Συνήθως, πιστεύουμε ότι η δύναμη πηγάζει από τα σκληρά, συμπαγή κομμάτια μας.

Όμως,
υπάρχει αυτή η ιδιαίτερη δύναμη που έρχεται όταν το άτομο τολμήσει να δοθεί, όταν
επιτρέψει να μιλήσει για ότι αισθάνεται, όταν αφήσει την πανοπλία για να βρεθεί στην
απόλυτη συνύπαρξη. Όλα αυτά είναι η δύναμη της αγάπης, που, μέσα από την παρότρυνση
αυτής της Πανσελήνου, θα τολμήσουμε να εξερευνήσουμε πόσο μας έχει αλλάξει εσωτερικά
και εξωτερικά.

Ας πειραματιστούμε με έναν τολμηρό διαλογισμό:

Καθήστε σε μία άνετη για εσάς θέση, χαλαρώστε όσο μπορείτε περισσότερο, σε όλα σας τα
επίπεδα και καλέστε τη Μέδουσα, στην πρώτη της μορφή, ως πανέμορφη κόρη. Αναλογιστείτε:
πώς αισθάνεστε με την ελευθερία σας; Πώς χειρίζεστε την αγάπη σε σχέση με αυτήν; Τη
θυσιάζετε ή σας θυσιάζετε; Πόσο αποδέχεστε και επιτρέπετε στην αδάμαστη ενέργειά σας να
εκφραστεί;

Τώρα δείτε τη Μέδουσα να μεταμορφώνεται και να γίνεται η Γοργώ, η άγρια όψη της. Πώς
αισθάνεστε; Τι παγώνει μέσα σας; Τι, στο όνομα της προσωπικής σας ασφάλειας, αφήνετε να
πετρώσει, να μην εκφραστεί; Ποιο άγριο κομμάτι σας σας κατατρώει, είτε από φλογερό, είτε
από παγωμένο θυμό; Και οι δύο έχουν ισχύ, απλά άλλους τρόπους έκφρασης.

Καταγράψτε όσα ανακαλύψατε στο διαλογισμό σας. Στη συνέχεια, πάρτε ένα μεγάλο χαρτόνι
και ζωγραφίστε όσα αισθήματα έχουν κινητοποιηθεί. Παρακαλώ, μπείτε σε μία δράση. Μην
αφήσετε την ενέργεια να παγώσει ξανά. Σε αυτό το στάδιο, αφήστε επίσης το σώμα σας να
εκφραστεί πάνω σε αυτό το κομμάτι χαρτί. Κολλήστε επάνω του κορδέλες, εικόνες, ότι νιώθετε.

Μπορείτε το βράδυ της Πανσελήνου να το καψετε ή να δουλέψετε μαζί του σε όλη τη διάρκεια
της χάσης, προσθέτοντας στοιχεία και να το κάψετε πριν από τη Νέα Σελήνη, ώστε να
βοηθήσετε το νέο να αναδυθεί.