SEMINARSKI RAD

Predmet:Logistički centri
Tema:

Student: Asistent:
Mitrović Predrag 79/11 Mr Željko Stević
Jelena Đedović 158/11

Doboj 2014
Sadržaj

O RADU.....................................................................................................................................3

Diskusioni radovi....................................................................................................................3

Priznanje..................................................................................................................................3

Sažetak....................................................................................................................................4

UVOD.........................................................................................................................................5

POJAM LOGISTIČKIH TROŠKOVA.......................................................................................7

Terinologija troškova mjerenja brodom..................................................................................7

Kompleks u procesu procjene troškova..................................................................................8

Metode procjene logistike košta na makro nivoa..................................................................10

Potencijalni pristupi identifikovanju logističkih troškova.....................................................11

Struktura logistike košta u literaturi i u akademskim publikacijama....................................12

LITERATURA..........................................................................................................................13

3
O RADU

Međunarodni transport forum na OECD je međuvladina organizacija sa 53 zemalja članica.

On djeluje kao s ciljem strateškog pomaganja, oblikovatni plan prometne politike na
globalnom nivou, te osiguravajući da pridonosi ekonomski rast, zaštita okoliša, socijalna
uključenost i očuvanje ljudskog život i blagostanje. Međunarodni transportni forum
organizuje godišnji skup ministara zajedno s vodećim predstavnicima industrije, civilnog
društva i akademske zajednice.Međunarodni transport forum je nastao po deklaraciji izdatoj
od strane savjeta ministara CEMT-a (Europske konferencije ministara transporta), na
ministarskoj sjednici, u maju 2006 pod pravnom nadležnošću protokola o CEMT, potpisanog
u Briselu 17. Oktobra 1953 i pravnih instrumenata OECD.

Članovi Foruma su: Albanija, Armenija, Australija, Austrija, Azerbajdžan, Bjelorusija,

Belgija, Bosna i Hercegovina, Bugarska, Kanada, Čile, Kina, Hrvatska, Češka Republika,
Danska, Estonija, Finska, Francuska, Makedonija, Gruzija, Njemačka, Grčka, Mađarska,
Island, Indija, Irska, Italija, Japan, Koreja, Latvija, Lihtenštajn, Litva, Luksemburg,
Malta, Meksiko, Moldavija, Crna Gora, Holandija, Novi Zeland, Norveška, Poljska, Portugal,
Rumunija, Rusija, Srbija, Slovačka, Slovenija, Španjolska, Švedska, Švicarska, Turska,
Ukrajina, Velika Britanija i Sjedinjene Američke Države.
Centar za istraživanje međunarodnog prevoza foruma okuplja sve statističke i provodi sve
kooperativne statističke programe koji obuhvataju sve vidiove prevoza. Njihovi rezultati se
široko distribuiraju i podrška politike u zemljama članicama koje doprinose godišnjem skupu.

Diskusioni radovi

Međunarodni transport foruma za raspravu serija ima ekonomsko istraživanja, koja provodi u
svom istraživačkom centru, dostupno istraživačima i praktičarima. Cilj je dase pridonese
razumijevanju transportnom sektoru te osigurati priloge za transport plana politike. Diskusioni
radovi ne uredjuju međunarodni prometni forum i oni odražavaju autorske stavove.
Diskusione radove možete preuzeti sa:
www.internationaltransportforum.org/jtrc/DiscussionPapers/jtrcpapers.html
Veb stranica međunarodnog transportnog foruma je: www.internationaltransportforum.org il
za dalje informacije o diskusiji radova pošaljite i-mail:itf.contact@oecd.org

Priznanje

Ovaj rad prvenstveno se temelji na istraživanju provedenom na Turskoj školi za ekonomiju.

Istraživački tim na čelu s prof. Ojala proveli su četiri velika nacionalna istraživanja logistike
od 2006-2012 za ministarstvo transporta i komunikacija u Finskoj, s 2.750 ispitanika. Ova
linija istraživanja je produžena u saradnji sa Svjetskom bankom u cilju uspostavljanja mreže
istraživača i istraživačkih institucija koje se bave troškovima logistike i mjera performansi na
nacionalnom nivou. Ova mreža u izradi zvana je Logistics Performance International
Observatory (LPIO). Međutim, zaključci u ovoj diskusiji knjige su isključivo stavovi autora.

4
Sažetak

Potrebno je razumjeti logistički učinak na nivou države kako bi se

bolje procijenili i olakšali cilj naporne politike trgovine i saobraćaja tokom vremena od zemlje
do zemlje. Niži troškovi za logistiku smanjuju troškove isporuke proizvoda,
time podstiču prodaju, povećanje trgovine, otvaranje novih tržišta i gneralno podsticanje
poslovanja. Ocjena rada također pomaže u poboljšanju efikasnosti lanca snabdjevanja i
funkcionisanja srodnih infrastruktura, usluga, procedura i regulacije.

Zvuk i sveobuhvatan skup indikatora performansi na nacionalnom nivou je od ključne

važnosti za politički dijalog na visokm nivou priprema i implementacija od:

I) nivou troškova logistike u apsolutnom smislu kao i u odnosu na ostale troškove;

II) glavni pokretači troškova logistike;
III)kako troškovi i nedostaci u obavljanju određenog sektora utiču na ekonomiju.

Postojeća poređenja izmedju zemalja – kao što su World Bank’s Logistics

Performance Index- ispunjavaju ovaj zahtjev samo djelimično. Odvojena nacionalna anketa s
ciljem ispunjavanja tih praznina znanja su sprovedena u zemljama sa visokim dohotkom
poput Njemačke, Francuske, Švicarske i Finske. Pokušaji da se skupina troškova logistike
pomoću podataka nacionalnih računa također su napravljene u Sjedinjenim Američkim
Državama, Kanadi, Švedskoj i Norveškoj, primjerice, kao iu Brazilu, Tajlandu i Južnoj Africi.
Pokušaji da se združe troškove logistike pomoću podataka i nacionalni računi također su
napravljene u Sjedinjenim Američkim Državama, Kanadi, Švedskoj i Norveškoj, na primjer,
kao i u Brazilu, Tajlandu i Južnoj Africi. Bilo je samo sporadičnih napora u zemljama sa
niskim dohotkom, koje uglavnom koordinira Svjetska banka. Do sada su se te aktivnosti
odvijala u izolaciji, što je teško uporediti rezultatima. Dakle, postoji očigledna potreba da se
postojećih studija i metoda koje se primjenjuju kako bi bolje razumjeli prirodu podataka koje
pružaju.

Istraživanja na nacionalnom nivou često pokrivaju i druge aspekte logistike, pored troškova,
kao što su razvojne potrebe, nivo outsourcing, i nekih drugih ključnih indikatora uspješnosti
(KPI). Međutim, tretman troškova logistike teže da nemaju koherentnu terminologiju i
metodologiju u prikupljanju i analizi podataka. Postojeći nacionalni računi zasnovani su i
dalje kao što su modeli "crne kutije", čineći odgovor i usvajanje najbolje prakse u drugim
teškim postavkama, a kamoli u zemljama u razvoju.Kvalitativni pristup dominira u TTF
studijama u slučaju sprovedenim u niskim primanjima i naj nerazvijenijim zemljama.

Ovaj radni dokument predstavlja i kategoriše procene dostupnih na nacionalnom nivou za

troškove logistike uključujući i metode koje se primjenjuju i obuhvataju:
1) Instrumente istraživanja na osnovu primarnih podataka i njihovih rezultata;
2) Modeli logističkih troškova na osnovu nacionalnih računa i drugih relevantnih
podataka.
Uvod

Logistika igra značajnu ulogu u ekonomskim sistemima i u svakodnevnom životu. S obzirom

značajan smanjuje troškove proizvodnje i radne snage , smanjenje troškova logistike postaju
sve važniji zadatak za menadžere. Zbog složenog lanca nabdevanja i globalizacija, troškovi
logističkih operacija može da sadrži skoro polovinu vrednost opštih robe. Međutim,
tehnološki razvoj pruža nove mogućnosti smanjenja troškova.
Prema Boversoku, Rodrigez & Calantone (2005), globalni logistički troškovi u 2002 godini su
procenjeni na 6.732 milijardi dolara, a predstavlja u 2002 sa 13,8 odsto BDP-a na svetu.
Nivo logističkih troškova u velikoj mjeri zavisi o industriji, ali generalno teži biti visoka u
logistici-intenzivne operacije kao što su hrana, metalne, hemijske i papirnoj proizvodnji.
Značaj smanjenje logističkih troškova je također priznao na nacionalnom, regionalnom i
globalnom nivou. Ovi troškovi su značajni i utiču na konkurentnost naroda, kao i na
nacionalnom nivou politika, infrastruktura razvoj i ostale investicije.
Nekoliko regionalnih studija su identifikovali logističke troškove kao jedan od glavnih
pokazatelja koji utiču na konkurentnost; vidi, na primjer, Guasch i Kogan (2006). Primjeri
o Latinskoj Americi uključuju Barbero (2010) i Guerrero, Lucenti i Galarza (2010).
Oslanjajući se dijelom iz nacionalnih istraživanja logistike koje se provodi od 1990
od strane finske vlade, na primjer, uključeni su ciljevi poboljšanja logistike konkurentnost i
smanjenje troškova u svom programu.
Uprkos njihovom značaju logistike, troškovi nisu izravno uključeni u bilo kojoj od
pokazatelji razvijenih za rangiranje zemalja na globalnom nivou.
Najbliži pokušaji uključuju Globalnom indeksu konkurentnosti (GCI) i logistiku
Performanse Index (LPI). GCI je u razvoju na svjetski ekonomski forum,
i rangira konkurentnosti zemalja na bazi 12 kategorija, uključujući infrastrukturu i
tehnologije, na primjer (Schwab 2011, 4-8). U širokoj upotrebi LPI, objavljuje
grupa svjetske banke, mjeri trenutnu logistike okruženje u šest područja: carine,
infrastrukture, međunarodne pošiljke, logistike kvaliteta i stručnost, praćenje i
praćenje i pravovremenost. Postoji odnos između LPI rang zemlje i svoj nivo
logistike troškova: zemlje s niskim rezultatom LPI imaju tendenciju da imaju visoke troškove.
Konkretno, tzv. izazvane troškove (koji se odnose na ne-isporuke ili izbjegavanje non-
isporuke i skladištenje) imaju tendenciju da budu niske u zemljama s visokim rezultatom LPI,
a direktni troškovi (tereta i ostali troškovi otpreme u vezi) imaju tendenciju da se smanji dok
rezultat LPI dostiže vrijednost oko 3,3.
Slika 1. Odnos između LPI i nivoa troškova logistike

Dopuna rada globalnih organizacija, mnoge zemlje i istraživanja institucije će provesti studije
o logistici troškova na makro-nivou. Jedan veliki izazov prevladava sa rezultatima tih studija,
međutim: ni definicije, niti istraživanja metode su objedinjene, čime su rezultati ne mogu
porediti. Ako je jedinstven i pouzdan metoda mjerenja troškova na makro nivou mogao bi se
razviti, a rezultati bi pružali odgovarajući pokazatelj za procjenu i praćenje logistike učinka na
globalnom, nacionalnom i industrijskom nivou.
Svrha ove diskusije rada je dati pregled trenutnog stanja istraživanja na makro nivou, što je
pitanje koje nije adekvatno pokriveno u literaturi ili akademskom predavanju.
Nekoliko autora ističu da i pored velike važnosti, pitanje nacionalnih logistike troškova nije
pravilno prikazano u literaturi i ostaje definicija nepovezana.
Osim toga, Straube & Pfohl (2008) zaključuju da komponente troškova nisu dovoljno
standardizovani, kako u stvarnom svijetu tako nii na naučnim predavanjima. Oni također
ukazuju na upadljivost činjenica da su neki profesionalci logistike ne mogu ni nabrojati sve
relevantnih troškova komponente.
Havenga (2010, 476) također navodi, s obzirom da je efikasniji sistem logistike je
ključ održivog ekonomskog rasta, to je makroekonomski imperativ za praćenje glavnih
komponente troškova. Nedostatak sveobuhvatnih podataka o logistici troškova, osim u
studijima slučaja pojedinačnih firmi ili pošiljke, je također citirao Brewer, Button i Hensher
(2001, 510). S obzirom na nedostatak popisa ranije provedenih istraživanja o troškovima
logistike na nacionalnom nivou, Cilj ovog rada je pružiti informacije o tome što je učinjeno i
od koga, gdje i na ono što metodološke osnove, i rezultati su stigli.
Postoji mnogo kvalitativni pokazatelji učinka koji su važni kako na mikro i makro nivou.
Zaista, menadžment logistike u firmama je u suštini upravljanje višestrukim kompromisom
između troškova, vremena i kvaliteta usluge.
Međutim, rasprava o ovim ide izvan opsega ovog rada. Za sveobuhvatan pregled pokazatelja
učinka u pružanje logističkih usluga, pogledajte na primjer: Krauth, Moonen, Popova i Schut
(2005).
Poglavlje 2. razmatra koncept logistike troškova i performansi, i njihova
mjerenja. Poglavlje 3 predstavlja tri glavna pristupa za mjerenje makro troškova
(statistika bazi, istraživanja i predmet / drugih studija), i ukratko uvodi prethodne studije
na temu: rezultati istraživanja prikazani su u prilogu. Poglavlje 4
istražuje implikacije politike.

POJAM LOGISTIČKIH TROŠKOVA

Terinologija troškova mjerenja brodom

U principu, broda i metode koje se koriste za mjerenje košta logistiku u firmama (na
mikro nivou) nužno ne pružaju dovoljno informacija za procjenu makro-ili nacionalnom
nivou. Glavni razlog za to je da firme prikupljaju informacije prvenstveno
služe unutrašnji (npr., troškovi računovodstva i razvoj procesa) i vanjske (npr.,
knjigovodstvene i oporezivanja) računovodstvene potrebe.
Logistika troškova, koje je sproveo Supply Chain Digest, raspravlja se od mišljenja 247
ispitanika u vezi primarne metričkih logističkih troškova. Oko 40 posto njih koristi postotak
prodaje, 25 posto preferira apsolutne troškove, i preostalih 35 posto na osnovu njihovog
mjerenja na težini, prodaje jedinicu ili aktivnosti (SCD - Logistika Cost Survey 2006).
Međutim, ovi rezultati se tiču ovog broda koji se koriste u firmi, i ne mogu se izravno
primijeniti na makro kontekstu. Tri vrste ističu kada se troškovi mjere na makro nivou:
 Procenat (agregatne) prodaje ili promet;
 Procenat odnosu na nivo BDP-a;
 Apsolutna troškove

Neke studije otkrivaju logističke troškovi kao procenat prodaje ili prometa. Kao što je
definisano: organizacija za ekonomsku saradnju i razvoj (OECD), oba nose isto značenje,
osim za neke male razlike koje se odnose na uključivanje ili isključivanje poreza na dodanu
vrijednost (PDV). Promet se definiše kao ukupan iznos fakturisane vrednosti od jedinice
posmatranja tokom referentnog perioda, dok je prodaja čine poslovni prihodi manji rabata,
popusta, povratak i poreza na promet na potrošače.

Mnoge studije izražavaju logističke troškove kao postotak bruto domaćeg proizvoda (BDP),
koji mjeri vrijednost svih finalnih dobara i usluga, kao i izvoza proizvodnje u određenom
području u posmatranom periodu. Bez obzira na objašnjenja nadležnosti, BDP-a može se
kombinovati na tri različita načina (npr., sumiranjem konačne upotrebe robe i usluga) (OECD
Ekonomski fakultet). U pogledu mjerenja nacionalnih troškova logistike, čini se da je
regionalna troškovi se obično u odnosu na nivo (regionalne) BDP-a.
Treći praksa je da se koristi nivo apsolutni troškovea. Izazov ovdje leži u
nedostatku veličine uporedivosti između zemalja. Ako se preferiraju koeficijenti, ostaje
pitanje da li postoji razlika između postotka prometa i postotak BDP-a. Razlika između ova
dva broda odnosa da li je ili nije vrijednost izvoza uključena.
BDP isključuje izvoz, ali se može pretpostaviti da ih firme uključuju u prometu pri procjeni
svojih logističkih troškova kao procenat ove cifre.
S obzirom na složenost pretvaranja ovih brodova u samerljivu formu, u ovom radu
prvenstveno predstavlja rezultate kao postotak BDP-a, a ako to nije moguće, kao postotka
prometa. To je prihvatljivo s obzirom da postoje vrlo ograničene mogućnosti pretvaranja ovih
u istom obliku, i očekivane razlike u rezultatima će biti relativno malia. (Međunarodni
monetarni fond, World Economic Outlook)

Identifikovani su tri glavna pristupa u mjerenju makro logističke troškove:

1) Statistika bazi;
2) Istraživanje bazi;
3) studija slučaja.
Ove se raspravlja detaljnije u poglavlju 2.3 i Poglavlje 3.

Kompleks u procesu procjene troškova

Obračun logističkih troškova je složen i na mikro nivou, a u

nacionalnom kontekstu su učinjeni vrlo mali pokušaji. Pitanje je također dobio oskudne
pokrivenosti u istraživanju literature, i autori koji raspravljaju o tome obično se odnose na
složenost.
Logistika aktivnosti su, zaista, složene i čine mnoge različite procese. Dodatni izazovi
uključuju poteškoće vezane za prikupljanje transparentne informacije o ovim procesima, i
izračunavanje amortizacije svih nekretnina i opreme su uključeni u aktivnosti.
Aspektima mikro-nivoa, kao što su strategije firme i operativne izbore dalje komplikuju
mjerenje troškova logistike makro-nivoa. Ovi izbori mogu stvoriti inhibitorne transparentnosti
koštanja, što bi moglo dovesti do deficitarnim informacijama, preuska pogled na upravljanje
troškovima, odnosno razlike u izdvajanja za režijske troškove, na primjer.
Jedan izbor firmi će da značajno utiče na percipirane troškove logistik koji će se ili neće
nuditi operacije ili da ih drže u kući. U ponuđenoj logističkoj funkcije sve prevladava u
trenutnu ponudjenu stopu domaćih prijevoza u Europi, na primjer, je 85 posto, dok je za
međunarodni transport i skladištenje je 81 i 71 posto, odnosno. (Langley 2008, 13) Što se tiče
mjerenja logistike troškova, to je stvar nekih značaja da li ili ne ponuđene troškove
doživljavaju kao pripisati logistici. Osim toga, ako je ugovorno nekoliko drvenih paketa
funkcija, trošak svaki može biti teško procijeniti.
Još bitno pitanje odnosi se kako fokusna firma organizuje svoje dolazne i odlazne logistike,
koje definišu funkcije troškova koje pokriva kompanija. Jedan od načina utvrđivanja udjela
kompanije troškova je proučavati uvjete isporuke (Incoterms).
Na primjer, ako je firma kupuje sirovine tvornički (EXW) i isporučuje svoje proizvode
carinjenja (DDP) može izgledati izložena većim logističkim troškovima od firme koja
organizira svoje isporuke drugačije.
Slika 2 ilustrira učinak nivo ponude u smislu isporuke na vjerovatnoći, uključujući sve
relevantne logističke troškove u mjerenjima.
Slika 2. Uticaj na inkoterms logističkih troškova

Što je niži nivo ponude, veća je vjerovatnoća da sve relevantni logistički troškovi će se
računati unutra. Isto vrijedi i za različite kombinacije Inkotermsa, od kojih su samo
kombinacije ekstremiteta prikazani na slici. Čak i ako su problemi mjerenja logistike troškova
u mikro i makro kontekstima, a znatno se razlikuju, postoji jaka veza između ova dva.
S obzirom na značajne razlike u koštaju alata i metoda, moglo bi se pretpostaviti da je ovo
takođe utiče na rezultate procjene troškova makro-nivoa na osnovu metoda istraživanja.

A dalje komplikacija s mjerenjima troškova makro-nivoa odnosi se na dostupnost i

pouzdanost podataka. Postoje određeni specifični problemi sa svim metodama (statistika bazi,
istraživanje na bazi i studije slučaja) koriste u procjenama makro-nivoa. Generalno, statistika
igraju vitalnu ulogu, posebno kada procjene troškova su na osnovu modeliranja ili metodama
u slučaju bazi. U slučaju istraživanja, pouzdanost se ogleda u veličini uzorka, tehnike
uzorkovanja i jasnoću upitnika.
Metode procjene logistike košta na makro nivoa

Studije Makro nivoa koriste različite metode i alate u zavisnosti od raspoloživosti podataka
i pouzdanost statističkih izvora (npr., makroekonomske statistike), između ostalog,
stvari. Ako odgovarajući statistički podaci nisu dostupni direktna uzorkovanja može da se
koristi i informacije prikuplјene u upitnika i intervjua, na primer.

Tri dominantne metodološki pristupi proučavanju logističkih troškova su

identifikovani.Prvi je da se prikupe empirijske podatke direktno iz ispitanika, obično preko
upitnici: ove studije nazivaju istraživanja ovde.

Druga je da se kombinuju postojeće podatke iz različitih izvora (statističkih iz

kao statistika na bazi studije ovde): Ojala (1992, 17) identifikuje tri alternative -
ekonometrijski modelovanje, analitički modelovanje i simulacija.

Pri merenju logističkih troškova, istraživanja na nacionalnom nivou oslanjaju se gotovo

isklјučivo na samo-prijavio podatke prikuplјene od špeditera ili logističkih korisnicima. Kako
je prikazano na slici 3, studije statistike zasnovane su da se oslanjaju na (statističkih) podataka
iz sektora transporta, ili logističkik usluga. Pored izborametoda, takođe u različitim izvorima
podataka komplikuju uporedivost rezultata širom studija.

Slika 3. Primeri studija na nacionalnom nivou o logističkim troškovima korišćenja -upitnik na

bazi statistike zasnovane na pristupu, i vrsti podataka koji se koriste u ovim.

Treća je metoda slučaja studija (u dalјem tekstu studija slučaja u ovom radu), koji se takođe
koristi u naučnom istraživanja o upravlјanju lancem snabdevanja (Seuring 2008, 135).
Hansen & Hovi (2008, I), na primer, sugerišu slično klasifikacije (nacionalno-računovodstvo-
bazirani, mišlјenje / istraživanja i studije zasnovane na pitanje na osnovu procene
troškova).Kvalitativni pristup dominira u TTF studije slučaja sprovedeno u niskim
primanjima i najnerazvijenije zemlјe, većina od kojih su pripremlјen od strane Svetske banke.
Čak merenje troškova na makro nivou je višedimenzionalna i kompleksna.
Heskett, Glaskovski i Nikolas dokumentovana prvi model za rešavanje ovog problema
1973 (Farahani et al 2009, 67;. Boversok, Calantone i Rodrigues 2003, 21). Oni
projektovani ukupni troškovi logistike kao suma četiri vrste aktivnosti: transport, zalihe,
skladištenje i obrada porudžbina. Model je neguje evoluciju istraživanje o merenju logističkih
troškova, rezultati koji uklјučuju Dilejni je modela, koji se koristi u CSCMP Godišnjoj stanju
logistike izveštaja, a procena metod merenja globalnih logističkih troškova koje je razvio
Boversoku et al. između 1992 i 2003.

Boversok model se zasniva na četiri stuba: ukupan BDP, vlada-sektora proizvodnja,

proizvodnja industrijskog sektor-a ukupan trgovinski odnos.Prva i četvrta komponente su
uklјučene u cilјu merenja veličine pojedinačnih ekonomija. Izračunavanje ukupnog
trgovinskog odnos podrazumeva sumiranjem uvoz i izvoz, a zatim delјenjem rezultata od
BDP odnosne zemlјe. Vlada-sektor i proizvodnja industrijskog sektora olakšati obračun
potrošnje na logističkih aktivnosti kao što su transport, skladištenje i zalihe. Boversok i
Calantone rafinisano metod i uveo Veštačke neuronske mreže (ANN) modela, koji se zasniva
na zbirke matematičkih modela koji simulirat biološki nervni sistem.ANN ulazne varijable
uklјučuju geografsku lokaciju, ekonomski faktori, nivo dohotka, transport i veličina zemlјe.
(Boversok et 2003, 21-28 al,.. Farahani et al 2009, 68-69)

Potencijalni pristupi identifikovanju logističkih troškova

U principu, troškovi komponente direktno povezani sa fizičkim tokom robe su lako

doživlјavana kao deo ukupnih logističkih troškova, i na taj način se govori u ovom radu kao
direktni troškovi. Logistika procesi takođe generisati funkcionalne troškove kao što su
administracija, koja nije ograničena na logističkih aktivnosti. Identifikovanje i merenje ovih
troškova je znatno teže nego merenje direktneih troškova.

Iako najprikladniji metod za određivanje troškova varira u zavisnosti od vrsta industrije, još
uvek postoje neki prilično dobro uspostavlјene opšte identifikacione tehnike (Bhattachariia
2005, 34). Jedna opcija je da ih postavite u četvorostrukoj tabeli prema određenim
dimenzijama: direktna vs indirektni troškovi, i opštih troškova vs activitirelated troškovi
(videti sliku 10). Ovaj pristup je usvojen, na primer, u Finska je Stanje logistike 2006, 2009,
2010 i 2012 i istraživanja u studiji o 2000 Stanje logistike u regionu Baltičkog mora (Naula
sar 2006, 17;.. Solakivi et al 2009; 2010; i 2012; Ojala et al. 2007, 36; Harrison & Hoek van
2002, 56).
Drugi način sistematizacije logističkih troškova je kroz transakcije Analiza troškova (TCA).
Transakcioni troškovi se javlјaju u svakom razmenu robe ili usluga, uklјučujući transakcije
koje se odvijaju unutar ili između firmi. U principu, koncept odnosi troškovi transakcija u
uslovima neizvesnosti i upravlјanje rizika od zavisnosti i prelivanja u među firmama
kontekstu (Visser 2007, 216). U kontekstu lanca snabdevanja upravlјanja, Vilijamson
naglašava obuhvata karakter prethodne književnosti (Villiamson 2008, 14).
Transakcioni troškovi spadaju u tri glavne grupe: troškovi informacije, troškovi pregovaranja i
troškovi sprovođenja (Vilijamson 1981, 552-553; Hobs 1996, 17). TCA je dalјe zasniva na
četiri klјučna faktora utiču na troškove subjekta: neizvesnost (ili informativne asimetrija),
ograničena racionalnost, oportunizam i imovine specifičnost. Ojala, na primer, polovne TCA
da klasifikuju troškove logistike (1995, 38-40) u analizi spolјnotrgovinske firme Finnish
'operacije.Primenlјivost TCA na sistematizaciji logističkih troškova je jedan primer kako
dobru uspostavlјenih ekonomskih teorija može primeniti na trenutne probleme
Struktura logistike košta u literaturi i u akademskim publikacijama

U cilјu upoređivanja i upotrebe ukupnog nivoa logistike košta neophodno je identifikovati

glavne komponente logističkih aktivnosti. Ne postoji osnovna definicija ili standardni
pokrivanja komponente troškova (Farahani i saradnici 2009, 60;. Hansen & Hovi 2008, I ).
Hansen & Hovi načinila ozbilјan napor da se identifikuju komponente u svojoj 2008 pregleda
prethodnih studija.Problem sa ovog pregleda je bio izvor materijala ograničena, koji je
uglavnom sakuplјen u Skandinaviji (Hansen & Hovi 2008, 25).
Smith & Huber (2005, 14) je drugačiji pristup u njihovom proučavanju 1.068 Ircima
preduzeća, u kojima su ispitane komponente uklјučene u troškovima lanca snabdevanja.

Većina udžbenika razmatra logističke troškove od troškova i računovodstvene perspektive,

koji razlikuje od makro konteksta. Mnogi od njih se odnose na koncept ukupnih troškova
razvio Lambert, Grant, Stock i Ellram. Šest glavnih troškova grupe su identifikovane:
Korisnički servis (uklјučujući korisnički servis, delovi / servis podrška i vraćanje robe
rukovanje), troškovi prevoza i skladištenja (uklјučujući skladištenje, skladištenje, postrojenja i
magacin za izbor lokacija), inventar-knjigovodstvene troškove (uklјučujući upravlјanje
zalihama, pakovanje i Obrnuta logistika), troškovi mnogo-količina (uklјučujući i rukovanja
materijalima nabavke), i red za obradu i informacioni sistemi-troškovi (uklјučujući redosled
obrada, logistika komunikacija, predviđanje potražnje i planiranje). (Lambert, Grant, Zaliha i
Ell-ram 2006, 11-21)
Literatura sugeriše nekoliko nivoa na kome su komponente logistike troškova mogu podeliti,
u rasponu od tri široke nivoa do veoma uskih komponente opsega.
Sople, na primer, identifikovane tri nivoa: transport, skladištenje i zaliha (Sople 2007, 8), dok
Rushton, Croucher i Baker uklјučuju četiri troškova komponente: transport, inventar-
knjigovodstvene, skladištenje / skladištenje i administrativne troškove. Herbert V & Dejvis
Firma koristi ovu klasifikaciju u 2005, na primer, i u ELA 2004 (Rushton, Croucher & Bejker
2006, 10-13).
Aiers (2006) je završio sa pet komponenti: kuplјeni materijal i udruženog rada, transport,
skladištenje, zalihe, a pakovanje (Aiers 2006, 63). Primeri detalјnijih troškova kvarova
uklјučuju Bidgoli je sedam komponenti i Kivinen and LUKKA je 12 (Kivinen & Lukka
2004).
Naučne publikacije nude više informacija od udžbenika u pogledu nivoa
logistike troškova. Iako su mnogi članci koncentrišu na konkretnim pitanjima, kao što su
merenjetroškovi u određenom industriji, dimenzija troškovi se često raspravlјa.
LITERATURA

1. Banomiong & Supatn 2011, 21-26: devet troškova dimenzije sa uzorkom 43

Tajlandski MSP;
2. Creazza, Dallari & Melacini 2010, 157: četiri kategorije troškova logistike; ne podaci;
3. Čoi i Lee2009, 83-87: tri komponente troškova sa kineskim podacima;
4. Hansen & Hovi 2008, 2-4: pet komponenti troškova sa podacima iz drugih studija;
5. Jensen 2007, 2-4: šest troškova komponente bez podataka;
6. Dianvei 2006, 591-592: šest komponente logističkih troškova identifikovali sa podaci
iz ranijih studija;
7. Boversok et al. 2005, 9: ANN model sa empirijskim dokazima iz 24 zemalјa na pet
kontinenata;
8. Zeng i Rossetti 2003, 785-793: šest troškova komponente.