, I miss you."
Sinubukan kong hawakan siya pero umatras siya para makaiwas. Kitang-kita ko ang
galit at pagiging mailap
niya.
"Vince, kailangan ko 'to. Gusto ko 'tong ginagawa ko..."
"I know, baby. But... don't you miss me?"
Fuck! I sound so desperate now. Namilog ang mga mata niya, tila ba may nasabi akong
mali.
Tinulak niya ako. Wala akong lakas na nagpaubaya sa kanyang ginawa. Huminga ako ng
malalimat yumuko.
"You don't understand! This is my dream! At ayaw ko na, V-Vince!" iyak niya.
Hindi ako nakapagsalita. Tinitigan ko ang panginginig ng kanyang labi at ang
pagbuhos ng kanyang luha.
"Sakal na sakal na ako."
What? My jaw dropped open, unable to breath properly while watching her in sorrow
because of our
relationship.
"Gusto ko makamtan ang mga pangarap ko at hindi kita kailangan!"
"Bakit? Eury, let's talk about this," napapaos na ako.
P 43-20
"Hindi ko makakamit ang mga pangarap ko, Vince, kung patuloy kang ganito!"
Fuck!
"I-I'll change my... baby, what do you want me to do?" hinagilap kong muli ang
kanyang siko. Sinusubukan
kong magpakatatag at makabuo ng tamang mga salita kahit na sobrang gulo ko na.
"Hindi mo naiintindihan! When you're around, I won't achieve anything! While we are
in a relationship, I
will never reach my dreams!"
Parang lumubog ang puso ko sa sinabi niya. Hindi ako makapagsalita. The only
question that's in my mind
right now is this: Ano ang gusto mong gawin ko?
At natatakot ako na ang magiging sagot niya ay hindi ko gusto... pero hindi ko man
iyon magugustuhan, labag
man sa akin, mas natatakot ako na susundin ko parin iyon ano man ang mangyari.
Because maybe... there was really nothing for me fromher. It was always hatred. I
had always been hatred.
Maybe the love I felt was only because I was desperate for her love. Or maybe she
did love me a bit, but her
life is dedicated to her dreams. Sino ako para pumagitna sa kanya at sa kanyang mga
pangarap? Pagkatapos
kong matupad ang unang pangarap ko, isa na lang ang pinangarap ko pa - siya.
"I want to reach my dreams, Vince! At para magawa ko 'yon, kailangan nating
maghiwalay!"
Umiling ako. Hindi ko maintindihan kung anong kinalaman ng pangarap niya sa
relasyon naming dalawa.
"I will never be loved by my fans if I have you! I can never concentrate when I
have you! I can never freely
pursue my dreams if we are together!"
"Eury, hindi ko maintindihan. I support you in everything-"
"Fans are expecting me to want Zander, hindi ikaw! At gagawin ko ang lahat
magustuhan lang nila ako! Kahit
pa maghiwalay tayong dalawa, Vince!"
Hindi na ako nakapagsalita. Yumuko na lamang ako. My eyes burned, my breathing is
hard-earned.
"Hindi mo kailanman maiintindihan iyon dahil hindi ka naman naging artista! Ganito
rito, Vince! Ganyan
talaga! May opportunity na ako, tapos 'di ko pa maabot dahil dito? Maghiwalay na
lang tayo, please, Vince."
Nagmamakaawa siyang maghiwalay na kami.
Of course, baby. As you wish, baby.
Kinagat ko ang labi ko. Nanghihina na. Pagkatapos nito, aalis ako. Pagkatapos nito,
hindi ko na kayang
magpakita pa. Pagkatapos nito, hindi ko na kayang lingunin pa siya.
"Ito na 'yong hinihintay ko noon pa man. Abot kamay ko na, Vince. Ikaw na lang ang
pumipigil sa akin!" she
cried.
I can't look at her. Is my presence that painful?
P 43-21
"Parang awa mo na, maghiwalay na tayong dalawa. I will never be successful if I
have you. I will never get
my dreams, when you're holding me. I will never be happy with you."
Tumango ako.
Ayaw ko na siyang tanungin kung minahal niya ba talaga ako. Ayaw ko na siyang
tanungin ng kahit ano. All
her words were enough.
"I'msorry for keeping you away fromyour dreams. You will have it fromnow on, Eury,"
sabi ko.
"Thank you..." her voice broke.
My heart broke.
Hindi na ata ako makakapayag na maranasan pang ulit iyon. I shifted on my seat as I
watch Vanessa walk
towards my table. I cannot afford to lose Eury again.
Tahimik kami buong byahe patungo sa kanila. Hinawakan ko ang kamay niya para mas
kumalma pa siya.
Iniisip ko lang kung bukod sa nangyari kanina sa istasyon, may nagpapakaba pa bang
iba sa kanya... gaya ng...
makikipagkita kami ngayon sa kanyang ama't ina.
"Are you ready?" I asked.
Dinala ko ang kamay niya sa aking labi para mahalikan. I heard her father was
furious noong nalamang
naghiwalay kami noon. Her father is celebrating right now dahil sa pagbabalikan
namin. Pero ayaw kong
tanggapin siya ng kanyang mga magulang dahil lang doon.
"Yeah..." lutang niyang sagot.
Lumabas kami sa Corvette. Pagkalabas ko ay nakita kong hindi na siya hinintay ng
kanyang ama't ina na
makalapit. Both were crying and running towards her. Sinarado ko ang sasakyan at
pinagmasdan sila. Kitangkita
ko ang pagkakagulat ni Eury. Nilingon niya ako sa pagtataka ngunit may luha rin sa
kanyang mga mata.
"I'msorry for the rough childhood, a-anak," basag ang boses ni Judge Demetria
habang niyayakap ng
mahigpit si Eury.
"I-It's okay, Mommy."
Damn! Damn!
Damn, that's my baby!
Ngumiti ako. I think I fell a little more for her. Fuck it!
"Eury! Patawarin mo sana kami sa lahat ng p-pagkukulang..." nanginig ang boses ni
Architect EphraimSaniel
at agad nang niyakap na rin si Eury.
Umiiyak si Judge habang tinitingnan ang dalawa. Architect's shoulder shivered while
he's embracing Eury. At
tingin ko, hindi lang pisikal niya itong niyakap. He's embracing Eury's strengths,
weaknesses, brokenness,
P 43-22
flaws, and beauty.
I saw that first, Archiect. I saw her first. I saw the beauty and strength in spite
of the devastating brokenness,
flaws, and weaknesses. I saw her first.
Siguro ay nakita nila ang video ng press conference ni Eury. Siguro ay napagtanto
nila ang lahat na matagal
ko nang nakita.
Nilingon ko si Eury na ngayon ay pinapahiran ang luha sa kanyang pisngi. I want to
wipe away her tears but I
understand that this is her moment.
I'mhappy for you, baby.
"Hindi ako naging mabuting ama sa iyo, anak! I never saw your pain. I never thought
it could affect you this
much! I-I'mso, so sorry..."
"Daddy, ayos lang po. Naiintindihan ko. Okay na po ako-"
"I'msorry... I'msorry, anak. I have not been fair to you. I'mso, so sorry."
"I've long forgiven you, Daddy. We all make mistakesm. Vince has forgiven me sa mga
kasalanan ko. Kaya...
I know how to forgive the mistakes of others... Especially you... Mommy, D-
Daddy..."
I bit my lower lip. Hinanap niya ako sa gulo ng kanyang ama't ina. Nang nagtama ang
tingin naming dalawa,
she smiled through her tears. I smiled back.
Fromthat day on, I promise to dedicate everything I do in my life to you, Eurydyce
Amethyst Saniel-Hidalgo,
and our future children, and to The Person, The Wind, who brought us together.
"Hindi ka parin nadadala?" tanong ni Vanessa na nagdala sa akin muli sa
kasalukuyan.
She smirked. Kinuha ko ang isang papel sa ilalimng iilang dokumento. I've never
been harsh to my
employees. Hard, maybe, when we're at work. But harsh, never.
"Nagkabalikan kayo? Nakita ko 'yong interview niya."
Nilapag ko ang papel sa harap ng aking lamesa. Dinungaw iyon ni Vanessa. She's been
a dear friend to me
since I was in college. Magaling siya sa kanyang trabaho, but I don't find her
exceptionally irreplaceable.
Though, even if she is irreplaceable, I will still choose this.
"What?" gulat niyang sinabi.
She's fired. I'mfiring her. Effective today.
"Ano pang ginawa mo?" tanong ko at sigurado akong alamniya ang tinutukoy ko.
Her tears fell. Agad siyang lumapit para magmakaawa sa akin. Siya ang nagsabi kay
Zander tungkol sa kaso
ko kay Eury. Alamkong mauungkat iyon pero naging malaki ang epekto ng ginawa niya
sa nangyari sa amin ni
Eury noon. I can't forgive that.
P 43-23
"Vince, please..."
"You engineered her ex boyfriend's house..." hindi iyon tanong.
"Vince, I just don't want you to be crazy for that woman! Ilang beses ka na niyang
niloko! She's
manipulative... she's playing victim-"
"Get out!"
"Vince, please..." she cried.
Alamko. Masakit tingnan na ang itinuring kong kaibigan ay nasasaktan. Hindi ko
gustong gawin ito pero mas
hindi ko kayang palagpasin.
"I love you, Vince. I have loved you, ever since... And I don't understand... w-why
you like her so much!
She's spoiled! She's-"
Malamig kong tinitigan si Vanessa. "I want to still be casual with you after this,
Vanessa. So please, go now
before I change my mind."
Pinalis niya ang kanyang mga luha at nagkukumahog na umalis na ng aking opisina.
Huminga ako ng malalim
at nilingon ang tanawin sa labas. The skycrapers of the city and the almost setting
sun is a such sight to
behold. Like an ending to a beautiful and devastating day so the calmand cold night
will begin.
My phone beeped. Tiningnan ko ang mensahe galing kay Eury. Her face etched on my
phone's background...
hindi dahil ganoon ako ka baliw sa kanya. I smirked. Siya ang nag lagay ng picture
niya bilang background
nito. Pouting, she's angry when she realized that she's not my phone's background.
Ni hindi ko alamna
kailangan ganoon iyon. Mabuti na lang din at pinalitan niya ng kanyang mukha. I
like my phone this way.
Eury:
Anong oras ka uuwi? I miss you.
Humilig ako sa aking swivel chair. This is the only thing that will ever matter.
No matter how cold, dark, and mysterious the night will be... No matter how hard
and violent the winds will
blow... she will always be blown to me. And I will always... always... find my way
to her. No matter what.
Ako:
I'm done with work. I love you.
wooohhhhhhh can I havea Vince??? Re-read: 01/21/18 5:25 pmI love uEury and Vincent.
P 43-24